ဗုိလ္ဘိဦးေဆာင္ေသာ DKBA တပ္မ်ားသည္ ကမေမာင္းအနီး က၀ီ၀ယ္ခီး စခန္း (BGF ၁၀၁၁) ဦးစီး ဗုိလ္စုိးႏုိင္ အေျခစုိက္ေသာစခန္းအား ၀င္ေရာက္တုိက္ခုိက္ရန္ယေန ့ ညေန ၄ နာညီမွ ၆:30 အထိ တုိက္ပြဲျပင္းထန္စြာျဖစ္ပြားျပီး ၄င္း က၀ီ၀ယ္ခီး စခန္းအား DKBA မွ သိမ္းပုိက္လုိက္ေႀကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။ ႏွစ္ဖက္အေသအေပ်ာက္ထိခုိက္မွဳသတင္းမ်ား အတည္ျပဳ၍ မရေသးပါ။
သည့္ျပင္ DKBA ျမိဳင္ႀကီးငူတပ္သည္ စစ္ေရးအရ အေရးပါေသာ လာခတံတား၊ မီးဇုိင္းတံတား အားဖ်က္စီးလုိက္ျပီး ရဲစခန္းတစ္ခုကုိ လည္းမီးရွဴိ ့ဖ်က္ဆီးလုိက္ေႀကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။
ျပသနာရင္းျမစ္မွာ ကမေမာင္းရွိ ဗုိလ္ဘိေနအိမ္ကုိ အစုိးရမွ ခ်ိတ္ပိတ္ရန္မွ စတင္သည္ဟုဆုိပါသည္။ BGF အမွတ္ ၁၀၁၁ ဗုိလ္စုိးႏုိင္၏ တပ္သားအခ်ိဴ ့သည္ ဗုိလ္ဘိတပ္မ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းျပီး ဗုိလ္စုိးႏုိင္ႏွင့္က်န္ခဲ့ေသာ တပ္သား အင္အား ၆၀ မွာ ဗမာစစ္တပ္မ်ားနဲ ့ေပါင္းစည္းထားေႀကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။ ၄င္းေဒသသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ရွဴပ္ေထြးေနေႀကာင္းသိရွိရပါသည္။
Type the rest of your post here.
Thursday, June 30, 2011
အစိုးရတပ္ႏွင့္ ဒီေကဘီေအ တုိက္ပြဲျဖစ္
by ေနာ္နုိရင္း
နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကေန ဒီေကဘီေအ ျပန္အသြင္ေျပာင္းတဲ့ ဗုိလ္္ဘိ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ့နဲ့ အစုိးရတပ္ေတြ ကရင္ျပည္နယ္ ဖာပြန္ခရိုင္အတြင္းမွာ မေန့ညက တိုက္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။
ကမေမာင္းျမို့နယ္ခြဲမွာ မေန့ညသန္းေခါင္ေလာက္က ျဖစ္တဲ့ တုိက္ပြဲအတြင္း ဗိုလ္ဘိအဖြဲ့က တံတား တစင္းကို ခ်ိဳးလိုက္ျပီး တံတားေစာင့္ လုံျခံုေရးတဦးကုိ ပစ္သတ္ခဲ့တယ္လုိ့ ရြာသားတဦးက ေျပာပါတယ္။
ကမေမာင္းျမို့နယ္ခြဲဟာ ျမိုင္ၾကီးငူနဲ့ သံလြင္ျမစ္ျခားတဲ့ တဖက္ကမ္းမွာ ရွိေနတာပါ။ တုိဳက္ပြဲမွာ ပစ္ခတ္တဲ့ လက္နက္ၾကီးက်ည္ ရြာတြင္းက်ေရာက္ ေပါက္ကြဲမႈ ေၾကာင့္ ၁၄ ႏွစ္သား ကေလးတေယာက္ ဒဏ္ရာရတယ္လုိ့ ရြာသားတဦးက ေျပာပါတယ္။
“ည ၁၂ နာရီေလာက္က ရြာထဲကို ပစ္ထည့္တယ္။ ၇၉ လက္နက္ၾကီးနဲ့။ က်ေနာ္တုိ့ေတြ ညဘက္ၾကီးဆုိေတာ့ ဘယ္သူမွန္းမသိဘူး။ ေကအန္ယူပဲ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ကေလး တေယာက္ေတာ့ ဒဏ္ရာရတယ္။ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ေယာက်္ားေလး။ ည ၁၂ နာရီမွာ ဆုိေတာ့ ဒီအိမ္ကိုက်ေတာ့ အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ကို၊ တေယာက္ေသတယ္။ ေအာက္မိဒိုင္း တံတားနားမွာ တေယာက္ပစ္သတ္ သြားတယ္။ ဘယ္ဘက္က ပစ္မွန္း မသိဘူး။ လက္နက္ၾကီးသံေတြက ညံေနေကာပဲ။”
ျမိုင္ၾကီးငူေဒသတြင္းမွာရွိတဲ့ ကရင္္နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း ၄ ရင္းဟာ ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန့က စျပီး သူတုိ့ရဲ့ ဒီေကဘီေအ တံဆိပ္ကုိ ျပန္တပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီေကဘီေအတံဆိပ္ ျပန္တပ္ျပီးေနာက္ပုိင္း ျမိုင္ၾကီးငူဆရာေတာ္လည္း ေျဖရွင္းမရတဲ့ အတြက္ အစုိးရတပ္ေတြက အဲဒီေဒသမွာ တပ္မ ၁၁၊ ၄၄ နဲ့ ၆၆ ကုိ အင္အားတုိးျမွင့္ ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။
မေန့ ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန့ခင္းပုိင္းမွာ ကမေမာင္းမွာရွိတဲ့ ဗုိလ္ဘိရဲ့အိမ္ကုိ အစုိးရတပ္က ၀င္ေရာက္စစ္ေဆး ခ်ိပ္ပိတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ညပုိင္း အခုလုိ တုိက္ပြဲျဖစ္လာတာလုိ့ ေကအန္ယူ တပ္မဟာ ၇ တပ္ရင္း ၁၀၁ တပ္ရင္းမႈူး ဗုိလ္မႉးၾကီးေဖာဒုိက ေျပာပါတယ္။
“အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ့ သတင္းရတာက မႏွစ္က အစုိးရစစ္တပ္ဘက္က ဗုိလ္ဘိအိမ္ကို သြား၀ဳိင္းျပီးေတာ့ အိမ္မွာကေတာ့ ဥပေဒကို ဆန့္က်င္တ့ဲပစၥည္း ဘာတခုမွ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေစာင့္တေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီ အိမ္ေစာင့္ကို ႏွင္ထုတ္လုိက္ျပီးေတာ့ အိမ္ကို ခ်ိပ္ပိတ္လုိက္တယ္။ ဘယ္သူမွ မေနခိုင္းေတာ့ဘူး။ အဲဒီကေန ျပႆနာက စျပီးေတာ့ ဗိုလ္ဘိတုိ့ကေန ဒီကမေမာင္းမွာ တပ္ခ်ထားတဲ့ အစိုးရတပ္ေတြကို ႏွစ္ေနရာ၊ သုံးေနရာေလာက္ ၀င္ပစ္ၾကတာေပါ့။ သတင္းရတာက ဗ်ူဟာကုန္းမွာလည္း ပစ္တယ္။ ရဲစခန္းမွာလည္း ပစ္တယ္။ မီးစက္မွာလား မသိဘူး ပစ္တယ္။ ေနာက္ျပီး အဲဒီမွာရွိတဲ့ တံတားတစင္းကိုလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္။ တံတားလုံျခံုေရးတေယာက္ ထိခုိက္က်ဆုံး တယ္လို့ ေျပာတယ္။”
အစုိးရတပ္အေနနဲ့ ဗုိလ္ဘိတုိ့အဖြဲ့ကုိ တုိးစစ္ဆင္ပါက ကရင္အမ်ုိးသားခ်င္း လက္တြဲ တုိက္ခုိက္သြားမယ္လုိ့လည္း သူက ေျပာပါတယ္။
ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန့ည ၁၀ နာရီေလာက္မွာလည္း ျမ၀တီ-ေကာကရိတ္လမ္းမွာ ဒီေကဘီေအ ဗုိလ္ေက်ာ္သက္ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ့နဲ့ အစုိးရတပ္တုိ့ တုိက္ပြဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကေန ဒီေကဘီေအ ျပန္အသြင္ေျပာင္းတဲ့ ဗုိလ္္ဘိ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ့နဲ့ အစုိးရတပ္ေတြ ကရင္ျပည္နယ္ ဖာပြန္ခရိုင္အတြင္းမွာ မေန့ညက တိုက္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။
ကမေမာင္းျမို့နယ္ခြဲမွာ မေန့ညသန္းေခါင္ေလာက္က ျဖစ္တဲ့ တုိက္ပြဲအတြင္း ဗိုလ္ဘိအဖြဲ့က တံတား တစင္းကို ခ်ိဳးလိုက္ျပီး တံတားေစာင့္ လုံျခံုေရးတဦးကုိ ပစ္သတ္ခဲ့တယ္လုိ့ ရြာသားတဦးက ေျပာပါတယ္။
ကမေမာင္းျမို့နယ္ခြဲဟာ ျမိုင္ၾကီးငူနဲ့ သံလြင္ျမစ္ျခားတဲ့ တဖက္ကမ္းမွာ ရွိေနတာပါ။ တုိဳက္ပြဲမွာ ပစ္ခတ္တဲ့ လက္နက္ၾကီးက်ည္ ရြာတြင္းက်ေရာက္ ေပါက္ကြဲမႈ ေၾကာင့္ ၁၄ ႏွစ္သား ကေလးတေယာက္ ဒဏ္ရာရတယ္လုိ့ ရြာသားတဦးက ေျပာပါတယ္။
“ည ၁၂ နာရီေလာက္က ရြာထဲကို ပစ္ထည့္တယ္။ ၇၉ လက္နက္ၾကီးနဲ့။ က်ေနာ္တုိ့ေတြ ညဘက္ၾကီးဆုိေတာ့ ဘယ္သူမွန္းမသိဘူး။ ေကအန္ယူပဲ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ကေလး တေယာက္ေတာ့ ဒဏ္ရာရတယ္။ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ေယာက်္ားေလး။ ည ၁၂ နာရီမွာ ဆုိေတာ့ ဒီအိမ္ကိုက်ေတာ့ အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ကို၊ တေယာက္ေသတယ္။ ေအာက္မိဒိုင္း တံတားနားမွာ တေယာက္ပစ္သတ္ သြားတယ္။ ဘယ္ဘက္က ပစ္မွန္း မသိဘူး။ လက္နက္ၾကီးသံေတြက ညံေနေကာပဲ။”
ျမိုင္ၾကီးငူေဒသတြင္းမွာရွိတဲ့ ကရင္္နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း ၄ ရင္းဟာ ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန့က စျပီး သူတုိ့ရဲ့ ဒီေကဘီေအ တံဆိပ္ကုိ ျပန္တပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီေကဘီေအတံဆိပ္ ျပန္တပ္ျပီးေနာက္ပုိင္း ျမိုင္ၾကီးငူဆရာေတာ္လည္း ေျဖရွင္းမရတဲ့ အတြက္ အစုိးရတပ္ေတြက အဲဒီေဒသမွာ တပ္မ ၁၁၊ ၄၄ နဲ့ ၆၆ ကုိ အင္အားတုိးျမွင့္ ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။
မေန့ ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန့ခင္းပုိင္းမွာ ကမေမာင္းမွာရွိတဲ့ ဗုိလ္ဘိရဲ့အိမ္ကုိ အစုိးရတပ္က ၀င္ေရာက္စစ္ေဆး ခ်ိပ္ပိတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ညပုိင္း အခုလုိ တုိက္ပြဲျဖစ္လာတာလုိ့ ေကအန္ယူ တပ္မဟာ ၇ တပ္ရင္း ၁၀၁ တပ္ရင္းမႈူး ဗုိလ္မႉးၾကီးေဖာဒုိက ေျပာပါတယ္။
“အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ့ သတင္းရတာက မႏွစ္က အစုိးရစစ္တပ္ဘက္က ဗုိလ္ဘိအိမ္ကို သြား၀ဳိင္းျပီးေတာ့ အိမ္မွာကေတာ့ ဥပေဒကို ဆန့္က်င္တ့ဲပစၥည္း ဘာတခုမွ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေစာင့္တေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီ အိမ္ေစာင့္ကို ႏွင္ထုတ္လုိက္ျပီးေတာ့ အိမ္ကို ခ်ိပ္ပိတ္လုိက္တယ္။ ဘယ္သူမွ မေနခိုင္းေတာ့ဘူး။ အဲဒီကေန ျပႆနာက စျပီးေတာ့ ဗိုလ္ဘိတုိ့ကေန ဒီကမေမာင္းမွာ တပ္ခ်ထားတဲ့ အစိုးရတပ္ေတြကို ႏွစ္ေနရာ၊ သုံးေနရာေလာက္ ၀င္ပစ္ၾကတာေပါ့။ သတင္းရတာက ဗ်ူဟာကုန္းမွာလည္း ပစ္တယ္။ ရဲစခန္းမွာလည္း ပစ္တယ္။ မီးစက္မွာလား မသိဘူး ပစ္တယ္။ ေနာက္ျပီး အဲဒီမွာရွိတဲ့ တံတားတစင္းကိုလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္။ တံတားလုံျခံုေရးတေယာက္ ထိခုိက္က်ဆုံး တယ္လို့ ေျပာတယ္။”
အစုိးရတပ္အေနနဲ့ ဗုိလ္ဘိတုိ့အဖြဲ့ကုိ တုိးစစ္ဆင္ပါက ကရင္အမ်ုိးသားခ်င္း လက္တြဲ တုိက္ခုိက္သြားမယ္လုိ့လည္း သူက ေျပာပါတယ္။
ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန့ည ၁၀ နာရီေလာက္မွာလည္း ျမ၀တီ-ေကာကရိတ္လမ္းမွာ ဒီေကဘီေအ ဗုိလ္ေက်ာ္သက္ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ့နဲ့ အစုိးရတပ္တုိ့ တုိက္ပြဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ကမေမာင္းတြင္ အစိုးရတပ္ႏွင့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ တိုက္ပြဲျဖစ္
ဧရာဝတီ Thursday, 30 June
ကရင္ျပည္နယ္ ဖာပြန္ခ႐ိုင္ ကမေမာင္းတြင္ ယမန္ေန႔ညက ဗုိလ္ပိ ဦးေဆာင္သည့္ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ အစိုးရတပ္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားေၾကာင္း သိရသည္။ တိုက္ပြဲအတြင္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္က တံတားတစင္းကို ခ်ိဳးလိုက္သည္ဟု ၾကားသိရေသာ္လည္း ပ်က္ စီးဆုံး႐ႈံးမႈ ႏွင့္ ေသဆုံး ဒဏ္ရာရ စာရင္း အတိအက်ကို မသိရွိရေသးေၾကာင္း ကရင္ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ တာ၀န္ရွိသူ တဦးက ေျပာသည္။
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/news/2010-11-12-10-25-42/6729-2011-06-30-05-23-46
Type the rest of your post here.
ကရင္ျပည္နယ္ ဖာပြန္ခ႐ိုင္ ကမေမာင္းတြင္ ယမန္ေန႔ညက ဗုိလ္ပိ ဦးေဆာင္သည့္ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ အစိုးရတပ္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားေၾကာင္း သိရသည္။ တိုက္ပြဲအတြင္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္က တံတားတစင္းကို ခ်ိဳးလိုက္သည္ဟု ၾကားသိရေသာ္လည္း ပ်က္ စီးဆုံး႐ႈံးမႈ ႏွင့္ ေသဆုံး ဒဏ္ရာရ စာရင္း အတိအက်ကို မသိရွိရေသးေၾကာင္း ကရင္ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ တာ၀န္ရွိသူ တဦးက ေျပာသည္။
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/news/2010-11-12-10-25-42/6729-2011-06-30-05-23-46
Type the rest of your post here.
တရုတ္ - ျမန္မာနယ္စပ္ျမိဳ ့ ဂ်ယ္ေဂါင္ျမိဳ ့သုိ ့ ဗမာစစ္တပ္မွ အရပ္၀တ္မ်ားျဖင့္၀င္ေရာက္ေန
ဂ်ယ္ေဂါင္ျမိဳ ့သုိ ့၀င္ေရာက္ရန္ အရပ္၀တ္ျဖင့္ တန္းစီးေနေသာ ဗမာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားပုံ (ဓါတ္ပုံ- တပ္မွဴးငယ္ - လုိင္ဇာ)
KIA ဗဟိုဌာနခ်ဴပ္ လုိင္ဇာျမိဳ ့ကုိ သိမ္းပုိင္ႏုိင္ရန္အတြက္ ဗမာစစ္တပ္မွ နည္းမ်ိဴးစုံ အားထုတ္လ်က္ရွိေႀကာင္း လုိင္ဇာမွ တပ္မွဴးငယ္တစ္ဦးက က်ေနာ္တုိ ့ကုိ သတင္းပုိ ့ေပးလာပါတယ္။ တခ်ိန္က KNU ရဲ့ဗဟုိဌာနခ်ဴပ္ျဖစ္တဲ့ မာနယ္ပေလာကုိ တုိက္ယူတုန္းက DKBA ကုိ အသုံးခ်ခဲ့သလုိ ယခု လုိင္ဇာကုိ သိမ္းပုိက္ရယူရအတြက္ ကခ်င္လူမ်ိဴးမ်ားျဖစ္ႀကတဲ့ မထုေနာ္ရဲ ့ေကဒီေအအဖြဲ ့၊ လဆာေအာင္၀ါ ျပည္သူ ့စစ္အဖြဲ ့၊ ဆခုံတိမ္ယိမ္း NDAK စသည့္အဖြဲ ့တုိ ့ကုိ ဗမာစစ္တပ္က ေျမာက္ပင့္ျပီး ကခ်င္အခ်င္းခ်င္းသတ္ျဖတ္ႀကရန္ ေရွးတန္းမွပါ၀င္တုိက္ခုိက္ရန္ စနစ္တက် အစီစဥ္ေရးဆြဲထားေႀကာင္း သတင္းရရွိပါတယ္။ ဆက္လက္ျပီး ဗမာစစ္တပ္ေတြက အရပ္၀တ္မ်ားျဖင့္ တရုတ္ႏုိင္ငံ ဂ်ယ္ေဂါင္ျမိဳ ့သုိ ့၀င္ ေရာက္ရွိေနေႀကာင္း ကခ်င္ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက ဓါတ္ပုံႏွင့္တကြာေပးမွတ္တမ္းတင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
“ႀကိဳက္တဲ့ဖက္က လာဗ်ား က်ေနာ္တုိ ့က အသင့္ျပင္ထားတယ္။ ရန္သူဗမာစစ္တပ္ မက အမ်ိဴးသားသစၥာေဖါက္အုပ္စုေတြပါ တက္လာပါေစ.. ဂရုမစုိက္ဘူး.. အားလုံးကုိ ရွင္းပစ္ပစ္လုိက္မယ္” ဟု လုိင္ဇာမွ တပ္မွဴးငယ္က သတင္းေပးပုိ ့လာပါတယ္။
Type the rest of your post here.
Wednesday, June 29, 2011
အစုိးရတပ္ တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္း ဘုရားသံုးဆူေဒသတြင္ ေရာက္ရွိ
June 29th, 2011
ဂ်ဴရီခ်ဳိင္း – ကရင္ျပည္နယ္ ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီးၿမဳိ႔နယ္ ဘုရားသံုးဆူၿမဳိ႔ႏွင့္ ၅ မိုင္အကြာခန္႔ရွိ မယ္ကသာေဒသတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္အပတ္က အင္အား ၃၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိ အစိုးရတပ္ တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္းမ်ား ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း ေကအင္ယူအသိုင္းဝိုင္းမွ သိရသည္။
"အခုလို အင္အားေတြထပ္တိုးလာတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔က ဒီေဒသမွာ အေျခခ်ဖို႔ရွိတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေကအင္ယူကို ထပ္မံထိုးစစ္ဆင္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားတယ္ ၊ေလာေလာဆယ္ ေတာတြင္း တစ္ေနရာမွာ ကိုယ္ေဖ်ာက္ထားတယ္” ဟု ေကအင္ယူ တပ္မဟာ (၆) မွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ အရာရွိက ေျပာပါသည္။
ဇြန္လ ၂၇ ရက္ေန႔က ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသံုးဆူၿမဳိ႔ အေနာက္ဘက္ မိုင္ ၂၀ အကြာခန္႔ရွိ သျပဳသတၲဳတြင္း ခဲ၊ မိုင္းတူးေဖာ္မည့္ေနရာတြင္ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္းသည္ ေတာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္သာ ထိုးစစ္ဆင္ေန၍ ေကအင္ယူကို ထပ္မံထိုးစစ္ဆင္သြားရန္လည္း အလားအလာမ်ား ရွိႏိုင္သည္ဟု အထက္ပါ အရာရွိက ထပ္မံေျပာသည္။
တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္းသည္ ယခင္က ေကာ့ကရိတ္ၿမဳိ႔နယ္တြင္ စစ္ေၾကာင္းလွည့္ပတ္ေနၿပီး ယခုကဲ့သို႕ ဘုရားသုံးဆူေဒသသို႕ ေရာက္ရွိလာျခင္းမွာ ခဲ၊ မိုင္း သတၲဳတြင္း တူးေဖာ္မည့္ေနရာတြင္ တပ္စခန္းအေျခခ်ရန္ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း သူက ဆက္ေျပာသည္။
ဘုရားသံုးဆူၿမဳိ႔မွ ခဲ၊ မိုင္းသတၲဳ တူးေဖာ္ေနသည့္ အလုပ္သမားတစ္ဦးကလည္း ”ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္က သတၲဳတြင္းမွာ ေတြ႔တယ္ အင္းအာေတြအမ်ားၾကီး စစ္လက္နက္အစံုပဲ” ဟု ေျပာသည္။
မယ္ကသာေဒသတြင္ အေျခခ်ျခင္းအားျဖင့္ ေကအင္ယူအတြက္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေနသည့္ မိုင္းကို ထိန္းခ်ဴပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး ေဒသခံကရင္ရြာသားမ်ားမွ ေကအင္ယူအား အကူအညီမ်ားကုိလည္း ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္းမ်ား တက္လာသည့္သတင္းေၾကာင့္ မယ္ကသာရြာမွ ေဒသခံျပည္သူမ်ား ရြာအျပင္သို႔ မထြက္ရဲၾကကုန္ေၾကာင္း မယ္ကသာရြာသားတစ္ဦးက ေျပာသည္။
၎အနည္းတူ ဇြန္လ ၂၀ ရက္ေန႔က မြန္ျပည္နယ္ ေမာ္လၿမဳိင္ၿမဳိ႔ အေရွ႔ေတာင္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္အနီး ေရႊနတ္ေတာင္ကြင္းတြင္ အစိုးရတပ္မ်ား စစ္အင္အား ၅၀၀ ခန္႔ႏွင့္ စစ္လက္နက္ၾကီးငယ္ အမ်ားအျပား စစ္ကားမ်ားႏွင့္အတူ တပ္အင္အားမ်ားျပင္ဆင္ထာၿပီး ကရင္ျပည္နယ္ ေကာ့ကရိတ္ႁမို႕ နယ္၌ အေျခခ်ထားသည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ သထံုခရုိင္ဘက္သို႔ ဦးတည္ေနေၾကာင္းကိုလည္း မ်က္ျမင္သူတစ္ဦးက ေျပာသည္။
http://www.burmese.monnews.org/?p=2489
ဂ်ဴရီခ်ဳိင္း – ကရင္ျပည္နယ္ ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီးၿမဳိ႔နယ္ ဘုရားသံုးဆူၿမဳိ႔ႏွင့္ ၅ မိုင္အကြာခန္႔ရွိ မယ္ကသာေဒသတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္အပတ္က အင္အား ၃၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိ အစိုးရတပ္ တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္းမ်ား ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း ေကအင္ယူအသိုင္းဝိုင္းမွ သိရသည္။
"အခုလို အင္အားေတြထပ္တိုးလာတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔က ဒီေဒသမွာ အေျခခ်ဖို႔ရွိတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေကအင္ယူကို ထပ္မံထိုးစစ္ဆင္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားတယ္ ၊ေလာေလာဆယ္ ေတာတြင္း တစ္ေနရာမွာ ကိုယ္ေဖ်ာက္ထားတယ္” ဟု ေကအင္ယူ တပ္မဟာ (၆) မွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ အရာရွိက ေျပာပါသည္။
ဇြန္လ ၂၇ ရက္ေန႔က ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသံုးဆူၿမဳိ႔ အေနာက္ဘက္ မိုင္ ၂၀ အကြာခန္႔ရွိ သျပဳသတၲဳတြင္း ခဲ၊ မိုင္းတူးေဖာ္မည့္ေနရာတြင္ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္းသည္ ေတာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္သာ ထိုးစစ္ဆင္ေန၍ ေကအင္ယူကို ထပ္မံထိုးစစ္ဆင္သြားရန္လည္း အလားအလာမ်ား ရွိႏိုင္သည္ဟု အထက္ပါ အရာရွိက ထပ္မံေျပာသည္။
တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္းသည္ ယခင္က ေကာ့ကရိတ္ၿမဳိ႔နယ္တြင္ စစ္ေၾကာင္းလွည့္ပတ္ေနၿပီး ယခုကဲ့သို႕ ဘုရားသုံးဆူေဒသသို႕ ေရာက္ရွိလာျခင္းမွာ ခဲ၊ မိုင္း သတၲဳတြင္း တူးေဖာ္မည့္ေနရာတြင္ တပ္စခန္းအေျခခ်ရန္ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း သူက ဆက္ေျပာသည္။
ဘုရားသံုးဆူၿမဳိ႔မွ ခဲ၊ မိုင္းသတၲဳ တူးေဖာ္ေနသည့္ အလုပ္သမားတစ္ဦးကလည္း ”ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္က သတၲဳတြင္းမွာ ေတြ႔တယ္ အင္းအာေတြအမ်ားၾကီး စစ္လက္နက္အစံုပဲ” ဟု ေျပာသည္။
မယ္ကသာေဒသတြင္ အေျခခ်ျခင္းအားျဖင့္ ေကအင္ယူအတြက္ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေနသည့္ မိုင္းကို ထိန္းခ်ဴပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး ေဒသခံကရင္ရြာသားမ်ားမွ ေကအင္ယူအား အကူအညီမ်ားကုိလည္း ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
တပ္မ ၂၂ စစ္ေၾကာင္းမ်ား တက္လာသည့္သတင္းေၾကာင့္ မယ္ကသာရြာမွ ေဒသခံျပည္သူမ်ား ရြာအျပင္သို႔ မထြက္ရဲၾကကုန္ေၾကာင္း မယ္ကသာရြာသားတစ္ဦးက ေျပာသည္။
၎အနည္းတူ ဇြန္လ ၂၀ ရက္ေန႔က မြန္ျပည္နယ္ ေမာ္လၿမဳိင္ၿမဳိ႔ အေရွ႔ေတာင္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္အနီး ေရႊနတ္ေတာင္ကြင္းတြင္ အစိုးရတပ္မ်ား စစ္အင္အား ၅၀၀ ခန္႔ႏွင့္ စစ္လက္နက္ၾကီးငယ္ အမ်ားအျပား စစ္ကားမ်ားႏွင့္အတူ တပ္အင္အားမ်ားျပင္ဆင္ထာၿပီး ကရင္ျပည္နယ္ ေကာ့ကရိတ္ႁမို႕ နယ္၌ အေျခခ်ထားသည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ သထံုခရုိင္ဘက္သို႔ ဦးတည္ေနေၾကာင္းကိုလည္း မ်က္ျမင္သူတစ္ဦးက ေျပာသည္။
http://www.burmese.monnews.org/?p=2489
ေနျပည္ေတာ္အတြင္းေရး - 28 June 2011
2011_June_28_NPT_encourages_MAH__MAH_insisst_on_control_of_Goverment
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
Tuesday, June 28, 2011
ကခ်င္ျပည္နယ္ျငိမ္းခ်မ္းရန္ အစိုးရမွစီစဥ္ ဆုေတာင္း
ပါးပါးေလးနဲ ့ ကခ်င္လူမ်ိဴးေတြကုိ ေသြးခြဲဖုိ ့ေျခလွမ္းေလးစပါျပီခင္ဗ်ား...
ခရစ္ယန္ဂုိဏ္ေပါင္းစုံဆရာေတာ္မ်ားကုိဖိတ္ေခၚ၍ ဆုေတာင္းသလုိ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္း သိမ္ေတာ္ၾကီးဘုရားတြင္ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းျခင္း ျဖင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အစုိးရက ဦးေဆာင္တယ္ဆုိပါလား..
ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ခရစ္ယန္လက္၀ါးကပ္တုိင္ႀကီးေတြကုိ ျဖဳတ္ခုိင္းတုန္းက ဘယ္အစုိးရလည္းဗ်...
ကရင္လူထုႀကားမွာ ကုိယ္က်ိဴးႀကည့္ စီးပြားေရးသမားေတြနဲ ့ခရစ္ယာန္ဘုန္းႀကီးတခ်ိဴ ့ဆုေတာင္းေကာင္းလုိ ့ ဗုိလ္ထိန္ေမာင္ဦးေဆာင္တဲ့ ျငိမ္းေကာင္စီအဖြဲ ့ပဲ့ထြက္သြားခဲ့တာကုိ ႀကည့္ျပီး သင္ခန္းစားယူႀကပါ ညီေနာင္ ကခ်င္အမ်ိဴးသားတုိ ့... မင္းသားေခါင္းေဆာာင္းထားတဲ့ ဘီလူးႀကီးလာပါျပီ မင္းတုိ ့ဆီကုိ....
Monday, 27 June 2011 16:45 KNG
ျမန္မာအစိုးရ၏ စီစဥ္မႈျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ျငိမ္းခ်မ္းရန္ ခရစ္ယာန္ ဂိုဏ္းဂဏေပါင္းစုံ ဆုေတာင္းျခင္း အစီအစဥ္ကို ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕တြင္ ဇြန္ ၂၆၊ တနဂၤေႏြေန႔ ညေနက ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ခရိုင္ ဥကၠ႒ ဦးေမာင္ေမာင္ညြန္႔မွ ေဒသခံခရစ္ယာန္ ဂုိဏ္းဂဏေပါင္းစံု အသင္းေတာ္ (၁၄)ပါးမွ ဆရာေတာ္မ်ားအားဖိတ္ေခၚ၍ ခရိုင္ရံုးတြင္ အထူးဆုေတာင္းျခင္းအစီအစဥ္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႔၊ ကခ်င္ျပည္နယ္။
ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဖြဲ႔ (KIA)ႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္ၾကား စစ္ျဖစ္ေနမႈေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားဒုကၡေရာက္ေနရသျဖင့္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရန္ ဦးတည္ဆုေတာင္းျခင္း” ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းဆုေတာင္းပြဲပါဝင္သည့္ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီပါတီကခ်င္ျပည္နယ္ (UDPKS)ပါတီမွ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေဖာင္လားဂမ္ဖန္ ေျပာသည္။
“မေန႔ကဆုေတာင္းတာကေတာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ပါပဲ။ က်ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ၊ က်ေတာ္တို႔ ျပည္္၊ က်ေတာ္တို႔နယ္ေျမ၊ က်ေတာ္တို႔ေဒသမွာေအးခ်မ္းဖို႔အတြက္ပါ။”
ဥကၠ႒ ဦးေမာင္ေမာင္ညြန္႔မွလည္း တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းရန္၊ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္ရန္၊ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ ဆရာေတာ္မ်ားအားဆုေတာင္းကူညီေပးေရးေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဆုေတာင္းအစီအစဥ္တြင္ သဘာပတိအျဖစ္ ကခ်င္ဆရာေတာ္ ဒရွီေအာင္ဒြန္း၊ ကက္တလစ္ ဆရာေတာ္ေဇာ္ဒြဲမွ ေဒသနာ“မႆဲ ၇း၇-၁၄” ကိုေဟာၾကားခဲ့သည္။
ဆုေတာင္းစည္းေဝးတြင္ ၿမိဳ႕နယ္မွဴးဦးဥကၠာ၊ မန္ေမာ္ခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရံုးမွ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေက်းရြာလူႀကီးမ်ား၊ အားလံုးစုစုေပါင္းအေယာက္ (၂၅၀)ေက်ာ္ ပါဝင္တက္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္တြင္လည္း ဦးေမာင္ေမာင္ညြန္႔မွ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္း သိမ္ေတာ္ၾကီးဘုရားတြင္ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းျခင္း အစီစဥ္မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
မန္ေမာ္ ၿမိဳ႕ခံျပည္သူမ်ားအေနမူယခုလိုဆုေတာင္းစည္းေဝးျပဳလုပ္ျခင္းသည္ KIA ထိုးစစ္ဆင္ရန္ ျပည္သူမ်ားအား အသိေပးျခင္းျဖစ္ႏို္င္ေၾကာင္း သံုးသပ္ၾကသည္။
ဇြန္ ၉ ရက္ တြင္ ျမန္မာစစ္တပ္မွ မန္ေမာ္ခ႐ိုင္ ဆန္ဂန္ KIA စခန္းသို႔ စတင္၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္လာရာမွ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ေန႔စဥ္တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္လာသည္။
http://kachinnews.com/burmese/news/486-2011-06-27-11-22-02.html
ခရစ္ယန္ဂုိဏ္ေပါင္းစုံဆရာေတာ္မ်ားကုိဖိတ္ေခၚ၍ ဆုေတာင္းသလုိ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္း သိမ္ေတာ္ၾကီးဘုရားတြင္ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းျခင္း ျဖင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အစုိးရက ဦးေဆာင္တယ္ဆုိပါလား..
ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ခရစ္ယန္လက္၀ါးကပ္တုိင္ႀကီးေတြကုိ ျဖဳတ္ခုိင္းတုန္းက ဘယ္အစုိးရလည္းဗ်...
ကရင္လူထုႀကားမွာ ကုိယ္က်ိဴးႀကည့္ စီးပြားေရးသမားေတြနဲ ့ခရစ္ယာန္ဘုန္းႀကီးတခ်ိဴ ့ဆုေတာင္းေကာင္းလုိ ့ ဗုိလ္ထိန္ေမာင္ဦးေဆာင္တဲ့ ျငိမ္းေကာင္စီအဖြဲ ့ပဲ့ထြက္သြားခဲ့တာကုိ ႀကည့္ျပီး သင္ခန္းစားယူႀကပါ ညီေနာင္ ကခ်င္အမ်ိဴးသားတုိ ့... မင္းသားေခါင္းေဆာာင္းထားတဲ့ ဘီလူးႀကီးလာပါျပီ မင္းတုိ ့ဆီကုိ....
