ေဆာင္းပါး
ေရႊအိမ္စည္
တနဂၤေႏြေန႔၊ ႏုိဝင္ဘာလ 29 ရက္ 2009 ခုႏွစ္
(က)
“ခရီးဆံုးပန္းတုိင္ေရာက္သည္အထိ ညီညီညြတ္ညြတ္ ခ်ီတက္သြားၾကမယ့္ ကယန္းျပည္သစ္ ပါတီဝင္ေတြ၊ ကယန္းျပည္သစ္ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ ကယန္းျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာ က်ေနာ္ဟာ ထာဝရ ရွင္သန္ေနပါလိ္မ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားဟာ က်ေနာ့္အတြက္ တုန္လႈပ္စရာ မဟုတ္ပါဘူး …။ အားလုံးကို ေက်းဇူး တင္ပါတယ္….. အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္”
ရဲေဘာ္ ငိန္းကယန္းထန္
၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္
၄၂ ႏွစ္ေျမာက္ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ၊ ေမြးေန႔ အခမ္းအနားသိုိ႔ ေပးပို႔ခဲ့သည့္ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ငိန္းကယန္းထန္၏ မိန္႔ခြန္းလႊာျဖစ္သည္။ အခမ္းအနားသို႔ ဥကၠ႒ ငိန္းကယန္းထန္ ကိုယ္တုိင္မွာမူ ….. မတက္ေရာက္ႏုိင္ …..။ အိပ္ယာထက္၌ ေရာဂါမ်ဳိးစံုကို အံတုတြန္းလွန္ တုိက္ပြဲဆင္ေနရသည့္အခ်ိန္…။ အဆိုးဆံုးက …. အသည္း။ အသည္းကင္ဆာက ဥကၠ႒ ငိန္းကယန္းထန္ကုိ အျပင္းအထန္ ထုိးစစ္ဆင္ေနသည္။ အရက္မေသာက္၊ ေခါင္ရည္ပင္ မစုပ္သည့္ ဥကၠ႒ ငိန္းကယန္းထန္၏ အသည္းက ….. ပထမတြင္ အသည္းေျခာက္သည့္ လကၡဏာ ျပ၏။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ ….. အသည္းကင္ဆာ….။ ၄၂ ႏွစ္ေျမာက္ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ ေမြးေန႔ ….. လြန္ေျမာက္ၿပီး ၁၃ ရက္အၾကာတြင္ ဥကၠ႒ ငိန္းကယန္းထန္ ကြယ္လြန္ခဲ့၏။
၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္။
“ကယန္းေျမေရ …
ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့ … ၾကီးျမတ္လွသည့္ ကယန္းအမ်ဳိးသား၊
သားေကာင္းရတနာတဦးကို
ဆီးၾကိဳေပေတာ့ ……”
(ခ)
ထုိစဥ္က ….. ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ငိန္းကယန္းထန္ကုိ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးဟူ၍သာ က်ေနာ္တို႔ သိထား၏။ က်ေနာ္တို႔ဟူသည္ကား ….. က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုစိုးဝင္ညိဳ (ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံ ေနာ္ေဝ၌ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ကြယ္လြန္) ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔က မာနယ္ပေလာရွိ ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံ (DVB) စတူဒီယိုတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္၍ ေနၾကသည္။ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး၊ မာနယ္ပေလာ ေရာက္ေနသည္ဟု သတင္းၾကားသည့္အတြက္ …. သူႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ရန္ စီစဥ္ၾက၏။ ဥကၠ႒ကုိ ၾကိဳတင္၍ ခ်ိန္းဆိုသည္။ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးကလည္း ေတြ႔ႏိုင္မည့္အခ်ိန္ကို ေပး၏။ က်ေနာ္တို႔ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျဖစ္ၾက၏။ က်ေနာ္တို႔ ေမးသည္မ်ားကို ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးသည္ အခ်ိန္ေပး၍ ေျဖ၏။ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းျခင္းက ….. တၾကိမ္တည္းမဟုတ္ ….။ တရက္တည္းမဟုတ္ …..။ အၾကိမ္ၾကိမ္ …..။ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး အားသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သြားေရာက္၍ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းရျခင္း ….။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္၊ ႏွစ္သစ္၏ ေန႔ရက္မ်ား ……။
ထုိုစဥ္က ကယန္းျပည္သစ္ပါတီသည္ စစ္အုပ္စုႏွင့္ အပစ္အခတ္မရပ္စဲရေသး ….။ စစ္အုပ္စု၏ ဖိအားေပးမႈ မ်ဳိးစံုကိုမူ ခါးစီး၍ ၾကံ႕ၾကံ႕ခုိင္ခိုင္ ခုခံေနရသည့္အခ်ိန္ …..။ ပါတီတြင္း၌မူ ….. အပစ္အခတ္ရပ္စဲလုိသည့္ အင္အားစုႏွင့္ အပစ္အခတ္ မရပ္စဲလိုသည့္ အင္အားစုဟူ၍ …. အုပ္စု ႏွစ္စု အားၿပိဳင္ေနသည့္ကာလ ….။ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးက စစ္အုပ္စုႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲရန္ ဆႏၵမရွိ ….။ ေတာင့္ခံ၍ တုိက္ပြဲဆင္လိုသည္။ စိန္ေခၚေနသည့္ အက်ပ္အတည္းမ်ားကုိ ရင္ဆုိင္၍ ေက်ာ္လႊားခ်င္သည္။ ဤအတြက္ ….. မာနယ္ပေလာသို႔ လာေရာက္၍ တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ ေတြ႔၏။ မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြး၏။
သို႔ေသာ္ …. ထုိစဥ္ကာလက ကယန္းျပည္သစ္ပါတီအတြင္း၌ အပစ္အခတ္ရပ္စဲလိုသည့္ အင္အားစုက ေခါင္းေထာင္ၿပီး၊ အသာစီးရေနသည့္ ဟန္ရွိသည္။ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲလိုက္၏။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၆ ရက္။
ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး …. မာနယ္ပေလာမွ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီရွိရာသို႔ ျပန္သြားခဲ့ရ၏။
(ဂ)
ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ေက်ာင္းသားတဦး ျဖစ္သည္။ လူမ်ဳိးစု ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ ဥကၠ႒ ….။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ အေရးေတာ္ပံုၾကီးတြင္ ပါဝင္တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦး …။
အေရးေတာ္ပံု ၿပီးသည့္ေနာက္ လူမ်ဳိးစု ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး၊ ဗိုလ္ေနဝင္း စစ္အုပ္စု၏ လုိက္လံဖမ္းဆီးျခင္း ခံရ၏။ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး ဝရမ္းေျပးဘဝႏွင့္ ေျမေအာက္သို႔ ဆင္းခဲ့ရ၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. ကရင္နီ အမ်ဳိးသား တိုးတက္ေရးပါတီ (KNPP) ႏွင့္ ဆက္သြယ္ၿပီး KNPP သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။
ဗုိလ္ေနဝင္းက …. ဓား ဓားခ်င္း၊ လွံ လွံခ်င္း … ေျဖရွင္းေနသည့္အတြက္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲခဲ့ရ၏။ KNPP တြင္ ရွိေနရင္း ….. ကယန္း အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ ဆင္ႏႊဲႏိုင္ရန္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး KNPP ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၏။ ေဆြးေႏြး၏။ သူ၏ အစီအစဥ္မ်ားကို ခ်ျပ၏။ KNPP ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး၏ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို သေဘာတူၾက၏။ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး၏ လုပ္ငန္းအစီအမံကုိ ေထာက္ခံၾက၏။ အဆံုး၌ ….. ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး ‘ကယန္း အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး’ တရပ္ ဆင္ႏႊဲရန္အတြက္ ကယန္းေဒသသို႔ ဆင္းလာခဲ့၏။
ကယန္း အမ်ဳိးသားမ်ားရွိရာ အရပ္က ….. သံေတာင္၊ ဖယ္ခံု၊ မုိးၿဗဲ၊ ပီကင္း၊ ပင္ေလာင္းႏွင့္ ပ်ဥ္းမနားအေရွ႕ျခမ္း ေပါင္းေလာင္းေဒသ ….။
(ဃ)
၁၉၆၃ ခုႏွစ္….။
ကယန္းေဒသသို႔ ကယန္းအမ်ဳိးသား၊ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ကယန္းလူမ်ဳိးမ်ားအၾကား၌ လွည့္လည္၍ စည္း႐ုံးေရးဆင္း၏။ ကယန္းအမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ ဆင္ႏႊဲႏိုင္ေရးအတြက္ …. မိုးၿဗဲ၊ ဖယ္ခံုမွသည္ ေပါင္းေလာင္း … သံေတာင္တေလွ်ာက္ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး လူးလာေခါက္ျပန္သြားလာ၍ ကယန္းလူထုႏွင့္ ေတြ႔၏။ ကယန္းလူထုဘဝကုိ လွစ္ျပ၏။ ကယန္းလူထု၏ အက်ပ္အတည္းကို ေထာက္ျပ၏။ ဗုိလ္ေနဝင္း စစ္အုပ္စု၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဟူသည္ကုိ သ႐ုပ္ခြဲျပ၏။ ႏုိင္ငံေရးအရ လကၡဏာသတ္မွတ္ျပ၏။ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးက ေက်းလတ္တြင္ လွည့္လည္ရင္း ….. ၿမိဳ႕ျပရွိ ကယန္း အမ်ဳိးသား လူငယ္ပညာတတ္မ်ားႏွင့္လည္း ဆက္သြယ္၏။ ကယန္း အမ်ဳိးသား ၿမိဳ႕မိ၊ ၿမိဳ႕ဖမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၏။
ထုိစဥ္က …. ဗိုလ္ေနဝင္း စစ္အုပ္စုသည္ ‘မုိးၿဗဲေရကာတာ’ တည္ေဆာက္ရန္ စီမံ၍ေနသည္။ မုိးၿဗဲေရကာတာ တည္ေဆာက္လိုက္ပါက …. ထုိေဒသတြင္ ‘အလ်ားမိုင္ ၃ဝ၊ အနံ ၈ မုိင္’ စတုရန္းဧရိယာအတြင္း ေရလႊမ္းမိုးမည္ ျဖစ္သည္။ ကယန္းရြာေပါင္း ၆၄ ရြာ ေရေအာက္သို႔ ေရာက္သြားမည္။ ဗုိလ္ေနဝင္း၏ မိုးၿဗဲေရကာတာ စီမံကိန္းက ကယန္း အမ်ဳိးသားတို႔ကုိ ေသမင္း၏ ခံတြင္းဆီသို႔ တြန္းခ်မည့္ စီမံခ်က္ …..။ မျဖစ္…..။ ဗိုလ္ေနဝင္း၏ မိုးၿဗဲေရကာတာ စီမံကိန္းကုိ ကယန္း အမ်ဳိးသား အက်ဳိးစီးပြားအရ ဆန္႔က်င္ရမည္။ ခုခံကာကြယ္ရမည္။ တြန္းလွန္တုိက္ပြဲဝင္ၾကရမည္ပင္ ….။ ဤသို႔ပင္ …. ကယန္း အမ်ဳိးသားထုအတြင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ၾက၏။ တိုက္ပြဲက …. ကယန္းအမ်ဳိးထု၏ တုိက္ပြဲ။ လူထုတုိက္ပြဲ ….။
မုိးၿဗဲေရကာတာ စီမံကိန္းဆန္႔က်င္ေရး ေကာ္မတီ ဖြဲ႔စည္း၏။ ဆန္႔က်င္ေရးေကာ္မတီက လူထုတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲမည္။ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးက ေျမေအာက္မွေန၍ ‘ဆန္႔က်င္ေရးေကာ္မတီ’ ကို လမ္းညႊန္၏။ ပံ့ပိုး၏။ ကူညီ၏။ မုိးၿဗဲေရကာတာ စီမံကိန္းဆန္႔က်င္ေရး လူထုတုိက္ပြဲက … တလွမ္းၿပီးတလွမ္း ေရွ႕သို႔ ခ်ီေနသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းက ျပည္သူလူထုကို ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးေပး၏။ ႏွိပ္စက္ရာတြင္ ဘက္ေပါင္းစံုမွ က်ပ္တည္းခက္ခဲရန္ ျပဳမူတတ္၏။
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း လွည့္လည္သံုးစြဲေနသည့္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ … … ၅ဝ က်ပ္တန္၊ ၁ဝဝ က်ပ္တန္မ်ားကုိ တရားမဝင္ ေငြေၾကးမ်ားအျဖစ္ ေၾကညာျပန္သည္။ ကယန္းလူထုအတြက္ …. တပူေပၚတပူဆင့္ ….. ေျမြပူရာ ကင္းေမွာက္သည့္ကိန္း ဆိုက္ေလၿပီ။ မိုးၿဗဲေရကာတာ စီမံကိန္းေၾကာင့္ …. အိမ္မဲ့၊ ေျမမဲ့၊ လယ္မဲ့၊ ၿခံမဲ့ျဖစ္ရမည့္အျပင္ …. ယခု လက္ထဲတြင္ရွိသည့္ ေငြေၾကးမ်ားသည္လည္း တရားမဝင္ ေငြေၾကးမ်ားအျဖစ္ အသိမ္းခံၾကရျပန္ေလၿပီ။
တရားခံက ဗိုလ္ေနဝင္းႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ….။ ဤရန္သူကို ဦးတည္၍ တုိက္ပြဲဆင္ရမည္။ ဤသို႔ …. ကယန္းအမ်ဳိးသားထုအတြင္း နားလည္ၾက၏။ သို႔ႏွင့္ ….. မုိးၿဗဲေရကာတာ စီမံကိန္း ဆန္႔က်င္ေရးေကာ္မတီသည္ လူထုတုိက္ပြဲကုိ အရွိန္ျမႇင့္တိုက္ပြဲဆင္ရန္ ျပင္ဆင္၏။
ဗုိလ္ေနဝင္းမွလည္း … အာဏာစက္ႏွင့္ ဖိႏွိပ္လာ၏။ ဆန္႔က်င္ေရး ေကာ္မတီဝင္မ်ားက လိုက္လံ၍ ဖမ္းဆီး၏။ ကယန္းအမ်ဳိးသားမွန္လွ်င္ …. ဝရမ္းမလိုဖမ္း၏။ အေျခအေနက …. ကယန္းအမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ ေရြးလမ္းမဲ့ေန၏။ ဗုိလ္ေနဝင္း၏ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းကို ၾကက္ကေလး၊ ငွက္ကေလးမ်ားကဲ့သို႔ခံၿပီး ေထာင္အတြင္း ေနၾကမည္လား ….။ သို႔တည္းမဟုတ္ ရရာလက္နက္စြဲကိုင္၍ စစ္အုပ္စုကုိ ေတာ္လွန္မည္လား ….။ ေရြးခ်ယ္စရာလမ္း မရွိ ….။ အခ်ိန္ မရွိ …။ ကယန္းအမ်ဳိးသားတုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကရ၏။
ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး ကယန္းအမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး …။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးဆီသို႔ ….။
၁၉၆၄ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၄ ရက္ ….။
(င)
ကယန္းအမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္တပ္သားမ်ားက ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး၏ ဦးေဆာင္မႈေအာက္တြင္ အင္အား ၇ဝဝ ခန္႔ ရွိလာ၏။ ကယန္းမ်ဳိးခ်စ္တပ္သားမ်ား ….. ဖယ္ခံုကို ဝင္၍တုိက္၏။ ဖယ္ခံုတြင္က ဗုိလ္ေနဝင္း၏ အေျမာက္တပ္ရွိ၏။ ဖယ္ခံုၿမိဳ႕က်၏။ ဖယ္ခံုၿမိဳ႕ကို ကယန္းမ်ဳိးခ်စ္တို႔ သိမ္းပိုက္ႏိုင္လိုက္ၾက၏။
ၿပီးလွ်င္ …. မုိးၿဗဲကို ဆက္၍ သိမ္းပိုက္ၾကျပန္၏။ ကယန္းမ်ဳိးခ်စ္တပ္သားတုိ႔၏ ထုိးစစ္က …. စစ္ဦးဘီးလူးကဲ့သို႔ ….။ မုိးၿဗဲကို ရၿပီးသည့္ေနာက္ …. ပီကင္းသို႔ ထုိးစစ္ဆင္၏။ ပီကင္းတိုက္ပြဲက ျပင္းထန္၏။ ဗုိလ္ေနဝင္း စစ္အုပ္စုက ၾကည္း၊ေလ ႏွစ္ဖက္ညႇပ္၍ တိုက္၏။ ေျခလ်င္တပ္ရင္း အမွတ္ ၁၆ ၊ အမွတ္ ၁၇ ၊ အမွတ္ ၁ဝ၄ ၊ အမွတ္ ၁ဝ၅ … ၄ ရင္းႏွင့္ တုိက္၏။ အေျမာက္ႏွင့္ သံခ်ပ္ကာတပ္မ်ားကလည္း လက္နက္ၾကီး ပစ္ကူေပး၏။ ေလေၾကာင္းမွ တုိက္ေလယာဥ္မ်ားႏွင့္ ဗံုးၾကဲ၏။ ႏွစ္ဖက္ အထိအခိုက္၊ အက်အဆံုးမ်ားသည့္ စစ္ပြဲ ….။ ပီကင္းက … ယမ္းခိုးမ်ား၏ ေအာက္၌ ေသြးေခ်ာင္းစီးသည့္ ပီကင္း ….။
ပီကင္းတုိက္ပြဲ၌ …. ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး ေျခေထာက္တြင္ ဒဏ္ရာရ၏။
(စ)
၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ကယန္းမ်ဳိးခ်စ္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို စနစ္တက် ဦးေဆာင္မႈ ေပးႏုိင္ရန္ …. ကယန္းျပည္သစ္ပါတီကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့၏။ ဥကၠ႒ က …. ဗိုလ္ဗ်န္ …။ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးက ဦးေရႊေအး ….။
''သမိုင္းဖန္တီးသူမ်ားသည္ ျပည္သူမ်ားသာျဖစ္သည္'' ဟူသည့္ အေတြးအေခၚကို ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးႏွင့္ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီသည္ လမ္းညႊန္အျဖစ္ ခံယူၾက၏။ ဤအတြက္ပင္ …. လူထုၾကားမွ လူထု၏ တုိက္ပြဲႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး စတင္၏။ လူထုၾကားမွာပင္ ေတာ္လွန္ေရးကို ၾကီးထြားေစခဲ့၏။ ကယန္းေဒသ ဟူသည္က …. ျမန္မာျပည္၏ အတြင္းပိုင္း ….။ နယ္စပ္လမ္းေၾကာင္း မရွိ။ ေမးတင္စရာ နယ္စပ္ႏုိင္ငံ နယ္နမိတ္တခု မရွိ ….။
''သမုိင္းဖန္တီးသူသည္ ျပည္သူမ်ားသာ ျဖစ္၏'' ဟူသည့္ အေတြးအေခၚလမ္းညႊန္ကို ေသြးေၾကာထဲ စူးစူးနစ္နစ္၊ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စီးဝင္ေနမွသာလွ်င္ ….. ကယန္းအမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေဆာင္၍ရမည္။
ဤသို႔မဟုတ္ပါက ….။
ရန္သူ၏ တန္ျပန္ထုိးစစ္ေၾကာင့္ ပီကင္းစစ္မ်က္ႏွာမွ ကယန္းအမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ ဆုတ္ခြာေပးလိုက္ရ၏။ ကယန္းစစ္မ်က္ႏွာသို႔ ဗုိလ္ေနဝင္းမွ စစ္ကူအင္အား အလံုးအရင္း ထပ္၍ပို႔သည္။ ရန္သူက ကယန္းလူမ်ဳိးမွန္သမွ် သူပုန္ ….။ ကယန္းရြာမွန္သမွ် သူပုန္စခန္း ….။ ဤသို႔သေဘာထားႏွင့္ စစ္ဆင္ေရးကို ဆင္၏။ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီအတြက္ အက်ပ္အတည္းက ၾကီးမား၏။ စိန္ေခၚမႈက အျမင့္ဆံုး၌ ….။ ႐ိုက္ပုတ္မႈလႈိင္းက ထန္လြန္းလွ၏။
“ပါတီက ႏုႏု …. မုန္တုိင္းက ထန္ျပင္း …”
ထုိစဥ္က …. ပါတီဥကၠ႒ ဗိုလ္ဗ်န္၊ ဒုဥကၠ႒ ခြန္းပိန္ (ဆရာပိန္၊ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ဟုလည္း ေခၚသည္) ႏွင့္ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္မ်ား အားလံုးက ဗိုလ္ေနဝင္းထံတြင္ လက္နက္ခ်လိုက္ၾက၏။ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီဝင္ အားလံုးနီးပါး ပါသြားၾကသည္ဟု ဆိုရမည္။ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီက ‘လ’ သားအရြယ္တြင္ပင္ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ရေတာ့မည့္ဟန္ ….။ သို႔ေသာ္ ….. အတြင္းေရးမႉးျဖစ္သူ ဦးေရႊေအးက …. ရဲေဘာ္ ၃ ဦးႏွင့္အတူ ဗုိလ္ေနဝင္းထံ၌ လက္နက္ခ် အညံ့မခံဘဲ ….. လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး၌ က်န္ခဲ့၏။ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ အလံေတာ္က ဦးေရႊေအးႏွင့္အတူ လြတ္လပ္ဆဲ ….။ လြတ္ေျမာက္ေရးခရီးသို႔ ႏွင္ၿမဲ ….။ ခ်ီတက္လ်က္ ….။
(ဆ)
“အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တေယာက္ပဲ လက္နက္မခ်ဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေျပာရရင္ လသားအရြယ္မွာပဲ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီ ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ေတာ့မယ့္ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ အားမငယ္ပါဘူး။ မေတြေဝခဲ့ပါဘူး။ မိုးခါးေရ မေသာက္ခဲ့ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈက က်ေနာ့္ခြန္အားေတြကို တုိးပြားေစခဲ့ပါတယ္။ အေျခခံမူ ၁၂ ခ်က္က က်ေနာ့္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအသိကို ၾကံ႕ခိုင္ေစခဲ့ပါတယ္။ အပင္ပန္းအဆင္းရဲခံၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ ၾကိဳးပမ္းျခင္းက က်ေနာ့္ကို တလွမ္းၿပီးတလွမ္း ေရွ႕ေရာက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ တရားရွိရင္ ကူသူမ်ားမယ္ ဆိုတဲ့စကားအတုိင္း တစတစ အင္အားၾကီးမားလာတဲ့ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီနဲ႔ ကယန္းျပည္သစ္ တပ္မေတာ္ဟာ ေအာင္ပြဲအလီလီ ဆြတ္ခူးၿပီး ကယန္းအမ်ဳိးသားေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ အဆင့္ေနရာကို ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္” ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးက သူ၏ စကားကို အဆုံးသတ္လိုက္သည္။
က်ေနာ္က အသံဖမ္းကက္စက္၏ ခလုတ္ ပိတ္လိုက္၏။ ဥကၠ႒ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ ဒီမုိကရက္တစ္ ျမန္မာ့အသံအတြက္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းျခင္းက ၿပီးဆံုးေလၿပီ။ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးက မာနယ္ပေလာရွိ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစု (NDF) ႐ုံး၌ တည္းခိုေနသည္ျဖစ္၍ …. NDF ႐ုံးခန္းအတြင္းမွာပင္ က်ေနာ္တို႔ ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးႏွင့္ အင္းတာဗ်ဴး လုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။
ေကြ႔ေကာက္ခါ စီးဆင္းေနသည့္ ေသာင္းရင္းျမစ္ျပင္ကို ေတြ႔ရ၏။ ကြ်န္းရြက္တို႔က ေၾကြ၍ ေကာင္းဆဲ ….။ ကြ်န္းရြက္ေၾကြသည့္ ရာသီ ….။
“က်ေနာ္တို႔ထဲမွာလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲခ်င္တဲ့ သူေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ ….. က်ေနာ္ကေတာ့ အေတြးအေခၚအရ လံုးဝ သေဘာမတူဘူး …..”
ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအးက အလြတ္သေဘာ သူ၏ သေဘာထားကုိ ဆို၏။ တဖြဖြ ….။
က်ေနာ္တို႔ …. ဥကၠ႒ ဦးေရြႊေအးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးျပန္ရန္ ေနရာမွထ၏။ ဥကၠ႒ ဦးေရြႊေအးက က်ေနာ္တို႔ႏွင့္အတူ NDF ႐ုံးအဝထိ လိုက္လာ၏။
ပီကင္းတိုက္ပြဲတြင္ ရခဲ့သည့္ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ …. ဥကၠ႒ ဦးေရႊေအး၏ ေျခလွမ္းက ေထာ့နဲ႔ ….၊ ေထာ့နဲ႔ႏွင့္ …။
(ဤေဆာင္းပါး ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မအားလပ္သည့္ၾကားမွ ေျဖၾကားေပးသည့္ ဖယ္ခံုၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ခြန္မားကိုဘန္းကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါသည္။)
mizzima မွရယူေဖၚျပသည္။
Monday, November 30, 2009
Sunday, November 29, 2009
လူ၊ ေခတ္၊ စနစ္ ေျပာင္းဖို႔လိုတဲ့ ဒို႔တိုင္းျပည္ အပိုင္း (၁)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္မွဴးေက်ာ္ေက်ာ္ခိုင္
စစ္အာဏာရွင္အိုႀကီးတစ္စုက (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေပးမည္ဆို၍ အခ်ိဳ႕အဖဲြ႔အစည္းမ်ား၊ ကယ္တင္ရွင္္ ႏိုင္ငံေရးသူရဲေကာင္းမ်ားႏွင့္ အခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားသည္ “ရင္ထဲတြင္ ကုလားမီးနင္းပဲြ လွည့္လည္ေနသကဲ့သို႔” ရင္ခုန္ လႈပ္ရွားေနၾကေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ေမာင္ေမာင္ေခၚရင္ “ဗ်ာ” လို႔ လက္ညိႇဳးေထာင္မယ့္သူမ်ားလည္း ရွိေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နအဖ စစ္အာဏာရွင္အို တစ္စုကလည္း တိတ္တခိုး ပီတိျဖစ္ေနၾကပါ၏။ “ဘုန္းႀကီးရူးႏွင့္ ေလွလူး” ေတြ႔ၾကေတာ့မွာပင္။ တကယ္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြ ၀င္ပါမည္ဆိုသည္မွာ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္သန္းေရႊ အလိုက် ေရးဆဲြထားေသာ ဖဲြ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳပါသည္ဟု ဆိုလိုျခင္းပင္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေရြးေကာက္ပဲြ ၀င္မည့္သူမ်ားသည္ စစ္အာဏာရွင္အိုတစ္စု ႏွင့္အတူ ရွင္းလင္းသုတ္သင္ပစ္သင့္သည့္ သူမ်ားသာ ျဖစ္ေခ်သည္။
၎တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ၾကည့္လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားထက္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာလိုမႈ အလြယ္ တကူ ေနရာအာဏာ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ သုံးသပ္ႏိုင္ ရျခင္းမွာလည္း အေၾကာင္းရွိသည္။ ျပည္သူ လူထုႀကီးတစ္ရပ္လုံးက လက္မခံႏိုင္ေသာ နအဖ၏ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဤကိစၥကို အရင္ေျဖရွင္း ၾကရဦးမည္ ျဖစ္၏။
တခ်ဳိ႕ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက ဆင္ေျခဆင္လက္ ေပးသည့္စကားမ်ား ရွိၾကသည္မွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကို ေပးတာယူ၍ လိုင္းပူးသတ္မည္၊ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲယူမည္ ဟူ၍ ေတြးေခၚေနျခင္းသည္ “ငါးစာကိုသာျမင္၍ ငါးမွ်ားခ်ိတ္” မျမင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဤအကြက္က္ို စစ္အာဏာရွင္မ်ားက ႀကိဳတင္ျမင္ထားၿပီး အစစ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္သလို အဆင့္ဆင့္ ကာကြယ္တားဆီးမႈ စီမံခ်က္မ်ားက ခ်ထားၿပီး ျဖစ္ေပသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ အနာဂတ္၏ေခါင္းေဆာင္ လုပ္လိုသူမ်ားသည္ အျမင္အေတြးတိမ္၍မရပါ။ အမ်ားေယာင္လို႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္း မသိ၍ မျဖစ္။ ဘသားယိမ္းလိုက္ ေရာယိမ္းလိုက္၊ ေတာင္ေလလာ ေျမာက္ကိုယိမ္း၊ ေျမာက္ေလလာ ေတာင္ကိုယိမ္း ယိမ္းေန ၍လည္း မရႏိုင္။ နအဖက လမ္းျပေျမပုံဆို လမ္းျပေျမပုံၾကသည္။ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆို လိုက္ဥပေဒၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ (၂၀၁၀) ဆိုျပန္ေတာ့ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို သတိမရေတာ့။ နအဖ အာ႐ုံလႊဲသမွ် လိုက္ပါေနၾကသည္။ နအဖက တခုခု လုပ္မွသာ ေနာက္မွလိုက္ မေကာင္းေျပာသည္။ အခ်ဳိ႕ ေဖာ္လံဖား စခန္းသြားၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစ ထုတ္ျပကာ ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေခ်။ ထိုသူမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂါတ္ကို မည္သို႔ ေကာင္းမြန္ တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါအံ့နည္း။
ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားသည္ ဥာဏ္ပညာ အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စုံရမည္ မဟုတ္ပါလား။ ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္ေတြးတတ္ေသာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိူင္စြမ္းရွိရမည္၊ တိက်ခိုင္မာေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္တို႔ ရွိရမည္ မဟုတ္ပါလား။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ ေအးခ်မ္းသာယာေရး ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေပၚေပါက္ထြန္းကားေရးအတြက္မွာ ဤဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကိစၥက ပို၍အေရးႀကီးပါသည္။ ယခု နအဖ၏ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒမွာ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္သန္းေရႊတစ္ဦးတည္း အလိုက် ေရးဆြဲခဲ့ေသာ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျဖစ္သည့္အျပင္ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံး၏ စစ္မွန္ေသာ ဆႏၵသေဘာထားမ်ား မပါ၀င္ခဲ့ေပ။ ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာထား အႀကံဉာဏ္မ်ား ရယူေတာင္းခံျခင္း၊ ေကာင္းစြာရွင္းလင္းတင္ျပျခင္း၊ ျပန္လည္ခ်ျပျခင္း၊ လိုအပ္သလို ျပည္သူ႕ ဆႏၵႏွင့္အညီ ဒီမိုကေရစီနည္းက်က် ေရးသားျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္းမ်ားကိုလည္း ေကာင္းမြန္စြာ မေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကေပ။ မည္သူမွ အေၾကအလည္ ေဆြးေႏြးခြင့္ မရသည့္အျပင္ ဥပေဒမ်ားထုတ္ျပန္ကာ ၿခိမ္းေျခာက္ခံၾကရေသးသည္။
မဆလေခတ္က စစ္အာဏာရွင္ ဘိုးေအႀကီး ဦးေန၀င္း လက္ထက္ကမွ ျပည္သူလူထု ထံသို႔ ခ်ျပကာ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ျပည္သူလူထုဆႏၵခံယူပြဲ (၃) ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့ေသးသည္။ ယခုမူ ေျပးေျပးလႊားလႊား ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို စစ္အာဏာရွင္ဗိုလ္သန္းေရႊ အလိုက် အတည္ျပဳခဲ့သည့္ အျပင္ ေပၚေပၚထင္ထင္ပင္ တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံးသို႔ လိမ္ညာခဲ့ၾက သည္။ လူသိန္းခ်ီ ေသဆုံးၿပီး အဆုံးစြန္ ဘ၀ပ်က္၍ ဒုကၡႀကီးအသြယ္သြယ္ကို ခံစားေနရေသာ နာဂစ္မုန္တိုင္းခံ ဒုကၡသည္မ်ား (ျပည္သူျပည္သားမ်ား) ကိုပင္ အေရးမစိုက္အားပဲ ၎ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအတြက္ ဗိုလ္သန္းေရႊႏွင့္ ဇနီးကိုယ္တိုင္က အလြန္အရွက္မဲ့စြာ မဲေပး အတည္ျပဳ ခဲ့ၾကေသးသည္။
ဤမွ် သိကၡာမဲ့ေသာ စစ္အာဏာရွင္အိုႀကီး၏ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ အက်ဳိးကို အမွန္တကယ္ လိုလားသူတိုင္း လက္ခံ၍ မရႏိုင္။ သို႔ျဖစ္၍ ေရြးေကာက္ပြဲ (၂၀၁၀) ထက္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကိစၥအား ပိုမိုအေလးထား ေဆာင္ရြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရမည္ သာျဖစ္သည္။
ျပည္သူခ်စ္ေသာ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္ျဖစ္ေစလိုသည့္ တပ္မေတာ္သား အစစ္အမွန္တို႔ အေနႏွင့္ ဤအေျခအေနကို အမွန္အတိုင္း သေဘာေပါက္ေစခ်င္ သည္။ စစ္အာဏာရွင္ အိုႀကီး တစ္စုသည္၎၊ ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာထားအမွန္မ်ား မပါေသာ ၎တို႔၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒသည္၎၊ နအဖ၏ ေရြးေကာက္ပြဲ (၂၀၁၀) သည္၎၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ပါ၀င္မည့္သူမ်ား (ယခုထိ သိရဆဲသူမ်ား) ဥပမာ… ေက်ာင္းသားမဟုတ္ေသာေက်ာင္းသား ေအးလြင္လို သူမ်ားသည္၎၊ တိုင္းျပည္ကို အမွန္တကယ္ ေအးခ်မ္းသာယာ တိုးတက္ေစခ်င္လွ်င္ လက္ခံ၍မရေၾကာင္း သိျမင္ၾကရေပမည္။
စစ္သားျဖစ္၍ စစ္အာဏာရွင္အိုတစ္စုဘက္သို႔ ဘက္လိုက္ စဥ္းစား၍ မရစေကာင္း။ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑၌ တပ္မေတာ္ပါ၀င္သည္ဆို၍ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူ ရမည့္ အေျခအေန လံုး၀ မဟုတ္ေပ။ စစ္အာဏာရွင္အိုၾကီးမ်ားက သူတို႕အကိ်ဳးအတြက္သာဆိုလွ်င္ ေအးလြင္လို ပုတ္သင္ညိဳ ဆိတ္ေဂြးစိကိုပင္ အေလးျပဳခိုင္းေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား၊၊
ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံး၏ အသက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံး၏ ဆႏၵ သေဘာထား ပါ၀င္ထင္ဟပ္ရသည္။ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံး ဆိုရာ၌လည္း တပ္မေတာ္သားမ်ားနွင့္ ျပည္သူ႕ ၀န္ထမ္းမ်ား၊ မိသားစု၀င္ ေဆြမ်ဳိး မိတ္သဂၤဟမ်ား အပါအဝင္ ေက်းဇူးရွင္အစစ္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူျပည္သား အားလုံးကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္၏။
ဤမွ် အေရးပါေသာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို စစ္အာဏာရွင္အိုႀကီးမ်ားက သူတို႔ႏွင့္ မိသားစုမ်ား၏ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား၊ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ မ်ားကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ အလို႔ငွာ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုႀကီး၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ လဲလွယ္၍ ေရးဆြဲထားျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ႐ုံးစာေရးနည္း (Staff Duty) အရ ဥပေဒစာလုံးမ်ား တန္ဆာဆင္ေရးသားထားေစကာမူ အႏွစ္သာရမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ စစ္အာဏာရွင္အိုတစ္စု၏ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားႏွင့္ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္မ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရန္ မ်ဳိးဆက္သစ္ တပ္မေတာ္သားမ်ားသို႔ ပညာသားပါပါ တာ၀န္ေပးေခါင္းခံခိုင္းလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုးေဖာက္စဥ္းစား သိျမင္ ခံစားလိုက္ပါက တပ္မေတာ္သားအေပါင္းသည္ ဤအခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ျမင္ရေပမည္။
အပိုင္း (၂)ကို မနက္ျဖန္ ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။
ဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွရယူတင္ဆက္သည္။
စစ္အာဏာရွင္အိုႀကီးတစ္စုက (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေပးမည္ဆို၍ အခ်ိဳ႕အဖဲြ႔အစည္းမ်ား၊ ကယ္တင္ရွင္္ ႏိုင္ငံေရးသူရဲေကာင္းမ်ားႏွင့္ အခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားသည္ “ရင္ထဲတြင္ ကုလားမီးနင္းပဲြ လွည့္လည္ေနသကဲ့သို႔” ရင္ခုန္ လႈပ္ရွားေနၾကေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ေမာင္ေမာင္ေခၚရင္ “ဗ်ာ” လို႔ လက္ညိႇဳးေထာင္မယ့္သူမ်ားလည္း ရွိေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နအဖ စစ္အာဏာရွင္အို တစ္စုကလည္း တိတ္တခိုး ပီတိျဖစ္ေနၾကပါ၏။ “ဘုန္းႀကီးရူးႏွင့္ ေလွလူး” ေတြ႔ၾကေတာ့မွာပင္။ တကယ္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြ ၀င္ပါမည္ဆိုသည္မွာ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္သန္းေရႊ အလိုက် ေရးဆဲြထားေသာ ဖဲြ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳပါသည္ဟု ဆိုလိုျခင္းပင္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေရြးေကာက္ပဲြ ၀င္မည့္သူမ်ားသည္ စစ္အာဏာရွင္အိုတစ္စု ႏွင့္အတူ ရွင္းလင္းသုတ္သင္ပစ္သင့္သည့္ သူမ်ားသာ ျဖစ္ေခ်သည္။
၎တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ၾကည့္လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားထက္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာလိုမႈ အလြယ္ တကူ ေနရာအာဏာ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ သုံးသပ္ႏိုင္ ရျခင္းမွာလည္း အေၾကာင္းရွိသည္။ ျပည္သူ လူထုႀကီးတစ္ရပ္လုံးက လက္မခံႏိုင္ေသာ နအဖ၏ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဤကိစၥကို အရင္ေျဖရွင္း ၾကရဦးမည္ ျဖစ္၏။
တခ်ဳိ႕ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက ဆင္ေျခဆင္လက္ ေပးသည့္စကားမ်ား ရွိၾကသည္မွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကို ေပးတာယူ၍ လိုင္းပူးသတ္မည္၊ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲယူမည္ ဟူ၍ ေတြးေခၚေနျခင္းသည္ “ငါးစာကိုသာျမင္၍ ငါးမွ်ားခ်ိတ္” မျမင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဤအကြက္က္ို စစ္အာဏာရွင္မ်ားက ႀကိဳတင္ျမင္ထားၿပီး အစစ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္သလို အဆင့္ဆင့္ ကာကြယ္တားဆီးမႈ စီမံခ်က္မ်ားက ခ်ထားၿပီး ျဖစ္ေပသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ အနာဂတ္၏ေခါင္းေဆာင္ လုပ္လိုသူမ်ားသည္ အျမင္အေတြးတိမ္၍မရပါ။ အမ်ားေယာင္လို႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္း မသိ၍ မျဖစ္။ ဘသားယိမ္းလိုက္ ေရာယိမ္းလိုက္၊ ေတာင္ေလလာ ေျမာက္ကိုယိမ္း၊ ေျမာက္ေလလာ ေတာင္ကိုယိမ္း ယိမ္းေန ၍လည္း မရႏိုင္။ နအဖက လမ္းျပေျမပုံဆို လမ္းျပေျမပုံၾကသည္။ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆို လိုက္ဥပေဒၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ (၂၀၁၀) ဆိုျပန္ေတာ့ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို သတိမရေတာ့။ နအဖ အာ႐ုံလႊဲသမွ် လိုက္ပါေနၾကသည္။ နအဖက တခုခု လုပ္မွသာ ေနာက္မွလိုက္ မေကာင္းေျပာသည္။ အခ်ဳိ႕ ေဖာ္လံဖား စခန္းသြားၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစ ထုတ္ျပကာ ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိၾကေခ်။ ထိုသူမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂါတ္ကို မည္သို႔ ေကာင္းမြန္ တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါအံ့နည္း။
ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားသည္ ဥာဏ္ပညာ အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စုံရမည္ မဟုတ္ပါလား။ ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္ေတြးတတ္ေသာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိူင္စြမ္းရွိရမည္၊ တိက်ခိုင္မာေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္တို႔ ရွိရမည္ မဟုတ္ပါလား။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ ေအးခ်မ္းသာယာေရး ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေပၚေပါက္ထြန္းကားေရးအတြက္မွာ ဤဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကိစၥက ပို၍အေရးႀကီးပါသည္။ ယခု နအဖ၏ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒမွာ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္သန္းေရႊတစ္ဦးတည္း အလိုက် ေရးဆြဲခဲ့ေသာ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျဖစ္သည့္အျပင္ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံး၏ စစ္မွန္ေသာ ဆႏၵသေဘာထားမ်ား မပါ၀င္ခဲ့ေပ။ ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာထား အႀကံဉာဏ္မ်ား ရယူေတာင္းခံျခင္း၊ ေကာင္းစြာရွင္းလင္းတင္ျပျခင္း၊ ျပန္လည္ခ်ျပျခင္း၊ လိုအပ္သလို ျပည္သူ႕ ဆႏၵႏွင့္အညီ ဒီမိုကေရစီနည္းက်က် ေရးသားျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္းမ်ားကိုလည္း ေကာင္းမြန္စြာ မေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကေပ။ မည္သူမွ အေၾကအလည္ ေဆြးေႏြးခြင့္ မရသည့္အျပင္ ဥပေဒမ်ားထုတ္ျပန္ကာ ၿခိမ္းေျခာက္ခံၾကရေသးသည္။
မဆလေခတ္က စစ္အာဏာရွင္ ဘိုးေအႀကီး ဦးေန၀င္း လက္ထက္ကမွ ျပည္သူလူထု ထံသို႔ ခ်ျပကာ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ျပည္သူလူထုဆႏၵခံယူပြဲ (၃) ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့ေသးသည္။ ယခုမူ ေျပးေျပးလႊားလႊား ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို စစ္အာဏာရွင္ဗိုလ္သန္းေရႊ အလိုက် အတည္ျပဳခဲ့သည့္ အျပင္ ေပၚေပၚထင္ထင္ပင္ တိုင္းျပည္တစ္ခုလုံးသို႔ လိမ္ညာခဲ့ၾက သည္။ လူသိန္းခ်ီ ေသဆုံးၿပီး အဆုံးစြန္ ဘ၀ပ်က္၍ ဒုကၡႀကီးအသြယ္သြယ္ကို ခံစားေနရေသာ နာဂစ္မုန္တိုင္းခံ ဒုကၡသည္မ်ား (ျပည္သူျပည္သားမ်ား) ကိုပင္ အေရးမစိုက္အားပဲ ၎ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအတြက္ ဗိုလ္သန္းေရႊႏွင့္ ဇနီးကိုယ္တိုင္က အလြန္အရွက္မဲ့စြာ မဲေပး အတည္ျပဳ ခဲ့ၾကေသးသည္။
ဤမွ် သိကၡာမဲ့ေသာ စစ္အာဏာရွင္အိုႀကီး၏ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု၏ အက်ဳိးကို အမွန္တကယ္ လိုလားသူတိုင္း လက္ခံ၍ မရႏိုင္။ သို႔ျဖစ္၍ ေရြးေကာက္ပြဲ (၂၀၁၀) ထက္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကိစၥအား ပိုမိုအေလးထား ေဆာင္ရြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကရမည္ သာျဖစ္သည္။
ျပည္သူခ်စ္ေသာ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္ျဖစ္ေစလိုသည့္ တပ္မေတာ္သား အစစ္အမွန္တို႔ အေနႏွင့္ ဤအေျခအေနကို အမွန္အတိုင္း သေဘာေပါက္ေစခ်င္ သည္။ စစ္အာဏာရွင္ အိုႀကီး တစ္စုသည္၎၊ ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာထားအမွန္မ်ား မပါေသာ ၎တို႔၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒသည္၎၊ နအဖ၏ ေရြးေကာက္ပြဲ (၂၀၁၀) သည္၎၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ပါ၀င္မည့္သူမ်ား (ယခုထိ သိရဆဲသူမ်ား) ဥပမာ… ေက်ာင္းသားမဟုတ္ေသာေက်ာင္းသား ေအးလြင္လို သူမ်ားသည္၎၊ တိုင္းျပည္ကို အမွန္တကယ္ ေအးခ်မ္းသာယာ တိုးတက္ေစခ်င္လွ်င္ လက္ခံ၍မရေၾကာင္း သိျမင္ၾကရေပမည္။
စစ္သားျဖစ္၍ စစ္အာဏာရွင္အိုတစ္စုဘက္သို႔ ဘက္လိုက္ စဥ္းစား၍ မရစေကာင္း။ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑၌ တပ္မေတာ္ပါ၀င္သည္ဆို၍ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူ ရမည့္ အေျခအေန လံုး၀ မဟုတ္ေပ။ စစ္အာဏာရွင္အိုၾကီးမ်ားက သူတို႕အကိ်ဳးအတြက္သာဆိုလွ်င္ ေအးလြင္လို ပုတ္သင္ညိဳ ဆိတ္ေဂြးစိကိုပင္ အေလးျပဳခိုင္းေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား၊၊
ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံး၏ အသက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လုံး၏ ဆႏၵ သေဘာထား ပါ၀င္ထင္ဟပ္ရသည္။ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံး ဆိုရာ၌လည္း တပ္မေတာ္သားမ်ားနွင့္ ျပည္သူ႕ ၀န္ထမ္းမ်ား၊ မိသားစု၀င္ ေဆြမ်ဳိး မိတ္သဂၤဟမ်ား အပါအဝင္ ေက်းဇူးရွင္အစစ္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူျပည္သား အားလုံးကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္၏။
