ဗမာ လူမ်ဳိးၾကီးစိတ္မွ ပင္လံုစိတ္သို႔

စာဖတ္ပုရိတ္သတ္မ်ားအတြက္ mizzima သတင္းမွ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ကူးယူေဖၚျပေပးလုိက္ပါတယ္။

မဇၥ်ိမသတင္းဌာန | တနလၤာေန႔၊ ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္

(၁)

ဘဘ ဦးေရႊအုံးဆုံးသည့္ သတင္းရသည့္အခ်ိန္ က်ေနာ္ လန္ဒန္ၿမိဳ ့လယ္ ျမားနတ္ေမာင္အဝုိင္းနား ေရာက္ေနသည္။ ဟုိအႏွစ္ ၈ဝ အိႏၵိယႏွင့္ ျမန္မာ ခြဲေရးတြဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ရာ စိန္႔ဂ်ိမ္းစ္ နန္းေတာ္နားလဲ ျဖစ္သည္။ ထုိပြဲကုိ ေစာ္ဘြားၾကီးမ်ား၊ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားလဲ တက္ၾကရာ ဘုိဆန္ေခတ္မီသည့္ သီေပါေမာင္ႏွံ ခန္းမထဲ ဝင္လာပုံပါသည့္ သူရိယ သတင္းစာကုိ ယခုတုိင္ ျမင္ေနမိသည္။ အဓိက ကခ်င္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တခုကုိ ဖြဲ႔ခြင့္မေပးေသးသည့္ လက္ရွိကာလႏွင့္ ႏွုိင္းယွဥ္ရင္း သူ႔ကြ်န္ဘဝ ေတာင္တန္းျပည္မ ခြဲထားသည့္ ေခတ္ကမွ ရွမ္းကရင္ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ လူရာ ပုိသြင္းေသးသည္ဟု ေအာက္ေမ့ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ လြတ္လပ္ေရး ရခါနီး ျမန္မာႏွင့္ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ငယ္မ်ားကုိ ေလ့လာေရး လႊတ္စဥ္က နယူးေယာ့ အင္ပါယာစတိတ္ အေဆာက္အဦးေပၚတြင္ စု႐ုိက္ထားသည့္ ပုံေလးကုိလဲ သတိရေနမိျပန္သည္။ သံေဝဂလဲ ရမိပါသည္။ တုိင္းျပည္ တည္ေထာင္ေရးအတြက္ သူမ်ားတုိင္းျပည္က နည္းခံရန္သြားသူေတြ ခင္းသြားၾကသည့္ ႏုိင္ငံေရးဇာတ္မွာ တုိင္းျပည္ပ်က္စီးေၾကာင္း သခၤန္းစာ တျခားႏုိင္ငံေတြကုိ ေပးေနသလုိ ရွိလွပါသည္။ တဦးတေယာက္ ၾသဇာမခံဘဲ ဤတုိင္းျပည္က လူေတြ စုေပါင္း မအုပ္ခ်ဳပ္တတ္ေသးေၾကာင္း လြတ္လပ္ပီး သမုိင္းက သက္ေသခံေနေတာ့သည္။

(၂)

အရင္ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ေလာက္က က်ေနာ့္အဖြားစာေရးစားပြဲေပၚ ညွပ္ထားသည့္ လိပ္စာကတ္တခုတြင္ ဦးေရႊအုံးဆုိသည့္ နာမည္ကုိေတြ႔၍ စိတ္ဝင္တစားႏွင့္ ဖုန္းဆက္ၾကည့္မိပါသည္။ မည္သူမည္ဝါပါဟု မိတ္ဆက္သည့္အခါ “ေဒၚအမာကုိေတာ့ အကုန္သိၾကတာပဲ”ဟု စကားျပန္သည္ကုိသာ မွတ္မိပါသည္။ ဘာေတြဆက္ေျပာမိၾကသည္မသိေတာ့ပါ။ ရန္ကုန္ေရာက္၍ ေဒၚတီႏွင့္ဂ်င္တုိ႔၏ ေကာလိပ္အၾကိဳသင္တန္းရွိရာ သံတမန္ေက်ာင္းဘက္သြားတုိင္း ဝင္ဆာလမ္းနံေဘးက ခြဲထြက္သြားသည့္ ဘုရင္မ ရွင္ေစာပု အ႐ုိးအုိးေစတီရွိရာ လမ္းေပၚမွ က်ဴးပစ္ဆုိသည့္ ဆုိင္းဘုတ္ေလးကုိ ေတြ႔တုိင္း ဘဘအိမ္ပဲဟု သိေသာ္လဲ ဝင္ေတြ႔ရန္ ထင့္ေနမိပါသည္။ ယခုေတာ့လဲ ပထမမ်ိဳးဆက္ လက္က်န္တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ကုိ ဆုံးခဲ့ရပါပီ။ ေတာင္တန္းျပည္မ ေသြးစည္းေရး ပေဒသရာဇ္ တုိက္ဖ်က္ေရး တန္းတူျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ေရးကုိ ဘဝႏွင့္ရင္း ၾကိဳးပမ္းခဲ့သည့္ ပင္လုံမ်ိဳးဆက္ေတြ တာဝန္ကုိ ေႏွာင္းလူေတြက အသိစိတ္ရွိရွိ ခံယူခ်က္မွန္မွန္ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ပဲ ရွိသည္။

