အခ်ိန္တန္ပါျပီ

ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္ေအာင္ေျမ

ကိုးကန္႔ေဒသ စစ္ဆင္ေရးအျပီးတြင္ န.အ.ဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးမ်ား အျမတ္ထြက္ မထြက္ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ လည္ပင္းဖက္ေပါင္းလာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား က်ဆုံးသြားရသည့္ အတြက္ေၾကာင္႔ အၾကီးမားဆုံး စိတ္ထိခုိက္ ခဲ႔ရပါသည္။
စစ္တိုက္သည္ ဆိုသည္မွာ ပန္းႏွင္႔ေပါက္တာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း ေရွ႕တန္း စစ္ဆင္ေရးမ်ားတြင္ သူေသကိုယ္ေသ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ႔ဖူး ပါသည္။ ဗိုလ္ေလာင္း ဘ၀တုန္းက ေက်ာင္းတြင္းထုတ္ေ၀ေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိေနေသးသည္။ ကဗ်ာ ေခါင္းစဥ္က “အေမ မငုိပါႏွင္႔” တဲ့။ အဲဒီထဲက ကဗ်ာစာသားတစ္ခုမွာ “ပန္းႏွင့္ ေပါက္တာမဟုတ္၊ က်ည္ေဖာက္တဲ့ ပြဲမွာ၊ ကံအေၾကာင္း မလွလို႔ ကြ်န္ေတာ္က်ဆုံးသြားခဲ႔ရင္ အေမ မငုိပါနဲ႔ေနာ္” တဲ႔။

ေရွ႕တန္း စစ္ေျမျပင္မွာ ကိုယ္တိုင္ၾကဲခဲ႔စဥ္က ကိုယ္ေသသြားခဲ႔ရင္ က်န္ရစ္တဲ့ လူေတြ ဘယ္လို ခံစားၾကရမည္လဲ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ မစဥ္းစားမိခဲ့ပါ။ ယခု လတ္တေလာျဖစ္ခဲ႔သည့္ တုိက္ပြဲမ်ားတြင္ က်ဆုံးခဲ႔ရသည္႔ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ရင္ႏွင့္မဆံ့ေအာင္ စိတ္ထိခုိက္ ခံစားေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္မွ ဤကဲ႔သို႔ ခံစားေနရသည္ဆိုလွ်င္ က်ဆုံးသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ မိဘ၊ ဇနီး ၊ သားမယား တို႔က မည္မွ် ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေလမည္နည္း။
သူတို႔ မိသားစုဆီကို နာေရးသြားေမးရန္ပင္ ကြ်န္ေတာ္ အင္အားမရွိပါ။ သူတို႔ မိသားစုမ်ား၏ ပူေဆြးေန ေသာ စိတ္ႏွလုံးကို ကြ်န္ေတာ္ ေျဖသိမ္႔ေပးရန္လည္း အင္အားမရွိေသးပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကား စစ္သားမ်ား ျဖစ္သည္။ မွန္သည္။ စစ္သားသည္ စစ္တိုက္ရင္း ေသရသည္မွာ မဆန္းပါ။ တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏြဲရင္း တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပး လွဴရျခင္းသည္ စစ္သားတစ္ဦး၏ အမြန္ျမတ္ဆုံးေသာ ဂုဏ္ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္... သို႔ေသာ္ ယေန႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆင္ႏြဲေနေသာ စစ္ပြဲသည္ တရားေသာ စစ္ပြဲ ဟုတ္ပါ၏ေလာ။ ေခတ္ စနစ္မ်ား တိုးတက္ ေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္ အညီ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ မ်က္စိ၊ နားမ်ားသည္လည္း အရာရာကို သိရွိ နားလည္လာခဲ႔သည္။ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ားအေပၚ စစ္အာဏာရွင္တို႔က သူပုန္၊ အၾကမ္းဖက္သမား၊ ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္ စသည္ျဖင္႔ အမည္အမိ်ဳးမ်ိဳးတပ္ကာ အင္အား အဆမတန္ သုံး၍ ႏွိမ္ႏွင္း တိုက္ခိုက္ေနခဲ႔သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္လာျပီျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ သိရွိသေလာက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ဆိုသည္မွာ တန္းတူ အခြင္႔အေရး မရေသာေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လူသားတစ္ဦး၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ တန္းတူ ရရွိေရး အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္အတြင္းတြင္ အာဏာရွင္မ်ားက တပ္မေတာ္သားမ်ားကို ႏုိင္ငံေရး အျမင္ မရွိေစရန္ အဘက္ဘက္မွ ပိတ္ဆို႔ ထားပါသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကို အခ်င္းခ်င္း ရန္ျငိဳးရန္စ မရွိပါဘဲႏွင္႔ သတ္ျဖတ္ေနၾကရသည္ကို တပ္မေတာ္ အတြင္းရွိ အဆင္႔အတန္း အားလုံး နားလည္ထားဖို႔ လိုပါသည္။
တိုင္းရင္းသားမ်ား ဘာေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ တိုင္တိုင္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ေနၾကပါသလဲ။ တန္းတူ အခြင့္အေရး မရေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ ဘာကို တန္းတူ မရတာပါလဲ။ လူသားတစ္ဦး ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ဦး၏ အခြင္႔အေရး မရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အေျဖကို သိလွ်င္ ေျဖရွင္းနည္းက လြယ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားမိသလို ေျဖရွင္းမည္ ဆုိပါက တိုင္းရင္းသားမ်ားကို တန္းတူအခြင့္အေရးႏွင့္ ရပိုင္ခြင္႔မ်ား ေပးလိုက္ပါက ျပႆနာ အားလုံး ေျဖရွင္းျပီး ျဖစ္သြားပါလိမ္႔မည္။ ရွင္းေနပါသည္။
သို႔ေသာ္ ယေန႔ကာလတြင္ အမွန္တရားမ်ားကို ဖုံးကြယ္ထားျပီး အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္တစ္စု စိတ္ကူးေပါက္ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနသည့္အတုိင္း လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနသည့္အတိုင္း တပ္မေတာ္သာမက တိုင္းျပည္ တစ္ခုလုံး ေျဗာင္းဆန္ေနသည္။ ယခင္ ကိုးကန္႔လူမ်ိဳးမ်ား ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူျပီးကာစ ျမိဳ႕ႀကီးမ်ားထဲရွိ ကုန္တိုက္ၾကီးမ်ားတြင္ ေသနတ္ကိုင္၍ သြားခ်င္သလိုသြား၊ အႏွိပ္ခန္းမ်ားႏွင့္ ႏိုက္ကလပ္မ်ားတြင္ လုပ္ခ်င္ သလိုလုပ္၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးကို စစ္တပ္မွ ထိပ္ပိုင္းဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးမ်ား၏ သားသမီးမ်ားႏွင့္ အေပးအယူတည့္ ေရာင္းခ်င္သလိုေရာင္း၊ ၀ယ္ခ်င္သလို ၀ယ္ေနၾကတုန္းက ဘာမွ အေရးမယူခဲ့။
ကိုးကန္႔မ်ားႏွင့္ ေပါင္း၍ ခ်မ္းသာသြားၾကေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားမွာ ယခု ထိပ္ပိုင္း ေနရာမ်ားတြင္ ရွိၾကပါသည္။ စည္းစိမ္ခံစား၊ ေခါင္းပုံျဖတ္ အျမတ္ထုတ္စဥ္ကလည္း လက္ေအာက္ငယ္သား ရဲေဘာ္ရဲဘက္ မ်ားကို ေခြးသာသာ ဆက္ဆံခဲ႔ၾကသည္။ ယခု ကိုးကန္႔မ်ားက ျပန္ပုန္ကန္ၾကသည့္ အခါတြင္လည္း လက္ေအာက္ ငယ္သားမ်ားကို ေခြးတစ္ေကာင္ေလာက္မွ တန္ဖိုးမထားပဲ တိုက္ပြဲဂြင္ထဲသို႔ အတင္း တြန္းတင္ခဲ႔ၾကသည္။ ယခုလို ေသေၾကခဲ႔ၾကေတာ႔ မည္သည္႔ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးမ်ားကမွ လာေရာက္ အားေပး စကား မေျပာၾကေပ။ ယုတ္စြအဆုံး သတင္းစာ၌ နာေရးေၾကာ္ျငာရာတြင္လည္း တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပး လွဴသြားပါသည္ဟု ေဖာ္ျပခြင္႔မရ။