ဤမွ် အေရးပါေသာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒကို စစ္အာဏာရွင္အိုႀကီးမ်ားက သူတို႔ႏွင့္ မိသားစုမ်ား၏ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား၊ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ မ်ားကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ အလို႔ငွာ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုႀကီး၏ အက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ လဲလွယ္၍ ေရးဆြဲထားျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ႐ုံးစာေရးနည္း (Staff Duty) အရ ဥပေဒစာလုံးမ်ား တန္ဆာဆင္ေရးသားထားေစကာမူ အႏွစ္သာရမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ စစ္အာဏာရွင္အိုတစ္စု၏ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားႏွင့္ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္မ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရန္ မ်ဳိးဆက္သစ္ တပ္မေတာ္သားမ်ားသို႔ ပညာသားပါပါ တာ၀န္ေပးေခါင္းခံခိုင္းလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုးေဖာက္စဥ္းစား သိျမင္ ခံစားလိုက္ပါက တပ္မေတာ္သားအေပါင္းသည္ ဤအခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ျမင္ရေပမည္။
အပိုင္း (၂)ကို မနက္ျဖန္ ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။
ဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွရယူတင္ဆက္သည္။
ျမန္မာေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ လူကုန္ကူးမႈကြန္ယက္
ဒီသတင္းေလးကုိ အီးေမးမွ တဆင့္ေပးပုိ ့လာေသာ စစ္ျငမ္းခ်မ္းအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။
စစ္ၿငိမ္းခ်မ္း။ ၂၈ ႏိုဝဘၤာလ ၂၀၀၉
စစ္အစိုးရလက္ထက္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ တရားမဝင္ လာေရာက္လုပ္ ကိုင္ေနရေသာ ျမန္မာအလုပ္သမ်ားအား လူကယ္ရီမ်ား၊ ထိုင္းဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဒီေကဘီေအတို႔ ပူးေပါင္း၍ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
ယခင္က အလုပ္သမားမ်ားအိမ္ျပန္ရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာလူကယ္ရီမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး လိုင္းကားမ်ား ျဖင့္ ျပန္လာေလ့႐ိွ၍ ဒီေကဘီေအဂိတ္အေရာက္တြင္ တစ္ေယာက္ ၁၂၀၀ဘတ္မွ ၁၅၀၀ ဘတ္ေပး ေဆာင္ရေလ့႐ိွသည္။ ယခုလ တြင္ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡတစ္မ်ိဳးထပ္မံေတြ႕ႀကဳံရျပန္သည္။
ႏိုဝဘၤာလ ၁၃ ရက္ေန႕တြင္ လိုင္းကားျဖင့္ အိမ္ျပန္လာၾကေသာ ျမန္မာအလုပ္သမား ၄၂ ေယာက္ကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အနီး နခြန္စဝမ္ လဝကမွ ဖမ္းဆီးၿပီး တေယာက္လွ်င္ ၁၂၀၀ ဘတ္ေတာင္းယူခဲ့သည္။ မေပးႏိုင္သူမ်ားကို ၄၅ ရက္ ေထာင္ခ်မည္ဟု ၾကားသိရသည္။ ေငြေပးႏိုင္၍ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ခံရ သူမ်ားသည္ ဒီေကဘီေအ တြင္လည္း ၁၂၀၀ သို႕မဟုတ္ ၁၅၀၀ ထပ္မံေပးေဆာင္ရျပန္သည္။ အဆိုပါ ကိစၥကို စုံစမ္းရာ မြန္အမ်ိဳးသား မီးေလာင္ဆိုသူႏွင့္ ထိုင္းလဝကမွ ၃ ပြင့္အဆင့္႐ိွ ဖုေကာင္ စုံကိရတ္တို႕ ပူးေပါင္း စားကြက္ထြင္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသူ ျမန္မာအလုပ္သမားတစ္ဦးမွ ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎အလုပ္သမားမွာ ထုိင္းႏွင့္ ျမန္မာ အစိုးရပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္လွ်က္႐ိွေသာ ယာယီပတ္စပို႕ကို လုပ္ရန္ အယုံအၾကည္ မ႐ိွသျဖင့္ အိမ္အျပန္တြင္ ယခုလိုႀကဳံေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။
၂၈ရက္ေန႕တြင္ အဆိုပါ နခြန္စဝမ္ လဝကမွ ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕သို႔လာေရာက္ၿပီး ျမန္မာ ဘက္ျခမ္းမွ လူကယ္ရီမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံရန္ႀကိဳးစားေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ၎တို႕လမ္းတဝက္တြင္ ဖမ္းဆီးျခင္း မျပဳေစလိုလွ်င္ တစ္ေယာက္ ၅၀၀ ဘတ္ ေပးေစလိုေၾကာင္း လာေရာက္ညိႇႏိႈင္းသည္ဟု သိရသည္။ သို႔ေသာ္ လူကယ္ရီမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံႏိုင္ျခင္း႐ိွမ႐ိွကိုမူစုံစမ္းဆဲျဖစ္သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္ တရားမဝင္အလုပ္သမားမ်ားအေရးကို လစ္လ်ဴ႐ႈထားသျဖင့္ ယခုလို အႏိုင္က်င့္ခံေနရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
စစ္ၿငိမ္းခ်မ္း။ ၂၈ ႏိုဝဘၤာလ ၂၀၀၉
စစ္အစိုးရလက္ထက္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ တရားမဝင္ လာေရာက္လုပ္ ကိုင္ေနရေသာ ျမန္မာအလုပ္သမ်ားအား လူကယ္ရီမ်ား၊ ထိုင္းဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဒီေကဘီေအတို႔ ပူးေပါင္း၍ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
ယခင္က အလုပ္သမားမ်ားအိမ္ျပန္ရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာလူကယ္ရီမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး လိုင္းကားမ်ား ျဖင့္ ျပန္လာေလ့႐ိွ၍ ဒီေကဘီေအဂိတ္အေရာက္တြင္ တစ္ေယာက္ ၁၂၀၀ဘတ္မွ ၁၅၀၀ ဘတ္ေပး ေဆာင္ရေလ့႐ိွသည္။ ယခုလ တြင္ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡတစ္မ်ိဳးထပ္မံေတြ႕ႀကဳံရျပန္သည္။
ႏိုဝဘၤာလ ၁၃ ရက္ေန႕တြင္ လိုင္းကားျဖင့္ အိမ္ျပန္လာၾကေသာ ျမန္မာအလုပ္သမား ၄၂ ေယာက္ကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အနီး နခြန္စဝမ္ လဝကမွ ဖမ္းဆီးၿပီး တေယာက္လွ်င္ ၁၂၀၀ ဘတ္ေတာင္းယူခဲ့သည္။ မေပးႏိုင္သူမ်ားကို ၄၅ ရက္ ေထာင္ခ်မည္ဟု ၾကားသိရသည္။ ေငြေပးႏိုင္၍ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ခံရ သူမ်ားသည္ ဒီေကဘီေအ တြင္လည္း ၁၂၀၀ သို႕မဟုတ္ ၁၅၀၀ ထပ္မံေပးေဆာင္ရျပန္သည္။ အဆိုပါ ကိစၥကို စုံစမ္းရာ မြန္အမ်ိဳးသား မီးေလာင္ဆိုသူႏွင့္ ထိုင္းလဝကမွ ၃ ပြင့္အဆင့္႐ိွ ဖုေကာင္ စုံကိရတ္တို႕ ပူးေပါင္း စားကြက္ထြင္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသူ ျမန္မာအလုပ္သမားတစ္ဦးမွ ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎အလုပ္သမားမွာ ထုိင္းႏွင့္ ျမန္မာ အစိုးရပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္လွ်က္႐ိွေသာ ယာယီပတ္စပို႕ကို လုပ္ရန္ အယုံအၾကည္ မ႐ိွသျဖင့္ အိမ္အျပန္တြင္ ယခုလိုႀကဳံေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။
၂၈ရက္ေန႕တြင္ အဆိုပါ နခြန္စဝမ္ လဝကမွ ဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕သို႔လာေရာက္ၿပီး ျမန္မာ ဘက္ျခမ္းမွ လူကယ္ရီမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံရန္ႀကိဳးစားေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ၎တို႕လမ္းတဝက္တြင္ ဖမ္းဆီးျခင္း မျပဳေစလိုလွ်င္ တစ္ေယာက္ ၅၀၀ ဘတ္ ေပးေစလိုေၾကာင္း လာေရာက္ညိႇႏိႈင္းသည္ဟု သိရသည္။ သို႔ေသာ္ လူကယ္ရီမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံႏိုင္ျခင္း႐ိွမ႐ိွကိုမူစုံစမ္းဆဲျဖစ္သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္ တရားမဝင္အလုပ္သမားမ်ားအေရးကို လစ္လ်ဴ႐ႈထားသျဖင့္ ယခုလို အႏိုင္က်င့္ခံေနရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
Saturday, November 28, 2009
ဖါးကပ္တုိက္ပဲြ - အပိုင္း (၂)
ေဆာင္းပါးရွင္ - မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္
စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီသည္ (ကစုိ) ေရာက္ျပီး အျငိမ့္ငွားသည္။ ထုိအျငိမ့္အဖဲြ႔ကုိ (ဖါးကပ္) သုိ႔ေခၚခဲ့ကာ ရန္သူကုိ (ဖါးကပ္) သုိ႔ျမဴဆြယ္၍ က်ံဳးသြင္းရန္ စီစဥ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္းသည္ စစ္ဆင္ေရး စီမံခ်က္အတုိင္း (ညာမေရာ) မွတဆင့္ (ဖါးကပ္)သုိ႔ ည (၉)နာရီတြင္ ေရာက္ရွိသြား ေတာ့သည္။
တပ္ခဲြမ်ားအား သတ္မွတ္ထားသည့္ေနရာ၌ ေနရာယူျခင္း၊ လက္နက္ႀကီးမ်ား ပစ္လမ္းေၾကာင္း ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊ ကတုတ္က်င္း တူးျခင္း၊ ပစ္ပုိင္နယ္ ရွာေဖြ သတ္မွတ္ျခင္း၊ သတ္ကြင္းမ်ား ေရြးခ်ယ္ျခင္း စသည္တို႔ကို ခံစစ္စီမံခ်က္အတိုင္း စနစ္တက် ျပင္ဆင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ တပ္ခဲြရွိ ရဲေဘာ္ မ်ားအား တစ္ဝက္ပဲြၾကည့္ေစၿပီး တစ္ဝက္ကို ကင္းခ်ရန္ ညြန္ၾကားလုိက္သည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ငွားလာေသာ အျငိမ့္အဖဲြ႔သည္ (ဖါးကပ္) ရြာ၌ စတင္ ကျပလ်ွက္ရွိသည္။ ဆုိင္းသံ၊ ဗံုသံကတညံညံ၊ ရယ္သံက တေဝါေဝါ၊ မင္းသမီး သီခ်င္းသံက တလြင္လြင္၊ ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့ ညအခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါ ေတာ့သည္။
“ငေပြး ဂေယာင္ နီလာေတာ့ ခုေလာက္ဆုိ မင္းသမီးေတြနဲ႔ လံုးေနေရာေပါ့၊ ဒီီေကာင္ေတြကုိ အရွင္ဖမ္းမယ္။ မနက္ဆုိရင္ အတံုးအ႐ုံး အိပ္ကုန္ပါျပီ၊”—လုိ႔ ရန္သူ႔တပ္ရင္းမွဴးက ယူဆေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ စီမံခ်က္သာ မရွိခဲ့ရင္၊ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္ အရ ဒီအတုိင္းဘဲ ျဖစ္မွာပါ။
နံနက္ (၉းဝဝ) နာရီထုိးပါျပီ။ ရန္သူစစ္ေၾကာင္းသည္ အာသာငမ္းငမ္း ထိုးေကၽြးထားေသာ အစာကို လာဟပ္ပါေတာ့သည္။
“ဒက္၊ ဒက္၊ ဒက္၊ ဒံုး၊ ဂ်ိမ္း၊ ဂြမ္း”— ဟူေသာ လက္နက္ငယ္၊ လက္နက္ၾကီးမ်ိဳးစံု အသံမ်ားသည္ (ဖါးကပ္) ရြာကုိ အ႐ုပ္ဆုိး၊ အက်ည္းတန္ သြားေစေတာ့ သည္။ ရန္သူသည္ ခပ္စိတ္စိတ္ ရင္ေဘာင္တန္း ပစ္ရင္း၊ ေအာ္ရင္း ခ်ီတက္လာသည္။ မိမိတုိ႔သည္ က်ည္ေရာက္၊ လူေရာက္စနစ္အရ မပစ္ေသးဘဲ ရန္သူအား အနီးကပ္ ပစ္ခြင့္ရတဲ့ အကြာအေ၀းအထိ အပိုင္ပစ္ႏိုင္ေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းျဖင့္ တိတိက်က် လုိက္နာလုပ္ေဆာင္သည္။ (က်ည္တစ္ေတာင့္၊ ရန္သူတစ္ေယာက္)၊ မူအရ ပစ္ပုိင္နယ္ (၂၅) ကိုက္ ရန္သူမ်ား အေရာက္၊ မိမိတပ္ခဲြ၊ တပ္စု(၁)၊ တပ္စိတ္ (၁) မွ တပ္စိတ္မွဴးတပ္ၾကပ္ (မူးမူး) ေခၚ (ေကာ့နား) ၏ အမ္ဂ်ီ (၄၂) စက္လတ္ စတင္လွဳပ္ရွားလုိက္သည္နွင့္ တျပိဳင္နက္ တပ္စု (၁) တစ္စုလံုး၏ ေသနတ္မ်ား လွဳပ္ရွား ပစ္ခတ္ၾကပါေတာ့သည္။
ရင္ေဘာင္တန္း ခ်ီတက္လာသည့္ ရန္သူ (၈) ေယာက္၊ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲက်ကုန္ေတာ့သည္။ အနည္းငယ္ ျငီးျငဴယံုမွွအပ၊ မၾကာခင္ပင္ အသက္ထြက္ ကုန္ၾကေတာ့သည္။ မိမိတုိ႔၏ က်ည္ေရာက္ လူေရာက္ စီမံခ်က္ေၾကာင့္ ေသနတ္သံ စတင္ထြက္္သည္နွင့္ ဝါရင့္စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္ ရန္သူ႔လက္နက္ (၈) လက္ကုိ သြားေရာက္ေကာက္ယူလုိက္ျပီး ျဖစ္သည္။ ရန္သူ႕ထံမွ (၉) မမ ဘေရာင္္နင္ ပစၥတုိ (၂) လက္၊ ကါဘုိင္ (၁) လက္၊ ဂ်ီ (၃)၊ ဂ်ီ (၄) – (၅) လက္ စုစုေပါင္း လက္နက္ (၈) လက္ သိမ္းပုိက္ရရွိလိုက္သည္။ တုိက္ပဲြကာလ (၁၅) မိနစ္သာ ၾကာလုိက္သည္။
“ေလာကြားမွ တာဖ အသံေကာင္းလား” စစ္ေၾကာင္းမွဴးမွ မိမိအားေခၚေနသည္။
“တာဖ မွ ေလာကြား၊ အသံ ၅” မိမိျပန္ေျဖသည္။
“အေျခအေနသတင္းပုိ႔”
“ေသနတ္ (၈) လက္ဘဲ ရေသးတယ္၊ ရန္သူ႔ျငီးသံၾကားေနရတယ္” လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္သတင္းပို႔လိုက္ပါသည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴးက “အေကာင္းဆံုးဆက္လုပ္” --- ရန္ညြန္ၾကားလုိက္သည္။
အဆိုပါ ဆက္သြယ္ေရး စကားလုံး ေ၀ါဟာရအရ ေလာကြားသည္ စစ္ေၾကာင္းမွဴး စကားေျပာစက္ အမည္ျဖစ္ၿပီး တာဖ သည္ မိမိ၏စကားေျပာစက္အမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အသံ (၅) သည္ စက္အသံ အတုိးအက်ယ္အဆင့္ႏွင့္ ၾကည္လင္ျပတ္သား၊ ရွင္းလင္းမႈကို ေျဖၾကားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ရန္သူ၏ ေရွ႕ေျပးတပ္စု ေျခမွဳန္းခံလုိက္ရျပီးေနာက္ မိမိတုိ႔နွင့္ထိေတြ႔မႈျဖစ္ေနေသာ တပ္ရင္းမွ၄င္း၊ (ေဖြးေထာရူ) ရွိ ပိတ္ဆုိ႔ေရး ယူထားေသာ အျခားစစ္ေၾကာင္းမ်ားမွ (၈၁) မမ စိန္ေျပာင္း၊(၇၅) မမ ေနာက္ပြင့္ ရိုင္ဖယ္၊ (၆ဝ) မမ စိန္ေျပာင္း စသည့္ လက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ အျပင္းအထန္ ပံုေအာ ပစ္ခတ္လ်ွက္ရွိသျဖင့္ မိမိတုိ႔ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး မဲေမွာင္ေနေတာ့သည္။
တပ္ခဲြ႐ုံမွ ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ တပ္ၾကပ္ပုခ်ိဳ (ဝမ္းခါ) (ကက္ဘလူးတုိက္ပဲြတြင္က်ဆံုး)၊ ရဲေဘာ္ ေအာင္ပ၊ ရဲေဘာ္အယ္မြီး၊ ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္ဦးတုိ႔သည္ ကတုတ္က်င္းထဲ၌ ရန္သူတက္လာမည္ကုိ သဲသဲမဲမဲၾကည့္ေနသည္။ ပစ္ပုိင္နယ္ (၂၅) ကုိက္ေရာက္မွ ပစ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။
ရန္သူသည္ မိမိတုိ႔ စကားေျပာစက္သံကုိလည္း ၾကားျဖတ္ နားေထာင္ေလ့ရွိတတ္ေၾကာင္း သိရွိထားသျဖင့္ ရန္သူအား လွည့္စားရန္ လုိအပ္လာျပီျဖစ္ပါသည္။
“ေလာကြားမွတာဖ၊ ရန္သူ႔လက္နက္ၾကီး ပစ္ခတ္မွဳ သတင္းပုိ႔” စတင္ အသံေပးလိုက္သည္။
“တာဖ မွ ေလာကြား၊ (အလြန္တည္ျငိမ္ ေအးခ်မ္းေသာေလသံျဖင့္) ရန္သူ႔လက္နက္ၾကီး ပစ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ညံ့တယ္ဗ်၊ ဘယ္နုိင္ငံမွာ သင္တန္းသြားတက္ထားတယ္ မသိဘူး၊ ပစ္ရာတျခား၊ ရွရာတျခား ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒီအတုိင္းသာ ဆက္ပစ္ေနရင္၊ ဗမာတျပည္လံုးကုိေရာင္းျပီး ပစ္တာေတာင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ထိမွာမဟုတ္ဘူး” ဟု ဆြေပးလိုက္သည္။
အမွန္မွာ မိမိတပ္ခဲြမွ စစ္သည္တစ္ဦး၊ တပ္ခဲြ (၅) မွ စစ္သည္တစ္ဦးစီ ဒဏ္ရာအသီးသီးရထားသည္။ မိမိ ရန္သူကုိ လွည့္စားေနမွန္း စစ္ေၾကာင္းမွဴးက သိေနသျဖင့္-
“ဒါဆုိဘယ္ေလာက္ကြာလဲ”-လုိ႔ေမးလုိက္ရာ-
“ကုိက္(၅ဝဝ) ေလာက္ကြာတယ္” ဟု က်ဥ္လမ္းေၾကာင္းလႊဲ ေျပာလိုက္သည္။
ၾကားျဖတ္နားေထာင္ေနေသာ ရန္သူ႔ ဗ်ဴဟာမွဴးသည္ ၄င္းတုိ႔၏ လက္နက္ၾကီးမ်ားကုိ အေနာက္ဘက္ကုိက္ (၅ဝဝ) သုိ႔ ေရြ႔ခုိင္းလုိက္ေတာ့သည္။
“အံုး၊ ဒုိင္း၊ ဂ်ိမ္း၊ ဂြမ္း”
“ေလာကြား မွ တာဖ၊ အေျခအေနဘယ္လုိလဲ”
“တာဖ မွ ေလာကြား၊ (အလြန္ရွဳပ္ေထြး၊ ေယာက္ယက္ခပ္ေနသည့္ ပံုစံျဖင့္) “အေျခအေန မေကာင္းဘူး၊ ထိပ္ေပၚတည့္တည့္ဘဲ”—ဟုေျဖလုိက္သည္နွင့္ -
ရန္သူဗ်ဴဟာမွဴးမွ “အဲဒီေနရာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ပံုတင္ထားကြ၊ အတဲြလုိက္ပစ္၊ (၃) စကၠန္႔တလံုးပစ္”—ဟု ညြန္ၾကားသံကုိ မိမိတုိ႔ၾကားျဖတ္စက္မွ ၾကားေနရသည္။ ရန္သူ႔လက္နက္ၾကီးက်ည္မ်ား မိမိတုိ႔ေနာက္ဘက္ ကုိက္(၅ဝဝ) ခန္႔ ေက်ာ္သြားၿပီး ေပါက္ကဲြေနသည္ကုိ မိမိနွင့္ စစ္ေၾကာင္းမွဴးတုိ႔ ျပံဳးၾကည့္ေနေၾကာင္း ရန္သူ႔ဗ်ဴဟာမွဴး ျမင္ခဲ့ပါမူ ရင္နာလို႔ မဆုံး ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။
ရန္သူ႔လက္နက္ၾကီး အႏၱရာယ္ ကင္းေဝးသြားသည္နွင့္ ဒဏ္ရာျဖင့္ ညီွးညူေနေသာရန္သူအား ေခ်ာ့ျမဴ သိမ္းသြင္း ေခၚယူရန္၊ ရန္သူနွင့္အနီးကပ္ (၁ဝ) ကုိက္သုိ႔ ခ်ည္းကပ္သြားေတာ့သည္။
“ေဟ့ ရဲေဘာ္၊ ဒုိ႔ဆီလာခဲ့” ရန္ ေခၚလုိက္သည္။
“ကြ်န္ေတာ္လာလုိ႔ မရဘူး၊ ေျခေထာက္မွာဒဏ္ရာ ရထားတယ္”
“ဒါဆုိ မင္းေသနတ္ ေရွ႕ခ်ထား” ဟု ေျပာေျပာဆုိဆုိ မိမိ ကာဘုိင္ေသနတ္အား ၄င္းထံ ခ်ိန္ရြယ္ထားလုိက္သည္။ မိမိအား ရန္သူလွည့္စားေနတာလား၊ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လား -- ဆုိေသာသံသယျဖင့္ သတိၾကီးစြာထားျပီး ရန္သူကုိ ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္ေနသည္။
“ကြ်န္ေတာ့ေသနတ္မရွိေတာ့ဘူး၊ အေဖၚေတြ ယူေျပးသြားျပီ” လို႔ ေျပာသည္။
အဆိုပါ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ ကင္းမဲ့စြာ ပစ္ထားခဲ့ၿပီး ေသနတ္ကိုေတာ့ လူထက္တန္ဖိုးထားသည့္ သတင္းအား စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရး လက္နက္တစ္ခုအျဖစ္ ထိေရာက္စြာ သုံးႏိုင္ပါသည္။ စစ္ေျမျပင္၌ ယခုလုိ ရန္သူနွင့္ အျပန္အလွန္ စကားေျပာခြင့္ရျပီးသည္နွင့္ ရန္သူကုိ မိမိတုိ႔ စည္း႐ုံး သိမ္းသြင္းႏိုင္ျပီး ျဖစ္သည္။
“ဒါဆုိ တြားတက္ခဲ့”--ရန္ ေအာ္ေျပာလုိက္သည္။
စစ္ေျမျပင္တစ္ခုလံုး ေခတၱ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေရွ႕ေျပးတပ္စု ေျခမွဳန္းခံလုိက္ရေၾကာင္း ရန္သူဗ်ဴဟာမွဴး သိေနသည္။ တခုခု ေဆာင္ရြက္လာမည္ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ဆဲြေန၍ မျဖစ္၊ တြားတက္ခဲ့ရန္ မိမိ ညြန္ၾကားခ်က္ကုိ နာခံလုိ႔ထင္သည္၊ ေရွ႕မွရန္သူ၏ လွဳပ္ရွားသံကုိ ၾကားလာသည္။ ေျမၾကီးနွင့္ ကုိယ္ခႏၱာ ပြတ္တုိတ္သံကုိ ၾကားေနရသည္၊ တစတစ နီးလာပါျပီ၊ မိမိကာဘုိင္ ေသနတ္အား ေသခ်ာစြာ ခ်ိန္ရြယ္ထားျပီး ၾကည့္လုိက္ရာ-
“အုိး၊ ေျခေထာက္မွာေသြးေတြ၊ ဒဏ္ရာ ရထားပါလား” အံ့ၾသစြာ သိလိုက္ရသည္။
အပိုင္း (၃) ကို ေနာက္အပတ္တြင္ ဆက္လက္တင္ျပသြားပါမည္။
ဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွရယူတင္ဆက္သည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီသည္ (ကစုိ) ေရာက္ျပီး အျငိမ့္ငွားသည္။ ထုိအျငိမ့္အဖဲြ႔ကုိ (ဖါးကပ္) သုိ႔ေခၚခဲ့ကာ ရန္သူကုိ (ဖါးကပ္) သုိ႔ျမဴဆြယ္၍ က်ံဳးသြင္းရန္ စီစဥ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔စစ္ေၾကာင္းသည္ စစ္ဆင္ေရး စီမံခ်က္အတုိင္း (ညာမေရာ) မွတဆင့္ (ဖါးကပ္)သုိ႔ ည (၉)နာရီတြင္ ေရာက္ရွိသြား ေတာ့သည္။
တပ္ခဲြမ်ားအား သတ္မွတ္ထားသည့္ေနရာ၌ ေနရာယူျခင္း၊ လက္နက္ႀကီးမ်ား ပစ္လမ္းေၾကာင္း ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊ ကတုတ္က်င္း တူးျခင္း၊ ပစ္ပုိင္နယ္ ရွာေဖြ သတ္မွတ္ျခင္း၊ သတ္ကြင္းမ်ား ေရြးခ်ယ္ျခင္း စသည္တို႔ကို ခံစစ္စီမံခ်က္အတိုင္း စနစ္တက် ျပင္ဆင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ တပ္ခဲြရွိ ရဲေဘာ္ မ်ားအား တစ္ဝက္ပဲြၾကည့္ေစၿပီး တစ္ဝက္ကို ကင္းခ်ရန္ ညြန္ၾကားလုိက္သည္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ငွားလာေသာ အျငိမ့္အဖဲြ႔သည္ (ဖါးကပ္) ရြာ၌ စတင္ ကျပလ်ွက္ရွိသည္။ ဆုိင္းသံ၊ ဗံုသံကတညံညံ၊ ရယ္သံက တေဝါေဝါ၊ မင္းသမီး သီခ်င္းသံက တလြင္လြင္၊ ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့ ညအခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါ ေတာ့သည္။
“ငေပြး ဂေယာင္ နီလာေတာ့ ခုေလာက္ဆုိ မင္းသမီးေတြနဲ႔ လံုးေနေရာေပါ့၊ ဒီီေကာင္ေတြကုိ အရွင္ဖမ္းမယ္။ မနက္ဆုိရင္ အတံုးအ႐ုံး အိပ္ကုန္ပါျပီ၊”—လုိ႔ ရန္သူ႔တပ္ရင္းမွဴးက ယူဆေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ စီမံခ်က္သာ မရွိခဲ့ရင္၊ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္ အရ ဒီအတုိင္းဘဲ ျဖစ္မွာပါ။
နံနက္ (၉းဝဝ) နာရီထုိးပါျပီ။ ရန္သူစစ္ေၾကာင္းသည္ အာသာငမ္းငမ္း ထိုးေကၽြးထားေသာ အစာကို လာဟပ္ပါေတာ့သည္။
“ဒက္၊ ဒက္၊ ဒက္၊ ဒံုး၊ ဂ်ိမ္း၊ ဂြမ္း”— ဟူေသာ လက္နက္ငယ္၊ လက္နက္ၾကီးမ်ိဳးစံု အသံမ်ားသည္ (ဖါးကပ္) ရြာကုိ အ႐ုပ္ဆုိး၊ အက်ည္းတန္ သြားေစေတာ့ သည္။ ရန္သူသည္ ခပ္စိတ္စိတ္ ရင္ေဘာင္တန္း ပစ္ရင္း၊ ေအာ္ရင္း ခ်ီတက္လာသည္။ မိမိတုိ႔သည္ က်ည္ေရာက္၊ လူေရာက္စနစ္အရ မပစ္ေသးဘဲ ရန္သူအား အနီးကပ္ ပစ္ခြင့္ရတဲ့ အကြာအေ၀းအထိ အပိုင္ပစ္ႏိုင္ေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းျဖင့္ တိတိက်က် လုိက္နာလုပ္ေဆာင္သည္။ (က်ည္တစ္ေတာင့္၊ ရန္သူတစ္ေယာက္)၊ မူအရ ပစ္ပုိင္နယ္ (၂၅) ကိုက္ ရန္သူမ်ား အေရာက္၊ မိမိတပ္ခဲြ၊ တပ္စု(၁)၊ တပ္စိတ္ (၁) မွ တပ္စိတ္မွဴးတပ္ၾကပ္ (မူးမူး) ေခၚ (ေကာ့နား) ၏ အမ္ဂ်ီ (၄၂) စက္လတ္ စတင္လွဳပ္ရွားလုိက္သည္နွင့္ တျပိဳင္နက္ တပ္စု (၁) တစ္စုလံုး၏ ေသနတ္မ်ား လွဳပ္ရွား ပစ္ခတ္ၾကပါေတာ့သည္။
ရင္ေဘာင္တန္း ခ်ီတက္လာသည့္ ရန္သူ (၈) ေယာက္၊ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲက်ကုန္ေတာ့သည္။ အနည္းငယ္ ျငီးျငဴယံုမွွအပ၊ မၾကာခင္ပင္ အသက္ထြက္ ကုန္ၾကေတာ့သည္။ မိမိတုိ႔၏ က်ည္ေရာက္ လူေရာက္ စီမံခ်က္ေၾကာင့္ ေသနတ္သံ စတင္ထြက္္သည္နွင့္ ဝါရင့္စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္ ရန္သူ႔လက္နက္ (၈) လက္ကုိ သြားေရာက္ေကာက္ယူလုိက္ျပီး ျဖစ္သည္။ ရန္သူ႕ထံမွ (၉) မမ ဘေရာင္္နင္ ပစၥတုိ (၂) လက္၊ ကါဘုိင္ (၁) လက္၊ ဂ်ီ (၃)၊ ဂ်ီ (၄) – (၅) လက္ စုစုေပါင္း လက္နက္ (၈) လက္ သိမ္းပုိက္ရရွိလိုက္သည္။ တုိက္ပဲြကာလ (၁၅) မိနစ္သာ ၾကာလုိက္သည္။
“ေလာကြားမွ တာဖ အသံေကာင္းလား” စစ္ေၾကာင္းမွဴးမွ မိမိအားေခၚေနသည္။
“တာဖ မွ ေလာကြား၊ အသံ ၅” မိမိျပန္ေျဖသည္။
“အေျခအေနသတင္းပုိ႔”
“ေသနတ္ (၈) လက္ဘဲ ရေသးတယ္၊ ရန္သူ႔ျငီးသံၾကားေနရတယ္” လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္သတင္းပို႔လိုက္ပါသည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴးက “အေကာင္းဆံုးဆက္လုပ္” --- ရန္ညြန္ၾကားလုိက္သည္။
အဆိုပါ ဆက္သြယ္ေရး စကားလုံး ေ၀ါဟာရအရ ေလာကြားသည္ စစ္ေၾကာင္းမွဴး စကားေျပာစက္ အမည္ျဖစ္ၿပီး တာဖ သည္ မိမိ၏စကားေျပာစက္အမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အသံ (၅) သည္ စက္အသံ အတုိးအက်ယ္အဆင့္ႏွင့္ ၾကည္လင္ျပတ္သား၊ ရွင္းလင္းမႈကို ေျဖၾကားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ရန္သူ၏ ေရွ႕ေျပးတပ္စု ေျခမွဳန္းခံလုိက္ရျပီးေနာက္ မိမိတုိ႔နွင့္ထိေတြ႔မႈျဖစ္ေနေသာ တပ္ရင္းမွ၄င္း၊ (ေဖြးေထာရူ) ရွိ ပိတ္ဆုိ႔ေရး ယူထားေသာ အျခားစစ္ေၾကာင္းမ်ားမွ (၈၁) မမ စိန္ေျပာင္း၊(၇၅) မမ ေနာက္ပြင့္ ရိုင္ဖယ္၊ (၆ဝ) မမ စိန္ေျပာင္း စသည့္ လက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ အျပင္းအထန္ ပံုေအာ ပစ္ခတ္လ်ွက္ရွိသျဖင့္ မိမိတုိ႔ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး မဲေမွာင္ေနေတာ့သည္။
တပ္ခဲြ႐ုံမွ ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ တပ္ၾကပ္ပုခ်ိဳ (ဝမ္းခါ) (ကက္ဘလူးတုိက္ပဲြတြင္က်ဆံုး)၊ ရဲေဘာ္ ေအာင္ပ၊ ရဲေဘာ္အယ္မြီး၊ ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္ဦးတုိ႔သည္ ကတုတ္က်င္းထဲ၌ ရန္သူတက္လာမည္ကုိ သဲသဲမဲမဲၾကည့္ေနသည္။ ပစ္ပုိင္နယ္ (၂၅) ကုိက္ေရာက္မွ ပစ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။
ရန္သူသည္ မိမိတုိ႔ စကားေျပာစက္သံကုိလည္း ၾကားျဖတ္ နားေထာင္ေလ့ရွိတတ္ေၾကာင္း သိရွိထားသျဖင့္ ရန္သူအား လွည့္စားရန္ လုိအပ္လာျပီျဖစ္ပါသည္။
“ေလာကြားမွတာဖ၊ ရန္သူ႔လက္နက္ၾကီး ပစ္ခတ္မွဳ သတင္းပုိ႔” စတင္ အသံေပးလိုက္သည္။
“တာဖ မွ ေလာကြား၊ (အလြန္တည္ျငိမ္ ေအးခ်မ္းေသာေလသံျဖင့္) ရန္သူ႔လက္နက္ၾကီး ပစ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ညံ့တယ္ဗ်၊ ဘယ္နုိင္ငံမွာ သင္တန္းသြားတက္ထားတယ္ မသိဘူး၊ ပစ္ရာတျခား၊ ရွရာတျခား ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒီအတုိင္းသာ ဆက္ပစ္ေနရင္၊ ဗမာတျပည္လံုးကုိေရာင္းျပီး ပစ္တာေတာင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ထိမွာမဟုတ္ဘူး” ဟု ဆြေပးလိုက္သည္။
အမွန္မွာ မိမိတပ္ခဲြမွ စစ္သည္တစ္ဦး၊ တပ္ခဲြ (၅) မွ စစ္သည္တစ္ဦးစီ ဒဏ္ရာအသီးသီးရထားသည္။ မိမိ ရန္သူကုိ လွည့္စားေနမွန္း စစ္ေၾကာင္းမွဴးက သိေနသျဖင့္-
“ဒါဆုိဘယ္ေလာက္ကြာလဲ”-လုိ႔ေမးလုိက္ရာ-
“ကုိက္(၅ဝဝ) ေလာက္ကြာတယ္” ဟု က်ဥ္လမ္းေၾကာင္းလႊဲ ေျပာလိုက္သည္။
ၾကားျဖတ္နားေထာင္ေနေသာ ရန္သူ႔ ဗ်ဴဟာမွဴးသည္ ၄င္းတုိ႔၏ လက္နက္ၾကီးမ်ားကုိ အေနာက္ဘက္ကုိက္ (၅ဝဝ) သုိ႔ ေရြ႔ခုိင္းလုိက္ေတာ့သည္။
“အံုး၊ ဒုိင္း၊ ဂ်ိမ္း၊ ဂြမ္း”
“ေလာကြား မွ တာဖ၊ အေျခအေနဘယ္လုိလဲ”
“တာဖ မွ ေလာကြား၊ (အလြန္ရွဳပ္ေထြး၊ ေယာက္ယက္ခပ္ေနသည့္ ပံုစံျဖင့္) “အေျခအေန မေကာင္းဘူး၊ ထိပ္ေပၚတည့္တည့္ဘဲ”—ဟုေျဖလုိက္သည္နွင့္ -
ရန္သူဗ်ဴဟာမွဴးမွ “အဲဒီေနရာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ပံုတင္ထားကြ၊ အတဲြလုိက္ပစ္၊ (၃) စကၠန္႔တလံုးပစ္”—ဟု ညြန္ၾကားသံကုိ မိမိတုိ႔ၾကားျဖတ္စက္မွ ၾကားေနရသည္။ ရန္သူ႔လက္နက္ၾကီးက်ည္မ်ား မိမိတုိ႔ေနာက္ဘက္ ကုိက္(၅ဝဝ) ခန္႔ ေက်ာ္သြားၿပီး ေပါက္ကဲြေနသည္ကုိ မိမိနွင့္ စစ္ေၾကာင္းမွဴးတုိ႔ ျပံဳးၾကည့္ေနေၾကာင္း ရန္သူ႔ဗ်ဴဟာမွဴး ျမင္ခဲ့ပါမူ ရင္နာလို႔ မဆုံး ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။
ရန္သူ႔လက္နက္ၾကီး အႏၱရာယ္ ကင္းေဝးသြားသည္နွင့္ ဒဏ္ရာျဖင့္ ညီွးညူေနေသာရန္သူအား ေခ်ာ့ျမဴ သိမ္းသြင္း ေခၚယူရန္၊ ရန္သူနွင့္အနီးကပ္ (၁ဝ) ကုိက္သုိ႔ ခ်ည္းကပ္သြားေတာ့သည္။
“ေဟ့ ရဲေဘာ္၊ ဒုိ႔ဆီလာခဲ့” ရန္ ေခၚလုိက္သည္။
“ကြ်န္ေတာ္လာလုိ႔ မရဘူး၊ ေျခေထာက္မွာဒဏ္ရာ ရထားတယ္”
“ဒါဆုိ မင္းေသနတ္ ေရွ႕ခ်ထား” ဟု ေျပာေျပာဆုိဆုိ မိမိ ကာဘုိင္ေသနတ္အား ၄င္းထံ ခ်ိန္ရြယ္ထားလုိက္သည္။ မိမိအား ရန္သူလွည့္စားေနတာလား၊ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လား -- ဆုိေသာသံသယျဖင့္ သတိၾကီးစြာထားျပီး ရန္သူကုိ ဂ႐ုတစိုက္ ၾကည့္ေနသည္။
“ကြ်န္ေတာ့ေသနတ္မရွိေတာ့ဘူး၊ အေဖၚေတြ ယူေျပးသြားျပီ” လို႔ ေျပာသည္။
အဆိုပါ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ ကင္းမဲ့စြာ ပစ္ထားခဲ့ၿပီး ေသနတ္ကိုေတာ့ လူထက္တန္ဖိုးထားသည့္ သတင္းအား စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရး လက္နက္တစ္ခုအျဖစ္ ထိေရာက္စြာ သုံးႏိုင္ပါသည္။ စစ္ေျမျပင္၌ ယခုလုိ ရန္သူနွင့္ အျပန္အလွန္ စကားေျပာခြင့္ရျပီးသည္နွင့္ ရန္သူကုိ မိမိတုိ႔ စည္း႐ုံး သိမ္းသြင္းႏိုင္ျပီး ျဖစ္သည္။
“ဒါဆုိ တြားတက္ခဲ့”--ရန္ ေအာ္ေျပာလုိက္သည္။
စစ္ေျမျပင္တစ္ခုလံုး ေခတၱ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေရွ႕ေျပးတပ္စု ေျခမွဳန္းခံလုိက္ရေၾကာင္း ရန္သူဗ်ဴဟာမွဴး သိေနသည္။ တခုခု ေဆာင္ရြက္လာမည္ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ဆဲြေန၍ မျဖစ္၊ တြားတက္ခဲ့ရန္ မိမိ ညြန္ၾကားခ်က္ကုိ နာခံလုိ႔ထင္သည္၊ ေရွ႕မွရန္သူ၏ လွဳပ္ရွားသံကုိ ၾကားလာသည္။ ေျမၾကီးနွင့္ ကုိယ္ခႏၱာ ပြတ္တုိတ္သံကုိ ၾကားေနရသည္၊ တစတစ နီးလာပါျပီ၊ မိမိကာဘုိင္ ေသနတ္အား ေသခ်ာစြာ ခ်ိန္ရြယ္ထားျပီး ၾကည့္လုိက္ရာ-
“အုိး၊ ေျခေထာက္မွာေသြးေတြ၊ ဒဏ္ရာ ရထားပါလား” အံ့ၾသစြာ သိလိုက္ရသည္။
အပိုင္း (၃) ကို ေနာက္အပတ္တြင္ ဆက္လက္တင္ျပသြားပါမည္။
ဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွရယူတင္ဆက္သည္။
Friday, November 27, 2009
စုန္လိုက္ဒႆန၏ အႏၱရယ္
ဖတ္လုိ ့ေကာင္းတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ပါ။
The voice 6-2, November 16.22, 2009 မွာပါတဲ့ ဆရာေမာင္စူးစမ္းရဲ ့ ေဆာင္းပါးတို ေလးကိုဖတ္ရပါတယ္၊ ဆရာ့ကိုစိတ္ဝင္စားသူတေယာက္လညး္ ျဖစ္ေနလို႔ပါ၊ မ.ဆ.လ ေခတ္မွာ ေဘာဂေဗဒ ဘာသာရပ္ကို စၿပီးသင္ယူခဲ့စဥ္ကပင္ ဆရာေမာင္စူးစမ္း ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီး သားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ အစြန္းထြက္တန္ဘိုးတုိ႔၊ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား ကုန္ထုတ္ဆက္ ဆံေရး ဆိုတဲ့ ေဝဟာရေတြကို ၾကားလိုက္ရင္ပဲ ေမာင္စူးစမ္းဆိုတဲ့ အမည္နာမကို ေျပးၿပီး ျမင္မိပါေတာ့တယ္။ ဆရာသည္ ဆိုရွယ္လစ္ေဘာဂေဗဒဘာသာရပ္မွာေတာ့ ပါရဂူတဦးပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း မ.ဆ.လ ေခတ္တေခတ္လံုးဆရာရဲ ့စာေတြ ဆရာ့ ရဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြါးေရး သေဘာတရားေတြကို ေက်ာင္း သားေတြ ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဆရာသည္ တခ်ိန္က ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဗဟိုလ္ေကာ္မတီတဦး ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္လို႔ လည္းသိခဲ့ရပါတယ္၊ ဗ.က.ပ ရဲ႔ မူဝါဒလမ္းစဥ္အေပၚမွာ သေဘာထားကြဲလြဲလို႔လား၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ အေပၚမွာ အျမင္မၾကည္လင္လို႔လား ဆိုတာေတာ့ မသိပါ။ ဗ.က.ပ က ထြက္ၿပီး မ.ဆ.လ ကို ကူးေျပာင္း လိုက္တာကိုေတာ့ သိပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဗ.က.ပ ၊ မ.ဆ.လ တို႔နဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီး သေဘာတရားေရာ လက္ေတြ႔ပါ ကြ်မး္က်င္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဝါရင့္ ဆရာ ႀကီး ျဖစ္လို႔လည္း ေလးစားမိပါ တယ္။
ဒီဘက္ေခတ္ေရာက္ေတာ့လည္း ဆရာသည္ နိုင္ငံေရးကို အစြဲအလမ္းႀကီးတဲ့ နိုင္ငံေရး သမားႀကီးတေယာက္ျဖစ္ေနသလား ေတာ့ မေျပာတက္ပါ၊ အင္အယ္ဒီမွာ လူႀကီးတေယာက္ ျဖစ္ေန တာကိုလည္း ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္၊ အခု ဆရာသည္ အင္အယ္ဒီနဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံေရးမ်ဳိး ရွိမရွိဆို တာ မသိပါ၊ န.အ.ဖ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ တရားဝင္ထုတ္ေဝေနတဲ့ စာေစာင္ေတြ၊ ဂ်ာနယ္ ေတြ ထဲမွာေတာ့ ဆရာ့စာေတြကို ဆက္လက္ၿပီးေတြ႔ေနရျပန္ပါၿပီ၊ ကမၻာ့စီးပြါးေရး ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚမႈ႔ ေတြနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး အေတြးအေခၚရႈ႔ေဒါင့္၊ ေဘာဂေဗဒရႈ႔ေဒါင့္တို႔မွ ဆရာ့ေရးသားတင္ျပခ်က္ ေတြကိုလည္း ယေန႔ အထိ က်ေနာ္တို႔ တန္ဖိုးထား ေလ့လာေနရတုံးပါ၊ ဆရာ့ကို ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြါးေရး ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ႀကီးတဦး အေနနဲ႔ ေလးစားလွ်က္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္လို သာမန္စာ ဖတ္တတ္သူတဦးအေနနဲ႔ ဆရာ့စာေရးပံုေရးနည္းေတြ၊ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းေတြနဲ႔၊ ျမန္မာမႈ႔ျပဳ ထားတဲ့ ေဝါဟာရေတြက ခက္ လြန္း နက္လြန္းလို႔ နားမလည္တာေတြမ်ားတဲ့ အတြက္ ကိုယ့္ရဲ႔ ၫ့ံဖ်င္းမႈကိုပဲ အျပစ္တင္မိေနပါ ေတာ့ တယ္၊ ဆရာသည္ ျမန္မာစာေရးတဲ့ ေနရာမွာ ဆရာေတာ္ သွ်င္ဥကၠဌ ကဲ့သို႔ပင္ ပညာရွင္ပီပီသသ နက္ရိႈင္းစြာေရးႏိႈင္တဲ့အတြက္ ေလးစားရပါေသးတယ္၊ နားမလည္တာကေတာ့ စာဖတ္သူေတြရဲ႔ ၫံ့ဖ်င္းမႈပါပဲ။
ဆရာရဲ႔ နိုင္ငံေရးသမားခံယူမႈ႔ မခံယူမႈ႔နဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီး ဆရာ့စာကိုလည္း ဖတ္မိဘူးပါတယ္၊ဒါက ဆရာ့အပိုင္းပါ၊ သို႔ေသာ္ ဆရာ ေရးတဲ့ ဒီမိုကေရစီ သည္ အထက္ကလာမည္ ဆိုတာမ်ဳိး၊ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ရုပ္ေျပာင္းပြိဳင့္ဆိုတဲ့ စာေတြ ကိုဖတ္ရျပန္ေတာ့လည္း ဆရာ သည္ နုိင္ငံ ေရးနယ္ထဲမွ နိမိတ္ပံုေဆာင္ ဆရာႀကီးတဦးျဖစ္ေနပါေသးလားလို႔ နားလည္မိျပန္ပါ တယ္။ ဒီမိုကေရစီသည္ အထက္ကပဲလာမည္လို႔ ဆရာေရး တံုးက လည္း က်ေနာ္က ဒီမိုကေရစီ သည္ ဒီမိုကေရစီရွိတဲ့ ေနရာ ကပဲလာႏႈိုင္တယ္လို႔ ျပန္ၿပီးေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။ အခုလည္း ေရြးေကာက္ ပြဲႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာ ေျမာက္ရုပ္ေျပာင္းပြိဳင့္ဆိုတဲ့ စာတမ္း ကို ဖတ္ရျပန္ပါၿပီ၊ အဲဒီ့အထဲက နုိင္ငံေရးႏွင့္ ဒီပလိုေမစီ ”ေခါင္းတြဲႏွင့္ေနာက္တြဲ” ဆိုတာေတြကို ႀကိဳက္ပါတယ္၊ ဘဝင္မက်တာ က ”ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး အနာဂတ္တြင္ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီက႑၊ သမိုင္းက႑၊ မဟာေခါင္းေဆာင္တို႔၏ က႑သည္ ကုန္ဆံုးၿပီ၊ ေပၚ မည့္ ျမန္မာ့ နိုင္ငံေရး ပံုသ႑န္သည္ (လမ္းၫြန္ဒီမိုကေရစီ)တြင္ အင္စတီက်ဴးရွင္း (တပ္မေတာ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္) တို႔က အဆံုးအျဖတ္ေပးေသာ က႑ျဖစ္ တည္ လာ မည္” ဆိုသည့္ ဆရာ့ေဟာကိန္းျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေမာင္စူးစမ္းက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အနာဂတ္တြင္ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီက႑၊ သမိုင္းက႑၊ မဟာေခါင္းေဆာင္တို႔၏ က႑သည္ ကုန္ဆံုးၿပီလို႔ဆိုလိုက္ ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘယ္လိုနားလည္ ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ကမၻာႀကီးမွာ မည္သည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ မဆို အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီက႑ ကုန္ဆံုးတယ္လို႔ ရွိဘူးပါသလား၊ ဆရာေျပာသလိုဆိုရင္ ဗမာျပည္မွာေတြးေခၚပညာရွင္ေတြ မေပၚ ေပါက္ႏႈိင္ေတာ့ဘူးလား၊ မိမိကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ နုိင္ငံနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းေရး အတြက္ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္စဥ္း စားဖို႔ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလား၊ လူတိုင္းမွာ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚ ခြင့္နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေဖၚထုတ္ ခြင့္ဆိုတာ မရွိရေတာ့ဘူးလား၊ ကမၻာ့ဒႆန ပညာသမိုင္းမွာ ေဆာ့ခရစ္တီး၊ ပေလတို၊ အရစၥတိုတယ္၊ ေဟဂယ္ တို႔မွအစ ဒါဝင္၊ ေဖါရီးယား၊ စိန္႔ဆိုင္ မြန္၊ ကား(လ္)မာ့က္(စ္)၊ နစ္ေရွးတို႔အပါအဝင္ ယၡဳေခတ္ေအာ္စကာ အီကာစိုတို႔အထိ လြတ္လပ္စြာ ေပၚထြန္း လာခဲ့ၾကတဲ့ အိုင္ဒီ လို ဂ်စ္ႀကီး ေတြပင္ မဟုတ္ပါလား၊ ဆရာ့အေျပာအရဆိုရင္ အနာဂတ္ ျမန္မာ့ နိုင္ငံေရးမွာ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီက႑သည္ န.အ.ဖ က စိတ္တုိင္းက်ေရြးေကာက္ပြဲမွ ျဖစ္ေပၚလာ မည့္ (တပ္မေတာ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္)ကသာ ေပၚေပါက္လာရမည္၊ အျခားမည္သည့္ ေနရာကမွ ျဖစ္ထြန္းခြင့္ မရွိလို႔ျဖစ္ ေနပါေရာ့လား၊ ဆရာက ဦးေႏွာက္ မဲ့ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အျဖစ္ပံုေဖၚခ်င္ ဟန္ ရွိေန ပါေပါ့လား။
ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးအနာဂတ္မွာ သမိုင္းက႑လည္းကုန္ဆံုးၿပီလို႔ ဆရာကဆိုျပန္ပါတယ္၊ ဘယ္သမိုင္းက႑ကို ဆရာကဆို လို တာလဲ၊ ကြန္ျမဴနစ္သမိုင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်ိန္ဆိုတာ နဲ႔ေတာ့ ေရာၿပီး မေျပာသင့္ပါဘူး၊ လူ႔သမိုင္းက႑ဆိုတာ လူေတြနဲ႔မကိုက္ညီ ေတာ့လို႔ ခ်ဳပ္ဆံုးမႈ႔ေတြရွိၾကေပမယ့္ လူေတြနဲ႔ ကိုက္ ညီမယ့္ သမုိင္းက႑သစ္ေတြက ေပၚလာရစၿမဲပါ၊ အေဟာင္းအေဟာင္း ေတြကို ျပဳျပင္ရင္း အသစ္အသစ္ေတြကို ဖန္တီးေနၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္သည္ပင္လွ်င္ သမိုင္းမဟုတ္ပါလား။ ျမန္မာနိုင္ငံမွာလည္း ျမန္မာ့လူအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ သမိုင္းကိုျမန္မာေတြ ဖန္တီးေနၾကမွာပါ၊ စစ္တပ္ကဦးစီးထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကသာ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ဖန္တီးခြင့္ရွိတယ္ လို႔ေတာ့ ျမန္မာ့ သမိုင္းကို စစ္တပ္ထံ ”ဝ” ကြက္မအပ္သင့္ပါဘူး။
ေနာက္တခ်က္က မဟာေခါင္းေဆာင္တို႔ရဲ႔ က႑လည္း ကုန္ဆံုးသြားၿပီလား၊ေခတ္ေဟာင္းက အယူအဆအတိုင္း နိုင္သူက သမိုင္းဝင္၊ရႈံးသူက သမုိင္း က်ဥ္ဆိုတာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္သင့္ပါဘူး၊ လူ႔သမုိင္းမွာရႈံးသည္ျဖစ္ေစ နိုင္သည္ျဖစ္ေစ လူသားအက်ဳိး အတြက္ အမွန္တရားဘက္မွ ရပ္တန္႔ ခဲ့သူေတြရဲ႔ သမိုင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမည္ မဟုတ္ပါဘူး၊ တို႔ေတာင္းတဲ့ ကာလေလး တခုကို ၾကည့္ၿပီး မဟာေခါင္းေဆာင္တို႔ရဲ႔ က႑သည္ ကုန္ ဆံုးသြားၿပီ ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ ကေတာ့ ရိုင္းလြန္း တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္၊ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားရဲ႔ က႑သည္ အေၾကာင္းမမည္ အရာမ ေရာက္ ဘဲ ရပ္တန္းက ရပ္သြားၿပီ၊ စစ္တပ္က ဖန္တီးမယ့္ လမ္းစဥ္အတိုင္းလိုက္ဖို႔သာ ျဖစ္ေတာ့သည္လို႔ ဆရာက မွတ္ခ်က္ခ် လိုက္တာပဲ၊ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ လည္း လူေတြပါပဲ၊ လူေတြ႔သည္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္ေရး ေနၾကတာပါ၊ အေတြးအေခၚ၊ အယူ အဆ၊ လမ္းစဥ္ေတြ နဲ႔ အတူ သမိုင္းမွတ္ခ်က္ေတြ အေပးခံ ေနၾကရတာပါ။ အခန္းက႑သည္ ၿပီးဆံုးသြားသည္ဟု မရွိ ခဲ့ပါဘူး။
ဆရာေမာင္စူးစမ္းသည္ပင္လွ်င္ ဗ.က.ပ ဗဟိုလ္ေကာ္မီတီအခန္းက႑မွ မ.ဆ.လ ပါတီကို အလုပ္အေကြ်းျပဳခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အင္အယ္ဒီ ဗဟိုလ္မွာ ဆရာ့ကိုေတြ႔ရျပန္တယ္၊ ေဟာအခု န.အ.ဖ ေခတ္ စာေရးဆရာႀကီး ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္၊ ဆရာ့က႑ေတြက အေျပာင္းအလဲ ေတြပဲမဟုတ္ ပါလား ၿပီးဆုံးသြားးျခင္း၊ ကုန္ဆံုးသြားျခင္းမ်ဳိးေတာ့ ဆရာ မေသမျခင္း မျဖစ္တန္ရာပါ ဘူး၊ ထို႔နည္းအတူပဲေပါ့ မဟာေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႔ က႑ သည္ သူတို႔လႈပ္ရွားေနသ၍ ၿပီးဆံုး မသြားပါဘူး။
ေပၚမည့္ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး ပံုသ႑ာန္သည္ (တပ္မေတာ္ႏွင့္လႊတ္ေတာ္) တို႔က အဆံုးအျဖတ္ ေပးေသာ က႑ျဖစ္တည္လာ မည္လို႔ ဆရာကေဟာကိန္း ထုတ္လုိက္တယ္၊ ဒါေတြကေတာ့ ဆရာေျပာမွခ်ည္းမဟုတ္ပါဘူး၊
အရပ္ထဲမွာလည္းေျပာေနၾကတာပါပဲ၊ ျပည္တြင္းေရာျပည္ပမွာပါ အတုိက္အခံေတြရဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ႔ေတြက န.အ.ဖ ကိုထိထိေရာက္ ေရာက္ မသက္ေရာက္ခဲ့ေသးဘူး ဆိုတာ လူတိုင္းသိေနၾကတာပါပဲ၊ ၉၀ ခုႏွစ္က တရားဝင္ေရြးေကာက္ပြဲ (ကမၻာကလည္း အသိ အမွတ္ျပဳ) မွာ တရားဝင္အနုိင္ရရွိခဲ့တဲ့ အင္အယ္ဒီပါတီကို အာဏာမလႊဲ၊ အသိမအမွတ္ေတာင္ မျပဳပဲ ႏွိပ္ကြတ္ေနခဲ့တာ ဘယ္ သူ က ဘာမ်ားတက္ႏိႈင္ၾကလို႔လဲ၊ ျပည္တြင္းကလည္း မတက္ႏႈိင္ ျပည္ပကလည္း မကူညီနဲ႔ ေရစံုေမ်ာခဲ့ရတဲ့အေျခအေနကို အတုိက္အခံေတြဘက္က လည္း ဘာမွ မလုပ္နိုင္ဘူးဆိုေတာ့ န.အ.ဖ ကခင္းတဲ့လမ္းကို ေလွ်ာက္ဖို႔မွ အပ အျခားမရွိဘူးဆိုတဲ့ အေျဖကို ဆိုက္ေနၿပီဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္း ေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ အခ်က္ပါ၊ ဆရာကေဟာကိန္းထုတ္မွ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ျမန္မာ့အေျခအေနသည္ အင္ဒိုနီးရွားတို႔လို ထိုင္းတို႔လို စစ္အာဏာရွင္စံနစ္မွ ဒီမိုကေရစီသို႔ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္း သြားေအာင္ ပင္ မနည္းလုပ္ယူၾကရအံုးမွာပါ။
ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ အၿမဲလိုလိုပတ္သက္ေနသၫ့္ အေမရိကန္ပင္လွ်င္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ ေလာက္ ဆက္စပ္ခဲ့အၿပီးမွာ စစ္အစိုးရ ကိုပဲ ျပန္လည္အာရုံက် လာတယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္၊ စစ္ေအးတိုက္ပြဲက ကမၻာမွာၿပီးသြားတယ္ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာက မၿပီးေသးပါ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးမလဲဆိုတာလည္း မသိႏႈိင္ေသးပါ၊ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ အေမရိကန္အေနနဲ႔ သူနဲ႔ အက်ိဳးတူ ရပ္တည္မယ့္ အစိုးရမ်ဳိးျဖစ္ေစခ်င္မွာပဲ ဆိုတာလည္း ထၫ့္တြက္ၾကရမွာပါ၊ အက်ဳိးဆက္ေတြ အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္လည္း ေလွ်ာေလွ်ာလ်ဴလ်ဴ ျဖစ္သြား ႏိႈင္ပါတယ္၊ ဆရာေျပာတဲ့ စစ္အစိုးရဦးစီး တဲ့ လႊတ္ေတာ္သည္လည္း ရုပ္ေျပာင္းပြိဳင့္တခုျဖစ္မယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ဒီလိုမ်ဳိးအေျခအေနေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေတြးေခၚမႈ႔သေဘာတရားေတြက ဦးေဆာင္ေနခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီအေတြး အေခၚေတြသည္ အၿမဲ ထာ ဝရ တရားေသက် မေနနႈိင္ပါဘူး၊ အေတြးအေခၚအသစ္ေတြ ရွိေနၾကၿပီ၊ ေပၚေပါက္ဆဲ၊ ေပၚေပါက္ လာၾကဦးမည္ဆိုတာ ဓမၼတာပါ၊ ဆရာေျပာသလို အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီသည္ ဘယ္ေတာ့မွမၿပီးဆံုးပါ။ မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔ရဲ႔ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီ လမ္းသစ္ ေတြကို ေဖါက္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းသင့္ပါတယ္၊ လမ္းၫႊန္သင့္ပါတယ္၊ ျဖစ္တည္မႈ႔ေရစီး ေၾကာင္း အတိုင္း စုန္လိုက္ခိုင္း ၿပီး ေရမနစ္ေအာင္ ေရကူးေနၾကဖို႔ ေျပာနိုင္တာေလာက္ေတာ့ လူတိုင္းေပါ့လို႔ ေျပာၾကားရင္း။…။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာေမာင္စူးစမ္းခင္ဗ်ား။…။
ဦးဖိုးသာေအာင္--၂၃၊ ၁၁၊ ၀၉။
ေခတ္ျပိဳင္ေဆြးေႏြးခန္းမွ
The voice 6-2, November 16.22, 2009 မွာပါတဲ့ ဆရာေမာင္စူးစမ္းရဲ ့ ေဆာင္းပါးတို ေလးကိုဖတ္ရပါတယ္၊ ဆရာ့ကိုစိတ္ဝင္စားသူတေယာက္လညး္ ျဖစ္ေနလို႔ပါ၊ မ.ဆ.လ ေခတ္မွာ ေဘာဂေဗဒ ဘာသာရပ္ကို စၿပီးသင္ယူခဲ့စဥ္ကပင္ ဆရာေမာင္စူးစမ္း ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီး သားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ အစြန္းထြက္တန္ဘိုးတုိ႔၊ ကုန္ထုတ္စြမ္းအား ကုန္ထုတ္ဆက္ ဆံေရး ဆိုတဲ့ ေဝဟာရေတြကို ၾကားလိုက္ရင္ပဲ ေမာင္စူးစမ္းဆိုတဲ့ အမည္နာမကို ေျပးၿပီး ျမင္မိပါေတာ့တယ္။ ဆရာသည္ ဆိုရွယ္လစ္ေဘာဂေဗဒဘာသာရပ္မွာေတာ့ ပါရဂူတဦးပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း မ.ဆ.လ ေခတ္တေခတ္လံုးဆရာရဲ ့စာေတြ ဆရာ့ ရဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြါးေရး သေဘာတရားေတြကို ေက်ာင္း သားေတြ ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဆရာသည္ တခ်ိန္က ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဗဟိုလ္ေကာ္မတီတဦး ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္လို႔ လည္းသိခဲ့ရပါတယ္၊ ဗ.က.ပ ရဲ႔ မူဝါဒလမ္းစဥ္အေပၚမွာ သေဘာထားကြဲလြဲလို႔လား၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ အေပၚမွာ အျမင္မၾကည္လင္လို႔လား ဆိုတာေတာ့ မသိပါ။ ဗ.က.ပ က ထြက္ၿပီး မ.ဆ.လ ကို ကူးေျပာင္း လိုက္တာကိုေတာ့ သိပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဗ.က.ပ ၊ မ.ဆ.လ တို႔နဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီး သေဘာတရားေရာ လက္ေတြ႔ပါ ကြ်မး္က်င္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဝါရင့္ ဆရာ ႀကီး ျဖစ္လို႔လည္း ေလးစားမိပါ တယ္။
ဒီဘက္ေခတ္ေရာက္ေတာ့လည္း ဆရာသည္ နိုင္ငံေရးကို အစြဲအလမ္းႀကီးတဲ့ နိုင္ငံေရး သမားႀကီးတေယာက္ျဖစ္ေနသလား ေတာ့ မေျပာတက္ပါ၊ အင္အယ္ဒီမွာ လူႀကီးတေယာက္ ျဖစ္ေန တာကိုလည္း ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္၊ အခု ဆရာသည္ အင္အယ္ဒီနဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ဆံေရးမ်ဳိး ရွိမရွိဆို တာ မသိပါ၊ န.အ.ဖ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ တရားဝင္ထုတ္ေဝေနတဲ့ စာေစာင္ေတြ၊ ဂ်ာနယ္ ေတြ ထဲမွာေတာ့ ဆရာ့စာေတြကို ဆက္လက္ၿပီးေတြ႔ေနရျပန္ပါၿပီ၊ ကမၻာ့စီးပြါးေရး ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚမႈ႔ ေတြနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး အေတြးအေခၚရႈ႔ေဒါင့္၊ ေဘာဂေဗဒရႈ႔ေဒါင့္တို႔မွ ဆရာ့ေရးသားတင္ျပခ်က္ ေတြကိုလည္း ယေန႔ အထိ က်ေနာ္တို႔ တန္ဖိုးထား ေလ့လာေနရတုံးပါ၊ ဆရာ့ကို ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြါးေရး ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ႀကီးတဦး အေနနဲ႔ ေလးစားလွ်က္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္လို သာမန္စာ ဖတ္တတ္သူတဦးအေနနဲ႔ ဆရာ့စာေရးပံုေရးနည္းေတြ၊ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းေတြနဲ႔၊ ျမန္မာမႈ႔ျပဳ ထားတဲ့ ေဝါဟာရေတြက ခက္ လြန္း နက္လြန္းလို႔ နားမလည္တာေတြမ်ားတဲ့ အတြက္ ကိုယ့္ရဲ႔ ၫ့ံဖ်င္းမႈကိုပဲ အျပစ္တင္မိေနပါ ေတာ့ တယ္၊ ဆရာသည္ ျမန္မာစာေရးတဲ့ ေနရာမွာ ဆရာေတာ္ သွ်င္ဥကၠဌ ကဲ့သို႔ပင္ ပညာရွင္ပီပီသသ နက္ရိႈင္းစြာေရးႏိႈင္တဲ့အတြက္ ေလးစားရပါေသးတယ္၊ နားမလည္တာကေတာ့ စာဖတ္သူေတြရဲ႔ ၫံ့ဖ်င္းမႈပါပဲ။
ဆရာရဲ႔ နိုင္ငံေရးသမားခံယူမႈ႔ မခံယူမႈ႔နဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီး ဆရာ့စာကိုလည္း ဖတ္မိဘူးပါတယ္၊ဒါက ဆရာ့အပိုင္းပါ၊ သို႔ေသာ္ ဆရာ ေရးတဲ့ ဒီမိုကေရစီ သည္ အထက္ကလာမည္ ဆိုတာမ်ဳိး၊ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ရုပ္ေျပာင္းပြိဳင့္ဆိုတဲ့ စာေတြ ကိုဖတ္ရျပန္ေတာ့လည္း ဆရာ သည္ နုိင္ငံ ေရးနယ္ထဲမွ နိမိတ္ပံုေဆာင္ ဆရာႀကီးတဦးျဖစ္ေနပါေသးလားလို႔ နားလည္မိျပန္ပါ တယ္။ ဒီမိုကေရစီသည္ အထက္ကပဲလာမည္လို႔ ဆရာေရး တံုးက လည္း က်ေနာ္က ဒီမိုကေရစီ သည္ ဒီမိုကေရစီရွိတဲ့ ေနရာ ကပဲလာႏႈိုင္တယ္လို႔ ျပန္ၿပီးေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။ အခုလည္း ေရြးေကာက္ ပြဲႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာ ေျမာက္ရုပ္ေျပာင္းပြိဳင့္ဆိုတဲ့ စာတမ္း ကို ဖတ္ရျပန္ပါၿပီ၊ အဲဒီ့အထဲက နုိင္ငံေရးႏွင့္ ဒီပလိုေမစီ ”ေခါင္းတြဲႏွင့္ေနာက္တြဲ” ဆိုတာေတြကို ႀကိဳက္ပါတယ္၊ ဘဝင္မက်တာ က ”ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး အနာဂတ္တြင္ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီက႑၊ သမိုင္းက႑၊ မဟာေခါင္းေဆာင္တို႔၏ က႑သည္ ကုန္ဆံုးၿပီ၊ ေပၚ မည့္ ျမန္မာ့ နိုင္ငံေရး ပံုသ႑န္သည္ (လမ္းၫြန္ဒီမိုကေရစီ)တြင္ အင္စတီက်ဴးရွင္း (တပ္မေတာ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္) တို႔က အဆံုးအျဖတ္ေပးေသာ က႑ျဖစ္ တည္ လာ မည္” ဆိုသည့္ ဆရာ့ေဟာကိန္းျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေမာင္စူးစမ္းက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အနာဂတ္တြင္ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီက႑၊ သမိုင္းက႑၊ မဟာေခါင္းေဆာင္တို႔၏ က႑သည္ ကုန္ဆံုးၿပီလို႔ဆိုလိုက္ ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘယ္လိုနားလည္ ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ကမၻာႀကီးမွာ မည္သည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ မဆို အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီက႑ ကုန္ဆံုးတယ္လို႔ ရွိဘူးပါသလား၊ ဆရာေျပာသလိုဆိုရင္ ဗမာျပည္မွာေတြးေခၚပညာရွင္ေတြ မေပၚ ေပါက္ႏႈိင္ေတာ့ဘူးလား၊ မိမိကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ နုိင္ငံနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းေရး အတြက္ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္စဥ္း စားဖို႔ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလား၊ လူတိုင္းမွာ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚ ခြင့္နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေဖၚထုတ္ ခြင့္ဆိုတာ မရွိရေတာ့ဘူးလား၊ ကမၻာ့ဒႆန ပညာသမိုင္းမွာ ေဆာ့ခရစ္တီး၊ ပေလတို၊ အရစၥတိုတယ္၊ ေဟဂယ္ တို႔မွအစ ဒါဝင္၊ ေဖါရီးယား၊ စိန္႔ဆိုင္ မြန္၊ ကား(လ္)မာ့က္(စ္)၊ နစ္ေရွးတို႔အပါအဝင္ ယၡဳေခတ္ေအာ္စကာ အီကာစိုတို႔အထိ လြတ္လပ္စြာ ေပၚထြန္း လာခဲ့ၾကတဲ့ အိုင္ဒီ လို ဂ်စ္ႀကီး ေတြပင္ မဟုတ္ပါလား၊ ဆရာ့အေျပာအရဆိုရင္ အနာဂတ္ ျမန္မာ့ နိုင္ငံေရးမွာ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီက႑သည္ န.အ.ဖ က စိတ္တုိင္းက်ေရြးေကာက္ပြဲမွ ျဖစ္ေပၚလာ မည့္ (တပ္မေတာ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္)ကသာ ေပၚေပါက္လာရမည္၊ အျခားမည္သည့္ ေနရာကမွ ျဖစ္ထြန္းခြင့္ မရွိလို႔ျဖစ္ ေနပါေရာ့လား၊ ဆရာက ဦးေႏွာက္ မဲ့ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အျဖစ္ပံုေဖၚခ်င္ ဟန္ ရွိေန ပါေပါ့လား။
ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးအနာဂတ္မွာ သမိုင္းက႑လည္းကုန္ဆံုးၿပီလို႔ ဆရာကဆိုျပန္ပါတယ္၊ ဘယ္သမိုင္းက႑ကို ဆရာကဆို လို တာလဲ၊ ကြန္ျမဴနစ္သမိုင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်ိန္ဆိုတာ နဲ႔ေတာ့ ေရာၿပီး မေျပာသင့္ပါဘူး၊ လူ႔သမိုင္းက႑ဆိုတာ လူေတြနဲ႔မကိုက္ညီ ေတာ့လို႔ ခ်ဳပ္ဆံုးမႈ႔ေတြရွိၾကေပမယ့္ လူေတြနဲ႔ ကိုက္ ညီမယ့္ သမုိင္းက႑သစ္ေတြက ေပၚလာရစၿမဲပါ၊ အေဟာင္းအေဟာင္း ေတြကို ျပဳျပင္ရင္း အသစ္အသစ္ေတြကို ဖန္တီးေနၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္သည္ပင္လွ်င္ သမိုင္းမဟုတ္ပါလား။ ျမန္မာနိုင္ငံမွာလည္း ျမန္မာ့လူအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ သမိုင္းကိုျမန္မာေတြ ဖန္တီးေနၾကမွာပါ၊ စစ္တပ္ကဦးစီးထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကသာ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ဖန္တီးခြင့္ရွိတယ္ လို႔ေတာ့ ျမန္မာ့ သမိုင္းကို စစ္တပ္ထံ ”ဝ” ကြက္မအပ္သင့္ပါဘူး။
ေနာက္တခ်က္က မဟာေခါင္းေဆာင္တို႔ရဲ႔ က႑လည္း ကုန္ဆံုးသြားၿပီလား၊ေခတ္ေဟာင္းက အယူအဆအတိုင္း နိုင္သူက သမိုင္းဝင္၊ရႈံးသူက သမုိင္း က်ဥ္ဆိုတာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္သင့္ပါဘူး၊ လူ႔သမုိင္းမွာရႈံးသည္ျဖစ္ေစ နိုင္သည္ျဖစ္ေစ လူသားအက်ဳိး အတြက္ အမွန္တရားဘက္မွ ရပ္တန္႔ ခဲ့သူေတြရဲ႔ သမိုင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမည္ မဟုတ္ပါဘူး၊ တို႔ေတာင္းတဲ့ ကာလေလး တခုကို ၾကည့္ၿပီး မဟာေခါင္းေဆာင္တို႔ရဲ႔ က႑သည္ ကုန္ ဆံုးသြားၿပီ ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ ကေတာ့ ရိုင္းလြန္း တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္၊ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားရဲ႔ က႑သည္ အေၾကာင္းမမည္ အရာမ ေရာက္ ဘဲ ရပ္တန္းက ရပ္သြားၿပီ၊ စစ္တပ္က ဖန္တီးမယ့္ လမ္းစဥ္အတိုင္းလိုက္ဖို႔သာ ျဖစ္ေတာ့သည္လို႔ ဆရာက မွတ္ခ်က္ခ် လိုက္တာပဲ၊ ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ လည္း လူေတြပါပဲ၊ လူေတြ႔သည္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္ေရး ေနၾကတာပါ၊ အေတြးအေခၚ၊ အယူ အဆ၊ လမ္းစဥ္ေတြ နဲ႔ အတူ သမိုင္းမွတ္ခ်က္ေတြ အေပးခံ ေနၾကရတာပါ။ အခန္းက႑သည္ ၿပီးဆံုးသြားသည္ဟု မရွိ ခဲ့ပါဘူး။
ဆရာေမာင္စူးစမ္းသည္ပင္လွ်င္ ဗ.က.ပ ဗဟိုလ္ေကာ္မီတီအခန္းက႑မွ မ.ဆ.လ ပါတီကို အလုပ္အေကြ်းျပဳခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အင္အယ္ဒီ ဗဟိုလ္မွာ ဆရာ့ကိုေတြ႔ရျပန္တယ္၊ ေဟာအခု န.အ.ဖ ေခတ္ စာေရးဆရာႀကီး ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္၊ ဆရာ့က႑ေတြက အေျပာင္းအလဲ ေတြပဲမဟုတ္ ပါလား ၿပီးဆုံးသြားးျခင္း၊ ကုန္ဆံုးသြားျခင္းမ်ဳိးေတာ့ ဆရာ မေသမျခင္း မျဖစ္တန္ရာပါ ဘူး၊ ထို႔နည္းအတူပဲေပါ့ မဟာေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႔ က႑ သည္ သူတို႔လႈပ္ရွားေနသ၍ ၿပီးဆံုး မသြားပါဘူး။
ေပၚမည့္ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး ပံုသ႑ာန္သည္ (တပ္မေတာ္ႏွင့္လႊတ္ေတာ္) တို႔က အဆံုးအျဖတ္ ေပးေသာ က႑ျဖစ္တည္လာ မည္လို႔ ဆရာကေဟာကိန္း ထုတ္လုိက္တယ္၊ ဒါေတြကေတာ့ ဆရာေျပာမွခ်ည္းမဟုတ္ပါဘူး၊
အရပ္ထဲမွာလည္းေျပာေနၾကတာပါပဲ၊ ျပည္တြင္းေရာျပည္ပမွာပါ အတုိက္အခံေတြရဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ႔ေတြက န.အ.ဖ ကိုထိထိေရာက္ ေရာက္ မသက္ေရာက္ခဲ့ေသးဘူး ဆိုတာ လူတိုင္းသိေနၾကတာပါပဲ၊ ၉၀ ခုႏွစ္က တရားဝင္ေရြးေကာက္ပြဲ (ကမၻာကလည္း အသိ အမွတ္ျပဳ) မွာ တရားဝင္အနုိင္ရရွိခဲ့တဲ့ အင္အယ္ဒီပါတီကို အာဏာမလႊဲ၊ အသိမအမွတ္ေတာင္ မျပဳပဲ ႏွိပ္ကြတ္ေနခဲ့တာ ဘယ္ သူ က ဘာမ်ားတက္ႏိႈင္ၾကလို႔လဲ၊ ျပည္တြင္းကလည္း မတက္ႏႈိင္ ျပည္ပကလည္း မကူညီနဲ႔ ေရစံုေမ်ာခဲ့ရတဲ့အေျခအေနကို အတုိက္အခံေတြဘက္က လည္း ဘာမွ မလုပ္နိုင္ဘူးဆိုေတာ့ န.အ.ဖ ကခင္းတဲ့လမ္းကို ေလွ်ာက္ဖို႔မွ အပ အျခားမရွိဘူးဆိုတဲ့ အေျဖကို ဆိုက္ေနၿပီဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္း ေတြ႔ျမင္ေနရတဲ့ အခ်က္ပါ၊ ဆရာကေဟာကိန္းထုတ္မွ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ျမန္မာ့အေျခအေနသည္ အင္ဒိုနီးရွားတို႔လို ထိုင္းတို႔လို စစ္အာဏာရွင္စံနစ္မွ ဒီမိုကေရစီသို႔ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္း သြားေအာင္ ပင္ မနည္းလုပ္ယူၾကရအံုးမွာပါ။
ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ အၿမဲလိုလိုပတ္သက္ေနသၫ့္ အေမရိကန္ပင္လွ်င္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ ေလာက္ ဆက္စပ္ခဲ့အၿပီးမွာ စစ္အစိုးရ ကိုပဲ ျပန္လည္အာရုံက် လာတယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္၊ စစ္ေအးတိုက္ပြဲက ကမၻာမွာၿပီးသြားတယ္ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာက မၿပီးေသးပါ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးမလဲဆိုတာလည္း မသိႏႈိင္ေသးပါ၊ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ အေမရိကန္အေနနဲ႔ သူနဲ႔ အက်ိဳးတူ ရပ္တည္မယ့္ အစိုးရမ်ဳိးျဖစ္ေစခ်င္မွာပဲ ဆိုတာလည္း ထၫ့္တြက္ၾကရမွာပါ၊ အက်ဳိးဆက္ေတြ အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္လည္း ေလွ်ာေလွ်ာလ်ဴလ်ဴ ျဖစ္သြား ႏိႈင္ပါတယ္၊ ဆရာေျပာတဲ့ စစ္အစိုးရဦးစီး တဲ့ လႊတ္ေတာ္သည္လည္း ရုပ္ေျပာင္းပြိဳင့္တခုျဖစ္မယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ဒီလိုမ်ဳိးအေျခအေနေတြ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေတြးေခၚမႈ႔သေဘာတရားေတြက ဦးေဆာင္ေနခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီအေတြး အေခၚေတြသည္ အၿမဲ ထာ ဝရ တရားေသက် မေနနႈိင္ပါဘူး၊ အေတြးအေခၚအသစ္ေတြ ရွိေနၾကၿပီ၊ ေပၚေပါက္ဆဲ၊ ေပၚေပါက္ လာၾကဦးမည္ဆိုတာ ဓမၼတာပါ၊ ဆရာေျပာသလို အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီသည္ ဘယ္ေတာ့မွမၿပီးဆံုးပါ။ မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔ရဲ႔ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီ လမ္းသစ္ ေတြကို ေဖါက္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းသင့္ပါတယ္၊ လမ္းၫႊန္သင့္ပါတယ္၊ ျဖစ္တည္မႈ႔ေရစီး ေၾကာင္း အတိုင္း စုန္လိုက္ခိုင္း ၿပီး ေရမနစ္ေအာင္ ေရကူးေနၾကဖို႔ ေျပာနိုင္တာေလာက္ေတာ့ လူတိုင္းေပါ့လို႔ ေျပာၾကားရင္း။…။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာေမာင္စူးစမ္းခင္ဗ်ား။…။
ဦးဖိုးသာေအာင္--၂၃၊ ၁၁၊ ၀၉။
ေခတ္ျပိဳင္ေဆြးေႏြးခန္းမွ
စစ္တပ္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြ မူးယစ္ေဆး ပိုထုတ္လုပ္
27 November 2009
ျမန္မာႏုိင္ငံက မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္မႈေတြ အရင္ကအတုိင္းရိွေနၿပီး အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ဖမ္းဆီးတာေတြသာ ပိုမ်ားလာတာျဖစ္တယ္လို႔ ရွမ္းျပည္ မူးယစ္ေဆး၀ါးေလ႔လာ ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖဲြ႔က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကို္င္ အဖဲြ႔ေတြဟာ ျမန္မာစစ္အစုိးရ ႏွိမ္နင္းမွာကို စုိးရိမ္တာေၾကာင့္ သိုေလွာင္ထားတဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြကို တုိုးျမႇင့္ေရာင္းခ်ေနတယ္ဆိုတဲ့ ကုလသမဂၢ ကိုယ္စားလွယ္ရဲ႕ စကားအေပၚမွာ အခုလို သံုးသပ္ေျပာဆုိလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသတင္းအျပည့္အစံုကို ထိုင္းအေျခစိုက္ သတင္းေထာက္ ကိုမိုးေဇာ္က တင္ျပထားပါတယ္။
UNODC ေခၚ ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈႏွိမ္နင္းေရးအဖဲြ႔က စိတ္ၾကြေဆးျပားနဲ႔ အျခား မူးယစ္ေဆး၀ါး တားဆီးေရးဆိုင္ရာ အစီရင္ခံစာတေစာင္ကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ မေန႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီအစီရင္ခံစာထုတ္ေ၀ခ်ိန္မွာ ကုလသမဂၢကိုယ္စားလွယ္က ျမန္မာျပည္က တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကို္င္ အဖဲြ႔အစည္းေတြဟာ ဗဟိုအစိုးရက ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ ခံေနရတာေၾကာင့္ သူတို႔ အဖဲြ႔အစည္းေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ နယ္ေျမေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ သိုေလွာင္ထားတဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြကို တိုးျမွင့္ေရာင္းခ်ေနတယ္လို႔ သတင္းေထာက္ေတြကို ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။
ဒီေျပာဆုိတဲ့အေပၚမွာ ျမန္မာအေရး ေလ့လာသံုးသပ္ေနသူေတြကေတာ့ အျပည့္အ၀ သေဘာမတူၾကပါဘူး။
ရွမ္းျပည္မူးယစ္ေဆး၀ါး ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရး အဖဲြ႔ရဲ႕ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးခြန္ဆုိင္းကေတာ့ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္တာေတြဟာ ပိုၿပီးတုိးမ်ားလာတာမရိွဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။
"အခု သူတို႔ ေရာင္းေနတဲ့ဟာေတြဟာ အရင္ကနဲ႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ က်ေနာ္ၾကည့္သေလာက္ဆုိရင္ ဘာမွ သိပ္မကြာပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဖမ္းတာက ပိုမ်ားလာတာ၊ အဲဒါပဲျဖစ္တယ္။ ပိုမ်ားလာတာကေတာ့ နအဖအေနနဲ႔ကေတာ့ UNODC ေျပာသလုိပဲေပါ့။ သူတုိ႔ ဒီအပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးအဖဲြ႔ေတြ အင္အားေကာင္းလာမွာစိုးလုိ႔ သူတုိ႔ ရဲ႕ ၀င္ေငြ ရလမ္းရေပါက္ေတြကို လိုက္ပိတ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါအမွန္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ တဘက္က ဒီ နအဖနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဒီ ျပည္သူ႔စစ္တို႔၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီျပင္အဖဲြ႔ေတြေပ့ါ။ ဒီ ကုမၸဏီတို႔ ဘာတို႔ဆုိရင္ သူတို႔က အရင္ကအတုိင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္္ေနတာပဲဗ်။"
တခ်ိန္က ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသားအဖဲြ႔အစည္းေတြ မူးယစ္ေဆး၀ါး ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ေနတာကို ခြင့္ျပဳခဲ့ေပမယ့္ အခုအခါ အပစ္ရပ္အဖဲြ႔ေတြက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖဲြ႔စည္းေရးကို လက္မခံတာေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးတာေတြ ပိုမ်ားလာသလုိ မူးယစ္ေဆး၀ါးကို အေၾကာင္းျပၿပီး ဖိႏွိပ္တာေတြ ရွိလာတယ္လို႔ ဦးခြန္ဆုိင္းက ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္အတြင္း လက္ရွိ မူးယစ္ေဆး၀ါး ထုတ္လုပ္ေရာင္း၀ယ္ေနတဲ့ အေျခအေနကိုေတာ့ ဦးခြန္ဆို္င္း က အခုလို ဆက္ေျပာပါတယ္။
"ဒီကိစၥဟာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးခ်ည္းပဲ လာၿပီး ဖိေျပာလုိ႔မရဘူး။ ဒီ့အျပင္ နအဖနယ္ေတြထဲမွာဆုိ ဘိန္းက ပိုၿပီးေတာ့ စိုက္တာကို ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ နအဖၾကီးစိုးတဲ့ နယ္ေတြထဲမွာ စိုက္တဲ့ဘိန္းေတြက အကုန္လံုးက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အဖဲြ႔ေတြဆီပဲ ေရာက္တာမဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ျပည္သူ႔စစ္အဖဲြ႔ေတြထဲမွာလည္း ေရာက္တာပဲဗ်။ အဲေတာ့ သူတို႔ ဆီမွာလည္း ထုတ္လုပ္မႈရိွတာပဲ။"
တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္က စစ္ေရးႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာ္ ကလည္း မူးယစ္ေဆး၀ါး ထုတ္လုပ္မႈမွာ ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ နီးစပ္သူေတြ အမ်ားအားျဖင့္ ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနတယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။
"ဒီေန႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးထြက္ေနတာ အဓိက က ျမန္မာအစိုးရ သံုးေနတဲ့ သကဆဖ အဖဲြ႔ေတြေပါ့။ ဆုိပါေတာ့ ထုိင္းနယ္စပ္ဆုိပါေတာ့၊ ဟိုမုန္းက ထြက္ေနတာ။ ေနာက္ မိုင္းတံု၊ မုိင္းဆတ္ ထဲမွာဆုိ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔အစည္းေပါင္း မ်ားစြာရိွတယ္။ တာခ်ီလိတ္မွာလည္း ရိွတာပဲ။ ဟုိတေလာက တရုတ္ျပည္က သေဘၤာကို ပစ္လုိ႔ဆုိၿပီး လုိက္ဖမ္းတဲ့ ေနာ္ခမ္း ဆိုရင္ အၾကီးအက်ယ္ပဲ အဲဒီမွာ။ တႏိႈင္း ဘက္ကမွာဆုိ တပ္ကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး စိုက္ေနၾကတာပဲ။ ရိုးရိုးဗမာျပည္သားေတြေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ တရုတ္ျပည္က လူေတြေတာင္ ၀င္လာၿပီး စိုက္ေနတာ။"
ဒီလုိ မူူးယစ္ေဆး၀ါး ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ရာမွာ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း တာ၀န္က်တဲ့ စစ္တပ္က အရာရိွႀကီးေတြလည္း ပါ၀င္ပတ္သက္တာေတြ ရိွတယ္လို႔ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာ္က ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာ ကီလိုဂရမ္ ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ ဘိန္းျဖဴေတြနဲ႔ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ စိတ္ၾကြေဆးျပားေတြ ဖမ္းဆီးရမိတဲ့ သတင္းေတြကေတာ့ အပစ္ရပ္ ကိုးကန္႔တပ္ဖဲြ႔ေတြနဲ႔ ျမန္မာစစ္တပ္ တုိက္ခိုက္မႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လေနာက္ပိုင္းမွာ အမ်ားဆံုး ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္က ဖမ္းဆီးရမိတာေတြဟာ အဲဒီေလာက္ မ်ားျပားတာမရိွခဲ့ပါဘူး။
VOA သတင္းမွ
ျမန္မာႏုိင္ငံက မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္မႈေတြ အရင္ကအတုိင္းရိွေနၿပီး အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ဖမ္းဆီးတာေတြသာ ပိုမ်ားလာတာျဖစ္တယ္လို႔ ရွမ္းျပည္ မူးယစ္ေဆး၀ါးေလ႔လာ ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖဲြ႔က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကို္င္ အဖဲြ႔ေတြဟာ ျမန္မာစစ္အစုိးရ ႏွိမ္နင္းမွာကို စုိးရိမ္တာေၾကာင့္ သိုေလွာင္ထားတဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြကို တုိုးျမႇင့္ေရာင္းခ်ေနတယ္ဆိုတဲ့ ကုလသမဂၢ ကိုယ္စားလွယ္ရဲ႕ စကားအေပၚမွာ အခုလို သံုးသပ္ေျပာဆုိလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသတင္းအျပည့္အစံုကို ထိုင္းအေျခစိုက္ သတင္းေထာက္ ကိုမိုးေဇာ္က တင္ျပထားပါတယ္။
UNODC ေခၚ ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈႏွိမ္နင္းေရးအဖဲြ႔က စိတ္ၾကြေဆးျပားနဲ႔ အျခား မူးယစ္ေဆး၀ါး တားဆီးေရးဆိုင္ရာ အစီရင္ခံစာတေစာင္ကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ မေန႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီအစီရင္ခံစာထုတ္ေ၀ခ်ိန္မွာ ကုလသမဂၢကိုယ္စားလွယ္က ျမန္မာျပည္က တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကို္င္ အဖဲြ႔အစည္းေတြဟာ ဗဟိုအစိုးရက ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ ခံေနရတာေၾကာင့္ သူတို႔ အဖဲြ႔အစည္းေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ နယ္ေျမေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ သိုေလွာင္ထားတဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြကို တိုးျမွင့္ေရာင္းခ်ေနတယ္လို႔ သတင္းေထာက္ေတြကို ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။
ဒီေျပာဆုိတဲ့အေပၚမွာ ျမန္မာအေရး ေလ့လာသံုးသပ္ေနသူေတြကေတာ့ အျပည့္အ၀ သေဘာမတူၾကပါဘူး။
ရွမ္းျပည္မူးယစ္ေဆး၀ါး ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရး အဖဲြ႔ရဲ႕ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးခြန္ဆုိင္းကေတာ့ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္တာေတြဟာ ပိုၿပီးတုိးမ်ားလာတာမရိွဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။
"အခု သူတို႔ ေရာင္းေနတဲ့ဟာေတြဟာ အရင္ကနဲ႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ က်ေနာ္ၾကည့္သေလာက္ဆုိရင္ ဘာမွ သိပ္မကြာပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဖမ္းတာက ပိုမ်ားလာတာ၊ အဲဒါပဲျဖစ္တယ္။ ပိုမ်ားလာတာကေတာ့ နအဖအေနနဲ႔ကေတာ့ UNODC ေျပာသလုိပဲေပါ့။ သူတုိ႔ ဒီအပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးအဖဲြ႔ေတြ အင္အားေကာင္းလာမွာစိုးလုိ႔ သူတုိ႔ ရဲ႕ ၀င္ေငြ ရလမ္းရေပါက္ေတြကို လိုက္ပိတ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါအမွန္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ တဘက္က ဒီ နအဖနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဒီ ျပည္သူ႔စစ္တို႔၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီျပင္အဖဲြ႔ေတြေပ့ါ။ ဒီ ကုမၸဏီတို႔ ဘာတို႔ဆုိရင္ သူတို႔က အရင္ကအတုိင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္္ေနတာပဲဗ်။"
တခ်ိန္က ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသားအဖဲြ႔အစည္းေတြ မူးယစ္ေဆး၀ါး ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ေနတာကို ခြင့္ျပဳခဲ့ေပမယ့္ အခုအခါ အပစ္ရပ္အဖဲြ႔ေတြက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖဲြ႔စည္းေရးကို လက္မခံတာေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးတာေတြ ပိုမ်ားလာသလုိ မူးယစ္ေဆး၀ါးကို အေၾကာင္းျပၿပီး ဖိႏွိပ္တာေတြ ရွိလာတယ္လို႔ ဦးခြန္ဆုိင္းက ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္အတြင္း လက္ရွိ မူးယစ္ေဆး၀ါး ထုတ္လုပ္ေရာင္း၀ယ္ေနတဲ့ အေျခအေနကိုေတာ့ ဦးခြန္ဆို္င္း က အခုလို ဆက္ေျပာပါတယ္။
"ဒီကိစၥဟာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးခ်ည္းပဲ လာၿပီး ဖိေျပာလုိ႔မရဘူး။ ဒီ့အျပင္ နအဖနယ္ေတြထဲမွာဆုိ ဘိန္းက ပိုၿပီးေတာ့ စိုက္တာကို ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ နအဖၾကီးစိုးတဲ့ နယ္ေတြထဲမွာ စိုက္တဲ့ဘိန္းေတြက အကုန္လံုးက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အဖဲြ႔ေတြဆီပဲ ေရာက္တာမဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ျပည္သူ႔စစ္အဖဲြ႔ေတြထဲမွာလည္း ေရာက္တာပဲဗ်။ အဲေတာ့ သူတို႔ ဆီမွာလည္း ထုတ္လုပ္မႈရိွတာပဲ။"
တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္က စစ္ေရးႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာ္ ကလည္း မူးယစ္ေဆး၀ါး ထုတ္လုပ္မႈမွာ ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ နီးစပ္သူေတြ အမ်ားအားျဖင့္ ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနတယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။
"ဒီေန႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးထြက္ေနတာ အဓိက က ျမန္မာအစိုးရ သံုးေနတဲ့ သကဆဖ အဖဲြ႔ေတြေပါ့။ ဆုိပါေတာ့ ထုိင္းနယ္စပ္ဆုိပါေတာ့၊ ဟိုမုန္းက ထြက္ေနတာ။ ေနာက္ မိုင္းတံု၊ မုိင္းဆတ္ ထဲမွာဆုိ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔အစည္းေပါင္း မ်ားစြာရိွတယ္။ တာခ်ီလိတ္မွာလည္း ရိွတာပဲ။ ဟုိတေလာက တရုတ္ျပည္က သေဘၤာကို ပစ္လုိ႔ဆုိၿပီး လုိက္ဖမ္းတဲ့ ေနာ္ခမ္း ဆိုရင္ အၾကီးအက်ယ္ပဲ အဲဒီမွာ။ တႏိႈင္း ဘက္ကမွာဆုိ တပ္ကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး စိုက္ေနၾကတာပဲ။ ရိုးရိုးဗမာျပည္သားေတြေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ တရုတ္ျပည္က လူေတြေတာင္ ၀င္လာၿပီး စိုက္ေနတာ။"
ဒီလုိ မူူးယစ္ေဆး၀ါး ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ရာမွာ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း တာ၀န္က်တဲ့ စစ္တပ္က အရာရိွႀကီးေတြလည္း ပါ၀င္ပတ္သက္တာေတြ ရိွတယ္လို႔ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာ္က ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာ ကီလိုဂရမ္ ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ ဘိန္းျဖဴေတြနဲ႔ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ စိတ္ၾကြေဆးျပားေတြ ဖမ္းဆီးရမိတဲ့ သတင္းေတြကေတာ့ အပစ္ရပ္ ကိုးကန္႔တပ္ဖဲြ႔ေတြနဲ႔ ျမန္မာစစ္တပ္ တုိက္ခိုက္မႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လေနာက္ပိုင္းမွာ အမ်ားဆံုး ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္က ဖမ္းဆီးရမိတာေတြဟာ အဲဒီေလာက္ မ်ားျပားတာမရိွခဲ့ပါဘူး။
VOA သတင္းမွ
ေကအန္ယူတပ္ႏွင့္ စစ္အစိုးရတပ္တို႔ ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာတိုက္ပြဲအၾကား ရြာသားတစ္ဦးေသဆုံး
Kaowao
ႏုိဝင္ဘာ ၂၇၊၂၀၀၉။
ေကာင္းဝါ(နိုဝင္ဘာ- ၂၇)။ ။ ကရင္ျပည္နယ္ ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီးျမိဳ႕နယ္ အနန္းကြင္းရြာႏွင့္ ဘုရားသုံးျမိဳ႕နယ္ အၾကား ေတာင္စြန္းေက်းရြာရွိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအနီးတြင္ ယေန႔နံနက္(၈)နာရီအခ်ိန္ခန္႔ ေကအန္ယူတပ္ႏွင့္ စစ္အစိုးရတပ္တို႔ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးခဲ့ေၾကာင္း ေဒသခံတစ္ဦးမွ ေျပာပါသည္။
အဆိုပါတိုက္ပြဲသည္ နအဖစစ္ေၾကာင္း(၁) ခမရ(၃၅၆)တပ္ရင္း တပ္ခြဲ(၁) ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္မင္းလွိဳင္ဦးစီးတပ္ဖြဲ႔ကို ေကအန္ယူတပ္ရင္း(၁၆) တပ္ခြဲ(၂)တို႔၏ ျခဳံခိုတိုက္ခိုက္မႈကုိခံရျပီး စစ္အစိုးရတပ္ဘက္မွ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေအာင္မင္းသန္းက ထိခိုက္ဒါဏ္ရာ ရရွိသြားသည္ဟု အဆိုပါေဒသခံက ဆိုပါသည္။
ဤတိုက္ပြဲ၌ နအဖ တပ္မွလက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အသက္(၄ဝ)ေက်ာ္အမ်ိဳးသမီး(၁)ဦး လည္း လက္နက္ၾကီး ထိမွန္သျဖင့္ ေသဆုံးသြားသည္ဟု ေတာင္စြန္းရြာသားတစ္ဦးမွ ေျပာပါသည္။
၄င္းေဒသသည္ ေကအာန္ယူတပ္ဖြဲ႔မ်ားမၾကာခဏဆိုသလို စစ္ေရးအရ လွဳပ္ရွားမွဳျပဳလုပ္ေနျပီး ျခံဳခိုတိုက္ပြဲမ်ား မၾကာခဏျဖစ္ပြါးခဲ့ပါသည္။
ျပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလတြင္ မိုင္းတိုက္ပြဲႏွင့္ျခံဳခိုတိုက္ပြဲေပါင္း (၅)ၾကိမ္ျဖစ္ပြါးခဲ့ျပီး နအဖတပ္ဘက္မွ ထိခိုက္ ေသဆုံးဒါဏ္ရာမႈ အမ်ားအျပားရွိခဲ့ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာပါသည္။
ေကာင္း၀ါသတင္းမွ
ႏုိဝင္ဘာ ၂၇၊၂၀၀၉။
ေကာင္းဝါ(နိုဝင္ဘာ- ၂၇)။ ။ ကရင္ျပည္နယ္ ၾကာအင္းဆိပ္ၾကီးျမိဳ႕နယ္ အနန္းကြင္းရြာႏွင့္ ဘုရားသုံးျမိဳ႕နယ္ အၾကား ေတာင္စြန္းေက်းရြာရွိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအနီးတြင္ ယေန႔နံနက္(၈)နာရီအခ်ိန္ခန္႔ ေကအန္ယူတပ္ႏွင့္ စစ္အစိုးရတပ္တို႔ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးခဲ့ေၾကာင္း ေဒသခံတစ္ဦးမွ ေျပာပါသည္။
အဆိုပါတိုက္ပြဲသည္ နအဖစစ္ေၾကာင္း(၁) ခမရ(၃၅၆)တပ္ရင္း တပ္ခြဲ(၁) ဗိုလ္ၾကီးေက်ာ္မင္းလွိဳင္ဦးစီးတပ္ဖြဲ႔ကို ေကအန္ယူတပ္ရင္း(၁၆) တပ္ခြဲ(၂)တို႔၏ ျခဳံခိုတိုက္ခိုက္မႈကုိခံရျပီး စစ္အစိုးရတပ္ဘက္မွ တပ္ၾကပ္ၾကီး ေအာင္မင္းသန္းက ထိခိုက္ဒါဏ္ရာ ရရွိသြားသည္ဟု အဆိုပါေဒသခံက ဆိုပါသည္။
ဤတိုက္ပြဲ၌ နအဖ တပ္မွလက္နက္ၾကီးမ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အသက္(၄ဝ)ေက်ာ္အမ်ိဳးသမီး(၁)ဦး လည္း လက္နက္ၾကီး ထိမွန္သျဖင့္ ေသဆုံးသြားသည္ဟု ေတာင္စြန္းရြာသားတစ္ဦးမွ ေျပာပါသည္။
၄င္းေဒသသည္ ေကအာန္ယူတပ္ဖြဲ႔မ်ားမၾကာခဏဆိုသလို စစ္ေရးအရ လွဳပ္ရွားမွဳျပဳလုပ္ေနျပီး ျခံဳခိုတိုက္ပြဲမ်ား မၾကာခဏျဖစ္ပြါးခဲ့ပါသည္။
ျပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလတြင္ မိုင္းတိုက္ပြဲႏွင့္ျခံဳခိုတိုက္ပြဲေပါင္း (၅)ၾကိမ္ျဖစ္ပြါးခဲ့ျပီး နအဖတပ္ဘက္မွ ထိခိုက္ ေသဆုံးဒါဏ္ရာမႈ အမ်ားအျပားရွိခဲ့ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာပါသည္။
ေကာင္း၀ါသတင္းမွ
ဖါးကပ္တုိက္ပဲြ - အပိုင္း (၁)
ေဆာင္းပါးရွင္ - မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္
(ဖါးကပ္)တုိက္ပဲြကုိမေဖၚျပမွီ စစ္နွင့္ပါတ္သက္သည့္ စစ္သေဘာထား တခ်ိဳ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ မန္းေရာဘတ္ဘဇန္ အေနျဖင့္ ဦးစြာ တင္ျပလုိပါသည္ -
(The purpose of the revolutionary war is peace) “ေတာ္လွန္ေရး စစ္ပဲြ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္သည္”။ ကၽြန္ုပ္တုိ႔ စစ္တုိက္ေနျခင္းသည္ တပါးသူကုိ ကၽြြန္ျပဳ၊ အႏိုင္က်င့္၊ ေစာ္ကားရန္ မဟုတ္၊ (တိုင္းရင္းသား) အမ်ဳိးသား တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိေရး၊ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ ရရွိေရး အတြက္ က်ဴးေက်ာ္လာမႈကုိ ခုခံသည့္ တရားေသာ စစ္ပဲြကုိ တုိက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ေျပာက္က်ားစစ္ ပါရဂူ တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေဂ်ာ္နီ
ဖါးကပ္တိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္အား စတင္ရွင္းလင္းတင္ျပလိုသည္မွာ ၁၉၈၂ ခုနွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၂၉) ရက္၊ နံနက္ (၀၉းဝဝ) နာရီ အခ်ိန္အခါသမယတြင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ဖါးအံခရုိင္၊ ပုိင္က်ံဳျမိဳ႕နယ္ရွိ တပ္မဟာ(ရ)၊ တပ္ရင္း(၁၉)၊ စစ္ေၾကာင္း(၁) တာဝန္က်ရာ စစ္ဆင္ေရးဧရိယာေဒသတခြင္လံုး ေဟမႏၱ ေဆာင္းလရာသီ၌ ေဆာင္းနွင္းျမဴတုိ႔ျဖင့္ ေအးျမေနလင့္ကစား နုိင္ငံေရး - စစ္ေရး မတည္ျငိမ္ မေအးခ်မ္းလွေသးေပ။
တပ္မ(၄၄)၊ ကြပ္ကဲမႈေအာက္ တပ္ရင္းမ်ားသည္ ကရင္ျပည္နယ္ စစ္ဆင္ေရးဧရိယာအတြင္း (ၾကဴပင္ခုတ္ ၾကဴငုတ္မက်န္) ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာခင္း ဆင္ႏႊဲလွ်က္ရွိသည္။ (ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာ) အရ လူထုနွင့္ အဆက္ျဖတ္၊ သတင္းျဖတ္၊ ရိကၡာျဖတ္၊ သတ္ျဖတ္ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာသည္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း၊ တ႐ုတ္ျပည္ သိမ္းပုိက္ေရးစစ္ပဲြကာလ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားက က်င့္သံုးခဲ့သည့္ (Three All) ေပၚလစီ (မူ၀ါဒ) အတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္တို႔က ေအာက္ပါအတိုင္း ေပၚလစီခ်ထားခဲ့သည္ -
(Kill all) အားလံုးသတ္။
(Burn all) အားလံုးမီးရွိဳ႕။
