ေဆာင္းပါး - Agga
ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာက Sub-national ေတြစုေပါင္းျပီး National အျဖစ္တည္ေထာင္ထားတဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္။
လူတမ်ဳိးတည္းက ထီးနန္းစိုက္ထူအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတည္ေထာင္ျဖစ္ရွိခဲ့တဲ့ နယ္ပယ္ တခ်ဳိ ့ဟာ ထီးနန္းဆံုးရွံဳးခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနတာျဖစ္ရင္
လူတမ်ဳိးတည္းျဖစ္ေပမဲ့ National တခုအျဖစ္သတ္မွတ္ခံရႏိုင္တဲ့ အဆင့္ကိုေရာက္တယ္။ ဥပမာ-ထိုင္းႏိုင္ငံ။
ထိုင္းႏိုင္ငံက သူတို ့တိုင္းျပည္မွာလူမ်ဳိးစံုရွိတယ္လို ့မီဒီယာေတြကေနတဆင့္ဂုဏ္ယူေဖၚထုတ္ေလ့ရွိလို ့ သာမန္အရပ္သားအျမင္နဲ ့ၾကည့္ရင္ျမန္မာျပည္လို
Mulitination လို ့ထင္ျမင္ၾကမွာျဖစ္ေပမဲ့ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးအရေတာ့ ထီးပိုင္နန္းပိုင္လူမ်ဳိးၾကီးတမ်ဳိးတည္း
ေရွးေခတ္ကတည္းကထူေထာင္ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ တျပည္ေထာင္ႏိုင္ငံမွ်သာျဖစ္တယ္။
ကိုလိုနီေခတ္က နယ္နိမိတ္ေရးဆြဲပိုင္းျခားၾကရာမွာထိုင္း-ျမန္မာ၊ ထိုင္း-မေလး နယ္စပ္ေတြကို အဂၤလိပ္က အထက္စီးယူျပီးေရးဆြဲတာျဖစ္ျပီး
ထိုင္း-လာအိုနဲ ့ ထိုင္း-ကေမၻာဒီးယားကိုေတာ့ ျပင္သစ္က ေရးဆြဲခဲ့တာလို ့ဆိုရပါမယ္။
ဒီနယ္နိမိတ္ေတြေရးဆြဲရာမွာ ဗဟိုထိုင္းေနျပည္ေတာ္နဲ့ စဥ္ျပိဳင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သွ်မ္းက အဂၤလိပ္ပိုင္ျမန္မာျပည္ထဲပါသြားျပီး
ေလာေတြကေတာ့ ျပင္သစ္လြမ္းမိုးထားတဲ့ လာအိုႏိုင္ငံျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
ဒီနယ္ပယ္ၾကီး၂ခု ဟာ ဒီေန ့ထိတိုင္ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာဘဲရွိေနမယ္ဆိုရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာလဲ ခုလိုတျပည္ေထာင္စနစ္အစား
ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကိုလက္ခံက်င့္သံုးရမဲ့ အေျခအေနမွာရွိေနမွာပါ။
ဒီအေျခခံအရ လူဦးေရအနည္းအက်ဥ္းသာရွိတဲ့ ျပည္တြင္းကတျခားလူမ်ဳိးကြဲေလးေတြရဲ ့ျပသနာေတြဟာၾကီးမားတဲ့ႏိုင္ငံေရးျပသနာအဆင့္ကို
မေရာက္တာမို ့ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ တျပည္ေထာင္ႏိုင္ငံအျဖစ္ ထူေထာင္တာမွာ အခက္အခဲမရွိရတာပါ။
ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းနဲ ့စလိုက္ရတာက တခါတေလ မီဒီယာတခ်ဳိ ့က လူမ်ဳိးစုအေရးနဲ့ပတ္သက္လို ့ထိုင္းနဲ့ ျမန္မာကိုႏွဳိင္းယွဥ္ကိုးကားၾကတဲ့အခါမွာ
အေျခအျမစ္အရကြာျခားတဲ့အခ်က္ကိုမယူဘဲ အေပၚယံကေနၾကည့္ျပီးဆင္တူရိုးမွားလို ့ထင္ျမင္ေနၾကတာကိုေတြ ့ခဲ့ရဘူးလို ့ပါ။
အနီးကပ္ နက္နက္ရွဳိင္းရွဳိင္းၾကည့္မွဘဲ လူမ်ဳိးစုအေရးဖက္ဒရယ္အေရးမွာ ထိုင္းနဲ့ျမန္မာက အေျခအေနျခင္းေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတာကိုေတြ ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဖက္ဒရယ္ကိစၥေျပာၾကမယ္ဆိုရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကိုနမူနာအျဖစ္ထည့္သြင္းလို ့လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္တာကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းသေဘာေပါက္သြားၾကမယ္။
ဘက္ဂေရာင္းေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတဲ့ ထိုင္းကိုေလလာ့ျပီးေတာ့ အခု က်ေနာ္တို ့ ျမန္မာျပည္အေနအထားကိုၾကည့္ရေအာင္..
ျမန္မာျပည္ကဘာလို ့ျပည္ေထာင္စုနာမယ္ခံထားတဲ့ တျပည္ေထာင္လုပ္လို ့မရတာလဲ။ အေျဖကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။
ေျပာခဲ့သလိုဘဲ ထိုင္းဟာ စတင္ျဖစ္တည္လာကတည္းက တျပည္ေထာင္ဘဲရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေနခဲ့လို ့တျပည္ေထာင္လုပ္ေနတာျဖစ္ျပီး
ျမန္မာျပည္ကေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္အျပီးမွာမွ ႏိုင္ငံေရးစစ္ေရးတိုးတက္မွဳျဖစ္စဥ္အဆင့္အတန္းသိတ္မကြာျခားတဲ့ ညီေနာင္လူမ်ဳိး(၈)မ်ဳိး
ပူးေပါင္းျပီးတည္ေထာင္လာခဲ့ၾကတာမို ့ပါ။ ဒါကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းသေဘာေပါက္ႏိုင္ဖို ့ သမိုင္းေက်ာရိုးကိုနဲနဲျပန္ၾကည့္ၾကရေအာင္...
မြန္ရခိုင္သွ်မ္းဟာ ျမန္မာမင္းအဆက္ဆက္နဲ့ ထီးျပိဳင္နန္းျပိဳင္ေတြျဖစ္ခဲ့သလို ကရင္ ကခ်င္ ခ်င္း တပ္ေတြဟာလဲ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္စစ္ေၾကာင္းၾကီး
ေတြျမန္မာျပည္နယ္နိမိတ္ထဲကိုစတင္က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာကတည္းက ဂ်ပန္တပ္ေတြကိုတပ္ရင္းလိုက္ျပဳတ္ေအာင္ ခံတိုက္ခဲ့ၾကသူေတြျဖစ္တယ္။
ကရင္ ကခ်င္ ခ်င္းတပ္ေတြတိုက္အားစြမ္းရည္ျမင့္ရတဲ့အေၾကာင္းက ရိုင္ဖယ္ေခတ္ စစ္ေရးအေတြ ့အၾကံဳ ႏွစ္(၁၀၀)ရွိေနခဲ့ၾကတာကတေၾကာင္း
ကိုယ္က်ြမ္းက်င္တဲ့နယ္ေျမျဖစ္တာကတေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္သလို ဂ်ပန္ခုခံေရး အာရွ ပစိဖိတ္အဆင့္စစ္ဆင္ေရးၾကီးမွာ အဂၤလိပ္
အေမရိကန္ေတြကတရုပ္ မြန္ဂိုလ္ ကုလားနယ္ခံတပ္ေတြနဲ့အတူ ျမန္မာျပည္ကို ေလေၾကာင္းေရေၾကာင္းၾကည္းေၾကာင္းအားလံုးကေန ေဘး၀ိုက္ ခုခံထားတာမို ့လဲျဖစ္တယ္။
တခ်ိန္က ရခိုင္ မြန္နဲ ့သ်ွမ္း ကိုႏိုင္ခဲ့ဘူးတဲ့ ျမန္မာေတြကေတာ့ သီေပါမင္းပါေတာ္မူတဲ့ႏွစ္ကစျပီး ရာစုႏွစ္တ၀က္ေက်ာ္စစ္တပ္ဖ်က္သိမ္းခံခဲ့ရတာမို ့
ဂ်ပန္တပ္ေတြကိုအံတုယွင္ျပိဳင္တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ ေသနပ္ေခတ္စစ္ေရးအေတြ ့အၾကံဳေတြျပတ္လတ္ေနခဲ့တာလဲျဖစ္တယ္။ မေရွးမေႏွာင္းမွာ ဂ်ပန္က
အာရွသား အာရွေသြး ဆိုတဲ့ ေၾကြးေက်ာ္သံနဲ့အာရွနယ္ခံေတြကိုအေၾကာင္ရိုက္စည္းရံုးျပီး တရုတ္ ဖိလိပိုင္ မေလးနဲ့ ျမန္မာျပည္က
အဂၤလိပ္ကို၀င္တိုက္တယ္။ တရုပ္မွာေရာ ဖိလိပိုင္မွာေရာ မေလးမွာပါ စပိုင္ေမြး လူေမြးလုပ္တယ္။ ဟန္ျပစစ္တပ္ေတြကိုလဲ ထူေထာင္ေပးခဲ့တယ္။
စစ္တပ္ေတြထူေထာင္ေပးရာမွာ ျမန္မာျပည္အေနနဲ့ ကေတာ့ ဘီအိုင္ေအအျဖစ္လူသိမ်ားလာၾကပါတယ္။ ဟန္ျပတပ္သာျဖစ္တာမို ့လဲ ဘီအိုင္ေအရဲ ့စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္
စစ္တခါမွမတိုက္ဘူးေသးတဲ့ေက်ာင္းသားေဟာင္းတဦးကို ဘန္ေကာက္ ကရံုးခန္းတခုမွာ ဂ်ပန္ကခန္ ့အပ္ေပးရဲခဲ့တာပါ။
အဲလိုတပ္ေတြေထာင္ေပးတာဟာ နယ္ခံေတြက အာရွသားဂ်ပန္ကို ေထာက္ခံလာဖို ့ဂ်ပန္ေတြရဲ ့အာရွပစိဖိတ္ စစ္ေအာ္ပေရးရွင္းၾကီးအဆင့္မွာ
ခ်မွတ္ထားတဲ့ အေရာင္ျပနည္းဗ်ဴဟာေလးတခုသာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ကို တိုက္ပြဲၾကီးေတြအျဖစ္တကယ္တိုက္ခဲ့တာက
တရုတ္ျပည္နဲ့ အာရွေဒသမွာ ၅သန္းခြဲတပ္အင္အားခ်ထားတဲ့ ဂ်ပန္ ့ဧကရာဇ္ဘုရင့္ၾကည္းေရေလတပ္မေတာ္ၾကီးသာလွ်င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ခုလို သမိုင္းေက်ာရိုးမွန္ေတြကို အာရွည္ျပီးေျပာျပေနရတာက ျမန္မာသမိုင္းမွာ ဒီလိုပိုျပီး Logical consequence က်တဲ့ ရွုေဒါင့္ကေန ေရးထားတာေတြမေတြ ့ရေသးလို ့ပါ။
ျမန္မာသမိုင္းဆိုတာၾကီးက သူရဲေခါင္းနဲ ့ဘီလူးၾကီးဆိုတဲ့ ၀တၱဳေတြ ကာတြန္းေတြလို သားသမီးအထင္ၾကီးေအာင္နင္းကန္ရြွမ္းထားတဲ့ အေဖ့ရဲ ့ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပတၱိေတြလိုျဖစ္ေနတယ္။
ေနာင္လာေနာက္သားေတြဟာ Miss leading ေတြျဖစ္ျပီးတကယ္နဲ ့အာလူးေတြကိုမခြဲျခားမခန္ ့မွန္းတတ္ေအာင္လဲျဖစ္ေနၾကတယ္။
သမိုင္းမွန္မသိေတာ့ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ေပၚလာပံုအစစ္အမွန္ကိုလဲဘဲ အလဲြလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ပံုေဖၚေနၾကေတာ့
ကာ ျပည္ေထာင္စု အတုစစ္စစ္နဲ့ ဘယ္လိုမွမေအးႏိုင္၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကို သိတ္ျပီး မယံုသလိုလိုျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။
ထိုင္းေတြကံေကာင္းသြားတာက အဂၤလိပ္ေခတ္မတိုင္မီထဲက ျမန္မာကိုျပန္တိုက္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့လို ့ဘဲ။
အဲလိုသာမႏိုင္ခဲ့ရင္ ခုဆိုထိုင္းကလဲ သ်ွမ္းလိုဘဲ ျမန္မာျပည္ရဲ ့အတုအေရာင္ျပည္နယ္တခုထဲမွာအပါအ၀င္ျဖစ္ျပီး
ျမန္မာမင္းေတြရဲ ့သမိုင္းကိုဘဲ ထိုင္းသမိုင္းအျဖစ္သင္ၾကား၊ ဗမာစာသည္တို ့စာ ဗမာစကားသည္ တို ့စကား လို ့ရြတ္ဖတ္ေနၾကရင္း ကမၻာမေက်ဗမာေျပ ဒို ့ဘိုးဘြားအေမြစစ္မို ့ခ်စ္ျမတ္ႏွဳိးသေလ..
ဆိုတာကိုဘဲကုန္းေအာ္သီဆိုေနၾကရမွာမလြဲေပါ့၊
ဒီေတာ့ ဒီမွာဘဲခ်ဳပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ ့လြတ္လပ္ေရးရွယ္ရာထည့္၀င္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတဲ့(၈) လူမ်ဳိးစု တျပည္နယ္စီရဲ ့အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ဆိုင္ခြင့္တန္းတူမရွိဘဲနဲ့ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မျဖစ္လာႏိုင္ သလို ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မျဖစ္လာဘဲဲနဲ့ လဲ
တတိယကမၻာစစ္တိုင္ေအာင္ ျငိမ္းခ်မ္းဖို ့မရွိဘူးဆိုတဲ့ အေျခအေနမွန္ ေရာဂါမွန္ကို သိရွိၾကဖို ့အသိေပးခ်င္တယ္။ တဆက္တည္းမွာဘဲ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကိုတကယ္ဘဲခံစားၾကခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္ တည္ေဆာက္ေရးကို မပ်က္မကြက္ ၀ိုင္း၀န္းအားစိုက္ၾကဖို ့တလမ္းဘဲရွိပါေတာ့တယ္.........
Friday, February 28, 2014
မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး အစုိးရ စိစစ္ တင္ျပရန္ လႊတ္ေတာ္ ေတာင္းဆုိ
ဦးႏုေခာတ္တုန္းက ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ျပီး ႏုိင္ငံေရးအာဏာကုိ ဆုခြန္းရယူခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဦးႏုနဲ ့ဘာသာတူ တုိင္းရင္းသားညီေနာင္ေတြလည္း ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ႀကပါသည္။ ဦးႏုက ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာကုိလည္း ေပးထားတဲ့ကတိအတုိင္းျပန္ဌန္းေပးခဲ့ပါသည္။ ဒီေနရာမွာ ေမးခြန္းေလးက်န္တာက ဦးႏုနဲ့ဘာသာတူ တုိင္းရင္းသားေတြ ဘာေတြမ်ားရခဲ့ႀကလည္းေပါ့၊ ကရင္ေတြဆုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ အုိးအိမ္ေတြဖ်က္စီးခံရတယ္။ သတ္ျဖတ္ခံရတယ္၊ အႏုိင္က်င့္ခံရတယ္။ ရြာေပါင္းေထာင္နဲ့ခ်ီ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတယ္။ ဒုကၡသည္ သိန္းနဲ့ခ်ီ ထြက္လာတယ္။ ဘာသာတူ မြန္တုိ ့ရွမ္းတုိ ့လည္း ဘာမွမရတဲ့အျပင္ ကရင္လုိပဲဒုကၡပင္လယ္ေ၀ခဲ့ႀကတယ္။ အဲတာေတြအားလုံးကုိ သခၤန္းစာမယူတတ္ေသးရင္ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းရင္းသားေတြအားလုံး ဒီပြဲလည္း ဆက္ခံအုံးပဲ။ ကရင္နဲ ့ ရွမ္းအမ်ိဴ းသမီးေတြ ေရွးတန္းမွာ မုဒိန္းက်င့္ခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မ ဒီဘာသာ ကုိးကြယ္ယုံႀကသူဘာလုိ ့ေျပာရင္လည္း ဘယ္ေခြးက အလြတ္ေပးခဲ့ဘူးလည္းေပါ့။ အခုလက္ရွိအေနအထားက အကြက္ေတြက အရမ္းျမင့္ျပီးလွေနတယ္။ ဘာသာေရးနဲ ့ႏြယ္ေနေတာ့ သိပ္ျပီး ပြင့္ပြင့္မေျပာခ်င္ဘူး။ ဟုိဖက္ယုိင္ျပီး တက္ႀကြေနတဲ့ကုိယ့္လူေတြလည္းရွိေနလုိ ့ပဲ။
ဒီမိ်ဴ းေစာင့္ဥပေဒကိစၥက က်ေနာ္တုိ ့တိုင္းျပည္ရဲ့ ပကတိ အဆင့္အတန္းကုိ ေဖၚျပေနတယ္။ ေႀကာက္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနတယ္။ ထြက္လာမည့္အေျဖက အေပါင္းလကၡဏာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။ ႏြားေျခရာခြက္ထည့္က ေရအုိင္ေလးမွာ စကၠဴ ေလွနဲ ့ ေဇာ္၀င္းထြန္းရဲ့ ငါဟာရြက္လြင့္ ဆုိတဲ့သီခ်င္းဆုိျပီး ခ်ီတက္ေနႀကတဲ့အလားပဲ။ တုိးတက္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးက မင္းတုိ ့ကုိႀကည့္ျပီး ရီေပးေနတယ္ဆုိတာ မင္းတုိ ့သိသြားတဲ့ တစ္ေန ့ သိပ္ေနာက္က်သြားမယ္တင္တယ္။
ရန္ကုန္တိုင္း သံလ်င္ၿမိဳ႕နယ္ ပါဒႀကီး ေက်းရြာ၌ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ အတြင္းက ၉၆၉ တရားပြဲတြင္ ေဟာၾကားေနေသာ ျမနန္း ဆရာေတာ္ ဦးသဒၶမၼ (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)
သမၼတဦးသိန္းစိန္က အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေရး ဥပေဒ ၄ ရပ္ျပ႒ာန္းေပးရန္ လႊတ္ေတာ္သုိ႔ တရား၀င္ သ၀ဏ္လႊာ စာေပးပုိ႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ရာ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး အတြက္ အစုိးရက စိစစ္တင္ျပရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္က ယေန႔ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာ ေတာင္းဆုိလုိက္သည္။
အမ်ဳိး ဘာာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္အဖြဲ႕(ဗဟုိ) ဥကၠ႒ ႏုိင္ငံေတာ္ၾသ၀ါဒစရိယ ဘဒၵႏၲ တိေလာကာဘိ၀ံသက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ထံသုိ႔ စာတေစာင္ ေပးပုိ႔ခဲ့ၿပီး ယင္းစာတြင္ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ၄ ရပ္ျပ႒ာန္းေပးရန္ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံသား ၁၃ သိန္းေက်ာ္၏ လက္မွတ္မ်ားျဖင့္ ေတာင္းဆိုလာေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္း ဆုိင္ရာ ဥပေဒ၊ တလင္ တမယား စနစ္ က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒ၊ လက္ထပ္ထိပ္ျမားျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒ၊ လူဦးေရ တုိးပြားႏႈန္း ထိန္းညႇိျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒ ၄ ရပ္ လႊတ္ေတာ္က ျပ႒ာန္းေပးပါရန္ သမၼတဦးသိန္းစိန္က လႊတ္ေတာ္ ထံသုိ႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ သ၀ဏ္လႊာ ေပးပုိ႔ခဲ့သည္။
သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေပးပုိ႔ေသာ သ၀ဏ္လႊာကို လႊတ္ေတာ္က အေၾကာင္းျပန္ၾကားရာတြင္ မ်ဳိးေစာင့္ ဥပေဒ ၄ ရပ္ ျပ႒ာန္းရာတြင္ နက္နဲသိမ့္ေမြ႕ၿပီး အစိုးရက စိစစ္တင္ျပရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒ သည္ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္သက္ဆုိင္ေၾကာင္း၊လက္ထပ္ ထိပ္ျမားျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒႏွင့္ တလင္တမယား စနစ္ က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒသည္ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ရုံးႏွင့္သက္ဆုိင္ေၾကာင္း၊ လူဦးေရ တုိးပြားႏႈန္း ထိန္းညႇိျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒသည္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႕အင္အား၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ သက္ဆုိင္ၿပီး အစိုးရက စိစစ္ တင္ျပလွ်င္ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပ႒ာန္းႏုိင္ေရး ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ ဟု ထုတ္ျပန္ေၾကညာသည္။
လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္တခ်ဳိ႕ကမူ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး အစုိးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အၾကား အျပန္အလွန္ လႊဲခ် ေနၾကၿပီး ဥပေဒျပ႒ာန္းရန္ ျငင္းဆန္လွ်င္ ျပည္သူေထာက္ခံမႈ က်ဆင္းမည္ကုိ ႏွစ္ဖက္စလုံးက စုိးရိမ္ေနသည့္ အေျခအေန ရွိေၾကာင္း သုံးသပ္သည္။
“သမၼတႀကီးကလည္း ဒါကို ကိုင္တြယ္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္၀န္ေလးေနပံု ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳေရးမွာ တာ၀န္ရွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္က လုပ္ေပါ့ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးရွိတယ္။ တဖက္ကလည္း လႊတ္ေတာ္ဘက္ကပဲ တာ၀န္ရွိတာမဟုတ္ဘူး အစိုးရ ဘက္ကလည္း တာ၀န္ရွိတယ္ဆုိၿပီး ျပန္ပို႔ေပးလိုက္တာပဲ။ တဖက္ဖက္က တာ၀န္ခံၿပီး လုပ္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ရွိေနတဲ့ သေဘာပဲ” ဟု အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီိအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ သနပ္ပင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးျမင့္ဦးက ဆုိသည္။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအင္အားစုပါတီမွ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚခင္၀ုိင္းၾကည္ကမူ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ၄ ရပ္ ျပ႒ာန္းရန္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကုိ ႀကိဳဆုိလိုက္ၿပီး အစုိးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ လုပ္ရပ္ဟု ေျပာဆုိသည္။
ႏုိင္ငံေရးအသုိင္းအ၀ုိင္းကမူ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး လႊတ္ေတာ္တြင္းႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ ႀကိဳးပမ္းလာမႈသည္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲအႏိုင္ရရွိေရး ဗ်ဴဟာ တခုအျဖစ္ အသုံးခ်လာျခင္းဟု ဆုိလွ်င္မမွားႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဘာသာေရး၊ အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ေရာယွက္ျခင္းျဖင့္ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရး အေလးထားေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲရႈံးေစရန္ စနစ္တက် စီမံလာျခင္းဟု သုံးသပ္ေျပာဆုိၾကသည္။
“က်မတုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ သာသနာကုိ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဥပေဒျပ႒ာန္းရတဲ့အထိ က်မတုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက မယိမ္းယုိင္ေသးပါဘူး။ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက စိတ္ထဲမွာ ရွိထားၿပီးသား။ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းစရာမလိုပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူေတြကုိ သိေစခ်င္တာက ဒါက ႏုိင္ငံေရးလွည့္ကြက္တခုဆုိတာ သိိေစခ်င္ ပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမွာ ဘာသာေရးကုိ ႏုိင္ငံေရး အတြက္ ခုတုံးလုပ္ အသုံးမခ်ရဆုိတာလည္း ပါထား ၿပီးသားပါ´´ ဟု အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဇမၺဴသီရိၿမိဳ႕နယ္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚစႏၵာမင္းက ဧရာ၀တီသုိ႔ ေျပာဆုိသည္။
သူဇာ-ဧရာ၀တီ
http://burma.irrawaddy.org/news/2014/02/27/55588.html
ဒီမိ်ဴ းေစာင့္ဥပေဒကိစၥက က်ေနာ္တုိ ့တိုင္းျပည္ရဲ့ ပကတိ အဆင့္အတန္းကုိ ေဖၚျပေနတယ္။ ေႀကာက္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနတယ္။ ထြက္လာမည့္အေျဖက အေပါင္းလကၡဏာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။ ႏြားေျခရာခြက္ထည့္က ေရအုိင္ေလးမွာ စကၠဴ ေလွနဲ ့ ေဇာ္၀င္းထြန္းရဲ့ ငါဟာရြက္လြင့္ ဆုိတဲ့သီခ်င္းဆုိျပီး ခ်ီတက္ေနႀကတဲ့အလားပဲ။ တုိးတက္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးက မင္းတုိ ့ကုိႀကည့္ျပီး ရီေပးေနတယ္ဆုိတာ မင္းတုိ ့သိသြားတဲ့ တစ္ေန ့ သိပ္ေနာက္က်သြားမယ္တင္တယ္။
ရန္ကုန္တိုင္း သံလ်င္ၿမိဳ႕နယ္ ပါဒႀကီး ေက်းရြာ၌ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ အတြင္းက ၉၆၉ တရားပြဲတြင္ ေဟာၾကားေနေသာ ျမနန္း ဆရာေတာ္ ဦးသဒၶမၼ (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)
သမၼတဦးသိန္းစိန္က အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေရး ဥပေဒ ၄ ရပ္ျပ႒ာန္းေပးရန္ လႊတ္ေတာ္သုိ႔ တရား၀င္ သ၀ဏ္လႊာ စာေပးပုိ႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ရာ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး အတြက္ အစုိးရက စိစစ္တင္ျပရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္က ယေန႔ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာ ေတာင္းဆုိလုိက္သည္။
အမ်ဳိး ဘာာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္အဖြဲ႕(ဗဟုိ) ဥကၠ႒ ႏုိင္ငံေတာ္ၾသ၀ါဒစရိယ ဘဒၵႏၲ တိေလာကာဘိ၀ံသက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ထံသုိ႔ စာတေစာင္ ေပးပုိ႔ခဲ့ၿပီး ယင္းစာတြင္ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ၄ ရပ္ျပ႒ာန္းေပးရန္ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံသား ၁၃ သိန္းေက်ာ္၏ လက္မွတ္မ်ားျဖင့္ ေတာင္းဆိုလာေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္း ဆုိင္ရာ ဥပေဒ၊ တလင္ တမယား စနစ္ က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒ၊ လက္ထပ္ထိပ္ျမားျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒ၊ လူဦးေရ တုိးပြားႏႈန္း ထိန္းညႇိျခင္းဆုိင္ရာဥပေဒ ၄ ရပ္ လႊတ္ေတာ္က ျပ႒ာန္းေပးပါရန္ သမၼတဦးသိန္းစိန္က လႊတ္ေတာ္ ထံသုိ႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ သ၀ဏ္လႊာ ေပးပုိ႔ခဲ့သည္။
သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေပးပုိ႔ေသာ သ၀ဏ္လႊာကို လႊတ္ေတာ္က အေၾကာင္းျပန္ၾကားရာတြင္ မ်ဳိးေစာင့္ ဥပေဒ ၄ ရပ္ ျပ႒ာန္းရာတြင္ နက္နဲသိမ့္ေမြ႕ၿပီး အစိုးရက စိစစ္တင္ျပရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒ သည္ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္သက္ဆုိင္ေၾကာင္း၊လက္ထပ္ ထိပ္ျမားျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒႏွင့္ တလင္တမယား စနစ္ က်င့္သုံးျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒသည္ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ရုံးႏွင့္သက္ဆုိင္ေၾကာင္း၊ လူဦးေရ တုိးပြားႏႈန္း ထိန္းညႇိျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒသည္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႕အင္အား၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ သက္ဆုိင္ၿပီး အစိုးရက စိစစ္ တင္ျပလွ်င္ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပ႒ာန္းႏုိင္ေရး ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ ဟု ထုတ္ျပန္ေၾကညာသည္။
လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္တခ်ဳိ႕ကမူ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး အစုိးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အၾကား အျပန္အလွန္ လႊဲခ် ေနၾကၿပီး ဥပေဒျပ႒ာန္းရန္ ျငင္းဆန္လွ်င္ ျပည္သူေထာက္ခံမႈ က်ဆင္းမည္ကုိ ႏွစ္ဖက္စလုံးက စုိးရိမ္ေနသည့္ အေျခအေန ရွိေၾကာင္း သုံးသပ္သည္။
“သမၼတႀကီးကလည္း ဒါကို ကိုင္တြယ္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္၀န္ေလးေနပံု ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳေရးမွာ တာ၀န္ရွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္က လုပ္ေပါ့ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးရွိတယ္။ တဖက္ကလည္း လႊတ္ေတာ္ဘက္ကပဲ တာ၀န္ရွိတာမဟုတ္ဘူး အစိုးရ ဘက္ကလည္း တာ၀န္ရွိတယ္ဆုိၿပီး ျပန္ပို႔ေပးလိုက္တာပဲ။ တဖက္ဖက္က တာ၀န္ခံၿပီး လုပ္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ရွိေနတဲ့ သေဘာပဲ” ဟု အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီိအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ သနပ္ပင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးျမင့္ဦးက ဆုိသည္။
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအင္အားစုပါတီမွ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚခင္၀ုိင္းၾကည္ကမူ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ၄ ရပ္ ျပ႒ာန္းရန္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကုိ ႀကိဳဆုိလိုက္ၿပီး အစုိးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ လုပ္ရပ္ဟု ေျပာဆုိသည္။
ႏုိင္ငံေရးအသုိင္းအ၀ုိင္းကမူ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းေရး လႊတ္ေတာ္တြင္းႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ ႀကိဳးပမ္းလာမႈသည္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲအႏိုင္ရရွိေရး ဗ်ဴဟာ တခုအျဖစ္ အသုံးခ်လာျခင္းဟု ဆုိလွ်င္မမွားႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဘာသာေရး၊ အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ေရာယွက္ျခင္းျဖင့္ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရး အေလးထားေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲရႈံးေစရန္ စနစ္တက် စီမံလာျခင္းဟု သုံးသပ္ေျပာဆုိၾကသည္။
“က်မတုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ သာသနာကုိ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဥပေဒျပ႒ာန္းရတဲ့အထိ က်မတုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက မယိမ္းယုိင္ေသးပါဘူး။ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက စိတ္ထဲမွာ ရွိထားၿပီးသား။ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းစရာမလိုပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူေတြကုိ သိေစခ်င္တာက ဒါက ႏုိင္ငံေရးလွည့္ကြက္တခုဆုိတာ သိိေစခ်င္ ပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမွာ ဘာသာေရးကုိ ႏုိင္ငံေရး အတြက္ ခုတုံးလုပ္ အသုံးမခ်ရဆုိတာလည္း ပါထား ၿပီးသားပါ´´ ဟု အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဇမၺဴသီရိၿမိဳ႕နယ္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚစႏၵာမင္းက ဧရာ၀တီသုိ႔ ေျပာဆုိသည္။
သူဇာ-ဧရာ၀တီ
http://burma.irrawaddy.org/news/2014/02/27/55588.html
Thursday, February 27, 2014
တိုင္းရင္းသား မ်ဳိးမေပ်ာက္ေရး သန္းေကာင္စာရင္း ကိစၥ ညီေနာင္လူမ်ဳိးစုမ်ားသို ့ တင္ျပခ်က္..
“ေျမျမိဳ၍ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္၊ လူၿမိဳ၍သာ လူမ်ိဳးေပ်ာက္သည္” ဆိုတဲ့အတုိင္း
လ၀ကအမွဳထမ္းေတြက ေခတ္အဆက္ဆက္ လူျမိဳလုပ္ငန္းကို၀တၱရားအျဖစ္မပ်က္မကြက္လုပ္ေဆာင္္
ေဆာင္းပါး - Agga
ဒီမိုကေရစီအစိုးရလို ့ေျပာလာၾကတဲ့ လြန္ခဲ့ဲ့တဲ့၃ႏွစ္ေလာက္ကစျပီး လူမ်ဳိးစုေတြရဲ ့နာမယ္ေရွ ့မွာ လူမ်ဳိးျခား ေတြရဲ ့သေကၤတေရွ ့စီးေတြမထည့္ဖို ့အထူးသျဖင့္ ဦး ေဒၚေတြအစား ကရင္ျဖစ္ရင္ ေစာ မန္း ေနာ္ နန္းစတာေတြကိုအမွန္အတိုင္းထည့္ေပးဖို ့ အီးေမးလ္ နဲ ့မီဒီယာ တခ်ဳိ ့မွာ က်ေနာ္ေ၀စာေတြမွ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဥပေဒေအာက္က ကရင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအေတြ အျပင္ မြန္၊ သ်ွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္နီ၊ ရခိုင္၊ အဲန္အဲလ္ဒီ၊ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဒီဖီအဲန္အက္စ္၊ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္စ္၊ ၾကံ ့ဖြံ ့၊ သမၼတ စတဲ့ ရသမွ် ဆိုရွယ္မီဒီယာလိပ္စာေတြကေနျပီးေတာ့ လဲ ကြန္မန္ ့ေတြအျဖစ္ညတိုင္းနီးပါးျဖန္ ့ေပးခဲ့ပါတယ္။
မၾကာခင္မွာ ဒီကိစၥအတြက္ ကရင္ ၄ပါတီကေနပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွုေတြကိုေတြ ့လာရတယ္။ ေနာက္မၾကာခင္မွာဘဲ ခ်င္း အဖြဲ ့အစည္းေတြဒီကိစၥကို ေျပာလာၾကတယ္။ သွ်မ္းနီေတြနဲ ့မြန္ေတြဘက္မွာလဲ ဒီအေရးဟာအသက္၀င္အားေကာင္းလာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လြွတ္ေတာ္မွာေျပာၾကဆိုၾကတဲ့အဆင့္ကိုေရာက္တယ္။
ဒီလိုျဖစ္လာတာကို လိုလားမွာမဟုတ္တဲ့ စစ္တပ္လက္ေ၀ခံဦးသိန္းစိန္အစိုးရဘက္ကဘာေတြတုံ ့ျပန္မယ္ဆိုတာကို ၾကိဳတင္ခန္ ့မွန္းၾကည့္ရာမွာ သူတို ့ခုလက္ရွိလုပ္ေနသလို တိုင္းရင္းသားနာမယ္သေကၤတအစိတ္စိတ္အမြွာမြွာခြဲပစ္မယ္ ဆိုတာကိုတြက္မိခဲ့ပါတယ္။ ဒီနည္းက တိုင္းရင္းသား ၇ျပည္နယ္ကို ၁၃၅မ်ဳိးခြဲျခားလိုက္တဲ့ နည္းနဲ့တထပ္ထည္းပါဘဲ။
ဒီနည္းက တိုင္းရင္းလူမ်ဳိးစုတစုစီအတြင္းအခ်င္းခ်င္းစိတ္၀မ္းကြဲေသြးအခြဲႏိုင္ဆံုးနည္းျဖစ္လို ့ပါဘဲ။
ဒီေတာ့ ကရင္အပါအ၀င္ညီေနာင္တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုအားလံုးကို က်ေနာ္အၾကံေပးခ်င္တာတခုကိုတင္ျပပါရေစ။
မိမိလူမ်ဳိးအတြင္းမွာရွိတဲ့ လူမ်ဳိးကြဲေတြက သူတို ့ရဲ ့မူလရွိျပီးသားသီးျခားေရွ ့စီးသေကၤတေတြကို သံုးခ်င္ရင္ သံုးခြင့္ေပးလိုက္ပါ။ သူ ့လက္ရွိ အေျခအေနအရျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အသိစိတ္ဓါတ္နားလည္မွဳအဆင့္အတန္းနဲ့သူတို ့ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ၾကပါေစ။
ဒီကိစၥေတြကို ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုျဖစ္လာတဲ့အခါဗဟိုအစိုးရရဲ ့ေသြးခြဲ ပေယာဂလုံး၀မပါေစဘဲ ျပည္နယ္တခုစီရဲ ့ အတြင္းေရးကိစၥအျဖစ္ အခ်င္းခ်င္းညွိႏွဳိင္းရင္ အေျဖရွာရမခက္ပါ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္တပ္လက္ေ၀ခံအစိုးရကအဓိကဆူးေညာင့္ခလုတ္ျဖစ္ေနတာမို ့တိုင္းရင္းသားေတြ
လွဳပ္ေလ နစ္ေလျဖစ္သြားပါမယ္။ အခု အဓိကအေရးအၾကီးဆံုးဟာ တိုင္းရင္းသားမွန္သမွ်ရဲ ့နာမယ္ေရွ ့မွာ ဦးေတြေဒၚေတြနဲ့ အစားထိုးလွီးလြွဲ အုပ္စီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခံရတာကေနလြတ္ေျမာက္ဖို ့တခုထဲပါ၊ ဒီနည္းက တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု လူဦးေရအခ်ဳိးအစား ကို အမွန္အတိုင္း ျပန္သိလာမဲ့နည္းျဖစ္တယ္။
ခုဆိုတိုင္းရင္းသားေတြ စုစုေပါင္း ၃၀%ဘဲရွိေတာ့တယ္လို ့မီဒီယာေရာ ဆိုင္ရာအစိုးရအဖြဲ ့အစည္းတခ်ဳိ ့ကပါစေျပာေနၾကျပီ။ ဒါဟာ ညီေနာင္တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းေတြအၾကားမွာ လူမ်ဳိးေရးအသာစီးရသထက္ရဖို ့အတြက္ စိတ္ဓါတ္ေဗဒသက္ေရာက္မွဳပ်င္းထန္တဲ့သူတို ့လုပ္ေနၾက လွည့္ကြက္တခုပါ။ ဒါဟာသူတို ့ရဲ ့အေတာမသတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ လူမ်ဳိးေရးတကုိယ္ေကာင္းစိတ္ဓါတ္တခုပါ။ ဒီေနရာမွာ သမိုင္းၾကာင္းေလးကိုနဲနဲျပန္ေႏြွးဖို ့လိုတာမို ့ေျပာပါရေစ။ အဂၤလိပ္ေခတ္အစဦးပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္က ဘားမားဆိုျပီးကင္ပြန္းတပ္ေခၚဆိုလိုက္တဲ့
ဘားမားဆိုတဲ့ အင္ပါယာမွာ ဗမာလူမ်ဳိးေတြကအထင္ရွားဆံုးျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူဦးေရအရၾကည့္ရင္ ေအာက္ပိုင္းကိုလြမ္းမိုးထားခဲ့တဲ ့မြန္ရယ္ အေရွ ့နဲ ့ေျမာက္မွာ နယ္စားပယ္စားေတြျဖစ္ေနၾကတဲ့ သွ်မ္း အေနာက္ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္းတေလွ်ာက္ကိုမင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ရခိုင္စတဲ ့လူမ်ဳိးေတြထက္ ဗမာက ပိုမ်ားမယ္လို ့
အဂ္လိပ္ကထင္ျမင္ခန္ ့မွန္းခဲ့ပါတယ္။ အဂ္လိပ္ေခတ္မွာေရာ ဂ်ပန္ေခတ္မွာပါ သူတို ့အစိုးရရံုးစိုက္ရာ ျမိဳ ့ျပေတြကိုအေျခခံတဲ့ သန္းေကာင္းစာရင္းအၾကမ္းေတြကိုေကာက္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကလဲ ဗမာလူမ်ဳိးကပိုမ်ားျပီး တျပည္လံုးရဲ ၃၀%ထက္မနဲရွိမယ္ဆိုတာကိုအၾကမ္းဖ်င္းေျပာဆိုမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးႏွစ္ပိုင္းအတြင္းမွာဘဲ ဗမာလူမ်ဳိးက ၄၀%နဲ ့က်န္တာက တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုလို ့ေျပာၾကျပန္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ တိုင္း(၇)တိုင္းျပည္နယ္(၇)လို ့အညီအမွ်ခြဲလိုက္ျပီး လူဦးေရကိုလဲ ၅၀-၅၀ ျဖစ္သေရာင္ပံုေဖၚလာခဲ့တယ္။
ေန၀င္းမဆလစစ္အစိုးရေခတ္မွာေတာ့ဂဏန္းအေရအတြက္ေတြေျပာင္းျပန္စျဖစ္လာတယ္။ တိုင္းရင္းသား ၄၀% ဗမာ ၆၀% လို ့ေျပာဆိုလာၾကတယ္။ ခု စစ္တပ္လက္ေ၀ခံဦးသိန္းစိန္အစိုးရေခတ္ေရာက္ေတာ့ တိုင္းရင္းသား ၃၀% ဗမာ၇၀%လို ့စေျပာေနၾကျပီ။ ဒါဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြနည္းမ်ဳိးစံု ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံရမွဳအရွိန္ အဟုန္ျမင့္မားပ်င္းထန္မွဳကိုထင္ထင္ရွားရွားျပေနတဲ့အခ်က္ဘဲ။ ဒီႏွဳန္းနဲ့သြားေနရင္ ေနာက္ဆယ္စုႏွစ္ တခု ႏွစ္ခု အတြင္းမွာ တိုင္းရင္းသား ၅% ဗမာ ၉၅% ျဖစ္လာမွာကိုသခ်ာၤနည္းနဲ့တြက္ၾကည့္ႏိုင္တယ္။
ပေဒသရာဇ္မင္းအဆက္ဆက္-အစိုးရအဆက္ဆက္နဲ့ သူတို ့ရဲ ့အထံုဗီဇ အေမြခံ အလိုတူအလိုပါေတြဟာ တိုင္းျပည္စည္းလံုးဖို ့ လူတမ်ဳိးတည္းရွိေနရမယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီယံုၾကည္ခ်က္ေတြတူေနသလို နယ္ပယ္အသီးသီးကေန နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကလဲတူေနတယ္။ ဒီေတာ့ေခတ္အဆက္ဆက္ ဒီသေဘာတရားနဲ ့လုပ္ေဆာင္ခဲ့မွဳေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တဲ့ သက္ေရာက္မွဳမွန္သမွ်ကို ရပ္တန္ ့ဖို ့
က်ေနာ္တို ့တိုင္းရင္းသားညီကိုလူမ်ဳိးစုအားလံုးက ကိုယ့္နာမယ္ေရွ ့မွာ ဦးေတြေဒၚေတြကိုျဖဳတ္ပစ္ျခင္းဟာ စိတ္ဓါတ္အရေရာလက္ေတြ ့အရပါ အထိေရာက္ဆံုးနည္းျဖစ္ျပီး လက္ရွိဖြဲ ့စည္းပံုဥပေဒနဲ့ ဌာနဆိုင္ရာ အက္ဥပေဒပုဒ္မတခုတေလကိုမွ်ေဖါက္ဖ်က္စရာလဲမလိုတဲ့လွဳပ္ရွားမွုျဖစ္တာမို ့- လူအားလံုးက မိမိေန ့စဥ္ဘ၀အေနအထားမပ်က္တဲ့နည္းေတြနဲ ့ ဒီအေရးအခင္းကိုပါ၀င္ျပိး ကိုယ့္လူမ်ဳိးအေရ
အတြက္ေျခမွဳန္းေဖ်က္ဖ်က္ခံေနရမွဳကေန ေက်ာ္လြန္ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
လူမ်ဳိးကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ရာမွာ ဘာသာစကားစာေပ နဲ့၀တ္စားဆင္ယင္မွဳေတြကိုသြားျပီး ထိပါးရိပါးလုပ္တာက ခါးသီးတဲ့ခံစားခ်က္နဲ့ ပ်င္းထန္တဲ့အသက္စြန္ ့တုံ ့ျပန္ွဳေတြက်ယ္က်ယ္ျပန္ ့ျပန္ ့ျဖစ္ပြားလာေစမွာမို ့ အဲလိုလုပ္မဲ့အစား သန္းေကာင္စာရင္းမွာ လူမ်ဳိးမေပၚေအာင္လုပ္လိုက္တာက အလြန္ ့အလြန္လြယ္ကူျပီး အလြန္ ့အလြန္ထိေရာက္တဲ့နည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းဟာ တျပည္လံုး ငလွ်င္လွဳပ္သလိုလွဳပ္ခါသြားေစေလာက္ေအာင္ၾကီးမားတဲ့ ျပသနာၾကီးတခုကို သာမန္အစိုးရဌာနခြဲေလးတခုကေန ရံုးစာေရးေလာက္အဆင့္ ကေနျပီး ေန ့စဥ္ပံုမွန္လုပ္ေနက်
အေသးဖြဲတာ၀န္ေလးတခုလို အလြယ္တကူ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့နည္းပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေလာက္အလြယ္တကူ လုပ္လို ့ရတဲ့ နည္းနာေအာက္မွာ တိုင္းရင္းသားေတြ မ်ဳိးေပ်ာက္လုျပီေလ။
ကိုယ့္အမ်ဳိးသား၀တ္စံုေလးကိုယ္၀တ္ခြင့္ရလို ့ၾကည္ႏူးေနတဲ ့ အသင္ဟာ သင့္ရဲ ့လူမ်ဳိးစာရင္းမွာပါပါရဲ ့လား။
ဗမာစကားကိုမပီကလာ ပီကလာေျပာရင္း ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာကိုယ့္ဘာသာစကားေျပာခြင့္ရေနသူ အသင္ဟာ သင့္ရဲ ့လူမ်ဳိးစာရင္းမွာပါပါရဲ ့လား။ ရိုးရာအကေတြကိုကျပသီဆိုိရင္း ရြွင္ျမဴးေနတဲ့ အသင္ဟာ အသင္ဟာ သင့္ရဲ ့လူမ်ဳိးစာရင္းမွာပါပါရဲ ့လား။ တကယ္ေတာ့ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးဆိုတာ မ်ဳိးရိုးဇာတိကိုအေျခခံတဲ့ သဘာ၀အဖြဲ ့အစည္းၾကီးတခုပါ။
သင္ဘာအ၀တ္အစားဘဲ၀တ္၀တ္၊ဘာစကားဘဲေျပာေျပာ ျပီးေတာ့ဘယ္အကဘဲကက သင့္လူမ်ဳိးစာရင္းမွာသင္မပါရင္ သင္ဟာ သင့္လူမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီနည္းနဲ ့သင္ဟာ သင့္လူမ်ဳိးကို ကိုယ္တိုင္ေဖ်ာက္ဖ်က္ေနသူလဲျဖစ္ေနပါမယ္။
သန္းေကာင္စာရင္းဟာ သင့္လူမ်ဳိးရဲ ့အေလးထားေလာက္တဲ့ တရား၀င္အင္အားပါဘဲ။
သန္းေကာင္စာရင္းဟာ သင့္လူမ်ဳိးေတြရဲ ေလးစားေလာက္တဲ့့စုစည္းမွဳအဆင့္အတန္းကိုလဲျပေနတာပါဘဲ။
“ေျမျမိဳ၍ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္၊ လူၿမိဳ၍သာ လူမ်ိဳးေပ်ာက္သည္” ဆိုတဲ့ ဆိုင္းပုဒ္ေတြကို လ၀ကရံုးတိုင္းမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္
လ၀ကအမွဳထမ္းေတြက လူျမိဳလုပ္ငန္းကို၀တၱရားအျဖစ္မပ်က္မကြက္လုပ္ေဆာင္္ၾကဖို ့ေသြးထိုး ေက်ာက္တိုင္ေတြအျဖစ္စိုက္ထူထားဆဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဆိုင္းပုဒ္ပါၾသ၀ါဒကိုကိုင္စြဲျပီး လ၀ကအမွဳထမ္းေတြက တိုင္းရင္းသားေတြကို လူျမိဳေရးလုပ္ေနၾကဆဲလဲဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ဘယ္လူမ်ဳိးကဘယ္လူမ်ဳိးကိုမွ မျမိဳေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးရမွာက လ၀က အမွုထမ္းအဆင့္ဆင့္ရဲ ့ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္နဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚေကာက္က်စ္စင္းလဲမွုကင္းစင္တဲ့စိတ္ဓါတ္သဘာ၀ေတြအေပၚမွာအဓိကတည္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ား....