အဘယ့္ေၾကာင့္ ဦးေရႊအုံးကုိ သိခ်င္ရပါသနည္း။ တတိယျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး၊ စစ္မွန္သည့္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုဆုိသည့္ မူေတြကုိ တသက္လုံးေရးေနေျပာေနသည့္သူတေယာက္ကုိ လူမ်ိဳးၾကီးစစ္ပေဒသရာဇ္မ်ားေခတ္တြင္ အလြန္႔လူစြမ္းေကာင္းဟု ဆုိရေပမည္။ သူ႔ထက္ ဝါရင့္သည့္ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားပင္ ေနာက္ပုိင္း ဘာမွမေျပာၾကေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ သူက အလံမလွဲစတမ္း ခံခ်ေနဆဲ မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ဆုံး ေရြးေကာက္ပြဲဆုိသည့္ ေထာင္ေခ်ာက္ကုိ မစြံမွန္းသိေသာ္လဲ လက္နက္လဲမကုိင္ႏုိင္ ေနာ္ေဝးလဲ သြားမေနႏုိင္၍ ဝင္ၿပိဳင္သည္ဟု ဘြင္းဘြင္းေျပာ၍ ပါတီေထာင္ခဲ့ေသးသည္။ ဘာေျပာေျပာ အဘတုိ႔အဖြဲ႔က က်န္သည့္ေပါက္ေက်ာ္ေရာေက်ာ္ေတြထက္ လူ႐ုိေသရွင္႐ုိေသေတာ့ ရွိပါေသးသည္။