(Destroy all) အားလံုးဖ်က္ဆီး တုိ႔ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ကရင္ျပည္တြင္း၌၄င္း၊ ဘဝတူညီအစ္ကုိေတာ္ လူမ်ိဳးစုမ်ား နယ္ေျမမ်ား၌၄င္း ရန္သူမ်ားက ဤေပၚလစီ အတုိင္း က်င့္သံုးေနသည္မွာ ရာစုနွစ္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စစ္ေၾကာင္း(၁)သည္ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီ (ယခု တပ္မဟာ (၇) တပ္မဟာမွဴး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္သူရ ေစာေဂ်ာ္နီ) ၏အနီးကပ္ ကြပ္ကဲမႈျဖင့္ ပုိင္က်ံဳျမိဳ႕နယ္အတြင္း စစ္ဆင္ေရး ဧရိယာဂြင္အျဖစ္ လႈပ္ရွားလ်ွက္ (ေနာတဲခီး)ရြာ၌ တပ္ကို အေျချပဳထားပါသည္။ ထုိစဥ္ကာလ၌ ဗုိလ္ႀကီးဖါးခလုိဦးစီးေသာ တပ္ခဲြ(၁)သည္ တပ္မဟာ(၄) စစ္ဆင္ေရး ဧရိယာဂြင္အတြင္း ျမိတ္ - ထားဝယ္ ခရုိင္၌ တာဝန္သြားယူေနရသည္။ တပ္ခဲြ(၂)အား ဗုိလ္ႀကီးလူးစီ(ဆံုး) က ဦးစီး၍၎၊ တပ္ခဲြ (၃) အား ဗုိလ္ႀကီးေအာင္လင္း ဦးစီး၍၎၊ (မယ္ပရ) တပ္ခဲြ (၄) အား မိမိဦးစီး၍၎၊ တပ္ခဲြ (၅) အား ဗုိလ္ႀကီးေဂ်ာ္ျဖဴ (ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဂ်ာ္နီ၏ညီ) ဦးစီး၍၎၊ စစ္ေၾကာင္းဌာနခ်ဳပ္တပ္ခဲြအား ဗုိလ္ႀကီးေဒးဝါး ဦးစီး၍၎ အသီးသီး ကြပ္ကဲ လႈပ္ရွားလ်က္ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္ရင္းမွဴးမွာ ဒုတိယဗုိလ္မွဴးႀကီးေမာင္ထြန္း (ဆံုး) ျဖစ္ၿပီး တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴးထြန္းႀကိဳင္ (ဆံုး) တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္္တုိ႔သည္ တပ္မ (၄၄) ကြပ္ကဲမႈေအာက္ရွိ ခမရ (၃) နွင့္ ခမရ (၅) တပ္ရင္းမ်ား၏ လွဳပ္ရွားမႈကုိ မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ အကဲခတ္ လ်က္ရွိသည္။ ကရင္အမိ်ဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၏ ေျပာက္က်ားစစ္ ပါရဂူတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီမွ - “က်ေနာ္တုိ႔ဒီလုိ စစ္ေၾကာင္းႀကီးနဲ႔ လွဳပ္ရွားေနရင္ ဒီေကာင္ေတြ ဝင္တုိးရဲမွာ မဟုတ္ဘူး” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္လက္ၿပီး သူက “တပ္အနည္းစုကုိသာျပျပီး က်န္စစ္ေၾကာင္းကုိ ေဖ်ာက္ထားမယ္၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ (ပုိင္က်ံဳ) ရန္သူ႔စခန္းနားက ကပ္ျဖတ္ျပီး (ကစုိ) ရြာမွာ အေယာင္ျပမယ္။ နွစ္ရက္ေလာက္ ေနျပမယ္။ ရန္သူအား သတင္းအနံ႔ ထိုးေကၽြးမယ္။ စစ္ေၾကာင္းက ဒီမွာဘဲ ခုိေနဦး။ သံုးရက္ေလာက္ခုိျပီးမွ ညဘက္ (ညာမေရာ) ဘက္ကေန(ဖါးကပ္) ကုိဝင္ၿပီး ဖါးကပ္ေရာက္ရင္ တပ္ေနရာခ်၊ ပတ္လည္ကတုတ္က်င္းတူး၊ ခံစစ္ စီမံခ်က္ စနစ္တက် လုပ္၊ ကြ်န္ေတာ္က ရန္သူအား ဒီဘက္ (ဖါးကပ္) ကို ဆဲြေခၚလာမယ္၊ လုပ္႐ုံးလုပ္စဥ္အတုိင္းဘဲ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္လုိ႔ ေသနတ္ရရင္ (ေမာ္ထူး) ရမယ္၊ အားလံုးရွင္းလား”--- ဟု ညြန္ၾကားခ်က္ေပးျပီး တပ္စိတ္တစ္စိတ္နွင့္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါေတာ့သည္။
ဒီေနရာမွာ ေမာ္ထူးဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို အနည္းငယ္ ရွင္းျပလိုပါသည္။ (ေမာ္ထူး) ဆိုသည္မွာ စေကာကရင္ဘာသာျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ ျဖစ္သည္။ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္လုိ႔ ရန္သူ႕ေသနတ္ရပါက ဆုေပးသည့္အေနျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ရန္သူ႔ေသနတ္မရပါက ဒဏ္ေပးသည့္အေနျဖင့္ ၾကိမ္ဒဏ္ (၂၅) ခ်က္ ႐ုိက္ခံရမည္၊ တပ္မွဴး တပ္သားမေရြး လိုက္နာရမည့္ဆုေပးဒဏ္ေပး စနစ္ျဖစ္သည္။ က်ည္ေရာက္ လူေရာက္ စီမံခ်က္ျဖစ္သည္။ တုိက္ပဲြ ျဖစ္တုိင္း ရန္သူ႔လက္နက္မရပါက တုိက္ပဲြသံုးသပ္ခ်က္မွာ တုိက္ပဲြရွံဳးသည္ဟု သံုးသပ္သည္။ မိမိတပ္မေတာ္ကုိ ရန္သူ႔ လက္နက္ျဖင့္ အင္အားျဖည့္တင္း ရမည္ ဟူသည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္၏ စစ္ေရးေပၚလစီ မူ၀ါဒတစ္ခု ျဖစ္သည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီသည္ နုိင္ငံတကာ စစ္ပါရဂူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ - တ႐ုတ္စစ္ပါရဂူ ဖံုသက္ဝုိင္၊ ဆြန္ဇူး၊ ေမာ္စီတုန္း၊ ငုယင္ဂီယပ္(ဇပ္)၊ ေခ် ေဂြဗါးရား၊ ေဂ်ာ့ခ်္ ဂရီးဗတ္စ္ (George Grivas)၊ ကေလာ့ဇ္ဝစ္၊ လစ္ဒယ္ဟတ္၊ လက္ဝဲသုႏၷရ စသည့္ စစ္ပါရဂူမ်ား၏ သင္ၾကားမႈမ်ားကုိ ဖတ္ခဲ့ဘူး၊ သင္ခဲ့ဘူးျခင္း ရွိ မရွိကုိမူ မသိေသာ္လည္း စစ္ေျမျပင္ထက္ေကာင္းေသာ စစ္တကၠသုိလ္မရွိ ဆုိသည့္ စစ္ (ဒႆန)ကုိမူ ေကာင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္သားတို႔၏ မွတ္ေက်ာက္သည္ စစ္ေျမျပင္တြင္သာ ျဖစ္သည္။ တုိက္ပဲြေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာမွ သင္ယူရရွိခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။
“ေျပာက္က်ားစစ္” စစ္နည္းဗ်ဴဟာမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ “ရန္သူကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးလွည့္စား၊ ျမဴဆြယ္ က်ံဳးသြင္းျပီး အလ်ွင္အျမန္တုိက္”၊ “တုိက္ပဲြတုိင္း အလစ္အငုိက္ယူ”၊ “ရန္သူရဲ့ အားနည္းတဲ့အပုိင္းကုိတုိက္”၊ “မနုိင္ပံုေပၚရင္ အစီအစဥ္ရွိရွိ ဆုတ္” (All warfare is base on deception) ဆုိသည့္ နည္းဗ်ဴဟာ မ်ားကုိ စစ္သားဘဝကတည္းက သင္ၾကား မွတ္ယူထားခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီမွ တပ္စိတ္တစ္စိတ္နွင့္ စတင္လွဳပ္ရွားလုိက္သည္နွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးကြန္ယက္လို ျဖန္႔ၾကဲထားသည့္ ရန္သူ႔ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားမွ - “ငေပြး ဂေယာင္နီလာ အငယ္တစ္ခုနဲ႔ (ကစုိ) ဘက္ထြက္သြား” ဟူ၍ ေျပာသံကို မိမိတုိ႔၏ ၾကားျဖတ္ဖမ္းစက္က သိရွိရသည္။ အဆိုပါ ငေပြးဆိုေသာ ေ၀ါဟာရမွာ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားကုိ နံနွိမ္ေခၚသည့္ ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ လက္သံုးစကားျဖစ္ၿပီး ဂေယာင္၊ ဂငယ္၊ (ေဂ်ာ္) မွာ စကားေျပာစက္တြင္ စစ္သုံး လွ်ဳိ႕ဝွက္သေကၤတ အေခၚအေဝၚ ျဖစ္ပါသည္။ ဂေယာင္ဟု ေခၚဆိုလိုက္သည္မွာ ေဂ်ာ္ ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ၿပီး နီလာ မွာ နငယ္၊ နီကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ အဆိုပါ ေ၀ါဟာရႏွစ္ခု ေပါင္းလိုက္ပါက ဂေယာင္နီလာ သည္ ေဂ်ာ္နီကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သြားပါသည္။ ဥပမာ- တာခ်ီလိတ္ျမိဳ႔ကို တခိုင္လံုးဟု ေခၚဆိုသလို ဗိုလ္မွဴးကို ေဗဒါမာလာဟု လွ်ိဳ႕၀ွက္ေခၚဆိုပါသည္။ အငယ္တစ္ခု ဆိုသည္မွာ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ အင္အားပမာဏကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ၿပီး အလတ္တစ္ခု ဆိုပါက တပ္စုတစ္စု အင္အားျဖစ္သြားကာ အႀကီးတစ္ခု ဆိုလွ်င္ တပ္ခြဲတစ္ခြဲကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အပိုင္း (၂) ကို မနက္ျဖန္တြင္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။
ဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွျပန္လည္ရယူတင္ဆက္သည္။
(ဖါးကပ္)တုိက္ပဲြကုိမေဖၚျပမွီ စစ္နွင့္ပါတ္သက္သည့္ စစ္သေဘာထား တခ်ိဳ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ မန္းေရာဘတ္ဘဇန္ အေနျဖင့္ ဦးစြာ တင္ျပလုိပါသည္ -
(The purpose of the revolutionary war is peace) “ေတာ္လွန္ေရး စစ္ပဲြ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္သည္”။ ကၽြန္ုပ္တုိ႔ စစ္တုိက္ေနျခင္းသည္ တပါးသူကုိ ကၽြြန္ျပဳ၊ အႏိုင္က်င့္၊ ေစာ္ကားရန္ မဟုတ္၊ (တိုင္းရင္းသား) အမ်ဳိးသား တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိေရး၊ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ ရရွိေရး အတြက္ က်ဴးေက်ာ္လာမႈကုိ ခုခံသည့္ တရားေသာ စစ္ပဲြကုိ တုိက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ေျပာက္က်ားစစ္ ပါရဂူ တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေဂ်ာ္နီ
ဖါးကပ္တိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္အား စတင္ရွင္းလင္းတင္ျပလိုသည္မွာ ၁၉၈၂ ခုနွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၂၉) ရက္၊ နံနက္ (၀၉းဝဝ) နာရီ အခ်ိန္အခါသမယတြင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ဖါးအံခရုိင္၊ ပုိင္က်ံဳျမိဳ႕နယ္ရွိ တပ္မဟာ(ရ)၊ တပ္ရင္း(၁၉)၊ စစ္ေၾကာင္း(၁) တာဝန္က်ရာ စစ္ဆင္ေရးဧရိယာေဒသတခြင္လံုး ေဟမႏၱ ေဆာင္းလရာသီ၌ ေဆာင္းနွင္းျမဴတုိ႔ျဖင့္ ေအးျမေနလင့္ကစား နုိင္ငံေရး - စစ္ေရး မတည္ျငိမ္ မေအးခ်မ္းလွေသးေပ။
တပ္မ(၄၄)၊ ကြပ္ကဲမႈေအာက္ တပ္ရင္းမ်ားသည္ ကရင္ျပည္နယ္ စစ္ဆင္ေရးဧရိယာအတြင္း (ၾကဴပင္ခုတ္ ၾကဴငုတ္မက်န္) ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာခင္း ဆင္ႏႊဲလွ်က္ရွိသည္။ (ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာ) အရ လူထုနွင့္ အဆက္ျဖတ္၊ သတင္းျဖတ္၊ ရိကၡာျဖတ္၊ သတ္ျဖတ္ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာသည္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း၊ တ႐ုတ္ျပည္ သိမ္းပုိက္ေရးစစ္ပဲြကာလ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားက က်င့္သံုးခဲ့သည့္ (Three All) ေပၚလစီ (မူ၀ါဒ) အတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္တို႔က ေအာက္ပါအတိုင္း ေပၚလစီခ်ထားခဲ့သည္ -
(Kill all) အားလံုးသတ္။
(Burn all) အားလံုးမီးရွိဳ႕။
(Destroy all) အားလံုးဖ်က္ဆီး တုိ႔ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ကရင္ျပည္တြင္း၌၄င္း၊ ဘဝတူညီအစ္ကုိေတာ္ လူမ်ိဳးစုမ်ား နယ္ေျမမ်ား၌၄င္း ရန္သူမ်ားက ဤေပၚလစီ အတုိင္း က်င့္သံုးေနသည္မွာ ရာစုနွစ္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စစ္ေၾကာင္း(၁)သည္ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီ (ယခု တပ္မဟာ (၇) တပ္မဟာမွဴး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္သူရ ေစာေဂ်ာ္နီ) ၏အနီးကပ္ ကြပ္ကဲမႈျဖင့္ ပုိင္က်ံဳျမိဳ႕နယ္အတြင္း စစ္ဆင္ေရး ဧရိယာဂြင္အျဖစ္ လႈပ္ရွားလ်ွက္ (ေနာတဲခီး)ရြာ၌ တပ္ကို အေျချပဳထားပါသည္။ ထုိစဥ္ကာလ၌ ဗုိလ္ႀကီးဖါးခလုိဦးစီးေသာ တပ္ခဲြ(၁)သည္ တပ္မဟာ(၄) စစ္ဆင္ေရး ဧရိယာဂြင္အတြင္း ျမိတ္ - ထားဝယ္ ခရုိင္၌ တာဝန္သြားယူေနရသည္။ တပ္ခဲြ(၂)အား ဗုိလ္ႀကီးလူးစီ(ဆံုး) က ဦးစီး၍၎၊ တပ္ခဲြ (၃) အား ဗုိလ္ႀကီးေအာင္လင္း ဦးစီး၍၎၊ (မယ္ပရ) တပ္ခဲြ (၄) အား မိမိဦးစီး၍၎၊ တပ္ခဲြ (၅) အား ဗုိလ္ႀကီးေဂ်ာ္ျဖဴ (ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဂ်ာ္နီ၏ညီ) ဦးစီး၍၎၊ စစ္ေၾကာင္းဌာနခ်ဳပ္တပ္ခဲြအား ဗုိလ္ႀကီးေဒးဝါး ဦးစီး၍၎ အသီးသီး ကြပ္ကဲ လႈပ္ရွားလ်က္ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္ရင္းမွဴးမွာ ဒုတိယဗုိလ္မွဴးႀကီးေမာင္ထြန္း (ဆံုး) ျဖစ္ၿပီး တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴးထြန္းႀကိဳင္ (ဆံုး) တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္္တုိ႔သည္ တပ္မ (၄၄) ကြပ္ကဲမႈေအာက္ရွိ ခမရ (၃) နွင့္ ခမရ (၅) တပ္ရင္းမ်ား၏ လွဳပ္ရွားမႈကုိ မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ အကဲခတ္ လ်က္ရွိသည္။ ကရင္အမိ်ဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၏ ေျပာက္က်ားစစ္ ပါရဂူတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီမွ - “က်ေနာ္တုိ႔ဒီလုိ စစ္ေၾကာင္းႀကီးနဲ႔ လွဳပ္ရွားေနရင္ ဒီေကာင္ေတြ ဝင္တုိးရဲမွာ မဟုတ္ဘူး” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္လက္ၿပီး သူက “တပ္အနည္းစုကုိသာျပျပီး က်န္စစ္ေၾကာင္းကုိ ေဖ်ာက္ထားမယ္၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ (ပုိင္က်ံဳ) ရန္သူ႔စခန္းနားက ကပ္ျဖတ္ျပီး (ကစုိ) ရြာမွာ အေယာင္ျပမယ္။ နွစ္ရက္ေလာက္ ေနျပမယ္။ ရန္သူအား သတင္းအနံ႔ ထိုးေကၽြးမယ္။ စစ္ေၾကာင္းက ဒီမွာဘဲ ခုိေနဦး။ သံုးရက္ေလာက္ခုိျပီးမွ ညဘက္ (ညာမေရာ) ဘက္ကေန(ဖါးကပ္) ကုိဝင္ၿပီး ဖါးကပ္ေရာက္ရင္ တပ္ေနရာခ်၊ ပတ္လည္ကတုတ္က်င္းတူး၊ ခံစစ္ စီမံခ်က္ စနစ္တက် လုပ္၊ ကြ်န္ေတာ္က ရန္သူအား ဒီဘက္ (ဖါးကပ္) ကို ဆဲြေခၚလာမယ္၊ လုပ္႐ုံးလုပ္စဥ္အတုိင္းဘဲ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္လုိ႔ ေသနတ္ရရင္ (ေမာ္ထူး) ရမယ္၊ အားလံုးရွင္းလား”--- ဟု ညြန္ၾကားခ်က္ေပးျပီး တပ္စိတ္တစ္စိတ္နွင့္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါေတာ့သည္။
ဒီေနရာမွာ ေမာ္ထူးဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို အနည္းငယ္ ရွင္းျပလိုပါသည္။ (ေမာ္ထူး) ဆိုသည္မွာ စေကာကရင္ဘာသာျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ ျဖစ္သည္။ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္လုိ႔ ရန္သူ႕ေသနတ္ရပါက ဆုေပးသည့္အေနျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ရန္သူ႔ေသနတ္မရပါက ဒဏ္ေပးသည့္အေနျဖင့္ ၾကိမ္ဒဏ္ (၂၅) ခ်က္ ႐ုိက္ခံရမည္၊ တပ္မွဴး တပ္သားမေရြး လိုက္နာရမည့္ဆုေပးဒဏ္ေပး စနစ္ျဖစ္သည္။ က်ည္ေရာက္ လူေရာက္ စီမံခ်က္ျဖစ္သည္။ တုိက္ပဲြ ျဖစ္တုိင္း ရန္သူ႔လက္နက္မရပါက တုိက္ပဲြသံုးသပ္ခ်က္မွာ တုိက္ပဲြရွံဳးသည္ဟု သံုးသပ္သည္။ မိမိတပ္မေတာ္ကုိ ရန္သူ႔ လက္နက္ျဖင့္ အင္အားျဖည့္တင္း ရမည္ ဟူသည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္၏ စစ္ေရးေပၚလစီ မူ၀ါဒတစ္ခု ျဖစ္သည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီသည္ နုိင္ငံတကာ စစ္ပါရဂူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ - တ႐ုတ္စစ္ပါရဂူ ဖံုသက္ဝုိင္၊ ဆြန္ဇူး၊ ေမာ္စီတုန္း၊ ငုယင္ဂီယပ္(ဇပ္)၊ ေခ် ေဂြဗါးရား၊ ေဂ်ာ့ခ်္ ဂရီးဗတ္စ္ (George Grivas)၊ ကေလာ့ဇ္ဝစ္၊ လစ္ဒယ္ဟတ္၊ လက္ဝဲသုႏၷရ စသည့္ စစ္ပါရဂူမ်ား၏ သင္ၾကားမႈမ်ားကုိ ဖတ္ခဲ့ဘူး၊ သင္ခဲ့ဘူးျခင္း ရွိ မရွိကုိမူ မသိေသာ္လည္း စစ္ေျမျပင္ထက္ေကာင္းေသာ စစ္တကၠသုိလ္မရွိ ဆုိသည့္ စစ္ (ဒႆန)ကုိမူ ေကာင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္သားတို႔၏ မွတ္ေက်ာက္သည္ စစ္ေျမျပင္တြင္သာ ျဖစ္သည္။ တုိက္ပဲြေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာမွ သင္ယူရရွိခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။
“ေျပာက္က်ားစစ္” စစ္နည္းဗ်ဴဟာမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ “ရန္သူကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးလွည့္စား၊ ျမဴဆြယ္ က်ံဳးသြင္းျပီး အလ်ွင္အျမန္တုိက္”၊ “တုိက္ပဲြတုိင္း အလစ္အငုိက္ယူ”၊ “ရန္သူရဲ့ အားနည္းတဲ့အပုိင္းကုိတုိက္”၊ “မနုိင္ပံုေပၚရင္ အစီအစဥ္ရွိရွိ ဆုတ္” (All warfare is base on deception) ဆုိသည့္ နည္းဗ်ဴဟာ မ်ားကုိ စစ္သားဘဝကတည္းက သင္ၾကား မွတ္ယူထားခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။
စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီမွ တပ္စိတ္တစ္စိတ္နွင့္ စတင္လွဳပ္ရွားလုိက္သည္နွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးကြန္ယက္လို ျဖန္႔ၾကဲထားသည့္ ရန္သူ႔ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားမွ - “ငေပြး ဂေယာင္နီလာ အငယ္တစ္ခုနဲ႔ (ကစုိ) ဘက္ထြက္သြား” ဟူ၍ ေျပာသံကို မိမိတုိ႔၏ ၾကားျဖတ္ဖမ္းစက္က သိရွိရသည္။ အဆိုပါ ငေပြးဆိုေသာ ေ၀ါဟာရမွာ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားကုိ နံနွိမ္ေခၚသည့္ ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ လက္သံုးစကားျဖစ္ၿပီး ဂေယာင္၊ ဂငယ္၊ (ေဂ်ာ္) မွာ စကားေျပာစက္တြင္ စစ္သုံး လွ်ဳိ႕ဝွက္သေကၤတ အေခၚအေဝၚ ျဖစ္ပါသည္။ ဂေယာင္ဟု ေခၚဆိုလိုက္သည္မွာ ေဂ်ာ္ ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ၿပီး နီလာ မွာ နငယ္၊ နီကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ အဆိုပါ ေ၀ါဟာရႏွစ္ခု ေပါင္းလိုက္ပါက ဂေယာင္နီလာ သည္ ေဂ်ာ္နီကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သြားပါသည္။ ဥပမာ- တာခ်ီလိတ္ျမိဳ႔ကို တခိုင္လံုးဟု ေခၚဆိုသလို ဗိုလ္မွဴးကို ေဗဒါမာလာဟု လွ်ိဳ႕၀ွက္ေခၚဆိုပါသည္။ အငယ္တစ္ခု ဆိုသည္မွာ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ အင္အားပမာဏကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ၿပီး အလတ္တစ္ခု ဆိုပါက တပ္စုတစ္စု အင္အားျဖစ္သြားကာ အႀကီးတစ္ခု ဆိုလွ်င္ တပ္ခြဲတစ္ခြဲကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အပိုင္း (၂) ကို မနက္ျဖန္တြင္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။
ဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွျပန္လည္ရယူတင္ဆက္သည္။
ေအာက္ေျခတပ္မွဴးမ်ား ဒီမိုကေရစီလိုလား
Friday, 27 November 2009 ဗထူး
စစ္အစိုးရ က်င္းပျပဳလုပ္မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေအာက္ေျခတပ္မွဴးမ်ား စိတ္ဝင္စားျခင္းမရွိဘဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သည္ မွန္ကန္ျခင္းမရွိဟု သံုးသပ္ေျပာဆိုေနၾကသည္။
“စားဝတ္ေနေရးကိစၥကို တပ္ကိုပဲမွီခိုေနရလို႔ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါၾကဘူး။ အေျပာင္းအလဲတရပ္ျဖစ္မွ အျခားအဆင့္အတန္းမ်ားအတြက္ အဆင္ေျပမွာပါ” ဟု အမည္မေဖာ္လိုသည့္ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးတဦးက ေျပာသည္။
ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ လုံၿခဳံေရးတာဝန္က် စစ္သားတဦး (Photo: AP)
ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေပၚလာပါကလည္း စစ္အစိုးရသာ ရာသက္ပန္ သက္တမ္းရွည္မည္ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္မွဴးႀကီးႏွင့္ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္မ်ားမွာ ထပ္ဆင့္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ျခင္းမခံရသည္က တပ္တြင္း အၾကပ္အတည္းအလြန္ႀကီးမားေနေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။
“ေရြးေကာက္ပြဲက ဘယ္သူပဲႏိုင္ႏိုင္ အာဏာရွင္စနစ္ပဲျဖစ္မယ္။ ဒီမိုကေရစီျပည့္ဝေအာင္ ရမယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး။ မဲသြားေပးလည္း အလကားပဲ” ဟု အဆုိပါဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးက ဆက္ေျပာသည္။
လက္ရွိ စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္သူႏွင့္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ားကို စားဝတ္ေနေရးကိစၥမ်ားျဖင့္ လံုးခ်ာလိုက္ေအာင္ ဖန္တီးထားၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲကို စိတ္မဝင္စားေအာင္ ျပဳလုပ္ထားျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ၎က သံုးသပ္ေျပာသည္။
“တပ္မွာက အသက္ ၆၀ ျပည့္ရင္ နားရမယ္ေလ။ သူတို႔က တကယ္တမ္း မနားရဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အဆင့္ေတြ ေအာက္ေျခမွာ ပိတ္ဆို႔ေနတာ။ ဒီကိစၥကို အားလံုးက မေက်နပ္ၾကဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲေတာင္ ျဖစ္ပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္” ဟု အဆိုပါဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးက ဆက္ေျပာသည္။
လာမည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေမလအတြင္း ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း တပ္မေတာ္အတြင္း သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနလ်က္ရွိသည္။
ရုိးမ ၃ မွရယူတင္ဆက္သည္။
စစ္အစိုးရ က်င္းပျပဳလုပ္မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေအာက္ေျခတပ္မွဴးမ်ား စိတ္ဝင္စားျခင္းမရွိဘဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သည္ မွန္ကန္ျခင္းမရွိဟု သံုးသပ္ေျပာဆိုေနၾကသည္။
“စားဝတ္ေနေရးကိစၥကို တပ္ကိုပဲမွီခိုေနရလို႔ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါၾကဘူး။ အေျပာင္းအလဲတရပ္ျဖစ္မွ အျခားအဆင့္အတန္းမ်ားအတြက္ အဆင္ေျပမွာပါ” ဟု အမည္မေဖာ္လိုသည့္ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးတဦးက ေျပာသည္။
ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ လုံၿခဳံေရးတာဝန္က် စစ္သားတဦး (Photo: AP)
ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေပၚလာပါကလည္း စစ္အစိုးရသာ ရာသက္ပန္ သက္တမ္းရွည္မည္ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္မွဴးႀကီးႏွင့္ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္မ်ားမွာ ထပ္ဆင့္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ျခင္းမခံရသည္က တပ္တြင္း အၾကပ္အတည္းအလြန္ႀကီးမားေနေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။
“ေရြးေကာက္ပြဲက ဘယ္သူပဲႏိုင္ႏိုင္ အာဏာရွင္စနစ္ပဲျဖစ္မယ္။ ဒီမိုကေရစီျပည့္ဝေအာင္ ရမယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး။ မဲသြားေပးလည္း အလကားပဲ” ဟု အဆုိပါဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးက ဆက္ေျပာသည္။
လက္ရွိ စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္သူႏွင့္ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းမ်ားကို စားဝတ္ေနေရးကိစၥမ်ားျဖင့္ လံုးခ်ာလိုက္ေအာင္ ဖန္တီးထားၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲကို စိတ္မဝင္စားေအာင္ ျပဳလုပ္ထားျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ၎က သံုးသပ္ေျပာသည္။
“တပ္မွာက အသက္ ၆၀ ျပည့္ရင္ နားရမယ္ေလ။ သူတို႔က တကယ္တမ္း မနားရဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အဆင့္ေတြ ေအာက္ေျခမွာ ပိတ္ဆို႔ေနတာ။ ဒီကိစၥကို အားလံုးက မေက်နပ္ၾကဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲေတာင္ ျဖစ္ပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္” ဟု အဆိုပါဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးက ဆက္ေျပာသည္။
လာမည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေမလအတြင္း ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း တပ္မေတာ္အတြင္း သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနလ်က္ရွိသည္။
ရုိးမ ၃ မွရယူတင္ဆက္သည္။
ဘယ္လို မဲေပးရမွန္း မသိေသးဘူး
ခြန္းအယ္ေသာင့္
ႏို၀င္ဘာ ၂၇ရက္။ (ေကအိုင္စီ)
“ေခတ္မေကာင္းေတာ့ စီးပြားေရးလည္း သိပ္မေျပလည္ဘူးသားရဲ႕။ အမုိးတုိ႔လည္း ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ ကိုယ္ေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ေနရတာေပါ႔။ ဟုိး ၁၉၆၂ ေႏွာင္းပိုင္းကေနစၿပီးေတာ့ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိိ ပဲသားရယ္”
တည္ၾကည္ၿပီး က်က္သေရရွိလွတဲ့ အသက္ (၅၀)ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚတင္တင္(နံမည္အရင္းမဟုတ္)ဟာ ျမန္ မာႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနကို စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ သုံးသပ္ေျပာဆုိသြားပါတယ္။
ေဒၚတင္တင္ဟာ မြန္ျပည္နယ္၊ သထုံၿမိဳ႕မွာ ေနထုိင္သူတဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ လက္ရွိ သထံုၿမဳိ႕မွာ ေန ထုိင္ၿပီးေတာ့ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္၊ တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ စတဲ့ေနရာေတြ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အႏွံ႔မွာ က်င္လည္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူမ လုပ္တဲ့ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္အလုပ္က ေနရာ တကာကို သြားေနရတာျဖစ္တယ္္လုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စီးပြားအေျခအေနမေကာင္းလွေပမယ့္ သူမရဲ႔မိသားစုကေတာ့ သူမ လုပ္တဲ့ ေက်ာက္အ ေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ပဲ ေျပေျပလည္လည္ ေနႏိုင္တယ္လုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ေျပာပါတယ္။
ေဒၚတင္တင္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္က ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႔ ကဲြသြားခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ သူ႔သားသမီး ၂ ေယာက္နဲ႔အတူ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနခဲ့ရတယ္။
ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေပမဲ့လည္း အလိမ္ ခံရတာတခါမွ မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ဆုိပါတယ္။
“အမုိး ဒီအလုပ္နဲ႕ပဲ သားသမီးေတြကို လုပ္ေကၽြးလာတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေက်ာ္ၿပီ။ အလိမ္ခံရတာ တခါမွ မရွိခဲ့ ဘူး။ အမုိးတုိ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ဒီလုပ္ငန္းေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္သြားတာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေတြဟာ အမုိးရဲ႕ ေမတၱာတရားေၾကာင့္ပဲ ။ လူေကာင္းရင္ နတ္ေစာင့္တယ္ ထင္ပါတယ္”
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂၀)ေက်ာ္တုန္းက ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ တရုတ္နယ္စပ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဘက္ကုိ သူမရဲ႕ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ နယ္စပ္က တဲတလုံးမွာ သြားတည္းခိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကခ်င္ျပည္သူ႔ လြတ္လပ္ေရးအဖဲြ႕(ေကအုိင္အုိ)တပ္ဖဲြ႕၀င္ေတြက ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ ၀င္ေရာက္စီးနင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါ ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူမက လုပ္ငန္းကိစၥနဲ႔ တျခားတေနရာမွာ သြားေနတဲ့အခိ်န္ျဖစ္လို႔ သူမ လႊတ္ သြားခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။
သူမရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စီးပြားေရးလုပ္ဖုိ႔ပဲရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းလည္း နားမလည္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရး လည္း စိတ္မ၀င္စားဘူး။ အေၾကာင္းကတာ့ ၈၈အေရးေတာ္ပုံကာလမွာ သူမ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ေတြကို လုံး၀ေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ့ၿပီလုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ေျပာပါတယ္။
၁၉၈၈ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ကာလမွာဆုိရင္ သူမရဲ႕ မိသားစုနဲ႔အတူ မႏၱေလး မွာ ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ အေရးေတာ္ပုံႀကီး ေပၚေပါက္လာတဲ့အခ်ိန္ကာမွာ သူမ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္ေတြကို အခုလုိ ေျပာျပပါတယ္။
“အဲဒီ္အခ်ိန္တုန္းကဆုိ အမုိးက မႏၱေလးမွာ ေနပါတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ ေအာ္ဟစ္ေန တဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ အမုိးက ကေလးေတြကိုစုၿပီးေတာ့ လုိက္ပုန္းေနရတာေပါ႔။ မၾကာပါဘူး ေသနတ္သံလား။ လူေအာ္သံလား ဆူညံေနတာပဲ။ အမုိးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္တယ္”
၈၈ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံႀကီး ေပၚေပါက္လာတဲ့ေနာက္ပုိင္း မႏၱေလးမွာ မေနေတာ့ဘဲ သူမရဲ႕မိသားစု နဲ႔အတူ သထုံဘက္ကို ျပန္ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းကို ဆက္ လက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ေဒၚတင္တင္ဟာ အသက္ ၅၀ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ဘ၀မွာ တခါမွ မဲမေပးဖူးပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြန္ ခဲ့တဲ့ ၁၉ႏွစ္က က်င္းပခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ခုႏွစ္္ ေရြးေကာက္ပဲြကာလတုန္းကလည္း သူမရဲ႕ ေက်ာက္အေရာင္းအ ၀ယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ ထုိင္းနယ္စပ္၊ တရုတ္နယ္စပ္ဘက္ကို လာခဲ့ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မဲမေပးခဲ့ရပါဘူး။
၁၉၉ဝခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ေဒၚတင္တင္ မဲထည့္ခြင့္ မရေပမယ့္ မဲေပးခြင့္ရိွသူ သန္း ၂ဝအနက္ ၁၅သန္းေက်ာ္ မဲေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၄၈၅ ေနရာအနက္ ၃၉၂ ေနရာ (၈၇.၆၉ ရာခိုင္ႏႈန္း)ကို အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္(အဲန္အဲလ္ဒီ)က အႏိုင္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပ မယ့္လည္း အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အႏိုင္ရရွိတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကို ျမန္မာစစ္အစုိးရက အာဏာလြဲမေပးခဲ့သလို ကေန႔အထိလည္း အသိအမွတ္ မျပဳေသးပါဘူး။
အလားတူပဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ခုႏွစ္က ျပည္သူ႕ဆႏၵမဲေကာက္ယူရာမွာ ၉၂.၄၈ရာခုိင္ႏႈန္း တခဲနက္ ေထာက္ ခံခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ စစ္အစုိးရက ေၾကညာၿပီး ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက လည္း မဲေပးပုံစနစ္အေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာ နားမလည္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေဒၚတင္တင္ မဲမေပးခဲ့ရပါ ဘူး။
အခုလည္း ျမန္မာစစ္အစုိးရ ဦးစီးဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ က်င္းပျပဳလုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြကိုလည္း သူမအေနနဲ႔ ဘယ္လုိမဲေပးရမလဲဆုိတာကို လုံး၀ နားမလည္ေသးဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
“၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြကို က်င္းပမွာေတာ့ဟုတ္ၿပီ။ အမုိးကေတာ့ မဲမေပးတတ္ဘူး။ အိမ္က လူေတြကိုၾကည့္ ၿပီး လုပ္တတ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အမုိးကေတာ့ မဲေပးမလား၊ မေပးဘူးလားဆုိတာကိုေတာ့ အရင္ဆုံး သြား ၾကည့္ရမယ္ထင္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးရွိတဲ့ဟာကိုပဲ ေရြးထည့္မယ္လုိ႔ အမုိးစဥ္းစားထားပါတယ္” လုိ႔ ေဒၚ တင္တင္က ေျပာပါတယ္။
လာမယ့္ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြဟာ က်င္းပျဖစ္၊ မျဖစ္ကိုေတာ့ မေသခ်ာေသးေပမယ့္ အကယ္၍ က်င္းပ ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ စစ္အစုိးရက အႏုိင္ရဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စစ္အ စုိးရကပဲ အႏုိင္ရမယ္ဆိုတာ သူမ ယုံၾကည္ပါတယ္။ စစ္အစုိးရ က်င္းပျပဳလုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြ ဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲေပးခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိတဲ့ ေရြး ေကာက္ပဲြျဖစ္တယ္လုိ႔ သူမက ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေဒၚတင္တင္က သူမအေနနဲ႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း နားမလည္တဲ့အတြက္ စစ္အစုိးရက ဘယ္လုိပဲလုပ္လုပ္ သူမ နားမလည္ေၾကာင္း၊ အဓိကေတာ့ သူမဘ၀မွာ သူ႔မိသားစု စား၀တ္ေနေရးေျပ လည္ၿပီးေတာ့ သိုက္သုိက္၀န္း၀န္းနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရဖုိ႔အတြက္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
လာမယ့္ ေရွ႕အပတ္မွာ ရန္ကုန္က ေက်ာက္ကုန္သည္ေတြနဲ႔ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းဆုိင္ရာ ကိစၥ ေတြ႕ဆုံဖို႔ရွိတဲ့အျပင္ မသြားမျဖစ္ သြားရအုံးမယ္လုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ေျပာပါတယ္။
“အမုိးကေတာ့ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တယ္ဆုိေပမယ့္ သူေဌးမႀကီးေတာ့ တခါမွ မျဖစ္ပါဘူး။ သူ ေဌးျဖစ္ရင္လည္း အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ ေခတ္မေကာင္းေတာ့ စီးပြားေရးလည္း သိပ္မေျပလည္ဘူး သား ရဲ႕။ အမုိးတုိ႔လည္း ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ ကိုယ္ေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ ေနရတာေပါ႔။ အခု အေျခအေနမ်ဳိး ဆို ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ”လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ႏို၀င္ဘာ ၂၇ရက္။ (ေကအိုင္စီ)
“ေခတ္မေကာင္းေတာ့ စီးပြားေရးလည္း သိပ္မေျပလည္ဘူးသားရဲ႕။ အမုိးတုိ႔လည္း ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ ကိုယ္ေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ေနရတာေပါ႔။ ဟုိး ၁၉၆၂ ေႏွာင္းပိုင္းကေနစၿပီးေတာ့ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိိ ပဲသားရယ္”
တည္ၾကည္ၿပီး က်က္သေရရွိလွတဲ့ အသက္ (၅၀)ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚတင္တင္(နံမည္အရင္းမဟုတ္)ဟာ ျမန္ မာႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနကို စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ သုံးသပ္ေျပာဆုိသြားပါတယ္။
ေဒၚတင္တင္ဟာ မြန္ျပည္နယ္၊ သထုံၿမိဳ႕မွာ ေနထုိင္သူတဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ လက္ရွိ သထံုၿမဳိ႕မွာ ေန ထုိင္ၿပီးေတာ့ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္၊ တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ စတဲ့ေနရာေတြ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အႏွံ႔မွာ က်င္လည္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူမ လုပ္တဲ့ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္အလုပ္က ေနရာ တကာကို သြားေနရတာျဖစ္တယ္္လုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စီးပြားအေျခအေနမေကာင္းလွေပမယ့္ သူမရဲ႔မိသားစုကေတာ့ သူမ လုပ္တဲ့ ေက်ာက္အ ေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ပဲ ေျပေျပလည္လည္ ေနႏိုင္တယ္လုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ေျပာပါတယ္။
ေဒၚတင္တင္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္က ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႔ ကဲြသြားခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ သူ႔သားသမီး ၂ ေယာက္နဲ႔အတူ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနခဲ့ရတယ္။
ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေပမဲ့လည္း အလိမ္ ခံရတာတခါမွ မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ဆုိပါတယ္။
“အမုိး ဒီအလုပ္နဲ႕ပဲ သားသမီးေတြကို လုပ္ေကၽြးလာတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေက်ာ္ၿပီ။ အလိမ္ခံရတာ တခါမွ မရွိခဲ့ ဘူး။ အမုိးတုိ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ ဒီလုပ္ငန္းေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္သြားတာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေတြဟာ အမုိးရဲ႕ ေမတၱာတရားေၾကာင့္ပဲ ။ လူေကာင္းရင္ နတ္ေစာင့္တယ္ ထင္ပါတယ္”
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂၀)ေက်ာ္တုန္းက ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ တရုတ္နယ္စပ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဘက္ကုိ သူမရဲ႕ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ နယ္စပ္က တဲတလုံးမွာ သြားတည္းခိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကခ်င္ျပည္သူ႔ လြတ္လပ္ေရးအဖဲြ႕(ေကအုိင္အုိ)တပ္ဖဲြ႕၀င္ေတြက ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ ၀င္ေရာက္စီးနင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါ ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူမက လုပ္ငန္းကိစၥနဲ႔ တျခားတေနရာမွာ သြားေနတဲ့အခိ်န္ျဖစ္လို႔ သူမ လႊတ္ သြားခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။
သူမရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စီးပြားေရးလုပ္ဖုိ႔ပဲရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းလည္း နားမလည္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရး လည္း စိတ္မ၀င္စားဘူး။ အေၾကာင္းကတာ့ ၈၈အေရးေတာ္ပုံကာလမွာ သူမ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ေတြကို လုံး၀ေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ့ၿပီလုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ေျပာပါတယ္။
၁၉၈၈ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ကာလမွာဆုိရင္ သူမရဲ႕ မိသားစုနဲ႔အတူ မႏၱေလး မွာ ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ အေရးေတာ္ပုံႀကီး ေပၚေပါက္လာတဲ့အခ်ိန္ကာမွာ သူမ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္ေတြကို အခုလုိ ေျပာျပပါတယ္။
“အဲဒီ္အခ်ိန္တုန္းကဆုိ အမုိးက မႏၱေလးမွာ ေနပါတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ ေအာ္ဟစ္ေန တဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ အမုိးက ကေလးေတြကိုစုၿပီးေတာ့ လုိက္ပုန္းေနရတာေပါ႔။ မၾကာပါဘူး ေသနတ္သံလား။ လူေအာ္သံလား ဆူညံေနတာပဲ။ အမုိးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္တယ္”
၈၈ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံႀကီး ေပၚေပါက္လာတဲ့ေနာက္ပုိင္း မႏၱေလးမွာ မေနေတာ့ဘဲ သူမရဲ႕မိသားစု နဲ႔အတူ သထုံဘက္ကို ျပန္ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းကို ဆက္ လက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ေဒၚတင္တင္ဟာ အသက္ ၅၀ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ဘ၀မွာ တခါမွ မဲမေပးဖူးပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြန္ ခဲ့တဲ့ ၁၉ႏွစ္က က်င္းပခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ခုႏွစ္္ ေရြးေကာက္ပဲြကာလတုန္းကလည္း သူမရဲ႕ ေက်ာက္အေရာင္းအ ၀ယ္လုပ္ငန္းနဲ႔ ထုိင္းနယ္စပ္၊ တရုတ္နယ္စပ္ဘက္ကို လာခဲ့ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မဲမေပးခဲ့ရပါဘူး။
၁၉၉ဝခုႏွစ္ ေမလ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ေဒၚတင္တင္ မဲထည့္ခြင့္ မရေပမယ့္ မဲေပးခြင့္ရိွသူ သန္း ၂ဝအနက္ ၁၅သန္းေက်ာ္ မဲေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၄၈၅ ေနရာအနက္ ၃၉၂ ေနရာ (၈၇.၆၉ ရာခိုင္ႏႈန္း)ကို အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္(အဲန္အဲလ္ဒီ)က အႏိုင္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပ မယ့္လည္း အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အႏိုင္ရရွိတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကို ျမန္မာစစ္အစုိးရက အာဏာလြဲမေပးခဲ့သလို ကေန႔အထိလည္း အသိအမွတ္ မျပဳေသးပါဘူး။
အလားတူပဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ခုႏွစ္က ျပည္သူ႕ဆႏၵမဲေကာက္ယူရာမွာ ၉၂.၄၈ရာခုိင္ႏႈန္း တခဲနက္ ေထာက္ ခံခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ စစ္အစုိးရက ေၾကညာၿပီး ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက လည္း မဲေပးပုံစနစ္အေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာ နားမလည္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေဒၚတင္တင္ မဲမေပးခဲ့ရပါ ဘူး။
အခုလည္း ျမန္မာစစ္အစုိးရ ဦးစီးဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ က်င္းပျပဳလုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြကိုလည္း သူမအေနနဲ႔ ဘယ္လုိမဲေပးရမလဲဆုိတာကို လုံး၀ နားမလည္ေသးဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
“၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြကို က်င္းပမွာေတာ့ဟုတ္ၿပီ။ အမုိးကေတာ့ မဲမေပးတတ္ဘူး။ အိမ္က လူေတြကိုၾကည့္ ၿပီး လုပ္တတ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အမုိးကေတာ့ မဲေပးမလား၊ မေပးဘူးလားဆုိတာကိုေတာ့ အရင္ဆုံး သြား ၾကည့္ရမယ္ထင္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးရွိတဲ့ဟာကိုပဲ ေရြးထည့္မယ္လုိ႔ အမုိးစဥ္းစားထားပါတယ္” လုိ႔ ေဒၚ တင္တင္က ေျပာပါတယ္။
လာမယ့္ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြဟာ က်င္းပျဖစ္၊ မျဖစ္ကိုေတာ့ မေသခ်ာေသးေပမယ့္ အကယ္၍ က်င္းပ ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ စစ္အစုိးရက အႏုိင္ရဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စစ္အ စုိးရကပဲ အႏုိင္ရမယ္ဆိုတာ သူမ ယုံၾကည္ပါတယ္။ စစ္အစုိးရ က်င္းပျပဳလုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြ ဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲေပးခြင့္ရမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိတဲ့ ေရြး ေကာက္ပဲြျဖစ္တယ္လုိ႔ သူမက ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေဒၚတင္တင္က သူမအေနနဲ႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း နားမလည္တဲ့အတြက္ စစ္အစုိးရက ဘယ္လုိပဲလုပ္လုပ္ သူမ နားမလည္ေၾကာင္း၊ အဓိကေတာ့ သူမဘ၀မွာ သူ႔မိသားစု စား၀တ္ေနေရးေျပ လည္ၿပီးေတာ့ သိုက္သုိက္၀န္း၀န္းနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရဖုိ႔အတြက္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
လာမယ့္ ေရွ႕အပတ္မွာ ရန္ကုန္က ေက်ာက္ကုန္သည္ေတြနဲ႔ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းဆုိင္ရာ ကိစၥ ေတြ႕ဆုံဖို႔ရွိတဲ့အျပင္ မသြားမျဖစ္ သြားရအုံးမယ္လုိ႔ ေဒၚတင္တင္က ေျပာပါတယ္။
“အမုိးကေတာ့ ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တယ္ဆုိေပမယ့္ သူေဌးမႀကီးေတာ့ တခါမွ မျဖစ္ပါဘူး။ သူ ေဌးျဖစ္ရင္လည္း အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ ေခတ္မေကာင္းေတာ့ စီးပြားေရးလည္း သိပ္မေျပလည္ဘူး သား ရဲ႕။ အမုိးတုိ႔လည္း ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ ကိုယ္ေတာ့ အဆင္ေျပေအာင္ ေနရတာေပါ႔။ အခု အေျခအေနမ်ဳိး ဆို ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ”လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
Thursday, November 26, 2009
ကယ္တင္ျခင္းခံရသည့္အမ်ိဳးသမီးျပည့္တန္ဆာ(၅၈)ဦးတြင္ AIDS ေရာဂါကူးစက္သူ(၁၂)ဦးပါဝင္
ေအာက္ပါသတင္းေလးဟာ တုိင္းျပည္ႀကီး ဖြံ ့ျဖိဴးတုိးတက္ေနပါတယ္လုိ ့ေန ့တုိင္းေျပာဆုိေနတဲ့ နအဖ အုပ္ခ်ဴပ္ေနတဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးရဲ့ ပုံရိပ္ေတြကုိ အတုိင္းသားထင္ဟပ္ေနပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြမွာ တုိင္းရင္းသူေတြက စစ္တပ္မုဒိန္းက်င့္ခံေနရဒါက တမ်ိဴး၊ အေႀကာင္းမဲ့ အသတ္ခံရတာကတမ်ိဴး၊ စား၀တ္ေနေရးအဆင္မေျပေတာ့ တုိင္းတပါးအလုပ္ထြက္ လုပ္ရင္းနဲ ့ဒီလုိျပည့္တာဆာ ဘ၀ေရာက္သြားဒါက တဖုံ။ က်ေနာ္ဒုိ ့တုိင္းျပည္ ဒီ၀႗ေႀကြးေတြက ဘယ္ေတာ့ လြတ္မလဲေနာ္.....
Kaowao ႏုိဝင္ဘာ ၂၆၊၂၀၀၉။
ေကာင္းဝါ(နိုဝင္ဘာ-၂၆)။ ။ ထိုင္းနိုင္ငံ ရေနာင္းျမိဳ႔နယ္ ဖန္းငါးေဒသေစတနာရွင္ လူမွဳကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ေရးအဖြဲ႔အစည္းမွ နိုဝင္ဘာ(၂၄)ရက္ေန႔တြင္ ေထာင္မုကမ္းေျခမွတဆင့္ တျခားေနရာသစ္တခုကိုပို႔မည့္ အမ်ိဳးသမီး ျပည့္တန္ဆာ(၅၈)ဦးကို ကယ္တင္နိုင္ခဲ့သည္။
၄င္းအမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ ျမန္မာျပည္ကလာေသာသူမ်ားျဖစ္ျပီး လူကုန္ကူးပြဲစားမွတဆင့္ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ ေရာင္းခ်ျခင္းခံရတဲ့သူေတြဟု ဆိုပါသည္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို ဖန္းငါးေဒသက ေစတနာရွင္လူမွဳကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ ေရးအဖြဲ႔ဝင္ ကိုဝင္းပိုင္ ကိုဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာတြင္
အမ်ိဳးသမီး “(၅၈)ေယာက္က ေလာရွမ္းက(၈)ေယာက္ပါတယ္ေလ။ က်န္တာက်ေတာ့ မြန္လည္းပါ၊ ဗမာလည္းပါ တယ္။ သံျဖဴဇရပ္ျမိဳ႔နယ္ မုဒုံအကုန္လုံးပါတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သြားတာက ငါးေလွပုံစံနဲ႔သြားျပီး ေလွေပၚတက္ ရတယ္ေလ။ အဲဒါ သူတို႔မလြန္သြားေသးလို႔ ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ရလုိက္တယ္ (၅၈)ေယာက္ေပါ့။ ေလွႏွစ္စီး အေယာက ္(၁ဝဝ)ေလာက္ လြန္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္းမယူႏိုင္ဘူးေလ”
အဆိုပါ ျပည့္တန္ဆာေတြထဲမွာ AIDS ေရာဂါကူးစက္ေနတဲ့မိန္းကေလး(၁၂)ေယာက္ကိုေခၚမသြားဘဲ လမ္းေပၚမွာ ပစ္ထားခဲ့ျပီး ခိုကိုးရာမဲ့ျဖစ္ေနေသာ သူမတို႔ အဆိုပါအဖြဲ႔အစည္းကပင္ ကယ္တင္ခဲ့ျပီး သက္ဆိုင္ရာေဆးရံု၌ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္ဟုဆို၏။ အမ်ိဳးသမီး(၈)ဦးမွာ ေရာဂါလကၡဏာျပေနျပီး က်န္(၃)ဦးမွာ အနည္းငယ္သက္သာ သည္ဟုဆို၏။ ထိုင္းနိုင္ငံကိုလာေရာက္ေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုတြင္ လူကုန္ကူးပြဲစားမ်ားမွ တဆင့္ေရာက္လာ ၾကျခင္းျဖစ္ျပီး တျခားလက္ဆင့္ကမ္း ပြဲစားမ်ားမွတဖန္ ျပည့္တန္ဆာဘဝကို တြန္းပို႔ခဲ့သည္ဟု ကိုဝင္းပိုင္မွ ေျပာပါ သည္။
ေစတနာရွင္ လူမွဳကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမွ ကယ္တင္ထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို တျခားသင့္ေတာ္ ေသာလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးမွာျဖစ္ျပီး တခ်ိဳ႔မွာေနရပ္ကိုျပန္သြားၾကမည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ AIDS ေရာဂါျဖစ္ပြါးေနတဲ့အမ်ိဳးသမီး(၁၂)ေယာက္မွာ ေနရပ္ျပန္ဘို႔ ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကျပီး နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ AIDS ေရာဂါကုသေရးေဆးရုံမွာဘဲ ကုသခ်င္တယ္လို႔ ကိုဝင္းပိုင္က ေျပာပါတယ္။ နယ္စပ္ရွိနီးစပ္ရာ ေစတနာေဆးရံုမ်ား ကိုလည္း ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားၿပီး ၄င္းတို႔မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ လြယ္လင့္တကူ ေတြ႔ဆုံနိုင္မည့္ေနရာကိုလည္း ဆက္သြယ္ရွာေဖြေနသည္ဟု ေရာဂါသည္ႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားမွ ေျပာပါသည္။
Kaowao ႏုိဝင္ဘာ ၂၆၊၂၀၀၉။
ေကာင္းဝါ(နိုဝင္ဘာ-၂၆)။ ။ ထိုင္းနိုင္ငံ ရေနာင္းျမိဳ႔နယ္ ဖန္းငါးေဒသေစတနာရွင္ လူမွဳကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ေရးအဖြဲ႔အစည္းမွ နိုဝင္ဘာ(၂၄)ရက္ေန႔တြင္ ေထာင္မုကမ္းေျခမွတဆင့္ တျခားေနရာသစ္တခုကိုပို႔မည့္ အမ်ိဳးသမီး ျပည့္တန္ဆာ(၅၈)ဦးကို ကယ္တင္နိုင္ခဲ့သည္။
၄င္းအမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုမွာ ျမန္မာျပည္ကလာေသာသူမ်ားျဖစ္ျပီး လူကုန္ကူးပြဲစားမွတဆင့္ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ ေရာင္းခ်ျခင္းခံရတဲ့သူေတြဟု ဆိုပါသည္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို ဖန္းငါးေဒသက ေစတနာရွင္လူမွဳကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ ေရးအဖြဲ႔ဝင္ ကိုဝင္းပိုင္ ကိုဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာတြင္
အမ်ိဳးသမီး “(၅၈)ေယာက္က ေလာရွမ္းက(၈)ေယာက္ပါတယ္ေလ။ က်န္တာက်ေတာ့ မြန္လည္းပါ၊ ဗမာလည္းပါ တယ္။ သံျဖဴဇရပ္ျမိဳ႔နယ္ မုဒုံအကုန္လုံးပါတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သြားတာက ငါးေလွပုံစံနဲ႔သြားျပီး ေလွေပၚတက္ ရတယ္ေလ။ အဲဒါ သူတို႔မလြန္သြားေသးလို႔ ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ရလုိက္တယ္ (၅၈)ေယာက္ေပါ့။ ေလွႏွစ္စီး အေယာက ္(၁ဝဝ)ေလာက္ လြန္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္းမယူႏိုင္ဘူးေလ”
အဆိုပါ ျပည့္တန္ဆာေတြထဲမွာ AIDS ေရာဂါကူးစက္ေနတဲ့မိန္းကေလး(၁၂)ေယာက္ကိုေခၚမသြားဘဲ လမ္းေပၚမွာ ပစ္ထားခဲ့ျပီး ခိုကိုးရာမဲ့ျဖစ္ေနေသာ သူမတို႔ အဆိုပါအဖြဲ႔အစည္းကပင္ ကယ္တင္ခဲ့ျပီး သက္ဆိုင္ရာေဆးရံု၌ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္ဟုဆို၏။ အမ်ိဳးသမီး(၈)ဦးမွာ ေရာဂါလကၡဏာျပေနျပီး က်န္(၃)ဦးမွာ အနည္းငယ္သက္သာ သည္ဟုဆို၏။ ထိုင္းနိုင္ငံကိုလာေရာက္ေသာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုတြင္ လူကုန္ကူးပြဲစားမ်ားမွ တဆင့္ေရာက္လာ ၾကျခင္းျဖစ္ျပီး တျခားလက္ဆင့္ကမ္း ပြဲစားမ်ားမွတဖန္ ျပည့္တန္ဆာဘဝကို တြန္းပို႔ခဲ့သည္ဟု ကိုဝင္းပိုင္မွ ေျပာပါ သည္။
ေစတနာရွင္ လူမွဳကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမွ ကယ္တင္ထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို တျခားသင့္ေတာ္ ေသာလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးမွာျဖစ္ျပီး တခ်ိဳ႔မွာေနရပ္ကိုျပန္သြားၾကမည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ AIDS ေရာဂါျဖစ္ပြါးေနတဲ့အမ်ိဳးသမီး(၁၂)ေယာက္မွာ ေနရပ္ျပန္ဘို႔ ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကျပီး နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ AIDS ေရာဂါကုသေရးေဆးရုံမွာဘဲ ကုသခ်င္တယ္လို႔ ကိုဝင္းပိုင္က ေျပာပါတယ္။ နယ္စပ္ရွိနီးစပ္ရာ ေစတနာေဆးရံုမ်ား ကိုလည္း ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားၿပီး ၄င္းတို႔မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ လြယ္လင့္တကူ ေတြ႔ဆုံနိုင္မည့္ေနရာကိုလည္း ဆက္သြယ္ရွာေဖြေနသည္ဟု ေရာဂါသည္ႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားမွ ေျပာပါသည္။
ျမ၀တီၿမိဳ႕မွ ေလာင္းကစားပြဲႀကီး အေရးယူမႈမရိွ
ရဲရင့္ / ၂၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉
ယခုႏွစ္ပြင့္လင္းရာသီ၏ အႀကီးမားဆံုး ေလာင္းကစားပြဲကို ျမ၀တီၿမိဳ႕ အမွတ္ (၃) ရပ္ကြက္ရိွ ဓမၼရန္ေအာင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ က်င္းပေနသည္ဟု ေလာင္းကစားဒိုင္ႀကီးတဦးက ေျပာသည္။
၎က “ဒီပြဲက ျမ၀တီမွာ အႀကီးဆံုးပြဲပဲ။ ကစား၀ိုင္းက အႀကီးအေသး၀ိုင္း (၆၀) ေလာက္ရိွတယ္။ ဒီေကဘီေအက ဗိုလ္ေမာသိုကိုင္တာ။ အေကာက္ကေတာ့ ၀ိုင္းႀကီး (၁) သိန္း၊ ၀ိုင္းငယ္ (၄) ေသာင္းယူတယ္။ တညကို ဒီေကဘီေအက အေကာက္ (၁၅) သိန္းေလာက္ရတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ယခုလ (၁၁) ရက္ေန႔က စတင္ဖြင့္လွစ္သည့္ ေလာင္းကစားပြဲကို တိုးတက္ေသာဗုဒၵဘာသာကရင္အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ (ဒီေကဘီေအ) တပ္ရင္း (၉၀၇) က ျမ၀တီခ႐ိုင္အာဏာပိုင္မ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ က်င္းပျခင္းျဖစ္ၿပီး ေလာင္းကစားပြဲကို ဓမၼရန္ေအာင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ရန္ပံုေငြပြဲဟု အမည္ခံကာ က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။
ေလာင္းကစား၀ိုင္းႀကီးၾကပ္သည့္ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႔၀င္တဦးက “အေကာက္က ငါတို႔ခ်ည္းပဲရတာမဟုတ္ဘူး၊ ျမ၀တီက လူႀကီးေတြကိုလည္း ခြဲေပးရတယ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုလည္း လႉရေသးတယ္။ ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ ဒီနယ္မွာ ဘာမွလႈပ္ရွားမယ္ မႀကံနဲ႔ ပြဲၿပီးသြားမယ္” ဟု ေျပာသည္။
ပြဲေတာ္ကာလအတြင္း ဟန္ျပအေနျဖင့္ ညစဥ္ကျပသည့္ ေမာ္လၿမိဳင္မွ ဟိန္းခ်စ္၊ ခ်စ္ရာဇာ၊ ခ်စ္ရဲမင္း၊ ခ်စ္မင္းသူ စသည့္ဇာတ္အဖြဲ႔မ်ားကိုလည္း ငွားရေၾကာင္းႏွင့္ ဒီေကဘီေအမွ သပိတ္၀င္အိတ္၀င္ မရေၾကာင္း၊ အဖြဲ႔ရန္ပံုေငြအတြက္ လာမည့္လအထိ ဆက္လက္က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႔၀င္က ေျပာသည္။
ေလာင္းကစားပြဲသို႔ ညစဥ္ လူေထာင္ခ်ီလာေရာက္ ကစားၾကသျဖင့္ ရပ္ကြက္တခုလံုး ဆူညံေနကာ ေလာင္းကစား၀ိုင္းတုိ႔တြင္ လည္း ထိုးသားမ်ားကိုျမဴဆြယ္ရန္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားပါရိွၿပီး ရပ္ကြက္အတြင္း ဥဒဟို၀င္ထြက္သြားလာေနမႈေၾကာင့္ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစအခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးေကာင္းသားသမီးမ်ားပင္လွ်င္ အျပင္မထြက္ရဲေၾကာင္း၊ ျမ၀တီၿမိဳ႕၏ သီးျခားကမာၻကဲ့သို႔ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အာဏာပိုင္မ်ားက တစံုတရာ အေရးယူမႈမရိွေၾကာင္း ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွ (၃၅) ကီလိုမီတာအကြာရိွ မယ္လမတ္ၿမိဳ႕နယ္ ၀မ္းဖာရြာတဖက္ကမ္း ျမန္မာဘက္ျခမ္းရိွ ဒီေကဘီေအ (၉၉၉) တပ္စခန္းအနီးတြင္ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္တဦးက ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ေလာင္းကစား႐ံုတခုကို လြန္ခဲ့သည့္ တလေက်ာ္က ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာ ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသားမ်ား ေန႔စဥ္သြားေရာက္၍ ေလာင္းကစားၾကသည္ဟု သြားေရာက္ခဲ့သူ ထိုင္းလူမ်ဳိးတဦးက ေျပာသည္။
အဆိုပါေလာင္းကစား႐ံုတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရန္ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားအလိုရိွၿပီး လစာေကာင္းေကာင္းရမည္ဟုဆိုကာ ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္အတူ ထိုင္းျမန္မာႏွစ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ စာရြက္မ်ားကိုလည္း ျဖန္႔ေ၀လေက္ရိွသည္။
ယခုႏွစ္ပြင့္လင္းရာသီ၏ အႀကီးမားဆံုး ေလာင္းကစားပြဲကို ျမ၀တီၿမိဳ႕ အမွတ္ (၃) ရပ္ကြက္ရိွ ဓမၼရန္ေအာင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ က်င္းပေနသည္ဟု ေလာင္းကစားဒိုင္ႀကီးတဦးက ေျပာသည္။
၎က “ဒီပြဲက ျမ၀တီမွာ အႀကီးဆံုးပြဲပဲ။ ကစား၀ိုင္းက အႀကီးအေသး၀ိုင္း (၆၀) ေလာက္ရိွတယ္။ ဒီေကဘီေအက ဗိုလ္ေမာသိုကိုင္တာ။ အေကာက္ကေတာ့ ၀ိုင္းႀကီး (၁) သိန္း၊ ၀ိုင္းငယ္ (၄) ေသာင္းယူတယ္။ တညကို ဒီေကဘီေအက အေကာက္ (၁၅) သိန္းေလာက္ရတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ယခုလ (၁၁) ရက္ေန႔က စတင္ဖြင့္လွစ္သည့္ ေလာင္းကစားပြဲကို တိုးတက္ေသာဗုဒၵဘာသာကရင္အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ (ဒီေကဘီေအ) တပ္ရင္း (၉၀၇) က ျမ၀တီခ႐ိုင္အာဏာပိုင္မ်ား၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ က်င္းပျခင္းျဖစ္ၿပီး ေလာင္းကစားပြဲကို ဓမၼရန္ေအာင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ရန္ပံုေငြပြဲဟု အမည္ခံကာ က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။
ေလာင္းကစား၀ိုင္းႀကီးၾကပ္သည့္ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႔၀င္တဦးက “အေကာက္က ငါတို႔ခ်ည္းပဲရတာမဟုတ္ဘူး၊ ျမ၀တီက လူႀကီးေတြကိုလည္း ခြဲေပးရတယ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုလည္း လႉရေသးတယ္။ ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ ဒီနယ္မွာ ဘာမွလႈပ္ရွားမယ္ မႀကံနဲ႔ ပြဲၿပီးသြားမယ္” ဟု ေျပာသည္။
ပြဲေတာ္ကာလအတြင္း ဟန္ျပအေနျဖင့္ ညစဥ္ကျပသည့္ ေမာ္လၿမိဳင္မွ ဟိန္းခ်စ္၊ ခ်စ္ရာဇာ၊ ခ်စ္ရဲမင္း၊ ခ်စ္မင္းသူ စသည့္ဇာတ္အဖြဲ႔မ်ားကိုလည္း ငွားရေၾကာင္းႏွင့္ ဒီေကဘီေအမွ သပိတ္၀င္အိတ္၀င္ မရေၾကာင္း၊ အဖြဲ႔ရန္ပံုေငြအတြက္ လာမည့္လအထိ ဆက္လက္က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႔၀င္က ေျပာသည္။
ေလာင္းကစားပြဲသို႔ ညစဥ္ လူေထာင္ခ်ီလာေရာက္ ကစားၾကသျဖင့္ ရပ္ကြက္တခုလံုး ဆူညံေနကာ ေလာင္းကစား၀ိုင္းတုိ႔တြင္ လည္း ထိုးသားမ်ားကိုျမဴဆြယ္ရန္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားပါရိွၿပီး ရပ္ကြက္အတြင္း ဥဒဟို၀င္ထြက္သြားလာေနမႈေၾကာင့္ ေမွာင္ရီပ်ိဳးစအခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးေကာင္းသားသမီးမ်ားပင္လွ်င္ အျပင္မထြက္ရဲေၾကာင္း၊ ျမ၀တီၿမိဳ႕၏ သီးျခားကမာၻကဲ့သို႔ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အာဏာပိုင္မ်ားက တစံုတရာ အေရးယူမႈမရိွေၾကာင္း ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွ (၃၅) ကီလိုမီတာအကြာရိွ မယ္လမတ္ၿမိဳ႕နယ္ ၀မ္းဖာရြာတဖက္ကမ္း ျမန္မာဘက္ျခမ္းရိွ ဒီေကဘီေအ (၉၉၉) တပ္စခန္းအနီးတြင္ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္တဦးက ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ေလာင္းကစား႐ံုတခုကို လြန္ခဲ့သည့္ တလေက်ာ္က ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာ ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသားမ်ား ေန႔စဥ္သြားေရာက္၍ ေလာင္းကစားၾကသည္ဟု သြားေရာက္ခဲ့သူ ထိုင္းလူမ်ဳိးတဦးက ေျပာသည္။
အဆိုပါေလာင္းကစား႐ံုတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရန္ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားအလိုရိွၿပီး လစာေကာင္းေကာင္းရမည္ဟုဆိုကာ ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္အတူ ထိုင္းျမန္မာႏွစ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ စာရြက္မ်ားကိုလည္း ျဖန္႔ေ၀လေက္ရိွသည္။
ရြာသားမ်ားကုိ ေခၚယူခုိင္းေစၿပီး စစ္သားသစ္ပါ ေကာက္ယူေန
ႏုိဝင္ဘာလ ၂၅။ ေစာထြန္းႏိုင္ (ေကအုိင္စီ)
ယခုရက္ပုိင္းတြင္ ဖာပြန္ေဒသအတြင္း ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွား စခန္းခ်လာသည့္ ဒီေကဘီေအတပ္မ်ားသည္ ေဒသခံရြာသူရြာသားမ်ား ကုိ ေခၚယူခုိင္းေစသည့္အျပင္ စစ္သားသစ္ကုိပါ ေကာက္ယူေနေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။
ဒီေကဘီေအ တပ္မဟာ(၃၃၃)မွ ဒုဗုိလ္မွဴးႀကီး ေစာဘိ ဦးစီးေသာ တပ္ရင္းႏွင့္ ဒုဗုိလ္မွဴးႀကီး ဟင္နရီ ဦးစီးေသာ တပ္ရင္းတုိ႔သည္ ယခုလ ၁၀ရက္ေန႔က ဖာပြန္ခရုိင္၊ ဒြဲလုိးၿမဳိ႕နယ္အတြင္းရွိ မိေခ်ာင္းဝင္း(ကြီးတမာ့)ႏွင့္ ဝင္းေမာ္္(ေဝၚမူ)ေက်းရြာမ်ားအတြင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိစခန္းခ်ခဲ့ရာ စခန္းေဆာက္လုပ္ရန္ႏွင့္ ရိကၡာသယ္ယူရန္အတြက္ ရြာသူရြာသားမ်ားကို ေခၚယူခုိင္းေစခဲ့ေၾကာင္း ေကအဲန္ယူ ဖာပြန္ခရိုင္မွ ဗုိလ္မွဴးေစာကလယ္ဒုိ႔က ေကအုိင္စီကုိ ေျပာသည္။
သူက “ဒီေကဘီေအ နံပါတ္(၃၃၃)အဖြဲ႔က ဒီလ ၁၀ရက္ေန႔မွာ ကြီးတမာ့(မိေခ်ာင္းဝင္း)အထိ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ စခန္းခ် တယ္။ အဲဒီစခန္းအတြက္ အခု သူတုိ႔ ရိကၡာေတြ သယ္ယူတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြီးတမာ့(မိေခ်ာင္းဝင္း)ရြာသားေတြကုိ ေခၚယူၿပီး ေတာ့ သယ္ခုိင္းတယ္။ ရိကၡာသယ္ရတဲ့အျပင္ အျခားအလုပ္ေတြ အပါအဝင္ေပါ့ေလ။ တေခါက္ကုိ ရြာသားအေယာက္(၂၀) ေခၚၿပီး ေတာ့ ၃ရက္တိတိ သြားလုပ္ရတယ္။ ၿပီးရင္ ေနာက္တသုတ္ အလွည့္က် ၃ရက္စီ သြားလုပ္ေပးရတယ္။ မသြားႏုိင္ဘူးဆုိရင္ လူတ ေယာက္ကုိ ေငြ(၅၀၀၀)က်ပ္ေပးရတယ္”ဟု ဆုိသည္။
၎တုိ႔ တပ္စခန္း ေဆာက္ရန္အတြက္ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ ေခၚယူခုိင္းေစၿပီး လုိအပ္သည့္ သစ္၊ ဝါးႏွင့္ ဖက္္မ်ားကုိလည္း ရြာသူ ရြာသားမ်ားထံမွ ေငြမေပးဘဲ အခမဲ့ မွာယူခဲ့သည္။ ထိုသို႔ လုပ္အားခုိင္းေစမႈအျပင္ တခ်ိန္တည္းတြင္ မိေခ်ာင္းအင္း၊ ဝင္းေမာ္ရြာႏွင့္ အနီးတဝုိက္ရြာမ်ားမွ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ ယခုလ ၂၃ရက္ေန႔က တအိမ္တေယာက္ ေခၚယူေတြ႔ဆုံကာ စစ္သားသစ္ေကာက္ယူရန္ ေဆြးေႏြးခ်ျပခဲ့သည္ဟု ထိုေဒသခံ၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
“ဒီေကဘီေအက စစ္သားသစ္ေကာက္ယူဖို႔အတြက္ ဒီလ ၂၃ရက္ေန႔က ရြာသားေတြကုိ တအိမ္တေယာက္ ေခၚယူေတြ႔ဆုံၿပီးေတာ့ ခ်ျပေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ အခု ဒီေကဘီေအက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ျဖစ္ၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ ရြာသားေတြကေတာ့ ဒီေကဘီေအ စစ္သား ပုိၿပီး မလုပ္ခ်င္တာေပါ့။ အဲဒါ ဒီေကဘီေအေတြသိေတာ့ မဲႏုိက္စနစ္နဲ႔ ေကာက္မယ္။ မဲေပါက္တဲ့သူ သြားရမယ္လုိ႔ အၾကပ္ကုိင္လာ တယ္”ဟု အဆုိပါေဒသခံက ဆုိသည္။
ဒီေကဘီေအတပ္တုိ႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ စစ္သားသစ္စုေဆာင္းမႈကုိ မႏွစ္သက္ေသာ ထုိေဒသရွိ လူငယ္မ်ားသည္ ယခုလက္ရွိအ ခ်ိန္တြင္ လြတ္ေျမာက္ရာ ေတာတြင္းသုိ႔ ေျပးပုန္းေနထုိင္ၾကရသည္။
မိေခ်ာင္းဝင္းရြာသားတဦးက “က်ေနာ္တုိ႔ရြာမွာ အရင္က နအဖေရာ၊ ဒီေကဘီေအ တပ္စခန္းေတြ မရွိဘူး။ ဝင္းေမာ္(ေဝၚမူ)မွာေတာ့ နအဖ တပ္စခန္းတခုပဲရွိတယ္။ ဒီေကဘီေအက ဒီအခုမွ ဝင္လာတာ။ နဂုိကတည္းက နအဖတပ္ေတြရဲ႕ ခုိင္းေစမႈကုိ ခံရတဲ့ၾကားက အခု ဒီေကဘီေအ ေရာက္လာေတာ့ လုပ္အားခုိင္းတာေရာ၊ စစ္သားစုေဆာင္းတာေရာ ထပ္လုပ္လာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ရြာသား ေတြက ခံၿပီးရင္းခံပဲ”ဟု ဆုိသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ ဒီေကဘီေအတပ္မ်ား ဖာပြန္ေဒသအတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္ေနရာယူျခင္းသည္ အဆုိပါေဒသအတြင္း ထြက္ရွိသည့္ သယံ ဇာတမ်ားျဖစ္သည့္ ေရႊႏွင့္သစ္မ်ား ထုတ္လုပ္ရန္အတြက္ႏွင့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္္ျဖစ္လာမည့္ ဒီေကဘီေအတပ္အတြက္ နယ္စပ္ ေဒသမ်ားကုိ ထိန္းခ်ဴပ္ႏုိင္ရန္အတြက္ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ထုိမိေခ်ာင္းဝင္းရြာသားက ေျပာသည္။
ဖာပြန္ေဒသသို႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႔မ်ားတြင္ ျမ၀တီၿမိဳ႕နယ္၊ ကုကၠိဳေက်းရြာ အေျခစိုက္ (၉၉၉) ဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴး ႀကီးေစာခ်စ္သူ ဦးစီးသည့္တပ္ဖြဲ႔ ပါ၀င္သည္ဟု ျမ၀တီၿမိဳ႔ရွိ ဒီေကဘီေအႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။ “ဗိုလ္ခ်စ္သူ ဦးစီးတဲ့ ဒီေကအဖြဲ႔ေတြ ဖာပြန္ဘက္ကိုသြားတယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၾကားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုးစစ္အတြက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရးအ တြက္လို႔ ေျပာၾကတာပဲ”ဟု ဆိုသည္။
ဖာပြန္ခရုိင္ရွိ ဘူးသုိႏွင့္ ဒြဲလုိးၿမဳိ႕နယ္အတြင္း လႈပ္ရွားေနေသာ ဒီေကဘီေအ (၇၇၇) ကေဆာဝါးတပ္ရင္းကလည္း ထုိေဒသအတြင္း ပ်က္စီးေနသည့္ တံတားႏွင့္ လမ္းမ်ားျပဳျပင္ရန္ ေဒသခံမ်ားကုိ ယခုလ ၄ရက္ေန႔မွစ၍ ေန႔ေရာညပါ ေခၚယူခုိင္းေစခဲ့သည္။
ယခုရက္ပုိင္းတြင္ ဖာပြန္ေဒသအတြင္း ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွား စခန္းခ်လာသည့္ ဒီေကဘီေအတပ္မ်ားသည္ ေဒသခံရြာသူရြာသားမ်ား ကုိ ေခၚယူခုိင္းေစသည့္အျပင္ စစ္သားသစ္ကုိပါ ေကာက္ယူေနေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။
ဒီေကဘီေအ တပ္မဟာ(၃၃၃)မွ ဒုဗုိလ္မွဴးႀကီး ေစာဘိ ဦးစီးေသာ တပ္ရင္းႏွင့္ ဒုဗုိလ္မွဴးႀကီး ဟင္နရီ ဦးစီးေသာ တပ္ရင္းတုိ႔သည္ ယခုလ ၁၀ရက္ေန႔က ဖာပြန္ခရုိင္၊ ဒြဲလုိးၿမဳိ႕နယ္အတြင္းရွိ မိေခ်ာင္းဝင္း(ကြီးတမာ့)ႏွင့္ ဝင္းေမာ္္(ေဝၚမူ)ေက်းရြာမ်ားအတြင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိစခန္းခ်ခဲ့ရာ စခန္းေဆာက္လုပ္ရန္ႏွင့္ ရိကၡာသယ္ယူရန္အတြက္ ရြာသူရြာသားမ်ားကို ေခၚယူခုိင္းေစခဲ့ေၾကာင္း ေကအဲန္ယူ ဖာပြန္ခရိုင္မွ ဗုိလ္မွဴးေစာကလယ္ဒုိ႔က ေကအုိင္စီကုိ ေျပာသည္။
သူက “ဒီေကဘီေအ နံပါတ္(၃၃၃)အဖြဲ႔က ဒီလ ၁၀ရက္ေန႔မွာ ကြီးတမာ့(မိေခ်ာင္းဝင္း)အထိ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ စခန္းခ် တယ္။ အဲဒီစခန္းအတြက္ အခု သူတုိ႔ ရိကၡာေတြ သယ္ယူတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြီးတမာ့(မိေခ်ာင္းဝင္း)ရြာသားေတြကုိ ေခၚယူၿပီး ေတာ့ သယ္ခုိင္းတယ္။ ရိကၡာသယ္ရတဲ့အျပင္ အျခားအလုပ္ေတြ အပါအဝင္ေပါ့ေလ။ တေခါက္ကုိ ရြာသားအေယာက္(၂၀) ေခၚၿပီး ေတာ့ ၃ရက္တိတိ သြားလုပ္ရတယ္။ ၿပီးရင္ ေနာက္တသုတ္ အလွည့္က် ၃ရက္စီ သြားလုပ္ေပးရတယ္။ မသြားႏုိင္ဘူးဆုိရင္ လူတ ေယာက္ကုိ ေငြ(၅၀၀၀)က်ပ္ေပးရတယ္”ဟု ဆုိသည္။
၎တုိ႔ တပ္စခန္း ေဆာက္ရန္အတြက္ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ ေခၚယူခုိင္းေစၿပီး လုိအပ္သည့္ သစ္၊ ဝါးႏွင့္ ဖက္္မ်ားကုိလည္း ရြာသူ ရြာသားမ်ားထံမွ ေငြမေပးဘဲ အခမဲ့ မွာယူခဲ့သည္။ ထိုသို႔ လုပ္အားခုိင္းေစမႈအျပင္ တခ်ိန္တည္းတြင္ မိေခ်ာင္းအင္း၊ ဝင္းေမာ္ရြာႏွင့္ အနီးတဝုိက္ရြာမ်ားမွ ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ ယခုလ ၂၃ရက္ေန႔က တအိမ္တေယာက္ ေခၚယူေတြ႔ဆုံကာ စစ္သားသစ္ေကာက္ယူရန္ ေဆြးေႏြးခ်ျပခဲ့သည္ဟု ထိုေဒသခံ၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
“ဒီေကဘီေအက စစ္သားသစ္ေကာက္ယူဖို႔အတြက္ ဒီလ ၂၃ရက္ေန႔က ရြာသားေတြကုိ တအိမ္တေယာက္ ေခၚယူေတြ႔ဆုံၿပီးေတာ့ ခ်ျပေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ အခု ဒီေကဘီေအက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ျဖစ္ၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ ရြာသားေတြကေတာ့ ဒီေကဘီေအ စစ္သား ပုိၿပီး မလုပ္ခ်င္တာေပါ့။ အဲဒါ ဒီေကဘီေအေတြသိေတာ့ မဲႏုိက္စနစ္နဲ႔ ေကာက္မယ္။ မဲေပါက္တဲ့သူ သြားရမယ္လုိ႔ အၾကပ္ကုိင္လာ တယ္”ဟု အဆုိပါေဒသခံက ဆုိသည္။
ဒီေကဘီေအတပ္တုိ႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ စစ္သားသစ္စုေဆာင္းမႈကုိ မႏွစ္သက္ေသာ ထုိေဒသရွိ လူငယ္မ်ားသည္ ယခုလက္ရွိအ ခ်ိန္တြင္ လြတ္ေျမာက္ရာ ေတာတြင္းသုိ႔ ေျပးပုန္းေနထုိင္ၾကရသည္။
မိေခ်ာင္းဝင္းရြာသားတဦးက “က်ေနာ္တုိ႔ရြာမွာ အရင္က နအဖေရာ၊ ဒီေကဘီေအ တပ္စခန္းေတြ မရွိဘူး။ ဝင္းေမာ္(ေဝၚမူ)မွာေတာ့ နအဖ တပ္စခန္းတခုပဲရွိတယ္။ ဒီေကဘီေအက ဒီအခုမွ ဝင္လာတာ။ နဂုိကတည္းက နအဖတပ္ေတြရဲ႕ ခုိင္းေစမႈကုိ ခံရတဲ့ၾကားက အခု ဒီေကဘီေအ ေရာက္လာေတာ့ လုပ္အားခုိင္းတာေရာ၊ စစ္သားစုေဆာင္းတာေရာ ထပ္လုပ္လာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ရြာသား ေတြက ခံၿပီးရင္းခံပဲ”ဟု ဆုိသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ ဒီေကဘီေအတပ္မ်ား ဖာပြန္ေဒသအတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္ေနရာယူျခင္းသည္ အဆုိပါေဒသအတြင္း ထြက္ရွိသည့္ သယံ ဇာတမ်ားျဖစ္သည့္ ေရႊႏွင့္သစ္မ်ား ထုတ္လုပ္ရန္အတြက္ႏွင့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္္ျဖစ္လာမည့္ ဒီေကဘီေအတပ္အတြက္ နယ္စပ္ ေဒသမ်ားကုိ ထိန္းခ်ဴပ္ႏုိင္ရန္အတြက္ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ထုိမိေခ်ာင္းဝင္းရြာသားက ေျပာသည္။
ဖာပြန္ေဒသသို႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႔မ်ားတြင္ ျမ၀တီၿမိဳ႕နယ္၊ ကုကၠိဳေက်းရြာ အေျခစိုက္ (၉၉၉) ဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴး ႀကီးေစာခ်စ္သူ ဦးစီးသည့္တပ္ဖြဲ႔ ပါ၀င္သည္ဟု ျမ၀တီၿမိဳ႔ရွိ ဒီေကဘီေအႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။ “ဗိုလ္ခ်စ္သူ ဦးစီးတဲ့ ဒီေကအဖြဲ႔ေတြ ဖာပြန္ဘက္ကိုသြားတယ္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၾကားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုးစစ္အတြက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရးအ တြက္လို႔ ေျပာၾကတာပဲ”ဟု ဆိုသည္။
ဖာပြန္ခရုိင္ရွိ ဘူးသုိႏွင့္ ဒြဲလုိးၿမဳိ႕နယ္အတြင္း လႈပ္ရွားေနေသာ ဒီေကဘီေအ (၇၇၇) ကေဆာဝါးတပ္ရင္းကလည္း ထုိေဒသအတြင္း ပ်က္စီးေနသည့္ တံတားႏွင့္ လမ္းမ်ားျပဳျပင္ရန္ ေဒသခံမ်ားကုိ ယခုလ ၄ရက္ေန႔မွစ၍ ေန႔ေရာညပါ ေခၚယူခုိင္းေစခဲ့သည္။
အိမ္လြမ္းနာ
Thursday, 26 November 2009 ရဲနည္
ဒုကၡသည္ အမ်ားစုက ျမန္မာျပည္ရွိအိမ္သို႔ တေန႔ ျပန္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။
အသက္ ၆၀ အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္သူ အဖြားအို ဘီးမဲက သူ၏ေျမးမ်ားအနက္မွ အငယ္ဆံုးေျမးကို ခ်ီ၍ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရလို႔ကေတာ့ ငါတို႔ ရြာကို ျပန္မွာပဲ” ဟု ေျပာသည္။
မဲလဦး စခန္းအတြင္း က်င္းပသည့္ ႏိုင္ငံတကာ ဒုကၡသည္မ်ားေန႔ အခမ္းအနားသို႔ ကရင္အမ်ဳိးသမီးတဦးက ကေလးခ်ီ၍ ေရာက္လာပံု (ဓာတ္ပံု- MASARU GOTO/ TBBC)
ဘီးမဲႏွင့္ ကေလး ၄ ဦးက ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလိုင္လ ကရင္ျပည္နယ္ထဲတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲမ်ားမွ တျခား ဒုကၡသည္ ရြာသား ၅၀၀ ႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ သူတို႔၏ ယာယီအိမ္ ၀ါးတဲကေလးမ်ားျဖင့္ ထိုင္း - ျမန္မာ နယ္စပ္အနီး ထာ့ေဆာင္ယန္းရွိ ယာယီဒုကၡသည္စခန္းတခုတြင္ ျဖစ္သလို ေနထိုင္ေနၾကရသည္။
ဇြန္လဆန္းပိုင္းမွ စတင္၍ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ တုိးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ဳိးသား တပ္ဖြဲ႕ (DKBA) တို႔ ပူးေပါင္းကာ ကရင္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (KNLA) ကို ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ တျခားေသာ ကရင္ရြာသား ၄၀၀၀ ႏွင့္အတူ စစ္ေဘးဒဏ္မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ စခန္းမ်ားတြင္ ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ စုစုေပါင္း ၁၃၄၀၀၀ အထိ တိုးလာခဲ့ၿပီး ဒုကၡသည္ ၅၀၀၀၀ ကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အပါအ၀င္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒုကၡသည္အမ်ားစုမွာ တေန႔ အိမ္ျပန္ရႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။
ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားတြင္ ၾကာရွည္ ေနထိုင္ေနရသူမ်ားအဖို႔ အိမ္ျပန္ရမည့္အေရး အိပ္မက္မ်ားက ေမွးမိွန္လာေနသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ဒုကၡသည္မ်ား စတင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္မွာ မ်ဳိးဆက္တခုစာမွ် ရွိၿပီဟု ဆိုရေတာ့မည္။
၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ျမန္မာအစိုးရက ကရင္သူပုန္မ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ေဒသမ်ားကို ထိုးစစ္မ်ား ဆင္ႏႊဲလာခဲ့ခ်ိန္ အရပ္သား လူထု ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကရၿပီး တဘက္ကမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း၌ စတင္ခိုလႈံ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကရသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံက ကုလသမဂၢ၏ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ သေဘာတူညီခ်က္ကို လက္မွတ္ေရးထိုး အသိအမွတ္ျပဳ ထားသည့္ ႏိုင္ငံတခု မဟုတ္သကဲ့သို႔ ယခုထိလည္း ၎သေဘာတူညီခ်က္ကို တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳထားျခင္း မရွိေသးပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ဒုကၡေရာက္လာၾကသည့္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ ခိုလႈံခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ယခင္ကာလမ်ားက ကေမၻာဒီးယား၊ လာအို၊ ဗီယက္နမ္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ခြင့္ျပဳေပးသကဲ့သို႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လူသားခ်င္းစာနာမႈ အကူ အညီမ်ား ေထာက္ပံ့ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနက ႏိုင္ငံ၏အေရွ႕ပိုင္း၌ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအိုႏွင့္ ဗီယက္နမ္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ကူညီေပးေနၾကသည့္ ေစတနာ့၀န္ထမ္း အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား ျမန္မာဒုကၡသည္ မ်ားအတြက္လည္း အကူအညီေပးပါရန္ ကမ္းလွမ္းလာခဲ့သည္။
၎ ေအဂ်င္စီမ်ား စုေပါင္း၍ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ေရႊ႔ေျပာင္းထြက္ေျပးလာသူမ်ားအတြက္ ၀န္ ေဆာင္မႈေပးေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး ေကာ္မတီ (CCSDPT) ဟူသည့္ အဖြဲ႕ဖြဲ႕ကာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ရိကၡာ ေထာက္ပံ့ေရး အစီအစဥ္မ်ား စတင္ခဲ့သည္။
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား ယူဆထားခဲ့ၾကသလိုပင္၊ ထိုင္းအစိုးရႏွင့္ အကူအညီေပးေရး အဖြဲ႔မ်ားက ကရင္ျပည္နယ္မွ ထြက္ေျပးလာၾကသည့္ ဒုကၡသည္မ်ား အခ်ိန္တိုအတြင္း အိမ္ျပန္ႏိုင္မည္ဟု ယူဆခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျပႆနာက ႀကီးထြား ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့သည္။
မ်ားမၾကာမီ မြန္ဒုကၡသည္မ်ားလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းေဒသကို ျဖတ္ေက်ာ္ေျပး၀င္၍ ခိုလႈံလာၾကျပန္သည္။ ထိုဒုကၡသည္မ်ားက ျမန္မာစစ္သားမ်ား ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည့္ ရြာမ်ားမီးတိုက္ျခင္း၊ မုဒိမ္းျပဳက်င့္ျခင္း၊ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းျခင္း၊ အက်ဥ္းရံုး သုတ္သင္ သတ္ျဖတ္ပစ္ျခင္း၊ အတင္းအက်ပ္ အလုပ္ခိုင္းေစျခင္း စသည့္ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ျပန္ေျပာျပခဲ့ၾကသည္။
ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုး (UNHCR) ကဲ့သို႔ေသာ ႏိုင္ငံတကာ ေအဂ်င္စီမ်ားကလည္း ၾကည့္ေနရံု မွ်သာ တတ္ႏိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း၌ အိုးအိမ္အေျခမဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းထြက္ေျပးေနၾကရေသာ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနၾက ရေသာ ဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီေပးရန္ မတတ္စြမ္းႏိုင္ခဲ့ေပ။
ေနာက္ ၄ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လတြင္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ပါဝင္သည့္ လူထုအံုႂကြမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး ေနာက္ ျဖစ္ရပ္မ်ားက ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို စစ္အစိုးရက ရက္စက္စြာ ၿဖိဳခြင္း ေခ်မႈန္းခဲ့သည့္အခါ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ထြက္ေျပး ေရာက္ရွိလာၾကျပန္သည္။
၎တို႔အနက္မွ အမ်ားစုက ဘန္ေကာက္သို႔ ႀကံဖန္လမ္းရွာၿပီး UNHCR ၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာေအာက္တြင္ ႏိုင္ငံေရး ခိုလႈံခြင့္ ေတာင္းခံခဲ့ၾကသည္၊ ဒုကၡသည္ အျဖစ္ ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဒုကၡသည္ အမ်ိဳးအစား ၂ မ်ဳိးျဖစ္သြားသည္။ “စစ္ေဘး ဒဏ္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာရသူမ်ား” (အထူးသျဖင့္ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ မြန္ တိုင္းရင္းသားမ်ား) ႏွင့္ UNHCR ၏ “စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အေျခအေန” ဟု သတ္မွတ္ခံရသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ဒုတိယအမ်ဳိးအစားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထြက္ေျပးလာသူ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ အတိုက္အခံမ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ေက်ာင္းသားမ်ား အျပင္၊ နယ္စပ္တြင္ လံုၿခံဳမႈမရွိဟု ခံစားေနရသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားလည္း ပါ ၀င္သည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္ တက္လာခဲ့သည့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ စစ္ေျမျပင္မ်ားကို ေစ်းကြက္ မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုၾကသည့္ ထိုင္းစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား သစ္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ား အပါအ၀င္ တျခား စီးပြားေရး သေဘာတူညီမႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ယင္းကာလ ေနာက္ပိုင္းတြင္ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ၾကားခံဇုန္အျဖစ္ထားရွိခဲ့သည့္ ကရင္သူပုန္မ်ားကို ထိုင္းအစိုးရက သည္းညည္းခံေနသည့္ မူ၀ါဒမ်ား စြန္႔လႊတ္လာသကဲ့သို႔ ျမန္မာ အစိုးရ စစ္တပ္ မ်ားကလည္း ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ တိုး၍ ေနရာယူလာခဲ့သည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ကရင္နီျပည္နယ္အတြင္း ျပင္းထန္သည့္ တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းေဒသ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ ခရိုင္အတြင္းသို႔ ဒုကၡသည္ အေျမာက္အမ်ား ေျပး၀င္ခိုလႈံလာၾကျပန္သည္။ ေတာင္ဘက္ပိုက်သည့္ မြန္ေဒသမ်ားတြင္လည္း မြန္ဒုကၡသည္မ်ားက ဘုရားသံုးဆူေတာင္ၾကားေဒသကို ျဖတ္၍ ထိုင္းႏိုင္ငံ ကန္ခ်နပူရီ ခရိုင္အတြင္းသို႔ ေျပး၀င္ခိုလႈံလာၾကျပန္သည္။