အမွန္တရားကိုေလးစားလွ်က္
Agga
လ၀ကအမွဳထမ္းေတြက ေခတ္အဆက္ဆက္ လူျမိဳလုပ္ငန္းကို၀တၱရားအျဖစ္မပ်က္မကြက္လုပ္ေဆာင္္
ေဆာင္းပါး - Agga
ဒီမိုကေရစီအစိုးရလို ့ေျပာလာၾကတဲ့ လြန္ခဲ့ဲ့တဲ့၃ႏွစ္ေလာက္ကစျပီး လူမ်ဳိးစုေတြရဲ ့နာမယ္ေရွ ့မွာ လူမ်ဳိးျခား ေတြရဲ ့သေကၤတေရွ ့စီးေတြမထည့္ဖို ့အထူးသျဖင့္ ဦး ေဒၚေတြအစား ကရင္ျဖစ္ရင္ ေစာ မန္း ေနာ္ နန္းစတာေတြကိုအမွန္အတိုင္းထည့္ေပးဖို ့ အီးေမးလ္ နဲ ့မီဒီယာ တခ်ဳိ ့မွာ က်ေနာ္ေ၀စာေတြမွ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဥပေဒေအာက္က ကရင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအေတြ အျပင္ မြန္၊ သ်ွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္နီ၊ ရခိုင္၊ အဲန္အဲလ္ဒီ၊ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဒီဖီအဲန္အက္စ္၊ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္စ္၊ ၾကံ ့ဖြံ ့၊ သမၼတ စတဲ့ ရသမွ် ဆိုရွယ္မီဒီယာလိပ္စာေတြကေနျပီးေတာ့ လဲ ကြန္မန္ ့ေတြအျဖစ္ညတိုင္းနီးပါးျဖန္ ့ေပးခဲ့ပါတယ္။
မၾကာခင္မွာ ဒီကိစၥအတြက္ ကရင္ ၄ပါတီကေနပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွုေတြကိုေတြ ့လာရတယ္။ ေနာက္မၾကာခင္မွာဘဲ ခ်င္း အဖြဲ ့အစည္းေတြဒီကိစၥကို ေျပာလာၾကတယ္။ သွ်မ္းနီေတြနဲ ့မြန္ေတြဘက္မွာလဲ ဒီအေရးဟာအသက္၀င္အားေကာင္းလာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လြွတ္ေတာ္မွာေျပာၾကဆိုၾကတဲ့အဆင့္ကိုေရာက္တယ္။
ဒီလိုျဖစ္လာတာကို လိုလားမွာမဟုတ္တဲ့ စစ္တပ္လက္ေ၀ခံဦးသိန္းစိန္အစိုးရဘက္ကဘာေတြတုံ ့ျပန္မယ္ဆိုတာကို ၾကိဳတင္ခန္ ့မွန္းၾကည့္ရာမွာ သူတို ့ခုလက္ရွိလုပ္ေနသလို တိုင္းရင္းသားနာမယ္သေကၤတအစိတ္စိတ္အမြွာမြွာခြဲပစ္မယ္ ဆိုတာကိုတြက္မိခဲ့ပါတယ္။ ဒီနည္းက တိုင္းရင္းသား ၇ျပည္နယ္ကို ၁၃၅မ်ဳိးခြဲျခားလိုက္တဲ့ နည္းနဲ့တထပ္ထည္းပါဘဲ။
ဒီနည္းက တိုင္းရင္းလူမ်ဳိးစုတစုစီအတြင္းအခ်င္းခ်င္းစိတ္၀မ္းကြဲေသြးအခြဲႏိုင္ဆံုးနည္းျဖစ္လို ့ပါဘဲ။
ဒီေတာ့ ကရင္အပါအ၀င္ညီေနာင္တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုအားလံုးကို က်ေနာ္အၾကံေပးခ်င္တာတခုကိုတင္ျပပါရေစ။
မိမိလူမ်ဳိးအတြင္းမွာရွိတဲ့ လူမ်ဳိးကြဲေတြက သူတို ့ရဲ ့မူလရွိျပီးသားသီးျခားေရွ ့စီးသေကၤတေတြကို သံုးခ်င္ရင္ သံုးခြင့္ေပးလိုက္ပါ။ သူ ့လက္ရွိ အေျခအေနအရျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အသိစိတ္ဓါတ္နားလည္မွဳအဆင့္အတန္းနဲ့သူတို ့ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ၾကပါေစ။
ဒီကိစၥေတြကို ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုျဖစ္လာတဲ့အခါဗဟိုအစိုးရရဲ ့ေသြးခြဲ ပေယာဂလုံး၀မပါေစဘဲ ျပည္နယ္တခုစီရဲ ့ အတြင္းေရးကိစၥအျဖစ္ အခ်င္းခ်င္းညွိႏွဳိင္းရင္ အေျဖရွာရမခက္ပါ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္တပ္လက္ေ၀ခံအစိုးရကအဓိကဆူးေညာင့္ခလုတ္ျဖစ္ေနတာမို ့တိုင္းရင္းသားေတြ
လွဳပ္ေလ နစ္ေလျဖစ္သြားပါမယ္။ အခု အဓိကအေရးအၾကီးဆံုးဟာ တိုင္းရင္းသားမွန္သမွ်ရဲ ့နာမယ္ေရွ ့မွာ ဦးေတြေဒၚေတြနဲ့ အစားထိုးလွီးလြွဲ အုပ္စီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခံရတာကေနလြတ္ေျမာက္ဖို ့တခုထဲပါ၊ ဒီနည္းက တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု လူဦးေရအခ်ဳိးအစား ကို အမွန္အတိုင္း ျပန္သိလာမဲ့နည္းျဖစ္တယ္။
ခုဆိုတိုင္းရင္းသားေတြ စုစုေပါင္း ၃၀%ဘဲရွိေတာ့တယ္လို ့မီဒီယာေရာ ဆိုင္ရာအစိုးရအဖြဲ ့အစည္းတခ်ဳိ ့ကပါစေျပာေနၾကျပီ။ ဒါဟာ ညီေနာင္တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းေတြအၾကားမွာ လူမ်ဳိးေရးအသာစီးရသထက္ရဖို ့အတြက္ စိတ္ဓါတ္ေဗဒသက္ေရာက္မွဳပ်င္းထန္တဲ့သူတို ့လုပ္ေနၾက လွည့္ကြက္တခုပါ။ ဒါဟာသူတို ့ရဲ ့အေတာမသတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ လူမ်ဳိးေရးတကုိယ္ေကာင္းစိတ္ဓါတ္တခုပါ။ ဒီေနရာမွာ သမိုင္းၾကာင္းေလးကိုနဲနဲျပန္ေႏြွးဖို ့လိုတာမို ့ေျပာပါရေစ။ အဂၤလိပ္ေခတ္အစဦးပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္က ဘားမားဆိုျပီးကင္ပြန္းတပ္ေခၚဆိုလိုက္တဲ့
ဘားမားဆိုတဲ့ အင္ပါယာမွာ ဗမာလူမ်ဳိးေတြကအထင္ရွားဆံုးျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူဦးေရအရၾကည့္ရင္ ေအာက္ပိုင္းကိုလြမ္းမိုးထားခဲ့တဲ ့မြန္ရယ္ အေရွ ့နဲ ့ေျမာက္မွာ နယ္စားပယ္စားေတြျဖစ္ေနၾကတဲ့ သွ်မ္း အေနာက္ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္းတေလွ်ာက္ကိုမင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ရခိုင္စတဲ ့လူမ်ဳိးေတြထက္ ဗမာက ပိုမ်ားမယ္လို ့
အဂ္လိပ္ကထင္ျမင္ခန္ ့မွန္းခဲ့ပါတယ္။ အဂ္လိပ္ေခတ္မွာေရာ ဂ်ပန္ေခတ္မွာပါ သူတို ့အစိုးရရံုးစိုက္ရာ ျမိဳ ့ျပေတြကိုအေျခခံတဲ့ သန္းေကာင္းစာရင္းအၾကမ္းေတြကိုေကာက္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကလဲ ဗမာလူမ်ဳိးကပိုမ်ားျပီး တျပည္လံုးရဲ ၃၀%ထက္မနဲရွိမယ္ဆိုတာကိုအၾကမ္းဖ်င္းေျပာဆိုမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးႏွစ္ပိုင္းအတြင္းမွာဘဲ ဗမာလူမ်ဳိးက ၄၀%နဲ ့က်န္တာက တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုလို ့ေျပာၾကျပန္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ တိုင္း(၇)တိုင္းျပည္နယ္(၇)လို ့အညီအမွ်ခြဲလိုက္ျပီး လူဦးေရကိုလဲ ၅၀-၅၀ ျဖစ္သေရာင္ပံုေဖၚလာခဲ့တယ္။
ေန၀င္းမဆလစစ္အစိုးရေခတ္မွာေတာ့ဂဏန္းအေရအတြက္ေတြေျပာင္းျပန္စျဖစ္လာတယ္။ တိုင္းရင္းသား ၄၀% ဗမာ ၆၀% လို ့ေျပာဆိုလာၾကတယ္။ ခု စစ္တပ္လက္ေ၀ခံဦးသိန္းစိန္အစိုးရေခတ္ေရာက္ေတာ့ တိုင္းရင္းသား ၃၀% ဗမာ၇၀%လို ့စေျပာေနၾကျပီ။ ဒါဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြနည္းမ်ဳိးစံု ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံရမွဳအရွိန္ အဟုန္ျမင့္မားပ်င္းထန္မွဳကိုထင္ထင္ရွားရွားျပေနတဲ့အခ်က္ဘဲ။ ဒီႏွဳန္းနဲ့သြားေနရင္ ေနာက္ဆယ္စုႏွစ္ တခု ႏွစ္ခု အတြင္းမွာ တိုင္းရင္းသား ၅% ဗမာ ၉၅% ျဖစ္လာမွာကိုသခ်ာၤနည္းနဲ့တြက္ၾကည့္ႏိုင္တယ္။
ပေဒသရာဇ္မင္းအဆက္ဆက္-အစိုးရအဆက္ဆက္နဲ့ သူတို ့ရဲ ့အထံုဗီဇ အေမြခံ အလိုတူအလိုပါေတြဟာ တိုင္းျပည္စည္းလံုးဖို ့ လူတမ်ဳိးတည္းရွိေနရမယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီယံုၾကည္ခ်က္ေတြတူေနသလို နယ္ပယ္အသီးသီးကေန နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကလဲတူေနတယ္။ ဒီေတာ့ေခတ္အဆက္ဆက္ ဒီသေဘာတရားနဲ ့လုပ္ေဆာင္ခဲ့မွဳေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တဲ့ သက္ေရာက္မွဳမွန္သမွ်ကို ရပ္တန္ ့ဖို ့
က်ေနာ္တို ့တိုင္းရင္းသားညီကိုလူမ်ဳိးစုအားလံုးက ကိုယ့္နာမယ္ေရွ ့မွာ ဦးေတြေဒၚေတြကိုျဖဳတ္ပစ္ျခင္းဟာ စိတ္ဓါတ္အရေရာလက္ေတြ ့အရပါ အထိေရာက္ဆံုးနည္းျဖစ္ျပီး လက္ရွိဖြဲ ့စည္းပံုဥပေဒနဲ့ ဌာနဆိုင္ရာ အက္ဥပေဒပုဒ္မတခုတေလကိုမွ်ေဖါက္ဖ်က္စရာလဲမလိုတဲ့လွဳပ္ရွားမွုျဖစ္တာမို ့- လူအားလံုးက မိမိေန ့စဥ္ဘ၀အေနအထားမပ်က္တဲ့နည္းေတြနဲ ့ ဒီအေရးအခင္းကိုပါ၀င္ျပိး ကိုယ့္လူမ်ဳိးအေရ
အတြက္ေျခမွဳန္းေဖ်က္ဖ်က္ခံေနရမွဳကေန ေက်ာ္လြန္ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
လူမ်ဳိးကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ရာမွာ ဘာသာစကားစာေပ နဲ့၀တ္စားဆင္ယင္မွဳေတြကိုသြားျပီး ထိပါးရိပါးလုပ္တာက ခါးသီးတဲ့ခံစားခ်က္နဲ့ ပ်င္းထန္တဲ့အသက္စြန္ ့တုံ ့ျပန္ွဳေတြက်ယ္က်ယ္ျပန္ ့ျပန္ ့ျဖစ္ပြားလာေစမွာမို ့ အဲလိုလုပ္မဲ့အစား သန္းေကာင္စာရင္းမွာ လူမ်ဳိးမေပၚေအာင္လုပ္လိုက္တာက အလြန္ ့အလြန္လြယ္ကူျပီး အလြန္ ့အလြန္ထိေရာက္တဲ့နည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းဟာ တျပည္လံုး ငလွ်င္လွဳပ္သလိုလွဳပ္ခါသြားေစေလာက္ေအာင္ၾကီးမားတဲ့ ျပသနာၾကီးတခုကို သာမန္အစိုးရဌာနခြဲေလးတခုကေန ရံုးစာေရးေလာက္အဆင့္ ကေနျပီး ေန ့စဥ္ပံုမွန္လုပ္ေနက်
အေသးဖြဲတာ၀န္ေလးတခုလို အလြယ္တကူ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့နည္းပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေလာက္အလြယ္တကူ လုပ္လို ့ရတဲ့ နည္းနာေအာက္မွာ တိုင္းရင္းသားေတြ မ်ဳိးေပ်ာက္လုျပီေလ။
ကိုယ့္အမ်ဳိးသား၀တ္စံုေလးကိုယ္၀တ္ခြင့္ရလို ့ၾကည္ႏူးေနတဲ ့ အသင္ဟာ သင့္ရဲ ့လူမ်ဳိးစာရင္းမွာပါပါရဲ ့လား။
ဗမာစကားကိုမပီကလာ ပီကလာေျပာရင္း ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာကိုယ့္ဘာသာစကားေျပာခြင့္ရေနသူ အသင္ဟာ သင့္ရဲ ့လူမ်ဳိးစာရင္းမွာပါပါရဲ ့လား။ ရိုးရာအကေတြကိုကျပသီဆိုိရင္း ရြွင္ျမဴးေနတဲ့ အသင္ဟာ အသင္ဟာ သင့္ရဲ ့လူမ်ဳိးစာရင္းမွာပါပါရဲ ့လား။ တကယ္ေတာ့ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးဆိုတာ မ်ဳိးရိုးဇာတိကိုအေျခခံတဲ့ သဘာ၀အဖြဲ ့အစည္းၾကီးတခုပါ။
သင္ဘာအ၀တ္အစားဘဲ၀တ္၀တ္၊ဘာစကားဘဲေျပာေျပာ ျပီးေတာ့ဘယ္အကဘဲကက သင့္လူမ်ဳိးစာရင္းမွာသင္မပါရင္ သင္ဟာ သင့္လူမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီနည္းနဲ ့သင္ဟာ သင့္လူမ်ဳိးကို ကိုယ္တိုင္ေဖ်ာက္ဖ်က္ေနသူလဲျဖစ္ေနပါမယ္။
သန္းေကာင္စာရင္းဟာ သင့္လူမ်ဳိးရဲ ့အေလးထားေလာက္တဲ့ တရား၀င္အင္အားပါဘဲ။
သန္းေကာင္စာရင္းဟာ သင့္လူမ်ဳိးေတြရဲ ေလးစားေလာက္တဲ့့စုစည္းမွဳအဆင့္အတန္းကိုလဲျပေနတာပါဘဲ။
“ေျမျမိဳ၍ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္၊ လူၿမိဳ၍သာ လူမ်ိဳးေပ်ာက္သည္” ဆိုတဲ့ ဆိုင္းပုဒ္ေတြကို လ၀ကရံုးတိုင္းမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္
လ၀ကအမွဳထမ္းေတြက လူျမိဳလုပ္ငန္းကို၀တၱရားအျဖစ္မပ်က္မကြက္လုပ္ေဆာင္္ၾကဖို ့ေသြးထိုး ေက်ာက္တိုင္ေတြအျဖစ္စိုက္ထူထားဆဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဆိုင္းပုဒ္ပါၾသ၀ါဒကိုကိုင္စြဲျပီး လ၀ကအမွဳထမ္းေတြက တိုင္းရင္းသားေတြကို လူျမိဳေရးလုပ္ေနၾကဆဲလဲဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ဘယ္လူမ်ဳိးကဘယ္လူမ်ဳိးကိုမွ မျမိဳေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးရမွာက လ၀က အမွုထမ္းအဆင့္ဆင့္ရဲ ့ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္နဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚေကာက္က်စ္စင္းလဲမွုကင္းစင္တဲ့စိတ္ဓါတ္သဘာ၀ေတြအေပၚမွာအဓိကတည္ေနပါတယ္ခင္ဗ်ား....
အမွန္တရားကိုေလးစားလွ်က္
Agga
သန္းေခါင္စာရင္းတြင္ ကရင္တစ္မ်ဳိးတည္းသာ ထည့္သြင္းရန္ ကရင္ေရးရာဝန္ႀကီးမ်ား တိုက္တြန္း
ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၆ ရက္၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္။ နန္းေခ်ာင္ေဖာ့
၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ တျပည္လုံးသန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူရာ၌ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားအားလုံး တစ္စုတစ္စည္းတည္း ျဖစ္ေစေရးအတြက္ ေကာက္ခံခ်ိန္အတြင္း မိမိလူမ်ဳိးကုိ ကရင္(ကုတ္သေကၤတနံပါတ္ ၃၀၁ )တြင္ ထည့္သြင္းၾကရန္ ကရင္ေရးရာဝန္ႀကီးမ်ားက တိုက္တြန္းထားေၾကာင္း သိရသည္။
ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔က အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္၊ နံ႔သာကုန္းရပ္ကြက္ အမွတ္ (၇)၊ ဘူတာ႐ုံးလမ္း အစည္းအေဝး ခန္းမ၌ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားပါဝင္သည့္ အစည္းအေဝးတစ္ရပ္တြင္ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ကရင္ေရးရာဝန္ႀကီးမ်ားက ထိုသို႔ တိုက္တြန္းေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ပဲခူးတုိင္းေဒသႀကီး ကရင္တိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီး ေစာဂ်ဴပလီစံလွက “ကရင္ဟာ ကရင္ဆိုတာပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ေလ။ အခုသန္းေခါင္စာရင္းမွာ ကရင္မ်ဳိးႏြယ္စုေတြ သတ္မွတ္ထားတာက အရင္ေပၚလစီအရ ျဖစ္ေပမယ့္ ရႈပ္ေထြးမႈေတြျဖစ္တာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အဲလိုတိုက္တြန္းခဲ့တာျဖစ္တယ္”ဟု ေကအုိင္စီသုိ႔ ေျပာဆုိသည္။
အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္၊ နံ႔သာကုန္းရပ္ကြက္တြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ယင္းအစည္းအေ၀းတြင္ ကရင္၀န္ႀကီးမ်ားအပါအ၀င္ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး(KNU)ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ ပဒို ေစာတာဒို႔မႉး၊ သမိုင္း အၿငိမ္းစားပါေမာကၡ ေစာထြန္းေအာင္ခ်ိန္ႏွင့္ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးအဖြဲ႔မ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စုစုေပါင္း ၂၆ ဦး တက္ေရာက္ခဲ့ သည္ဟု သိရသည္။
အစည္းအေ၀းသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သူ ကရင္တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီး ေစာထြန္းေအာင္ျမင့္က ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၂ရက္၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔၌ ေနျပည္ေတာ္တြင္ တႏုိင္ငံလံုးရွိ တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးမ်ားေတြ႔ဆံုခဲ့စဥ္ သန္းေခါင္းစာရင္းေကာက္ခံသည့္အခါ လူမ်ဳိးအလိုက္ ပင္မလူမ်ဳိးတြင္သာ တစ္စုတစ္စည္းတည္း စာရင္းသြင္းသင့္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ကရင္ေရးရာ၀န္ႀကီးမ်ား၏ တိုက္တြန္းခ်က္မ်ားအေပၚ ကရင္အမ်ိဳးသမီးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတတ္ေရးအဖြဲ႔(KWEG)မွ ဒါ႐ိုက္တာ ေနာ္စူစဲန္နာ လွလွစိုးက “က်မအျမင္ကေတာ့ ကရင္မ်ဳိးႏြယ္စုအလိုက္ ညိွႏိႈင္းဖို႔ အဆင္မေျပေတာ့တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ မ်ဳိးႏြယ္စုလိုက္မခြဲဘဲ ကရင္လို႔သာ သန္းေခါင္စာရင္းမွာထည့္ဖုိ႔ လုပ္သြားရမွာ ထင္ပါတယ္”ဟု ေကအုိင္စီသုိ႔ ေျပာဆိုသည္။
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမည့္ အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဇန္န၀ါရီ ဒုတိယအပတ္အတြင္းက ဖားအံၿမိဳ႕၌ ကရင္ကိုယ္စားလွယ္ သံုးရာနီးပါးတတ္ေရာက္သည့္ အစည္းအေ၀းအၿပီးတြင္ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္ တေစာင္ထုတ္ျပန္ခဲ့သလို လူမ်ိဳးစုသတ္မွတ္ျခင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေစရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေသးသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပုိင္း ဆုိရွယ္လစ္အစိုးရလက္ထက္က ၁၉၇၃ ခုႏွစ္၌ တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္၌ တစ္ႀကိမ္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူခဲ့ကာ ႏွစ္ေပါင္း (၃၀)ေက်ာ္အၾကာတြင္ ယခုလို ျပန္လည္ေကာက္ယူ ရန္ စီစဥ္လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ တျပည္လုံးသန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူရာ၌ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားအားလုံး တစ္စုတစ္စည္းတည္း ျဖစ္ေစေရးအတြက္ ေကာက္ခံခ်ိန္အတြင္း မိမိလူမ်ဳိးကုိ ကရင္(ကုတ္သေကၤတနံပါတ္ ၃၀၁ )တြင္ ထည့္သြင္းၾကရန္ ကရင္ေရးရာဝန္ႀကီးမ်ားက တိုက္တြန္းထားေၾကာင္း သိရသည္။
ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔က အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္၊ နံ႔သာကုန္းရပ္ကြက္ အမွတ္ (၇)၊ ဘူတာ႐ုံးလမ္း အစည္းအေဝး ခန္းမ၌ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားပါဝင္သည့္ အစည္းအေဝးတစ္ရပ္တြင္ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ကရင္ေရးရာဝန္ႀကီးမ်ားက ထိုသို႔ တိုက္တြန္းေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ပဲခူးတုိင္းေဒသႀကီး ကရင္တိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ႀကီး ေစာဂ်ဴပလီစံလွက “ကရင္ဟာ ကရင္ဆိုတာပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ေလ။ အခုသန္းေခါင္စာရင္းမွာ ကရင္မ်ဳိးႏြယ္စုေတြ သတ္မွတ္ထားတာက အရင္ေပၚလစီအရ ျဖစ္ေပမယ့္ ရႈပ္ေထြးမႈေတြျဖစ္တာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အဲလိုတိုက္တြန္းခဲ့တာျဖစ္တယ္”ဟု ေကအုိင္စီသုိ႔ ေျပာဆုိသည္။
အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္၊ နံ႔သာကုန္းရပ္ကြက္တြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ယင္းအစည္းအေ၀းတြင္ ကရင္၀န္ႀကီးမ်ားအပါအ၀င္ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး(KNU)ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ ပဒို ေစာတာဒို႔မႉး၊ သမိုင္း အၿငိမ္းစားပါေမာကၡ ေစာထြန္းေအာင္ခ်ိန္ႏွင့္ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးအဖြဲ႔မ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား စုစုေပါင္း ၂၆ ဦး တက္ေရာက္ခဲ့ သည္ဟု သိရသည္။
အစည္းအေ၀းသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သူ ကရင္တိုင္းရင္းသားေရးရာ၀န္ႀကီး ေစာထြန္းေအာင္ျမင့္က ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၂ရက္၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔၌ ေနျပည္ေတာ္တြင္ တႏုိင္ငံလံုးရွိ တိုင္းရင္းသားေရးရာ ၀န္ႀကီးမ်ားေတြ႔ဆံုခဲ့စဥ္ သန္းေခါင္းစာရင္းေကာက္ခံသည့္အခါ လူမ်ဳိးအလိုက္ ပင္မလူမ်ဳိးတြင္သာ တစ္စုတစ္စည္းတည္း စာရင္းသြင္းသင့္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ကရင္ေရးရာ၀န္ႀကီးမ်ား၏ တိုက္တြန္းခ်က္မ်ားအေပၚ ကရင္အမ်ိဳးသမီးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတတ္ေရးအဖြဲ႔(KWEG)မွ ဒါ႐ိုက္တာ ေနာ္စူစဲန္နာ လွလွစိုးက “က်မအျမင္ကေတာ့ ကရင္မ်ဳိးႏြယ္စုအလိုက္ ညိွႏိႈင္းဖို႔ အဆင္မေျပေတာ့တဲ့ အခ်ိန္က်မွ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ မ်ဳိးႏြယ္စုလိုက္မခြဲဘဲ ကရင္လို႔သာ သန္းေခါင္စာရင္းမွာထည့္ဖုိ႔ လုပ္သြားရမွာ ထင္ပါတယ္”ဟု ေကအုိင္စီသုိ႔ ေျပာဆိုသည္။
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမည့္ အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဇန္န၀ါရီ ဒုတိယအပတ္အတြင္းက ဖားအံၿမိဳ႕၌ ကရင္ကိုယ္စားလွယ္ သံုးရာနီးပါးတတ္ေရာက္သည့္ အစည္းအေ၀းအၿပီးတြင္ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္ တေစာင္ထုတ္ျပန္ခဲ့သလို လူမ်ိဳးစုသတ္မွတ္ျခင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေစရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေသးသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပုိင္း ဆုိရွယ္လစ္အစိုးရလက္ထက္က ၁၉၇၃ ခုႏွစ္၌ တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္၌ တစ္ႀကိမ္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူခဲ့ကာ ႏွစ္ေပါင္း (၃၀)ေက်ာ္အၾကာတြင္ ယခုလို ျပန္လည္ေကာက္ယူ ရန္ စီစဥ္လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
Wednesday, February 26, 2014
ဘယ္လမ္းေရြးလဲ......
ေဆာင္းပါး - Agga
အပစ္ရပ္ကာလ တကယ္လုပ္ေနတဲ့ဖြံ ့ျဖိဳးေရးဆိုတာက လမ္းေဖါက္ျပီး ရႏိုင္သမွ်ေဒသထြက္သယံဇာတေတြကို ျပည္မသယ္ထုတ္သြားတာရယ္..နယ္စပ္
ကပ္ေနတဲ့ ထိုင္းကုပၼဏီၾကီးေတြဆီကေန အဆင့္ဆင့္ လဘ္ေပးလဘ္ယူစနစ္နဲ ့
ကန္ထရိုက္ေပးျပီး ျပည္ပသယ္ထုတ္သြားတာေတြရယ္၊ ေဒသခံလူမ်ဳိးစံုတိုင္းရင္းသားေတြရဲ ့ လုပ္ကြက္ေကာင္းမွန္သမွ်ကို ဗဟိုကခရိုနီၾကီးေတြလက္ထဲထိုးအပ္တာေတြရယ္၊ အစိုးရရံုးေတြ၊တပ္ေတြနယ္ေျမကို လူမ်ဳိးစုနယ္ေျမေတြထဲအလြယ္တကူခဲ် ့ထြင္ေနၾကတာရယ္.ဒါေတြပါဘဲ၊
ဒါေတြကို အပစ္ရပ္ကိစၥ တခန္းမရပ္ခင္ ကမန္းကတန္းလုပ္ေနၾကတာလဲ အမ်ားသိေနျမင္ေနၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးက်န္ရစ္ခဲ့မွာက သဘာ၀အကာအကြယ္ေတြပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္ကုန္တဲ့ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ ေကနဲန္ယူ နယ္ေျမဆိုတာပါ..
ဘယ္လိုအကာအကြယ္မ်ဳိးနဲ ့ေကအဲန္ယူဆက္ျပီးရပ္တည္ႏိုင္မလဲဆိုတာ.စဥ္းစားအေျဖရွာလို ့မရေသးဘူး..
စကားမစပ္-ဗမာညီေနာင္ေတြကိုလဲတခုေတာင္းဆိုခ်င္တယ္..
ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ကိုကိုင္စြဲျပီး တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြမွာ တိုင္းရင္းသားဘာသာစာေပဖြံ ့ျဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ ၀ိုင္းျပီးကာကြယ္ေပးပါ...ကရင္နယ္မွာကရင္စကားေျပာဖို ့က်ဳိးစား..
သွ်မ္းနယ္ ၊ မြန္နယ္ ကခ်င္နယ္ေတြမွာအေျခခ်ေနထိုင္တာျဖစ္ရင္လဲ သူတို ့စကားနဲ ့ယဥ္ေက်းမွဳဓေလ့ေတြကို၀ိုင္း၀န္းထိမ္းသိမ္းေျမေတာင္ေျမွာက္ေပး။ သူတို ့ရဲ ့ေက်ာင္းေတြမွာ သူတို ့ရဲ ့
အမ်ဳိးသားသီးခ်င္းေတြဆိုၾကတာ၊ သူတို ့ရဲ ့အမ်ဳိးသားအလံေတြစိုက္ထူၾကတာ၊ သူတို ့ရဲ ့အမ်ဳိးသားသမိုင္းေတြကိုသင္ယူၾကတာေတြကိုလဲ အားေပး။ မွတ္ပံုတင္လုပ္တဲ့အခါေတြမွာလဲ
ဗမာသေကၤတကိုသူတို ့လူမ်ဳိးသေကၤတအစားထိုးသံုးျပီးႏိုင္ထက္စီးနင္းမလုပ္ၾကဖို ့ဗမာအခ်င္းခ်င္းအသိေပးၾက။ ဒီကိစၥေတြက ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ဗမာအခ်င္းခ်င္းေျပာၾကတာက ပိုေကာင္းတယ္.လူမ်ဳိးစုေတြသူတို ့ဖါသူတို ့ေျပာၾကရင္စိန္ေခၚသလိုျဖစ္ေနမွာမို ့စစ္ပြဲေတြမဆံုးႏိုင္ဘူး။
ဗမာေတြအဲလိုစိတ္ဓါတ္ျမင့္မားတဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြရွိခဲ့ရင္
တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းတာၾကာပါျပီ။ တိုင္းရင္းသားစာေပယဥ္က်းမွဳေတြကိုအားေပးလို ့ဗမာ
စာေပယဥ္ေက်းမွဳမတိမ္ေကာသြားႏိုင္ပါဘူး။ အဲလိုမလုပ္ရင္ေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြမၾကာခင္နိဂုဏ္းခ်ဳပ္သြားမွာကို ဗမာေတြကလဲကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိဖို ့လိုတယ္။ ခုေတာင္ တိုင္းရင္းသားအားလံုးေပါင္း ၃၀%ဘဲက်န္တယ္လို ့မီဒီယာေတြကေျပာေနၾကျပီ။
တိုင္းရင္းသားေတြကို ဗမာျပည္သူေတြက အထက္ကေျပာသလိုအားေပးအားေျမွာက္မလုပ္ဘဲ အစိုးရအဆက္ဆက္ရဲ ့တိုင္းရင္းသားေမွးမွိန္ေရးလုပ္ရပ္ေတြကိုဘဲ ၀ိုင္းလုပ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္
ဗမာနဲ့တိုင္းရင္းသားေတြအၾကား ဆက္ႏြယ္မွဳဟာကိုလိုနီပိုင္ရွင္လူမ်ဳိးနဲ ့ကိုလိုနီလက္ေအာက္ခံလူမ်ဳိးေတြရဲ ့အေနအထားမ်ဳိးျဖစ္ေနတာမို ့စစ္မွန္တဲ့ေသြးစည္းညီညြတ္မွဳမေျပာနဲ ့
မိတ္ေဆြျဖစ္ဖို ့ေတာင္ သေဘာတရားအရၾကည့္ရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြကိုဘယ္တိုင္းတပါးႏိုင္ငံကမွ ဗမာေလာက္ေျခမွဳန္းဖ်က္ဆီးပစ္ေနတာေတြမရွိတဲ့အေနအထား
ကဆက္လက္ရွင္သန္ေနမယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေမွ်ာ္အျမင္ၾကီးတဲ့ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ဗမာနဲ့တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြအၾကားခုလိုျဖစ္ရွိေနတဲ့အေနအထားကို
လူမ်ဳိးေရးျပသနာမျဖစ္ေစခ်င္လို ့ မေကာင္းမွန္သမွ် ဗမာျပည္သူေတြလက္ခ်က္မဟုတ္ဘူး.စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ရဲ ့
လုပ္ရပ္ေတြသာျဖစ္တယ္လို ့ေၾသာ၀ါဒေတြေပးျပီး ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကိုယ္ထိမ္းထားၾကပါတယ္။
လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားတိုးတက္မွဳကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ခုဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြပါ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္တရားမွ်တမွဳကိုပိုေပးႏိုင္မယ့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုျဖစ္လာေရးလူထုဆႏၵျပပြဲေတြ မျပတ္လုပ္ေနၾကတာေတြ ့ရတယ္။ အဲဒီလွဳပ္ရွားမွဳကို ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ဗမာေတြအားလံုး ကိုယ္တတ္တဲ့နည္းနဲ ့ပါ၀င္အားေပးၾကဖို ့လိုတယ္။ ဒီနည္းနဲ ့ဗမာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားညီေနာင္လူမ်ဳိးစုေတြအေပၚ လူမ်ဳိးေရးစာနာစိတ္ရွိေၾကာင္း ခ်စ္ခင္ေလးစားမွဳရွိေၾကာင္းအျပင္
တရားမွ်တမွဳကိုတကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏွဳိးေၾကာင္းျပသႏိုင္တယ္။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့မေျပာမျဖစ္ေျပာလိုက္ခ်င္တာေလးတခုရွိပါတယ္.. ဗမာညီကိုေတြကတိုင္းရင္းသားအေရးျဖစ္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုေဖၚေဆာင္ေရးအပါအ၀င္ ၂၀၀၈ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ကို တိုင္းရင္းသားေတြကိုယ္စား ဆႏၵျပေတာင္းဆိုမွဳေတြ ခုလိုေန ့စဥ္ျဖစ္ေပၚလာေနခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္အတြက္ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုခံစစ္ဆင္ႏွြဲခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္း တခ်ဳိ ့-အထူးသျဖင့္ ေကအဲန္ယူေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ့က
အပစ္ရပ္ျပီး မိမိနယ္ေျမကိုခရိုနီလက္အပ္ေရး ဘက္ဦးတည္ေနတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြထဲကရုန္းမထြက္ႏိုင္ျဖစ္ေနေသးတဲ့ အရိပ္အေျခေတြကထင္းထင္းျမင္ေနရတုန္းဘဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံျပည္သူလူထုတရပ္လံုးရဲ့လက္ရွိႏိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းဟာ ၂၀၀၈ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ေျမာက္ေရးျဖစ္ျပီး ဒါဟာ လူမ်ဳိးစုအားလံုးရဲ ့အက်ဳိးစီးပြားနဲ ့
ကိုက္ညီျပီးပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ လိုင္းတလိုင္းျဖစ္လာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ -----
ဒီ ေရစီးေၾကာင္းၾကီးကိုေျခဖ်က္ဖို ့ စစ္တပ္လက္ေ၀ခံဦးသိန္းစိန္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းေတြကို အပစ္ရပ္လဘ္ထိုးသိမ္းသြင္းျပီး စင္ျပိဳင္ေရစီးေၾကာင္းအင္အားကိုစုစည္းတိုးျမွင့္ုေနတယ္..