Monday, 27 June 2011 16:45 KNG
ျမန္မာအစိုးရ၏ စီစဥ္မႈျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ျငိမ္းခ်မ္းရန္ ခရစ္ယာန္ ဂိုဏ္းဂဏေပါင္းစုံ ဆုေတာင္းျခင္း အစီအစဥ္ကို ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕တြင္ ဇြန္ ၂၆၊ တနဂၤေႏြေန႔ ညေနက ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ခရိုင္ ဥကၠ႒ ဦးေမာင္ေမာင္ညြန္႔မွ ေဒသခံခရစ္ယာန္ ဂုိဏ္းဂဏေပါင္းစံု အသင္းေတာ္ (၁၄)ပါးမွ ဆရာေတာ္မ်ားအားဖိတ္ေခၚ၍ ခရိုင္ရံုးတြင္ အထူးဆုေတာင္းျခင္းအစီအစဥ္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႔၊ ကခ်င္ျပည္နယ္။
ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဖြဲ႔ (KIA)ႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္ၾကား စစ္ျဖစ္ေနမႈေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားဒုကၡေရာက္ေနရသျဖင့္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရန္ ဦးတည္ဆုေတာင္းျခင္း” ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းဆုေတာင္းပြဲပါဝင္သည့္ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီပါတီကခ်င္ျပည္နယ္ (UDPKS)ပါတီမွ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေဖာင္လားဂမ္ဖန္ ေျပာသည္။
“မေန႔ကဆုေတာင္းတာကေတာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ပါပဲ။ က်ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ၊ က်ေတာ္တို႔ ျပည္္၊ က်ေတာ္တို႔နယ္ေျမ၊ က်ေတာ္တို႔ေဒသမွာေအးခ်မ္းဖို႔အတြက္ပါ။”
ဥကၠ႒ ဦးေမာင္ေမာင္ညြန္႔မွလည္း တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းရန္၊ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္ရန္၊ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ ဆရာေတာ္မ်ားအားဆုေတာင္းကူညီေပးေရးေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဆုေတာင္းအစီအစဥ္တြင္ သဘာပတိအျဖစ္ ကခ်င္ဆရာေတာ္ ဒရွီေအာင္ဒြန္း၊ ကက္တလစ္ ဆရာေတာ္ေဇာ္ဒြဲမွ ေဒသနာ“မႆဲ ၇း၇-၁၄” ကိုေဟာၾကားခဲ့သည္။
ဆုေတာင္းစည္းေဝးတြင္ ၿမိဳ႕နယ္မွဴးဦးဥကၠာ၊ မန္ေမာ္ခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရံုးမွ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေက်းရြာလူႀကီးမ်ား၊ အားလံုးစုစုေပါင္းအေယာက္ (၂၅၀)ေက်ာ္ ပါဝင္တက္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ အပတ္တြင္လည္း ဦးေမာင္ေမာင္ညြန္႔မွ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းရန္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္း သိမ္ေတာ္ၾကီးဘုရားတြင္ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းျခင္း အစီစဥ္မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
မန္ေမာ္ ၿမိဳ႕ခံျပည္သူမ်ားအေနမူယခုလိုဆုေတာင္းစည္းေဝးျပဳလုပ္ျခင္းသည္ KIA ထိုးစစ္ဆင္ရန္ ျပည္သူမ်ားအား အသိေပးျခင္းျဖစ္ႏို္င္ေၾကာင္း သံုးသပ္ၾကသည္။
ဇြန္ ၉ ရက္ တြင္ ျမန္မာစစ္တပ္မွ မန္ေမာ္ခ႐ိုင္ ဆန္ဂန္ KIA စခန္းသို႔ စတင္၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္လာရာမွ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ေန႔စဥ္တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္လာသည္။
http://kachinnews.com/burmese/news/486-2011-06-27-11-22-02.html
ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္မွ ေဒသခံ ရြာသား ၃၀၀နီးပါးကို စစ္တပ္က ေန႔စဥ္ လုပ္အားခိုင္းေစ
ေခြးသား သိန္းစိန္စစ္တပ္ကေကာင္ေတြ ယုတ္မာေနျပီ။
ဇြန္လ ၂၇။ ေစာသိန္းျမင့္ (ေကအုိင္စီ)
ပဲခူးတုိင္း၊ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေဒသခံရြာသား ၂၀၀ေက်ာ္သည္ ဇြန္လဆန္းပုိင္းမွစ၍ ယေန႔အခ်ိန္ထိ အစုိးရတပ္မ်ား၏ လုပ္ အားေပး ခုိင္းေစမႈကို ေန႔စဥ္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ဟု ေဒသခံမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
Photo-KNU (ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင္အတြင္းရွိ ျမန္မာစစ္တပ္ စခန္းတခု)
ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ (၆)မုိင္အကြာအေ၀းရွိ ၀က္လာေတာ၊ ပတၱလား၊ ေအးနယ္၊ သာလဲ စသည့္ ေက်းရြာအုပ္စု မ်ားမွ ေဒသခံရြာသူရြာသား ၂၉၀ဦးကို ဘုရားကုန္းရွိ အစုိးရတပ္ စစ္ကြပ္ကဲေရးဌာနခ်ဳပ္ စကခ(၁၂) လက္ေအာက္ခံ ခမရ (၃၄၅)တပ္ရင္းက ဇြန္လ ၁၉ရက္ေန႔မွ ယေန႔အထိ ေန႔စဥ္ လုပ္အားခုိင္းေစေနေၾကာင္း ေဒသခံတစ္ဦးက ယခုလို ေျပာသည္။
ေဒသခံတဦးက “၀က္လာေတာေက်းရြာအုပ္စုက အေယာက္ ၇၀၊ ပတၱလားေက်းရြာအုပ္စုက ၁၅၀၊ ေအးနယ္က ၁၀၀၊ သာလဲ က အေယာက္ ၇၀။ ဒီလ ၁၉ရက္ကေနစၿပီးေတာ့ ဒီကေန႔အထိ ဘုရားကုန္းက ခမရ(၃၄၅) တပ္ရင္းအတြက္ တပ္စခန္း ေဆာက္၊ ျမက္ခုတ္၊ သစ္ခုတ္၊ ၀ါးခုတ္ ေန႔တုိင္းပဲ သြားလုပ္ေပးေနရတယ္။ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ မၿပီးတတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ရြာ သားေတြလည္း မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။”ဟု ဆိုသည္။
လုပ္အားေပး ခုိင္းေစခံရသူ ေဒသခံ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ တပ္စခန္းေဆာက္၊ လမ္းရွင္းလင္းေရးအတြက္ လုိအပ္သည့္ ပစၥည္း မ်ားအျပင္ စားေသာက္ရန္ ထမင္းထုပ္ကိုလည္း မိမိတို႔ဖာသာ ယူေဆာင္သြားရသည္ဟု ၎က ဆက္လက္ေျပာဆိုသည္။
ထို႔အျပင္ မနက္ ၈နာရီအခ်ိန္မွစ၍ ညေနမုိးခ်ဳပ္သည့္အထိ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေပးရၿပီး စခန္းတြင္ ခံတုတ္က်င္း ေဆာက္ လုပ္ရန္အတြက္ ၀က္လာေတာ၊ ႏုိ႔ေ၀ၚ၊ ပတၱလား၊ သူးကဘီး၊ ေအးနယ္ စသည့္ေက်းရြာအုပ္စုမ်ားမွ ဆန္အိတ္အလြတ္ အလုံး ၂,၀၀၀ ရွာေဖြေပးရသည္ဟု သိရသည္။
ယခုလုိ အစုိးရစစ္တပ္၏ ေန႔စဥ္ လုပ္အားခုိင္းေစမႈကို ေဒသခံမ်ားမွာ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္း မရွိေတာ့သည့္အဆံုး ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး(ေကအဲန္ယူ)ထံသုိ႔
လာေရာက္တင္ျပၾကသည္ဟု ေကအဲန္ယူ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ဥကၠဌ ပဒုိနဲ ထူးဗ်ဳိင္းက ေျပာသည္။
“အဲဒီေဒသမွာရွိတဲ့ ရြာသားေတြအားလုံးက လယ္၊ ကိုင္း၊ က်ဘမ္းအလုပ္ေတြ လုပ္ၾကတာ မ်ားတယ္။ အခု ေန႔တုိင္း လုပ္အား ေပးသြားရတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အမ်ားႀကီးနစ္နာတယ္။ ဒီလုိ ေစခုိင္းမႈေတြကို မခံႏုိင္ေတာ့လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကို လာေရာက္ ေျပာဆိုတင္ျပတာေတြ လုပ္လာၾကတယ္။”ဟု ေကအုိင္စီကို ေျပာသည္။
လုပ္အားခုိင္းေစခံရသည့္ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္မွ ေက်းရြာအုပ္စုမ်ားသည္ အစုိးရစစ္တပ္မ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေကအဲန္ယူ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင္၊ တပ္မဟာ(၃) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားလည္း လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ နယ္ ေျမတစ္ခုျဖစ္သည္။
ထိုေဒသသည္ ယခင္ကလည္း စစ္တပ္၏ အလားတူ လုပ္အားခုိင္းေစမႈ မၾကာခဏ ႀကံဳခဲ့ရၿပီး ရြာသူရြာသားမ်ားအေနျဖင့္ အစိုး ရအာဏာပိုင္မ်ားကို တိုင္ၾကားမႈ ရွိခဲ့ဘူးေသာ္လည္း ထိေရာက္မႈမရွိေၾကာင္း သိရသည္။
http://www.kicnews.org/?p=6290
ဇြန္လ ၂၇။ ေစာသိန္းျမင့္ (ေကအုိင္စီ)
ပဲခူးတုိင္း၊ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေဒသခံရြာသား ၂၀၀ေက်ာ္သည္ ဇြန္လဆန္းပုိင္းမွစ၍ ယေန႔အခ်ိန္ထိ အစုိးရတပ္မ်ား၏ လုပ္ အားေပး ခုိင္းေစမႈကို ေန႔စဥ္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ဟု ေဒသခံမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
Photo-KNU (ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင္အတြင္းရွိ ျမန္မာစစ္တပ္ စခန္းတခု)
ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ (၆)မုိင္အကြာအေ၀းရွိ ၀က္လာေတာ၊ ပတၱလား၊ ေအးနယ္၊ သာလဲ စသည့္ ေက်းရြာအုပ္စု မ်ားမွ ေဒသခံရြာသူရြာသား ၂၉၀ဦးကို ဘုရားကုန္းရွိ အစုိးရတပ္ စစ္ကြပ္ကဲေရးဌာနခ်ဳပ္ စကခ(၁၂) လက္ေအာက္ခံ ခမရ (၃၄၅)တပ္ရင္းက ဇြန္လ ၁၉ရက္ေန႔မွ ယေန႔အထိ ေန႔စဥ္ လုပ္အားခုိင္းေစေနေၾကာင္း ေဒသခံတစ္ဦးက ယခုလို ေျပာသည္။
ေဒသခံတဦးက “၀က္လာေတာေက်းရြာအုပ္စုက အေယာက္ ၇၀၊ ပတၱလားေက်းရြာအုပ္စုက ၁၅၀၊ ေအးနယ္က ၁၀၀၊ သာလဲ က အေယာက္ ၇၀။ ဒီလ ၁၉ရက္ကေနစၿပီးေတာ့ ဒီကေန႔အထိ ဘုရားကုန္းက ခမရ(၃၄၅) တပ္ရင္းအတြက္ တပ္စခန္း ေဆာက္၊ ျမက္ခုတ္၊ သစ္ခုတ္၊ ၀ါးခုတ္ ေန႔တုိင္းပဲ သြားလုပ္ေပးေနရတယ္။ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ မၿပီးတတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ရြာ သားေတြလည္း မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။”ဟု ဆိုသည္။
လုပ္အားေပး ခုိင္းေစခံရသူ ေဒသခံ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ တပ္စခန္းေဆာက္၊ လမ္းရွင္းလင္းေရးအတြက္ လုိအပ္သည့္ ပစၥည္း မ်ားအျပင္ စားေသာက္ရန္ ထမင္းထုပ္ကိုလည္း မိမိတို႔ဖာသာ ယူေဆာင္သြားရသည္ဟု ၎က ဆက္လက္ေျပာဆိုသည္။
ထို႔အျပင္ မနက္ ၈နာရီအခ်ိန္မွစ၍ ညေနမုိးခ်ဳပ္သည့္အထိ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေပးရၿပီး စခန္းတြင္ ခံတုတ္က်င္း ေဆာက္ လုပ္ရန္အတြက္ ၀က္လာေတာ၊ ႏုိ႔ေ၀ၚ၊ ပတၱလား၊ သူးကဘီး၊ ေအးနယ္ စသည့္ေက်းရြာအုပ္စုမ်ားမွ ဆန္အိတ္အလြတ္ အလုံး ၂,၀၀၀ ရွာေဖြေပးရသည္ဟု သိရသည္။
ယခုလုိ အစုိးရစစ္တပ္၏ ေန႔စဥ္ လုပ္အားခုိင္းေစမႈကို ေဒသခံမ်ားမွာ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္း မရွိေတာ့သည့္အဆံုး ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး(ေကအဲန္ယူ)ထံသုိ႔
လာေရာက္တင္ျပၾကသည္ဟု ေကအဲန္ယူ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ဥကၠဌ ပဒုိနဲ ထူးဗ်ဳိင္းက ေျပာသည္။
“အဲဒီေဒသမွာရွိတဲ့ ရြာသားေတြအားလုံးက လယ္၊ ကိုင္း၊ က်ဘမ္းအလုပ္ေတြ လုပ္ၾကတာ မ်ားတယ္။ အခု ေန႔တုိင္း လုပ္အား ေပးသြားရတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အမ်ားႀကီးနစ္နာတယ္။ ဒီလုိ ေစခုိင္းမႈေတြကို မခံႏုိင္ေတာ့လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကို လာေရာက္ ေျပာဆိုတင္ျပတာေတြ လုပ္လာၾကတယ္။”ဟု ေကအုိင္စီကို ေျပာသည္။
လုပ္အားခုိင္းေစခံရသည့္ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္မွ ေက်းရြာအုပ္စုမ်ားသည္ အစုိးရစစ္တပ္မ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေကအဲန္ယူ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ိုင္၊ တပ္မဟာ(၃) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားလည္း လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ နယ္ ေျမတစ္ခုျဖစ္သည္။
ထိုေဒသသည္ ယခင္ကလည္း စစ္တပ္၏ အလားတူ လုပ္အားခုိင္းေစမႈ မၾကာခဏ ႀကံဳခဲ့ရၿပီး ရြာသူရြာသားမ်ားအေနျဖင့္ အစိုး ရအာဏာပိုင္မ်ားကို တိုင္ၾကားမႈ ရွိခဲ့ဘူးေသာ္လည္း ထိေရာက္မႈမရွိေၾကာင္း သိရသည္။
http://www.kicnews.org/?p=6290
Monday, June 27, 2011
Ethnic Conflicts are the Generals’ Golden Goose
By Dr. ZARNI
The last 10 days saw the breakdown of the ceasefire between Burmese generals and the Kachin minority, one of modern Burma’s founding ethnic communities. But it’s important not to view this primarily through prism of ethnicity—emphatically, the generals are equal opportunity oppressors who discriminate not on the basis of ethnicity or religious faith, but in terms of their personal and institutional interests.
While there are “natural” ethnic prejudices among Burma’s “communities of difference” (in terms of religion, ethnicity and ideology) these prejudices don’t automatically evolve and deepen themselves into ethnic hatred and intractable conflicts. After all, Aung San Suu Kyi’s father—the slain national hero Aung San—was able to work out a multi-ethnic treaty on the eve of the country’s independence.
On the basis of ethnic and political equality, the country’s minorities, with legitimate historical claims over their own ancestral regions, agreed to join the post-independent Union of Burma.
This was no small achievement in the face of various attempts to mobilize ethnic grievances by local minorities and majority political elites, as well as some external players such as conservative elements within the British colonial and military establishments. As sincere as he was when he won over the Kachin, Shan and Chin leaders with his pledge of “Bama one Kyat, Shan one Kyat”, the strategic importance of the adjacent minority regions to the Bama majority’s interests was not at all lost on him.
The country’s conflicts regarding different ethnic communities are political because they are fundamentally rooted in the minorities’ demands for, and the Burmese ruling classes’ rejections of, the recognition that modern, post-independence Burma was the result of the voluntary coming together of different ethnic groups where were all equally indigenous to the land.
The politically defiant minority organizations and communities have been fighting the Burmese government since 1947—that is, just months before the country’s independence from Britain. The historic agreement to unite Burma as a voluntary federation based on the inviolable principle of ethnic equality was buried along with Aung San’s remains that same year. Virtually all of his Bama nationalist contemporaries, soldiers and civilians, held the mistaken view that federalism was about secession, and have done everything to kill minorities’ federalist aspirations accordingly.
The result was the minority groups feel the dissolution of British rule only brought them under the internal colonial arrangement imposed on them by the Bama post-colonial civilian elites, the likes of Prime Minister Ba Swe and Deputy Prime Minister Kyaw Nyein, with the help of their allies in the military who helped institute this “internal colonialism.”
Even before the decisive military coup of 1962, successive military leaderships since the country’s independence have pursued policies or strategies on a broad continuum between minimal accommodation of ethnic minorities at best, to total annihilation at worst.
During a nearly 10-hour interview with me in 1995, the well-respected nationalist former Colonel Chit Myaing said that the founding of the Bahtoo army town in Shan State as the original seat of the country’s Defense Services Academy in the early 1950s was one of the first attempts to build military bases in strategic locations throughout non-Bama ethnic regions.
The hidden objective was to ready the Bama Tatmadaw or Royal Army for preemptive strikes against any minority group with federalist and independence aspirations. The resultant dynamic is the crux of the ethnic conflicts in Burma.
Because the generals have come to view the conflicts, especially the “ethnic conflicts”, as their main justification to maintain their power structures, they have shown no interest or political will for establishing genuine and lasting peace.
In fact, the generals have turned domestic conflicts into their golden goose. That is one of the reasons why the generals have never attempted to translate the “gentleman’s ceasefire agreements”—reached in the early and mid-1990s with around 17 different armed minority organizations—into lasting political agreements.
In keeping these conflicts alive, the Burmese military regime has retained the old colonial-era politics of exploiting ethnic differences in order to suit its strategy of “divide and rule.” Typically, the Burmese military have induced, searched, amplified and exploited detectable differences of interests, generations, religious faiths and visions between the Burmese majority and the minorities, between one single minority community, between families and clans, and among minorities themselves.
For instance, in Shan State where there was strong armed resistance by Shan nationalists, the military would encourage, facilitate and support formation of the Kokang Han Chinese and Shan-Chinese into minority militias and allow the latter to engage in lucrative narcotics trade.
In turn, the militias formed under the military’s indirect patronage would cooperate with the Burmese military, for instance, in terms of local intelligence gathering or providing Burmese military commanders a share in their economic spoils.
Contrary to the empirically false academic view which paints Burma’s generals as simple-minded “war-fighters” who don’t do politics, these men in uniform have proven themselves adept at manipulating both domestic and external developments.
During the past 50 years of military dictatorships under different disguises, ethnic and dialectic differences get multiplied and amplified by the regime in order to create an impression that—with more than “100 different ethnic groups”—the dreadful Balkan scenario lurks just beneath the surface of the country’s ethnic politics and will be unleashed without the strong central hand of the military to hold these centrifugal forces together.
Within Asian regional context as well as internationally, the military has maintained a very active propaganda campaign, tailoring the content to resonate with the target governments and organizations.
With Burma’s neighbors, generally stability-conscious national governments and UN agencies, the military propaganda regarding ethnic minorities is designed to stoke the general fear of Burma’s balkanization, perceived or real. In this context, the military paints itself as the only strong hand which is capable of guaranteeing the integrity of territorial boundaries and internal stability.
For the dominant Burmese majority and the Burmese-dominated military rank and files, the military maintains and propagates its own revisionist history where the ethnic minorities are secessionists hell bent on triggering the balkanization of Burma, a country where the Burmese majority have always been a superior group whose contributions—vis-à-vis those of other ethnic groups—to state and nation-building are unparalleled. From this racist and statist standpoint, genuine federalism based on ethnic equality is tantamount to nation-disintegrating political arrangement.
As a matter of fact, the generals have been modulating the volume of these conflicts, depending on the international climate of the day. Throughout the Cold War, under Britain’s arrangement, anti-Communist Burmese generals would be on study tours in Southeast Asian countries like Malaysia to observe first-hand how the British military was applying “Four Cuts Strategies” (cutting the enemy of intelligence/information, supplies, new recruits and finance) against the Malay communists—strategies which the Burmese would later apply against not only their own communist troops but also minority rebel strongholds.
Within the Burmese Army itself, the uncompromising military leadership has consistently crushed any moderate cliques who begin to seek genuine understanding and peace arrangements with armed resistance leaderships such as the Kachin or the Karen minorities.
Recurring waves of dissent within the military and corresponding wholesale purges are in part related to signs of some sub-cliques within the military wanting to pursue a more peaceful—as opposed to annihilationist—policy towards both the minorities and majority Burmese dissidents.
Since the end of the Cold War there have been the shifting alliances and/or business partnerships among Burma’s military, neighboring governments such as Thailand, India and China, and various armed ethnic organizations along the 3,000-plus kilometer Indo-, Sino- and Thai-Burmese borders. These have had significant impact on the dynamic and political economy of ethnic conflicts in Burma. In this connection, the two unfolding phenomena warrant a close-up look: the resurgence of economic developmentalism and the creation of a single, integrated lucrative energy market in the Greater Mekong Sub-Region (GMS).
In Burma’s neighborhood, governments are focused on development and economic growth through large-scale projects such as dam constructions, overland cross-border trade, special trans-boundary economic zones which will turn displaced Burmese populations into cheap laborers in assembly lines and dirty industries such as oil refineries.
The integrated energy market in Southeast Asia intends to draw much of its resources and electricity from the border areas of Burma. Most of these projects are situated across ethnic minority lands.
The generals’ insensitivity to the survival needs of local communities results in the rise in military tensions with respective ethnic armed organizations. This the military uses as a way of re-framing itself as the guarantor of physical safety of these mega-development projects and provider of market stability. Ominously for the multi-ethnic communities of Burma, a confluence of interest and (pro-market) ideology between the generals and external players is emerging.
Dr. Zarni is a visiting fellow at the London School of Economics and Political Science.
http://irrawaddy.org/article.php?art_id=21535&page=3
The last 10 days saw the breakdown of the ceasefire between Burmese generals and the Kachin minority, one of modern Burma’s founding ethnic communities. But it’s important not to view this primarily through prism of ethnicity—emphatically, the generals are equal opportunity oppressors who discriminate not on the basis of ethnicity or religious faith, but in terms of their personal and institutional interests.While there are “natural” ethnic prejudices among Burma’s “communities of difference” (in terms of religion, ethnicity and ideology) these prejudices don’t automatically evolve and deepen themselves into ethnic hatred and intractable conflicts. After all, Aung San Suu Kyi’s father—the slain national hero Aung San—was able to work out a multi-ethnic treaty on the eve of the country’s independence.
On the basis of ethnic and political equality, the country’s minorities, with legitimate historical claims over their own ancestral regions, agreed to join the post-independent Union of Burma.
This was no small achievement in the face of various attempts to mobilize ethnic grievances by local minorities and majority political elites, as well as some external players such as conservative elements within the British colonial and military establishments. As sincere as he was when he won over the Kachin, Shan and Chin leaders with his pledge of “Bama one Kyat, Shan one Kyat”, the strategic importance of the adjacent minority regions to the Bama majority’s interests was not at all lost on him.
The country’s conflicts regarding different ethnic communities are political because they are fundamentally rooted in the minorities’ demands for, and the Burmese ruling classes’ rejections of, the recognition that modern, post-independence Burma was the result of the voluntary coming together of different ethnic groups where were all equally indigenous to the land.
The politically defiant minority organizations and communities have been fighting the Burmese government since 1947—that is, just months before the country’s independence from Britain. The historic agreement to unite Burma as a voluntary federation based on the inviolable principle of ethnic equality was buried along with Aung San’s remains that same year. Virtually all of his Bama nationalist contemporaries, soldiers and civilians, held the mistaken view that federalism was about secession, and have done everything to kill minorities’ federalist aspirations accordingly.
The result was the minority groups feel the dissolution of British rule only brought them under the internal colonial arrangement imposed on them by the Bama post-colonial civilian elites, the likes of Prime Minister Ba Swe and Deputy Prime Minister Kyaw Nyein, with the help of their allies in the military who helped institute this “internal colonialism.”
Even before the decisive military coup of 1962, successive military leaderships since the country’s independence have pursued policies or strategies on a broad continuum between minimal accommodation of ethnic minorities at best, to total annihilation at worst.
During a nearly 10-hour interview with me in 1995, the well-respected nationalist former Colonel Chit Myaing said that the founding of the Bahtoo army town in Shan State as the original seat of the country’s Defense Services Academy in the early 1950s was one of the first attempts to build military bases in strategic locations throughout non-Bama ethnic regions.
The hidden objective was to ready the Bama Tatmadaw or Royal Army for preemptive strikes against any minority group with federalist and independence aspirations. The resultant dynamic is the crux of the ethnic conflicts in Burma.
Because the generals have come to view the conflicts, especially the “ethnic conflicts”, as their main justification to maintain their power structures, they have shown no interest or political will for establishing genuine and lasting peace.
In fact, the generals have turned domestic conflicts into their golden goose. That is one of the reasons why the generals have never attempted to translate the “gentleman’s ceasefire agreements”—reached in the early and mid-1990s with around 17 different armed minority organizations—into lasting political agreements.
In keeping these conflicts alive, the Burmese military regime has retained the old colonial-era politics of exploiting ethnic differences in order to suit its strategy of “divide and rule.” Typically, the Burmese military have induced, searched, amplified and exploited detectable differences of interests, generations, religious faiths and visions between the Burmese majority and the minorities, between one single minority community, between families and clans, and among minorities themselves.
For instance, in Shan State where there was strong armed resistance by Shan nationalists, the military would encourage, facilitate and support formation of the Kokang Han Chinese and Shan-Chinese into minority militias and allow the latter to engage in lucrative narcotics trade.
In turn, the militias formed under the military’s indirect patronage would cooperate with the Burmese military, for instance, in terms of local intelligence gathering or providing Burmese military commanders a share in their economic spoils.
Contrary to the empirically false academic view which paints Burma’s generals as simple-minded “war-fighters” who don’t do politics, these men in uniform have proven themselves adept at manipulating both domestic and external developments.
During the past 50 years of military dictatorships under different disguises, ethnic and dialectic differences get multiplied and amplified by the regime in order to create an impression that—with more than “100 different ethnic groups”—the dreadful Balkan scenario lurks just beneath the surface of the country’s ethnic politics and will be unleashed without the strong central hand of the military to hold these centrifugal forces together.
Within Asian regional context as well as internationally, the military has maintained a very active propaganda campaign, tailoring the content to resonate with the target governments and organizations.
With Burma’s neighbors, generally stability-conscious national governments and UN agencies, the military propaganda regarding ethnic minorities is designed to stoke the general fear of Burma’s balkanization, perceived or real. In this context, the military paints itself as the only strong hand which is capable of guaranteeing the integrity of territorial boundaries and internal stability.
For the dominant Burmese majority and the Burmese-dominated military rank and files, the military maintains and propagates its own revisionist history where the ethnic minorities are secessionists hell bent on triggering the balkanization of Burma, a country where the Burmese majority have always been a superior group whose contributions—vis-à-vis those of other ethnic groups—to state and nation-building are unparalleled. From this racist and statist standpoint, genuine federalism based on ethnic equality is tantamount to nation-disintegrating political arrangement.
As a matter of fact, the generals have been modulating the volume of these conflicts, depending on the international climate of the day. Throughout the Cold War, under Britain’s arrangement, anti-Communist Burmese generals would be on study tours in Southeast Asian countries like Malaysia to observe first-hand how the British military was applying “Four Cuts Strategies” (cutting the enemy of intelligence/information, supplies, new recruits and finance) against the Malay communists—strategies which the Burmese would later apply against not only their own communist troops but also minority rebel strongholds.
Within the Burmese Army itself, the uncompromising military leadership has consistently crushed any moderate cliques who begin to seek genuine understanding and peace arrangements with armed resistance leaderships such as the Kachin or the Karen minorities.
Recurring waves of dissent within the military and corresponding wholesale purges are in part related to signs of some sub-cliques within the military wanting to pursue a more peaceful—as opposed to annihilationist—policy towards both the minorities and majority Burmese dissidents.
Since the end of the Cold War there have been the shifting alliances and/or business partnerships among Burma’s military, neighboring governments such as Thailand, India and China, and various armed ethnic organizations along the 3,000-plus kilometer Indo-, Sino- and Thai-Burmese borders. These have had significant impact on the dynamic and political economy of ethnic conflicts in Burma. In this connection, the two unfolding phenomena warrant a close-up look: the resurgence of economic developmentalism and the creation of a single, integrated lucrative energy market in the Greater Mekong Sub-Region (GMS).
In Burma’s neighborhood, governments are focused on development and economic growth through large-scale projects such as dam constructions, overland cross-border trade, special trans-boundary economic zones which will turn displaced Burmese populations into cheap laborers in assembly lines and dirty industries such as oil refineries.
The integrated energy market in Southeast Asia intends to draw much of its resources and electricity from the border areas of Burma. Most of these projects are situated across ethnic minority lands.
The generals’ insensitivity to the survival needs of local communities results in the rise in military tensions with respective ethnic armed organizations. This the military uses as a way of re-framing itself as the guarantor of physical safety of these mega-development projects and provider of market stability. Ominously for the multi-ethnic communities of Burma, a confluence of interest and (pro-market) ideology between the generals and external players is emerging.
Dr. Zarni is a visiting fellow at the London School of Economics and Political Science.
http://irrawaddy.org/article.php?art_id=21535&page=3
ျမန္မာျပည္အေပၚ လႊမ္းမုိးလာေနတဲ့ တရုတ္ျပည္ - အပိုင္း (၃)(၄)
အပုိင္း ၁ နဲ ့ ၂ ကုိ တင္ေပးျပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ ပုိ ့စ္အေဟာင္းမွာ ျပန္ရွာဖတ္လုိ ့ရပါသည္။
ေဆာင္းပါးရွင္ - ေမာင္တင့္တယ္
ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ကုန္သြယ္မႈ အမ်ားဆံုး ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ထိပ္ဆုံးေလးႏိုင္ငံကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါတယ္ -
ႏိုင္ငံအမည္ ပမာဏ (အေမရိကန္ေဒၚလာ)
ထိုင္း ၃ .၆ ဘီလ်ံ
တ႐ုတ္ ၃.၄၂၇ ဘီလ်ံ (၂၀၁၀အကုန္စာရင္း)
စင္ကာပူ ၁ .၈၈ ဘီလ်ံ
အိႏၵိယ ၁ .၂ ဘီလ်ံ
တရုတ္လူမ်ဳိးမ်ား ၀င္ေရာက္အေျခခ် ေနထုိင္လာမႈ၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္နဲ႔ အာဏာပုိင္ေတြအၾကား လႊမ္းမုိးလာမႈနဲ႔ ေနာက္ဆက္တဲြ ဆုိးက်ဳိးမ်ားစြာ ေပၚထြက္ခဲ့ပါတယ္။
တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ဗမာျပည္မွာ အေျခခ် ေနထုိင္လာတာကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းကဆုိရင္ ျမစ္၀ ကြ်န္းေပၚၿမိဳ႕ေတြ၊ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးေတြ၊ ေျမလတ္ေဒသက ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာဆုိ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြဟာ အေပါင္ဆုိင္၊ တရုတ္စားေသာက္ဆုိင္၊ အရက္ပုန္းဆုိင္၊ စတုိးဆုိင္ေလးေတြ၊ သြားစုိက္ဆုိင္၊ ေမာ္ေတာ္ကား စက္ပစၥည္းဆုိင္ေတြ လုပ္ကုိင္ၾကရင္း ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားမွာ ေနထုိင္လာခဲ့တာပါ။ အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္တရုတ္တန္းလုိ ေနရာေတြ၊ မႏၱေလးတရုတ္တန္းလုိ ေနရာေတြမွာရွိတဲ့ တရုတ္ကုန္သည္ႀကီးေတြက ဆီနဲ႔အေျခခံမီးဖုိေခ်ာင္သုံး စားေသာက္ကုန္ ပစၥည္းေတြကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ျဖန္႔ျဖဴး လုပ္ကုိင္ေနၿပီး ျမန္မာ့စီးပြားေရးေလာကမွာ လႊမ္းမုိး ခ်ဳပ္ကုိင္ေနခဲ့တာကေတာ့ န၀တ မတက္မီွ မဆလေခတ္ကာလ ကတည္းက ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေတြကစလုိ႔ န၀တအစုိးရနဲ႔ တရုတ္အစုိးရတုိ႔ ႏွစ္ႏုိင္ငံဆက္ဆံေရး ေရႊလမ္းေငြလမ္း ေဖာက္အၿပီးမွာေတာ့ ရွမ္းျပည္နဲ႔မႏၱေလးလုိ အထက္ဗမာျပည္ ေဒသေတြမွာ ယူနန္ျပည္နယ္က တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ၀င္ေရာက္အေျခခ် ေနထုိင္လာမႈဟာ အရင္ကထက္ သိသိသာသာ မ်ားျပားလာတာကုိ ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။
မႏၱေလးမွာ တရုတ္အသုိင္းအ၀ုိင္း ႀကီးထြားလာတာဟာ ယူနန္ျပည္နယ္က အသစ္၀င္လာမယ့္ တရုတ္ေတြကုိ ဆဲြေဆာင္ေနပါတယ္။ ဒီလူေတြက ေဒသခံေတြရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြထဲမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္ လုပ္ကုိင္လာေနပါတယ္။ တရုတ္ပုိင္ ဟုိတယ္ေတြ၊ တည္းခုိရိပ္သာေတြ၊ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ၊ လုပ္ငန္းငယ္ကေလးေတြလည္း တဟုန္ထုိး တုိးပြားလာေနပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ တရုတ္ပဲြေတာ္ေတြဟာ အခုဆုိ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈျပကၡဒိန္ထဲမွာ အခုိင္အမာ ေနရာယူေဖာ္ျပေနၿပီး ပုံမွန္ဘဲ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲသဲ က်င္းပေနၾကပါၿပီ။ ဒီျမင္ကြင္းေတြက မႏၱေလးဆုိတာ ဗမာျပည္ရဲ႕ ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းတဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရေတာ့ဘဲ ယူနန္ျပည္နယ္က တရုတ္ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕လုိ ျဖစ္လာေနတဲ့ ပုံရိပ္ေတြမို႔ ေတြးၾကည့္ရင္ မခ်ိစရာပါ။ စစ္အစိုးရရဲ႕ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ ျမွင့္တင္ေရးဆိုတာ လတ္စသတ္ေတာ့ ဒါဘဲလားလို႔ ေမးစမ္းခ်င္ပါတယ္။
စီးပြားေရးဖက္မွာ ၾကည့္ရင္လည္း တရုတ္ကုန္သည္ေတြက ေက်ာက္စိမ္း ေစ်းႏႈန္းကုိ ေက်ာက္တန္ဖုိးထက္ ၅၀% ေလွ်ာ့ေပးၿပီး မႏၱေလးက အဖုိးတန္ေက်ာက္မ်က္နဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းေစ်းကြက္ကို လႊမ္းမုိးဖုိ႔ လုပ္ေနတယ္လုိ႔ ဗမာျပည္က ေက်ာက္စိမ္းကုန္သည္ေတြက ေျပာပါတယ္။ တရုတ္အ၀ယ္သမားေတြက ေက်ာက္မ်က္ေစ်းကြက္၊ အထူးသျဖင့္ ေက်ာက္စိမ္းကုန္သြယ္ေရးကုိ လုံး၀ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီမွာ တန္ဘုိးက ၅၀% ေက်ာ္ ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ မႏၱေလး ေက်ာက္မ်က္ေစ်းကြက္က ေက်ာက္စိမ္းအမ်ားစု၊ ပတၱျမား၊ နီလာနဲ႔ တျခားအဖုိးတန္ ေက်ာက္ေတြကုိ ေက်ာက္မ်က္အေခ်ာထုတ္ေနတဲ့ တရုတ္အ၀ယ္သမားေတြက ၀ယ္ပါတယ္လုိ႔ ေက်ာက္စိမ္း ကုန္သည္တစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။
ဒီလုိ မႏၱေလး စီးပြားေရးေလာကမွာ တရုတ္ေတြ စတင္လႊမ္းမုိး ေနရာယူလာတာကုိ စာေပအႏုပညာ နယ္ပယ္ကေတာင္ အေလးထား ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိ တင္ျပမႈေတြ စတင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္အေပၚ လႊမ္းမုိးလာေနတဲ့ တရုတ္ျပည္ - အပိုင္း (၄)
၁၉၈၀ ခုႏွစ္ အလယ္ပုိင္းက ထြက္ေပၚခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကီး ၀တၳဳတုိစာေရးဆရာ ညီပုေလးရဲ႕ “စပါးႀကီးေႁမြ” ဆုိတဲ့ ၀တၳဳတုိထဲမွာ ဒီကိစၥကုိ အထင္အရွား ထင္ဟပ္ ေဖာ္ျပထားတာ စတင္ေတြ႔ရပါတယ္။ အလားတူ ၂၀၁၀ အေစာပုိင္းက ထြက္ေပၚခဲ့တဲ့ မႏၱေလးႏွစ္ (၁၅၀) ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အၿငိမ့္ပဲြတစ္ခုမွာ နာမည္ႀကီး လူရႊင္ေတာ္ႀကီး ဦးခ်စ္ဖြယ္ရဲ႕ “မႏၱေလးသားစစ္စစ္” ဆုိတဲ့ သရုပ္ေဖာ္ ျပဇာတ္တစ္ခုမွာ မႏၱေလးတြင္ တရုတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ လႊမ္းေနသလဲဆုိေတာ့ တရုတ္ေတြ အမ်ားစုေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးမွာ မႏၱေလးသား ဗမာစစ္စစ္ႀကီးက တရုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္လုိ စကား၀ဲသြားရတဲ့ ေၾကကဲြဖြယ္ အျဖစ္သနစ္ကုိ ဟာသဆန္ဆန္ ထုတ္ေဖာ္ တင္ဆက္သြားတာေတြကုိလည္း အဆက္မျပတ္ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။
ဒီလုိ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ အဆက္မျပတ္ ၀င္ေရာက္လာေနတာကုိ သိေနရေပမဲ့လည္း (၁) သန္းေက်ာ္ေလာက္ရွိတဲ့ မႏၱေလး လူဦးေရထဲမွာ တရုတ္လူမ်ဳိး အေျခခ် ၀င္ေရာက္လာသူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနၿပီလဲ ဆုိတာကုိေတာ့ အတိအက် ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး။ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ဆုိရင္ေတာ့ မႏၱေလးတစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာရွိတဲ့ လူဦးေရရဲ႕ ၃၅% ကေန ၄၀% ေလာက္ထိ တရုတ္ေတြ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီတရုတ္ေတြ ဘယ္လုိ စ၀င္လာသလဲဆုိတာကုိ ၾကည့္ရင္ ၁၉၈၄ က ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့တဲ့ မႏၱေလးၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မီးႀကီးနဲ႔ စတင္ခဲ့တယ္လုိ႔ဘဲ ေျပာဆုိရမွာပါ။ ဒီမီးက အိမ္ေျခ (၃) ေထာင္ေလာက္ ဖ်က္ဆီး ပစ္လုိက္တယ္။ လူေပါင္း (၂) ေသာင္း (၃) ေထာင္ေလာက္ အုိးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီေခတ္ကတည္းက (မဆလ) အစုိးရမွာ မီးေဘး ဒုကၡသည္ေတြကုိ ျပန္လည္ထူေထာင္ေပးတဲ့ အာမခံ စီမံကိန္းေတြ မရွိေတာ့ မီးေလာင္လုိ႔ လစ္လပ္သြားတဲ့ ေျမကြက္ေတြကုိ ဗမာေတြက ျပန္မေဆာက္ႏုိင္ၾကတဲ့အခါ တရုတ္ေတြဟာ သိမ္းၾကဳံး ၀ယ္ယူပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မူလ ဗမာ၊ မႏၱေလးသားေတြက ၿမိဳ႕ျပင္ကြက္သစ္ေတြကုိ ေရာက္သြားၿပီး ၿမိဳ႕လယ္မွာ တရုတ္ေတြ စတင္ လႊမ္းမုိးလာပါေတာ့တယ္။
ဒီကေန႔ မႏၱေလးတစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ တရုတ္ပုိင္ အေဆာက္အဦးေတြခ်ည္းဘဲလုိ႔ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ ေက်ာ္ရင္ျမင့္က ေျပာပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြနဲ႔ ညကပြဲရုံေတြ အမ်ားစုကလည္း တရုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ပုိင္ဆုိင္ လုပ္ကုိင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ဘုရားေက်ာင္းကစလုိ႔ တရုတ္ကုန္တုိက္ႀကီးေတြ အထိ မႏၱေလးရဲ႕ လူမႈဘ၀ပုံရိပ္မွာ တရုတ္ယဥ္ေက်းမႈက လႊမ္းမုိး သက္ေရာက္လာေနတယ္။ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြနဲ႔ တရုတ္ေတြရဲ႕ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈေတြက တုိးျမင့္လာေနၿပီး မဂၤလာပဲြေတြမွာေတာင္မွ တရုတ္ ဓေလ့ ထုံးတမ္းစဥ္လာေတြဟာ လႊမ္းမိုးလာေနတယ္။
ဒါေတြကုိ ေဒသခံေတြက စိတ္မသက္မသာနဲ႔ လက္ပုိက္ ၾကည့္ေနၾကရတယ္။ မႏၱေလးရဲ႕ဘ၀ေတြကုိ တရုတ္ေတြနဲ႔ တရုတ္-ဗမာ ကျပားေတြက လႊမ္းမုိးသြားမယ့္ ေန႔၊ ရက္ေတြကုိ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ကေတာ့ ႀကိဳတင္ျမင္ေနၿပီး သက္မ ခ်ေနရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ၀ယ္လုိ႔ရတဲ့ တရုတ္လုပ္ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ ေတြကလည္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ အစင္းေရ (၂) သိန္းခဲြ (၃) သိန္း ေလာက္ထိ ရွိလာၿပီး ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္သံေတြနဲ႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးဟာ ဆူညံေနပါေတာ့တယ္။ ဒီဆုိင္ကယ္ေတြရဲ႕ အရည္အေသြးကလည္း အၾကမ္းမခံဘဲ စီးေနရင္း ေရွ႕ေဖာက္က်ဳိးသြားၿပီး ေမာင္းသူအေတာ္မ်ားမ်ား အသက္ဆုံးရႈံးရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြလဲ မၾကာခဏဆုိသလုိ ၾကားေနရပါတယ္။
ဒါေတြက စစ္အာဏာရွင္ႀကီးေတြရဲ႕ တရားအားထုတ္(တရုတ္အားထား) ေနတဲ့ ေပၚလစီေအာက္မွာ အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ ေငြရရင္ ဘာမဆုိ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အဂတိလုိက္စားမႈနဲ႔ ယဥ္ပါးေနတဲ့ အက်င့္ဆုိးေတြေၾကာင့္ မႏၱေလးမွာ တရုတ္ေတြ လႊမ္းလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေငြရွိတဲ့တရုတ္ေတြ ၿမိဳ႕ထဲ၀င္လာေတာ့ ငမဲြေဒသခံေတြက ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္သြားရတယ္။ ေငြရွိတဲ့ တရုတ္ေတြ ေရာက္လာေတာ့ မ်ဳိးမ်ဳိးျမက္ျမက္ လာဘ္လာဘေတြ ရေနေလေတာ့ တရုတ္ေတြ ေရာက္လာတာ၊ မ်ားလာတာကုိ အာဏာပုိင္ေတြက ၀မ္းေတာင္သာၾကပါေသးတယ္လုိ႔ အရပ္သားေတြက ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ မႏၲေလးတုိင္း ေရႊလီျမစ္႐ိုး အနီးက တေကာင္းၿမိဳ႕နဲ႔ ျမေတာင္ရြာအၾကားမွာ ေဆာက္လုပ္ေနတဲ့ နီကယ္စက္႐ံုမွာ စက္႐ံုေဆာက္တဲ့ အလုပ္သမားကအစ တခါတည္း တ႐ုတ္က ေခၚလာတာ၊ (၂၀၀၀) ေလာက္ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေဒသထဲကုိ ဒီလုိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အမ်ားအျပား ေရာက္ရွိေနတဲ့အတြက္ ေဒသအတြင္းမွာ ေလာင္းကစား၀ုိင္းေတြ၊ ျပည္႔တန္ဆာလုပ္ငန္းေတြ ေပါမ်ားလာၿပီး ျမန္မာလူငယ္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအၾကား လူမႈေရးနဲ႔ အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားမႈေတြ၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေနတာေတြလဲ မၾကားခ်င္အဆုံး ျဖစ္လုိ႔ေနပါတယ္။
ဒီအေျခအေနေတြ မ်ဳိးစုံေအာက္မွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၇ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာေတာ့ မႏၱေလးမွာေနတဲ့ တရုတ္ေကာင္စစ္၀န္ တစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္သူမွန္း မသိတဲ့ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ စီးသမားတစ္ေယာက္က ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခတ္သြားတဲ့ အမႈတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သံရုံးကုိ က်ည္ဆံအေတာ္မ်ားမ်ား မွန္ေပမဲ့ တစ္ေယာက္မွေတာ့ ထိခိုက္ ဒဏ္ရာရတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါက အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက မႏၱေလးမွာ တရုတ္ေတြ တြင္က်ယ္ လႊမ္းမုိးလာေနတာကုိ မေက်နပ္တဲ့ လကၡဏာကုိ ေဖာ္ျပတဲ့ သာဓကတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္တုန္းကလဲ အလားတူဆန္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဖုန္းေဇာ္ဟန္ရဲ႕ ရုံးခန္းထဲကုိ တရုတ္လင္မယား (၂) ဦး က ေဘာင္းဘီတုိနဲ႔ စြပ္က်ယ္၀တ္ၿပီး ၀င္လာေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္က ၀န္ထမ္းအမ်ားေရွ႕မွာ အရွက္ရၿပီး ေမာင္းထုတ္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ကေလးပါ။ ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ ဒီတရုတ္လင္မယား (၂) ဦးက ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ႀကီးကုိ ဘယ္ေလာက္ ေပးကမ္းခြ႔ံေကြ်းေနသလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြ ကုိယ္တုိင္ကလဲြလုိ႔ ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္ပါဘူး။
ဒါ့ျပင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တရုတ္သံရုံးမွာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္မွာ နအဖ ေကာင္စီ၀င္၊ ကစထမႉး ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျမင့္ေဆြကုိယ္တုိင္ တက္ေရာက္ အားေပးခ်ီျမွင့္ခဲ့ၿပီး တရုတ္ရုိးရာလက္ေဆာင္ (အန္ေပါင္း) ေပးတာေတြကုိ လက္ခံ ရယူတာမ်ဳိးေတြ ေတြ႔လာရပါတယ္။ ဒါေတြက တရားမ၀င္ လာဘ္လာဘယူနည္း တစ္မ်ဳိးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္မွာ တက္ေရာက္လာသူေတြကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခစုိက္ သတင္းယူေနတဲ့ တရုတ္သတင္းေထာက္ (၂၀၀) ေက်ာ္၊ ဒီမွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ တရုတ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခစုိက္ လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ တရုတ္ကုမၸဏီေပါင္းမ်ားစြာက ကုိယ္စားလွယ္ေတြ၊ တရုတ္စီးပြားေရး အသုိင္းအ၀ုိင္းက လူႀကီးေတြ အမ်ားအျပား တက္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
အရင္ မဆလေခတ္ကေတာင္ မေတြ႔မျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းသစ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊကုိယ္တုိင္ တက္ေရာက္မခ်ီးျမွင့္တာဘဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ (၁၉) လမ္း တရုတ္တန္းတ၀ိုက္မွာ ဗမာစကား လုံး၀မတတ္သည့္ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ေတြ႔ရွိရပါတယ္။ မူရင္းဇစ္ျမစ္ စသည္မွာ န၀တ အစိုးရလက္ထက္ကပင္ ကိုးကန္႔လူမ်ိဳးအား တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး မွတ္ပုံတင္ ထုတ္ေပးသည္မွစကာ ယူနန္ျပည္နယ္မွ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး လူဦးေရ ၀ါးမ်ိဳမႈ စတင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
မႏၱေလးမွာဆုိလဲ အေရွ႕တုိင္းစားေသာက္ဆုိင္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္မွာ အလယ္ပုိင္းတိုင္း တုိင္းမွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္တင္ေငြနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဖုန္းေဇာ္ဟန္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ အေရးတယူ တက္ေရာက္ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တာကုိ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒီပဲြမွာလည္း မႏၱေလးမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ တရုတ္ေက်ာင္းက ကုိယ္စားလွယ္ေတြ၊ တရုတ္အသုိင္းအ၀ုိင္းက လူႀကီးေတြ၊ ျမန္မာျပည္မွာ စာလာသင္ေနတဲ့ ျပည္ႀကီးက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အလုပ္လာလုပ္ေနတဲ့ တရုတ္ကုမၸဏီေတြက လူေတြ၊ တရုတ္ျမန္္မာနယ္စပ္မွ တရုတ္အသုိင္းအ၀ုိင္းက လူႀကီးေတြ စုစုေပါင္း (၄၀၀) ေက်ာ္ေလာက္ တက္ေရာက္ၿပီး ၀ွဲခ်ီးက်င္းပခဲ့တာကုိ ေတြ႔ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အပိုင္း ( ၅ ) ကို ေနာက္တစ္ပတ္ တနလၤာေန႔တြင္ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပသြားပါမည္...