ကေမာက္ကမႏိုင္လွသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးေနၾကသည့္ ဒုကၡသည္ လူထုကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကၽြန္းသစ္လံုးမ်ား တင္ေဆာင္လာသည့္ ထရပ္ကားႀကီးမ်ား ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ၀င္သြားၾကသည္။ ထရပ္ကားတန္းႀကီး ရွည္ေလ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ေျပး၀င္လာသည့္ ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ ပို၍ မ်ားလာေလေလ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ KNLA ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ မာနယ္ပေလာစခန္း စစ္အစိုးရတပ္မ်ား လက္တြင္း က်ရႈံး ခဲ့ရၿပီးေနာက္ပိုင္း နယ္စပ္ေဒသ အေျခစိုက္ အင္အားစုမ်ားအဖို႔လည္း စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ထိုးႏွက္မႈ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးတပ္မ်ား၏ ခရစ္ယာန္ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ ေအာက္ေျခ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအၾကား ျဖစ္ေပၚေနခဲ့သည့္ မေက်နပ္မႈမ်ားကို ျမန္မာစစ္အစိုးရက အသံုးခ်၍ ၿဖိဳခြဲ အႏိုင္ရယူခဲ့သည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ခြဲထြက္ခဲ့ၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ကရင္တပ္သားမ်ားက နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားသည့္ DKBA ကို ထူေထာင္ခဲ့သည္။ စစ္အစိုးရက ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း ထိုးစစ္ဆင္ရာတြင္ ၎ DKBA တပ္မ်ားကို ေရွ႕တန္းတင္ အသံုးခ်လာခဲ့ၾကသည္။
ေျမာက္ဘက္ပိုက်သည့္ ေနရာမ်ားတြင္မူ ထိုင္းအစိုးရက ဒုကၡသည္မ်ား ၀င္ေရာက္လာမည္ကို မလိုလားခဲ့။ အထူးသျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း အဓမၼေရႊ႕ေျပာင္း ေနရာခ်ထားမႈေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာၾကသည့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္မ်ား အေပၚ သတ္မွတ္ထားသည့္ ဒုကၡသည္ စံ သတ္မွတ္ခ်က္ မျပည့္မီဟု ဆိုကာ ထိုင္းအစိုးရက ပယ္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ တင္းက်ပ္သည့္ စည္းကမ္းခ်က္ မျပည့္မီသူမ်ားအား စီးပြားေရးေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ် လာၾကသူမ်ားဟုသာ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ထြက္ေျပးလာၾကသည့္ ရွမ္းဒုကၡသည္မ်ားက ဒုကၡသည္စခန္းထူေထာင္ ခိုလႈံခြင့္ မရၾကဘဲ ေဒသခံ ထိုင္းလူထုမ်ားအၾကားသာ အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြလ်က္ ပံုေဖ်ာက္ ခိုလႈံခဲ့ၾကရသည္။ တဘက္တြင္ လြတ္လပ္မႈရွိသည္ဟု ဆို ႏိုင္ေသာ္လည္း အျခားတဘက္တြင္ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရမႈမ်ားႏွင့္ အလြဲသံုးစားျပဳမႈမ်ား ၾကံဳရသည္။ ထိုင္း အစိုးရက ေရႊ႔ေျပာင္းအေျခခ်လာသူမ်ားကို ပို၍ တင္းက်ပ္ကန္႔သတ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဖမ္းဆီးခံရမည့္အေရး၊ ျပန္ပို႔ခံရမည့္အေရး စိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကရသည္။
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားအဖို႔မူ သူတို႔၏စခန္းမ်ားကို (DKBA) တပ္မ်ားက စစ္ေရးအရ တိုက္ရိုက္က်ဴးေက်ာ္ တိုက္ခိုက္ ၾကေသာေၾကာင့္ တမ်ိဳးတဖံု ကြဲျပားသည့္၊ အသက္အႏၱရာယ္ကိုပင္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနသည့္ အေနအထားမ်ဳိး ရင္ဆိုင္ ရျပန္သည္။ ထိုင္းအစိုးရက ဒုကၡသည္မ်ား၏ လံုျခံဳေရးကိုၾကည့္၍ ဒုကၡသည္စခန္းငယ္မ်ားကို စခန္းႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေပါင္းစုသည္။ သိသာထင္ရွားသည့္စခန္းဆိုလွ်င္ မဲလဒုကၡသည္စခန္းျဖစ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ၿမိဳ႔နယ္အေသးစား တခုမွ် ပင္ ရွိေတာ့မည္။ ထို႔အျပင္ စခန္းတြင္းလံုျခံဳေရးကိစၥမ်ားအတြက္ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုးကိုလည္း ကန္႔သတ္၍ တာ၀န္ခြဲေ၀ေပးမႈမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။
ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားကို (DKBA) တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ၾကသည့္ ကိစၥအျပင္ တျခားျဖစ္ရပ္ ၂ ခုကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ဒုကၡသည္ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒလည္း အဓိက ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။
၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ စြမ္းအားျမႇင့္ ျမန္မာေက်ာင္းသား စစ္သည္ေတာ္မ်ား (VBSW) ဟု အမည္ေပးထားသည့္ ေသနတ္သမား ၅ ဦးက ဘန္ေကာက္ရွိ ျမန္မာသံရံုးကို ၀င္ေရာက္စီးနင္းသိမ္း ပိုက္မႈ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားက ဓားစာခံမ်ားလည္း ဖမ္းဆီးထားခဲ့ၿပီး၊ သံရံုး၀င္းကို တရက္ၾကာ သိမ္းပိုက္ထားခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ဒု-ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက ၀င္ေရာက္ညိႇႏိႈင္း ျဖန္ေျဖေပးကာ ဓားစာခံမ်ား ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့ၿပီး၊ ေသနတ္သမားမ်ားႏွင့္အတူ ရဟတ္ယာဥ္ျဖင့္ လိုက္ပါကာ၊ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ထိုသူမ်ားကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။
ဤျဖစ္ရပ္အၿပီး လအနည္းငယ္အၾကာ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၄ ရက္တြင္ ၎စြမ္းအားျမႇင့္ အုပ္စုမ်ားႏွင့္ ကရင္အုပ္စု ငယ္တခုျဖစ္သည့္ God’s Army ဟု ေခၚသည့္ အုပ္စုက ရတ္ခ်္ဘူရီခရိုင္ေဆးရံုကို စီးနင္းကာ လူ ၅၀၀ ေက်ာ္ကို ဓားစာခံ ဖမ္းဆီးမႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ျပန္သည္။
၎တို႔က God’s Army အေျခစိုက္စခန္းရွိ အရပ္သားမ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ ခိုလႈံခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကၿပီး ထိုင္းစစ္တပ္က သူတို႔စခန္းေနရာသို႔ လက္နက္ႀကီးျဖင့္ ပစ္ခတ္ေနျခင္းမ်ား ခ်က္ခ်င္းရပ္ဆိုင္းေပးရန္ ေတာင္းဆို ခဲ့ၾကသည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၅ ရက္ နံနက္ပိုင္းတြင္မူ ထိုင္းကြန္မင္ဒိုတပ္ဖြဲ႔မ်ားက ေဆးရံုကို ျပန္လည္စီးနင္းခဲ့ၾကၿပီး ဓားစာခံဖမ္းထားသူ မ်ားကို ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့သည္။ ၀င္ေရာက္စီးနင္းသူ ေသနတ္သမားမ်ားက လက္နက္ခ်ၿပီး ေဆးရံု၏ တျခား တဘက္အေဆာင္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္ဟု မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားက ဆိုၾကေသာ္လည္း၊ မ်ားမၾကာမီပင္ ေဆးရံုျပင္ပ၌ ၀င္ေရာက္စီးနင္းသူ ၁၀ ဦး၏ အေလာင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရသည္။
ဤျဖစ္ရပ္ ၂ ခု ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုင္းအစိုးရက အႏၱရာယ္ေပးႏိုင္မည္ဟု ယူဆသည့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအေပၚ ပို၍ တင္းက်ပ္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ခ်မွတ္လာေတာ့သည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ထိုင္းအစိုးရက ၂၀၀၀ ျပည္ႏွစ္ အကုန္၌ ရတ္ခ်္ဘူရီခရိုင္အတြင္းရွိ မနီလိြဳင္းျမန္မာေက်ာင္းသား ဒုကၡသည္စခန္းကို ပိတ္ပစ္ေတာ့မည္ဟု ေၾကညာခဲ့သည္။
ထို႔အျပင္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားကိုလည္း ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအား လက္ခံေနရာခ်ထား ေပးရန္ တိုက္တြန္း ဖိအားေပး လာခဲ့သည္။
ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားကလည္း ဘန္ေကာက္ႏွင့္ တျခားၿမိဳ႕ျပမ်ားရွိ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား အေနႏွင့္ နယ္စပ္စခန္းမ်ားသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းၾကရမည္ဟု ဆိုသည္။ အကယ္၍ မလိုက္နာဘဲ က်န္ရွိေနပါက တရားမ၀င္ ခိုး၀င္ေနထိုင္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ ဖမ္းဆီးၿပီး ျပန္လည္ႏွင္ထုတ္မည္ ျဖစ္သည္။
၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ နယ္စပ္ေဒသ၌ အေျချပဳ၍ UNHCR က ဒုကၡသည္မ်ားကို တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္ခံ ခရိုင္အဆင့္ လက္ခံေရးဘုတ္အဖြဲ႔ (PABs) ကို ဖြဲ႔စည္း၍ ေနာက္ထပ္လာမည့္ ဒုကၡသည္ အသစ္မ်ားအေပၚ တင္းက်ပ္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ဆံုးျဖတ္ သတ္မွတ္ႏိုင္ရန္ တာ၀န္ေပးခဲ့သည္။
မွတ္ပံုတင္ထားသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ယာယီခိုလႈံခြင့္ လက္ခံၿပီး စားနပ္ရိကၡာ၊ အမိုးအကာႏွင့္ ေဆး၀ါး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား ရရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသူမ်ားကို စခန္းမ်ားအတြင္း၌ ကန္႔သတ္ေနထိုင္ေစမည္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ ႏိုင္ငံ အေျခအေန ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ၿပီဟု ဆံုးျဖတ္သည့္အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ပို႔ခံၾကရလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္က တတိယႏိုင္ငံသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေစေရး အစီအစဥ္မ်ား မပါ၀င္ေသးပါ။ ဒုကၡသည္အသစ္မ်ား ထပ္မံေျပး၀င္ ခိုလႈံလာသည္ႏွင့္အမွ် ဒုကၡသည္ စိစစ္ေရး ခရိုင္အဆင့္ လက္ခံေရးဘုတ္အဖြဲ႔ (PABs) မ်ားကလည္း ပယ္ခ်မႈ ပိုမို တိုးပြားလာခဲ့သည္။
၂၀၀၄ - ၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာနက UNHCR ၏ ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ ဒုကၡသည္အားလံုး၏ သန္းေခါင္စာရင္းကို ေကာက္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ေဆာင္ရြက္မႈစာရင္းအရ ဒုကၡသည္ ၁၀၂၉၉၂ ဦးကို ျပန္လည္မွတ္ပံုတင္ေပးခဲ့ၿပီး ထိုအခ်ိန္ေနာက္ပိုင္း ေရာက္ရွိလာသူ ၃၄၀၆၁ ဦးကိုလည္း စိစစ္ မွတ္ပံုတင္ေပးခဲ့သည္။ စုစုေပါင္းဆိုလွ်င္ ဒုကၡသည္
၁၃၆၀၅၃ ဦး သန္းေခါင္စာရင္းအရ မွတ္ပံုတင္ထားခဲ့သည္။
PABs အဖြဲ႕မ်ားက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္အတြင္း မွတ္ပံုမတင္ရေသးသည့္ အမႈမ်ားကို ျပန္လည္စဥ္းစား စိစစ္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအတြင္း ဒုကၡသည္ ၃၅၇၂၉ ဦးတို႔၏ အဆင့္အတန္းမ်ားကို သတ္မွတ္ ေပးခဲ့ၾကသည္။ ဤ အေရအတြက္တြင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း ဒုကၡသည္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရသူ ၂၁၃၁ ဦးလည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းအစိုးရက ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္ စခန္းမ်ားအတြင္း ေနထိုင္ေနသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေစရန္ သေဘာတူညီခဲ့သည္။ ဤသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေရး အစီအစဥ္ေၾကာင့္ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားအဖို႔ တစံုတရာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး သက္သာ ေစခဲ့ေသာ္လည္း ျပႆနာ အသစ္မ်ားလည္း ေပၚလာခဲ့သည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဘ၀သစ္ျဖင့္ အေျခခ်လိုသူမ်ားကို ဆြဲေဆာင္သလို ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ဒုကၡသည္ ေလွ်ာက္ထားသူ ပို၍တိုးလာခဲ့ျပန္သည္။
“ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ အမ်ားအျပား တတိယႏိုင္ငံေတြမွာ အေျခခ်ၿပီးေပမယ့္လည္း စခန္းလူဦးေရကေတာ့ တိုး လာတုန္းပဲ” ဟု ထိုင္း - ျမန္မာ နယ္စပ္ ဒုကၡသည္မ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရး ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔ႀကီး (TBBC) ၏ အမႈ ေဆာင္ဒါရိုက္တာ ဂ်က္ ဒန္းဖို႔ဒ္က ေျပာသည္။ ၎အဖြဲ႔က ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ လူသားခ်င္း စာနာမႈ အကူအညီမ်ား ဦးဆံုးစတင္ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ေသာ ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔တခုလည္း ျဖစ္သည္။
ဒုကၡသည္မ်ားကို စနစ္တက် မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ေရးက ခက္ခဲလွသည္။ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ စခန္းမ်ားအတြင္း၌
စာရင္းမေပါက္ေသးသည့္ ဒုကၡသည္ ၄၂၀၀၀ ေနထိုင္လွ်က္ ရွိေနေသးသည္။ ဒုကၡသည္မ်ား မွတ္ပံုတင္ေရးကိစၥကို ပို၍ ျမန္ဆန္ေစရန္ မၾကာေသးမီက ထိုင္းအစိုးရက “ႀကိဳတင္ ခြဲျခားစိစစ္ေရး” လုပ္ငန္းစဥ္ကို စတင္က်င့္သံုးလာခဲ့ၿပီး နယ္စပ္ေဒသရွိ စခန္း ၄ ခုျဖစ္သည့္ ထမ္ဟင္း၊ ဘန္႔တုန္ယန္း၊ ႏိုဖိုးႏွင့္ စခန္း ၁ တို႔တြင္ အစမ္း စီမံခ်က္အျဖစ္ စတင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။
ယခု စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ စီမံခ်က္က စက္တင္ဘာလတြင္ ကုန္ဆံုးခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္ TBBC အဖြဲ႔က ကိုယ္ပိုင္စခန္းေန လူဦးေရမ်ားဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္သြင္းစနစ္ တခု ျပဳစု တည္ေဆာက္ေနၿပီး သူတို႔ ေထာက္ပံ့ေကၽြးေမြးေနရသည့္ လူဦးေရကို အနီးစပ္ဆံုး အမွန္အတိုင္းသိရွိေစေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနသည္။
ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ မ်ားစြာ ရႈပ္ေထြးလွသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဇြန္လကုန္ပိုင္းတြင္ UNHCR ၏ စာရင္းအရ စခန္းမ်ားအတြင္းရွိ ဒုကၡသည္ ၁၁၂၇၅၅ ဦး ရွိေနေသာ္လည္း TBBC အဖြဲ႔၏ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းတြင္မူ ၁၃၄၄၀၁ ဦးဟု ျပသေနသည္။
ယခုအခါ စခန္းမ်ားအတြင္း၌ ရိကၡာခြဲတမ္းစာအုပ္ စနစ္ စတင္က်င့္သံုးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မွတ္ပံုတင္ထားသည့္ ဒုကၡသည္ မ်ား အားလံုးအဖို႔ မလံုေလာက္ေသာ္လည္း ေန႔စဥ္ရိကၡာ ခြဲတမ္းအတိုင္း ရရွိေစမည္ ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ကမၻာ တ၀န္း စီးပြားပ်က္ကပ္ ျဖစ္လာသည့္အခါ ရိကၡာျဖတ္ေတာက္မႈမ်ား ရွိလာသည္။ ယခင္ေပးေနက် ဆပ္ျပာကိုပင္ စာရင္းမွ ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ၾကရသည္။
ဤသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ား ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည့္အေလွ်ာက္ စခန္းတြင္း ေနထိုင္သူမ်ားအၾကား စိတ္ဓာတ္ အႀကီးအက်ယ္ က်ဆင္းရမႈမ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚလာသည္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္တြင္းျပႆနာမ်ားကဲ့သို႔ေသာ မိသားစုတြင္း အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား လည္း ျမင့္တက္လာသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသသည့္ႏႈန္းလည္း ျမင့္လာခဲ့သည္။
ေရာက္ရွိလာၾကသည့္ ဒုကၡသည္ အသစ္မ်ားက တခါတရံ အသက္အႏၱရာယ္ရွိသည္ကိုပင္ စြန္႔စား၍ သူတို႔ေနရပ္ရင္း ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ျခမ္းတြင္ က်န္ရွိေနခဲ့ေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား၊ တိရိစၦာန္မ်ားကို ျပန္၍ ရွာေဖြရယူတတ္ၾကေသး သည္။
ဤစိတ္ပ်က္ဖြယ္ အေနအထားသည္ စခန္းမ်ားအတြင္းသို႔ တျဖည္းျဖည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသကဲ့သို႔ အလွဴရွင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အတြင္းသို႔ပင္ စိမ့္၀င္လာခဲ့သည္။ "အလွဴရွင္မ်ား လက္ပန္းက်မႈ" ဟူသည့္ စကားပင္ အသံုးမ်ား လာခဲ့သည္။
ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေရး အစီအစဥ္မွ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား အားရဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ေနၾကရေသာ္လည္း ျမန္မာဒုကၡသည္ ျပႆနာ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားမည့္အေရး မျမင္ရေသးပါ။ တခ်ဳိ႕အလွဴရွင္မ်ားက အေျဖထုတ္ႏိုင္မည့္ တျခားနည္းလမ္းမ်ား ရွာႀကံ လာၾကသည္။
ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ဥေရာပသံတမန္တဦးက ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားကို အကူအညီေပးေန မည့္အစား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ စီမံခ်က္မ်ားသို႔ ပိုတိုး၍ လူမႈေရး အကူအညီမ်ား ေပးအပ္ရန္ ဥေရာပေကာ္မရွင္ (EC) အတြင္း၌ စိတ္သန္ေနၾကသည္ဟု အတည္ျပဳ ေျပာၾကားသည္။
ထိုင္းအစိုးရသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဒုကၡသည္မ်ားကို အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြေရးအတြက္ အခြင့္အလမ္းမ်ားေပးရန္ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရးစနစ္အတြင္း ေပါင္းစည္း၍ ေစာင့္ေရွာက္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္ တိုက္တြန္းစည္းရံုးမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ "ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ရပ္တည္ေရး" ဟူသည့္ စကားလည္း ေရပန္းစားလာသည္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနက စခန္းတြင္းရွိ ဒုကၡသည္မ်ား အပို၀င္ေငြရရွိေစေရး အခြင့္အလမ္း မ်ားအတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈ သင္တန္းမ်ားေပးရန္ NGO မ်ားကို ခြင့္ျပဳေပးသည့္အခါ လမ္းစအနည္းငယ္ ပြင့္လင္းလာသလို ျမင္ေတြ႔ၾကရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၎ႏွစ္မွာပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း စစ္အာဏာသိမ္းမႈမ်ား ျဖစ္လာသည့္အခါ တိုးတက္မႈမ်ားလည္း ရပ္ဆိုင္းလုမတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ မဲလႏွင့္ ထမ္ဟင္း ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ဳိးေရးစီမံကိန္းမ်ားကဲ့သို႔ေသာ အပို၀င္ေငြ ရရွိေစေရး စီမံကိန္း အနည္းအက်ဥ္းမွ်ကိုသာ စတင္ေဆာင္ရြက္ရေသးခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဤကာလတြင္ ဒုကၡသည္ေက်ာင္းသားအနည္းအက်ဥ္းကို ထိုင္းတကၠသိုလ္မ်ားသို႔ တက္ေရာက္ခြင့္ ေပးလာခဲ့သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရသစ္ကTBBCအဖြဲ႔မွ တင္ျပထားသည့္ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားကို
ပို၍ လက္ခံနားေထာင္ပံုရသည္။ ယခုအခါတြင္ TBBC အဖြဲ႔ႏွင့္ ထိုင္းအစိုးရ ဌာနမ်ားအၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေနမႈမ်ားမွ ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ေပၚထြက္လာမည္ဟုလည္း စခန္းတြင္းတြင္ မယံုရဲရဲ ေမွ်ာ္လင့္ႀကိဳဆိုေနၾကသည္။
ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားဆီသို႔ ဇူလိုင္လက ထိုင္းႏိုင္ငံအစိုးရ၏ တရား၀င္လာေရာက္ ၾကည့္ရႈသည့္ ခရီးစဥ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ဒုကၡသည္မ်ားအေရး ဗဟိုဌာန၊ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရး ဌာနခြဲ၏ ညႊန္ၾကားေရးမႉး Tassana Vichaithanapat က ထိုင္းအစိုးရအေနႏွင့္ ေရရွည္ကာလအတြက္ အေျဖကို ႀကိဳးပမ္းရွာ ေဖြေနေၾကာင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနႏွင့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားကို ဆက္လက္ေထာက္ပံ့ေပးၾကပါရန္ တိုက္တြန္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
TBBCအဖြဲ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ ဂ်က္ ဒန္းဖို႔ဒ္၏ အျမင္တြင္မူ ေရရွည္ကာလအတြက္ အေျဖဆိုသည္မွာ တခုသာ ရွိသည္။ ျမန္မာအစိုးရကို ေျပာင္းလဲရမည္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ဖ်ားေဒသမ်ားကို စစ္ေရးအရ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေရး ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား အားလံုးကို အဆံုးသတ္မွသာ ျဖစ္ႏိုင္မည္ဟု ျမင္ပါသည္။
“ျမန္မာစစ္တပ္က အလံုးစံု ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္တယ္။ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ၾကာၾကာ သူတို႔က ဂရုမစိုက္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔က အခုအခ်ိန္မွာ သိပ္ၿပီးေတာ့ကို အေရးႀကီးတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔ေတြက ျမန္မာစစ္တပ္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွိတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးကို ျငင္းဆန္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡသည္ ၅၀၀၀ ကေန ၁၀၀၀၀ အထိ ထြက္ေျပးလာတာမ်ဳိး ျမင္ၾကရဖို႔ အေၾကာင္းရွိေနပါ တယ္” ဟု ဂ်က္ ဒန္းဖို႔ဒ္က ေျပာသည္။
ရဲနည္ ေရးသားသည့္ Homesick ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။
ဧရာ၀တီမွ
ဒုကၡသည္ အမ်ားစုက ျမန္မာျပည္ရွိအိမ္သို႔ တေန႔ ျပန္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။
အသက္ ၆၀ အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္သူ အဖြားအို ဘီးမဲက သူ၏ေျမးမ်ားအနက္မွ အငယ္ဆံုးေျမးကို ခ်ီ၍ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရလို႔ကေတာ့ ငါတို႔ ရြာကို ျပန္မွာပဲ” ဟု ေျပာသည္။
မဲလဦး စခန္းအတြင္း က်င္းပသည့္ ႏိုင္ငံတကာ ဒုကၡသည္မ်ားေန႔ အခမ္းအနားသို႔ ကရင္အမ်ဳိးသမီးတဦးက ကေလးခ်ီ၍ ေရာက္လာပံု (ဓာတ္ပံု- MASARU GOTO/ TBBC)
ဘီးမဲႏွင့္ ကေလး ၄ ဦးက ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလိုင္လ ကရင္ျပည္နယ္ထဲတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲမ်ားမွ တျခား ဒုကၡသည္ ရြာသား ၅၀၀ ႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ သူတို႔၏ ယာယီအိမ္ ၀ါးတဲကေလးမ်ားျဖင့္ ထိုင္း - ျမန္မာ နယ္စပ္အနီး ထာ့ေဆာင္ယန္းရွိ ယာယီဒုကၡသည္စခန္းတခုတြင္ ျဖစ္သလို ေနထိုင္ေနၾကရသည္။
ဇြန္လဆန္းပိုင္းမွ စတင္၍ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ တုိးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ဳိးသား တပ္ဖြဲ႕ (DKBA) တို႔ ပူးေပါင္းကာ ကရင္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ (KNLA) ကို ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ တျခားေသာ ကရင္ရြာသား ၄၀၀၀ ႏွင့္အတူ စစ္ေဘးဒဏ္မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ စခန္းမ်ားတြင္ ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ စုစုေပါင္း ၁၃၄၀၀၀ အထိ တိုးလာခဲ့ၿပီး ဒုကၡသည္ ၅၀၀၀၀ ကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အပါအ၀င္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒုကၡသည္အမ်ားစုမွာ တေန႔ အိမ္ျပန္ရႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။
ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားတြင္ ၾကာရွည္ ေနထိုင္ေနရသူမ်ားအဖို႔ အိမ္ျပန္ရမည့္အေရး အိပ္မက္မ်ားက ေမွးမိွန္လာေနသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ဒုကၡသည္မ်ား စတင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္မွာ မ်ဳိးဆက္တခုစာမွ် ရွိၿပီဟု ဆိုရေတာ့မည္။
၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ျမန္မာအစိုးရက ကရင္သူပုန္မ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ေဒသမ်ားကို ထိုးစစ္မ်ား ဆင္ႏႊဲလာခဲ့ခ်ိန္ အရပ္သား လူထု ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကရၿပီး တဘက္ကမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း၌ စတင္ခိုလႈံ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကရသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံက ကုလသမဂၢ၏ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ သေဘာတူညီခ်က္ကို လက္မွတ္ေရးထိုး အသိအမွတ္ျပဳ ထားသည့္ ႏိုင္ငံတခု မဟုတ္သကဲ့သို႔ ယခုထိလည္း ၎သေဘာတူညီခ်က္ကို တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳထားျခင္း မရွိေသးပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ဒုကၡေရာက္လာၾကသည့္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ ခိုလႈံခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ယခင္ကာလမ်ားက ကေမၻာဒီးယား၊ လာအို၊ ဗီယက္နမ္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ခြင့္ျပဳေပးသကဲ့သို႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လူသားခ်င္းစာနာမႈ အကူ အညီမ်ား ေထာက္ပံ့ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနက ႏိုင္ငံ၏အေရွ႕ပိုင္း၌ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအိုႏွင့္ ဗီယက္နမ္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ကူညီေပးေနၾကသည့္ ေစတနာ့၀န္ထမ္း အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား ျမန္မာဒုကၡသည္ မ်ားအတြက္လည္း အကူအညီေပးပါရန္ ကမ္းလွမ္းလာခဲ့သည္။
၎ ေအဂ်င္စီမ်ား စုေပါင္း၍ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ေရႊ႔ေျပာင္းထြက္ေျပးလာသူမ်ားအတြက္ ၀န္ ေဆာင္မႈေပးေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး ေကာ္မတီ (CCSDPT) ဟူသည့္ အဖြဲ႕ဖြဲ႕ကာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ရိကၡာ ေထာက္ပံ့ေရး အစီအစဥ္မ်ား စတင္ခဲ့သည္။
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား ယူဆထားခဲ့ၾကသလိုပင္၊ ထိုင္းအစိုးရႏွင့္ အကူအညီေပးေရး အဖြဲ႔မ်ားက ကရင္ျပည္နယ္မွ ထြက္ေျပးလာၾကသည့္ ဒုကၡသည္မ်ား အခ်ိန္တိုအတြင္း အိမ္ျပန္ႏိုင္မည္ဟု ယူဆခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျပႆနာက ႀကီးထြား ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့သည္။
မ်ားမၾကာမီ မြန္ဒုကၡသည္မ်ားလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းေဒသကို ျဖတ္ေက်ာ္ေျပး၀င္၍ ခိုလႈံလာၾကျပန္သည္။ ထိုဒုကၡသည္မ်ားက ျမန္မာစစ္သားမ်ား ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည့္ ရြာမ်ားမီးတိုက္ျခင္း၊ မုဒိမ္းျပဳက်င့္ျခင္း၊ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းျခင္း၊ အက်ဥ္းရံုး သုတ္သင္ သတ္ျဖတ္ပစ္ျခင္း၊ အတင္းအက်ပ္ အလုပ္ခိုင္းေစျခင္း စသည့္ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ျပန္ေျပာျပခဲ့ၾကသည္။
ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုး (UNHCR) ကဲ့သို႔ေသာ ႏိုင္ငံတကာ ေအဂ်င္စီမ်ားကလည္း ၾကည့္ေနရံု မွ်သာ တတ္ႏိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း၌ အိုးအိမ္အေျခမဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းထြက္ေျပးေနၾကရေသာ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနၾက ရေသာ ဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီေပးရန္ မတတ္စြမ္းႏိုင္ခဲ့ေပ။
ေနာက္ ၄ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လတြင္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ပါဝင္သည့္ လူထုအံုႂကြမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး ေနာက္ ျဖစ္ရပ္မ်ားက ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို စစ္အစိုးရက ရက္စက္စြာ ၿဖိဳခြင္း ေခ်မႈန္းခဲ့သည့္အခါ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ထြက္ေျပး ေရာက္ရွိလာၾကျပန္သည္။
၎တို႔အနက္မွ အမ်ားစုက ဘန္ေကာက္သို႔ ႀကံဖန္လမ္းရွာၿပီး UNHCR ၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာေအာက္တြင္ ႏိုင္ငံေရး ခိုလႈံခြင့္ ေတာင္းခံခဲ့ၾကသည္၊ ဒုကၡသည္ အျဖစ္ ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဒုကၡသည္ အမ်ိဳးအစား ၂ မ်ဳိးျဖစ္သြားသည္။ “စစ္ေဘး ဒဏ္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာရသူမ်ား” (အထူးသျဖင့္ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ မြန္ တိုင္းရင္းသားမ်ား) ႏွင့္ UNHCR ၏ “စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အေျခအေန” ဟု သတ္မွတ္ခံရသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ဒုတိယအမ်ဳိးအစားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထြက္ေျပးလာသူ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ အတိုက္အခံမ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ေက်ာင္းသားမ်ား အျပင္၊ နယ္စပ္တြင္ လံုၿခံဳမႈမရွိဟု ခံစားေနရသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားလည္း ပါ ၀င္သည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္ တက္လာခဲ့သည့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ စစ္ေျမျပင္မ်ားကို ေစ်းကြက္ မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုၾကသည့္ ထိုင္းစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား သစ္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ား အပါအ၀င္ တျခား စီးပြားေရး သေဘာတူညီမႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ယင္းကာလ ေနာက္ပိုင္းတြင္ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ၾကားခံဇုန္အျဖစ္ထားရွိခဲ့သည့္ ကရင္သူပုန္မ်ားကို ထိုင္းအစိုးရက သည္းညည္းခံေနသည့္ မူ၀ါဒမ်ား စြန္႔လႊတ္လာသကဲ့သို႔ ျမန္မာ အစိုးရ စစ္တပ္ မ်ားကလည္း ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ တိုး၍ ေနရာယူလာခဲ့သည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ကရင္နီျပည္နယ္အတြင္း ျပင္းထန္သည့္ တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းေဒသ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ ခရိုင္အတြင္းသို႔ ဒုကၡသည္ အေျမာက္အမ်ား ေျပး၀င္ခိုလႈံလာၾကျပန္သည္။ ေတာင္ဘက္ပိုက်သည့္ မြန္ေဒသမ်ားတြင္လည္း မြန္ဒုကၡသည္မ်ားက ဘုရားသံုးဆူေတာင္ၾကားေဒသကို ျဖတ္၍ ထိုင္းႏိုင္ငံ ကန္ခ်နပူရီ ခရိုင္အတြင္းသို႔ ေျပး၀င္ခိုလႈံလာၾကျပန္သည္။
ကေမာက္ကမႏိုင္လွသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပးေနၾကသည့္ ဒုကၡသည္ လူထုကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကၽြန္းသစ္လံုးမ်ား တင္ေဆာင္လာသည့္ ထရပ္ကားႀကီးမ်ား ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ၀င္သြားၾကသည္။ ထရပ္ကားတန္းႀကီး ရွည္ေလ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ေျပး၀င္လာသည့္ ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ ပို၍ မ်ားလာေလေလ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ KNLA ဌာနခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ မာနယ္ပေလာစခန္း စစ္အစိုးရတပ္မ်ား လက္တြင္း က်ရႈံး ခဲ့ရၿပီးေနာက္ပိုင္း နယ္စပ္ေဒသ အေျခစိုက္ အင္အားစုမ်ားအဖို႔လည္း စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ထိုးႏွက္မႈ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးတပ္မ်ား၏ ခရစ္ယာန္ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ ေအာက္ေျခ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအၾကား ျဖစ္ေပၚေနခဲ့သည့္ မေက်နပ္မႈမ်ားကို ျမန္မာစစ္အစိုးရက အသံုးခ်၍ ၿဖိဳခြဲ အႏိုင္ရယူခဲ့သည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ခြဲထြက္ခဲ့ၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ကရင္တပ္သားမ်ားက နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားသည့္ DKBA ကို ထူေထာင္ခဲ့သည္။ စစ္အစိုးရက ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း ထိုးစစ္ဆင္ရာတြင္ ၎ DKBA တပ္မ်ားကို ေရွ႕တန္းတင္ အသံုးခ်လာခဲ့ၾကသည္။
ေျမာက္ဘက္ပိုက်သည့္ ေနရာမ်ားတြင္မူ ထိုင္းအစိုးရက ဒုကၡသည္မ်ား ၀င္ေရာက္လာမည္ကို မလိုလားခဲ့။ အထူးသျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း အဓမၼေရႊ႕ေျပာင္း ေနရာခ်ထားမႈေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာၾကသည့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္မ်ား အေပၚ သတ္မွတ္ထားသည့္ ဒုကၡသည္ စံ သတ္မွတ္ခ်က္ မျပည့္မီဟု ဆိုကာ ထိုင္းအစိုးရက ပယ္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ တင္းက်ပ္သည့္ စည္းကမ္းခ်က္ မျပည့္မီသူမ်ားအား စီးပြားေရးေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ် လာၾကသူမ်ားဟုသာ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ထြက္ေျပးလာၾကသည့္ ရွမ္းဒုကၡသည္မ်ားက ဒုကၡသည္စခန္းထူေထာင္ ခိုလႈံခြင့္ မရၾကဘဲ ေဒသခံ ထိုင္းလူထုမ်ားအၾကားသာ အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြလ်က္ ပံုေဖ်ာက္ ခိုလႈံခဲ့ၾကရသည္။ တဘက္တြင္ လြတ္လပ္မႈရွိသည္ဟု ဆို ႏိုင္ေသာ္လည္း အျခားတဘက္တြင္ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရမႈမ်ားႏွင့္ အလြဲသံုးစားျပဳမႈမ်ား ၾကံဳရသည္။ ထိုင္း အစိုးရက ေရႊ႔ေျပာင္းအေျခခ်လာသူမ်ားကို ပို၍ တင္းက်ပ္ကန္႔သတ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဖမ္းဆီးခံရမည့္အေရး၊ ျပန္ပို႔ခံရမည့္အေရး စိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကရသည္။
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားအဖို႔မူ သူတို႔၏စခန္းမ်ားကို (DKBA) တပ္မ်ားက စစ္ေရးအရ တိုက္ရိုက္က်ဴးေက်ာ္ တိုက္ခိုက္ ၾကေသာေၾကာင့္ တမ်ိဳးတဖံု ကြဲျပားသည့္၊ အသက္အႏၱရာယ္ကိုပင္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနသည့္ အေနအထားမ်ဳိး ရင္ဆိုင္ ရျပန္သည္။ ထိုင္းအစိုးရက ဒုကၡသည္မ်ား၏ လံုျခံဳေရးကိုၾကည့္၍ ဒုကၡသည္စခန္းငယ္မ်ားကို စခန္းႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေပါင္းစုသည္။ သိသာထင္ရွားသည့္စခန္းဆိုလွ်င္ မဲလဒုကၡသည္စခန္းျဖစ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ၿမိဳ႔နယ္အေသးစား တခုမွ် ပင္ ရွိေတာ့မည္။ ထို႔အျပင္ စခန္းတြင္းလံုျခံဳေရးကိစၥမ်ားအတြက္ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုးကိုလည္း ကန္႔သတ္၍ တာ၀န္ခြဲေ၀ေပးမႈမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။
ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားကို (DKBA) တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ၾကသည့္ ကိစၥအျပင္ တျခားျဖစ္ရပ္ ၂ ခုကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ဒုကၡသည္ဆိုင္ရာ မူ၀ါဒလည္း အဓိက ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။
၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ စြမ္းအားျမႇင့္ ျမန္မာေက်ာင္းသား စစ္သည္ေတာ္မ်ား (VBSW) ဟု အမည္ေပးထားသည့္ ေသနတ္သမား ၅ ဦးက ဘန္ေကာက္ရွိ ျမန္မာသံရံုးကို ၀င္ေရာက္စီးနင္းသိမ္း ပိုက္မႈ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားက ဓားစာခံမ်ားလည္း ဖမ္းဆီးထားခဲ့ၿပီး၊ သံရံုး၀င္းကို တရက္ၾကာ သိမ္းပိုက္ထားခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ဒု-ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက ၀င္ေရာက္ညိႇႏိႈင္း ျဖန္ေျဖေပးကာ ဓားစာခံမ်ား ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့ၿပီး၊ ေသနတ္သမားမ်ားႏွင့္အတူ ရဟတ္ယာဥ္ျဖင့္ လိုက္ပါကာ၊ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ထိုသူမ်ားကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။
ဤျဖစ္ရပ္အၿပီး လအနည္းငယ္အၾကာ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၄ ရက္တြင္ ၎စြမ္းအားျမႇင့္ အုပ္စုမ်ားႏွင့္ ကရင္အုပ္စု ငယ္တခုျဖစ္သည့္ God’s Army ဟု ေခၚသည့္ အုပ္စုက ရတ္ခ်္ဘူရီခရိုင္ေဆးရံုကို စီးနင္းကာ လူ ၅၀၀ ေက်ာ္ကို ဓားစာခံ ဖမ္းဆီးမႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ျပန္သည္။
၎တို႔က God’s Army အေျခစိုက္စခန္းရွိ အရပ္သားမ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ ခိုလႈံခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကၿပီး ထိုင္းစစ္တပ္က သူတို႔စခန္းေနရာသို႔ လက္နက္ႀကီးျဖင့္ ပစ္ခတ္ေနျခင္းမ်ား ခ်က္ခ်င္းရပ္ဆိုင္းေပးရန္ ေတာင္းဆို ခဲ့ၾကသည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၅ ရက္ နံနက္ပိုင္းတြင္မူ ထိုင္းကြန္မင္ဒိုတပ္ဖြဲ႔မ်ားက ေဆးရံုကို ျပန္လည္စီးနင္းခဲ့ၾကၿပီး ဓားစာခံဖမ္းထားသူ မ်ားကို ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့သည္။ ၀င္ေရာက္စီးနင္းသူ ေသနတ္သမားမ်ားက လက္နက္ခ်ၿပီး ေဆးရံု၏ တျခား တဘက္အေဆာင္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္ဟု မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားက ဆိုၾကေသာ္လည္း၊ မ်ားမၾကာမီပင္ ေဆးရံုျပင္ပ၌ ၀င္ေရာက္စီးနင္းသူ ၁၀ ဦး၏ အေလာင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရသည္။
ဤျဖစ္ရပ္ ၂ ခု ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုင္းအစိုးရက အႏၱရာယ္ေပးႏိုင္မည္ဟု ယူဆသည့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအေပၚ ပို၍ တင္းက်ပ္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ခ်မွတ္လာေတာ့သည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ထိုင္းအစိုးရက ၂၀၀၀ ျပည္ႏွစ္ အကုန္၌ ရတ္ခ်္ဘူရီခရိုင္အတြင္းရွိ မနီလိြဳင္းျမန္မာေက်ာင္းသား ဒုကၡသည္စခန္းကို ပိတ္ပစ္ေတာ့မည္ဟု ေၾကညာခဲ့သည္။
ထို႔အျပင္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားကိုလည္း ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအား လက္ခံေနရာခ်ထား ေပးရန္ တိုက္တြန္း ဖိအားေပး လာခဲ့သည္။
ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားကလည္း ဘန္ေကာက္ႏွင့္ တျခားၿမိဳ႕ျပမ်ားရွိ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား အေနႏွင့္ နယ္စပ္စခန္းမ်ားသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းၾကရမည္ဟု ဆိုသည္။ အကယ္၍ မလိုက္နာဘဲ က်န္ရွိေနပါက တရားမ၀င္ ခိုး၀င္ေနထိုင္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ ဖမ္းဆီးၿပီး ျပန္လည္ႏွင္ထုတ္မည္ ျဖစ္သည္။
၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ နယ္စပ္ေဒသ၌ အေျချပဳ၍ UNHCR က ဒုကၡသည္မ်ားကို တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္ခံ ခရိုင္အဆင့္ လက္ခံေရးဘုတ္အဖြဲ႔ (PABs) ကို ဖြဲ႔စည္း၍ ေနာက္ထပ္လာမည့္ ဒုကၡသည္ အသစ္မ်ားအေပၚ တင္းက်ပ္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ဆံုးျဖတ္ သတ္မွတ္ႏိုင္ရန္ တာ၀န္ေပးခဲ့သည္။
မွတ္ပံုတင္ထားသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ယာယီခိုလႈံခြင့္ လက္ခံၿပီး စားနပ္ရိကၡာ၊ အမိုးအကာႏွင့္ ေဆး၀ါး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား ရရွိလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသူမ်ားကို စခန္းမ်ားအတြင္း၌ ကန္႔သတ္ေနထိုင္ေစမည္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ ႏိုင္ငံ အေျခအေန ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ၿပီဟု ဆံုးျဖတ္သည့္အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ပို႔ခံၾကရလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္က တတိယႏိုင္ငံသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေစေရး အစီအစဥ္မ်ား မပါ၀င္ေသးပါ။ ဒုကၡသည္အသစ္မ်ား ထပ္မံေျပး၀င္ ခိုလႈံလာသည္ႏွင့္အမွ် ဒုကၡသည္ စိစစ္ေရး ခရိုင္အဆင့္ လက္ခံေရးဘုတ္အဖြဲ႔ (PABs) မ်ားကလည္း ပယ္ခ်မႈ ပိုမို တိုးပြားလာခဲ့သည္။
၂၀၀၄ - ၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာနက UNHCR ၏ ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ ဒုကၡသည္အားလံုး၏ သန္းေခါင္စာရင္းကို ေကာက္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ေဆာင္ရြက္မႈစာရင္းအရ ဒုကၡသည္ ၁၀၂၉၉၂ ဦးကို ျပန္လည္မွတ္ပံုတင္ေပးခဲ့ၿပီး ထိုအခ်ိန္ေနာက္ပိုင္း ေရာက္ရွိလာသူ ၃၄၀၆၁ ဦးကိုလည္း စိစစ္ မွတ္ပံုတင္ေပးခဲ့သည္။ စုစုေပါင္းဆိုလွ်င္ ဒုကၡသည္
၁၃၆၀၅၃ ဦး သန္းေခါင္စာရင္းအရ မွတ္ပံုတင္ထားခဲ့သည္။
PABs အဖြဲ႕မ်ားက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္အတြင္း မွတ္ပံုမတင္ရေသးသည့္ အမႈမ်ားကို ျပန္လည္စဥ္းစား စိစစ္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလမွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအတြင္း ဒုကၡသည္ ၃၅၇၂၉ ဦးတို႔၏ အဆင့္အတန္းမ်ားကို သတ္မွတ္ ေပးခဲ့ၾကသည္။ ဤ အေရအတြက္တြင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း ဒုကၡသည္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရသူ ၂၁၃၁ ဦးလည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းအစိုးရက ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္ စခန္းမ်ားအတြင္း ေနထိုင္ေနသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေစရန္ သေဘာတူညီခဲ့သည္။ ဤသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေရး အစီအစဥ္ေၾကာင့္ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားအဖို႔ တစံုတရာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး သက္သာ ေစခဲ့ေသာ္လည္း ျပႆနာ အသစ္မ်ားလည္း ေပၚလာခဲ့သည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဘ၀သစ္ျဖင့္ အေျခခ်လိုသူမ်ားကို ဆြဲေဆာင္သလို ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ဒုကၡသည္ ေလွ်ာက္ထားသူ ပို၍တိုးလာခဲ့ျပန္သည္။
“ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ အမ်ားအျပား တတိယႏိုင္ငံေတြမွာ အေျခခ်ၿပီးေပမယ့္လည္း စခန္းလူဦးေရကေတာ့ တိုး လာတုန္းပဲ” ဟု ထိုင္း - ျမန္မာ နယ္စပ္ ဒုကၡသည္မ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရး ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔ႀကီး (TBBC) ၏ အမႈ ေဆာင္ဒါရိုက္တာ ဂ်က္ ဒန္းဖို႔ဒ္က ေျပာသည္။ ၎အဖြဲ႔က ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ လူသားခ်င္း စာနာမႈ အကူအညီမ်ား ဦးဆံုးစတင္ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ေသာ ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႔တခုလည္း ျဖစ္သည္။
ဒုကၡသည္မ်ားကို စနစ္တက် မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ေရးက ခက္ခဲလွသည္။ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ စခန္းမ်ားအတြင္း၌
စာရင္းမေပါက္ေသးသည့္ ဒုကၡသည္ ၄၂၀၀၀ ေနထိုင္လွ်က္ ရွိေနေသးသည္။ ဒုကၡသည္မ်ား မွတ္ပံုတင္ေရးကိစၥကို ပို၍ ျမန္ဆန္ေစရန္ မၾကာေသးမီက ထိုင္းအစိုးရက “ႀကိဳတင္ ခြဲျခားစိစစ္ေရး” လုပ္ငန္းစဥ္ကို စတင္က်င့္သံုးလာခဲ့ၿပီး နယ္စပ္ေဒသရွိ စခန္း ၄ ခုျဖစ္သည့္ ထမ္ဟင္း၊ ဘန္႔တုန္ယန္း၊ ႏိုဖိုးႏွင့္ စခန္း ၁ တို႔တြင္ အစမ္း စီမံခ်က္အျဖစ္ စတင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။
ယခု စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ စီမံခ်က္က စက္တင္ဘာလတြင္ ကုန္ဆံုးခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္ TBBC အဖြဲ႔က ကိုယ္ပိုင္စခန္းေန လူဦးေရမ်ားဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္သြင္းစနစ္ တခု ျပဳစု တည္ေဆာက္ေနၿပီး သူတို႔ ေထာက္ပံ့ေကၽြးေမြးေနရသည့္ လူဦးေရကို အနီးစပ္ဆံုး အမွန္အတိုင္းသိရွိေစေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနသည္။
ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ မ်ားစြာ ရႈပ္ေထြးလွသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဇြန္လကုန္ပိုင္းတြင္ UNHCR ၏ စာရင္းအရ စခန္းမ်ားအတြင္းရွိ ဒုကၡသည္ ၁၁၂၇၅၅ ဦး ရွိေနေသာ္လည္း TBBC အဖြဲ႔၏ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းတြင္မူ ၁၃၄၄၀၁ ဦးဟု ျပသေနသည္။
ယခုအခါ စခန္းမ်ားအတြင္း၌ ရိကၡာခြဲတမ္းစာအုပ္ စနစ္ စတင္က်င့္သံုးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မွတ္ပံုတင္ထားသည့္ ဒုကၡသည္ မ်ား အားလံုးအဖို႔ မလံုေလာက္ေသာ္လည္း ေန႔စဥ္ရိကၡာ ခြဲတမ္းအတိုင္း ရရွိေစမည္ ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ကမၻာ တ၀န္း စီးပြားပ်က္ကပ္ ျဖစ္လာသည့္အခါ ရိကၡာျဖတ္ေတာက္မႈမ်ား ရွိလာသည္။ ယခင္ေပးေနက် ဆပ္ျပာကိုပင္ စာရင္းမွ ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ၾကရသည္။
ဤသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ား ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည့္အေလွ်ာက္ စခန္းတြင္း ေနထိုင္သူမ်ားအၾကား စိတ္ဓာတ္ အႀကီးအက်ယ္ က်ဆင္းရမႈမ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚလာသည္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္တြင္းျပႆနာမ်ားကဲ့သို႔ေသာ မိသားစုတြင္း အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား လည္း ျမင့္တက္လာသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသသည့္ႏႈန္းလည္း ျမင့္လာခဲ့သည္။
ေရာက္ရွိလာၾကသည့္ ဒုကၡသည္ အသစ္မ်ားက တခါတရံ အသက္အႏၱရာယ္ရွိသည္ကိုပင္ စြန္႔စား၍ သူတို႔ေနရပ္ရင္း ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ျခမ္းတြင္ က်န္ရွိေနခဲ့ေသာ ပိုင္ဆိုင္မႈ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား၊ တိရိစၦာန္မ်ားကို ျပန္၍ ရွာေဖြရယူတတ္ၾကေသး သည္။
ဤစိတ္ပ်က္ဖြယ္ အေနအထားသည္ စခန္းမ်ားအတြင္းသို႔ တျဖည္းျဖည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသကဲ့သို႔ အလွဴရွင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အတြင္းသို႔ပင္ စိမ့္၀င္လာခဲ့သည္။ "အလွဴရွင္မ်ား လက္ပန္းက်မႈ" ဟူသည့္ စကားပင္ အသံုးမ်ား လာခဲ့သည္။
ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေရး အစီအစဥ္မွ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား အားရဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ေနၾကရေသာ္လည္း ျမန္မာဒုကၡသည္ ျပႆနာ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားမည့္အေရး မျမင္ရေသးပါ။ တခ်ဳိ႕အလွဴရွင္မ်ားက အေျဖထုတ္ႏိုင္မည့္ တျခားနည္းလမ္းမ်ား ရွာႀကံ လာၾကသည္။
ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ဥေရာပသံတမန္တဦးက ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားကို အကူအညီေပးေန မည့္အစား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ စီမံခ်က္မ်ားသို႔ ပိုတိုး၍ လူမႈေရး အကူအညီမ်ား ေပးအပ္ရန္ ဥေရာပေကာ္မရွင္ (EC) အတြင္း၌ စိတ္သန္ေနၾကသည္ဟု အတည္ျပဳ ေျပာၾကားသည္။
ထိုင္းအစိုးရသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဒုကၡသည္မ်ားကို အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြေရးအတြက္ အခြင့္အလမ္းမ်ားေပးရန္ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပညာေရးစနစ္အတြင္း ေပါင္းစည္း၍ ေစာင့္ေရွာက္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္ တိုက္တြန္းစည္းရံုးမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ "ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ရပ္တည္ေရး" ဟူသည့္ စကားလည္း ေရပန္းစားလာသည္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနက စခန္းတြင္းရွိ ဒုကၡသည္မ်ား အပို၀င္ေငြရရွိေစေရး အခြင့္အလမ္း မ်ားအတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈ သင္တန္းမ်ားေပးရန္ NGO မ်ားကို ခြင့္ျပဳေပးသည့္အခါ လမ္းစအနည္းငယ္ ပြင့္လင္းလာသလို ျမင္ေတြ႔ၾကရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၎ႏွစ္မွာပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း စစ္အာဏာသိမ္းမႈမ်ား ျဖစ္လာသည့္အခါ တိုးတက္မႈမ်ားလည္း ရပ္ဆိုင္းလုမတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ မဲလႏွင့္ ထမ္ဟင္း ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ဳိးေရးစီမံကိန္းမ်ားကဲ့သို႔ေသာ အပို၀င္ေငြ ရရွိေစေရး စီမံကိန္း အနည္းအက်ဥ္းမွ်ကိုသာ စတင္ေဆာင္ရြက္ရေသးခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဤကာလတြင္ ဒုကၡသည္ေက်ာင္းသားအနည္းအက်ဥ္းကို ထိုင္းတကၠသိုလ္မ်ားသို႔ တက္ေရာက္ခြင့္ ေပးလာခဲ့သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရသစ္ကTBBCအဖြဲ႔မွ တင္ျပထားသည့္ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားကို
ပို၍ လက္ခံနားေထာင္ပံုရသည္။ ယခုအခါတြင္ TBBC အဖြဲ႔ႏွင့္ ထိုင္းအစိုးရ ဌာနမ်ားအၾကား ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေနမႈမ်ားမွ ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ေပၚထြက္လာမည္ဟုလည္း စခန္းတြင္းတြင္ မယံုရဲရဲ ေမွ်ာ္လင့္ႀကိဳဆိုေနၾကသည္။
ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားဆီသို႔ ဇူလိုင္လက ထိုင္းႏိုင္ငံအစိုးရ၏ တရား၀င္လာေရာက္ ၾကည့္ရႈသည့္ ခရီးစဥ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ဒုကၡသည္မ်ားအေရး ဗဟိုဌာန၊ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရး ဌာနခြဲ၏ ညႊန္ၾကားေရးမႉး Tassana Vichaithanapat က ထိုင္းအစိုးရအေနႏွင့္ ေရရွည္ကာလအတြက္ အေျဖကို ႀကိဳးပမ္းရွာ ေဖြေနေၾကာင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနႏွင့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားကို ဆက္လက္ေထာက္ပံ့ေပးၾကပါရန္ တိုက္တြန္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
TBBCအဖြဲ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ ဂ်က္ ဒန္းဖို႔ဒ္၏ အျမင္တြင္မူ ေရရွည္ကာလအတြက္ အေျဖဆိုသည္မွာ တခုသာ ရွိသည္။ ျမန္မာအစိုးရကို ေျပာင္းလဲရမည္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ဖ်ားေဒသမ်ားကို စစ္ေရးအရ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေရး ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား အားလံုးကို အဆံုးသတ္မွသာ ျဖစ္ႏိုင္မည္ဟု ျမင္ပါသည္။
“ျမန္မာစစ္တပ္က အလံုးစံု ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္တယ္။ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ၾကာၾကာ သူတို႔က ဂရုမစိုက္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔က အခုအခ်ိန္မွာ သိပ္ၿပီးေတာ့ကို အေရးႀကီးတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔ေတြက ျမန္မာစစ္တပ္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွိတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးကို ျငင္းဆန္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡသည္ ၅၀၀၀ ကေန ၁၀၀၀၀ အထိ ထြက္ေျပးလာတာမ်ဳိး ျမင္ၾကရဖို႔ အေၾကာင္းရွိေနပါ တယ္” ဟု ဂ်က္ ဒန္းဖို႔ဒ္က ေျပာသည္။
ရဲနည္ ေရးသားသည့္ Homesick ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။
ဧရာ၀တီမွ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သုိ ့ ေမတၱာရပ္ခံ အၾကံေပးလုိခ်က္
ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အစုိးရနဲ ့ စီးပြါးေရး ပိတ္ဆုိ ့ အေရးယူမွဳေတြကုိ ရုပ္သိမ္း ပယ္ဖ်က္ ေရးအတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ပါမယ္လုိ ့ သူေရး လုိက္တဲ့ စာမွာေဖာ္ျပထားပါတယ္။
အဲဒါက လူေတြဒီလုိမ်ိဳး အမွတ္မွာေးနၾကလားေတာ့ မသိဘူး။ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥ ကၽြန္ေတာ္ေျပာ ခ်င္ပါတယ္။
ဘာလဲဆုိရင္ ---
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ ့ကမ္းလွမ္းခ်က္က အုိဘားမား အစုိးရ အေမရိကန္မွာ တက္လာမွ အေမရိကန္ ေပၚလစီ၊ ဘားမားေပၚ လစီ ေျပာင္းလာမွ ျမန္မာ ႏုိင္ငံဆုိင္ရာ မူ၀ါဒေပၚလစီေျပာင္းလာမွ အဲဒါ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္က တည္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အဲဒါကုိ ကမ္းလွမ္းခဲ့တာ ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊတုိ့ ဘက္က ေဟာဒီ-ေဟာဒီ ဟာေတြ လုပ္ေပးရင္၊ စီးပြါးေရးပိတ္ဆုိ ့မွဳေတြ ရုပ္သိမ္း ေပးမယ္လုိ ့ေဒၚ ေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ေျပာလာလုိ ့ရွိရင္ ၊ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မွဳေတြ ပယ္ဖ်က္လာမယ္ဆုိလုိ ့ရွိရင္ စသည္အားျဖင့္ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးမယ္လုိ ့ ေျပာလာတဲ့ အေပၚမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က အဲဒါကုိ အဲဒီကတည္းက ကမ္းလွမ္းခဲ့တာပါ။ အေမရိကန္ ေျပာင္းလာလုိ ့ အဲဒီဟာ ေပၚလာတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ တခ်က္သတိျပဳၾကဖုိ ့လုိပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အင္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ေရာ၊ အင္လ္ဒီရဲ့ ဖတ္စ္လီဒါ ေပါ့ေလ-အေနနဲ့ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ ့ အလြန္ရင္ႏွီးတဲ့ ႏုိင္ငံေရး မိတ္ေဆြ။ ႏုိ္င္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ အေနနဲ ့ေရာ၊ ဒါတင္မကေသးဘူး။ ႏုိဘယ္လ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္ တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ္ေမတၱာေစတနာ အျပည့္နဲ ့၊ နားလည္မွဳ အျပည့္နဲ ့ ပညာရွိသတိ ျဖစ္ခဲမ်ား ျဖစ္မွာ စုိးလုိ ့၊ အၾကံျပဳခ်င္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။
၁။ စစ္အစုိးရကုိ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ဖုိ ့ မၾကိဳးစားဘဲနဲ ့ ပူးေပါင္ေးဆာင္ရြက္ရင္းနဲ ့ ေျဖာင္းျဖ စည္းရုံးပါ။
၂။ ဒုတိယ အခ်က္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စိတ္ ျမန္တတ္ပါတယ္။ စိတ္လဲ ဆတ္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလြန္ စိတ္ဆတ္တတ္တဲ့ သူမုိလုိ ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ စိတ္ဆတ္မွဳကုိ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာက စိတ္ရွည္သည္းခံျပီး ေတာ့ အခ်ိန္ေစာင့္ဆုိင္းရတဲ့ အလုပ္ပါလုိ ့ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ဥပမာေလး-၊ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေလး တစ္ခ်က္ေျပာ ခ်င္တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ခင္ဗ်ား---
ခင္ဗ်ားအေဖ ဦးေအာင္ဆန္း၊ ဂဠဳံ ဦးေစာနဲ ့ေတြ ့ဖုိ ့ လြတ္လပ္ေရး အၾကိဳကာလမွာ ဟသၤာတ ဦးျမက ေခၚသြားဖူးတယ္ဆုိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ေလးရွိပါတယ္။ အဲးီေတာ့ ဟသၤာတ ဦးျမက ေခၚသြားတဲ့ အခါမွာ အင္းလ်ား ကန္ေစာင္းမွာရွိေနတဲ့ ဂဠဳံဦးေစာ အိမ္အေပၚထပ္မွာ ဂဠဳံ ဦးေစာက မ်က္ႏွာျဖဴေတြနဲ ့ အရက္ ေသာက္ေနေပမယ္လုိ ့ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြ ရွိေနလုိ႔ သခင္ ေအာင္ဆန္း ခန ေစာင့္ေနပါဦးလုိ ့ ေျပာ လုိက္တာ၊ အခ်ိန္ တစ္နာရီေလာက္ေက်ာ္ ၾကာျပီးေတာ့ မွ ဂဠဳံ ဦးေစာက မေတြ ့ႏုိင္ ေတာ့ ဖူးလုိ ့ လုပ္လုိက္လုိ ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ ့ ဟသၤာတ ဦးျမ ျပန္ရတယ္။ ဒီေတာ့ ကာ ဟသၤာတ ဦးျမက ေဒါသလည္း ျဖစ္ျပီးေတာ့ အင္မတန္ အားနာျပီးေတာ့ “ဒီလုိဆုိရင္ေနာက္မေတြ ့ေတာ့နဲ ့ဗ်ာ” ဆုိျပီး ဦးေအာင္ဆန္းကုိေျပာတဲ့ အခါ ဦးေအာင္ ဆန္းက `“ဦးေလး ျမရယ္ -ကိစၥမရွိပါဘူး၊ သူလဲ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြ ရွိလုိ ့ ၊ တုိင္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္ပဲ ၊ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္မွာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့သည္းခံ ရမွာေပါ့။ ေနာက္ တစ္ၾကိမ္ေတြ ့ဖုိ ့လည္း ၾကိဳးစားရမွာေပါ့၊ ေတြ ့ဖုိ ့ ထပ္ၾကိဳးစား ၾကတာေပါ့”လုိ ့ေျပာတဲ့ အတြက္ ဂဠဳံပါတီ၀င္ ဦးျမဟာ ဂဠဳံ ပါတီ၀င္ျဖစ္ရက္နဲ ့ ဦေးအာင္ဆန္းကုိေလးစားရတဲ့ အဆင့္ျဖစ္လာပါတယ္။အဲဒီသာဓကကုိ အတုယူပါ။
၃ ။တတိယ အခ်က္ကေတာ့ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး ျဖည့္ဆီးေရးမွာဆုိလုိ ့ရွိရင္ အေၾကာင္းက အခုေပၚေနျပီ။ သုိ ့ေသာ္ တန္ဖုိးၾကီးၾကီးေတာ့ ေပးရလိမ့္မယ္လုိ ့ကၽြန္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္၊ ျမင္ပါတယ္။ သုိ ့ေသာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ တန္ ဖုိးေပးပါ။ ။တည္ေဆာက္ယူပါ။ အဲဒီကေန တစ္ဆင့္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိ္င္ငံရဲ ့အေထြ ေထြ အၾကပ္အတည္းရဲ ့ထြက္ေပါက္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ ့ျပည္ေထာင္စုၾကီးရဲ ့ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္နဲ ့ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ သြင္က်န္ရစ္ ေအာင္ လုပ္ပါလုိ ့ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။
၄။ စတုတၱနဲ ့ေနာက္ဆုံး အခ်က္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ဖိအားေပးတယ္ဆုိတာတုိ့ ၊ ထိပ္တုိက္ရင္ ဆုိင္တယ္ ဆုိတာတုိ ့ မသုံးေစခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီလုိ သုံးေနမယ့္အစား ၊ မိမိကုိယ္တုိင္လြတ္ေျမာက္ေရး၊ မင္းကုိ ႏုိင္တုိ ့ ကုိကုိၾကီးတုိ ့အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အားလုံး လြတ္ေျမာက္ေရး ၊အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံ ေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျဖစ္ေပၚေရး၊ ျမန္မာႏုိ္င္ငံ ဒီမုိ ကေရစီ ျပန္လည္ ထြန္းကားေရး ဆုိတဲ့ ကိစၥေတြဟာ ဆုိရင္ျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အေပၚမွာ အလြန္္တည္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိလုိ ့ ဖိအားေပးတာ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္တာ စတဲ့ ကိစၥေတြကုိ တစ္ဖက္က ထိန္းသြားေအာင္ ကုိယ္၊စိတ္၊ ႏွလုံး-(၃)ပါး စလုံးျဖင့္ ေစာင့္ထိန္းပါ။ ျပီးလုိ ့ရွိရင္ ေမတၱာ ျဗဟၼစုိရ္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ပါ။ အထူးေလးေလးစား စား အၾကံျပဳလုိပါတယ္။
ဦးမ်ိဳးညြန္ ့ (ထုိင္းႏုိင္ငံ)
၁၀။၁၀.၀၉ ဦးေက်ာ္ဇံသာ၏ ဗီြအုိေအ တုိက္ရုိက္ေလလိွဳင္းေဆြးေႏြးခန္းမွ
ဟစ္တုိင္းသတင္းစာမ်က္ႏွာမွျပန္လွယ္ကူးယူေဖၚျပသည္။
အဲဒါက လူေတြဒီလုိမ်ိဳး အမွတ္မွာေးနၾကလားေတာ့ မသိဘူး။ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥ ကၽြန္ေတာ္ေျပာ ခ်င္ပါတယ္။
ဘာလဲဆုိရင္ ---
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ ့ကမ္းလွမ္းခ်က္က အုိဘားမား အစုိးရ အေမရိကန္မွာ တက္လာမွ အေမရိကန္ ေပၚလစီ၊ ဘားမားေပၚ လစီ ေျပာင္းလာမွ ျမန္မာ ႏုိင္ငံဆုိင္ရာ မူ၀ါဒေပၚလစီေျပာင္းလာမွ အဲဒါ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္က တည္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အဲဒါကုိ ကမ္းလွမ္းခဲ့တာ ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊတုိ့ ဘက္က ေဟာဒီ-ေဟာဒီ ဟာေတြ လုပ္ေပးရင္၊ စီးပြါးေရးပိတ္ဆုိ ့မွဳေတြ ရုပ္သိမ္း ေပးမယ္လုိ ့ေဒၚ ေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ေျပာလာလုိ ့ရွိရင္ ၊ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မွဳေတြ ပယ္ဖ်က္လာမယ္ဆုိလုိ ့ရွိရင္ စသည္အားျဖင့္ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးမယ္လုိ ့ ေျပာလာတဲ့ အေပၚမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က အဲဒါကုိ အဲဒီကတည္းက ကမ္းလွမ္းခဲ့တာပါ။ အေမရိကန္ ေျပာင္းလာလုိ ့ အဲဒီဟာ ေပၚလာတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ တခ်က္သတိျပဳၾကဖုိ ့လုိပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အင္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ေရာ၊ အင္လ္ဒီရဲ့ ဖတ္စ္လီဒါ ေပါ့ေလ-အေနနဲ့ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ ့ အလြန္ရင္ႏွီးတဲ့ ႏုိင္ငံေရး မိတ္ေဆြ။ ႏုိ္င္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ အေနနဲ ့ေရာ၊ ဒါတင္မကေသးဘူး။ ႏုိဘယ္လ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္ တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ္ေမတၱာေစတနာ အျပည့္နဲ ့၊ နားလည္မွဳ အျပည့္နဲ ့ ပညာရွိသတိ ျဖစ္ခဲမ်ား ျဖစ္မွာ စုိးလုိ ့၊ အၾကံျပဳခ်င္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။
၁။ စစ္အစုိးရကုိ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ဖုိ ့ မၾကိဳးစားဘဲနဲ ့ ပူးေပါင္ေးဆာင္ရြက္ရင္းနဲ ့ ေျဖာင္းျဖ စည္းရုံးပါ။
၂။ ဒုတိယ အခ်က္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စိတ္ ျမန္တတ္ပါတယ္။ စိတ္လဲ ဆတ္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလြန္ စိတ္ဆတ္တတ္တဲ့ သူမုိလုိ ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ စိတ္ဆတ္မွဳကုိ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာက စိတ္ရွည္သည္းခံျပီး ေတာ့ အခ်ိန္ေစာင့္ဆုိင္းရတဲ့ အလုပ္ပါလုိ ့ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ဥပမာေလး-၊ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေလး တစ္ခ်က္ေျပာ ခ်င္တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ခင္ဗ်ား---
ခင္ဗ်ားအေဖ ဦးေအာင္ဆန္း၊ ဂဠဳံ ဦးေစာနဲ ့ေတြ ့ဖုိ ့ လြတ္လပ္ေရး အၾကိဳကာလမွာ ဟသၤာတ ဦးျမက ေခၚသြားဖူးတယ္ဆုိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ေလးရွိပါတယ္။ အဲးီေတာ့ ဟသၤာတ ဦးျမက ေခၚသြားတဲ့ အခါမွာ အင္းလ်ား ကန္ေစာင္းမွာရွိေနတဲ့ ဂဠဳံဦးေစာ အိမ္အေပၚထပ္မွာ ဂဠဳံ ဦးေစာက မ်က္ႏွာျဖဴေတြနဲ ့ အရက္ ေသာက္ေနေပမယ္လုိ ့ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြ ရွိေနလုိ႔ သခင္ ေအာင္ဆန္း ခန ေစာင့္ေနပါဦးလုိ ့ ေျပာ လုိက္တာ၊ အခ်ိန္ တစ္နာရီေလာက္ေက်ာ္ ၾကာျပီးေတာ့ မွ ဂဠဳံ ဦးေစာက မေတြ ့ႏုိင္ ေတာ့ ဖူးလုိ ့ လုပ္လုိက္လုိ ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ ့ ဟသၤာတ ဦးျမ ျပန္ရတယ္။ ဒီေတာ့ ကာ ဟသၤာတ ဦးျမက ေဒါသလည္း ျဖစ္ျပီးေတာ့ အင္မတန္ အားနာျပီးေတာ့ “ဒီလုိဆုိရင္ေနာက္မေတြ ့ေတာ့နဲ ့ဗ်ာ” ဆုိျပီး ဦးေအာင္ဆန္းကုိေျပာတဲ့ အခါ ဦးေအာင္ ဆန္းက `“ဦးေလး ျမရယ္ -ကိစၥမရွိပါဘူး၊ သူလဲ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြ ရွိလုိ ့ ၊ တုိင္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္ပဲ ၊ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္မွာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့သည္းခံ ရမွာေပါ့။ ေနာက္ တစ္ၾကိမ္ေတြ ့ဖုိ ့လည္း ၾကိဳးစားရမွာေပါ့၊ ေတြ ့ဖုိ ့ ထပ္ၾကိဳးစား ၾကတာေပါ့”လုိ ့ေျပာတဲ့ အတြက္ ဂဠဳံပါတီ၀င္ ဦးျမဟာ ဂဠဳံ ပါတီ၀င္ျဖစ္ရက္နဲ ့ ဦေးအာင္ဆန္းကုိေလးစားရတဲ့ အဆင့္ျဖစ္လာပါတယ္။အဲဒီသာဓကကုိ အတုယူပါ။
၃ ။တတိယ အခ်က္ကေတာ့ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး ျဖည့္ဆီးေရးမွာဆုိလုိ ့ရွိရင္ အေၾကာင္းက အခုေပၚေနျပီ။ သုိ ့ေသာ္ တန္ဖုိးၾကီးၾကီးေတာ့ ေပးရလိမ့္မယ္လုိ ့ကၽြန္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္၊ ျမင္ပါတယ္။ သုိ ့ေသာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ တန္ ဖုိးေပးပါ။ ။တည္ေဆာက္ယူပါ။ အဲဒီကေန တစ္ဆင့္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိ္င္ငံရဲ ့အေထြ ေထြ အၾကပ္အတည္းရဲ ့ထြက္ေပါက္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ ့ျပည္ေထာင္စုၾကီးရဲ ့ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္နဲ ့ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ သြင္က်န္ရစ္ ေအာင္ လုပ္ပါလုိ ့ အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။
၄။ စတုတၱနဲ ့ေနာက္ဆုံး အခ်က္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ဖိအားေပးတယ္ဆုိတာတုိ့ ၊ ထိပ္တုိက္ရင္ ဆုိင္တယ္ ဆုိတာတုိ ့ မသုံးေစခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီလုိ သုံးေနမယ့္အစား ၊ မိမိကုိယ္တုိင္လြတ္ေျမာက္ေရး၊ မင္းကုိ ႏုိင္တုိ ့ ကုိကုိၾကီးတုိ ့အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အားလုံး လြတ္ေျမာက္ေရး ၊အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံ ေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျဖစ္ေပၚေရး၊ ျမန္မာႏုိ္င္ငံ ဒီမုိ ကေရစီ ျပန္လည္ ထြန္းကားေရး ဆုိတဲ့ ကိစၥေတြဟာ ဆုိရင္ျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အေပၚမွာ အလြန္္တည္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိလုိ ့ ဖိအားေပးတာ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္တာ စတဲ့ ကိစၥေတြကုိ တစ္ဖက္က ထိန္းသြားေအာင္ ကုိယ္၊စိတ္၊ ႏွလုံး-(၃)ပါး စလုံးျဖင့္ ေစာင့္ထိန္းပါ။ ျပီးလုိ ့ရွိရင္ ေမတၱာ ျဗဟၼစုိရ္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ပါ။ အထူးေလးေလးစား စား အၾကံျပဳလုိပါတယ္။
ဦးမ်ိဳးညြန္ ့ (ထုိင္းႏုိင္ငံ)
၁၀။၁၀.၀၉ ဦးေက်ာ္ဇံသာ၏ ဗီြအုိေအ တုိက္ရုိက္ေလလိွဳင္းေဆြးေႏြးခန္းမွ
ဟစ္တုိင္းသတင္းစာမ်က္ႏွာမွျပန္လွယ္ကူးယူေဖၚျပသည္။
Wednesday, November 25, 2009
တ႐ုတ္နယ္စပ္အင္အားႀကီးတပ္ဖြဲ႕မ်ား နအဖကုိစိန္ေခၚ
ၾကာသပေတးေန႕၊ 26 ႏုိ၀င္ဘာလ 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
ႏို၀င္ဘာလလယ္ တန္႕ယန္းၿမိဳ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ၌ နအဖ၏ထပ္မံဖိအားေပးျခင္းခံရအၿပီးႏွစ္ဘက္သေဘာတူညီမႈ မရ႐ွိဘဲ လိပ္ခဲ တည္းလည္းျဖစ္လာသည့္ေနာက္ပိုင္း ယခုအခါ မိုင္းလား ႏွင့္ ၀ တပ္ဖြဲ႕ တပ္မႉး/အရာ႐ွိမ်ားအၾကား ‘ပ်ားအံုကို ဒုတ္နဲ႕ ထိုးရဲရင္ ထုိးစမ္းၾကည့္’- ဟူေသာ စိန္ေခၚသံမ်ားထြက္ေပၚေနေၾကာင္းထိုင္းနယ္စပ္သတင္းဆို ပါသည္။
“နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဆိုတဲ့အမည္ကိုေတာ့ မူအားျဖင့္လက္ခံတယ္၊ အဲ့ဒါက်ေနာ္တို႕ဘက္က အေလွ်ာ့ေပးလိုက္တာဘဲ။ သူတို႕ဘက္ကအေလွ်ာ့မေပးဘဲ တဆင့္တိုး အၾကပ္ကိုင္လာရင္ ‘ပ်ားအံုကုိ ဒုတ္နဲ႕ထိုးခ်င္လဲ စမ္းၾကည့္ေပါ့’- ဟု ႀကံး၀ါး သံမ်ား ထြက္ေပၚေနေၾကာင္း မိုင္းလားတပ္မႉးတဦး၏ စကားကို ကိုးကားသည့္ ဆိုစ့္က ေျပာပါသည္။
ပန္ဆန္း ၀ ဌာနခ်ဳပ္၌ ႏို၀င္ဘာ ၁၈ - ၂၁ ရက္ေန႕အထိ ၄ ရက္ၾကာက်င္းပသည့္ UWSA – NDAA ထိပ္သီး အစည္းအေ၀း သုိ႕ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕မွ ဒုဥကၠဌ ခြန္ဆန္လူ၊ ဥကၠဌ စိုင္းလင္း၏ သားႀကီး စိုင္းလံု (ေခၚ) စိုင္းထိန္လင္း ႏွင့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေလာ္ဆန္းေပါ၀္းတို႕ တက္ေရာက္ၾကေၾကာင္း - သိရ၏။
၀ ႏွင့္ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ ၃ - ၄ ရက္ၾကာ အစည္းအေ၀း၌ မိမိတို႕ႏွစ္ဖြဲ႕နယ္ေျမကိုအထိမခံ ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ၾကရန္ ပိုမိုပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းျဖင့္ ယခင္ကထက္ ေသြးစည္းညီၫႊတ္မႈ ခိုင္မာေရးအတြက္သေဘာတူဆံုးျဖတ္ခဲ့ သည္ဟုဆို၏။ “ဗမာစစ္ တပ္ေတြ အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္း နယ္ကြၽံ၀င္လာရင္ေတာ့ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ” - ဟုလည္း တပ္မႉးအခ်ဳိ႕ ေျပာဆိုေန ၾကေၾကာင္းသိရသည္။
မိုင္းလား ႏွင့္ ၀ တပ္ဖြဲ႕ အရာ႐ွိ/တပ္မႉးမ်ား နအဖတပ္အေပၚႀကံဳး၀ါးၾကျခင္းသည္ တိုင္းခ်ဳပ္ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ ေျပာစကားကို ေခ်ပလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။
ႏို၀င္ဘာ ၇ ရက္ က်ဳိင္းတံုေရာက္စဥ္ တုိင္းခ်ဳပ္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမင္းေအာင္လႈိင္ က ႀတိဂံစစ္တိုင္း႐ုံး၌ေျပာၾကားခဲ့ သည္မွာ - ၁။ အပစ္ရပ္မ်ားသည္ ခႏၶာကိုယ္သာ႐ွိၿပီး ေခါင္းမ႐ွိ။ ၂။ တ႐ုတ္နယ္စပ္အပစ္ရပ္မ်ားလည္းဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ မွ ပုန္ကန္ခြဲထြက္သည့္ သစၥာေဖါက္မ်ားျဖစ္သည္။ ၃။ ဤလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္တိုင္းျပည္ကို ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးသည့္ အဖ်က္အေမွာင့္ အၾကမ္းဖက္သမားဘ၀မွ လာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ၄။ ၎တုိ႕သည္မူးယစ္ေဆး၀ါး ဂိုဏ္းမ်ားသာျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအတည္ျပဳၿပီး ခ်ိန္မွစ၍ အပစ္ရပ္ၿငိမ္းအဖြဲ႕မ်ား သက္တမ္းလံုး၀ ကုန္ဆံုးၿပီ ဟု ေျပာဆို၏။
“အပစ္ရပ္ေတြဆိုရင္ သူတို႕မ်က္ႏွာမေျပာနဲ႕ သူတို႕ကားနံပါတ္ေတာင္မျမင္ခ်င္ဘူး” - ဟု ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္ ေျပာသည္ကိုၾကားဖူးသျဖင့္ အပစ္ရပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းတုိ႕ ေဒါသထြက္ခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္။
“ေသနတ္သံ ညံေနတဲ့နယ္ေျမကို အိုးစည္သံ ဗံုေမာင္းသံျဖစ္လာေအာင္ က်ဳပ္တို႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ငုိယိုသံ ေတြၾကား ေပ်ာ္႐ြင္ၾကည္ႏူးတဲ့ သီခ်င္းသံပ်ံ႕လႊင့္လာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့နယ္ေျမကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ တဲ့့ေဒသ ျဖစ္လာေအာင္ က်ဳပ္တုိ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။က်ဴးေက်ာ္ေရးသမား လက္ေအာက္ခံ တိုင္းျပည္ ဘ၀ ျပန္သြားဖို႕ က်ဳပ္တို႕အျဖစ္ မခံႏိုင္ဘူး။ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး ကာကြယ္မွာဘဲ” - ဟု မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ၾကား ေျပာဆိုေနၾက ေၾကာင္း လည္း သိရ၏။
ပန္ဆန္းျပန္ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းမ်ားက တပ္မဟာ (၈၉၆၊ ၉၁၁၊ ၃၆၉) သံုးခုမွ တပ္မဟာမႉး တပ္ရင္းမႉး ႏွင့္အရာ႐ွိမ်ား အား အစည္းအေ၀းေခၚယူၿပီး ႏို၀င္ဘာ ၂၃-၂၄ ရက္ေန႕၌ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးဖလွယ္ ရဲေဆးတင္ ခဲ့ၾကေၾကာင္းသိရ သည္။
ႏို၀င္ဘာလလယ္ တန္႕ယန္းၿမိဳ႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ၌ နအဖ၏ထပ္မံဖိအားေပးျခင္းခံရအၿပီးႏွစ္ဘက္သေဘာတူညီမႈ မရ႐ွိဘဲ လိပ္ခဲ တည္းလည္းျဖစ္လာသည့္ေနာက္ပိုင္း ယခုအခါ မိုင္းလား ႏွင့္ ၀ တပ္ဖြဲ႕ တပ္မႉး/အရာ႐ွိမ်ားအၾကား ‘ပ်ားအံုကို ဒုတ္နဲ႕ ထိုးရဲရင္ ထုိးစမ္းၾကည့္’- ဟူေသာ စိန္ေခၚသံမ်ားထြက္ေပၚေနေၾကာင္းထိုင္းနယ္စပ္သတင္းဆို ပါသည္။
“နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဆိုတဲ့အမည္ကိုေတာ့ မူအားျဖင့္လက္ခံတယ္၊ အဲ့ဒါက်ေနာ္တို႕ဘက္က အေလွ်ာ့ေပးလိုက္တာဘဲ။ သူတို႕ဘက္ကအေလွ်ာ့မေပးဘဲ တဆင့္တိုး အၾကပ္ကိုင္လာရင္ ‘ပ်ားအံုကုိ ဒုတ္နဲ႕ထိုးခ်င္လဲ စမ္းၾကည့္ေပါ့’- ဟု ႀကံး၀ါး သံမ်ား ထြက္ေပၚေနေၾကာင္း မိုင္းလားတပ္မႉးတဦး၏ စကားကို ကိုးကားသည့္ ဆိုစ့္က ေျပာပါသည္။
ပန္ဆန္း ၀ ဌာနခ်ဳပ္၌ ႏို၀င္ဘာ ၁၈ - ၂၁ ရက္ေန႕အထိ ၄ ရက္ၾကာက်င္းပသည့္ UWSA – NDAA ထိပ္သီး အစည္းအေ၀း သုိ႕ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕မွ ဒုဥကၠဌ ခြန္ဆန္လူ၊ ဥကၠဌ စိုင္းလင္း၏ သားႀကီး စိုင္းလံု (ေခၚ) စိုင္းထိန္လင္း ႏွင့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေလာ္ဆန္းေပါ၀္းတို႕ တက္ေရာက္ၾကေၾကာင္း - သိရ၏။
၀ ႏွင့္ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ ၃ - ၄ ရက္ၾကာ အစည္းအေ၀း၌ မိမိတို႕ႏွစ္ဖြဲ႕နယ္ေျမကိုအထိမခံ ၀ိုင္း၀န္းကာကြယ္ၾကရန္ ပိုမိုပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္းျဖင့္ ယခင္ကထက္ ေသြးစည္းညီၫႊတ္မႈ ခိုင္မာေရးအတြက္သေဘာတူဆံုးျဖတ္ခဲ့ သည္ဟုဆို၏။ “ဗမာစစ္ တပ္ေတြ အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္း နယ္ကြၽံ၀င္လာရင္ေတာ့ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ” - ဟုလည္း တပ္မႉးအခ်ဳိ႕ ေျပာဆိုေန ၾကေၾကာင္းသိရသည္။
မိုင္းလား ႏွင့္ ၀ တပ္ဖြဲ႕ အရာ႐ွိ/တပ္မႉးမ်ား နအဖတပ္အေပၚႀကံဳး၀ါးၾကျခင္းသည္ တိုင္းခ်ဳပ္ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ ေျပာစကားကို ေခ်ပလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။
ႏို၀င္ဘာ ၇ ရက္ က်ဳိင္းတံုေရာက္စဥ္ တုိင္းခ်ဳပ္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမင္းေအာင္လႈိင္ က ႀတိဂံစစ္တိုင္း႐ုံး၌ေျပာၾကားခဲ့ သည္မွာ - ၁။ အပစ္ရပ္မ်ားသည္ ခႏၶာကိုယ္သာ႐ွိၿပီး ေခါင္းမ႐ွိ။ ၂။ တ႐ုတ္နယ္စပ္အပစ္ရပ္မ်ားလည္းဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ မွ ပုန္ကန္ခြဲထြက္သည့္ သစၥာေဖါက္မ်ားျဖစ္သည္။ ၃။ ဤလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားသည္တိုင္းျပည္ကို ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးသည့္ အဖ်က္အေမွာင့္ အၾကမ္းဖက္သမားဘ၀မွ လာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ၄။ ၎တုိ႕သည္မူးယစ္ေဆး၀ါး ဂိုဏ္းမ်ားသာျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအတည္ျပဳၿပီး ခ်ိန္မွစ၍ အပစ္ရပ္ၿငိမ္းအဖြဲ႕မ်ား သက္တမ္းလံုး၀ ကုန္ဆံုးၿပီ ဟု ေျပာဆို၏။
“အပစ္ရပ္ေတြဆိုရင္ သူတို႕မ်က္ႏွာမေျပာနဲ႕ သူတို႕ကားနံပါတ္ေတာင္မျမင္ခ်င္ဘူး” - ဟု ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္ ေျပာသည္ကိုၾကားဖူးသျဖင့္ အပစ္ရပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းတုိ႕ ေဒါသထြက္ခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္။
“ေသနတ္သံ ညံေနတဲ့နယ္ေျမကို အိုးစည္သံ ဗံုေမာင္းသံျဖစ္လာေအာင္ က်ဳပ္တို႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ငုိယိုသံ ေတြၾကား ေပ်ာ္႐ြင္ၾကည္ႏူးတဲ့ သီခ်င္းသံပ်ံ႕လႊင့္လာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့နယ္ေျမကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ တဲ့့ေဒသ ျဖစ္လာေအာင္ က်ဳပ္တုိ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။က်ဴးေက်ာ္ေရးသမား လက္ေအာက္ခံ တိုင္းျပည္ ဘ၀ ျပန္သြားဖို႕ က်ဳပ္တို႕အျဖစ္ မခံႏိုင္ဘူး။ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး ကာကြယ္မွာဘဲ” - ဟု မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ၾကား ေျပာဆိုေနၾက ေၾကာင္း လည္း သိရ၏။
ပန္ဆန္းျပန္ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းမ်ားက တပ္မဟာ (၈၉၆၊ ၉၁၁၊ ၃၆၉) သံုးခုမွ တပ္မဟာမႉး တပ္ရင္းမႉး ႏွင့္အရာ႐ွိမ်ား အား အစည္းအေ၀းေခၚယူၿပီး ႏို၀င္ဘာ ၂၃-၂၄ ရက္ေန႕၌ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးဖလွယ္ ရဲေဆးတင္ ခဲ့ၾကေၾကာင္းသိရ သည္။
Exploitative abuse and villager responses in Thaton District
နအဖ ေခတ္သစ္ကြ်န္စနစ္ႀကီးရဲ့ ေအာက္မွာ ဒုကၡမ်ိဴးစုံနဲ ့ႀကံဳေတြ ့ေနရတဲ့ ကရင္လူမ်ိဴးတုိ ့ရဲ့ဘ၀ကုိ KHRG ကရင္လူ ့အခြင့္အေရး အဖြဲ ့မွ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ အျမဲတမ္း မွတ္တမ္းတင္ေပးတဲ့ အတြက္ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ပါသည္။ နအဖ စစ္အစုိးရက လူတကာ လက္ျငိဳးထုိးျခင္းမွ ကင္းလြတ္ေအာင္လည္း ဒီေကဘီေအ ကုိ ေကာင္းမြန္စြာ အသုံးခ်ဒါကုိ လည္းေတြ ့ေနရပါသည္။
khrg09f20[1] -
Type the rest of your post here.