က်ေနာ္တို ့ကရင္ေတြနဲ ့ ညီကိုလူမ်ဳိးစုေတြအဖို ့ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ့္လယ္ပင္းကိုယ္ၾကိဳးကြင္းစြတ္ျဖစ္မဲ့ ဘက္ကိုဘာအေၾကာင္းနဲ ့ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္လိုမ်ား မ်က္ေစ့ရြံ ့ပိတ္ျဖစ္ေနလို့ သြားျပီးပူးေပါင္းရမွာလဲဗ်ာ..
ကာယကံရွင္တဦးဦးရဲ ့အေျဖကိုၾကားခြင့္ရွိရင္ခ်င္ပါတယ္....
Agga
အပစ္ရပ္ကာလ တကယ္လုပ္ေနတဲ့ဖြံ ့ျဖိဳးေရးဆိုတာက လမ္းေဖါက္ျပီး ရႏိုင္သမွ်ေဒသထြက္သယံဇာတေတြကို ျပည္မသယ္ထုတ္သြားတာရယ္..နယ္စပ္
ကပ္ေနတဲ့ ထိုင္းကုပၼဏီၾကီးေတြဆီကေန အဆင့္ဆင့္ လဘ္ေပးလဘ္ယူစနစ္နဲ ့
ကန္ထရိုက္ေပးျပီး ျပည္ပသယ္ထုတ္သြားတာေတြရယ္၊ ေဒသခံလူမ်ဳိးစံုတိုင္းရင္းသားေတြရဲ ့ လုပ္ကြက္ေကာင္းမွန္သမွ်ကို ဗဟိုကခရိုနီၾကီးေတြလက္ထဲထိုးအပ္တာေတြရယ္၊ အစိုးရရံုးေတြ၊တပ္ေတြနယ္ေျမကို လူမ်ဳိးစုနယ္ေျမေတြထဲအလြယ္တကူခဲ် ့ထြင္ေနၾကတာရယ္.ဒါေတြပါဘဲ၊
ဒါေတြကို အပစ္ရပ္ကိစၥ တခန္းမရပ္ခင္ ကမန္းကတန္းလုပ္ေနၾကတာလဲ အမ်ားသိေနျမင္ေနၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးက်န္ရစ္ခဲ့မွာက သဘာ၀အကာအကြယ္ေတြပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္ကုန္တဲ့ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ ေကနဲန္ယူ နယ္ေျမဆိုတာပါ..
ဘယ္လိုအကာအကြယ္မ်ဳိးနဲ ့ေကအဲန္ယူဆက္ျပီးရပ္တည္ႏိုင္မလဲဆိုတာ.စဥ္းစားအေျဖရွာလို ့မရေသးဘူး..
စကားမစပ္-ဗမာညီေနာင္ေတြကိုလဲတခုေတာင္းဆိုခ်င္တယ္..
ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ကိုကိုင္စြဲျပီး တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြမွာ တိုင္းရင္းသားဘာသာစာေပဖြံ ့ျဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ ၀ိုင္းျပီးကာကြယ္ေပးပါ...ကရင္နယ္မွာကရင္စကားေျပာဖို ့က်ဳိးစား..
သွ်မ္းနယ္ ၊ မြန္နယ္ ကခ်င္နယ္ေတြမွာအေျခခ်ေနထိုင္တာျဖစ္ရင္လဲ သူတို ့စကားနဲ ့ယဥ္ေက်းမွဳဓေလ့ေတြကို၀ိုင္း၀န္းထိမ္းသိမ္းေျမေတာင္ေျမွာက္ေပး။ သူတို ့ရဲ ့ေက်ာင္းေတြမွာ သူတို ့ရဲ ့
အမ်ဳိးသားသီးခ်င္းေတြဆိုၾကတာ၊ သူတို ့ရဲ ့အမ်ဳိးသားအလံေတြစိုက္ထူၾကတာ၊ သူတို ့ရဲ ့အမ်ဳိးသားသမိုင္းေတြကိုသင္ယူၾကတာေတြကိုလဲ အားေပး။ မွတ္ပံုတင္လုပ္တဲ့အခါေတြမွာလဲ
ဗမာသေကၤတကိုသူတို ့လူမ်ဳိးသေကၤတအစားထိုးသံုးျပီးႏိုင္ထက္စီးနင္းမလုပ္ၾကဖို ့ဗမာအခ်င္းခ်င္းအသိေပးၾက။ ဒီကိစၥေတြက ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ဗမာအခ်င္းခ်င္းေျပာၾကတာက ပိုေကာင္းတယ္.လူမ်ဳိးစုေတြသူတို ့ဖါသူတို ့ေျပာၾကရင္စိန္ေခၚသလိုျဖစ္ေနမွာမို ့စစ္ပြဲေတြမဆံုးႏိုင္ဘူး။
ဗမာေတြအဲလိုစိတ္ဓါတ္ျမင့္မားတဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြရွိခဲ့ရင္
တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းတာၾကာပါျပီ။ တိုင္းရင္းသားစာေပယဥ္က်းမွဳေတြကိုအားေပးလို ့ဗမာ
စာေပယဥ္ေက်းမွဳမတိမ္ေကာသြားႏိုင္ပါဘူး။ အဲလိုမလုပ္ရင္ေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြမၾကာခင္နိဂုဏ္းခ်ဳပ္သြားမွာကို ဗမာေတြကလဲကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိဖို ့လိုတယ္။ ခုေတာင္ တိုင္းရင္းသားအားလံုးေပါင္း ၃၀%ဘဲက်န္တယ္လို ့မီဒီယာေတြကေျပာေနၾကျပီ။
တိုင္းရင္းသားေတြကို ဗမာျပည္သူေတြက အထက္ကေျပာသလိုအားေပးအားေျမွာက္မလုပ္ဘဲ အစိုးရအဆက္ဆက္ရဲ ့တိုင္းရင္းသားေမွးမွိန္ေရးလုပ္ရပ္ေတြကိုဘဲ ၀ိုင္းလုပ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္
ဗမာနဲ့တိုင္းရင္းသားေတြအၾကား ဆက္ႏြယ္မွဳဟာကိုလိုနီပိုင္ရွင္လူမ်ဳိးနဲ ့ကိုလိုနီလက္ေအာက္ခံလူမ်ဳိးေတြရဲ ့အေနအထားမ်ဳိးျဖစ္ေနတာမို ့စစ္မွန္တဲ့ေသြးစည္းညီညြတ္မွဳမေျပာနဲ ့
မိတ္ေဆြျဖစ္ဖို ့ေတာင္ သေဘာတရားအရၾကည့္ရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြကိုဘယ္တိုင္းတပါးႏိုင္ငံကမွ ဗမာေလာက္ေျခမွဳန္းဖ်က္ဆီးပစ္ေနတာေတြမရွိတဲ့အေနအထား
ကဆက္လက္ရွင္သန္ေနမယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေမွ်ာ္အျမင္ၾကီးတဲ့ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြက ဗမာနဲ့တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြအၾကားခုလိုျဖစ္ရွိေနတဲ့အေနအထားကို
လူမ်ဳိးေရးျပသနာမျဖစ္ေစခ်င္လို ့ မေကာင္းမွန္သမွ် ဗမာျပည္သူေတြလက္ခ်က္မဟုတ္ဘူး.စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ရဲ ့
လုပ္ရပ္ေတြသာျဖစ္တယ္လို ့ေၾသာ၀ါဒေတြေပးျပီး ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကိုယ္ထိမ္းထားၾကပါတယ္။
လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားတိုးတက္မွဳကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ခုဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြပါ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္တရားမွ်တမွဳကိုပိုေပးႏိုင္မယ့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုျဖစ္လာေရးလူထုဆႏၵျပပြဲေတြ မျပတ္လုပ္ေနၾကတာေတြ ့ရတယ္။ အဲဒီလွဳပ္ရွားမွဳကို ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ဗမာေတြအားလံုး ကိုယ္တတ္တဲ့နည္းနဲ ့ပါ၀င္အားေပးၾကဖို ့လိုတယ္။ ဒီနည္းနဲ ့ဗမာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားညီေနာင္လူမ်ဳိးစုေတြအေပၚ လူမ်ဳိးေရးစာနာစိတ္ရွိေၾကာင္း ခ်စ္ခင္ေလးစားမွဳရွိေၾကာင္းအျပင္
တရားမွ်တမွဳကိုတကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏွဳိးေၾကာင္းျပသႏိုင္တယ္။
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့မေျပာမျဖစ္ေျပာလိုက္ခ်င္တာေလးတခုရွိပါတယ္.. ဗမာညီကိုေတြကတိုင္းရင္းသားအေရးျဖစ္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုေဖၚေဆာင္ေရးအပါအ၀င္ ၂၀၀၈ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ကို တိုင္းရင္းသားေတြကိုယ္စား ဆႏၵျပေတာင္းဆိုမွဳေတြ ခုလိုေန ့စဥ္ျဖစ္ေပၚလာေနခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္အတြက္ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုခံစစ္ဆင္ႏွြဲခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္း တခ်ဳိ ့-အထူးသျဖင့္ ေကအဲန္ယူေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ့က
အပစ္ရပ္ျပီး မိမိနယ္ေျမကိုခရိုနီလက္အပ္ေရး ဘက္ဦးတည္ေနတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြထဲကရုန္းမထြက္ႏိုင္ျဖစ္ေနေသးတဲ့ အရိပ္အေျခေတြကထင္းထင္းျမင္ေနရတုန္းဘဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံျပည္သူလူထုတရပ္လံုးရဲ့လက္ရွိႏိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းဟာ ၂၀၀၈ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ေျမာက္ေရးျဖစ္ျပီး ဒါဟာ လူမ်ဳိးစုအားလံုးရဲ ့အက်ဳိးစီးပြားနဲ ့
ကိုက္ညီျပီးပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ လိုင္းတလိုင္းျဖစ္လာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ -----
ဒီ ေရစီးေၾကာင္းၾကီးကိုေျခဖ်က္ဖို ့ စစ္တပ္လက္ေ၀ခံဦးသိန္းစိန္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းေတြကို အပစ္ရပ္လဘ္ထိုးသိမ္းသြင္းျပီး စင္ျပိဳင္ေရစီးေၾကာင္းအင္အားကိုစုစည္းတိုးျမွင့္ုေနတယ္..
က်ေနာ္တို ့ကရင္ေတြနဲ ့ ညီကိုလူမ်ဳိးစုေတြအဖို ့ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ့္လယ္ပင္းကိုယ္ၾကိဳးကြင္းစြတ္ျဖစ္မဲ့ ဘက္ကိုဘာအေၾကာင္းနဲ ့ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္လိုမ်ား မ်က္ေစ့ရြံ ့ပိတ္ျဖစ္ေနလို့ သြားျပီးပူးေပါင္းရမွာလဲဗ်ာ..
ကာယကံရွင္တဦးဦးရဲ ့အေျဖကိုၾကားခြင့္ရွိရင္ခ်င္ပါတယ္....
Agga
Ethnicity without Meaning, Data without Context
By Susanna Soe
Ethnicity without Meaning, Data without Context
The 2014 Census, Identity and Citizenship in Burma/Myanmar
TNI & Burma Centrum Netherlands
Burma Briefing Series no. 13
February 2014
The 2014 Population and Housing Census is likely to undertake the most significant ethnic and political boundary-making in Burma/Myanmar since the last British census in 1931. However, by using flawed designations from the colonial era and ignoring the complexity of the present political landscape, the census is likely to raise ethnic tensions at precisely the moment that peace negotiations are focused on building trust.
Ethnic politics and statistics have long been among the most contested issues in Myanmar. With one of the most diverse populations in Asia, Myanmar has been home to ethnic conflict and political discord through every governmental era since independence from Great Britain in 1948. Under the Thein Sein government, which assumed office in 2011, a new political system is emerging, and hopes are continuing that the country is set on the path towards modernity and political reform. However many serious tensions remain over political freedoms and ethnic nationality rights. In particular, despite ceasefire offers by the government to ethnic opposition forces, many minority groups have expressed concerns that their peoples will be marginalised during another time of political and economic change. Such perceptions are especially acute among communities where the impact of conflict remains.
Many ethnic groups fear that the timing and methodology of the 2014 census, with an unwarranted array of questions and overseen by law enforcement officers, will further diminish the political status of minority peoples. The designation of "135 national races" in the country is widely regarded as confusing and wrong. Citizenship rights for some people could even be under threat. The scheduling of the census in the year before a key general election - and before political agreements have been achieved in the ceasefire talks - is only deepening concerns. Unreliable data that results from the census could have negative impact on political debate and ethnic representation in the legislatures. Instead of creating the opportunity to improve inter-ethnic understanding and citizenship rights at a critical moment in the country's history, the census promises to compound old grievances with a new generation of complexities. Such fundamental challenges should be addressed before proceeding.
Ethnicity without Meaning, Data without Context
The 2014 Census, Identity and Citizenship in Burma/Myanmar
TNI & Burma Centrum Netherlands
Burma Briefing Series no. 13
February 2014
The 2014 Population and Housing Census is likely to undertake the most significant ethnic and political boundary-making in Burma/Myanmar since the last British census in 1931. However, by using flawed designations from the colonial era and ignoring the complexity of the present political landscape, the census is likely to raise ethnic tensions at precisely the moment that peace negotiations are focused on building trust.
Ethnic politics and statistics have long been among the most contested issues in Myanmar. With one of the most diverse populations in Asia, Myanmar has been home to ethnic conflict and political discord through every governmental era since independence from Great Britain in 1948. Under the Thein Sein government, which assumed office in 2011, a new political system is emerging, and hopes are continuing that the country is set on the path towards modernity and political reform. However many serious tensions remain over political freedoms and ethnic nationality rights. In particular, despite ceasefire offers by the government to ethnic opposition forces, many minority groups have expressed concerns that their peoples will be marginalised during another time of political and economic change. Such perceptions are especially acute among communities where the impact of conflict remains.
Many ethnic groups fear that the timing and methodology of the 2014 census, with an unwarranted array of questions and overseen by law enforcement officers, will further diminish the political status of minority peoples. The designation of "135 national races" in the country is widely regarded as confusing and wrong. Citizenship rights for some people could even be under threat. The scheduling of the census in the year before a key general election - and before political agreements have been achieved in the ceasefire talks - is only deepening concerns. Unreliable data that results from the census could have negative impact on political debate and ethnic representation in the legislatures. Instead of creating the opportunity to improve inter-ethnic understanding and citizenship rights at a critical moment in the country's history, the census promises to compound old grievances with a new generation of complexities. Such fundamental challenges should be addressed before proceeding.
Tuesday, February 25, 2014
တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားစာရင္းကို သန္းေခါင္စာရင္းၿပီးမွ ျပင္္မည္
တုိင္းရင္းသားအဖြဲ ့အစည္းမ်ား ဘယ္လုိပဲ သေဘာထားထုတ္ျပန္ေနပါေစ ဗမာအစုိးရနဲ ့မဟာဗမာေတြက သူတုိ ့လုပ္ခ်င္ရာသူတုိ ့လုပ္မွာပါပဲ။
၀၁၄ ျပည္လံုးကၽြတ္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခံၿပီးမွ လက္ရွိအတည္ျပဳထားတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး ၁၃၅ မ်ဳိးစာရင္းကို ျပင္ဆင္၊ ျဖည့္စြက္၊ ပယ္ဖ်က္ တာေတြ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လို႔ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး နဲ႔ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ၀န္ႀကီး ဦး၀င္းျမင့္က အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာ ဒီေန႔ ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူၿပီးရင္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ အတည္ျပဳထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ၁၃၅ မ်ိဳးစာရင္းကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ဖို႔ ရိွ မရိွ ဒီေန႔ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာျမတ္ဉာဏစိုးက ေမးျမန္းခဲ့လို႔ ဒုတိယ၀န္ႀကီးက ေျဖၾကားခဲ့တာပါ။
လက္ရွိ သန္းေခါင္စာရင္းမွာပါတဲ့ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား စာရင္းဟာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ မစိစစ္ႏုိင္ တာေၾကာင့္ မွန္ကန္တယ္လို႔ တရားေသ မေျပာႏုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ ျပည္လံုးကၽြတ္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူၿပီးရင္ ျပင္ဆင္သြားနုိင္မယ္တဲ့အတြက္ ဒုတိယ၀န္ႀကီး ဦး၀င္းျမင့္က အခုလို ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
"လက္ရွိျပဳစုထားတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိး ၁၃၅ မ်ဳိးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္လည္စိစစ္ျခင္းမရွိျခင္း၊ တရားဝင္ျပင္ဆင္၊ ပယ္ဖ်က္ ထပ္မံအတည္ျပဳျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီစာရင္းကို မွန္ကန္သည္ဟု တရားေသ စြဲကိုင္အတည္ျပဳ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းလည္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊ မၾကာခင္ေဆာင္ရြက္ မယ့္ ျပည္လံုးကြ်တ္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခံျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ မည္သည့္လူမ်ဳိးစုဟာ ေျမျပင္မွာ အမွန္တကယ္ရွိေနသည္၊ မည္သည့္လူမ်ဳိးစုမ်ားဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္၊ မည္သည့္ လူမ်ဳိးစုအသစ္မ်ား ထပ္မံေတြ႕ရွိသည္ စသည္တို႔အား သိရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ပါတယ္၊ ျပန္လည္ျပင္ဆင္၊ အတည္ျပဳရန္ ေတြ႕ရွိပါကလည္း စာရင္းေကာက္ၿပီးအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒုတိယအဆင့္ ပါဝင္ပတ္သက္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား စံုလင္စြာေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့မွ ျပန္လည္သုံးသပ္ၿပီးေတာ့မွ ျပင္ဆင္သြားႏိုင္ေရး ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျဖၾကားအပ္ပါသည္"
သန္းေခါင္စာရင္းမွာပါတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး ၁၃၅ မ်ဳိးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ မတုိင္ခင္ကတည္းက ေကာက္ယူထားတဲ့ စာရင္းျဖစ္ၿပီး ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စတဲ့ လူမ်ဳိးစု ၈ ခုအေပၚ မူတည္ၿပီး ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စု ၁၂ စု၊ ကယား မ်ိဳးႏြယ္စု ၉ စု၊ ကရင္မ်ိဳးႏြယ္စု ၁၁ စု၊ ခ်င္းမ်ိဳးႏြယ္စု ၅၃ စု၊ ဗမာမ်ိဳးႏြယ္စု ၉ စု၊ မြန္မ်ိဳးႏြယ္စု ၁ စု၊ ရခိုင္မ်ိဳးႏြယ္စု ၇ စု၊ ရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္စု ၃၃ စုဆိုၿပီး အတည္ျပဳထားတာျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
၂၀၁၄ ခုနွစ္ ျပည္လံုးကြ်တ္ သန္းေခါင္းစာရင္းကို လာမယ့္ မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ ညကေန ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔အထိ ေကာက္ယူသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
http://www.rfa.org/burmese/news/census-ethnic-list-02242014102015.html
၀၁၄ ျပည္လံုးကၽြတ္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခံၿပီးမွ လက္ရွိအတည္ျပဳထားတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး ၁၃၅ မ်ဳိးစာရင္းကို ျပင္ဆင္၊ ျဖည့္စြက္၊ ပယ္ဖ်က္ တာေတြ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လို႔ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး နဲ႔ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ၀န္ႀကီး ဦး၀င္းျမင့္က အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာ ဒီေန႔ ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူၿပီးရင္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ အတည္ျပဳထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ၁၃၅ မ်ိဳးစာရင္းကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ဖို႔ ရိွ မရိွ ဒီေန႔ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာျမတ္ဉာဏစိုးက ေမးျမန္းခဲ့လို႔ ဒုတိယ၀န္ႀကီးက ေျဖၾကားခဲ့တာပါ။
လက္ရွိ သန္းေခါင္စာရင္းမွာပါတဲ့ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား စာရင္းဟာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ မစိစစ္ႏုိင္ တာေၾကာင့္ မွန္ကန္တယ္လို႔ တရားေသ မေျပာႏုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ ျပည္လံုးကၽြတ္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူၿပီးရင္ ျပင္ဆင္သြားနုိင္မယ္တဲ့အတြက္ ဒုတိယ၀န္ႀကီး ဦး၀င္းျမင့္က အခုလို ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
"လက္ရွိျပဳစုထားတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိး ၁၃၅ မ်ဳိးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္လည္စိစစ္ျခင္းမရွိျခင္း၊ တရားဝင္ျပင္ဆင္၊ ပယ္ဖ်က္ ထပ္မံအတည္ျပဳျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီစာရင္းကို မွန္ကန္သည္ဟု တရားေသ စြဲကိုင္အတည္ျပဳ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းလည္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊ မၾကာခင္ေဆာင္ရြက္ မယ့္ ျပည္လံုးကြ်တ္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ခံျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ မည္သည့္လူမ်ဳိးစုဟာ ေျမျပင္မွာ အမွန္တကယ္ရွိေနသည္၊ မည္သည့္လူမ်ဳိးစုမ်ားဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္၊ မည္သည့္ လူမ်ဳိးစုအသစ္မ်ား ထပ္မံေတြ႕ရွိသည္ စသည္တို႔အား သိရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ပါတယ္၊ ျပန္လည္ျပင္ဆင္၊ အတည္ျပဳရန္ ေတြ႕ရွိပါကလည္း စာရင္းေကာက္ၿပီးအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒုတိယအဆင့္ ပါဝင္ပတ္သက္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား စံုလင္စြာေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့မွ ျပန္လည္သုံးသပ္ၿပီးေတာ့မွ ျပင္ဆင္သြားႏိုင္ေရး ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျဖၾကားအပ္ပါသည္"
သန္းေခါင္စာရင္းမွာပါတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး ၁၃၅ မ်ဳိးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ မတုိင္ခင္ကတည္းက ေကာက္ယူထားတဲ့ စာရင္းျဖစ္ၿပီး ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စတဲ့ လူမ်ဳိးစု ၈ ခုအေပၚ မူတည္ၿပီး ကခ်င္မ်ိဳးႏြယ္စု ၁၂ စု၊ ကယား မ်ိဳးႏြယ္စု ၉ စု၊ ကရင္မ်ိဳးႏြယ္စု ၁၁ စု၊ ခ်င္းမ်ိဳးႏြယ္စု ၅၃ စု၊ ဗမာမ်ိဳးႏြယ္စု ၉ စု၊ မြန္မ်ိဳးႏြယ္စု ၁ စု၊ ရခိုင္မ်ိဳးႏြယ္စု ၇ စု၊ ရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္စု ၃၃ စုဆိုၿပီး အတည္ျပဳထားတာျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
၂၀၁၄ ခုနွစ္ ျပည္လံုးကြ်တ္ သန္းေခါင္းစာရင္းကို လာမယ့္ မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ ညကေန ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔အထိ ေကာက္ယူသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
http://www.rfa.org/burmese/news/census-ethnic-list-02242014102015.html
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံေရး သေဘာထားထုတ္ျပန္ရန္ KCBO အဖြဲ႔မ်ား အႀကိဳေဆြးေႏြး
ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၄ရက္၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္။ ေစာခါးစူးညား
လာမည့္ မတ္လအတြင္း ေကာက္ခံမည့္ တႏိုင္ငံလံုး သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံမည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာထားထုတ္ ျပန္ႏိုင္ရန္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ကရင္လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္း(KCBO)မ်ား စုေပါင္းၿပီး အႀကိဳေတြ႔ဆံုပြဲတစ္ရပ္ ယေန႔ ျပဳလုပ္ ခဲ့သည္။
၎ေတြ႔ဆံုပြဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူ နယ္လွည့္ေက်ာပိုးအိတ္ က်န္းမာေရးလုပ္သားအဖြဲ႔(BPHWT)မွ ႐ံုးမန္ေနဂ်ာ စမိုးႏိုင္က“ဒီေန႔ ေဆြး ေႏြးသြားတာက အထူးသျဖင့္ တႏိုင္ငံလံုးေကာက္ခံမယ့္ သန္းေခါင္းစာရင္းကိစၥအေပၚ KCBO အဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာ ထားထုတ္ျပန္ဖို႔၊ ေနာက္တစ္ခုက ဒုကၡသည္ေတြကို စစ္တမ္းေကာက္သြားမယ့္ကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာ သည္။
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ကရင္လူငယ္အစည္းအ႐ံုး(KYO), ကရင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအ႐ံုး(KWO), နယ္လွည့္ေက်ာပိုးအိတ္ က်န္း မာေရးလုပ္သားမ်ားအဖြဲ႔(BPHWT) အပါအ၀င္ KCBO အဖြဲ႔ ၁၄ဖြဲ႔ႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး(KNU) ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ တက္ေရာက္ကာ စုစုေပါင္းကိုယ္စားလွယ္ ၂၀ခန္႔ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
“အခုလူထုအေျချပဳအဖြဲ႔ေတြ အၾကမ္းဖ်င္းေဆြးေႏြးထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကိုယူၿပီး ထပ္မံၿပီးေတာ့ KNU ကေန အစည္းအ ေ၀းတစ္ခုလုပ္ဖို႔ ရွိပါတယ္။ ဘာေတြ အတည္ျပဳၿပီး သေဘာထားထုတ္ျပန္ၾကမလဲဆိုတာေတာ့ အဲဒီအစည္းအေ၀းၿပီးမွ သိရ မယ္”ဟု ေတြ႔ဆံုပြဲတက္ေရာက္ခဲ့သည့္ KNU စည္း႐ံုးေရးဌာန၏ အတြင္းေရးမႉး ေနာ္ေဖာေဂခုက ေျပာသည္။
KNU ဦးေဆာင္ကာ တႏိုင္ငံလံုး သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံျခင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာထားထုတ္ျပန္ႏိုင္ရန္ ကရင္ျပည္ နယ္၊ လိႈင္းဘြဲၿမိဳ႕နယ္ရွိ KNU ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမ ေလး၀ါးစခန္း၌ ယခု ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၆ရက္ေန႔တြင္ အစည္းအေ၀းတစ္ရပ္ ျပဳလုပ္ သြားမည္ျဖစ္သည္ဟု သူမက ဆက္လက္ ေျပာဆိုသည္။
တႏိုင္ငံလံုး သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံျခင္းကိစၥအေပၚ အားလံုး တစ္သံတည္းထြက္ေပၚႏိုင္ရန္ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ကရင္ အပါအ ၀င္ အျခားတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္း ၂၁ဖြဲ႔ စုေပါင္းကာ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၇ရက္ေန႔၌ သေဘာထားေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
လာမည့္ မတ္လအတြင္း ေကာက္ခံမည့္ တႏိုင္ငံလံုး သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံမည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာထားထုတ္ ျပန္ႏိုင္ရန္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ကရင္လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္း(KCBO)မ်ား စုေပါင္းၿပီး အႀကိဳေတြ႔ဆံုပြဲတစ္ရပ္ ယေန႔ ျပဳလုပ္ ခဲ့သည္။
၎ေတြ႔ဆံုပြဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူ နယ္လွည့္ေက်ာပိုးအိတ္ က်န္းမာေရးလုပ္သားအဖြဲ႔(BPHWT)မွ ႐ံုးမန္ေနဂ်ာ စမိုးႏိုင္က“ဒီေန႔ ေဆြး ေႏြးသြားတာက အထူးသျဖင့္ တႏိုင္ငံလံုးေကာက္ခံမယ့္ သန္းေခါင္းစာရင္းကိစၥအေပၚ KCBO အဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာ ထားထုတ္ျပန္ဖို႔၊ ေနာက္တစ္ခုက ဒုကၡသည္ေတြကို စစ္တမ္းေကာက္သြားမယ့္ကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာ သည္။
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ကရင္လူငယ္အစည္းအ႐ံုး(KYO), ကရင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအ႐ံုး(KWO), နယ္လွည့္ေက်ာပိုးအိတ္ က်န္း မာေရးလုပ္သားမ်ားအဖြဲ႔(BPHWT) အပါအ၀င္ KCBO အဖြဲ႔ ၁၄ဖြဲ႔ႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး(KNU) ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ တက္ေရာက္ကာ စုစုေပါင္းကိုယ္စားလွယ္ ၂၀ခန္႔ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
“အခုလူထုအေျချပဳအဖြဲ႔ေတြ အၾကမ္းဖ်င္းေဆြးေႏြးထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကိုယူၿပီး ထပ္မံၿပီးေတာ့ KNU ကေန အစည္းအ ေ၀းတစ္ခုလုပ္ဖို႔ ရွိပါတယ္။ ဘာေတြ အတည္ျပဳၿပီး သေဘာထားထုတ္ျပန္ၾကမလဲဆိုတာေတာ့ အဲဒီအစည္းအေ၀းၿပီးမွ သိရ မယ္”ဟု ေတြ႔ဆံုပြဲတက္ေရာက္ခဲ့သည့္ KNU စည္း႐ံုးေရးဌာန၏ အတြင္းေရးမႉး ေနာ္ေဖာေဂခုက ေျပာသည္။
KNU ဦးေဆာင္ကာ တႏိုင္ငံလံုး သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံျခင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာထားထုတ္ျပန္ႏိုင္ရန္ ကရင္ျပည္ နယ္၊ လိႈင္းဘြဲၿမိဳ႕နယ္ရွိ KNU ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမ ေလး၀ါးစခန္း၌ ယခု ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၆ရက္ေန႔တြင္ အစည္းအေ၀းတစ္ရပ္ ျပဳလုပ္ သြားမည္ျဖစ္သည္ဟု သူမက ဆက္လက္ ေျပာဆိုသည္။
တႏိုင္ငံလံုး သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံျခင္းကိစၥအေပၚ အားလံုး တစ္သံတည္းထြက္ေပၚႏိုင္ရန္ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ကရင္ အပါအ ၀င္ အျခားတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္း ၂၁ဖြဲ႔ စုေပါင္းကာ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၇ရက္ေန႔၌ သေဘာထားေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
Burma (Myanmar): Exploring the frontiers of Southeast Asia’s last frontier economy
စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ သုံးသပ္ခ်က္ေတြအရမ္းေကာင္းသည္။
David Brenner contextualises Indian and Chinese investments in Burma and argues that economic development alone cannot address political grievances in the country’s restive border areas.
In his popular book, “Where China meets India: Burma and the New Crossroads of Asia”, Thant Myint U paints a picture of Burma that fits well with current western imaginations about the erstwhile pariah state that has become everyone’s darling. The grandson of U Thant, the UN’s first General Secretary, writes a compelling account that joins the optimistic chorus of the international business community that portrays impoverished Burma as Southeast Asia’s last frontier economy. He emphasises Burma’s strategic importance, sandwiched as it is between China and India. These ‘geoeconomics’ seem to be naturally accompanied by transformative powers and endless opportunities for trade, investment and strategic infrastructure development. In his words:
When geography changes, old patterns of contact may disappear and new ones take hold, turning strangers in to neighbours, and transforming backwaters into zones of strategic significance.
Indeed, China and India have strengthened their economic ties with Burma over the past two-and-a-half decades. While India’s plan for a Trans-Asia Highway linking its remote northeast with Burma and from there on further to Thailand has yet to materialise, China has already left a heavy economic footprint on the map. Highways promote the ever-increasing trade between Burma and its northern neighbour, pipelines that will soon transport oil and gas from the bay of Bengal to China’s landlocked Yunnan province have just been completed, a cascade of Chinese hydropower dams whose total power will equal the Three Gorges Dam are under construction, and a deep seaport in Rakhine State, including a rail connection to Yunnan’s capital Kunming, are in planning.
But what Thant Myint U misses in his story of power games is that Thailand since the 1990s has been a more important economic partner for Burma than India. This is evident when looking at trade and investment figures: Chinese commodities comprised 37 per cent of Burma’s imports in 2012, Thai goods accounted for 20 per cent, and only three per cent of imports originated in India. While China and Thailand are the two biggest investors in Burma’s promising energy, mining, and manufacturing sectors, India ranks at tenth place.
A more important point that is generally absent in discussions about Southeast Asia’s last frontier economy is its actual frontiers. The country’s borders have not only experienced extensive economic transformation in recent years, but have also witnessed decades of devastating armed conflict. More than a dozen ethnic armed organisations, fighting for political autonomy and minority rights, command between a few hundred and several thousand men. Some even control territorial pockets in a para-state fashion with rudimentary administrations. For Thant Myint U these movements are a waning issue of the past that will eventually cower to new geopolitical realities. Indeed, economic globalisation has impacted on ethnic territories along Burma’s borders to an extent that presents great challenges for rebel movements situated there. Many have made profitable compromises with outside investors and the state and signed ceasefire agreements since the 1990s.
However, what is often overlooked while insurgency is reframed as a greedy criminal network enterprise is that many of these organisations still rely on support from the local ethnic populace. Their legitimacy largely derives from the protection they offer against widespread human rights violations by Burma’s army and their struggle against ethnic discrimination and socio-economic neglect by the state. The latter points at the desperate need for economic development in Burma’s borderlands. But the economics-first and politics-later border policy of the state has had the contrary effect: Infrastructure development focuses on mega-projects, such as hydropower dams, which do more harm than good to local communities. Extractive industries – including teak logging and mineral, precious metal and gemstone mining – have exclusively filled the coffers of local and foreign businessmen, army generals and corrupt individuals within rebel groups, rather than communities as a whole.
The economic forces entering Burma’s border areas do not simply convert rebels into businessmen who wine and dine with Burma’s generals and investors while clamping down on their own insurgency movements. Some leaders may seem to behave in this manner. But rebel groups are not unified decision-making bodies that act according to their perceived external utility maximisation. This is particularly true for large para-state movements that comprise a variety of interests. In Burma, changing economic environments have not only led to ceasefires and business deals between enemies, but also sparked factionalising and intensified contestation over leadership within rebel groups.
One of the armed groups most willing to compromise over the past two decades, the Kachin Independence Organisation, has experienced regular internal turmoil over its leadership’s policies and has found itself in open warfare with the state army since its 17-year-long ceasefire broke down in 2011. Grievances about mega-development projects have been a major contributor to the escalation. In what seems to be a mirror image, one of the least compromising groups of the 1990s and 2000s, the Karen National Union, signed a ceasefire with the government in 2012. Since then it has been at the forefront of the country’s reconciliation efforts. Economic interests are believed to have facilitated this development. This has led to major discontent within the group and considerable disagreement about the way forward, particularly about the pace and degree of cooperation. Observers worry that this might eventually lead to an organisational split between so-called “pragmatists” and “ideologists”.
A closer look at these realities shows that when discussing Southeast Asia’s last frontier economy, more attention needs to be paid to its actual frontiers. The deep-rooted political grievances in these borderlands cannot simply be overridden by economic development. As long as these remain neglected, armed conflict will not simply fade away, and the roads between Burma and China, India and Thailand will remain troublesome.
David Brenner is a PhD candidate in LSE’s Department of International Relations. His thesis traces the effects of transforming border economies on armed conflict in Burma (Myanmar), specifically examining their impacts on the internal politics of ethnic armed groups and their negotiations with the Burmese government.
References
Thant Myint-U (2012): Where China meet India. Burma and the new Crossroads of Southeast Asia. Farrar, Strauss and Giroux, p.3.
David Brenner contextualises Indian and Chinese investments in Burma and argues that economic development alone cannot address political grievances in the country’s restive border areas.
In his popular book, “Where China meets India: Burma and the New Crossroads of Asia”, Thant Myint U paints a picture of Burma that fits well with current western imaginations about the erstwhile pariah state that has become everyone’s darling. The grandson of U Thant, the UN’s first General Secretary, writes a compelling account that joins the optimistic chorus of the international business community that portrays impoverished Burma as Southeast Asia’s last frontier economy. He emphasises Burma’s strategic importance, sandwiched as it is between China and India. These ‘geoeconomics’ seem to be naturally accompanied by transformative powers and endless opportunities for trade, investment and strategic infrastructure development. In his words:
When geography changes, old patterns of contact may disappear and new ones take hold, turning strangers in to neighbours, and transforming backwaters into zones of strategic significance.
Indeed, China and India have strengthened their economic ties with Burma over the past two-and-a-half decades. While India’s plan for a Trans-Asia Highway linking its remote northeast with Burma and from there on further to Thailand has yet to materialise, China has already left a heavy economic footprint on the map. Highways promote the ever-increasing trade between Burma and its northern neighbour, pipelines that will soon transport oil and gas from the bay of Bengal to China’s landlocked Yunnan province have just been completed, a cascade of Chinese hydropower dams whose total power will equal the Three Gorges Dam are under construction, and a deep seaport in Rakhine State, including a rail connection to Yunnan’s capital Kunming, are in planning.
But what Thant Myint U misses in his story of power games is that Thailand since the 1990s has been a more important economic partner for Burma than India. This is evident when looking at trade and investment figures: Chinese commodities comprised 37 per cent of Burma’s imports in 2012, Thai goods accounted for 20 per cent, and only three per cent of imports originated in India. While China and Thailand are the two biggest investors in Burma’s promising energy, mining, and manufacturing sectors, India ranks at tenth place.
A more important point that is generally absent in discussions about Southeast Asia’s last frontier economy is its actual frontiers. The country’s borders have not only experienced extensive economic transformation in recent years, but have also witnessed decades of devastating armed conflict. More than a dozen ethnic armed organisations, fighting for political autonomy and minority rights, command between a few hundred and several thousand men. Some even control territorial pockets in a para-state fashion with rudimentary administrations. For Thant Myint U these movements are a waning issue of the past that will eventually cower to new geopolitical realities. Indeed, economic globalisation has impacted on ethnic territories along Burma’s borders to an extent that presents great challenges for rebel movements situated there. Many have made profitable compromises with outside investors and the state and signed ceasefire agreements since the 1990s.
However, what is often overlooked while insurgency is reframed as a greedy criminal network enterprise is that many of these organisations still rely on support from the local ethnic populace. Their legitimacy largely derives from the protection they offer against widespread human rights violations by Burma’s army and their struggle against ethnic discrimination and socio-economic neglect by the state. The latter points at the desperate need for economic development in Burma’s borderlands. But the economics-first and politics-later border policy of the state has had the contrary effect: Infrastructure development focuses on mega-projects, such as hydropower dams, which do more harm than good to local communities. Extractive industries – including teak logging and mineral, precious metal and gemstone mining – have exclusively filled the coffers of local and foreign businessmen, army generals and corrupt individuals within rebel groups, rather than communities as a whole.
The economic forces entering Burma’s border areas do not simply convert rebels into businessmen who wine and dine with Burma’s generals and investors while clamping down on their own insurgency movements. Some leaders may seem to behave in this manner. But rebel groups are not unified decision-making bodies that act according to their perceived external utility maximisation. This is particularly true for large para-state movements that comprise a variety of interests. In Burma, changing economic environments have not only led to ceasefires and business deals between enemies, but also sparked factionalising and intensified contestation over leadership within rebel groups.
One of the armed groups most willing to compromise over the past two decades, the Kachin Independence Organisation, has experienced regular internal turmoil over its leadership’s policies and has found itself in open warfare with the state army since its 17-year-long ceasefire broke down in 2011. Grievances about mega-development projects have been a major contributor to the escalation. In what seems to be a mirror image, one of the least compromising groups of the 1990s and 2000s, the Karen National Union, signed a ceasefire with the government in 2012. Since then it has been at the forefront of the country’s reconciliation efforts. Economic interests are believed to have facilitated this development. This has led to major discontent within the group and considerable disagreement about the way forward, particularly about the pace and degree of cooperation. Observers worry that this might eventually lead to an organisational split between so-called “pragmatists” and “ideologists”.
A closer look at these realities shows that when discussing Southeast Asia’s last frontier economy, more attention needs to be paid to its actual frontiers. The deep-rooted political grievances in these borderlands cannot simply be overridden by economic development. As long as these remain neglected, armed conflict will not simply fade away, and the roads between Burma and China, India and Thailand will remain troublesome.
David Brenner is a PhD candidate in LSE’s Department of International Relations. His thesis traces the effects of transforming border economies on armed conflict in Burma (Myanmar), specifically examining their impacts on the internal politics of ethnic armed groups and their negotiations with the Burmese government.
References
Thant Myint-U (2012): Where China meet India. Burma and the new Crossroads of Southeast Asia. Farrar, Strauss and Giroux, p.3.
Monday, February 24, 2014
ဘယ္ကလာသလည္း KNU ? ဘယ္ကုိသြားမလည္း KNU ? ဘယ္သြားေနသလဲ KNU ?
facebook မွာ စိတ္၀င္စားစရာ ဓါတ္ပုံပုိ ့စ္တခုေတြ ့လုိ ့ မူရင္းစာသားနဲ ့ဓါတ္ပုံကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း share ေပးလုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား...
Susanna Soe
သိဂၤ ီေျမဆီ or KNU ? They use KNU name on their trucks. I have a question for KNU Leaders ? What is your Economic policy ? Where the money go ? You should be transparent with your people.
Type the rest of your post here.
Susanna Soe
သိဂၤ ီေျမဆီ or KNU ? They use KNU name on their trucks. I have a question for KNU Leaders ? What is your Economic policy ? Where the money go ? You should be transparent with your people.
Type the rest of your post here.
