ေသြးေႏွာနည္းျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူမ်ဳိးေပ်ာက္ရန္ လုပ္ေန

စိုင္းဇြမ္ဆိုင္း | ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၄ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၆ နာရီ ၃၄ မိနစ္္

ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ နအဖ စစ္တပ္က မြန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ “ေသြးေႏွာ” ၍ မြန္ယဥ္ေက်းမႈွႏွင့္ လူမ်ဳိးေပ်ာက္ေစရန္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု မြန္အဖဲြ႔အစည္း ၆ ဖဲြ႔က ယေန႔ က်ေရာက္သည့္ ၆ ႏွစ္ေျမာက္ မြန္အမ်ဳိးသမီးေန႔တြင္ ပူးတဲြေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ကာ စြပ္စြဲေျပာဆိုလိုက္သည္။

၎တို႔မွာ မြန္ျပည္နယ္၊ ထိုင္း၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ကေနဒါႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ မြန္လူငယ္ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ ၆ ဖြဲ႔တို႔ ျဖစ္သည္။

မြန္လူမ်ဳိးမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္မႈအတြက္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ အပစ္ရပ္ခဲ့သည့္ ၁၅ ႏွစ္အတြင္း မြန္အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ဘဝလံုၿခံဳမႈႏွင့္ လူမႈဘဝ တိုးတက္-ဆုတ္ယုတ္မႈမ်ားကို သိရွိႏိုင္ရန္ ထိုင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ တိုးတက္ေသာ မြန္လူငယ္မ်ားအဖြဲ႔ MYPO ဥကၠ႒ မိအိုင္းေစာန္းကို မဇၥ်ိမသတင္းေထာက္က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားသည္။

(မြန္ဘုရင္မ ရွင္ေစာပု၏ ေမြးေန႔ကို မြန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္က်င္းပလာသည္မွာ ယေန႔တြင္ ၆ ႏွစ္ေျမာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။)

မြန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ဆိုတာကို ဘယ္ႏွစ္တုန္းက စၿပီးသတ္မွတ္လိုက္တာလဲ။

စၿပီးသတ္မွတ္တာကေတာ့ က်မတို႔ မြန္အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔အစည္းရယ္၊ တျခား မြန္အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ မြန္ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီးေတြ၊ မြန္ပညာရွိေတြရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ အၾကံဥာဏ္ေတြ ယူၿပီးေတာ့မွ မြန္ဘုရင္မ ရွင္ေစာပုရဲ႕ ေမြးေန႔ကို သတ္မွတ္လိုက္တာပါ။ က်မတို႔ ပထမဆံုး စတင္က်င္းပတဲ့ႏွစ္မွာပဲ သတ္မွတ္လိုက္တာဆိုေတာ့ ခုထိဆိုရင္ ၆ ႏွစ္ရွိၿပီေပါ့။

မြန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ကို ဘယ္လိုက်င္းပၾကပါလဲ။

ဒီေန႔အခမ္းအနား (ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တေနရာ) မွာ လူအင္အား တရာ၊ ႏွစ္ရာေလာက္ရွိမယ္။ မြန္အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔မွာ ဟိုအရင္တုန္းက တာဝန္ယူခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ ေနာက္ မြန္လူၾကီးေတြကို ဖိတ္ၾကားၿပီးေတာ့ အခမ္းအနားလုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ မြန္ရာဇဝင္အေၾကာင္းေျပာတယ္၊ မြန္အမ်ဳိးသမီးေန႔ ျဖစ္ေပၚလာပံုေတြကို ေျပာတယ္၊ Statement ေတြ ဖတ္တယ္၊ အေကြ်းအေမြးေတြနဲ႔ ဧည့္ခံတယ္ေပါ့။ အျပင္မွာရွိတဲ့ မြန္အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ မြန္အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ မြန္လူငယ္ေတြ အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ၾသစေၾတးလ်၊ မေလးရွား၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတို႔မွာ ေရာက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ စုေပါင္းၿပီးေတာ့ အခုလိုေန႔မ်ဳိးမွာ မြန္လူထုေတြအတြက္ ဘာေတြလုပ္မလဲ ဆိုတာေတြကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ထဲမွာေရာ ဒီလိုမ်ဳိးပြဲကို က်င္းပလား။

က်င္းပပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာက်ေတာ့ ရြာေတြမွာေပါ့ေနာ္။ မြန္အမ်ဳိးသားေန႔လိုမ်ဳိး ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ၾကီး က်င္းပတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မြန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ဆိုတာကို သတ္မွတ္လိုက္တာလည္း သိပ္မၾကာေသးေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း သိပ္မသိၾကေသးဘူးေလ။

ဒီေန႔ထုတ္တဲ့ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ မြန္အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေစာ္ကားမႈေတြ၊ ေသြးေႏွာတဲ့ ကိစၥေတြကို ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ နည္းနည္း ထပ္ရွင္းျပေပးပါလား။

