ကရင္ျပည္နယ္မွ ဒုကၡသည္မ်ား ေျမျမႇဳပ္မိုင္းေၾကာင့္ အျပန္ခက္ေန

ေဆာင္းပါး
ဘ႐ိုင္ယန္မက္ကာတန္ (Brian McCartan)
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ စက္တင္ဘာလ 30 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 16 နာရီ 03 မိနစ္

ကရင္ျပည္နယ္ အလယ္ပိုင္းရွိ လိႈင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕တြင္ ထိုးစစ္မ်ားကို လြန္ခဲ့ေသာ ၃ လက အမ်ားအားျဖင့္ ရပ္တန္႔သြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံ ထဲသို႔ ဇြန္လအတြင္းက ထိုးစစ္ေရွာင္ရင္း ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကေသာ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ ေနအိမ္မ်ားသို႔ မျပန္ရဲေသးဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ မိုးရာသီ ကုန္ဆံုးၿပီျဖစ္၍ ထိုင္းႏိုင္ငံ အာဏာပိုင္မ်ားက ခြင့္ျပဳထားေသာ ေနထိုင္ခြင့္သက္တမ္း ကုန္ဆံုးသြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေျမျမႇဳပ္မိုင္းမ်ား ရွင္းလင္းျခင္း မျပဳရေသး၍ ထိုေနရာမ်ားမွာ အလြန္ပင္ အႏၲရာယ္မ်ားျပားဆဲရွိသည္ဟု ဆိုသည္။

ဒီမုိကရက္တစ္ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္ တပ္မေတာ္ DKBA က ေမလကစတင္ၿပီး အတင္းအက်ပ္ စစ္သား စုေဆာင္း၍၎၊ DKBA ႏွင့္ ျမန္မာတပ္ဖြဲ႔မ်ား ဇြန္လအတြင္းက ပူးတြဲထုိးစစ္တရပ္ ျပဳလုပ္ခဲ့၍၎၊ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသာ ဒုကၡသည္မ်ား ေနအိမ္မ်ားကို စြန္႔ခြာထြက္ေျပး ခဲ့ၾကရသည္။ ယာယီဒုကၡသည္စခန္းမ်ားကို ထုိင္းႏိုင္ငံ သာေဆာင္ယမ္း ခ႐ိုင္ ႏို႔ဘိုး၊ ဥသုတ၊ မဲဆလစ္ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ၃ ေနရာခြဲ ဖြင့္လွစ္ ေပးခဲ့သည္။

ရွားပါးလွသည့္ မိုးရာသီထိုးစစ္သည္ ကရင္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ KNLA တပ္ဖြဲ႔မ်ားက သူတို႔၏ နယ္စပ္စခန္းမ်ားမွ ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ဆုတ္ခြာသြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ရပ္ဆိုင္းသြားခဲ့သည္။ KNLA တပ္ဖြဲ႔မ်ားက လႈပ္ရွားစစ္ဆင္ႏႊဲရန္အတြက္ အဆိုပါအေျခခံစခန္းမ်ားမွ ဆုတ္ခြာသြားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာတပ္ဖြဲ႔မ်ားက အတင္းအက်ပ္ စစ္သားစုေဆာင္းျခင္းႏွင့္ DKBA တပ္ဖြဲ႔မ်ားက ေပၚတာဆြဲျခင္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အတြက္ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ နည္းနည္းခ်င္း ထြက္လာေနၾကဆဲ ရွိသည္။ ယခုလတြင္ စခန္းရိွ ဒုကၡသည္အေရအတြက္မွာ ၄၈၆၂ ဦးအထိ ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။

ဒုကၡသည္မ်ား စခန္းတြင္း ေနထိုင္ခြင့္ကို ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက မိုးရာသီအကုန္အထိသာ ခြင့္ျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။ မိုးရာသီမွာ သာမန္အားျဖင့္ ေအာက္တိုဘာေႏွာင္းပိုင္း သို႔မဟုတ္ ႏိုဝင္ဘာလဆန္းတြင္ ကုန္ဆံုးသည္။ ထိုအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ မယ္လ ဒုကၡသည္စခန္းသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းေသာ္၎၊ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ျပန္သြားျခင္းေသာ္၎ တခုခုကို ေရြးခ်ယ္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိစခန္မ်ား၌မူ ဆက္လက္ ေနထိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘဲ ေနထိုင္ပါက တရားမဝင္ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္လာသူမ်ားအျဖစ္ ယူဆခံရမည္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ျပန္လည္ ပို႔ေဆာင္ခံရမည္။