ေကအဲန္ယူ၊ ဖာပြန္ခ႐ုိင္/တပ္မဟာ (၅) စစ္ေရးခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးေစာကလယ္ဒုိ႔ႏွင့္ ေကအိုင္စီ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းျခင္း
မွတ္ခ်က္။ ။ ဘနဖူးကုိ သုိက္တူးခ်င္တဲ့ လူေတြ ဆက္ဆံေရးရုံးေတြကုိ ဖင္ယားေနေအာင္ဖြင့္ခ်င္ျပီး လုပ္စားခ်င္တဲ့လူေတြ ေလ့လာသင့္တဲ့အင္တာဗ်ဴ းတစ္ခုလုိ ့ဆုိရပါမယ္။
ေကအုိင္စီ - အင္တာဗ်ဴ း
ေမး – ေကအဲန္ယူနဲ႔ အစိုးရတို႔ လက္ရွိလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကာလအတြင္း တပ္မဟာ (၅)ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္သေဘာထားက ဘယ္လုိရွိပါသလဲ။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကာလျဖစ္တဲ့ အခုခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔အထက္ကေခါင္းေဆာင္ေတြ အစုိးရနဲ႔ ေတြ႔ ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲအဆင့္အထိ မေရာက္ေသးပါဘူး။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကုိ ပုိမုိခုိင္မာေအာင္ လုပ္ေန တဲ့အဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိက်ခုိင္မာတဲ့ အေျခအေနတခု မေရာက္ေသးတဲ့ အေနအထားမွာ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ ပဋိပကၡျဖစ္ေပၚေစမယ့္ ဘယ္လုပ္ရပ္မဆုိ က်ေနာ္တုိ႔မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ္တို႔တပ္မဟာ(၅)၊ ဖာပြန္(မူေၾတာ္) ခ႐ုိင္တခုလုံးမွာရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စစ္ေရးႏွစ္ခုစလုံး သေဘာထားခ်မွတ္ထားတာရွိတယ္။
ေမး – တပ္မဟာ(၅)အေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာထားေတြ ခ်မွတ္ထားပါသလဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ အစုိးရနဲ႔ဆက္ဆံဖုိ႔ ဆက္ဆံ႐ုံးထားရွိမႈကုိ မလုပ္ေသးဘူး။ အေၾကာင္းက က်ေနာ္တုိ႔ခ႐ုိင္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ ဖက္ေတြထဲမွာ ဗမာစကားကြ်မ္းက်င္သူ၊ အေျခအေနအကုန္လုံးကုိ ႐ႈ႕ျမင္သုံးသပ္ႏုိင္သူေတြကုိ တာဝန္ေပးဖုိ႔ လူမရွိတာရယ္၊ ေနာက္တခုက တျခားခ႐ုိင္ေတြ၊ တပ္မဟာေတြကုိၾကည့္ေတာ့ ဆက္ဆံ႐ုံးေတြထားရွိၾကေပမယ့္ တကယ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ ရမယ့္ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ယုံၾကည္မႈရွိလာေအာင္၊ ပဋိပကၡေတြအေပၚ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ေျဖေလွ်ာ့ဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အရာ ေတြ ခ်မွတ္ထားတာ တခုမွမရွိေသးဘူး။ သူတုိ႔ေတြကုိေမးၾကည့္ေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ ေဒသတြင္းဖြံ႔ၿဖဳိးေရး၊ စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္သူ ေတြက လုပ္ခြင့္ေတြရရွိဖုိ႔ လာေရာက္ေတာင္းခံတဲ့ကိစၥေတြပဲရွိတယ္။ အဲဒီကိစၥေတြဟာ သူတုိ႔အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ေစတာ ေတြရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္ဆံေရး႐ုံးထားရင္လည္း ခုနကေျပာတဲ့ ေဒသဖြံ႔ၿဖဳိးေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြက လုပ္ခြင့္လာေတာင္းခံမွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကို အခက္အခဲျဖစ္ေစမွာမို႔ ဆက္ဆံေရး႐ုံးမထားတာ ပါ။ ဒါေပမယ့္ လုိအပ္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဖုန္းနဲ႔ဆက္သြယ္ဖုိ႔ လုပ္ထားသလုိ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ စာနဲ႔ဆက္သြယ္အေၾကာင္းၾကားတာ ရွိပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီအဆင့္ပဲထားတယ္။
ေမး – ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ဆက္ဆံေရး႐ုံးထားသင့္သလဲ။ တကယ္လုိ႔ထားရင္ ဘယ္လုိပုံစံမ်ဳိး ျဖစ္သင့္ပါသလဲ။
က်ေနာ့္အျမင္မွာ ဆက္ဆံေရး႐ုံးကေတာ့ ဗဟုိေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ထားတာေကာင္းတယ္။ အေရးႀကီးကိစၥေတြ ေပၚ လာရင္ အဲဒီဆက္ဆံေရး႐ုံးကေန အစုိးရနဲ႔ ဆက္သြယ္လုပ္ေဆာင္မယ္။ ၿပီးရင္ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကုိ ျပန္ညႊန္ၾကားမယ္။ ဗဟုိက ညႊန္ ၾကားတဲ့အတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔လုိက္နာလုပ္ေဆာင္လုိ႔ရတယ္။ ဗဟုိရဲ႕ ဦးေဆာင္လမ္းညြန္မႈေအာက္မွာသြားရင္ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ ဆက္ဆံေရး႐ုံးေတြ အမ်ားႀကီးထားရင္ ဗမာအစုိးရအေနနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာလာၿပီးတမ်ဳိးေျပာမယ္။ ဗဟုိကုိ သြားရင္တမ်ဳိးေျပာမယ္။ ေနာက္ ဗဟုိကုိမသြားေတာ့ဘဲ ေရွ႕တန္းတပ္မဟာ၊ ခ႐ုိင္ေတြကုိပဲ ဆက္သြယ္လုပ္ေဆာင္မယ္ဆုိရင္ ဗဟုိအတြက္ အစုိးရနဲ႔ ေျပာဆုိဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ အခက္အခဲျဖစ္ေစႏုိင္တယ္။
ေမး – အျခားဘာသေဘာထားေတြမ်ား ခ်မွတ္ထားတာ ရွိပါေသးလဲ။
အခုခ်ိန္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြ အစုိးရနဲ႔ ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ေဆာင္ေနတာ ပဏာမအဆင့္ပဲ ရွိပါေသး တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ စီးပြားေရး လုပ္ခြင့္မေပးဘူး။ အစုိးရက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ လာကမ္းလွမ္း ရင္ေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔မလုပ္ေသးဘူး။ ထုိနည္းတူ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ခြင့္မေပးေသးဘူး။ အျခားက်ေနာ္တုိ႔ ေဒသမွာ အစုိးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမ တုိးခ်ဲ႕လုပ္ေဆာင္တာ၊ နယ္ေျမစုိးမုိးတာေတြကုိ လက္မခံဘူးဆုိတဲ့ သေဘာထားေတြ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်မွတ္ထားတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိသေဘာထားလဲဆုိရင္ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ယာယီအေျခအေနပဲရွိေသးတဲ့အတြက္ အဲဒီစီးပြားေရးလုပ္ခြင့္ျဖစ္ေစ၊ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးလုပ္ခြင့္ျဖစ္ေစ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမစုိးမုိးေရး လုပ္ခြင့္ျဖစ္ေစေပးလုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ေတာ္လွန္ေရးကာလ ႏွစ္ရွည္လာ တာနဲ႔အမွ် အစုိးရနဲ႔ ယုံၾကည္မႈ အျပည့္အ၀မရွိေသးတဲ့အေပၚမွာ က်ေနာ္တုိ႔အၾကား ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္လာႏုိင္သလုိ အဲဒီျပႆနာ က က်ေနာ္တုိ႔ အခုလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား၀ုိင္းကုိ ထိခုိက္ေစႏုိင္တယ္။ အရင္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ေျပာဆုိေန ၾကတဲ့ Code of Conduct ေတြ၊ စစ္တပ္ေတြ ဘယ္လုိေနထုိင္ရမယ္၊ လႈပ္ရွားရမယ္ဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ေရွ႕မွာေရာ၊ လူအမ်ား ေရွ႕မွာေရာ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ တိတိက်က်၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာဆုိေဆြးေႏြး၊ ခ်ျပတာမရွိေသးတဲ့အေပၚ က်ေနာ္တုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အစုိးရကျဖစ္ေစ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ ေရာေရာေႏွာေႏွာ၀င္လာရင္ ပဋိပကၡေတြ အရင္လုိ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈ၊ ပစ္ခတ္မႈေတြျပန္ျဖစ္ ႏုိင္သလုိ အဲလိုပဋိပကၡေတြျဖစ္လာရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမႈအေပၚ ထိခုိက္လာႏုိင္တယ္လုိ႔ ႀကိဳျမင္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ တုိ႔ဘာကုိမွ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြ မေပးေသးတာျဖစ္တယ္။
ေမး – ေဒသတြင္း ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈမရွိေသးတဲ့အေပၚမွာ စီးပြားေရးသမားတခ်ဳိ႕က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ရင္း ေဒသတုိးတက္ ေအာင္ လာလုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ကူညီပံ့ပုိးမယ္လုိ႔ ေျပာဆုိသံေတြၾကားေနရတယ္။ အဲဒီအေပၚ ဘယ္လုိေျပာခ်င္ပါသလဲ။
စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေဒသထဲမွာ သယံဇာတေတြလုပ္ရင္းနဲ႔ လူထုအတြက္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး ကူညီပံ့ပုိး ေပးမယ္ဆုိတာက လူထုေတြကုိခုတုံးလုပ္ၿပီး ကုိယ္က်ဳိးရွာတာပါပဲ။ အဲဒါကို က်ေနာ္တုိ႔လက္မခံဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသ မတုိး တက္ မဖြံၿဖဳိးေသးတာ က်ေနာ္တုိ႔ကြ်မ္းက်င္မႈအေပၚမွာ မမူတည္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ကရင္လူမ်ဳိးေတြ လြတ္လပ္စြာလုပ္ပုိင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ ျပည့္ျပည့္၀၀ မရရွိတဲ့အေပၚမွာ မူတည္တာပါ။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီကေန႔အထိ ျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ အေတြ႔ အႀကဳံအရ က်ေနာ္တို႔ေဒသမွာ တုိက္ပြဲေတြေတာက္ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အစုိးရစစ္တပ္ေတြ က်ေနာ္တုိ႔ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ၀င္ၿပီးဆိုရင္ ရြာသူရြာသားေတြရဲ႕ အေဆာက္အဦးေကာင္းေကာင္းေတြကုိ အကုန္မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ရြာသားေတြ လုပ္ကုိင္စားေသာက္တဲ့ေနရာေတြ၊ သီးႏွံစုိက္ခင္းေတြကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္။ ေမြးထားတဲ့တိရိစၦာန္ေတြကုိ ပစ္သတ္တယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖဳိးမႈမရွိတာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အရည္အေသြး၊ တတ္ေျမာက္မႈ၊ ကြ်မ္းက်င္မႈမရွိတာနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ကရင္ေတြ လြတ္လပ္မႈ မရွိတာရယ္၊ ဘ၀လုံၿခဳံမႈ အာမခံခ်က္မရွိတာရယ္ေၾကာင့္ပါ။
လက္ရွိမွာ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးလုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြ ေပးလုိက္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔လုိလားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ေျဖရွင္းေရးဟာ အစုိးရအေနနဲ႔ စနစ္တက် စီစဥ္ေဆာင္ရြက္မႈမလုပ္ဘူးဆုိရင္ အေျခအေနေတြက အရင္လုိပုံစံအတုိင္း ပစ္ခတ္မႈေတြ ျပန္ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ တုိက္ပြဲေတြ တဖန္ျပန္ျဖစ္လာရင္ အခုလုပ္မယ့္ ဒီဖြံ႔ၿဖဳိးမႈလုပ္ငန္းေတြဟာ ျပန္ပ်က္စီးသြားမွာပဲ။ ဘာမွအက်ဳိးျဖစ္ထြန္းလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အေရးႀကီးဆုံးက ဗမာအစုိးရအေနနဲ႔ ဒီႏုိင္ငံေရးျပႆနာကုိ ေျပလည္ေအာင္ အရင္လုပ္ေဆာင္ၿပီးမွ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ အဲဒါမွ လူထုေတြအတြက္ တာရွည္ခုိင္ၿမဲတဲ့ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈေတြ ျဖစ္လာေစမယ္။
ေမး – လက္ရွိတပ္မဟာ(၅)၊ ဖာပြန္ခ႐ုိင္အတြင္းမွာ အစုိးရဘက္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမစုိးမုိးမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိအေျခအ ေန ရွိပါသလဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြ အစုိးရနဲ႔ ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္မထုိးခင္အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ အစုိးရစစ္ တပ္က နယ္ေျမအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ အာဏာစုိးမိုးေရးေတြက အၾကမ္းဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္း ေဆာင္ေတြ သူတုိ႔အစုိးရနဲ႔ စတင္ စကားေျပာတဲ့ေနာက္ပုိင္း သူတုိ႔ရဲ႕စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ အားလုံးနီးပါး ေလွ်ာ့ခ်လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားနည္းလမ္းေတြျဖစ္တဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးအစီအစဥ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔လူထုထဲမွာ သြင္းလာတယ္။ အျခားလက္မႈပညာ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔လည္း ၀င္လာတယ္။ ဒီလုိ၀င္လာတဲ့အခါမွာ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ ခန္႔ထားတယ္။ အဲဒီေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ေတြကုိ သင္တန္းေတြေပးတက္တယ္။ လစာေတြေပးတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ ၿပီး ေက်ာင္းမွာ ယခင္ သင္ၾကားပုိ႔ခ်တဲ့ ကရင္စာေပေတြ၊ KED ကထုတ္တဲ့ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္းေတြကုိ ဖယ္ထုတ္လုိက္တယ္။ ၿပီး ေတာ့ ေက်ာင္းမွာေထာင္ထားတဲ့ ကရင္အလံေတြကုိျဖဳတ္ၿပီး လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံအလံကုိ ျပန္တင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္မွာ တည္ေထာင္ထားတဲ့ေက်ာင္းတခ်ဳိ႕မွာ ယခင္သီဆုိေနက် ကရင္အမ်ဳိးသားသီခ်င္း “ယေကာ့ကေညာ”ကုိ ဆုိခြင့္မေပးေတာ့ဘဲ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကုိ ျပန္ဆုိခုိင္းတယ္။ ထုိ႔နည္းတူ က်န္းမာေရးပုိင္းမွာလည္း အဲဒီလုိပဲ သူတုိ႔က်န္းမာေရးေနရာေတြ ခ်ထားတယ္။ သူတုိ႔လူေတြ၀င္လာတယ္။ ဒါေတြအားလုံးဟာ အစုိးရရဲ႕ စီစဥ္ညႊန္ၾကားမႈေအာက္က လာတာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဒသမွာ သူတုိ႔ရဲ႕အာဏာစုိးမိုးမႈ ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔လာေအာင္ လုပ္တာပါပဲလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ျမင္တယ္။ အဲလုိျဖစ္လာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ေရာ၊ က်ေနာ္တုိ႔လူထုေတြကေရာ မႏွစ္သက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီလုပ္ရပ္ေတြကုိတားျမစ္တာျဖစ္တယ္။
ေမး – အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကာလ အစုိးရအေနနဲ႔ လူထုေတြအတြက္ ႏုိင္ငံသားမွတ္ပုံကဒ္ေတြ လုိက္လုပ္ေပးေနတယ္။ ဒီႏုိင္ငံ သားကဒ္က လူထုေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ျမင္လဲ။
က်ေနာ့္တစ္ေယာက္အျမင္ကေတာ့ ႏုိင္ငံသားကဒ္လုပ္တယ္ဆုိတာဟာ ႏုိင္ငံသားစစ္စစ္ျဖစ္ရမယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က တုိင္းရင္းသား ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာတုိင္းရင္းသားေတြဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာျဖစ္ရမယ္။ အသိအမွတ္ျပဳရမယ္။ ျပည္တြင္းမွာ အျခားႏုိင္ငံ သားေတြလုိပဲ အခြင့္အေရးေတြ တန္းတူရွိရမယ္။ အေျခအေနေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း ႏုိင္ငံသားကဒ္ ကုိင္ေဆာင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔အတြက္ အာမခံခ်က္ရွိရမယ္။ လက္ရွိ အစုိးရလုပ္ေပးတဲ့ ႏုိင္ငံသားကဒ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တစ္ခဏတာအတြက္ပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ျမင္တယ္။ အေျခအေနတခုေျပာင္းလာရင္ ဒီႏုိင္ငံသားကဒ္ ကုိင္ေဆာင္ထားေပမယ့္ ဖမ္းခ်င္ တဲ့သူက ဖမ္းမွာပဲ။ အဖမ္းမခံရေအာင္ တေနရာရာသြားဖုိ႔အတြက္ သြားလာခြင့္လက္မွတ္ ေသေသခ်ာခ်ာကုိ ေရးရတယ္။ ေရးလို႔ မေသခ်ာရင္ေတာင္ အဖမ္းခံရတာရွိတယ္။
ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးရဲ႕ အခြင့္အေရးအရ ႏုိင္ငံသားကဒ္ရွိသူတုိင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္၊ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ကုိ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ ရွိ တယ္ဆုိေပမယ့္ လာမယ့္ ၂၀၁၅ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပုံအတုိင္း လုပ္ေဆာင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဟာ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္အခြင့္အေရးေတြရရွိဖုိ႔ အာမခံခ်က္ ေသေသခ်ာခ်ာမရွိဘဲ အစုိးရရဲ႕ အာဏာႀကီးစုိးဖုိ႔အတြက္ အားေပးတဲ့ဖြဲ႔စည္းပုံျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံသားကဒ္ရွိလို႔ မဲသြားေပးရင္ေတာင္ အစုိးရ အာဏာပုိမုိႀကီးထြားလာေအာင္ သြားအားေပးတာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအစုိးရလုပ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္က သူတုိ႔လူဦးေရတုိးလာဖုိ႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအစီအစဥ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အားမေပးဘူး။
http://www.kicnews.org/2014/02/%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%A1%E1%80%B2%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%9A%E1%80%B0%E1%81%8A-%E1%80%96%E1%80%AC%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%81%E1%82%90%E1%80%AF%E1%80%AD%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%90/
ေကအုိင္စီ - အင္တာဗ်ဴ း
ေမး – ေကအဲန္ယူနဲ႔ အစိုးရတို႔ လက္ရွိလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ကာလအတြင္း တပ္မဟာ (၅)ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္သေဘာထားက ဘယ္လုိရွိပါသလဲ။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကာလျဖစ္တဲ့ အခုခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔အထက္ကေခါင္းေဆာင္ေတြ အစုိးရနဲ႔ ေတြ႔ ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲအဆင့္အထိ မေရာက္ေသးပါဘူး။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကုိ ပုိမုိခုိင္မာေအာင္ လုပ္ေန တဲ့အဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိက်ခုိင္မာတဲ့ အေျခအေနတခု မေရာက္ေသးတဲ့ အေနအထားမွာ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ ပဋိပကၡျဖစ္ေပၚေစမယ့္ ဘယ္လုပ္ရပ္မဆုိ က်ေနာ္တုိ႔မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ္တို႔တပ္မဟာ(၅)၊ ဖာပြန္(မူေၾတာ္) ခ႐ုိင္တခုလုံးမွာရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စစ္ေရးႏွစ္ခုစလုံး သေဘာထားခ်မွတ္ထားတာရွိတယ္။
ေမး – တပ္မဟာ(၅)အေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာထားေတြ ခ်မွတ္ထားပါသလဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ အစုိးရနဲ႔ဆက္ဆံဖုိ႔ ဆက္ဆံ႐ုံးထားရွိမႈကုိ မလုပ္ေသးဘူး။ အေၾကာင္းက က်ေနာ္တုိ႔ခ႐ုိင္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ ဖက္ေတြထဲမွာ ဗမာစကားကြ်မ္းက်င္သူ၊ အေျခအေနအကုန္လုံးကုိ ႐ႈ႕ျမင္သုံးသပ္ႏုိင္သူေတြကုိ တာဝန္ေပးဖုိ႔ လူမရွိတာရယ္၊ ေနာက္တခုက တျခားခ႐ုိင္ေတြ၊ တပ္မဟာေတြကုိၾကည့္ေတာ့ ဆက္ဆံ႐ုံးေတြထားရွိၾကေပမယ့္ တကယ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ ရမယ့္ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ယုံၾကည္မႈရွိလာေအာင္၊ ပဋိပကၡေတြအေပၚ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ေျဖေလွ်ာ့ဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အရာ ေတြ ခ်မွတ္ထားတာ တခုမွမရွိေသးဘူး။ သူတုိ႔ေတြကုိေမးၾကည့္ေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ ေဒသတြင္းဖြံ႔ၿဖဳိးေရး၊ စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္သူ ေတြက လုပ္ခြင့္ေတြရရွိဖုိ႔ လာေရာက္ေတာင္းခံတဲ့ကိစၥေတြပဲရွိတယ္။ အဲဒီကိစၥေတြဟာ သူတုိ႔အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ေစတာ ေတြရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ဆက္ဆံေရး႐ုံးထားရင္လည္း ခုနကေျပာတဲ့ ေဒသဖြံ႔ၿဖဳိးေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြက လုပ္ခြင့္လာေတာင္းခံမွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကို အခက္အခဲျဖစ္ေစမွာမို႔ ဆက္ဆံေရး႐ုံးမထားတာ ပါ။ ဒါေပမယ့္ လုိအပ္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဖုန္းနဲ႔ဆက္သြယ္ဖုိ႔ လုပ္ထားသလုိ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ စာနဲ႔ဆက္သြယ္အေၾကာင္းၾကားတာ ရွိပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီအဆင့္ပဲထားတယ္။
ေမး – ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ဆက္ဆံေရး႐ုံးထားသင့္သလဲ။ တကယ္လုိ႔ထားရင္ ဘယ္လုိပုံစံမ်ဳိး ျဖစ္သင့္ပါသလဲ။
က်ေနာ့္အျမင္မွာ ဆက္ဆံေရး႐ုံးကေတာ့ ဗဟုိေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ထားတာေကာင္းတယ္။ အေရးႀကီးကိစၥေတြ ေပၚ လာရင္ အဲဒီဆက္ဆံေရး႐ုံးကေန အစုိးရနဲ႔ ဆက္သြယ္လုပ္ေဆာင္မယ္။ ၿပီးရင္ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကုိ ျပန္ညႊန္ၾကားမယ္။ ဗဟုိက ညႊန္ ၾကားတဲ့အတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔လုိက္နာလုပ္ေဆာင္လုိ႔ရတယ္။ ဗဟုိရဲ႕ ဦးေဆာင္လမ္းညြန္မႈေအာက္မွာသြားရင္ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ ဆက္ဆံေရး႐ုံးေတြ အမ်ားႀကီးထားရင္ ဗမာအစုိးရအေနနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာလာၿပီးတမ်ဳိးေျပာမယ္။ ဗဟုိကုိ သြားရင္တမ်ဳိးေျပာမယ္။ ေနာက္ ဗဟုိကုိမသြားေတာ့ဘဲ ေရွ႕တန္းတပ္မဟာ၊ ခ႐ုိင္ေတြကုိပဲ ဆက္သြယ္လုပ္ေဆာင္မယ္ဆုိရင္ ဗဟုိအတြက္ အစုိးရနဲ႔ ေျပာဆုိဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ အခက္အခဲျဖစ္ေစႏုိင္တယ္။
ေမး – အျခားဘာသေဘာထားေတြမ်ား ခ်မွတ္ထားတာ ရွိပါေသးလဲ။
အခုခ်ိန္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြ အစုိးရနဲ႔ ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ေဆာင္ေနတာ ပဏာမအဆင့္ပဲ ရွိပါေသး တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ စီးပြားေရး လုပ္ခြင့္မေပးဘူး။ အစုိးရက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ လာကမ္းလွမ္း ရင္ေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔မလုပ္ေသးဘူး။ ထုိနည္းတူ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ခြင့္မေပးေသးဘူး။ အျခားက်ေနာ္တုိ႔ ေဒသမွာ အစုိးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမ တုိးခ်ဲ႕လုပ္ေဆာင္တာ၊ နယ္ေျမစုိးမုိးတာေတြကုိ လက္မခံဘူးဆုိတဲ့ သေဘာထားေတြ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်မွတ္ထားတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိသေဘာထားလဲဆုိရင္ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ယာယီအေျခအေနပဲရွိေသးတဲ့အတြက္ အဲဒီစီးပြားေရးလုပ္ခြင့္ျဖစ္ေစ၊ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးလုပ္ခြင့္ျဖစ္ေစ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမစုိးမုိးေရး လုပ္ခြင့္ျဖစ္ေစေပးလုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ေတာ္လွန္ေရးကာလ ႏွစ္ရွည္လာ တာနဲ႔အမွ် အစုိးရနဲ႔ ယုံၾကည္မႈ အျပည့္အ၀မရွိေသးတဲ့အေပၚမွာ က်ေနာ္တုိ႔အၾကား ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္လာႏုိင္သလုိ အဲဒီျပႆနာ က က်ေနာ္တုိ႔ အခုလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား၀ုိင္းကုိ ထိခုိက္ေစႏုိင္တယ္။ အရင္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ေျပာဆုိေန ၾကတဲ့ Code of Conduct ေတြ၊ စစ္တပ္ေတြ ဘယ္လုိေနထုိင္ရမယ္၊ လႈပ္ရွားရမယ္ဆုိတာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ေရွ႕မွာေရာ၊ လူအမ်ား ေရွ႕မွာေရာ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ တိတိက်က်၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာဆုိေဆြးေႏြး၊ ခ်ျပတာမရွိေသးတဲ့အေပၚ က်ေနာ္တုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အစုိးရကျဖစ္ေစ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ ေရာေရာေႏွာေႏွာ၀င္လာရင္ ပဋိပကၡေတြ အရင္လုိ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈ၊ ပစ္ခတ္မႈေတြျပန္ျဖစ္ ႏုိင္သလုိ အဲလိုပဋိပကၡေတြျဖစ္လာရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမႈအေပၚ ထိခုိက္လာႏုိင္တယ္လုိ႔ ႀကိဳျမင္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ တုိ႔ဘာကုိမွ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြ မေပးေသးတာျဖစ္တယ္။
ေမး – ေဒသတြင္း ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈမရွိေသးတဲ့အေပၚမွာ စီးပြားေရးသမားတခ်ဳိ႕က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ရင္း ေဒသတုိးတက္ ေအာင္ လာလုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ကူညီပံ့ပုိးမယ္လုိ႔ ေျပာဆုိသံေတြၾကားေနရတယ္။ အဲဒီအေပၚ ဘယ္လုိေျပာခ်င္ပါသလဲ။
စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေဒသထဲမွာ သယံဇာတေတြလုပ္ရင္းနဲ႔ လူထုအတြက္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး ကူညီပံ့ပုိး ေပးမယ္ဆုိတာက လူထုေတြကုိခုတုံးလုပ္ၿပီး ကုိယ္က်ဳိးရွာတာပါပဲ။ အဲဒါကို က်ေနာ္တုိ႔လက္မခံဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသ မတုိး တက္ မဖြံၿဖဳိးေသးတာ က်ေနာ္တုိ႔ကြ်မ္းက်င္မႈအေပၚမွာ မမူတည္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ကရင္လူမ်ဳိးေတြ လြတ္လပ္စြာလုပ္ပုိင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ ျပည့္ျပည့္၀၀ မရရွိတဲ့အေပၚမွာ မူတည္တာပါ။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီကေန႔အထိ ျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ အေတြ႔ အႀကဳံအရ က်ေနာ္တို႔ေဒသမွာ တုိက္ပြဲေတြေတာက္ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အစုိးရစစ္တပ္ေတြ က်ေနာ္တုိ႔ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ၀င္ၿပီးဆိုရင္ ရြာသူရြာသားေတြရဲ႕ အေဆာက္အဦးေကာင္းေကာင္းေတြကုိ အကုန္မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ရြာသားေတြ လုပ္ကုိင္စားေသာက္တဲ့ေနရာေတြ၊ သီးႏွံစုိက္ခင္းေတြကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္။ ေမြးထားတဲ့တိရိစၦာန္ေတြကုိ ပစ္သတ္တယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖဳိးမႈမရွိတာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အရည္အေသြး၊ တတ္ေျမာက္မႈ၊ ကြ်မ္းက်င္မႈမရွိတာနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ကရင္ေတြ လြတ္လပ္မႈ မရွိတာရယ္၊ ဘ၀လုံၿခဳံမႈ အာမခံခ်က္မရွိတာရယ္ေၾကာင့္ပါ။
လက္ရွိမွာ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးလုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြ ေပးလုိက္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔လုိလားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ေျဖရွင္းေရးဟာ အစုိးရအေနနဲ႔ စနစ္တက် စီစဥ္ေဆာင္ရြက္မႈမလုပ္ဘူးဆုိရင္ အေျခအေနေတြက အရင္လုိပုံစံအတုိင္း ပစ္ခတ္မႈေတြ ျပန္ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။ တုိက္ပြဲေတြ တဖန္ျပန္ျဖစ္လာရင္ အခုလုပ္မယ့္ ဒီဖြံ႔ၿဖဳိးမႈလုပ္ငန္းေတြဟာ ျပန္ပ်က္စီးသြားမွာပဲ။ ဘာမွအက်ဳိးျဖစ္ထြန္းလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အေရးႀကီးဆုံးက ဗမာအစုိးရအေနနဲ႔ ဒီႏုိင္ငံေရးျပႆနာကုိ ေျပလည္ေအာင္ အရင္လုပ္ေဆာင္ၿပီးမွ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ အဲဒါမွ လူထုေတြအတြက္ တာရွည္ခုိင္ၿမဲတဲ့ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈေတြ ျဖစ္လာေစမယ္။
ေမး – လက္ရွိတပ္မဟာ(၅)၊ ဖာပြန္ခ႐ုိင္အတြင္းမွာ အစုိးရဘက္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမစုိးမုိးမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိအေျခအ ေန ရွိပါသလဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြ အစုိးရနဲ႔ ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္မထုိးခင္အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသမွာ အစုိးရစစ္ တပ္က နယ္ေျမအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ အာဏာစုိးမိုးေရးေတြက အၾကမ္းဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္း ေဆာင္ေတြ သူတုိ႔အစုိးရနဲ႔ စတင္ စကားေျပာတဲ့ေနာက္ပုိင္း သူတုိ႔ရဲ႕စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ အားလုံးနီးပါး ေလွ်ာ့ခ်လုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားနည္းလမ္းေတြျဖစ္တဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးအစီအစဥ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေဒသထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔လူထုထဲမွာ သြင္းလာတယ္။ အျခားလက္မႈပညာ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔လည္း ၀င္လာတယ္။ ဒီလုိ၀င္လာတဲ့အခါမွာ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ ခန္႔ထားတယ္။ အဲဒီေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ေတြကုိ သင္တန္းေတြေပးတက္တယ္။ လစာေတြေပးတယ္။ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ ၿပီး ေက်ာင္းမွာ ယခင္ သင္ၾကားပုိ႔ခ်တဲ့ ကရင္စာေပေတြ၊ KED ကထုတ္တဲ့ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္းေတြကုိ ဖယ္ထုတ္လုိက္တယ္။ ၿပီး ေတာ့ ေက်ာင္းမွာေထာင္ထားတဲ့ ကရင္အလံေတြကုိျဖဳတ္ၿပီး လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံအလံကုိ ျပန္တင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္မွာ တည္ေထာင္ထားတဲ့ေက်ာင္းတခ်ဳိ႕မွာ ယခင္သီဆုိေနက် ကရင္အမ်ဳိးသားသီခ်င္း “ယေကာ့ကေညာ”ကုိ ဆုိခြင့္မေပးေတာ့ဘဲ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကုိ ျပန္ဆုိခုိင္းတယ္။ ထုိ႔နည္းတူ က်န္းမာေရးပုိင္းမွာလည္း အဲဒီလုိပဲ သူတုိ႔က်န္းမာေရးေနရာေတြ ခ်ထားတယ္။ သူတုိ႔လူေတြ၀င္လာတယ္။ ဒါေတြအားလုံးဟာ အစုိးရရဲ႕ စီစဥ္ညႊန္ၾကားမႈေအာက္က လာတာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဒသမွာ သူတုိ႔ရဲ႕အာဏာစုိးမိုးမႈ ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔လာေအာင္ လုပ္တာပါပဲလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ျမင္တယ္။ အဲလုိျဖစ္လာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ေရာ၊ က်ေနာ္တုိ႔လူထုေတြကေရာ မႏွစ္သက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီလုပ္ရပ္ေတြကုိတားျမစ္တာျဖစ္တယ္။
ေမး – အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကာလ အစုိးရအေနနဲ႔ လူထုေတြအတြက္ ႏုိင္ငံသားမွတ္ပုံကဒ္ေတြ လုိက္လုပ္ေပးေနတယ္။ ဒီႏုိင္ငံ သားကဒ္က လူထုေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ျမင္လဲ။
က်ေနာ့္တစ္ေယာက္အျမင္ကေတာ့ ႏုိင္ငံသားကဒ္လုပ္တယ္ဆုိတာဟာ ႏုိင္ငံသားစစ္စစ္ျဖစ္ရမယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က တုိင္းရင္းသား ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာတုိင္းရင္းသားေတြဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာျဖစ္ရမယ္။ အသိအမွတ္ျပဳရမယ္။ ျပည္တြင္းမွာ အျခားႏုိင္ငံ သားေတြလုိပဲ အခြင့္အေရးေတြ တန္းတူရွိရမယ္။ အေျခအေနေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း ႏုိင္ငံသားကဒ္ ကုိင္ေဆာင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔အတြက္ အာမခံခ်က္ရွိရမယ္။ လက္ရွိ အစုိးရလုပ္ေပးတဲ့ ႏုိင္ငံသားကဒ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တစ္ခဏတာအတြက္ပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ျမင္တယ္။ အေျခအေနတခုေျပာင္းလာရင္ ဒီႏုိင္ငံသားကဒ္ ကုိင္ေဆာင္ထားေပမယ့္ ဖမ္းခ်င္ တဲ့သူက ဖမ္းမွာပဲ။ အဖမ္းမခံရေအာင္ တေနရာရာသြားဖုိ႔အတြက္ သြားလာခြင့္လက္မွတ္ ေသေသခ်ာခ်ာကုိ ေရးရတယ္။ ေရးလို႔ မေသခ်ာရင္ေတာင္ အဖမ္းခံရတာရွိတယ္။
ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးရဲ႕ အခြင့္အေရးအရ ႏုိင္ငံသားကဒ္ရွိသူတုိင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္၊ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ကုိ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ ရွိ တယ္ဆုိေပမယ့္ လာမယ့္ ၂၀၁၅ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပုံအတုိင္း လုပ္ေဆာင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဟာ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္အခြင့္အေရးေတြရရွိဖုိ႔ အာမခံခ်က္ ေသေသခ်ာခ်ာမရွိဘဲ အစုိးရရဲ႕ အာဏာႀကီးစုိးဖုိ႔အတြက္ အားေပးတဲ့ဖြဲ႔စည္းပုံျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံသားကဒ္ရွိလို႔ မဲသြားေပးရင္ေတာင္ အစုိးရ အာဏာပုိမုိႀကီးထြားလာေအာင္ သြားအားေပးတာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအစုိးရလုပ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္က သူတုိ႔လူဦးေရတုိးလာဖုိ႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအစီအစဥ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အားမေပးဘူး။
http://www.kicnews.org/2014/02/%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%A1%E1%80%B2%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%9A%E1%80%B0%E1%81%8A-%E1%80%96%E1%80%AC%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%81%E1%82%90%E1%80%AF%E1%80%AD%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%90/
Saturday, February 22, 2014
၆၆ ႀကိမ္ေျမာက္ ကရင့္အမ်ိဴ းသားေန ့ - ေညာင္ေလးပင္ခရုိင္ (ရုပ္သံ)
"ယခုအခ်ိန္တြင္ တုိက္ပြဲမျဖစ္ေတာ့တာႀကည့္၍ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရျပီလုိ ့ေျပာ၍မရေသးပါ" ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
တအန္းတပ္ ၃၆၇ တပ္ရင္းႏွင့္ ျမန္မာတပ္တိုက္ပဲြတြင္ ျမန္မာ အနဲဆံုး ၃ ဦးက်ဆံုး
၁၉ ရက္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၀၁၄
၁၈ ရက္ေန႕ေဖေဖာ္ဝါရီလ ေန႕လည္ ၁၂း၁၅ နာရီခန္႕တြင္ TNLA တပ္ရင္း ၃၆၇ ၏ တပ္ခဲြ (၂) ႏွင့္ ျမန္မာ ခမရ (၁၇) ႏွင့္ (၁၁၄) စစ္ေၾကာင္း တို႕ မန္တံုၿမိဳ႕နယ္ အေရွ႕ဘက္ နမ့္ပါက်ဳိင္ရြာ အနီးတြင္ ပက္ပင္းတိုး ရင္ဆိုင္တိုက္ပဲြျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ျမန္မာဘက္မွ အနဲဆံုး ၃ ဦး က်ဆံုးၿပီး အမ်ားအျပား ထိခိုက္ဒါဏ္ရာရရွိခဲ့ၾကသည္။
တအန္းတပ္ဖဲြ႕ဝင္ တဦး၏ လက္တြင္ လက္နက္ၾကီးစ ထိမွန္ၿပီး ဒါဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။
ႏွစ္ဘက္ရင္ဆိုင္တိုက္ပဲြမွာ ၁၅ မိနစ္ခန္႕တာၾကာၿပီး ႏွစ္ဘက္စလံုး တပ္ဆုတ္ကာ တိုက္ပဲြအဆံုးသတ္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုထိခိုက္ဒါဏရာရရွိသည့္ ျမန္မာတပ္ဖဲြ႕မ်ားကို နမၼတူၿမိဳ႕ဘက္သို႕ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
ျမန္မာစစ္ေၾကာင္းသည္ ထိုေတာင္ေၾကာမွ မန္တံု-နမၼတူ ကားလမ္းအနီးသို႕ဆုတ္ခြာေနရာယူၿပီး တအန္းတပ္ဖဲြ႕မ်ား ရွိမည္ဟု ယင္တို႕ယူဆသည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ားဆီသို႕ လက္နက္ၾကီးမ်ား တနာရီျခား တခါ ပစ္ခတ္ေနလွ်က္ရွိသည္။
သတင္းႏွင့္ျပန္ၾကားေရးဌာန
P.S.L.F/T.N.L.A
၁၈ ရက္ေန႕ေဖေဖာ္ဝါရီလ ေန႕လည္ ၁၂း၁၅ နာရီခန္႕တြင္ TNLA တပ္ရင္း ၃၆၇ ၏ တပ္ခဲြ (၂) ႏွင့္ ျမန္မာ ခမရ (၁၇) ႏွင့္ (၁၁၄) စစ္ေၾကာင္း တို႕ မန္တံုၿမိဳ႕နယ္ အေရွ႕ဘက္ နမ့္ပါက်ဳိင္ရြာ အနီးတြင္ ပက္ပင္းတိုး ရင္ဆိုင္တိုက္ပဲြျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ျမန္မာဘက္မွ အနဲဆံုး ၃ ဦး က်ဆံုးၿပီး အမ်ားအျပား ထိခိုက္ဒါဏ္ရာရရွိခဲ့ၾကသည္။
တအန္းတပ္ဖဲြ႕ဝင္ တဦး၏ လက္တြင္ လက္နက္ၾကီးစ ထိမွန္ၿပီး ဒါဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။
ႏွစ္ဘက္ရင္ဆိုင္တိုက္ပဲြမွာ ၁၅ မိနစ္ခန္႕တာၾကာၿပီး ႏွစ္ဘက္စလံုး တပ္ဆုတ္ကာ တိုက္ပဲြအဆံုးသတ္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုထိခိုက္ဒါဏရာရရွိသည့္ ျမန္မာတပ္ဖဲြ႕မ်ားကို နမၼတူၿမိဳ႕ဘက္သို႕ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
ျမန္မာစစ္ေၾကာင္းသည္ ထိုေတာင္ေၾကာမွ မန္တံု-နမၼတူ ကားလမ္းအနီးသို႕ဆုတ္ခြာေနရာယူၿပီး တအန္းတပ္ဖဲြ႕မ်ား ရွိမည္ဟု ယင္တို႕ယူဆသည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ားဆီသို႕ လက္နက္ၾကီးမ်ား တနာရီျခား တခါ ပစ္ခတ္ေနလွ်က္ရွိသည္။
သတင္းႏွင့္ျပန္ၾကားေရးဌာန
P.S.L.F/T.N.L.A
Thursday, February 20, 2014
"ျပည္တြင္းလက္နက္ကုိင္ေသာင္းက်န္းမွုခ်ဴပ္ျငိမ္းေရးတဲ့"
သတင္းေခါင္းစဥ္အရဆုိရင္ မဟာဗမာ အစုိးရက တုိင္းရင္းသားေတြကုိ ေပၚတင္ပဲအခ်က္ျပလုိက္ပါျပီ "မင္းတုိ ့ကုိ သနားတယ္" ဟားဟား..