မူရင္း - http://www.photayokeking.org/policylaw/research/539-china-cover-to-burma-step-by-step-part-4
ေဆာင္းပါးရွင္ - ေမာင္တင့္တယ္
ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ကုန္သြယ္မႈ အမ်ားဆံုး ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ထိပ္ဆုံးေလးႏိုင္ငံကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါတယ္ -ႏိုင္ငံအမည္ ပမာဏ (အေမရိကန္ေဒၚလာ)
ထိုင္း ၃ .၆ ဘီလ်ံ
တ႐ုတ္ ၃.၄၂၇ ဘီလ်ံ (၂၀၁၀အကုန္စာရင္း)
စင္ကာပူ ၁ .၈၈ ဘီလ်ံ
အိႏၵိယ ၁ .၂ ဘီလ်ံ
တရုတ္လူမ်ဳိးမ်ား ၀င္ေရာက္အေျခခ် ေနထုိင္လာမႈ၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္နဲ႔ အာဏာပုိင္ေတြအၾကား လႊမ္းမုိးလာမႈနဲ႔ ေနာက္ဆက္တဲြ ဆုိးက်ဳိးမ်ားစြာ ေပၚထြက္ခဲ့ပါတယ္။
တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ဗမာျပည္မွာ အေျခခ် ေနထုိင္လာတာကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းကဆုိရင္ ျမစ္၀ ကြ်န္းေပၚၿမိဳ႕ေတြ၊ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးေတြ၊ ေျမလတ္ေဒသက ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာဆုိ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြဟာ အေပါင္ဆုိင္၊ တရုတ္စားေသာက္ဆုိင္၊ အရက္ပုန္းဆုိင္၊ စတုိးဆုိင္ေလးေတြ၊ သြားစုိက္ဆုိင္၊ ေမာ္ေတာ္ကား စက္ပစၥည္းဆုိင္ေတြ လုပ္ကုိင္ၾကရင္း ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားမွာ ေနထုိင္လာခဲ့တာပါ။ အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္တရုတ္တန္းလုိ ေနရာေတြ၊ မႏၱေလးတရုတ္တန္းလုိ ေနရာေတြမွာရွိတဲ့ တရုတ္ကုန္သည္ႀကီးေတြက ဆီနဲ႔အေျခခံမီးဖုိေခ်ာင္သုံး စားေသာက္ကုန္ ပစၥည္းေတြကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ျဖန္႔ျဖဴး လုပ္ကုိင္ေနၿပီး ျမန္မာ့စီးပြားေရးေလာကမွာ လႊမ္းမုိး ခ်ဳပ္ကုိင္ေနခဲ့တာကေတာ့ န၀တ မတက္မီွ မဆလေခတ္ကာလ ကတည္းက ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေတြကစလုိ႔ န၀တအစုိးရနဲ႔ တရုတ္အစုိးရတုိ႔ ႏွစ္ႏုိင္ငံဆက္ဆံေရး ေရႊလမ္းေငြလမ္း ေဖာက္အၿပီးမွာေတာ့ ရွမ္းျပည္နဲ႔မႏၱေလးလုိ အထက္ဗမာျပည္ ေဒသေတြမွာ ယူနန္ျပည္နယ္က တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ ၀င္ေရာက္အေျခခ် ေနထုိင္လာမႈဟာ အရင္ကထက္ သိသိသာသာ မ်ားျပားလာတာကုိ ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။
မႏၱေလးမွာ တရုတ္အသုိင္းအ၀ုိင္း ႀကီးထြားလာတာဟာ ယူနန္ျပည္နယ္က အသစ္၀င္လာမယ့္ တရုတ္ေတြကုိ ဆဲြေဆာင္ေနပါတယ္။ ဒီလူေတြက ေဒသခံေတြရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြထဲမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္ လုပ္ကုိင္လာေနပါတယ္။ တရုတ္ပုိင္ ဟုိတယ္ေတြ၊ တည္းခုိရိပ္သာေတြ၊ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ၊ လုပ္ငန္းငယ္ကေလးေတြလည္း တဟုန္ထုိး တုိးပြားလာေနပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ တရုတ္ပဲြေတာ္ေတြဟာ အခုဆုိ ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈျပကၡဒိန္ထဲမွာ အခုိင္အမာ ေနရာယူေဖာ္ျပေနၿပီး ပုံမွန္ဘဲ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲသဲ က်င္းပေနၾကပါၿပီ။ ဒီျမင္ကြင္းေတြက မႏၱေလးဆုိတာ ဗမာျပည္ရဲ႕ ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းတဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရေတာ့ဘဲ ယူနန္ျပည္နယ္က တရုတ္ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕လုိ ျဖစ္လာေနတဲ့ ပုံရိပ္ေတြမို႔ ေတြးၾကည့္ရင္ မခ်ိစရာပါ။ စစ္အစိုးရရဲ႕ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ ျမွင့္တင္ေရးဆိုတာ လတ္စသတ္ေတာ့ ဒါဘဲလားလို႔ ေမးစမ္းခ်င္ပါတယ္။
စီးပြားေရးဖက္မွာ ၾကည့္ရင္လည္း တရုတ္ကုန္သည္ေတြက ေက်ာက္စိမ္း ေစ်းႏႈန္းကုိ ေက်ာက္တန္ဖုိးထက္ ၅၀% ေလွ်ာ့ေပးၿပီး မႏၱေလးက အဖုိးတန္ေက်ာက္မ်က္နဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းေစ်းကြက္ကို လႊမ္းမုိးဖုိ႔ လုပ္ေနတယ္လုိ႔ ဗမာျပည္က ေက်ာက္စိမ္းကုန္သည္ေတြက ေျပာပါတယ္။ တရုတ္အ၀ယ္သမားေတြက ေက်ာက္မ်က္ေစ်းကြက္၊ အထူးသျဖင့္ ေက်ာက္စိမ္းကုန္သြယ္ေရးကုိ လုံး၀ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီမွာ တန္ဘုိးက ၅၀% ေက်ာ္ ေလ်ာ့သြားပါတယ္။ မႏၱေလး ေက်ာက္မ်က္ေစ်းကြက္က ေက်ာက္စိမ္းအမ်ားစု၊ ပတၱျမား၊ နီလာနဲ႔ တျခားအဖုိးတန္ ေက်ာက္ေတြကုိ ေက်ာက္မ်က္အေခ်ာထုတ္ေနတဲ့ တရုတ္အ၀ယ္သမားေတြက ၀ယ္ပါတယ္လုိ႔ ေက်ာက္စိမ္း ကုန္သည္တစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။
ဒီလုိ မႏၱေလး စီးပြားေရးေလာကမွာ တရုတ္ေတြ စတင္လႊမ္းမုိး ေနရာယူလာတာကုိ စာေပအႏုပညာ နယ္ပယ္ကေတာင္ အေလးထား ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိ တင္ျပမႈေတြ စတင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္အေပၚ လႊမ္းမုိးလာေနတဲ့ တရုတ္ျပည္ - အပိုင္း (၄)
၁၉၈၀ ခုႏွစ္ အလယ္ပုိင္းက ထြက္ေပၚခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကီး ၀တၳဳတုိစာေရးဆရာ ညီပုေလးရဲ႕ “စပါးႀကီးေႁမြ” ဆုိတဲ့ ၀တၳဳတုိထဲမွာ ဒီကိစၥကုိ အထင္အရွား ထင္ဟပ္ ေဖာ္ျပထားတာ စတင္ေတြ႔ရပါတယ္။ အလားတူ ၂၀၁၀ အေစာပုိင္းက ထြက္ေပၚခဲ့တဲ့ မႏၱေလးႏွစ္ (၁၅၀) ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အၿငိမ့္ပဲြတစ္ခုမွာ နာမည္ႀကီး လူရႊင္ေတာ္ႀကီး ဦးခ်စ္ဖြယ္ရဲ႕ “မႏၱေလးသားစစ္စစ္” ဆုိတဲ့ သရုပ္ေဖာ္ ျပဇာတ္တစ္ခုမွာ မႏၱေလးတြင္ တရုတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ လႊမ္းေနသလဲဆုိေတာ့ တရုတ္ေတြ အမ်ားစုေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးမွာ မႏၱေလးသား ဗမာစစ္စစ္ႀကီးက တရုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္လုိ စကား၀ဲသြားရတဲ့ ေၾကကဲြဖြယ္ အျဖစ္သနစ္ကုိ ဟာသဆန္ဆန္ ထုတ္ေဖာ္ တင္ဆက္သြားတာေတြကုိလည္း အဆက္မျပတ္ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။
ဒီလုိ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ အဆက္မျပတ္ ၀င္ေရာက္လာေနတာကုိ သိေနရေပမဲ့လည္း (၁) သန္းေက်ာ္ေလာက္ရွိတဲ့ မႏၱေလး လူဦးေရထဲမွာ တရုတ္လူမ်ဳိး အေျခခ် ၀င္ေရာက္လာသူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနၿပီလဲ ဆုိတာကုိေတာ့ အတိအက် ဘယ္သူမွ မသိၾကပါဘူး။ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ဆုိရင္ေတာ့ မႏၱေလးတစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာရွိတဲ့ လူဦးေရရဲ႕ ၃၅% ကေန ၄၀% ေလာက္ထိ တရုတ္ေတြ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီတရုတ္ေတြ ဘယ္လုိ စ၀င္လာသလဲဆုိတာကုိ ၾကည့္ရင္ ၁၉၈၄ က ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့တဲ့ မႏၱေလးၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မီးႀကီးနဲ႔ စတင္ခဲ့တယ္လုိ႔ဘဲ ေျပာဆုိရမွာပါ။ ဒီမီးက အိမ္ေျခ (၃) ေထာင္ေလာက္ ဖ်က္ဆီး ပစ္လုိက္တယ္။ လူေပါင္း (၂) ေသာင္း (၃) ေထာင္ေလာက္ အုိးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီေခတ္ကတည္းက (မဆလ) အစုိးရမွာ မီးေဘး ဒုကၡသည္ေတြကုိ ျပန္လည္ထူေထာင္ေပးတဲ့ အာမခံ စီမံကိန္းေတြ မရွိေတာ့ မီးေလာင္လုိ႔ လစ္လပ္သြားတဲ့ ေျမကြက္ေတြကုိ ဗမာေတြက ျပန္မေဆာက္ႏုိင္ၾကတဲ့အခါ တရုတ္ေတြဟာ သိမ္းၾကဳံး ၀ယ္ယူပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မူလ ဗမာ၊ မႏၱေလးသားေတြက ၿမိဳ႕ျပင္ကြက္သစ္ေတြကုိ ေရာက္သြားၿပီး ၿမိဳ႕လယ္မွာ တရုတ္ေတြ စတင္ လႊမ္းမုိးလာပါေတာ့တယ္။
ဒီကေန႔ မႏၱေလးတစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ တရုတ္ပုိင္ အေဆာက္အဦးေတြခ်ည္းဘဲလုိ႔ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာ ေက်ာ္ရင္ျမင့္က ေျပာပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာခန္းေတြနဲ႔ ညကပြဲရုံေတြ အမ်ားစုကလည္း တရုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ပုိင္ဆုိင္ လုပ္ကုိင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ဘုရားေက်ာင္းကစလုိ႔ တရုတ္ကုန္တုိက္ႀကီးေတြ အထိ မႏၱေလးရဲ႕ လူမႈဘ၀ပုံရိပ္မွာ တရုတ္ယဥ္ေက်းမႈက လႊမ္းမုိး သက္ေရာက္လာေနတယ္။ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြနဲ႔ တရုတ္ေတြရဲ႕ လက္ထပ္ထိမ္းျမားမႈေတြက တုိးျမင့္လာေနၿပီး မဂၤလာပဲြေတြမွာေတာင္မွ တရုတ္ ဓေလ့ ထုံးတမ္းစဥ္လာေတြဟာ လႊမ္းမိုးလာေနတယ္။
ဒါေတြကုိ ေဒသခံေတြက စိတ္မသက္မသာနဲ႔ လက္ပုိက္ ၾကည့္ေနၾကရတယ္။ မႏၱေလးရဲ႕ဘ၀ေတြကုိ တရုတ္ေတြနဲ႔ တရုတ္-ဗမာ ကျပားေတြက လႊမ္းမုိးသြားမယ့္ ေန႔၊ ရက္ေတြကုိ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ကေတာ့ ႀကိဳတင္ျမင္ေနၿပီး သက္မ ခ်ေနရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ၀ယ္လုိ႔ရတဲ့ တရုတ္လုပ္ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ ေတြကလည္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ အစင္းေရ (၂) သိန္းခဲြ (၃) သိန္း ေလာက္ထိ ရွိလာၿပီး ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္သံေတြနဲ႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးဟာ ဆူညံေနပါေတာ့တယ္။ ဒီဆုိင္ကယ္ေတြရဲ႕ အရည္အေသြးကလည္း အၾကမ္းမခံဘဲ စီးေနရင္း ေရွ႕ေဖာက္က်ဳိးသြားၿပီး ေမာင္းသူအေတာ္မ်ားမ်ား အသက္ဆုံးရႈံးရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြလဲ မၾကာခဏဆုိသလုိ ၾကားေနရပါတယ္။
ဒါေတြက စစ္အာဏာရွင္ႀကီးေတြရဲ႕ တရားအားထုတ္(တရုတ္အားထား) ေနတဲ့ ေပၚလစီေအာက္မွာ အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ ေငြရရင္ ဘာမဆုိ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အဂတိလုိက္စားမႈနဲ႔ ယဥ္ပါးေနတဲ့ အက်င့္ဆုိးေတြေၾကာင့္ မႏၱေလးမွာ တရုတ္ေတြ လႊမ္းလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေငြရွိတဲ့တရုတ္ေတြ ၿမိဳ႕ထဲ၀င္လာေတာ့ ငမဲြေဒသခံေတြက ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္သြားရတယ္။ ေငြရွိတဲ့ တရုတ္ေတြ ေရာက္လာေတာ့ မ်ဳိးမ်ဳိးျမက္ျမက္ လာဘ္လာဘေတြ ရေနေလေတာ့ တရုတ္ေတြ ေရာက္လာတာ၊ မ်ားလာတာကုိ အာဏာပုိင္ေတြက ၀မ္းေတာင္သာၾကပါေသးတယ္လုိ႔ အရပ္သားေတြက ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ မႏၲေလးတုိင္း ေရႊလီျမစ္႐ိုး အနီးက တေကာင္းၿမိဳ႕နဲ႔ ျမေတာင္ရြာအၾကားမွာ ေဆာက္လုပ္ေနတဲ့ နီကယ္စက္႐ံုမွာ စက္႐ံုေဆာက္တဲ့ အလုပ္သမားကအစ တခါတည္း တ႐ုတ္က ေခၚလာတာ၊ (၂၀၀၀) ေလာက္ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေဒသထဲကုိ ဒီလုိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အမ်ားအျပား ေရာက္ရွိေနတဲ့အတြက္ ေဒသအတြင္းမွာ ေလာင္းကစား၀ုိင္းေတြ၊ ျပည္႔တန္ဆာလုပ္ငန္းေတြ ေပါမ်ားလာၿပီး ျမန္မာလူငယ္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအၾကား လူမႈေရးနဲ႔ အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားမႈေတြ၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေနတာေတြလဲ မၾကားခ်င္အဆုံး ျဖစ္လုိ႔ေနပါတယ္။
ဒီအေျခအေနေတြ မ်ဳိးစုံေအာက္မွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၇ ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာေတာ့ မႏၱေလးမွာေနတဲ့ တရုတ္ေကာင္စစ္၀န္ တစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္သူမွန္း မသိတဲ့ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ စီးသမားတစ္ေယာက္က ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခတ္သြားတဲ့ အမႈတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သံရုံးကုိ က်ည္ဆံအေတာ္မ်ားမ်ား မွန္ေပမဲ့ တစ္ေယာက္မွေတာ့ ထိခိုက္ ဒဏ္ရာရတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါက အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက မႏၱေလးမွာ တရုတ္ေတြ တြင္က်ယ္ လႊမ္းမုိးလာေနတာကုိ မေက်နပ္တဲ့ လကၡဏာကုိ ေဖာ္ျပတဲ့ သာဓကတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္တုန္းကလဲ အလားတူဆန္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဖုန္းေဇာ္ဟန္ရဲ႕ ရုံးခန္းထဲကုိ တရုတ္လင္မယား (၂) ဦး က ေဘာင္းဘီတုိနဲ႔ စြပ္က်ယ္၀တ္ၿပီး ၀င္လာေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္က ၀န္ထမ္းအမ်ားေရွ႕မွာ အရွက္ရၿပီး ေမာင္းထုတ္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ကေလးပါ။ ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ ဒီတရုတ္လင္မယား (၂) ဦးက ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ႀကီးကုိ ဘယ္ေလာက္ ေပးကမ္းခြ႔ံေကြ်းေနသလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြ ကုိယ္တုိင္ကလဲြလုိ႔ ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္ပါဘူး။
ဒါ့ျပင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တရုတ္သံရုံးမွာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္မွာ နအဖ ေကာင္စီ၀င္၊ ကစထမႉး ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျမင့္ေဆြကုိယ္တုိင္ တက္ေရာက္ အားေပးခ်ီျမွင့္ခဲ့ၿပီး တရုတ္ရုိးရာလက္ေဆာင္ (အန္ေပါင္း) ေပးတာေတြကုိ လက္ခံ ရယူတာမ်ဳိးေတြ ေတြ႔လာရပါတယ္။ ဒါေတြက တရားမ၀င္ လာဘ္လာဘယူနည္း တစ္မ်ဳိးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္မွာ တက္ေရာက္လာသူေတြကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခစုိက္ သတင္းယူေနတဲ့ တရုတ္သတင္းေထာက္ (၂၀၀) ေက်ာ္၊ ဒီမွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ တရုတ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခစုိက္ လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ တရုတ္ကုမၸဏီေပါင္းမ်ားစြာက ကုိယ္စားလွယ္ေတြ၊ တရုတ္စီးပြားေရး အသုိင္းအ၀ုိင္းက လူႀကီးေတြ အမ်ားအျပား တက္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
အရင္ မဆလေခတ္ကေတာင္ မေတြ႔မျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းသစ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊကုိယ္တုိင္ တက္ေရာက္မခ်ီးျမွင့္တာဘဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ (၁၉) လမ္း တရုတ္တန္းတ၀ိုက္မွာ ဗမာစကား လုံး၀မတတ္သည့္ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ေတြ႔ရွိရပါတယ္။ မူရင္းဇစ္ျမစ္ စသည္မွာ န၀တ အစိုးရလက္ထက္ကပင္ ကိုးကန္႔လူမ်ိဳးအား တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး မွတ္ပုံတင္ ထုတ္ေပးသည္မွစကာ ယူနန္ျပည္နယ္မွ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး လူဦးေရ ၀ါးမ်ိဳမႈ စတင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
မႏၱေလးမွာဆုိလဲ အေရွ႕တုိင္းစားေသာက္ဆုိင္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္မွာ အလယ္ပုိင္းတိုင္း တုိင္းမွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္တင္ေငြနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ဖုန္းေဇာ္ဟန္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ အေရးတယူ တက္ေရာက္ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တာကုိ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒီပဲြမွာလည္း မႏၱေလးမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ တရုတ္ေက်ာင္းက ကုိယ္စားလွယ္ေတြ၊ တရုတ္အသုိင္းအ၀ုိင္းက လူႀကီးေတြ၊ ျမန္မာျပည္မွာ စာလာသင္ေနတဲ့ ျပည္ႀကီးက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အလုပ္လာလုပ္ေနတဲ့ တရုတ္ကုမၸဏီေတြက လူေတြ၊ တရုတ္ျမန္္မာနယ္စပ္မွ တရုတ္အသုိင္းအ၀ုိင္းက လူႀကီးေတြ စုစုေပါင္း (၄၀၀) ေက်ာ္ေလာက္ တက္ေရာက္ၿပီး ၀ွဲခ်ီးက်င္းပခဲ့တာကုိ ေတြ႔ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အပိုင္း ( ၅ ) ကို ေနာက္တစ္ပတ္ တနလၤာေန႔တြင္ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပသြားပါမည္...
မူရင္း - http://www.photayokeking.org/policylaw/research/539-china-cover-to-burma-step-by-step-part-4
Sunday, June 26, 2011
စစ္တပ္ေႀကာင့္ တုိင္းျပည္ပ်က္ရပုံကုိ ခ်စ္ဦးညိဳ ေ၀ဖန္ျပီ
စာေရးဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳ အေဟာအေျပာေလးေတြ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။
မုိးသီးဘေလာ့မွ ျပန္လည္ရယူသည္။
Chit Oo Nyo by Niknayman
Type the rest of your post here.
မုိးသီးဘေလာ့မွ ျပန္လည္ရယူသည္။
Chit Oo Nyo by Niknayman
Type the rest of your post here.
