ေဘာ္သိုထာရြာေရာက္မွဘဲ က်ေနာ္တို ့စစ္ေၾကာင္းသည္ ရြာထဲတြင္စခန္းခ်ေတာ့သည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္၀ါး၀ါး၊ ရဲေဘာ္ ေဘာေဂး၊ ရဲေဘာ္အယ္ဒါး ( က်ဆံုး ) တို ့သည္ ညီအစ္ကိုကဲ့သို ့ခ်စ္ခင္ၾကသည္၊ အားလံုးလူပ်ိဳမ်ားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အပ်ိဳမ အိမ္လည္ခ်င္သည္ ထို ့ေၾကာင့္တပ္ခြဲမွဴးေက်ာ္ကို ့ထံတြင္ ရြာထဲသြားရန္ခြင့္ေတာင္းပါသည္။
ခြဲမွဴးကလည္း ရဲေဘာ္မ်ားအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိထားေသာေၾကာင့္ ( မင္းတို ့ေလးေယာက္ထဲကဘယ္သူဒီရြာသားၿဖစ္မလဲ ၾကည့္တာေပါ့ ) ဆိုၿပီး ေနာက္ေနာက္ေၿပာင္ေၿပာင္ စ ရင္း က်ေနာ္တို ့ေလးေယာက္တို ့သည္ ရြာလမ္းမအတိုင္းလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ရြာရဲ့ သာယာမွဴ ေလးကိုတ၀ၾကီး ခံစားရပါသည္။ အခ်ိဳ ့ေသာရဲေဘာ္မ်ားမုန္ ့ဆိုင္တြင္ ေဆးလိပ္၀ယ္သူ၀ယ္ မုန္ ့၀ယ္သူ၀ယ္ ရြာသူရြာသားမ်ားႏွင့္ စလိုက္ ေၿပာင္လိုက္ ႏွင့္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေပသည္။ ရြာသူအပ်ိဳမ တို ့သည္လည္း ရဲေဘာ္ေခ်ာေခ်ာ ေတြ ့ရင္ အိမ္လာလည္ရန္ ဖိတ္ေခၚတတ္သည္၊ တခါတရံ အပ်ိဳမအိမ္ အလည္သြားသည့္အခါ လူငယ္သဘာ၀ အတိုင္း ရင္ခံုစရာ ၾကည္နဴးစရာ မ်ားၿဖစ္တိုင္း အိုးနင္းခြက္နင္း ႏွင့္ဟန္ခ်က္ၿပက္တတ္္ပါေသးသည္။
ကရင္ေမာင္မယ္ တို ့ရဲ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးမွဳတြင္ မည္သည့္ဟန္ေဆာင္မွဳမ်ားမရွိေပ။ စာေရးသူကိုယ္တိုင္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနေသာေၾကာင့္ လူပ်ိဳေခါင္းလုပ္ရပါသည္။ ထိုကဲ့သို ့က်ေနာ့ရဲေဘာ္ ႏွင့္ခ်စ္ကြ်မ္းေသာ ရြာသူဆိုလ်ွင္ ၄င္းတို ့ကိုယ္တိုင္ယက္လုပ္ေသာ ကရင္လြယ္အိပ္ကို ခ်စ္သူအတြက္ယက္လုပ္ေပးေလ့ရွိပါသည္။ ထိုအၿပဳအမူတို ့သည္ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္( လူပ်ိဳ )တို ့အတြက္အားေဆးတခြက္ေပတည္း။
ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္အမ်ားစုသည္ မဟာ ဗမာ၀ါဒီေတြကို ကိုယ္တိုင္ ေခ်မုန္းခ်င္သူမ်ားၿဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိတို ့ရင္နစ္ေၾကကြဲစြာ ေပါက္ကြဲထြက္လာေသာ ခိုင္မာသည့္စိတ္ဓာတ္ၿဖင့္ လက္နက့္ဆြဲကိုင္ၿပီး မဟာဗမာ၀ါဒ က်ဆံုးေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္သူမ်ားၿဖစ္ပါသည္။ အခ်စ္အတြက္ေတာ္လွန္ေရးထဲ ေရာက္လာသူမ်ားလည္းရွိပါသည္။ ( အခ်စ္အတြက္ဆိုသည္မွာ မိမိရဲ့ခ်စ္သူ ( ရည္းစား ) သို ့မဟုတ္ မိမိရဲ့ေဆြမ်ိဳး မ်ားထဲမွ ဗမာတို ့ရဲ့ လူမဆန္စြာ မုဒိမ္းက်င့္၊ သတ္ၿဖတ္ၿခင္း မ်ားအတြက္ မခံႏုိင္၍ လက္နက္ဆြဲတိုက္ပြဲ၀င္ သူမ်ားကိုဆိုလိုပါသည္။) KNU ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ား၏ဘ၀သည္ က်ဴးေက်ာ္လာေသာရန္သူမ်ားကို တိုက္ခိုက္ေခ်မုန္းရသည္မွာ ကရင္အမ်ိဳးသားတရပ္လံုး ဗမာမဟာ၀ါဒီ ၏ဖိႏွိပ္မွဳ ေအာက္မွလႊတ္ေၿမာက္ေအာင္ တန္ဖိုးၾကီးလွေသာ မိမိ၏အသက္ကိုပင္ပဓာနမထားဘဲ အခမဲ့ ေပးဆပ္္သူမ်ားသာ ၿဖစ္ၾကပါသည္။
