ေမလ ၃၁ရက္။ ၂၀၁၄ခုႏွစ္။ ေစာသိန္းျမင့္
ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး(ေကအဲန္ယူ)အေနျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ထားရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း ေကအဲန္ယူ ဥကၠဌေဟာင္း မန္းဘဇန္၏ သားလည္းျဖစ္၊ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ေရာက္ မီနီဆုိးတား ကရင္ကြန္ျမဴနီတီ နာယကလည္းျဖစ္သူ မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္က ေျပာဆိုလိုက္သည္။
ကရင္ျပည္နယ္ ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၇)နယ္ေျမ၊ ေလာခီးလာဌာနခ်ဳပ္တြင္ ေမလ ၂၈ရက္ေန႔မွ ၃၁ရက္ေန႔ အထိ က်င္းပသည့္ ၁၀ႀကိမ္ေျမာက္ ကရင္အမ်ဳိးသားစည္းလုံးညီညြတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြ၌ ေကအိုင္စီႏွင့္ သီးျခားေတြ႔ဆုံမႈတြင္ မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္က ထိုသို႔ ေျပာဆိုလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“အပစ္ရပ္ေရးလုပ္တာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ဘာမွ မရဘူး။ Time frame သတ္မွတ္ေပးပါ။ ၂ႏွစ္အတြင္းမွာ ျမန္မာ အစိုးရက အမ်ားႀကီး အျမတ္ထြက္သြားတယ္။ သိန္းစိန္(သမၼတ)ဆုိ အာဆီယံဥကၠဌ ျဖစ္သြားၿပီ။ ႏိုင္ငံတကာ ကလည္း ကန္႔သတ္ထားတာေတြ ဖယ္လုိက္ တယ္။ ကမၻာ့ဘဏ္က အေႂကြးေတြ ေခ်လုိက္တယ္။ အရင္းအႏွီး ေတြ ၀င္လာၿပီး သန္းနဲ႔ခ်ီ အက်ဳိးရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိက်ေတာ့ ၂၀၀၈ ႀကီးနဲ႔ ကာထားေတာ့ ကရင့္အခြင့္ အေရး ဘာမွမရဘူး”ဟု ၎က ေျပာသည္။
ထုိ႔အျပင္ ေကအဲန္ယူဘက္က လက္မွတ္ထုိးလုိက္ျခင္းႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လႊတ္ေတာ္ထဲသို႔ ၀င္မည္ ဆုိသည္ႏွင့္ ယခင္က ႏုိင္ငံတကာမွ ပစ္ပယ္ျခင္းခံခဲ့ရေသာ ျမန္မာအစုိးရသည္ လူရာသြင္းခံခဲ့ရၿပီး ဘုံတင္သြား လုိက္သလုိ ျဖစ္သြားသည္ဟု ၎က ဆိုသည္။
မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္၏ ေျပာဆိုခ်က္အေပၚ ေကအဲန္ယူ မဟာမိတ္ဆက္ဆံေရးဌာန တာ၀န္ခံ ပဒိုေစာေဒးဗစ္ သကေဘာက “Time Frame ဆုိတာက အေျခအေနေပၚ မူတည္တယ္။ အစုိးရဘက္က တစ္ျပည္လုံးအတုိင္း အတာကို အျမန္ဆုံးထုိးခ်င္တယ္။ တုိင္းရင္းသားဘက္က တင္ျပတာရွိတယ္။ တျပည္လုံးအတုိင္းအတာက အမွန္က အစုိးရလုပ္ရမွာ။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရး စကားေျပာပါ။ အခုဟာက တဖဲြ႔ခ်င္းနဲ႔ လုိက္လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ယူအဲန္အက္ဖ္စီအေနနဲ႔က ႀကိဳးစားမယ္။ ဒီႏွစ္မရရင္ ေနာင္ႏွစ္ေပါ့။ ၂၀၁၅မတုိင္ခင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ႀကိဳးစားမွာပါ”ဟု ေျပာသည္။
ယမန္ေန႔ ကရင္အမ်ဳိးသားစည္းလုံးညီညြတ္ေရး ႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပဲြ၏ တတိယေန႔ေျမာက္အျဖစ္ ေမလ ၃၀ရက္ေန႔တြင္ တက္ေရာက္လာသူ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ၂ႏွစ္အတြင္း မိမိျမင္ေတြ႔ရရွိခ်င္သည့္ ကရင္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းႏွင့္ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးရလာဒ္မ်ားကို အဖဲြ႔လုိက္ေဆြးေႏြးတင္ျပျခင္း၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္အတြင္း လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို အဖဲြ႔လုိက္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္အတြက္ ေဆြးေႏြးျခင္းႏွင့္ ယခု ၁၀ႀကိမ္ေျမာက္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြ အေျခအေနမ်ားကို သုံးသပ္ခဲ့ၾကသည္။
ယင္းႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြသုိ႔ အပစ္ရပ္ လက္နက္ကိုင္ ကရင္အဖဲြ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ကရင္ႏုိင္ငံေရးပါတီမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပရွိ ကရင္လူမႈအဖဲြ႔အစည္းမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ တသီးပုဂၢလိက ေလ့လာသူမ်ားအပါအ၀င္ စုစုေပါင္း ၁၈၄ဦး တက္ေရာက္ခဲ့သည္ဟု သိရွိရသည္။
ယခုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသို႔ ကရင္အဖဲြ႔အစည္းေပါင္းစုံ တက္ေရာက္လာသည့္အတြက္ ေရွ႕ဆက္ အမ်ဳိးသားစည္း လုံးေရးအတြက္ အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္သလုိ ေကအဲန္ယူအေနျဖင့္လည္း မိခင္ရင္းစိတ္ထားၿပီး ျပည္သူမ်ား ၏ တင္ျပလာမႈကို အေလးထားေဆာင္ရြက္မည္ဆုိလွ်င္ ကရင္အမ်ဳိးသားအားလုံး အလံေတာ္တစ္ခုတည္း ေအာက္တြင္ ေရာက္ရွိမည္ဟု ယုံၾကည္ေၾကာင္း မန္းေရာဘတ္ဘဇန္က ျဖည့္စြက္ေျပာဆိုသည္။
မန္းေရာဘတ္ ဘတ္ဇန္သည္ ကရင့္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္တြင္ ႏွစ္ေပါင္း (၃၀)ေက်ာ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး တပ္ခြဲမႉး၊ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီး၊ စစ္ေၾကာင္းမႉး၊ ဒု-ရင္းမႉး၊ ဗ်ဴဟာမႉး၊ စသည့္တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၀ခုႏွစ္တြင္ မိသားစုႏွင့္အတူ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသုိ႔ သြားေရာက္အေျခခ် ေနထုိင္ခဲ့ရာ ယခုအခ်ိန္တြင္ Karen Community of Minnesota (KCM)အဖြဲ႔၏ အႀကံေပးပုဂိၢဳလ္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိသည္။
Saturday, May 31, 2014
Friday, May 30, 2014
အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး အတြက္ ၁၆၈ ခ်က္ NLD အႀကံျပဳ
ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ "ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ခံရတဲ့" ကိုယ္စားလွယ္ ၃ ပံု ၂ ပံု ဒါမွမဟုတ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ထက္၀က္ေက်ာ္က ျပင္ဆင္ဖို႔ သေဘာတူရင္ ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပဲြက်င္းပၿပီး ဆႏၵမဲေပးသူ ထက္၀က္ေက်ာ္ရဲ့ ဆႏၵမဲနဲ႔ ျပင္ဆင္သင့္ တယ္လို႔ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္က အၾကံျပဳထား ပါတယ္။
အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္က ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာ ျပင္ဆင္သင့္ ပယ္ဖ်က္သင့္တဲ့ အခ်က္ ၁၆၈ ခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အၾကံျပဳခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးေကာ္မ တီ၀င္ ဦးထြန္းထြန္းဟိန္ က အခုလို ေျပာပါတယ္။
"ေရွ႕ေနာက္ မညီတဲ့အခ်က္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီ စံခ်ိန္စံညႊန္းနဲ႔ မညီတဲ့အခ်က္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရးနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့အခ်က္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြကို တန္းတူညီမ်ွမႈ ဆန္႔က်င္တဲ့အခ်က္ေတြ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ ျပဳျပင္ခိုင္းတာပါ၊ ၁၆၈ ခ်က္ကို က်ေနာ္တို႔ စိတ္ႀကိဳက္ေျပာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႀကီး ျဖစ္လာမွာေပါ့ဗ်ာ"
အဲ့ဒီ အခ်က္ ၁၆၈ ခ်က္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတျဖစ္ခြင့္ အရည္အခ်င္းသတ္မွတ္ခ်က္ ပုဒ္မ ၅၉(စ) ၊ (ဃ)၊ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးမွာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑၊ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔အားလံုးရဲ႕ အႀကီးအကဲျဖစ္တယ္ စတဲ့အခ်က္ေတြကို ပယ္ဖ်က္သင့္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ သမၼတက တရားသူႀကီးခ်ဳပ္၊ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို တိုက္ရိုက္ခန္႔အပ္ထားႏုိင္ ခြင့္ ေပးအပ္ထားတာကိုလည္း ျပင္ဆင္သင့္ေၾကာင္း ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ လက္ရိွ ဖဲြ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္တဲ့ ပုဒ္မ ၄၃၆ အရဆိုရင္ ဖဲြ႔စည္းပံုပါအခ်က္ေတြကို ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အားလံုးရဲ႕ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈရရိွရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္က ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ရိွေနတဲ့အတြက္ ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို လက္ရိွ ရိွေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြအရ ျပင္ဆင္ဖို႔ မျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။
အမိ်ဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ၀င္ ဦးထြန္းထြန္းဟိန္ကို RFA သတင္းေထာက္ ကိုေက်ာ္သူ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတာ နားဆင္ႏုိင္ပါတယ္။
http://www.rfa.org/burmese/news/nld-advice-constitutional-amendment-05292014105823.html
အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္က ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာ ျပင္ဆင္သင့္ ပယ္ဖ်က္သင့္တဲ့ အခ်က္ ၁၆၈ ခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အၾကံျပဳခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးေကာ္မ တီ၀င္ ဦးထြန္းထြန္းဟိန္ က အခုလို ေျပာပါတယ္။
"ေရွ႕ေနာက္ မညီတဲ့အခ်က္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီ စံခ်ိန္စံညႊန္းနဲ႔ မညီတဲ့အခ်က္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညႊတ္ေရးနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့အခ်က္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြကို တန္းတူညီမ်ွမႈ ဆန္႔က်င္တဲ့အခ်က္ေတြ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ ျပဳျပင္ခိုင္းတာပါ၊ ၁၆၈ ခ်က္ကို က်ေနာ္တို႔ စိတ္ႀကိဳက္ေျပာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႀကီး ျဖစ္လာမွာေပါ့ဗ်ာ"
အဲ့ဒီ အခ်က္ ၁၆၈ ခ်က္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတျဖစ္ခြင့္ အရည္အခ်င္းသတ္မွတ္ခ်က္ ပုဒ္မ ၅၉(စ) ၊ (ဃ)၊ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးမွာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑၊ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔အားလံုးရဲ႕ အႀကီးအကဲျဖစ္တယ္ စတဲ့အခ်က္ေတြကို ပယ္ဖ်က္သင့္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ သမၼတက တရားသူႀကီးခ်ဳပ္၊ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို တိုက္ရိုက္ခန္႔အပ္ထားႏုိင္ ခြင့္ ေပးအပ္ထားတာကိုလည္း ျပင္ဆင္သင့္ေၾကာင္း ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ လက္ရိွ ဖဲြ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္တဲ့ ပုဒ္မ ၄၃၆ အရဆိုရင္ ဖဲြ႔စည္းပံုပါအခ်က္ေတြကို ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အားလံုးရဲ႕ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈရရိွရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္က ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ရိွေနတဲ့အတြက္ ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို လက္ရိွ ရိွေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြအရ ျပင္ဆင္ဖို႔ မျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။
အမိ်ဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ၀င္ ဦးထြန္းထြန္းဟိန္ကို RFA သတင္းေထာက္ ကိုေက်ာ္သူ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတာ နားဆင္ႏုိင္ပါတယ္။
http://www.rfa.org/burmese/news/nld-advice-constitutional-amendment-05292014105823.html
ထုိင္းစစ္ဗိုလ္ နဲ႔ ဗမာစစ္ဗိုလ္ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္
ဦးေအာင္ခင္, ေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း
29.05.2014 20:16
ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္လာတာ အႏွစ္ (၈၀) ေက်ာ္ ရွိၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ထုိင္းစီးပြားေရးဟာ ရွင္သန္ႀကီးထြားေနပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ ႀကီးစိုးတဲ့အခါမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ အာရွေဒသမွာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ေရာက္သြားပါတယ္။ လူဦးေရနဲ႔ တုိင္းျပည္အရြယ္အစား မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ေပမယ့္ ၂၀၁၂ စာရင္းအရ ထုိင္းရဲ ႔ ႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ အသားတင္ထုတ္လုပ္မႈ တန္းဖိုးဟာ ျမန္မာထက္ (၇) ဆ ပိုမ်ားပါတယ္။ လူတဦးခ်င္းရဲ ႔ ထုတ္လုပ္မႈႏႈန္းမွာလည္း ထိုင္းကျမန္မာထက္ (၇) ဆ ပိုမ်ားပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေငြ လက္က်န္မွာေတာ့ ထုိင္းအစိုးရက အဆေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ျမန္မာထက္ပိုမ်ားပါတယ္။
ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ ႔ စီးပြားေရးအေျခခံအေဆာက္အအံုဟာ ေခတ္မီၿပီး စက္မႈနဲ႔ လက္ယာပို႔ကုန္လုပ္ငန္း အားေကာင္းပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက အလုပ္သမားႏွစ္သန္းခြဲကို အလုပ္ေပးထားႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ပညာေရး အသံုးစရိတ္ဟာ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ ႏွစ္စဥ္အသားတင္ ထုတ္လုပ္မႈရဲ ႔ တစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ မရွိေပမယ့္ ထုိင္းက (၄) ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။ တနည္းဆုိရင္ ျမန္မာရဲ ႔ ပညာေရး အသံုးစရိတ္ဟာ ေဒၚလာသန္း (၇၀၀) သာရွိၿပီး ထုိင္းအစိုးရပညာေရးစရိတ္က ေဒၚလာသန္း (၂၇၀၀) ရွိပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ႀကီးစိုးတဲ့ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ကာလမွာ ျမန္မာ့ပညာေရးအဆင့္အတန္း ထိုးက်သြားပါတယ္။
ထိုင္းစစ္တပ္ဟာ ရွင္ဘုရင္ကို ရန္ျပဳႏိုင္တဲ့ ျပည္တြင္အင္အားကို ႏိွမ္နင္းဖို႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေစာပိုင္းမွာ မင္းေဆြမင္းမ်ဳိးသာ ႀကီးစိုးပါတယ္။ သာမန္စစ္သည္ေတြ တက္လမ္းမရွိတဲ့အတြက္ မင္းေဆြမင္းမ်ဳိးႀကီးစိုးတဲ့ ထုိင္းစစ္တပ္ကို ျပဳျပင္ဖို႔ ၁၉၁၂ ခုႏွစ္မွာ အရာရွိငယ္တစုက စစ္အာဏာသိမ္းဖို႔ ပထမဦးဆံုး ႀကံစည္ခဲ့ပါတယ္။ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္နဲ႔မဆီေလ်ာ္တဲ့ အႂကြင္းမဲ့အာဏာရွင္ ဘုရင္စနစ္ကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး အေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဘုရင္စနစ္ကို ၁၉၃၂ မွာ တည္ေထာင္သူဟာ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္နဲ႔ အရပ္သားဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကတည္းက အရပ္သားဝန္ထမ္းနဲ႔ လက္တြဲတာဟာ ထုိင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ အသြင္လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြကေတာ့ အာဏာရၿပီးတာနဲ႔ အရပ္သားအမွဳထမ္းေတြကို အေစခံဘဝကို ပို႔လိုက္ၿပီး ေနရာတကာမွာ အာဏာျပပါေတာ့တယ္။
ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ထူးျခားတဲ့ ဒုတိယအသြင္လကၡဏာက ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္မွာ အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာကို အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္းေတြက ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းမရွိရင္ ထိုင္းစစ္တပ္က ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းၿပီး ျပႆာနာကို ရွင္းေပးရမယ္လို႔ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြက ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရရွည္အာဏာသိမ္းဖို႔ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြက မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဘန္းျပၿပီး ရာသက္ပန္ အာဏာသိမ္းႏိုင္ဖို႔ အာရံုစိုက္ပါတယ္။
ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ထူးျခားတဲ့ တတိယအသြင္လကၡဏာကေတာ့ သူတုိ႔ကိုယ္သူတို႔ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုလို႔ ယူဆတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမုိကေရစီ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ တပ္စခန္းကို ျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ကေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းၿပီးကတည္းက ယံုၾကည္ခ်က္အမ်ုိးမ်ဳိးေၾကညာၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္စားလာတာ အခုအခ်ိန္အထိ ျဖစ္ပါတယ္။
မၾကာခဏ အာဏာသိမ္းတဲ့ အစဥ္အလာေၾကာင့္ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကို အာရံုစိုက္ၾကပါတယ္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး၊ ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းစတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ေငြပိုရွာၾကပါတယ္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသြားတဲ့ ထိုင္းစစ္ဗို္လ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက စစ္ပစၥည္းဝယ္ယူတဲ့အခါမွာလည္း ေကာ္မရွင္ရၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ကိုယ္က်ဳိးရွာလုပ္ငန္းဟာ တုိင္းျပည္ကို အႀကီးအက်ယ္ မထိခိုက္တဲ့အတြက္ ထိုင္းစီးပြားေရး ရွင္သန္တုိးတက္ေနပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြကေတာ့ အရည္အခ်င္းမရွိေပမယ့္ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္မွာေရာ၊ ေစ်းကြက္စနစ္မွာေရာ ေနရာတကာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿပီး အာဏာျပတာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ လူမႈစီးပြားေရးဘဝ ခၽြတ္ၿခံုက်ရပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ဟာ နည္းမ်ဳိးစံုသံုးၿပီး တုိင္းျပည္ကို ႀကီးစိုးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာလူမ်ဳိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အနည္းဆံုး သေဘာထား (၃) မ်ဳိးေလာက္ ရွိပါတယ္။ ပထမသေဘာထားက ဗမာကို မယံုသကၤာျဖစ္ၿပီး၊ ဗမာဆန္႔က်င္ေရးကို အားေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အယုဒၶယၿမိဳ ႔ေတာ္ ဖ်က္ဆီးခံရတာကို ထိုင္းႏုိင္ငံသားေတြက မေမ့ႏုိင္ၾကတဲ့အတြက္ ဗမာကို တမင္ႏိွမ္ၿပီးေရးတဲ့ စာအုပ္စာေပဆုိရင္ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ လူႀကိဳက္မ်ားပါတယ္။ ဗမာကို ႏိွမ္ထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းကိုလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ၾကည့္သူမ်ားပါတယ္။ ဗမာစစ္အုပ္စုကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈကို ရိုေသေလးစားၿပီး ျမန္မာလူထုခံစားေနရတဲ့ အတိဒုကၡကို စာနာေထာက္ထားတာဟာ ဒုတိယသေဘာထား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသေဘာထားရွိသူေတြဟာ ျမန္မာဒုကၡသည္နဲ႔ အတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈကို ကူညီၾကပါတယ္။ တတိယကေတာ့ ဗမာအစိုးရ ဘာလုပ္လုပ္ စီးပြားေရးအရ အျမတ္ရရင္ၿပီးေရာဆုိတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ စစ္အာဏာသိမ္းတိုင္း ဒီမုိကေရစီအတြက္ အႏုတ္လကၡဏာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြလို ရာသက္ပန္ ႀကီးစိုးဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ အစဥ္အလာအတုိင္း စစ္တန္းလ်ားကို ျပန္ၾကမွာမို႔ ယာယီဆုတ္ယုတ္တဲ့ သေဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ၿပီး အခိုင္အမာ ေနရာယူထားတာမုိ႔ စစ္တန္းလ်ားျပန္ဖို႔ဆိုတာ ေဝလာေဝး စိတ္ကူးထဲေတာင္ ထည့္ထားပံုမရေသးဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-thai-and-burmese-generals/1923979.html
29.05.2014 20:16
ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္လာတာ အႏွစ္ (၈၀) ေက်ာ္ ရွိၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ထုိင္းစီးပြားေရးဟာ ရွင္သန္ႀကီးထြားေနပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ ႀကီးစိုးတဲ့အခါမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ အာရွေဒသမွာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ေရာက္သြားပါတယ္။ လူဦးေရနဲ႔ တုိင္းျပည္အရြယ္အစား မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ေပမယ့္ ၂၀၁၂ စာရင္းအရ ထုိင္းရဲ ႔ ႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ အသားတင္ထုတ္လုပ္မႈ တန္းဖိုးဟာ ျမန္မာထက္ (၇) ဆ ပိုမ်ားပါတယ္။ လူတဦးခ်င္းရဲ ႔ ထုတ္လုပ္မႈႏႈန္းမွာလည္း ထိုင္းကျမန္မာထက္ (၇) ဆ ပိုမ်ားပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေငြ လက္က်န္မွာေတာ့ ထုိင္းအစိုးရက အဆေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ျမန္မာထက္ပိုမ်ားပါတယ္။
ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ ႔ စီးပြားေရးအေျခခံအေဆာက္အအံုဟာ ေခတ္မီၿပီး စက္မႈနဲ႔ လက္ယာပို႔ကုန္လုပ္ငန္း အားေကာင္းပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက အလုပ္သမားႏွစ္သန္းခြဲကို အလုပ္ေပးထားႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ပညာေရး အသံုးစရိတ္ဟာ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ ႏွစ္စဥ္အသားတင္ ထုတ္လုပ္မႈရဲ ႔ တစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ မရွိေပမယ့္ ထုိင္းက (၄) ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။ တနည္းဆုိရင္ ျမန္မာရဲ ႔ ပညာေရး အသံုးစရိတ္ဟာ ေဒၚလာသန္း (၇၀၀) သာရွိၿပီး ထုိင္းအစိုးရပညာေရးစရိတ္က ေဒၚလာသန္း (၂၇၀၀) ရွိပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ႀကီးစိုးတဲ့ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ကာလမွာ ျမန္မာ့ပညာေရးအဆင့္အတန္း ထိုးက်သြားပါတယ္။
ထိုင္းစစ္တပ္ဟာ ရွင္ဘုရင္ကို ရန္ျပဳႏိုင္တဲ့ ျပည္တြင္အင္အားကို ႏိွမ္နင္းဖို႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေစာပိုင္းမွာ မင္းေဆြမင္းမ်ဳိးသာ ႀကီးစိုးပါတယ္။ သာမန္စစ္သည္ေတြ တက္လမ္းမရွိတဲ့အတြက္ မင္းေဆြမင္းမ်ဳိးႀကီးစိုးတဲ့ ထုိင္းစစ္တပ္ကို ျပဳျပင္ဖို႔ ၁၉၁၂ ခုႏွစ္မွာ အရာရွိငယ္တစုက စစ္အာဏာသိမ္းဖို႔ ပထမဦးဆံုး ႀကံစည္ခဲ့ပါတယ္။ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္နဲ႔မဆီေလ်ာ္တဲ့ အႂကြင္းမဲ့အာဏာရွင္ ဘုရင္စနစ္ကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး အေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဘုရင္စနစ္ကို ၁၉၃၂ မွာ တည္ေထာင္သူဟာ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္နဲ႔ အရပ္သားဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကတည္းက အရပ္သားဝန္ထမ္းနဲ႔ လက္တြဲတာဟာ ထုိင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ အသြင္လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြကေတာ့ အာဏာရၿပီးတာနဲ႔ အရပ္သားအမွဳထမ္းေတြကို အေစခံဘဝကို ပို႔လိုက္ၿပီး ေနရာတကာမွာ အာဏာျပပါေတာ့တယ္။
ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ထူးျခားတဲ့ ဒုတိယအသြင္လကၡဏာက ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္မွာ အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာကို အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္းေတြက ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းမရွိရင္ ထိုင္းစစ္တပ္က ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းၿပီး ျပႆာနာကို ရွင္းေပးရမယ္လို႔ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြက ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရရွည္အာဏာသိမ္းဖို႔ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြက မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဘန္းျပၿပီး ရာသက္ပန္ အာဏာသိမ္းႏိုင္ဖို႔ အာရံုစိုက္ပါတယ္။
ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ထူးျခားတဲ့ တတိယအသြင္လကၡဏာကေတာ့ သူတုိ႔ကိုယ္သူတို႔ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုလို႔ ယူဆတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမုိကေရစီ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ တပ္စခန္းကို ျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ကေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းၿပီးကတည္းက ယံုၾကည္ခ်က္အမ်ုိးမ်ဳိးေၾကညာၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္စားလာတာ အခုအခ်ိန္အထိ ျဖစ္ပါတယ္။
မၾကာခဏ အာဏာသိမ္းတဲ့ အစဥ္အလာေၾကာင့္ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကို အာရံုစိုက္ၾကပါတယ္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး၊ ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းစတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ေငြပိုရွာၾကပါတယ္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသြားတဲ့ ထိုင္းစစ္ဗို္လ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက စစ္ပစၥည္းဝယ္ယူတဲ့အခါမွာလည္း ေကာ္မရွင္ရၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ကိုယ္က်ဳိးရွာလုပ္ငန္းဟာ တုိင္းျပည္ကို အႀကီးအက်ယ္ မထိခိုက္တဲ့အတြက္ ထိုင္းစီးပြားေရး ရွင္သန္တုိးတက္ေနပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြကေတာ့ အရည္အခ်င္းမရွိေပမယ့္ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္မွာေရာ၊ ေစ်းကြက္စနစ္မွာေရာ ေနရာတကာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿပီး အာဏာျပတာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ လူမႈစီးပြားေရးဘဝ ခၽြတ္ၿခံုက်ရပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ဟာ နည္းမ်ဳိးစံုသံုးၿပီး တုိင္းျပည္ကို ႀကီးစိုးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာလူမ်ဳိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အနည္းဆံုး သေဘာထား (၃) မ်ဳိးေလာက္ ရွိပါတယ္။ ပထမသေဘာထားက ဗမာကို မယံုသကၤာျဖစ္ၿပီး၊ ဗမာဆန္႔က်င္ေရးကို အားေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အယုဒၶယၿမိဳ ႔ေတာ္ ဖ်က္ဆီးခံရတာကို ထိုင္းႏုိင္ငံသားေတြက မေမ့ႏုိင္ၾကတဲ့အတြက္ ဗမာကို တမင္ႏိွမ္ၿပီးေရးတဲ့ စာအုပ္စာေပဆုိရင္ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ လူႀကိဳက္မ်ားပါတယ္။ ဗမာကို ႏိွမ္ထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းကိုလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ၾကည့္သူမ်ားပါတယ္။ ဗမာစစ္အုပ္စုကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈကို ရိုေသေလးစားၿပီး ျမန္မာလူထုခံစားေနရတဲ့ အတိဒုကၡကို စာနာေထာက္ထားတာဟာ ဒုတိယသေဘာထား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသေဘာထားရွိသူေတြဟာ ျမန္မာဒုကၡသည္နဲ႔ အတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈကို ကူညီၾကပါတယ္။ တတိယကေတာ့ ဗမာအစိုးရ ဘာလုပ္လုပ္ စီးပြားေရးအရ အျမတ္ရရင္ၿပီးေရာဆုိတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ စစ္အာဏာသိမ္းတိုင္း ဒီမုိကေရစီအတြက္ အႏုတ္လကၡဏာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြလို ရာသက္ပန္ ႀကီးစိုးဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ အစဥ္အလာအတုိင္း စစ္တန္းလ်ားကို ျပန္ၾကမွာမို႔ ယာယီဆုတ္ယုတ္တဲ့ သေဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ၿပီး အခိုင္အမာ ေနရာယူထားတာမုိ႔ စစ္တန္းလ်ားျပန္ဖို႔ဆိုတာ ေဝလာေဝး စိတ္ကူးထဲေတာင္ ထည့္ထားပံုမရေသးဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-thai-and-burmese-generals/1923979.html
Thursday, May 29, 2014
မတူကြဲျပားမႈကို အေျခခံတန္ဖိုးအျဖစ္ ညီညြတ္မႈတည္ေဆာက္ရန္ ေကအဲန္ယူ ဥကၠဌ တိုက္တြန္း
ေမ ၂၉ ရက္၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္။ ေစာထြန္းလင္း
ကရင္အမ်ဳိသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ရာတြင္ မတူကြဲျပားမႈကို အေျခခံတန္ဖိုးအျဖစ္ အေလးထား လုပ္ေဆာင္ၾကရန္လိုေၾကာင္း ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအ႐ံုး(ေကအဲန္ယူ) ဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာမူတူးေစးဖိုးက တိုက္တြန္းေျပာဆိုလိုက္သည္။
ေကအဲန္ယူ၊ ဖားအံခ႐ိုင္ ေလာ္ခီးလာ(ေလး၀ါးစခန္း)တြင္ ေမ ၂၈ရက္ေန႔က စတင္က်င္းပသည့္ (၁၀)ႀကိမ္ေျမာက္ ကရင္အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ၌ ေကအဲန္ယူ ဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာမူတူးေစးဖိုးက တက္ေရာက္ အမွာစကားေျပာဆိုရာတြင္ ထိုသို ့တုိက္တြန္းေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ဘာသာေရးအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးခံယူခ်က္အားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စကားအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေျမျပန္႔ ကုန္းျမင့္ေဒသ ေနထုိင္ရာအရပ္ကို အေျခခံၿပီး၊ ကြဲျပားမႈေတြရွိၾကသလုိ လက္နက္ကိုင္မ်ားလည္း ကြဲျပားမႈမ်ားရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကရင္အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ရာမွာ မတူကြဲျပားမႈအားကို အေျခခံတန္ဖိုး တရပ္အျဖစ္ အေလးထားၾကပါ”ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာမူတူးေစးဖိုးက ေျပာသည္။
