ကရင္ အမ်ိဳးသား အစည္း အရံုး (KNU) ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး ျဖစ္သည့္ ဖဒို မန္းၿငိမ္းေမာင္ ကို
တရုတ္ ႏိုင္ငံ ကူမင္း ေလဆိပ္ တြင္ ဇူလိုင္ လဆန္း က တရုတ္ ရဲ ႏွင့္ ေထာက္ လွမ္း ေရးမ်ား က
ဖမ္းဆီး ၿပီး ျမန္မာ ႏိုင္ငံ ဘက္ သို ့ လႊဲေျပာင္း ေပး လိုက္ သည္ ဟု တရုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ သတင္း
ရပ္ ကြက္ မ်ား မွ တစ္ဆင့္ FNG မွ စံုစမ္း သိရွိ ရသည္။
ဖဒို မန္းၿငိမ္းေမာင္ သည္ ၁၉၆၀ ျပည့္ လြန္ ႏွစ္ မ်ား တြင္ ကရင္ လူငယ္ လႈပ္ရွား မႈ မ်ား ကို ဦးေဆာင္
ခဲ့၍ ဖမ္းဆီး ထိမ္းသိမ္း ခံရၿပီး နာမည္ ေက်ာ္ တစ္ကၽြန္းစံ အက်ဥ္းေထာင္ ျဖစ္သည့္ ကိုကိုးကၽြန္း သို ့
ပို ့ေဆာင္ ျခင္း ခံ ခဲ့ ရသည္။
ျမန္မာ စစ္တပ္ ႏွင့္ ကခ်င္ လြတ္ေျမာက္ ေရး တပ္မေတာ္ (KIA) တုိက္ပြဲ မ်ား ျပင္းထန္ ေနခ်ိန္
ဖဒို မန္းၿငိမ္းေမာင္ သည္ တရုတ္ ျပည္ မွ တစ္ဆင့္ ဆက္ လက္ ထြက္ ခြာ မည့္ ခရီး စဥ္ တစ္ခု ကို
ေစာင့္ ဆိုင္း ေနခိုက္ ဖမ္းဆီး ခံ ရျခင္း ျဖစ္သည္။
စာေရးဆရာ ျမသန္းတင့္ က ရုပ္ရွင္ အျဖစ္ ျပန္လည္ ရိုက္ ကူး ခဲ့ သည့္ သူ၏ နာမည္ ေက်ာ္ ဓား
ေတာင္ကို ေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ ကို ျဖတ္ မည္ ဆို သည့္ ၀တၳဳ တြင္ ပါ၀င္ သည့္ အဓိက ဇာတ္ေကာင္
အျဖစ္ မန္းၿငိမ္းေမာင္ မိုင္ ၁၈၀ ေက်ာ္ ပင္လယ္ကို ျဖတ္ ၍ ကိုကိုးကၽြန္းမွ ထြက္ ေျပး ပံု ကို ဇာတ္
လမ္းယူ ထား ျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု စာေရးဆရာ က စာေပ ေဟာေျပာ ပြဲ တစ္ခု တြင္ ေျပာၾကား ခဲ့သည္။
KNU ေခါင္းေဆာင္ မန္းၿငိမ္းေမာင္ အား ဖမ္းဆီး ထား သည္ ကို ျမန္မာ အစိုးရ ကလည္း သတင္း ထုတ္
ျပန္ ျခင္း မရွိ ခဲ့ ဟု သိရသည္။
ဖဒို မန္းၿငိမ္းေမာင္ အား တရုတ္ က ျမန္မာ ကို လႊဲ ေပး ခဲ့ျခင္း ႏွင့္ ပတ္ သက္ ၿပီး ၎ ၏ အဖြဲ ့ အစည္း ျဖစ္
သည့္ KNU က စံုစမ္း ဆဲ ျဖစ္သည္။
ဖဒို မန္းၿငိမ္းေမာင္ သည္ သူ၏ ႏိုင္ငံ ေရး သမား ဘ၀ ႏွင့္ ကိုကိုးကၽြန္း အေတြ ့အႀကံဳ တို ့ ကို ရဲေဘာ္ ေရွာင္း
ဆို သည့္ ကေလာင္ အမည္ ျဖင့္ စာ ေပ မ်ား ေရးသား ခဲ့ သည္။
http://freedomnewsgroup.com
xxxxxxxxxxx
KNUေခါင္းေဆာင္ မန္းၿငိမ္းေမာင္ကုိ အစုိးရ ဖမ္းမိ
သန္းထိုက္ဦး Wednesday, 31 August 2011 13:43
ကရင္ အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး (KNU) ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သူ ပဒုိမန္းၿငိမ္းေမာင္ကုိ တရုတ္ အာဏာပိုင္မ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္လုိက္သျဖင့္ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံေနရေၾကာင္း မိသားစု၀င္မ်ား၊ လုပ္ေဖာ္ ကုိင္ဖက္မ်ားက ေျပာသည္။
KNU ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ မန္းၿငိမ္းေမာင္ (ဓာတ္ပုံ - ဧရာ၀တီ)
မန္းၿငိမ္းေမာင္သည္ တရုတ္ႏုိင္ငံမွ ထုိင္းႏုိင္ငံသို႔ ေလေၾကာင္းခရီးျဖင့္ ေရာက္ရိွလာရာ ထုိင္းလူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးဌာနက ျပည္၀င္ခြင့္ မျပဳဘဲ တရုတ္ျပည္သို႔ ျပန္လည္ ပုိ႔ေဆာင္လုိက္ေၾကာင္း၊ တရုတ္အာဏာပိုင္မ်ားက သူ႔ကုိ ကူမင္းေလဆိပ္တြင္ ဖမ္းဆီးခဲ့ၿပီး ယခင္လက ရန္ကုန္သြားမည့္ ေလယာဥ္တစီးျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
မန္းၿငိမ္းေမာင္၏ သားႀကီးျဖစ္သူက “အေဖ့ သတင္းၾကားရတာ သိပ္မေကာင္းဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ဆံုးသိရတဲ့ သတင္းက အေဖ ျမန္မာေထာက္လွမ္းေရးလက္ထဲ ေရာက္သြားၿပီလို႔ ၾကားသိရတယ္” ဟု ျပီးခ့ဲသည့္ ရက္ပိုင္းအတြင္းက ဧရာ၀တီကုိ ေျပာသည္။
မန္းၿငိမ္းေမာင္သည္ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထုိင္ခ့ဲသူျဖစ္သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လက မန္းၿငိမ္းေမာင္သည္ အစိုးရတပ္ႏွင့္ ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (KIA) တုိ႔ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ေသးေၾကာင္း စစ္ေရး ေလ့လာသူမ်ား အဆိုအရ သိရသည္။
KNU က တျခားေသာ တုိင္းရင္းသား တပ္ဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းဖဲြ႔စည္းထားသည့္ ညီညြတ္ေသာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဖယ္ဒရယ္ ေကာင္စီ (UNFC)တြင္ ပဒုိမန္းၿငိမ္းေမာင္က ေကာ္မတီ၀င္ တဦးအျဖစ္ တာ၀န္ယူထားသည္။
KNU တာ၀န္ရွိသူမ်ားကလည္း မန္းၿငိမ္းေမာင္၏ ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး စုံစမ္းဆဲျဖစ္သည္ဟု ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ေနထုိင္သည့္ သူ႔မိသားစု၀င္မ်ားက ေျပာသည္။
မန္းၿငိမ္းေမာင္ ျမန္မာျပည္တြင္ အဖမ္းခံရပါက သူ၏ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ ႏွိပ္စက္ခံရဖြယ္ရိွသည္ဟု KNU ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ပဒိုေစာအားတိုးက ဆိုသည္။
မန္းၿငိမ္းေမာင္သည္ ယခင္ကလည္း ျမန္မာျပည္အက်ဥ္းစခန္း၊ ေထာင္တုိ႔တြင္ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာ ထိန္းသိမ္းခံရဖူးသည္။
ကုိကုိးကြ်န္းအက်ဥ္းစခန္းတြင္ ရိွေနစဥ္ မန္းၿငိမ္းေမာင္သည္ ကရင္လူငယ္အဖြဲ႕မွ မန္းေအာင္ၾကည္၊ အထက္တန္းျပဆရာ ကိုေအာင္ေငြ တုိ႔ႏွင့္အတူ ပင္လယ္ျပင္ မုိင္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ခရီးကုိ ျဖတ္ၿပီး ထြက္ေျပးႏုိင္ခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျပည္မသုိ႔ အေရာက္တြင္ ေဒသခံ အာဏာပုိင္တုိ႔၏ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ထုိအေတြ႔အႀကဳံမ်ားကုိ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္က ထုတ္ေ၀သည့္ ‘မုန္တိုင္းကိုဆန္၍ ပင္လယ္ကိုျဖတ္ေသာအခါ’ အမည္ရိွ စာအုပ္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။
ကုိကုိးကြ်န္းေရာက္ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား၏ အက်ဥ္းသား အခြင့္အေရး အတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပရာတြင္လည္း မန္းျငိမ္းေမာင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။
http://irrawaddy.org/bur/index.php/news/7191-knu-
Wednesday, August 31, 2011
ဗဟိုအစိုးရႏွင့္ ေဆြးေႏြးေရး UNFC ျပင္ဆင္
ကိုဝိုင္း | အဂၤါေန႔၊ ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္
ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ ဗဟိုအစိုးရအေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားကို တဖြဲ႔ခ်င္း ေဆြးေႏြးမႈ မဟုတ္ဘဲ ၁၂ ဖြဲ႔ေပါင္းထားေသာ ညီၫႊတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ UNFC ႏွင့္
ေဆြးေႏြးလိုလွ်င္ အသင့္ျဖစ္ေစေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း အဖြဲ႔၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး
ႏုိင္ဟံသာက ေျပာသည္။
လက္ရွိ ၈ ဦးပါ UNFC ၏ ေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔ကို မြန္အမ်ဳိးသား ႏိုင္ဟံသာက ဦးေဆာင္မွာျဖစ္ၿပီး ကရင္နီ အမ်ဳိးသား တိုးတက္ေရးပါတီ၊ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔၊ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦး၊ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္(ေျမာက္ပိုင္း) ညီၫႊတ္ေသာ ရခိုင္ အမ်ဳိးသားပါတီႏွင့္ ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔မ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္သည္။ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုးက ကိုယ္စားလွယ္ ေပးပို႔လာျခင္း မရွိေသးဟု သိရသည္။
UNFC မွ သေဘာတူ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို အဖြဲ႔ဝင္အဖြဲ႔မ်ားမွ သေဘာတူ လိုက္နာရမွာ ျဖစ္သည္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက အပစ္ရပ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တဖြဲ႔ခ်င္း အေနျဖင့္ ျပည္နယ္ အစိုးရမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၿပီး ပထမအဆင့္ အေနျဖင့္ “ပဏာမ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား” ကို ေဆြးေႏြးၾကရန္ ၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔က ဖိတ္ေခၚေၾကညာခဲ့သည္။ ပဏာမေဆြးေႏြးမႈမ်ားၿပီးမွသာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက အဖြဲ႔အစည္း တခုဖြဲ႔ၿပီး တဖြဲ႔ခ်င္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည္ဟု ဆိုထားသည္။
တဖြဲ႔ခ်င္းခြဲထုတ္ ဖိတ္ေခၚမႈကို “သပ္လ်ဴိၿဖိဳခြဲ” မႈဟု ဆိုကာ လက္မခံဘဲ UNFC တခုလံုးအေနျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက ဖြဲ႔မည့္ ေဆြးေႏြးေရး အဖြဲ႔တို႔ အၾကား တိုက္႐ိုက္ ေဆြးေႏြးလိုသည္ဟု ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္တြင္ တုန္႔ျပန္ ခဲ့သည္။
တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး ဆံုး႐ႈံးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားသည္ ျပည္နယ္အလိုက္ သီးျခား ျဖစ္ေနျခင္း မဟုတ္ပဲ
ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ျဖင့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးမွသာ ေျပလည္မည္ဟု ယံုၾကည္ေၾကာင္းလည္း ထုတ္ျပန္ခ်က္အတြင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
အစိုးရက ေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္းမႈေနာက္ပိုင္း KNU၊ NMSP၊ KNPP၊ ႏွင့္ SSA-N အဖြဲ႔မ်ားသို႔ ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မ်ားက ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေစလႊတ္ၿပီး ေဆြးေႏြးရန္ ဆက္သြယ္ေနသည္ ဆုိေသာ သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ႔ အသီးသီးမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားက မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း မဇၥ်ိမကို ျငင္းဆိုၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္ မြန္အဖြဲ႔ကိုမူ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ လေက်ာ္က မြန္ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးအုန္းျမင့္က မြန္သံဃာ အခ်ဳိ႕ကို
ေစလႊတ္၍ NMSP ၏ သေဘာထားကို ေမးျမန္းဖူးေၾကာင္း ႏိုင္ဟံသာက ဆိုသည္။
UNFC အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ျဖစ္သည့္ SSA-N၊ KIO ႏွင့္ အစိုးရတပ္မ်ား အၾကား တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ ျဖစ္ပြားေန
ေသာ္လည္း KIO က ကခ်င္ျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမႈႏွင့္ စာေပးစာယူ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း SSA-N ႏွင့္မူ အဆက္သြယ္ မရွိေသးေပ။ သို႔ေသာ္ ကခ်င္ဘက္က တျပည္လံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ အပစ္ရပ္ၿပီး
ႏုိင္ငံေရးအရမူ UNFC ႏွင့္သာ ေဆြးေႏြးရန္ ေတာင္းဆိုေနသျဖင့္ ေသာင္မတင္ေရမက် ျဖစ္ေနသည္။
ၾသဂုတ္ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းေဝးက တိုင္းရင္းသားေရးရာႏွင့္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ေဖာ္ေဆာင္မႈ ေကာ္မတီကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ဥကၠဌအျဖစ္ ၾကံ႕ခိုင္ေရး ပါတီ ျမစ္ၾကီးနားမဲဆႏၵနယ္မွ ဦးသိန္းေဇာ္
ကို တာဝန္ေပးလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔မွ ဗိုလ္မႉးႀကီးခြန္ဥကၠာက “သူတို႔မွာက နည္းပရိယာယ္ေတြ
မ်ားတယ္။ တကယ့္ပြဲ ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ က်ေနာ္ထင္တယ္။ အဲဒီ (ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈေကာ္မတီ) အဖြဲ႔မဟုတ္ပဲနဲ႔ တျခားျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ေလ” ဟု ေျပာသည္။
ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အတြက္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၿပီး စုေပါင္း၍ ခုခံကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ၂ဝ၁၁ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလ
၌ အပစ္ရပ္ႏွင့္ အပစ္မရပ္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ ၁၂ ဖြဲ႔က အေျခခံ ၆ ဖြဲ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္ ၆ ဖြဲ႔အျဖစ္ UNFC ကုိ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။
http://www.mizzimaburmese.com/news/inside-burma/8240--unfc-.html
ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ ဗဟိုအစိုးရအေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားကို တဖြဲ႔ခ်င္း ေဆြးေႏြးမႈ မဟုတ္ဘဲ ၁၂ ဖြဲ႔ေပါင္းထားေသာ ညီၫႊတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ UNFC ႏွင့္
ေဆြးေႏြးလိုလွ်င္ အသင့္ျဖစ္ေစေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း အဖြဲ႔၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး
ႏုိင္ဟံသာက ေျပာသည္။
လက္ရွိ ၈ ဦးပါ UNFC ၏ ေဆြးေႏြးေရးအဖြဲ႔ကို မြန္အမ်ဳိးသား ႏိုင္ဟံသာက ဦးေဆာင္မွာျဖစ္ၿပီး ကရင္နီ အမ်ဳိးသား တိုးတက္ေရးပါတီ၊ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔၊ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတပ္ဦး၊ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္(ေျမာက္ပိုင္း) ညီၫႊတ္ေသာ ရခိုင္ အမ်ဳိးသားပါတီႏွင့္ ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔မ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္သည္။ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုးက ကိုယ္စားလွယ္ ေပးပို႔လာျခင္း မရွိေသးဟု သိရသည္။
UNFC မွ သေဘာတူ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို အဖြဲ႔ဝင္အဖြဲ႔မ်ားမွ သေဘာတူ လိုက္နာရမွာ ျဖစ္သည္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက အပစ္ရပ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တဖြဲ႔ခ်င္း အေနျဖင့္ ျပည္နယ္ အစိုးရမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၿပီး ပထမအဆင့္ အေနျဖင့္ “ပဏာမ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား” ကို ေဆြးေႏြးၾကရန္ ၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔က ဖိတ္ေခၚေၾကညာခဲ့သည္။ ပဏာမေဆြးေႏြးမႈမ်ားၿပီးမွသာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက အဖြဲ႔အစည္း တခုဖြဲ႔ၿပီး တဖြဲ႔ခ်င္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည္ဟု ဆိုထားသည္။
တဖြဲ႔ခ်င္းခြဲထုတ္ ဖိတ္ေခၚမႈကို “သပ္လ်ဴိၿဖိဳခြဲ” မႈဟု ဆိုကာ လက္မခံဘဲ UNFC တခုလံုးအေနျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက ဖြဲ႔မည့္ ေဆြးေႏြးေရး အဖြဲ႔တို႔ အၾကား တိုက္႐ိုက္ ေဆြးေႏြးလိုသည္ဟု ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္တြင္ တုန္႔ျပန္ ခဲ့သည္။
တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး ဆံုး႐ႈံးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားသည္ ျပည္နယ္အလိုက္ သီးျခား ျဖစ္ေနျခင္း မဟုတ္ပဲ
ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ျဖင့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးမွသာ ေျပလည္မည္ဟု ယံုၾကည္ေၾကာင္းလည္း ထုတ္ျပန္ခ်က္အတြင္း ေဖာ္ျပထားသည္။
အစိုးရက ေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္းမႈေနာက္ပိုင္း KNU၊ NMSP၊ KNPP၊ ႏွင့္ SSA-N အဖြဲ႔မ်ားသို႔ ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မ်ားက ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေစလႊတ္ၿပီး ေဆြးေႏြးရန္ ဆက္သြယ္ေနသည္ ဆုိေသာ သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ႔ အသီးသီးမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားက မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း မဇၥ်ိမကို ျငင္းဆိုၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္ မြန္အဖြဲ႔ကိုမူ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ လေက်ာ္က မြန္ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးအုန္းျမင့္က မြန္သံဃာ အခ်ဳိ႕ကို
ေစလႊတ္၍ NMSP ၏ သေဘာထားကို ေမးျမန္းဖူးေၾကာင္း ႏိုင္ဟံသာက ဆိုသည္။
UNFC အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ျဖစ္သည့္ SSA-N၊ KIO ႏွင့္ အစိုးရတပ္မ်ား အၾကား တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ ျဖစ္ပြားေန
ေသာ္လည္း KIO က ကခ်င္ျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုမႈႏွင့္ စာေပးစာယူ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း SSA-N ႏွင့္မူ အဆက္သြယ္ မရွိေသးေပ။ သို႔ေသာ္ ကခ်င္ဘက္က တျပည္လံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ အပစ္ရပ္ၿပီး
ႏုိင္ငံေရးအရမူ UNFC ႏွင့္သာ ေဆြးေႏြးရန္ ေတာင္းဆိုေနသျဖင့္ ေသာင္မတင္ေရမက် ျဖစ္ေနသည္။
ၾသဂုတ္ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းေဝးက တိုင္းရင္းသားေရးရာႏွင့္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ေဖာ္ေဆာင္မႈ ေကာ္မတီကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ဥကၠဌအျဖစ္ ၾကံ႕ခိုင္ေရး ပါတီ ျမစ္ၾကီးနားမဲဆႏၵနယ္မွ ဦးသိန္းေဇာ္
ကို တာဝန္ေပးလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔မွ ဗိုလ္မႉးႀကီးခြန္ဥကၠာက “သူတို႔မွာက နည္းပရိယာယ္ေတြ
မ်ားတယ္။ တကယ့္ပြဲ ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ က်ေနာ္ထင္တယ္။ အဲဒီ (ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္မႈေကာ္မတီ) အဖြဲ႔မဟုတ္ပဲနဲ႔ တျခားျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ေလ” ဟု ေျပာသည္။
ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အတြက္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၿပီး စုေပါင္း၍ ခုခံကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ၂ဝ၁၁ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလ
၌ အပစ္ရပ္ႏွင့္ အပစ္မရပ္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ ၁၂ ဖြဲ႔က အေျခခံ ၆ ဖြဲ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္ ၆ ဖြဲ႔အျဖစ္ UNFC ကုိ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။
http://www.mizzimaburmese.com/news/inside-burma/8240--unfc-.html
ျမန္မာစစ္တပ္ခ်င္း ပစ္ခတ္မႈတြင္ ၃ ဦးေသ၊ ၄ ဦးဒါဏ္ရာရ
Written by KNG
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ အဂၤါေန႔က ျမန္မာျပည္၏အၾကီးဆုံး မႏၱေလး-မူဆယ္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး ကားလမ္းမၾကီးတြင္ ျမန္မာအစုိးရစစ္တပ္ အခ်င္းခ်င္း ပစ္ခတ္ၾကရာ (၃) ဦးေသဆုံးၿပီး ၄ ဦး ဒါဏ္ရာရရိွသည္ဟု မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားေျပာသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ စစ္ကားမ်ားအား မူဆယ္မွ မႏၱေလးဘက္ ေမာင္းနင္ယူေဆာင္ရာ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးယူ ထားသည့္ သိႏီၷအေျခစိုက္ စကခ (၁၆) လက္ေအာက္ခံ ျမန္မာစစ္သားမ်ားအား မူဆယ္-ကြတ္ခိုင္ၾကား KIA တပ္ရင္း (၉) က တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္ဟု KIA ကဆုိသည္။
သုိ႔ေသာ္ အစိုးရ စစ္အင္အားမ်ားလြန္းသည့္အတြက္ KIA တပ္မ်ား အခ်ိန္တိုပစ္ခတ္ၿပီး ဆုတ္ခြာသြားသည္ဟု သိရသည္။
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ အဂၤါေန႔က ျမန္မာျပည္၏အၾကီးဆုံး မႏၱေလး-မူဆယ္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး ကားလမ္းမၾကီးတြင္ ျမန္မာအစုိးရစစ္တပ္ အခ်င္းခ်င္း ပစ္ခတ္ၾကရာ (၃) ဦးေသဆုံးၿပီး ၄ ဦး ဒါဏ္ရာရရိွသည္ဟု မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားေျပာသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ စစ္ကားမ်ားအား မူဆယ္မွ မႏၱေလးဘက္ ေမာင္းနင္ယူေဆာင္ရာ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးယူ ထားသည့္ သိႏီၷအေျခစိုက္ စကခ (၁၆) လက္ေအာက္ခံ ျမန္မာစစ္သားမ်ားအား မူဆယ္-ကြတ္ခိုင္ၾကား KIA တပ္ရင္း (၉) က တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္ဟု KIA ကဆုိသည္။
သုိ႔ေသာ္ အစိုးရ စစ္အင္အားမ်ားလြန္းသည့္အတြက္ KIA တပ္မ်ား အခ်ိန္တိုပစ္ခတ္ၿပီး ဆုတ္ခြာသြားသည္ဟု သိရသည္။
http://kachinnews.com/burmese
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ အဂၤါေန႔က ျမန္မာျပည္၏အၾကီးဆုံး မႏၱေလး-မူဆယ္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး ကားလမ္းမၾကီးတြင္ ျမန္မာအစုိးရစစ္တပ္ အခ်င္းခ်င္း ပစ္ခတ္ၾကရာ (၃) ဦးေသဆုံးၿပီး ၄ ဦး ဒါဏ္ရာရရိွသည္ဟု မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားေျပာသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ စစ္ကားမ်ားအား မူဆယ္မွ မႏၱေလးဘက္ ေမာင္းနင္ယူေဆာင္ရာ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးယူ ထားသည့္ သိႏီၷအေျခစိုက္ စကခ (၁၆) လက္ေအာက္ခံ ျမန္မာစစ္သားမ်ားအား မူဆယ္-ကြတ္ခိုင္ၾကား KIA တပ္ရင္း (၉) က တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္ဟု KIA ကဆုိသည္။
သုိ႔ေသာ္ အစိုးရ စစ္အင္အားမ်ားလြန္းသည့္အတြက္ KIA တပ္မ်ား အခ်ိန္တိုပစ္ခတ္ၿပီး ဆုတ္ခြာသြားသည္ဟု သိရသည္။
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ အဂၤါေန႔က ျမန္မာျပည္၏အၾကီးဆုံး မႏၱေလး-မူဆယ္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး ကားလမ္းမၾကီးတြင္ ျမန္မာအစုိးရစစ္တပ္ အခ်င္းခ်င္း ပစ္ခတ္ၾကရာ (၃) ဦးေသဆုံးၿပီး ၄ ဦး ဒါဏ္ရာရရိွသည္ဟု မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားေျပာသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ စစ္ကားမ်ားအား မူဆယ္မွ မႏၱေလးဘက္ ေမာင္းနင္ယူေဆာင္ရာ ကားလမ္းလံုၿခံဳေရးယူ ထားသည့္ သိႏီၷအေျခစိုက္ စကခ (၁၆) လက္ေအာက္ခံ ျမန္မာစစ္သားမ်ားအား မူဆယ္-ကြတ္ခိုင္ၾကား KIA တပ္ရင္း (၉) က တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္ဟု KIA ကဆုိသည္။
သုိ႔ေသာ္ အစိုးရ စစ္အင္အားမ်ားလြန္းသည့္အတြက္ KIA တပ္မ်ား အခ်ိန္တိုပစ္ခတ္ၿပီး ဆုတ္ခြာသြားသည္ဟု သိရသည္။
http://kachinnews.com/burmese
Tuesday, August 30, 2011
ထုိင္း ကရင္လူမ်ိဳးစုကြန္ရက္ ၄၅ ဖြဲ ့ ဆနၵျပ
ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ငါတုိ ့ေသြးရင္းေတြ ႏုိးထလာျပီ.