ယခုအထိေတာ့ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ မယ္လသို႔မသြားဘဲ ယာယီစခန္းမ်ား၌သာ ဆက္လက္ေနထိုင္လိုၾကၿပီး မိုးရာသီ ကုန္ဆုံးပါက သူတို႔ ေနအိမ္မ်ားသို႔ ျပန္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ DKBA တပ္ဖြဲ႔မ်ားက ရြာသားမ်ား စြန္႔ခြာထြက္ေျပးသြားၾကေသာ ေက်းရြာမ်ားကို စနစ္တက် ေျမျမႇဳပ္မိုင္းမ်ား ေထာင္ထားၾကၿပီး ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ နယ္ျခား ေသာင္ရင္းျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္း၌လည္း အလားတူ မိုင္းမ်ား ေထာင္ထားၾက၍ ထိုသို႔ ေနရပ္ရင္းျပန္ၾကရန္မွာ အလြန္အႏၲရာယ္ၾကီးလွသည္။

ယခင္အပတ္က ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာ ကရင္လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ KHRG ၏ အစီရင္ခံစာအရ မၾကာေသးခင္က ထိုးစစ္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ DKBA တပ္ဖြဲ႔မ်ားက မိုင္းမ်ား စတင္ေထာင္ေနၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ သူတို႔သည္ ေက်းရြာမ်ား၊ လယ္ကြင္းမ်ား၊ KNLA တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ကရင္ရြာသားမ်ား အသံုးျပဳေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းစပ္မ်ားတြင္ မိုင္းမ်ား ေထာင္ထားၾကသည္ဟု DKBA တပ္ဖြဲ႔မွ ထြက္ေျပးလာသူ တပ္ေျပး ၆ ဦးကို ကိုးကား၍ ထိုအဖြဲ႔က သူတုိ႔၏ အစီရင္ခံစာတြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။

သူတို႔ အိမ္ျပန္ႏိုင္ေရးအတြက္ စည္းကမ္းခ်က္တရပ္အေနျဖင့္ မိုင္းမ်ားကို ျပန္လည္ဖယ္ရွားေပးရန္ ဒုကၡသည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက DKBA အရာရွိမ်ားကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဘာမွ်လုပ္ေပးခဲ့ျခင္း မရွိပါ။ ထုိသို႔ မလုပ္ေပးသည့္အျပင္ မိုင္းသစ္မ်ား ထပ္မံေထာင္ေနျခင္းက ဤအဖြဲ႔အေနျဖင့္ ဒုကၡသည္မ်ား သူတို႔ေက်းရြာမ်ားသို႔ လံုၿခံဳစိတ္ခ်စြာ ျပန္မလာေစလိုသည့္သေဘာ သက္ေရာက္ေနသည္ဟု ေျပာသည္။

ဤနည္းပရိယာယ္မွာ ျမန္မာစစ္တပ္က ကရင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ အသံုးျပဳခဲ့ေသာ နည္းပရိယာယ္ႏွင့္ ဆင္တူေနသည္ဟု ကရင္ တပ္မေတာ္အရာရွိမ်ားက ေျပာသည္။ ထိုေဒသတြင္ KNLA တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ အရပ္သားမ်ား အစားအစာ ရွာေဖြျခင္း၊ ခိုကိုးစရာေနရာ ရွာေဖြျခင္း မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ သူပုန္မ်ားက ေဒသတြင္း၌ ဤသို႔ မိုင္းမ်ား ေထာင္ထားခဲ့သည္။ ေက်းရြာသားမ်ား အသံုးျပဳေလ့ရိွေသာ လမ္းေၾကာင္း တေလွ်ာက္၊ ေနအိမ္ေအာက္ႏွင့္ လယ္ကြင္းမ်ားထဲတြင္ ထိုသို႔ မိုင္းမ်ားေထာင္ထားသည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ ကရင္ရြာသား ရာေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆံုး ခဲ့ၾကရသည္ဟု အဆိုပါ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔က ဆိုသည္။ ရြာသားမ်ား အသားစားရန္အတြက္၎၊ ေငြရဖို႔ ေရာင္းစားရန္အတြက္၎၊ ေမြးျမဴထားေသာ ႏြားမ်ား၊ ကၽြဲမ်ား၊ ဝက္မ်ားမွာလည္း မိုင္းထိၿပီး ေသဆံုးကုန္ ၾကရသည္။ DKBA တပ္ဖြဲ႔သည္ ေနာက္လမွစတင္၍ သူတို႔တပ္ဖြဲ႔ကို စစ္အစိုးရ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္တြင္ ထားရွိရမည့္ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ ဖြဲ႔စည္းရန္ သေဘာတူထားၿပီး ျဖစ္သည္။