khrg09f20[1] -
Type the rest of your post here.
တုိက္ပြဲသတင္း
တုိက္ပြဲသတင္း ေကာက္ႏွဳတ္ခ်က္အခ်ိဴ ့
တပ္မဟာ(၅)
၁၀၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉ မွ ၂၂၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉ ရက္ေန ့အတြင္းျဖစ္ပြားေသာ နအဖ တပ္ႏွင့္ ေကအဲန္အယ္လ္ေအ ႀကိဳႀကား ေပ်ာက္ႀကားတုိက္ပြဲမ်ားတြင္ နအဖ တပ္ဖက္မွ (၇)ဦးဒဏ္ရာရ (၁)ဦးေသ။
နအဖ ခမရ ၄၃၄ ဗုိလ္ႀကီး၀င္းမင္းသန္း ႏွင့္ ခမရ ၃၄၁ ဗုိလ္ႀကီးတင္ခုိင္ တုိ ့က ရြာသားမ်ားအား ၀ါးအလုံးေရ (၅၀) ခုတ္ခုိင္း၊ ၀ါးသြားခုတ္ေပးရေသာရြာသားမ်ားမွာ က်ား(၁၈)၊ မ(၁)ဦး စုစုေပါင္း(၁၉)ဦး။
တဖန္ နအဖ ကူဆီစခန္းမွဴး မွ ကေလာ္ထါရြာသား(၁၀)ဦး၊ ထီးေဘာဖါေဒးရြာသား(၇)ဦးအား တုိ ့ အားစစ္စခန္းအတြက္ ၀ါးခုတ္ခုိင္း။
November, 25, 2009
Type the rest of your post here.
တပ္မဟာ(၅)
၁၀၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉ မွ ၂၂၊ ၁၁၊ ၂၀၀၉ ရက္ေန ့အတြင္းျဖစ္ပြားေသာ နအဖ တပ္ႏွင့္ ေကအဲန္အယ္လ္ေအ ႀကိဳႀကား ေပ်ာက္ႀကားတုိက္ပြဲမ်ားတြင္ နအဖ တပ္ဖက္မွ (၇)ဦးဒဏ္ရာရ (၁)ဦးေသ။
နအဖ ခမရ ၄၃၄ ဗုိလ္ႀကီး၀င္းမင္းသန္း ႏွင့္ ခမရ ၃၄၁ ဗုိလ္ႀကီးတင္ခုိင္ တုိ ့က ရြာသားမ်ားအား ၀ါးအလုံးေရ (၅၀) ခုတ္ခုိင္း၊ ၀ါးသြားခုတ္ေပးရေသာရြာသားမ်ားမွာ က်ား(၁၈)၊ မ(၁)ဦး စုစုေပါင္း(၁၉)ဦး။
တဖန္ နအဖ ကူဆီစခန္းမွဴး မွ ကေလာ္ထါရြာသား(၁၀)ဦး၊ ထီးေဘာဖါေဒးရြာသား(၇)ဦးအား တုိ ့ အားစစ္စခန္းအတြက္ ၀ါးခုတ္ခုိင္း။
November, 25, 2009
Type the rest of your post here.
Burmese army targets 11 officers from a Karen splinter group for arrest
အခုေတာ့လည္း တိမေသ ဦးေဆာင္တဲ့ ဗုိလ္ထိန္ေမာင္အဖြဲ ့လည္း မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္မွဳနဲ ့ ပါတ္သက္ေနတယ္ လုိ ့ဒီသတင္းကဆုိပါတယ္။ နအဖ ဗမာစစ္တပ္ မင္းတုိ ့နယ္ျခားေစာင့္တပ္ လက္ခံရင္ ႀကိဳက္သေလာက္ မူးယစ္ေဆး၀ါးကုန္ကူး မဟုတ္ဒါေတြလုပ္ေနေပ့ေစ သူဘာမွ မေျပာဘူး..မင္းတုိ ့က နယ္ျခားေစာင့္တပ္ မလုပ္ဘူး လုိ ့သြားေျပာေတာ့ ..အခုေတာ့လာျပီသူငယ္ခ်င္းတုိ ့ေရ..မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ ့ပါတ္သက္သက္ မပါတ္သက္သက္ နအဖ ဗမာစစ္တပ္က မင္းတုိ ့ကုိ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ ့ေပးစားျပီး ႏုိပ္ကြပ္ဖုိ ့ ေျခလွမ္းစေနျပီ ဆုိဒါ သေဘာေပါက္ မိတ္ေဆြ။
ေဟာ နအဖက လုိက္ဖမ္းေတာ့ ေနစရာမရွိ ေကအဲန္ယူဆီျပန္ေျပးလာႀကအုံးမယ္။ ေတာ္လွန္ေရး အေခ်ာင္သမားေတြ ကုိယ္က်ိဴးရွာ အတၱသမားေတြေႀကာင့္ ေကအဲန္ယူဆင္ႏြဲေနတဲ့ မ်ိဴးခ်စ္ေတာ္လွန္ေရးခရီးႀကီး ႀကန္ ့ႀကာခဲ့ရဒါ။ တရားခံနံပါတ္တစ္က တိမေသဆုိတဲ့ လူပုဂၢဳိလ္ပါပဲ။
2009 November 23
Weng Mon
Arrest orders have been issued for 11 officers of a Karen splinter group, by the Burmese army. The 11 officers are accused of profiting from the illegal sales of drugs.
According to sources close to the Karen National Union / Karen National Liberation Army – Peace Council (KNU/KNLA-PC), officers from three of their offices, including the location in Three Pagodas Pass that opened recently in 2009, are targeted for arrest.
Maj Gen Htain Maung (Htay Maung), chairman of the KNU/KNLA-PC was contacted by the Burmese military government, the State Peace and Development Council (SPDC), and informed that members of the KNU/KNLA-PC were involved in drug sales. According to the same sources, Maj Gen Htain Maung informed the SPDC that they could arrest the officers if they were able to catch them.
This is apparently first time members of the KNU/KNLA-PC have been accused by the Burmese government of being connected to drug sales.
The 11 officers had been stationed at offices in Three Pagoda Pass, Myawaddy in Karen State and Kaw Thaung, Tenasserim Division, were they had been accused of being involved in drug sales. The officers have since been missing and office staffs didn’t know where they located, said sources close staff from KNU/KNLA-PC at Three Pagodas Pass.
The same sources have reported that currently most KNU/KNLA-PC offices are without officers. Maj Gen Htain Maung was dismissed from the KNU on January 30th, 2007 after traveling to negotiate an unwritten peace deal with the SPDC without consent of the KNU Executive Committee. As the Karen Human Rights Group noted in a news bulletin in July 2008, the KNU/KNLA-PC benefited significantly from the verbal peace accord with both gifts of land and permission to remain armed.
In a statement released October 20th, 2009, the KNU/KNLA-PC formally rejected an offer by the SPDC to become a Border Guard Force (BGF), after SPDC Lt Gen Ye Myint and Lt Gen Khin Zaw, met with KNU/KNLA-PC Maj Gen Htain Maung to discuss the offer.
The KNU/KNLA-PC is currently based out of Htotkawkoe village in Kawkareik Township, and currently fields 8 battalions, plus 1 “Special Battalion”.
KNL ဂ်ပန္မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖၚျပသည္။
ေဟာ နအဖက လုိက္ဖမ္းေတာ့ ေနစရာမရွိ ေကအဲန္ယူဆီျပန္ေျပးလာႀကအုံးမယ္။ ေတာ္လွန္ေရး အေခ်ာင္သမားေတြ ကုိယ္က်ိဴးရွာ အတၱသမားေတြေႀကာင့္ ေကအဲန္ယူဆင္ႏြဲေနတဲ့ မ်ိဴးခ်စ္ေတာ္လွန္ေရးခရီးႀကီး ႀကန္ ့ႀကာခဲ့ရဒါ။ တရားခံနံပါတ္တစ္က တိမေသဆုိတဲ့ လူပုဂၢဳိလ္ပါပဲ။
2009 November 23
Weng Mon
Arrest orders have been issued for 11 officers of a Karen splinter group, by the Burmese army. The 11 officers are accused of profiting from the illegal sales of drugs.
According to sources close to the Karen National Union / Karen National Liberation Army – Peace Council (KNU/KNLA-PC), officers from three of their offices, including the location in Three Pagodas Pass that opened recently in 2009, are targeted for arrest.
Maj Gen Htain Maung (Htay Maung), chairman of the KNU/KNLA-PC was contacted by the Burmese military government, the State Peace and Development Council (SPDC), and informed that members of the KNU/KNLA-PC were involved in drug sales. According to the same sources, Maj Gen Htain Maung informed the SPDC that they could arrest the officers if they were able to catch them.
This is apparently first time members of the KNU/KNLA-PC have been accused by the Burmese government of being connected to drug sales.
The 11 officers had been stationed at offices in Three Pagoda Pass, Myawaddy in Karen State and Kaw Thaung, Tenasserim Division, were they had been accused of being involved in drug sales. The officers have since been missing and office staffs didn’t know where they located, said sources close staff from KNU/KNLA-PC at Three Pagodas Pass.
The same sources have reported that currently most KNU/KNLA-PC offices are without officers. Maj Gen Htain Maung was dismissed from the KNU on January 30th, 2007 after traveling to negotiate an unwritten peace deal with the SPDC without consent of the KNU Executive Committee. As the Karen Human Rights Group noted in a news bulletin in July 2008, the KNU/KNLA-PC benefited significantly from the verbal peace accord with both gifts of land and permission to remain armed.
In a statement released October 20th, 2009, the KNU/KNLA-PC formally rejected an offer by the SPDC to become a Border Guard Force (BGF), after SPDC Lt Gen Ye Myint and Lt Gen Khin Zaw, met with KNU/KNLA-PC Maj Gen Htain Maung to discuss the offer.
The KNU/KNLA-PC is currently based out of Htotkawkoe village in Kawkareik Township, and currently fields 8 battalions, plus 1 “Special Battalion”.
KNL ဂ်ပန္မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖၚျပသည္။
အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈ ဥေပကၡာျပဳသည့္ အစိုးရအား စံုစမ္းစစ္ေဆးရန္ WLB ေတာင္းဆို
မုဒိန္းက်င့္တဲ့ အစဥ္အလာႀကီးစြာနဲ ့ေနလာ ခဲ့တဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္အား ႏိုင္ငံတကာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔တြင္ အမ်ဳိးသမီး မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) မွ ကုလသမဂၢကုိယ္စားလွယ္မ်ာထံ အျမန္ဆုံးစုံစမ္း စစ္ေဆးေပးရန္ ယေန႔တြင္ ေတာင္းဆုိလိုက္ပါ သည္။
ကို(၂)/ ႏို၀င္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၀၉
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း စစ္တပ္မွ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အၾကမ္းဖက္မႈ က်ဴးလြန္ေနျခင္းမ်ားအေပၚ ဥေပကၡာျပဳ ပစ္ပယ္ေနျခင္း မ်ားကုိ အျမန္ဆုံးစုံစမ္း စစ္ေဆးေပးရန္ ႏိုင္ငံတကာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔တြင္ အမ်ဳိးသမီး မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) အေနျဖင့္ ကုလသမဂၢကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ ယေန႔တြင္ ေတာင္းဆုိလိုက္ပါ သည္။
“တုိင္းရင္းသားအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အၾကမ္းဖက္ျခင္းျဖင့္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား အစီအစဥ္ခ် က်ဴးလြန္ ေနျခင္းအေပၚ အဓိကတာ၀န္ရွိ စစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားကုိ ႏုိင္ငံတကာရာဇ၀တ္မႈတရားခုံရုံးတြင္ အျမန္ဆုံး အေရးယူေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ တရားမွ်တမႈအေပၚ အေလးေပး ရပ္တည္ လွ်က္ရွိေသာ အင္အားစုအားလုံးႏွင့္အတူ လက္တြဲေဆာင္ရြက္သြားမည္” ဟု ေၾကညာခ်က္တြင္ ေရးသားထားသည္။
တုိင္းရင္းသားအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ လိင္ပုိင္းအၾကမ္းဖက္မႈအျပင္ အစုိးရတပ္မ်ားသည္ စစ္ေျမျပင္တြင္းမွာလည္း အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ အသုံးျပဳလာျခင္းမ်ားရွိသည္။
အစုိးရတပ္မွ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းတဖြဲ႔ဖြဲ႔မွ ၿခဳံခုိတုိက္ခုိက္ခံရတုိင္း ရြာသားမ်ားကုိ လူႀကီးလူငယ္မေရြး၊ က်ား၊မ မေရြး၊ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ေလ့ရွိၿပီး ေပၚတာဆြဲေခၚ သည့္အျပင္ လမ္းျပအျဖစ္လည္း အသုံးျပဳျခင္းမ်ားရွိကာ ကရင္နီျပည္နယ္ အမွတ္ ၂ခရုိင္အတြင္း ကရင္နီစစ္တပ္၏ ၿခဳံခုိတုိက္ခုိက္ခံရၿပီးေနာက္ ရြာထဲမွအမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးကုိေခၚေဆာင္သြားၿပီး လမ္းျပအျဖစ္အသုံးျပဳခံခဲ့ဖူးသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ အေစာပုိင္းတုန္းကလည္း စစ္အစုိးရတပ္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ ကရင္ဗုဓၵဘာသာတပ္မေတာ္ (ဒီေကဘီေအ) တုိ႔ ေကအဲန္ယူကုိ ထုိးစစ္ဆင္ခဲ့စဥ္တြင္ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ထုိင္းနယ္စပ္သုိ႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ လာသူမ်ားထဲတြင္ ႏုိ႔စုိ႔အ႐ြယ္ ကေလးငယ္မ်ားအပါအဝင္ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ အေယာက္ (၂၀) ခန္႔ ပါဝင္သည္ဟု ကရင္အမ်ဳိးသမီး (ေကဒဗလ်ဴအုိ)က ေျပာသည္။
နယ္သာလန္ႏုိင္ငံ သည္ဟိတ္ၿမိဳ႕တြင္ ၁၆ရက္ေန႔မွ ၂၆ရက္ေန႔ထိ ျပဳလုပ္ေနသည့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ရာဇ၀တ္မႈခုံရုံး (ICC) ညီလာခံသုိ႔တက္ေရာက္လာသည့္ ျပည္ပ အေျခစုိက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီ (BLC) အဖြဲ႕သည္ ျမန္မာစစ္အစုိးရ၏ စစ္ရာဇ၀တ္မႈမ်ား ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ မႈမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးတင္ျပ ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။
ႏုိင္ငံတကာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈပေပ်ာက္ေရးေန႔ကုိ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ က်င္းပေသာ ၅၄ ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ၏ မ်က္ႏွာစုံညီ အစည္းအေ၀း၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၅ ရက္ ေန႔ကုိ ႏုိင္ငံတကာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈပေပ်ာက္ေရးေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
ကႏၱရ၀တီတုိင္းမွ
ကို(၂)/ ႏို၀င္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၀၉
ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း စစ္တပ္မွ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အၾကမ္းဖက္မႈ က်ဴးလြန္ေနျခင္းမ်ားအေပၚ ဥေပကၡာျပဳ ပစ္ပယ္ေနျခင္း မ်ားကုိ အျမန္ဆုံးစုံစမ္း စစ္ေဆးေပးရန္ ႏိုင္ငံတကာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔တြင္ အမ်ဳိးသမီး မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) အေနျဖင့္ ကုလသမဂၢကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ ယေန႔တြင္ ေတာင္းဆုိလိုက္ပါ သည္။
“တုိင္းရင္းသားအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အၾကမ္းဖက္ျခင္းျဖင့္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား အစီအစဥ္ခ် က်ဴးလြန္ ေနျခင္းအေပၚ အဓိကတာ၀န္ရွိ စစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားကုိ ႏုိင္ငံတကာရာဇ၀တ္မႈတရားခုံရုံးတြင္ အျမန္ဆုံး အေရးယူေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ တရားမွ်တမႈအေပၚ အေလးေပး ရပ္တည္ လွ်က္ရွိေသာ အင္အားစုအားလုံးႏွင့္အတူ လက္တြဲေဆာင္ရြက္သြားမည္” ဟု ေၾကညာခ်က္တြင္ ေရးသားထားသည္။
တုိင္းရင္းသားအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ လိင္ပုိင္းအၾကမ္းဖက္မႈအျပင္ အစုိးရတပ္မ်ားသည္ စစ္ေျမျပင္တြင္းမွာလည္း အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ အသုံးျပဳလာျခင္းမ်ားရွိသည္။
အစုိးရတပ္မွ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းတဖြဲ႔ဖြဲ႔မွ ၿခဳံခုိတုိက္ခုိက္ခံရတုိင္း ရြာသားမ်ားကုိ လူႀကီးလူငယ္မေရြး၊ က်ား၊မ မေရြး၊ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ေလ့ရွိၿပီး ေပၚတာဆြဲေခၚ သည့္အျပင္ လမ္းျပအျဖစ္လည္း အသုံးျပဳျခင္းမ်ားရွိကာ ကရင္နီျပည္နယ္ အမွတ္ ၂ခရုိင္အတြင္း ကရင္နီစစ္တပ္၏ ၿခဳံခုိတုိက္ခုိက္ခံရၿပီးေနာက္ ရြာထဲမွအမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးကုိေခၚေဆာင္သြားၿပီး လမ္းျပအျဖစ္အသုံးျပဳခံခဲ့ဖူးသည္။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ အေစာပုိင္းတုန္းကလည္း စစ္အစုိးရတပ္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ ကရင္ဗုဓၵဘာသာတပ္မေတာ္ (ဒီေကဘီေအ) တုိ႔ ေကအဲန္ယူကုိ ထုိးစစ္ဆင္ခဲ့စဥ္တြင္ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ထုိင္းနယ္စပ္သုိ႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ လာသူမ်ားထဲတြင္ ႏုိ႔စုိ႔အ႐ြယ္ ကေလးငယ္မ်ားအပါအဝင္ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ အေယာက္ (၂၀) ခန္႔ ပါဝင္သည္ဟု ကရင္အမ်ဳိးသမီး (ေကဒဗလ်ဴအုိ)က ေျပာသည္။
နယ္သာလန္ႏုိင္ငံ သည္ဟိတ္ၿမိဳ႕တြင္ ၁၆ရက္ေန႔မွ ၂၆ရက္ေန႔ထိ ျပဳလုပ္ေနသည့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ရာဇ၀တ္မႈခုံရုံး (ICC) ညီလာခံသုိ႔တက္ေရာက္လာသည့္ ျပည္ပ အေျခစုိက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီ (BLC) အဖြဲ႕သည္ ျမန္မာစစ္အစုိးရ၏ စစ္ရာဇ၀တ္မႈမ်ား ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ မႈမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးတင္ျပ ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။
ႏုိင္ငံတကာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈပေပ်ာက္ေရးေန႔ကုိ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ က်င္းပေသာ ၅၄ ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ၏ မ်က္ႏွာစုံညီ အစည္းအေ၀း၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၅ ရက္ ေန႔ကုိ ႏုိင္ငံတကာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈပေပ်ာက္ေရးေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
ကႏၱရ၀တီတုိင္းမွ
ဟက္ႀကီးေရကာတာ ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပ
24 November 2009 - VOA
ထုိင္း-ျမန္မာနယ္ျခား သံလြင္ျမစ္ေပၚမွာ ေဆာက္လုပ္မယ့္ ဟက္ႀကီး ေရကာတာ (Hat Gyi Dam) စီမံကိန္းကုိ ရုတ္သိမ္းဖို႔ ထိုင္းႏုိင္ငံအေျခဆုိက္ လူထုအေျချပဳ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ႏုိင္ငံသားမ်ားအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္း ၁၈၉ ဖြဲ႔က ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိ တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီ စီမံခ်က္ဟာ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြ ေနထိုင္ရာေဒသမွာ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာ္မႈေတြ ပုိၿပီးမ်ားလာေအာင္ တြန္းအားေပးသလို ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိၿပီး ဒီေန႔ မနက္က ထိုင္းအစိုးရရုံးေရွ ႔မွာ စုေဝး ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ ႔ကေန ဗီြအုိေအဝုိင္းေတာ္သား ကုိသိန္းထို္က္ဦး က သတင္းေပးပုိ႔ထားပါတယ္။
Type the rest of your post here.
ထုိင္း-ျမန္မာနယ္ျခား သံလြင္ျမစ္ေပၚမွာ ေဆာက္လုပ္မယ့္ ဟက္ႀကီး ေရကာတာ (Hat Gyi Dam) စီမံကိန္းကုိ ရုတ္သိမ္းဖို႔ ထိုင္းႏုိင္ငံအေျခဆုိက္ လူထုအေျချပဳ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ႏုိင္ငံသားမ်ားအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္း ၁၈၉ ဖြဲ႔က ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိ တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီ စီမံခ်က္ဟာ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြ ေနထိုင္ရာေဒသမွာ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာ္မႈေတြ ပုိၿပီးမ်ားလာေအာင္ တြန္းအားေပးသလို ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိၿပီး ဒီေန႔ မနက္က ထိုင္းအစိုးရရုံးေရွ ႔မွာ စုေဝး ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ ႔ကေန ဗီြအုိေအဝုိင္းေတာ္သား ကုိသိန္းထို္က္ဦး က သတင္းေပးပုိ႔ထားပါတယ္။
Type the rest of your post here.
၀ ႏွင့္ နအဖ ဆက္ဆံေရးေနာက္ကြယ္၌ ၿပိဳင္တူ စစ္ေရးထပ္ျပင္ဆင္
အဂၤါေန႕၊ 24 ႏုိ၀င္ဘာလ 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
ကိုးကန္႕အေရးအခင္းၿပီးသကာလ ၀ ႏွင့္ နအဖ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းမ႐ွိရာမွ ေအာက္တိုဘာလမွစ၍ ျပန္လည္ဆက္ဆံမႈ ျပဳလာခဲ့ေသာ္လည္း သေဘာတူညီမႈမရၾကဘဲႏွစ္ဘက္ စစ္အင္အားျဖည့္တင္းမႈ ျပင္ဆင္မႈမ်ားလုပ္လာသည္ဟုမ်က္ျမင္ မ်ား က ဆို၏။
“၁၉ ရက္ေန႕က စစ္ကားႀကီးေတြ ဘူဒိုဇာ/ဘက္႐ုိး နဲ႕ ေျမထိုးစက္ေတြတင္ၿပီး တာခ်ီလိတ္ကေန ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ေတာင္ပိုင္း ၀ ထိန္းခ်ဳပ္ နယ္ေျမဘက္ တက္သြားတယ္” - ဟု တာခ်ီလိတ္ လန္မအိုးဂိတ္ေစာင့္ မ်ားႏွင့္နီးစပ္သည့္ ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာပါသည္။
ေတာင္ပိုင္း ၀ ထိန္းခ်ဳပ္ေဒသဘက္၌ နအဖ တပ္ ျပင္ဆင္မႈျပK လုပ္ေနသကဲ့သို႕ ယခုလ ၂၀ ရက္ေန႕ကလည္း ေတာင္ႀကီးမွ ကြန္ဟိန္း - ကာလိဘက္ျဖတ္သန္းသြားသည့္ စစ္လက္နက္ကိရိယာပစၥည္းတင္ နအဖ စစ္ကား ၁၀ စီး ထက္မနည္း သံလြင္ အေ႐ွ႕ဘက္ျခမ္းသုိ႕ကူးခဲ့ေၾကာင္း ကြန္ဟိန္း ေဒသခံမ်က္ျမင္တဦးက ဤကဲ့သို႕ေျပာ၏။
“စစ္ကား ၁၅ စီးေလာက္ ႐ွိတယ္ဗ်ာ့၊ ဘာ အမိုးအကာမွ မ႐ွိဘူး၊ အေလးအပင္ေတြလို႕ ယူဆရတဲ့ ေသတၱာႀကီးေတြ အဆင့္ ဆင့္တင္ထားတာေတြ႕ရတယ္၊ ဗမာစစ္သားေတြက ‘အားလံုး လက္နက္ခဲယမ္းေတြဘဲ’ လုိ႕ေတာင္ ႂကြားလံုးထုတ္လုိက္ ေသးတယ္”
ဗမာ့တပ္မေတာ္က စစ္အင္အား ျဖည့္တင္းသကဲ့သို႕ ၀ ျပည္ေသြးစည္းေရးတပ္မေတာ္ UWSA ကလည္းပန္ဆန္းဌာနခ်ဳပ္ ၏ ေျမာက္ဘက္၊ အေနာက္ဘက္ ႏွင့္ ေတာင္ဘက္ ၁၅-၂၀ မိုင္အကြာ ၃ ဘက္ ၃ တန္တြင္ ကတုတ္က်ဥ္းမ်ား ခံတပ္ စခန္းမ်ား ျပင္ဆင္တိုးခ်ဲ႕ျခင္း၊ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားျဖည့္တင္းျခင္း႐ွိေနေၾကာင္း၊စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈမ်ား ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ႐ွိေနေၾကာင္း တန္႕ယန္းေဒသခံ တဦးက လည္းေျပာပါသည္။
“ခြဲမႉး ရင္းမႉးအဆင့္ ၀ တပ္အရာ႐ွိအခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ဗမာတပ္နဲ႕တိုက္ဖို႕အၿမဲတမ္းအသင့္ဘဲ၊ ပစ္ခ်င္ခတ္ခ်င္တာလက္ေတာင္ ယား ေနၿပီ” - ဟု ေတာက္တေခါက္ေခါက္ႀကံဳး၀ါးေနၾကေၾကာင္းလည္းသိရသည္။
ႏို၀င္ဘာ ၁၄ ရက္ တန္႕ယန္းၿမိဳ႕ေတြ႕ဆံုပြဲ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္က - အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ ၀ အရာ႐ွိမ်ား ရာထူးမွ အနားယူရမည္ ဟူသည့္အခ်က္အေပၚ အသက္ ၆၀ အထိ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႕ေသာ္ ႏို၀င္ဘာ ၂၂ ေနာက္ဆံုးထား၍ လူသူလက္ နက္စာရင္း ေပးပို႕ရမည့္ အခ်က္ကုိမူ UWSA ဘက္မွ တစံုတရာအေၾကာင္းျပန္ျခင္းမ႐ွိေၾကာင္းအပစ္ရပ္ေခါင္းေဆာင္ပုိင္း မွ အရာ႐ွိတစ္ဦးကေျပာျပ၏။
မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ဒီဇင္ဘာလ ေနာက္ဆံုးထား၍ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ BGF၊ ေဒသကာကြယ္ ေရးတပ္ HGF အျဖစ္ အၿပီး ေျပာင္းရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀ တပ္ဖြဲ႕အပါအ၀င္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႕အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္က ရာဇဒဏ္ေပးထားသည္။
စစ္အစိုးရမည္မွ်ပင္ ဖိအားေပးေစကာမူ ၀ ႏွင့္ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕က အဖြဲ႕အစည္းနာမည္ တခုတည္းသာ ေျပာင္းရန္အားသန္ ၿပီး ‘တပ္ရင္းတခု ဗမာ့တပ္မေတာ္အရာ႐ွိ ၃၀ ပါ၀င္ရမည္၊ ဌာနဆိုင္ရာ၀န္ထမ္းမ်ားခ်ထားရမည္’ ဆိုသည့္ အခ်က္မ်ားကုိမူ ၀ ႏွင့္ မိုင္းတပ္တို႕မွ လံုး၀လက္မခံေပ။
ကိုးကန္႕အေရးအခင္းၿပီးသကာလ ၀ ႏွင့္ နအဖ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းမ႐ွိရာမွ ေအာက္တိုဘာလမွစ၍ ျပန္လည္ဆက္ဆံမႈ ျပဳလာခဲ့ေသာ္လည္း သေဘာတူညီမႈမရၾကဘဲႏွစ္ဘက္ စစ္အင္အားျဖည့္တင္းမႈ ျပင္ဆင္မႈမ်ားလုပ္လာသည္ဟုမ်က္ျမင္ မ်ား က ဆို၏။
“၁၉ ရက္ေန႕က စစ္ကားႀကီးေတြ ဘူဒိုဇာ/ဘက္႐ုိး နဲ႕ ေျမထိုးစက္ေတြတင္ၿပီး တာခ်ီလိတ္ကေန ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ေတာင္ပိုင္း ၀ ထိန္းခ်ဳပ္ နယ္ေျမဘက္ တက္သြားတယ္” - ဟု တာခ်ီလိတ္ လန္မအိုးဂိတ္ေစာင့္ မ်ားႏွင့္နီးစပ္သည့္ ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာပါသည္။
ေတာင္ပိုင္း ၀ ထိန္းခ်ဳပ္ေဒသဘက္၌ နအဖ တပ္ ျပင္ဆင္မႈျပK လုပ္ေနသကဲ့သို႕ ယခုလ ၂၀ ရက္ေန႕ကလည္း ေတာင္ႀကီးမွ ကြန္ဟိန္း - ကာလိဘက္ျဖတ္သန္းသြားသည့္ စစ္လက္နက္ကိရိယာပစၥည္းတင္ နအဖ စစ္ကား ၁၀ စီး ထက္မနည္း သံလြင္ အေ႐ွ႕ဘက္ျခမ္းသုိ႕ကူးခဲ့ေၾကာင္း ကြန္ဟိန္း ေဒသခံမ်က္ျမင္တဦးက ဤကဲ့သို႕ေျပာ၏။
“စစ္ကား ၁၅ စီးေလာက္ ႐ွိတယ္ဗ်ာ့၊ ဘာ အမိုးအကာမွ မ႐ွိဘူး၊ အေလးအပင္ေတြလို႕ ယူဆရတဲ့ ေသတၱာႀကီးေတြ အဆင့္ ဆင့္တင္ထားတာေတြ႕ရတယ္၊ ဗမာစစ္သားေတြက ‘အားလံုး လက္နက္ခဲယမ္းေတြဘဲ’ လုိ႕ေတာင္ ႂကြားလံုးထုတ္လုိက္ ေသးတယ္”
ဗမာ့တပ္မေတာ္က စစ္အင္အား ျဖည့္တင္းသကဲ့သို႕ ၀ ျပည္ေသြးစည္းေရးတပ္မေတာ္ UWSA ကလည္းပန္ဆန္းဌာနခ်ဳပ္ ၏ ေျမာက္ဘက္၊ အေနာက္ဘက္ ႏွင့္ ေတာင္ဘက္ ၁၅-၂၀ မိုင္အကြာ ၃ ဘက္ ၃ တန္တြင္ ကတုတ္က်ဥ္းမ်ား ခံတပ္ စခန္းမ်ား ျပင္ဆင္တိုးခ်ဲ႕ျခင္း၊ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားျဖည့္တင္းျခင္း႐ွိေနေၾကာင္း၊စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈမ်ား ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ႐ွိေနေၾကာင္း တန္႕ယန္းေဒသခံ တဦးက လည္းေျပာပါသည္။
“ခြဲမႉး ရင္းမႉးအဆင့္ ၀ တပ္အရာ႐ွိအခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ဗမာတပ္နဲ႕တိုက္ဖို႕အၿမဲတမ္းအသင့္ဘဲ၊ ပစ္ခ်င္ခတ္ခ်င္တာလက္ေတာင္ ယား ေနၿပီ” - ဟု ေတာက္တေခါက္ေခါက္ႀကံဳး၀ါးေနၾကေၾကာင္းလည္းသိရသည္။
ႏို၀င္ဘာ ၁၄ ရက္ တန္႕ယန္းၿမိဳ႕ေတြ႕ဆံုပြဲ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္က - အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ ၀ အရာ႐ွိမ်ား ရာထူးမွ အနားယူရမည္ ဟူသည့္အခ်က္အေပၚ အသက္ ၆၀ အထိ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႕ေသာ္ ႏို၀င္ဘာ ၂၂ ေနာက္ဆံုးထား၍ လူသူလက္ နက္စာရင္း ေပးပို႕ရမည့္ အခ်က္ကုိမူ UWSA ဘက္မွ တစံုတရာအေၾကာင္းျပန္ျခင္းမ႐ွိေၾကာင္းအပစ္ရပ္ေခါင္းေဆာင္ပုိင္း မွ အရာ႐ွိတစ္ဦးကေျပာျပ၏။
မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ဒီဇင္ဘာလ ေနာက္ဆံုးထား၍ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ BGF၊ ေဒသကာကြယ္ ေရးတပ္ HGF အျဖစ္ အၿပီး ေျပာင္းရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀ တပ္ဖြဲ႕အပါအ၀င္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႕အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္က ရာဇဒဏ္ေပးထားသည္။
စစ္အစိုးရမည္မွ်ပင္ ဖိအားေပးေစကာမူ ၀ ႏွင့္ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕က အဖြဲ႕အစည္းနာမည္ တခုတည္းသာ ေျပာင္းရန္အားသန္ ၿပီး ‘တပ္ရင္းတခု ဗမာ့တပ္မေတာ္အရာ႐ွိ ၃၀ ပါ၀င္ရမည္၊ ဌာနဆိုင္ရာ၀န္ထမ္းမ်ားခ်ထားရမည္’ ဆိုသည့္ အခ်က္မ်ားကုိမူ ၀ ႏွင့္ မိုင္းတပ္တို႕မွ လံုး၀လက္မခံေပ။