August 30, 2011 by မန္းစိုိင္းမြန္
ထုိင္းနိုင္ငံမွာ ဌာေနကရင္တုိင္းရင္းသားေတြအေပၚ သစ္ေတာႏွင့္ သဘာ၀သယံ ဇာတဌာနက လူ့အခြင့္အေရးခ်ုိးေဖာက္ေနမႈကို ထိုင္းနိုင္ငံရွိ ကရင္လူမ်ိဳးစုကြန္ရက္ ၄၅ ဖြဲ့ က နုိင္ငံေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ခရိုင္ရုံးေရွ့့မွာ မေန့က ဆနၵျပၾကပါတယ္။
မီးရႈိ့ခံရသည့္ ေနအိမ္တလုံး
ပက္ခ်္ဘူရီခရိုင္ ကဲန္ကက်န္ သစ္ေတာၾကိုး၀ိဳင္းေန ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြဟာ သစ္ေတာျပုန္းတီးေအာင္ လုပ္ေနမႈ စတဲ့စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ့ ဒီတုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ ေတာင္ ယာေတြ၊ အိမ္ေတြကို မီးရႈိ့တဲ့အျပင္ လူေတြကိုလည္း ဖမ္းဆီးေနတာေၾကာင့္ စစ္ေဆးအ ေရးယူေပးဖို ့အစိုးရကုိ ေတာင္းဆိုဆနၵျပၾကတာပါ။
ဆနၵျပပြဲဦးေဆာင္တဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံ အမ်ုိးသား လူမႈေရးနဲ့ စီးပြားေရးအၾကံေပးအဖြဲ့၀င္ မစၥတာ၀ိဳင္ရင္က ဒီကိစၥကုိ ခ်င္းမိုင္ခရိုင္၀န္ကတဆင့္ ၀န္ၾကီးခ်ုပ္ဆီ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ တင္ျပထားတယ္လုိ့ ေျပာပါတယ္။
“က်ေနာ္တို့ရဲ့ ညီအစ္ကို ကရင္ေတြကို သဘ၀သစ္ေတာထိန္းသိမ္းေရး ဌာနအမႈ ထမ္းေတြက သစ္ေတာျပုန္းေအာင္ လုပ္သူေတြလို့ မတရားစြပ္စြဲတယ္။ အေထာက္အ ထား ဓာတ္ပံုေတြကိုၾကည့္ေတာ့ သစ္ေတာထိန္းသိမ္းတဲ့ အလွည့္က် ေရႊ့ေျပာင္းေတာင္ ယာ အမ်ုိးအစားေတြဗ်။ သစ္ပင္ကလည္း ငယ္ငယ္ေလးေတြပါ။”
ဒါ့အျပင္ ဒီေဒသမွာ ေနထုိင္သူေတြဟာ ျမန္မာျပည္ဘက္က ေကအန္ယူတပ္ဖြဲ့၀င္ ေတြ၊ ထိုင္းနိုင္ငံထဲခုိး၀င္ေနသူေတြ၊ မူးယစ္ေဆးစိုက္ပ်ုိးသူေတြလို့လည္း စြပ္စြဲေပမယ့္ အ ေၾကာင္းျပခ်က္ေတြဟာ မခုိင္လံုပါဘူးလို့လည္း မစၥတာ၀ိဳင္ရင္က ေျပာပါတယ္။
ကဲန္ကက်န္ သဘာ၀သစ္ေတာ ထိန္းသိမ္းေရးဌာနမႉး နိုင္ခ်ုိင္၀ပ္ကေတာ့ ဒီသစ္ ေတာၾကိုး၀ိဳင္းထဲမွာ ေနထိုင္သူေတြဟာ သစ္ေတာကိုဖ်က္ဆီးျပီး ဘိန္းပင္ေတြစိုက္လို့ ခုလို အေရးယူေနတာပါလို့ ထုိင္းသတင္းဌာနေတြကို ေျပာထားပါတယ္။ ထိုင္းအမ်ုိးသားလူ့အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ ေျမယာႏွင့္သစ္ေတာဆပ္ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ေဒါက္တာ နိရန္ေဒါင္ဖိတပ္၀တ္ခ်ရကေတာ့ ဒီကိစၥနဲ့ပတ္သက္လုိ့ အထူးအစည္းအ ေ၀း ခ်က္ျခင္းေခၚတယ္လို့ ထိုင္းသတင္းေတြက ေဖာ္ျပပါတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ကရင္လူမ်ုိး ၄ သိန္းေလာက္ ရွိျပီး ထိုင္းနိုင္ငံရဲ ့လူဦးေရအမ်ားဆံုး ေတာင္ေပၚလူမ်ုိးစုျဖစ္ပါတယ္။
ထိုင္းနိုင္ငံေျမာက္ဘက္စြန္းကေန ေတာင္ဘက္စြန္းအထိ ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ေဒသေတြ၊ ထိုင္း-လာအိုနယ္စပ္နဲ့ နုိင္ငံအတြင္းပိုင္းေဒသတခ်ုိ့မွာ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းရာနဲ့ခ်ီ ေနထိုင္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
http://burmese.dvb.no/archives/14903
August 30, 2011 by မန္းစိုိင္းမြန္
ထုိင္းနိုင္ငံမွာ ဌာေနကရင္တုိင္းရင္းသားေတြအေပၚ သစ္ေတာႏွင့္ သဘာ၀သယံ ဇာတဌာနက လူ့အခြင့္အေရးခ်ုိးေဖာက္ေနမႈကို ထိုင္းနိုင္ငံရွိ ကရင္လူမ်ိဳးစုကြန္ရက္ ၄၅ ဖြဲ့ က နုိင္ငံေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ခရိုင္ရုံးေရွ့့မွာ မေန့က ဆနၵျပၾကပါတယ္။
မီးရႈိ့ခံရသည့္ ေနအိမ္တလုံး
ပက္ခ်္ဘူရီခရိုင္ ကဲန္ကက်န္ သစ္ေတာၾကိုး၀ိဳင္းေန ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြဟာ သစ္ေတာျပုန္းတီးေအာင္ လုပ္ေနမႈ စတဲ့စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ့ ဒီတုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ ေတာင္ ယာေတြ၊ အိမ္ေတြကို မီးရႈိ့တဲ့အျပင္ လူေတြကိုလည္း ဖမ္းဆီးေနတာေၾကာင့္ စစ္ေဆးအ ေရးယူေပးဖို ့အစိုးရကုိ ေတာင္းဆိုဆနၵျပၾကတာပါ။
ဆနၵျပပြဲဦးေဆာင္တဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံ အမ်ုိးသား လူမႈေရးနဲ့ စီးပြားေရးအၾကံေပးအဖြဲ့၀င္ မစၥတာ၀ိဳင္ရင္က ဒီကိစၥကုိ ခ်င္းမိုင္ခရိုင္၀န္ကတဆင့္ ၀န္ၾကီးခ်ုပ္ဆီ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ တင္ျပထားတယ္လုိ့ ေျပာပါတယ္။
“က်ေနာ္တို့ရဲ့ ညီအစ္ကို ကရင္ေတြကို သဘ၀သစ္ေတာထိန္းသိမ္းေရး ဌာနအမႈ ထမ္းေတြက သစ္ေတာျပုန္းေအာင္ လုပ္သူေတြလို့ မတရားစြပ္စြဲတယ္။ အေထာက္အ ထား ဓာတ္ပံုေတြကိုၾကည့္ေတာ့ သစ္ေတာထိန္းသိမ္းတဲ့ အလွည့္က် ေရႊ့ေျပာင္းေတာင္ ယာ အမ်ုိးအစားေတြဗ်။ သစ္ပင္ကလည္း ငယ္ငယ္ေလးေတြပါ။”
ဒါ့အျပင္ ဒီေဒသမွာ ေနထုိင္သူေတြဟာ ျမန္မာျပည္ဘက္က ေကအန္ယူတပ္ဖြဲ့၀င္ ေတြ၊ ထိုင္းနိုင္ငံထဲခုိး၀င္ေနသူေတြ၊ မူးယစ္ေဆးစိုက္ပ်ုိးသူေတြလို့လည္း စြပ္စြဲေပမယ့္ အ ေၾကာင္းျပခ်က္ေတြဟာ မခုိင္လံုပါဘူးလို့လည္း မစၥတာ၀ိဳင္ရင္က ေျပာပါတယ္။
ကဲန္ကက်န္ သဘာ၀သစ္ေတာ ထိန္းသိမ္းေရးဌာနမႉး နိုင္ခ်ုိင္၀ပ္ကေတာ့ ဒီသစ္ ေတာၾကိုး၀ိဳင္းထဲမွာ ေနထိုင္သူေတြဟာ သစ္ေတာကိုဖ်က္ဆီးျပီး ဘိန္းပင္ေတြစိုက္လို့ ခုလို အေရးယူေနတာပါလို့ ထုိင္းသတင္းဌာနေတြကို ေျပာထားပါတယ္။ ထိုင္းအမ်ုိးသားလူ့အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ ေျမယာႏွင့္သစ္ေတာဆပ္ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ေဒါက္တာ နိရန္ေဒါင္ဖိတပ္၀တ္ခ်ရကေတာ့ ဒီကိစၥနဲ့ပတ္သက္လုိ့ အထူးအစည္းအ ေ၀း ခ်က္ျခင္းေခၚတယ္လို့ ထိုင္းသတင္းေတြက ေဖာ္ျပပါတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ကရင္လူမ်ုိး ၄ သိန္းေလာက္ ရွိျပီး ထိုင္းနိုင္ငံရဲ ့လူဦးေရအမ်ားဆံုး ေတာင္ေပၚလူမ်ုိးစုျဖစ္ပါတယ္။
ထိုင္းနိုင္ငံေျမာက္ဘက္စြန္းကေန ေတာင္ဘက္စြန္းအထိ ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ေဒသေတြ၊ ထိုင္း-လာအိုနယ္စပ္နဲ့ နုိင္ငံအတြင္းပိုင္းေဒသတခ်ုိ့မွာ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းရာနဲ့ခ်ီ ေနထိုင္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
http://burmese.dvb.no/archives/14903
ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲအတြင္းမွာ က်ဆံုးေသာ ……..
M.ထက္ေခါင္
(၁)
ၿပီးခဲ့ေသာ ဇူလိုင္ ၂၅ရက္ေန႔က တစ္ႀကိမ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁၂ရက္ေန႔က တစ္ႀကိမ္ စစ္အုပ္စု ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္လမျပည့္မီ ၂ႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုသည့္သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းဆိုသလိုပင္ ထိုသို႔ ေတြ႕ဆံုမႈအေပၚ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားထံမွ သေဘာထား အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားလာရသည္။ စစ္အုပ္စုအ ေပၚ စန္ရွင္လုပ္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ထားသည့္ အေမရိကန္လို ႏုိင္ငံႀကီးက ထိုသို႔ ေတြ႕ဆံုမႈမ်ားကို ႀကိဳဆိုေၾကာင္း ေဗြေဆာ္ဦး ေၾကညာလိုက္ရာ ေနာက္မွလိုက္၍ ႀကိဳဆိုသူမ်ားလည္း အေတာ္ကေလး ရွိလာခဲ့သည္။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ သတိႀကီးစြာထားၿပီး ႀကိဳဆိုရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျခြင္းခ်က္ျဖင့္ ႀကိဳဆိုကာ မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။
စစ္အုပ္စုက တိုင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ျဖစ္ပြားေနေသာ စစ္ပြဲအေပၚ လူထုအာ႐ံုစိုက္မႈ ေလ်ာ့ပါးေစေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး ဘက္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္သလိုလို ကာလအတန္ၾကာ ပိတ္ေနေသာလမ္းကို ႐ုတ္တရက္ ဖြင့္ေပးသလိုလို ပံုစံမ်ဳိး လုပ္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး တိုင္းရင္းသားအုပ္စုေတြႏွင့္ ၎တို႔ျဖစ္ေနေသာ စစ္ပြဲအတြင္း ဓာတုလက္နက္ အသံုးျပဳေနမႈမ်ားကို လူထု ႏွင့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြက မဟန္႔တားႏိုင္ရေအာင္၊ တိုင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ေနဆဲမွာပင္ ႏိုင္ငံႏွင့္အ၀ွမ္း လူထုအံုႂကြ မႈႀကီး မေပၚေပါက္လာရေအာင္၊ လူထုကို ေစာင့္စားေမွ်ာ္လင့္စရာ အိပ္မက္မ်ားေပးၿပီး အခ်ိန္ဆြဲလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု ျမင္သူမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ရွိေလသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ႏွစ္ဘက္ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ အျပဳသေဘာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပဋိပကၡအသြင္ကို ေရွာင္ရွားကာ အျပန္အလွန္ ကူညီသည့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ဦးတည္ခ်က္ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ကို ဆက္လက္ ျပဳလုပ္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း စကားလံုးလွလွကေလးေတြ ေရြးခ်ယ္သုံးႏႈန္းတတ္ေသာ စစ္အုပ္စု၀င္တို႔၏ အစဥ္အလာကို သိနားလည္လာၾကသည့္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုအတြက္မွာမူ ထိုေၾကညာခ်က္မ်ားအ ေပၚ မ်က္စိမွိတ္ ယံုၾကည္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။
သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုး ေက်ာဖံုးမ်ားမွ ျပည္သူ႔သေဘာထားေတြ၊ ျပည္ပအသံလႊင့္ဌာနမ်ားကို ေ၀ဖန္ ပုတ္ခတ္မႈေတြ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဒီမိုကရက္တစ္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေပၚ ဆဲေရးေသာ ေဆာင္းပါးေတြ ေလ်ာ့သြား တာကေတာ့ အနည္းငယ္ ေက်နပ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္။ သတင္းစာမ်ားတြင္ အခ်ဳိ႕ေဆာင္ပုဒ္မ်ား လံုး၀ မထည့္ဘဲ ျဖဳတ္ခ်ထားတာ ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ၎တို႔ကို သေဘာထား ေျပာင္းလာၿပီဟု ယံုစား၍ မရ။ ၎တို႔ အၿမဲတမ္း တိုက္ခိုက္ပုတ္ခတ္ခဲ့သည့္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုသာမက အခက္အခဲ အဟန္႔အတားမ်ား ၾကားမွေန၍ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ေန ေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ေနျပည္ေတာ္သို႔ ဖိတ္ၾကားျခင္း အပါအ၀င္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အေျပာင္းအလဲကေလးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ၎တို႔အား ဒီမိုကေရစီေရးဘက္သို႔ ဦးတည္လာေနၿပီဟုလည္း တြက္ဆ၍ မရႏိုင္ေခ်။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အဆိုကို သတိရဖြယ္ ျဖစ္သည္။
“ဤမွ် ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ အစိုးရက ဒီမိုကေရစီ တကယ္ေပးမည္လားဟု စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်စြာ မၾကာခဏ ေမးခြန္း ထုတ္ၾကပါသည္။ အေျဖသည္ကား အျခားေသာ လူမႈေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အခြင့္အေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ လြတ္လပ္ေရးမ်ား ကဲ့သို႔ပင္ ဒီမိုကေရစီကို ေပးသည္ဟူ၍ မရွိတတ္။ စြမ္းရည္သတၱိ ႀကံ့ခိုင္မႈ၊ အနစ္နာခံမႈတို႔ျဖင့္ ရင္း၍ ရယူရမည္ ျဖစ္ပါသည္။”
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဒီမိုကေရစီ ရွာပံုေတာ္)
(၂)
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားၿပီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကဖို႔ လူငယ္ေတြကို မၾကာခဏ တိုက္တြန္းသည္။ ျပည္သူေတြ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနၾကသလဲ။ ဘာေတြကို ေမွ်ာ္မွန္းေတာင္းတေနၾကသလဲ။ မိမိတို႔ တကယ္ ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိး ေပၚေပါက္ဖို႔ရန္အတြက္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ တကယ္တမ္း အားထုတ္လုပ္ကိုင္ၾကရမည္ ျဖစ္၏။ မည္သူ႔ကိုမွ် အားကိုးေနရစရာ မရွိ။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳသူအေနျဖင့္ ေနရာတကာ ၀င္ေျပာေန၍ မရ။ ျပည္သူလူထု
ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိတို႔ ႀကံဳလာရသည့္ အေျခအေနမ်ားအေပၚ တိုင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေစတနာေရွ႕ထား လုပ္ေဆာင္ၾကမည္ ျဖစ္၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သေဘာထားအမွန္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး အပါအ၀င္ ႏိုဗယ္ဆုရ ေဆာင္းပါး မ်ားစြာတြင္ ေတြ႕ရွိႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး ေဆာင္းပါးတြင္ပင္ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ လူထု၏စိတ္တြင္း ျဖစ္ေပၚလာေသာ အံုႂကြလိုမႈႏွင့္ ေမာင္သာယာ၏ ကဗ်ာတပုိဒ္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ကိုးကားေဖာ္ျပထား သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
… အာဏာရွင္တို႔ လက္ခုပ္ထဲမွ ေရကဲ့သို႔ မလႈပ္ႏိုင္ မရွားႏိုင္ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနရေသာ မလံုၿခံဳေသာ ဘ၀ကို ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားတို႔ ၿငီးေငြ႕လာၾကပါသည္။
လက္ခုပ္ထဲက
ေရဘ၀မို႔
ငါတို႔ ေအးျမရေသာ္လည္း …
လက္ခုပ္ထဲက
ဖန္ကြဲစေတြ
ငါတို႔ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါဘိ
(ေမာင္သာယာ၏ “ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ”မွ)
အေသးငယ္ဆံုးေသာ ဖန္စကေလးမ်ားသည္ပင္လွ်င္ ၎တို႔၏ စူးရွခြ်န္ထက္ ေျပာင္လက္ေသာ စြမ္းအင္ျဖင့္ ၎တို႔ အား ေခ်မႈန္းမည့္ လက္တို႔အႏၱရာယ္မွ ၎တို႔ကိုယ္၎တို႔ ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းသည္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွ လြတ္ ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစားေနသူမ်ား၏ အရင္းအႏွစ္ျဖစ္ေသာ သူရသတၱိ၏ ထင္ရွားေသာ သေကၤတမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ယူဆႏိုင္ပါ သည္။
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး)
ျပည္သူလူထုသည္ စစ္အုပ္စုျပဳတုိင္း ႏုေနရမည့္သူေတြ မဟုတ္။ ျပန္လည္ အံတု အာခံလ်က္ တန္ျပန္ ဒုကၡေပးႏုိင္ မည့္သူေတြ ျဖစ္ရမည္ဟူေသာသေဘာျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသေဘာထားသည္ အ႐ံႈးေပး အညံ့ခံေသာ သေဘာ ထား မဟုတ္ေခ်။ သို႔ရာတြင္ အၾကမ္းမဖက္ ဆန္႔က်င္ေရးမူကို ကိုင္စြဲလိုက္သည့္ေနာက္ပိုင္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ အထိန္း သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုပါ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း ခံလိုက္ရသည့္အခါမွာေတာ့ သူမ၏ စစ္အုပ္စု ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲအရွိန္သည္လည္း တစတစ ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့ရေလသည္။
ေရွ႕က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဘူးေသာ သမိုင္းေၾကာင္းမ်ားမွေန၍ သခၤန္းစာယူၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ရန္သူ႔အလိမ္ခံ မထိဖို႔ရန္ အထူးပင္ လိုအပ္၏။ မည္သည့္အခါကမွ် တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုအေပၚ စိတ္ေစတနာေကာင္း မထားရွိေသာ အေရၿခံဳတို႔ ၏စကားကို ယံုၾကည္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေခ်။ ဗမာျပည္ စစ္အုပ္စု ဘယ္လိုလူစားေတြလဲဆိုသည္မွာ သမိုင္းေၾကာင္းရွိထားၿပီး ျဖစ္၏။
ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ ဥကၠဌ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းတင္ေအးက ၂၁၁၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ ပါတီကိုယ္စား လွယ္မ်ားအား ေခၚယူေတြ႕ဆံုၿပီး အဲန္အယ္လ္ဒီသည္ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တရား၀င္ အႏိုင္ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း တာ၀န္ ရွိသူမ်ားကို လက္စားေခ်မည္၊ စြဲခ်က္တင္မည္ဟု ဆိုသည့္အတြက္ တပ္မေတာ္အစိုးရက အာဏာမလြဲေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ အမွန္တရားကို ရင္မဆိုင္ရဲ၊ အျပစ္ကို ၀န္ခ် ေတာင္းပန္မႈမျပဳရဲ၊ ျပည္သူတို႔၏ တရားခြင္ကို မေတြ႔ႀကံဳလိုရဲေသာ စစ္အုပ္စု၏အထာကို အေတာ္ကေလး ညက္လာၿပီျဖစ္သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ စစ္အစိုးရကို စြဲခ်က္တင္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ့ဖူးပါ ဟူေသာစကားကိုသာ တြင္တြင္သံုး၍ ေနေလသည္။
(၃)
စစ္အုပ္စုက ေဒၚေအာင္ဆန္းၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔သည့္ကိစၥ၊ တိုင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည္ဟု ေၾကညာသည့္ကိစၥ၊ ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံ ဆန္႔က်င္ဘက္ အင္အားစုမ်ားကို ျပန္လာလိုက ျပန္လာႏိုင္သည္ဟု ေခၚယူသည့္ကိစၥ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရး တရားစီရင္ေရးက႑မ်ားကို သမၼတ ျဖစ္စတုန္းက ကတိေပးထားသည့္အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေၾကာင္းႏွင့္
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို လက္မခံသူမ်ားအားု လက္ခံလာေအာင္ ႀကိဳးစားစည္း႐ံုးေနေၾကာင္း ေျပာဆိုသည့္ကိစၥမ်ား မွာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးကို အေထာက္အကူျပဳသည့္ ေျခလွမ္းမ်ား မဟုတ္ေခ်။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအား နည္းနည္းကေလးမွ် ျပင္ဆင္ခြင့္မေပးဘဲ ၎တို႔ေရးဆြဲထားတာသာ အမွန္ျဖစ္ ေၾကာင္း နာဂစ္တုန္းက အဓမၼ ေကာက္ခံခဲ့သလိုမ်ဳိး အမ်ားဆႏၵအရ ဆိုကာ ဇြတ္အတင္း ထပ္ဆင့္ အတည္ျပဳၾကဦးမည့္သူ ေတြ ျဖစ္၏။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုသာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ျဖစ္သြားပါက ဗမာျပည္မွာ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ေ၀းသည္ထက္ ေ၀းသြားေတာ့မည္ ျဖစ္ေလသည္။
တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည့္ ေၾကညာခ်က္မွာ ယခင္ ေတြ႕ဆံုမႈမ်ားအတြင္း စစ္ တပ္က ႏိုင္ငံေရးမလုပ္၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားကို ေနာက္တက္လာမည့္ အစိုးရႏွင့္သာ ေဆြးေႏြးရန္ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ စကား၏အ ဆက္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ လက္ရွိ တက္လာသည့္ အစိုးရမွာ အေရၿခံဳအစိုးရျဖစ္ၿပီး ၎တို႔၏ မူလဇာတိအမွန္မွာ စစ္အုပ္စုပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဤအစိုးရသည္ စစ္အုပ္စု၏ လက္ကိုင္တုတ္အစိုးရမဟုတ္။ စစ္အုပ္စု၀င္မ်ား ကိုယ္တိုင္ အသြင္ေျပာင္းထား သည့္ အရပ္သား အေရၿခံဳစစ္အစိုးရသာ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအစိုးရက ေခၚယူသည့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးမွာလည္း ယခင္အ ေခါက္မ်ားက စစ္အုပ္စုႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ အေျခအေနထက္ မည္သို႔မွ် တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္လာႏုိင္မည္ မဟုတ္ ေၾကာင္း တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက သေဘာေပါက္ သိျမင္ထားၾကၿပီး ျဖစ္၏။
သံုးပြင့္ဆိုင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကိစၥမွာ တိုင္းရင္းသားတို႔ ကာလၾကာျမင့္စြာကပင္ လိုလိုလားလား ေတာင္းဆိုလာခဲ့ သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ စစ္အုပ္စုက တႀကိမ္တခါမွ်ပင္ သံုးဦးသံုးဖလွယ္ လက္ခံေတြ႕ဆံုမႈ မျပဳခဲ့။ ယခုေတာ့ ၎တို႔ ရင္မဆိုင္ရဲ ေသာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ဳိးကို ေရွာင္ရွားႏုိင္ရန္အတြက္ ၎တို႔ ေတြ႕ဆံုလိုသည့္ ပံုစံအတိုင္း ခြဲထုတ္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ဖန္ တီးလုပ္ေဆာင္လာၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သားပဲ၊ သူတို႔ကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့သားပဲဟု ကမၻာ ကို ေျပာၾကားႏုိင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၏ ဖိအားေပး ႏိႈးေဆာ္မႈႏွင့္ စန္ရွင္ကို ဆင္ေျခေပး ေရွာင္တိမ္းႏိုင္ရန္ ျဖစ္၏။ အင္အား ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ မညီဘဲ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမွာ မည္သည့္ရလဒ္ေကာင္းမွ် ထြက္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အင္အားႀကီးသူ ကသာ အထက္စီးယူကာ ေဆြးေႏြးလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ေဆြးေႏြးပြဲမွာ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ဘက္ ၂ဘက္၏ ေစတနာ သေဘာထားမ်ားေပၚတြင္ တည္မွီေနမည္ ျဖစ္သည္။ အဲန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားမွာ တိုင္းျပည္အက်ဳိးရွိဖို႔၊ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထု အက်ဳိးျဖစ္ ထြန္းေစဖို႔ ေစတနာထား ေျပာဆိုမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သံသယရွိဖြယ္ မလိုေသာ္လည္း စစ္အုပ္စုႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ စစ္မွန္ မွ်တ လြတ္လပ္ ပြင့္လင္းေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ဳိးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ဖြယ္ မရွိေခ်။