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲက လူမ်ဳိးစုမ်ား(အပိုင္း ၂)
ဂါမဏိေဖ့ဘြတ္မွ
ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲက လူမ်ဳိးစုမ်ား(အပိုင္း ၂)
ကမၻာမွာ မြန္ဂိုလြိဳက္၊ ေကာ့ေကးဆြိဳက္၊ နီဂရြဳိက္ဆိုတဲ့ မူရင္းလူမ်ဳိးရင္းႀကီး ၃ ခုရွိတဲ့အနက္ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလို႔ ေခၚတဲ့ ပထဝီအပိုင္းအျခားတခုထဲမွာမူရင္းလူမ်ဳိးရင္းႀကီးႏွစ္ခုက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုအရင္ဦးဆံုးေရာက္ရွိေနထိုင္ခဲ့တဲ့ နီးဂ႐ြိဳက္ကပၸလီမ်ဳိးေတြကို ေနာက္မွဝင္လာတဲ့ မြန္ဂိုလြိဳက္မ်ဳိးေတြကေမာင္းထုတ္လိုက္လို႔ ကပၸလီကၽြန္းေတြနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွကၽြန္းဆြယ္အစြန္အဖ်ားကၽြန္းေတြဆီေရာက္သြားခဲ့ပါ တယ္။ လက္ရွိေနထိုင္သူအမ်ားစုဟာ အေရွ႕တိုင္းအာရွလူမ်ဳိးမ်ားလို႔ေခၚတဲ့မြန္ဂိုလြိဳက္အႏြယ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ဖက္ အိမ္နီးခ်င္းအိႏၵိယတိုက္ငယ္ မွာေတာ့ေကာ့ေကးဆြိဳက္အႏြယ္ေတြ အဓိကပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္တဲ့အတြက္ သဘာဝက်စြာဘဲ နယ္နိမိတ္ခ်င္းကပ္လ်က္ျဖစ္ တဲ့ျမန္မာျပည္ထဲကိုလည္း ကူးဝင္လာၾကတာရွိသလို အာသံ၊ မဏိပူရ၊ နီေပါ၊ တိဘက္၊ တ႐ုတ္၊ ေလာ၊ထိုင္း၊ မေလးရွားတို႔နဲ႔ အျပန္အလွန္ပ်ံ႕ႏွံ႔ ကူးယွက္ေနထိုင္ၾကတဲ့ မြန္ဂိုလြိဳက္လူမ်ဳိးေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနၾကပါတယ္။
မြန္ဂိုလြိဳက္လူမ်ဳိးရင္းထဲက ပင္မမ်ဳိးကြဲ၅ မ်ဳိးကို ဗမာျပည္ထဲမွာ ေတြ႔ပါတယ္။ ဒါေတြက-
၁) တ႐ုတ္-တိဘက္ထဲက တိဘက္-ဗမာလူမ်ဳိးႀကီး နဲ႔ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးႀကီး
၂) တိုင္း(ရွမ္း)-ခတိုင္းထဲက ကမ္း-တိုင္းလူမ်ဳိးႀကီး
၃) ၾသစႀတိဳေအးရွားတစ္ထဲက မြန္-ခမာလူမ်ဳိးႀကီး
၄) ၾသစႀတိဳနီးရွန္းထဲက မေလး-ေပၚလီနီးရွန္းလူမ်ဳိးႀကီး
၅) ေျမႇာ့-ေျမာင္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ေကာ့ေကးဆြိဳက္လူမ်ဳိးရင္းထဲက ဗမာျပည္ထဲေတြ႔တဲ့ပင္မမ်ဳိးကြဲကေတာ့ အင္ဒို-ဥေရာပမ်ဳိးကြဲေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
XXX
ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲမွာ တိဘက္-ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးကေနဆင္းသက္လာတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြကေတာ့-
၁) ကခ်င္- ဒီထဲမွာ ဂ်ိန္းေဖာ (မရစ္၊ မရမ္၊အင္ခြန္၊ လဖိုင္၊ လေထာ္၊ မေဂါင္၊ ဒူလင္း-ခခူ၊ ေဂၚရီ-ဂ်ဆင္း၊ ေလပဲယာ၊ ငွခုပ္၊ ?လတိန္၊?လဘန္)၊ ရဝမ္ (ဒ႐ု၊ လြန္မီ၊ မတ္ဝမ္၊ ထလု၊ ထ႐ံု စသည္မ်ား)၊ မ႐ူ-ေလာင္ေဝၚ၊ အဇီး-ဇိုင္ဝါး၊လရွီ-လခ်ိတ္၊ လီဆူး-လီေရွာမ်ဳိးႏြယ္ႀကီးတို႔ပါဝင္။
၂) ထမန္
၃) ကဒူး-ကနန္း
၄) နာဂ- ဒီထဲမွာ ထငံ၊ ဟိုင္းေျမ၊ ဆြမၼရာ၊ ဟဲစန္း တို႔ပါဝင္။
၅) ကရင္- ဒီထဲမွာ စေကာ (ပကူး၊ မိုးေနပြား၊ တာေလပြား၊ ေဝေဝၚ)၊ ပိုး (ဖလံု၊ အေနာက္ပိုး၊မြန္းပြား၊ ထိုကီ)၊ ဘြဲ (ပေလကီး၊ ေဂဘား)မ်ဳိးႏြယ္ႀကီးတို႔ပါဝင္။
၆) ပအိုဝ့္
၇) ကယား- ဒီထဲမွာ မႏူးမေနာ၊ ယင္းတလဲ၊ ကေယာမ်ဳိးႏြယ္ႀကီးတို႔ပါဝင္။
၈) ကယန္း- ဒီထဲမွာ လဝီ၊ ေဂခို၊ ယင္းေဘာ္၊ လထ မ်ဳိးႏြယ္တို႔ပါဝင္။
၉) ခ်င္း- ဒီထဲမွာ ကူကီး၊ ဇိုမီး၊ လိုင္မီး၊ မရာ၊ ႐ႈိ၊ ခ်ဳိ၊ မီဇို၊ ခူမီး(မ႐ို)မ်ဳိးႏြယ္ႀကီးတို႔ပါဝင္။
၁၀) ဖြန္း
၁၁) မိုင္းသာ
၁၂) ဗမာ- ဒီထဲမွာ ေယာ၊ ယဗိန္းတို႔ပါဝင္။
၁၃) ရခိုင္- ဒီထဲမွာ ေတာင္သား၊ ေခ်ာင္းသား၊ ရမ္းျဗဲ တို႔ပါဝင္။
၁၄) သက္
၁၅) ဒိုင္းနက္ ေခၚ ခ်ကၠမာ (ဘဂၤါလီစကားေျပာ ဗုဒၶဘာသာဝင္)
၁၆) မရမာႀကီး
၁၇) ဓႏု
၁၈) အင္းသား
၁၉) ေတာင္႐ိုး
၂၀) ထားဝယ္ (ဘိတ္သား)
၂၁) အခါ
၂၂) လားဟူ
တို႔ျဖစ္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြ၊ ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ပင္မတုိင္းရင္းသားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့ ၂၃) တိဘက္၊ ၂၄) လင္ဘူး၊ ၂၅) ေဂၚရခါး၊ ၂၆) ကသည္းလူမ်ဳိးေတြလည္းအေနာက္ေျမာက္နယ္စပ္ေဒသ ဗမာျပည္ဘက္ျခမ္းထိ ေရွး ယခင္ကတည္းက ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ၾကပါတယ္။နယ္စပ္တေလွ်ာက္ေနထိုင္တဲ့ ကခ်င္၊ နာဂ၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ကယား၊ ရခိုင္၊ ဒိုင္းနက္၊ သက္၊မရမာႀကီး၊ ထားဝယ္၊ အခါ၊ လားဟူလူမ်ဳိးေတြဟာလည္း တဖက္ႏိုင္ငံေတြအထဲထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ဓႏု၊ အင္းသား၊ ထားဝယ္၊ ေတာင္႐ိုး တို႔ကို မူလက ဗမာလူမ်ဳိးရဲ႕ စကားကြဲ ေတြအျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ေပမဲ့ အခုအခါ သီးသန္႔လူမ်ဳိးေတြအျဖစ္ ရပ္တည္ေနၾကပါတယ္။
တ႐ုတ္လူမ်ဳိးႀကီးထဲက ေျမာက္ပိုင္းသားမန္ဒါရင္တ႐ုတ္လူမ်ဳိးတခ်ဳိ႕ဟာ၁၆၆၀ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္မွာ မန္ခ်ဴးလူမ်ဳိးစုေတြက တိုက္ထုတ္လိုက္လို႔ မင္မင္းဆက္ေနာက္ဆံုးဘုရင္ယံုလီနဲ႔အတူ ဗမာျပည္ထဲ တိမ္းေရွာင္ခိုလႈံလာၿပီးေနာက္ ဗမာ ဘုရင္နဲ႔ သိႏၷီေစာ္ဘြားညႇိၿပီးနယ္ေျမသတ္သတ္မွတ္မွတ္ခ်ေပးလိုက္လို႔ ၂၇) ကိုးကန္႔လူမ်ဳိး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
တျခားတ႐ုတ္မ်ဳိးႏြယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဖူးက်င့္၊ ဟတ္ကား၊ကြမ္တံု၊ ယူနန္၊ ပန္းေသးမ်ဳိးႏြယ္ေတြကေတာ့ ကုန္းလမ္း၊ ပင္လယ္လမ္းေတြက ဝင္လာခဲ့ၾကၿပီးျပည္တြင္းေနရာအႏွံ႔မွာ ၂၈) ပင္လယ္ရပ္ျခားတ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနၾကပါ တယ္။
(တိုင္း-ခတိုင္း) ခမ္း-တိုင္း(ရွမ္း)လူမ်ဳိးႀကီးထဲကဆင္းသက္လာၿပီး ဗမာျပည္နယ္နိမိတ္ထဲ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့-
၂၉) ရွမ္း- (တိုင္းယိုင္-ရွမ္းႀကီး၊တိုင္းေမာ-ေမာရွမ္း၊ တိုင္းႏူ-ေခးတိုင္းႏူ-ရွမ္းတ႐ုတ္၊ တိုင္းခြန္-ဂံုရွမ္း၊ တိုင္းခမ္းတီး-ခမ္းတီးရွမ္း-တိုင္းအြန္၊တိုင္းလ်ံ-ရွမ္းနီ၊ ဒရယ္၊ တိုင္းလု-တိုင္းလိ-စစ္ေဆာင္ပနားရွမ္း၊တိုင္းလမ္-မံုးလမ္ရွမ္း)
လူမ်ဳိးဟာ နယ္ခ်င္းစပ္ေနတဲ့ တဖက္ႏိုင္ငံေတြကိုလည္းပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသလို တဖက္ႏိုင္ငံေတြက ပင္မတိုင္းရင္းသားေတြ ျဖစ္တဲ့ ထိုင္း (တိုင္းႏြဲ႔-ရွမ္းကေလး)၊ယြန္းရွမ္း (လန္နားထိုင္း)၊ ေလာရွမ္းလူမ်ဳိးေတြလည္း ဗမာျပည္ဖက္ နယ္စပ္ေက်ာ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ရင္းရွမ္းလူမ်ဳိးအျဖစ္ဘဲ ခံယူခဲ့တာ ၾကာၿပီျဖစ္ပါတယ္။ တိဘက္-ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးကဆင္းသက္တဲ့ ကတူး-ကနန္း၊ထမန္၊ ဖြန္း နဲ႔ မိုင္းသာတို႔ဟာလည္း ရွမ္းလူမ်ဳိးအျဖစ္ ခံယူႏိုင္တဲ့ အေျခအေနရွိေနပါတယ္။
(ၾသစႀတိဳေအးရွားတစ္) မြန္-ခမာလူမ်ဳိးႀကီးထဲကဆင္းသက္လာတာက-
၃၀) မြန္
၃၁) ခမူ
၃၂) တအာင္း (ပေလာင္)
၃၃) ယင္း (ယင္းနက္၊ ယင္းက်ား၊ ဆက္)
၃၄) ဓေနာ
၃၅) ဝ
တို႔ျဖစ္ၿပီး ယင္း နဲ႔ ဓေနာ ကလြဲလို႔ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြမွာလည္းပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
(ၾသစႀတိဳနီးရွန္း) မေလး-ေပၚလီနီးရွန္းလူမ်ဳိးႀကီးကေပါက္ဖြားလာၿပီး ဗမာျပည္ထဲေနတာက-
၃၆) ေမာ္ကင္း(ဆလံု) ျဖစ္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းထိုင္း၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဖိလိပိုင္ႏိုင္ငံေတြထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသလို မေလးရွား ႏိုင္ငံရဲ႕ပင္မလူမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ ၃၇) မေလး (ပသွ်ဴး) လူမ်ဳိးေတြလည္း ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲ ပ်ံ႕ႏံ႔ွေနထိုင္တာႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ရွိေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
(ေျမႇာ့-ေျမာင္)လူမ်ဳိးႀကီးထဲက ဆင္းသက္လာတဲ့-
၃၈) ေျမာင္ (ေျမာင္ဇီး၊ေယာင္၊ အိုက္ဆြယ္၊ ေျမာက္၊ ျမင္၊ ေျမႇာ့)
ဟာလည္း ျမန္မာျပည္တြင္မက အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္၊ေလာ၊ ထိုင္းတို႔မွာလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ရွိေနပါတယ္။
အင္ဒို-ဥေရာပလူမ်ဳိးႀကီးကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ အင္ဒို-အာရိယန္နဲ႔ ဘင္ဂါလီ-အာသံ စကားေျပာလူမ်ဳိးေတြကိုလည္း လက္ရွိဗမာျပည္ဧရိယာထဲမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။
တ႐ုတ္ဘုရင္ယံုလီနဲ႔ တခ်ိန္တည္းေလာက္မွာဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနာက္ဘက္အိႏၵိယႏိုင္ငံက မြတ္စလင္ မဂိုဘုရင္ ရွာ႐ႈဂ်ာလည္း ရခုိင္ျပည္ကို ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာခဲ့ရာကသူ႔ေနာက္လိုက္ေလးသည္ေတာ္ေတြဟာ ၃၉) ကမန္လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ကိုးကန္႔ေတြလိုနယ္ေျမသတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိဘဲ ရခိုင္ေတြနဲ႔ ေရာေႏွာေနထိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ မူလ အင္ဒို-အာရိယန္ဘာသာ စကားေတြေမ့ေပ်ာက္သြားၿပီး ရခိုင္ဘာသာစကားကိုဘဲ မိခင္ဘာသာအျဖစ္ လံုးဝခံယူသံုးစြဲလာၾက ပါတယ္။
ဘဂၤါလီမဟုတ္တဲ့ တျခားအင္ဒို-အာရိယန္လူမ်ဳိးႀကီးဝင္ေတြက-
၄၀) ဟိႏၵဴကုလား (တမီးလ္-ကလယ္၊ ဂူဂ်ရာတီ၊ ေဂၚရင္ဂ်ီ၊ ပန္ခ်ာပီ၊ မာရဝါရီ၊ ေတလဂူ)
၄၁) ဗမာမူဆလင္ (ေျမဒူး၊ ေဇရဘာဒီ၊ ပသီ၊ မဂို)ျဖစ္ၿပီး ေညာင္ရမ္းေခတ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္နဲ႔ ကိုလိုနီေခတ္ ကတည္းက ဝင္ေရာက္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဂၤါလီ-အာသံလူမ်ဳိးဝင္ေတြက-
၄၂) ဟိႏၵဴဘဂၤါလီ
၄၃) မူဆလင္ဘဂၤါလီ
၄၄) စစ္တေကာင္းသား (႐ိုဟင္ဂ်ာ)
တို႔ျဖစ္ၿပီး ဘဂၤလားနယ္နဲ႔ နယ္ခ်င္းစပ္ေနတဲ့ရခိုင္ျပည္ထဲကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
လူမ်ဳိးစုတစုစီမွာ မ်ဳိးႏြယ္စု၊ ေဆြမ်ဳိးစုေတြအမ်ားႀကီးထပ္ခြဲထားတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူမ်ဳိးအားျဖင့္ တမ်ဳိးတည္း ဘဲျဖစ္ပါတယ္။လူမ်ဳိးစုအသစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာတာ ရွိသလို လူမ်ဳိးစုေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာလည္း မဆန္းပါ။လူမ်ဳိးသတ္မွတ္ဖို႔အတြက္ စကား၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ နယ္ေျမအေနအထား၊ သမိုင္းေနာက္ခံ၊ စိတ္ေန သေဘာထားတို႔ကိုအေျခခံရတာ ႏိုင္ငံတကာထံုးစံ၊ မႏုႆေဗဒထံုးစံ၊ ဘာသာေဗဒထံုးစံျဖစ္ပါတယ္။ တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့DNA နဲ႔ စစ္ေဆးသတ္မွတ္တာေတြလည္း ရွိေနပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ဧရိယာထဲေနထိုင္ေနၾကတဲ့ လူမ်ဳိးေတြဟာ(မ်က္ႏွာျဖဴအေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြမပါ) အမ်ားဆံုး လူမ်ဳိး ၄၄ မ်ဳိးဘဲရွိၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ႕ပင္မတိုင္းရင္းသားေတြကို ဖယ္ထုတ္လိုက္ရင္ ဌာေနတိုင္းရင္းသားလို႔ ေျပာႏိုင္တာက ၃၃ မ်ဳိးဘဲရွိပါတယ္။ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရွမ္းတို႔လို တျခားလူမ်ဳိးေတြကလည္း တစုတစည္းတည္း လူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းအျဖစ္ခံယူၾကရင္ တိုင္းရင္းသားအေရအတြက္ ၃၀ ေအာက္ ထပ္ေလ်ာ့သြားႏိုင္ပါတယ္။
ဂါမဏိ
ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲက လူမ်ဳိးစုမ်ား(အပိုင္း ၂)
ကမၻာမွာ မြန္ဂိုလြိဳက္၊ ေကာ့ေကးဆြိဳက္၊ နီဂရြဳိက္ဆိုတဲ့ မူရင္းလူမ်ဳိးရင္းႀကီး ၃ ခုရွိတဲ့အနက္ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလို႔ ေခၚတဲ့ ပထဝီအပိုင္းအျခားတခုထဲမွာမူရင္းလူမ်ဳိးရင္းႀကီးႏွစ္ခုက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုအရင္ဦးဆံုးေရာက္ရွိေနထိုင္ခဲ့တဲ့ နီးဂ႐ြိဳက္ကပၸလီမ်ဳိးေတြကို ေနာက္မွဝင္လာတဲ့ မြန္ဂိုလြိဳက္မ်ဳိးေတြကေမာင္းထုတ္လိုက္လို႔ ကပၸလီကၽြန္းေတြနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွကၽြန္းဆြယ္အစြန္အဖ်ားကၽြန္းေတြဆီေရာက္သြားခဲ့ပါ တယ္။ လက္ရွိေနထိုင္သူအမ်ားစုဟာ အေရွ႕တိုင္းအာရွလူမ်ဳိးမ်ားလို႔ေခၚတဲ့မြန္ဂိုလြိဳက္အႏြယ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ဖက္ အိမ္နီးခ်င္းအိႏၵိယတိုက္ငယ္ မွာေတာ့ေကာ့ေကးဆြိဳက္အႏြယ္ေတြ အဓိကပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္တဲ့အတြက္ သဘာဝက်စြာဘဲ နယ္နိမိတ္ခ်င္းကပ္လ်က္ျဖစ္ တဲ့ျမန္မာျပည္ထဲကိုလည္း ကူးဝင္လာၾကတာရွိသလို အာသံ၊ မဏိပူရ၊ နီေပါ၊ တိဘက္၊ တ႐ုတ္၊ ေလာ၊ထိုင္း၊ မေလးရွားတို႔နဲ႔ အျပန္အလွန္ပ်ံ႕ႏွံ႔ ကူးယွက္ေနထိုင္ၾကတဲ့ မြန္ဂိုလြိဳက္လူမ်ဳိးေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနၾကပါတယ္။
မြန္ဂိုလြိဳက္လူမ်ဳိးရင္းထဲက ပင္မမ်ဳိးကြဲ၅ မ်ဳိးကို ဗမာျပည္ထဲမွာ ေတြ႔ပါတယ္။ ဒါေတြက-
၁) တ႐ုတ္-တိဘက္ထဲက တိဘက္-ဗမာလူမ်ဳိးႀကီး နဲ႔ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးႀကီး
၂) တိုင္း(ရွမ္း)-ခတိုင္းထဲက ကမ္း-တိုင္းလူမ်ဳိးႀကီး
၃) ၾသစႀတိဳေအးရွားတစ္ထဲက မြန္-ခမာလူမ်ဳိးႀကီး
၄) ၾသစႀတိဳနီးရွန္းထဲက မေလး-ေပၚလီနီးရွန္းလူမ်ဳိးႀကီး
၅) ေျမႇာ့-ေျမာင္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ေကာ့ေကးဆြိဳက္လူမ်ဳိးရင္းထဲက ဗမာျပည္ထဲေတြ႔တဲ့ပင္မမ်ဳိးကြဲကေတာ့ အင္ဒို-ဥေရာပမ်ဳိးကြဲေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
XXX
ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲမွာ တိဘက္-ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးကေနဆင္းသက္လာတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြကေတာ့-
၁) ကခ်င္- ဒီထဲမွာ ဂ်ိန္းေဖာ (မရစ္၊ မရမ္၊အင္ခြန္၊ လဖိုင္၊ လေထာ္၊ မေဂါင္၊ ဒူလင္း-ခခူ၊ ေဂၚရီ-ဂ်ဆင္း၊ ေလပဲယာ၊ ငွခုပ္၊ ?လတိန္၊?လဘန္)၊ ရဝမ္ (ဒ႐ု၊ လြန္မီ၊ မတ္ဝမ္၊ ထလု၊ ထ႐ံု စသည္မ်ား)၊ မ႐ူ-ေလာင္ေဝၚ၊ အဇီး-ဇိုင္ဝါး၊လရွီ-လခ်ိတ္၊ လီဆူး-လီေရွာမ်ဳိးႏြယ္ႀကီးတို႔ပါဝင္။
၂) ထမန္
၃) ကဒူး-ကနန္း
၄) နာဂ- ဒီထဲမွာ ထငံ၊ ဟိုင္းေျမ၊ ဆြမၼရာ၊ ဟဲစန္း တို႔ပါဝင္။
၅) ကရင္- ဒီထဲမွာ စေကာ (ပကူး၊ မိုးေနပြား၊ တာေလပြား၊ ေဝေဝၚ)၊ ပိုး (ဖလံု၊ အေနာက္ပိုး၊မြန္းပြား၊ ထိုကီ)၊ ဘြဲ (ပေလကီး၊ ေဂဘား)မ်ဳိးႏြယ္ႀကီးတို႔ပါဝင္။
၆) ပအိုဝ့္
၇) ကယား- ဒီထဲမွာ မႏူးမေနာ၊ ယင္းတလဲ၊ ကေယာမ်ဳိးႏြယ္ႀကီးတို႔ပါဝင္။
၈) ကယန္း- ဒီထဲမွာ လဝီ၊ ေဂခို၊ ယင္းေဘာ္၊ လထ မ်ဳိးႏြယ္တို႔ပါဝင္။
၉) ခ်င္း- ဒီထဲမွာ ကူကီး၊ ဇိုမီး၊ လိုင္မီး၊ မရာ၊ ႐ႈိ၊ ခ်ဳိ၊ မီဇို၊ ခူမီး(မ႐ို)မ်ဳိးႏြယ္ႀကီးတို႔ပါဝင္။
၁၀) ဖြန္း
၁၁) မိုင္းသာ
၁၂) ဗမာ- ဒီထဲမွာ ေယာ၊ ယဗိန္းတို႔ပါဝင္။
၁၃) ရခိုင္- ဒီထဲမွာ ေတာင္သား၊ ေခ်ာင္းသား၊ ရမ္းျဗဲ တို႔ပါဝင္။
၁၄) သက္
၁၅) ဒိုင္းနက္ ေခၚ ခ်ကၠမာ (ဘဂၤါလီစကားေျပာ ဗုဒၶဘာသာဝင္)
၁၆) မရမာႀကီး
၁၇) ဓႏု
၁၈) အင္းသား
၁၉) ေတာင္႐ိုး
၂၀) ထားဝယ္ (ဘိတ္သား)
၂၁) အခါ
၂၂) လားဟူ
တို႔ျဖစ္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြ၊ ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ပင္မတုိင္းရင္းသားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့ ၂၃) တိဘက္၊ ၂၄) လင္ဘူး၊ ၂၅) ေဂၚရခါး၊ ၂၆) ကသည္းလူမ်ဳိးေတြလည္းအေနာက္ေျမာက္နယ္စပ္ေဒသ ဗမာျပည္ဘက္ျခမ္းထိ ေရွး ယခင္ကတည္းက ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ၾကပါတယ္။နယ္စပ္တေလွ်ာက္ေနထိုင္တဲ့ ကခ်င္၊ နာဂ၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ကယား၊ ရခိုင္၊ ဒိုင္းနက္၊ သက္၊မရမာႀကီး၊ ထားဝယ္၊ အခါ၊ လားဟူလူမ်ဳိးေတြဟာလည္း တဖက္ႏိုင္ငံေတြအထဲထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ဓႏု၊ အင္းသား၊ ထားဝယ္၊ ေတာင္႐ိုး တို႔ကို မူလက ဗမာလူမ်ဳိးရဲ႕ စကားကြဲ ေတြအျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ့ေပမဲ့ အခုအခါ သီးသန္႔လူမ်ဳိးေတြအျဖစ္ ရပ္တည္ေနၾကပါတယ္။
တ႐ုတ္လူမ်ဳိးႀကီးထဲက ေျမာက္ပိုင္းသားမန္ဒါရင္တ႐ုတ္လူမ်ဳိးတခ်ဳိ႕ဟာ၁၆၆၀ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္မွာ မန္ခ်ဴးလူမ်ဳိးစုေတြက တိုက္ထုတ္လိုက္လို႔ မင္မင္းဆက္ေနာက္ဆံုးဘုရင္ယံုလီနဲ႔အတူ ဗမာျပည္ထဲ တိမ္းေရွာင္ခိုလႈံလာၿပီးေနာက္ ဗမာ ဘုရင္နဲ႔ သိႏၷီေစာ္ဘြားညႇိၿပီးနယ္ေျမသတ္သတ္မွတ္မွတ္ခ်ေပးလိုက္လို႔ ၂၇) ကိုးကန္႔လူမ်ဳိး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
တျခားတ႐ုတ္မ်ဳိးႏြယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဖူးက်င့္၊ ဟတ္ကား၊ကြမ္တံု၊ ယူနန္၊ ပန္းေသးမ်ဳိးႏြယ္ေတြကေတာ့ ကုန္းလမ္း၊ ပင္လယ္လမ္းေတြက ဝင္လာခဲ့ၾကၿပီးျပည္တြင္းေနရာအႏွံ႔မွာ ၂၈) ပင္လယ္ရပ္ျခားတ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနၾကပါ တယ္။
(တိုင္း-ခတိုင္း) ခမ္း-တိုင္း(ရွမ္း)လူမ်ဳိးႀကီးထဲကဆင္းသက္လာၿပီး ဗမာျပည္နယ္နိမိတ္ထဲ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့-
၂၉) ရွမ္း- (တိုင္းယိုင္-ရွမ္းႀကီး၊တိုင္းေမာ-ေမာရွမ္း၊ တိုင္းႏူ-ေခးတိုင္းႏူ-ရွမ္းတ႐ုတ္၊ တိုင္းခြန္-ဂံုရွမ္း၊ တိုင္းခမ္းတီး-ခမ္းတီးရွမ္း-တိုင္းအြန္၊တိုင္းလ်ံ-ရွမ္းနီ၊ ဒရယ္၊ တိုင္းလု-တိုင္းလိ-စစ္ေဆာင္ပနားရွမ္း၊တိုင္းလမ္-မံုးလမ္ရွမ္း)
လူမ်ဳိးဟာ နယ္ခ်င္းစပ္ေနတဲ့ တဖက္ႏိုင္ငံေတြကိုလည္းပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသလို တဖက္ႏိုင္ငံေတြက ပင္မတိုင္းရင္းသားေတြ ျဖစ္တဲ့ ထိုင္း (တိုင္းႏြဲ႔-ရွမ္းကေလး)၊ယြန္းရွမ္း (လန္နားထိုင္း)၊ ေလာရွမ္းလူမ်ဳိးေတြလည္း ဗမာျပည္ဖက္ နယ္စပ္ေက်ာ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ရင္းရွမ္းလူမ်ဳိးအျဖစ္ဘဲ ခံယူခဲ့တာ ၾကာၿပီျဖစ္ပါတယ္။ တိဘက္-ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးကဆင္းသက္တဲ့ ကတူး-ကနန္း၊ထမန္၊ ဖြန္း နဲ႔ မိုင္းသာတို႔ဟာလည္း ရွမ္းလူမ်ဳိးအျဖစ္ ခံယူႏိုင္တဲ့ အေျခအေနရွိေနပါတယ္။
(ၾသစႀတိဳေအးရွားတစ္) မြန္-ခမာလူမ်ဳိးႀကီးထဲကဆင္းသက္လာတာက-
၃၀) မြန္
၃၁) ခမူ
၃၂) တအာင္း (ပေလာင္)
၃၃) ယင္း (ယင္းနက္၊ ယင္းက်ား၊ ဆက္)
၃၄) ဓေနာ
၃၅) ဝ
တို႔ျဖစ္ၿပီး ယင္း နဲ႔ ဓေနာ ကလြဲလို႔ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြမွာလည္းပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
(ၾသစႀတိဳနီးရွန္း) မေလး-ေပၚလီနီးရွန္းလူမ်ဳိးႀကီးကေပါက္ဖြားလာၿပီး ဗမာျပည္ထဲေနတာက-
၃၆) ေမာ္ကင္း(ဆလံု) ျဖစ္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းထိုင္း၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဖိလိပိုင္ႏိုင္ငံေတြထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသလို မေလးရွား ႏိုင္ငံရဲ႕ပင္မလူမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ ၃၇) မေလး (ပသွ်ဴး) လူမ်ဳိးေတြလည္း ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲ ပ်ံ႕ႏံ႔ွေနထိုင္တာႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ရွိေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။
(ေျမႇာ့-ေျမာင္)လူမ်ဳိးႀကီးထဲက ဆင္းသက္လာတဲ့-
၃၈) ေျမာင္ (ေျမာင္ဇီး၊ေယာင္၊ အိုက္ဆြယ္၊ ေျမာက္၊ ျမင္၊ ေျမႇာ့)
ဟာလည္း ျမန္မာျပည္တြင္မက အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္၊ေလာ၊ ထိုင္းတို႔မွာလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ရွိေနပါတယ္။
အင္ဒို-ဥေရာပလူမ်ဳိးႀကီးကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ အင္ဒို-အာရိယန္နဲ႔ ဘင္ဂါလီ-အာသံ စကားေျပာလူမ်ဳိးေတြကိုလည္း လက္ရွိဗမာျပည္ဧရိယာထဲမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။
တ႐ုတ္ဘုရင္ယံုလီနဲ႔ တခ်ိန္တည္းေလာက္မွာဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနာက္ဘက္အိႏၵိယႏိုင္ငံက မြတ္စလင္ မဂိုဘုရင္ ရွာ႐ႈဂ်ာလည္း ရခုိင္ျပည္ကို ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာခဲ့ရာကသူ႔ေနာက္လိုက္ေလးသည္ေတာ္ေတြဟာ ၃၉) ကမန္လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ကိုးကန္႔ေတြလိုနယ္ေျမသတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိဘဲ ရခိုင္ေတြနဲ႔ ေရာေႏွာေနထိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ မူလ အင္ဒို-အာရိယန္ဘာသာ စကားေတြေမ့ေပ်ာက္သြားၿပီး ရခိုင္ဘာသာစကားကိုဘဲ မိခင္ဘာသာအျဖစ္ လံုးဝခံယူသံုးစြဲလာၾက ပါတယ္။
ဘဂၤါလီမဟုတ္တဲ့ တျခားအင္ဒို-အာရိယန္လူမ်ဳိးႀကီးဝင္ေတြက-
၄၀) ဟိႏၵဴကုလား (တမီးလ္-ကလယ္၊ ဂူဂ်ရာတီ၊ ေဂၚရင္ဂ်ီ၊ ပန္ခ်ာပီ၊ မာရဝါရီ၊ ေတလဂူ)
၄၁) ဗမာမူဆလင္ (ေျမဒူး၊ ေဇရဘာဒီ၊ ပသီ၊ မဂို)ျဖစ္ၿပီး ေညာင္ရမ္းေခတ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္နဲ႔ ကိုလိုနီေခတ္ ကတည္းက ဝင္ေရာက္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဂၤါလီ-အာသံလူမ်ဳိးဝင္ေတြက-
၄၂) ဟိႏၵဴဘဂၤါလီ
၄၃) မူဆလင္ဘဂၤါလီ
၄၄) စစ္တေကာင္းသား (႐ိုဟင္ဂ်ာ)
တို႔ျဖစ္ၿပီး ဘဂၤလားနယ္နဲ႔ နယ္ခ်င္းစပ္ေနတဲ့ရခိုင္ျပည္ထဲကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
လူမ်ဳိးစုတစုစီမွာ မ်ဳိးႏြယ္စု၊ ေဆြမ်ဳိးစုေတြအမ်ားႀကီးထပ္ခြဲထားတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူမ်ဳိးအားျဖင့္ တမ်ဳိးတည္း ဘဲျဖစ္ပါတယ္။လူမ်ဳိးစုအသစ္ေတြ ေပၚေပါက္လာတာ ရွိသလို လူမ်ဳိးစုေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာလည္း မဆန္းပါ။လူမ်ဳိးသတ္မွတ္ဖို႔အတြက္ စကား၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ နယ္ေျမအေနအထား၊ သမိုင္းေနာက္ခံ၊ စိတ္ေန သေဘာထားတို႔ကိုအေျခခံရတာ ႏိုင္ငံတကာထံုးစံ၊ မႏုႆေဗဒထံုးစံ၊ ဘာသာေဗဒထံုးစံျဖစ္ပါတယ္။ တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့DNA နဲ႔ စစ္ေဆးသတ္မွတ္တာေတြလည္း ရွိေနပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ဧရိယာထဲေနထိုင္ေနၾကတဲ့ လူမ်ဳိးေတြဟာ(မ်က္ႏွာျဖဴအေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြမပါ) အမ်ားဆံုး လူမ်ဳိး ၄၄ မ်ဳိးဘဲရွိၿပီး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ႕ပင္မတိုင္းရင္းသားေတြကို ဖယ္ထုတ္လိုက္ရင္ ဌာေနတိုင္းရင္းသားလို႔ ေျပာႏိုင္တာက ၃၃ မ်ဳိးဘဲရွိပါတယ္။ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရွမ္းတို႔လို တျခားလူမ်ဳိးေတြကလည္း တစုတစည္းတည္း လူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္းအျဖစ္ခံယူၾကရင္ တိုင္းရင္းသားအေရအတြက္ ၃၀ ေအာက္ ထပ္ေလ်ာ့သြားႏိုင္ပါတယ္။
ဂါမဏိ
ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲက လူမ်ဳိးစုမ်ား ဆင္းသက္ဆက္ႏြယ္မႈ (အပုိင္း ၁)
ဂါမဏိေဖ့ဘြတ္မွ
ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲကလူမ်ဳိးစုမ်ား (အပိုင္း ၁)
1. မြန္ဂိုလြိဳက္Mongoloid
1.1.တ႐ုတ္-တိဘက္ Sino-Tibetan
1.1.1. တ႐ုတ္
1.1.1.1. ကိုးကန္႔(မလိပါရင့္) (မန္ဒါရင္ဇာစ္ျမစ္)
1.1.1.2 ပင္လယ္ရပ္ျခားတ႐ုတ္(ဟုတ္က်င့္-ဖူးက်င့္-လက္ရွည္၊ ကြမ္တံု-လက္တို၊ ဟတ္ခါး၊ ယူနန္၊ ပန္းေသးဇာစ္ျမစ္မ်ား)
1.1.2. တိဘက္-ဗမာ Tibeto-Burman
1.1.2.1. ကခ်င္ႏြယ္Jingpho-Konyak-Bodo (Kachinic)
1.1.2.1.1. ကခ်င္ဂ်ိန္းေဖာ (မရစ္၊ မရမ္၊ အင္ခြန္၊ လဖိုင္၊ လေထာ္)မေဂါင္၊ ဒူလင္း-ခခူ၊ ေဂၚရီ-ဂ်ဆင္း (ေလပဲယာ၊ ငွခုပ္၊ ?လတိန္၊ ?လဘန္) [ထိန္ႏိုင္း၊ဟူးေကာင္း - ေဒသအမည္မ်ား]
1.1.2.1.2. ထမန္(အင္က်ယ္၊လြီ၊ ?မလင္)
1.1.2.1.3. ကတူး-ကနန္း
1.1.2.1.3.1. ကတူး (သက္)
1.1.2.1.3.2. ကနန္း (?ပ်ဴ)ထူးရင္၊ အမားသင္း၊ အပြားသင္း