ထုိ႔အျပင္ သေဘာထားကြဲလြဲျခင္းသည္ သဘာ၀သာျဖစ္သလို မိမိတို႔သေဘာထားကုိ လြတ္လပ္စြာ ထုက္ေဖာ္ႏုိင္ၿပီး သတိျပဳေစလိုသည္မွာ ျပႆနာေျဖရွင္းမႈကို အေထာက္ကူျပဳသည့္ အႀကံျပဳတိုက္တြန္းမႈ မ်ဳိးျဖစ္မွသာ ညီညြတ္မႈကို ေဆာင္က်ဥ္းႏုိင္မည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးမႈျဖင့္ ျပႆနာေျဖရွင္းေရး ကို တစိုက္မက္မက္ အသံုးခ်ရန္လည္း ေကအဲန္ယူ ဥကၠဌက ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ယခု ေမ ၂၈ မွ ၃၁ ရက္ေန႔ထိ က်င္းပသြားမည့္ ယင္းႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ ျပည္တြင္း ျပည္ပရွိ ကရင္လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ကရင္ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အပါအ၀င္ ေလ့လာသူေပါင္း ၂၀၀ နီးပါး တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္းမွ အခမ္းအနားတက္ေရာက္လာသူ ေစာထီးမူးက “ဒီႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲက အဓိကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတြ ညီညြတ္စည္းလံုးဖို႔ လိုလာလို ့ လမ္းစရွာတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသေလာက္ မေရာက္ ေသးေပမယ့္ အတိုင္းအတာတခုထိေတာ့ အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီထက္အားစုိက္ၿပီး အားလံုးပူးေပါင္း ပါ၀င္ဆက္လုပ္သြားဖုိ႔ေတာ့ လိုတာေပါ့”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။
တဆက္တည္းမွာပင္ ယခုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသို႔ လာေရာက္တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲတြင္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ လာေရာက္သည့္ လူမူအဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႕ကို သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား၏ စံုစမ္းေမးျမန္းခံရမႈမ်ားရွိခဲ့ေၾကာင္း ျပည္တြင္းကရင္လူမူအဖြဲ႔အစည္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဆိုသည္။
ကရင္အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲကို နယ္ပယ္စံု ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား စည္းလံုးညီညြတ္ စြာျဖင့္ အနာဂါတ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ စတင္က်င္းပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ကရင္အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲကို ေကအဲန္ယူ၊ ဖားအံခ႐ိုင္ ေလာ္ခီးလာ၌ပင္ က်င္းပခဲ့သည္။
http://www.kicnews.org
ကရင္အမ်ဳိသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ရာတြင္ မတူကြဲျပားမႈကို အေျခခံတန္ဖိုးအျဖစ္ အေလးထား လုပ္ေဆာင္ၾကရန္လိုေၾကာင္း ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအ႐ံုး(ေကအဲန္ယူ) ဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာမူတူးေစးဖိုးက တိုက္တြန္းေျပာဆိုလိုက္သည္။
ေကအဲန္ယူ၊ ဖားအံခ႐ိုင္ ေလာ္ခီးလာ(ေလး၀ါးစခန္း)တြင္ ေမ ၂၈ရက္ေန႔က စတင္က်င္းပသည့္ (၁၀)ႀကိမ္ေျမာက္ ကရင္အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ၌ ေကအဲန္ယူ ဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာမူတူးေစးဖိုးက တက္ေရာက္ အမွာစကားေျပာဆိုရာတြင္ ထိုသို ့တုိက္တြန္းေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြဟာ ဘာသာေရးအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးခံယူခ်က္အားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စကားအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေျမျပန္႔ ကုန္းျမင့္ေဒသ ေနထုိင္ရာအရပ္ကို အေျခခံၿပီး၊ ကြဲျပားမႈေတြရွိၾကသလုိ လက္နက္ကိုင္မ်ားလည္း ကြဲျပားမႈမ်ားရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကရင္အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ရာမွာ မတူကြဲျပားမႈအားကို အေျခခံတန္ဖိုး တရပ္အျဖစ္ အေလးထားၾကပါ”ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေစာမူတူးေစးဖိုးက ေျပာသည္။
ထုိ႔အျပင္ သေဘာထားကြဲလြဲျခင္းသည္ သဘာ၀သာျဖစ္သလို မိမိတို႔သေဘာထားကုိ လြတ္လပ္စြာ ထုက္ေဖာ္ႏုိင္ၿပီး သတိျပဳေစလိုသည္မွာ ျပႆနာေျဖရွင္းမႈကို အေထာက္ကူျပဳသည့္ အႀကံျပဳတိုက္တြန္းမႈ မ်ဳိးျဖစ္မွသာ ညီညြတ္မႈကို ေဆာင္က်ဥ္းႏုိင္မည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးမႈျဖင့္ ျပႆနာေျဖရွင္းေရး ကို တစိုက္မက္မက္ အသံုးခ်ရန္လည္း ေကအဲန္ယူ ဥကၠဌက ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ယခု ေမ ၂၈ မွ ၃၁ ရက္ေန႔ထိ က်င္းပသြားမည့္ ယင္းႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ ျပည္တြင္း ျပည္ပရွိ ကရင္လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ကရင္ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အပါအ၀င္ ေလ့လာသူေပါင္း ၂၀၀ နီးပါး တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္းမွ အခမ္းအနားတက္ေရာက္လာသူ ေစာထီးမူးက “ဒီႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲက အဓိကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတြ ညီညြတ္စည္းလံုးဖို႔ လိုလာလို ့ လမ္းစရွာတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသေလာက္ မေရာက္ ေသးေပမယ့္ အတိုင္းအတာတခုထိေတာ့ အေပါင္းလကၡဏာေဆာင္တာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီထက္အားစုိက္ၿပီး အားလံုးပူးေပါင္း ပါ၀င္ဆက္လုပ္သြားဖုိ႔ေတာ့ လိုတာေပါ့”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။
တဆက္တည္းမွာပင္ ယခုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသို႔ လာေရာက္တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲတြင္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ လာေရာက္သည့္ လူမူအဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႕ကို သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား၏ စံုစမ္းေမးျမန္းခံရမႈမ်ားရွိခဲ့ေၾကာင္း ျပည္တြင္းကရင္လူမူအဖြဲ႔အစည္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဆိုသည္။
