ေသြးႏွင့္ ေရးသားေနဆဲ ျမန္မာ့သမိုင္း

Written by လွေရႊ

က်ေနာ္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမကို မေရာက္မွီ ေရွးေဟာင္းသုေတသန ပါေမာကၡ ဦးလွထြန္းျဖဴ ဆီကိုမၾကာခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာရဲ႕ အိမ္ကိုေရာက္ျဖစ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဆရာက ပညာရွိသလို၊ စိတ္ဓာတ္ကလည္း အင္မတန္မွ ခိုင္မာတည္ၾကည္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေလာက္ ထင္ပါတယ္။ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေျပာတဲ့ ဆရာ့စကားကို အခုထိ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

"ကမၻာ့ရန္သူျဖစ္တဲ့ ပါလစၥတိုင္းႏွင့္ အစၥေရးေတြေတာင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား ေျပာနိုင္တယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေရာင္ျခည္သန္းလာတာကို ၾကားေနရတယ္၊ ဒို႔ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ဘာျဖစ္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား မေျပာႏိုင္ရတာလဲ၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား မေျပာႏိုင္ရတာလဲ" လို႔က်ေနာ့္ကို ေမးခြန္း ေမးသလိုနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။

ဆရာတဦးရဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး မေရမရာ ျဖစ္ေနမႈကို အဆုံးသတ္ေစလိုတဲ့ ဆႏၵေတြလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဆရာဟာ ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာနကို မေရာက္မွီ ေမၿမိဳ႔စစ္တကၠသိုလ္မွာ ကထိကအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါေသးတယ္။

တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ ခုခံစစ္ (ကခ်င္)

အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္ ေနထိုင္လာတဲ့ ျမန္မာေတြဟာ ၂၀ ရာစုအစပိုင္းမွာ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္နိုးၾကားလာၿပီး လြတ္လပ္ေရးေတာင္းဆုိမႈေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္ေတြကလည္း တိုင္းရင္းသားေတြႏွင့္ သေဘာတူညီမႈ ရရွိမွ လြတ္လပ္ေရးေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ (၁၉၄၇) မွာပင္လုံညီလာခံ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ရဲ့ အခ်က္ (၉) ခ်က္မွာ နံပါတ္ (၆) အခ်က္က ဒီလိုဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။

6. Though the question of demarcating and establishing a separated Kachin State within a Unified Burma is one which must be relegated for decision by the Constituent Assembly, it is agreed that such a State is desirable. As a first step towards this end, the Counsellor for Frontier Areas and the Deputy Counsellors shall be consulted in the administration of such areas in the Myitkyina and the Bhamo Districts as are Part II Scheduled Areas under the Government of Burma Act of 1935.

၆။ ။ (ပူးေပါင္းထားၿပီးသည့္ ဤျမန္မာျပည္အတြင္း သီးသန္႔ ကခ်င္ျပည္နယ္တခု နယ္နမိတ္သတ္မွတ္၍ တည္ေထာင္ရန္ ျပႆနာမွာ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္က ဆုံးျဖတ္ရန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤကဲ့သုိ႔ သီးျခားျပည္နယ္တခု ထားရွိသင့္ေၾကာင္းကုိ သေဘာတူညီၾကသည္။ ဤရည္ရြယ္ခ်က္ အထေျမာက္ရန္ အလုိ႔ငွာ ပထမေျခလွမ္းအေနျဖင့္ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ အက္ဥပေဒအရေနာက္ဆက္တြဲ စာရင္းပါ အပုိင္း(၂) ေဒသမ်ားကဲ့သုိ႔ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခရုိင္တုိ႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္နယ္စပ္ေဒသ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဒုတိယအတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အား ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ရမည္) လို႔ ဆိုထားပါတယ္။

ပင္လုံစာခ်ဳပ္အရဆိုရင္ ကခ်င္၊ ခ်င္းႏွင့္ ရွမ္းတို႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ တန္းတူရည္တူရွိတဲ့ ဖက္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ ပူးေပါင္းခဲ့တာပါ။ ဒီလိုပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ့ ကခ်င္ေတြဟာ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ လက္နက္ကိုင္ခဲ့ရတယ္။ ခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကခ်င္ေတြရဲ႕ မေနာေျမမွာ ေသြးေခ်ာင္းစီးတဲ့ တိုက္ပြဲေတြ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အျပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ အရပ္သားေတြဟာ စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ ေျပးလႊား ေနၾကရပါတယ္။