1.1.2.1.4. သက္(ခ်က္)
1.1.2.1.5. ဘ႐ူးဝါး (ဘဂၤါလီစကားေျပာဗုဒၶဘာသာဝင္)
1.1.2.1.6. ဒိုင္းနက္(ခ်ကၠမာ) (ဘဂၤါလီစကားေျပာဗုဒၶဘာသာဝင္)
1.1.2.1.7. နာဂ
1.1.2.1.7.1. ခႏၱီး-ထန္ဂန္-ထငံနာဂ(ေရာ္ထိုင္၊ လိုင္းေနာင္၊ မက်န္း-မစန္၊ ေဆာ္ေလာ္၊ ပံုညိဳ၊ ဆပၸေလာ္၊ ေနာက္ေအာ္-ေနာက္ေကာ္-ႏြတ္ကူဟိုင္း၊ ဓႏူး-ေစမ်ဳိး၊ ဂုိဘန္၊ စလူ၊ ?ဝဲေလာင္)၊ လဟယ္(ေနာက္ဆန္း-ေနာက္ကုန္း၊ အံ့ေဘာ္၊ ကတြန္း စံျပ၊ ေနာက္ညဴမန္၊ ေနာက္ညဴကံခမ္း၊ေနာက္ညဴက်ေထာက္၊ မြန္တံုးညဴ၊ မြန္တံုးေရွာက္)
1.1.2.1.7.2. ဟိုင္းေျမ-ဟဲေျမနာဂ (ကက်ဴး-ကန္က်ဳိး၊ ကာဆန္း၊ ကနန္း၊ ကမန္း၊ ကခ်ီး-ဂရွီး၊က်န္ေကာက္၊ က်န္ဖန္း၊ က်က္ဆန္း၊ ေကာ့လြန္း-ကလြန္း-ကုတ္လြန္း၊ ပိန္းကူး၊ လန္ခင္း၊လပ္ကီး၊ ငိုက္ေမာင္ဂံ၊ လာရွိန္း၊ ဝမ္လန္း၊ ဆန္ရီး၊ လီဆား-လဆား-မဆား၊ လားမား၊လံုခယ္-လံုခိုင္၊ ရားရ၊ ရန္ရွိန္-ရန္စီ၊ ရမ္ခူး၊ ႐ိုရွ၊ ဝန္က၊ ရွမ္ဝမ္း၊ ရွတ္ဘို၊ဝမ္ခ်ဳံး၊ တေပါ၊ ဂါခ်ိမ္း၊ လန္ပန္း၊ ရန္ဆဲ၊ ရာဆား၊ ခလတ္၊ ရြပ္ရွိန္း၊ လပ္တဲ၊လံုလီး၊ ေထာင္လြမ္း၊ ဆန္းၾကဲ-ဆန္က်စ္၊ ဆုန္ဆိန္း၊ ဆန္ဝမ္း၊ ေမာ္ရမ္း၊ ဟခီး၊ဟာရွန္း-ဟစန္း၊ ဟာရွိတ္၊ မဲေဆာင္း၊ ေမာ္ရွမ္း၊ ေတာင္ဝဲ၊ ဒံုဟီး၊ မယ္တဲ-မိတဲ၊ေပၚတဲ၊ ကကြၽန္း-ဂခ်မ္း၊ ရန္ေနာ၊ ရွစ္ေရွ၊ ဝါကပ္၊ ရွမ္ကဲ၊ ရွမ္ကား၊ ေရာင္ကြန္၊ဝမ္းလမ္း-ေဝလန္း၊ ယာမီကိုး၊ ဟာလြမ္း၊ ေတာင္ၾကဲ၊ ေကာ့ခ်ဳံး၊ ကဲဆနန္၊ ႏုတ္ပါ၊လြမ္လူး၊ ကြၽန္က်င္း၊ ၾကဴရန္း၊ မီးကူး၊ ေရွာက္ရမ္း၊ ရိန္ခူး) လေစာ္၊ ဆန္းတဲ၊မဲေမာင္၊ စိတ္ဝါး၊ ပံုဆိန္း၊ ေလာင္ေဆာက္၊ ေလာင္ပနာ
1.1.2.2. ကရင္ႏြယ္Karenic
1.1.2.2.1. စေကာကရင္ (ဖထိ)
1.1.2.2.1.1. ပကူး
1.1.2.2.1.2. စေကာ
1.1.2.2.1.3. မိုးေနပြား
1.1.2.2.1.4. တာေလပြား
1.1.2.2.1.5. ေဝေဝၚ
1.1.2.2.2. ပိုးကရင္ (မိုးထိ)
1.1.2.2.2.1. ပဒဲ့-ဖလံု(အေရွ႕ပိုး)
1.1.2.2.2.2. အေနာက္ပိုး(ေဘာကေလာ္)
1.1.2.2.2.3. မိုးပြား
1.1.2.2.2.4. ထုိကီ-ဖလံု(ဘိတ္-ထားဝယ္ေဒသ)
1.1.2.2.2.5 ယယ္စေဂၚ၊မယ္ေငါ-ေလးခို (ထိုင္းႏိုင္ငံ)
1.1.2.2.2.6. ပအိုဝ့္၁။ ကြန္လံု၊ ၂။ ခ႐ိုင္း၊ ၃။ တေတာက္ (နန္းေခ၊ က်န္းစန္း၊ တရာ့က္၊ တႏိုး၊တတိုင္၊ တေထြး၊ ထီရီး၊ ရင္းသိုင္း၊ ပန္းပလိႈင္၊ ကြန္က်မ္း၊ ပန္နင္၊ ပထံု-ဗလာ၊တိယန္-တယင္၊ မုိက္ကြန္၊ ယင္းဒမ္၊ ဝါးဖရဲ၊ ေတာင္သား၊ မိုက္လန္၊ ပနဲ၊ တကြာ-ေကာင္တန္၊ကြန္စံ၊ လြယ္အိုင္း၊ ငေသာက္ရင္း)
1.1.2.2.3. ဘြဲကရင္ (ကရင္ျဖဴ၊ ပေလကီး၊ ?ေဆာ္ခို၊ ?စိစိ၊ ?ယပီ-ဘြဲျဖဴ)
1.1.2.2.3.1. ေဂဘား
1.1.2.2.3.2. ကယား (ကရင္နီ)
1.1.2.2.3.2.1. ကယား (လာက်ား၊ ?ပနယ္)
1.1.2.2.3.2.2. မႏူး-မေနာ
1.1.2.2.3.2.3. ယင္းတလဲ (ၾကက္တူေရြး)
1.1.2.2.3.2.4. ကေယာ (ဟာဆူ၊ ထီဘူးခီ၊ ဗရဲ႕၊ ဆိုခူ၊ဂါလို၊ ပကူး၊ ဂဒို၊ လာခို)
1.1.2.2.3.3. ကယန္း
1.1.2.2.3.3.1. လဝီ-ကေခါင္ (ပေဒါင္)
1.1.2.2.3.3.2. ကေဒါ့ (ေဂခို)
1.1.2.2.3.3.3. ကငန္ (ယင္းေဘာ္)
1.1.2.2.3.3.4. လထ (ဇယိမ္း)(လယ္မယ္-ဘြဲမဲ၊ စရင္း-စေရး၊ တိယန္)
1.1.2.3. ကူကီး-ခ်င္း-နာဂ
1.1.2.3.1. ကူကီး(ေခါင္ဆိုင္) ကူကီး (အိႏၵိယ၊ ဟုမၼလင္း-ခႏၱီး)/သာဒိုး (ဗမာျပည္) Chongloi, Doungel,Ghansan, Hangshing, Haolai, Haokip, Insun, Jongbe, Kiloung, Kipgen, Khuolhou,Khuongthang, Komrem, Lienthang, Lhang'um, Lhungdim, Lotjem, Lupho, Lunkim,Mate, Misao, Ngailut, Pupheng, Sa'um, Singsit, Sitlhou, Thangngew, Touthang,Tuboi,
1.1.2.3.2. ဇိုမီး-တီးဒိမ္ေခါႏိုး၊ ဂန္တဲ့၊ ေဂြးတဲ၊ ငြန္း၊ ဆီစာန္ (စိယင္)၊ ဇို၊ တီးတိန္၊ ေတဇန္၊ဒင္မ္၊ ပိုက္တဲ၊ ဗိုင္းေဖ၊ ဆိမ္းတဲ၊ စိုင္းဇန္၊ ငင္းတဲ၊ (သာဒိုး)၊ (ဟြာငို)၊(ဟိုင္ဒင္း)၊
1.1.2.3.3. လိုင္မီး-ဖလမ္း-ဟားခါးခြာဆင္းမ္၊ ဆင္တန္၊ ဇာေဟာင္၊ ဇိုေဖ၊ ဇန္ညႇပ္၊ တေပါင္၊ တိုင္ခြၽန္း၊ ေတာရ္၊မိအဲလ္၊ လင္တဲ၊ လုိင္၊ ေခါင္လီ၊ ငြန္း၊ ဇုတ္ဟြ၊ ဘြမ္ဇုိ၊ ပါဝီ၊ မနိ၊ ထန္ဒန္
1.1.2.3.4. မရာ-မတူပီ(?ပ်ဴ) မီရမ္၊ မတူ၊ ဇိုတံုး၊ ေလာက္တူ
1.1.2.3.5. ႐ႈိ-ေျမျပန္႔(ဆလိုင္းခ်င္း)
1.1.2.3.5.1. အ႐ႈိ၊(နန္းခ၊ ခိုင္ဇို၊ ပန္ဆိုင္ဇို၊ ဆူေလဇို၊ ပန္၊ လန္ဇို)၊ ဆတ္တု
1.1.2.3.6. ခ်ဳိ-မင္းတပ္-ကန္ပက္လက္(?ပ်ဴ) ဒိုင္ (ယင္ဒူး)၊ မကန္း၊ မြင္း (ခ်င္းဘုတ္)၊ အူးပူ၊ ေရာင္တူ(ခ်င္းပုန္း)၊ (?တုန္ခ်င္း)၊ မတူးမြမ္ (မင္း)၊ ေဇာင္းတူ၊ ငမင္း၊ လီမ႐ို၊ ယစ္ပီ၊ငလင္း၊ လြန္းတူ၊ မန္းသန္၊ နိတူ၊ စင္းေဒြး၊ ေတာင္သား?၊
1.1.2.3.7. မီဇိုကလင္ေကာ၊ လူ႐ႈိင္း (လူေရွ)၊ ဟြာလ္ငို၊ ဖန္ႏိုင္၊ ေခါလ္၊ ရင္း၊ ေရာလ္တဲ၊ ေခ်ာတဲ၊ခီယန္းတဲ၊ ငင္းတဲ၊ မွာ၊ ထေလာင္၊ ဗန္ခ်ေတ၊ ရင္းသေလ၊
1.1.2.3.8. ခူမီး(မ႐ို)-ပလက္ဝ(?ပ်ဴ) ခမီ၊ ၿမိဳ၊ အဝခမီ၊ ေခါင္စို၊ ပနမ္း (ခ်ဳိ)၊ ေလးၿမိဳ၊ ဝါကင္းမ္၊အႏူး၊ ?လင္းကဲ၊ ?ရွန္ဦး-ရွန္းဒူး၊ ?ခံု၊ ခူမီ၊ မ႐ႈိ၊ ပန္စူ၊
1.1.2.3.9. နာဂ (ဆြမၼရာ ၄၊ထငံ ၁ဝ၊ ဟဲစန္း ၃၊ ဟဲေျမ ၄၉ = ၆၄ သို႔မဟုတ္ ၈၆) ဟိန္ကြတ္၊ အမိမိ
1.1.2.3.9.1. ေလရွီး-ဆြမၼရာနာဂ(တန္ခူး/တန္ကြန္၊ ရွယ္ရာ (ပါဂ်န္)-မေကာ္ရီနာ၊ ပါရာ၊ ?ေခါင္ဆယ္)
1.1.2.3.9.2. ဟဲစန္းနာဂ(စန္း၊ ေဝ၊ ကာေယာ-ကိုင္းေယာ္)
1.1.2.3.9.3. မာရင္
1.1.2.3.9.4. အနန္
1.1.2.4. ႏံုး
1.1.2.4.1. ကခ်င္ရဝမ္ ခႏံု [ဒ႐ု၊ လြန္မီ၊ မတ္ဝမ္၊ဒန္ဆာရ္ —စကားႀကီး ၄ မ်ဳိး] (ထလု၊ ထ႐ံု၊ ဇယ္ဝမ္၊ အခူးဖိုင္၊ အနမ္းဖိုင္၊တမန္၊ ရမြန္ (ရမီလ္)၊ လြန္မီ၊ ေတာင္ဖ၊ ဒေလာင္ —စကားငယ္မ်ား)
1.1.2.5. လိုလို-ဗမာLolo-Burmese (ပ်ဴ-?ေတာင္သား)
1.1.2.5.1. ဗမာႏြယ္Burmish
1.1.2.5.1.1. ေျမာက္ပိုင္းဗမာႏြယ္(ေရွးဦးဗမာ)
1.1.2.5.1.1.1. ကခ်င္ မ႐ူေလာင္ေဝၚ(ဘာေရွး၊ ေလာင္ဆူ-႐ူေမာ၊ ေဇာင္းဘုတ္-ေဇာ္ဇက္၊ လကိန္၊ ဂရင္ေနာ —စကားႀကီး)
1.1.2.5.1.1.2. ကခ်င္ အဇီး (ဇိုင္ဝါး) (Tumhpao, Hpukawn, Myishi,Mahkaw, Sumwa,Dashi, Shumlut, Numdaw, Chinghkang, Sahkung)
1.1.2.5.1.1.3. ကခ်င္ လရွီ(လခ်ိတ္၊ေငါ့ခ်မ္း၊ Manshang,Hapare, Luksing, Galao or Yindam, Mading or Ngawlang, Lagw,Si-chang, Lehyawn, Htam-nyo)
1.1.2.5.1.1.4. ဖြန္း (တိုင္းဖြန္း)
1.1.2.5.1.1.5. မိုင္းသာ (အခ်န္) ရွမ္းတ႐ုတ္ (တူးရင့္)
1.1.2.5.1.2. ေတာင္ပိုင္းဗမာႏြယ္
1.1.2.5.1.2.1. ဗမာ (ျမန္မာ)
1.1.2.5.1.2.1.1. Yaw (ေတာင္သား ?Pyu)
1.1.2.5.1.2.2. ရခိုင္ (ရမ္းၿဗဲ၊အေနာက္သား)
1.1.2.5.1.2.2.1. ေခ်ာင္းသား (?ဘုရင့္ေနာင္အႏြယ္)၊ ေတာင္သား
1.1.2.5.1.2.3. မာရမာႀကီး(?ဘုရင့္ေနာင္အႏြယ္)
1.1.2.5.1.2.4. ဓႏု
1.1.2.5.1.2.5. အင္းသား
1.1.2.5.1.2.6. ေတာင္႐ိုး
1.1.2.5.1.2.7. ထားဝယ္
1.1.2.5.1.2.7.1. ဘိတ္သား (ဘီလြတ္၊ မဲအို)
1.1.2.5.1.2.8. ယဗိန္း (?ဇမိန္း)
1.1.2.5.2. လိုလိုႏြယ္Loloish
1.1.2.5.2.1. ေျမာက္ပိုင္းလိုလိုႏြယ္
1.1.2.5.2.1.1. ကခ်င္ လီဆူး
1.1.2.5.2.1.1.1. လီဆူး-ေယာယင္(Town Kya, Ngwa Hpa, Zaw Kya,Gu Hpa, Lair maair, Bya Hpa, Dzi Hpa, La Hpa, WawHpa, Waw Hpur)
1.1.2.5.2.1.1.2. လီေရွာ
1.1.2.5.2.2. ေတာင္ပိုင္းလိုလုိႏြယ္
1.1.2.5.2.2.1. အခါ ေကာ္၊ ဖ်င္၊အေခ-အခို၊ ?ေႁမြ၊PuLi, Tao Sa Mi, Na Li
1.1.2.5.2.2.2. လားဟူ (မူဆိုး) လားဟူနက္(လားဟူႀကီး)၊ လားဟူရွီ (လားဟူနီ၊ လားဟူဝါ၊ မူေနး၊ ကြီ)၊ [လားဟူရွိလဲ၊ လားဟူဗလား၊လားဟူအဂါး (?ေက်ာက္စီ) ?ေႁမြ]
1.1.2.6. ဟိမဝႏၱာႏြယ္Himalayish
1.1.2.6.1. တိဘက္
1.1.2.6.2. လင္ဘူး
1.1.2.6.3. ေဂၚရခါး
1.1.2.7. ေမ့ေသး
1.1.2.7.1. ကသည္း(ေမ့ေသး-မဏိပူ)
1.2.တိုင္း(ရွမ္း)-ခတိုင္း Tai-Kadai
1.2.1. ခမ္း-တိုင္း(ရွမ္း)Kam-Tai
1.2.1.1. ရွမ္း (တိုင္းယိုင္-ရွမ္းႀကီး၊တိုင္းေမာ-ေမာရွမ္း၊ တိုင္းႏူ-ေခးတိုင္းႏူ-ရွမ္းတ႐ုတ္၊ တိုင္းခြန္-ဂံုရွမ္း၊ တိုင္းခမ္းတီး-ခမ္းတီးရွမ္း-တိုင္းအြန္၊တိုင္းလ်ံ-ရွမ္းနီ၊ ဒရယ္၊ တိုင္းလု-တိုင္းလိ-စစ္ေဆာင္ပနားရွမ္း၊တိုင္းလမ္-မံုးလမ္ရွမ္း)
1.2.1.2. ထိုင္း (တိုင္းႏြဲ႔-ရွမ္းကေလး)
1.2.1.3. ယြန္း (လန္နားရွမ္း-ေျမာက္ပိုင္းထိုင္း)
1.2.1.4. ေလာ
1.3.ၾသစႀတိဳေအးရွားတစ္ Austro-Asiatic
1.3.1. မြန္ခမာ
1.3.1.1. မြန္ႏြယ္Monic
1.3.1.1.1. မြန္ မြန္သိ၊ မြန္ညန္၊ မြန္တာ၊ မြန္နန္၊ (?ရခိုင္ေခ်ာင္းသား)
1.3.1.2. ေျမာက္ပိုင္းမြန္ခမာ
1.3.1.2.1. ခမူႏြယ္Khamuic
1.3.1.2.1.1. ခမူ-ခမင္(ေလာ-ျမန္မာနယ္စပ္)
1.3.1.2.2. ပေလာင္ႏြယ္Palaungic
1.3.1.2.2.1. အေရွ႕ပေလာင္ႏြယ္
1.3.1.2.2.1.1. ပေလာင္(တအာင္း) ကတူး၊ကြယ္ဟယ္၊ ငြံန္ေရာသ္၊ ေတာင္မ၊ ႐ူက်ဳိင္း၊ ႐ူကြမ္း၊ ႐ူခါန္၊ ႐ူမိုင္း၊ ႐ူပိုး၊ပန္နိမ္၊ ႐ူေဟာ့၊ ႐ူမာဝ္၊ ႐ူလိုန္၊ ႐ူၾဘာန္း၊ ႐ူခုတ္၊ ႐ူေနာ့၊ ႐ူလဲင္း၊ ႐ူၾတာ၊႐ူဗေရာင္း
1.3.1.2.2.1.2. ယင္း
1.3.1.2.2.1.2.1. ယင္းဆက္-ယင္းဝန္ခြန္ (ယင္း႐ြိဳင္-ယင္းကုန္း) ယင္းက်ား (ဆက္)
1.3.1.2.2.1.2.2. ယင္းနက္
1.3.1.2.2.1.3. ဓေနာ
1.3.1.2.2.2. အေနာက္ပေလာင္ႏြယ္
1.3.1.2.2.2.1. ဝလ၊အင္၊ စံု၊ ဇိုင္းရန္း၊ လင္း၊ ေပြး၊ ဖိလုတ္ (ဖတင္း)၊ မပန္း၊ ဝဖာ (ဝွလင္းန္)၊ ?ဖ်င္ဟ၊ တိုင္းလြယ္ (ဆံေတာက္)
1.4.ၾသစႀတိဳနီးရွန္း Austronesian
1.4.1. မေလး-ေပၚလီနီးရွန္းMalayo-Polynesian
1.4.1.1. မေလးႏြယ္Malayic
1.4.1.1.1. ေမာ္ကလင္းMoklen
1.4.1.1.1.1. ေမာ္ကင္း(ဆလံု)
1.4.1.1.2. မေလးသားMalayan
1.4.1.1.2.1. မေလး-ပသွ်ဴး
1.5.မႈန္-ေျမာင္ Hmong-Mien
1.5.1. ေျမာင္ ေျမာင္ဇီး၊ေယာင္၊ အိုက္ဆြယ္၊ ေျမာက္၊ ျမင္၊ ေျမႇာ့
2. ေကာ့ေကးဆြိဳက္Caucasoid
2.1.အင္ဒို-ဥေရာပ Indo-European
2.1.1. အင္ဒို-အာရိယန္Indo-Aryan
2.1.1.1. ဟိႏၵဴကုလား(တမီးလ္၊ဂူဂ်ာရတ္တီ၊ ေဂၚရင္ဂ်ီ၊ ပန္ခ်ာပီ၊ မာရာဝါရီ၊ ေတလဂူ)
2.1.1.2. ဗမာမူဆလင္(ဗမာစကားေျပာ) ေျမဒူး၊ ေဇရဘာဒီ၊ မဂို၊ ပသီ၊ က်ဴလီယာ၊ စူရတီ၊ ကာကာ၊ ပထန္
2.1.1.3. ကမန္ (ရခိုင္စကားေျပာမူဆလင္) (တူရကီ၊ ပထန္၊ အာဖဂန္၊ မဂို၊ ကက္ရွ္မီးယား ဇာစ္ျမစ္)
2.1.1.4. ဘဂၤါလီBengali
2.1.1.4.1. မူဆလင္ဘဂၤါလီ
2.1.1.4.2. စစ္တေကာင္းသား(႐ိုဟင္ဂ်ာ)(ဘဂၤါလီစကားေျပာ မူဆလင္)
2.1.1.4.3. ဟိႏၵဴဘဂၤါလီ
ဂါမဏိ
(မွတ္ခ်က္။ စာလံုးအမည္းႏွင့္ျပထားသူမ်ားမွာ လူမ်ဳိးအျဖစ္ ဗမာျပည္တြင္ ေယဘုယ်သတ္မွတ္ထားခံရသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။)
Ref: Ethnologue (2006), Encyclopedia Brittanica, Encarta, Wikipedia, ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း
https://www.facebook.com/notes/%E1%80%82%E1%80%AB-%E1%80%99%E1%80%8F%E1%80%AD/%E1%80%BB%E1%80%99%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%AC%E1%80%94%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%94%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%91%E1%80%B2%E1%80%80-%E1%80%9C%E1%80%B0%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B3%E1%80%AD%E1%80%B8%E1%80%85%E1%80%AF%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8-%E1%80%86%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%9E%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%86%E1%80%80%E1%80%B9%E1%82%8F%E1%80%BC%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%99%E1%82%88/476210015830398
ျမန္မာနယ္နိမိတ္ထဲကလူမ်ဳိးစုမ်ား (အပိုင္း ၁)
1. မြန္ဂိုလြိဳက္Mongoloid
1.1.တ႐ုတ္-တိဘက္ Sino-Tibetan
1.1.1. တ႐ုတ္
1.1.1.1. ကိုးကန္႔(မလိပါရင့္) (မန္ဒါရင္ဇာစ္ျမစ္)
1.1.1.2 ပင္လယ္ရပ္ျခားတ႐ုတ္(ဟုတ္က်င့္-ဖူးက်င့္-လက္ရွည္၊ ကြမ္တံု-လက္တို၊ ဟတ္ခါး၊ ယူနန္၊ ပန္းေသးဇာစ္ျမစ္မ်ား)
1.1.2. တိဘက္-ဗမာ Tibeto-Burman
1.1.2.1. ကခ်င္ႏြယ္Jingpho-Konyak-Bodo (Kachinic)
1.1.2.1.1. ကခ်င္ဂ်ိန္းေဖာ (မရစ္၊ မရမ္၊ အင္ခြန္၊ လဖိုင္၊ လေထာ္)မေဂါင္၊ ဒူလင္း-ခခူ၊ ေဂၚရီ-ဂ်ဆင္း (ေလပဲယာ၊ ငွခုပ္၊ ?လတိန္၊ ?လဘန္) [ထိန္ႏိုင္း၊ဟူးေကာင္း - ေဒသအမည္မ်ား]
1.1.2.1.2. ထမန္(အင္က်ယ္၊လြီ၊ ?မလင္)
1.1.2.1.3. ကတူး-ကနန္း
1.1.2.1.3.1. ကတူး (သက္)
1.1.2.1.3.2. ကနန္း (?ပ်ဴ)ထူးရင္၊ အမားသင္း၊ အပြားသင္း
1.1.2.1.4. သက္(ခ်က္)
1.1.2.1.5. ဘ႐ူးဝါး (ဘဂၤါလီစကားေျပာဗုဒၶဘာသာဝင္)
1.1.2.1.6. ဒိုင္းနက္(ခ်ကၠမာ) (ဘဂၤါလီစကားေျပာဗုဒၶဘာသာဝင္)
1.1.2.1.7. နာဂ
1.1.2.1.7.1. ခႏၱီး-ထန္ဂန္-ထငံနာဂ(ေရာ္ထိုင္၊ လိုင္းေနာင္၊ မက်န္း-မစန္၊ ေဆာ္ေလာ္၊ ပံုညိဳ၊ ဆပၸေလာ္၊ ေနာက္ေအာ္-ေနာက္ေကာ္-ႏြတ္ကူဟိုင္း၊ ဓႏူး-ေစမ်ဳိး၊ ဂုိဘန္၊ စလူ၊ ?ဝဲေလာင္)၊ လဟယ္(ေနာက္ဆန္း-ေနာက္ကုန္း၊ အံ့ေဘာ္၊ ကတြန္း စံျပ၊ ေနာက္ညဴမန္၊ ေနာက္ညဴကံခမ္း၊ေနာက္ညဴက်ေထာက္၊ မြန္တံုးညဴ၊ မြန္တံုးေရွာက္)
1.1.2.1.7.2. ဟိုင္းေျမ-ဟဲေျမနာဂ (ကက်ဴး-ကန္က်ဳိး၊ ကာဆန္း၊ ကနန္း၊ ကမန္း၊ ကခ်ီး-ဂရွီး၊က်န္ေကာက္၊ က်န္ဖန္း၊ က်က္ဆန္း၊ ေကာ့လြန္း-ကလြန္း-ကုတ္လြန္း၊ ပိန္းကူး၊ လန္ခင္း၊လပ္ကီး၊ ငိုက္ေမာင္ဂံ၊ လာရွိန္း၊ ဝမ္လန္း၊ ဆန္ရီး၊ လီဆား-လဆား-မဆား၊ လားမား၊လံုခယ္-လံုခိုင္၊ ရားရ၊ ရန္ရွိန္-ရန္စီ၊ ရမ္ခူး၊ ႐ိုရွ၊ ဝန္က၊ ရွမ္ဝမ္း၊ ရွတ္ဘို၊ဝမ္ခ်ဳံး၊ တေပါ၊ ဂါခ်ိမ္း၊ လန္ပန္း၊ ရန္ဆဲ၊ ရာဆား၊ ခလတ္၊ ရြပ္ရွိန္း၊ လပ္တဲ၊လံုလီး၊ ေထာင္လြမ္း၊ ဆန္းၾကဲ-ဆန္က်စ္၊ ဆုန္ဆိန္း၊ ဆန္ဝမ္း၊ ေမာ္ရမ္း၊ ဟခီး၊ဟာရွန္း-ဟစန္း၊ ဟာရွိတ္၊ မဲေဆာင္း၊ ေမာ္ရွမ္း၊ ေတာင္ဝဲ၊ ဒံုဟီး၊ မယ္တဲ-မိတဲ၊ေပၚတဲ၊ ကကြၽန္း-ဂခ်မ္း၊ ရန္ေနာ၊ ရွစ္ေရွ၊ ဝါကပ္၊ ရွမ္ကဲ၊ ရွမ္ကား၊ ေရာင္ကြန္၊ဝမ္းလမ္း-ေဝလန္း၊ ယာမီကိုး၊ ဟာလြမ္း၊ ေတာင္ၾကဲ၊ ေကာ့ခ်ဳံး၊ ကဲဆနန္၊ ႏုတ္ပါ၊လြမ္လူး၊ ကြၽန္က်င္း၊ ၾကဴရန္း၊ မီးကူး၊ ေရွာက္ရမ္း၊ ရိန္ခူး) လေစာ္၊ ဆန္းတဲ၊မဲေမာင္၊ စိတ္ဝါး၊ ပံုဆိန္း၊ ေလာင္ေဆာက္၊ ေလာင္ပနာ
1.1.2.2. ကရင္ႏြယ္Karenic
1.1.2.2.1. စေကာကရင္ (ဖထိ)
1.1.2.2.1.1. ပကူး
1.1.2.2.1.2. စေကာ
1.1.2.2.1.3. မိုးေနပြား
1.1.2.2.1.4. တာေလပြား
1.1.2.2.1.5. ေဝေဝၚ
1.1.2.2.2. ပိုးကရင္ (မိုးထိ)
1.1.2.2.2.1. ပဒဲ့-ဖလံု(အေရွ႕ပိုး)
1.1.2.2.2.2. အေနာက္ပိုး(ေဘာကေလာ္)
1.1.2.2.2.3. မိုးပြား
1.1.2.2.2.4. ထုိကီ-ဖလံု(ဘိတ္-ထားဝယ္ေဒသ)
1.1.2.2.2.5 ယယ္စေဂၚ၊မယ္ေငါ-ေလးခို (ထိုင္းႏိုင္ငံ)
1.1.2.2.2.6. ပအိုဝ့္၁။ ကြန္လံု၊ ၂။ ခ႐ိုင္း၊ ၃။ တေတာက္ (နန္းေခ၊ က်န္းစန္း၊ တရာ့က္၊ တႏိုး၊တတိုင္၊ တေထြး၊ ထီရီး၊ ရင္းသိုင္း၊ ပန္းပလိႈင္၊ ကြန္က်မ္း၊ ပန္နင္၊ ပထံု-ဗလာ၊တိယန္-တယင္၊ မုိက္ကြန္၊ ယင္းဒမ္၊ ဝါးဖရဲ၊ ေတာင္သား၊ မိုက္လန္၊ ပနဲ၊ တကြာ-ေကာင္တန္၊ကြန္စံ၊ လြယ္အိုင္း၊ ငေသာက္ရင္း)
1.1.2.2.3. ဘြဲကရင္ (ကရင္ျဖဴ၊ ပေလကီး၊ ?ေဆာ္ခို၊ ?စိစိ၊ ?ယပီ-ဘြဲျဖဴ)
1.1.2.2.3.1. ေဂဘား
1.1.2.2.3.2. ကယား (ကရင္နီ)
1.1.2.2.3.2.1. ကယား (လာက်ား၊ ?ပနယ္)
1.1.2.2.3.2.2. မႏူး-မေနာ
1.1.2.2.3.2.3. ယင္းတလဲ (ၾကက္တူေရြး)
1.1.2.2.3.2.4. ကေယာ (ဟာဆူ၊ ထီဘူးခီ၊ ဗရဲ႕၊ ဆိုခူ၊ဂါလို၊ ပကူး၊ ဂဒို၊ လာခို)
1.1.2.2.3.3. ကယန္း
1.1.2.2.3.3.1. လဝီ-ကေခါင္ (ပေဒါင္)
1.1.2.2.3.3.2. ကေဒါ့ (ေဂခို)
1.1.2.2.3.3.3. ကငန္ (ယင္းေဘာ္)
1.1.2.2.3.3.4. လထ (ဇယိမ္း)(လယ္မယ္-ဘြဲမဲ၊ စရင္း-စေရး၊ တိယန္)
1.1.2.3. ကူကီး-ခ်င္း-နာဂ
1.1.2.3.1. ကူကီး(ေခါင္ဆိုင္) ကူကီး (အိႏၵိယ၊ ဟုမၼလင္း-ခႏၱီး)/သာဒိုး (ဗမာျပည္) Chongloi, Doungel,Ghansan, Hangshing, Haolai, Haokip, Insun, Jongbe, Kiloung, Kipgen, Khuolhou,Khuongthang, Komrem, Lienthang, Lhang'um, Lhungdim, Lotjem, Lupho, Lunkim,Mate, Misao, Ngailut, Pupheng, Sa'um, Singsit, Sitlhou, Thangngew, Touthang,Tuboi,
1.1.2.3.2. ဇိုမီး-တီးဒိမ္ေခါႏိုး၊ ဂန္တဲ့၊ ေဂြးတဲ၊ ငြန္း၊ ဆီစာန္ (စိယင္)၊ ဇို၊ တီးတိန္၊ ေတဇန္၊ဒင္မ္၊ ပိုက္တဲ၊ ဗိုင္းေဖ၊ ဆိမ္းတဲ၊ စိုင္းဇန္၊ ငင္းတဲ၊ (သာဒိုး)၊ (ဟြာငို)၊(ဟိုင္ဒင္း)၊
1.1.2.3.3. လိုင္မီး-ဖလမ္း-ဟားခါးခြာဆင္းမ္၊ ဆင္တန္၊ ဇာေဟာင္၊ ဇိုေဖ၊ ဇန္ညႇပ္၊ တေပါင္၊ တိုင္ခြၽန္း၊ ေတာရ္၊မိအဲလ္၊ လင္တဲ၊ လုိင္၊ ေခါင္လီ၊ ငြန္း၊ ဇုတ္ဟြ၊ ဘြမ္ဇုိ၊ ပါဝီ၊ မနိ၊ ထန္ဒန္
1.1.2.3.4. မရာ-မတူပီ(?ပ်ဴ) မီရမ္၊ မတူ၊ ဇိုတံုး၊ ေလာက္တူ
1.1.2.3.5. ႐ႈိ-ေျမျပန္႔(ဆလိုင္းခ်င္း)
1.1.2.3.5.1. အ႐ႈိ၊(နန္းခ၊ ခိုင္ဇို၊ ပန္ဆိုင္ဇို၊ ဆူေလဇို၊ ပန္၊ လန္ဇို)၊ ဆတ္တု
1.1.2.3.6. ခ်ဳိ-မင္းတပ္-ကန္ပက္လက္(?ပ်ဴ) ဒိုင္ (ယင္ဒူး)၊ မကန္း၊ မြင္း (ခ်င္းဘုတ္)၊ အူးပူ၊ ေရာင္တူ(ခ်င္းပုန္း)၊ (?တုန္ခ်င္း)၊ မတူးမြမ္ (မင္း)၊ ေဇာင္းတူ၊ ငမင္း၊ လီမ႐ို၊ ယစ္ပီ၊ငလင္း၊ လြန္းတူ၊ မန္းသန္၊ နိတူ၊ စင္းေဒြး၊ ေတာင္သား?၊
1.1.2.3.7. မီဇိုကလင္ေကာ၊ လူ႐ႈိင္း (လူေရွ)၊ ဟြာလ္ငို၊ ဖန္ႏိုင္၊ ေခါလ္၊ ရင္း၊ ေရာလ္တဲ၊ ေခ်ာတဲ၊ခီယန္းတဲ၊ ငင္းတဲ၊ မွာ၊ ထေလာင္၊ ဗန္ခ်ေတ၊ ရင္းသေလ၊
1.1.2.3.8. ခူမီး(မ႐ို)-ပလက္ဝ(?ပ်ဴ) ခမီ၊ ၿမိဳ၊ အဝခမီ၊ ေခါင္စို၊ ပနမ္း (ခ်ဳိ)၊ ေလးၿမိဳ၊ ဝါကင္းမ္၊အႏူး၊ ?လင္းကဲ၊ ?ရွန္ဦး-ရွန္းဒူး၊ ?ခံု၊ ခူမီ၊ မ႐ႈိ၊ ပန္စူ၊
1.1.2.3.9. နာဂ (ဆြမၼရာ ၄၊ထငံ ၁ဝ၊ ဟဲစန္း ၃၊ ဟဲေျမ ၄၉ = ၆၄ သို႔မဟုတ္ ၈၆) ဟိန္ကြတ္၊ အမိမိ
1.1.2.3.9.1. ေလရွီး-ဆြမၼရာနာဂ(တန္ခူး/တန္ကြန္၊ ရွယ္ရာ (ပါဂ်န္)-မေကာ္ရီနာ၊ ပါရာ၊ ?ေခါင္ဆယ္)
1.1.2.3.9.2. ဟဲစန္းနာဂ(စန္း၊ ေဝ၊ ကာေယာ-ကိုင္းေယာ္)
1.1.2.3.9.3. မာရင္
1.1.2.3.9.4. အနန္
1.1.2.4. ႏံုး
1.1.2.4.1. ကခ်င္ရဝမ္ ခႏံု [ဒ႐ု၊ လြန္မီ၊ မတ္ဝမ္၊ဒန္ဆာရ္ —စကားႀကီး ၄ မ်ဳိး] (ထလု၊ ထ႐ံု၊ ဇယ္ဝမ္၊ အခူးဖိုင္၊ အနမ္းဖိုင္၊တမန္၊ ရမြန္ (ရမီလ္)၊ လြန္မီ၊ ေတာင္ဖ၊ ဒေလာင္ —စကားငယ္မ်ား)
1.1.2.5. လိုလို-ဗမာLolo-Burmese (ပ်ဴ-?ေတာင္သား)
1.1.2.5.1. ဗမာႏြယ္Burmish
1.1.2.5.1.1. ေျမာက္ပိုင္းဗမာႏြယ္(ေရွးဦးဗမာ)
1.1.2.5.1.1.1. ကခ်င္ မ႐ူေလာင္ေဝၚ(ဘာေရွး၊ ေလာင္ဆူ-႐ူေမာ၊ ေဇာင္းဘုတ္-ေဇာ္ဇက္၊ လကိန္၊ ဂရင္ေနာ —စကားႀကီး)
1.1.2.5.1.1.2. ကခ်င္ အဇီး (ဇိုင္ဝါး) (Tumhpao, Hpukawn, Myishi,Mahkaw, Sumwa,Dashi, Shumlut, Numdaw, Chinghkang, Sahkung)
1.1.2.5.1.1.3. ကခ်င္ လရွီ(လခ်ိတ္၊ေငါ့ခ်မ္း၊ Manshang,Hapare, Luksing, Galao or Yindam, Mading or Ngawlang, Lagw,Si-chang, Lehyawn, Htam-nyo)
1.1.2.5.1.1.4. ဖြန္း (တိုင္းဖြန္း)
1.1.2.5.1.1.5. မိုင္းသာ (အခ်န္) ရွမ္းတ႐ုတ္ (တူးရင့္)
1.1.2.5.1.2. ေတာင္ပိုင္းဗမာႏြယ္
1.1.2.5.1.2.1. ဗမာ (ျမန္မာ)
1.1.2.5.1.2.1.1. Yaw (ေတာင္သား ?Pyu)
1.1.2.5.1.2.2. ရခိုင္ (ရမ္းၿဗဲ၊အေနာက္သား)
1.1.2.5.1.2.2.1. ေခ်ာင္းသား (?ဘုရင့္ေနာင္အႏြယ္)၊ ေတာင္သား
1.1.2.5.1.2.3. မာရမာႀကီး(?ဘုရင့္ေနာင္အႏြယ္)
1.1.2.5.1.2.4. ဓႏု
1.1.2.5.1.2.5. အင္းသား
1.1.2.5.1.2.6. ေတာင္႐ိုး
1.1.2.5.1.2.7. ထားဝယ္
1.1.2.5.1.2.7.1. ဘိတ္သား (ဘီလြတ္၊ မဲအို)
1.1.2.5.1.2.8. ယဗိန္း (?ဇမိန္း)
1.1.2.5.2. လိုလိုႏြယ္Loloish
1.1.2.5.2.1. ေျမာက္ပိုင္းလိုလိုႏြယ္
1.1.2.5.2.1.1. ကခ်င္ လီဆူး
1.1.2.5.2.1.1.1. လီဆူး-ေယာယင္(Town Kya, Ngwa Hpa, Zaw Kya,Gu Hpa, Lair maair, Bya Hpa, Dzi Hpa, La Hpa, WawHpa, Waw Hpur)
1.1.2.5.2.1.1.2. လီေရွာ
1.1.2.5.2.2. ေတာင္ပိုင္းလိုလုိႏြယ္
1.1.2.5.2.2.1. အခါ ေကာ္၊ ဖ်င္၊အေခ-အခို၊ ?ေႁမြ၊PuLi, Tao Sa Mi, Na Li
1.1.2.5.2.2.2. လားဟူ (မူဆိုး) လားဟူနက္(လားဟူႀကီး)၊ လားဟူရွီ (လားဟူနီ၊ လားဟူဝါ၊ မူေနး၊ ကြီ)၊ [လားဟူရွိလဲ၊ လားဟူဗလား၊လားဟူအဂါး (?ေက်ာက္စီ) ?ေႁမြ]
1.1.2.6. ဟိမဝႏၱာႏြယ္Himalayish
1.1.2.6.1. တိဘက္
1.1.2.6.2. လင္ဘူး
1.1.2.6.3. ေဂၚရခါး
1.1.2.7. ေမ့ေသး
1.1.2.7.1. ကသည္း(ေမ့ေသး-မဏိပူ)
1.2.တိုင္း(ရွမ္း)-ခတိုင္း Tai-Kadai
1.2.1. ခမ္း-တိုင္း(ရွမ္း)Kam-Tai
1.2.1.1. ရွမ္း (တိုင္းယိုင္-ရွမ္းႀကီး၊တိုင္းေမာ-ေမာရွမ္း၊ တိုင္းႏူ-ေခးတိုင္းႏူ-ရွမ္းတ႐ုတ္၊ တိုင္းခြန္-ဂံုရွမ္း၊ တိုင္းခမ္းတီး-ခမ္းတီးရွမ္း-တိုင္းအြန္၊တိုင္းလ်ံ-ရွမ္းနီ၊ ဒရယ္၊ တိုင္းလု-တိုင္းလိ-စစ္ေဆာင္ပနားရွမ္း၊တိုင္းလမ္-မံုးလမ္ရွမ္း)
1.2.1.2. ထိုင္း (တိုင္းႏြဲ႔-ရွမ္းကေလး)
1.2.1.3. ယြန္း (လန္နားရွမ္း-ေျမာက္ပိုင္းထိုင္း)
1.2.1.4. ေလာ
1.3.ၾသစႀတိဳေအးရွားတစ္ Austro-Asiatic
1.3.1. မြန္ခမာ
1.3.1.1. မြန္ႏြယ္Monic
1.3.1.1.1. မြန္ မြန္သိ၊ မြန္ညန္၊ မြန္တာ၊ မြန္နန္၊ (?ရခိုင္ေခ်ာင္းသား)
1.3.1.2. ေျမာက္ပိုင္းမြန္ခမာ
1.3.1.2.1. ခမူႏြယ္Khamuic
1.3.1.2.1.1. ခမူ-ခမင္(ေလာ-ျမန္မာနယ္စပ္)
1.3.1.2.2. ပေလာင္ႏြယ္Palaungic
1.3.1.2.2.1. အေရွ႕ပေလာင္ႏြယ္
1.3.1.2.2.1.1. ပေလာင္(တအာင္း) ကတူး၊ကြယ္ဟယ္၊ ငြံန္ေရာသ္၊ ေတာင္မ၊ ႐ူက်ဳိင္း၊ ႐ူကြမ္း၊ ႐ူခါန္၊ ႐ူမိုင္း၊ ႐ူပိုး၊ပန္နိမ္၊ ႐ူေဟာ့၊ ႐ူမာဝ္၊ ႐ူလိုန္၊ ႐ူၾဘာန္း၊ ႐ူခုတ္၊ ႐ူေနာ့၊ ႐ူလဲင္း၊ ႐ူၾတာ၊႐ူဗေရာင္း
1.3.1.2.2.1.2. ယင္း
1.3.1.2.2.1.2.1. ယင္းဆက္-ယင္းဝန္ခြန္ (ယင္း႐ြိဳင္-ယင္းကုန္း) ယင္းက်ား (ဆက္)
1.3.1.2.2.1.2.2. ယင္းနက္
1.3.1.2.2.1.3. ဓေနာ
1.3.1.2.2.2. အေနာက္ပေလာင္ႏြယ္
1.3.1.2.2.2.1. ဝလ၊အင္၊ စံု၊ ဇိုင္းရန္း၊ လင္း၊ ေပြး၊ ဖိလုတ္ (ဖတင္း)၊ မပန္း၊ ဝဖာ (ဝွလင္းန္)၊ ?ဖ်င္ဟ၊ တိုင္းလြယ္ (ဆံေတာက္)
1.4.ၾသစႀတိဳနီးရွန္း Austronesian
1.4.1. မေလး-ေပၚလီနီးရွန္းMalayo-Polynesian
1.4.1.1. မေလးႏြယ္Malayic
1.4.1.1.1. ေမာ္ကလင္းMoklen
1.4.1.1.1.1. ေမာ္ကင္း(ဆလံု)
1.4.1.1.2. မေလးသားMalayan
1.4.1.1.2.1. မေလး-ပသွ်ဴး
1.5.မႈန္-ေျမာင္ Hmong-Mien
1.5.1. ေျမာင္ ေျမာင္ဇီး၊ေယာင္၊ အိုက္ဆြယ္၊ ေျမာက္၊ ျမင္၊ ေျမႇာ့
2. ေကာ့ေကးဆြိဳက္Caucasoid
2.1.အင္ဒို-ဥေရာပ Indo-European
2.1.1. အင္ဒို-အာရိယန္Indo-Aryan
2.1.1.1. ဟိႏၵဴကုလား(တမီးလ္၊ဂူဂ်ာရတ္တီ၊ ေဂၚရင္ဂ်ီ၊ ပန္ခ်ာပီ၊ မာရာဝါရီ၊ ေတလဂူ)
2.1.1.2. ဗမာမူဆလင္(ဗမာစကားေျပာ) ေျမဒူး၊ ေဇရဘာဒီ၊ မဂို၊ ပသီ၊ က်ဴလီယာ၊ စူရတီ၊ ကာကာ၊ ပထန္
2.1.1.3. ကမန္ (ရခိုင္စကားေျပာမူဆလင္) (တူရကီ၊ ပထန္၊ အာဖဂန္၊ မဂို၊ ကက္ရွ္မီးယား ဇာစ္ျမစ္)
2.1.1.4. ဘဂၤါလီBengali
2.1.1.4.1. မူဆလင္ဘဂၤါလီ
2.1.1.4.2. စစ္တေကာင္းသား(႐ိုဟင္ဂ်ာ)(ဘဂၤါလီစကားေျပာ မူဆလင္)
2.1.1.4.3. ဟိႏၵဴဘဂၤါလီ
ဂါမဏိ
(မွတ္ခ်က္။ စာလံုးအမည္းႏွင့္ျပထားသူမ်ားမွာ လူမ်ဳိးအျဖစ္ ဗမာျပည္တြင္ ေယဘုယ်သတ္မွတ္ထားခံရသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။)
Ref: Ethnologue (2006), Encyclopedia Brittanica, Encarta, Wikipedia, ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း
https://www.facebook.com/notes/%E1%80%82%E1%80%AB-%E1%80%99%E1%80%8F%E1%80%AD/%E1%80%BB%E1%80%99%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%AC%E1%80%94%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%94%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%91%E1%80%B2%E1%80%80-%E1%80%9C%E1%80%B0%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B3%E1%80%AD%E1%80%B8%E1%80%85%E1%80%AF%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8-%E1%80%86%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%9E%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%86%E1%80%80%E1%80%B9%E1%82%8F%E1%80%BC%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%99%E1%82%88/476210015830398
Wednesday, February 19, 2014
ျမန္မာျပည္အေရွ႕ေတာင္ပိုင္းအတြက္ဂ်ပန္အစိုးရ၏ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအစီအစဥ္။ ကရင္သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္လူမႈကြန္ယက္မွအက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပခ်က္
အရမ္းေကာင္းတဲ့ အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္ပါ။
JICA Briefer Burmese Final 190214
Type the rest of your post here.