ကရင္အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲကို နယ္ပယ္စံု ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား စည္းလံုးညီညြတ္ စြာျဖင့္ အနာဂါတ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ စတင္က်င္းပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ကရင္အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲကို ေကအဲန္ယူ၊ ဖားအံခ႐ိုင္ ေလာ္ခီးလာ၌ပင္ က်င္းပခဲ့သည္။
http://www.kicnews.org
"Super Love" (သီခ်င္းလက္ေဆာင္)
ေတးခ်စ္သူမ်ားအတြက္ သီခ်င္းသစ္တပုဒ္တင္ဆက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကုိရီးယားဖြား ႀသစေတ်းလ် ေပါ့အဆုိေတာ္ Dami Im ရဲ့သီခ်င္းသစ္ Super Love..
Dami Im - Super Love (Acoustic)
Type the rest of your post here.
Dami Im - Super Love (Acoustic)
Type the rest of your post here.
ထိုင္းအာဏာသိမ္းမႈမွ ရႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာ
ဦးေက်ာ္ဇံသာ
28.05.2014 06:17
ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာသံုးသပ္ခ်က္ အစီအစဥ္မွာ ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ ႔ လက္ရွိအေျခအေနက ျမန္မာျပည္သူေတြ ဘယ္လိုသင္ခန္းစာေတြ ရယူႏုိင္ပါသလဲ။ ပါေမာကၡ စတိုင္ဘတ္ (Steinberg) ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစိုးရေကာင္းတရပ္ရွိၿပီး၊ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို ညႇိညႇိႏိႈင္းႏိႈင္း ေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ ထုိင္းႏိုင္ငံကို ေက်ာ္တက္ႏိုင္မယ့္အလားအလာရွိတယ္လို႔ သံုးသပ္ေျပာဆိုပါတယ္။ ပါေမာကၡ David Steinberg နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ Professor Steinberg အခုအခ်ိန္မွာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းပါတယ္။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကေန ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတယ္လို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူတုိင္းလက္ခံၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ မရွိေသးဘူးေပါ့။ ဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္မွာ ႏွစ္ႏုိင္ငံ ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ထြန္းေရး အလားအလာက ထုိင္းထက္ အေျခအေနေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရင္ မွန္ပါသလား။
David Steinberg ။ ။ အေျခခံ ကြဲလြဲခ်က္တခု ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက အလားအလာပိုေကာင္းတယ္ဆုိရင္ အထူးအဆန္လို႔ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ အာဏာတည္ေဆာက္မႈ အဆင့္ဆင့္ ကြဲလြဲေနပါတယ္။ ဘုရင္နန္းေတာ္အျပင္ အာဏာကို အစဥ္အဆက္ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ဒါဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီေနရာမွာ အနီဝတ္ေတြဟာ အာဏာလုယူသြားျခင္း ခံရသူေတြျဖစ္ၿပီး၊ အစဥ္အဆက္ ျဖတ္ေတာက္ခံထားရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေျခအေနကေတာ့ ဒါနဲ႔ လံုးဝမတူပါဘူး။ ၿဗိတိသွ်ေတြ ဘုရင္စနစ္ကို ၁၈၈၅ မွာ ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီခ်ိန္ကစၿပီး အာဏာအစဥ္အဆက္ တည္ေဆာက္မႈက ဆံုးခန္းတိုင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ပိုမိုပြင့္လင္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ လူထုထဲက ေပါက္ဖြားလာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ရဲ ႔ လုပ္ရပ္ကို လူေတြက ႀကိဳက္ခ်င္မွႀကိဳက္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ဟာ ျပည္သူနဲ႔ ျပန္လည္ေပါင္းစပ္ႏိုင္မယ့္ အလားအလာဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပိုၿပီးလြယ္ကူမယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ထိုင္းထက္ ပိုမုိထူးျခားတဲ့ အလားအလာရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း စစ္တပ္ကပဲ သူတုိ႔ စစ္သားမ်ဳိးဆက္အလုိက္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေနၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။
David Steinberg ။ ။ ဒါက အရင္တုန္းက ျဖစ္ေနခဲ့တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြရဲ ႔ သားေျမးေတြကပဲ စစ္တကၠသိုလ္ကို အဓိက တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာေနၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တကၠသိုလ္ေတြကို ကာလတာရွည္ ဖိထားခဲ့ေတာ့ နဝတ၊ နအဖေခတ္မွာ အေကာင္းဆံုးပညာေရးဆိုလို႔ စစ္တကၠသိုလ္ပဲ ရွိခဲ့တယ္ဆုိတာကိုၾကည့္ပါ။ ဒါကို ေျပာရတာ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ဒါက အမွန္တရားပါပဲ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အခုအခါ တုိင္းျပည္က ပြင့္လင္းလာေတာ့ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြ သားသမီးေတြအဖုိ႔ ဒီစစ္တကၠသိုလ္အျပင္ ဘဝတက္လမ္းအတြက္ တျခားအလားအလာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိလာပါတယ္။ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ ပညာေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ လူမႈေရး၊ ေစတနာဝန္ထမ္းလုပ္ငန္းေတြဟာ အဲဒီ စစ္တပ္သားသမီးေတြကို ျပန္႔ႏံွ႔သြားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ကလို စစ္တပ္ထဲပဲ သြားၾကတဲ့အေျခအေနကို ေလ်ာ့ပါးသြားေစမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ထိုင္းႏုိင္ငံကိစၥကို နည္းနည္းျပန္ေကာက္ခ်င္ပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ဘုရင္ရွိေနျခင္းက ႏိုင္ငံတည္ၿငိမ္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစတယ္။ Element of Stability လုိ႔ တခ်ဳိ ႔က သံုးသပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းၾကည့္ေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားကိုးခ်င္စိတ္ မရွိေအာင္၊ အားကိုးဖုိ႔ မလိုေအာင္ ဖန္တီးထားတယ္လို႔လည္း တဖတ္က ျမင္ၾကပါတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ ဘယ္လို ရွိေနပါသလဲ။ ဆရာႀကီး ဘယ္လုိ သံုးသပ္လုိပါသလဲ။