DKBA သည္ စက္႐ံုထုတ္မိုင္းမ်ား သာမက ယမ္းမႈန္႔၊ အျခားေပါက္ကြဲပစၥည္းမ်ား၊ ပလပ္စတစ္ႏွင့္ သတၱဳပိုက္မ်ား အသံုးျပဳ တပ္ဆင္ထားသည့္ လက္ျဖစ္မိုင္းမ်ားကိုလည္း အသံုးျပဳသည္။ စက္႐ံုထြက္ မိုင္းမ်ားကို ျမန္မာတပ္ဖြဲ႔မ်ားထံမွ တိုက္႐ိုက္ ဝယ္ယူျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေမွာင္ခုိေစ်းမွ ဝယ္ယူျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ရရွိသည္။ လက္ျဖစ္မိုင္းမ်ား အတြက္ ဒီတိုေနတာမ်ားကို ဘက္ထရီသံုး ဒီတိုေနတာမ်ား အသံုးျပဳသည္။ လက္ျဖစ္ မိုင္းမ်ားမွာလည္း ဓာတ္ခဲမ်ားအား က်န္ေနသ၍ အႏၲရာယ္ရွိသည္။ ဘက္ထရီမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ၃ လမွ ၆ လအထိ ခံသည္။ စက္႐ံုထြက္ မိုင္းမ်ားမွာမူ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အႏၲရာယ္ရွိသည္။

DKBA တပ္ဖြဲ႔မ်ား ျမန္မာစစ္တပ္၏ အစိတ္အပိုင္းတရပ္ ျဖစ္လာသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ စစ္တပ္မွ စက္႐ံုထုတ္ မိုင္းမ်ားကိုသာ အသံုးျပဳခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ပတ္ကလည္း အဆိုပါ စက္႐ံုထုတ္မုိင္းဟု လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔က ယံုၾကည္ယူဆေသာ မိုင္းေၾကာင့္ ၁၃ ႏွစ္သား ေယာက္်ားေလး တဦး အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့သည္။ ဤေယာက်္ားေလးႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၃ ဦးသည္ ကၽြဲေက်ာင္းရန္အတြက္ ဥသုတ ယာယီဒုကၡသည္စခန္းမွ ရြာသို႔ ျပန္သြားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤကၽြဲမ်ားသည္ ရြာသားမ်ားအတြက္ တကယ့္ဥစၥာဓနပင္ ျဖစ္သည္။ ကၽြဲျဖင့္ လယ္ထြန္ႏိုင္သည္၊ အပိုဝင္ေငြရရန္ ေရာင္းစားႏိုင္သည္။

ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားအၿပီး ဤကေလးငယ္ကို ထိုင္းနယ္စပ္သို႔ သယ္ေဆာင္လာၿပီး မဲေဆာက္ ေဆး႐ံုသို႔ တင္ထား လိုက္ရသည္။ ဆရာဝန္မ်ားက သူ႔ညာေျခေထာက္ကို မလႊဲမေရွာင္သာ ျဖတ္ပစ္လိုက္ရၿပီး၊ ဘယ္ေျခေထာက္မွာလည္း ဆုိးဆိုးရြားရြား ဒဏ္ရာ ရရွိထားသည့္အတြက္ျဖတ္ပစ္ရမည့္ အေျခအေန ရွိေနသည္။ KHRG မွ ရရွိေသာ သတင္းအရ အဆုိပါ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းမွာ ျမန္မာစစ္တပ္မွ ထုတ္လုပ္ေသာ M 14 အမ်ဳိးအစား လူသတ္မုိင္းျဖစ္ၿပီး DKBA သို႔ ေပးထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အဆိုပါ ေဒသတြင္းရွိ ဝါးမီးကလား ေက်းရြာတြင္လည္း ဇူလိုင္လ ပထမပတ္အတြင္း ရြာသားတဦး မိုင္းနင္းမိ ခဲ့ေသးသည္။ သူသည္ DKBA တပ္သားအျဖစ္ အတင္းအက်ပ္ စုေဆာင္းခံရၿပီး အဓမၼလုပ္အားေပး ခုိင္းေစခံ ခဲ့ရၿပီးေနာက္ သူ႔မိသားစုကို ရွာေဖြရန္ ရြာပ်က္သို႔ ျပန္လာစဥ္ ထုိသို႔ မိုင္းထိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မဲေဆာက္ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း ေက်ာပိုးအိတ္ နယ္လွည့္ေဆးအဖြဲ႔၏ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ အစီရင္ခံစာအရ ႏွစ္စဥ္ လူေပါင္း ၁၅၀၀ မွ် ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မိုင္းထိဒဏ္ရာရ ေသဆံုးမႈမ်ား ရွိခဲ့ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းထားသည္။ ထုိအဖြဲ႔၏ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ စစ္တမ္းအရ ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ ေျမျမႇဳပ္ မိုင္းေၾကာင့္ ထိုႏွစ္အတြင္း လူ ၁ ေသာင္းလွ်င္ ၁၃.၄ ဦး ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ အဆိုပါ စစ္တမ္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရွ႕ဘက္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေနေသာ ေဒသေပၚတြင္သာ အေျခခံျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေျမျမႇဳပ္မိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ေရး အစီရင္ခံစာအရ အဆုိပါ မိုင္းမ်ားကို ကရင္ျပည္နယ္၊ ကရင္နီ၊ ရွမ္းႏွင့္ မြန္ျပည္နယ္တို႔သာမက ပဲခူးႏွင့္ တနသၤာရီတိုင္းတို႔တြင္လည္း အသံုးျပဳဆဲပင္ ရွိေသးသည္ဟု ဆိုသည္။ အဆိုပါ မိုင္းမ်ားကို အမ်ားဆံုး အသံုးျပဳသူမွာ ျမန္မာစစ္တပ္ျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔က လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့သည့္အတြက္ DKBA ကဲ့သို႔ေသာ မဟာမိတ္ သူပုန္အဖြဲ႔မ်ားကပါ အသံုးျပဳေနသည့္အတြက္ အရပ္သားမ်ားအတြက္ ပိုမိုအႏၲရာယ္ ရွိေနသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရမႈမ်ား ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းခဲ့ေသာ္လည္း မၾကာေသးခင္က တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ လိႈင္းဘြဲ႔ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ယင္းႏွင့္ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္လ်က္ရွိေသာ ျမဝတီၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ပိုင္းေဒသ မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေျမျမႇဳပ္မိုင္း အမ်ားဆံုး အသံုးျပဳထားေသာ နယ္ေျမမ်ားျဖစ္သည္ဟု ယူဆထားၾကသည္။

DKBA က ေျမျမႇဳပ္မိုင္း စစ္ဆင္ေရးကို ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေနသည့္ အတြက္ေၾကာင့္၎၊ အစိုးရခ်ဳပ္ကိုင္ေသာ တပ္ဖြဲ႔အျဖစ္သို႔ အသြင္ေျပာင္းၿပီး စက္႐ံုထုတ္မိုင္းမ်ား ရရွိလာမည့္ အေရးေၾကာင့္၎၊ ယခု သူတို႔မေရာက္ရွိေသးေသာ ကရင္ျပည္နယ္တြင္းရွိ အျခားေဒသမ်ားသို႔လည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ ႏိုင္ရန္ အတင္းအက်ပ္ ျပဳလုပ္လာမည့္ အေရးေၾကာင့္၎၊ လာမည့္ လမ်ားအတြင္း အရပ္သားမ်ား ေသေၾကဒဏ္ရာရမည့္ အႏၲရာယ္ ပိုမိုမ်ားျပားလာေနသည္။

အဓိပၸာယ္မွာ ကရင္ျပည္နယ္ ေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အဆုိပါ မိုင္းမ်ား မရွင္းလင္းႏိုင္မခ်င္း လူမေနႏိုင္သည့္ ေဒသမ်ားအျဖစ္ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာ ဆက္ရွိေနဦးမည္ျဖစ္သည္။
mizzima