ေဘာ္သိုထာတြင္ ႏွစ္ရက္ ေနၿပီး ၀င္းေမာင္းရြာသို ့စစ္ေၾကာင္းခ်ီခဲ့ပါသည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ စည္းရံုးေရးဆင္းၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ တပ္မဟာ(၁) ဘီးလင္းခရိုင္တြင္ရွိေသာ ၀င္းေမာင္း၊တအုနီး၊တအုခီး၊ နတ္ၾကီး အစရွိေသာ ရြာမ်ားသို ့စည္းရံုးေရးဆင္းၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို ့စစ္ေၾကာင္းထြက္ရာတြင္ ေက်ာက္ဖ်ာဟုေခၚေသာ ေနရာတခုရွိပါသည္။ မည္သည့္စစ္ေၾကာင္းမဆို ဤ လမ္းကိုသာအသံုးမ်ားသည္။ ေက်ာက္ဖ်ာဆိုသည္မွာ ေရတံခြန္စီးဆင္းေသာ ေတာင္ခါးပန္း ၿဖစ္သည့္အေလ်ာက္ လမ္းက်ဥ္းေလးလဲၿဖစ္သည္။
ထိုေက်ာက္ဖ်ာကိုၿဖတ္ကးူရမည္မွာ အႏၱရယ္ၾကီးမားလြန္းပါသည္။ မေတာ္တဆ ေခ် ေၿခာ္က်လ်င္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထဲက်မည္။ ကူးရန္ေက်ာက္တံုးမ်ားသည္လည္း ေရညွိမ်ားႏွင့္ေခ်ာေနသည္။ ဤလမ္းကိုၿဖတ္ကူးသည့္အခါတြင္ ေရွ ့သို ့ၾကည့္၍မရပါ၊ ေအာက္သို ့ၾကည့္၍ သြားရပါသည္။ ထိုကဲ့သို ့ၿဖတ္ကူးေနခ်ိန္တြင္ တဖက္ကမ္းမွ ရန္သူကေစာင့္ပစ္လွ်င္ လြယ္ကူေပသည္။ ထိုအေၿခအေနကို သိေသာ ပဒိုေအးေဖါသည္ စစ္ပရိယယ္ကို ရိုးရိုးေလးသာ သံုးသြားသည္။ ဤ ေက်ာက္ဖ်ာကို ကူးၿပီးပါက ၂နာရီခရီးဆိုရင္ သတ္မွတ္ထားေသာ ၀င္းေမာင္းရြာသို ့ေရာက္မည္ၿဖစ္ပါသည္။ ၀င္းေမာင္းရြာ အနီးအနားတြင္လွဳပ္ရွားေသာ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ရန္သူ ့အေၿခအေနသိရန္ ဆက္သြယ္ပါသည္။ ၾကိဳတင္တြက္ဆထားသည့္ အတိုင္း ရန္သူ သည္ဤ ေက်ာက္ဖ်ာနားတြင္ ကင္းပုန္း၀ပ္ေနေၾကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ေရြးစရာလမ္းဟူ၍ ရန္သူသည္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ကင္းပုန္း၀ပ္သနည္း ဟူေသာအေၿဖကို ရွာရပါေတာ့သည္။
က်ေနာ္တို ့စစ္ေၾကာင္းထဲတြင္ ဤေဒသ၏ရြာခံလူမ်ားလည္းရွိသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ရြာခံ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားကို အရပ္သား အသြင္ သစ္ခုတ္သား၊ ၀ါးခုတ္သား၊အသြင္မ်ိဳးၿဖင့္ ၄င္းေက်ာက္ဖ်ာကို ကူးေစပါသည္။ ၄င္းေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္တို ့သည္ အမိန္ ့နာခံၿခင္း၊မိမိလုပ္ရမည့္တာ၀န္ကိုသိၿခင္းတို ့ေၾကာင့္ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေၿပာစရာမလိုဘဲ စစ္ေၾကာင္းမွေနရာယူၿခင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ေလ့လာမွဳလုပ္ၿပီး ရန္သူအားတိုက္ခိုက္ရန္ အသင့္အေနအထားၿဖင့္ ေစာင့္ေနပါသည္။ ၄င္းေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္၂ေယာက္သည္ ေက်ာက္ဖ်ာတဖက္ကမ္းအေရာက္တြင္ “ ေဟ့ ရပ္….မင္းတို ့ဘယ္သူလဲ လက္ေၿမွာက္” ဟု ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ၿပီး ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးသည့္အခါတြင္ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ ၂ဦးမွာ ေၾကာက္လန္ ့ၿခင္းမရွိဘဲ “ က်ေနာ္တို ့၀င္းေမာင္းရြာကပါ ဗိုလ္မွဴးခိုင္းလို ့၀ါးလာခုတ္တာ လို ့” အတည္ေပါက္ႏွင့္ ေၿပာလိုက္သည္။ ရန္သူတို ့ကလည္း ဗိုလ္မွဴးလို ့ၾကားလိုက္တာနဲ ့စစ္ေဆးေမးၿမန္းခ်င္းမရွိဘဲ ေနသည္။
ရန္သူတို ့သည္လည္း ထံုးစံအတိုင္း ငေပြးရွိလား လို ့ေတာ့ေမးသည္၊ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္သည္လည္း တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ေတြ ့တယ္လို ့ၿပန္ေၿပာသည့္အခါမွာ….
ရန္သူ…..ဘာေသနတ္ကိုင္လဲ
ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္……ဘာေသနတ္လဲ မသိဘူး တစစီ ၿဖဳတ္ထားၿပီး ပုဆိုးထဲထည့္လြယ္ထားတာေတြ ့တယ္၊
ရန္သူ…… ဘယ္မွာေတြ ့လဲ
ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္……ဟိုဖက္ကမ္းမွာေတြ ့တယ္
ရန္သူ……အင္အားဘယ္ေလာက္ရွိလဲ
ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္…..က်ေနာ္တို ့အဲဒီမွာ၀ါးခုတ္ေနတာ အဲဒီႏွစ္ေယာက္ဘဲေတြ ့တယ္ ခုဏမွၿဖတ္လာတံုး ရွိေနေသးတယ္ လို ့ေၿပာၿပီး ဗိုလ္မွဴးဆီကို၀ါးခုတ္ၿပီးေၾကာင္း သတင္းပို ့ရဦးမယ္ လို ့ေၿပာၿပီး ရန္သူ ့လက္ထဲမွ လွလွပပ ထြက္လာနိဳင္ခဲ့ပါသည္။
ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္၂ေယာက္သည္လည္း ၀င္းေမာင္းရြာအနီးတြင္လွဳပ္ရွားေနေသာ အဖြဲ ့မ်ားႏွင့္ အၿမန္ဆက္သြယ္ၿပီး က်ေနာ္တို ့ဆီကိုရန္သူ ကူးလာနိဳင္ဖြယ္ရွိေၾကာင္းႏွင့္ အင္အား၁၃ ေယာက္ရွိေၾကာင္း သတင္းေပးပါသည္။ ထိုသို ့ရန္သူအလာကိုေစာင့္ေနရင္း မွတပ္ခြဲမွဳးေက်ာ္ကို ့မွ( ကေတာ) ဆိုၿပီးအမိန္ ့ေပးလိုက္ပါသည္။ အသင့္ၿဖစ္ရန္အမိန္ ့ေပးၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ မၾကာပါ ရန္သူဖက္မွ ထိုေက်ာက္ဖ်ာကို ၿဖတ္ကူး၍ ပြိဳင့္ထြက္လာေသာ ရန္သူတေယာက္သည္ ေသနတ္ကို ဟိုခ်ိန္ဒီခ်ိန္ႏွင့္ ကမ္းပါးနားတြင္ လာကပ္ေနသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။ အေၿခအေန အကဲခတ္ၿပီး ခဏၾကာမွ လက္ၿပအခ်က္ေပးၿပီး က်န္သူမ်ားကိုကူး ေစပါသည္။
ထိုသို ့ရန္သူတို ့ေက်ာက္ဖ်ာကိုကူးေနခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္က ခြဲမွဳးကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ခြဲမွဳးကလက္ကာၿပသည္၊ ဆိုလိုသည္မွာ ရန္သူဘယ္ႏွေယာက္ရွိမလဲ ဆိုတာ ၾကည့္တဲ့သေဘာႏွင့္ လက္ကာၿပၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ရန္သူမ်ား ကူးလာပါၿပီ ေရွ ့သို ့ၾကည့္၍မရပါ။ လမ္းကက်ဥ္း ေက်ာက္ကလည္းေခ်ာသည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးလည္း နက္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္က်ေနာ္တို ့စစ္ေၾကာင္းကလည္း လြယ္လြယ္ မကူးရၿခင္းၿဖစ္သည္။ သတ္ကြင္းေကာင္းေသာေနရာၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အင္မတန္သတိထားရပါသည္။
အပုိင္း(၃)ကုိ ဆက္လက္ေဖၚျပသြားပါမည္။
No comments:
Post a Comment