ဘုရားပြဲတြင္ ဗုံးႏွင့္ တုိက္ခုိက္ခံရျခင္း၊ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ ့ေတာခုိသည့္ကိစၥအတြက္ အဖမ္းခံရျခင္းစသည့္ လြတ္လပ္ပီးေခတ္ ခရီးၾကမ္းမ်ားကုိ ျပန္ၾကားရသည့္အခါ ပင္လုံအလြန္ ရွမ္းသမုိင္းကုိ ျပန္ေစာေၾကာမိပါသည္။ ျမန္မာစာပါေမာကၡဦးတင္ဧ (ေရႊႏွင္းဆီ)တုိ႔ေခတ္ကထဲက ရွမ္း-ဗမာေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရးလွုပ္ရွားမွု ထိစပ္ေနခဲ့ေလပီ။ စစ္တြင္းေဒါက္တာဗေမာ္ေခတ္ ဂ်ပန္ပညာေတာ္သင္အဖြဲ႔တြင္လဲ ဗမာ၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း၊ ကရင္ စုံလင္စြာ ပါခဲ့႐ုံမက ထုိသူမ်ားပင္ စစ္ပီးေခတ္ ဗမာျပည္ကုိ အေနေနရာရာက ဦးေဆာင္ခဲ့ရပါသည္။ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ လြတ္လပ္စ ေသာင္းက်န္းမွု ႏွိမ္နင္းေရးတုိ႔တြင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ လက္တြဲခဲ့ၾကေသာ ေစာ္ဘြားမ်ိဳးႏြယ္မ်ား ဦးစီးသည့္ ရွမ္း၊ ကယားတပ္မ်ားမွာ ခ်င္း၊ ကခ်င္တပ္မ်ားႏွင့္ အၿပိဳင္းအ႐ုိင္း ရွိခဲ့ပါသည္။ ဖဆပလ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ လြတ္လပ္ပီးေနာက္ ပမညတစသည့္ ျပည္မလက္ဝဲပါတီမ်ားသုိ႔ ရွမ္းလူငယ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဝင္ထြက္ေနခဲ့၏။ ယခုတုိင္လဲ အႏြယ္အဆက္မ်ား အခင္မပ်က္ ရွိၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ပီးေနာက္ ပေဒသရာဇ္၊ တ႐ုတ္ျဖဴႏွင့္ စီအုိင္ေအ၊ စစ္တပ္စသည့္ ဖိႏွိပ္အုပ္စုိးသူမ်ားေအာက္တြင္ ဒုကၡပင္လယ္ေဝကာ ေခတ္ေနာက္က်က်န္ရစ္သည့္ ျပည္နယ္သားတုိ႔ ေရွ ့ေရးအတြက္ အမည္ခံျပည္ေထာင္စုကုိ ဖက္ရယ္ျပည္ေထာင္စုအစစ္ တည္ေဆာက္ေရး ၾကိဳးပမ္းၾကသည့္ အခါတြင္ကား မ်ိဳးႏြယ္တူ ပေဒသရာဇ္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ သူတုိ႔ လက္တြဲခဲ့ရသည္။ ဤသည္ကုိ ခြဲထြက္ပီး ဆီးတုိးအဖြဲ႔ဝင္လိမ့္မည္ဟု ဗမာႏုိင္ငံေရးႏွင့္ သတင္းစာေလာကက တံဆိပ္ခတ္ၾက႐ုံမက အာဏာသိမ္းပီးေနာက္တြင္လဲ ကာလအရွည္ဆုံး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံၾကရေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတာင္ၾကီးတက္သည့္အေခါက္က ရွမ္းလူၾကီးမ်ားဆီက ၾသဝါဒခံကာ ျပည္ေထာင္စုအေရး တုိင္ပင္ရသည္မဟုတ္ပါလား။ ထုိလူၾကီးမ်ားအႏြယ္အဆက္ ခြန္ထြန္းဦးတုိ႔ပါတီႏွင့္ တျခားအတုိက္အခံမ်ား ညီညြတ္စြာႏွင့္ ယခုတုိင္ ေရြးေကာက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းကုိ မလုိက္ပဲ ၾကံ့ၾကံ့ခံလ်က္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးမူကုိ ကုိင္ထားဆဲ မဟုတ္ပါလား။ ရွမ္းမူမွ ေသြဖီပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးအစုိးရ၏ ျပည္နယ္ဦးစီးအဖြဲ႔မ်ားတြင္ ပါခဲ့ေသာ ပါဝင္ခဲ့ရေသာ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ ့မဆလႏြံထဲနစ္ပီး ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီတြင္ ဘားဆုံးခဲ့ရသည့္ထုံးေဟာင္းသာဓကမ်ားကုိ ျပည္နယ္အစုိးရ လႊတ္ေတာ္တက္ခ်င္ေနၾကသည့္ ၂ဝ၁ဝ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ား မေမ့သင့္ဟု ထင္ပါသည္။ သစၥာေဖာက္ဆုိသည့္စကားသည္ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္မဆုိ မိမိမ်ိဳးႏြယ္ေဒသအက်ိဳးကုိ မိမိကုိယ္က်ိဳးအတြက္ အလြဲသုံးစားသူဟူသမွ်ႏွင့္ အက်ံဳးဝင္ပါသည္။

(၃)