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ - အပိုင္း (၄)(၅)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္သိုးထိန္း
၄င္းရဲေခါင္ေက်ာ္စြာကို အလဲထိုး အႏိုင္ယူလိုက္ေသာ ဆရာသည္ကား ဦးခင္ညြန္႔၏ တႎၾကား မင္းေခါင္။ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာအလြန္ တိ ံၾကားမင္းေခါင္သည္လည္း နာမည္တရွိန္ထိုး..။ နအဖ၏ ဘုရားထီးတင္ပြဲတိုင္း တိ ံၾကားမင္းေခါင္ မပါလွ်င္မၿပီး။ ရုပ္ျမင္သံၾကားတြင္လည္း မျမင္ခ်င္မွအဆံုး..။ အေတာ့္ကို စင္ေပၚေရာက္ခဲ့ေသးသည္..။ သို႔ရာတြင္… ၄င္းတႎၾကားမင္းေခါင္သည္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊ၏ ဆရာႏွင့္ အေတြ႔ဝယ္ ဦးခင္ညြန္႔ႏွင့္အတူ လြင့္ထြက္သြားရေခ်ေတာ့သည္။
ဆရာတကာ့ ဆရာတြင္ ပညာအထက္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ၏ ဆရာသည္ကား လူေရွ႕သို႔ သိပ္မထြက္လွ။ ေနာက္ကြယ္မွသာ အစီအရင္ယၾတာမ်ားကို အစီစဥ္တက် ေဆာင္ရြက္ေပးေခ်သည္။ ပ်ဥ္းမနား ၾကပ္ေျပးကို ေနျပည္ေတာ္ နာမည္ေျပာင္းကာ ၄င္းၾကပ္ေျပးပတ္လည္တြင္ တိုင္းရင္းသားရြာမ်ား ဖန္တီး၍ ဦးသန္းေရႊအား ဘဝရွင္ မင္းတရားႀကီး အသြင္ျဖစ္ရန္ ယၾတာေခ်ေပးခဲ့သည္မွာ ၄င္းဆရာ၏ အစီအရင္မ်ားေပ။
ထုိကဲ့သို႔ေသာ ယၾတာမ်ားသည္ ဘုရားေစာင္းတန္းက ေဗဒင္ ဆရာမ်ား ေခ်ခိုင္းေသာ ယၾတာမ်ားကဲ့သို႔ အိမ္အဝတြင္ လမ္းဘက္ေက်ာေပး၍ အိမ္ရွိ ဖိနပ္အစုတ္ကို ေနာက္ျပန္ ျပန္ပစ္ခိုင္းေသာ ယၾတာမ်ိဳးမဟုတ္...။ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ခုလံုးကို တည္ေဆာက္၍ အဆက္ဆက္ ေခၚလာေသာ ၿမိဳ႕နာမည္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းပစ္ရေသာ ယၾတာမ်ိဳးတည္း...။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ယၾတာမ်ိဳးကို ဦးသန္းေရႊႀကီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္သြားသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မည္မ်ွ ယံုၾကည္မွဳ ျပင္းထန္သနည္းကို ခန္႔မွန္း၍ ရေလာက္ေပသည္။ ထိုပံုစံႏွင့္သာ ဆက္သြား… ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အလြန္ နအဖ၏ ေနျပည္ေတာ္ေခတ္သည္ကား… တရုတ္ကၽြန္ ျဖစ္ေခ်ဦးေတာ့မည္။
ကဲထားေတာ့…။ နိဒါန္းပ်ိဳးတာႏွင့္ပင္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္သည္က… ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္။ အႏွီ အာဏာရွင္ လက္သစ္သည္လည္း ေခသူမဟုတ္။ ဆရာ့ ဆရာတို႔၏ ေျခရာနင္းစြာ... သူသည္လည္း ဘိုးေတာ္ေကာင္း ပိုင္ဆိုင္သူတည္း..။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရုရွားဘာသာစကား သင္တန္းစတက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး။ တစ္ရက္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက စကားေျပာမည္ျဖစ္၍ ရုရွား သင္တန္းသားမ်ား ခန္းမ ဝင္ရမည္တဲ့..။ ဗိုလ္ေလာင္း ဘဝတုန္းကေတာ့ ခန္းမ ဝင္ရမည္ ဆိုလ်ွင္ အရမ္းေပ်ာ္သည္။ ခုိုးအိပ္၍ ရသည္ကိုး...။ ေရွ႕က ေျပာခ်င္ရာေျပာ…။ ေနာက္မွာ သိုးေနေအာင္ အိပ္တတ္သည္က ဗိုလ္ေလာင္းအက်င့္..။ ဗိုလ္ေလာင္းဘဝက ပင္ပန္းသည္ကိုး…။ ဒါ ဗိုလ္ေလာင္း ဘဝ..။
ရုရွားသင္တန္းသားတို႔ကမူ ဘဝင္မက်ဘဲ ခန္းမသို႔ ဝင္ခ်င္စိတ္ သိပ္မရွိလွ…။ ကိုယ့္အခ်ိန္ထဲက ပါသည္ကိုး..။ ၿပီးေတာ့ ခန္းမ ဝင္ရေလာက္ေအာင္လည္း လတ္တေလာမွာ ဘာကိစၥမွ ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္မွ် အေရးႀကီးေသာ ကိစၥျဖစ္ေနလုိ႔ ရုရွားသင္တန္းသားမ်ားကို ခန္းမ သြင္းရသနည္းဟု စိတ္ဝင္စားမိသည္က အမွန္။
ဒီလိုနဲ႔ ခန္းမထဲေရာက္ လူစစ္ၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာပါ။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ ေပါက္ခ်လာေတာ့သည္။ စကားေျပာသည္။ နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာသည္အထိ မည္သည့္ အေရးႀကီးကိစၥမွ် ပါမလာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း စဥ္းစားသည္…။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဘာေျပာခ်င္ေနသနည္း…။ တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ေျပာရခက္ေနသည့္ပံုပင္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာလည္း စိတ္တိုေနသည့္ အရိပ္အေယာင္ တခ်က္မွမေပၚ..။ အူျမဴးေနသည့္ပံုက ေပၚလြင္လွသည္။ အဲ့ဒီလုိ ေတြးေနတုန္းမွာဘဲ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေျပာခ်င္ေနသည့္ လိုရင္းကို စေတာ့သည္။
စစ္တကၠသိုလ္ အမွတ္စဥ္ (၄၆) ဘယ္ေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းမလဲ သိလားတဲ့..။ ဘယ္သိမွာတုန္း..။ သိလည္း မသိခ်င္။ ကိုယ့္ကိစၥမွ မဟုတ္တာ။ ဗိုလ္ေလာင္း ေက်ာင္းဆင္းမယ့္ရက္က ရုရွား သင္တန္းသားေတြႏွင့္ ဘာဆိုင္သနည္း။ ေျပာခ်င္ရင္ ဗိုလ္ေလာင္းေတြကို သြားေျပာေပါ့။ ၄င္း၏ အေမးကို ရုရွား သင္တန္းသားမ်ား တိတ္ဆိတ္မွဳႏွင့္သာ တုန္႔ျပန္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ ၄င္းစကားကို ေျပာဖို႔ အေတာ္ကို တက္ၾကြ အားထဲ့ခဲ့ရသည့္ပံုပင္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေအာက္က မည္သူမွ် စိတ္ဝင္စားပံုမျပ။ စိတ္ဝင္စားစရာလည္း ပါမွ မပါသည္ကိုး..။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကို ေတြ႔ေတာ့.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ အေတာ္ကို ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ ျဖစ္သြားပံုရသည္။ သို႔ေပမယ့္… စိတ္တိုသည့္ ဟန္ပန္ေတာ့ တစိုးတစိမွ မျမင္ရ။ တက္ၾကြလြန္းေနေသာ သူ႔ဟန္ပန္ႏွင့္ သူတက္ၾကြသေလာက္ ေအာက္က ဘာမွ ျပန္မတုန္႔ျပန္ေသာေၾကာင့္ မရိုးမရြ ျဖစ္ေနေသာ ပံုစံကိုသာ အထင္းသား ျမင္ေနရသည္။
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ - အပိုင္း (၅)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္သိုးထိန္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူေမးေသာ ေမးခြန္းကို သူကိုယ္တိုင္ ျပန္ေျဖရေတာ့သည္..။ “ ဒီဇင္ဘာ (၁၉) ရက္ေန႔ ေက်ာင္းဆင္းမွာကြ.. သိလား..’’ တဲ့..။ အင္းေလ… (၁၉) ရက္ေန႔ ဆင္းလဲ ဆင္းေပါ့..။ ဘာျဖစ္သတုန္း..။ ကိုယ့္ေကာင္ေတြက ဒီအခ်ိန္မွာသာ ခန္းမ မဝင္ရရင္.. ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ထဲက ေခါင္ရည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ဆိုင္ ေရာက္ေနၿပီကြ ဆိုတဲ့ အေတြးသာ ဝင္ေနတာကိုး…။ သူ ဘာကို ရည္ရြယ္ ေျပာေနသည္လည္း စိတ္မဝင္စားအား..။
ဒီလိုမ်ိဳးေအာက္က တံုဏိဘာေဝ တုန္႔ျပန္ေနေတာ့.. သူလည္း ရွက္လည္း မရွက္ႏိုင္..။ ဟန္လည္း မေဆာင္ႏိုင္.. ဘာထပ္ေျပာသည္ ထင္သနည္း..။
“ငါ့ စစ္တကၠသိုလ္ အမွတ္စဥ္ ဘယ္ေလာက္လည္း သိသလားတဲ့…။ ဒါေတာ့ သိတာေပါ့…။ အမွတ္စဥ္ (၁၉) ဘဲဟာ..။ သူ ဘာကို ေျပာခ်င္ေနပါလိမ့္…။ အင္း…ဘုရားေရ… သူ႔အမွတ္စဥ္က (၁၉)၊ ယခု ဗိုလ္ေလာင္းေတြ ေက်ာင္းဆင္းမယ့္ရက္ (၁၉) ရက္ေန႔..။ အင္းေလ.. ဒါေလး တိုက္ဆိုင္ေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္သတုန္း..။ အဲ့ဒီမွာဘဲ..သူ႔ရဲ႕ ခန္းမတြင္း ၾကြားခန္းႀကီးကို ခရားေရလႊတ္ တရွိန္ထိုး ေျပာခ်ေတာ့သည္..။
“ငါ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ၿပီး ပထမဆံုး ေက်ာင္းဆင္းမယ့္ အင္တိတ္က (၁၉) ရက္ေန႔ ေက်ာင္းဆင္း မယ္ဆိုတာ ငါ့အင္တိတ္နဲ႔ သြားမတူဘူးလား.. ဒါ ေတာ္ရံုတန္ရံု တိုက္ဆိုင္မွဳမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးကြ…’’ ဆိုၿပီး လက္မႀကီးေထာင္..တဟဲဟဲနဲ႔ ၾကြားေနလိုက္တာမ်ား.. ျမင္ျပင္းေတာင္ ကပ္ဖို႔ ေကာင္းရဲ႕ဗ်ာ…။ သူကသာ ဝမ္းသာ ဂုဏ္ယူၿပီး ေျပာေနတာ.. ေအာက္က နားေထာင္တဲ့သူ မ်ားအတြက္ ကေတာ့ ဘာစိတ္ဝင္စားစရာမွ မပါ..။
ေနာက္မွ သူ႔ရဲ႕နီးစပ္တဲ့ အသိုင္းအဝုိင္းက စံုစမ္း သိရွိရသည္မွာ.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ ထိုမွ် ဂုဏ္ယူ ဝင့္ၾကြားစြာ မာန္တက္ခဲ့သည္မွာ သူ႔အတြက္ေတာ့ျဖင့္.. အေၾကာင္းရင္း ခိုင္လံုစြာ ရွိခဲ့သည္ကိုး..။ သူ႔ရဲ႕ အထက္လမ္း ဆရာမွန္းမသိ.. ေအာက္လမ္း ဆရာမွန္း မသိေသာ ဘိုးေတာ္တဦးက သူ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မျဖစ္ခင္ကတည္းက ေဟာကိန္း ထုတ္ခဲ့သည္တဲ့..။ “မင္း စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္လွ်င္ ဂဏန္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ထူးျခားတဲ့ တိုက္ဆိုင္မွဳ တခု ႀကံဳမည္..။ ထိုကဲ့သို႔သာ ႀကံဳခဲ့လွ်င္ ျမန္မာျပည္မွာ ဘုန္းတန္ခိုး လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္မည္” ဟု ႀကိဳတင္ ေဟာကိန္း ထုတ္ထားခဲ့ သတဲ့..။
ထို႔အတြက္ ဒီဇင္ဘာ (၁၉) ရက္ေန႔တြင္ ေမၿမိဳ႕စစ္တကၠသိုလ္ဗိုလ္ေလာင္း အမွတ္စဥ္ (၄၆) ေက်ာင္းဆင္းခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္ဟာ သူ႔အတြက္ တကယ္ကို ထူးျခားတဲ့ တိုက္ဆိုင္မွဳ တခု ျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္ကိုး..။ ထို႔အတြက္ ၄င္းဘိုးေတာ္ တကယ္ဘဲ…အစြမ္းထက္ခဲ့သည္လား မေျပာတတ္..။ ေနာက္ (၆) ႏွစ္ အတြင္းကို ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ အဆင့္ကေန တပ္မ(၄၄) တပ္မမွဴး၊ ႀတိဂံတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴး၊ ညွိႏႈိင္းကြပ္ကဲေရးမွဴးမွသည္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူး ေနရာမ်ားသို႔ ရာထူးတစ္ခုလွ်င္ (၂) ႏွစ္ႏႈန္းျဖင့္ ခုန္ျပန္ေက်ာ္လႊား ေရာက္ရွိခဲ့ေခ်ေတာ့သည္။ သူဟာ တိုင္းမွဴးဘ၀မွ ညွိႏိႈင္းကြပ္ကဲေရးမွဴး စတင္လက္ခံကတည္းက ကကၾကည္းရဲ႕ ၀င္စာထြက္စာမ်ားကို ဦးသန္းေရႊကိုယ္စား ကိုင္တြယ္ ဆုံးျဖတ္ ဖတ္ရႈခြင့္ရၿပီး ဗိုလ္သူရျမင့္ေအာင္ႏွင့္ ဗိုလ္ ကိုကို တို႔ကမူ ရုံးမွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ရတဲ့ဘ၀ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
“ေတာ္” မေတာ္ဆိုတာကိုေတာ့ တပ္မေတာ္ထိပ္ပိုင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား အသိဆုံးပင္ ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ တစ္ပတ္စဥ္တည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားက Cadet nick name အျဖစ္ “ေၾကာင္ခ်ီး” လို႔ ေပးၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ လ်ာထားခံရတဲ့ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရျမင့္ေအာင္ႏွင့္ ဆီႏွင့္ေရ ကြာျခားသည္ကေတာ့ ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုေပ။ ေသခ်ာသည္က ၄င္း ဘုိးေတာ္သည္ ယခု တပ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္၏ ေနာက္တြင္ တဖဝါးမွ်မခြာ အစီအရင္မ်ား ျပဳလုပ္ေပးေနေပသည္။ ဘြဲ႔အမည္ကိုျဖင့္ စံုစမ္းေနဆဲပင္..။ ေရျမင့္လွ်င္ ၾကာတင့္ ဆိုသကဲ့သို႔ မၾကာမီပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္၏ လက္စြဲဆရာသည္လည္း ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား လာေခ်ဦးမည္..။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ ကေလးကလား အႀကံတခု ေပးခ်င္သည္မွာ….. ျမန္မာျပည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ စစ္ေရးအရလည္း အေျဖမရွာ၊ ႏိုင္ငံေရး နည္းအရလည္း အေျဖမရွာဘဲ…ဘိုးေတာ္ေကာင္းေကာင္း တေယာက္ လိုက္ရွာၿပီး… ပညာၿပိဳင္ခိုင္းရင္ ေကာင္းမလားလို႔..။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ စစ္အာဏာရွင္တုိင္း၏ ေနာက္တြင္ ပညာရွင္ ဘိုးေတာ္ တဦးစီက အစီအရင္မ်ား လုပ္ေပးခဲ့သည္မွာ ေသခ်ာလွသည္..။ ဆိုေတာ့ကာ.. ဒီမိုကေရစီ လိုလားေသာ အစြမ္းထက္ ဘိုးေတာ္မ်ား အျမန္ ဆက္သြယ္ၾကပါကုန္…။
အပိုင္း (၆) ကို ဆက္လက္ ေဖာ္ျပသြားပါမည္...။
http://www.photayokeking.org/truewords/open-letters/552-i-know-about-general-min-aung-hlaing-part-5
၄င္းရဲေခါင္ေက်ာ္စြာကို အလဲထိုး အႏိုင္ယူလိုက္ေသာ ဆရာသည္ကား ဦးခင္ညြန္႔၏ တႎၾကား မင္းေခါင္။ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာအလြန္ တိ ံၾကားမင္းေခါင္သည္လည္း နာမည္တရွိန္ထိုး..။ နအဖ၏ ဘုရားထီးတင္ပြဲတိုင္း တိ ံၾကားမင္းေခါင္ မပါလွ်င္မၿပီး။ ရုပ္ျမင္သံၾကားတြင္လည္း မျမင္ခ်င္မွအဆံုး..။ အေတာ့္ကို စင္ေပၚေရာက္ခဲ့ေသးသည္..။ သို႔ရာတြင္… ၄င္းတႎၾကားမင္းေခါင္သည္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊ၏ ဆရာႏွင့္ အေတြ႔ဝယ္ ဦးခင္ညြန္႔ႏွင့္အတူ လြင့္ထြက္သြားရေခ်ေတာ့သည္။ဆရာတကာ့ ဆရာတြင္ ပညာအထက္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ၏ ဆရာသည္ကား လူေရွ႕သို႔ သိပ္မထြက္လွ။ ေနာက္ကြယ္မွသာ အစီအရင္ယၾတာမ်ားကို အစီစဥ္တက် ေဆာင္ရြက္ေပးေခ်သည္။ ပ်ဥ္းမနား ၾကပ္ေျပးကို ေနျပည္ေတာ္ နာမည္ေျပာင္းကာ ၄င္းၾကပ္ေျပးပတ္လည္တြင္ တိုင္းရင္းသားရြာမ်ား ဖန္တီး၍ ဦးသန္းေရႊအား ဘဝရွင္ မင္းတရားႀကီး အသြင္ျဖစ္ရန္ ယၾတာေခ်ေပးခဲ့သည္မွာ ၄င္းဆရာ၏ အစီအရင္မ်ားေပ။
ထုိကဲ့သို႔ေသာ ယၾတာမ်ားသည္ ဘုရားေစာင္းတန္းက ေဗဒင္ ဆရာမ်ား ေခ်ခိုင္းေသာ ယၾတာမ်ားကဲ့သို႔ အိမ္အဝတြင္ လမ္းဘက္ေက်ာေပး၍ အိမ္ရွိ ဖိနပ္အစုတ္ကို ေနာက္ျပန္ ျပန္ပစ္ခိုင္းေသာ ယၾတာမ်ိဳးမဟုတ္...။ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ခုလံုးကို တည္ေဆာက္၍ အဆက္ဆက္ ေခၚလာေသာ ၿမိဳ႕နာမည္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းပစ္ရေသာ ယၾတာမ်ိဳးတည္း...။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ယၾတာမ်ိဳးကို ဦးသန္းေရႊႀကီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္သြားသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မည္မ်ွ ယံုၾကည္မွဳ ျပင္းထန္သနည္းကို ခန္႔မွန္း၍ ရေလာက္ေပသည္။ ထိုပံုစံႏွင့္သာ ဆက္သြား… ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အလြန္ နအဖ၏ ေနျပည္ေတာ္ေခတ္သည္ကား… တရုတ္ကၽြန္ ျဖစ္ေခ်ဦးေတာ့မည္။
ကဲထားေတာ့…။ နိဒါန္းပ်ိဳးတာႏွင့္ပင္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္သည္က… ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္။ အႏွီ အာဏာရွင္ လက္သစ္သည္လည္း ေခသူမဟုတ္။ ဆရာ့ ဆရာတို႔၏ ေျခရာနင္းစြာ... သူသည္လည္း ဘိုးေတာ္ေကာင္း ပိုင္ဆိုင္သူတည္း..။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရုရွားဘာသာစကား သင္တန္းစတက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး။ တစ္ရက္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက စကားေျပာမည္ျဖစ္၍ ရုရွား သင္တန္းသားမ်ား ခန္းမ ဝင္ရမည္တဲ့..။ ဗိုလ္ေလာင္း ဘဝတုန္းကေတာ့ ခန္းမ ဝင္ရမည္ ဆိုလ်ွင္ အရမ္းေပ်ာ္သည္။ ခုိုးအိပ္၍ ရသည္ကိုး...။ ေရွ႕က ေျပာခ်င္ရာေျပာ…။ ေနာက္မွာ သိုးေနေအာင္ အိပ္တတ္သည္က ဗိုလ္ေလာင္းအက်င့္..။ ဗိုလ္ေလာင္းဘဝက ပင္ပန္းသည္ကိုး…။ ဒါ ဗိုလ္ေလာင္း ဘဝ..။
ရုရွားသင္တန္းသားတို႔ကမူ ဘဝင္မက်ဘဲ ခန္းမသို႔ ဝင္ခ်င္စိတ္ သိပ္မရွိလွ…။ ကိုယ့္အခ်ိန္ထဲက ပါသည္ကိုး..။ ၿပီးေတာ့ ခန္းမ ဝင္ရေလာက္ေအာင္လည္း လတ္တေလာမွာ ဘာကိစၥမွ ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္မွ် အေရးႀကီးေသာ ကိစၥျဖစ္ေနလုိ႔ ရုရွားသင္တန္းသားမ်ားကို ခန္းမ သြင္းရသနည္းဟု စိတ္ဝင္စားမိသည္က အမွန္။
ဒီလိုနဲ႔ ခန္းမထဲေရာက္ လူစစ္ၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာပါ။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ ေပါက္ခ်လာေတာ့သည္။ စကားေျပာသည္။ နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာသည္အထိ မည္သည့္ အေရးႀကီးကိစၥမွ် ပါမလာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း စဥ္းစားသည္…။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဘာေျပာခ်င္ေနသနည္း…။ တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ေျပာရခက္ေနသည့္ပံုပင္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာလည္း စိတ္တိုေနသည့္ အရိပ္အေယာင္ တခ်က္မွမေပၚ..။ အူျမဴးေနသည့္ပံုက ေပၚလြင္လွသည္။ အဲ့ဒီလုိ ေတြးေနတုန္းမွာဘဲ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေျပာခ်င္ေနသည့္ လိုရင္းကို စေတာ့သည္။
စစ္တကၠသိုလ္ အမွတ္စဥ္ (၄၆) ဘယ္ေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းမလဲ သိလားတဲ့..။ ဘယ္သိမွာတုန္း..။ သိလည္း မသိခ်င္။ ကိုယ့္ကိစၥမွ မဟုတ္တာ။ ဗိုလ္ေလာင္း ေက်ာင္းဆင္းမယ့္ရက္က ရုရွား သင္တန္းသားေတြႏွင့္ ဘာဆိုင္သနည္း။ ေျပာခ်င္ရင္ ဗိုလ္ေလာင္းေတြကို သြားေျပာေပါ့။ ၄င္း၏ အေမးကို ရုရွား သင္တန္းသားမ်ား တိတ္ဆိတ္မွဳႏွင့္သာ တုန္႔ျပန္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ ၄င္းစကားကို ေျပာဖို႔ အေတာ္ကို တက္ၾကြ အားထဲ့ခဲ့ရသည့္ပံုပင္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေအာက္က မည္သူမွ် စိတ္ဝင္စားပံုမျပ။ စိတ္ဝင္စားစရာလည္း ပါမွ မပါသည္ကိုး..။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကို ေတြ႔ေတာ့.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ အေတာ္ကို ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ ျဖစ္သြားပံုရသည္။ သို႔ေပမယ့္… စိတ္တိုသည့္ ဟန္ပန္ေတာ့ တစိုးတစိမွ မျမင္ရ။ တက္ၾကြလြန္းေနေသာ သူ႔ဟန္ပန္ႏွင့္ သူတက္ၾကြသေလာက္ ေအာက္က ဘာမွ ျပန္မတုန္႔ျပန္ေသာေၾကာင့္ မရိုးမရြ ျဖစ္ေနေသာ ပံုစံကိုသာ အထင္းသား ျမင္ေနရသည္။
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ - အပိုင္း (၅)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္သိုးထိန္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူေမးေသာ ေမးခြန္းကို သူကိုယ္တိုင္ ျပန္ေျဖရေတာ့သည္..။ “ ဒီဇင္ဘာ (၁၉) ရက္ေန႔ ေက်ာင္းဆင္းမွာကြ.. သိလား..’’ တဲ့..။ အင္းေလ… (၁၉) ရက္ေန႔ ဆင္းလဲ ဆင္းေပါ့..။ ဘာျဖစ္သတုန္း..။ ကိုယ့္ေကာင္ေတြက ဒီအခ်ိန္မွာသာ ခန္းမ မဝင္ရရင္.. ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ထဲက ေခါင္ရည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ဆိုင္ ေရာက္ေနၿပီကြ ဆိုတဲ့ အေတြးသာ ဝင္ေနတာကိုး…။ သူ ဘာကို ရည္ရြယ္ ေျပာေနသည္လည္း စိတ္မဝင္စားအား..။
ဒီလိုမ်ိဳးေအာက္က တံုဏိဘာေဝ တုန္႔ျပန္ေနေတာ့.. သူလည္း ရွက္လည္း မရွက္ႏိုင္..။ ဟန္လည္း မေဆာင္ႏိုင္.. ဘာထပ္ေျပာသည္ ထင္သနည္း..။
“ငါ့ စစ္တကၠသိုလ္ အမွတ္စဥ္ ဘယ္ေလာက္လည္း သိသလားတဲ့…။ ဒါေတာ့ သိတာေပါ့…။ အမွတ္စဥ္ (၁၉) ဘဲဟာ..။ သူ ဘာကို ေျပာခ်င္ေနပါလိမ့္…။ အင္း…ဘုရားေရ… သူ႔အမွတ္စဥ္က (၁၉)၊ ယခု ဗိုလ္ေလာင္းေတြ ေက်ာင္းဆင္းမယ့္ရက္ (၁၉) ရက္ေန႔..။ အင္းေလ.. ဒါေလး တိုက္ဆိုင္ေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္သတုန္း..။ အဲ့ဒီမွာဘဲ..သူ႔ရဲ႕ ခန္းမတြင္း ၾကြားခန္းႀကီးကို ခရားေရလႊတ္ တရွိန္ထိုး ေျပာခ်ေတာ့သည္..။
“ငါ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္ၿပီး ပထမဆံုး ေက်ာင္းဆင္းမယ့္ အင္တိတ္က (၁၉) ရက္ေန႔ ေက်ာင္းဆင္း မယ္ဆိုတာ ငါ့အင္တိတ္နဲ႔ သြားမတူဘူးလား.. ဒါ ေတာ္ရံုတန္ရံု တိုက္ဆိုင္မွဳမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးကြ…’’ ဆိုၿပီး လက္မႀကီးေထာင္..တဟဲဟဲနဲ႔ ၾကြားေနလိုက္တာမ်ား.. ျမင္ျပင္းေတာင္ ကပ္ဖို႔ ေကာင္းရဲ႕ဗ်ာ…။ သူကသာ ဝမ္းသာ ဂုဏ္ယူၿပီး ေျပာေနတာ.. ေအာက္က နားေထာင္တဲ့သူ မ်ားအတြက္ ကေတာ့ ဘာစိတ္ဝင္စားစရာမွ မပါ..။
ေနာက္မွ သူ႔ရဲ႕နီးစပ္တဲ့ အသိုင္းအဝုိင္းက စံုစမ္း သိရွိရသည္မွာ.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ ထိုမွ် ဂုဏ္ယူ ဝင့္ၾကြားစြာ မာန္တက္ခဲ့သည္မွာ သူ႔အတြက္ေတာ့ျဖင့္.. အေၾကာင္းရင္း ခိုင္လံုစြာ ရွိခဲ့သည္ကိုး..။ သူ႔ရဲ႕ အထက္လမ္း ဆရာမွန္းမသိ.. ေအာက္လမ္း ဆရာမွန္း မသိေသာ ဘိုးေတာ္တဦးက သူ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မျဖစ္ခင္ကတည္းက ေဟာကိန္း ထုတ္ခဲ့သည္တဲ့..။ “မင္း စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ျဖစ္လွ်င္ ဂဏန္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ထူးျခားတဲ့ တိုက္ဆိုင္မွဳ တခု ႀကံဳမည္..။ ထိုကဲ့သို႔သာ ႀကံဳခဲ့လွ်င္ ျမန္မာျပည္မွာ ဘုန္းတန္ခိုး လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္မည္” ဟု ႀကိဳတင္ ေဟာကိန္း ထုတ္ထားခဲ့ သတဲ့..။
ထို႔အတြက္ ဒီဇင္ဘာ (၁၉) ရက္ေန႔တြင္ ေမၿမိဳ႕စစ္တကၠသိုလ္ဗိုလ္ေလာင္း အမွတ္စဥ္ (၄၆) ေက်ာင္းဆင္းခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္ဟာ သူ႔အတြက္ တကယ္ကို ထူးျခားတဲ့ တိုက္ဆိုင္မွဳ တခု ျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္ကိုး..။ ထို႔အတြက္ ၄င္းဘိုးေတာ္ တကယ္ဘဲ…အစြမ္းထက္ခဲ့သည္လား မေျပာတတ္..။ ေနာက္ (၆) ႏွစ္ အတြင္းကို ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ အဆင့္ကေန တပ္မ(၄၄) တပ္မမွဴး၊ ႀတိဂံတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴး၊ ညွိႏႈိင္းကြပ္ကဲေရးမွဴးမွသည္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူး ေနရာမ်ားသို႔ ရာထူးတစ္ခုလွ်င္ (၂) ႏွစ္ႏႈန္းျဖင့္ ခုန္ျပန္ေက်ာ္လႊား ေရာက္ရွိခဲ့ေခ်ေတာ့သည္။ သူဟာ တိုင္းမွဴးဘ၀မွ ညွိႏိႈင္းကြပ္ကဲေရးမွဴး စတင္လက္ခံကတည္းက ကကၾကည္းရဲ႕ ၀င္စာထြက္စာမ်ားကို ဦးသန္းေရႊကိုယ္စား ကိုင္တြယ္ ဆုံးျဖတ္ ဖတ္ရႈခြင့္ရၿပီး ဗိုလ္သူရျမင့္ေအာင္ႏွင့္ ဗိုလ္ ကိုကို တို႔ကမူ ရုံးမွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ရတဲ့ဘ၀ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
“ေတာ္” မေတာ္ဆိုတာကိုေတာ့ တပ္မေတာ္ထိပ္ပိုင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား အသိဆုံးပင္ ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ တစ္ပတ္စဥ္တည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားက Cadet nick name အျဖစ္ “ေၾကာင္ခ်ီး” လို႔ ေပးၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ လ်ာထားခံရတဲ့ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရျမင့္ေအာင္ႏွင့္ ဆီႏွင့္ေရ ကြာျခားသည္ကေတာ့ ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုေပ။ ေသခ်ာသည္က ၄င္း ဘုိးေတာ္သည္ ယခု တပ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္၏ ေနာက္တြင္ တဖဝါးမွ်မခြာ အစီအရင္မ်ား ျပဳလုပ္ေပးေနေပသည္။ ဘြဲ႔အမည္ကိုျဖင့္ စံုစမ္းေနဆဲပင္..။ ေရျမင့္လွ်င္ ၾကာတင့္ ဆိုသကဲ့သို႔ မၾကာမီပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္၏ လက္စြဲဆရာသည္လည္း ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား လာေခ်ဦးမည္..။
ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ ကေလးကလား အႀကံတခု ေပးခ်င္သည္မွာ….. ျမန္မာျပည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ စစ္ေရးအရလည္း အေျဖမရွာ၊ ႏိုင္ငံေရး နည္းအရလည္း အေျဖမရွာဘဲ…ဘိုးေတာ္ေကာင္းေကာင္း တေယာက္ လိုက္ရွာၿပီး… ပညာၿပိဳင္ခိုင္းရင္ ေကာင္းမလားလို႔..။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ စစ္အာဏာရွင္တုိင္း၏ ေနာက္တြင္ ပညာရွင္ ဘိုးေတာ္ တဦးစီက အစီအရင္မ်ား လုပ္ေပးခဲ့သည္မွာ ေသခ်ာလွသည္..။ ဆိုေတာ့ကာ.. ဒီမိုကေရစီ လိုလားေသာ အစြမ္းထက္ ဘိုးေတာ္မ်ား အျမန္ ဆက္သြယ္ၾကပါကုန္…။
အပိုင္း (၆) ကို ဆက္လက္ ေဖာ္ျပသြားပါမည္...။
http://www.photayokeking.org/truewords/open-letters/552-i-know-about-general-min-aung-hlaing-part-5
Saturday, June 25, 2011
ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲဖို႔ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားေတာင္းဆို (ရုပ္သံ)
mizzima သတင္းမွ
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
အာလူးရြာ (ရုပ္သံ)
မဟာရူးရူးတဲ့ စစ္ ေခြးေတြ ေႀကာင္း ငါတုိ ့တုိင္းသူျပည္သားေတြ ဒီလုိခံစားရတယ္။ ဟုိးရခုိင္ျပည္က ေန ဒီအထိေျပးျပီး လာေနရမွေတာ့ ကရင္ျပည္ကလူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမလည္းဆုိတာ ေျပာစရာမလုိေတာ့ပါဘူး....
ဧရာ၀တီသတင္းမွ
Type the rest of your post here.
ဧရာ၀တီသတင္းမွ
Type the rest of your post here.
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ လူလိမ္ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရ အပိုင္း - (၁)
ေဆာင္ပါးရွင္ - ဗိုလ္မွဴး ေအာင္လင္းထြဋ္
ယေန႔ ကခ်င္ျပည္နယ္ ၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ျဖစ္ပြားသည့္ သတင္းမ်ားကို သတင္းဌာနမ်ားမွ ၾကားသိေနရသည့္ အတြက္ ဂတိမတည္ ၊ သစၥာမရွိ ၊ ေအာက္တန္းက်ေသာ စစ္အာဏာရွင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊကို ေဒါသ ျဖစ္မိခ့ဲပါသည္။ ယခုကဲ့သို႔ တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ ျဖစ္ခ့ဲရျခင္းအေပၚ အထူး စိတ္မေကာင္း ၀မ္းနည္းေနရသလို စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လဲ အလိမ္ခံခ့ဲရ၍ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ေနရပါသည္။ စာေရးသူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း န၀တ၊ နအဖ လက္ထက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို အဓိက ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ရေသာ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ညြန္ၾကားေရးမွဴးရံုး၊ ေနာင္တြင္တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရံုး၊ တိုက္ပြဲ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနခြဲ (ယခင္လွမ္း - ၁ ) တြင္ စစ္ဦးစီးမွဴး (ဒုတိယတန္း) တာ၀န္ျဖင့္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေမလ မွ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ အထိ အမွဳထမ္းခ့ဲပါသည္။ စာေရးသူ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္အခ်ိ္န္ ကာလအေတာအတြင္း ကခ်င္ ၊ မြန္ ၊ ကရင္ ၊ ကရင္နီ ၊ ကယန္း ၊ ခြန္ဆာ ၊ ဒီေကဘီေအ ၊ ဖဒိုေအာင္ဆန္း ၊ ဖုန္ႀကားရွင္-ရန္မိုးလ်ံ ကိုးကန္႔ အေရးအခင္း အစရွိသည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ အနီးကပ္ အမွဳထမ္းခ့ဲပါသည္။
ေရွ႕တန္းေရာက္ေနတဲ့ KIA ( ဓါတ္ပံု- jinghpawkasa.blogspot.com မွကူး ယူေဖာ္ျပပါသည္။)
စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ လူသာဓု နတ္သာဓု ေခၚရမည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္ခြင့္ ရခ့ဲသည့္အတြက္လဲ ထိုစဥ္က ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္မိခ့ဲပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ တိုင္ရင္းသား နယ္ေျမမ်ား၌ ႏွစ္အတန္ႀကာ စစ္ဆင္ေရး တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခ့ဲဘူးသျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ရုိးသားေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား၏ စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ား သိရွိနားလည္သူ ျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္လည္း တာ၀န္အျပင္ ခံစားမႈျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို တက္တက္ၾကြၾကြ ေဆာင္ရြက္ခ့ဲပါသည္။ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ အသင့္ခံခ့ဲရျခင္းေႀကာင့္လဲ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈမ်ားစြာ ေနာက္က်လ်က္ ရိွပါသည္။
စာေရးသူတို႔အား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒ လမ္းညႊန္ခ်က္မွာ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရွိလ်ွင္ ႏိုင္ငံေရး ၊ စီးပြားေရး တည္ၿငိမ္မႈ မရႏိုင္သလို တိုင္းျပည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေႏွာင့္ေႏွးသြားမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္းသည့္ အခါတြင္ ယခင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရမ်ားႏွင့္မတူ လက္နက္ခ်ခိုင္းျခင္း မူကို ေရွာင္ရွားၿပီး လက္နက္ကိုင္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္မည္ဆိုသည့္ မူကို ခ်မွတ္ခ့ဲပါသည္။ တကယ္တမ္းစစ္အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊႏွင့္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေမာင္ေအးတို႔၏ စိတ္ထဲတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚ မယံုသကၤာ အရိုးစြဲေနၿပီး လက္နက္ခ်ခိုင္းေရးစိတ္ အၿမဲတမ္းကိန္းဝပ္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးက ေလးလပတ္ အစည္းအေဝး က်င္းပတိုင္း မၾကာခဏဆိုသလုိ ဗကပ အသြင္ေျပာင္း ကိုးကန္႔ႏွင့္ UWSA တို႔၏ မိုင္းေယာင္းႏွင့္ မုိင္းယန္းတိုက္ပဲြလိုမ်ဳိး၊ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ 106 စကားပံုတြင္သြားသည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တို႔၏ လက္သံေျပာင္တိုက္ပဲြမ်ား (ခမရ 106 တပ္ရင္းတစ္ရင္းလံုး ညပိုင္း ၿခံဳခိုတုိက္ခံရလို႔ ဖဲြ႔စည္းပံုပ်က္ကာ အက်အဆံုးမ်ားခဲ့ရသည္)၊ အင္းစိန္တုိက္ပဲြကဲ့သုိ႔ KNU တိုက္ပြဲမ်ားေတြကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာဆိုနာၾကည္းေနဟန္ရွိေနေၾကာင္း ၾကားသိရပါသည္။
လုပ္ငန္းစဥ္အေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးအတြက္ ဒို႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါး ျဖစ္သည့္ ျပည္ေထာင္စု မျပိဳကြဲေရး ၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရးကို တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား အေနျဖင့္ လက္ခံလ်ွင္ စတင္၍ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ စကားေျပာမည္။ ဒုတိယ အခ်က္အေနျဖင့္ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ျပည္သူ႔အစိုးရ မဟုတ္သည့္ အတြက္ေႀကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂါတ္အတြက္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမွဳကို မလုပ္ႏိုင္သျဖင့္၊ ေနာင္တက္လာေသာ ျပည္သူ႔အစိုးရႏွင့္သာ ေဆြးေႏြးရန္ပါရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ အာဏာရလာၿပီးေနာက္ အမိ်ဳးသားညီလာခံတြင္ ေဆြးေႏြးခြင့္ျပဳမည္ ဟု ထပ္မံလမ္းညႊန္ခဲ့သည္။ တတိယ အခ်က္အေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္ မွားယြင္းပစ္ခတ္မႈ မျဖစ္ေစေရး နယ္ေျမသတ္မွတ္ရမည္၊ နယ္ေျမသတ္မွတ္ ၿပီးပါက ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား ျဖတ္သန္းျခင္း သို႔မဟုတ္ ၀င္ေရာက္မည္ ဆိုပါက ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ယူရမည္။ စတုတၳ အခ်က္အေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမ ေဒသမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားကို အထူးစီးပြားေရး လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ခ်ေပးၿပီး ရရွိေသာ ၀င္ေငြမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔၏ နယ္ေျမမ်ားတြင္ မိမိတို႔လူမ်ိဳးမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဆာင္ရြက္သလို တပ္မေတာ္ မွလည္း သင့္ေတာ္သည့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေပးမည္။ ပဥၥမ အခ်က္အေနျဖင့္ ယံုၾကည္မွဳ တည္ေဆာက္စဥ္ ကာလအတြင္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားသည္ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ဌာနျဖင့္ ညိွႏွိဳင္းေဆာင္ရြက္သြားရန္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။
အပိုင္း ( ၂ ) ကို ေနာက္တစ္ပတ္တြင္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္...
http://www.photayokeking.org/policylaw/policy/555-tai-yin-tar-let-net-kai-ahpwint-mya-nae-asuya-lu-ling
ယေန႔ ကခ်င္ျပည္နယ္ ၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ျဖစ္ပြားသည့္ သတင္းမ်ားကို သတင္းဌာနမ်ားမွ ၾကားသိေနရသည့္ အတြက္ ဂတိမတည္ ၊ သစၥာမရွိ ၊ ေအာက္တန္းက်ေသာ စစ္အာဏာရွင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊကို ေဒါသ ျဖစ္မိခ့ဲပါသည္။ ယခုကဲ့သို႔ တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ ျဖစ္ခ့ဲရျခင္းအေပၚ အထူး စိတ္မေကာင္း ၀မ္းနည္းေနရသလို စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္လဲ အလိမ္ခံခ့ဲရ၍ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ေနရပါသည္။ စာေရးသူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း န၀တ၊ နအဖ လက္ထက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို အဓိက ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ရေသာ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ညြန္ၾကားေရးမွဴးရံုး၊ ေနာင္တြင္တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရံုး၊ တိုက္ပြဲ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနခြဲ (ယခင္လွမ္း - ၁ ) တြင္ စစ္ဦးစီးမွဴး (ဒုတိယတန္း) တာ၀န္ျဖင့္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေမလ မွ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ အထိ အမွဳထမ္းခ့ဲပါသည္။ စာေရးသူ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္အခ်ိ္န္ ကာလအေတာအတြင္း ကခ်င္ ၊ မြန္ ၊ ကရင္ ၊ ကရင္နီ ၊ ကယန္း ၊ ခြန္ဆာ ၊ ဒီေကဘီေအ ၊ ဖဒိုေအာင္ဆန္း ၊ ဖုန္ႀကားရွင္-ရန္မိုးလ်ံ ကိုးကန္႔ အေရးအခင္း အစရွိသည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ အနီးကပ္ အမွဳထမ္းခ့ဲပါသည္။
ေရွ႕တန္းေရာက္ေနတဲ့ KIA ( ဓါတ္ပံု- jinghpawkasa.blogspot.com မွကူး ယူေဖာ္ျပပါသည္။)
စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ လူသာဓု နတ္သာဓု ေခၚရမည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္ခြင့္ ရခ့ဲသည့္အတြက္လဲ ထိုစဥ္က ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္မိခ့ဲပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ တိုင္ရင္းသား နယ္ေျမမ်ား၌ ႏွစ္အတန္ႀကာ စစ္ဆင္ေရး တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခ့ဲဘူးသျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ရုိးသားေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား၏ စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ား သိရွိနားလည္သူ ျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္လည္း တာ၀န္အျပင္ ခံစားမႈျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို တက္တက္ၾကြၾကြ ေဆာင္ရြက္ခ့ဲပါသည္။ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ အသင့္ခံခ့ဲရျခင္းေႀကာင့္လဲ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈမ်ားစြာ ေနာက္က်လ်က္ ရိွပါသည္။
စာေရးသူတို႔အား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒ လမ္းညႊန္ခ်က္မွာ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရွိလ်ွင္ ႏိုင္ငံေရး ၊ စီးပြားေရး တည္ၿငိမ္မႈ မရႏိုင္သလို တိုင္းျပည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေႏွာင့္ေႏွးသြားမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္းသည့္ အခါတြင္ ယခင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရမ်ားႏွင့္မတူ လက္နက္ခ်ခိုင္းျခင္း မူကို ေရွာင္ရွားၿပီး လက္နက္ကိုင္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္မည္ဆိုသည့္ မူကို ခ်မွတ္ခ့ဲပါသည္။ တကယ္တမ္းစစ္အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊႏွင့္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေမာင္ေအးတို႔၏ စိတ္ထဲတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚ မယံုသကၤာ အရိုးစြဲေနၿပီး လက္နက္ခ်ခိုင္းေရးစိတ္ အၿမဲတမ္းကိန္းဝပ္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးက ေလးလပတ္ အစည္းအေဝး က်င္းပတိုင္း မၾကာခဏဆိုသလုိ ဗကပ အသြင္ေျပာင္း ကိုးကန္႔ႏွင့္ UWSA တို႔၏ မိုင္းေယာင္းႏွင့္ မုိင္းယန္းတိုက္ပဲြလိုမ်ဳိး၊ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ 106 စကားပံုတြင္သြားသည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တို႔၏ လက္သံေျပာင္တိုက္ပဲြမ်ား (ခမရ 106 တပ္ရင္းတစ္ရင္းလံုး ညပိုင္း ၿခံဳခိုတုိက္ခံရလို႔ ဖဲြ႔စည္းပံုပ်က္ကာ အက်အဆံုးမ်ားခဲ့ရသည္)၊ အင္းစိန္တုိက္ပဲြကဲ့သုိ႔ KNU တိုက္ပြဲမ်ားေတြကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာဆိုနာၾကည္းေနဟန္ရွိေနေၾကာင္း ၾကားသိရပါသည္။
လုပ္ငန္းစဥ္အေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးအတြက္ ဒို႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါး ျဖစ္သည့္ ျပည္ေထာင္စု မျပိဳကြဲေရး ၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရးကို တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား အေနျဖင့္ လက္ခံလ်ွင္ စတင္၍ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ စကားေျပာမည္။ ဒုတိယ အခ်က္အေနျဖင့္ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ျပည္သူ႔အစိုးရ မဟုတ္သည့္ အတြက္ေႀကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂါတ္အတြက္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမွဳကို မလုပ္ႏိုင္သျဖင့္၊ ေနာင္တက္လာေသာ ျပည္သူ႔အစိုးရႏွင့္သာ ေဆြးေႏြးရန္ပါရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ အာဏာရလာၿပီးေနာက္ အမိ်ဳးသားညီလာခံတြင္ ေဆြးေႏြးခြင့္ျပဳမည္ ဟု ထပ္မံလမ္းညႊန္ခဲ့သည္။ တတိယ အခ်က္အေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္ မွားယြင္းပစ္ခတ္မႈ မျဖစ္ေစေရး နယ္ေျမသတ္မွတ္ရမည္၊ နယ္ေျမသတ္မွတ္ ၿပီးပါက ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား ျဖတ္သန္းျခင္း သို႔မဟုတ္ ၀င္ေရာက္မည္ ဆိုပါက ႀကိဳတင္ခြင့္ျပဳခ်က္ ယူရမည္။ စတုတၳ အခ်က္အေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမ ေဒသမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားကို အထူးစီးပြားေရး လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ခ်ေပးၿပီး ရရွိေသာ ၀င္ေငြမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔၏ နယ္ေျမမ်ားတြင္ မိမိတို႔လူမ်ိဳးမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဆာင္ရြက္သလို တပ္မေတာ္ မွလည္း သင့္ေတာ္သည့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေပးမည္။ ပဥၥမ အခ်က္အေနျဖင့္ ယံုၾကည္မွဳ တည္ေဆာက္စဥ္ ကာလအတြင္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားသည္ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ဌာနျဖင့္ ညိွႏွိဳင္းေဆာင္ရြက္သြားရန္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။
အပိုင္း ( ၂ ) ကို ေနာက္တစ္ပတ္တြင္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္...
http://www.photayokeking.org/policylaw/policy/555-tai-yin-tar-let-net-kai-ahpwint-mya-nae-asuya-lu-ling
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ - အပိုင္း (၂)(၃)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္သိုးထိန္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္၏ ထူးျခားခ်က္သည္ကား…လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ကိစၥမ်ားအား သူ႔ေရွ႕သြားေျပာ၍ မရျခင္းပင္။ သူ႔ကို သြားေျပာပါက အလြန္တရာ စိတ္တိုတတ္ေခ်သည္။ သူ႔အိမ္သို႔လည္း မည္သည့္ လုပ္ငန္းရွင္မွ အဝင္မခံ၊ အလြန္တရာ တိက်လွသည္။ သို႔ရာတြင္…..