ေဆြးေႏြးပြဲမွ ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ရမရ၊ ရႏိုင္ မရႏုိင္၊ မည္သူမွ် မသိၾကရ။ အရိပ္အေယာင္မွ်ပင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာမႈ မျပဳၾက။ မေဆြးေႏြးေတာ့ဘဲ ရပ္ပစ္လိုက္မည္ကိုစိုး၍ အလြန္သိမ္ေမြ႕တဲ့ အေျခအေနမွာ ေရာက္ေနလို႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သည္းခံ ၿပီး ေစာင့္ဆိုင္း ၾကည့္႐ႈပါဟု ဆိုသူေတြက ဆိုေနၾက၏။ မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သေဘာတူညီခ်က္ ရရွိၿပီး မည္ သည့္အခ်က္ေတြကိုေတာ့ သေဘာမတူႏိုင္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနေၾကာင္းလည္း မသိရ။ မတူတာေတြကို ဖယ္ထားကာ တူတာေတြ အတူပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကမည္ဆိုသည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း မည္သို႔ေသာ အေျခအေန ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း အစ အနမွ်ပင္ မၾကားရ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေဆြးေႏြးပြဲ၏ ရလဒ္ကို မထုတ္ျပန္ေသာ္ျငား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ေအာက္ ဆင့္ကသာ အထက္ကိုလွန္၍ ေဆြးေႏြးခဲ့ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းမွာမူ သံသယ ရွိစရာမလိုေသာ ကိစၥ ျဖစ္ေလသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးသည္ အမွန္တကယ္ပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ပါမည္လား။ ၿပီးျပည့္စံု ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္သည့္တိုင္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုအတြက္ အာမခံခ်က္ႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ရွိ ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္ႏုိင္ပါမည္လား။
စစ္အုပ္စုလက္ေအာက္၊ စစ္အုပ္စုႏွင့္ အေပးအယူ အေလွ်ာ့အတင္းလုပ္ကာ ေဆြးေႏြးၫွိႏိႈင္းၿပီး ရရွိလာေသာ ဒီမိုက ေရစီသည္ မည္သို႔ေသာ ဒီမိုကေရစီမ်ဳိး ျဖစ္မည္နည္း။ ၁၉၆၂၊ ၁၉၇၄၊ ၁၉၇၅၊ ၁၉၇၆၊ ၁၉၈၈၊ ၂၀၀၇ ေက်ာင္းသားသံဃာ ျပည္ သူလူထု လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွ ေမွ်ာ္မွန္းေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေသာ ဒီမိုကေရစီသည္ မည္သို႔ေသာ ဒီမိုကေရစီမ်ဳိးပါနည္း။ ျပည္သူလူထု၏ လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္လုပ္ကိုင္ ေနထိုင္ ပိုင္ဆိုင္ ရင္းႏွီး ေရာင္း၀ယ္ ေျပာဆို ေရးသား သြားလာႏုိင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ႏွင့္ တိုင္း ရင္းသားတို႔၏ တန္းတူညီမွ် ရပိုင္ခြင့္၊ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္မ်ားျဖင့္ မႊမ္းထံုအပ္ေသာ မဥၥဴသက ဒီမိုကေရစီႏွင့္ စစ္အုပ္စု က မသထာေရစာ စြန္႔ႀကဲမည့္ လက္ခုပ္ပြင္း ဒီမိုကေရစီတို႔၏ ရနံ႔မွာ ကြာခ်င္တိုင္း ကြာေနမည္ ျဖစ္ေလသည္။
(၄)
ဟန္ေရးျပလႊတ္ေတာ္ က်င္းပလုနီးလာသည့္ရက္၊ ကင္တားနား ဗမာျပည္ ထပ္မလာေသးခင္ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈအခ်ဳိ႕ လုပ္ျပသည့္အေနျဖင့္ အေရၿခံဳသမၼတ ဦးသိန္းစိန္တို႔ လုပ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ႏွင့္ ၂ႀကိမ္ေတြ႕ ခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနျပည္ေတာ္သို႔ ဖိတ္ေခၚေတြ႕ဆံုၿပီး ေနျပည္ေတာ္၀န္းက်င္ကို လည္ပတ္ၾကည့္႐ႈေစခဲ့ သည္။ ၁၇-၈-၁၁ တြင္ ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံမ်ား ျပန္လာလိုက ျပန္လာႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္ခဲ့ၿပီး ၁၈-၈-၁၁ တြင္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရန္ တရား၀င္ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲ ဟူ၍လည္း လုပ္ခဲ့သည္။ အားလံုးပင္ အႏွစ္ဗလာ အကာသက္သက္ ဟန္ေရးျပမႈမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး တကယ္တမ္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ တိုးတက္မႈ ျဖစ္ေစလိုသည့္ ေစတနာ တေရြးသားမွ် မပါရွိေသာ အက်ဳိးမဲ့လုပ္ရပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအ က်ဳိးမဲ့ လုပ္ရပ္မ်ားကို အေမရိကန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ထိုင္းႏွင့္ ကုလသမဂၢတို႕က ေထာက္ခံႀကိဳဆိုလိုက္ၾကၿပီး ဆက္လက္၍ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္ရန္ ေျပာဆိုၾကသည္။ စစ္အုပ္စုအေပၚ ခ်မွတ္ထားသည့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈ စန္ရွင္ ႐ုတ္သိမ္းလိုေသာ အေျပာအဆိုမ်ားကိုလည္း ၾကားလာရသည္။
ေနျပည္ေတာ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲသို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နာရီ၀က္ခန္႔ တက္ေရာက္နားေထာင္ခဲ့ၿပီး ထိုေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးၾကေသာ ၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ စကားေျပာဆိုခဲ့ရ သည္ကို ေက်နပ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
စီးပြားေရးက႑အားလံုး စစ္အုပ္စုႏွင့္ အေပါင္းပါမ်ား၏ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ ခ်ယ္လွယ္ျခင္းခံေနေသာ လက္ ငင္း အေျခအေနတြင္ တခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခဲ့ေသာ စကားအခ်ဳိ႕ကို သတိရဖြယ္ ျဖစ္ေလသည္။
“… ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲကေန လူေတြ အာ႐ံုေျပာင္းသြားေအာင္ စီးပြားေရးျပဳျပင္မႈ ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ မဆြယ္သင့္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို က်မတို႔ မေျပာင္းဘူးဆိုရင္ စီးပြားေရးမွာလည္း တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခခံ လူ႔အ ခြင့္အေရးကို အာမခံခ်က္ မေပးႏုိင္တဲ့ အစိုးရဟာ စီးပြားေရးရာ အခြင့္အေရးေတြကို အာမ မခံႏုိင္မွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။”
(၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ၊ ေဒါမနစ္ေဖာလ္ဒါ Doninic Faulder ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးမွ)
“စီးပြားေရးကို ႏုိင္ငံေရးထက္ အေရးထားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး စီးပြားေရးစနစ္တခု ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ ခိုင္မာမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္က မမွန္ကန္ဘူးဆိုရင္၊ မခိုင္မာဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူမွ စီးပြားေရးအရ ႀကီး ပြားႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။”
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ေရြးစင္မိန္႔ခြန္းမ်ား၊ စာ ၁၉၈)
လႊတ္ေတာ္ထဲ ေဆြးေႏြးၾကမည့္ ကိစၥရပ္ေတြကို ဘာတခုမွ် ေမွ်ာ္လင့္ေနစရာမရွိ။ စစ္အုပ္စုသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ် တိုင္းျပည္အက်ဳိး၊ လူထုအက်ဳိး၊ တိုင္းရင္းသားတို႔အက်ဳိး ျဖစ္ထြန္းေစမည့္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္။
၀န္ထမ္းမ်ား ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရဟု ဆိုကာ ပါတီေတြထဲ ၀န္ထမ္းေတြ မပါ၀င္ရေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ႀကံ့ခိုင္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အသင္းကို လူမႈ အေထာက္အကူျပဳ အသင္းအျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းၿပီး ၀န္ထမ္းေတြကို အခြင့္အေရးျပ၊ ဖိအားေပး ၀င္ေရာက္ခိုင္းကာ လက္ကိုင္တုတ္အျဖစ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အသံုးခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ ပါတီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲထူေထာင္ကာ ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စား အတင္း အဓမၼ အႏုိင္မဲမ်ားျဖင့္ အစိုးရ ဖြဲ႕ခဲ့၏။ တပ္မေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ မပါ၀င္ရ၊ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ ဟူေသာစကားကို တြင္တြင္သံုးခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရးထဲ ေျခ႐ႈပ္လာခဲ့သည္မွာ တိုင္းျပည္ႀကီး ပ်က္စီးလုနီးသည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိလာေလၿပီ။
ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းသက္သက္တြင္ ေျမြမေသ တုတ္မက်ဳိး လုပ္၍ ရေကာင္းရႏုိင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္ေရးစြက္ လာေသာ ႏိုင္ငံေရးတြင္မူ ဤသို႔လုပ္၍မရ။ တုတ္က်ဳိးခ်င္က်ဳိးပါေစ ေျမြေသဖို႔က အဓိကဆိုေသာ သေဘာထားျဖင့္သာ ေဆာင္ ရြက္ရမည္ ျဖစ္ေလသည္။
(၅)
The weak can never forgive. Forgiveness is the attribute of the strong.
Mahatma Gandhi
အင္အားေလ်ာ့ပါး ခ်ိနဲ႔သူသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းမွာ ႀကီးမားသန္စြမ္းသူ၏ အရည္အ ေသြး ျဖစ္သည္ဟု မဟတၱမဂႏၵီ (၁၈၆၉-၁၉၄၈)က ဆိုသည္။ လူဗလံကေလးသည္ ဆင္ေပါက္ေလာက္ ဗလႀကီးအား မိမိ၏ လက္နက္မဲ့ ထိုးႀကိတ္ႏိုင္စြမ္းကို မျပဘဲ ခြင့္လႊတ္သည္ဟု ေျပာ၍မရ။ အင္အားႀကီးမားသူကသာ အင္အားခ်ိနဲ႔သူအေပၚ ခြင့္ လႊတ္သည္ဟု ေျပာႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲ၀င္ ျပည္သူလူထုႀကီး၏ အင္အားသည္ မည္မွ်အထိ ေလ်ာ့ပါးခ်ိနဲ႔ေနၿပီနည္း။ လက္တစ္ဆုပ္စာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ မတရားမႈမ်ားကို အံုႂကြတြန္းလွန္ ေဖာ္ထုတ္ကာ ဒီမိုကေရစီေရး ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္ ရွစ္ေလးလံုး အေရး ေတာ္ပံု ႀကီး၏ အင္အားမွာ ဘယ္သို႔ဘယ္ဆီ ေရာက္သြားၿပီနည္း။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုေနရင္းမွာပင္ ၎တို႔ဘက္က ပိုင္ၿပီႏိုင္ၿပီဟု ယူဆကာ ျပည္ပေရာက္ ဒီမို ကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံမ်ားကို ျပန္လာလိုက ျပန္လာႏုိင္ေၾကာင္း ျပစ္မႈမ်ားအတြက္ သက္ၫွာစြာ စဥ္းစား ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ခပ္တင္းတင္း ဖိတ္ေခၚလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ လႈပ္ရွားမႈ မရွိေသာ လူထုအေပၚ အထင္ေသး ေစာ္ကား လိုက္သည့္သေဘာ၊ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲတြင္ ၎တို႔စစ္အုပ္စုသာ အႏုိင္ရသည္ဟု မွတ္ယူလိုက္သည့္သေဘာ ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲ၀င္မ်ားအား ေသြးတိုးစမ္းလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
တကယ္တမ္းအားျဖင့္ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ျပစ္မႈဆိုလွ်င္ ခြင့္လႊတ္သည္ ဆိုေသာစကားမ်ဳိးကုိ မည္သူေတြက ေျပာရမည္ နည္း။ မည္သူေတြက မည္သူေတြကို သေဘာထားႀကီးစြာျဖင့္ ခြင့္လႊတ္ေက်ေအးသည္ ဆိုသည့္စကားကို ေျပာၾကရမည္နည္း။ တိုင္းျပည္ကို ခြ်တ္ၿခံဳက်ေအာင္ ဖ်က္ဆီးၿပီး ေက်ာင္းသား၊ သံဃာ၊ ျပည္သူလူထုကို သတ္ျဖတ္ၾကေသာ အမွန္တကယ္ အျပစ္ ရွိသူေတြမွာ မည္သူေတြနည္း။ မည္သူေတြက မည္သူေတြကို အျပစ္ေပး အေရးယူၾကရမည္နည္း။
မိမိတို႔ဘက္က အင္အားကို မျပႏုိင္၊ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စျဖင့္ အားထုတ္ရင္ဆိုင္မႈ မျပဳႏိုင္ဘဲ ၎တို႔အား အႏုိင္လိုခ်င္၍ မရ။ ရန္သူကို အႏိုင္မရလွ်င္ ရန္သူတို႔အား အျပစ္ဒဏ္ေပး၍လည္း မရ၊ ခြင့္လႊတ္လို၍လည္း မရႏုိင္ေခ်။
ရန္သူအား ခြင့္လႊတ္သည့္စကားကို သိကၡာရွိစြာ ေျပာလိုသူတို႔အေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ ရန္သူကို အႏုိင္တိုက္ခိုက္ဖို႔ရန္ လိုအပ္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ မတိုက္ခိုက္ႏုိင္ပါက ရန္သူ၏ သနားၫွာတာ ခြင့္လႊတ္မႈကို အရွက္မ့ဲစြာ ခံယူၾကရမည္သာ ျဖစ္ ေလသည္။
ရန္သူကေတာ့ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ ျဖစ္ေနသည့္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈအေပၚ အထင္ေသးစြာ ေစာ္ကားေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေလႏွင့္ မႀကံဳေသးေသာ ျပာဖုတ္ထဲမွ မီးခဲစမ်ားလို တအံုေႏြးေႏြးျဖင့္ ေပါက္ကြဲလုလု လူထုအံုႂကြမႈႀကီးအေပၚ မထီမဲ့ ျမင္ မေလးမခန္႔ လုပ္သူမ်ားမွာ လူထု၏ ဒဏ္ခတ္မႈကို မလြဲမေသြ ႀကံဳၾကရမည္ ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ရာတြင္ ေလာေလာဆယ္ အေျခအေန၌ အေရၿခံဳသမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ အသံေဟာင္းဟစ္ ေခၚယူမႈေနာက္ ျပည္ တြင္းသို႔ ျပန္၀င္ၾကမည့္သူေတြ အနည္းႏွင့္အမ်ား ရွိလာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
လူဆိုသည္မွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ဖို႔ကိုယ္ ၾကည့္တတ္ၾကသူေတြ ျဖစ္၏။ ေအးေအးလူလူ ေနရတုန္းမွာ မသိသာ ေသာ္လည္း ဒုကၡသုကၡႏွင့္ ႀကံဳလာရၿပီဆိုလွ်င္ လူ႔သေဘာမွာ ပို၍ ထင္ရွားလာသည္။ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ဟု မည္မွ်ပင္ ဟစ္ ေအာ္ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ္ျငား မိမိကိုယ္တိုင္ ေဘးကင္းစြာ လုပ္ကိုင္ရဖို႔၊ မိသားစုခ်မ္းသာဖို႔၊ အဆင္ေျပဖို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ စသျဖင့္ သက္သက္သာသာ ေနလိုေသာ ဆႏၵေတြ ရွိတတ္ၾကသည္။ အားလံုးအတြက္ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးစားခဲ့သည့္တိုင္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အျခားသူေတြ ရရ မရရ၊ မိမိအတြက္ ရေအာင္ လုပ္ခ်င္လာၾကသူမ်ား၊ ေရရွည္ေစာင့္စား ငံ့လင့္ခဲ့ရေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဒီမိုက ေရစီေရး မြပ္သိပ္ေတာင့္တမႈကို အဆံုးသတ္လိုၾကသူမ်ား ေပၚလာ၏။ လိုခ်င္သမွ် အခြင့္အေရးမ်ား အျပည့္အ၀ မရေစကာမူ ရႏိုင္သေလာက္ကေလးျဖင့္ ျဖည့္ဆည္း ေက်နပ္လိုၾက၏။ စစ္အုပ္စု၏ ေခြ်းသိပ္ လွည့္ျဖားမႈေအာက္ အညာမိၾကမည့္သူေတြ ျဖစ္ေလသည္။
မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔ တိုက္မည္ဟု စစ္အုပ္စုက ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့၏။ ၎တို႔မွာ ေရဒီယို၊ ႐ုပ္သံ၊ သတင္းစာေတြအျပင္ လစဥ္ ထုတ္ေနေသာ မဂၢဇင္းမ်ားႏွင့္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး စာေစာင္ေတြ ရွိ၏။ ျပည္ပမီဒီယာလိုင္းတြင္ အဓိကအားျဖင့္ အသံလႊင့္ဌာန (၅)ခုဟု ဆိုေသာ္လည္း စစ္အုပ္စုအႀကိဳက္ လႊင့္ထုတ္ေပးေနသည့္ အသံလႊင့္ဌာနအခ်ဳိ႕လည္း ရွိလာၿပီး အသံလႊင့္ဌာနတိုင္းမွာ လိုလို စစ္အုပ္စုဘက္သား သူလွ်ဳိဒလံေတြ ရွိေနသည္။
႐ုရွသို႔ ပညာသင္ လႊတ္ထားေသာ စစ္အုပ္စုသားေပါက္မ်ားႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကရက္တစ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ က်ယ္ျပန္႔စြာ ေနရာယူထားေသာ စစ္အုပ္စု၏ သပ္မ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ထိုသူေတြသည္ စစ္အုပ္စုကို ဆန္႔က်င္ေနေသာ ျပည္ ပေရာက္ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ား အခ်င္းခ်င္းအၾကား၊ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အခ်င္းခ်င္းအ ၾကား၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား ေသြးစည္းညီၫႊတ္မႈ မရွိေစရန္အတြက္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ အခ်ိန္ယူ လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကသည္။ မီဒီယာေတြထဲ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ေ၀ဖန္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲအတြက္ တြန္းအားေပး ႏိႈးေဆာ္ေနသူမ်ားကို အဆင့္အတန္းမရွိေသာ အေျပာအဆို အေရးအသားမ်ား ျဖင့္ ထိကပါး ရိကပါး ဆဲေရးပုတ္ခတ္ ခနဲ႔ၾကသူေတြ တၿပံဳတေခါင္း ရွိေနသည္။ ၎တို႔ အမွတ္တမဲ့ သံုးႏႈန္းေသာ စကားလံုး မ်ားႏွင့္ ေျပာပံု ဆိုပံု ေလသံမ်ားမွာ ရန္သူစစ္အုပ္စု၏ ပညာမဲ့ေသာ အသံုးအႏႈန္းမ်ား ေလသံမ်ားႏွင့္ တေထရာတည္းပင္ ျဖစ္ ၏။ မီဒီယာကို မီဒီယာျဖင့္ အတြင္းလိႈက္၍ တိုက္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံမ်ားအတြင္းမွာပင္ ရန္သူအားရ ေက်နပ္ေစသည့္ သေဘာထားမ်ား၊ ရန္သူအားေပး လုပ္ ရပ္မ်ား ရွိေနသည္။ ျပည္ပ၌ေနရင္း ဘက္ေျပာင္းသြားသူမ်ား၊ လူထုကို သစၥာေဖာက္သူမ်ား အေတာ္ကေလး ရွိသည္။ အခ်ဳိ႕က အဲန္ဂ်ီအိုေတြႏွင့္ ေပါင္းၿပီး မေယာင္ရာဆီလူးေသာ အလုပ္မ်ားျဖင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္၊ လုပ္စားတတ္ၾကသည္။ မနာလို ၀န္တို စိတ္ျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ေျခထိုး လုပ္ႀကံၾကသူေတြလည္း ရွိသည္။ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း သူ႔လူကိုယ့္လူေမြး ဂိုဏ္းဖြဲ႕ကာ၊ ဘုတ္က်ီး ေျမွာက္ က်ီးဘုတ္ေျမွာက္လ်က္ ေနရာ၀င္ယူၾကသူမ်ားႏွင့္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ရေပါက္ရလမ္း ႀကံတတ္ဖန္တတ္ၾကသူေတြလည္း ရွိသည္။ အခ်ဳိ႕က ေပၚေပါက္လာမည့္ အခြင့္အေရးကို အလြတ္မခံ၊ မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္ၾကသည္။ စုမိ ေဆာင္းမိ ထုႏွင့္ ထယ္ႏွင့္ ျဖစ္လာေသာအခါ ျပည္တြင္းသို႔ ျပန္၀င္ဖို႔ရန္ ျပင္ဆင္လာတတ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း အခ်င္း ခ်င္း ညီၫႊတ္မႈ မရွိေသာ အေျခအေနအေပၚ စိတ္ပ်က္ကာ အိမ္ကို ျပန္လိုလာၾကသည္။
ၾသဂုတ္လမွာ ေသြးစြန္းေသာ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ရွိ၏။ ၁၉၄၅ ဟီ႐ိုရွီးမားႏွင့္ နာငါဆာကီမွ အႏုျမဴဗံုးဒဏ္ခံ အနိ႒ာ ႐ံုမ်ား၊ ၁၉၅၀ ကရင့္အာဇာနည္ ဥကၠ႒ ေစာဘဦးႀကီး က်ဆံုးမႈ၊ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲအတြင္း လမ္းမထက္က်ေသာ ေသြး မ်ား စသျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ရွိသည္။ ၾသဂုတ္လအတြင္း က်ဆံုးသြားသူမ်ားမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အမ်ားလူထု အက်ဳိး ေစတနာေရွ႕ထား ေဆာင္ရြက္သူမ်ားႏွင့္ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူမ်ား ျဖစ္၏။ အ႐ံႈးေပး အညံ့ခံလ်က္ က်ဆံုးၾကသူမ်ား မဟုတ္ ေခ်။
ယေန႔လက္ငင္း အေျခအေနတြင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေတာင္းဆို တိုက္ခိုက္လာရေသာေၾကာင့္ အေတာ္အတန္ ၿငီးေငြ႕ လာၾကၿပီျဖစ္သည့္ အခ်ဳိ႕ေသာ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသူမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ရန္သူႏွင့္ ရန္သူ႔ဘက္သား တို႔၏ ျဖားေယာင္းစည္း႐ံုးမႈမ်ားေနာက္၊ အိမ္ကိုလြမ္းေသာေၾကာင့္၊ အေဖာ္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ စသည့္ အေၾကာင္းေၾကာင္း ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အရွင္လတ္လတ္ က်ဆံုးမသြားေစေရး ဆင္ျခင္သတိရွိၾကဖို႔ လိုအပ္မည္ ျဖစ္ေလသည္။
(၁)
ၿပီးခဲ့ေသာ ဇူလိုင္ ၂၅ရက္ေန႔က တစ္ႀကိမ္၊ ၾသဂုတ္လ ၁၂ရက္ေန႔က တစ္ႀကိမ္ စစ္အုပ္စု ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တစ္လမျပည့္မီ ၂ႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုသည့္သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းဆိုသလိုပင္ ထိုသို႔ ေတြ႕ဆံုမႈအေပၚ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားထံမွ သေဘာထား အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားလာရသည္။ စစ္အုပ္စုအ ေပၚ စန္ရွင္လုပ္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ထားသည့္ အေမရိကန္လို ႏုိင္ငံႀကီးက ထိုသို႔ ေတြ႕ဆံုမႈမ်ားကို ႀကိဳဆိုေၾကာင္း ေဗြေဆာ္ဦး ေၾကညာလိုက္ရာ ေနာက္မွလိုက္၍ ႀကိဳဆိုသူမ်ားလည္း အေတာ္ကေလး ရွိလာခဲ့သည္။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ သတိႀကီးစြာထားၿပီး ႀကိဳဆိုရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျခြင္းခ်က္ျဖင့္ ႀကိဳဆိုကာ မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။
စစ္အုပ္စုက တိုင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ျဖစ္ပြားေနေသာ စစ္ပြဲအေပၚ လူထုအာ႐ံုစိုက္မႈ ေလ်ာ့ပါးေစေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး ဘက္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္သလိုလို ကာလအတန္ၾကာ ပိတ္ေနေသာလမ္းကို ႐ုတ္တရက္ ဖြင့္ေပးသလိုလို ပံုစံမ်ဳိး လုပ္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး တိုင္းရင္းသားအုပ္စုေတြႏွင့္ ၎တို႔ျဖစ္ေနေသာ စစ္ပြဲအတြင္း ဓာတုလက္နက္ အသံုးျပဳေနမႈမ်ားကို လူထု ႏွင့္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြက မဟန္႔တားႏိုင္ရေအာင္၊ တိုင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ေနဆဲမွာပင္ ႏိုင္ငံႏွင့္အ၀ွမ္း လူထုအံုႂကြ မႈႀကီး မေပၚေပါက္လာရေအာင္၊ လူထုကို ေစာင့္စားေမွ်ာ္လင့္စရာ အိပ္မက္မ်ားေပးၿပီး အခ်ိန္ဆြဲလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု ျမင္သူမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ရွိေလသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္တို႔ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ႏွစ္ဘက္ လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ အျပဳသေဘာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပဋိပကၡအသြင္ကို ေရွာင္ရွားကာ အျပန္အလွန္ ကူညီသည့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ဦးတည္ခ်က္ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ကို ဆက္လက္ ျပဳလုပ္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း စကားလံုးလွလွကေလးေတြ ေရြးခ်ယ္သုံးႏႈန္းတတ္ေသာ စစ္အုပ္စု၀င္တို႔၏ အစဥ္အလာကို သိနားလည္လာၾကသည့္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုအတြက္မွာမူ ထိုေၾကညာခ်က္မ်ားအ ေပၚ မ်က္စိမွိတ္ ယံုၾကည္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။
သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုး ေက်ာဖံုးမ်ားမွ ျပည္သူ႔သေဘာထားေတြ၊ ျပည္ပအသံလႊင့္ဌာနမ်ားကို ေ၀ဖန္ ပုတ္ခတ္မႈေတြ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဒီမိုကရက္တစ္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေပၚ ဆဲေရးေသာ ေဆာင္းပါးေတြ ေလ်ာ့သြား တာကေတာ့ အနည္းငယ္ ေက်နပ္ဖြယ္ ျဖစ္သည္။ သတင္းစာမ်ားတြင္ အခ်ဳိ႕ေဆာင္ပုဒ္မ်ား လံုး၀ မထည့္ဘဲ ျဖဳတ္ခ်ထားတာ ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ၎တို႔ကို သေဘာထား ေျပာင္းလာၿပီဟု ယံုစား၍ မရ။ ၎တို႔ အၿမဲတမ္း တိုက္ခိုက္ပုတ္ခတ္ခဲ့သည့္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုသာမက အခက္အခဲ အဟန္႔အတားမ်ား ၾကားမွေန၍ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ေန ေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ေနျပည္ေတာ္သို႔ ဖိတ္ၾကားျခင္း အပါအ၀င္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အေျပာင္းအလဲကေလးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ၎တို႔အား ဒီမိုကေရစီေရးဘက္သို႔ ဦးတည္လာေနၿပီဟုလည္း တြက္ဆ၍ မရႏိုင္ေခ်။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အဆိုကို သတိရဖြယ္ ျဖစ္သည္။
“ဤမွ် ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ အစိုးရက ဒီမိုကေရစီ တကယ္ေပးမည္လားဟု စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်စြာ မၾကာခဏ ေမးခြန္း ထုတ္ၾကပါသည္။ အေျဖသည္ကား အျခားေသာ လူမႈေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အခြင့္အေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ လြတ္လပ္ေရးမ်ား ကဲ့သို႔ပင္ ဒီမိုကေရစီကို ေပးသည္ဟူ၍ မရွိတတ္။ စြမ္းရည္သတၱိ ႀကံ့ခိုင္မႈ၊ အနစ္နာခံမႈတို႔ျဖင့္ ရင္း၍ ရယူရမည္ ျဖစ္ပါသည္။”
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဒီမိုကေရစီ ရွာပံုေတာ္)
(၂)
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားၿပီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကဖို႔ လူငယ္ေတြကို မၾကာခဏ တိုက္တြန္းသည္။ ျပည္သူေတြ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနၾကသလဲ။ ဘာေတြကို ေမွ်ာ္မွန္းေတာင္းတေနၾကသလဲ။ မိမိတို႔ တကယ္ ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ အေျခအေနမ်ဳိး ေပၚေပါက္ဖို႔ရန္အတြက္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ တကယ္တမ္း အားထုတ္လုပ္ကိုင္ၾကရမည္ ျဖစ္၏။ မည္သူ႔ကိုမွ် အားကိုးေနရစရာ မရွိ။ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳသူအေနျဖင့္ ေနရာတကာ ၀င္ေျပာေန၍ မရ။ ျပည္သူလူထု
ကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိတို႔ ႀကံဳလာရသည့္ အေျခအေနမ်ားအေပၚ တိုင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေစတနာေရွ႕ထား လုပ္ေဆာင္ၾကမည္ ျဖစ္၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သေဘာထားအမွန္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး အပါအ၀င္ ႏိုဗယ္ဆုရ ေဆာင္းပါး မ်ားစြာတြင္ ေတြ႕ရွိႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး ေဆာင္းပါးတြင္ပင္ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ လူထု၏စိတ္တြင္း ျဖစ္ေပၚလာေသာ အံုႂကြလိုမႈႏွင့္ ေမာင္သာယာ၏ ကဗ်ာတပုိဒ္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ကိုးကားေဖာ္ျပထား သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
… အာဏာရွင္တို႔ လက္ခုပ္ထဲမွ ေရကဲ့သို႔ မလႈပ္ႏိုင္ မရွားႏိုင္ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနရေသာ မလံုၿခံဳေသာ ဘ၀ကို ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားတို႔ ၿငီးေငြ႕လာၾကပါသည္။
လက္ခုပ္ထဲက
ေရဘ၀မို႔
ငါတို႔ ေအးျမရေသာ္လည္း …
လက္ခုပ္ထဲက
ဖန္ကြဲစေတြ
ငါတို႔ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါဘိ
(ေမာင္သာယာ၏ “ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ”မွ)
အေသးငယ္ဆံုးေသာ ဖန္စကေလးမ်ားသည္ပင္လွ်င္ ၎တို႔၏ စူးရွခြ်န္ထက္ ေျပာင္လက္ေသာ စြမ္းအင္ျဖင့္ ၎တို႔ အား ေခ်မႈန္းမည့္ လက္တို႔အႏၱရာယ္မွ ၎တို႔ကိုယ္၎တို႔ ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းသည္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွ လြတ္ ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစားေနသူမ်ား၏ အရင္းအႏွစ္ျဖစ္ေသာ သူရသတၱိ၏ ထင္ရွားေသာ သေကၤတမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ယူဆႏိုင္ပါ သည္။
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး)
ျပည္သူလူထုသည္ စစ္အုပ္စုျပဳတုိင္း ႏုေနရမည့္သူေတြ မဟုတ္။ ျပန္လည္ အံတု အာခံလ်က္ တန္ျပန္ ဒုကၡေပးႏုိင္ မည့္သူေတြ ျဖစ္ရမည္ဟူေသာသေဘာျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသေဘာထားသည္ အ႐ံႈးေပး အညံ့ခံေသာ သေဘာ ထား မဟုတ္ေခ်။ သို႔ရာတြင္ အၾကမ္းမဖက္ ဆန္႔က်င္ေရးမူကို ကိုင္စြဲလိုက္သည့္ေနာက္ပိုင္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ အထိန္း သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုပါ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း ခံလိုက္ရသည့္အခါမွာေတာ့ သူမ၏ စစ္အုပ္စု ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲအရွိန္သည္လည္း တစတစ ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့ရေလသည္။
ေရွ႕က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဘူးေသာ သမိုင္းေၾကာင္းမ်ားမွေန၍ သခၤန္းစာယူၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ ရန္သူ႔အလိမ္ခံ မထိဖို႔ရန္ အထူးပင္ လိုအပ္၏။ မည္သည့္အခါကမွ် တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုအေပၚ စိတ္ေစတနာေကာင္း မထားရွိေသာ အေရၿခံဳတို႔ ၏စကားကို ယံုၾကည္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေခ်။ ဗမာျပည္ စစ္အုပ္စု ဘယ္လိုလူစားေတြလဲဆိုသည္မွာ သမိုင္းေၾကာင္းရွိထားၿပီး ျဖစ္၏။
ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ ဥကၠဌ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းတင္ေအးက ၂၁၁၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ ပါတီကိုယ္စား လွယ္မ်ားအား ေခၚယူေတြ႕ဆံုၿပီး အဲန္အယ္လ္ဒီသည္ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တရား၀င္ အႏိုင္ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း တာ၀န္ ရွိသူမ်ားကို လက္စားေခ်မည္၊ စြဲခ်က္တင္မည္ဟု ဆိုသည့္အတြက္ တပ္မေတာ္အစိုးရက အာဏာမလြဲေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ အမွန္တရားကို ရင္မဆိုင္ရဲ၊ အျပစ္ကို ၀န္ခ် ေတာင္းပန္မႈမျပဳရဲ၊ ျပည္သူတို႔၏ တရားခြင္ကို မေတြ႔ႀကံဳလိုရဲေသာ စစ္အုပ္စု၏အထာကို အေတာ္ကေလး ညက္လာၿပီျဖစ္သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ စစ္အစိုးရကို စြဲခ်က္တင္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ့ဖူးပါ ဟူေသာစကားကိုသာ တြင္တြင္သံုး၍ ေနေလသည္။
(၃)
စစ္အုပ္စုက ေဒၚေအာင္ဆန္းၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔သည့္ကိစၥ၊ တိုင္းရင္းသားေတြႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည္ဟု ေၾကညာသည့္ကိစၥ၊ ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံ ဆန္႔က်င္ဘက္ အင္အားစုမ်ားကို ျပန္လာလိုက ျပန္လာႏိုင္သည္ဟု ေခၚယူသည့္ကိစၥ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရး တရားစီရင္ေရးက႑မ်ားကို သမၼတ ျဖစ္စတုန္းက ကတိေပးထားသည့္အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေၾကာင္းႏွင့္
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို လက္မခံသူမ်ားအားု လက္ခံလာေအာင္ ႀကိဳးစားစည္း႐ံုးေနေၾကာင္း ေျပာဆိုသည့္ကိစၥမ်ား မွာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးကို အေထာက္အကူျပဳသည့္ ေျခလွမ္းမ်ား မဟုတ္ေခ်။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအား နည္းနည္းကေလးမွ် ျပင္ဆင္ခြင့္မေပးဘဲ ၎တို႔ေရးဆြဲထားတာသာ အမွန္ျဖစ္ ေၾကာင္း နာဂစ္တုန္းက အဓမၼ ေကာက္ခံခဲ့သလိုမ်ဳိး အမ်ားဆႏၵအရ ဆိုကာ ဇြတ္အတင္း ထပ္ဆင့္ အတည္ျပဳၾကဦးမည့္သူ ေတြ ျဖစ္၏။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုသာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ျဖစ္သြားပါက ဗမာျပည္မွာ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ေ၀းသည္ထက္ ေ၀းသြားေတာ့မည္ ျဖစ္ေလသည္။
တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည့္ ေၾကညာခ်က္မွာ ယခင္ ေတြ႕ဆံုမႈမ်ားအတြင္း စစ္ တပ္က ႏိုင္ငံေရးမလုပ္၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားကို ေနာက္တက္လာမည့္ အစိုးရႏွင့္သာ ေဆြးေႏြးရန္ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ စကား၏အ ဆက္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ လက္ရွိ တက္လာသည့္ အစိုးရမွာ အေရၿခံဳအစိုးရျဖစ္ၿပီး ၎တို႔၏ မူလဇာတိအမွန္မွာ စစ္အုပ္စုပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဤအစိုးရသည္ စစ္အုပ္စု၏ လက္ကိုင္တုတ္အစိုးရမဟုတ္။ စစ္အုပ္စု၀င္မ်ား ကိုယ္တိုင္ အသြင္ေျပာင္းထား သည့္ အရပ္သား အေရၿခံဳစစ္အစိုးရသာ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအစိုးရက ေခၚယူသည့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးမွာလည္း ယခင္အ ေခါက္မ်ားက စစ္အုပ္စုႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ အေျခအေနထက္ မည္သို႔မွ် တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္လာႏုိင္မည္ မဟုတ္ ေၾကာင္း တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက သေဘာေပါက္ သိျမင္ထားၾကၿပီး ျဖစ္၏။
သံုးပြင့္ဆိုင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးကိစၥမွာ တိုင္းရင္းသားတို႔ ကာလၾကာျမင့္စြာကပင္ လိုလိုလားလား ေတာင္းဆိုလာခဲ့ သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ စစ္အုပ္စုက တႀကိမ္တခါမွ်ပင္ သံုးဦးသံုးဖလွယ္ လက္ခံေတြ႕ဆံုမႈ မျပဳခဲ့။ ယခုေတာ့ ၎တို႔ ရင္မဆိုင္ရဲ ေသာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ဳိးကို ေရွာင္ရွားႏုိင္ရန္အတြက္ ၎တို႔ ေတြ႕ဆံုလိုသည့္ ပံုစံအတိုင္း ခြဲထုတ္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ဖန္ တီးလုပ္ေဆာင္လာၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သားပဲ၊ သူတို႔ကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့သားပဲဟု ကမၻာ ကို ေျပာၾကားႏုိင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၏ ဖိအားေပး ႏိႈးေဆာ္မႈႏွင့္ စန္ရွင္ကို ဆင္ေျခေပး ေရွာင္တိမ္းႏိုင္ရန္ ျဖစ္၏။ အင္အား ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ မညီဘဲ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈမွာ မည္သည့္ရလဒ္ေကာင္းမွ် ထြက္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အင္အားႀကီးသူ ကသာ အထက္စီးယူကာ ေဆြးေႏြးလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ေဆြးေႏြးပြဲမွာ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ဘက္ ၂ဘက္၏ ေစတနာ သေဘာထားမ်ားေပၚတြင္ တည္မွီေနမည္ ျဖစ္သည္။ အဲန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားမွာ တိုင္းျပည္အက်ဳိးရွိဖို႔၊ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထု အက်ဳိးျဖစ္ ထြန္းေစဖို႔ ေစတနာထား ေျပာဆိုမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သံသယရွိဖြယ္ မလိုေသာ္လည္း စစ္အုပ္စုႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ စစ္မွန္ မွ်တ လြတ္လပ္ ပြင့္လင္းေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ဳိးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ဖြယ္ မရွိေခ်။
ေဆြးေႏြးပြဲမွ ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ရမရ၊ ရႏိုင္ မရႏုိင္၊ မည္သူမွ် မသိၾကရ။ အရိပ္အေယာင္မွ်ပင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာမႈ မျပဳၾက။ မေဆြးေႏြးေတာ့ဘဲ ရပ္ပစ္လိုက္မည္ကိုစိုး၍ အလြန္သိမ္ေမြ႕တဲ့ အေျခအေနမွာ ေရာက္ေနလို႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သည္းခံ ၿပီး ေစာင့္ဆိုင္း ၾကည့္႐ႈပါဟု ဆိုသူေတြက ဆိုေနၾက၏။ မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သေဘာတူညီခ်က္ ရရွိၿပီး မည္ သည့္အခ်က္ေတြကိုေတာ့ သေဘာမတူႏိုင္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနေၾကာင္းလည္း မသိရ။ မတူတာေတြကို ဖယ္ထားကာ တူတာေတြ အတူပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကမည္ဆိုသည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း မည္သို႔ေသာ အေျခအေန ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း အစ အနမွ်ပင္ မၾကားရ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေဆြးေႏြးပြဲ၏ ရလဒ္ကို မထုတ္ျပန္ေသာ္ျငား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ေအာက္ ဆင့္ကသာ အထက္ကိုလွန္၍ ေဆြးေႏြးခဲ့ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းမွာမူ သံသယ ရွိစရာမလိုေသာ ကိစၥ ျဖစ္ေလသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးသည္ အမွန္တကယ္ပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ပါမည္လား။ ၿပီးျပည့္စံု ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္သည့္တိုင္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုအတြက္ အာမခံခ်က္ႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ရွိ ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္ႏုိင္ပါမည္လား။
စစ္အုပ္စုလက္ေအာက္၊ စစ္အုပ္စုႏွင့္ အေပးအယူ အေလွ်ာ့အတင္းလုပ္ကာ ေဆြးေႏြးၫွိႏိႈင္းၿပီး ရရွိလာေသာ ဒီမိုက ေရစီသည္ မည္သို႔ေသာ ဒီမိုကေရစီမ်ဳိး ျဖစ္မည္နည္း။ ၁၉၆၂၊ ၁၉၇၄၊ ၁၉၇၅၊ ၁၉၇၆၊ ၁၉၈၈၊ ၂၀၀၇ ေက်ာင္းသားသံဃာ ျပည္ သူလူထု လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွ ေမွ်ာ္မွန္းေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေသာ ဒီမိုကေရစီသည္ မည္သို႔ေသာ ဒီမိုကေရစီမ်ဳိးပါနည္း။ ျပည္သူလူထု၏ လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္လုပ္ကိုင္ ေနထိုင္ ပိုင္ဆိုင္ ရင္းႏွီး ေရာင္း၀ယ္ ေျပာဆို ေရးသား သြားလာႏုိင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ႏွင့္ တိုင္း ရင္းသားတို႔၏ တန္းတူညီမွ် ရပိုင္ခြင့္၊ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္မ်ားျဖင့္ မႊမ္းထံုအပ္ေသာ မဥၥဴသက ဒီမိုကေရစီႏွင့္ စစ္အုပ္စု က မသထာေရစာ စြန္႔ႀကဲမည့္ လက္ခုပ္ပြင္း ဒီမိုကေရစီတို႔၏ ရနံ႔မွာ ကြာခ်င္တိုင္း ကြာေနမည္ ျဖစ္ေလသည္။
(၄)
ဟန္ေရးျပလႊတ္ေတာ္ က်င္းပလုနီးလာသည့္ရက္၊ ကင္တားနား ဗမာျပည္ ထပ္မလာေသးခင္ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈအခ်ဳိ႕ လုပ္ျပသည့္အေနျဖင့္ အေရၿခံဳသမၼတ ဦးသိန္းစိန္တို႔ လုပ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ႏွင့္ ၂ႀကိမ္ေတြ႕ ခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနျပည္ေတာ္သို႔ ဖိတ္ေခၚေတြ႕ဆံုၿပီး ေနျပည္ေတာ္၀န္းက်င္ကို လည္ပတ္ၾကည့္႐ႈေစခဲ့ သည္။ ၁၇-၈-၁၁ တြင္ ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံမ်ား ျပန္လာလိုက ျပန္လာႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္ခဲ့ၿပီး ၁၈-၈-၁၁ တြင္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရန္ တရား၀င္ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲ ဟူ၍လည္း လုပ္ခဲ့သည္။ အားလံုးပင္ အႏွစ္ဗလာ အကာသက္သက္ ဟန္ေရးျပမႈမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး တကယ္တမ္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ တိုးတက္မႈ ျဖစ္ေစလိုသည့္ ေစတနာ တေရြးသားမွ် မပါရွိေသာ အက်ဳိးမဲ့လုပ္ရပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအ က်ဳိးမဲ့ လုပ္ရပ္မ်ားကို အေမရိကန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ထိုင္းႏွင့္ ကုလသမဂၢတို႕က ေထာက္ခံႀကိဳဆိုလိုက္ၾကၿပီး ဆက္လက္၍ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္ရန္ ေျပာဆိုၾကသည္။ စစ္အုပ္စုအေပၚ ခ်မွတ္ထားသည့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈ စန္ရွင္ ႐ုတ္သိမ္းလိုေသာ အေျပာအဆိုမ်ားကိုလည္း ၾကားလာရသည္။
ေနျပည္ေတာ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲသို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နာရီ၀က္ခန္႔ တက္ေရာက္နားေထာင္ခဲ့ၿပီး ထိုေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးၾကေသာ ၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ စကားေျပာဆိုခဲ့ရ သည္ကို ေက်နပ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
စီးပြားေရးက႑အားလံုး စစ္အုပ္စုႏွင့္ အေပါင္းပါမ်ား၏ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ ခ်ယ္လွယ္ျခင္းခံေနေသာ လက္ ငင္း အေျခအေနတြင္ တခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခဲ့ေသာ စကားအခ်ဳိ႕ကို သတိရဖြယ္ ျဖစ္ေလသည္။
“… ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲကေန လူေတြ အာ႐ံုေျပာင္းသြားေအာင္ စီးပြားေရးျပဳျပင္မႈ ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ မဆြယ္သင့္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို က်မတို႔ မေျပာင္းဘူးဆိုရင္ စီးပြားေရးမွာလည္း တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခခံ လူ႔အ ခြင့္အေရးကို အာမခံခ်က္ မေပးႏုိင္တဲ့ အစိုးရဟာ စီးပြားေရးရာ အခြင့္အေရးေတြကို အာမ မခံႏုိင္မွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။”
(၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ၊ ေဒါမနစ္ေဖာလ္ဒါ Doninic Faulder ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးမွ)
“စီးပြားေရးကို ႏုိင္ငံေရးထက္ အေရးထားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး စီးပြားေရးစနစ္တခု ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ ခိုင္မာမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္က မမွန္ကန္ဘူးဆိုရင္၊ မခိုင္မာဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူမွ စီးပြားေရးအရ ႀကီး ပြားႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။”
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ေရြးစင္မိန္႔ခြန္းမ်ား၊ စာ ၁၉၈)
လႊတ္ေတာ္ထဲ ေဆြးေႏြးၾကမည့္ ကိစၥရပ္ေတြကို ဘာတခုမွ် ေမွ်ာ္လင့္ေနစရာမရွိ။ စစ္အုပ္စုသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ် တိုင္းျပည္အက်ဳိး၊ လူထုအက်ဳိး၊ တိုင္းရင္းသားတို႔အက်ဳိး ျဖစ္ထြန္းေစမည့္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္။
၀န္ထမ္းမ်ား ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရဟု ဆိုကာ ပါတီေတြထဲ ၀န္ထမ္းေတြ မပါ၀င္ရေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ႀကံ့ခိုင္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အသင္းကို လူမႈ အေထာက္အကူျပဳ အသင္းအျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းၿပီး ၀န္ထမ္းေတြကို အခြင့္အေရးျပ၊ ဖိအားေပး ၀င္ေရာက္ခိုင္းကာ လက္ကိုင္တုတ္အျဖစ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အသံုးခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ ပါတီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲထူေထာင္ကာ ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စား အတင္း အဓမၼ အႏုိင္မဲမ်ားျဖင့္ အစိုးရ ဖြဲ႕ခဲ့၏။ တပ္မေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ မပါ၀င္ရ၊ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ ဟူေသာစကားကို တြင္တြင္သံုးခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရးထဲ ေျခ႐ႈပ္လာခဲ့သည္မွာ တိုင္းျပည္ႀကီး ပ်က္စီးလုနီးသည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိလာေလၿပီ။
ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းသက္သက္တြင္ ေျမြမေသ တုတ္မက်ဳိး လုပ္၍ ရေကာင္းရႏုိင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္ေရးစြက္ လာေသာ ႏိုင္ငံေရးတြင္မူ ဤသို႔လုပ္၍မရ။ တုတ္က်ဳိးခ်င္က်ဳိးပါေစ ေျမြေသဖို႔က အဓိကဆိုေသာ သေဘာထားျဖင့္သာ ေဆာင္ ရြက္ရမည္ ျဖစ္ေလသည္။
(၅)
The weak can never forgive. Forgiveness is the attribute of the strong.