JICA Briefer Burmese Final 190214
Type the rest of your post here.
သံလြင္ျမစ္ ေရကာတာစီမံကိန္းမ်ား ရပ္တန္႔ရန္ KRW မွ လက္မွတ္တစ္သိန္းေက်ာ္ ေကာက္ခံေန
ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၈ရက္၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္။ ေစာထြန္းလင္း
သံလြင္ျမစ္ေပၚတြင္ တည္ေဆာက္မည့္ ေရကာတာစီမံကိန္းမ်ား ရပ္တန္႔ေရးအတြက္ ျပည္တြင္း၌ အမ်ားျပည္သူ၏ သေဘာတူ လက္မွတ္တစ္သိန္းေက်ာ္ကို ေဖေဖၚ၀ါရီလဆန္းပိုင္းမွစ၍ မတ္လ ၁၄ရက္အထိ ေကာက္ခံလွ်က္ရွိသည္ဟု ကရင္ျမစ္ေခ်ာင္း မ်ားေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔(KRW)က ေျပာသည္။
ယင္းသို႔ေကာက္ခံရရွိသည့္ လက္မွတ္မ်ားကို အသံုးျပဳ၍ ျမန္မာ၊ တ႐ုတ္ႏွင့္ ထိုင္းကုမၸဏီမ်ား၊ စီမံကိန္းအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမည့္ ႏုိင္ငံ၊ ကုမၸဏီႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ ေငြေၾကးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ျမန္မာအအစိုးရႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား အား သံလြင္ျမစ္ေပၚတြင္ အႏၱရာယ္မ်ားၿပီး ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားေစမည့္ အႀကီးစားေရကာတာ တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ားကို မလုပ္ ေဆာင္ရန္အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟု ရည္ရြယ္ေၾကာင္း KRW ၏ ေျပာခြင့္ရသူ ေစာသာဘိုးက ေျပာသည္။
“ဒီေရကာတာစီမံကိန္းက ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိဘူး။ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးတဲ့ နယ္ေျမေတြမွာ တည္ေဆာက္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္ တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလည္း ထိခိုက္ႏုိင္တယ္။ ေဒသခံနဲ႔ ႏုိင္ငံအတြက္ပါ ဆိုးက်ဳိးသာ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့အတြက္ စီမံကိန္းရပ္ဆိုင္းဖို႔ အခုလို လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တယ္”ဟု ေစာသာဘိုးက ဆိုသည္။
တ႐ုတ္ႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံတုိ႔ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈျဖင့္ သံလြင္ျမစ္ေပၚ တည္ေဆာက္သြားမည့္ ေရကာတာ ၆ခုမွ ထြက္ရွိလာသည့္ လွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အားထဲမွ ၉၀ရာခိုင္ႏႈန္းကို ယင္းႏိုင္ငံမ်ားသုိ႔ တင္ပို႔မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္ရာခိုင္ႏႈန္းအတြက္ မည္သို႔ခြဲေ၀သံုးစြဲမည္ကို မသိရွိရသည့္အျပင္ ယင္းစီမံကိန္းမ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား လူမႈဒုကၡႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ားစြာ ႀကံဳ ေတြ႔ႏိုင္သျဖင့္ စီမံကိန္းရပ္တန္႔ေပးရန္ ေတာင္းဆိုျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။
KRW ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ေစာသာဘိုးက “လက္မွတ္ေတြကေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ ျဖန္႔က်က္ ေကာက္ယူေနတဲ့အတြက္ ေလာ ေလာဆယ္ ဘယ္ေလာက္ရၿပီလဲဆိုတာ မစုမိေသးဘူး။ သို႔ေသာ္ ကရင္ျပည္နယ္မွာေတာ့ လက္မွတ္ေပါင္း ငါးေသာင္း ေကာက္ ခံသြားဖို႔ ရွိပါတယ္”ဟု ေျပာဆိုသည္။
ထို႔အျပင္ KRW သည္ ေရကာတာတည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းမ်ား ရပ္တန္႔ေရးအတြက္ အျခားေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ကြန္ယက္အဖြဲ႕ႏွင့္အတူ အတိုက္အခံျပဳ တုိက္ပြဲ၀င္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ယခု ေကာက္ခံရရွိေသာ လက္မွတ္မ်ားကို အသံုးျပဳ ကာ မတ္ ၁၄ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္မည့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေရကာတာဆန္႔က်င္ေရးေန႔၌ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို လူသိရွင္ၾကား ျပဳ လုပ္သြားမည္ျဖစ္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၌လည္း ေရကာတာဆန္႔က်င္ေရး ဆုေတာင္းပြဲတစ္ရပ္ကိုလည္း က်င္းပသြားမည္ဟု KRW က ဆက္လက္ ေျပာဆိုသည္။
သံလြင္ျမစ္ေပၚတြင္ တည္ေဆာက္မည့္ ေရကာတာမ်ားမွာ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကြမ္းလံုၿမိဳ႕နယ္ရွိ ကြမ္းလံုေရကာတာ၊ တန္႔ယမ္းၿမိဳ႕နယ္ ရွိ ေနာင္ဖာေရကာတာ၊ မိုင္းေမာၿမိဳ႕နယ္ရွိ မန္ေတာင္ေရကာတာ၊ မိုင္းပန္ႏွင့္ မိုင္းတံုၿမိဳ႕နယ္ၾကားရွိ တာဆန္းေရကာတာ၊ ကယား ျပည္နယ္ ေဘာ္လခဲၿမိဳ႕နယ္ရွိ ရြာသစ္ေရကာတာႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္၊ လိႈင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဟတ္ႀကီးေရကာတာတုိ႔ျဖစ္သည္။
ဟတ္ႀကီးဆည္ေဒသရွိ ေသးဂိမူ႔ဒဲရြာသား ေစာေသာတုထူးက “က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံေတြအေနနဲ႔က ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ ကန္႔ ကြက္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ တည္ေဆာက္ျဖစ္သြား မယ္ဆိုရင္လည္း ေဒသခံေတြ အားလံုးနစ္နာမႈေတြအတြက္ ဘ၀အာမခံခ်က္ ကို အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ လုပ္ေပးသြားဖို႔ေတာ့ ေတာင္းဆိုသြားခ်င္တယ္”ဟု ဆိုသည္။
လက္ရွိ ေရကာတာမ်ား ေဆာက္လုပ္ေရး ျပင္ဆင္ေနစဥ္ ေရကာတာအနီးတ၀ုိက္ရွိ ေရလႊမ္းမုိးႏုိင္ေသာရြာမ်ားမွာ အတင္းအဓမၼ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းခံရသည့္အျပင္ လယ္ယာေျမသိမ္းဆည္းမႈမ်ား၊ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈျဖစ္ပြားၿပီး ေရႀကီးကာ ရပ္ရြာမ်ား ေရလႊမ္းမုိးမႈ ခံရျခင္းႏွင့္ ယင္းစီမံကိန္းေၾကာင့္ စစ္ပြဲမ်ား အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ၿပီး ၾကားေနလူထုမ်ား၊ ေနအိမ္မ်ား၊ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရ ျခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္းလည္း KRW က ဆိုသည္။
Karen Rivers Watch-KRW ကို ၂၀၀၃ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းေၾကာင့္ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံ ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာမ်ားအေပၚ သက္ေရာက္မႈ တစံုတရာမ်ားရွိပါက ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာရင္း စည္း ႐ံုးလံႈ႔ေဆာ္သြားရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ကရင္လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ ဖြဲ႕စည္းထား ျခင္းျဖစ္သည္။
http://www.kicnews.org/
သံလြင္ျမစ္ေပၚတြင္ တည္ေဆာက္မည့္ ေရကာတာစီမံကိန္းမ်ား ရပ္တန္႔ေရးအတြက္ ျပည္တြင္း၌ အမ်ားျပည္သူ၏ သေဘာတူ လက္မွတ္တစ္သိန္းေက်ာ္ကို ေဖေဖၚ၀ါရီလဆန္းပိုင္းမွစ၍ မတ္လ ၁၄ရက္အထိ ေကာက္ခံလွ်က္ရွိသည္ဟု ကရင္ျမစ္ေခ်ာင္း မ်ားေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔(KRW)က ေျပာသည္။
ယင္းသို႔ေကာက္ခံရရွိသည့္ လက္မွတ္မ်ားကို အသံုးျပဳ၍ ျမန္မာ၊ တ႐ုတ္ႏွင့္ ထိုင္းကုမၸဏီမ်ား၊ စီမံကိန္းအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမည့္ ႏုိင္ငံ၊ ကုမၸဏီႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ ေငြေၾကးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ျမန္မာအအစိုးရႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား အား သံလြင္ျမစ္ေပၚတြင္ အႏၱရာယ္မ်ားၿပီး ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားေစမည့္ အႀကီးစားေရကာတာ တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ားကို မလုပ္ ေဆာင္ရန္အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟု ရည္ရြယ္ေၾကာင္း KRW ၏ ေျပာခြင့္ရသူ ေစာသာဘိုးက ေျပာသည္။
“ဒီေရကာတာစီမံကိန္းက ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိဘူး။ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးတဲ့ နယ္ေျမေတြမွာ တည္ေဆာက္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္ တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလည္း ထိခိုက္ႏုိင္တယ္။ ေဒသခံနဲ႔ ႏုိင္ငံအတြက္ပါ ဆိုးက်ဳိးသာ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့အတြက္ စီမံကိန္းရပ္ဆိုင္းဖို႔ အခုလို လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တယ္”ဟု ေစာသာဘိုးက ဆိုသည္။
တ႐ုတ္ႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံတုိ႔ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈျဖင့္ သံလြင္ျမစ္ေပၚ တည္ေဆာက္သြားမည့္ ေရကာတာ ၆ခုမွ ထြက္ရွိလာသည့္ လွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အားထဲမွ ၉၀ရာခိုင္ႏႈန္းကို ယင္းႏိုင္ငံမ်ားသုိ႔ တင္ပို႔မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္ရာခိုင္ႏႈန္းအတြက္ မည္သို႔ခြဲေ၀သံုးစြဲမည္ကို မသိရွိရသည့္အျပင္ ယင္းစီမံကိန္းမ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား လူမႈဒုကၡႏွင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ားစြာ ႀကံဳ ေတြ႔ႏိုင္သျဖင့္ စီမံကိန္းရပ္တန္႔ေပးရန္ ေတာင္းဆိုျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။
KRW ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ေစာသာဘိုးက “လက္မွတ္ေတြကေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ ျဖန္႔က်က္ ေကာက္ယူေနတဲ့အတြက္ ေလာ ေလာဆယ္ ဘယ္ေလာက္ရၿပီလဲဆိုတာ မစုမိေသးဘူး။ သို႔ေသာ္ ကရင္ျပည္နယ္မွာေတာ့ လက္မွတ္ေပါင္း ငါးေသာင္း ေကာက္ ခံသြားဖို႔ ရွိပါတယ္”ဟု ေျပာဆိုသည္။
ထို႔အျပင္ KRW သည္ ေရကာတာတည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းမ်ား ရပ္တန္႔ေရးအတြက္ အျခားေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ကြန္ယက္အဖြဲ႕ႏွင့္အတူ အတိုက္အခံျပဳ တုိက္ပြဲ၀င္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ယခု ေကာက္ခံရရွိေသာ လက္မွတ္မ်ားကို အသံုးျပဳ ကာ မတ္ ၁၄ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္မည့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေရကာတာဆန္႔က်င္ေရးေန႔၌ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို လူသိရွင္ၾကား ျပဳ လုပ္သြားမည္ျဖစ္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၌လည္း ေရကာတာဆန္႔က်င္ေရး ဆုေတာင္းပြဲတစ္ရပ္ကိုလည္း က်င္းပသြားမည္ဟု KRW က ဆက္လက္ ေျပာဆိုသည္။
သံလြင္ျမစ္ေပၚတြင္ တည္ေဆာက္မည့္ ေရကာတာမ်ားမွာ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကြမ္းလံုၿမိဳ႕နယ္ရွိ ကြမ္းလံုေရကာတာ၊ တန္႔ယမ္းၿမိဳ႕နယ္ ရွိ ေနာင္ဖာေရကာတာ၊ မိုင္းေမာၿမိဳ႕နယ္ရွိ မန္ေတာင္ေရကာတာ၊ မိုင္းပန္ႏွင့္ မိုင္းတံုၿမိဳ႕နယ္ၾကားရွိ တာဆန္းေရကာတာ၊ ကယား ျပည္နယ္ ေဘာ္လခဲၿမိဳ႕နယ္ရွိ ရြာသစ္ေရကာတာႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္၊ လိႈင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဟတ္ႀကီးေရကာတာတုိ႔ျဖစ္သည္။
ဟတ္ႀကီးဆည္ေဒသရွိ ေသးဂိမူ႔ဒဲရြာသား ေစာေသာတုထူးက “က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံေတြအေနနဲ႔က ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ ကန္႔ ကြက္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ တည္ေဆာက္ျဖစ္သြား မယ္ဆိုရင္လည္း ေဒသခံေတြ အားလံုးနစ္နာမႈေတြအတြက္ ဘ၀အာမခံခ်က္ ကို အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ လုပ္ေပးသြားဖို႔ေတာ့ ေတာင္းဆိုသြားခ်င္တယ္”ဟု ဆိုသည္။
လက္ရွိ ေရကာတာမ်ား ေဆာက္လုပ္ေရး ျပင္ဆင္ေနစဥ္ ေရကာတာအနီးတ၀ုိက္ရွိ ေရလႊမ္းမုိးႏုိင္ေသာရြာမ်ားမွာ အတင္းအဓမၼ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းခံရသည့္အျပင္ လယ္ယာေျမသိမ္းဆည္းမႈမ်ား၊ သစ္ေတာျပဳန္းတီးမႈျဖစ္ပြားၿပီး ေရႀကီးကာ ရပ္ရြာမ်ား ေရလႊမ္းမုိးမႈ ခံရျခင္းႏွင့္ ယင္းစီမံကိန္းေၾကာင့္ စစ္ပြဲမ်ား အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ၿပီး ၾကားေနလူထုမ်ား၊ ေနအိမ္မ်ား၊ စြန္႔ခြာထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရ ျခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္းလည္း KRW က ဆိုသည္။
Karen Rivers Watch-KRW ကို ၂၀၀၃ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းေၾကာင့္ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံ ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာမ်ားအေပၚ သက္ေရာက္မႈ တစံုတရာမ်ားရွိပါက ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာရင္း စည္း ႐ံုးလံႈ႔ေဆာ္သြားရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ကရင္လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ ဖြဲ႕စည္းထား ျခင္းျဖစ္သည္။
http://www.kicnews.org/
Tuesday, February 18, 2014
သန္းေခါင္စာရင္းျပႆနာ ႀကိဳတင္ရွင္းဖို႔ တုိင္းရင္းသားေတြ ေတာင္းဆို
ကုိမိုးေဇာ္
17.02.2014
မၾကာခင္ စတင္ေဆာင္ရြက္မယ့္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ ထိခိုက္တာေတြ၊ အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္း ကဲြျပားတာေတြ ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္တာေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနေတြကို ေျဖရွင္းၿပီးမွသာ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူဖုိ႔အတြက္ တုိင္းရင္းသား လူမႈအေျချပဳအဖဲြ႔အစည္း ၃၀ က ေတာင္းဆုိလုိက္ပါတယ္။ ဒီလိုေျဖရွင္းဖုိ႔အတြက္ တိုင္းရင္းသား အဖဲြ႔အစည္းေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အျမန္ဆံုးေတြ႔ဆံုဖုိ႔ကိုလည္း ေတာင္းဆုိထားပါတယ္။ ဒီသတင္းအျပည့္အစံုကိုေတာ့ ဗီြအုိေအ ျမန္မာပိုင္းသတင္းေထာက္ ကိုမုိးေဇာ္က တင္ျပထားပါတယ္။
ဒီႏွစ္မတ္လကုန္မွာ စတင္မယ့္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈမွာ အသံုးျပဳမယ့္ code အမွတ္အသားေတြ သတ္မွတ္ရာမွာ မ်ိဳးႏြယ္စု အမည္ မွားယြင္းတာ၊ ပါ၀င္သင့္တဲ့ မ်ိဳးႏြယ္စုအမည္စာရင္းေတြ က်န္ရိွေနတာ၊ မ်ိဳးႏြယ္စုတခုတည္းကို ေဒသႏၱရ အေခၚအေ၀ၚနဲ႔ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ ေဖာ္ျပတာေတြေၾကာင့္ သက္ဆုိင္ရာတိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြက ကန္႔ကြက္တာေတြ ထြက္ေပၚေနခ်ိန္မွာပဲ တုိင္းရင္းသား လူမႈအေျချပဳ အဖဲြ႔အစည္း ၃၀ က အခုလုိ ေတာင္းဆုိလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူတာေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ ထိခိုက္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြကို ရွာေဖြၿပီးတဲ့ေနာက္ ေတာင္းဆုိတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ကခ်င္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ယက္က ေဒၚခြန္ဂ်ာက ေျပာပါတယ္။
“အဓိက-ကေတာ့ သန္းေခါင္စာရင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့မွ တုိင္းရင္းသားအားလံုး ထိခုိက္နစ္နာေနတဲ့ common ground ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါကိုရွာလိုက္တယ္။ ၿပီးလို႔ရွိရင္ အဲဒါကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတာကို ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီးေတာ့မွ ထုတ္ျပန္လိုက္တာပါရွင္။ နံပါတ္တစ္ကေတာ့ အျမန္ဆံုး တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးဖို႔၊ နံပါတ္ႏွစ္ကေတာ့ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ၊ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆနာေတြအားလံုးကို ေျဖရွင္းၿပီးမွ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံမႈကို ျပဳလုပ္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။”
ေလာေလာဆယ္မွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြဟာ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈအတြက္ သက္ဆုိင္ရာ ေကာ္မတီေတြ၊ အဖဲြ႔အစည္းေတြ ဖဲြ႔စည္းေဆာင္ရြက္ေနၾကၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီေကာ္မတီအဖဲြ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုဖုိ႔ ေတာင္းဆုိထားတာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အစိုးရက ျပင္ဆင္ထားတဲ့ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈက ထိခိုက္မယ့္အေျခအေနေတြကို ေဒၚခြန္ဂ်ာက အခုလို ေျပာပါတယ္။
“ဥပမာ- ကရင္ကိုပဲ ၾကည့္ ၾကည့္ရေအာင္။ ကရင္မွာဆိုလုိ႔ရွိရင္ ဂယ္ခို၊ ဂယ္ဘားဆိုတာ ကရင္လူမ်ဳိးျဖစ္တယ္ရွင့္။ ဒီ ကရင္လူမ်ဳိး ဂယ္ခုိ ဂယ္ဘားကို သူတို႔က ကယားထဲမွာထည့္လုိက္တယ္ရွင့္။ ကယားထဲမွာထည့္လုိက္တယ္ဆိုရင္ ဒီ ဂယ္ခို ဂယ္ဘားက ကရင္လူမ်ဳိးရဲ႕ လူဦးေရထဲမွာ ႏွစ္မ်ဳိးေတာင္မွ ေလ်ာ့သြားပါတယ္ရွင့္။ အကယ္၍ ဂယ္ခုိ၊ ဂယ္ဘားထည့္အံုးေတာ့ ကယားလူဦးေရပဲတိုးလာမွာျဖစ္တယ္။ ကရင္လူဦးေရမတိုးေတာ့ဘူးေပါ့။ ေနာက္ဥပမာတစ္ခုက နာဂ၊ နာဂဟာခ်င္းမဟုတ္ဘူး။ နာဂကို ခ်င္းေအာက္မွာထည့္ထားတယ္ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ခ်င္းနဲ႔နာဂက စိတ္ဝမ္းကဲြျပားမႈေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္ေလ။ အဲလိုမ်ဳိးေပါ့။”
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ကခ်င္လူမ်ိဳးရဲ့ ၁၂ % ဟာ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္ဖဲြ႔ KIA ထိမ္းခ်ဳပ္တဲ့ေဒသအတြင္း ဒုကၵသည္စခန္းေတြကို ေရာက္ရိွေနတာေၾကာင့္ စစ္ပဲြေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းမွ ေကာက္ယူတာက ပိုမိုသင့္ေတာ္မယ္လုိ႔လည္း ေဒၚခြန္ဂ်ာက ေထာက္ျပပါတယ္။
ဒီအေျခအေနေတြကို မေျဖရွင္းဘဲ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမယ္ဆုိရင္ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြအၾကား တင္းမာမႈေတြျဖစ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္းပဋိပကၡေတြ ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လုိ႔လည္း သံုးသပ္ပါတယ္။
“အခုဆိုရင္ က်မတို႔ တုိင္းရင္းသားေတြ၊ မ်ဳိးႏြယ္စုေတြၾကားထဲမွာ tension ေတြ အမ်ားႀကီးမ်ားေနၿပီေပါ့။ အဲလိုမ်ဳိး tension ေတြဆိုတာ conflict ဆိုတဲ့ ဒီ ပဋိပကၡေတြကို ျဖစ္ေပၚလာေစဖို႔ အင္မတန္မွ နီးစပ္ပါတယ္ရွင့္။ အဲဒီေတာ့ ethnic tension ကေနၿပီး ethnic conflict မျဖစ္ေအာင္ က်မတို႔တားဆီးဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ေလာေလာဆယ္အေနနဲ႔သာ ထပ္ေကာက္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ethnic conflict ျဖစ္လာႏိုင္ဖို႔ အမ်ားႀကီးအလားအလာရွိတယ္။ လက္ရွိေလာေလာဆယ္အေနနဲ႔ ဒီလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡၾကားမွာေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေသာ္လည္းေကာင္း process တခုလံုးမွာ ဘယ္လိုမွ အေျခမခုိင္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီဟာႀကီးကို (သန္းေခါင္စာရင္း) လာလုပ္တာေတာ့ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘူးရွင့္။”
တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြကို ေျဖရွင္းၿပီးမွသာ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူဖုိ႔ကုိလည္း တိုင္းရင္းသား လူမႈအဖဲြအစည္းေတြက ေတာင္းဆုိထားပါတယ္။
လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီက ဒီလ ၁၀ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပဲြမွာေတာ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး အဖဲြ႔အခ်ဳိ႕က သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူတာကို အေက်အလည္ညိႇႏိႈင္းၿပီးမွ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတာေတြ ရိွေပမယ့္ သတ္မွတ္ရက္ကို ေနာက္ေရႊ႕သြားမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလံုး သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူတာကိုေတာ့ မတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔ကေန ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔အတြင္း ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနာက္ဆံုးသန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္က ျဖစ္ၿပီး အခုတႀကိမ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ကာလအတြင္း ပထမဆံုး ျပန္လည္ေကာက္ယူမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/ethnic-people-demands-to-be-clear-first-cences-challenge-/1853082.html
17.02.2014
မၾကာခင္ စတင္ေဆာင္ရြက္မယ့္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ ထိခိုက္တာေတြ၊ အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္း ကဲြျပားတာေတြ ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္တာေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနေတြကို ေျဖရွင္းၿပီးမွသာ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူဖုိ႔အတြက္ တုိင္းရင္းသား လူမႈအေျချပဳအဖဲြ႔အစည္း ၃၀ က ေတာင္းဆုိလုိက္ပါတယ္။ ဒီလိုေျဖရွင္းဖုိ႔အတြက္ တိုင္းရင္းသား အဖဲြ႔အစည္းေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အျမန္ဆံုးေတြ႔ဆံုဖုိ႔ကိုလည္း ေတာင္းဆုိထားပါတယ္။ ဒီသတင္းအျပည့္အစံုကိုေတာ့ ဗီြအုိေအ ျမန္မာပိုင္းသတင္းေထာက္ ကိုမုိးေဇာ္က တင္ျပထားပါတယ္။
ဒီႏွစ္မတ္လကုန္မွာ စတင္မယ့္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈမွာ အသံုးျပဳမယ့္ code အမွတ္အသားေတြ သတ္မွတ္ရာမွာ မ်ိဳးႏြယ္စု အမည္ မွားယြင္းတာ၊ ပါ၀င္သင့္တဲ့ မ်ိဳးႏြယ္စုအမည္စာရင္းေတြ က်န္ရိွေနတာ၊ မ်ိဳးႏြယ္စုတခုတည္းကို ေဒသႏၱရ အေခၚအေ၀ၚနဲ႔ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္ ေဖာ္ျပတာေတြေၾကာင့္ သက္ဆုိင္ရာတိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြက ကန္႔ကြက္တာေတြ ထြက္ေပၚေနခ်ိန္မွာပဲ တုိင္းရင္းသား လူမႈအေျချပဳ အဖဲြ႔အစည္း ၃၀ က အခုလုိ ေတာင္းဆုိလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူတာေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ ထိခိုက္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြကို ရွာေဖြၿပီးတဲ့ေနာက္ ေတာင္းဆုိတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ကခ်င္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ယက္က ေဒၚခြန္ဂ်ာက ေျပာပါတယ္။
“အဓိက-ကေတာ့ သန္းေခါင္စာရင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့မွ တုိင္းရင္းသားအားလံုး ထိခုိက္နစ္နာေနတဲ့ common ground ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါကိုရွာလိုက္တယ္။ ၿပီးလို႔ရွိရင္ အဲဒါကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတာကို ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီးေတာ့မွ ထုတ္ျပန္လိုက္တာပါရွင္။ နံပါတ္တစ္ကေတာ့ အျမန္ဆံုး တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးဖို႔၊ နံပါတ္ႏွစ္ကေတာ့ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ၊ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆနာေတြအားလံုးကို ေျဖရွင္းၿပီးမွ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံမႈကို ျပဳလုပ္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။”
ေလာေလာဆယ္မွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြဟာ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈအတြက္ သက္ဆုိင္ရာ ေကာ္မတီေတြ၊ အဖဲြ႔အစည္းေတြ ဖဲြ႔စည္းေဆာင္ရြက္ေနၾကၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီေကာ္မတီအဖဲြ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုဖုိ႔ ေတာင္းဆုိထားတာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အစိုးရက ျပင္ဆင္ထားတဲ့ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈက ထိခိုက္မယ့္အေျခအေနေတြကို ေဒၚခြန္ဂ်ာက အခုလို ေျပာပါတယ္။
“ဥပမာ- ကရင္ကိုပဲ ၾကည့္ ၾကည့္ရေအာင္။ ကရင္မွာဆိုလုိ႔ရွိရင္ ဂယ္ခို၊ ဂယ္ဘားဆိုတာ ကရင္လူမ်ဳိးျဖစ္တယ္ရွင့္။ ဒီ ကရင္လူမ်ဳိး ဂယ္ခုိ ဂယ္ဘားကို သူတို႔က ကယားထဲမွာထည့္လုိက္တယ္ရွင့္။ ကယားထဲမွာထည့္လုိက္တယ္ဆိုရင္ ဒီ ဂယ္ခို ဂယ္ဘားက ကရင္လူမ်ဳိးရဲ႕ လူဦးေရထဲမွာ ႏွစ္မ်ဳိးေတာင္မွ ေလ်ာ့သြားပါတယ္ရွင့္။ အကယ္၍ ဂယ္ခုိ၊ ဂယ္ဘားထည့္အံုးေတာ့ ကယားလူဦးေရပဲတိုးလာမွာျဖစ္တယ္။ ကရင္လူဦးေရမတိုးေတာ့ဘူးေပါ့။ ေနာက္ဥပမာတစ္ခုက နာဂ၊ နာဂဟာခ်င္းမဟုတ္ဘူး။ နာဂကို ခ်င္းေအာက္မွာထည့္ထားတယ္ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ခ်င္းနဲ႔နာဂက စိတ္ဝမ္းကဲြျပားမႈေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္ေလ။ အဲလိုမ်ဳိးေပါ့။”
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ကခ်င္လူမ်ိဳးရဲ့ ၁၂ % ဟာ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္ဖဲြ႔ KIA ထိမ္းခ်ဳပ္တဲ့ေဒသအတြင္း ဒုကၵသည္စခန္းေတြကို ေရာက္ရိွေနတာေၾကာင့္ စစ္ပဲြေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းမွ ေကာက္ယူတာက ပိုမိုသင့္ေတာ္မယ္လုိ႔လည္း ေဒၚခြန္ဂ်ာက ေထာက္ျပပါတယ္။
ဒီအေျခအေနေတြကို မေျဖရွင္းဘဲ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမယ္ဆုိရင္ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြအၾကား တင္းမာမႈေတြျဖစ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္းပဋိပကၡေတြ ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လုိ႔လည္း သံုးသပ္ပါတယ္။
“အခုဆိုရင္ က်မတို႔ တုိင္းရင္းသားေတြ၊ မ်ဳိးႏြယ္စုေတြၾကားထဲမွာ tension ေတြ အမ်ားႀကီးမ်ားေနၿပီေပါ့။ အဲလိုမ်ဳိး tension ေတြဆိုတာ conflict ဆိုတဲ့ ဒီ ပဋိပကၡေတြကို ျဖစ္ေပၚလာေစဖို႔ အင္မတန္မွ နီးစပ္ပါတယ္ရွင့္။ အဲဒီေတာ့ ethnic tension ကေနၿပီး ethnic conflict မျဖစ္ေအာင္ က်မတို႔တားဆီးဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ေလာေလာဆယ္အေနနဲ႔သာ ထပ္ေကာက္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ethnic conflict ျဖစ္လာႏိုင္ဖို႔ အမ်ားႀကီးအလားအလာရွိတယ္။ လက္ရွိေလာေလာဆယ္အေနနဲ႔ ဒီလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡၾကားမွာေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေသာ္လည္းေကာင္း process တခုလံုးမွာ ဘယ္လိုမွ အေျခမခုိင္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီဟာႀကီးကို (သန္းေခါင္စာရင္း) လာလုပ္တာေတာ့ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘူးရွင့္။”
တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြကို ေျဖရွင္းၿပီးမွသာ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူဖုိ႔ကုိလည္း တိုင္းရင္းသား လူမႈအဖဲြအစည္းေတြက ေတာင္းဆုိထားပါတယ္။
လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးခင္ရီက ဒီလ ၁၀ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပဲြမွာေတာ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး အဖဲြ႔အခ်ဳိ႕က သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူတာကို အေက်အလည္ညိႇႏိႈင္းၿပီးမွ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတာေတြ ရိွေပမယ့္ သတ္မွတ္ရက္ကို ေနာက္ေရႊ႕သြားမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလံုး သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူတာကိုေတာ့ မတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔ကေန ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔အတြင္း ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနာက္ဆံုးသန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ယူခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္က ျဖစ္ၿပီး အခုတႀကိမ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ကာလအတြင္း ပထမဆံုး ျပန္လည္ေကာက္ယူမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/ethnic-people-demands-to-be-clear-first-cences-challenge-/1853082.html
Monday, February 17, 2014
ဗုိလ္ခ်ဴပ္ႀကီး ေစာဘုိျမရဲ့ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ အျမင္နဲ ့စကားမ်ား
ဟန္ေဆာင္မွဳကင္းမဲ့ျပီး ရုိးသားပြင္းလင္းစြာ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ ကရင့္ (အမာလုိင္း) ေခါင္းေဆာင္တဦး ၏ အဖုိးတန္စကားမ်ား...
mg kyaw ေဖ့ဘြတ္မွ
Type the rest of your post here.
mg kyaw ေဖ့ဘြတ္မွ
Post by Maung Kyaw.
Type the rest of your post here.
ကရင္အမ်ိဴ းသားေန ့ ေအာ္စလုိတြင္က်င္းပ
Celebration 66 KND Oslo-karen version
Karen National Day_16 feb2014 _Oslo_ Type the rest of your post here.
Karen National Day_16 feb2014 _Oslo_ Type the rest of your post here.
Sunday, February 16, 2014
"ေထာင္ေျခာက္ထဲက က်ေနာ္တိုု ့"
ေဆာင္းပါး - Agga
ရန္သူကိုရွဳျမင္သံုးသပ္တဲ့အခါ အဖြဲ ့အစည္းတခုအတြင္းမွာ အမာလိုင္း..အေပ့်ာလိုင္းနဲ ့
ဘာအျမင္မွကြဲြဲကြဲျပားျပားမရွိတဲ့ ၾကားလိုင္းေတြရွိေနတတ္ပါတယ္။
တခါတေလ အမာလိုင္းက မွားတတ္သလို တခါတေလ အေပ့်ာလိုင္းကလဲမွားတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။။။
ခုလက္ရွိအေနအထာမွာေတာ့ အေပ်ာ့လိုင္းေတြမွားေနတာကိုေတြ ့ရပါတယ္...
ဘာလို ့မွားလဲ သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္...
ခုအခ်ိန္မွာရန္သူနဲ ့အပစ္ရပ္လုပ္ေနတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲ အဲဒါကိုအရင္ၾကည့္မယ္...ျပီးမွ
ဘာေတြျဖစ္လာေနလဲဆိုတာကိုဆက္သြားမယ္.
ကဲ စမယ္..
အပစ္ရပ္လုပ္ေနတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က ႏိုင္ငံေရးေဆြေႏြးပြဲေတြဆက္လုပ္ဖို ့လို ့ေျပာၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့အပစ္မရပ္ဘဲနဲ ့ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးလို ့မရဘူးလို ့ယူဆၾကလို ့ျဖစ္မယ္ထင္တာဘဲ။
ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ အပစ္မရပ္ရင္မေဆြးေႏြးဘူးလို ့
တဘက္ဘက္က အၾကပ္ကိုင္လို ့မ်ားလားေတြးစရာျဖစ္ေနတယ္။
ဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္မျငိမ္းခ်မ္းရတာဟာ
ႏိုင္ငံေရးျပသနာမဟုတ္ဘဲ ဟိုအဖြဲ ့ဒီအဖြဲ ့ေတြက ထျပီးအသားလြတ္ပစ္ခတ္ေနၾကတာျဖစ္ေနရင္
ေဆြးေႏြးဖို ့ အပစ္အရင္ရပ္ရမွာျဖစ္တယ္။
တကယ္လို ့ႏိုင္ငံေရးမေျပလည္မွဳေတြ မတရားမွဳေတြေၾကာင့္
ပစ္ေနခတ္ေနၾကတာျဖစ္ရင္ေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံေရးမေျပမလည္ျဖစ္ေစတဲ့
အေျခအျမစ္ေတြကို အရင္ရွင္းတာကို အရင္လုပ္ၾကရမွာပါ..အဆင့္ေက်ာ္လုပ္လို ့မရပါဘူး..
အဲ.. ကရင္ေတြ ေသနပ္ပစ္ေနၾကတာ ဘာႏို္င္ငံေရး မေျပလည္မွဳေတြေၾကာင့္မွမဟုတ္ဘူး..
အစိုးရက ကရင္ေတြကိုေျခမွဳန္းေနတာကလဲ ဘာႏိုင္ငံေရး အေျခခံမွမပါဘူး ဆိုရင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖို ့
အရင္အပစ္အခတ္ရပ္စဲရပါမယ္။ ျပီးမွအေနာက္တလွမ္းျပန္ဆုတ္လာျပီး ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြေျပာၾကေပေတာ့...။
တခ်ဳိ ့ကေတာ့ အပစ္ရပ္တာကို ယံုၾကည္မွဳတည္ေဆာက္တာလို ့ေျပာျပန္တယ္။
ဒါဟာ ဒီလို ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မလဲ..အပစ္ရပ္တာဟာ အပစ္ရပ္တာပါဘဲ..ယာယီသေဘာဘဲ..
အေျခခံမူေတြြစနစ္ေတြနဲ ့သေဘာထားေတြကိုေျပာင္းလိုက္တာမွမဟုတ္ဘဲ..
အဲလိုဘာမူ၀ါဒမွေျပာင္းလိုက္တာမရွိဘဲ
တဘက္နဲ့တဘက္က ဘာကိစၥနဲ ့ယံုၾကည္မွဳေတြတိုးလာမွာလဲ..
အစိုးရဘက္ကေတာ့ ငါတို ့မပစ္ဘဲေနရင္
သူတို ့လဲ မပစ္ဘူးဆုိတာကို နဂိုလ္ကတည္းကသိထားျပီးသားဘဲ..
ဒီေတာ့အပစ္ရပ္ပီး ယံုၾကည္မွဳတည္ေဆာက္တယ္ဆိုတာက
အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ အယူအဆသက္သက္ျဖစ္ေနတာဘဲ...
အျပန္အလွန္လိမ္စား လွည့္စားေနၾကတာေလာက္ဘဲျဖစ္ေနတာဘဲ...
အျပန္အလွန္ေျခပုန္းခုတ္ဖို ့ေလာက္ဘဲျဖစ္ေနတာဘဲ...Tom & Jerry ကာတြန္းကားထဲကလိုျဖစ္ေနတာပါဘဲ..
ဒါအမ်ဳိးက ရိုးသားမွဳေရာ အနာဂတ္ေရာမရွိပါဘူး...
ခု ဒုတိယပိုင္းအျဖစ္ ဘာေတြျဖစ္လာေနတယ္ဆိုတာကိုၾကည့္ရေအာင္....
အပစ္ရပ္ထားတဲ့ကာလမွာ အစိုးရတပ္ေတြက နယ္ေျမေတြတိုးခ်ဲ့လာေနတာ နယ္ေျမတိုင္းမွာျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥမို ့အထူးထပ္ျပီးေျပာမေနေတာ့ပါဘူး..
အပစ္ရပ္ႏိုင္တာေလးကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး ႏိုင္ငံတကာက အစိုးရဘက္ကို ပံ့ပိုးမွဳေတြ ဘက္စံုတိုးတက္လာေနတာလဲလူတိုင္းျမင္ေနတာမို ့ေက်ာ္လိုက္မယ္..
တဖြဲ ့နဲ့အပစ္ရပ္ထားခ်ိန္မွာ တျခားအဖြဲ ့ေတြကိုပိုျပီးထိုးစစ္ဆင္ေနတာလဲ ျမင္ေနရတာဘဲ..ေျပာေနဖို ့မလိုဘူး..
ဒီေနရာမွာဘယ္သူမွမေထာက္ျပရေသးတဲ့အလြန္အထိနာတဲ့ အခ်က္တခ်က္ကိုဘဲတင္ျပပါရေစ...
ဟိုခ်ီမင္းဟာ အေမရိကန္ေတာ္လွန္ေရးကာလတေလွ်ာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံအေရွ့ပိုင္းက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ရံုးစိုက္ခဲ့တယ္..
ကုလသမဂၢရဲ ့လူ ့အခြင့္အေရး လူသားခ်င္းစာနာေရး မူေဘာင္ေတြနဲ ့ကိုက္တဲ့အေပၚယံ အသြင္ေဆာင္ျပီးေနခဲ့ၾကတာလဲျဖစ္တယ္။
တဘက္မွာလဲ ဗီယက္နမ္ကို ဗံုးလာက်ဲတဲ့အေမရိကန္ေလတပ္ ကိုထိုင္းကဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ စခန္းခ်နား ရိကၡာျဖည့္တာေတြကို
အဖိုးအခနင့္ေနေအာင္ယူျပီးခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့အခ်ိန္....ေနာက္ဆံုးကိုျဖတ္္ျပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ..
ေနာက္ဆံုးမွာဟိုခ်ီမင္းစစ္ႏိုင္ျပီး အေမရိကန္စစ္ရွဳံးသြားတယ္။
ဒီသမိုင္းျဖစ္စဥ္နဲ ့ဆင္တူတာေလးေတြ ကိုကရင္ေတြလဲၾကံဳဆံုေနတယ္...ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းက
ကရင္ဒုကၡသည္စခန္းေတြဟာကရင့္ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့ အသြင္ေဖ်ာက္ အမာခံစခန္းေတြလိုျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ကရင္စစ္သားေတြ ေရွ့တန္းမွာ တိုက္ခိုက္တယ္..ျပီးရင္ ေနာက္တန္းမွာလာျပန္နားတယ္...
အလံုျခံဳဆံုးနဲ ့လူမွဳေစာင့္ေရွာက္ေရးေတြအျပည့္အစံုရွိတဲ့ေနာက္တန္းရဲ ့ေနာက္တန္းကေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းေတြပါဘဲ။
ဒီစခန္းေတြကို တကမၻာလံုးက လူသားခ်င္းစာနာေရးအေထာက္အကူေတြ လိုအပ္သလိုေထာက္ပံ့ထားေပးတယ္...