သူ႔ဘဝမွတ္တမ္းကုိ ဆုံးခါနီးထိ အသံသြင္းသြားသည္ဆုိေသာ္လဲ ဤမွတ္တမ္း ဘယ္ခါမွ ထြက္လာမည္မသိ၍ မေမွ်ာ္လင့္ရဲပါ။ ဟုိအႏွစ္ ၄ဝေက်ာ္က မဟာသေရစည္သူဦးၾကာပု၏ ျပည္ေထာင္စုေရးရာစာတမ္း၊ ေနာက္ပုိင္း ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတခ်ိဳ ့မွတ္တမ္းမ်ားမွာ ယခုထိ ျပည္တြင္းျပည္ပတြင္ ထုတ္ေဝႏုိင္ျခင္း မရွိေသးေပ။ ဤသုိ႔ႏွင့္ “ပင္လုံစာခ်ဳပ္ဆုိတာ စကၠဴစုတ္ၾကီးျဖစ္သြားပါပီ ငါ့ေျမးရယ္” ဟု ရီေမာေျပာေနသည့္ စုိင္းစုိင္းခမ္းလွုိင္တုိ႔အဖုိး ပင္လုံဦးခြန္ထီးအသံကုိပဲ ေအာက္ေမ့ရင္း ကတိပ်က္ညစ္ပတ္ေသာ ဗမာလူမ်ိဳးၾကီးႏုိင္ငံေရးသမားစစ္ဗုိလ္တုိ႔ ရွုပ္ခဲ့သမွ်ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ တရားမွ်တမွုအျမန္ဆုံးရရွိေအာင္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ဗမာလူငယ္ပညာတတ္ သတင္းသမားမ်ား ႏုိင္ငံေရးလွုံ႔ေဆာ္သူမ်ားတြင္ တာဝန္ပုိရွိသည္ဟု ခံယူမိပါသည္။ တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံျခားသားမခြဲျခားပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရးကုိ ေနထုိင္ခြင့္ရွိသူတုိင္းသုိ႔ တန္းတူညီမွ်ေပးဖုိ႔၊ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးႏွင့္တမ်ိဳး ဘာသာတခုႏွင့္တခုၾကား လႊမ္းမုိးၾသဇာေညာင္းမွု မျဖစ္ေပၚေစရန္ တတ္ႏုိင္သေရြ ့သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ မီဒီယာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေလာကက စတင္လုိက္နာႏွုိးေဆာ္သင့္ပီဟုလဲ လူမ်ိဳးစုံေရာျပြမ္းသည့္ ႏုိင္ငံၾကီးမ်ား ဥပမာကုိညႊန္၍ တုိက္တြန္းလုိပါသည္။ ပမာျပရလွ်င္ အစုိးရမီဒီယာမ်ားတြင္ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ား ထုတ္လႊင့္ေပးလွ်င္ က်န္သည့္ဘာသာအားလုံးလဲ ရသင့္သည္၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔တုိင္း ဘုန္းၾကီးမ်ားအား ဘြဲ႔တံဆိပ္ကပ္လွ်င္ ဖာသာမာသာမ်ားႏွင့္ မူလာၾကီးမ်ား ျဗဟၼဏဆရာမ်ားအားလဲ ခ်န္လွပ္မထားသင့္၊ သာေရးနာေရး လူမွုအသင္းအဖြဲ႔မ်ားတြင္ ဘာသာစုံလူမ်ိဳးစုံ တန္းတူပါဝင္မွုကုိ အားေပးသင့္သည္။ စီးပြားေရး လူမွုေရးအက်ိဳးအျမတ္ရွိသမွ်တြင္ ဟန္ေဆာင္ မ်ိဳးခ်စ္ ေနျပည္ေတာ္အုပ္စုက အသာစီးယူ ႏွုိက္ထုတ္ေနျခင္းကုိလဲ ျပန္တပ္ဆုတ္ေစရမည္။ သုိ႔မွသာ တုိင္းျပည္တြင္ ကင္ဆာလုိလွုိက္စားေနသည့္ လူမ်ိဳးမတူသူခ်င္း မသိမသာႏွင့္ သိသာစြာခြဲျခားဆက္ဆံမွုမ်ား ေလ်ာ့က်သြားေပမည္။

အုိ ဦးေရႊအုံး... ပင္လုံရာျပည့္သဘင္ကုိ ဗမာႏွင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ တန္းတူေသာ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္တြင္ က်င္းပ ပါရေစဟု ကြ်ႏု္ပ္ ဆႏၵျပဳပါ၏။ တုိင္းရင္းသားထိပ္သီးတခ်ိဳ ့ကုိ အရာသြင္းေက်ာပုတ္႐ုံႏွင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပတြင္ သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ထြက္ေျပး ပုန္းေရွာင္ေနရေသာ စစ္ေျပး မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား၏ ဒုကၡက တကြမ္းစားမွ ေလ်ာ့အံ့မထင္။