Mahatma Gandhi
အင္အားေလ်ာ့ပါး ခ်ိနဲ႔သူသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းမွာ ႀကီးမားသန္စြမ္းသူ၏ အရည္အ ေသြး ျဖစ္သည္ဟု မဟတၱမဂႏၵီ (၁၈၆၉-၁၉၄၈)က ဆိုသည္။ လူဗလံကေလးသည္ ဆင္ေပါက္ေလာက္ ဗလႀကီးအား မိမိ၏ လက္နက္မဲ့ ထိုးႀကိတ္ႏိုင္စြမ္းကို မျပဘဲ ခြင့္လႊတ္သည္ဟု ေျပာ၍မရ။ အင္အားႀကီးမားသူကသာ အင္အားခ်ိနဲ႔သူအေပၚ ခြင့္ လႊတ္သည္ဟု ေျပာႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲ၀င္ ျပည္သူလူထုႀကီး၏ အင္အားသည္ မည္မွ်အထိ ေလ်ာ့ပါးခ်ိနဲ႔ေနၿပီနည္း။ လက္တစ္ဆုပ္စာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ မတရားမႈမ်ားကို အံုႂကြတြန္းလွန္ ေဖာ္ထုတ္ကာ ဒီမိုကေရစီေရး ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္ ရွစ္ေလးလံုး အေရး ေတာ္ပံု ႀကီး၏ အင္အားမွာ ဘယ္သို႔ဘယ္ဆီ ေရာက္သြားၿပီနည္း။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုေနရင္းမွာပင္ ၎တို႔ဘက္က ပိုင္ၿပီႏိုင္ၿပီဟု ယူဆကာ ျပည္ပေရာက္ ဒီမို ကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံမ်ားကို ျပန္လာလိုက ျပန္လာႏုိင္ေၾကာင္း ျပစ္မႈမ်ားအတြက္ သက္ၫွာစြာ စဥ္းစား ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ခပ္တင္းတင္း ဖိတ္ေခၚလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ လႈပ္ရွားမႈ မရွိေသာ လူထုအေပၚ အထင္ေသး ေစာ္ကား လိုက္သည့္သေဘာ၊ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲတြင္ ၎တို႔စစ္အုပ္စုသာ အႏုိင္ရသည္ဟု မွတ္ယူလိုက္သည့္သေဘာ ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲ၀င္မ်ားအား ေသြးတိုးစမ္းလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
တကယ္တမ္းအားျဖင့္ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ျပစ္မႈဆိုလွ်င္ ခြင့္လႊတ္သည္ ဆိုေသာစကားမ်ဳိးကုိ မည္သူေတြက ေျပာရမည္ နည္း။ မည္သူေတြက မည္သူေတြကို သေဘာထားႀကီးစြာျဖင့္ ခြင့္လႊတ္ေက်ေအးသည္ ဆိုသည့္စကားကို ေျပာၾကရမည္နည္း။ တိုင္းျပည္ကို ခြ်တ္ၿခံဳက်ေအာင္ ဖ်က္ဆီးၿပီး ေက်ာင္းသား၊ သံဃာ၊ ျပည္သူလူထုကို သတ္ျဖတ္ၾကေသာ အမွန္တကယ္ အျပစ္ ရွိသူေတြမွာ မည္သူေတြနည္း။ မည္သူေတြက မည္သူေတြကို အျပစ္ေပး အေရးယူၾကရမည္နည္း။
မိမိတို႔ဘက္က အင္အားကို မျပႏုိင္၊ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စျဖင့္ အားထုတ္ရင္ဆိုင္မႈ မျပဳႏိုင္ဘဲ ၎တို႔အား အႏုိင္လိုခ်င္၍ မရ။ ရန္သူကို အႏိုင္မရလွ်င္ ရန္သူတို႔အား အျပစ္ဒဏ္ေပး၍လည္း မရ၊ ခြင့္လႊတ္လို၍လည္း မရႏုိင္ေခ်။
ရန္သူအား ခြင့္လႊတ္သည့္စကားကို သိကၡာရွိစြာ ေျပာလိုသူတို႔အေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ ရန္သူကို အႏုိင္တိုက္ခိုက္ဖို႔ရန္ လိုအပ္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ မတိုက္ခိုက္ႏုိင္ပါက ရန္သူ၏ သနားၫွာတာ ခြင့္လႊတ္မႈကို အရွက္မ့ဲစြာ ခံယူၾကရမည္သာ ျဖစ္ ေလသည္။
ရန္သူကေတာ့ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ ျဖစ္ေနသည့္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈအေပၚ အထင္ေသးစြာ ေစာ္ကားေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေလႏွင့္ မႀကံဳေသးေသာ ျပာဖုတ္ထဲမွ မီးခဲစမ်ားလို တအံုေႏြးေႏြးျဖင့္ ေပါက္ကြဲလုလု လူထုအံုႂကြမႈႀကီးအေပၚ မထီမဲ့ ျမင္ မေလးမခန္႔ လုပ္သူမ်ားမွာ လူထု၏ ဒဏ္ခတ္မႈကို မလြဲမေသြ ႀကံဳၾကရမည္ ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ရာတြင္ ေလာေလာဆယ္ အေျခအေန၌ အေရၿခံဳသမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ အသံေဟာင္းဟစ္ ေခၚယူမႈေနာက္ ျပည္ တြင္းသို႔ ျပန္၀င္ၾကမည့္သူေတြ အနည္းႏွင့္အမ်ား ရွိလာလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
လူဆိုသည္မွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ဖို႔ကိုယ္ ၾကည့္တတ္ၾကသူေတြ ျဖစ္၏။ ေအးေအးလူလူ ေနရတုန္းမွာ မသိသာ ေသာ္လည္း ဒုကၡသုကၡႏွင့္ ႀကံဳလာရၿပီဆိုလွ်င္ လူ႔သေဘာမွာ ပို၍ ထင္ရွားလာသည္။ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ဟု မည္မွ်ပင္ ဟစ္ ေအာ္ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ္ျငား မိမိကိုယ္တိုင္ ေဘးကင္းစြာ လုပ္ကိုင္ရဖို႔၊ မိသားစုခ်မ္းသာဖို႔၊ အဆင္ေျပဖို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ စသျဖင့္ သက္သက္သာသာ ေနလိုေသာ ဆႏၵေတြ ရွိတတ္ၾကသည္။ အားလံုးအတြက္ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးစားခဲ့သည့္တိုင္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အျခားသူေတြ ရရ မရရ၊ မိမိအတြက္ ရေအာင္ လုပ္ခ်င္လာၾကသူမ်ား၊ ေရရွည္ေစာင့္စား ငံ့လင့္ခဲ့ရေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဒီမိုက ေရစီေရး မြပ္သိပ္ေတာင့္တမႈကို အဆံုးသတ္လိုၾကသူမ်ား ေပၚလာ၏။ လိုခ်င္သမွ် အခြင့္အေရးမ်ား အျပည့္အ၀ မရေစကာမူ ရႏိုင္သေလာက္ကေလးျဖင့္ ျဖည့္ဆည္း ေက်နပ္လိုၾက၏။ စစ္အုပ္စု၏ ေခြ်းသိပ္ လွည့္ျဖားမႈေအာက္ အညာမိၾကမည့္သူေတြ ျဖစ္ေလသည္။
မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔ တိုက္မည္ဟု စစ္အုပ္စုက ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့၏။ ၎တို႔မွာ ေရဒီယို၊ ႐ုပ္သံ၊ သတင္းစာေတြအျပင္ လစဥ္ ထုတ္ေနေသာ မဂၢဇင္းမ်ားႏွင့္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး စာေစာင္ေတြ ရွိ၏။ ျပည္ပမီဒီယာလိုင္းတြင္ အဓိကအားျဖင့္ အသံလႊင့္ဌာန (၅)ခုဟု ဆိုေသာ္လည္း စစ္အုပ္စုအႀကိဳက္ လႊင့္ထုတ္ေပးေနသည့္ အသံလႊင့္ဌာနအခ်ဳိ႕လည္း ရွိလာၿပီး အသံလႊင့္ဌာနတိုင္းမွာ လိုလို စစ္အုပ္စုဘက္သား သူလွ်ဳိဒလံေတြ ရွိေနသည္။
႐ုရွသို႔ ပညာသင္ လႊတ္ထားေသာ စစ္အုပ္စုသားေပါက္မ်ားႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကရက္တစ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ က်ယ္ျပန္႔စြာ ေနရာယူထားေသာ စစ္အုပ္စု၏ သပ္မ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ထိုသူေတြသည္ စစ္အုပ္စုကို ဆန္႔က်င္ေနေသာ ျပည္ ပေရာက္ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္အားစုမ်ား အခ်င္းခ်င္းအၾကား၊ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အခ်င္းခ်င္းအ ၾကား၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား ေသြးစည္းညီၫႊတ္မႈ မရွိေစရန္အတြက္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ အခ်ိန္ယူ လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကသည္။ မီဒီယာေတြထဲ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ေ၀ဖန္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲအတြက္ တြန္းအားေပး ႏိႈးေဆာ္ေနသူမ်ားကို အဆင့္အတန္းမရွိေသာ အေျပာအဆို အေရးအသားမ်ား ျဖင့္ ထိကပါး ရိကပါး ဆဲေရးပုတ္ခတ္ ခနဲ႔ၾကသူေတြ တၿပံဳတေခါင္း ရွိေနသည္။ ၎တို႔ အမွတ္တမဲ့ သံုးႏႈန္းေသာ စကားလံုး မ်ားႏွင့္ ေျပာပံု ဆိုပံု ေလသံမ်ားမွာ ရန္သူစစ္အုပ္စု၏ ပညာမဲ့ေသာ အသံုးအႏႈန္းမ်ား ေလသံမ်ားႏွင့္ တေထရာတည္းပင္ ျဖစ္ ၏။ မီဒီယာကို မီဒီယာျဖင့္ အတြင္းလိႈက္၍ တိုက္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံမ်ားအတြင္းမွာပင္ ရန္သူအားရ ေက်နပ္ေစသည့္ သေဘာထားမ်ား၊ ရန္သူအားေပး လုပ္ ရပ္မ်ား ရွိေနသည္။ ျပည္ပ၌ေနရင္း ဘက္ေျပာင္းသြားသူမ်ား၊ လူထုကို သစၥာေဖာက္သူမ်ား အေတာ္ကေလး ရွိသည္။ အခ်ဳိ႕က အဲန္ဂ်ီအိုေတြႏွင့္ ေပါင္းၿပီး မေယာင္ရာဆီလူးေသာ အလုပ္မ်ားျဖင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္၊ လုပ္စားတတ္ၾကသည္။ မနာလို ၀န္တို စိတ္ျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ေျခထိုး လုပ္ႀကံၾကသူေတြလည္း ရွိသည္။ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း သူ႔လူကိုယ့္လူေမြး ဂိုဏ္းဖြဲ႕ကာ၊ ဘုတ္က်ီး ေျမွာက္ က်ီးဘုတ္ေျမွာက္လ်က္ ေနရာ၀င္ယူၾကသူမ်ားႏွင့္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ရေပါက္ရလမ္း ႀကံတတ္ဖန္တတ္ၾကသူေတြလည္း ရွိသည္။ အခ်ဳိ႕က ေပၚေပါက္လာမည့္ အခြင့္အေရးကို အလြတ္မခံ၊ မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္ၾကသည္။ စုမိ ေဆာင္းမိ ထုႏွင့္ ထယ္ႏွင့္ ျဖစ္လာေသာအခါ ျပည္တြင္းသို႔ ျပန္၀င္ဖို႔ရန္ ျပင္ဆင္လာတတ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း အခ်င္း ခ်င္း ညီၫႊတ္မႈ မရွိေသာ အေျခအေနအေပၚ စိတ္ပ်က္ကာ အိမ္ကို ျပန္လိုလာၾကသည္။
ၾသဂုတ္လမွာ ေသြးစြန္းေသာ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ရွိ၏။ ၁၉၄၅ ဟီ႐ိုရွီးမားႏွင့္ နာငါဆာကီမွ အႏုျမဴဗံုးဒဏ္ခံ အနိ႒ာ ႐ံုမ်ား၊ ၁၉၅၀ ကရင့္အာဇာနည္ ဥကၠ႒ ေစာဘဦးႀကီး က်ဆံုးမႈ၊ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲအတြင္း လမ္းမထက္က်ေသာ ေသြး မ်ား စသျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ရွိသည္။ ၾသဂုတ္လအတြင္း က်ဆံုးသြားသူမ်ားမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အမ်ားလူထု အက်ဳိး ေစတနာေရွ႕ထား ေဆာင္ရြက္သူမ်ားႏွင့္ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူမ်ား ျဖစ္၏။ အ႐ံႈးေပး အညံ့ခံလ်က္ က်ဆံုးၾကသူမ်ား မဟုတ္ ေခ်။
ယေန႔လက္ငင္း အေျခအေနတြင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေတာင္းဆို တိုက္ခိုက္လာရေသာေၾကာင့္ အေတာ္အတန္ ၿငီးေငြ႕ လာၾကၿပီျဖစ္သည့္ အခ်ဳိ႕ေသာ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသူမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ရန္သူႏွင့္ ရန္သူ႔ဘက္သား တို႔၏ ျဖားေယာင္းစည္း႐ံုးမႈမ်ားေနာက္၊ အိမ္ကိုလြမ္းေသာေၾကာင့္၊ အေဖာ္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ စသည့္ အေၾကာင္းေၾကာင္း ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ အရွင္လတ္လတ္ က်ဆံုးမသြားေစေရး ဆင္ျခင္သတိရွိၾကဖို႔ လိုအပ္မည္ ျဖစ္ေလသည္။
ထား၀ယ္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းေၾကာင့္ ရြာ ၅ရြာ အရင္ဆံုး ေျပာင္းေရႊ႕ရမည္
ၾသဂုတ္လ ၂၉ရက္။ ေစာခါးစူး (ေကအိုင္စီ)
တနသၤာရီတိုင္း ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းေၾကာင့္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ နဘူးလယ္ေက်း ရြာအုပ္စုရွိ ရြာ ၅ရြာ ပထမဆံုးအသုတ္အေနႏွင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ခံရေတာ့မည္ဟု ထား၀ယ္ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။
ထား၀ယ္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းနယ္ေျမအတြင္း က်ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုကာ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ ၾသဂုတ္လအတြင္း က အစိုးရႏွင့္ ကုမၸဏီတာ၀န္ရွိသူတို႔က အဆိုပါ ရြာမ်ားသို႔ သြားေရာက္ အသိေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ရက္လ အတြင္း အၿပီးအပိုင္ ေျပာင္းေရႊ႕ရမည္ကိုမူ အခ်ိန္ကန္႔သတ္ထားျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း ထား၀ယ္ေဒသခံတဦးက ေျပာ သည္။
“ရြာေတြကို ေပါင္းၿပီး တစုတည္းပဲ ေပါင္းထားမယ္။ (ေနရာသစ္မွာ) အုတ္ကာ သြပ္မိုး၊ ေနာက္ သစ္သားအိမ္ေတြ ေဆာက္ေပးမယ္ေပါ့။ သူတို႔(ကုမၸဏီႏွင့္ အစိုးရအာဏာပိုင္) က အိမ္နံပါတ္ေတြ လာတပ္ေပးေနၿပီ။”ဟု ေျပာသည္။
နဘူးလယ္ေက်းရြာ အပါအ၀င္ ပရဒတ္၊ ထိန္ႀကီး၊ လြဲေရွာင္ႏွင့္ မူဒူးေက်းရြာမ်ားကို နဘူးလည္ေက်းရြာအုပ္စု နယ္ေျမ အတြင္းရွိ ဘာ၀ရြာႏွင့္ ဘာ၀ဆိပ္ကမ္းအၾကားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရမည္ျဖစ္သည္။
ထိုေဒသကို သြားေရာက္ခဲ့သည့္ ေဒသခံ သတင္းေထာက္တဦးျဖစ္သူ ေစာအယ္နာက “အဲဒီရြာသားေတြ ေျပာင္းေရႊ႕ လိုက္ၿပီဆိုရင္ သူတို႔အတြက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတာ အခက္အခဲေတြ႕မယ္။ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ အလုပ္လုပ္ ဖို႔ ေျမကြက္ေတြ မရွိေတာ့ဘူးေလ။”ဟု ေျပာသည္။
ထိုေဒသခံမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ဓနိ၊ ထန္း၊ ရာဘာ၊ နာနတ္ႏွင့္ သီဟိုဠ္ စသည့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံလုပ္ငန္းမ်ားကို အဓိက လုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိသည့္အျပင္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းလည္း လုပ္ကိုင္ၾကသည္။
ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းေၾကာင့္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာ၊ ကရင္ႏွင့္ မြန္ ေဒသခံရြာေပါင္း ၃၀ေက်ာ္ ေျပာင္းေရႊ႕ရဖြယ္ရွိသည္ဟုလည္း ေစာအယ္နာက ေျပာသည္။
ယခုကဲ့သို႔ အေစာဆံုးအသုတ္အေနႏွင့္ ရြာ ၅ရြာကို ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ အစိုးရႏွင့္ ကုမၸဏီတို႔က စီစဥ္ေနေသာ္လည္း ေဒသ ခံမ်ား၏ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားအား ေလ်ာ္ေၾကးေပးေရးႏွင့္ မည္သည့္ေလ်ာ္ေၾကးပမာဏ ေပးမည္ကို မသိရေသးေပ။
ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းကို ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ Italial-Thai Development က ထိုင္းဘတ္ေငြ ၄၀၀ ဘီလ်ံ ေက်ာ္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏံွထားၿပီး စီမံကိန္းေနရာကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ပညာရွင္မ်ားက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကတည္းက လာေရာက္ေလ့လာ ခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေမလတြင္ ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္း ႏွစ္ႏုိင္ငံ အစုိးရတုိ႔က နားလည္မႈစာခြၽန္လႊာ ေရးထုိးခဲ့သည္။
ထား၀ယ္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းတြင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္ေရး၊ သေဘၤာတည္ေဆာက္ေရး၊ စက္မႈဇုံနယ္ေျမမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ေရနံဓာတုဆိုင္ရာ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား ထူေထာင္ျခင္း၊ ေရနံခ်က္စက္႐ုံ တည္ေဆာက္ျခင္း၊ သံမဏိ
စက္႐ုံ၊ လွ်ပ္စစ္စက္႐ုံမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ထား၀ယ္-ကန္ခ်နဘူရီ(ထိုင္းႏုိင္ငံ) အေ၀းေျပးကားလမ္းႏွင့္ ရထားလမ္း ေဖာက္လုပ္ျခင္း၊ ကားလမ္းႏွင့္ ရထားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရနံပိုက္လိုင္းသြယ္တန္းျခင္းလုပ္ငန္းမ်ား ပါ၀င္သည္။
တနသၤာရီတိုင္း ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းေၾကာင့္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ နဘူးလယ္ေက်း ရြာအုပ္စုရွိ ရြာ ၅ရြာ ပထမဆံုးအသုတ္အေနႏွင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ခံရေတာ့မည္ဟု ထား၀ယ္ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။
ထား၀ယ္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းနယ္ေျမအတြင္း က်ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုကာ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ ၾသဂုတ္လအတြင္း က အစိုးရႏွင့္ ကုမၸဏီတာ၀န္ရွိသူတို႔က အဆိုပါ ရြာမ်ားသို႔ သြားေရာက္ အသိေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ရက္လ အတြင္း အၿပီးအပိုင္ ေျပာင္းေရႊ႕ရမည္ကိုမူ အခ်ိန္ကန္႔သတ္ထားျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း ထား၀ယ္ေဒသခံတဦးက ေျပာ သည္။
“ရြာေတြကို ေပါင္းၿပီး တစုတည္းပဲ ေပါင္းထားမယ္။ (ေနရာသစ္မွာ) အုတ္ကာ သြပ္မိုး၊ ေနာက္ သစ္သားအိမ္ေတြ ေဆာက္ေပးမယ္ေပါ့။ သူတို႔(ကုမၸဏီႏွင့္ အစိုးရအာဏာပိုင္) က အိမ္နံပါတ္ေတြ လာတပ္ေပးေနၿပီ။”ဟု ေျပာသည္။
နဘူးလယ္ေက်းရြာ အပါအ၀င္ ပရဒတ္၊ ထိန္ႀကီး၊ လြဲေရွာင္ႏွင့္ မူဒူးေက်းရြာမ်ားကို နဘူးလည္ေက်းရြာအုပ္စု နယ္ေျမ အတြင္းရွိ ဘာ၀ရြာႏွင့္ ဘာ၀ဆိပ္ကမ္းအၾကားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရမည္ျဖစ္သည္။
ထိုေဒသကို သြားေရာက္ခဲ့သည့္ ေဒသခံ သတင္းေထာက္တဦးျဖစ္သူ ေစာအယ္နာက “အဲဒီရြာသားေတြ ေျပာင္းေရႊ႕ လိုက္ၿပီဆိုရင္ သူတို႔အတြက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတာ အခက္အခဲေတြ႕မယ္။ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ အလုပ္လုပ္ ဖို႔ ေျမကြက္ေတြ မရွိေတာ့ဘူးေလ။”ဟု ေျပာသည္။
ထိုေဒသခံမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ဓနိ၊ ထန္း၊ ရာဘာ၊ နာနတ္ႏွင့္ သီဟိုဠ္ စသည့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံလုပ္ငန္းမ်ားကို အဓိက လုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိသည့္အျပင္ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းလည္း လုပ္ကိုင္ၾကသည္။
ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းေၾကာင့္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ျမန္မာ၊ ကရင္ႏွင့္ မြန္ ေဒသခံရြာေပါင္း ၃၀ေက်ာ္ ေျပာင္းေရႊ႕ရဖြယ္ရွိသည္ဟုလည္း ေစာအယ္နာက ေျပာသည္။
ယခုကဲ့သို႔ အေစာဆံုးအသုတ္အေနႏွင့္ ရြာ ၅ရြာကို ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ အစိုးရႏွင့္ ကုမၸဏီတို႔က စီစဥ္ေနေသာ္လည္း ေဒသ ခံမ်ား၏ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားအား ေလ်ာ္ေၾကးေပးေရးႏွင့္ မည္သည့္ေလ်ာ္ေၾကးပမာဏ ေပးမည္ကို မသိရေသးေပ။
ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းကို ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ Italial-Thai Development က ထိုင္းဘတ္ေငြ ၄၀၀ ဘီလ်ံ ေက်ာ္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏံွထားၿပီး စီမံကိန္းေနရာကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ပညာရွင္မ်ားက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကတည္းက လာေရာက္ေလ့လာ ခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ေမလတြင္ ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္း ႏွစ္ႏုိင္ငံ အစုိးရတုိ႔က နားလည္မႈစာခြၽန္လႊာ ေရးထုိးခဲ့သည္။
ထား၀ယ္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းတြင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္ေရး၊ သေဘၤာတည္ေဆာက္ေရး၊ စက္မႈဇုံနယ္ေျမမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ေရနံဓာတုဆိုင္ရာ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား ထူေထာင္ျခင္း၊ ေရနံခ်က္စက္႐ုံ တည္ေဆာက္ျခင္း၊ သံမဏိ
စက္႐ုံ၊ လွ်ပ္စစ္စက္႐ုံမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ထား၀ယ္-ကန္ခ်နဘူရီ(ထိုင္းႏုိင္ငံ) အေ၀းေျပးကားလမ္းႏွင့္ ရထားလမ္း ေဖာက္လုပ္ျခင္း၊ ကားလမ္းႏွင့္ ရထားလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရနံပိုက္လိုင္းသြယ္တန္းျခင္းလုပ္ငန္းမ်ား ပါ၀င္သည္။
Monday, August 29, 2011
ေနျပည္ေတာ္အတြင္းေရး 28 Aug 2011 (A+B)
2011_Aug_28_YeMyint_asks_to_resign_--_due_to_no_space_for_Ministers_to_work_-blog
Type the rest of your post here.
Sunday, August 28, 2011
ျမိတ္ - ထား၀ယ္ ခရုိင္တြင္က်င္းပျပီးစီးခဲ့ေသာ ကရင့္အာဇာနည့္ေန ့ ဗီဒီယုိမွတ္တမ္း (ကြယ္ကလူသတင္း ရုပ္သံ)
Karen Martyrs Day, Mergui-Tavoy District, Southern Burma, August 12, 2011
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
Saturday, August 27, 2011
သံလြင္ေခ်ာင္းျခား
ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကုိ မီးေမာင္းထုိးျပထားတဲ့ စုိင္းထီးဆုိင္ရဲ့ ဂႏၱ၀င္ေတးတပုဒ္ကုိ ေရြးခ်ယ္တင္ဆက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ကရင္နီ၊ ကရင္ျပည္နယ္ေတြမွာ တုိက္ပြဲေတြ ေန ့စဥ္ရက္ဆက္ ျဖစ္ေပၚေနလ်က္ပါ။ န၀တ နအဖ လက္ထက္မွာ သံလြင္ျမစ္တံတားေတြကုိ တည္ေဆာက္ျပီး တုိင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ဖြံ ့ျဖိဴးတုိးတက္ေနပါျပီ ေအးခ်မ္းေနပါျပီလုိ ့ စစ္အစုိးရက အျမဲတမ္းေႀကြးေႀကာ္ေနလ်က္ပါ။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းျပည္မွာ အဓိက လုိအပ္ေနတာက ဒီသံလြင္တံတားႀကီးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္လုိ အပ္ေနတာက ဗမာျပည္မနဲ ့တုိင္းရင္းသားေတြအႀကား ရင္ထဲက ေပါင္းကူးတံတားပါ။ အျပန္အလွန္အသိမွတ္ျပဳေလးစားျပီး မ်က္လုံးျဖင့္ မျမင္ေတြ ့ႏုိင္တဲ့ တံတားေလးပါ။ ထုိသုိ ့ေသာတံတားမ်ိဴးတည္ေဆာက္ႏုိင္မွသာ က်ေနာ္တုိ ့ေျပာေျပာေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ဆုိတဲ့ဟာကုိ လက္ေတြ ့အေကာင္အထည္ေဖၚ ဖန္တီးႏုိင္ႀကမွာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ သံလြင္ တံတား အစင္းတရာထပ္တည္ေဆာက္အုံး တုိင္းရင္းသားေတြလုိအပ္ေနတဲ့ တန္းတူညီမွ်မွဳ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံးရွဴံးေနေသးသ၍ က်ေနာ္တုိ ့တေတြ ေ၀းေနႀကရအုံးမွာပါ။
သံလြင္ျမစ္ေရေတြကုန္ကာမွ ေတြ ့ရမွာလား သံလြင္ေရေတြခန္းသြားမွ နီးရမလား???????
Type the rest of your post here.
ေနာက္ထပ္ သံလြင္ တံတား အစင္းတရာထပ္တည္ေဆာက္အုံး တုိင္းရင္းသားေတြလုိအပ္ေနတဲ့ တန္းတူညီမွ်မွဳ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံးရွဴံးေနေသးသ၍ က်ေနာ္တုိ ့တေတြ ေ၀းေနႀကရအုံးမွာပါ။
သံလြင္ျမစ္ေရေတြကုန္ကာမွ ေတြ ့ရမွာလား သံလြင္ေရေတြခန္းသြားမွ နီးရမလား???????
Type the rest of your post here.
Kachin rejects Naypyidaw's Olive branch (Burmese)
“တုိင္းရင္းသားေတြက လူမ်ိဴးစြဲျပင္းထန္လြန္းတယ္လုိ ့အစုိးရကျမင္တယ္
တုိင္းရင္းသားေတြဖက္က ျမင္တာက်ေတာ့ လူမ်ိဴးႀကီး၀ါဒ သိပ္ထားလြန္းတယ္”
PKDS ကခ်င္ဖြံ ့ျဖိဴးေရးအဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ စတူေဇာ္တုိးေအာင္
xxxxxxxxxx
မဟာ၀ါဒီတုိ ့ေျပာသလုိ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းရင္းသားေတြကပဲ အျမင္သိပ္က်ဥ္းလြန္းေနတာလား
တာမွမဟုတ္ မင္းတုိ ့ကပဲ အျမင္ေတြ သိပ္ျပီး ႀကီးက်ယ္လြန္းလုိ ့မ်က္လုံးအစုံ ျပဴးေနတာလား.... ခက္ေတာ့ခက္ပါဘိ......
Type the rest of your post here.