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥမ်ား ေျပာခ်င္သည္ ဆိုပါက အစဥ္အၿမဲ ပိတ္ထားေသာ အိမ္ေရွ႕တံခါးမွ မဝင္ဘဲ အစဥ္အျမဲ ဖြင့္ထားေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ ဝင္ကာ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုခြင့္ ရရွိေပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ စာဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေပးေနေခ်မည္။ သူႏွင့္ မဆိုင္သည့္ သေဘာ။ ဒီလိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္စိေရွ႕တြင္ပင္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အိမ္ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ဝင္ထြက္ေနသည္မွာ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုး။ ကားကို စစ္တကၠသိုလ္ ဟိုဘက္တြင္ ရပ္ထားခဲ့ၿပီး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ အထုပ္ေလးပိုက္ကာ ကုပ္ေခ်ာင္း ကုပ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ၿခံဝန္းအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္၏။
ထို႔ေနာက္ အေျခအေနၾကည့္ကာ ဖြင့္ထားေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ တဆင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ကေတာ္နွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾက ေခ်ေတာ့သည္။ အိမ္ထဲေရာက္ၿပီးလွ်င္ ကိစၥ မရွိေတာ့ေခ်။ အိမ္ထဲမဝင္ခင္ စပ္ၾကား…ေယာင္ေပ ေယာင္ေပ လုပ္ေနသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ ေတြ႔၍ေတာ့ လံုးဝမျဖစ္။ အလြန္တရာ စိတ္တိုတတ္ေခ်သည္။ ဇနီးသည္ႏွင့္ အရာအားလံုး လႊဲထားၿပီးေခ်ၿပီ။ သူ႔အား လံုးဝ သြားမေႏွာင့္ယွက္ပါေလႏွင့္။ အဂတိ လိုက္စားမွဳ မႀကိဳက္တဲ့ အမူအရာႏွင့္ ဟန္ေဆာင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ပါေပ။
ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္၏ ထူးျခားခ်က္သည္ကား… စိတ္မမွန္ ျခင္းပင္။ မည္သည့္အခ်ိန္ စိတ္ေကာင္း ဝင္ေနသည္… စိတ္ေဖာက္ ေနသည္ကို ေအာက္က အရာရွိမ်ား အလြန္တရာ မွန္းရခက္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ လက္ေအာက္က ရံုးပိုင္းဆိုင္ရာ အရာရွိမ်ား မည္မွ် အေရးႀကီးသည့္ ကိစၥကို တင္ျပလိုသည္ ျဖစ္ေစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္၏ မ်က္ႏွာ အရိပ္အေျခကို ၾကည့္ၿပီးမွသာ အေျခအေနၾကည့္ကာ တင္ျပရဲၾကသည္။ မင္းေအာင္လွိဳင္ မည္သည့္ အရာကို ေဒါကန္မွန္းမသိ ကန္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အလိုက္ မသိစြာျဖင့္ အဘ သြားေခၚမိပါက ေတြ႔ရာပစၥည္းႏွင့္ ေကာက္အေပါက္ ခံရတတ္ေခ်သည္။
မင္းေအာင္လွိဳင္၏ မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲကိုသိရန္ အခ်ိန္မည္မွ် ယူရသနည္းဟု ေမးၾကည့္ေသာအခါ အနည္းဆံုး (၃) နာရီခန္႔ဟု မွန္းဆ ရေပသည္တဲ့။ ၄င္း (၃) နာရီ အတြင္းတြင္လည္း သူ႔ေရွ႕က ေပ်ာက္ေန၍ မျဖစ္။ ထို႔ေၾကာင့္ တင္ျပစရာ ရွိသည့္ဖိုင္ကို ကိုင္ကာ သူ႔ရံုးခန္းေရွ႕မွ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ အလုပ္ရူပ္ျပေပးေနရေသးသည္ တဲ့။ ကဲ ၿပီးပါေလေရာ…အဲ့ဒီ (၃) နာရီအတြင္း တင္ျပစရာ ရွိသည္မ်ားကို မတင္ျပရဲေသးဘဲ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ပတ္ရွိဳးေနရသည္တဲ့ ဗ်ာ…။
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္စိေရွ႕တင္ကို္ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းရံုးက နဖူးေျပာင္ေျပာင္ ပိန္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးတစ္ဦး (အမည္ မေဖာ္ျပလို ပါ) ေဆးလိပ္ခြက္ႏွင့္ ေကာက္အေပါက္ ခံရ၍ ေခြးေျပး ဝက္ေျပး ထြက္ေျပးလာတာ ျမင္ရဖူးသည္။ ၄င္း ဗိုလ္မွဴးပါးစပ္မွ “အမေလး အဘရဲ႕… ေၾကာက္ပါၿပီဗ်..ေၾကာက္ပါၿပီဗ်…’’ ဆိုတဲ့ အသံကလည္း ေက်ာင္းရံုး တစ္ခုလံုး ဆူညံပြက္ေလာ ရုိက္သြားေတာ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ က်န္အရာရွိမ်ား ဘာလုပ္ေနေခ် သနည္း။ အခ်ိဳ႕က အိမ္သာ တက္ခ်င္ေယာင္ ေျပးေဆာင္ၾကသည္။ ခ်က္ခ်င္းကို အိမ္သာ လူျပည့္ သြားတတ္ေခ်သည္။ အိမ္သာ ေနရာ မရလိုက္ေသာ အရာရွိမ်ားသည္လည္း စာအုပ္ ဗီရိုေနာက္… နံရံေနာက္ အလွ်င္အျမန္ ေျပးကပ္ၾကရသည္ကို ေတြ႔ရေခ်သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ ဘာလုပ္ေနသနည္းဟု ေမးေခ်မည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းကား စားပြဲေအာက္ထဲ ေလးဖက္ေထာက္ ဝင္ပုန္းေနရသည္။ ဤကဲ့သို႔ကို ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေစေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ေပ။
၄င္း အမူအယာမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ အထက္လူႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား ပီဘိ ကေလးငယ္လို ျဖစ္သြားတတ္ေခ်သည္။ ဦးသန္းေရႊ ဦးေမာင္ေအးတို႔ အိမ္သြားလွ်င္ ဒူးေတြပါ တုန္ျပ တတ္ေသးသည္တဲ့။ ေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ အလြန္ ေဆာင္ျပတတ္ေခ်သည္။ အဘႏွင့္ ခမ်ာက လြဲလွ်င္ အျခားစကား သိပ္မေျပာတတ္ေတာ့ေခ်။ ဤကဲ့သို႔ေသာ စြမ္းပကားမ်ားေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ တစ္ေယာက္ (၆) ႏွစ္ အတြင္းတြင္ ရာထူးမ်ား ခုန္ျပန္ ေက်ာ္လႊားခဲ့ကာ ယခုဆိုလွ်င္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးပင္ ျဖစ္လာခဲ့ေခ်ၿပီ။ သူ႔အား D.S.A (19) သူ႔တစ္ပတ္စဥ္တည္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက “ေၾကာင္ခ်ီး” လို႔ Nick Name အေနနဲ႔ ေခၚၾကတာ ၾကားဖူးပါသည္။ စဥ္းစားၾကေလကုန္။
ထုိ႔အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ စစ္သားႀကီးတန္မဲ့ အတိတ္ နိမိတ္ေတြ အလြန္တရာ ယံုၾကည္တတ္ပါေသးသည္။ မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္လည္း ပါတတ္ပါေသးသည္။ ၄င္းကိစၥမ်ားအား ေနာက္ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ထပ္မံ တင္ျပေပးသြားပါဦးမည္။
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ - အပိုင္း (၃)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္သိုးထိန္း
ေရွ႕ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး မင္းေအာင္လွိဳင္အေၾကာင္း ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ “စည္းလုံးျခင္းရဲ႕အင္အား” ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မွ တင္ျပေနေသာ သတင္းမ်ားႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရုံးသို႔ အၿမဲတမ္း တင္ေပးေနရေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရးလက္စႏွင့္ အခုလည္း အႏွီဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္အေၾကာင္း ဆက္ေရး ရပါဦးမည္။ ေရးသာေရးရတယ္… အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ အေၾကာင္းမ်ားသည္ကား ကေလးကလားေတာ့ အေတာ္ဆန္လွသည္။ အမွန္တရားေပမို႔ ေရးရေပဦးမည္..။ ေဗဒင္၊ လကၡဏာႏွင့္ အထက္လမ္း ေအာက္လမ္း ဆရာမ်ားကို မယံုၾကည္ေသာသူမ်ား သည္းခံ၍သာ ဖတ္ၾကပါကုန္…။
ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသည္က အလြန္တရာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ၊ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္ေသာ၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ျပဳတတ္ေသာ ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကား အဘယ္ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မွဳ၊ နိမိတ္ပံု၊ အထက္လမ္း ေအာက္လမ္း ဆရာမ်ားကို အလြန္တရာ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္ အားထားေနရပါသနည္း… ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္..။ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္မ်ား အားလံုး ၄င္းအခ်က္တြင္ အားလံုး တူေနၾကသည္မွာ အစဥ္အလာ တရပ္ေပလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ ၄င္းအခ်က္မ်ားကပင္ သူတို႔၏ အာဏာ ရွင္သန္ေရးအတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေနသည္လား… စဥ္းစားဖြယ္ရာပင္။ ေျပာရေတာ့ ခက္လွသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း၏ လက္စြဲဆရာသည္ကား…ဘိုးေတာ္တင္ဦး ( ဗိုလ္ႀကီး တင္ဦး)။ သူသည္လည္း မည္မွ် စြမ္း မစြမ္းေတာ့ မသိ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း ျပည္ပခရီးစဥ္ ထြက္လွ်င္.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက အလုပ္ကိစၥ အားသည္ ဆိုသည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ က်န္ရစ္ေသာ ဘိုးေတာ္ တင္ဦးထံ ဖုန္းဆက္ေမးေတာ့သည္..။ “ငါ အခု ဘာအက်ီ ဝတ္ထားသနည္း… ငါ ဘာဟင္းႏွင့္ စားသနည္း…အခု အခန္းထဲမွာ ငါႏွင့္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိသနည္း..’’ စသျဖင့္ အပ်င္းေျပပံုစံကို ထိုင္ေမးေလ့ရွိသည္..။ ဘိုးေတာ္ တင္ဦး မည္မွ် စြမ္းသနည္း မေမးႏွင့္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း အပ်င္းေျပ ေမးသမွ် ေမးခြန္းတိုင္းကို တစ္လံုးမက်န္ မွန္ေအာင္ ေျဖႏိုင္သည္ ဟူသတဲ့..။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း၏ ေျမးမ်ား လက္ထက္တြင္ေတာ့ ဘိုးေတာ္ တင္ဦးလည္း မရွိေခ်ေတာ့။ ဆရာ ေျပာင္းသြားေခ်သည္..။ ေတာင္ဥကၠလာက ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ ဟူေသာ ပုဂိၢဳလ္တည္း..။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႔။ အေတာ္ကို စြမ္းသည္ဟု ေျပာရမည္..။ နာမည္ကသာ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ..။ လူပံုက အေျခာက္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို စသိစဥ္က ဦးေနဝင္း ေျမးမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရေသးဟန္မတူ။ သို႔ေပမဲ့.. ထိုစဥ္ကတည္းက ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ၏ စြမ္းပကားမ်ားကား ေၾကာက္ခမန္းလိလိ..။ အထူးသျဖင့္ ထိုကာလမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ဝင္စားသည္မွာ စီးပြားေရးလည္းမဟုတ္၊ လူမူေရးလည္းမဟုတ္၊ ပညာေရးလည္းမဟုတ္၊ တကယ့္ ပီယေဆးမွ ပီယေဆး..။ အဲ့ဒီ ပီယေဆးကိုမွ အႏွီပုဂိၢဳလ္က အာမခံႏွင့္ကို စီရင္ ျပဳလုပ္ေပးသည္ဗ်ား။ တစ္ခု ထူးျခားသည္က ၄င္းပီယေဆးကို ပိုက္ဆံရွိသူတိုင္းလည္း ဝယ္မရ။ လိုခ်င္သည့္သူမ်ားက ဦးစြာ အစမ္းသပ္ ခံရေခ်သည္။ ၾကံဖန္ ဂုဏ္ယူရလွ်င္ အႏွီပုဂိၢဳလ္၏ ပီယေဆးႏွင့္ ထိုက္တန္ေၾကာင္း မွတ္ေက်ာက္ တင္ခံရဖူးေပသည္..။ စမ္းသပ္ပံုသည္ကား.. ၄င္း၏ အုန္းပြဲ ငွက္ေပ်ာပြဲမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ အခန္းတြင္းဝယ္ ကိုယ္လိုခ်င္သည္မ်ားကို တင္ေလ်ွာက္ရသည္..။ ပီယေဆးဆို ပီယေဆး..။
၄င္းအခ်ိန္တြင္ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာသည္ကား… အမ်ိဳးအမည္ မသိေသာ မႏၱာန္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ၿပီး ငွက္ေပ်ာပြဲ တစ္ခုေရွ႕တြင္ ဖေယာင္းတိုင္ သြားထြန္းေခ်မည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္၏ ေန႔နံ ေမြးသကၠရာဇ္ကို ေမးၿပီး တခါ မႏၱာန္ ထပ္ရြတ္ျပန္သည္..။ ထို႔ေနာက္ ၄င္းစီရင္ထားေသာ ပီယ ေဆးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ထိုက္တန္သည္ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ့၏ လက္ညွိဳးတြင္ ေမႊးရနံ႔တစ္မ်ိဳး ေမႊးႀကိဳင္မည္တဲ့..။ ဘုရားေရ.. ၄င္းစမ္းသပ္မွဳမ်ိဳးကို ႀကိဳသိေနေသာကၽြန္ေတာ္ ပုဆိုးၾကားထဲ လက္ထိုးထဲ့ထား ပါလွ်က္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ညွိဳး တစ္ခုလံုး ေမႊးႀကိဳင္ေနေခ်ေတာ့သည္..။ မည္သို႔မည္ပံု လက္ညွိဳးကို ေရေမႊးလာစြတ္လိုက္သည္မသိ..။ ထင္ထင္ရွားရွားကို ေမႊးလွသည္..။ ၄င္းပုဂိၢဳလ္အားလည္း အေတာ္ကို အထင္ႀကီးမိသြားသည္။ သို႔ေပမဲ့..ကၽြန္ေတာ္ ပီယေဆး ရရွိခဲ့သည္လား။ ယူၾကံဳးမရ တသသ ျဖစ္စြာ ကၽြန္ေတာ္ မရရွိခဲ့ပါ။ အေၾကာင္းက… ေရႊတစ္က်ပ္သား (၇) ေသာင္း ေခတ္တြင္ ၄င္းပီယေဆး၏ တန္ဖိုးသည္ကား က်ပ္ (၅) ေသာင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္..။ ၄င္းတန္ဖိုးကို ၾကားသည္ႏွင့္… ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ လုပ္ကာ အိမ္သို႔ အျမန္တပ္ေခါက္ ေျပးခဲ့ရေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ သိပ္မၾကာ။ ၄င္းရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ ေတာင္ဥကၠလာမွ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ အဘယ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္မသိ…။ ေပၚမယ့္ ေပၚလာေရာ ဦးေနဝင္း၏ေျမးမ်ား အရႈပ္ေတာ္ပံုတြင္မွ သူပါ တပါတည္း ေပၚလာေခ်ေတာ့သည္။ သူယၾတာလုပ္ထားသည့္ ဗိုလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေအး၊ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ ရုပ္ထုမ်ားက ခၽြတ္စြတ္တူလွၿပီး ေအာက္လမ္းနည္းျဖင့္ ဂ်င္းကိုအသုံးျပဳၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ႏွင့္ လက္ေမာင္းတို႔အား အဆက္မျပတ္ ထိုးနက္ေနတာေၾကာင့္ တိုက္ဆိုင္မႈလားမသိ။ ဗိုလ္ေမာင္ေအး စကၤာပူေဆးရုံ ေျပးရၿပီး ဗိုလ္သန္းေရႊ ေလျဖတ္တဲ့ဘ၀ ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရသည္။
http://www.photayokeking.org/truewords/open-letters/534-i-know-about-general-min-aung-hlaing
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္၏ ထူးျခားခ်က္သည္ကား…လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ကိစၥမ်ားအား သူ႔ေရွ႕သြားေျပာ၍ မရျခင္းပင္။ သူ႔ကို သြားေျပာပါက အလြန္တရာ စိတ္တိုတတ္ေခ်သည္။ သူ႔အိမ္သို႔လည္း မည္သည့္ လုပ္ငန္းရွင္မွ အဝင္မခံ၊ အလြန္တရာ တိက်လွသည္။ သို႔ရာတြင္…..
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥမ်ား ေျပာခ်င္သည္ ဆိုပါက အစဥ္အၿမဲ ပိတ္ထားေသာ အိမ္ေရွ႕တံခါးမွ မဝင္ဘဲ အစဥ္အျမဲ ဖြင့္ထားေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ ဝင္ကာ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုခြင့္ ရရွိေပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ စာဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေပးေနေခ်မည္။ သူႏွင့္ မဆိုင္သည့္ သေဘာ။ ဒီလိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္စိေရွ႕တြင္ပင္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အိမ္ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ဝင္ထြက္ေနသည္မွာ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုး။ ကားကို စစ္တကၠသိုလ္ ဟိုဘက္တြင္ ရပ္ထားခဲ့ၿပီး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ အထုပ္ေလးပိုက္ကာ ကုပ္ေခ်ာင္း ကုပ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ၿခံဝန္းအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္၏။
ထို႔ေနာက္ အေျခအေနၾကည့္ကာ ဖြင့္ထားေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ တဆင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ကေတာ္နွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾက ေခ်ေတာ့သည္။ အိမ္ထဲေရာက္ၿပီးလွ်င္ ကိစၥ မရွိေတာ့ေခ်။ အိမ္ထဲမဝင္ခင္ စပ္ၾကား…ေယာင္ေပ ေယာင္ေပ လုပ္ေနသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ ေတြ႔၍ေတာ့ လံုးဝမျဖစ္။ အလြန္တရာ စိတ္တိုတတ္ေခ်သည္။ ဇနီးသည္ႏွင့္ အရာအားလံုး လႊဲထားၿပီးေခ်ၿပီ။ သူ႔အား လံုးဝ သြားမေႏွာင့္ယွက္ပါေလႏွင့္။ အဂတိ လိုက္စားမွဳ မႀကိဳက္တဲ့ အမူအရာႏွင့္ ဟန္ေဆာင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ပါေပ။
ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္၏ ထူးျခားခ်က္သည္ကား… စိတ္မမွန္ ျခင္းပင္။ မည္သည့္အခ်ိန္ စိတ္ေကာင္း ဝင္ေနသည္… စိတ္ေဖာက္ ေနသည္ကို ေအာက္က အရာရွိမ်ား အလြန္တရာ မွန္းရခက္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ လက္ေအာက္က ရံုးပိုင္းဆိုင္ရာ အရာရွိမ်ား မည္မွ် အေရးႀကီးသည့္ ကိစၥကို တင္ျပလိုသည္ ျဖစ္ေစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္၏ မ်က္ႏွာ အရိပ္အေျခကို ၾကည့္ၿပီးမွသာ အေျခအေနၾကည့္ကာ တင္ျပရဲၾကသည္။ မင္းေအာင္လွိဳင္ မည္သည့္ အရာကို ေဒါကန္မွန္းမသိ ကန္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အလိုက္ မသိစြာျဖင့္ အဘ သြားေခၚမိပါက ေတြ႔ရာပစၥည္းႏွင့္ ေကာက္အေပါက္ ခံရတတ္ေခ်သည္။
မင္းေအာင္လွိဳင္၏ မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲကိုသိရန္ အခ်ိန္မည္မွ် ယူရသနည္းဟု ေမးၾကည့္ေသာအခါ အနည္းဆံုး (၃) နာရီခန္႔ဟု မွန္းဆ ရေပသည္တဲ့။ ၄င္း (၃) နာရီ အတြင္းတြင္လည္း သူ႔ေရွ႕က ေပ်ာက္ေန၍ မျဖစ္။ ထို႔ေၾကာင့္ တင္ျပစရာ ရွိသည့္ဖိုင္ကို ကိုင္ကာ သူ႔ရံုးခန္းေရွ႕မွ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ အလုပ္ရူပ္ျပေပးေနရေသးသည္ တဲ့။ ကဲ ၿပီးပါေလေရာ…အဲ့ဒီ (၃) နာရီအတြင္း တင္ျပစရာ ရွိသည္မ်ားကို မတင္ျပရဲေသးဘဲ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ပတ္ရွိဳးေနရသည္တဲ့ ဗ်ာ…။
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္စိေရွ႕တင္ကို္ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းရံုးက နဖူးေျပာင္ေျပာင္ ပိန္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးတစ္ဦး (အမည္ မေဖာ္ျပလို ပါ) ေဆးလိပ္ခြက္ႏွင့္ ေကာက္အေပါက္ ခံရ၍ ေခြးေျပး ဝက္ေျပး ထြက္ေျပးလာတာ ျမင္ရဖူးသည္။ ၄င္း ဗိုလ္မွဴးပါးစပ္မွ “အမေလး အဘရဲ႕… ေၾကာက္ပါၿပီဗ်..ေၾကာက္ပါၿပီဗ်…’’ ဆိုတဲ့ အသံကလည္း ေက်ာင္းရံုး တစ္ခုလံုး ဆူညံပြက္ေလာ ရုိက္သြားေတာ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ က်န္အရာရွိမ်ား ဘာလုပ္ေနေခ် သနည္း။ အခ်ိဳ႕က အိမ္သာ တက္ခ်င္ေယာင္ ေျပးေဆာင္ၾကသည္။ ခ်က္ခ်င္းကို အိမ္သာ လူျပည့္ သြားတတ္ေခ်သည္။ အိမ္သာ ေနရာ မရလိုက္ေသာ အရာရွိမ်ားသည္လည္း စာအုပ္ ဗီရိုေနာက္… နံရံေနာက္ အလွ်င္အျမန္ ေျပးကပ္ၾကရသည္ကို ေတြ႔ရေခ်သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ ဘာလုပ္ေနသနည္းဟု ေမးေခ်မည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းကား စားပြဲေအာက္ထဲ ေလးဖက္ေထာက္ ဝင္ပုန္းေနရသည္။ ဤကဲ့သို႔ကို ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေစေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ေပ။
၄င္း အမူအယာမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ အထက္လူႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား ပီဘိ ကေလးငယ္လို ျဖစ္သြားတတ္ေခ်သည္။ ဦးသန္းေရႊ ဦးေမာင္ေအးတို႔ အိမ္သြားလွ်င္ ဒူးေတြပါ တုန္ျပ တတ္ေသးသည္တဲ့။ ေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ အလြန္ ေဆာင္ျပတတ္ေခ်သည္။ အဘႏွင့္ ခမ်ာက လြဲလွ်င္ အျခားစကား သိပ္မေျပာတတ္ေတာ့ေခ်။ ဤကဲ့သို႔ေသာ စြမ္းပကားမ်ားေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ တစ္ေယာက္ (၆) ႏွစ္ အတြင္းတြင္ ရာထူးမ်ား ခုန္ျပန္ ေက်ာ္လႊားခဲ့ကာ ယခုဆိုလွ်င္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးပင္ ျဖစ္လာခဲ့ေခ်ၿပီ။ သူ႔အား D.S.A (19) သူ႔တစ္ပတ္စဥ္တည္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက “ေၾကာင္ခ်ီး” လို႔ Nick Name အေနနဲ႔ ေခၚၾကတာ ၾကားဖူးပါသည္။ စဥ္းစားၾကေလကုန္။
ထုိ႔အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ စစ္သားႀကီးတန္မဲ့ အတိတ္ နိမိတ္ေတြ အလြန္တရာ ယံုၾကည္တတ္ပါေသးသည္။ မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္လည္း ပါတတ္ပါေသးသည္။ ၄င္းကိစၥမ်ားအား ေနာက္ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ထပ္မံ တင္ျပေပးသြားပါဦးမည္။
ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ - အပိုင္း (၃)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္သိုးထိန္း
ေရွ႕ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး မင္းေအာင္လွိဳင္အေၾကာင္း ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ “စည္းလုံးျခင္းရဲ႕အင္အား” ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မွ တင္ျပေနေသာ သတင္းမ်ားႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရုံးသို႔ အၿမဲတမ္း တင္ေပးေနရေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရးလက္စႏွင့္ အခုလည္း အႏွီဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္အေၾကာင္း ဆက္ေရး ရပါဦးမည္။ ေရးသာေရးရတယ္… အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ အေၾကာင္းမ်ားသည္ကား ကေလးကလားေတာ့ အေတာ္ဆန္လွသည္။ အမွန္တရားေပမို႔ ေရးရေပဦးမည္..။ ေဗဒင္၊ လကၡဏာႏွင့္ အထက္လမ္း ေအာက္လမ္း ဆရာမ်ားကို မယံုၾကည္ေသာသူမ်ား သည္းခံ၍သာ ဖတ္ၾကပါကုန္…။
ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသည္က အလြန္တရာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ၊ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္ေသာ၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ျပဳတတ္ေသာ ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကား အဘယ္ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မွဳ၊ နိမိတ္ပံု၊ အထက္လမ္း ေအာက္လမ္း ဆရာမ်ားကို အလြန္တရာ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္ အားထားေနရပါသနည္း… ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္..။ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္မ်ား အားလံုး ၄င္းအခ်က္တြင္ အားလံုး တူေနၾကသည္မွာ အစဥ္အလာ တရပ္ေပလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ ၄င္းအခ်က္မ်ားကပင္ သူတို႔၏ အာဏာ ရွင္သန္ေရးအတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေနသည္လား… စဥ္းစားဖြယ္ရာပင္။ ေျပာရေတာ့ ခက္လွသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း၏ လက္စြဲဆရာသည္ကား…ဘိုးေတာ္တင္ဦး ( ဗိုလ္ႀကီး တင္ဦး)။ သူသည္လည္း မည္မွ် စြမ္း မစြမ္းေတာ့ မသိ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း ျပည္ပခရီးစဥ္ ထြက္လွ်င္.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက အလုပ္ကိစၥ အားသည္ ဆိုသည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ က်န္ရစ္ေသာ ဘိုးေတာ္ တင္ဦးထံ ဖုန္းဆက္ေမးေတာ့သည္..။ “ငါ အခု ဘာအက်ီ ဝတ္ထားသနည္း… ငါ ဘာဟင္းႏွင့္ စားသနည္း…အခု အခန္းထဲမွာ ငါႏွင့္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိသနည္း..’’ စသျဖင့္ အပ်င္းေျပပံုစံကို ထိုင္ေမးေလ့ရွိသည္..။ ဘိုးေတာ္ တင္ဦး မည္မွ် စြမ္းသနည္း မေမးႏွင့္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း အပ်င္းေျပ ေမးသမွ် ေမးခြန္းတိုင္းကို တစ္လံုးမက်န္ မွန္ေအာင္ ေျဖႏိုင္သည္ ဟူသတဲ့..။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း၏ ေျမးမ်ား လက္ထက္တြင္ေတာ့ ဘိုးေတာ္ တင္ဦးလည္း မရွိေခ်ေတာ့။ ဆရာ ေျပာင္းသြားေခ်သည္..။ ေတာင္ဥကၠလာက ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ ဟူေသာ ပုဂိၢဳလ္တည္း..။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႔။ အေတာ္ကို စြမ္းသည္ဟု ေျပာရမည္..။ နာမည္ကသာ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ..။ လူပံုက အေျခာက္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို စသိစဥ္က ဦးေနဝင္း ေျမးမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရေသးဟန္မတူ။ သို႔ေပမဲ့.. ထိုစဥ္ကတည္းက ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ၏ စြမ္းပကားမ်ားကား ေၾကာက္ခမန္းလိလိ..။ အထူးသျဖင့္ ထိုကာလမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ဝင္စားသည္မွာ စီးပြားေရးလည္းမဟုတ္၊ လူမူေရးလည္းမဟုတ္၊ ပညာေရးလည္းမဟုတ္၊ တကယ့္ ပီယေဆးမွ ပီယေဆး..။ အဲ့ဒီ ပီယေဆးကိုမွ အႏွီပုဂိၢဳလ္က အာမခံႏွင့္ကို စီရင္ ျပဳလုပ္ေပးသည္ဗ်ား။ တစ္ခု ထူးျခားသည္က ၄င္းပီယေဆးကို ပိုက္ဆံရွိသူတိုင္းလည္း ဝယ္မရ။ လိုခ်င္သည့္သူမ်ားက ဦးစြာ အစမ္းသပ္ ခံရေခ်သည္။ ၾကံဖန္ ဂုဏ္ယူရလွ်င္ အႏွီပုဂိၢဳလ္၏ ပီယေဆးႏွင့္ ထိုက္တန္ေၾကာင္း မွတ္ေက်ာက္ တင္ခံရဖူးေပသည္..။ စမ္းသပ္ပံုသည္ကား.. ၄င္း၏ အုန္းပြဲ ငွက္ေပ်ာပြဲမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ အခန္းတြင္းဝယ္ ကိုယ္လိုခ်င္သည္မ်ားကို တင္ေလ်ွာက္ရသည္..။ ပီယေဆးဆို ပီယေဆး..။
၄င္းအခ်ိန္တြင္ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာသည္ကား… အမ်ိဳးအမည္ မသိေသာ မႏၱာန္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ၿပီး ငွက္ေပ်ာပြဲ တစ္ခုေရွ႕တြင္ ဖေယာင္းတိုင္ သြားထြန္းေခ်မည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္၏ ေန႔နံ ေမြးသကၠရာဇ္ကို ေမးၿပီး တခါ မႏၱာန္ ထပ္ရြတ္ျပန္သည္..။ ထို႔ေနာက္ ၄င္းစီရင္ထားေသာ ပီယ ေဆးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ထိုက္တန္သည္ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ့၏ လက္ညွိဳးတြင္ ေမႊးရနံ႔တစ္မ်ိဳး ေမႊးႀကိဳင္မည္တဲ့..။ ဘုရားေရ.. ၄င္းစမ္းသပ္မွဳမ်ိဳးကို ႀကိဳသိေနေသာကၽြန္ေတာ္ ပုဆိုးၾကားထဲ လက္ထိုးထဲ့ထား ပါလွ်က္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ညွိဳး တစ္ခုလံုး ေမႊးႀကိဳင္ေနေခ်ေတာ့သည္..။ မည္သို႔မည္ပံု လက္ညွိဳးကို ေရေမႊးလာစြတ္လိုက္သည္မသိ..။ ထင္ထင္ရွားရွားကို ေမႊးလွသည္..။ ၄င္းပုဂိၢဳလ္အားလည္း အေတာ္ကို အထင္ႀကီးမိသြားသည္။ သို႔ေပမဲ့..ကၽြန္ေတာ္ ပီယေဆး ရရွိခဲ့သည္လား။ ယူၾကံဳးမရ တသသ ျဖစ္စြာ ကၽြန္ေတာ္ မရရွိခဲ့ပါ။ အေၾကာင္းက… ေရႊတစ္က်ပ္သား (၇) ေသာင္း ေခတ္တြင္ ၄င္းပီယေဆး၏ တန္ဖိုးသည္ကား က်ပ္ (၅) ေသာင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္..။ ၄င္းတန္ဖိုးကို ၾကားသည္ႏွင့္… ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ လုပ္ကာ အိမ္သို႔ အျမန္တပ္ေခါက္ ေျပးခဲ့ရေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ သိပ္မၾကာ။ ၄င္းရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ ေတာင္ဥကၠလာမွ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ အဘယ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္မသိ…။ ေပၚမယ့္ ေပၚလာေရာ ဦးေနဝင္း၏ေျမးမ်ား အရႈပ္ေတာ္ပံုတြင္မွ သူပါ တပါတည္း ေပၚလာေခ်ေတာ့သည္။ သူယၾတာလုပ္ထားသည့္ ဗိုလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေအး၊ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ ရုပ္ထုမ်ားက ခၽြတ္စြတ္တူလွၿပီး ေအာက္လမ္းနည္းျဖင့္ ဂ်င္းကိုအသုံးျပဳၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ႏွင့္ လက္ေမာင္းတို႔အား အဆက္မျပတ္ ထိုးနက္ေနတာေၾကာင့္ တိုက္ဆိုင္မႈလားမသိ။ ဗိုလ္ေမာင္ေအး စကၤာပူေဆးရုံ ေျပးရၿပီး ဗိုလ္သန္းေရႊ ေလျဖတ္တဲ့ဘ၀ ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရသည္။
http://www.photayokeking.org/truewords/open-letters/534-i-know-about-general-min-aung-hlaing
သွ်မ္းျပည္ေျမာက္ပုိင္း တန္ ့ယန္းျမိဳ ့၌ တရက္အတြင္းဗုံး ၈ လုံးထက္မနည္း ေပါက္ကြဲ
လာျပန္ျပီ ေနာက္ထပ္ ၈ လုံး... တုိင္းရင္းသားေတြက ဘယ္သူ ့လက္ခ်က္လည္းဆုိတာ တုိင္းရင္းသားေတြ အသိဆုံးပါ။
bomb blast in noth Shan state
Type the rest of your post here.
bomb blast in noth Shan state
Type the rest of your post here.
Friday, June 24, 2011
လာျပန္ျပီ ဗုံး - တရားခံဘယ္သူလဲေဟ့....???
ေနျပည္ေတာ္၊ မႏၱေလး၊ ျပင္ဦးလြင္ စတဲျမိဳ ့ႀကီးေတြမွာ ဗုံးေလးလုံးေတာင္ေပါက္ျပီးသြားျပီလုိ ့သတင္းေတြဆက္တုိက္ အြန္လုိင္းေပၚတက္လာေနပါတယ္။ ကားဗုံး ေဖါက္ခြဲမွဳေတြလည္းပါလာတယ္....
ထုံးစံအတုိင္းေပါ့.. .. တာလည္း KNU လက္ခ်က္ပဲလားဟင္.....???? မဟုတ္ရင္လည္း ဟုတ္တယ္လုိ ့ေျပာလုိ ့ရပါတယ္။
ဒီတခါ ကခ်င္ေတြ ဗုံးခြဲတယ္လုိ ့ ခင္ဗ်ားတုိ ့လွည့္ျပီး ေျပာဖုိ ့မ်ားမယ္ထင္တယ္...
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္လည္း ခရီးထြက္မယ္ သတင္းေတြထြက္ေနေတာ့... ေဒၚစုကုိ အျပတ္ရွင္းျပီး တုိင္းရင္းသားေတြ လုပ္တယ္လုိ ့လက္လြဲခ်လုိ ့ရေအာင္ ႀကိဳတင္အကြက္ဖန္တီးေနတာလားကြာ... လမ္းမေပၚမွာ ထြက္လာမည့္ လူထုကုိ ဖ်ဲေျခာက္ေနတာလား.... ဒီလုိအကြက္ေလးေတြ ဗမာျပည္သားေတြအတြက္ ရုိးေနပါျပီ။
ဗီဒီယုိ-နစ္ေနမန္းဘေလာ့ - http://niknayman-niknayman.blogspot.com/2011/06/blog-post_5775.html
Type the rest of your post here.
ထုံးစံအတုိင္းေပါ့.. .. တာလည္း KNU လက္ခ်က္ပဲလားဟင္.....???? မဟုတ္ရင္လည္း ဟုတ္တယ္လုိ ့ေျပာလုိ ့ရပါတယ္။
ဒီတခါ ကခ်င္ေတြ ဗုံးခြဲတယ္လုိ ့ ခင္ဗ်ားတုိ ့လွည့္ျပီး ေျပာဖုိ ့မ်ားမယ္ထင္တယ္...