ေသြးေႏွာတဲ့ကိစၥဆိုတာ က်မတို႔ တမ်ဳိးသားလံုးအတြက္ တအားနစ္နာတယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတာေတာ့ ၾကာေနၿပီ။ အဓိကကေတာ့ နအဖ စစ္သားေတြေပါ့ေနာ္။ အတင္းအဓမၼ ယူတာေတြရွိသလို၊ အတင္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးဘက္က သေဘာက်ေအာင္ ေျပာဆိုဆက္ဆံၿပီး ယူတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိတယ္။ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနတာက မြန္ျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္းမွာေပါ့ေနာ္။ တႏွစ္ထက္ တႏွစ္လည္း အဲလို ယူလိုက္တဲ့ အေရအတြက္ေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားလာပါတယ္။ တႏွစ္မွာ အနည္းဆံုး ၁ဝ ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေႏွာင့္ယွက္မႈေတြဆိုတာကေတာ့ ဒါက ျဖစ္ေနက် သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္သြားၿပီ။ အဲဒီကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစီရင္ခံစာေတြ ထုတ္တယ္။ အဲဒါက သိပ္ၿပီး မထိေရာက္ဘူးလို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ နယ္ေျမကေန နအဖ တပ္ေတြ ဆုတ္သြားရင္ အဲဒီလိုအျဖစ္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားမယ္လို႔ က်မတို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီမွာရွိတဲ့ တပ္ေတြက သူတို႔လူေတြ ဘာလုပ္လုပ္ ကာကြယ္ေပးထားတာေလ။ က်မတို႔ဘက္က ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူး။

အဲဒီလိုမ်ဳိး နအဖရဲ႕ တပ္ေတြ ျပန္ဆုတ္သြားေအာင္ မြန္အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔အေနနဲ႔ ဘာေတြ လႈပ္ရွားေနလဲ။

အေျခခံကေတာ့ က်မတို႔အေနနဲ႔ အစီရင္ခံစာေတြ ထုတ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ မြန္လူထုကို က်မတို႔ေတြက တိုက္တြန္းထားတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။ စစ္တပ္ေတြ လုပ္လာတာကို မြန္ျပည္သစ္ပါတီကို ျပန္ေျပာဖို႔။ ဒါေပမဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီကလည္း က်မတို႔ကို ေျပာလာပါတယ္။ သူတို႔လည္း ဘာမွ လုပ္မေပးႏိုင္လို႔ ဝမ္းနည္းပါတယ္တဲ့။ ဒါပဲ က်မတို႔ လက္ရွိ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ထိထိေရာက္ေရာက္ေတာ့ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အင္အားေတာ့ မရွိေသးဘူး။ အဓိကကေတာ့ စစ္အစိုးရ က်သြားဖို႔ပါ၊ သူက်သြားရင္လည္း သူ႔စစ္တပ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ဆုတ္သြားမယ္လို႔ က်မ ထင္ပါတယ္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီရဲ႕ အပစ္ရပ္သက္တမ္း ၁၅ ႏွစ္တာအတြင္းမွာ မြန္အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ တိုးတက္မႈေတြ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈေတြကို ဘယ္လို ေတြ႔ရလဲ။

မြန္ျပည္သစ္က cease fire (အပစ္ရပ္) မလုပ္ခင္တုန္းကဆိုရင္ ေရး’ ေတာင္ပိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္ အစြန္ပိုင္းမွာေပါ့ေနာ္။ က်န္းမာေရးေတြ တအားခ်ဳိ႕တဲ့ၾကတယ္။ မီးဖြားတာ အဆင္မေျပတဲ့ ျပႆနာတို႔၊ ငွက္ဖ်ား ျဖစ္တာတို႔၊ အားအင္ခ်ဳိ႕တဲ့ေနတာတို႔အတြက္ ေဆးေတြလည္း မရွိဘူး။ ဆရာဝန္၊ ဆရာမေတြလည္း မေရာက္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းလဲၿပီး ေသတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲေလ။ အပစ္ခတ္ရပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဒီ ၁၅ ႏွစ္အေတာအတြင္းေပါ့ေနာ္။ နယ္စပ္ကေနၿပီးေတာ့မွ ေဆးေတြ ပို႔ေပးလို႔ ရလာတယ္။ မြန္လူငယ္ေတြလည္း ဗဟိုကိုသြားၿပီး ေတာ့မွ ေဆးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပညာေတြကို သင္လို႔ ရလာတယ္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးပိုင္းေတြမွာ တိုးတက္မႈေတြ ရွိလာတယ္ေပါ့။