တုိင္းရင္းသားေတြဖက္က ျမင္တာက်ေတာ့ လူမ်ိဴးႀကီး၀ါဒ သိပ္ထားလြန္းတယ္”
PKDS ကခ်င္ဖြံ ့ျဖိဴးေရးအဖြဲ ့ေခါင္းေဆာင္ စတူေဇာ္တုိးေအာင္
xxxxxxxxxx
မဟာ၀ါဒီတုိ ့ေျပာသလုိ က်ေနာ္တုိ ့တုိင္းရင္းသားေတြကပဲ အျမင္သိပ္က်ဥ္းလြန္းေနတာလား
တာမွမဟုတ္ မင္းတုိ ့ကပဲ အျမင္ေတြ သိပ္ျပီး ႀကီးက်ယ္လြန္းလုိ ့မ်က္လုံးအစုံ ျပဴးေနတာလား.... ခက္ေတာ့ခက္ပါဘိ......
Type the rest of your post here.
ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ ကခ်င္ရပ္ကြက္တြင္ ဗုံးေဖာက္ရန္ အာဏာပိုင္မ်ား လုပ္ေဆာင္
ေခြးေတြ ယုတ္မာေတာ့မယ္ သတိထားႀက.. က်ေနာ္တုိ ့ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ လူထုႀကားမွာေတာင္ ဗုံးခြဲျပီး ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကုိ အျပစ္ပုံ လက္ညိဳးထုိးေသးတယ္။ လူယုတ္မာအမ်ိဴးေတြ ကလိမ္ကက်စ္နည္းေတြနဲ ့နည္းမ်ိဴးစုံ တုိင္းရင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္းေသြးကြဲေအာင္ဖန္တီးႀကမယ္ဆုိတာ ႏုိင္ငံေရးသတိရွိႀကပါ။ ဘာမဟုတ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ ့ေသာသီခုိစီေဘာေလးထဲမွာေတာင္မွ ကရင္နာမည္နဲ ့၀င္ေရးျပီး အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္ႀကေအာင္ဆြေပးလုိက္ လူမ်ိဴးေရးမုန္းတီးမွဳေတြျဖစ္ေအာင္ ဆြျပီး ၀င္ေရးေနႀကတာေတြကုိ ႀကည့္ရင္ တကယ့္ႏုိင္ငံေရး လက္ေတြ ့ေလာကမွာ ဒီလူေတြက ဘယ္ေလာက္အထိ နက္နက္ရွိဳင္းရွိင္း ဘယ္လုိ ယုတ္မာေနသလဲဆုိတာ ေတြးႀကည့္ရင္ျမင္ႏုိင္ပါသည္။
xxxxxxxxxxxxx
Written by KNG
ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ၾကီးနား၊ ကခ်င္သီးသန္႔ရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ ျပင္းအားျမႇင့္ ဗုံးေဖာက္ရန္ ျမန္မာအစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား စီမံျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဒသခံတာ၀န္ရိွသူမ်ား ေျပာသည္။
TNT ဗုံးတစ္လုံးအား ဒူကေထာင္ရပ္ကြက္ (Du Kahtawng) ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕ႏွင့္ ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးအနီးရိွ မီးအားျမႇင့္စက္ၾကီး (Transformer)တြင္ ကပ္ေထာင္ေနစဥ္ ရပ္ကြက္ လုံျခဳံေရးကင္းမွ ၾကိဳတင္ေတြ႕ရိွလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ၾသဂုတ္လ (၂၅)ရက္ နံနက္ပိုင္း ၁ နာရီခြဲခန္႔တြင္ အမည္မသိ ေယာက္က်ား (၃) ဦး ရပ္ကြက္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးနား ဆိုင္ကယ္တစ္စီးရပ္တန္႔ကာ အနီးရွိ မီးအားျမႇင့္စက္တြင္ မိုင္းတပ္ဆင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ထိုည ရပ္ကြက္ညမီးကင္းတာ၀န္က်သူမ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားေျပာသည္။
႐ံုးအနီး ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လူ တဦးအား ညကင္းတာ၀န္က်သူမ်ားက မသကၤာ၍ သြားေရာက္ၿပီး အက်ိဳးေၾကာင္းေမးျမန္းရာ ဆိုင္ကယ္ဆီျဖည့္ရန္ ရပ္တန္႔ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဗမာလို ျပန္လည္ေျပာဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေနရာတြင္ ဆီဆိုင္မရိွျခင္းေၾကာင့္ လုံျခဳံေရးကင္းမ်ားမွ ၎အား ႏွင္ထုတ္ရာ မီးအားျမႇင့္စက္ဘက္မွ လူတစ္ေယာက္၊ ရပ္ကြက္ရုံးဘက္မွ လူတစ္ေယက္ ထြက္လာၿပီး ရပ္ေနေသာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ (၃) ေယာက္ အျမန္ေမာင္းေျပးၾကသည္ဟုဆိုသည္။
ညမီးကင္းေစာင့္သူမ်ားက မီးအားျမႇင့္စက္ဆီ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈရာ တပ္ဆင္ေနေသာ ၀ိုင္ယာမီးႀကိဳးစမ်ားႏွင့္ အတူ TNT ဗံုးတလုံးကုိ ေတြ႔ရိွသည္ဟု ၎တို႔၏ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဒူကေထာင္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးသို႔ ကခ်င္သတင္းဌာနမွ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ရာ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းႏွင့္ မီးအားျမႇင့္စက္ၾကီးတြင္ေထာင္ထားေသာဗုံးအား ၾသဂုတ္ ၂၅၊ ၾကာသပေတးေန႔က ျမစ္ၾကီးနားအေျခစိုက္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ (မပခ)မွ ဗိုလ္မွဴးတစ္ဦး ဦးေဆာင္သည့္ BE အဖြဲ႔မွ ျဖဳတ္လိုက္သည္ဟု ရွင္းလင္းေျပာဆိုသည္။
ဗုံးေထာင္သည့္ေနရာသည္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးႏွင့္အတူ ပတ္လည္တြင္ ရပ္ကြက္ေစ်းၾကီးႏွင့္ ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းရွိကာ လူအစည္ကားဆုံး ေနရာျဖစ္သည္။
ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ အမွတ္ (၁) ရဲစခန္းအား ကခ်င္သတင္းဌာနမွ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ရာ ယင္းအေၾကာင္းအရာအား သိရွိလိုပါက ရဲစခန္းသို႔ လူကိုယ္တိုင္လာေရာက္စံုစမ္းပါရန္ ျပန္လည္ေျဖဆိုခဲ့သည္။
ယင္း မေအာင္ျမင္ေသာ ဗုံးခြဲအၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ကို ျမန္မာအစိုးရမွ စီမံလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ရပ္ကြက္ျပည္သူမ်ား ထင္ျမင္ခ်က္ေပးပါသည္။
ျမန္မာအစိုးရက ၾသဂုတ္လ (၁၂) ရက္တြင္ ပထမအၾကိမ္ သတင္းစားရွင္းလင္းပြဲျပဳလုပ္ၿပီး KIO အား “ေသာင္းက်န္းသူအျဖစ္” ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ေဒသခံႏိုင္ငံေရးေလ့လာသူမ်ားက ယခုလုပ္ရပ္သည္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာအစိုးရအဖြဲ႔သစ္၏ စီမံခ်က္ျဖစ္ၿပီး KIO အား “ေသာင္းက်န္းသူ၊ အၾကမ္းဖက္သမားအျဖစ္” ျပည္သူမ်ား ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္လုပ္ၾကံဖန္တီးျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု သုံးသပ္သည္။
http://kachinnews.com/burmese/new
xxxxxxxxxxxxx
Written by KNG
ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ၾကီးနား၊ ကခ်င္သီးသန္႔ရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ ျပင္းအားျမႇင့္ ဗုံးေဖာက္ရန္ ျမန္မာအစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား စီမံျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဒသခံတာ၀န္ရိွသူမ်ား ေျပာသည္။
TNT ဗုံးတစ္လုံးအား ဒူကေထာင္ရပ္ကြက္ (Du Kahtawng) ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕ႏွင့္ ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးအနီးရိွ မီးအားျမႇင့္စက္ၾကီး (Transformer)တြင္ ကပ္ေထာင္ေနစဥ္ ရပ္ကြက္ လုံျခဳံေရးကင္းမွ ၾကိဳတင္ေတြ႕ရိွလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ၾသဂုတ္လ (၂၅)ရက္ နံနက္ပိုင္း ၁ နာရီခြဲခန္႔တြင္ အမည္မသိ ေယာက္က်ား (၃) ဦး ရပ္ကြက္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးနား ဆိုင္ကယ္တစ္စီးရပ္တန္႔ကာ အနီးရွိ မီးအားျမႇင့္စက္တြင္ မိုင္းတပ္ဆင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ထိုည ရပ္ကြက္ညမီးကင္းတာ၀န္က်သူမ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားေျပာသည္။
႐ံုးအနီး ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လူ တဦးအား ညကင္းတာ၀န္က်သူမ်ားက မသကၤာ၍ သြားေရာက္ၿပီး အက်ိဳးေၾကာင္းေမးျမန္းရာ ဆိုင္ကယ္ဆီျဖည့္ရန္ ရပ္တန္႔ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဗမာလို ျပန္လည္ေျပာဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေနရာတြင္ ဆီဆိုင္မရိွျခင္းေၾကာင့္ လုံျခဳံေရးကင္းမ်ားမွ ၎အား ႏွင္ထုတ္ရာ မီးအားျမႇင့္စက္ဘက္မွ လူတစ္ေယာက္၊ ရပ္ကြက္ရုံးဘက္မွ လူတစ္ေယက္ ထြက္လာၿပီး ရပ္ေနေသာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ (၃) ေယာက္ အျမန္ေမာင္းေျပးၾကသည္ဟုဆိုသည္။
ညမီးကင္းေစာင့္သူမ်ားက မီးအားျမႇင့္စက္ဆီ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈရာ တပ္ဆင္ေနေသာ ၀ိုင္ယာမီးႀကိဳးစမ်ားႏွင့္ အတူ TNT ဗံုးတလုံးကုိ ေတြ႔ရိွသည္ဟု ၎တို႔၏ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဒူကေထာင္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးသို႔ ကခ်င္သတင္းဌာနမွ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ရာ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းႏွင့္ မီးအားျမႇင့္စက္ၾကီးတြင္ေထာင္ထားေသာဗုံးအား ၾသဂုတ္ ၂၅၊ ၾကာသပေတးေန႔က ျမစ္ၾကီးနားအေျခစိုက္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ (မပခ)မွ ဗိုလ္မွဴးတစ္ဦး ဦးေဆာင္သည့္ BE အဖြဲ႔မွ ျဖဳတ္လိုက္သည္ဟု ရွင္းလင္းေျပာဆိုသည္။
ဗုံးေထာင္သည့္ေနရာသည္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးႏွင့္အတူ ပတ္လည္တြင္ ရပ္ကြက္ေစ်းၾကီးႏွင့္ ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းရွိကာ လူအစည္ကားဆုံး ေနရာျဖစ္သည္။
ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ အမွတ္ (၁) ရဲစခန္းအား ကခ်င္သတင္းဌာနမွ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ရာ ယင္းအေၾကာင္းအရာအား သိရွိလိုပါက ရဲစခန္းသို႔ လူကိုယ္တိုင္လာေရာက္စံုစမ္းပါရန္ ျပန္လည္ေျဖဆိုခဲ့သည္။
ယင္း မေအာင္ျမင္ေသာ ဗုံးခြဲအၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ကို ျမန္မာအစိုးရမွ စီမံလုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ရပ္ကြက္ျပည္သူမ်ား ထင္ျမင္ခ်က္ေပးပါသည္။
ျမန္မာအစိုးရက ၾသဂုတ္လ (၁၂) ရက္တြင္ ပထမအၾကိမ္ သတင္းစားရွင္းလင္းပြဲျပဳလုပ္ၿပီး KIO အား “ေသာင္းက်န္းသူအျဖစ္” ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ေဒသခံႏိုင္ငံေရးေလ့လာသူမ်ားက ယခုလုပ္ရပ္သည္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာအစိုးရအဖြဲ႔သစ္၏ စီမံခ်က္ျဖစ္ၿပီး KIO အား “ေသာင္းက်န္းသူ၊ အၾကမ္းဖက္သမားအျဖစ္” ျပည္သူမ်ား ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္လုပ္ၾကံဖန္တီးျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု သုံးသပ္သည္။
http://kachinnews.com/burmese/new
The Burman ethnic group needs to change their minds for peace and stability in future of the Union of Burma
Friday, 26 August 2011
By Khaing M. Thein
The Union of Burma is containing different ethnicity, so there are different cultural, different literatures and different values, but Burman ethnic is still not recognize them. They are only Burmanization and coercion policy toward other ethnicity. It was since 1948; therefore many non-Burman ethnics believe that the ethnic Burman is violator of natural rights and broken of moral obligation in Burma. Burman ethnic has been stated that 60% population is the ethnic Burman, but it is not sure at all; for instance, the ethnic Burman-Chin married and they born child is going to be listed ethnic Burman and also ethnic Karen-Mon married and they born child is possible going to list Burman ethnic etc. because Burma census is infallibility.
What is political interests in the Union of Burma, if you are adopted democratic principles in Burma you should understand democratic norms and values, so our political interests are protecting and prosperity of its citizen and as well as others. But, Burman ruler is never ignored it. Everyone should respect universal values at home and around the world, but ethnic Burman ruler has been failed since 1948. After independence Burman ethnic has been belligerency to other ethnicities to control country everlasting without regarding other people rights as well as most exile ethnic Burman politicians are the same ideas. Burman people are not being devoted well on placidity in country. They are predominated compulsion philosophy among them. The ethnic Burman is eschewing to express as one ethnic group from Burma because perhaps most ethnic Burman are misunderstanding between in terms of "ethnic and nationality." Therefore, all Burmanan publications, news, and radio have not been expressed as one ethnic in the Union of Burma, so it is historically prevaricating by Burman ethnic group. Also, soft power is one of very important in democratization, but many ethnic Burman radio station is committing dissemble, and make use of tool of power for Burman ethnocentrism. For example, one of outside radio stations, the BBC Burmese service is more following Burmanism ideas because everyone can see on their website that "Thi Yin Thar Yeyar and Myanmnmar Yeyar," so it is vexing and disparaging to the alll ethnicity in Burma, also it is assuming that apocalyptic ideas and unbalance among the all ethnic groups in Burma. It is so bad propaganda from BBC Burmese service.
The Arakan and Mon are descended very earlier than the ethnic Burman in today so called the Union of Burma. However, the ethnic Burman is shameless doing that "the ethnicic Burman is only superior ethnic in Burma." As huuman being it is deeply shocking such Burman ethnic conduct toward other ethnicity. The Burman ethnic history started AD 1044 and the ethnic Arakan history recorded BC 3325, so it is huge distinction between the ethnic Burman and Arakanese. It is look like ethnic Burman is grandson level by Arakan people. Therefore, Burman ethnic needs to effort in truth to be accept by other ethnic groups. This is an inappropriate issue by Burman ethnic and also very against universal values. This is not partial and against ethnic Burman and also there is looking to express good conducts about ethnic Burman, but there is not found anything about ethnic Burman moral obligation in the Union of Burma history.
There is no idea that how ethnic Burman is going to define about in term of "eththnic" probably they think that “in term of ethnic" mean lower stage than "nationality." So, the most Burman educated d people know that, but no one wants to fix to be justice and equality among different ethnicity. Original ethnic is more powerful in term of political matter than nationality. For example, if someone is immigrating to some country and this person can have nationality in that country, but a person is not going to get opportunity as state's president because se a person is not natural born in there. So, that means nationality can be any person in Burma, but cannot be original ethnic. So, there is considered that the ethnic Burman is one of original ethnic group in the Union of Burma. Also, all people are born and there have to the same rights in Burma. In addition, the ethnic Burman is calling more democratic value in Burma, but they not follow what a democratic value is because many other people seem that Burman ethnic is still grasping ethnocentrism inside and outside of Burma. So, other ethnic non-Burman nationalities are more bitterness about Burman ethnic conducts and also seriously hard to trust them because they are historically nefarious at any level stage and by the ethnic Burman.
The ethnic Burman is not yet lesson or regret today's world, so there is just let them to know that today world is reaal world and the ethnic Burman needs to avoid cheating at all, and they need to bring to an end about hostile and compulsion toward other ethnicity in Burma. The country is very poor level because it has been filthy ruling by the ethnic Burman. The ethnic Burman not yet views today's world political system. There is never experience like U Thein Sein ruling system in political cultural, because U Thein Sein democracy power is flowing from the ethnic Burman group, even though there is a lot of ethnicity and they have broken constitution and all other parties are just powerless in Senate or Thein Sein ruling political system. It is not the way political system in Burma and it is till antagonistic toward other ethnicity because most military leaders are very lack of understanding political science or universal value in democratic principles. For example, The Kachin Independence Army (KIA) officials, led by second-in-command Gen Gun Maw, met with the Burmese military delegations led by Col. Than Aung, minister for border affairs in Kachin State. According to their meeting video type, Col. Than Aung was not treat KIO like as ethnic conflict issue and only emphasized on surrender policy. Col. Than Aung addressed that "if bad child isis being run from home, but when he right viewed and returned to home, parents have to accept him." It was very insulting alll ethnicity of non-Burman and KIO, because we are fighting equality and justice for all people in the Union of Burma. Many such like people are bestowing political power in Thein Sein's democracy system.em. It is very bad for different ethnicity reconciliation issue and his skills is only focus on ethnocentrism policy and it's so ro ridiculous level. If Burman ethnic group is not going to change their minds and conducts in this era in so called the Union of Burma continue trouble, it is so depending Burman ethnic group.
Date: 8/22/2001
The contributor is a graduate of Internal Studies at the University of Buffalo in New York - Editor
http://www.shanland.org/index.php?option=com_content&view=article&id=3987:the‐burman‐ethnic‐groupneeds‐
By Khaing M. Thein
The Union of Burma is containing different ethnicity, so there are different cultural, different literatures and different values, but Burman ethnic is still not recognize them. They are only Burmanization and coercion policy toward other ethnicity. It was since 1948; therefore many non-Burman ethnics believe that the ethnic Burman is violator of natural rights and broken of moral obligation in Burma. Burman ethnic has been stated that 60% population is the ethnic Burman, but it is not sure at all; for instance, the ethnic Burman-Chin married and they born child is going to be listed ethnic Burman and also ethnic Karen-Mon married and they born child is possible going to list Burman ethnic etc. because Burma census is infallibility.
What is political interests in the Union of Burma, if you are adopted democratic principles in Burma you should understand democratic norms and values, so our political interests are protecting and prosperity of its citizen and as well as others. But, Burman ruler is never ignored it. Everyone should respect universal values at home and around the world, but ethnic Burman ruler has been failed since 1948. After independence Burman ethnic has been belligerency to other ethnicities to control country everlasting without regarding other people rights as well as most exile ethnic Burman politicians are the same ideas. Burman people are not being devoted well on placidity in country. They are predominated compulsion philosophy among them. The ethnic Burman is eschewing to express as one ethnic group from Burma because perhaps most ethnic Burman are misunderstanding between in terms of "ethnic and nationality." Therefore, all Burmanan publications, news, and radio have not been expressed as one ethnic in the Union of Burma, so it is historically prevaricating by Burman ethnic group. Also, soft power is one of very important in democratization, but many ethnic Burman radio station is committing dissemble, and make use of tool of power for Burman ethnocentrism. For example, one of outside radio stations, the BBC Burmese service is more following Burmanism ideas because everyone can see on their website that "Thi Yin Thar Yeyar and Myanmnmar Yeyar," so it is vexing and disparaging to the alll ethnicity in Burma, also it is assuming that apocalyptic ideas and unbalance among the all ethnic groups in Burma. It is so bad propaganda from BBC Burmese service.
The Arakan and Mon are descended very earlier than the ethnic Burman in today so called the Union of Burma. However, the ethnic Burman is shameless doing that "the ethnicic Burman is only superior ethnic in Burma." As huuman being it is deeply shocking such Burman ethnic conduct toward other ethnicity. The Burman ethnic history started AD 1044 and the ethnic Arakan history recorded BC 3325, so it is huge distinction between the ethnic Burman and Arakanese. It is look like ethnic Burman is grandson level by Arakan people. Therefore, Burman ethnic needs to effort in truth to be accept by other ethnic groups. This is an inappropriate issue by Burman ethnic and also very against universal values. This is not partial and against ethnic Burman and also there is looking to express good conducts about ethnic Burman, but there is not found anything about ethnic Burman moral obligation in the Union of Burma history.
There is no idea that how ethnic Burman is going to define about in term of "eththnic" probably they think that “in term of ethnic" mean lower stage than "nationality." So, the most Burman educated d people know that, but no one wants to fix to be justice and equality among different ethnicity. Original ethnic is more powerful in term of political matter than nationality. For example, if someone is immigrating to some country and this person can have nationality in that country, but a person is not going to get opportunity as state's president because se a person is not natural born in there. So, that means nationality can be any person in Burma, but cannot be original ethnic. So, there is considered that the ethnic Burman is one of original ethnic group in the Union of Burma. Also, all people are born and there have to the same rights in Burma. In addition, the ethnic Burman is calling more democratic value in Burma, but they not follow what a democratic value is because many other people seem that Burman ethnic is still grasping ethnocentrism inside and outside of Burma. So, other ethnic non-Burman nationalities are more bitterness about Burman ethnic conducts and also seriously hard to trust them because they are historically nefarious at any level stage and by the ethnic Burman.
The ethnic Burman is not yet lesson or regret today's world, so there is just let them to know that today world is reaal world and the ethnic Burman needs to avoid cheating at all, and they need to bring to an end about hostile and compulsion toward other ethnicity in Burma. The country is very poor level because it has been filthy ruling by the ethnic Burman. The ethnic Burman not yet views today's world political system. There is never experience like U Thein Sein ruling system in political cultural, because U Thein Sein democracy power is flowing from the ethnic Burman group, even though there is a lot of ethnicity and they have broken constitution and all other parties are just powerless in Senate or Thein Sein ruling political system. It is not the way political system in Burma and it is till antagonistic toward other ethnicity because most military leaders are very lack of understanding political science or universal value in democratic principles. For example, The Kachin Independence Army (KIA) officials, led by second-in-command Gen Gun Maw, met with the Burmese military delegations led by Col. Than Aung, minister for border affairs in Kachin State. According to their meeting video type, Col. Than Aung was not treat KIO like as ethnic conflict issue and only emphasized on surrender policy. Col. Than Aung addressed that "if bad child isis being run from home, but when he right viewed and returned to home, parents have to accept him." It was very insulting alll ethnicity of non-Burman and KIO, because we are fighting equality and justice for all people in the Union of Burma. Many such like people are bestowing political power in Thein Sein's democracy system.em. It is very bad for different ethnicity reconciliation issue and his skills is only focus on ethnocentrism policy and it's so ro ridiculous level. If Burman ethnic group is not going to change their minds and conducts in this era in so called the Union of Burma continue trouble, it is so depending Burman ethnic group.
Date: 8/22/2001
The contributor is a graduate of Internal Studies at the University of Buffalo in New York - Editor
http://www.shanland.org/index.php?option=com_content&view=article&id=3987:the‐burman‐ethnic‐groupneeds‐
Friday, August 26, 2011
KNU ႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ အစုိးရကုိယ္စားလွယ္ေစလႊတ္
တခ်ိန္က NDF, DAB, စတဲ့အင္အားေတာင့္တင္းျပီး ေသြးစည္းခဲ့တဲ့အဖြဲ ့ႀကီးကုိ န၀တ နအဖ က လွလွပပ ကခ်င္နဲ ့မြန္ စတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအရ အင္အားႀကီးတဲ့ အဖြဲ ့ႏွစ္ခုကုိ ဆြဲထုတ္ျပီး KNU ကုိ ဖိတုိက္ခုိက္ပါတယ္။ အခုေတာ့ တေက်ာ့ျပန္ UNFC ညီညြတ္ေသာတုိင္းရင္းသားအဖြဲ ့ကုိ ေသြးတုိးစမ္းပါျပီ။ သမုိင္းက ေပးေသာသခၤန္းစာေတြကုိ က်ေနာ္တုိ ့သေဘာေပါက္နားလည္ျပီး စည္းလုံးညီညြတ္သင့္ပါျပီ ညီေနာင္တုိင္းရင္းသားအေပါင္းတုိ ့......
ဧရာဝတီ Friday, 26 August 2011
အစုိးရက ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအရံုး (KNU) ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးရန္ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မၾကာေသးမီက တာ၀န္ေပး လိုက္သည္ဟု ကရင္တုိင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးက ဧရာ၀တီကုိ ေျပာသည္။
အစုိးရ ႏွင့္ လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔ တဖဲြ႔ခ်င္း ေဆြးေႏြးၾကမည္ မဟုတ္ဘဲ တပ္ေပါင္းစုအေနျဖင့္သာ ေဆြးေႏြးႏိုင္မည္ဟု KNU ဒု ဥကၠ႒ ပဒိုေဒးဗစ္သကေဘာက ေျပာသည္ (ဓာတ္ပံု - ဧရာ၀တီ)
ကရင္ျပည္နယ္အစိုးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဇာ္မင္းက စီစဥ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။
"ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ KNU နဲ႔ ေဆြးေႏြးဘို႔ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ခရစ္ယာန္ ကရင္ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေစလႊတ္ဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္။ ဒီတခါလုပ္မယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ျပည္နယ္ အဆင့္က လုပ္မွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔မွာ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြလည္း ပါတယ္" ဟု ကရင္ႏိုင္ငံေရးပါတီတခု၏ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာသည္။
ေနာက္ဆံုးရရိွသည့္သတင္းအရ ကရင္ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ပဏာမ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ရိွ KNU အဆင့္ျမင့္ ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ယမန္ေန႔က ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္ဟု သိရသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း KNU က အစုိးရ၏ အစီအစဥ္ကုိ လက္ခံမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တုိင္းရင္းသားအဖဲြ႔မ်ားက အစိုးရႏွင့္ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရန္ UNFC ေခၚ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီကုိ ဖဲြ႔စည္းထားျပီးျဖစ္ေၾကာင္းKNU ဒုဥကၠဌ ပဒိုေဒးဗစ္သကေဘာက ဧရာ၀တီကုိ ေျပာသည္။
"ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ ဒီကိစၥ ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ UNFC နဲ႔ သြားေျပာရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ KNU နဲ႔ေတာ့ တိုက္ရိုက္ ေျပာလို႔ မရဘူး။ UNFC မွာ အေျခခံဥပေဒ ရိွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ပယ္ခ်တာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ အရင္ကလည္း တဖြဲ႔ခ်င္းစီကို လိမ္ညာေနတယ္၊ တိုင္းရင္းသားေတြကို အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ေနတယ္" ဟု ပဒိုေဒးဗစ္သကေဘာက ေျပာသည္။
လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔မ်ားကုိ သီးျခားစီ ေဆြးေႏြးရန္ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းမွာ ဖဲ့ထုတ္ စည္းရံုးျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူက ဆုိသည္။
မၾကာေသးသမီက ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႔၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီတုိ႔ကလည္း KNU နည္းတူ တု႔ံျပန္ထားျပီးျဖစ္သည္။
UNFC တပ္ေပါင္းစုကုိ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ ၆ ဖြဲ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္အဖြဲ႔ ၆ ဖြဲ႔ တို႔က ယခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလက စတင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/news/7163-knu---
ဧရာဝတီ Friday, 26 August 2011
အစုိးရက ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအရံုး (KNU) ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးရန္ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မၾကာေသးမီက တာ၀န္ေပး လိုက္သည္ဟု ကရင္တုိင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးက ဧရာ၀တီကုိ ေျပာသည္။
အစုိးရ ႏွင့္ လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔ တဖဲြ႔ခ်င္း ေဆြးေႏြးၾကမည္ မဟုတ္ဘဲ တပ္ေပါင္းစုအေနျဖင့္သာ ေဆြးေႏြးႏိုင္မည္ဟု KNU ဒု ဥကၠ႒ ပဒိုေဒးဗစ္သကေဘာက ေျပာသည္ (ဓာတ္ပံု - ဧရာ၀တီ)
ကရင္ျပည္နယ္အစိုးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဇာ္မင္းက စီစဥ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။
"ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ KNU နဲ႔ ေဆြးေႏြးဘို႔ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ခရစ္ယာန္ ကရင္ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေစလႊတ္ဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္။ ဒီတခါလုပ္မယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ျပည္နယ္ အဆင့္က လုပ္မွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔မွာ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြလည္း ပါတယ္" ဟု ကရင္ႏိုင္ငံေရးပါတီတခု၏ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာသည္။
ေနာက္ဆံုးရရိွသည့္သတင္းအရ ကရင္ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ပဏာမ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ရိွ KNU အဆင့္ျမင့္ ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ယမန္ေန႔က ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္ဟု သိရသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း KNU က အစုိးရ၏ အစီအစဥ္ကုိ လက္ခံမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တုိင္းရင္းသားအဖဲြ႔မ်ားက အစိုးရႏွင့္ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရန္ UNFC ေခၚ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီကုိ ဖဲြ႔စည္းထားျပီးျဖစ္ေၾကာင္းKNU ဒုဥကၠဌ ပဒိုေဒးဗစ္သကေဘာက ဧရာ၀တီကုိ ေျပာသည္။
"ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ ဒီကိစၥ ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ UNFC နဲ႔ သြားေျပာရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ KNU နဲ႔ေတာ့ တိုက္ရိုက္ ေျပာလို႔ မရဘူး။ UNFC မွာ အေျခခံဥပေဒ ရိွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ပယ္ခ်တာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ အရင္ကလည္း တဖြဲ႔ခ်င္းစီကို လိမ္ညာေနတယ္၊ တိုင္းရင္းသားေတြကို အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ေနတယ္" ဟု ပဒိုေဒးဗစ္သကေဘာက ေျပာသည္။
လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔မ်ားကုိ သီးျခားစီ ေဆြးေႏြးရန္ ႀကိဳးပမ္းေနျခင္းမွာ ဖဲ့ထုတ္ စည္းရံုးျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူက ဆုိသည္။
မၾကာေသးသမီက ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႔၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီတုိ႔ကလည္း KNU နည္းတူ တု႔ံျပန္ထားျပီးျဖစ္သည္။
UNFC တပ္ေပါင္းစုကုိ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ ၆ ဖြဲ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္အဖြဲ႔ ၆ ဖြဲ႔ တို႔က ယခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလက စတင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php/news/7163-knu---
Karen Struggle Divides Opinion as Refugees Fight Deportation
By NAW HTOO PAW Friday, August 26, 2011
Development projects mean forced relocation and slave labor. Half a million ethnic people are displaced in eastern Burma. Village schools have been burnt, healthcare is non-existent, farmlands are destroyed and more than two million Burmese have left to become economic migrants in Thailand.
On top of all this, Thailand is now talking about closing the refugee camps and returning 144,000 people to an unsafe future back in Burma - landmines, little work and mass displacement.
It is no coincidence that at a time when the UN's Special Rapporteur for Burma, Tomas Quintana, is calling for a commission of inquiry into crimes against humanity, a number of self-proclaimed Burma "experts" - who are pro-development - are writing shameful reports that, at the very least, muddy the water and, at worst, provide a rationale to stop aid to refugees and displaced people.
As the Burmese Army continues to rape and plunder, these "experts", academics and certain self-serving international NGOs are focused on the huge amounts of aid promised for Burma at the expense of refugees and displaced people. These groups have little interest in human rights and will support the closure of camps and a clamp down on ethnic non-ceasefire groups.
These "experts" regard the ethnic struggle for freedom and self-preservation, along with the pro-democracy demands for human rights, as irrelevant. They portray development and trade as the only objective, regardless of the deplorable situation in Burma. Their reports try to persuade the world that the recent Burmese election is the only game in town - and look where that has taken us.
One of the most damaging of the recent reports to refugees is Ashley South's "Burma's Longest War", a so-called anatomy of the Karen struggle. The contents fail to deliver anything positive for the Karen people.
What Mr South does achieve, is to promote and justify closure of the refugee camps and forcible repatriation of refugees back to Burma. On page 4, he denigrates refugees and argues that by donors giving support to the camps they are underwriting the Karen's ability to wage war. By page 5 he asks donors to "judge whether the humanitarian imperative of supporting displaced people in and from Burma outweighs the risks of contributing to the political economy of armed conflict".
On page 30 he blames aid agencies operating along the border that "are far from 'neutral' in their relationship to the military and political situation in Burma. Rather, their interventions empowered one side to the armed conflict. Thousands of personnel of the KNU/KNLA, and/or their families, continue to receive shelter in and supplies from the camps".
Mr South's work is dangerous. It provides governments and funding organisations with a rationale to develop policies that could see tens of thousands of people returned to a country that is unsafe - widespread landmines and a rampaging Burmese army that commits violations with utter impunity. This is a point Mr South never acknowledges: the Karen resistance continues because the Burmese army keeps abusing our people, not because foreigners fund refugee camps. His analysis is deeply insulting to all ethnic people from Burma who have suffered for decades during the war.
Mr South's work builds arguments from flawed academic papers that he wrote and cites as if they are proof of layers of carefully constructed empirical evidence. His report fails to disclose what methodology he used. He uses anonymous sources to build dubious points, including the lie that the KNU has been sidelined. Mr South assumes he will be allowed to get away with this fraud because the Karen are not capable of a response. He's wrong. Young Karen work and study at international universities and are more than capable of dissecting simplistic hatchet jobs masquerading as academic work.
Not only is Mr South's work dishonest and does a great disservice to Karen people and the pro-democracy movement, he also fails to declare that he hired and paid for Karen National Liberation Army (KNLA) soldiers to be his "security" for his "fact-finding" forays into the Karen State. In his past works he brags about his friendship with former leader General Bo Mya.
Did he tell Bo Mya to his face that the Karen are only hiding in refugee camps to prolong the conflict? Does he declare that he is a close patron of the Free Burma Rangers relief group, which he never mentions in his critiques of the border because he wants to maintain close relations with some people, while knifing them in the back?
If Mr South is so concerned that the camps prolong the conflict, why didn't he raise the issue during his many years working for the Thailand Burma Border Consortium? Why did he wait until he was being paid more handsomely by the United Nations and living far away in England to change his mind?
Mr South's academic ethics need close scrutiny, especially by the Australian National University, the UN and other organisations he receives lucrative consultancies from in order to push his partisan lies. He brags about access inside Burma where he cavorts with groups close to the military government, then comes to Mae Sot to manipulate the truth. If this is academic ethics, then we should avoid all university researchers.
Mr South is surely not the only "expert" to abuse free speech and privileged access in order to speak mistruth to power his own advancement, but he is by far the most destructive to the people he claims to care about.
Naw Htoo Paw is a member of the Foreign Affairs Department of the Karen National Union. This article originally appears on the Bangkok-based newspaper, The Nation on Aug 25.
http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=21966&page=2
Development projects mean forced relocation and slave labor. Half a million ethnic people are displaced in eastern Burma. Village schools have been burnt, healthcare is non-existent, farmlands are destroyed and more than two million Burmese have left to become economic migrants in Thailand.
On top of all this, Thailand is now talking about closing the refugee camps and returning 144,000 people to an unsafe future back in Burma - landmines, little work and mass displacement.
It is no coincidence that at a time when the UN's Special Rapporteur for Burma, Tomas Quintana, is calling for a commission of inquiry into crimes against humanity, a number of self-proclaimed Burma "experts" - who are pro-development - are writing shameful reports that, at the very least, muddy the water and, at worst, provide a rationale to stop aid to refugees and displaced people.
As the Burmese Army continues to rape and plunder, these "experts", academics and certain self-serving international NGOs are focused on the huge amounts of aid promised for Burma at the expense of refugees and displaced people. These groups have little interest in human rights and will support the closure of camps and a clamp down on ethnic non-ceasefire groups.
These "experts" regard the ethnic struggle for freedom and self-preservation, along with the pro-democracy demands for human rights, as irrelevant. They portray development and trade as the only objective, regardless of the deplorable situation in Burma. Their reports try to persuade the world that the recent Burmese election is the only game in town - and look where that has taken us.
One of the most damaging of the recent reports to refugees is Ashley South's "Burma's Longest War", a so-called anatomy of the Karen struggle. The contents fail to deliver anything positive for the Karen people.
What Mr South does achieve, is to promote and justify closure of the refugee camps and forcible repatriation of refugees back to Burma. On page 4, he denigrates refugees and argues that by donors giving support to the camps they are underwriting the Karen's ability to wage war. By page 5 he asks donors to "judge whether the humanitarian imperative of supporting displaced people in and from Burma outweighs the risks of contributing to the political economy of armed conflict".
On page 30 he blames aid agencies operating along the border that "are far from 'neutral' in their relationship to the military and political situation in Burma. Rather, their interventions empowered one side to the armed conflict. Thousands of personnel of the KNU/KNLA, and/or their families, continue to receive shelter in and supplies from the camps".
Mr South's work is dangerous. It provides governments and funding organisations with a rationale to develop policies that could see tens of thousands of people returned to a country that is unsafe - widespread landmines and a rampaging Burmese army that commits violations with utter impunity. This is a point Mr South never acknowledges: the Karen resistance continues because the Burmese army keeps abusing our people, not because foreigners fund refugee camps. His analysis is deeply insulting to all ethnic people from Burma who have suffered for decades during the war.
Mr South's work builds arguments from flawed academic papers that he wrote and cites as if they are proof of layers of carefully constructed empirical evidence. His report fails to disclose what methodology he used. He uses anonymous sources to build dubious points, including the lie that the KNU has been sidelined. Mr South assumes he will be allowed to get away with this fraud because the Karen are not capable of a response. He's wrong. Young Karen work and study at international universities and are more than capable of dissecting simplistic hatchet jobs masquerading as academic work.
Not only is Mr South's work dishonest and does a great disservice to Karen people and the pro-democracy movement, he also fails to declare that he hired and paid for Karen National Liberation Army (KNLA) soldiers to be his "security" for his "fact-finding" forays into the Karen State. In his past works he brags about his friendship with former leader General Bo Mya.
Did he tell Bo Mya to his face that the Karen are only hiding in refugee camps to prolong the conflict? Does he declare that he is a close patron of the Free Burma Rangers relief group, which he never mentions in his critiques of the border because he wants to maintain close relations with some people, while knifing them in the back?
If Mr South is so concerned that the camps prolong the conflict, why didn't he raise the issue during his many years working for the Thailand Burma Border Consortium? Why did he wait until he was being paid more handsomely by the United Nations and living far away in England to change his mind?
Mr South's academic ethics need close scrutiny, especially by the Australian National University, the UN and other organisations he receives lucrative consultancies from in order to push his partisan lies. He brags about access inside Burma where he cavorts with groups close to the military government, then comes to Mae Sot to manipulate the truth. If this is academic ethics, then we should avoid all university researchers.
Mr South is surely not the only "expert" to abuse free speech and privileged access in order to speak mistruth to power his own advancement, but he is by far the most destructive to the people he claims to care about.
Naw Htoo Paw is a member of the Foreign Affairs Department of the Karen National Union. This article originally appears on the Bangkok-based newspaper, The Nation on Aug 25.
http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=21966&page=2
From Revolution to Mutual Cooptation
By DR ZARNI Tuesday, August 23, 2011
On Friday in the Burmese capital of Naypyidaw, Aung San Suu Kyi held a meeting with President Thein Sein of the military-controlled quasi-civilian government, under the portrait of her martyred father U Aung San (How his portrait all of a sudden adorns the walls of Presidential office is a story for another day). At that time, the regime was also holding a three-day national workshop on poverty reduction.
Are these signs of a new thaw in the essentially adversarial relations between "the Beauty and the Beast"? Or is this the pursuit of respective Plan Bs for the two fiercely oppositional camps?
What options does Aung San Suu Kyi really have?
Politics is the art of the possible. Revolutions are the politics of the impossible.
The possible in the case of Burma is to continue to live under the world's oldest dictatorship—albeit slightly more benevolent, slightly more presentable, and slightly more poverty-sensitive.
Revolutionary conditions have existed in Burma since independence. But for two reasons popular revolts over the last 50 years—with the Saffron Revolution being the most recent—have failed.
These two reasons are: 1) the inability, over the past 50 years, of the opponents of the Bamar [Burman] military dictatorship, including Aung San Suu Kyi's NLD, not just the non-Bamar ethnic groups, to build a "Big Tent" and a coordinated strategic leadership; and 2) the shifting international power equations which have enabled the dictatorships in Burma to turn any external development to its own narrow institutional advantages and those of the top generals.
We are unlikely to see any revolutionary changes—that is, fundamental reforms—in Burma any time soon.
Against this backdrop, and despite the inspiring tales of the Arab Spring, the Lady by the Lake has very few revolutionary options.
So, she is compelled to join in the act of mutual cooptation with the generals.
Here we should not underestimate the strategic and tactical ability of the generals who preside over the world’s oldest military dictatorship against all odds, nor should we overestimate the iconic power of Daw Suu’s leadership and what she can deliver from this latest tango with “the Beast”.
The fate of the NLD currently remains uncertain as her “dialogue partners” in Naypyidaw are bent on splitting Suu Kyi from her party.
The regime's Plan A isn't panning out as hoped for by the senior and junior generals (and their political proxies, namely the ex-generals in government and in the parliament).
Plan A involved optimizing their gain, and minimizing their pain of having to make concessions to The Lady, the ceasefire groups, and the active resistance groups such as the Karen National Union and the Shan State Army.
On the Western front, the US is so far unrelenting in its opposition to the international lending institutions such as the IMF and the World Bank to resume their official loans and aid to "Myanmar" and will likely object to the generals chairing the ASEAN, without making concessions to their Lady.
By President Thein Sein’s admissions last week, the country is experiencing economic hardship.
The weakened dollar is having an adverse impact on Burma's domestic economy, which creates pent-up frustrations among the populace, including farmers and urban communities.
The Arab Spring, protests in Malaysia, Singapore's political cracks, Chinese riots and more recently London urban upheavals are also very worrisome signs for the generals.
Within the Burmese military forces, higher rates of desertion, a decreasing quality of military operations, extremely low morale, depression, widespread poverty, and the inter-clique power rivalry in the upper echelons of the regime have also become a serious factor in Burma's politics.
All this has resulted in the regime shifting gear from the Zero Sum to the Plan B of co-opting Daw Aung San Suu Kyi, with two target audiences—the local cultist, sufficiently nationalistic Bama majority, and its international critics that back Daw Suu.
If she is unable to outmaneuver the generals she will have ended up letting them use her big time. On the other hand, she has never really been a revolutionary leader like the late U Aung San who was prepared to do anything to advance his stated objective of Burmese independence.
So, if she is not advancing an effective revolution in Burma, then she only has one other option: work with her opponents.
For the regime there is absolutely no change of heart when it comes to what matters most to them—prolonging the half-century of neo-totalitarian rule of the generals. In the past, the generals used the ethnic minority resistance groups such as the Kachin Independence Organization to marginalize the Bamar mainstream representative, which is what she is, and how she is seen, in the eyes of the ethnic non-Bama populations.
Now the generals are using Suu Kyi to placate the Bamar majority and marginalize the ethnic non-Bamars.
Ultimately, politics is about power—power to reform politically repressive institutions and economically dysfunctional structures, as well as, and above all, the military which created them.
My foregone conclusion is that there is absolutely no plan among the generals, the outgoing seniors or incoming generation of juniors, to share power with other popular stakeholders of Burma such as Aung San Suu Kyi and ethnic minority leaders.
http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=21947&page=2
On Friday in the Burmese capital of Naypyidaw, Aung San Suu Kyi held a meeting with President Thein Sein of the military-controlled quasi-civilian government, under the portrait of her martyred father U Aung San (How his portrait all of a sudden adorns the walls of Presidential office is a story for another day). At that time, the regime was also holding a three-day national workshop on poverty reduction.
Are these signs of a new thaw in the essentially adversarial relations between "the Beauty and the Beast"? Or is this the pursuit of respective Plan Bs for the two fiercely oppositional camps?
What options does Aung San Suu Kyi really have?
Politics is the art of the possible. Revolutions are the politics of the impossible.
The possible in the case of Burma is to continue to live under the world's oldest dictatorship—albeit slightly more benevolent, slightly more presentable, and slightly more poverty-sensitive.
Revolutionary conditions have existed in Burma since independence. But for two reasons popular revolts over the last 50 years—with the Saffron Revolution being the most recent—have failed.
These two reasons are: 1) the inability, over the past 50 years, of the opponents of the Bamar [Burman] military dictatorship, including Aung San Suu Kyi's NLD, not just the non-Bamar ethnic groups, to build a "Big Tent" and a coordinated strategic leadership; and 2) the shifting international power equations which have enabled the dictatorships in Burma to turn any external development to its own narrow institutional advantages and those of the top generals.
We are unlikely to see any revolutionary changes—that is, fundamental reforms—in Burma any time soon.
Against this backdrop, and despite the inspiring tales of the Arab Spring, the Lady by the Lake has very few revolutionary options.
So, she is compelled to join in the act of mutual cooptation with the generals.
Here we should not underestimate the strategic and tactical ability of the generals who preside over the world’s oldest military dictatorship against all odds, nor should we overestimate the iconic power of Daw Suu’s leadership and what she can deliver from this latest tango with “the Beast”.
The fate of the NLD currently remains uncertain as her “dialogue partners” in Naypyidaw are bent on splitting Suu Kyi from her party.
The regime's Plan A isn't panning out as hoped for by the senior and junior generals (and their political proxies, namely the ex-generals in government and in the parliament).
Plan A involved optimizing their gain, and minimizing their pain of having to make concessions to The Lady, the ceasefire groups, and the active resistance groups such as the Karen National Union and the Shan State Army.
On the Western front, the US is so far unrelenting in its opposition to the international lending institutions such as the IMF and the World Bank to resume their official loans and aid to "Myanmar" and will likely object to the generals chairing the ASEAN, without making concessions to their Lady.
By President Thein Sein’s admissions last week, the country is experiencing economic hardship.
The weakened dollar is having an adverse impact on Burma's domestic economy, which creates pent-up frustrations among the populace, including farmers and urban communities.
The Arab Spring, protests in Malaysia, Singapore's political cracks, Chinese riots and more recently London urban upheavals are also very worrisome signs for the generals.
Within the Burmese military forces, higher rates of desertion, a decreasing quality of military operations, extremely low morale, depression, widespread poverty, and the inter-clique power rivalry in the upper echelons of the regime have also become a serious factor in Burma's politics.
All this has resulted in the regime shifting gear from the Zero Sum to the Plan B of co-opting Daw Aung San Suu Kyi, with two target audiences—the local cultist, sufficiently nationalistic Bama majority, and its international critics that back Daw Suu.
If she is unable to outmaneuver the generals she will have ended up letting them use her big time. On the other hand, she has never really been a revolutionary leader like the late U Aung San who was prepared to do anything to advance his stated objective of Burmese independence.
So, if she is not advancing an effective revolution in Burma, then she only has one other option: work with her opponents.
For the regime there is absolutely no change of heart when it comes to what matters most to them—prolonging the half-century of neo-totalitarian rule of the generals. In the past, the generals used the ethnic minority resistance groups such as the Kachin Independence Organization to marginalize the Bamar mainstream representative, which is what she is, and how she is seen, in the eyes of the ethnic non-Bama populations.
Now the generals are using Suu Kyi to placate the Bamar majority and marginalize the ethnic non-Bamars.
Ultimately, politics is about power—power to reform politically repressive institutions and economically dysfunctional structures, as well as, and above all, the military which created them.
My foregone conclusion is that there is absolutely no plan among the generals, the outgoing seniors or incoming generation of juniors, to share power with other popular stakeholders of Burma such as Aung San Suu Kyi and ethnic minority leaders.
http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=21947&page=2
ဖလုံ-စေ၀ၚ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ (PSDP)၏ ယာယီ ဥကၠဌ ေစာခင္ေမာင္ျမင့္ႏွင့္ ေကအိုင္စီ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းျခင္း
- ပထမဦးဆုံး ပါတီရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ပါတီရဲ႕ မူ၀ါဒကို ေျပာျပပါလား။
ပါတီရဲ႕ မူေတြကေတာ့ အခု ဖဲြ႕စည္းပုံေတြဘာေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ပါတီရဲ႕ သေဘာထားကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလူထုတစ္ရပ္လုံးအတြက္ေပါ႔။ နံပါတ္(၁) ကရင္တုိင္းရင္းသား လူထုတစ္ရပ္လုံးအတြက္ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳေပးဖုိ႔။ တရားဥပေဒေဘာင္ထဲက ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အခြင့္အေရး ေတာင္းဆုိေပးဖုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ မတရားတဲ့နည္း လမ္းမ်ား ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္းပဲ ကာကြယ္ေပးဖုိ႔။ နံပါတ္(၂) အခ်က္ကေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္တစ္ခုလုံးရဲ႕ ဖံြ႕ၿဖိဳး တုိးတက္မႈ ကရင္ျပည္နယ္သူ ျပည္နယ္သားအားလုံးအတြက္ စား၀တ္ေနေရးအဆင္ေျပေအာင္ အဘက္ဘက္ကေပါ႔ေလ ျပည့္စံုေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔၊ ေနာက္တခုကေတာ့ ဒီျပည္နယ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အက်ဳိးကိုလည္း ၀ုိင္း၀န္းကူညီဖုိ႔ ျဖစ္ပါ တယ္။
- ပါတီရဲ႕ အလုပ္အမႈေဆာင္(EC)ေတြက ဘယ္သူေတြပါလဲ။
EC က အားလံုး (၉)ေယာက္ပဲ။ ဥကၠဌကေတာ့ ေစာခင္ေမာင္ျမင့္။ ဒုဥကၠဌက ေစာေအာင္ေက်ာ္ႏိုင္ (ေခၚ) ရွားဘူး ေဖာ့၊ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးက ေစာၾကည္လင္း၊ အတြင္းေရးမွဴး(၁)က ေစာတင္လႈိင္၊ အတြင္းေရးမွဴး(၂)က ေစာရွားထြန္႔ ေဖါင္၊ လူငယ္ဥကၠဌ စဘီက်င္ဦး၊ အမ်ဳိးသမီးဥကၠဌ နန္းေစအြာနဲ႔ အဖဲြ႕၀င္ ႏွစ္ေယာက္က ေစာျမထြန္း၊ ေစာခင္ေက်ာ္ဦးတုိ႔ ျဖစ္ ပါတယ္။ အဲဒီ EC ဟာ လက္ရွိမွာ ယာယီ ေရြးထားတာေပါ့ေလ။ ယာယီဆိုေပမ႔ဲလည္း ခုနကအတည္ မေရြးရမခ်င္းေပါ့။ မဲဆႏၵ နယ္ မေရြးထုတ္ခင္ေလးမွာ လက္ရွိ ပါတီတာ၀န္ကို ယာယီအားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္ေနတာေပါ႔။
- လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ပါတီ၀င္ အင္အားက ခန္႔မွန္းေျခ ဘယ္ေလာက္ရွိေနပါၿပီးလဲ။
ပါတီ၀င္အင္အားကေတာ့ လက္ရွိသတ္မွတ္ထားတဲ့ အင္အားထက္ ေက်ာ္လာၿပီးေလ။ ဟိုမွာ သူတို႔ တစ္ေထာင္ သတ္မွတ္တာကို အင္အားကေတာ့ ေသာင္းဂဏန္းအထိေလာက္ ရေနပါၿပီး။ ဒီ(၇)ၿမိဳ႕နယ္လံုးေပါ့ေလ။ အဓိကကေတာ့ ဖားအံ ၿမိဳ႕နယ္ေပါ႔။
- ဖလုံ-စေ၀ၚပါတီဟာ အမတ္ေနရာ ဘယ္ႏွစ္ေနရာ ကုိယ္စားျပဳသြားဖို႔ ရွိပါသလဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပါတီရဲ႕ရန္ပံုေငြက်ေတာ့ ေကာ ဘယ္လုိရွာေဖြပါသလဲ။
အမတ္ေနရာကေတာ့ ရည္ရြယ္ထားတာ ကရင္ျပည္နယ္ ၇ၿမိဳ႕နယ္လံုးကို ကို္ယ္စားျပဳဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ လည္း ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္အေပၚမွာ ၾကည့္ရအံုးမွာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕က ေရြးေကာက္ပြဲ သိပ္မ၀င္ခ်င္ၾကဘူးေလ။ ၀င္မယ့္လူက နည္းနည္း ရွားေနတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူတို႔စိတ္၀င္စားမႈ အားနည္းလို႔ပဲ ျဖစ္မွာေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ လုိက္ၿပီးေတာ့ စည္း႐ုံးတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ဘာျဖစ္လည္းလို႔ ေမးလို႔မွ မရပဲဟာ။ တခ်ဳိ႕က သင့္ေတာ္ပါ တယ္ဆိုတ့ဲလူေတြ ဆိုရင္လည္းပဲ အား .. က်ေနာ္ မပါခ်င္ဘူး။ အဲလိုပဲ ေျပာေတာ့ ဘယ္လုိေျပာၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုတိုက္တြန္း ၿပီးေတာ့ အတင္းအဓမၼ ေခၚလို႔မရဘူးေလ။ ပါတီ၀င္ေတြကေတာ့ သိပ္အခက္အခဲ မရွိဘူးေပါ့။ သာမန္ ပါတီအင္အားကေတာ့။
ရန္ပံုေငြကေတာ့ ဒီအမ်ားျပည္သူဆီကေနၿပီးေတာ့မွ နည္းနည္းပါးပါး စုေဆာင္းၿပီးေတာ့မွပဲ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ငန္း ရွင္ေတြရဲ႕ဆႏၵျပဳခ်က္န႔ဲ ရသေလာက္ သူတို႔ဆီမွာ ထည့္၀င္္ေၾကးေပါ့ေလ။ အဲဒါကို ေမတၱာရပ္ခံ ပန္ၾကားၿပီးေတာ့ သူတို႔ ထည့္ ၀င္တဲ့ ရန္ပံုေငြ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ (၁၅)ဦး ေကာ္မတီ၀င္ကေနၿပီးေတာ့ အမာခံေပါ့ေလ။ တစ္ေယာက္ကို တစ္သိန္းဆို တစ္ သိန္း။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ပဲ စုေဆာင္းတာေပါ့ ရန္ပံုေငြကို။
- ေနာက္တခုက ပါတီအဖြဲ႕၀င္ လိုက္လံစည္း႐ုံးေရး ခရီးစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေနရာေဒသေတြမွာ လုပ္ၿပီးေနၿပီလဲ။ ဘယ္ေနရာေတြ က်န္ေနေသးလဲေပါ့ေနာ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မွာကေတာ့ ဖားအံ၊ ေကာ့ကရိတ္၊ လႈိင္းဘဲြ၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီး၊ သံေတာင္၊ ျမ၀တီ၊ ဖာပြန္ ျဖစ္ပါတယ္။ (၇)ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ ပါတီ၀င္ စည္း႐ံုးေနတာ အခုဆို ပါတီ၀င္စည္း႐ံုးေရးက ၿပီးသြားပါၿပီ။ အဲဒီၿမိဳ႕နယ္တခု ခ်င္းစီအတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း စာရင္းေတြကိုေတာ့ ဒီၾသဂုတ္လမကုန္ခင္ က်ေနာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုေကာ္မရွင္ကို တင္ ျပသြားမွာပါ။ အဲဒီအခါက်ရင္ အစိုးရသတင္းစာထဲမွာ ပါလာမွာပဲ။ ေစာင့္ဖတ္ၾကည့္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ Gender ဦးစား ေပးတဲ့အေနနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္စားလွယ္ေတြကိုပါ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။
- မဲဆြယ္စည္း႐ုံးတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္အတြက္ေရာ ဘယ္လိုႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ထားၿပီးပါၿပီလဲ။
မဲဆြယ္စည္း႐ုံးတာကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ဘာမွမျပင္ဆင္ရေသးဘူး။ ဒီလက္ရွိ ပါတီ အင္အားစု စုေဆာင္းတာပဲ ရြာ႐ိုးေလွ်ာက္ၿပီး စည္း႐ုံးရေသးတယ္။ လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၂/၂၀၁၀ ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ တင္ျပရမယ္ေလ။ လူစုလူေ၀းန႔ဲ တကယ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးတဲ့အဆင့္၊ ကာလကလည္း သူတို႔မွ မေပးေသးပဲဟာ။ ေလာေလာဆယ္ မဲဆႏၵနယ္ ေတြကိုပဲ ထုတ္ျပန္ေၾကညာတယ္ေလ။ အဲဒီ မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကိုေတာ့ အဓိက မဲဆြယ္စည္း႐ံုးခိုင္းရမွာေပါ့။ မဲဆႏၵနယ္ အမွတ္(၁)က ေမာင္ျဖဴဆိုရင္ ကဲ-ေမာင္ျဖဴကို အဓိကထားၿပီးေတာ့မွ လူထုပရိႆတ္ ေတြန႔ဲေပါ့ေလ။ Introduce လုပ္တဲ့ သေဘာထားလည္းပါ။ စည္း႐ုံးေဟာေျပာတာလည္းပါ။ အဲဒါကေတာ့ သူတို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ရဲ႕ ေၾကာ္ျငာၿပီး မဲဆြယ္စည္း႐ုံးတ့ဲ ကာလေပးတ့ဲအခါက်ရင္ေတာ့ အဲလိုပဲ လုပ္ရမွာေပါ့။
- ပါတီစည္း႐ုံးေရးခရီးမွာ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြက ပိတ္ပင္တားဆီးမႈေတြမ်ား ရွိသလား။ ရွိရင္လည္း ဘယ္လိုမ်ဳိး ႀကံဳ ရတာလဲ ေျပာျပပါလား။
အဲဒါေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမ႔ဲ သူတို႔ သတင္းယူတာေလာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ တားဆီးပိတ္ပင္တာေတြေတာ့ မရွိပါ ဘူး။ သူတို႔ သတင္းတပ္ဖြ႔ဲတို႔၊ ဒီ ရဲတို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပာၿပီးေတာ့ သူတို႔ သတင္းပို႔ႏိုင္ဖို႔ေပါ့ေလ။ အဲဒါကေတာ့ ဒီသာ မာန္အားျဖင့္ တိုက္႐ိုက္ထိေတြ႔ၿပီးေတာ့ ခုနက ရြာ႐ိုးေလွ်ာက္ၿပီး လိုက္လံစည္း႐ံုးတာကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ခုနက လူစု လူေ၀းန႔ဲ လုပ္ရင္ေတာ့ ဘယ္လုိလာမလဲေတာ႔ မသိဘူးေပါ့ေလ။ အဲလို ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ (၇)ရက္ ႀကိဳတင္ရတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အခ်ိန္န႔ဲက အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီစနစ္ကိုေတာ႔ မသံုးဘူး။
- PSDP ပါတီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကရင္ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုသိနားလည္ထားပါသလဲ။ ေနာက္ၿပီး ပါတီအေပၚ စိတ္ပါ၀င္စားမႈနဲ႔ ေထာက္ခံမႈက ဘယ္လုိရွိပါသလဲ။
လက္ရွိကေတာ့ ဒီကရင္ျပည္နယ္အတြင္းမွာကေတာ့ အင္တုိက္အားတုိက္ေတာ့ ေထာက္ခံမႈ ရွိပါတယ္။ အနည္းဆုံး ၇၀ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ကေတာ့ ေျပာစရာ သိပ္မလုိဘူးေပါ့။ ေျပာျပလုိက္တာနဲ႔ သူတုိ႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ သေဘာေပါက္ လာတာနဲ႔ပဲ ပါ၀င္လာၾကတာေပါ့ေလ။ ကိုယ့္ရဲ႕ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးကို အေျခခံၿပီး ဖဲြ႕စည္းတဲ့ ပါတီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္ေဒသမွာပဲ အေျခခံၿပီးေတာ့ ဖဲြ႕စည္းတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္တာက တေၾကာင္းေပါ့ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ သူတုိ႔ကိုယ္ပိုင္ပါတီ တခါမွ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ အခုေတာ့ ရွိလာၿပီ အာဏာရရွိတာ မရရွိတာ၊ ႏုိင္လာ။ မႏုိင္လာ အပထား ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကရင္တုိင္းရင္းသား လူထုတရပ္လုံးအတြက္ ဥပေဒေဘာင္ထဲက ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ ျပဳေပးမယ့္ အဖဲြ႕အစည္းတခု ရွိလာ ၿပီဆုိတဲ့ သေဘာေပါက္ေအာက္ေျပာျပလုိက္ေတာ့ စိတ္ပါ၀င္စားလာတယ္ေပါ႔။
- ဒီေရြးေကာက္ပဲြဟာ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တမႈမရွိဘူးလုိ႔ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္မယ့္ ပါတီတခ်ဳိ႕က ေ၀ဖန္ေျပာဆုိမႈေတြ ရွိပါ တယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး PSDP ပါတီအေနနဲ႔ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ ပါတီအေနနဲ႔ကေတာ့ ဖလုံစေ၀ၚ(PS)ပါတီအေနနဲ႔ ဒါဟာ အၿမဲတမ္း ေဆြးေႏြးေနက် ကိစၥတခုေပါ့။ သုံး သပ္မႈကုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဆႏၵမေစာခ်င္ဘူးေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ဘာမွမေျပာလုိပါဘူး။ ဒါကေတာ့ ျပည္သူေတြကေန ဆုံးျဖတ္ေပးလိမ့္မယ္လုိ႔ ေနာက္ၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြ မျဖစ္ခ်င္ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ သုံးသပ္တာတုိ႔ ေ၀ဖန္တာသုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ မလုပ္ ခ်င္ဘူး။ ဘာမွလည္း မေျပာဘူး။ ရရွိတဲ့ အခြင့္အေရးေပၚမွာပဲ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားသြားမယ္လုိ႔ အဲသလုိမ်ဳိးပဲ က်ေနာ္တုိ႔က ခံယူထားပါတယ္။
- ဒီေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ဖို႔ အေျခခံထားတဲ့ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲမွာ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ ဘယ္လိုအခြင့္ အေရးေတြ ပါ၀င္တာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီတခုအျဖစ္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရတာပါလဲ။
ဖြဲ႕စည္းပံုကေတာ့ အတည္ျပဳၿပီးသြားခဲ့ၿပီမို႔ ဘယ္လိုမွလည္း ျပင္လို႔မရေတာ့ဘူးေလ။ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ အ ခြင့္အေရးကို တရားနည္းလမ္းက်က်နဲ႔ ဥပေဒေဘာင္ထဲကေန ရသေလာက္ ေတာင္းဆိုလုပ္ေဆာင္သြားရမွာေပါ့။ ႏိုင္တာ မႏုိင္တာထက္ ကရင္လူထုအတြက္ ပါတီတခုအေနနဲ႔ ရပ္တည္သြားႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
- ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းမွာ တျခားဘာပါတီေတြ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ ရွိလဲ။ ေနာက္ဆံုးပါတီျဖစ္တဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ ဒီမိုက ေရစီႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးပါတီ (KSDDP) က ဘယ္လိုဖြဲ႔စည္းမႈရွိတယ္ဆိုတာ သိပါသလား။
လက္ရွိ ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းမွာကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တုိင္းရင္း သား စည္းလုံးညီၫႊတ္ေရးပါတီ(တစည)ေပါ့။ ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔ ဖလုံ-စေ၀ၚဒီမုိကရက္တစ္ပါတီေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မြန္ေဒသလုံး ဆုိင္ရာ ဒီမုိကေရစီပါတီကလည္းပဲ ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းမွာရွိတဲ့ မြန္ရြာမွာေတြလည္း လာေရာက္စည္း႐ုံးတာကို ေတြ႕ရပါ တယ္။ KSDDP က ၿငိမ္းအဖြဲ႕ေတြ စုေပါင္းထားတဲ့ ပါတီပါ။ အစိုးရရဲ႕ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးက လာဖြဲ႔ေပးလိုက္တာ ျဖစ္တယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒီပါတီကုိလည္း က်ေနာ္တို႔ ဖလံု-စေ၀ၚပါတီနဲ႔ မဲယွဥ္လို႔ရေအာင္ ဖြဲ႔ထားေပးတာလို႔ က်ေနာ္ သံုးသပ္တယ္ေလ။
- ေရြးေကာက္ပဲြကို လာမဲ့ ႏုိ၀င္ဘာလ (၇)ရက္ေန႔မွာ က်င္းပျပဳလုပ္မယ္လုိ႔ ဒီလ (၁၂)ရက္ေန႔မွာ ေရြးေကာက္ပဲြ ေကာ္မရွင္က ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သြားတယ္ေပါ႔ေနာ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပဲြကို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ PSDP ပါတီေကာ ဘယ္အတုိင္း အတာထိ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ၿပီလဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ ပါတီအေနနဲ႔ကေတာ့ စည္း႐ုံးေရးကိစၥကေတာ့ သိပ္ၿပီး အခက္အခဲမရွိေပမယ့္။ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္မယ့္ ကုိယ္စားလွယ္အတြက္ကေတာ့ နည္းနည္းအခက္အခဲျဖစ္တယ္ဗ်။ သိပ္ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ဖုိ႔ ဆႏၵသိပ္မရွိၾကဘူး။ ဒါ ေပမယ့္လည္း သူတုိ႔သတ္မွတ္တဲ့အရေပါ႔ေလ။ အနည္းဆုံး လႊတ္ေတာ္ သုံးရာမွာ သုံးေယာက္ မျဖစ္မေန၀င္ရမယ္ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ၇ၿမိဳ႕နယ္လုံး မျပည့္စုံရင္ေတာင္မွ ၅၀ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ေတာ့ ရေအာင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႀကိဳးစား သြားမယ္လုိ႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။
- ဖလုံ-စေ၀ၚ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီဟာ ကရင္ျပည္သူေတြအတြက္ ဘာေတြလုပ္ေပးႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။ လူထုေတြအေနနဲ႔ ေရာ ဘာေတြ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ရႏုိင္မလဲ။
ဖလုံစေ၀ၚပါတီအေနနဲ႔ အကယ္၍ လုပ္ပုိင္ခြင့္ ရခဲ့ရင္ ရခဲ့သလုိ အဓိက နံပါတ္တစ္ ဦးစားေပးဖုိ႔ ကရင္တုိင္းရင္းသား ဖလုံ-စေ၀ၚေတြအတြက္ ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈ စာေပက အစေပါ႔။ သင္ၾကားခြင့္ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ေတြကို အျပည့္အ၀ရရွိေအာင္ စြမ္း ေဆာင္ေပးမယ္။ ေနာက္ၿပီး လူေနမႈအဆင့္ တုိးတက္ျမင့္မားေအာင္လည္းပဲ အဓိကစြမ္းေဆာင္ေပးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။
- ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီတစ္ခုအေနနဲ႔ ဘယ္လိုအခက္အခဲမ်ဳိးေတြ ရွိေနပါသလဲ။
အခက္ခဲဆုံးအရာကေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ က်ေနာ္တုိ႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ (၇)ၿမိဳ႕နယ္မွာဆုိ ၃၃ ဦးလုိတာ အျပည့္အ၀မရေသးတဲ့ အဲဒီအခက္အခဲေလးတခုေပါ့။ ဖြဲ႕စည္းပံုအရဆိုရင္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြဟာ ကရင္ ျပည္နယ္မွာ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္အေနနဲ႔က ၁၂ဦး။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က ၇ဦးနဲ႔ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္က ၇ၿမိဳ႕နယ္ကို ၂ဦးစီ ဆိုေတာ့ ေရြးလို႔မရေသးဘူး။ အမွန္ေတာ့ စည္း႐ုံးေရးအေနအထားက ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ႏုိင္ေျခရွိတာေပါ့ ေလ။ ဒါေပမယ့္လည္း ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ သင့္ေတာ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို စည္း႐ုံးတဲ့အခါက်ေတာ့ စိတ္ပါ၀င္စားမႈ နည္းတာကို ေတြ႕ရတဲ့အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလည္း လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ သိပ္မရွိဘူး။ မသင့္ေတာ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့လည္း မျဖစ္ ဘူးေလ။
- ဟုတ္ကဲ့။ PSDP ဟာ ကရင္ျပည္သူတရပ္လုံးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ကရင္တိုင္းရင္းသားပါတီတခုလို႔ ဆိုထားေတာ့ မဲဆႏၵရွင္ ကရင္ျပည္သူေတြကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ကရင္ျပည္သူေတြ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ေလ။ လုပ္ပုိင္ခြင့္အေပၚမွာ အတတ္ႏုိင္ဆုံး အမ်ား ျပည္သူ၊ ကိုယ့္ကရင္ျပည္သူျပည္သားေတြေပါ့ေလ။ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ ရြက္ေပးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားတာေပါ့။ အကယ္၍ လုပ္ပုိင္ခြင့္ မရရွိခဲ့ရင္ ဒါက တမ်ဳိးေပါ့။ ဘာပဲေျပာေျပာေပါ႔။ ကိုယ့္အဓိကထားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတာ့ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ရာသက္ပန္ အာဏာရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ။ လက္ရွိလည္းပဲ က်ေနာ္ တုိ႔က ကုိယ္ကရင္တုိင္းရင္းသား အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ကေတာ့ အၿမဲ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားပါတယ္ဆို တာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
Wednesday, August 24, 2011
Flood Refugee Students Studying Now
(23 August) Flood Refugee Students Studying NowType the rest of your post here.
Tuesday, August 23, 2011
ေဒၚစုႏွင့္ ဦးသိန္းစိန္ ေတြ႕ဆံုမႈ ရလဒ္ေကာင္းထြက္ရန္နည္းဟု လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားေျပာ
ၾသဂုတ္လ ၂၂ရက္။ ေစာခါးစူး (ေကအိုင္စီ)
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္တို႔၏ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေတြ႕ဆံုမႈမွ ရလာဒ္ ေကာင္းထြက္ရန္ နည္းသည္ဟု တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားက ယေန႔ ေျပာၾကားလိုက္သည္။
ၾသဂုတ္လ ၁၉ရက္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္ရွိ သမၼတအိမ္ေတာ္၌ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႕ဆံုပြဲသည္ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈလမ္းေၾကာင္း၏ ေျခလွမ္းအစျဖစ္သည္ဟု NLD ဘက္မွ ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားက ထိုသို႔ ေျပာဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“အစိုးရက ေဒၚစုကို ေစတနာအမွန္နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးအရ အေျဖရွာဖို႕ ေတြ႕တယ္ဆိုတဲ့အေပၚ သံသယ အမ်ား ႀကီး ရွိတယ္။ ဟိုးအရင္ကလည္း ေတြ႕ဆံုခဲ့တာရွိတယ္။ တန္းတူညီတူ အေနအထားနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။”ဟု ကရင္နီအ မ်ဳိးသားတိုးတက္ေရးပါတီ-KNPP ၏ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ခူးဦးရယ္က ေျပာသည္။
ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရအေနျဖင့္ ေဒၚစုႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္းသည္ ၎တို႔အစိုးရအဖြဲ႕ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းမွ ထြက္ေပါက္ရရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု သူက ေထာက္ျပသည္။
ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး-KNU ၏ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး(၁) ဗိုလ္မွဴးေစာလွေငြက “ေတြ႕ဆံုမႈရလဒ္ကို မထုတ္ျပန္ဘူး။ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဘာမွ ခန္႔မွန္းေျပာလို႔ မရပါဘူး။”ဟု သူက ေကအိုင္စီကို ေျပာသည္။
ယခင္ န၀တ၊ နအဖ စစ္အစိုးရလက္ထက္ကလည္း KNU သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫႊန္႔တို႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့မႈမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရး တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား မရွိေၾကာင္း ၎က ေထာက္ျပေျပာဆိုသည္။
ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ေျမာက္ပိုင္း-(SSA-N) မွ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ စုိင္းဆုိင္မိဏ္းက တုိင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲမ်ား ယခုအခ်ိန္ထိ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ အစိုးရအေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္နည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းခ်င္ သည့္သေဘာမ်ိဳး မေတြ႕ရေသးေၾကာင္း ေျပာသည္။
“ေဒၚစုနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ ထပ္ေတြ႕ရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလႊတ္ေပးဖို႔ ကိစၥ၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကိစၥ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအတိုင္း ခ်ဳပ္မထားဘဲနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးေစခ်င္တယ္။”ဟု ဗုိလ္မွဴးေစာလွေငြက ေျပာသည္။
ၾသဂုတ္လ ၁၇ရက္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္၌ က်င္းပသည့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံပဲြအခမ္းအနားတြင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ကခ်င္၊ ရွမ္းႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္ရွိ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ေနသည့္ မည္သည့္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မဆို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူလိုသည့္ ဆႏၵရွိပါက သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ႏွင့္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာသြားခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕အေနျဖင့္ ဒို႔တာ၀န္အေရး ၃ပါး အဓိကထားကာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ေဆာင္ ရြက္သြားမည္ဟု ပါရွိသည္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈမ်ား ဆက္လက္ လုပ္ ေဆာင္သြားရန္ရွိေသာ္လည္း ေနာက္တႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမည့္ရက္ကိုမူ အစိုးရဘက္မွ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္း မရွိခဲ့ေပ။
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္တို႔၏ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေတြ႕ဆံုမႈမွ ရလာဒ္ ေကာင္းထြက္ရန္ နည္းသည္ဟု တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားက ယေန႔ ေျပာၾကားလိုက္သည္။
ၾသဂုတ္လ ၁၉ရက္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္ရွိ သမၼတအိမ္ေတာ္၌ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႕ဆံုပြဲသည္ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈလမ္းေၾကာင္း၏ ေျခလွမ္းအစျဖစ္သည္ဟု NLD ဘက္မွ ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားက ထိုသို႔ ေျပာဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“အစိုးရက ေဒၚစုကို ေစတနာအမွန္နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးအရ အေျဖရွာဖို႕ ေတြ႕တယ္ဆိုတဲ့အေပၚ သံသယ အမ်ား ႀကီး ရွိတယ္။ ဟိုးအရင္ကလည္း ေတြ႕ဆံုခဲ့တာရွိတယ္။ တန္းတူညီတူ အေနအထားနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။”ဟု ကရင္နီအ မ်ဳိးသားတိုးတက္ေရးပါတီ-KNPP ၏ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ခူးဦးရယ္က ေျပာသည္။
ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရအေနျဖင့္ ေဒၚစုႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္းသည္ ၎တို႔အစိုးရအဖြဲ႕ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းမွ ထြက္ေပါက္ရရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု သူက ေထာက္ျပသည္။
ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး-KNU ၏ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး(၁) ဗိုလ္မွဴးေစာလွေငြက “ေတြ႕ဆံုမႈရလဒ္ကို မထုတ္ျပန္ဘူး။ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဘာမွ ခန္႔မွန္းေျပာလို႔ မရပါဘူး။”ဟု သူက ေကအိုင္စီကို ေျပာသည္။
ယခင္ န၀တ၊ နအဖ စစ္အစိုးရလက္ထက္ကလည္း KNU သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫႊန္႔တို႔ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့မႈမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရး တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား မရွိေၾကာင္း ၎က ေထာက္ျပေျပာဆိုသည္။
ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ေျမာက္ပိုင္း-(SSA-N) မွ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ စုိင္းဆုိင္မိဏ္းက တုိင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲမ်ား ယခုအခ်ိန္ထိ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ အစိုးရအေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္နည္းျဖင့္ ေျဖရွင္းခ်င္ သည့္သေဘာမ်ိဳး မေတြ႕ရေသးေၾကာင္း ေျပာသည္။
“ေဒၚစုနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ ထပ္ေတြ႕ရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလႊတ္ေပးဖို႔ ကိစၥ၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကိစၥ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအတိုင္း ခ်ဳပ္မထားဘဲနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးေစခ်င္တယ္။”ဟု ဗုိလ္မွဴးေစာလွေငြက ေျပာသည္။
ၾသဂုတ္လ ၁၇ရက္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္၌ က်င္းပသည့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံပဲြအခမ္းအနားတြင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ကခ်င္၊ ရွမ္းႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္ရွိ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ေနသည့္ မည္သည့္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မဆို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူလိုသည့္ ဆႏၵရွိပါက သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ႏွင့္ ေဆြးေႏြးႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာသြားခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕အေနျဖင့္ ဒို႔တာ၀န္အေရး ၃ပါး အဓိကထားကာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ေဆာင္ ရြက္သြားမည္ဟု ပါရွိသည္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈမ်ား ဆက္လက္ လုပ္ ေဆာင္သြားရန္ရွိေသာ္လည္း ေနာက္တႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမည့္ရက္ကိုမူ အစိုးရဘက္မွ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္း မရွိခဲ့ေပ။