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္လည္း ခရီးထြက္မယ္ သတင္းေတြထြက္ေနေတာ့... ေဒၚစုကုိ အျပတ္ရွင္းျပီး တုိင္းရင္းသားေတြ လုပ္တယ္လုိ ့လက္လြဲခ်လုိ ့ရေအာင္ ႀကိဳတင္အကြက္ဖန္တီးေနတာလားကြာ... လမ္းမေပၚမွာ ထြက္လာမည့္ လူထုကုိ ဖ်ဲေျခာက္ေနတာလား.... ဒီလုိအကြက္ေလးေတြ ဗမာျပည္သားေတြအတြက္ ရုိးေနပါျပီ။
ဗီဒီယုိ-နစ္ေနမန္းဘေလာ့ - http://niknayman-niknayman.blogspot.com/2011/06/blog-post_5775.html
Type the rest of your post here.
Karen internally displaced people face food scarcity
Karen internally displaced people in the east of Burma are facing food shortage due to unseasonal weather and fear of Burmese Army.
ဒီလုိ ဗီဒီယုိမွတ္တမ္းေတြႀကည့္ရေလေလ ေခြးမ်ိဴးေတြကုိ ပုိစိတ္နာေလေလျဖစ္ေနမိတယ္။
ကြယ္ကလူသတင္းစာမ်က္ႏွာမွ
Type the rest of your post here.
ဒီလုိ ဗီဒီယုိမွတ္တမ္းေတြႀကည့္ရေလေလ ေခြးမ်ိဴးေတြကုိ ပုိစိတ္နာေလေလျဖစ္ေနမိတယ္။
ကြယ္ကလူသတင္းစာမ်က္ႏွာမွ
Type the rest of your post here.
14 Year Old Girl was stabbed by the Burmese Military Officer
ပဲခူးတိုင္း ဥႆၿမိဳ႕သစ္မွာ ၄၀၅ တပ္ရင္းမႉး ဆိုသူက (၁၄) ႏွစ္အရြယ္ ၉ တန္း ေက်ာင္းသူေလး တဦးကို ဓားနဲ႔ ထိုးသတ္ခဲ့သလို သူ႔ကိုယ္သူလည္း သတ္ေသသြားခဲ့တဲ့ျဖစ္ရပ္ ဇြန္လ ၂၂ ရက္ေန႔ မနက္ ၁၁ နာရီမွာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းစံုကို မိခင္ျဖစ္သူနဲ႔ မ်က္ျမင္တဦးက ေျပာျပထားပါတယ္။ ဓားနဲ႔ ထိုးသတ္ခံရတဲ့ (၉) တန္းေက်ာင္းသူေလး ကေတာ့ မသက္ႏွင္းေဆြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ အေလာင္းကိုေတာ့ ပဲခူးျပည္သူ႔ေဆး႐ံုၾကီး ရင္ခြဲ႐ံုမွာ ထားထားၿပီး တပ္ရင္းမႉး ဆိုသူရဲ႕ အေလာင္းကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ စစ္တပ္က သယ္ယူသြားတယ္လို႔ ေဒသခံေတြ ေျပာျပခ်က္အရ သိရပါတယ္။
မုိးသီးဘေလာ့မွျပန္လည္ကူးယူေဖၚျပသည္။
Type the rest of your post here.
မုိးသီးဘေလာ့မွျပန္လည္ကူးယူေဖၚျပသည္။
Type the rest of your post here.
ကခ်င္အေရး တ႐ုတ္အစိုးရ ဘာေၾကာင့္ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေန
ဗမာျပည္ရဲ့ျပသနာ အဓိကတရားခံမ်ားထဲမွာ တရုတ္ က ထိပ္တန္းမွာလည္းပါသည္။
စစ္မွန္တဲ့ဒီမုိကေရစီမထြန္းကားေအာင္ နအဖ စစ္အစုိးရကုိ သူတုိ ့ အကာအကြယ္ေပးခဲ့တယ္။ တဖက္မွာ UWSA ၀ တပ္ေတြကုိ ေမြးထုတ္ထားတယ္.. ဟုိတုန္းက ကြန္ျမဴနစ္ကုိေမြးထားတဲ့ပုံစံပဲ။
ရွင္းရွင္းေလးပဲ.. မယုံႀကဘူးလား.. ဗမာျပည္မွာ တစ္ေန ့ ဒီမုိကေရစီရသြားအုံး UWSA ၀ ပါမလာဘူး... တရုတ္က ခ်ီျပီးတုတ္ျပီး ႀကားခံတပ္အျဖစ္ကုိင္ထားျပီးသားပါ။ တေန ့က်ရင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္လည္း UWSA ၀ ျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ကုိ သြားရွိခုိး ဦးခ်ရအုံးမွာပါ။ သမုိင္းမွာ တခ်ိန္က ဗမာဘုရင္ေတြကုိ ဖ်က္ဆီးခဲ့တာ တရုတ္ေတြပါ။ အခုလည္း ႀကပ္ေျပးမွာေနထုိင္ေနတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ ဘုရင္မွဴးမတ္ေတြကုိ လည္း တရုတ္မဖ်က္ဆီးဘူးလုိ ့မထင္လုိက္နဲ ့... ေခတ္ေရစီးေႀကာင္းနဲ ့အညီ ပါးပါးေလးနဲ ့ပါ။ အံ့ႀသစရာေကာင္းတာက ယခုေခတ္ မဟာဗမာမ်ိဴးႏြယ္ဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီးက တရုတ္ကုိ ကုိးကြယ္ေနတာပါပဲ။ တုိင္းျပည္ရ့ဲအနာဂတ္ ရင္ေလးစရာေကာင္းလွပါတယ္။
By ဦးေက်ာ္ဇံသာ
အခုရက္ပိုင္းအတြင္း ျမန္မာအစိုးရတပ္ေတြက ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္စခန္းေတြကို ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမာၻ႔ႏိုင္ငံတခ်ဳိ ႔က စိုးရိမ္မကင္း ေျပာဆိုလာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီပဋိပကၡနယ္ေျမနဲ႔ အနီးကပ္ဆံုး တည္ရွိေနတဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကေတာ့ တစံုတရာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္း မရွိတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကိုးကန္႔ေဒသကို ျမန္မာစစ္တပ္ ထုိးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္တုန္းကေတာ့ အသည္းအသန္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ ေျပာဆိုဟန္႔တားခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္အစိုးရဟာ ဒီတႀကိမ္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနပါသလဲ။ ဒီအေျခအေနအေပၚ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ့အေရး ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ သံုးသပ္ေနသူ ေဒါက္တာေဒၚလွေက်ာ္ေဇာနဲ႔ ကခ်င္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ကြန္ယက္အဖြဲ႔က ဦးေအာင္ဝါတို႔ကို ဦးေက်ာ္ဇံသာ ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒီေန႔ ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ KIO နဲ႔ ျမန္မာအစိုးရတုိ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ဦးေအာင္ဝါ ဒီျပႆနာ ဘယ္တုန္းက စသလဲဆိုတာကို အက်ဥ္းခ်ဳံးေလး ေျပာျပပါ။ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလတ္တေလာ ျဖစ္လာရသလဲ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ အဓိကေတာ့ တာပိန္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းကို နအဖ အစိုးရကေန အခုလက္ရွိ အစိုးရက change ဖို႔၊ သိမ္းပိုက္ဖို႔ အေျခအေနက စျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကေတာ့ ဒီေနရာဟာ KIAရဲ ႔ စစ္ေရးအရ အေရးႀကီးတဲ့ ေဒသျဖစ္တယ္။ တပ္မဟာ (၃) နဲ႔ တပ္မဟာ (၄) (၅) နယ္စပ္နားက ျဖတ္မယ့္ နယ္ေျမတခုျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုလက္ရွိ အစိုးရက ဒီေနရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ကိစၥကေန ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တဘက္နဲ႔တဘက္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြြဲ႔စည္းေရး ကိစၥကို KIO က လက္မခံတဲ့ ကိစၥက အေၾကာင္းရင္းခံျဖစ္ေနတာေပါ့။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီကိစၥက ဘယ္ေလာက္အထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရွိေနပါသလဲ။ နည္းနည္းေလး ေျပာပါ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ ၂၀၀၉ ကေန နအဖ စစ္အစိုးရကေန KIA၊ KIO ကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ လက္ခံဖို႔ ဖိအားေပးလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကေန စၿပီးမွ KIA ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ႔နဲ႔ စစ္တပ္လက္ေအာက္ငယ္ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဒီဟာကို လက္မခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေန တင္းမာလာၿပီး ေတာ့ အခုလို စစ္ျဖစ္ပြားလာတဲ့အေျခအေနအထိ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဒါက္တာ ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာကို ေမးခ်င္တာကေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဟာ အစတုန္းက KNA တုိ႔အေပၚမွာ သေဘာထား တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ တ႐ုတ္တို႔ကို KIA က အားကိုးအားထား ျပဳခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြ၊ သတင္းေတြ သိရွိရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို ဥကၠ႒ ဘရန္းဆိုင္ လက္ထက္မွာလုပ္ခဲ့တာကိုက တ႐ုတ္ရဲ ႔ ေထာက္ခံမႈကို မရရွိခဲ့လို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ အခုအခါမွာ ေကအိုင္အိုအေပၚ တ႐ုတ္က ဘယ္လိုသေဘာထား ရွိပါသလဲ။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ တ႐ုတ္ကေတာ့ ဗမာျပည္က ဦးသိန္းစိန္တို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ က်န္လူမ်ဳိးစုအသီးသီးနဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္ေစခ်င္တာ သူတုိ႔ အေျခခံေစတနာ ရွိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခုေနာက္ဆံုး ဦးသိန္းစိန္တုိ႔ လာတဲ့အခါမွာ သမၼတဟူခ်င္းေတာင္နဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါမွာ ဒီကိစၥကိုပဲ ထပ္ေျပာပါတယ္။ သမၼတဟူခ်င္းေတာင္က တိုင္းျပည္ ျပန္လည္စည္းလံုးညီညႊတ္ေရး၊ တုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ အင္အားစု အားလံုးနဲ႔ ေျပေျပလည္လည္ ဆက္ဆံေရး၊ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနဖို႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို အားလံုးတညီတညႊတ္တည္း လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီဟာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္က ေကအန္ေအ အေပၚမွာ သူတုိ႔ဆီမွာလည္း ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ လူမ်ဳိးစုအေပၚမွာထားတဲ့ ေစတနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔၊ သေဘာထားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တညီတညႊတ္တည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တခ်ဳိ ႔ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းေထာက္ေတြက ေဝဖန္ၾကတယ္။ ဒီေန႔ပဲ ရုိတ္တာ သတင္းဌာနက မာတင္ပတ္ဒီ ဆိုတဲ့ လူက အခုျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သံုးသပ္သူေတြက ဆုိၾကပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရကို တ႐ုတ္ဘက္က ဖိအားေပးတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ တ႐ုတ္က အဲဒီေဒသမွာ စီးပြားေရးအားျဖင့္ ရင္းႏီွျမဳပ္ႏွံမႈေတြ လုပ္ေနတယ္။ တာတမံ စီမံကိန္းေတြလုပ္ေနတယ္။ ေနာက္ သူတုိ႔ရဲ ႔ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းေတြ ျဖတ္သန္းမယ့္ေနရာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေနရာမွာ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈေတြ မရွိေစခ်င္ဘူး။ အဲဒါကို ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ရွင္းေပးပါဆိုတဲ့ ဖိအား။ ေကအန္ေအ ကို တုိက္ပါလို႔ေတာ့ တိုက္ရိုက္မေျပာဘူးေပါ့။ အဲဒီလို ဖိအားေပးလို႔ တိုက္ရတာျဖစ္တယ္လို႔ ေရးထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဦးေအာင္ဝါ ကို ေမးခ်င္ပါတယ္ - အဲဒီကိစၥကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ တ႐ုတ္ဘက္ကေန သူတုိ႔ရဲ ႔ investment ကေတာ့ ဒီမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီဟာကေတာ့ ရွင္းဖို႔ေတာ့ ဦးတည္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ပကတိအေျခအေန ျဖစ္ေပၚတာကေတာ့ အထဲက ေကအန္ေအရဲ ႔ အေျခအေနကေတာ့ ဒီဟာကို နအဖရဲ ႔ စစ္ေရးနဲ႔ ေျဖရွင္းခ်က္ကိုေတာ့ လံုးဝ လက္ခံႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူတုိ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္ကေတာ့ ဒီဟာကို သူ႔ရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့။ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းကိစၥရွိတယ္။ ေရကာတာကိစၥရွိတယ္။ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ လုပ္ငန္းေတြရွိတယ္။ Logging ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဟာကို သူတုိ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ပဲ သြားခ်င္တဲ့ကိစၥမ်ဳိး ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အျပတ္ရွင္းဖို႔ အေျခအေနတခုအထိေတာ့ သူတုိ႔လိုလားပံု ရပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္ရဲ ႔ ေစတနာမွန္ကေတာ့ အခုန ေဒါက္တာေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ေျပာသလို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ အမွန္ပဲေပါ့။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခါမွာ သူတုိ႔အက်ဳိးစီးပြား၊ စီးပြားေရးအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ လုပ္ရမယ့္သေဘာလား။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ က်မေတာ့ ဒီလို မထင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္က သိၿပီးသား။ လက္နက္ကိုင္ ေျဖရွင္းလို႔ကေတာ့ ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ KIO အဖြဲ႔မွာလည္း သူ႔မွာ သူ႔အင္အား၊ သူ႔လူမ်ဳိး၊ သူ႔ေဒသ၊ သူ႔ဟာသူ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ရွိၿပီးသား။ အဲဒီေတာ့ ေတာင္ထိပ္ေလး တစ္ခု၊ ႏွစ္ခု သိမ္းတာနဲ႔ ၿပီးတာမွမဟုတ္ဘဲ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အေျခခံလူေတြက ေျပာက္က်ားစစ္နဲ႔ ျပန္ခုခံမယ္ဆိုရင္ ဒုကၡေရာက္မယ္။ တ႐ုတ္က ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ကခ်င္ျပည္သူလူထုနဲ႔ အစိုးရအၾကားမွာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း၊ ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္ေစခ်င္တာပဲ။ အဲဒီလို ေျပလည္ေအာင္လို႔ ေျပာတာဟာ သြယ္ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ လူမ်ဳိးစုေတြ ေတာင္းေနတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းပါလို႔ ေျပာတဲ့သေဘာပါ။
ဘယ္လူမ်ဳိးစုမဆို လူမ်ဳိးႀကီး တမ်ဳိးနဲ႔ ေပါင္းသင္းၿပီးေနရာတာဟာ သူတဦးတည္းေနရာတာထက္ အခြင့္အေရးရွိတယ္။ ေနရထိုင္ရတာ ေခ်ာင္လည္တယ္လို႔ ထင္မွတ္မွ သူက လူမ်ဳိးႀကီးနဲ႔ ေပါင္းေနမွာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔အခြင့္အေရးေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရးေတြ နစ္နာေနတယ္လို႔ တြက္ေနသေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွ တည္ၿငိမ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို တ႐ုတ္ကလည္း သူ႔အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔သူ သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီဟာကို လူမ်ဳိးစုေတြ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေပးၿပီးေတာ့ လူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေအာင္ ေနပါလို႔ ေျပာတဲ့သေဘာပဲ။
ဥပမာအားျဖင့္ တ႐ုတ္က ဒီလုိပဲ ေျပာတယ္ပဲ ထားပါအံုး။ အျပတ္ရွင္းလိုက္လို႔ ေျပာတယ္ပဲ ထားပါအုံုး။ အခု ဦးသိန္းစိန္တို႔ လုပ္ေနတာကို ၾကည့္၊ ေကအန္ယူ ဘက္ကိုလည္း ထိုးတာပဲ။ က်န္တဲ့ ရွမ္းေတြ ဘက္ကိုလည္း ထိုးတာပဲ။ သူရဲ ႔အစက ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက လူမ်ဳိးစုေတြရဲ ႔ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြကို အျပတ္ရွင္းဖို႔သာျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္ကို ဆြဲထည့္တာ ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ကိုက အဲဒီလို ျမင္ေစခ်င္တာ။ ျပည္သူလူထုစိတ္ထဲမွာ တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရးေတြ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ တ႐ုတ္က ေျပာလို႔ ငါတို႔ လုပ္ရပါတယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ဒီဟာကိုလုပ္တာ။ တ႐ုတ္ျပည္သြားၿပီးမွ တ႐ုတ္ျပည္က ျပန္လာမွ ဒီဟာကိုလုပ္တာ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ တခုစိတ္ဝင္စားတာက ဘာျဖစ္လို႔ ေကအန္ေအနဲ႔ တိုက္ေနတဲ့ကိစၥကို တ႐ုတ္က အခုအထိ ဝင္မေျပာေသးတာလဲ။ ကိုးကန္႔ကိစၥတုန္းကဆိုရင္ တ႐ုတ္က ခ်က္ခ်င္းပဲ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပတ္အသတ္ေျပာလိုက္တယ္ဆုိေတာ့ ဒီကိစၥကို အစိုးရက ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရတယ္။ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီကိစၥမွာ ဘာျဖစ္လို႔ မဝင္ေသးတာလဲ ဆိုတာက ေမးစရာျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ တ႐ုတ္ျပည္က ဒီလိုေလ- ကိုးကန္႔ကို လုပ္တုန္းက သူတုိ႔က ရက္ရက္စက္စက္ ေဝါကနဲ လုပ္ပစ္လိုက္တာ။ အကုန္လံုး သူတုိ႔ထဲကို တေဝါေဝါနဲ႔ ဝင္လာတာ။ သူတုိ႔ကိုက ဘာမွ မသိလိုက္ဘူး။ KIA နဲ႔ ျဖစ္တဲ့ကိစၥက ျပည္တြင္းမွာျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ။
တ႐ုတ္က ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာသလို ေဝါကနဲ ေဝါကနဲ မေျပာသလို သူ႔မွာ တျခားဆက္ဆံတဲ့နည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေအာက္ေျခနဲ႔ ဆက္ဆံတာ။ ျပည္နယ္အဆင့္ ဆက္ဆံတာ။ တိုင္းအဆင့္ ဆက္ဆံတာ။ ၿမိဳ ႔နယ္အဆင့္ ဆက္ဆံတာ။ အဲဒီဟာေတြနဲ႔ channel ေတြနဲ႔ အဲဒီလုိင္းေတြနဲ႔ အသီးသီး ေျပာေနတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ တ႐ုတ္က ထူးျခားခ်က္က တျခားႏိုင္ငံေတြလို ဘယ္လုိေခၚမလဲ - အရမ္းကာေရာ သူမ်ားကို ပိုစိုးပက္စက္ မေျပာဘူးေလ။ တန္းတူညီမွ် အျပန္အလွန္ အႀကံေပးတဲ့ သေဘာ၊ ကိုးကားဖို႔ ေျပာတဲ့သေဘာ - အဲဒီေလာက္ပဲ ေျပာတာ။ ဒါျပည္တြင္းေရးပဲျဖစ္တာ။ အရမ္းကာေရာ မေျပာဘူး။ ကိိုးကန္႔တုန္းကေတာ့ သူလူေတြပါ အသတ္ခံရတာေတြပါတယ္။ ကိုးကန္႔ လူမ်ဳိးက်ေတာ့ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္အမ်ားအျပား အသတ္ခံရတယ္။ ကခ်င္က်ေတာ့ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားဆိုတာ ဗမာျပည္တိုင္းရင္းသားပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုးကန္႔ေလာက္ေတာ့ အရမ္းကာေရာ ဝင္မေျပာဘူးေပါ့။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးေအာင္ဝါ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။ တ႐ုတ္ရဲ ႔ ေဒါက္တာေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ေျပာတဲ့ ေစတနာမ်ဳိး၊ သေဘာထား အစစ္အမွန္ကို ကခ်င္ျပည္သူေတြ သေဘာေပါက္ပါသလား။ အဲဒီအတိုင္း နားလည္ၾကပါသလား။ ကခ်င္ျပည္သူေတြက တ႐ုတ္ရဲ ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ဘယ္လို နားလည္ၾကပါသလဲ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ အဓိကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္အေပၚမွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ကခ်င္လူထုကေတာ့ တမ်ဳိးေတာ့ ျမင္ေနတာေပါ့။ စီးပြားေရးအရ နယ္ခ်ဲ႕ တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကခ်င္ျပည္ ၿမိဳ ႔ႀကီးေရာ၊ ဒီဘက္မွာေရာ တ႐ုတ္ျပည္က စီးပြားေရးအရ တ႐ုတ္ျပည္က control လုပ္ေနတယ္။ ၿမိဳ ႔ႀကီးမွာဆို အိမ္ယာေျမေတြက အဓိက အခ်က္အျခာက်တဲ့ ေနရာေတြက တ႐ုတ္ျပည္ရဲ ႔ လက္ထဲမွာ ျဖစ္သြားတယ္။ ကုန္သြယ္ေရးကအစ ေက်ာက္မ်က္ရတနာအစ အကုန္လံုး သူ႔ရဲ ႔ လက္ထဲမွာျဖစ္သြားေတာ့ ကခ်င္လူထုကေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ ႔အေပၚမွာ အျမင္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ သိပ္ေတာ့ အျမင္ကေတာ့ ဟိုတုန္းကလို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာရွိတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးေတာ့ မရွိတာကို ေတြ႔ေနရတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တခုသိခ်င္တာက ေကအိုင္အုိ အေနနဲ႔က တ႐ုတ္ရဲ ႔ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ မရခဲ့ရင္၊ မရဘူးဆိုရင္ ျမန္္မာအစိုးရကို စိမ္ေခၚႏိုင္မယ္။ ခုခံရပ္တည္ႏိုင္ပါမလား။ အဲဒီေလာက္ အင္အားရွိပါသလား။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ ေကအန္ေအ ကေတာ့ တ႐ုတ္နဲ႔ ဆက္ဆံတာေတာ့ အရင္ကတည္းကရွိတယ္။ ဥကၠ႒ႀကီး ဘရန္းဆိုင္ လက္ထဲကေန အဓိကဆက္ဆံတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ KIA ကလည္း အင္အားႀကီးထြားလာတယ္။ စစ္လက္နက္ေတြ ရရွိတဲ့အပိုင္းကေန၊ ေဆးဝါးကအစ တ႐ုတ္ျပည္ကို အဓိက မီွခိုေနရေတာ့ တ႐ုတ္နဲ႔ေတာ့ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနလို႔ရတဲ့ဟာမ်ဳိးေတာ့ မျမင္ပါဘူး။ ေနာင္ကိုလည္း က်ေနာ္ကေတာ့ မျမင္ပါဘူး။ အခုကလည္း က်ေနာ္ေျပာလိုတာက အခုတုန္းက တ႐ုတ္ေတြအေပၚ အျမင္မရွင္းဆိုတာက စီးပြားေရးအရ တ႐ုတ္ေတြရဲ ႔ control လုပ္မႈအေပၚမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြက ဟိုတုန္းကတည္းက ဆက္ဆံလာတာ၊ တ႐ုတ္ျပည္မွာလည္း ကခ်င္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဆက္ဆံေရးကေတာ့ ဟိုတုန္းကတည္းက ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုျမင္တဲ့သေဘာမ်ဳိးက စီးပြားေရးအရ တ႐ုတ္ေတြရဲ ႔ လႊမ္းမိုးမႈကို ေျပာေနတာပါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုက တ႐ုတ္က သူတုိ႔စီးပြားေရး လုပ္ခ်င္လို႔ ဒီေနရာမွာ KIAကို အျပတ္ရွင္းခိုင္းတယ္လို႔ ဆိုရင္ အခုလည္းပဲ ေကအိုင္အုိ ကို တ႐ုတ္က ပံ့ပိုးေပးထားတာ။ အခုနေျပာသလို စားနပ္ရိကၡာကအစ ေဆးဝါးလက္နက္စသျဖင့္ နယ္ေျမအမ်ားႀကီး စသျဖင့္ အမ်ားႀကီး ေပးထားတာ။ အဲဒါေတြကို ျဖတ္ေတာက္ေပးလိုက္စရာ အေၾကာင္းရွိပါသလား။ တ႐ုတ္ကသာ ေကအိုင္အုိ ကို ပ်က္သုဥ္းေစခ်င္ၿပီ။ စစ္အစိုးရက လံုးဝလႊမ္းမိုးေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီလို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ရင္ ျမန္ျမန္ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ျဖတ္ေတာက္မယ့္ အလားအလာကို ျမင္ရပါသလား။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ မျမင္ပါဘူး။ ဒီလို ျဖတ္ေတာက္ဖို႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိရင္ တ႐ုတ္နဲ႔ KIA ကလည္း အစဥ္အဆက္ တဦးနဲ႔တဦး စီးပြားေတြ ရွိေနတယ္။ ဒီလို ဆက္ဆံေရးေတြ ရွိေနတယ္ဆိုေတာ့ ဒီဟာကို direct ႀကီး ျဖတ္ေတာက္ဖို႔ေတာ့ မျမင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခု ရွိတာကေတာ့ ၈၈ မတုိင္ခင္။ ဟိုကတည္းက ဆက္ဆံတဲ့ဟာမ်ဳိးနဲ႔ အခုဆက္ဆံတာမ်ဳိးေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ကြာေဝးေနတာမ်ဳိး ေတြ႔ရတယ္။ ဥပမာ ဟိုတုန္းကဆိုရင္ လက္နက္ေတြကို တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ရရွိတယ့္အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ အခုေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဟိုတုန္းကလို ဆက္ဆံေရးကေတာ့ ေကာင္းလွတယ္လို႔ မျမင္ပါဘူး။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ခင္ဗ်ား - ေနာက္တခုက တ႐ုတ္ျပည္က ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵအတိုင္း တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ျဖစ္တဲ့ အထူးသျဖင့္ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ကခ်င္နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္လာမယ့္ အလားအလာ ျမင္ပါသလား။ တ႐ုတ္ကေရာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေခၚယူၿပီး ေစ့စပ္ျဖန္႔ေျဖေပးမယ့္ သေဘာထားမ်ဳိး ရွိတယ္ထင္ပါသလား။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ တ႐ုတ္ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ကို ႀကိဳးစားမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ဆိုတာကေတာ့ တဘက္တည္းကိစၥ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရက အေျခခံေစတနာ ဘယ္လိုရွိသလဲေပၚမွာ မူတည္တယ္။ က်မ ကခ်င္ျပည္သူလူထုကို အဲဒီစကားပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ အစိုးရတရပ္ဟာ သူ႔လူမ်ဳိးစုတရပ္ေပၚမွာ တန္းတူညီတူ မဆက္ဆံဘူးဆိုရင္ တျခားလူမ်ဳိးစုေတြကိုပါ အကုန္လံုးက စည္းလံုး ညီညြတ္ၿပီမွ အဲဒီလို အခြင့္အေရး တန္းတူမရတဲ့ လူအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုး ညီညြတ္ၿပီ ဆိုမွ ဒီအစိုးရကသာ အဓိက တရားခံျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျမင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ က်မတို႔ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းစားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေရာင္းစားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါဟာေတြ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစိုးရ ဘယ္သူကို ကိုယ္စားျပဳသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ အဲဒါကို က်မတို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ဖို႔လုိပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ က ကခ်င္ျပည္သူလူထုကို ေျပာခ်င္တဲ့စကားဆိုေတာ့ ကခ်င္လူထုဘက္ကေရာ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဘာေတြမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ အဓိကေတာ့ တ႐ုတ္အစိုးရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တ႐ုတ္ကုမၼဏီေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ကခ်င္ျပည္သူလူထု၊ ဗမာျပည္လူထုအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ လုပ္ငန္းေတြကိုပဲ လုပ္ေစခ်င္တယ္။ အတူတကြ အက်ဳိးရွိမယ္။ ေရရွည္အက်ဳိးရွိမယ့္ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္သြားေစခ်င္တယ္။ အခုက ေရတို လုပ္ငန္းေတြအတြက္ပဲ တ႐ုတ္ကုမၼဏီေတြ၊ တ႐ုတ္အစိုးရေတြက ၾကည့္ေနတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ သစ္လုပ္ငန္းေတြ အကုန္လံုး - သစ္ေတြက ကုန္သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္တခုက ေက်ာက္စိမ္းေတြ။ မိုင္းတြင္းေက်ာက္ေတြေၾကာင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြလည္း အေတာ္ေလး ပ်က္စီးၿပီ။ တ႐ုတ္ အစိုးရက ျပည္သူေတြအတြက္၊ ေရရွည္အက်ဳိးအတြက္ လုပ္သြားမယ့္အစိုးရမ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/news_analysis_06-22-2011-124390019.html
စစ္မွန္တဲ့ဒီမုိကေရစီမထြန္းကားေအာင္ နအဖ စစ္အစုိးရကုိ သူတုိ ့ အကာအကြယ္ေပးခဲ့တယ္။ တဖက္မွာ UWSA ၀ တပ္ေတြကုိ ေမြးထုတ္ထားတယ္.. ဟုိတုန္းက ကြန္ျမဴနစ္ကုိေမြးထားတဲ့ပုံစံပဲ။
ရွင္းရွင္းေလးပဲ.. မယုံႀကဘူးလား.. ဗမာျပည္မွာ တစ္ေန ့ ဒီမုိကေရစီရသြားအုံး UWSA ၀ ပါမလာဘူး... တရုတ္က ခ်ီျပီးတုတ္ျပီး ႀကားခံတပ္အျဖစ္ကုိင္ထားျပီးသားပါ။ တေန ့က်ရင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္လည္း UWSA ၀ ျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးတပ္မေတာ္ကုိ သြားရွိခုိး ဦးခ်ရအုံးမွာပါ။ သမုိင္းမွာ တခ်ိန္က ဗမာဘုရင္ေတြကုိ ဖ်က္ဆီးခဲ့တာ တရုတ္ေတြပါ။ အခုလည္း ႀကပ္ေျပးမွာေနထုိင္ေနတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ ဘုရင္မွဴးမတ္ေတြကုိ လည္း တရုတ္မဖ်က္ဆီးဘူးလုိ ့မထင္လုိက္နဲ ့... ေခတ္ေရစီးေႀကာင္းနဲ ့အညီ ပါးပါးေလးနဲ ့ပါ။ အံ့ႀသစရာေကာင္းတာက ယခုေခတ္ မဟာဗမာမ်ိဴးႏြယ္ဗမာ့တပ္မေတာ္ႀကီးက တရုတ္ကုိ ကုိးကြယ္ေနတာပါပဲ။ တုိင္းျပည္ရ့ဲအနာဂတ္ ရင္ေလးစရာေကာင္းလွပါတယ္။
By ဦးေက်ာ္ဇံသာ