အဆိုးဘက္အပိုင္းကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္လည္း အမ်ားၾကီးပဲ။ တခုက နအဖအဖြဲ႔ေတြ ဝင္ခြင့္ရလာေတာ့ က်မတို႔ နယ္ေျမက သယံဇာတေတြ ဆံုး႐ႈံးတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ သူတို႔ ပိုက္လိုင္းေတြ ေဆာက္တဲ့ကိစၥေပါ့ေနာ္။ အဲဒီကိစၥအတြက္ က်မတို႔ဘက္က အမ်ားၾကီးဆံုး႐ႈံးတယ္။ ေျမေတြ အသိမ္းခံရတယ္။ လူေတြကို အဓမၼ ခိုင္းတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ မလံုၿခံဳဘူး။ စစ္တပ္ေတြကိုလည္း အမ်ားၾကီး ေဆာက္လာတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္-ေရး ကားလမ္းတေလွ်ာက္မွာလည္း စစ္တပ္ေတြခ်ည္းပဲ။ အဲဒါေတြက Cease fire ရဲ႕ အက်ဳိးေတြနဲ႔ အျပစ္ေတြေပါ့ေနာ္။

ဒီေန႔ထုတ္တဲ့ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ပါတဲ့ မြန္ IDP ေတြဆိုတာက ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လို ျဖစ္လာၾကတာလဲ။

စစ္တပ္ကေန အိမ္ေတြသိမ္းတယ္၊ ယာေတြသိမ္းတယ္။ အဲလိုသိမ္းေတာ့ သူတို႔ေတြက ေနစရာေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ သူတို႔ေတြ အျပင္ဘက္ကို ထြက္လာၾကတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ IDP ေတြ မ်ားလာပါတယ္။ ေနာက္တခုက ကိုယ့္ရဲ႕ သားပ်ဳိ၊ သမီးပ်ဳိေတြအတြက္ မိဘေတြက မေအးဘူးေလ။ စိတ္မေအးေတာ့ သူတို႔ သားသမီးေတြေခၚ အိမ္ေတြယာေတြ ပစ္ၿပီးမွ ထြက္လာၾကတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။

ဒီ မြန္ IDP ေတြက ဘယ္ေနရာေတြမွာ ရွိမလဲ။ အၾကမ္းမ်ဥ္း အေရအတြက္လည္း သိလိုပါတယ္။

အဓိကကေတာ့ ဗဟိုနားက ဟေလာ့ခနီ နယ္စပ္မွာ IDP ေတြ စုၿပီးေနထုိင္တာ ၅ ရြာ၊ ၆ ရြာေလာက္ ရွိမယ္။ မြန္ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔ကေန ကူညီေထာက္ပံ့တာေတြကိုေတာ့ ရေနတယ္ေပါ့။ အေရအတြက္ကေတာ့ မႏွစ္ကအထိကို ၄ ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္။

MYPO ကို ဘယ္တုန္းက၊ ဘယ္သူေတြနဲ႔ တည္ေထာင္ခဲ့တာလဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း ေျပာျပေပးပါ။

စတင္တည္ေထာင္တာကေတာ့ ၁၉၉၉ တုန္းကေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ၂ဝဝ၁ က်မွ က်မတို႔႐ံုး စတင္ ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စံခလမွာပဲ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ။ မြန္ျပည္နယ္ထဲက ေမာ္လၿမိဳင္၊ ေရး၊ သထံု ခ႐ိုင္က လူငယ္ေတြရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြ ေပါင္းၿပီးမွ ဒီအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမယ္ဆိုတဲ့ အၾကံကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ Rural area (ေက်းလက္ေဒသ) ေတြက လူငယ္ေတြ အသိအျမင္ ပြင့္လင္းလာဖို႔အတြက္ ပညာေရးအစီအစဥ္ေတြကို အဓိက ရည္ရြယ္ပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္အင္အားကေတာ့ က်မတို႔ ေယဘုယ် သတ္မွတ္ထားတာ ၁၂ဝ ရွိပါတယ္။

MYPO အဖြဲ႔က လက္ရွိမွာ ဘယ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းလႈပ္ရွားေနလဲ။

က်မတို႔ MYPO (Mon Youth Progressive Organization) ရယ္၊ WCLP (Women Child Rights Project) ရယ္၊ ကေနဒါနဲ႔ အေမရိကန္က မြန္အမ်ဳိးသမီး အစည္းအ႐ံုးေတြေပါ့။ ေနာက္ (ထိုင္းႏိုင္ငံ) စံခလဘူရီေဒသမွာရွိတဲ့ မြန္အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ တျခား ပ႐ိုဂရမ္ေတြ၊ အစီအစဥ္ေတြမွာေတာ့ တျခားတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္း ဥပမာ ကရင္အဖြဲ႔အစည္းတခ်ဳိ႕နဲ႔ ပူးေပါင္းပါတယ္။

(ကိုဝိုင္း တည္းျဖတ္သည္။)
mizzima သတင္းမွ