ဒါ့ထက္မက ကရင္ျပည္နယ္လို ့နာမယ္အတုေပးထားတဲ့
ျမန္မာျပည္မွာ မရတဲ့ အမ်ဳိးသားစာေပအဆင့္ျမင့္ထိမ္းသိမ္းခြင့္ကိုလဲရထားတယ္..
ေက်ာင္းတိုင္းမွာ ေဆးရံုတိုင္းမွာ ကရင္စာေပကိုတရား၀င္စာေပအျဖစ္အသံုးခ်တယ္..
ကရင္သားသမီးေလးေတြ ႏိုင္ငံတကာကိုသြားေရာက္အေျခခ်ျပီး စာေပဆည္းပူးသင္ၾကားခြင့္ေတြ႕ၾကတယ္...
ဒီစခန္းေတြမရွိေတာ့ရင္ ဒီအေျခအေနေတြမပ်က္ဖို ့ဘာဆက္လုပ္မလဲ...
ဒီေတာ့....ေနာက္ဆံုးကိုျဖတ္္ျပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ရထားျပိးသားအေျခအေနကိုအသံုးခ်တတ္လား ..
အဲဒီအေျခအေနေတြတန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းကိုနားလည္ႏိုင္စြမ္းရွိလား...ဒါေပမဲ့
ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြမျမင္တတ္တဲ့ ဒီတန္ဖိုးေတြကို ရန္သူကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းနာလည္တယ္..ျမင္တယ္...
ဒီအေနအထားေတြကိုဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္ရင္ ကရင္ ကိုအေမြွးမက်ြတ္ရင္ေတာင္ အေတာင္ခ်ြတ္ျပီးသားျဖစ္ေနျပီႏဆိုတာသူတို ့တြက္မိတယ္...
ဒီေတာ့ အပစ္ရပ္ေရးလုပ္မယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖို ့ေလသံပစ္မယ္.ပစ္တာခတ္တာတိတ္သြားရင္
လူသားခ်င္းစာနာေရးအကူအညီေတြ ႏိုင္ငံတကာကဥပေဒနဲ့အညီ ဆက္ေပးလို ့မရေတာ့ဘူး...
ခ်က္ျခင္းမဟုတ္ရင္ေတာင္ အျမန္ဆံုးျပတ္သြားမွာပါဘဲ...ဒီေတာ့့ဒုကၡသည္စခန္းေတြျပဳတ္ဖို ့ဘဲရွိပါတယ္..
ဒုကၡသည္စခန္းေတြျပဳတ္သြားလို ့ရလာမဲ့ေကာင္းက်ဳိးတခုမွမျမင္ရေသးဘူး..
ဒီေတာ့ ရန္သူကိုဒူးေထာက္အရွဳံးမေပးဘဲ ဆက္ျပီးေတာင့္ခံႏိုင္မယ့္အေနအထားလံုး၀နီးနီးပ်က္စီးသြားမယ္...
ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ဒီနည္းနဲ့ျဖဳိခ်ေနခ်ိန္မွာ အပစ္ရပ္ျပီး ကရင့္ဂြင္မွန္သမွ်ကို အတြင္းႏွဳိက္ခ်စားေနတာကိုေတာ့
ကရင္လူထုေတြကလဲျမင္ၾကပါတယ္..ဒီေတာ့ ေကအဲန္ယူဘာက်န္ေသးလဲ..စဥ္းစား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ စဥ္းစား..
ကိုယ့္ကိုေပးေနတဲ့ကားပါမစ္ေတြ အခြင့္အေရးေတြဟာ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိုအႏိုင္က်င့္ျပီးလုယူထားခဲ့တာေတြ..
ကိုယ့္ကို ပုဂၢိဳလ္အရခြဲေ၀ေပးတဲ့ေျမေတြဟာလဲ အစိုးရကေနျပီးကိုယ့္လူထုေတြဆီကမတရားသိမ္းထားတဲ့ေျမေတြ..
အေပ်ာ့လိုင္းေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကိုေပးတဲ့ လဘ္လာဘေတြမွန္သမ်ွကို ကရင္ျပည္သူတဦးတေလမွမရၾကပါဘူး...
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့ေျပာမယ္...
ျမန္မာအစိုးရဟာ လူမ်ဳိးစုေတြကိုတန္းတူခြင့္ေပးခ်င္တယ္..ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္အစစ္အမွန္ေပးခ်င္တယ္..
လူမ်ဳိးၾကီး၀ါဒကိုကိုင္စြဲျပီး က်န္ညီေနာင္လူမ်ဳိးစုအားလံုးကိုမပိုင္စီးခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုရင္
ေကအဲန္ယူနဲ့ေရာ တျခားလူမ်ဳိးစုအဖြဲ ့အစည္းေတြနဲ့ေကာခုလို အဆင့္ေက်ာ္ျပီး အပစ္ရပ္ေရး..ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေတြကိုေျပာစရာမလိုဘူး..
ပထမဆံုးသူတို ့လုပ္ကိုလုပ္မွာက လြွတ္ေတာ္မွာ ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခံဥပေဒကို ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ဥပေဒအျဖစ္ေျပာင္းျပီးအတည္ျပဳမယ္..
သူတို ့မွာလုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္အ၀ရွိတယ္။ ဖက္ဒရယ္ဥပေဒ ေရးဆြဲခ်မွတ္ဖို ့ဟာလြွတ္ေတာ္ရဲ ့လက္ရွိလုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ..
ဒီတာ၀န္ဟာကရင္အပါအ၀င္ဘယ္လူမ်ဳိးစုအဖြဲ ့အစည္းေတြရဲ ့တာ၀န္မွမဟုတ္ဘူး..ဒါဥပေဒေၾကာင္းအရေျပာတာ..
သူတို ့တာ၀န္ကိုသူတို ့လုပ္ခ်င္တဲ့ေစတနာမရွိလို ့..လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းေတြရဲ ့
တာ၀န္ျဖစ္သေရာင္ အားလံုးအထင္မွားေအာင္လုပ္ေနတာပါ။ သူတို ့အတာကို လူမ်ဳိးစုေတြရဲ ့အတာျဖစ္သြားေအာင္လုပ္ေနတာပါ။
က်ေနာ္တို ့လူမ်ဳိးစုေတြအားလံုးဒီေထာင္ေျခာက္ထဲကိုေရာက္ေနၾကျပီ...
အၾကံေပးပါရေစ...က်ေနာ္တို ့ အားလံုးခုမိေနတဲ့ ေထာင္ေျခာက္ကေနရုန္းထြက္ႏိုင္ဖို ့ ေနာင္မွာဆက္လက္ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ႏိုင္တဲ့
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု အေျခခံဥပေဒကို လက္ရွိလြွတ္ေတာ္ကေနျပီး မေႏွာင့္မေႏွးေရးဆြဲခ်မွတ္ေပးဖို ့ တညီတညြတ္ထဲေတာင္းဆိုၾကပါ။
ဒီဖြဲ ့စည္းပံုကိုေရးဆြဲခ်မွတ္ခြင့္အာဏာရွိရဲ ့နဲ့ မေရးတာဟာ သူတို ့ရဲ ့ေစတနာအမွန္ျဖစ္သလို..ျမန္မာျပည္မျငိမ္းခ်မ္းတာဟာလဲ သူတို ့ရဲ ့
တာ၀န္လံုး၀ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျပည္သူတရပ္လံုးကေရာ ႏိုင္ငံတကာကပါ ရွင္းရွင္းျမင္လာမယ္...
ခုေတာ့ က်ေနာ္တို ့က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္တယ္ထင္ျပီး သူတို ့အစားတရားခံ၀င္လုပ္ေပးေနတာကိုး...
ေစတနာမွန္သက္သက္ထားျပီး အျဖစ္မွန္ အေနအထားမွန္ နဲ ့အနာဂတ္အမွန္ကို ေထာက္ျပလိုက္တာကို စိတ္မရိွပါနဲ့ခင္ဗ်ား...
စိတ္ရွိသလိုတံု ့ျပန္ေစခ်င္ပါတယ္..ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိစၥကိုယ့္ကိစၥမဟုတ္သလို မစိမ္းကားၾကေစခ်င္ပါ..
ေလးစားလွ်က္...
Agga
15/02/2014
ရန္သူကိုရွဳျမင္သံုးသပ္တဲ့အခါ အဖြဲ ့အစည္းတခုအတြင္းမွာ အမာလိုင္း..အေပ့်ာလိုင္းနဲ ့
ဘာအျမင္မွကြဲြဲကြဲျပားျပားမရွိတဲ့ ၾကားလိုင္းေတြရွိေနတတ္ပါတယ္။
တခါတေလ အမာလိုင္းက မွားတတ္သလို တခါတေလ အေပ့်ာလိုင္းကလဲမွားတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။။။
ခုလက္ရွိအေနအထာမွာေတာ့ အေပ်ာ့လိုင္းေတြမွားေနတာကိုေတြ ့ရပါတယ္...
ဘာလို ့မွားလဲ သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္...
ခုအခ်ိန္မွာရန္သူနဲ ့အပစ္ရပ္လုပ္ေနတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲ အဲဒါကိုအရင္ၾကည့္မယ္...ျပီးမွ
ဘာေတြျဖစ္လာေနလဲဆိုတာကိုဆက္သြားမယ္.
ကဲ စမယ္..
အပစ္ရပ္လုပ္ေနတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က ႏိုင္ငံေရးေဆြေႏြးပြဲေတြဆက္လုပ္ဖို ့လို ့ေျပာၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့အပစ္မရပ္ဘဲနဲ ့ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးလို ့မရဘူးလို ့ယူဆၾကလို ့ျဖစ္မယ္ထင္တာဘဲ။
ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ အပစ္မရပ္ရင္မေဆြးေႏြးဘူးလို ့
တဘက္ဘက္က အၾကပ္ကိုင္လို ့မ်ားလားေတြးစရာျဖစ္ေနတယ္။
ဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္မျငိမ္းခ်မ္းရတာဟာ
ႏိုင္ငံေရးျပသနာမဟုတ္ဘဲ ဟိုအဖြဲ ့ဒီအဖြဲ ့ေတြက ထျပီးအသားလြတ္ပစ္ခတ္ေနၾကတာျဖစ္ေနရင္
ေဆြးေႏြးဖို ့ အပစ္အရင္ရပ္ရမွာျဖစ္တယ္။
တကယ္လို ့ႏိုင္ငံေရးမေျပလည္မွဳေတြ မတရားမွဳေတြေၾကာင့္
ပစ္ေနခတ္ေနၾကတာျဖစ္ရင္ေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံေရးမေျပမလည္ျဖစ္ေစတဲ့
အေျခအျမစ္ေတြကို အရင္ရွင္းတာကို အရင္လုပ္ၾကရမွာပါ..အဆင့္ေက်ာ္လုပ္လို ့မရပါဘူး..
အဲ.. ကရင္ေတြ ေသနပ္ပစ္ေနၾကတာ ဘာႏို္င္ငံေရး မေျပလည္မွဳေတြေၾကာင့္မွမဟုတ္ဘူး..
အစိုးရက ကရင္ေတြကိုေျခမွဳန္းေနတာကလဲ ဘာႏိုင္ငံေရး အေျခခံမွမပါဘူး ဆိုရင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖို ့
အရင္အပစ္အခတ္ရပ္စဲရပါမယ္။ ျပီးမွအေနာက္တလွမ္းျပန္ဆုတ္လာျပီး ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြေျပာၾကေပေတာ့...။
တခ်ဳိ ့ကေတာ့ အပစ္ရပ္တာကို ယံုၾကည္မွဳတည္ေဆာက္တာလို ့ေျပာျပန္တယ္။
ဒါဟာ ဒီလို ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မလဲ..အပစ္ရပ္တာဟာ အပစ္ရပ္တာပါဘဲ..ယာယီသေဘာဘဲ..
အေျခခံမူေတြြစနစ္ေတြနဲ ့သေဘာထားေတြကိုေျပာင္းလိုက္တာမွမဟုတ္ဘဲ..
အဲလိုဘာမူ၀ါဒမွေျပာင္းလိုက္တာမရွိဘဲ
တဘက္နဲ့တဘက္က ဘာကိစၥနဲ ့ယံုၾကည္မွဳေတြတိုးလာမွာလဲ..
အစိုးရဘက္ကေတာ့ ငါတို ့မပစ္ဘဲေနရင္
သူတို ့လဲ မပစ္ဘူးဆုိတာကို နဂိုလ္ကတည္းကသိထားျပီးသားဘဲ..
ဒီေတာ့အပစ္ရပ္ပီး ယံုၾကည္မွဳတည္ေဆာက္တယ္ဆိုတာက
အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ အယူအဆသက္သက္ျဖစ္ေနတာဘဲ...
အျပန္အလွန္လိမ္စား လွည့္စားေနၾကတာေလာက္ဘဲျဖစ္ေနတာဘဲ...
အျပန္အလွန္ေျခပုန္းခုတ္ဖို ့ေလာက္ဘဲျဖစ္ေနတာဘဲ...Tom & Jerry ကာတြန္းကားထဲကလိုျဖစ္ေနတာပါဘဲ..
ဒါအမ်ဳိးက ရိုးသားမွဳေရာ အနာဂတ္ေရာမရွိပါဘူး...
ခု ဒုတိယပိုင္းအျဖစ္ ဘာေတြျဖစ္လာေနတယ္ဆိုတာကိုၾကည့္ရေအာင္....
အပစ္ရပ္ထားတဲ့ကာလမွာ အစိုးရတပ္ေတြက နယ္ေျမေတြတိုးခ်ဲ့လာေနတာ နယ္ေျမတိုင္းမွာျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥမို ့အထူးထပ္ျပီးေျပာမေနေတာ့ပါဘူး..
အပစ္ရပ္ႏိုင္တာေလးကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး ႏိုင္ငံတကာက အစိုးရဘက္ကို ပံ့ပိုးမွဳေတြ ဘက္စံုတိုးတက္လာေနတာလဲလူတိုင္းျမင္ေနတာမို ့ေက်ာ္လိုက္မယ္..
တဖြဲ ့နဲ့အပစ္ရပ္ထားခ်ိန္မွာ တျခားအဖြဲ ့ေတြကိုပိုျပီးထိုးစစ္ဆင္ေနတာလဲ ျမင္ေနရတာဘဲ..ေျပာေနဖို ့မလိုဘူး..
ဒီေနရာမွာဘယ္သူမွမေထာက္ျပရေသးတဲ့အလြန္အထိနာတဲ့ အခ်က္တခ်က္ကိုဘဲတင္ျပပါရေစ...
ဟိုခ်ီမင္းဟာ အေမရိကန္ေတာ္လွန္ေရးကာလတေလွ်ာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံအေရွ့ပိုင္းက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ရံုးစိုက္ခဲ့တယ္..
ကုလသမဂၢရဲ ့လူ ့အခြင့္အေရး လူသားခ်င္းစာနာေရး မူေဘာင္ေတြနဲ ့ကိုက္တဲ့အေပၚယံ အသြင္ေဆာင္ျပီးေနခဲ့ၾကတာလဲျဖစ္တယ္။
တဘက္မွာလဲ ဗီယက္နမ္ကို ဗံုးလာက်ဲတဲ့အေမရိကန္ေလတပ္ ကိုထိုင္းကဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ စခန္းခ်နား ရိကၡာျဖည့္တာေတြကို
အဖိုးအခနင့္ေနေအာင္ယူျပီးခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့အခ်ိန္....ေနာက္ဆံုးကိုျဖတ္္ျပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ..
ေနာက္ဆံုးမွာဟိုခ်ီမင္းစစ္ႏိုင္ျပီး အေမရိကန္စစ္ရွဳံးသြားတယ္။
ဒီသမိုင္းျဖစ္စဥ္နဲ ့ဆင္တူတာေလးေတြ ကိုကရင္ေတြလဲၾကံဳဆံုေနတယ္...ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းက
ကရင္ဒုကၡသည္စခန္းေတြဟာကရင့္ေတာ္လွန္ေရးရဲ ့ အသြင္ေဖ်ာက္ အမာခံစခန္းေတြလိုျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ကရင္စစ္သားေတြ ေရွ့တန္းမွာ တိုက္ခိုက္တယ္..ျပီးရင္ ေနာက္တန္းမွာလာျပန္နားတယ္...
အလံုျခံဳဆံုးနဲ ့လူမွဳေစာင့္ေရွာက္ေရးေတြအျပည့္အစံုရွိတဲ့ေနာက္တန္းရဲ ့ေနာက္တန္းကေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းေတြပါဘဲ။
ဒီစခန္းေတြကို တကမၻာလံုးက လူသားခ်င္းစာနာေရးအေထာက္အကူေတြ လိုအပ္သလိုေထာက္ပံ့ထားေပးတယ္...
ဒါ့ထက္မက ကရင္ျပည္နယ္လို ့နာမယ္အတုေပးထားတဲ့
ျမန္မာျပည္မွာ မရတဲ့ အမ်ဳိးသားစာေပအဆင့္ျမင့္ထိမ္းသိမ္းခြင့္ကိုလဲရထားတယ္..
ေက်ာင္းတိုင္းမွာ ေဆးရံုတိုင္းမွာ ကရင္စာေပကိုတရား၀င္စာေပအျဖစ္အသံုးခ်တယ္..
ကရင္သားသမီးေလးေတြ ႏိုင္ငံတကာကိုသြားေရာက္အေျခခ်ျပီး စာေပဆည္းပူးသင္ၾကားခြင့္ေတြ႕ၾကတယ္...
ဒီစခန္းေတြမရွိေတာ့ရင္ ဒီအေျခအေနေတြမပ်က္ဖို ့ဘာဆက္လုပ္မလဲ...
ဒီေတာ့....ေနာက္ဆံုးကိုျဖတ္္ျပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ရထားျပိးသားအေျခအေနကိုအသံုးခ်တတ္လား ..
အဲဒီအေျခအေနေတြတန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းကိုနားလည္ႏိုင္စြမ္းရွိလား...ဒါေပမဲ့
ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြမျမင္တတ္တဲ့ ဒီတန္ဖိုးေတြကို ရန္သူကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းနာလည္တယ္..ျမင္တယ္...
ဒီအေနအထားေတြကိုဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္ရင္ ကရင္ ကိုအေမြွးမက်ြတ္ရင္ေတာင္ အေတာင္ခ်ြတ္ျပီးသားျဖစ္ေနျပီႏဆိုတာသူတို ့တြက္မိတယ္...
ဒီေတာ့ အပစ္ရပ္ေရးလုပ္မယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးဖို ့ေလသံပစ္မယ္.ပစ္တာခတ္တာတိတ္သြားရင္
လူသားခ်င္းစာနာေရးအကူအညီေတြ ႏိုင္ငံတကာကဥပေဒနဲ့အညီ ဆက္ေပးလို ့မရေတာ့ဘူး...
ခ်က္ျခင္းမဟုတ္ရင္ေတာင္ အျမန္ဆံုးျပတ္သြားမွာပါဘဲ...ဒီေတာ့့ဒုကၡသည္စခန္းေတြျပဳတ္ဖို ့ဘဲရွိပါတယ္..
ဒုကၡသည္စခန္းေတြျပဳတ္သြားလို ့ရလာမဲ့ေကာင္းက်ဳိးတခုမွမျမင္ရေသးဘူး..
ဒီေတာ့ ရန္သူကိုဒူးေထာက္အရွဳံးမေပးဘဲ ဆက္ျပီးေတာင့္ခံႏိုင္မယ့္အေနအထားလံုး၀နီးနီးပ်က္စီးသြားမယ္...
ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ဒီနည္းနဲ့ျဖဳိခ်ေနခ်ိန္မွာ အပစ္ရပ္ျပီး ကရင့္ဂြင္မွန္သမွ်ကို အတြင္းႏွဳိက္ခ်စားေနတာကိုေတာ့
ကရင္လူထုေတြကလဲျမင္ၾကပါတယ္..ဒီေတာ့ ေကအဲန္ယူဘာက်န္ေသးလဲ..စဥ္းစား ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ စဥ္းစား..
ကိုယ့္ကိုေပးေနတဲ့ကားပါမစ္ေတြ အခြင့္အေရးေတြဟာ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိုအႏိုင္က်င့္ျပီးလုယူထားခဲ့တာေတြ..
ကိုယ့္ကို ပုဂၢိဳလ္အရခြဲေ၀ေပးတဲ့ေျမေတြဟာလဲ အစိုးရကေနျပီးကိုယ့္လူထုေတြဆီကမတရားသိမ္းထားတဲ့ေျမေတြ..
အေပ်ာ့လိုင္းေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကိုေပးတဲ့ လဘ္လာဘေတြမွန္သမ်ွကို ကရင္ျပည္သူတဦးတေလမွမရၾကပါဘူး...
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့ေျပာမယ္...
ျမန္မာအစိုးရဟာ လူမ်ဳိးစုေတြကိုတန္းတူခြင့္ေပးခ်င္တယ္..ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္အစစ္အမွန္ေပးခ်င္တယ္..
လူမ်ဳိးၾကီး၀ါဒကိုကိုင္စြဲျပီး က်န္ညီေနာင္လူမ်ဳိးစုအားလံုးကိုမပိုင္စီးခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုရင္
ေကအဲန္ယူနဲ့ေရာ တျခားလူမ်ဳိးစုအဖြဲ ့အစည္းေတြနဲ့ေကာခုလို အဆင့္ေက်ာ္ျပီး အပစ္ရပ္ေရး..ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေတြကိုေျပာစရာမလိုဘူး..
ပထမဆံုးသူတို ့လုပ္ကိုလုပ္မွာက လြွတ္ေတာ္မွာ ဖြဲ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခံဥပေဒကို ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ဥပေဒအျဖစ္ေျပာင္းျပီးအတည္ျပဳမယ္..
သူတို ့မွာလုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္အ၀ရွိတယ္။ ဖက္ဒရယ္ဥပေဒ ေရးဆြဲခ်မွတ္ဖို ့ဟာလြွတ္ေတာ္ရဲ ့လက္ရွိလုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ..
ဒီတာ၀န္ဟာကရင္အပါအ၀င္ဘယ္လူမ်ဳိးစုအဖြဲ ့အစည္းေတြရဲ ့တာ၀န္မွမဟုတ္ဘူး..ဒါဥပေဒေၾကာင္းအရေျပာတာ..
သူတို ့တာ၀န္ကိုသူတို ့လုပ္ခ်င္တဲ့ေစတနာမရွိလို ့..လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းေတြရဲ ့
တာ၀န္ျဖစ္သေရာင္ အားလံုးအထင္မွားေအာင္လုပ္ေနတာပါ။ သူတို ့အတာကို လူမ်ဳိးစုေတြရဲ ့အတာျဖစ္သြားေအာင္လုပ္ေနတာပါ။
က်ေနာ္တို ့လူမ်ဳိးစုေတြအားလံုးဒီေထာင္ေျခာက္ထဲကိုေရာက္ေနၾကျပီ...
အၾကံေပးပါရေစ...က်ေနာ္တို ့ အားလံုးခုမိေနတဲ့ ေထာင္ေျခာက္ကေနရုန္းထြက္ႏိုင္ဖို ့ ေနာင္မွာဆက္လက္ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ႏိုင္တဲ့
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု အေျခခံဥပေဒကို လက္ရွိလြွတ္ေတာ္ကေနျပီး မေႏွာင့္မေႏွးေရးဆြဲခ်မွတ္ေပးဖို ့ တညီတညြတ္ထဲေတာင္းဆိုၾကပါ။
ဒီဖြဲ ့စည္းပံုကိုေရးဆြဲခ်မွတ္ခြင့္အာဏာရွိရဲ ့နဲ့ မေရးတာဟာ သူတို ့ရဲ ့ေစတနာအမွန္ျဖစ္သလို..ျမန္မာျပည္မျငိမ္းခ်မ္းတာဟာလဲ သူတို ့ရဲ ့
တာ၀န္လံုး၀ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျပည္သူတရပ္လံုးကေရာ ႏိုင္ငံတကာကပါ ရွင္းရွင္းျမင္လာမယ္...
ခုေတာ့ က်ေနာ္တို ့က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္တယ္ထင္ျပီး သူတို ့အစားတရားခံ၀င္လုပ္ေပးေနတာကိုး...
ေစတနာမွန္သက္သက္ထားျပီး အျဖစ္မွန္ အေနအထားမွန္ နဲ ့အနာဂတ္အမွန္ကို ေထာက္ျပလိုက္တာကို စိတ္မရိွပါနဲ့ခင္ဗ်ား...
စိတ္ရွိသလိုတံု ့ျပန္ေစခ်င္ပါတယ္..ကိုယ့္လူမ်ဳိးကိစၥကိုယ့္ကိစၥမဟုတ္သလို မစိမ္းကားၾကေစခ်င္ပါ..
ေလးစားလွ်က္...
Agga
15/02/2014
ကရင့္အမိ်ဳးသား အစည္းအရံုး ေကအင္န္ယူ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ဖဒိုမန္းရွာလာဖန္း ကြယ္လြန္ျခင္း ၆ ႏွစ္ေျမာက္ အခမ္းအနား
Type the rest of your post here.
Thursday, February 13, 2014
ပဒုိမန္းရွာ အမွတ္တရ (အထူးစပါယ္ရွယ္)
အတီးမန္းရွာေရ...တခ်က္ေလာက္ေနာက္လွည့္ႀကည့္ပါအုံးလား... အေျခအေနေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူးထင္တယ္။ အတီးမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ သိပ္သိသာတဲ့အခ်က္ေတြက ဘာလည္းဆုိရင္ ဒူးပလာယာမွာ လူေတြ၀ုိင္းေဘလုိ ့ ပဒုိေဇာ္ေနာင္လည္း မခံႏုိင္လုိ ့တုိင္းတပါးကုိ ထြက္သြားျပီ။ အတီးနဲ့ အင္မတန္အတြဲညီတဲ့ အရင္းႏွီးဆုံးလုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ "ကုိႀကီး"လုိ ့ အတီးအျမဲတမ္းေခၚတဲ့ ပဒုိေစာေဒးဗစ္တာကေပၚႏွင့္ အတီးရဲ့ တပည့္လက္ရုံး ဗုိလ္မွဴးေစာလွေငြတုိ ့ကုိလည္း လူေတြေျမာင္းထည့္ တြန္းပုိ ့လုိက္တယ္။ သူတုိ ့ကုိ လူေတြက အမာလုိင္း ဆုိျပီးေခၚတယ္။ အတီးနဲ့ ဒသာန တူတဲ့လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္ေတြအားလုံး အမာလုိင္းဆုိျပီး ၀ုိင္းျပီးတံဆိပ္ခတ္ခံေနႀကရတယ္။
တဖက္မွာ မီဒီယာေတြက သူတုိ ့ကုိ အေပ်ာ့လုိင္းလုိ ့ေခၚႀကတာပဲ.. ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္တဲ့..ဘုိလုိေျပာရင္ ေဆာ့လုိင္းနာတုိ ့ ဒီပလုိေမစီသမားေတြေပါ့... ကဗ်ာဆန္ဆန္ေျပာရရင္ ေလယူရာယိမ္းႏြဲ ့ႏုိင္တယ္တဲ့ ယိမ္းႏြဲ ့ပန္းေတြေပါ့....
အင္း...ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့မသိဘူးအတီး... အဖ်ားရွဴ းသြားတဲ့ ၀ါးပင္ေတြလည္း ေလနဲ ့အတူ ကႏုိင္တာပဲမဟုတ္လားအတီး...ျပီးေတာ့ ျပာပုံေအာက္က နံ့ေစာ္ေနတဲ့ ေႀကာင္ခ်ီ းေတြလည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတာပဲမဟုတ္လားအတီး...
အခုေလးတင္ပူပူေႏြးေႏြးပဲအတီးမန္းရွာေရ... ဟုိးျပည္တြင္းမွာ မန္းျငိမ္ေမာင္ ေခြးရူးတစ္ေကာင္လုိက္ပတ္ရမ္းေနတယ္...
Type the rest of your post here.
တဖက္မွာ မီဒီယာေတြက သူတုိ ့ကုိ အေပ်ာ့လုိင္းလုိ ့ေခၚႀကတာပဲ.. ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္တဲ့..ဘုိလုိေျပာရင္ ေဆာ့လုိင္းနာတုိ ့ ဒီပလုိေမစီသမားေတြေပါ့... ကဗ်ာဆန္ဆန္ေျပာရရင္ ေလယူရာယိမ္းႏြဲ ့ႏုိင္တယ္တဲ့ ယိမ္းႏြဲ ့ပန္းေတြေပါ့....
အင္း...ဟုတ္လားမဟုတ္လားေတာ့မသိဘူးအတီး... အဖ်ားရွဴ းသြားတဲ့ ၀ါးပင္ေတြလည္း ေလနဲ ့အတူ ကႏုိင္တာပဲမဟုတ္လားအတီး...ျပီးေတာ့ ျပာပုံေအာက္က နံ့ေစာ္ေနတဲ့ ေႀကာင္ခ်ီ းေတြလည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတာပဲမဟုတ္လားအတီး...
အခုေလးတင္ပူပူေႏြးေႏြးပဲအတီးမန္းရွာေရ... ဟုိးျပည္တြင္းမွာ မန္းျငိမ္ေမာင္ ေခြးရူးတစ္ေကာင္လုိက္ပတ္ရမ္းေနတယ္...
Type the rest of your post here.
မင္းမုိ ့လုိ ့ေျပာရက္တယ္ မန္းျငိမ္းေမာင္
ရင္ထဲမွာ စိတ္ရွိလက္ရွိနဲ ့ေရးခ်ရင္ ပြဲဆူသြားမွာမုိ ့ ကရင္ေတြသိဖုိ ့တင္ေပးလုိက္တယ္။ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ရဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးမွာပါ။
တစ္ခြန္းတည္းပဲမွတ္ခ်က္ေပးလုိတယ္။ မန္းျငိမ္းေမာင္ကုိ တာ၀န္မွ အနားေပးလုိက္ပါ။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ အဖြဲ ့အစည္းသိကၡာေရာ ကရင္တမ်ိဴ းသားလုံး သိကၡာပါ က်ကုန္ျပီ။
Type the rest of your post here.
တစ္ခြန္းတည္းပဲမွတ္ခ်က္ေပးလုိတယ္။ မန္းျငိမ္းေမာင္ကုိ တာ၀န္မွ အနားေပးလုိက္ပါ။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ အဖြဲ ့အစည္းသိကၡာေရာ ကရင္တမ်ိဴ းသားလုံး သိကၡာပါ က်ကုန္ျပီ။
Type the rest of your post here.
Wednesday, February 12, 2014
ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ ေႂကြးေၾကာ္သံကုိ အမွတ္ရၾကရန္ ေကအဲန္ယူ ဒုဥကၠဌ တုိက္တြန္း
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ရက္၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္။ နန္းထူးထူးစံ
ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားအေနျဖင့္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁ေန႔က ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္ ကရင္တမ်ဳိးသားလုံး၏ လုိလားခ်က္ ၄ခ်က္ကုိ အမွတ္ရၾကရန္ ယမန္ေန႔က က်ေရာက္ေသာ ၆၆ႏွစ္ေျမာက္ ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ကို ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး(ေကအဲန္ယူ) ဒုဥကၠဌ ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္က တုိက္တြန္းေျပာၾကားလိုက္သည္။
ယမန္ေန႔က က်ေရာက္သည့္ ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ကုိ (ေကအဲန္ယူ)ဗဟုိမွ ဦးေဆာင္ၿပီး ေကအဲန္ယူတပ္မဟာ(၃)၊ ေညာင္ေလး ပင္ခ႐ုိင္၊ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမတေနရာ၌ က်င္းပခဲ့ရာ ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္က တက္ေရာက္လာသည့္ ေဒသခံကရင္လူထုအား ယခုလို ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“ဒီေန႔ဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာရွိတဲ့ က်မတုိ႔ကရင္တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ေန႔တေန႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၄၈ခု ႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာ က်မတုိ႔ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ ေႂကြးေၾကာ္ခ်က္ ၄ခ်က္နဲ႔ စီတန္းလွည့္လည္ၿပီး ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကတာေတြကုိ ျပန္သတိရၾကဖုိ႔လုိတယ္။ က်မတို႔ဟာ အျခားတုိင္းရင္းသားေတြနည္းတူ တန္းတူညီမွ်ခြင့္ကုိ လုိလားလို႔ ၆၆ႏွစ္ၾကာ တုိက္ပြဲ၀င္ လာခဲ့တာျဖစ္တယ္”ဟု ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္က အခမ္းအနားမိန္႔ခြန္း ေျပာဆုိခဲ့သည္။
ထိုေန႔အခမ္းအနားတြင္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္က ကရင္လူထုမ်ား ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖစ္ေသာ ကရင္ျပည္ခ်က္ခ်င္း ေပး၊ ကရင္တစ္က်ပ္ ဗမာတက်ပ္ခ်က္ခ်င္းျပ၊ ျပည္တြင္းစစ္အလုိမရွိ၊ လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္း အလုိမရွိ စသည့္ေႂကြးေၾကာ္သံပါ ဆိုင္းပုဒ္မ်ားကုိ တက္ေရာက္လာသူ လူထုက ဆုိင္းဘုတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ အခမ္းအနား တက္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
အခမ္းအနားတြင္ ေကအဲန္ယူ ဒုဥကၠဌ ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္၊ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႉး(၁) ပဒုိေစာေသာသီဘြဲ၊ တပ္မဟာ(၃)မႉး ဗုိလ္မႉး ခ်ဳပ္ေစာအယ္ကလူသိန္း၊ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ုိင္ႏွင့္ ၿမဳိ႕နယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေကအဲန္ယူ တပ္ဖက္ဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေရႊက်င္၊ မုံးႏွင့္ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ စုစုေပါင္းလူထု (၅၀၀)ခန္႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ တုိင္းျပည္ကုိေတာင္းဆုိလာတာ ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရရခ်င္း စတင္ႀကဳိးပမ္းခဲ့တာပါ။ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ေတာင္းဆုိလာရာကေန တုိက္ရတဲ့အဆင့္ ျဖစ္လာတာ အခုထိပါပဲ။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ၾကားမွာ အျမင္ကြဲလြဲမႈ ေတြရွိရင္ ျပန္လည္စဥ္းစားၿပီး အားလုံးကရင္အမ်ဳိးသားအလံေတာ္ေအာက္မွာ တစုတစည္းနဲ႔သြားဖုိ႔လုိတယ္”ဟု ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ေစာ အယ္ကလူသိန္းက အခမ္းအနားတြင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
အခမ္းအနားတက္ေရာက္သူ ေရႊက်င္ၿမဳိ႕နယ္၊ တာေစးဒဲေက်းရြာသား ေစာလဲလုိေသာက “ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ေျပာဆုိခ်က္ ေတြကုိ ၾကားခ်င္သိခ်င္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္လာတာပါ။ လက္ရွိ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ေနစဥ္အတြင္း လူထု ထဲမွာ အျမင္မ်ဳိးစုံရွိၾကတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ႀကဳိးပမ္းအားထုတ္မႈဟာ ေအာင္ျမင္မႈရရွိမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ တယ္”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။
ထိုေန႔ညေနပိုင္းတြင္ ေကအဲန္ယူအေနျဖင့္ လက္ရွိအစုိးရႏွင့္ လုပ္ေဆာင္လ်ွက္ရွိသည့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးျခင္း လုပ္ငန္းစဥ္အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူထုရွင္းလင္းပြဲတရပ္ က်င္းပခဲ့ေသးသည္။ ေကအဲန္ယူထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ယခုကဲ့သို႔ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ုိင္ ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ အခမ္းအနားကို ပါ၀င္ဆင္ႏြဲျခင္းမွာ ပထမဆံုးအ ႀကိမ္ ျဖစ္သည္။
၁၉၄၈ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၃ရက္ေန႔၌ ေကအဲန္ယူက ဖဆပလ အစိုးရထံသို႔ ကရင္ျပည္ေပးရန္ စာေရးေတာင္းဆိုခဲ့သလို ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုးရွိ ကရင္အမ်ဳိးသား ေလးသိန္းေက်ာ္ကလည္း ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ ေႂကြးေၾကာ္သံ ၄ခ်က္ပါ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည့္ေန႔ကို ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
http://www.kicnews.org
ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားအေနျဖင့္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁ေန႔က ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္ ကရင္တမ်ဳိးသားလုံး၏ လုိလားခ်က္ ၄ခ်က္ကုိ အမွတ္ရၾကရန္ ယမန္ေန႔က က်ေရာက္ေသာ ၆၆ႏွစ္ေျမာက္ ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ကို ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး(ေကအဲန္ယူ) ဒုဥကၠဌ ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္က တုိက္တြန္းေျပာၾကားလိုက္သည္။
ယမန္ေန႔က က်ေရာက္သည့္ ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ကုိ (ေကအဲန္ယူ)ဗဟုိမွ ဦးေဆာင္ၿပီး ေကအဲန္ယူတပ္မဟာ(၃)၊ ေညာင္ေလး ပင္ခ႐ုိင္၊ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမတေနရာ၌ က်င္းပခဲ့ရာ ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္က တက္ေရာက္လာသည့္ ေဒသခံကရင္လူထုအား ယခုလို ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“ဒီေန႔ဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာရွိတဲ့ က်မတုိ႔ကရင္တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ေန႔တေန႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၄၈ခု ႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာ က်မတုိ႔ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ ေႂကြးေၾကာ္ခ်က္ ၄ခ်က္နဲ႔ စီတန္းလွည့္လည္ၿပီး ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကတာေတြကုိ ျပန္သတိရၾကဖုိ႔လုိတယ္။ က်မတို႔ဟာ အျခားတုိင္းရင္းသားေတြနည္းတူ တန္းတူညီမွ်ခြင့္ကုိ လုိလားလို႔ ၆၆ႏွစ္ၾကာ တုိက္ပြဲ၀င္ လာခဲ့တာျဖစ္တယ္”ဟု ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္က အခမ္းအနားမိန္႔ခြန္း ေျပာဆုိခဲ့သည္။
ထိုေန႔အခမ္းအနားတြင္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္က ကရင္လူထုမ်ား ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖစ္ေသာ ကရင္ျပည္ခ်က္ခ်င္း ေပး၊ ကရင္တစ္က်ပ္ ဗမာတက်ပ္ခ်က္ခ်င္းျပ၊ ျပည္တြင္းစစ္အလုိမရွိ၊ လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္း အလုိမရွိ စသည့္ေႂကြးေၾကာ္သံပါ ဆိုင္းပုဒ္မ်ားကုိ တက္ေရာက္လာသူ လူထုက ဆုိင္းဘုတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ အခမ္းအနား တက္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
အခမ္းအနားတြင္ ေကအဲန္ယူ ဒုဥကၠဌ ပဒုိေနာ္စီဖုိးရာစိန္၊ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႉး(၁) ပဒုိေစာေသာသီဘြဲ၊ တပ္မဟာ(၃)မႉး ဗုိလ္မႉး ခ်ဳပ္ေစာအယ္ကလူသိန္း၊ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ုိင္ႏွင့္ ၿမဳိ႕နယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေကအဲန္ယူ တပ္ဖက္ဆိုင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေရႊက်င္၊ မုံးႏွင့္ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ စုစုေပါင္းလူထု (၅၀၀)ခန္႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ တုိင္းျပည္ကုိေတာင္းဆုိလာတာ ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရရခ်င္း စတင္ႀကဳိးပမ္းခဲ့တာပါ။ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ေတာင္းဆုိလာရာကေန တုိက္ရတဲ့အဆင့္ ျဖစ္လာတာ အခုထိပါပဲ။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ၾကားမွာ အျမင္ကြဲလြဲမႈ ေတြရွိရင္ ျပန္လည္စဥ္းစားၿပီး အားလုံးကရင္အမ်ဳိးသားအလံေတာ္ေအာက္မွာ တစုတစည္းနဲ႔သြားဖုိ႔လုိတယ္”ဟု ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ေစာ အယ္ကလူသိန္းက အခမ္းအနားတြင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
အခမ္းအနားတက္ေရာက္သူ ေရႊက်င္ၿမဳိ႕နယ္၊ တာေစးဒဲေက်းရြာသား ေစာလဲလုိေသာက “ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ေျပာဆုိခ်က္ ေတြကုိ ၾကားခ်င္သိခ်င္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္လာတာပါ။ လက္ရွိ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ေနစဥ္အတြင္း လူထု ထဲမွာ အျမင္မ်ဳိးစုံရွိၾကတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ႀကဳိးပမ္းအားထုတ္မႈဟာ ေအာင္ျမင္မႈရရွိမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ တယ္”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။
ထိုေန႔ညေနပိုင္းတြင္ ေကအဲန္ယူအေနျဖင့္ လက္ရွိအစုိးရႏွင့္ လုပ္ေဆာင္လ်ွက္ရွိသည့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးျခင္း လုပ္ငန္းစဥ္အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူထုရွင္းလင္းပြဲတရပ္ က်င္းပခဲ့ေသးသည္။ ေကအဲန္ယူထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ယခုကဲ့သို႔ ေညာင္ေလးပင္ခ႐ုိင္ ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ အခမ္းအနားကို ပါ၀င္ဆင္ႏြဲျခင္းမွာ ပထမဆံုးအ ႀကိမ္ ျဖစ္သည္။
၁၉၄၈ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၃ရက္ေန႔၌ ေကအဲန္ယူက ဖဆပလ အစိုးရထံသို႔ ကရင္ျပည္ေပးရန္ စာေရးေတာင္းဆိုခဲ့သလို ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုးရွိ ကရင္အမ်ဳိးသား ေလးသိန္းေက်ာ္ကလည္း ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ ေႂကြးေၾကာ္သံ ၄ခ်က္ပါ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည့္ေန႔ကို ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
http://www.kicnews.org