ေသဒဏ္က်ခံခဲ့ရသူ ABSDF အဖြဲ႔ဝင္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး

ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ အင္းစိန္ေထာင္မွ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ျဖင့္ ၾကာသာပေတးေန႔က လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားထဲတြင္ လူသတ္မႈ၊ လက္နက္မႈ၊ မတရားအသင္းႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈတို႔ျဖင့္ ေသဒဏ္ က်ခံေနရသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ
ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး ABSDF တပ္ရင္း ၃၀၃ (ေဝွေစတီစခန္း) တြဲဖက္ အတြင္းေရးမႉး- ၁ ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုး ေခၚ ဖိုးခြားလည္း ပါသည္။

၁၉၉၀ ခုတြင္ ကယားျပည္နယ္ ဒီေမာဆိုၿမိဳ႕၌ စစ္အစိုးရ တပ္ဖြဲ႔က ဖမ္းဆီးၿပီး လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ စစ္ခံု႐ံုးမွ ေသဒဏ္ စီရင္ခ်က္ ခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
--------------------------------------------------------------------------------

ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုးက ဘယ္ႏွႏွစ္ က်တာလည္း ခင္ဗ်။

“က်ေနာ္က်တာ ပထမေတာ့ ေသဒဏ္ေပါ့။ ေသဒဏ္ကေန ကၽြန္းေျပာင္းေတာ့ အစိတ္ (၂၅ ႏွစ္)။ အစိတ္ကေန အခု ၂၁ ႏွစ္ေလ။”

အစိတ္ကေန ၂၁ ႏွစ္ဆိုတာ ဘယ္လိုလည္း။ က်ေနာ္ နားမလည္လို႔ပါ။

“က်ေနာ္ အစိတ္က်တယ္။ အထဲမွာ ၂၁ ႏွစ္ ၾကာတယ္။”

ဆိုေတာ့ ေလးႏွစ္က်န္ေသးတာေပါ့ လြတ္ဖို႔ အဲဒီလိုလား။
“ဟုတ္တယ္။ လံုးဝ ေလွ်ာ့ရက္ မပါဘူးေနာ္။”

အဲဒီေတာ့ ေလွ်ာ့ရက္မပါဘဲ ၂၁ ႏွစ္တိတိေနခဲ့ရတာ
ေပါ့။ ေတာက္ေလွ်ာက္ အင္းစိန္ေထာင္မွာပဲလား။

“ဟုတ္တယ္။”

ပုဒ္မေတြ တပ္တာက ဘယ္လိုမ်ဳိးလည္း။ ပုဒ္မအေၾကာင္းေတြေရာ ရွင္းျပေသးလား သူတို႔က။

“၁၇ (၂)၊ ၁၉ (စ)၊ ၃၀၂ အပိုဒ္ ၁ (ခ) တပ္ထားတာ။ အဲဒီ ၁၇ (၂) ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္က မတရားအသင္း အဖြဲ႔ဝင္ေလ။ က်ေနာ္က ေအဘီ (ABSDF) အဖြဲ႔ဝင္ကိုး။ ၃၀၂ အပိုဒ္ ၁ (ခ) က လူသတ္ေလ။ က်ေနာ္က
ေထာက္လွမ္းေရးကို သတ္လာတာကိုး။ ၁၉ (စ) က လက္နက္ငယ္အမႈ ေလ။”

ဆိုေတာ့ လူသတ္တဲ့ ကိစၥရယ္၊ လက္နက္ကိစၥရယ္ အဲဒါ ဘယ္ႏွခုႏွစ္က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲဗ်။

“၁၉၉၀၊ က်ေနာ္က အေရးအခင္းကာလမွာ ေတာခိုသြားတာကိုး။ ၈၈ ေလ။ ၈၈ မွာက်ေနာ္ ေတာခိုတယ္။
ေတာထဲမွာ ေအဘီ အဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္ၿပီးမွ က်ေနာ္ ေအဘီရဲ႕ တာဝန္ေပးခ်က္အရ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ရင္းကေန
က်ေနာ္ အဖမ္းခံရတာေလ။”

ၾကားျဖတ္ က်ေနာ္ ေမးခ်င္တာက ၁၉၈၈ ေတာခိုေတာ့ ဘယ္စခန္းကို ေရာက္လည္း ခင္ဗ်။ အဲဒီတုန္း
က စခန္းတာဝန္ခံက ဘယ္သူလဲ။

“ေဝွေစတီ camp ေလ။ ၃၀၃ ေလ။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔ (စခန္း) ဥကၠ႒က ရစ္ခ်က္ေဌးရယ္ ဗ်ာ။ ဒုတိယ
ဥကၠ႒က ဦးေမာင္ေမာင္လြင္၊ အတြင္းေရးမႉးက ေဂ်ာ္လီထြန္း။ တြဲဘက္-၁ က က်ေနာ္ ေလ။ တြဲဘက္-၂ က
သဲေတာ လွထြန္းဆိုတာ ျမက္ခင္းသစ္မွာ စာေရးေနတဲ့ေကာင္ေလ။ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီမွာ သင္တန္းေတြ ဘာေတြ ၿပီးေတာ့မွ ေရွ႕တန္းထြက္တာကိုး။”

ေရွ႕တန္းက်ေတာ့ ဘယ္ကို ထြက္သြားတာလဲ။

“သံလြင္ အေနာက္ဘက္ျခမ္း၊ တိုက္ခိုက္ေရးနဲ႔ စည္း႐ံုေရး။ အဲဒီအခ်ိန္ တည္ေဆာက္ေရးကာလ လုပ္ေနတဲ့
ကာလကိုး။ ၿမိဳ႕တြင္းနဲ႔ အျပင္နဲ႔ ျပန္ခ်ိတ္ဆက္ရင္းနဲ႔ အဖမ္းခံရၿပီးမွ ေထာင္က်သြားတာ ေလ။”

ဘယ္မွာ ဖမ္းခံရတာလဲ ခင္ဗ်။

“ဒီေမာဆို အဝင္မွာဗ်ာ။”

ေဝွေစတီ စခန္းက ကယားျပည္နယ္ထဲမွာလား။

“ဟုတ္တယ္။ (ထိုင္းႏိုင္ငံ) မဲေဟာင္ေဆာင္ ေအာက္ဘက္ကေလ။”

ေထာက္လွမ္းေရးကို သတ္တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥေလး နည္းနည္းေျပာျပေပးပါလား။

“ေထာက္လွမ္းေရး Informer ေလ။ လြိဳင္ေကာ္မွာ သတ္တဲ့ ကိစၥပါ။ အဲဒီ ၉၀ ကာလ။ ရက္ေတြေတာင္ သိပ္မမွတ္မိ
ေတာ့ဘူးဗ်။ အမႈျဖစ္စဥ္ကာလမွာ က်ေနာ္ ရက္ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူးခင္ဗ်”

“က်ေနာ္ အဓိကမွတ္ထားတာ က်ေနာ့္အမိန္႔ခ်ရက္စြဲ၊ ေထာင္ေရာက္တဲ့ ရက္စြဲေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ အမိန္႔ခ်ရက္စြဲက
၁ ရက္ ၁၀ လ ၉၀ ခုုႏွစ္ မွာခ်တယ္။ ေထာင္ကို ေရာက္တာ ၃၀ ရက္ ၁၀ လ ၉၀ မွာ ေရာက္တယ္။ ၉၃ မွာ
က်ေနာ္ ကၽြန္းေျပာင္းတယ္။ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ဂုဏ္ျပဳ ႀကိဳဆိုေသာအားျဖင့္ ဆိုၿပီးမွ က်ေနာ့္ကို ကၽြန္းေျပာင္း တယ္ေလ။ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ေလွ်ာ့ေပးတာ။ က်ေနာ္က ေသဒဏ္ အျပင္ ငါးႏွစ္က်ထားေတာ့ အားလံုးေပါင္း ကၽြန္းေျပာင္းလိုက္ေတာ့ ကၽြန္းက ၂၀ (ႏွစ္) ေလ။ ၂၀ ဆို ေတာ့ အစိတ္ေပါ့ (၂၅ႏွစ္)။ က်ေနာ္ အဲဒီမွာ ၉၃ ကေန
စၿပီး အႏွစ္ အစိတ္နဲ႔ ၉၈ မတ္လေလာက္မွာ ေလွ်ာ့ရက္ေတြ ျဖတ္ေတာက္ခံရတယ္။ ေလွ်ာ့ရက္မရေတာ့ဘူး။
အခု က်ေနာ္ ေနထားရက္က ၂၁ ႏွစ္နဲ႔ ၂ ရက္ေပါ့ေလ။ လံုးဝေလွ်ာ့ရက္မပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပိုင္းက ႏိုင္ငံေတာ္ လာသြားတဲ့ တႏွစ္ ေပးတာလည္း မပါဘူးဗ်။”

လိြဳင္ေကာ္မွာလား ျပစ္ဒဏ္ခ်တာက။

“လိြဳင္ေကာ္၊ က်ေနာ့္ကို စစ္ခံု႐ံုး။ စခရ- (၃) ။ မမွတ္မိေတာ့ဘူးဗ် ခံု႐ံုးဥကၠ႒ေတြ။ တာဝန္အဆင့္ေတြက ဗိုလ္မႉး
ႏွစ္ေယာက္ပါတယ္ဗ်။ မဝတ (ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္) ဥကၠ႒ တေယာက္ပါတယ္။ ဒါပဲဗ် က်ေနာ္လည္း က်န္တာေတာ့ မမွတ္မိဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းကလည္း ၾကာၿပီဗ်။”

အဲဒါမတိုင္မီမွာ စစ္ေၾကာေရးေတြဘာေတြ လုပ္ေသးလား။ ဘယ္လိုလုပ္လည္းဗ်။

“ဟာ လုပ္တယ္ တလ၊ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီကာလကလည္း ေထာက္လွမ္းေရးက အင္အား ေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့။ ေသလုေမ်ာပါးေပါ့။ ျပန္ေျပာရင္လည္း ေျပာလို႔ ယံုႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့ ဟာေတြပဲေလ။ ကိုယ္ကိုယ္
တိုင္ ခံစားခဲ့ရေတာ့ဗ်ာ။ ထားလိုက္ပါေတာ့ ဒါေတြကေတာ့။”

စစ္ေၾကာေရး တလက လြိဳင္ေကာ္မွာပဲေပါ့ေနာ္။

“ဟုတ္တယ္။ လိြဳင္ေကာ္မွာပဲ။”

အင္းစိန္ေထာင္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္မွာထားလဲ။ တျခားသူေတြနဲ႔ ေနရလား။ ဘယ္လိုေနရလဲ။

“ႀကိဳးတိုက္ထဲမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ ၂ တိုက္က ႀကိဳးတိုက္ပဲဟာ။ အဲဒီႀကိဳးတိုက္မွာပဲ က်ေနာ္
ေနရတာပဲ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ တေယာက္တည္းေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ပိုင္း လူမ်ားလာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္၊ သံုုးေယာက္ေနရတာေပါ့။ အေရးအခင္း ေခါင္းျဖတ္နဲ႔ က်တဲ့ဟာေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ ခိုးဆိုးလုယက္ၿပီး
ေသဒဏ္က်လာတဲ့ လူေတြလည္းရွိတယ္။ ေနာက္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေတြလည္း ရွိတယ္ေလ။
ကိုေအာင္ေဇယ်တို႔၊ ဦးေသာ္က၊ ဦးကိုယုတို႔၊ ေဒါက္တာတင္မ်ဳိးဝင္းတို႔၊ သူတို႔ေတြနဲ႔ တတိုက္တည္းပဲ။”

သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာတာေတြ ဘာေတြ လုပ္လို႔ရလား။

“ရတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေအာင္ေဇယ်နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကိုး။”

ေထာက္လွမ္းေရးကို သတ္တဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေလး ေျပာျပေပးလို႔ရလား။

“အဲဒီကိစၥက က်ေနာ္နဲ႔ တိုက္႐ိုက္မပတ္သက္ဘူးဗ်။ တကယ္တမ္း တာဝန္ေပးခံရတာ က်ေနာ္ မဟုတ္ဘူး။ ကရင္နီက ေထာက္လွမ္းေရး တေယာက္က တာဝန္ေပးခံရတာ။ က်ေနာ္က ဝင္ကူညီရင္းနဲ႔ ျဖစ္သြားတာပါ။ လိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ေပၚမွာျဖစ္တာပါ။”

အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ေနရထိုင္ရ၊ စားရေသာက္ရ၊ က်န္းမာေရးေတြ ဘာေတြေရာ။

“အရင္တုန္းကေတာ့ ဆိုးတာေပါ့ဗ်ာ။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ အသင့္အတင့္ေလးေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈ
ရွိပါတယ္။ စားေရးေသာက္ေရးကေတာ့။ ေဆးကုသမႈအပိုင္းမွာေတာ့ သာမန္ အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔နဲ႔
ေတာ့ မတူဘူးေလ။ သာမန္အက်ဥ္းသားေတြက်ေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္းေပါ့။ က်ေနာ္တုိ႔က်ေတာ့ နည္းနည္း လိုက္ေလ်ာမႈေလးေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့။ အဲဒီလို ခြဲျခားဆက္ဆံတာေတာ့ ရွိတယ္ေလ။”

အလုပ္ေတြဘာေတြ ခိုင္းတာေရာ ရွိေသးလား။

“အဲဒါေတာ့ မရွိဘူးဗ်။”

၂၁ ႏွစ္လံုးလံုး အဲဒီ ၂ တိုက္မွာပဲလား။

“မဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ေနာ္ တိုက္ေပါင္းစံုတယ္ဗ်။ ေထာင္ထဲမွာရွိတဲ့ တိုက္ေျခာက္တိုက္၊ ေနာက္ (၅) ေဆာင္တိုက္ ၄၊ ၅၊ ေတာ္ေတာ္စံုတယ္။ ေနလိုက္ရတာ။”
ICRC (ႏိုုင္ငံတကာ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔) လာတာ ေတြ႔ခြင့္ ရေသးလား။

“ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္သိရသေလာက္ စလာတဲ့ ခုႏွစ္က
၉၉ ဗ်ာ။ ၉၈ လား ၉၉ လား ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိ
ေတာ့ဘူး။ ေတြ႔တာေတာ့ လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ေတြ႔ရပါတယ္။”
ဘာေတြ ေမးျမန္းသြားလဲ။

“စားဝတ္ေနေရး ဒီေလာက္ပါပဲ။ က်န္တဲ့ဟာေတြေတာ့ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္မွ အကူအညီ မေပးႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔
ေၾကာင့္လည္း တခ်ဳိ႕ ေတာ္တန္႐ံုေျပာင္းလဲတာေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။”

လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရာ ေတြ႔ခြင့္ရလား။

“လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႔ခြင့္ရပါတယ္။ သတ္သတ္ပါ။ ဥပမာ က်ေနာ္တို႔ အမႈေတြခ်ည္းပဲ သီးသန္႔ေပါ့။”

အခု လက္နက္မႈပါတာေပါ့ေနာ္ ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုးတို႔လိုဟာမ်ဳိးကို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားထဲ မထည့္ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ အစိုးရကေျပာေနတာ ရွိတယ္ေလ။ တည္ဆဲ ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္တယ္ေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ဳိး လက္နက္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအမႈ ဘာကြာတယ္လို႔ ထင္လဲဗ်။

“တန္ရာတန္ရာ ေျပာမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ႏွလံုးရည္သမား မဟုတ္ဘူးဗ်။ အဲဒီ ၈၈ ကာလက ျဖစ္ပ်က္ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ႏွလံုးရည္နဲ႔ တိုက္လို႔မရလို႔ လက္႐ံုးရည္နဲ႔ တိုက္ခဲ့တဲ့ လူေတြေလ။ ဒါ သူတို႔ကၾကည့္ရင္
ေတာ့ လက္ဖမိုးေပါ့၊ ကိုယ့္ဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ လက္ဝါးေပါ့ဗ်ာ။”

ဒါဆိုရင္ ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုးက အဲဒါကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းတခု လုပ္ေနတယ္လို႔ ယူဆတာလား။

“ဒါကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ႀကီးေတာ့ ပတ္သက္ေတာ့ ပတ္သက္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးရည္နဲ႔ စာရင္ေတာ့ လက္႐ံုးရည္နဲ႔ ပိုသက္ဆိုင္တာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေတာ္လွန္ေရး ေလာက
သား တေယာက္ ျဖစ္သြားတာကိုး။ ႏိုင္ငံေရးထဲမွာမွ မရွိမျဖစ္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးကာလတခုထဲ ေရာက္သြားတာကိုး က်ေနာ္က။”

တခုျပန္ေကာက္ခ်င္လို႔ပါ။ လြိဳင္ေကာ္ကို သြားတယ္ဆိုတာက လြိဳင္ေကာ္က ၿမိဳ႕ခံေတြကို စည္း႐ံုးေရး ဆင္းတာလား။ ဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးလဲ။

“ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က အရင္တုန္းက လြိဳင္ေကာ္မွာ ရွိခဲ့တဲ့ လူေဟာင္းေတြနဲ႔ အတြင္းအျပင္ ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္က
ျပတ္ေနတယ္ဗ်။ ျပတ္ေနေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ စစ္ေရး သတင္းေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသတင္းတို႔၊ ဘာတို႔ ဟာကို ျပန္ရေအာင္ ယူတဲ့အခါၾကေတာ့ ဆက္သြယ္ရတယ္ေလ။ အတြင္းအျပင္ ျပန္ခ်ိတ္ဆက္ လုပ္ရင္းနဲ႔ က်ေနာ္ အဖမ္းခံရတာ။”

အဖမ္းခံရတဲ့ ပံုစံေလး နည္းနည္း ေျပာျပေပးလို႔ရမလား ခင္ဗ်ာ။

“အဖမ္းခံရတဲ့ပံုစံကေတာ့ဗ်ာ၊ ဒီေမာဆိုၿမိဳ႕ အဝင္မွာဗ်။ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ကိစၥနဲ႔ ဒီေမာဆိုအသြား၊ တပ္စုတစုနဲ႔
ေတြ႔ၿပီး အဖမ္းခံရတာပဲ။ က်ေနာ့္မွာ ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ေတာ့ ပါတယ္ေလ။ အဲဒါက သိမ္းထားလို႔ မရတဲ့ဟာ၊ တျခားလူ လက္ထဲေရာက္သြားရင္ အလြဲသံုးစားလုပ္ႏိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြပါလို႔။ က်ေနာ္ကလည္း မထားခဲ့ဘဲနဲ႔ ယူသြားတဲ့အခါ အဲဒါေတြ အဓိကလိုျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။”

လူကေရာ နည္းနည္းေလးလား ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုးတို႔ သြားတုန္းက။

“က်ေနာ့ေဘာ္ဒါ တေယာက္ေတာ့ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္လည္း ရွင္းရွင္းေျပာမယ္၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ မ်ားသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ရန္သူ႔ကို အထင္သြားေသးလိုက္လို႔ က်ေနာ္မွားသြားတာေပါ့။”

ေထာင္ဝင္စာ ပံုမွန္ေတြ႔ခြင့္ရလား။

“ေထာင္ဝင္စာ ပံုမွန္ေတြ႔ခြင့္ရတယ္ဆိုတာ က်ေနာ့္အိမ္ကလည္း အဆင္ေျပတာမဟုတ္ဘူးေလ။ သူတို႔ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိတဲ့အခ်ိန္ေလး ၄-၅ ႏွစ္ေလာက္ တခါလာ၊ ႏွစ္ႏွစ္တခါလာလိုက္ အဲဒီလို ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမွာရွိတဲ့ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါ အေပါင္းအသင္းေတြကပဲ က်ေနာ့္ကို ေကၽြးထားတာကိုး။”

ဒီမွာရွိတဲ့ ေဘာ္ဒါအေပါင္းအသင္းဆိုတာ ဘယ္မွာေျပာတာလဲ။

“ေအာ္ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာရွိတဲ့ ေဘာ္ဒါအေပါင္းအသင္းေတြေလ။ သူတို႔ေတြပဲ က်ေနာ့္ကို ၾကည့္႐ႈ႕
ေစာင့္ေရွာက္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။”

ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုးက အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ ခင္ဗ်။

“က်ေနာ္ ၄၄ ႏွစ္ရွိၿပီ။ က်ေနာ္ ေထာင္က်တုန္းက ၂၂ ႏွစ္။”

ဆိုေတာ့ ၈၈ မွာ ဘယ္ေနရာမွာ ပါတာလဲ။

“က်ေနာ္ လိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕နယ္မွာ ပါတာ။ လြိဳင္ေကာ္ အေထြေထြသပိတ္ေကာ္မတီမွာပါတာ။ အဲဒီတုန္းက လံုၿခံဳေရးနဲ႔ ျပန္ၾကားေရးဌာနဘက္မွာ ပါပါတယ္။”

ဇာတိကေရာ။ မိဘေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရၿပီလား။

“လိြဳင္ေကာ္၊ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕မွာပဲ။ က်ေနာ့္အေမကေတာ့ ၈၅ (ခုုႏွစ္) ကတည္းက ေတာင္ဥကၠလာမွာ ဆံုးတယ္ဗ်။ အေဖကေတာ့ က်ေနာ့္ကိစၥနဲ႔ အလုပ္ျပဳတ္တယ္ ၾကားၿပီးမွ က်ေနာ္အဆက္အသြယ္ လံုးဝမရွိေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္
မိသားစု က်န္ခဲ့တဲ့ အမေတြ ညီမေတြနဲ႔လည္း အဆက္သြယ္မရွိေတာ့ဘူး ေပ်ာက္သြားၿပီဗ်။ ေသတယ္ ရွင္တယ္ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ အိမ္ကလည္း ေနာက္ပိုင္း ကလည္း ဘယ္သူ႔မွ မသိဘူး။ အခု က်ေနာ္ထြက္မွ ျပန္စံုစမ္း ရမွာပါ။”

၈၈ မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတာလား။

“က်ေနာ္က ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားပဲရွိေသးတယ္။ အျပင္ေျဖေနတာ က်ေနာ္က။”

ေထာင္ကထြက္ေတာ့ ေထာင္က အိမ္ျပန္ဖို႔ ပိုက္ဆံေတြဘာေတြ ေပးလား။

“၁,၀၀၀ (က်ပ္) ပဲေပးတယ္ေလ။”

ေထာင္ထဲမွာေနေတာ့ မိတ္ေဆြေတြဆီက အေထာက္အကူ အေထာက္အပံ့ရလား။

“က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း ဆန္နီပို႔လို႔ တဆင့္ေတာ့ ရဖူးတာရွိတယ္ဗ်။”

ဆန္နီဆိုတာ ဘယ္ကဆန္နီကို ေျပာတာလဲ။

“က်ေနာ္တို႔ ေအဘီကေလ။ သူ က်ေနာ့္ကို ပို႔ေပးလို႔ ႏွစ္ခါလား၊ က်ေနာ့ဆီေရာက္လာဖူးတယ္။ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒါ
ကေန တဆင့္ပို႔ေပးတာ။”

အခုက အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ကိစၥေတြလည္း ရွိတာေပါ့ေနာ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာေလ။ ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုးအေနနဲ႔ အဲဒီအေပၚမွာ ဘယ္လိုျမင္လည္းဗ်။

“အခုလက္ရွိေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေလ့လာေနေသးတယ္ဗ်။ ဒီအျပင္မွာရွိေနတဲ့ အျပင္ေလာကသား အေျခအေန
ေတြေလ။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေျပာလို႔မရေသးဘူးခင္ဗ်။”

၈၈ မွာလည္း ပါခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲမွာ လက္နက္ကိုင္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အခန္း က႑ေတြကေရာ ဘယ္လိုလဲ။

“အဲဒီ လက္နက္ကိုင္ အခန္းက႑ကေတာ့ စြန္႔ပစ္လို႔မရတဲ့ အခန္းက႑တခုပါပဲ။ ဒါကိုလည္း ဒီလက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ႀကီး တခုလံုးနဲ႔တင္လည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမယ္လို႔ေတာ့ တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ က်ေနာ္ ထင္ခဲ့တာေပါ့
ေလ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ့္အေတြ႔အႀကံဳအရ သိလာရတာကေတာ့ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္တခုထဲနဲ႔ က်ေတာ့
လည္း အဆင္မေျပေလာက္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္ဗ်။ လက္ရံုးရည္၊ ႏွလံုးရည္ ပူးတြဲၿပီး လုပ္မွပဲ အဆင္ေျပ မယ္လို႔ထင္တယ္။”

အဲဒါက ဘယ္တုန္းကစၿပီး ေျပာင္းလဲသြားတာလဲ။

“အသက္လည္းနည္းနည္းႀကီးလာ။ ဒီဘက္မွာရွိတဲ့ ေထာင္ထဲမွာေနခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေလးေတြေပါ့။ အျပင္က ၾကားတဲ့ဟာေလးေတြနဲ႔ ေနာက္ၿပီးမွ လက္ရွိ ကမၻာမွာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျခအေန ေတြေပါ့ေလ။ က်ေနာ္တို႔ ဒီလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းဘက္မွာလည္း စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ မရွိၾကတဲ့ဟာေတြကို က်ေနာ္ အဓိကေျပာခ်င္
တာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ ဒီေထာင္ထဲမွာရွိတဲ့လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရင္ထဲမွာ ခံစားရတာက၊ အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ ခံစားရတယ္ဗ်။ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အရမ္းမ်ားျပားၿပီးမွ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ မရွိတဲ့ဟာေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါေလး
ေတြကေန အေျခခံတာပါပဲ။”

ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ ABSDF အဖြဲ႔ဝင္အေနနဲ႔ အဖမ္းခံရတာဆိုေတာ့ အခုေရာ ကိုယ့္ကိုယ္ ဘယ္လိုထင္လဲ။

“အခုအခ်ိန္ထိလည္း က်ေနာ္ ေအဘီရဲေဘာ္ေဟာင္း တေယာက္ အေနနဲ႔ပဲ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ထား
တယ္။ လက္ခံထားတယ္ဗ်ာ။”

ဆိုေတာ့ ABSDF အေပၚေရာ ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ။

“လက္ရွိ ေအဘီမွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လို တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ မသိရေသးဘူးဗ်။
ေျပာလို႔ရရင္ ေျပာျပေပးပါ။”

ကိုသံခဲက ဥကၠ႒ အတြင္းေရးမႉး ကိုဆန္နီ၊ ကိုမ်ဳိးဝင္းက ဒုဥကၠ႒။ ဆိုေတာ့ မ်က္စိထဲျမင္လို႔ရလား။ အဲဒါဘယ္လိုေျပာခ်င္လဲ။

“ျမင္လို႔ရပါတယ္။ လက္ရွိ ABSDF ရဲ႕ အေျခအေနကေတာ့ က်ေနာ္ ၾကားရသေလာက္ကေတာ့ဗ်ာ ဒီထဲမွာေပါ့
ေလ။ လုပ္ေနတာကိုင္ေနတာေလးေတြ မဆိုးပါဘူး။ က်ေနာ္ ေအဘီအေပၚမွာ လက္ရွိလည္း ေအဘီ ရဲေဘာ္
ေဟာင္း တေယာက္အေနနဲ႔ လက္ခံထားတယ္ေပါ့ေလ။ က်ေနာ္ၾကားေနရ တာ ဒီေအဘီဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီး မေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားတာ သူတို႔ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ် သိလား။ ဆက္လက္ၿပီးမွလည္း ေအဘီကို ရွင္သန္ ေပါက္ဖြားေနေအာင္လို႔ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္တာကိုလည္း
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။”
ABSDF ကို အစိုးရကေတာ့ မတရားအသင္းလို႔ ေျပာ
ထားတယ္။ အခု ကိုဖိုးခြား အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြ ေျပာတဲ့
အခါက်ေတာ့ အစိုးရက တခုခု လုပ္မွာ မစိုးရိမ္ဘူး
လား။

“ဒါလည္း က်ေနာ္ အရင္ကတည္းကလည္း ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ အဲဒီကိစၥနဲ႔ လည္း က်ေနာ္က ၁၇ (၂)
ဆိုတဲ့ဟာနဲ႔ ေထာင္က်တာကိုး။ မစိုးရိမ္ပါဘူး။ အခုလက္ရွိပဲ သူတို႔ေပးတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ က်ေနာ္က်ခံၿပီး ျပန္ထြက္လာၿပီေလဗ်ာ။”

ျပစ္ဒဏ္ ေလွ်ာ့ေပးလိုက္တဲ့ အေပၚမွာေရာ ဘယ္လိုခံစားရလည္း။ ဘယ္လိုျမင္လဲ။

“သူတို႔ ေလွ်ာ့မေပးလည္း က်ေနာ္ လြတ္ခါနီးၿပီဗ်ာ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ သူတို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ တႏွစ္ေပး
တာရယ္၊ ဟိုး နဂိုကရထားတဲ့ ေလွ်ာ့ရက္ေတြနဲ႔ အားလံုးေပါင္းလိုက္လို႔ ရွိရင္ က်ေနာ္ ေရွ႕ႏွစ္ထဲမွာ လြတ္မယ္ဗ်။
၁၀ ရက္၊ ဒီဇင္ဘာမွာ က်ေနာ္လြတ္မွာ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၁၀ ဒီဇင္ဘာ။ က်ေနာ္လြတ္မယ့္ရက္။ အဲဒါ က်ေနာ့္ရက္ပဲ။
၉၃ ကေန ၉၈ မတ္လအထိ ရထားတဲ့ ေလွ်ာ့ရက္ေတြ ေပါ့ေလ။”

အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ နီးနီးကပ္ကပ္ သိတဲ့လူေတြ ဘယ္သူေတြ က်န္ခဲ့ေသးလည္းဗ်။

“ဥာဏ္ထြန္းလင္းလို႔လည္း ေခၚတယ္ ဥာဏ္ႀကီး- ရန္ႏိုင္ ဗကသ ႏိုင္ငံျခားေရး ေကာ္မတီကေလ က်န္တယ္၊
ညီညီထြန္း ကႏၱရဝတီ ဂ်ာနယ္က အယ္ဒီတာ။ ေသာ္ဇင္ထြန္း၊ ေကာင္းျမတ္လိႈင္၊ ေစာႏိုဘယ္ တို႔က ပိုက္ဆံမွာ ဆင္တံဆိပ္ေနရာမွာ အန္တီစုပံုကိုထည့္ၿပီးမွ ျဖန္႔တယ္ဆိုၿပီးမွ ေထာင္က်လာတဲ့ အမႈတြဲ ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သက္ႏိုင္ဦးနဲ႔။ ေနာက္ သန္းႏိုင္ဦးဆိုတာ မႏၱေလး အန္အယ္ဒီက။ ေနာက္ ရခိုင္အုပ္စုေတြ က်န္ေသးတယ္၊
ေအာင္ႏိုင္တို႔၊ ေဇာ္ထြန္းႏိုင္တို႔။ ေနာက္ စက္တင္ဘာ ကိစၥတုန္းက က်ခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီး ဦးဝါယမတို႔၊ ဝိသုတၳိ၊ က်န္ေသးတယ္။ တိုက္ထဲမွာဆိုရင္ လည္း သက္လိႈင္၊ ေမာင္ေမာင္ျမင့္တို႔ အမ်ားႀကီးက်န္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြ က ႏွစ္ႀကီးေတြဗ်။ ေနထားတဲ့ ေနထားေတြက တေယာက္ကို ၄-၅ ႏွစ္ေတာ့ ရွိၾကၿပီေပါ။့”

လက္ရွိက်န္းမာေရး အေျခအေန ေျပာျပေပးပါလား။

“လိပ္ေခါင္း ခြဲရဦးမယ္ဗ်။ က်ေနာ္ေထာင္ထဲမွာကတည္းက ခြဲစိတ္တင္ထားတာ ခြင့္ျပဳခ်က္ကေတာ့ က်ၿပီးၿပီ။
ထုတ္ဖို႔ မေန႔က ထုတ္မလား၊ ဒီေန႔ထုတ္မလားဆိုတာ၊ ဒီေန႔ထုတ္လာလို႔။ မေန႔က လြတ္လာလို႔။ ၁၄-၁၅ ႏွစ္
ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ေနတာ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ထိန္းတာေပါ့ဗ်ာ။ ခြဲစိတ္ဖို႔ က ပထမ မခြဲစိတ္ခ်င္ဘူးေပါ့။ တေျဖး
ေျဖးနဲ႔ ဆိုးဆိုးလာေတာ့ ခြဲစိတ္ဖို႔တင္လိုက္တာ။ ေဆးေတြ ဘာေတြေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေလးေပး ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ။”

“က်ေနာ္တို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေမ ၂၂ ရက္ေန႔က ကိစၥကို သိေသးလားမသိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ Hunger strike (အစာငတ္ခံ
ဆႏၵျပ) ဝင္တဲ့ကိစၥေလ”

အဲဒါေလး ေျပာျပပါဦး ခင္ဗ်ာ။

“က်ေနာ္တို႔ ၁၇ ေယာက္ေလ။ ဥာဏ္ႀကီးရယ္၊ ေကာင္းျမတ္လိႈင္၊ ေသာ္ဇင္ထြန္း၊ ဇင္လင္းရွိန္၊ ႏိုင္ဝင္း၊ ေဇာ္လတ္၊
ေအာင္ႏိုင္၊ ေဇာ္ထြန္းႏိုင္၊ ဝဏၰေဌး ( ေခၚ ) ဝိသုတၳိ၊ ေစာႏိုဘယ္၊ သက္ႏိုင္ဦး၊ သန္းႏိုင္ဦး၊ ညီညီထြန္း၊
ဦးတိေလာက၊ အားလံုးေပါင္း သံဃာ သံုးပါးပါတယ္။ ေမ ၂၂ ရက္ေန႔က ဒီအင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတယ္ေလ။ ဒီႏွစ္မွာ”

“က်ေနာ္တို႔ demand (ေတာင္းဆိုခ်က္) က ေျခာက္ခ်က္တင္ တယ္။ စားေရးေပါ့ေလ သူတို႔ေကၽြးေနတာထက္
ပိုၿပီးမွ နည္းနည္း ေခတ္မွီမွီေလး ေကၽြးေပးဖို႔ရယ္၊ အဝတ္အစားကိစၥ အဝတ္ကို ပံုစံေပးတဲ့ အဝတ္အစားက အရွက္လံုေအာင္ ေပးထားတာေလးေလ။ အရမ္းလည္းပါးတယ္။ အဲဒါေလးကို လူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ညီတဲ့ အဝတ္အစား
ေတြေပးဖို႔၊ ေနာက္ ေနေရးကိစၥမွာ က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ အခန္းေတြမွာ ဂ်ပိုးေတြ၊ ျခင္ေတြ၊ အရမ္းမ်ားတာေကာဗ်။
ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ သာမန္-သီးသန္႔ အက်ဥ္းသားေတြကို ေထာင္ဝင္စာ ေတြ႔တဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ႔သလိုမ်ဳိး လြတ္လပ္စြာေတြ႔ခြင့္ေပးဖို႔။ ေနာက္ စာေရးခြင့္ေတာင္း တယ္ဗ်။”

စာေရးခြင့္ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလည္း။ အျပင္ကိုဆက္သြယ္ခြင့္လား။

“ေထာင္ထဲမွာေနၿပီးမွ စာေရးခြင့္ေပါ့ဗ်ာ၊ ႀကိဳက္တဲ့စာေရးခြင့္ေပါ့ဗ်ာ။ (အျပင္ကိုဆက္သြယ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး) ကိုယ့္ဟာ ကိုေရးဖို႔၊ ဝတၳဳပဲ ေရးေရး ေဆာင္းပါးပဲေရးေရးေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို သီးသန္႔ ထားေပးဖို႔၊ အဲဒီ အခ်က္ ေျခာက္ခ်က္ေတာင္းတာ။”

“ေတာင္းေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ၁၇ ေယာက္လံုးကို ၅ ေဆာင္တိုက္ထဲမွာ ထည့္ထားလိုက္တယ္။ ျပင္ပနဲ႔ အဆက္ အသြယ္ျဖတ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ၂၂ ရက္ေန႔စတယ္ ၂၃၊ ၂၄၊ ၂၅ ရက္ေန႔က်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို လာၿပီးမွ ညွိႏိႈင္းတဲ့ အဖြဲ႔ရွိတယ္ဗ်။ အဖြဲပေခါင္းေဆာင္ ေထြအုပ္ဦးစီးဌာနၫႊန္မႉး ဦးတင္သိန္း ဆိုတာ၊ ေနာက္ အက်ဥ္းဦးစီးဘက္က ဗိုလ္မႉးထြန္းစိုး၊ ခရိုင္ရဲမႉးရယ္၊ စသံုးလံုး ရယ္၊ က်ေနာ္တို႔ကိစၥေတြ သူတို႔ အဆင္ေျပေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္၊ ဘာညာဆိုေတာ့ဗ်ာ က်ေနာ္တို႔ က သပိတ္လွန္ေပးလိုက္တာေပါ့။ သပိတ္လွန္ေပးၿပီးမွ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ၁၇ ေယာက္ကို အဲဒီ (၅) ေဆာင္တိုက္ထဲ ထည့္ထားလိုက္တယ္။”

“က်ေနာ္တို႔ေတာင္းတဲ့အခ်က္ေတြက အထက္အစိုးရပိုင္းကလည္း သိသြားတာကိုး။ သူတို႔ရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္အရ
ေတာ့ ဒုသမၼတဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦးအထိ ေရာက္သြားတယ္လို႔ ေျပာတာပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မသိဘူး
ေနာ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း လူႀကီးသိၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ရသြားၿပီေလ။ သပိတ္လွန္ေပးလိုက္တာ။ လူႀကီးပိုင္းေတြက ကတိေပးတာကိုး။”

“၅ ေဆာင္တိုက္ထဲ ထည့္ထားၿပီးမွ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လိုအပ္တဲ့ဟာေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေပါ့ေလ သူတို႔ လုပ္ေပးပါတယ္။ (၅) ေဆာင္တိုက္ကို သူတို႔ေသခ်ာ ျပန္ျပင္ေပးတယ္ေလ။ ေရေလာင္းအိမ္သာတို႔ ဘာတို႔၊
ေအာက္က ေၾကြျပားခင္းတာဘာညာ လုပ္ေပးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ၿပီးကာမွ လုပ္ေပးတာ။ ေဆးဝါး ကုသတဲ့ အခါမွာလည္း အရင္နဲ႔ မတူေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ သီးသန္႔ပံုစံမ်ဳိးလိုျဖစ္သြားတာေပါ့။ က်န္တဲ့ တျခားဟာေတြကေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္းေပါ့။”
ဒါဆို ကိုေအာင္ေက်ာ္စိုးတို႔ ၁၇ ေယာက္ အတြက္ပဲ လုပ္ေပးတဲ့သေဘာေပါ့။

“အဲဒီသေဘာမ်ဳိးျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ သိတာပါ။ အစကေတာ့ အားလံုးအတြက္ပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္တာ။
ေနာက္ပိုင္း ဒီကိစၥကို က်ေနာ္တို႔ ေစာဒကတက္ တယ္ေလ။ သူတို႔အေနနဲ႔ လည္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ
ေနပါတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ဝန္ခံပါတယ္။”

ေထာင္ဝင္စာေတြ႔တာ မလြတ္လပ္ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ။

“က်ေနာ္တို႔က မွန္ခန္းနဲ႔ ေတြ႔ရတယ္ဗ်။ တယ္လီဖံုးနဲ႔ ေျပာရတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက်ေတာ့ သီးသန္႔ ဧည့္ခန္း ထဲမွာေတြ႔ရတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔က်ေတာ့ လံုၿခံဳေရးက စာနဲ႔လည္းလိုက္မွတ္တယ္ ႏွစ္ေယာက္ (မွတ္တယ္)။
ဟိုဘက္၊ ဒီဘက္ေပါ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဖံုးနဲ႔လည္း ေျပာရတယ္။ မလြတ္လပ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက်ေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာေနၾကတာကိုး။ စင္ကာပူတို႔၊ အေမရိကန္၊ တ႐ုတ္၊ ထိုင္းတို႔ အဲဒါေတြေပါ။့”

အဝတ္အစားက တစံုပဲေပးတာလား။

“အဝတ္အစားက စက်ျခင္းေတာ့ ႏွစ္ စံုဗ်။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ေျခာက္လကိုု တစံုတစံုလဲေပးတယ္။ ေျခာက္လ
တစံုတစံု လဲေပးတယ္ဆိုတာလည္း က်ေနာ္တို႔က်မွ လဲေပးတာပါ။ တျခားသူေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ မရဘူးေပါ့။”

ေထာင္ထဲမွာ စာဖတ္ခြင့္ရလား။ ဘယ္လိုစာမ်ဳိးဖတ္ရလည္း။

“ဖတ္ခြင့္ရတယ္ေလ။ သူတို႔ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ စိစစ္တာဘာညာလုပ္ေနတာနဲ႔ သံုုးရက္ေတာ့ ၾကာတာေပါ့။ သူတို႔ ေထာင္ဝင္စာလာလို႔ အိမ္ကသြင္းေပးတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြေပါ့။ အမ်ားအားျဖင့္ ေတာ့ The Voice တို႔၊ ျပည္သူ႔
ေခတ္တို႔၊ Weekly Eleven တို႔။ အစိုးရထုတ္တဲ့သတင္းစာက်ေတာ့ အက်ဥ္းဦးစီးက ေပးတယ္ေလ။ က်ေနာ္တို႔ ဆို ေန႔ခင္း ၁၂ နာရီေလာက္ဆို စဖတ္ရၿပီ။ က်ေနာ္တို႔တိုက္ကို တေစာင္ေပးထားတယ္။”

တိုက္မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ။

“က်ေနာ္တို႔ (၅) ေဆာင္တိုက္မွာ အားလံုးေပါင္း လြတ္သြားတာနဲ႔ ဘာနဲ႔ဆိုေတာ့ လက္ရွိ ကိုုးေယာက္ပဲ က်န္တယ္။ အရင္တုန္းက က်ေနာ္တို႔ ၁၇ ေယာက္မွာ ပထမ တေယာက္လြတ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ တို႔ လြတ္တဲ့လူဆို
ေလးေယာက္ ရွိသြားၿပီေပါ့။ က်န္တဲ့ ၁၃ ေယာက္မွာ သံုုးေယာက္က ေထာင္ေဆးရံု မွာ ႏွစ္ေယာက္၊ အျပင္ေဆးရံု
မွာ တေယာက္။ အျပင္ေဆးရံုမွာတက္ေနတဲ့ ေဇာ္ထြန္းႏိုင္ဆိုတဲ့ ရခိုင္က ဂရင္ဂ်ီနာခြဲတာဗ်။ က်န္တဲ့ တိေလာက
ဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီး ... ဆီးေရာဂါ။ မ်ဳိးႀကီးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးက်ေတာ့ သူက စိတ္က်ေရာဂါပံုစံမ်ဳိးျဖစ္ေနတာ။”

ေထာင္ထဲမွာ သံဃာေတြကို ဆက္ဆံတဲ့ပံုစံကေရာ ဘယ္လိုလဲ။

“အာ … လူလိုပါပဲ။”
http://www.mizzimaburmese.com/interview/8483--absdf--.html