စီပြားေရးမေကာင္းလို႔ ကေလးေတြ ပညာမသင္ႏိုင္တာၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြကို စစ္ေၾကာင့္ထြက္ေျပးေနရတဲ့ ကေလးေတြက က်ည္၊ ေျမျမဳပ္မိုင္း၊ အဆိုးဆုံးက ငွက္ဖ်ား ဒဏ္ေတြနဲ႔ နပန္းလုံးေနရတာကို ေတြ႔ျမင္ေစခ်င္တယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ စာနာပါတယ္ ဆိုတဲ့သူေတြ သြားေရာက္ေလ့လာေစခ်င္တယ္။ Kachin Diaspora ျဖစ္ေနပါၿပီ။

စံခ်ိန္တင္တဲ့ ခုခံစစ္ (ကရင္)

ကမၻာ့စံခ်ိန္ခ်ိဳးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးက ကရင္အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ကရင္ေတြနဲ႔ ဗမာလူမ်ိဳးေတြၾကား မေက်နပ္မႈက အဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္းက စတင္ေပၚ ေပါက္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

၁၈၀၀ ေက်ာ္ကတည္းက အေနာက္ႏိုင္ငံက သာႆနာျပဳေတြ ကရင္နယ္ေတြဆီကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ၁၈၂၄-၁၈၅၂ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္ပြဲေတြ အၿပီးမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ပညာတတ္ကရင္ေတြဟာ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္မွာ အမႈထမ္းေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။

လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳကာလ ၁၉၄၆ မွာအဂၤလန္ ႏိုင္ငံကို သြားေရာက္ခဲ့တဲ့ (Karen National Association-KNA) ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ေစာသာဒင္ က ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ကရင္လူမ်ိဳးေတြကို သတ္ျဖတ္ၿပီး၊ ကရင္ရပ္ရြာေတြကို မီးရႈိ႔ခဲ့တဲ့ ဗမာလူမ်ိဳးေတြကို ဘယ္လိုမွ မယုံၾကည္ႏိုင္ဘူးလို႔ အဂၤလန္မွာ ေျပာဆိုခဲ့တယ္။ ဘီအုိင္ေအ တပ္ေတြဟာ အဂၤလိပ္ေတြအေပၚ သစၥာရွိခဲ့တဲ့ ကရင္ေတြကို ေျမာင္းျမခရုိင္အတြင္းမွာ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္ရာကေန လူမ်ိဳးေရး အဓိကရုဏ္း ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။

ကရင္ေတြဟာ ပင္လုံညီလာခံကို ေလ့လာသူအျဖစ္သာ တက္ေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ မွတ္တမ္းေတြမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ေတြ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေတာင္းဆိုေတာ့ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္တဲ့ စံစီဖိုးက ဆန္႔က်င္ခဲ့ပါတယ္။ စံစိဖိုး ေရးသားခဲ့တဲ့ Burma and Karen စာအုပ္မွာ တိုင္းရင္းသားေတြ မ်ားျပားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ေတာင့္တင္းခိုင္မာတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔ သံသယ ရွိတယ္လို႔ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။

၁၉၄၈ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတဲ့ေနာက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ တိုင္းရင္းသား အေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ၾကတယ္။ မဟာဗမာ၀ါဒနဲ႔၊ ႏိုင္ငံေရး အယူ၀ါဒေရးရာရဲ့ေအာက္မွာ တိုင္းရင္းသားအေရး ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ တိုင္းရင္းသားတို႔ရဲ႕ ကုိယ္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးမႈ မရွိဘဲ ၿငိမ္းခ်မး္တဲ့ႏို္င္ငံကို ဘယ္ေတာ့မွ တည္ေထာင္လို႔မရဘူး ဆိုတာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၂ ၾကာျပည္တြင္းစစ္က သက္ေသျဖစ္ပါတယ္။

ေသြးနဲ႔ေရးတဲ့ ျမန္မာ့သမိုင္း (၁၉၄၈-၂၀၁၁)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ရုိးသားမႈကို အခ်ိဳ႕ေသာ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ အၾကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတဲ့ "ကရင္တက်ပ္ ဗမာတက်ပ္" က တိုင္းရင္းသားတို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို ပုံေအာတဲ့ အခ်က္ျဖစ္လာ ခဲ့တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆုံးၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ရိုးသားမႈမရွိတဲ့ နိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ အမ်ိဳးမ်ိဳးလွည့္စားရာကေန တိုင္းရင္းသားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို တိုက္ယူမွ ရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကေန လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက "လက္နက္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ" အလဲအလွယ္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြကို လက္နက္စြန္႔ၿပီးရင္ နိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ဖြဲ႔ခြင့္ေပးၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ ၿပိဳင္ေစခဲ့တယ္။ ရခိုင္ႏွင့္မြန္ေတြဟာ ေက်ာ့ကြင္းမိခဲ့တယ္။ ကရင္ေတြကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီမႈမရွိဘဲ လက္နက္မခ်ႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့မူနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တာ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိပါဘဲ။

ကခ်င္ႏွင့္ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြဟာ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အရ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး လြတ္လပ္ခြင့္ေတြရမယ့္ အစား ပင္လုံစာခ်ဳပ္အရ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ရုပ္သိမ္းခံခဲ့ရတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲက ရြာသုံးရြာကို တရုတ္လက္ထဲ ထိုးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြ ဘက္ကလည္း ဗမာလူမ်ိဳးတို႔ရဲ့ ဗိုလ္က် စုိးမိုးမႈကို မခံလိုတဲ့အတြက္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို လိုက္ခဲ့ရတယ္။

၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ ျပဌာန္းလိုက္တာဟာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း ႏွင့္ကရင္နီ တို႔အေပၚ မထီမဲျ့မင္ျပဳလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသားနယ္ေတြမွာ ေသြးေခ်ာင္းစီး တိုက္ပြဲေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။

တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ တရြာတည္းေန တေရတည္းေသာက္၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီညြတ္ေရးကို ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ လက္ထက္မွာ တည္ေဆာက္လာတဲ့ စစ္တပ္အင္အား တပ္ရင္းေပါင္း ၅၄၂ ရင္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသား နယ္နမိတ္ေတြကို ထိမ္းခ်ဳပ္ထားဖို႔ႀကိဳးစားေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

မိမိတို႔ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ ေနထိုင္ခြင့္မရတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ အေရးက ဘယ္ေတာ့မွ ေရွ႕တန္းေနရာမွာ မရွိပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကာလမွာလည္း တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ အေရးကိုေျပာရင္ အျမင္က်ဥ္းတယ္ ဆိုတဲ့အျမင္မ်ိဳးနဲ႔ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ အခုလည္း ဒီမိုကေရစီရသြားရင္ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ အေရးက ကြၽဲကူးေရပါ ျဖစ္လာမွာပါဆိုတဲ့ မေရရာတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာလႊဲ ေနတာကို ျမင္ေနရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ သတ္ျဖတ္မႈ၊ အနိုင္က်င့္ဗိုလ္က်မႈ၊ တိုင္းရင္းသူ ေတြအေပၚ မုဒိမ္းက်င့္မႈ၊ တိုင္းရင္းသားေတြပိုင္ သဘာ၀ သယံဇာတကို အဓမၼလုယူမႈ စတာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးေရးကို ျဖစ္ေစမွာမဟုတ္ဘဲ ၾကယ္ေလးပြင့္တပ္ ကမၻာေက်ာ္ လူမိုက္ေတြကို ေပၚေပါက္ေစခဲ့တာ သမိုင္းက သက္ေသျပေနပါတယ္။

၆၃ ႏွစ္ၾကာ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံ သမိုင္းကို "ေသြးနဲ႔ ေရးခဲ့ၾကတယ္၊ ေရးေနဆဲ" လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အာရပ္၊ အစၥေရးလို ခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆီသို႔

ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြဟာ ဘီစီ ၃၀၀၀ ကေနလက္ရွိ ပါလစၥတိုင္းေဒသမွာ ( Canaanite) ယဥ္ေက်းမႈကို တည္ေထာင္ၿပီး ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ သူေတြပါ။ ေအဒီ (၂) ရာစုမွာ ရိုမန္ေတြ၀င္တိုက္တဲ့အတြက္ စစ္ရံႈးၿပီး ဂ်ဴးေတြ တိုင္းျပည္က ထြက္ေျပးခဲ့ရပါတယ္။

သမိုင္းမွာေတာ့ Jewish Diaspora လို႔ေခၚပါတယ္။ ေအဒီ (၁၃၅) မွာစစ္ရႈံးတဲ့အတြက္ ဖမ္းမိတဲ့သူေတြကို ေရာမအင္ပါယာ တ၀ွမ္းသုိ႔ ကြၽန္အျဖစ္ေရာင္းခ်ခဲ့သလို၊ ကမၻာ့ေနရာအႏံႈ႔ကို ထြက္ေျပးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကေန ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြက နိုင္ငံေပ်ာက္သူေတြျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။

ေအဒီ (၇) ရာစုမွာ အာရပ္ေတြ၀င္ေရာက္လာၿပီး၊ ပါလစၥတိုင္းေဒသဟာ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ အာရပ္အမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ ေနရာျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေအဒီ (၁၆) ရာစုမွာ ေအာ္တိုမန္ လက္ေအာက္ကို က်ေရာက္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။

ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေလာက္အဖႏိုင္ငံကေန ထြက္ေျပးေနရတဲ့ ဂ်ဴးေတြဟာ ေရာက္ရာအရပ္မွာ မတူတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈေတြေၾကာင့္ ဖိႏႈိပ္မႈကို ခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ ၁၉ ရာစုအစမွာ ဂ်ဴးႏိုင္ငံ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးကို စိုင္းျပင္းလာပါတယ္။ ဟစ္တလာရဲ့ ဂ်ဴးမ်ိဳးျဖဳတ္သန္႔စင္ေရးအၿပီးမွာ ဂ်ဴးေတြရဲ့ဇာတိေျမမွာ အေမရိကန္ရဲ့အကူအညီနဲ႔ အစၥေရးနိုင္ငံကို တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး စစ္ပြဲႀကီးေပါင္း ၅ ႀကိမ္ အာရပ္နိုင္ငံေတြႏွင့္ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္ဘဲခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံရွိပါေစ ပါလစၥတို္င္းနဲ႔ အစၥေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေဆြးေႏြးမႈေတြ ဆက္တို္က္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္ရင္ ေတာင္ ရန္သူႏွစ္ဦးအၾကား နားလည္မႈႏွင့္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ရွိေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိန္က ရန္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ အာရာဖတ္ ႏွင့္ ရာဘင္တို႔ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္ေရး ႏိုဘယ္ဆုကုိ (၁၉၉၄) မွာပူးတြဲရယူ ခဲ့ၾကပါ တယ္။ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဇာတ္လမ္းမဟုတ္တဲ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ။

က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားေတြမွာ အာရပ္၊ အစၥေရးေတြလို ခါးသီးတဲ့အမုန္းမရွိပါဘူး။ တိုင္းရင္းသား ေတြရဲ့ အဓိက ေတာင္းဆိုမႈက သူတို႔ရဲ့ ဘိုးဘြားပိုင္နယ္ေျမမွာ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ေနထိုင္ခြင့္ ရေရးနဲ႔ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ကို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ထုတ္ယူသုံးစြဲ ႏိုင္ေရးက တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ လုိခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြပါ။

လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲကေန ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေရရွည္တည္တံ့ ေကာင္းမြန္မယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ိဳးကို လွမ္းသင့္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းၾကား ေသြးခြဲေရး မဟုတ္သလို၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ အင္အားတည္ေဆာက္တာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

က်ေနာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္က ၂၁ ရာစုမွာ ကမၻာ့အင္အားခ်ိန္ခြင္က အာရွ ပစၥဖိတ္ ေဒသကိုေျပာင္းလာတာရယ္၊ အေမရိကန္ တႏိုင္ငံတည္း ကမၻာ့ ပုလိပ္ႀကီး လုပ္ေနရာက ပါ၀ါခ်ိန္ခြင္ခ်ာ ျဖစ္လာမည့္ တရုတ္နဂါးႀကီးတို႔ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး ကစားကြက္ၾကားမွာ ဘယ္လို ကစားၾကမလဲ။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ စည္းလုံးမႈရွိေနရင္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂါတ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။

လွေရႊ

http://www.maukkha.org/index.php/interview-maukkha/opinion-maukkha/1362-2011-12-10-19-39-03