ကာယကံရွင္မ်ား အေလနေတာ လိုက္ေန၍ ေသဆုံးရသလိုလို ေဖာ္ျပေပးေနရသည္။ တပ္မေတာ္သား တစ္ေယာက္၏ အျမင္႔ဆုံးဇာတ္သိမ္းပိုင္းမွာ မရႈမလွ နိဂုံးခ်ဴပ္ ေနၾကရသည္ကို ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္တုိ႔က သူတို႔ ဂုဏ္သိကၡာ ညိႇဳးႏြမ္းမည္ကို စုိးရိမ္ေနၾကသည္။ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား အေပၚတြင္ မိဘသဖြယ္၊ ဆရာသဖြယ္ ဆက္ဆံပါဆိုသည္႔ စစ္သည္ေတာ္က်င္႔၀တ္ကား ေနျပည္ေတာ္ ဂိတ္၀မွာပင္ က်န္ေနခဲ႔ဟန္ တူပါသည္။ အာဏာရွင္တစ္စု၏ အာဏာတည္ျမဲေရး အတြက္ လက္ေအာက္ စစ္သည္၊ အရာရွိမ်ား ဘ၀သည္ ေခြးေသ၊ ၀က္ေသ ေသဆုံးခဲ႔ၾကရျပီျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ ထိုအိမ္ေထာင္ဦးစီးမ်ားကို မွီခို အားထား ေနရေသာ မိသားစုမ်ား၏ ဘ၀သည္လည္း ဖရုိဖရဲ ျဖစ္ၾကေတာ႔မည္။ ထိုမိသားစုမ်ားမွာ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔တြင္ မိမိလင္ေယာက်ာ္း မရွိျပီဆိုသည္ႏွင့္ လက္ရွိ ေနထိုင္သည့္ အိမ္မ်ားမွ ဆင္းေပးရေတာ႔မည္။ ရဲေဘာ္မ်ား၏ ဇနီးမယားမ်ားမွာ အျပင္တြင္ ေနထိုင္ရန္ အဘယ္မွာ အိမ္ရွိပါမည္နည္း။ အျပင္တြင္ အိမ္ရွိသည္ မရွိသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးမ်ား နားမလည္။ တိုက္ပြဲတြင္ က်ဆုံးသြားေသာ အိမ္ေထာင္သည္မ်ား အေနျဖင္႔ ၂ လတန္သည္၊ ၃ လတန္သည္ ေနထိုင္ ျပီးပါက တပ္ရင္းမွ ထြက္ခြာေပးရေတာ႔မည္။ တိုက္ပြဲတြင္ ဒဏ္ရာရ၊ မိုင္းထိ၍ မသန္မစြမ္း ျဖစ္ခဲ့ရေသာ စစ္သည္၊ အရာရွိမ်ားသည္လည္း ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးမ်ားမွ ကရုဏာျဖင္႔ေပးအပ္ ခ်ီးျမႇင့္ရွာေသာ အခိ်ဳရည္ ၁ ပုလင္း၊ ေပါင္မုန္႔ တစ္ထုပ္ႏွင္႔သာ ေက်နပ္ရေပေတာ႔မည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ စစ္သားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေပးအပ္လာေသာ အမိန္႔ကို ဦးလည္မသုန္ ထမ္းေဆာင္ ၾကရပါမည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအမိန္႔သည္ တရားသည္၊ မတရားသည္ကို ျပန္၍ စဥ္းစားၾကေစလိုပါသည္။ ကိုယ္႔မိဘကိုယ္ ျပန္သတ္ခိုင္းေသာ အမိန္႔ျဖစ္ေနလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္ၾကမည္နည္း။ တပ္ထဲတြင္ ရဲရဲတက္၊ ရဲရဲတိုက္၊ ရဲရဲေခ်မႈန္း ဆုိေသာ ၀ါဒျဖန္႔ ဆုိင္းဘုတ္အေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား ဖို႔လိုပါသည္။ ထို္ဆိုင္းဘုတ္ကို စိုက္ထူခိုင္းထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလာက္ တိုက္ပြဲ အေတြ႔အၾကဳံ ရွိ မရွိ ေမးၾကည္႔ခ်င္ပါသည္။
စစ္သည္ေတာ္ က်င့္၀တ္ ေျခာက္ဆယ္တြင္ ပါရွိသည့္ အႀကီးအကဲက်င့္၀တ္ထဲမွာ အႀကီးအကဲတုိင္းကို သစၥာ ရွိရန္ မလိုဘဲ ေတာ္တည့္ မွန္ကန္စြာ သစၥာ ရွိရမည္ လို႔သာ ပါရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သစၥာရွိဖို႔ဆိုတာ အမိန္႔နာခံဖို႔ ဆိုတာ ဒီအၾကီးအကဲေတြ ေတာ္တည့္ မွန္ကန္ပါရဲ ႔လား ? တပ္မေတာ္သားမ်ား စဥ္းစား သုံးသပ္ရန္ အခိ်န္ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အာဏာရွင္တစ္စု ေျမွာက္တိုင္းလည္း မေျမာက္ၾကပါႏွင့္။ ေျခာက္တိုင္းလည္း မေၾကာက္ၾကပါႏွင္႔။ ေျမွာက္တုိင္းေျမာက္ခဲ႔ၾကလို႔ ရဟန္းသံဃာ မ်ားကိုပင္ ကတုံး၊ သကၤန္း၀တ္ဆိုျပီး ရုိက္ႏွက္ခဲ့ၾကျပီးျပီ။ ငရဲမေၾကာက္ ၀႗္မေၾကာက္ သတ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကျပီးျပီ။ ေျခာက္တိုင္းလည္း ေၾကာက္ျပီး သားစဥ္ေျမးဆက္ စစ္ကြ်န္အျဖစ္ ႏြံနစ္ေနၾကျပီ။ စစ္ယူနီေဖါင္းကိုေတာင္ ေျပာင္ေျပာင္ ေရာင္ေရာင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မရရွိခဲ့ၾကေပမဲ့ အာဏာရွင္မ်ား၊ ေဆြမ်ိဳး သားသမီးမ်ားမွာေတာ့ ကုမၸဏီေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ႏွင့္ ပိုက္ဆံထားစရာ ေနရာ မရွိဘဲ တိုင္းတပါးတြင္ တိတ္တခိုး ၀ွက္ထားၾက ရသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္ၾကီးသည္ ရဟန္းသံဃာတို႔၏ ေသြးညွီနံ႔ျဖင္႔ တေထာင္းေထာင္း နံေစာ္ေနပါျပီ။ ေျခာက္တိုင္း ေၾကာက္ခဲ႔ၾကလို႔ မ်က္စိမွိတ္ နားပိတ္ျပီး အျပစ္မဲ့ ရဟန္းသံဃာ ျပည္သူလူထုမ်ားကို မသတ္ခ်င္ဘဲ သတ္ခဲ႔ၾကျပီးပါျပီ။ ကိုယ္သတ္လိုက္သူမ်ားထဲတြင္ ကိုယ္႔ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား ပါသြားခဲ့ ေသာ္လည္း ေၾကာက္လြန္း၍ ၀မ္းမနည္းရဲခဲ႔ၾကေပ။ တပ္မေတာ္သားမ်ားသည္လည္း စစ္အာဏာရွင္တို႔၏ ရက္စက္မႈဒဏ္ကို အျခားသူမ်ားထက္ ပို၍ခံစားၾကရပါသည္။
ဤသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္မေတာ္သားမ်ား အသိဆုံးပင္ ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေအာက္ေျခ အရာရွိ စစ္သည္မ်ားထဲတြင္ တပ္မေတာ္၏ ေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားရသူ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိပါသလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔မ်ားတြင္ ဘယ္လို ေနထိုင္စားေသာက္ရသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္သာ သိပါသည္။ မနက္ မိုးမလင္းခင္ကပင္ ညမိုးခ်ဴပ္တိုင္ေအာင္ မေယာင္ရာ ဆီလူး အလုပ္မ်ားကို က်ဴံးရုံး လုပ္ေနၾကရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးကို ေလာက္ငွေအာင္ ျဖည္႔ဆည္းေပးသည္လည္း မရွိ။ ေသစရာရွိလွ်င္ေတာ့ ေရွ႕က ေသေပးၾကရသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ စိတ္ဓာတ္မ်ားသည္ အမွန္တကယ္ ျမင့္ျမတ္ပါက ယေန႔ အာဏာရွင္တို႔၏ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ထိုက္တန္သည္၊ မထိုက္တန္သည္ကို စဥ္းစားသံုးသပ္ဖို႔ လိုေနပါျပီ။ စစ္အာဏာရွင္တို႔ ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္ ပြဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ တန္ဖိုး ရွိလွေသာ အသက္၊ ပညာ၊ လူသားတစ္ေယာက္၏ အသိဥာဏ္မ်ားကို အလဟႆ အဆုံးရႈံး ခံရသည္မ်ားမွာ အဓိပၸါယ္ ရွိ မရွိ စဥ္းစားဖို႔ လိုေနပါျပီ။ အစဥ္အလာေကာင္းခဲ႔ေသာ တပ္မေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာကို အဖတ္ဆယ္ဖို႔ လိုေနပါျပီ။ ျပည္သူအေပၚ၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားအေပၚ ရက္စက္ခဲ့သည္မ်ားကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ သမိုင္းေၾကြးဆပ္ဖို႔ လိုအပ္ေနပါျပီ။
မိမိတုိ႔၏ ကိုယ္ပိုင္အသိဥာဏ္မ်ားျဖင္႔ ယေန႔ တပ္မေတာ္အတြင္းက အမွန္တရားမ်ားကို အားလုံး သိေနၾကျပီး ျဖစ္သလို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေနႏွင့္ မေက်နပ္သည္မ်ားကုိ ဆဲဆို ညည္းညဴေနရုံႏွင့္ မျပီးေသးပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အဆံုးတိုင္ တုိက္ဖ်က္ပစ္မွသာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္ေတြ႔လိုေသာ တပ္မေတာ္ၾကီးကို အနာဂတ္တြင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ္႔မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အရာရွိ၊ အရာခံ၊ အၾကပ္၊ စစ္သည္မ်ားအား အေလးအနက္ထား တိုက္တြန္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

ဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွကူးယူေဖၚျပသည္။