အပိုင္း – ၁
(၁)
လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သႀကၤန္ကာလတခုတြင္ သိေဟာင္း ကၽြမ္းေဟာင္း လက္ေ၀ွ႔သမားကေလးတဦးကုိ မဲေဆာက္ ေစ်းနားမွာ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ အပုိဆာဒါး ဟန္လုပ္မႈမရွိ၊ ညစ္ပတ္မႈမရွိ၊ ေသသပ္လွပသည့္ သူ႔ ထုိးကြင္းသတ္ကြက္ေတြကုိၾကည့္ၿပီး ျပည္တြင္းမွာကတည္းက ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚသား ကရင္ကေလး ျဖစ္၏။ က်ေနာ္ စတင္ သိကၽြမ္းစဥ္က စတုတၳတန္းမွ တတိယတန္းအဆင့္သုိ႔ တက္လွမ္းရန္ ႀကဳိးစားေနခဲ့ေသာ သူ႔ကုိ နာမည္ရ ဒုတိယတန္း လက္ေ၀ွ႔သမားတဦးအ ျဖစ္ မဲေဆာက္၌ ျပန္လည္ေတြ႔ဆုံလုိက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္ကုိ ၀မ္းသာအားရ ဖက္လွဲတကင္း ႏႈတ္ဆက္ကာ လၻက္ ရည္၊ေကာ္ဖီ၊ အခ်ဳိရည္ႏွင့္ မုန္႔မ်ဳိးစုံရေသာ ဆုိင္တဆုိင္သုိ႔ ေခၚသြားသည္။ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။
သူ ယခုလုိ ထုိင္းဘက္ျခမ္းကူး၍ လက္ေ၀ွ႔လာထုိးေနသည္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္သုံးႀကိမ္ ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ မႏွစ္ကစၿပီး လာထုိးခဲ့ျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ထုိင္းမွာလာထုိးရတာ ဗမာျပည္မွာ ထုိးရတာထက္ ပုိၿပီးကုိက္၍ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လမ္းစရိတ္ စားစရိတ္ ျပန္ႏႈတ္ၿပီးသည့္ တုိင္ ဗမာျပည္က ထုိးေၾကးထက္ ႏွစ္ဆသုံးဆေလာက္ ကုိယ့္အတြက္က်န္ေၾကာင္း၊ အႀကံအဖန္လုပ္တတ္သည့္သူေတြက ေတာ့ အသားလည္း သိပ္မနာလုိက္ရပဲ ဗမာျပည္ထုိးေၾကးထက္ ငါးဆေျခာက္ဆမွ ဆယ္ဆေလာက္အထိ ရသြားေၾကာင္းမ်ား ေျပာ၏။
“ဘယ္လုိအႀကံအဖန္ လုပ္တာလဲဗ်”
“ညႇိတာေလ အကုိႀကီး၊ ညႇိတာ။ ထုိင္းက လာညႇိတယ္ေလ။ ကုိယ္နဲ႔ ထုိးရမဲ႔လူကုိ သိပ္ၿပီး နာေအာင္ မလုပ္ဖုိ႔၊ ဒူးေတြ တံေတာင္ ေတြ မသုံးဖုိ႔၊ အဲဒါမ်ဳိးေပါ႔။ သူတုိ႔က ကုိယ့္လူေတြရဲ႕ တကြက္ေကာင္း ႏွစ္ကြက္ေကာင္းေတြကုိ ေလ့လာထားၿပီးၾကၿပီေလ။ အဲဒါ ထုိးတဲ့အခါမွာ ဟုိဟာမသုံးရ ဒီဟာမသုံးရဆုိတာကုိ သတိထားၿပီး ေျခခ်ဳပ္မိသလုိမ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ။ တခ်ဳိ႕ဆုိ အ႐ႈံးခံၿပီး ထုိးေပးဖုိ႔အထိ ညႇိတတ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔က ေလာင္းထားၾကတာ။ အဲဒါကုိ ကုိယ့္ဘက္က သေဘာတူရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးပါ့ မယ္ဆုိၿပီး ကမ္းလွမ္းတယ္။”
“ေအာ ဒီလုိလား။ လုပ္ပြဲသေဘာမ်ဳိးေပါ႔”
“ဟုတ္ကဲ့။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ပြဲေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ ခံပြဲလုိ႔ေျပာရင္ ပုိေကာင္းမယ္။ အဲဒီလုိ ကမ္းလွမ္းလာတာကုိ ကုိယ္က ပုိေပးဖုိ႔ ေတာင္းလုိ႔လည္း ရေသးတယ္။ သူတုိ႔က စေပးကတည္းက ေလွ်ာ့ၿပီး ေပးထားတာ။ ထုိးေၾကးက သပ္သပ္၊ သူတုိ႔လာညႇိတဲ့ ေၾကးက သပ္သပ္။ ပုိက္ဆံလုိခ်င္လုိ႔ ဒီဘက္ကမ္းမွာ လာထုိးတာ၊ ဒီမွာ တခါတေလေလး အ႐ႈံးခံလုိက္လုိ႔ ဗမာျပည္ထဲမွာ ဘာမွ ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သိကၡာလည္းမက်ဘူး။ အေရးႀကီးတာက အရင္းအႏွီးေလးဘာေလးရၿပီး မိန္းမကုိ အိမ္ဆုိင္ေလးတဆုိင္ ေလာက္ ေထာင္ေပးႏုိင္ရင္ ေကာင္းမယ္ ဆုိၿပီးေတာ့၊ အဲဒီလုိမ်ဳိး၊ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ ေၾကးရလုိ႔ သေဘာတူလုိက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒါ တစ္သက္လုံး ခံေပေတာ့ပဲ။”
“အင္း ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိမ္ဆုိင္ကေလးဘာေလးနဲ႔ အဆင္ေျပသြားမွာေပါ႔ေလ။ လိမ္မာလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ ေရရွည္ရပ္တည္ ႏုိင္မွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အစကတည္းက ကုိယ့္အသားကုိ အနာခံ၊ အကြဲအၿပဲခံ၊ အက်ဳိးအပဲ့ခံ၊ အခန္႔မသင့္ရင္ အေသပါခံရၿပီး တုံးတုိက္တုိက္ က်ားကုိက္ကုိက္ မုိက္လုိ႔ လက္ေ၀ွ႔ထုိးလာၾကတဲ့ လူမုိက္ေတြဆုိေတာ့” လူငယ္လက္ေ၀ွ႔သမားကေလးက ရယ္ သည္။
လက္ေ၀ွ႔သမားတုိင္း၌ နားထင္ကုိ အင္အားပါေသာ ၀ုိက္တံေတာင္ ထိမိ၍ ျဖစ္ေစ၊ လည္ပင္းကုိ ေျခခုံျဖင့္ အခတ္ခံရ၍ျဖစ္ေစ၊ ရင္ၫႊန္႔ကုိ ဒူးျဖင့္ မိမိရရ အတုိက္ခံရ၍ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ႀကဳိး၀ုိင္းထဲ အခ်ိန္မေရြး ေသဆုံးသြားႏုိင္သည့္ အေျခအ ေန ရွိေန၏။
“ဟုတ္တယ္ အကုိႀကီး။ က်ေနာ္တုိ႔ဘ၀ကေတာ့ နင္သာလူမုိက္၊ ဒုစ႐ုိက္ဟု၊ ႐ုိက္ပုတ္လုိက္ၾကလုိ႔ ဆုိရမဲ့ ဘ၀မ်ဳိးေတြပဲ။ အဲဒါ အဲဒီလုိမ်ဳိး တဘက္ကညႇိတာကုိ သေဘာတူၿပီး အ႐ႈံးေပးလုိက္ရၿပီးၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလူ ထုိင္းဘက္ကမ္းလာၿပီး ေနာက္တစ္ပြဲ ေလာက္ေတာ့ ကစားလုိ႔ ရႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္ရခဲ့တဲ့ ေစ်းမ်ဳိးေတာ့ သူ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီတေခါက္ သူထပ္ ၿပီး အ႐ႈံးခံလုိက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေနာက္ဆုိ သူ႔ကုိ ဘယ္ထုိင္းကမွ လာၿပီး မကမ္းလွမ္းေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူမွ မကမ္းလွမ္းပဲ အရင္ တုန္းက သူနဲ႔ထုိးခဲ့တဲ့လူကုိ သူ႔ဟာသူ စိန္ေခၚထုိးမယ္ဆုိရင္လည္း ပြဲသြင္းတဲ့လူေတြက ပရိႆတ္ စိတ္၀င္စားမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိ ၿပီး လက္မခံဘူး။”
“အဲဒီမွာ သူ႔အဖုိ႔ တန္းက်တာဘဲ။ အရင္က သူနဲ႔ တတန္းထဲ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ေျပာခဲ့ဆုိခဲ့တဲ့ ထုိင္းလက္ေ၀ွ႔သမားေတြက သူ႔ကုိ ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ သူနဲ႔တြဲထုိးၿပီး အႏုိင္ယူရမယ္ ဆုိရင္ေတာင္မွ လက္သနတယ္ ဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္လာၾက တယ္။ သူတြဲခ်င္လုိ႔ရွိရင္ ေအာက္တန္းက ေကာင္ေတြနဲ႔ပဲ တြဲလုိ႔ရမယ္။ အဲဒီေကာင္ေလးေတြက သူ႔ကုိ စိန္ေခၚၿပီးထုိးတဲ့ပြဲဆုိ ပရိႆတ္ နည္းနည္းစိတ္၀င္စားမွာမုိ႔ ပြဲသြင္းတဲ့လူက အရံပြဲစဥ္အေနနဲ႔ ျပန္သြင္းခ်င္သြင္းေပးမယ္။ အဲဒီမွာ ေလာင္းထားတဲ့လူ ေတြက ထပ္ၿပီး ညႇိလာလုိ႔ အႀကံအဖန္လုပ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ဒီလူအဖုိ႔ကေတာ့ ေနာက္တေခါက္ ထုိင္းမွာ လာလုပ္စားလုိ႔ မရႏုိင္ ေတာ့ဘူး။”
ဆုိင္ထဲသုိ႔ ထုိင္းလူငယ္သုံးေလးဦး ေရာက္လာသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ထုိင္စကားေျပာေနေသာ လူငယ္ကုိအေတြ႔ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ဆ၀ါဒီခပ္ လွမ္း၍ လုပ္ၾကသည္။ လူငယ္က ျပန္၍ လုပ္သည္။ သူတုိ႔ လုပ္စဥ္က က်ေနာ့္ကုိပါ လွမ္းၾကည့္ၿပီး ၿခံဳငုံ ဆ၀ါဒီခပ္ လုိက္ေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္လည္း လူငယ္နည္းတူ ျပန္လည္ ဆ၀ါဒီခပ္ လုိက္ရသည္။ ထုိင္းလူငယ္ေတြက က်ေနာ္တုိ႔ထံမလာပဲ ေခါင္းညိတ္ၿပဳံးျပၿပီး လြတ္ေနေသာ စားပြဲ၀ုိင္းတခုမွာ ၀င္ထုိင္ၾကသည္။
“ထုိင္းက သူတုိ႔ကုိ ေဆာ္သြားတဲ့ လူေတြဆုိရင္ အရမ္း ေလးစားတတ္ၾကတာ။ သူတုိ႔လာၿပီးေတာ့ ညႇိတာကုိ ေက်းဇူးေတာ့ တင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္မခံပါရေစနဲ႔။ အားကစားသမား ညီအကုိေတြ တေယာက္အရည္အခ်င္းကုိ တေယာက္သိရေအာင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ယွဥ္ၿပဳိင္ၾကတာ၊ ဖလွယ္ၾကတာပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ ျပန္ေျပာၿပီး ျငင္း လုိက္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ ပထမ ကမ္းလွမ္းထားတဲ့ေၾကးထက္ ပုိၿပီး ေပးလိမ့္မယ္။ အဲဒါကုိ လက္မခံေသးရင္ ထပ္တုိးၿပီး ေပးဦး မွာဘဲ။ အဲဒါကုိမွ မရဘူးဆုိရင္ေတာ့ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ဘာညာဘာညာေတြ လွမ္းေျပာ၊ သူတုိ႔ လက္ဆြဲအိတ္ကုိ မသိမသာဟၿပီး အထဲက ဘာပစၥည္း ညာပစၥည္း စာရြက္စာတမ္းတခုခု ယူသလုိလုိ ရွာသလုိလုိနဲ႔ ေသနတ္ကုိ ျမင္ေအာင္ျပမယ္။ အဲဒါကုိမွ မလုိက္ေလ်ာႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း ေအးေအးေဆးေဆး ထပ္ေျပာရင္ေတာ့ သူတုိ႔ မေက်မနပ္နဲ႔ မ်က္ႏွာေတြဘာေတြ ပ်က္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွ လြန္လြန္ကၽြံကၽြံ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ ဘာေတြမလုပ္ဘဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ ျပန္သြားၾကမွာ ပဲ။ ပြဲရက္မေရာက္ခင္ လာၿပီး ညႇိၾကတာဆုိေတာ့ သူတုိ႔လူ သူတုိ႔ စိတ္မခ်ရင္၊ သူတုိ႔ေလာင္းထားတာေတြကုိ အဆင္ေျပသလုိ ျပန္ၿပီးေတာ့ ျပင္ႏုိင္တာေပါ့။”
“အဲဒီပြဲမွာ သူတုိ႔လူကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ ထုိးၿပီး အႏုိင္ရလုိက္ၿပီဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ အဲဒီထက္ လက္ရည္ေကာင္းတဲ့လူနဲ႔ ထုိးဖုိ႔ ခ်ိန္းေတာ့တာပဲ။ အဲဒီလူနဲ႔က်ေတာ့လည္း ညႇိတဲ့လူေတြ လာဦးမွာပဲ။ အဲဒါကုိ လက္မခံဘဲ အႏုိင္ရလုိက္ၿပီဆုိရင္ သူတုိ႔ လက္ေ၀ွ႔သမားေတြထဲက ကုိယ့္ကုိလုိက္ၿပီး ေခၚခ်င္ေျပာခ်င္တဲ့သူေတြ၊ ေလးေလးစားစားနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္တဲ့သူေတြ ေပၚလာေတာ့ တာပဲ။ က်ေနာ္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မညႇိဘူး အကုိႀကီး။ က်ေနာ္ အေဖာ္လည္း မေခၚဘူး။ ဘယ္သြားသြား ကုိယ့္ကုိေခ်ာင္းၿပီး လုပ္ႀကံမဲ့ လူမရွိဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ ထင္တယ္ေလ။ ကုိယ့္ကုိခ်စ္တဲ့လူ တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာင္မွ သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းတဲ့လူေတာ့ မရွိဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ က်ေနာ္ အေလာင္းအစားလည္း မလုပ္ဘူး။ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူလည္း မလုပ္ဘူး။”
(၂)
တံစက္ၿမိတ္က မုိးေရေတြ အဆက္မျပတ္ က်ေနသည္။ ေႏြေခါင္ေခါင္ အခါမဲ့ သဲသဲမဲမဲ ရြာေနေသာ မုိးစက္မုိးေပါက္တုိ႔ မွာ သြပ္မုိးကုိ တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ႐ုိက္ခတ္ဆူညံေန၏။ မုိးသံေတြကုိ ဖုံးလႊမ္းႏုိင္ရန္အတြက္ ေျပာလက္စ စကားကုိ သူ ေအာ္ေျပာ ေနသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဒီမွာလာတုန္းက တုိက္မလုိ႔ လာခဲ့ၾကတာပဲ။ မတရားလုပ္တာေတြကုိ မခံႏုိင္လြန္းလုိ႔ လာခဲ့တာဗ်ာ။ လူ႔အခြင့္အေရးသင္တန္းေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသင္တန္းေတြ၊ တပ္သားသစ္ သင္တန္းေတြလည္း တက္ၿပီးၿပီ။ ေသနတ္ကေလး ကုိင္ရ လုိ႔မွ သိပ္မၾကာဘူး၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲလုိက္တာနဲ႔ တုိးေနတယ္။”
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖုိ႔လုိ႔ ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာေတြ ေတြ႔ဆုံေျဖရွင္းမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ အပစ္အခတ္ ရပ္လုိက္တာေတြ အရင္က လည္း လုပ္ခဲ့ဖူးၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ တခါမွ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးတဲ့ အဆင့္အထိ မေရာက္ခဲ့ဘူး။ တပ္တည္ေနရာေတြနဲ႔ ကရစ္လုိင္း သတ္မွတ္တာေတြပဲ ေျပာၿပီး လူထုဆႏၵျပပြဲ အေၾကာင္းျပ၊ ဟုိအေၾကာင္းျပ ဒီအေၾကာင္းျပနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ပ်က္သြားတာ လည္း ရွိတယ္။ ႏွစ္ဘက္ သေဘာတူခ်က္ေတြကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး ျပန္တုိက္ၾကတာလည္းရွိတယ္။ အဲဒါေတြ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ ငါးဆယ္ စာအုပ္ထဲမွာ ပါတယ္။ နည္းနည္းမွ ယုံစားလုိ႔ မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ သမုိင္းေတြ ရွိခဲ့ၿပီးသားဗ်ာ။”
“ဒီေကာင္ေတြကုိ ဘက္ေပါင္းစုံကေန တုိက္ရမွာဗ်။ ဘယ္သူက တရားတယ္၊ ဘယ္သူက မတရားဘူးဆုိတာ အမွန္ တရားက ကုိယ့္ဘက္မွာရွိေနတယ္။ တျပည္လုံးကုိ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနတာ။ ဗမာျပည္ထဲက ဗမာအမ်ားစုေတာင္မွ သူတုိ႔ကုိ လက္မခံဘူးဗ်ာ။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတြကလည္း သူတုိ႔ကုိ ဒဏ္ခတ္ဖိအားေပးလုိက္၊ အေျခအေနၾကည့္ၿပီး ျပန္႐ုတ္သိမ္းေပး လုိက္၊ ေခ်ာ့လုိက္ ေျခာက္လုိက္နဲ႔ လုပ္ေနၾကတာ။ ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ကုိယ့္ဘက္က ဆက္ၿပီး တုိက္ေနၾကရမွာ။”
“တုိက္တဲ့လူကုိပဲ သူတုိ႔က ဂ႐ုစုိက္တယ္။ မတုိက္တဲ့လူကုိေတာ့ နည္းနည္းမွ ဂ႐ုမစုိက္ဘူး။ တုိက္လုိ႔ သူတုိ႔လူေတြခံရ ၿပီဆုိရင္လည္း ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာဘူး။ လာၿပီးညႇိေတာ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီညႇိတာက အေကာင္းညႇိတာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္တမ္း ျပႆနာကုိ ႏွစ္ဘက္ ေျပလည္ေအာင္ ညႇိႏႈိင္းေျဖရွင္းမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာထားမ်ဳိးနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္လုိအျမတ္ ထုတ္ရမလဲဆုိတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ အခ်ဳိသပ္ အေကာက္ႀကံၿပီး ညႇိတာ။ တုိက္ေနတဲ့လူေတြကုိ အရွိန္ပ်က္ေအာင္ လုပ္တာ။ ေတြေ၀ ေအာင္ လုပ္တာ။ အင္းစိန္တုိက္ပြဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ လူႀကီးေတြ ခံခဲ့ရတာ အဲဒါမ်ဳိး။ တုိက္လုိ႔မွ မၾကာေသးဘူး။ ဦးႏုက ညႇိမယ္ဆုိၿပီး ေတာ့လုပ္၊ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔ သြားညႇိတဲ့အခါက်ေတာ့ ဟုိေျပာဒီေျပာနဲ႔ မလိမ့္တပတ္လုပ္ၿပီး လက္နက္ခ်ခုိင္း၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ ေအာက္ေျခတပ္ေတြက အပစ္အခတ္ ရပ္ၾကၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ကုိယ့္ဘက္ျခမ္းကုိ လာလည္၊ ကုိယ့္ဘက္ကလူေတြနဲ႔ တေပ်ာ္တပါး အရက္ေတြဘာေတြ ေသာက္ၾကစားၾကလုပ္၊ အဲဒီမွာ ကုိယ့္ဘက္က ေျမျပင္အေနအထားေတြ၊ အေျမာက္လက္ နက္ေတြ၊ ဘန္ကာကတုတ္ေတြ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုိရွိတယ္ဆုိတာေတြကုိ သူတုိ႔လူေတြက ေတြ႔သြားၾကၿပီးၿပီ။ ေစာဘဦး ႀကီးကုိ ညႇိလုိက္တဲ့ကိစၥ မန္းဘဇန္က မေက်နပ္လုိ႔ ဦးႏုတုိ႔နဲ႔ ျပန္ေတြ႔ၿပီး ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဦးႏုက ခင္ဗ်ားတုိ႔ လုိခ်င္ရင္ တုိက္ယူလုိ႔ဆုိၿပီး ျပန္တုိက္ၾကတာမွာ ကုိယ့္ဘက္က ပထ၀ီအေနအထားေတြ ဘာေတြကုိ သိသြားတဲ့ သူ႔တပ္ေတြက အသာစီးရ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္လူေတြ ခံလုိက္ရေတာ့တာပဲ။”
“ေနာက္ပုိင္းလုပ္တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေယာင္ျပ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးပြဲေတြလည္း ဒီလုိပဲ။ လုပ္ လုိက္တုိင္း လုပ္လုိက္တုိင္း ရန္သူပဲ အျမတ္ထြက္သြားတာပဲ”ဟု သူ ဆုိ၏။
အခါမဲ့မုိးမွာ အနည္းငယ္ အရွိန္ေလ်ာ့မလုိျဖင့္ ျပန္၍ သည္းလာျပန္သည္။ မၾကာေသးေသာရက္မ်ားက ရခုိင္ဘက္မွေန ၍ မုန္တုိင္း၀င္လာမည္ဟု သတိေပးမႈမ်ားလည္း ရွိေနခဲ့သည္။ မုိးတြင္းကာလ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ေနသာေသာေန႔မ်ား၌ မုိးမရြာတတ္ ေသာ္လည္း ပူလြန္းအုိက္လြန္းသည့္အခါ ေႏြေခါင္ေခါင္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ မုိးအုံ႔လာတတ္၊ ေလျပင္းတုိက္လာတတ္၊ မုိးသည္းလာ တတ္ေၾကာင္း သဘာ၀တရားက သင္ၾကားေပးေန၏။ မုိးသံေၾကာင့္ သူ႔ေျပာစကားေတြကုိ က်ေနာ္ မၾကားတခ်က္ ၾကားတခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။
ခုတေခါက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္လုိက္တာကေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းအေနျဖင့္ အေတာ္ပင္ အထိနာေၾကာင္း၊ မလုပ္ သင့္ မလုပ္ထုိက္သည့္အခ်ိန္မွာ လုပ္လုိက္၍ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရန္သူ႔အေနျဖင့္ သေဘာထား ေစတနာမွန္ပါက တတုိင္းတျပည္လုံး ကုိ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္လည္း မိမိတုိ႔၏ မဟာမိတ္မ်ားကုိ ရန္သူက ထုိးစစ္ဆင္ေနဆဲ ရန္သူႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္ေရး လုပ္လုိက္သည္မွာ မဟာမိတ္ေတြအေပၚ မငဲ့ညႇာရာက်ေၾကာင္း၊ ရန္သူ႔ ဖဲ့ထုတ္ ေခ်မႈန္းမႈေတြေအာက္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ တဖြဲ႔ၿပီးတဖြဲ႔ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးၾကရမဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ကုိယ့္နယ္ေျမထဲ ရန္သူ႔တပ္ေတြ က်ဴး ေက်ာ္ေစာ္ကားလာတာကုိ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကာလ ျဖစ္လုိ႔ဆုိၿပီး သည္းခံေရွာင္ေပးဖုိ႔၊ ျပန္မတုိက္ၾကဖုိ႔ အမိန္႔ထုတ္ထား တာကေတာ့ ပုိၿပီး ဆုိး၀ါးေၾကာင္း သူ ေျပာေန၏။
ရန္သူ႔လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ေနေသာ လူငယ္ေတြရွိသည္။ မိမိတုိ႔၏ ရပုိင္ခြင့္မ်ားအတြက္ ႏုိင္ငံတကာ အသိအမွတ္ျပဳ ဥပေဒေၾကာင္းအရလည္းေကာင္း၊ လက္႐ုံးရည္အရလည္းေကာင္း ရန္သူႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေဆြးေႏြး တုိက္ခုိက္ေျဖရွင္း လုိၾကသူေတြ တပုံတပင္ ရွိေန၏။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ပဏာမသေဘာတူထားမႈအေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူလ်က္ ရန္သူသည္ မိမိနယ္ေျမထဲ တပ္ေတြ တုိး၍ပုိ႔၊ တပ္တည္ေနရာေတြ တုိး၍ခ်ကာ၊ ရိကၡာႏွင့္လက္နက္ခဲယမ္းေတြ တုိး၍ စုေဆာင္းထားရွိလာသည္။ ၎တုိ႔စခန္းေတြကုိ အခုိင္အခန္႔ ေဆာက္သည္။ ေဒသဖြံ႔ၿဖဳိးေရးအတြက္ဆုိကာ ၀င္ေရာက္လာေသာ ျပည္တြင္းျပည္ပကုမၸဏီမ်ား၏ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းမ်ားကုိ အကာအကြယ္ေပး အျမတ္ထုတ္လ်က္၊ ေဒသခံတုိင္းရင္းသားမ်ား၏ လႈပ္ရွားသြားလာမႈႏွင့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမ စုိက္ပ်ဳိး ေရးမ်ား၊ တႏုိင္တပုိင္ စီးပြားေရးလုပ္ကုိင္မႈမ်ား၊ ေဒသတြင္း ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ား၌ပါ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ ေႏွာက္ယွက္လာၾက သည္။
ေရႊ၊ ပလက္တီနံႏွင့္ ဓာတ္သတၱဳ တူးေဖာ္ေရးလုိ၊ စုိက္ပ်ဳိးေရး ပေရာဂ်က္လုိ စီးပြားေရး ကုမၸဏီေတြ ၀င္လာၿပီး ေျမယာ ေတြကုိ သိမ္းယူၾကသည္။ ေဒသခံေတြမွာ ကုိယ့္ပုိင္နက္ထဲ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ကုိင္၍မရေတာ့ဘဲ ကုိယ့္ နယ္ေျမထဲမွ ပစၥည္းမ်ားအား ၎တုိ႔ထုတ္ယူေနၾကသည့္အျဖစ္ကုိ စိ္တ္မခ်မ္းသာစြာ ၾကည့္ေနၾကရသည္။ မၾကည့္ႏုိင္ မျမင္ ရက္ၾကသူတုိ႔အေနျဖင့္ မ်က္ႏွာလႊဲေနၾကရ၏။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဦးတည္ခဲ့ေသာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသည္ ရန္သူႏွင့္ ႏွစ္ႀကိမ္သုံးႀကိမ္ ေတြ႔ၿပီးသည့္တုိင္ပဏာမ သေဘာတူညီသည့္အဆင့္မွ မတက္ႏုိင္ေသး။ မၾကာခင္မွာေတာ့ code of conduct ႏွစ္ဘက္လုိက္နာရမည့္ စည္းကမ္းခ်က္ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကဖုိ႔ ရွိသည္။ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးသည့္အဆင့္ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္မည့္ အဆင့္ကမူ ေကာ္သူးေလနယ္ေျမမွ ေတာေတာင္ေရေျမမ်ား၊ ေျမေပၚေျမေအာက္ သဘာ၀သယံဇာတမ်ား ခမ္းေျခာက္ေပ်ာက္ ကြယ္မသြားခင္ ျဖစ္ေျမာက္ေကာင္း ျဖစ္ေျမာက္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။
Mahn Nyein
(၃)
အင္တာဗ်ဴး ဗီဒီယုိဖုိင္တခုတြင္ ပဒုိမန္းၿငိမ္းေမာင္၏ သေဘာထားခံယူခ်က္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
“က်ေနာ္ေျပာမယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ဖုိ႔လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔က ႐ုိး႐ုိးသားသား လုပ္ေနတာ။ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ လုပ္ေနတာ။ တခ်ဳိ႕ လူေတြက ခင္ဗ်ား အစုိးရကုိ သိပ္ယုံၾကည္မႈ ေပးလြန္းအားႀကီးတယ္တဲ့။ ဟုတ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ကုိ လုပ္ ေနတာ။ ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားလိမ္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲတဲ့။ လိမ္ပါေစလုိ႔။ က်ေနာ္တုိ႔က အလိမ္ခံရဲတယ္လုိ႔။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုပဲရွိတယ္ ေနာ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကရင္က အေၾကာင္းကိစၥတခုကုိ ယုံၾကည္ခဲတယ္။ ယုံၾကည္ၿပီဆုိရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ့ဘူး။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လိမ္လုိ႔ရွိရင္ ကရင္လူမ်ဳိး သားစဥ္ေျမးဆက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖုိ႔ဆုိတာ ခင္ဗ်ား မေမွ်ာ္မွန္းနဲ႔ေတာ့။ ဒါ က်ေနာ္တုိ႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဗီဇပဲ။”
လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ ႏွစ္ဦးပုိင္း၊ စစ္အုပ္စုႏွင့္ အရပ္၀တ္အေရၿခဳံသမၼတ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေဖာ္ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔မွ စတင္ ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား၊ အပစ္အခတ္ရပ္ေရးကိစၥ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားမွာ ယခင့္ ယခင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ မဆလ၊ န၀တ တုိ႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့စဥ္တုန္းကလုိ တင္ျပေဆြးေႏြးၾကသည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ခ်င္းအေပၚ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္႐ႈၿပီး အခ်ိန္ယူ ညႇိႏႈိင္းကာ အက်ဳိးအေၾကာင္းျပ ျငင္းပယ္ျခင္း လက္ခံျခင္းမ်ား မဟုတ္ဘဲ ေဆြးေႏြးရန္ တင္ျပသည့္ အခ်က္အားလုံး (၁၁ခ်က္လုံး)ကုိ သေဘာတူလက္ခံေၾကာင္း၊ ေနာက္ထပ္ တင္ျပလုိသည့္ အခ်က္မ်ား ရွိလွ်င္လည္း တင္ျပႏုိင္ေသးေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း သေဘာတူလုိက္သည္မွာ ေျဗာင္က်က် ျမန္ဆန္လြန္း၊ လုိက္ေလ်ာလြန္း၊ ယုတၱိမရွိလြန္းေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ သံသယ၀င္ခဲ့ ၾကသူေတြ ရွိသည္။ ထုိသူတုိ႔မွာ တုိင္းရင္းသားေဒသမ်ားအတြင္း စစ္အုပ္စုတပ္တုိ႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ သမၼတသိန္းစိန္တုိ႔ အဖြဲ႔၏ အခ်ီအခ်၊ အေရွာင္အတိမ္း၊ စည္းလားကုိက္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကုိ ေတြ႔လာရသည့္အခါမွာေတာ့ မည္သည့္အခါကမွ် မေသြဖည္ ခဲ့ေသာ စစ္အုပ္စု၏ မဟာဗ်ဴဟာ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာတုိ႔ကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ သိျမင္သြားၾကၿပီ ျဖစ္ ေလသည္။
တကယ္ေတာ့ စစ္အုပ္စုတြင္ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တကယ္တမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ တည္ေဆာက္လုိသည့္ စိတ္ေစတနာ ယခင္ကတည္းက မရွိခဲ့ေခ်။ တဦးႏွင့္တဦး ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရး၊ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ ခါးသီးသည့္ အတိတ္ျဖစ္ရပ္ဆုိးမ်ားကုိ အျပန္အလွန္ သင္ပုန္းေခ်ေရး စသည့္ စကားလုံးလွလွကေလးေတြ သုံးၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ေရးအတြက္ကုိမူ တကယ္တမ္း အားထုတ္ျခင္းမျပဳခဲ့။ သေဘာတူ ကတိက၀တ္မ်ား ခပ္ျမန္ျမန္ ေပးၿပီး ပဏာမ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီလုိက္သည့္ အဆင့္တြင္သာ ရွိေနခဲ့သည္။
ခံယူခ်က္ခုိင္မာသည့္ တကၽြန္းျပန္ ပဒုိမန္းၿငိမ္းေမာင္လုိ အမာစားပုဂၢဳိလ္မ်ားက ရင္ဘတ္ႀကီးတခုလုံးရင္း၍ အူလႈိက္ သည္းလႈိက္ ယုံၾကည္ျပေနသည့္တုိင္ ၎တုိ႔ဘက္က အျပန္အလွန္ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေရးကုိ မ်က္ႏွာလႊဲေနခဲ့သည္။ မၾကာေသးမီက ယူအဲန္အက္ဖ္စီႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့ၾကေသာ္လည္း ၾကားရသူမ်ား ေလာေလာဆယ္ ေက်နပ္အားရေစရန္အတြက္ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ခပ္လြယ္လြယ္ ေျပာခဲ့လုိက္ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ဳိးေဖာက္ေလ့ရွိတတ္ေသာ ၎တုိ႔၏ ကတိက၀တ္မ်ားကုိ မ်က္စိမွိတ္ ယုံစား၍ မရ။
၎တုိ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ျခင္းမွာ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရန္ မဟုတ္ဘဲ တုိင္းရင္းသား တဖြဲ႔စီကုိ ထုိးစစ္ဆင္ေနစဥ္အတြင္း က်န္အဖြဲ႔မ်ားက စစ္ကူမေပးႏုိင္ရန္ အဟန္႔အတား လုပ္လုိက္သည့္ သေဘာသာျဖစ္ ေၾကာင္း၊ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ နယ္ေျမထဲ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ျခင္း၊ ေဒသတြင္း လူအ၀င္အထြက္ မ်ားေစျခင္းျဖင့္ လူထုႏွင့္ လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကား လူမႈေရး စီးပြားေရးကိစၥမ်ား ႐ႈပ္ေထြးေအာင္လုပ္ၿပီး စစ္ေရးကိစၥအေပၚ အာ႐ုံမစုိက္ႏုိင္ ရန္ ဦးတည္သည့္ စစ္ဆင္ေရးနည္းဗ်ဴဟာတခုျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၎တုိ႔ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္မႈ၊ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေရး ဆုိေသာစကားမ်ားမွာလည္း ၎တုိ႔၏ စစ္နည္းဗ်ဴဟာ လုိအပ္ခ်က္အရ အေယာင္ျပ က်င့္သုံးေန ျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း တုိင္းရင္းသားအမ်ားပင္ သိျမင္လာၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
မဆလကၽြန္ ၁၅ႏွစ္လုပ္ခဲ့ဖူးၿပီး ၈၈ လူထုအုံႂကြမႈ အေရးေတာ္ပုံအတြင္း နယ္စပ္ေဒသ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ေသာ ရခုိင္အမ်ဳိးသား တပ္ၾကပ္ႀကီးေဟာင္းတဦးက ဆုိသည္။
“သူတုိ႔လုပ္တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးက တကယ္တမ္း ခုိင္မာသလား မခုိင္မာဘူးလားဆုိတာ တျခားမၾကည့္နဲ႔ဗ်။ ၁၇ႏွစ္ေတာင္ အပစ္ရပ္လုိက္ၿပီးေတာ့မွ ျပန္တုိက္ေနရတဲ႔ ကခ်င္အဖြဲ႔ကုိပဲၾကည့္၊ အခု ျပန္တုိက္ေနတာ ၂ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ၾကားထဲမွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ခါရွိၿပီ လဲ ေတြ႔ေတြ႔ေနၾကတာ။ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြး ေရးလုပ္ေနၿပီဆုိရင္ သူတုိ႔တပ္ေတြက ကခ်င္ တပ္စခန္းေတြကုိ က်ဴးေက်ာ္ရန္စတာေတြလုပ္၊ ေတာ္ၾကာ ဟုိေနရာမွာ တုိက္ျပန္ ၿပီ။ ေတာ္ၾကာ ဒီေနရာမွာ တုိက္ျပန္ၿပီ။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲဖုိ႔ ေဆြးေႏြးေနပါတယ္ ဆုိမွ၊ ျပႆနာေတြကုိ ႏုိင္ငံေရးအရ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္ဆုိမွ၊ ေဆြးေႏြးရင္း တန္းလန္း တုိက္ေနရတာဟာ သိပ္ေတာ့ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး။ အခုလည္း ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိ ၿပီး ခ်ိန္းထားတဲ့ၾကားကပဲ ဟုိေနရာတုိက္ ဒီေနရာတုိက္ လုပ္ေနၾကျပန္ၿပီ။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူ လက္မွတ္ထုိးထား တဲ့ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပုိင္းေကာ၊ ေျမာက္ပုိင္းေကာ၊ ပေလာင္နယ္ေျမဘက္ေတြမွာပါ ထုိးစစ္ေတြ ခဏခဏ လုပ္ေနတယ္”
(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမည္)
http://www.kicnews.org/?p=16825
No comments:
Post a Comment