အခုရက္ပိုင္းအတြင္း ျမန္မာအစိုးရတပ္ေတြက ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္စခန္းေတြကို ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမာၻ႔ႏိုင္ငံတခ်ဳိ ႔က စိုးရိမ္မကင္း ေျပာဆိုလာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီပဋိပကၡနယ္ေျမနဲ႔ အနီးကပ္ဆံုး တည္ရွိေနတဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကေတာ့ တစံုတရာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္း မရွိတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကိုးကန္႔ေဒသကို ျမန္မာစစ္တပ္ ထုိးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္တုန္းကေတာ့ အသည္းအသန္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ ေျပာဆိုဟန္႔တားခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္အစိုးရဟာ ဒီတႀကိမ္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနပါသလဲ။ ဒီအေျခအေနအေပၚ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ့အေရး ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ သံုးသပ္ေနသူ ေဒါက္တာေဒၚလွေက်ာ္ေဇာနဲ႔ ကခ်င္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ကြန္ယက္အဖြဲ႔က ဦးေအာင္ဝါတို႔ကို ဦးေက်ာ္ဇံသာ ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒီေန႔ ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ KIO နဲ႔ ျမန္မာအစိုးရတုိ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ဦးေအာင္ဝါ ဒီျပႆနာ ဘယ္တုန္းက စသလဲဆိုတာကို အက်ဥ္းခ်ဳံးေလး ေျပာျပပါ။ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလတ္တေလာ ျဖစ္လာရသလဲ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ အဓိကေတာ့ တာပိန္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းကို နအဖ အစိုးရကေန အခုလက္ရွိ အစိုးရက change ဖို႔၊ သိမ္းပိုက္ဖို႔ အေျခအေနက စျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကေတာ့ ဒီေနရာဟာ KIAရဲ ႔ စစ္ေရးအရ အေရးႀကီးတဲ့ ေဒသျဖစ္တယ္။ တပ္မဟာ (၃) နဲ႔ တပ္မဟာ (၄) (၅) နယ္စပ္နားက ျဖတ္မယ့္ နယ္ေျမတခုျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုလက္ရွိ အစိုးရက ဒီေနရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ကိစၥကေန ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တဘက္နဲ႔တဘက္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြြဲ႔စည္းေရး ကိစၥကို KIO က လက္မခံတဲ့ ကိစၥက အေၾကာင္းရင္းခံျဖစ္ေနတာေပါ့။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီကိစၥက ဘယ္ေလာက္အထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရွိေနပါသလဲ။ နည္းနည္းေလး ေျပာပါ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ ၂၀၀၉ ကေန နအဖ စစ္အစိုးရကေန KIA၊ KIO ကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ လက္ခံဖို႔ ဖိအားေပးလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကေန စၿပီးမွ KIA ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ႔နဲ႔ စစ္တပ္လက္ေအာက္ငယ္ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဒီဟာကို လက္မခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေန တင္းမာလာၿပီး ေတာ့ အခုလို စစ္ျဖစ္ပြားလာတဲ့အေျခအေနအထိ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဒါက္တာ ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာကို ေမးခ်င္တာကေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဟာ အစတုန္းက KNA တုိ႔အေပၚမွာ သေဘာထား တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ တ႐ုတ္တို႔ကို KIA က အားကိုးအားထား ျပဳခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားေတြ၊ သတင္းေတြ သိရွိရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို ဥကၠ႒ ဘရန္းဆိုင္ လက္ထက္မွာလုပ္ခဲ့တာကိုက တ႐ုတ္ရဲ ႔ ေထာက္ခံမႈကို မရရွိခဲ့လို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ အခုအခါမွာ ေကအိုင္အိုအေပၚ တ႐ုတ္က ဘယ္လိုသေဘာထား ရွိပါသလဲ။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ တ႐ုတ္ကေတာ့ ဗမာျပည္က ဦးသိန္းစိန္တို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ က်န္လူမ်ဳိးစုအသီးသီးနဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္ေစခ်င္တာ သူတုိ႔ အေျခခံေစတနာ ရွိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခုေနာက္ဆံုး ဦးသိန္းစိန္တုိ႔ လာတဲ့အခါမွာ သမၼတဟူခ်င္းေတာင္နဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါမွာ ဒီကိစၥကိုပဲ ထပ္ေျပာပါတယ္။ သမၼတဟူခ်င္းေတာင္က တိုင္းျပည္ ျပန္လည္စည္းလံုးညီညႊတ္ေရး၊ တုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ အင္အားစု အားလံုးနဲ႔ ေျပေျပလည္လည္ ဆက္ဆံေရး၊ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနဖို႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို အားလံုးတညီတညႊတ္တည္း လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီဟာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္က ေကအန္ေအ အေပၚမွာ သူတုိ႔ဆီမွာလည္း ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ လူမ်ဳိးစုအေပၚမွာထားတဲ့ ေစတနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔၊ သေဘာထားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တညီတညႊတ္တည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တခ်ဳိ ႔ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းေထာက္ေတြက ေဝဖန္ၾကတယ္။ ဒီေန႔ပဲ ရုိတ္တာ သတင္းဌာနက မာတင္ပတ္ဒီ ဆိုတဲ့ လူက အခုျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သံုးသပ္သူေတြက ဆုိၾကပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရကို တ႐ုတ္ဘက္က ဖိအားေပးတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ တ႐ုတ္က အဲဒီေဒသမွာ စီးပြားေရးအားျဖင့္ ရင္းႏီွျမဳပ္ႏွံမႈေတြ လုပ္ေနတယ္။ တာတမံ စီမံကိန္းေတြလုပ္ေနတယ္။ ေနာက္ သူတုိ႔ရဲ ႔ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းေတြ ျဖတ္သန္းမယ့္ေနရာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေနရာမွာ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈေတြ မရွိေစခ်င္ဘူး။ အဲဒါကို ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ရွင္းေပးပါဆိုတဲ့ ဖိအား။ ေကအန္ေအ ကို တုိက္ပါလို႔ေတာ့ တိုက္ရိုက္မေျပာဘူးေပါ့။ အဲဒီလို ဖိအားေပးလို႔ တိုက္ရတာျဖစ္တယ္လို႔ ေရးထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဦးေအာင္ဝါ ကို ေမးခ်င္ပါတယ္ - အဲဒီကိစၥကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ တ႐ုတ္ဘက္ကေန သူတုိ႔ရဲ ႔ investment ကေတာ့ ဒီမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီဟာကေတာ့ ရွင္းဖို႔ေတာ့ ဦးတည္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ပကတိအေျခအေန ျဖစ္ေပၚတာကေတာ့ အထဲက ေကအန္ေအရဲ ႔ အေျခအေနကေတာ့ ဒီဟာကို နအဖရဲ ႔ စစ္ေရးနဲ႔ ေျဖရွင္းခ်က္ကိုေတာ့ လံုးဝ လက္ခံႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူတုိ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္ကေတာ့ ဒီဟာကို သူ႔ရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့။ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းကိစၥရွိတယ္။ ေရကာတာကိစၥရွိတယ္။ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ လုပ္ငန္းေတြရွိတယ္။ Logging ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဟာကို သူတုိ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ပဲ သြားခ်င္တဲ့ကိစၥမ်ဳိး ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အျပတ္ရွင္းဖို႔ အေျခအေနတခုအထိေတာ့ သူတုိ႔လိုလားပံု ရပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္ရဲ ႔ ေစတနာမွန္ကေတာ့ အခုန ေဒါက္တာေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ေျပာသလို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ အမွန္ပဲေပါ့။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခါမွာ သူတုိ႔အက်ဳိးစီးပြား၊ စီးပြားေရးအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ လုပ္ရမယ့္သေဘာလား။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ က်မေတာ့ ဒီလို မထင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္က သိၿပီးသား။ လက္နက္ကိုင္ ေျဖရွင္းလို႔ကေတာ့ ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ KIO အဖြဲ႔မွာလည္း သူ႔မွာ သူ႔အင္အား၊ သူ႔လူမ်ဳိး၊ သူ႔ေဒသ၊ သူ႔ဟာသူ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ရွိၿပီးသား။ အဲဒီေတာ့ ေတာင္ထိပ္ေလး တစ္ခု၊ ႏွစ္ခု သိမ္းတာနဲ႔ ၿပီးတာမွမဟုတ္ဘဲ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အေျခခံလူေတြက ေျပာက္က်ားစစ္နဲ႔ ျပန္ခုခံမယ္ဆိုရင္ ဒုကၡေရာက္မယ္။ တ႐ုတ္က ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ကခ်င္ျပည္သူလူထုနဲ႔ အစိုးရအၾကားမွာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း၊ ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္ေစခ်င္တာပဲ။ အဲဒီလို ေျပလည္ေအာင္လို႔ ေျပာတာဟာ သြယ္ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ လူမ်ဳိးစုေတြ ေတာင္းေနတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေတာင္းပါလို႔ ေျပာတဲ့သေဘာပါ။
ဘယ္လူမ်ဳိးစုမဆို လူမ်ဳိးႀကီး တမ်ဳိးနဲ႔ ေပါင္းသင္းၿပီးေနရာတာဟာ သူတဦးတည္းေနရာတာထက္ အခြင့္အေရးရွိတယ္။ ေနရထိုင္ရတာ ေခ်ာင္လည္တယ္လို႔ ထင္မွတ္မွ သူက လူမ်ဳိးႀကီးနဲ႔ ေပါင္းေနမွာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔အခြင့္အေရးေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရးေတြ နစ္နာေနတယ္လို႔ တြက္ေနသေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွ တည္ၿငိမ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို တ႐ုတ္ကလည္း သူ႔အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔သူ သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီဟာကို လူမ်ဳိးစုေတြ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေပးၿပီးေတာ့ လူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေအာင္ ေနပါလို႔ ေျပာတဲ့သေဘာပဲ။
ဥပမာအားျဖင့္ တ႐ုတ္က ဒီလုိပဲ ေျပာတယ္ပဲ ထားပါအံုး။ အျပတ္ရွင္းလိုက္လို႔ ေျပာတယ္ပဲ ထားပါအုံုး။ အခု ဦးသိန္းစိန္တို႔ လုပ္ေနတာကို ၾကည့္၊ ေကအန္ယူ ဘက္ကိုလည္း ထိုးတာပဲ။ က်န္တဲ့ ရွမ္းေတြ ဘက္ကိုလည္း ထိုးတာပဲ။ သူရဲ ႔အစက ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက လူမ်ဳိးစုေတြရဲ ႔ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြကို အျပတ္ရွင္းဖို႔သာျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္ကို ဆြဲထည့္တာ ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ကိုက အဲဒီလို ျမင္ေစခ်င္တာ။ ျပည္သူလူထုစိတ္ထဲမွာ တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရးေတြ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ တ႐ုတ္က ေျပာလို႔ ငါတို႔ လုပ္ရပါတယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ဒီဟာကိုလုပ္တာ။ တ႐ုတ္ျပည္သြားၿပီးမွ တ႐ုတ္ျပည္က ျပန္လာမွ ဒီဟာကိုလုပ္တာ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ တခုစိတ္ဝင္စားတာက ဘာျဖစ္လို႔ ေကအန္ေအနဲ႔ တိုက္ေနတဲ့ကိစၥကို တ႐ုတ္က အခုအထိ ဝင္မေျပာေသးတာလဲ။ ကိုးကန္႔ကိစၥတုန္းကဆိုရင္ တ႐ုတ္က ခ်က္ခ်င္းပဲ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပတ္အသတ္ေျပာလိုက္တယ္ဆုိေတာ့ ဒီကိစၥကို အစိုးရက ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရတယ္။ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီကိစၥမွာ ဘာျဖစ္လို႔ မဝင္ေသးတာလဲ ဆိုတာက ေမးစရာျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ တ႐ုတ္ျပည္က ဒီလိုေလ- ကိုးကန္႔ကို လုပ္တုန္းက သူတုိ႔က ရက္ရက္စက္စက္ ေဝါကနဲ လုပ္ပစ္လိုက္တာ။ အကုန္လံုး သူတုိ႔ထဲကို တေဝါေဝါနဲ႔ ဝင္လာတာ။ သူတုိ႔ကိုက ဘာမွ မသိလိုက္ဘူး။ KIA နဲ႔ ျဖစ္တဲ့ကိစၥက ျပည္တြင္းမွာျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ။
တ႐ုတ္က ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာသလို ေဝါကနဲ ေဝါကနဲ မေျပာသလို သူ႔မွာ တျခားဆက္ဆံတဲ့နည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေအာက္ေျခနဲ႔ ဆက္ဆံတာ။ ျပည္နယ္အဆင့္ ဆက္ဆံတာ။ တိုင္းအဆင့္ ဆက္ဆံတာ။ ၿမိဳ ႔နယ္အဆင့္ ဆက္ဆံတာ။ အဲဒီဟာေတြနဲ႔ channel ေတြနဲ႔ အဲဒီလုိင္းေတြနဲ႔ အသီးသီး ေျပာေနတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ တ႐ုတ္က ထူးျခားခ်က္က တျခားႏိုင္ငံေတြလို ဘယ္လုိေခၚမလဲ - အရမ္းကာေရာ သူမ်ားကို ပိုစိုးပက္စက္ မေျပာဘူးေလ။ တန္းတူညီမွ် အျပန္အလွန္ အႀကံေပးတဲ့ သေဘာ၊ ကိုးကားဖို႔ ေျပာတဲ့သေဘာ - အဲဒီေလာက္ပဲ ေျပာတာ။ ဒါျပည္တြင္းေရးပဲျဖစ္တာ။ အရမ္းကာေရာ မေျပာဘူး။ ကိိုးကန္႔တုန္းကေတာ့ သူလူေတြပါ အသတ္ခံရတာေတြပါတယ္။ ကိုးကန္႔ လူမ်ဳိးက်ေတာ့ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္အမ်ားအျပား အသတ္ခံရတယ္။ ကခ်င္က်ေတာ့ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားဆိုတာ ဗမာျပည္တိုင္းရင္းသားပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုးကန္႔ေလာက္ေတာ့ အရမ္းကာေရာ ဝင္မေျပာဘူးေပါ့။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးေအာင္ဝါ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲ။ တ႐ုတ္ရဲ ႔ ေဒါက္တာေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ေျပာတဲ့ ေစတနာမ်ဳိး၊ သေဘာထား အစစ္အမွန္ကို ကခ်င္ျပည္သူေတြ သေဘာေပါက္ပါသလား။ အဲဒီအတိုင္း နားလည္ၾကပါသလား။ ကခ်င္ျပည္သူေတြက တ႐ုတ္ရဲ ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ဘယ္လို နားလည္ၾကပါသလဲ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ အဓိကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္အေပၚမွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ကခ်င္လူထုကေတာ့ တမ်ဳိးေတာ့ ျမင္ေနတာေပါ့။ စီးပြားေရးအရ နယ္ခ်ဲ႕ တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကခ်င္ျပည္ ၿမိဳ ႔ႀကီးေရာ၊ ဒီဘက္မွာေရာ တ႐ုတ္ျပည္က စီးပြားေရးအရ တ႐ုတ္ျပည္က control လုပ္ေနတယ္။ ၿမိဳ ႔ႀကီးမွာဆို အိမ္ယာေျမေတြက အဓိက အခ်က္အျခာက်တဲ့ ေနရာေတြက တ႐ုတ္ျပည္ရဲ ႔ လက္ထဲမွာ ျဖစ္သြားတယ္။ ကုန္သြယ္ေရးကအစ ေက်ာက္မ်က္ရတနာအစ အကုန္လံုး သူ႔ရဲ ႔ လက္ထဲမွာျဖစ္သြားေတာ့ ကခ်င္လူထုကေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ ႔အေပၚမွာ အျမင္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ သိပ္ေတာ့ အျမင္ကေတာ့ ဟိုတုန္းကလို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာရွိတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးေတာ့ မရွိတာကို ေတြ႔ေနရတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တခုသိခ်င္တာက ေကအိုင္အုိ အေနနဲ႔က တ႐ုတ္ရဲ ႔ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ မရခဲ့ရင္၊ မရဘူးဆိုရင္ ျမန္္မာအစိုးရကို စိမ္ေခၚႏိုင္မယ္။ ခုခံရပ္တည္ႏိုင္ပါမလား။ အဲဒီေလာက္ အင္အားရွိပါသလား။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ ေကအန္ေအ ကေတာ့ တ႐ုတ္နဲ႔ ဆက္ဆံတာေတာ့ အရင္ကတည္းကရွိတယ္။ ဥကၠ႒ႀကီး ဘရန္းဆိုင္ လက္ထဲကေန အဓိကဆက္ဆံတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ KIA ကလည္း အင္အားႀကီးထြားလာတယ္။ စစ္လက္နက္ေတြ ရရွိတဲ့အပိုင္းကေန၊ ေဆးဝါးကအစ တ႐ုတ္ျပည္ကို အဓိက မီွခိုေနရေတာ့ တ႐ုတ္နဲ႔ေတာ့ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနလို႔ရတဲ့ဟာမ်ဳိးေတာ့ မျမင္ပါဘူး။ ေနာင္ကိုလည္း က်ေနာ္ကေတာ့ မျမင္ပါဘူး။ အခုကလည္း က်ေနာ္ေျပာလိုတာက အခုတုန္းက တ႐ုတ္ေတြအေပၚ အျမင္မရွင္းဆိုတာက စီးပြားေရးအရ တ႐ုတ္ေတြရဲ ႔ control လုပ္မႈအေပၚမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြက ဟိုတုန္းကတည္းက ဆက္ဆံလာတာ၊ တ႐ုတ္ျပည္မွာလည္း ကခ်င္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဆက္ဆံေရးကေတာ့ ဟိုတုန္းကတည္းက ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုျမင္တဲ့သေဘာမ်ဳိးက စီးပြားေရးအရ တ႐ုတ္ေတြရဲ ႔ လႊမ္းမိုးမႈကို ေျပာေနတာပါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုက တ႐ုတ္က သူတုိ႔စီးပြားေရး လုပ္ခ်င္လို႔ ဒီေနရာမွာ KIAကို အျပတ္ရွင္းခိုင္းတယ္လို႔ ဆိုရင္ အခုလည္းပဲ ေကအိုင္အုိ ကို တ႐ုတ္က ပံ့ပိုးေပးထားတာ။ အခုနေျပာသလို စားနပ္ရိကၡာကအစ ေဆးဝါးလက္နက္စသျဖင့္ နယ္ေျမအမ်ားႀကီး စသျဖင့္ အမ်ားႀကီး ေပးထားတာ။ အဲဒါေတြကို ျဖတ္ေတာက္ေပးလိုက္စရာ အေၾကာင္းရွိပါသလား။ တ႐ုတ္ကသာ ေကအိုင္အုိ ကို ပ်က္သုဥ္းေစခ်င္ၿပီ။ စစ္အစိုးရက လံုးဝလႊမ္းမိုးေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီလို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ရင္ ျမန္ျမန္ျဖစ္သြားမွာေပါ့။ ျဖတ္ေတာက္မယ့္ အလားအလာကို ျမင္ရပါသလား။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ မျမင္ပါဘူး။ ဒီလို ျဖတ္ေတာက္ဖို႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိရင္ တ႐ုတ္နဲ႔ KIA ကလည္း အစဥ္အဆက္ တဦးနဲ႔တဦး စီးပြားေတြ ရွိေနတယ္။ ဒီလို ဆက္ဆံေရးေတြ ရွိေနတယ္ဆိုေတာ့ ဒီဟာကို direct ႀကီး ျဖတ္ေတာက္ဖို႔ေတာ့ မျမင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခု ရွိတာကေတာ့ ၈၈ မတုိင္ခင္။ ဟိုကတည္းက ဆက္ဆံတဲ့ဟာမ်ဳိးနဲ႔ အခုဆက္ဆံတာမ်ဳိးေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ကြာေဝးေနတာမ်ဳိး ေတြ႔ရတယ္။ ဥပမာ ဟိုတုန္းကဆိုရင္ လက္နက္ေတြကို တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ရရွိတယ့္အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ အခုေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဟိုတုန္းကလို ဆက္ဆံေရးကေတာ့ ေကာင္းလွတယ္လို႔ မျမင္ပါဘူး။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ခင္ဗ်ား - ေနာက္တခုက တ႐ုတ္ျပည္က ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵအတိုင္း တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ျဖစ္တဲ့ အထူးသျဖင့္ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ကခ်င္နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္လာမယ့္ အလားအလာ ျမင္ပါသလား။ တ႐ုတ္ကေရာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေခၚယူၿပီး ေစ့စပ္ျဖန္႔ေျဖေပးမယ့္ သေဘာထားမ်ဳိး ရွိတယ္ထင္ပါသလား။
ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ ။ ။ တ႐ုတ္ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ကို ႀကိဳးစားမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ဆိုတာကေတာ့ တဘက္တည္းကိစၥ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရက အေျခခံေစတနာ ဘယ္လိုရွိသလဲေပၚမွာ မူတည္တယ္။ က်မ ကခ်င္ျပည္သူလူထုကို အဲဒီစကားပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ အစိုးရတရပ္ဟာ သူ႔လူမ်ဳိးစုတရပ္ေပၚမွာ တန္းတူညီတူ မဆက္ဆံဘူးဆိုရင္ တျခားလူမ်ဳိးစုေတြကိုပါ အကုန္လံုးက စည္းလံုး ညီညြတ္ၿပီမွ အဲဒီလို အခြင့္အေရး တန္းတူမရတဲ့ လူအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုး ညီညြတ္ၿပီ ဆိုမွ ဒီအစိုးရကသာ အဓိက တရားခံျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျမင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ က်မတို႔ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းစားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေရာင္းစားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါဟာေတြ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစိုးရ ဘယ္သူကို ကိုယ္စားျပဳသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ အဲဒါကို က်မတို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ဖို႔လုိပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဒၚလွေက်ာ္ေဇာ က ကခ်င္ျပည္သူလူထုကို ေျပာခ်င္တဲ့စကားဆိုေတာ့ ကခ်င္လူထုဘက္ကေရာ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဘာေတြမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ဦးေအာင္ဝါ ။ ။ အဓိကေတာ့ တ႐ုတ္အစိုးရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တ႐ုတ္ကုမၼဏီေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ကခ်င္ျပည္သူလူထု၊ ဗမာျပည္လူထုအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ လုပ္ငန္းေတြကိုပဲ လုပ္ေစခ်င္တယ္။ အတူတကြ အက်ဳိးရွိမယ္။ ေရရွည္အက်ဳိးရွိမယ့္ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္သြားေစခ်င္တယ္။ အခုက ေရတို လုပ္ငန္းေတြအတြက္ပဲ တ႐ုတ္ကုမၼဏီေတြ၊ တ႐ုတ္အစိုးရေတြက ၾကည့္ေနတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ သစ္လုပ္ငန္းေတြ အကုန္လံုး - သစ္ေတြက ကုန္သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္တခုက ေက်ာက္စိမ္းေတြ။ မိုင္းတြင္းေက်ာက္ေတြေၾကာင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြလည္း အေတာ္ေလး ပ်က္စီးၿပီ။ တ႐ုတ္ အစိုးရက ျပည္သူေတြအတြက္၊ ေရရွည္အက်ဳိးအတြက္ လုပ္သြားမယ့္အစိုးရမ်ဳိး ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/news_analysis_06-22-2011-124390019.html
အဇင္းရြာသား ၁၀၀ေက်ာ္ကို ဓါးစာခံအျဖစ္ အစုိးရစစ္တပ္ ဖမ္းဆီးထား
ဒီလုိေအာက္တန္းက် ယုတ္မာတဲ့ ေအာက္လမ္းနည္းေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ထား ဗမာ့တပ္မေတာ္..... မင္းတုိ ့က ငါတုိ ့ကုိ လမ္းျပေပးတဲ့အတြက္..... အဲဒီအတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္..... မင္းတုိ ့အခုလာလုစားေနဒါ ခ်ဥ္ေပါက္ရြက္ဟင္းခ်ိဴ.. အဲဒီအတြက္ ေရႊခြက္နဲ ့ ခပ္ထားတဲ့ ၀က္သားဟင္းျပန္ေပးရမယ္ဆုိတာ ႀကိဳအသိေပးပါရေစ။
ဇြန္လ ၂၃ရက္။ ေစာသိန္းျမင့္ (ေကအုိင္စီ)
ကရင္ျပည္နယ္၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ အဇင္းေက်းရြာရွိ အစုိးရစစ္တပ္သည္ ကရင္တပ္ဖဲြ႕မ်ား ဖမ္းဆီးထားသည့္ စစ္ဗုိလ္တဦး အား ျပန္လႊတ္ေပးရန္အတြက္ ဓါးစာခံအျဖစ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အဇင္းရြာသား ၁၀၀ေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေၾကာင္း ေဒသခံ မ်ားက ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ရက္ပုိင္းက အဇင္းေက်းရြာအေျခစုိက္ အစုိးရစစ္တပ္စခန္းတခုအား ကရင္ပူးေပါင္းတပ္ဖဲြ႕မ်ားက ၀င္ေရာက္စီးနင္းခဲ့ရာ တြင္ တပ္စခန္းထဲမွ စစ္ဗုိလ္တစ္ဦးကို အရွင္ဖမ္းဆီးရမိခဲ့သည့္အတြက္ ၎စစ္ဗုိလ္ကို ျပန္လႊတ္ေပးရန္ ယခုကဲ့သုိ႔ ရြာသားမ်ားအား ဓါးစာခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီးထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
သူက “စစ္ဗုိလ္ ျပန္လြတ္ေပးဖုိ႔အတြက္ ရြာသားေတြကို ဓါးစာခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီးထားတာပါ။ အခုအခ်ိန္ထိ ဖမ္းထားတုန္းပဲ။ အဲဒီစစ္ ဗုိလ္ကို ျပန္မလႊတ္မခ်င္း ဓါးစာခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ရြာသားေတြကို လႊတ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ စစ္တပ္က ေျပာ တယ္။”ဟု ေျပာသည္။
အဆုိပါ အစုိးရစစ္တပ္၏ တပ္ရင္းနံပါတ္ကို မသိရွိရေသးေသာ္လည္း ဖမ္းဆီးထားသည့္ အဇင္းရြာသား ၁၀၀ေက်ာ္ကို သီးသန္႔ေန ရာတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားၿပီး ၎တို႔အထဲမွ ရြာသားအခ်ဳိ႕မွာ စစ္တပ္၏ ၫွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံေနရသည္ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။
အဆုိပါကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကရင္လူ႕အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ (ေကအိတ္ခ်္အာရ္ဂ်ီ)မွ သတင္းျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံ ေနာ္ေဂေနဆဲက “အဲဒီကိစၥကို က်မတုိ႔ ၾကားသိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အထဲမွာရွိတဲ့ က်မတုိ႔လူေတြ သတင္းအခ်က္အလက္ မပုိ႔ေပးေသးတဲ့အေပၚမွာ အေသးစိတ္ မေျပာႏုိင္ေသးဘူး။”ဟု ဆိုသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လ ၇ရက္ေန႔ကလည္း အဇင္းေက်းရြာအနီးရွိ မယ္တလဲေက်းရြာအနီးတြင္ အေျခစုိက္သည့္ ခမရ(၂၅၃) တပ္ရင္းအား ဒီေကဘီေအတပ္ဖဲြ႕မ်ားက သြားေရာက္ပစ္ခတ္ခဲ့ရာ စစ္တပ္က ေက်းရြာအတြင္းသို႔ ၈၁-မမ လက္နက္ႀကီးျဖင့္ အခ်က္ ၃၀ေက်ာ္ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္ေသာေၾကာင့္ အသက္ ၇ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ဦးေသဆုံးၿပီး ၁၇ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္တစ္ဦးႏွင့္ ၂၅အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးတဦး ထိခုိက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။
ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ က်ဳိက္ဒုံၿမိဳ႕နယ္ခဲြရွိ အဇင္း၊ ဘုရားငုတ္တုိ၊ တေအးေရွး၊ မိနန္းအပ္ စသည့္ေက်းရြာမ်ားတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္ ဧၿပီလ ၂၂ရက္ေန႔မွ ၃၀ရက္ေန႔အထိ အစုိးရစစ္တပ္ႏွင့္ ကရင္တပ္ဖဲြ႕မ်ားအၾကား တုိက္ပဲြမ်ား ဆက္တုိက္ျဖစ္ပြားမႈေၾကာင့္ ရာႏွင့္ခ်ီ သည့္ အဇင္းရြာသားမ်ား ထုိင္းႏုိင္ငံနယ္၊ အုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းသုိ႔ ထြက္ေျပးခုိလႈံခဲ့ရသည္။
ဇြန္လ ၂၃ရက္။ ေစာသိန္းျမင့္ (ေကအုိင္စီ)
ကရင္ျပည္နယ္၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ အဇင္းေက်းရြာရွိ အစုိးရစစ္တပ္သည္ ကရင္တပ္ဖဲြ႕မ်ား ဖမ္းဆီးထားသည့္ စစ္ဗုိလ္တဦး အား ျပန္လႊတ္ေပးရန္အတြက္ ဓါးစာခံအျဖစ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အဇင္းရြာသား ၁၀၀ေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေၾကာင္း ေဒသခံ မ်ားက ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ရက္ပုိင္းက အဇင္းေက်းရြာအေျခစုိက္ အစုိးရစစ္တပ္စခန္းတခုအား ကရင္ပူးေပါင္းတပ္ဖဲြ႕မ်ားက ၀င္ေရာက္စီးနင္းခဲ့ရာ တြင္ တပ္စခန္းထဲမွ စစ္ဗုိလ္တစ္ဦးကို အရွင္ဖမ္းဆီးရမိခဲ့သည့္အတြက္ ၎စစ္ဗုိလ္ကို ျပန္လႊတ္ေပးရန္ ယခုကဲ့သုိ႔ ရြာသားမ်ားအား ဓါးစာခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီးထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
သူက “စစ္ဗုိလ္ ျပန္လြတ္ေပးဖုိ႔အတြက္ ရြာသားေတြကို ဓါးစာခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီးထားတာပါ။ အခုအခ်ိန္ထိ ဖမ္းထားတုန္းပဲ။ အဲဒီစစ္ ဗုိလ္ကို ျပန္မလႊတ္မခ်င္း ဓါးစာခံအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ ရြာသားေတြကို လႊတ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ စစ္တပ္က ေျပာ တယ္။”ဟု ေျပာသည္။
အဆုိပါ အစုိးရစစ္တပ္၏ တပ္ရင္းနံပါတ္ကို မသိရွိရေသးေသာ္လည္း ဖမ္းဆီးထားသည့္ အဇင္းရြာသား ၁၀၀ေက်ာ္ကို သီးသန္႔ေန ရာတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားၿပီး ၎တို႔အထဲမွ ရြာသားအခ်ဳိ႕မွာ စစ္တပ္၏ ၫွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံေနရသည္ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။
အဆုိပါကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကရင္လူ႕အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ (ေကအိတ္ခ်္အာရ္ဂ်ီ)မွ သတင္းျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံ ေနာ္ေဂေနဆဲက “အဲဒီကိစၥကို က်မတုိ႔ ၾကားသိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အထဲမွာရွိတဲ့ က်မတုိ႔လူေတြ သတင္းအခ်က္အလက္ မပုိ႔ေပးေသးတဲ့အေပၚမွာ အေသးစိတ္ မေျပာႏုိင္ေသးဘူး။”ဟု ဆိုသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လ ၇ရက္ေန႔ကလည္း အဇင္းေက်းရြာအနီးရွိ မယ္တလဲေက်းရြာအနီးတြင္ အေျခစုိက္သည့္ ခမရ(၂၅၃) တပ္ရင္းအား ဒီေကဘီေအတပ္ဖဲြ႕မ်ားက သြားေရာက္ပစ္ခတ္ခဲ့ရာ စစ္တပ္က ေက်းရြာအတြင္းသို႔ ၈၁-မမ လက္နက္ႀကီးျဖင့္ အခ်က္ ၃၀ေက်ာ္ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္ေသာေၾကာင့္ အသက္ ၇ႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ဦးေသဆုံးၿပီး ၁၇ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္တစ္ဦးႏွင့္ ၂၅အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးတဦး ထိခုိက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။
ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ က်ဳိက္ဒုံၿမိဳ႕နယ္ခဲြရွိ အဇင္း၊ ဘုရားငုတ္တုိ၊ တေအးေရွး၊ မိနန္းအပ္ စသည့္ေက်းရြာမ်ားတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္ ဧၿပီလ ၂၂ရက္ေန႔မွ ၃၀ရက္ေန႔အထိ အစုိးရစစ္တပ္ႏွင့္ ကရင္တပ္ဖဲြ႕မ်ားအၾကား တုိက္ပဲြမ်ား ဆက္တုိက္ျဖစ္ပြားမႈေၾကာင့္ ရာႏွင့္ခ်ီ သည့္ အဇင္းရြာသားမ်ား ထုိင္းႏုိင္ငံနယ္၊ အုန္းဖန္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းသုိ႔ ထြက္ေျပးခုိလႈံခဲ့ရသည္။
Thursday, June 23, 2011
ဗိုလ္မႉးၾကီး ေစာခ်စ္သူကုိ ကြပ္ကဲေရးမႉးရာထူး ကမ္းလွမ္း
ကရင္ေတြ အခ်င္းခ်င္းျပန္သတ္ဖုိ ့ ဗမာစစ္တပ္က စစ္တုရင္ ေနာက္တကြက္ေရြ ့လုိက္ပါျပီ။ "အ" တဲ့လူေတြက ဗမာစစ္တပ္ရဲ့ ေရွးေျပးတုိက္ေခြးေတြအျဖစ္ ေခြးလုိ၀က္လုိ ေသႀကအုံးမည္။
ဗမာစစ္တပ္အတြက္ ေခြးဘြဲ ့တံဆိပ္ခံယူျပီး ေသႀကမလား.. တာမွမဟုတ္ ကရင့္သမုိင္းမွာ လူမ်ိဴးနဲ ့တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးသြားတဲ့ ကရင့္မ်ိဴးခ်စ္သူရဲေကာင္းဘြဲ ့ေတြ ခံယူမလား ဆုိတာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေရြးခ်ယ္ဆုံးျဖတ္ႀကပါေတာ့ ညီကုိတုိ ့...............
xxxxxxxxxxxxxxxx
June 23, 2011 by ေနာ္နုိရင္း
ကရင္ျပည္နယ္ထဲက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း ၄ ခု ဒီေကဘီေအကို ျပန္လည္ အသြင္ေျပာင္းျပီးတဲ့ေနာက္ လက္က်န္တပ္ေတြကို စုစည္းကြပ္ကဲဖို့ အစိုးရက တပ္နယ္မႉး ဗိုလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူကို တာ၀န္ေပးပါတယ္။
ကရင္ျပည္ ျမိုင္ၾကီးငူေဒသအေျခစိုက္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း ၄ ရင္းဟာ သူတို့ရဲ့ မူလအဖြဲ့အစည္း ဒီေကဘီေအတံဆိပ္ေတြ ျပန္လည္တပ္ဆင္ အသြင္ေျပာင္းခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ လက္က်န္တပ္ေတြကို ကြပ္ကဲဖုိ့ ျပီးခဲ့ရက္ပုိင္းက အစုိးရအရာရွိေတြက ဗုိလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူကုိ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။
ကရင္ျပည္နယ္၀န္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ုပ္ေဇာ္မင္းနဲ့ ျပည္သူ့စစ္နဲ့ နယ္ျခားေစာင့္ ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ုပ္ ဗုိလ္မႉးခ်ုပ္ ေမာင္ေမာင္အုန္းတုိ့က ဗုိလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူကုိ ျပီးခဲ့ရက္ပုိင္းေတြတုန္းက ကမ္းလွမ္းခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လုိ့ ဗုိလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူနဲ့ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာပါတယ္။
ဒီေကဘီေအတပ္ကေန နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းတဲ့ တပ္ရင္း ၁၁ ရင္း အနက္ ၄ ရင္း မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ လက္က်န္ ၇ ရင္းကို ကြပ္ကဲေပးဖို့ ကမ္းလွမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရွိမွာ တပ္ရင္း ၄ ရင္းကို ကိုင္တြယ္ တာ၀န္ယူထားတဲ့ တပ္နယ္မႉးဗိုလ္မႉးၾကီး ေစာခ်စ္သူဟာ မေန့က လက္က်န္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္းမႉးေတြနဲ့ ေဆြးေနြးတုိင္ပင္ခဲ့တယ္လို့ အဲဒီနီးစပ္သူက ေျပာပါတယ္။
“အခုလက္ရွိက်န္ေနတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ထားဖို့၊ ဗုိလ္ခ်ုပ္ေက်ာ္သန္းတုိ့က ျပႆနာတက္တာ။ အဲဒီမွာ ဒီေကဘီေအလည္း ရွိတာကို။ အခုသူ့ကုိ နုိင္ငံေတာ္ကေန အားလုံးကို တာ၀န္ခံအေနနဲ့ထားမယ္။ က်န္တဲ့နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြကုိ အကုန္လုံး သူကြပ္ကဲရမယ္။ အဲဒါတပ္ရင္းမႉးေတြ အကုန္လုံးေခၚျပီးေတာ့ ၉၉၉ ဂိတ္ထဲမွာ အစည္းအေ၀းလုပ္တယ္။ သူ့ကုိအားလုံးတာ၀န္ေပးတာ။ အဲဒီလူေတြကို သူကဘယ္လိုသေဘာရလဲ၊ လုပ္ရင္ေကာင္းမလား၊ မေကာင္းဘူးလား တုိင္ပင္တာေပါ့။ ေဆြးေနြးျပီးေတာ့ ဟုိဘက္မွာ အေျဖျပန္ေပးရမယ္။ သူကေတာ့ သိပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အားလုံးတာ၀န္မခံခ်င္ဘူး။ အခုရွိတဲ့ တပ္ေတြအေနနဲ့ပဲ ဆက္ေနခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ နို္င္ငံေတာ္က သူ့ကုိလုပ္ခုိင္းတာ။ ဗုိလ္ခ်ုပ္ေက်ာ္သန္းတုိ့ကုိ တာ၀န္မေပးေတာ့ဘူး။ ဗုိလ္ဘိတုိ့လည္း သူ့ဟာသူ လာေနလည္းေနေပါ့။ ေနာက္ေတာ့မွ ျဖည္းျဖည္း ျပန္စည္းရုံးမယ္ေပါ့။”
ဗိုလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူဟာ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္းေျပာင္းခ်ိန္ကစလို့ နယ္စပ္စီးပြားေရးနဲ့ ကုန္သြယ္ေရး တာ၀န္ခံ ျဖစ္သလုိ တပ္ရင္း ၁၀၁၇ ကေန ၁၀၂၀ အထိ တပ္ရင္း ၄ ရင္းကုိ ခ်ုပ္ကိုင္တာ၀န္ယူရတဲ့ တပ္နယ္မႉးလည္း ျဖစ္တယ္လို့ ဆုိပါတယ္။
အခုေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္၀န္ၾကီးက ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း က်န္ရွိေနတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အားလုံးကုိ ကြပ္ကဲဖုိ့ တာ၀န္ေပးတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကရင္ျပည္နယ္ထဲက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြမွာ အၾကီးဆုံးအဆင့္ ကြတ္ကဲေရးမႉး ျဖစ္လာမွာပါ။
ဒီေကဘီေအကေန နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းခ်ိန္မွာ ဖြဲ့တဲ့ တပ္ရင္း ၁၁ ရင္းကို နာယက အဖြဲ့၀င္ ၃ ဦးနဲ့ တပ္နယ္္မႉးအဆင့္ ၄ ဦးရွိျပီး ကြပ္ကဲခဲ့ပါတယ္။ နာယက ၃ ဦးကေတာ့ ဒီေကဘီေအ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြျဖစ္တဲ့ ဦးသာထူးေက်ာ္၊ ဦးေက်ာ္သန္း၊ ဦးလွဘတုိ့ျဖစ္ျပီး တပ္နယ္မႉးေတြကေတာ့ ဗုိလ္မႉးၾကီး ေစာခ်စ္သူ၊ ဗုိလ္မႉး ဘသိန္း၊ ဗုိလ္မႉး ၾကာအင္းနဲ့ ေနာက္တဦး ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလလယ္ပုိင္းက ျမိုင္ၾကီးငူေဒသမွာ ပုန္ကုန္မႈျဖစ္လာျပီးေနာက္ နာယကနဲ့ တပ္နယ္မႉးေတြကုိ ျဖုတ္ျပီး ဗုိလ္မႉးၾကီး ေစာခ်စ္သူကို ကြပ္ကဲေရးမႉး တာ၀န္ယူေပးဖို့ ကမ္းလွမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
http://burmese.dvb.no/archives/11432
ဗမာစစ္တပ္အတြက္ ေခြးဘြဲ ့တံဆိပ္ခံယူျပီး ေသႀကမလား.. တာမွမဟုတ္ ကရင့္သမုိင္းမွာ လူမ်ိဴးနဲ ့တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးသြားတဲ့ ကရင့္မ်ိဴးခ်စ္သူရဲေကာင္းဘြဲ ့ေတြ ခံယူမလား ဆုိတာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေရြးခ်ယ္ဆုံးျဖတ္ႀကပါေတာ့ ညီကုိတုိ ့...............
xxxxxxxxxxxxxxxx
June 23, 2011 by ေနာ္နုိရင္း
ကရင္ျပည္နယ္ထဲက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း ၄ ခု ဒီေကဘီေအကို ျပန္လည္ အသြင္ေျပာင္းျပီးတဲ့ေနာက္ လက္က်န္တပ္ေတြကို စုစည္းကြပ္ကဲဖို့ အစိုးရက တပ္နယ္မႉး ဗိုလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူကို တာ၀န္ေပးပါတယ္။
ကရင္ျပည္ ျမိုင္ၾကီးငူေဒသအေျခစိုက္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္း ၄ ရင္းဟာ သူတို့ရဲ့ မူလအဖြဲ့အစည္း ဒီေကဘီေအတံဆိပ္ေတြ ျပန္လည္တပ္ဆင္ အသြင္ေျပာင္းခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ လက္က်န္တပ္ေတြကို ကြပ္ကဲဖုိ့ ျပီးခဲ့ရက္ပုိင္းက အစုိးရအရာရွိေတြက ဗုိလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူကုိ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။
ကရင္ျပည္နယ္၀န္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ုပ္ေဇာ္မင္းနဲ့ ျပည္သူ့စစ္နဲ့ နယ္ျခားေစာင့္ ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ုပ္ ဗုိလ္မႉးခ်ုပ္ ေမာင္ေမာင္အုန္းတုိ့က ဗုိလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူကုိ ျပီးခဲ့ရက္ပုိင္းေတြတုန္းက ကမ္းလွမ္းခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လုိ့ ဗုိလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူနဲ့ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာပါတယ္။
ဒီေကဘီေအတပ္ကေန နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းတဲ့ တပ္ရင္း ၁၁ ရင္း အနက္ ၄ ရင္း မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ လက္က်န္ ၇ ရင္းကို ကြပ္ကဲေပးဖို့ ကမ္းလွမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရွိမွာ တပ္ရင္း ၄ ရင္းကို ကိုင္တြယ္ တာ၀န္ယူထားတဲ့ တပ္နယ္မႉးဗိုလ္မႉးၾကီး ေစာခ်စ္သူဟာ မေန့က လက္က်န္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္းမႉးေတြနဲ့ ေဆြးေနြးတုိင္ပင္ခဲ့တယ္လို့ အဲဒီနီးစပ္သူက ေျပာပါတယ္။
“အခုလက္ရွိက်န္ေနတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ထားဖို့၊ ဗုိလ္ခ်ုပ္ေက်ာ္သန္းတုိ့က ျပႆနာတက္တာ။ အဲဒီမွာ ဒီေကဘီေအလည္း ရွိတာကို။ အခုသူ့ကုိ နုိင္ငံေတာ္ကေန အားလုံးကို တာ၀န္ခံအေနနဲ့ထားမယ္။ က်န္တဲ့နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြကုိ အကုန္လုံး သူကြပ္ကဲရမယ္။ အဲဒါတပ္ရင္းမႉးေတြ အကုန္လုံးေခၚျပီးေတာ့ ၉၉၉ ဂိတ္ထဲမွာ အစည္းအေ၀းလုပ္တယ္။ သူ့ကုိအားလုံးတာ၀န္ေပးတာ။ အဲဒီလူေတြကို သူကဘယ္လိုသေဘာရလဲ၊ လုပ္ရင္ေကာင္းမလား၊ မေကာင္းဘူးလား တုိင္ပင္တာေပါ့။ ေဆြးေနြးျပီးေတာ့ ဟုိဘက္မွာ အေျဖျပန္ေပးရမယ္။ သူကေတာ့ သိပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အားလုံးတာ၀န္မခံခ်င္ဘူး။ အခုရွိတဲ့ တပ္ေတြအေနနဲ့ပဲ ဆက္ေနခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ နို္င္ငံေတာ္က သူ့ကုိလုပ္ခုိင္းတာ။ ဗုိလ္ခ်ုပ္ေက်ာ္သန္းတုိ့ကုိ တာ၀န္မေပးေတာ့ဘူး။ ဗုိလ္ဘိတုိ့လည္း သူ့ဟာသူ လာေနလည္းေနေပါ့။ ေနာက္ေတာ့မွ ျဖည္းျဖည္း ျပန္စည္းရုံးမယ္ေပါ့။”
ဗိုလ္မႉးၾကီးေစာခ်စ္သူဟာ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္းေျပာင္းခ်ိန္ကစလို့ နယ္စပ္စီးပြားေရးနဲ့ ကုန္သြယ္ေရး တာ၀န္ခံ ျဖစ္သလုိ တပ္ရင္း ၁၀၁၇ ကေန ၁၀၂၀ အထိ တပ္ရင္း ၄ ရင္းကုိ ခ်ုပ္ကိုင္တာ၀န္ယူရတဲ့ တပ္နယ္မႉးလည္း ျဖစ္တယ္လို့ ဆုိပါတယ္။
အခုေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္၀န္ၾကီးက ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း က်န္ရွိေနတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အားလုံးကုိ ကြပ္ကဲဖုိ့ တာ၀န္ေပးတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကရင္ျပည္နယ္ထဲက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြမွာ အၾကီးဆုံးအဆင့္ ကြတ္ကဲေရးမႉး ျဖစ္လာမွာပါ။
ဒီေကဘီေအကေန နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းခ်ိန္မွာ ဖြဲ့တဲ့ တပ္ရင္း ၁၁ ရင္းကို နာယက အဖြဲ့၀င္ ၃ ဦးနဲ့ တပ္နယ္္မႉးအဆင့္ ၄ ဦးရွိျပီး ကြပ္ကဲခဲ့ပါတယ္။ နာယက ၃ ဦးကေတာ့ ဒီေကဘီေအ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြျဖစ္တဲ့ ဦးသာထူးေက်ာ္၊ ဦးေက်ာ္သန္း၊ ဦးလွဘတုိ့ျဖစ္ျပီး တပ္နယ္မႉးေတြကေတာ့ ဗုိလ္မႉးၾကီး ေစာခ်စ္သူ၊ ဗုိလ္မႉး ဘသိန္း၊ ဗုိလ္မႉး ၾကာအင္းနဲ့ ေနာက္တဦး ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလလယ္ပုိင္းက ျမိုင္ၾကီးငူေဒသမွာ ပုန္ကုန္မႈျဖစ္လာျပီးေနာက္ နာယကနဲ့ တပ္နယ္မႉးေတြကုိ ျဖုတ္ျပီး ဗုိလ္မႉးၾကီး ေစာခ်စ္သူကို ကြပ္ကဲေရးမႉး တာ၀န္ယူေပးဖို့ ကမ္းလွမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
http://burmese.dvb.no/archives/11432
ကတိမတည္ေသာအစုိးရ၊ KIA ႏွင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရး
ေဆာင္းပါး - ေအာင္လင္းထြဋ္
ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဘက္ ဧရာ၀တီျမစ္၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေမချမစ္ႏွင့္ မလိချမစ္တို႔ ေပါင္းဆံုသည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမႈကို မၾကာေသာကာလက တိုက္ပြဲမ်ားက နင္းေျခဖ်က္ဆီး ခ့ဲေလၿပီ။
ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (KIA) ႏွင့္ ယခင္ စစ္အစိုးရ၏ ခက္ခက္ခဲခဲ ရယူခဲ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးစဥ္တြင္ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့ရသည့္ အေတြ႔အႀကံဳကို တင္ျပလိုပါသည္။ ဦးစြာပထမ ၀န္ခံလိုသည္မွာ စာေရးသူတို႔ကိုယ္တိုင္ စစ္အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ လွည့္ဖ်ားမႈ လိမ္လည္မႈ ခံလိုက္ရေၾကာင္း အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သိရသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရေခတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏွစ္ပိုင္းခြဲၾကည့္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္ ကာလႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ကာလတို႔ ျဖစ္ပါသည္။ KIA ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းတို႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္ ကာလ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တေနရာ၌ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေတြ႔ဆံုခ့ဲၿပီးေနာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို စတင္ခ့ဲသည္။
ထိုစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မူဝါဒသစ္အေနျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ထားၿပီး တဦးႏွင့္တဦး ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ၾကမည္၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥကို ေနာင္ျပည္သူ႔အစိုးရ အသစ္တက္လာသည့္အခါ ေဆြးေႏြးမည္၊ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူက ခန္႔အပ္ထားေသာ အစိုးရ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားအေရးကို မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ဟု မူခ်မွတ္ခ့ဲသည္။
ပထမဦးဆုံး လွ်ိဳ႕၀ွက္ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ န၀တ ဘက္မွ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး တင္၀င္း (အလုပ္သမား၀န္ႀကီးႏွင့္ အေမရိကန္ သံအမတ္ႀကီးေဟာင္း)၊ ဗိုလ္မႉး သန္းေအး (ဗိုလ္မႉးႀကီးေဟာင္း - ကြယ္လြန္) တို႔ျဖစ္ၿပီး KIA ဘက္မွ ဦးဘရန္ဆိုင္းႏွင့္ အဖြဲ႔ အက်ိဳးေဆာင္ ေဒါက္တာ စဘြဲဂြ်န္၊ ဦးခြန္ျမတ္တို႔ ပါ၀င္တက္ေရာက္ခ့ဲသည္။
အဆိုပါေဆြးေႏြးပြဲတြင္ န၀တဘက္မွ အထက္ပါ မူဝါဒအသစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းခ့ဲရာတြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အစိုးရမ်ားသည္ လက္နက္ခ်ေရးမူကိုသာ အေသစြဲကိုင္ခ့ဲမႈေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ခ့ဲၾကရေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔လက္ထက္တြင္ မူသစ္အေနျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ထားၿပီး ထာ၀ရ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေရး ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္စဥ္ကာလအတြင္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားၿပီး တဘက္ႏွင့္ တဘက္ နားလည္မႈ ရရိွေရး၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ ပါဝင္သည္။ သို႔ေသာ္ KIA အေနျဖင့္ ဒို႔တာ၀န္အေရးသုံးပါးကို သေဘာတူမွ တရား၀င္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မည္ဟု ကမ္းလွမ္းခ့ဲသည္။
KIA ဘက္မွလည္း စစ္မွန္ၿပီး အရွည္သျဖင့္ တည္တ့ံသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္လိုေၾကာင္း၊ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္မည္မဟုတ္၊ ပဋိပကၡမ်ားကို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ နည္းမ်ားျဖင့္သာ ေျဖရွင္းသြားလိုေၾကာင္း န၀တ၏ သေဘာထားမ်ားကို ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔ (KIO) ဗဟိုေကာ္မတီသို႔ တင္ျပၿပီး သေဘာထားကို ရယူသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပဏာမေတြ႔ဆုံစဥ္ ေျပာၾကားခ့ဲသည္။
၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္ကို ျဖဳတ္ခ်အာဏာရယူခ့ဲၿပီးေနာက္ KIA ေခါင္းေဆာင္ ဦးေဇာ္မိုင္ လက္ထက္တြင္ အက်ိဳးေဆာင္မ်ားမွတဆင့္ ယခင္ပဏာမ ေတြ႔ဆုံခ့ဲစဥ္ ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားကို အေျခခံ၍ န၀တႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးလိုေၾကာင္း ကမ္းလွမ္းခ့ဲသည္။
အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ သင္းအုပ္ဆရာ ေဒါက္တာ စဘြဲဂြ်န္၊ အၿငိမ္းစား သံအမတ္ႀကီး ဦးလ၀မ္၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ဦးခြန္ျမတ္တို႔က ေဆာင္ရြက္ခ့ဲသည္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္း KIA ၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ထိုစဥ္က စစ္ေထာက္လွမ္ေရး ညႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုး စစ္ဦးစီးမႉး (ပထမတန္း) ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္သိန္း မွတဆင့္ ဒု ညႊန္ၾကားေရးမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္၀င္း၊ ညႊန္ၾကားေရးမႉးႏွင့္ န၀တ အတြင္းေရးမႉး (၁) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔တို႔ကို တင္ျပခ့ဲပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔မွ တဆင့္ န၀တ ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊကို မည္က့ဲသို႔ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ကို အမိန္႔ေတာင္းခံခ့ဲသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အမိန္႔မွာ “ကိုခင္ညြန္႔ KIA ကို လက္နက္ခ်ရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္” ဆိုသည့္ အမိန္႔ပင္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔ အပါ၀င္ စာေရးသူတို႔အားလံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အမိန္႔ေၾကာင့္ အေတာ္ပင္စိတ္ပ်က္ခ့ဲရပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္ လက္ထက္ကတည္းက န၀တ ဒု ဥကၠ႒ ျဖစ္ပါသည္။ ယခင္က KIA ႏွင့္ ေဆြးေႏြးခ့ဲသည္မ်ားကို သူေကာင္းစြာ သိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ ေျပာခိုင္းသည္ကို သူ၏သားတပည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းမွအပ က်န္လူမ်ား မသိၾကပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အားနည္းခ်က္မွာ ငယ္စဥ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ့ဲရေသာ တပ္မေတာ္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဌာနတြင္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးအလုပ္ကို ၀ါသနာထုံခ့ဲသူျဖစ္သည္။ ဘယ္အရာမဆို စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး အျမင္ျဖင့္ စဥ္းစားေလ့ရွိသည္။ တခါတရံ သူေျပာသည့္ စကားတိုင္းကိုပင္ သူမွတ္မိခ်င္မွ မွတ္မိပါသည္။ ေျမွာက္ပင့္ေျပာသည္ကို သေဘာက်သည္။ အနီးကပ္ေနရသူမ်ား၏ စကားကို ယံုလြယ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းက KIA ကို ျပန္ၾကားရမည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အမိန္႔ကို အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားမွတဆင့္ ျပန္ၾကားရန္ စာေရးသူအား တာ၀န္ေပးခ့ဲသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ျပန္ၾကားခ်က္ကို စာေရးသူသည္ အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားကို ရွင္းျပသည့္အခါ အားလုံး စိတ္ဓာတ္က်ခ့ဲၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာ့ ေ၀းပါၿပီဟု မွတ္ခ်က္ျပဳခ့ဲၾကသည္။ ဆက္လက္၍ စာေရးသူက အက်ိဳးေဆာင္လူႀကီးမ်ားအား မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ျပန္ၾကားခ်က္တခုခု ေပးပါရန္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊသည္ အခ်ိန္မေရြး စိတ္ေျပာင္းလဲတတ္သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ မေ၀းေသးပါေၾကာင္း ေျပာၾကားခ့ဲရသည္။
ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အၾကာတြင္ အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားမွတဆင့္ KIA ၏ ျပန္ၾကားခ်က္မွာ KIA သည္ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ား တန္းတူအခြင့္အေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခ့ဲသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ န၀တ ေျပာသကဲ့သို႔ လုပ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ သစၥာေဖာက္ရာေရာက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကခ်င္တို႔အေနျဖင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္မွမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ KIA ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ေထာက္႐ႈ၍လည္းေကာင္း၊ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားအား ဂ႐ုဏာထားေသာအားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္ေရးရရွိေရး တျခားတိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားကဲ့သို႔ သေဘာထားေပးရန္ ျပန္ၾကားခ့ဲသည္။ ဤက့ဲသို႔ KIA ျပန္ၾကားခ်က္အေပၚ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက မကန္႔ကြက္ေတာ့ဘဲ တရား၀င္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲကို လား႐ိႈးၿမိဳ႕ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ျပဳလုပ္ရန္ အမိန္႔ေပးခ့ဲသည္။ KIA က ကခ်င္တို႔၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ႀကီးနားတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲကို က်င္းပလိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခ့ဲေသာ္လည္း ပထမတႀကိမ္တြင္ လာ႐ိႈးၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးပြဲေနရာ ေရြးခ်ယ္မႈ အဆင္ေျပခ့ဲသည္။
န၀တ ႏွင့္ KIA တရား၀င္ေဆြးေႏြးမႈကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွစတင္၍ ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။ ပထမအႀကိမ္ လာ႐ိႈးေဆြးေႏြးပြဲ၌ န၀တ ဘက္မွ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေက်ာ္ (ျပန္ႀကားေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း - ကြယ္လြန္) ေခါင္းေဆာင္ၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းႏွင့္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္သိန္းတို႔ ပါ၀င္ခ့ဲသည္။ KIA ဘက္မွ ဒု ဥကၠ႒ ဦးလမုန္တူးဂ်ိဳင္ ေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႔ တက္ေရာက္ခ့ဲၾကသည္။ ပထမအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲသည္ တခ်ိန္က ရန္သူမ်ား၊ ယခု မိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ ေတြ႔ဆံုၾကၿပီး လူပုဂၢိဳလ္ခ်င္း ေလ့လာသည့္ အဆင့္သေဘာမ်ိဳး ေတြ႔ဆံုခ့ဲၾကသည္။ န၀တဘက္မွလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကို ဦးတည္ခ်က္ထား ေဆြးေႏြးခ့ဲၾကၿပီး KIA ဘက္မွလည္း ကခ်င္လူထု၏ တခဲနက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုမႈမ်ားအေပၚ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုဆက္ဆံခ့ဲၾကသည္။
ဒုတိယအႀကိမ္ ေတြ႔ဆုံေဆြေႏြးပြဲမွစ၍ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲမွစ၍ န၀တဘက္မွ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေက်ာ္၊ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာလြင္ (ဟိုတယ္၀န္ႀကီးေဟာင္း)၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းႏွင့္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္သိန္းတို႔ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခ့ဲၿပီး KIA ဘက္မွ ဥကၠ႒ ဦးေဇာ္မိုင္ႏွင့္ ဒု ဥကၠ႒ ဦးလမုန္တူးဂ်ိဳင္တို႔ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခ့ဲသည္။ အက်ိဳးေဆာင္လူႀကီးမ်ားလည္း တက္ေရာက္ခ့ဲၾကသည္။
ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ စစ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို မည္သို႔စတင္လုပ္ၾကမည္၊ ႏွစ္ဘက္စစ္တပ္မ်ား နယ္ေျမသတ္မွတ္ရန္၊ ေဆြးေႏြးပြဲ ျပဳလုပ္ေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္း ႏွစ္ဖက္စစ္တပ္မ်ား ယာယီ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားရန္၊ နယ္ေျမသတ္မွတ္မႈ သေဘာတူညီၿပီးပါက လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ၿပီး ကန္႔သတ္နယ္ေျမအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္မည္ဆိုလွ်င္ ခြင့္ျပဳခ်က္ရယူရန္၊ တပ္အင္အားမတိုးခ်ဲ႕ရန္တို႔ကို ေဆြးေႏြးသည္။
စီးပြားေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KIA အဖြဲ႔ စားေသာက္ေနထိုင္ေရးအတြက္ အစိုးရမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ညွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေပးရန္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္လည္း ကခ်င္ျပည္နယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး စီမံကိန္းခ်၍ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္တပ္သည္ ျပည္သူ႔အစိုးရ မဟုတ္သည့္အတြက္ ေနာင္ေပၚေပါက္လာမည့္ အစိုးရႏွင့္သာ ေဆြးေႏြးရန္တို႔ ပါဝင္သည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားစဥ္ကာလသည္ ႏွစ္ဘက္ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္သည့္ကာလအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး အျပန္အလွန္ နားလည္မႈရ၍ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ေပၚရန္ ရည္ရြယ္ခ့ဲသည္။ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေနာင္ေပၚေပါက္လာမည့္ ျပည္သူ႔အစိုးရႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥ ေဆြးေႏြးသည့္အခါ ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးသြားရန္ ျဖစ္သည္။
အထက္ပါ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၌ ေဆြးေႏြးသည့္ အေၾကာင္းအရာအေပၚ န၀တဘက္မွ ေပးပို႔ေသာ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ားကို စစ္ေထာက္လွမ္ေရး ညႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုးမွေန၍ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔သို႔ သတင္းပို႔ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊထံသို႔ ဆက္လက္တင္ျပ အမိန္႔ခံယူၿပီး လမ္းညႊန္ခ်က္ကို စာေရးသူမွ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရွိ န၀တကိုယ္စား ေဆြးေႏြးေနေသာအဖြဲ႔သို႔ ျပန္လည္အေၾကာင္းၾကားရသည့္ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခ့ဲရသည္။
ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ႏွစ္ဘက္သေဘာတူညီေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ၁၉၉၄ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ န၀တ ကိုယ္စား အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေက်ာ္ႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာလြင္တို႔မွ လက္မွတ္ေရးထိုးခ့ဲသည္။ KIA ဘက္မွ ဥကၠ႒ ဦးေဇာ္မိုင္ႏွင့္ ဒု ဥကၠ႒ ဦးလမုန္တူးဂ်ိဳင္တို႔မွ လက္မွတ္ေရးထိုးခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္က လက္ရွိ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ လက္ေထာက္ စစ္ဦးစီး ဗိုလ္မႉးႀကီး ျဖစ္ခဲ့ၿပီး လက္ရွိ ရန္ကုန္တိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ျမင့္ေဆြသည္ စစ္ဦးစီးမႉး ပထမတန္း ျဖစ္သည္။
၁၉၉၇ ခုႏွစ္ အလြန္မွစ၍ စစ္အာဏာရွင္ႀကီး၏ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားကို စတင္၍ သိလာရသည္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားအေပၚ ထားရွိရမည့္ သေဘာထားကို တိုင္းမႉး၊ တပ္မမႉးမ်ား ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းတြင္ လမ္းညႊန္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခ့ဲသည္။ အပစ္ရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ ျပည္တြင္း ျပည္ပႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားတြင္ လက္နက္တခုသဖြယ္ ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳရန္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခ်ိန္မေရြး စစ္ျပန္တိုက္ရလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔၏ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ရန္လိုေၾကာင္း၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား၏ နယ္နမိတ္အစပ္မ်ား စစ္တပ္ တပ္ရင္းေပါင္းမ်ားစြာကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းသြားရန္ လမ္းညႊန္မႈမ်ား ေပးခ့ဲသည္။ KIA ႏွင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီကို ဆြဲထုတ္ၿပီး KNU ကို အင္အားခ်ိန႔ဲသြားေအာင္ လုပ္ခ့ဲသည္။ KNU က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္းလာေသာအခါ လက္နက္ခ်ရမည္ဟူ၍ ေျပာခိုင္းခ့ဲသည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား စုစည္းၿပီး တိုင္းရင္းသားအေရး ေဆြးေႏြးရန္တင္ျပရာတြင္လည္း ခြင့္မျပဳရန္ ညႊန္ၾကားသည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို အျမန္အၿပီးသတ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္တြင္ မပါသည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ လုပ္ရမည္ဆိုၿပီး အက်ပ္ကိုင္လာခ့ဲသည္။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းေရး လက္မခံေသာ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔ကို ေျခမႈန္းၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခ့ဲသည္။
ယေန႔ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ တို႔တြင္ ျဖစ္ပြားေနေသာ တိုက္ပြဲႀကီးငယ္မ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု အတိဒုကၡႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနရျခင္း၏ အဓိကတရားခံမွာ အမည္ခံ အရပ္သား စစ္အာဏာရွင္အစိုးရပင္ ျဖစ္သည္။ ကတိသစၥာ မတည္ေသာ အမည္ခံ အရပ္သား စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ၏ လိမ္လည္မႈ လွည့္ျဖားမႈမ်ားသည္ ယေန႔ အခ်ိန္တြင္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေတြ႔ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယား ကိစၥ ၊ ကေလးစစ္သား ကိစၥ၊ အဓမၼလုပ္အားေပး ကိစၥ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ကိစၥတို႔တြင္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ကမာၻကိုလိမ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ကိစၥ၊ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ကိစၥ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာ ကိစၥတို႔တြင္ ျမန္မာျပည္သူထုကို လိမ္ညာလ်က္ရွိေပသည္။
(ဗိုလ္မႉးေဟာင္း ေအာင္လင္းထြဋ္သည္ တန္ျပန္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုး၌ သံမႉးႀကီး စသည့္ တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္၌ ႏိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္ ေတာင္းခံခဲ့သည္။)
ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဘက္ ဧရာ၀တီျမစ္၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေမချမစ္ႏွင့္ မလိချမစ္တို႔ ေပါင္းဆံုသည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမႈကို မၾကာေသာကာလက တိုက္ပြဲမ်ားက နင္းေျခဖ်က္ဆီး ခ့ဲေလၿပီ။
ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (KIA) ႏွင့္ ယခင္ စစ္အစိုးရ၏ ခက္ခက္ခဲခဲ ရယူခဲ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးစဥ္တြင္ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့ရသည့္ အေတြ႔အႀကံဳကို တင္ျပလိုပါသည္။ ဦးစြာပထမ ၀န္ခံလိုသည္မွာ စာေရးသူတို႔ကိုယ္တိုင္ စစ္အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ လွည့္ဖ်ားမႈ လိမ္လည္မႈ ခံလိုက္ရေၾကာင္း အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သိရသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရေခတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏွစ္ပိုင္းခြဲၾကည့္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္ ကာလႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ကာလတို႔ ျဖစ္ပါသည္။ KIA ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းတို႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္ ကာလ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တေနရာ၌ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေတြ႔ဆံုခ့ဲၿပီးေနာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို စတင္ခ့ဲသည္။
ထိုစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မူဝါဒသစ္အေနျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ထားၿပီး တဦးႏွင့္တဦး ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ၾကမည္၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥကို ေနာင္ျပည္သူ႔အစိုးရ အသစ္တက္လာသည့္အခါ ေဆြးေႏြးမည္၊ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူက ခန္႔အပ္ထားေသာ အစိုးရ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားအေရးကို မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ဟု မူခ်မွတ္ခ့ဲသည္။
ပထမဦးဆုံး လွ်ိဳ႕၀ွက္ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ န၀တ ဘက္မွ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး တင္၀င္း (အလုပ္သမား၀န္ႀကီးႏွင့္ အေမရိကန္ သံအမတ္ႀကီးေဟာင္း)၊ ဗိုလ္မႉး သန္းေအး (ဗိုလ္မႉးႀကီးေဟာင္း - ကြယ္လြန္) တို႔ျဖစ္ၿပီး KIA ဘက္မွ ဦးဘရန္ဆိုင္းႏွင့္ အဖြဲ႔ အက်ိဳးေဆာင္ ေဒါက္တာ စဘြဲဂြ်န္၊ ဦးခြန္ျမတ္တို႔ ပါ၀င္တက္ေရာက္ခ့ဲသည္။
အဆိုပါေဆြးေႏြးပြဲတြင္ န၀တဘက္မွ အထက္ပါ မူဝါဒအသစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းခ့ဲရာတြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အစိုးရမ်ားသည္ လက္နက္ခ်ေရးမူကိုသာ အေသစြဲကိုင္ခ့ဲမႈေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ခ့ဲၾကရေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔လက္ထက္တြင္ မူသစ္အေနျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ထားၿပီး ထာ၀ရ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေရး ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္စဥ္ကာလအတြင္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားၿပီး တဘက္ႏွင့္ တဘက္ နားလည္မႈ ရရိွေရး၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ ပါဝင္သည္။ သို႔ေသာ္ KIA အေနျဖင့္ ဒို႔တာ၀န္အေရးသုံးပါးကို သေဘာတူမွ တရား၀င္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မည္ဟု ကမ္းလွမ္းခ့ဲသည္။
KIA ဘက္မွလည္း စစ္မွန္ၿပီး အရွည္သျဖင့္ တည္တ့ံသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္လိုေၾကာင္း၊ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္မည္မဟုတ္၊ ပဋိပကၡမ်ားကို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ နည္းမ်ားျဖင့္သာ ေျဖရွင္းသြားလိုေၾကာင္း န၀တ၏ သေဘာထားမ်ားကို ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔ (KIO) ဗဟိုေကာ္မတီသို႔ တင္ျပၿပီး သေဘာထားကို ရယူသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပဏာမေတြ႔ဆုံစဥ္ ေျပာၾကားခ့ဲသည္။
၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္ကို ျဖဳတ္ခ်အာဏာရယူခ့ဲၿပီးေနာက္ KIA ေခါင္းေဆာင္ ဦးေဇာ္မိုင္ လက္ထက္တြင္ အက်ိဳးေဆာင္မ်ားမွတဆင့္ ယခင္ပဏာမ ေတြ႔ဆုံခ့ဲစဥ္ ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားကို အေျခခံ၍ န၀တႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးလိုေၾကာင္း ကမ္းလွမ္းခ့ဲသည္။
အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ သင္းအုပ္ဆရာ ေဒါက္တာ စဘြဲဂြ်န္၊ အၿငိမ္းစား သံအမတ္ႀကီး ဦးလ၀မ္၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ဦးခြန္ျမတ္တို႔က ေဆာင္ရြက္ခ့ဲသည္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္း KIA ၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ထိုစဥ္က စစ္ေထာက္လွမ္ေရး ညႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုး စစ္ဦးစီးမႉး (ပထမတန္း) ဒု ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္သိန္း မွတဆင့္ ဒု ညႊန္ၾကားေရးမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္၀င္း၊ ညႊန္ၾကားေရးမႉးႏွင့္ န၀တ အတြင္းေရးမႉး (၁) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔တို႔ကို တင္ျပခ့ဲပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔မွ တဆင့္ န၀တ ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊကို မည္က့ဲသို႔ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ကို အမိန္႔ေတာင္းခံခ့ဲသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အမိန္႔မွာ “ကိုခင္ညြန္႔ KIA ကို လက္နက္ခ်ရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္” ဆိုသည့္ အမိန္႔ပင္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔ အပါ၀င္ စာေရးသူတို႔အားလံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အမိန္႔ေၾကာင့္ အေတာ္ပင္စိတ္ပ်က္ခ့ဲရပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္ လက္ထက္ကတည္းက န၀တ ဒု ဥကၠ႒ ျဖစ္ပါသည္။ ယခင္က KIA ႏွင့္ ေဆြးေႏြးခ့ဲသည္မ်ားကို သူေကာင္းစြာ သိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ ေျပာခိုင္းသည္ကို သူ၏သားတပည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းမွအပ က်န္လူမ်ား မသိၾကပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အားနည္းခ်က္မွာ ငယ္စဥ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ့ဲရေသာ တပ္မေတာ္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဌာနတြင္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးအလုပ္ကို ၀ါသနာထုံခ့ဲသူျဖစ္သည္။ ဘယ္အရာမဆို စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး အျမင္ျဖင့္ စဥ္းစားေလ့ရွိသည္။ တခါတရံ သူေျပာသည့္ စကားတိုင္းကိုပင္ သူမွတ္မိခ်င္မွ မွတ္မိပါသည္။ ေျမွာက္ပင့္ေျပာသည္ကို သေဘာက်သည္။ အနီးကပ္ေနရသူမ်ား၏ စကားကို ယံုလြယ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းက KIA ကို ျပန္ၾကားရမည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ အမိန္႔ကို အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားမွတဆင့္ ျပန္ၾကားရန္ စာေရးသူအား တာ၀န္ေပးခ့ဲသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ျပန္ၾကားခ်က္ကို စာေရးသူသည္ အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားကို ရွင္းျပသည့္အခါ အားလုံး စိတ္ဓာတ္က်ခ့ဲၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာ့ ေ၀းပါၿပီဟု မွတ္ခ်က္ျပဳခ့ဲၾကသည္။ ဆက္လက္၍ စာေရးသူက အက်ိဳးေဆာင္လူႀကီးမ်ားအား မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ျပန္ၾကားခ်က္တခုခု ေပးပါရန္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊသည္ အခ်ိန္မေရြး စိတ္ေျပာင္းလဲတတ္သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ မေ၀းေသးပါေၾကာင္း ေျပာၾကားခ့ဲရသည္။
ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အၾကာတြင္ အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားမွတဆင့္ KIA ၏ ျပန္ၾကားခ်က္မွာ KIA သည္ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ား တန္းတူအခြင့္အေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခ့ဲသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ န၀တ ေျပာသကဲ့သို႔ လုပ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ သစၥာေဖာက္ရာေရာက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကခ်င္တို႔အေနျဖင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္မွမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ KIA ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ေထာက္႐ႈ၍လည္းေကာင္း၊ ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားအား ဂ႐ုဏာထားေသာအားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္ေရးရရွိေရး တျခားတိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားကဲ့သို႔ သေဘာထားေပးရန္ ျပန္ၾကားခ့ဲသည္။ ဤက့ဲသို႔ KIA ျပန္ၾကားခ်က္အေပၚ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက မကန္႔ကြက္ေတာ့ဘဲ တရား၀င္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲကို လား႐ိႈးၿမိဳ႕ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ျပဳလုပ္ရန္ အမိန္႔ေပးခ့ဲသည္။ KIA က ကခ်င္တို႔၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ႀကီးနားတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲကို က်င္းပလိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခ့ဲေသာ္လည္း ပထမတႀကိမ္တြင္ လာ႐ိႈးၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးပြဲေနရာ ေရြးခ်ယ္မႈ အဆင္ေျပခ့ဲသည္။
န၀တ ႏွင့္ KIA တရား၀င္ေဆြးေႏြးမႈကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွစတင္၍ ျပဳလုပ္ခ့ဲသည္။ ပထမအႀကိမ္ လာ႐ိႈးေဆြးေႏြးပြဲ၌ န၀တ ဘက္မွ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေက်ာ္ (ျပန္ႀကားေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း - ကြယ္လြန္) ေခါင္းေဆာင္ၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းႏွင့္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္သိန္းတို႔ ပါ၀င္ခ့ဲသည္။ KIA ဘက္မွ ဒု ဥကၠ႒ ဦးလမုန္တူးဂ်ိဳင္ ေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႔ တက္ေရာက္ခ့ဲၾကသည္။ ပထမအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲသည္ တခ်ိန္က ရန္သူမ်ား၊ ယခု မိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္ ေတြ႔ဆံုၾကၿပီး လူပုဂၢိဳလ္ခ်င္း ေလ့လာသည့္ အဆင့္သေဘာမ်ိဳး ေတြ႔ဆံုခ့ဲၾကသည္။ န၀တဘက္မွလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကို ဦးတည္ခ်က္ထား ေဆြးေႏြးခ့ဲၾကၿပီး KIA ဘက္မွလည္း ကခ်င္လူထု၏ တခဲနက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုမႈမ်ားအေပၚ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုဆက္ဆံခ့ဲၾကသည္။
ဒုတိယအႀကိမ္ ေတြ႔ဆုံေဆြေႏြးပြဲမွစ၍ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ေဆြးေႏြးပြဲမွစ၍ န၀တဘက္မွ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေက်ာ္၊ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာလြင္ (ဟိုတယ္၀န္ႀကီးေဟာင္း)၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္၀င္းႏွင့္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ေက်ာ္သိန္းတို႔ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခ့ဲၿပီး KIA ဘက္မွ ဥကၠ႒ ဦးေဇာ္မိုင္ႏွင့္ ဒု ဥကၠ႒ ဦးလမုန္တူးဂ်ိဳင္တို႔ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခ့ဲသည္။ အက်ိဳးေဆာင္လူႀကီးမ်ားလည္း တက္ေရာက္ခ့ဲၾကသည္။
ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ စစ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို မည္သို႔စတင္လုပ္ၾကမည္၊ ႏွစ္ဘက္စစ္တပ္မ်ား နယ္ေျမသတ္မွတ္ရန္၊ ေဆြးေႏြးပြဲ ျပဳလုပ္ေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္း ႏွစ္ဖက္စစ္တပ္မ်ား ယာယီ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားရန္၊ နယ္ေျမသတ္မွတ္မႈ သေဘာတူညီၿပီးပါက လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ၿပီး ကန္႔သတ္နယ္ေျမအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္မည္ဆိုလွ်င္ ခြင့္ျပဳခ်က္ရယူရန္၊ တပ္အင္အားမတိုးခ်ဲ႕ရန္တို႔ကို ေဆြးေႏြးသည္။
စီးပြားေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ KIA အဖြဲ႔ စားေသာက္ေနထိုင္ေရးအတြက္ အစိုးရမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ညွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေပးရန္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္လည္း ကခ်င္ျပည္နယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး စီမံကိန္းခ်၍ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္တပ္သည္ ျပည္သူ႔အစိုးရ မဟုတ္သည့္အတြက္ ေနာင္ေပၚေပါက္လာမည့္ အစိုးရႏွင့္သာ ေဆြးေႏြးရန္တို႔ ပါဝင္သည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားစဥ္ကာလသည္ ႏွစ္ဘက္ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္သည့္ကာလအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး အျပန္အလွန္ နားလည္မႈရ၍ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္ေပၚရန္ ရည္ရြယ္ခ့ဲသည္။ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေနာင္ေပၚေပါက္လာမည့္ ျပည္သူ႔အစိုးရႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥ ေဆြးေႏြးသည့္အခါ ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးသြားရန္ ျဖစ္သည္။
အထက္ပါ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၌ ေဆြးေႏြးသည့္ အေၾကာင္းအရာအေပၚ န၀တဘက္မွ ေပးပို႔ေသာ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ားကို စစ္ေထာက္လွမ္ေရး ညႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုးမွေန၍ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔သို႔ သတင္းပို႔ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊထံသို႔ ဆက္လက္တင္ျပ အမိန္႔ခံယူၿပီး လမ္းညႊန္ခ်က္ကို စာေရးသူမွ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရွိ န၀တကိုယ္စား ေဆြးေႏြးေနေသာအဖြဲ႔သို႔ ျပန္လည္အေၾကာင္းၾကားရသည့္ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခ့ဲရသည္။
ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ႏွစ္ဘက္သေဘာတူညီေသာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ၁၉၉၄ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ န၀တ ကိုယ္စား အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအးေက်ာ္ႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာလြင္တို႔မွ လက္မွတ္ေရးထိုးခ့ဲသည္။ KIA ဘက္မွ ဥကၠ႒ ဦးေဇာ္မိုင္ႏွင့္ ဒု ဥကၠ႒ ဦးလမုန္တူးဂ်ိဳင္တို႔မွ လက္မွတ္ေရးထိုးခ့ဲသည္။ ထိုစဥ္က လက္ရွိ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ လက္ေထာက္ စစ္ဦးစီး ဗိုလ္မႉးႀကီး ျဖစ္ခဲ့ၿပီး လက္ရွိ ရန္ကုန္တိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ျမင့္ေဆြသည္ စစ္ဦးစီးမႉး ပထမတန္း ျဖစ္သည္။
၁၉၉၇ ခုႏွစ္ အလြန္မွစ၍ စစ္အာဏာရွင္ႀကီး၏ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားကို စတင္၍ သိလာရသည္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားအေပၚ ထားရွိရမည့္ သေဘာထားကို တိုင္းမႉး၊ တပ္မမႉးမ်ား ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းတြင္ လမ္းညႊန္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခ့ဲသည္။ အပစ္ရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ ျပည္တြင္း ျပည္ပႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားတြင္ လက္နက္တခုသဖြယ္ ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳရန္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခ်ိန္မေရြး စစ္ျပန္တိုက္ရလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔၏ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ရန္လိုေၾကာင္း၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား၏ နယ္နမိတ္အစပ္မ်ား စစ္တပ္ တပ္ရင္းေပါင္းမ်ားစြာကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းသြားရန္ လမ္းညႊန္မႈမ်ား ေပးခ့ဲသည္။ KIA ႏွင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီကို ဆြဲထုတ္ၿပီး KNU ကို အင္အားခ်ိန႔ဲသြားေအာင္ လုပ္ခ့ဲသည္။ KNU က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္းလာေသာအခါ လက္နက္ခ်ရမည္ဟူ၍ ေျပာခိုင္းခ့ဲသည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား စုစည္းၿပီး တိုင္းရင္းသားအေရး ေဆြးေႏြးရန္တင္ျပရာတြင္လည္း ခြင့္မျပဳရန္ ညႊန္ၾကားသည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို အျမန္အၿပီးသတ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္တြင္ မပါသည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ လုပ္ရမည္ဆိုၿပီး အက်ပ္ကိုင္လာခ့ဲသည္။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းေရး လက္မခံေသာ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔ကို ေျခမႈန္းၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခ့ဲသည္။
ယေန႔ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ တို႔တြင္ ျဖစ္ပြားေနေသာ တိုက္ပြဲႀကီးငယ္မ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု အတိဒုကၡႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနရျခင္း၏ အဓိကတရားခံမွာ အမည္ခံ အရပ္သား စစ္အာဏာရွင္အစိုးရပင္ ျဖစ္သည္။ ကတိသစၥာ မတည္ေသာ အမည္ခံ အရပ္သား စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ၏ လိမ္လည္မႈ လွည့္ျဖားမႈမ်ားသည္ ယေန႔ အခ်ိန္တြင္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေတြ႔ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယား ကိစၥ ၊ ကေလးစစ္သား ကိစၥ၊ အဓမၼလုပ္အားေပး ကိစၥ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ကိစၥတို႔တြင္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ကမာၻကိုလိမ္သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ကိစၥ၊ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ကိစၥ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာ ကိစၥတို႔တြင္ ျမန္မာျပည္သူထုကို လိမ္ညာလ်က္ရွိေပသည္။
(ဗိုလ္မႉးေဟာင္း ေအာင္လင္းထြဋ္သည္ တန္ျပန္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုး၌ သံမႉးႀကီး စသည့္ တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္၌ ႏိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္ ေတာင္းခံခဲ့သည္။)