David Steinberg ။ ။ တခ်ိန္တုန္းက ဘုရင္ရွိေနတာဟာ နုိင္ငံတည္ၿငိမ္ေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့တရပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ ခုႏွစ္အတိအက်ကို မမွတ္မိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘုရင္ဟာ ၿပိဳင္ဖက္စစ္ဗိုလ္ ႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး တုိက္ခဲ့ေနတာရပ္ၾကေတာ့။ အတူပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ၾကဆုိၿပီး ညႊန္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါမ်ဳိး ဘုရင္က လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ သူဟာ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သိပ္ကို နားမက်န္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ထီးနန္းဆက္ခံေရးဟာ သီးျခားကိစၥတရပ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥတခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္မွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြသာ ေရွ ႔ဆက္ျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ လက္ရွိ အလားအလာ ပိုေကာင္းေနပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တခ်ိန္က ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ ဆီနိတ္တာတေယာက္လည္းျဖစ္၊ Liberal Constitution လို႔ေခၚတဲ့ constitution ကို ပါဝင္ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးလည္းျဖစ္တဲ့ ထမာဆထ္ (Thammasat) တကၠသိုလ္က ဥပေဒပါေမာကၡတေယာက္ကို က်ေနာ္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ သူေျပာတာက သူတုိ႔ဟာ အဲဒီ liberal constitution ထဲမွာ အစိုးရကို အာဏာေတြ ပံုေအာၿပီးေပးထားခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါဟာ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ သိပ္အင္အားႀကီးတဲ့ အရပ္သားအစိုးရ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ လုပ္ထားတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ သံုးသပ္တာက ဒီအခြင့္အေရးကို သက္ဆင္ ရွင္နဝပ္ (Thaksin Shinawatra) က ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒါကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုဆုိင္ရာ ျပႆနာလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါသလား။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာကို အဲဒါနဲ႔ တဆက္တည္း။
David Steinberg ။ ။ ဒါဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုဆုိင္ရာ ျပႆနာပါ။ အေျခခံကေတာ့ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တာပါ။ Liberal ဖြဲ႔စည္းပံုကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္တာပါ။ အဝါဝတ္ေတြက လူထုကို မယံုၾကည္ဘူးဆိုၿပီး လုပ္ၾကတာပါ။ လူေတြက မဲေပးၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရဟာ ေပးခ်င္တဲ့ ကတိကဝတ္ေတြ ေပးၿပီး၊ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါက ဒီမုိကေရစီကို အလြဲသံုးစားလုပ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တာဝန္ေပးခန္႔အပ္တဲ့၊ သန္႔ျပန္႔တယ္၊ တကယ္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ အစိုးရတရပ္ကို လုိခ်င္တယ္။ လူထုက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္း မယံုၾကည္ဘူးဆိုၿပီး အဝါဝတ္ေတြဖက္က လုပ္လာၾကပါတယ္။ အနီဝတ္ေတြၾကေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီကို ယံုၾကည္တယ္။ မဲတျပားခ်င္းစီကို ေလးစားၾကရမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ၾကပါတယ္။ အေျခအေနက သိပ္မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ထုိင္းစစ္တပ္ဟာ ဒီတႀကိမ္မွာ တကယ္ အာဏာမသိမ္းခ်င္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ေျပလည္ေအာင္ ညႇိႏႈိင္းၾကေစခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္လာခဲ့ပါဘူး။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာတက္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ေတာင္းဆိုေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ အေျခအေနဟာ။ ဆုိေတာ့ အခု ထုိင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ သင္ခန္းစာယူႏိုင္တဲ့ အခ်က္မ်ား ရွိပါသလား။
David Steinberg ။ ။ သင္ယူႏိုင္တဲ့အခ်က္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုေတြ အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္က တခါစီ အာဏာသိမ္းတိုင္း ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္တမ်ဳိးစီ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အတိအက် မဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီသေဘာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ သင္ခန္းစာကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာမႈ ရွိဖို႔ပါ။ ဒါ႔အျပင္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းတရပ္လည္းရွိဖုိ႔ လို္အပ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရးဆိုတာက အရမ္းကို ခက္ခဲေနပါတယ္။ ခင္မ်ား သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္လာတာနဲ႔အမွ်ေတာ့ ေျပာင္းလဲလာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္လား။ အဲဒီေနာက္မွာလားဆုိတာေတာ့ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ပုဒ္မတခုခ်င္းကိုသာမက ဖြဲ႔စည္းပံုတခုလံုးကို ျပင္မယ့္အလားအလာလည္း ရွိလာရမွာပါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုေပါင္း (၃) ခု ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ပထမ (၂) ခုကေတာ့ ၁၄ ႏွစ္စီပဲ ခံၿပီးေတာ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။
David Steinberg ။ ။ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ဖြဲ႔စည္းပံုလို႔ ဆိုႏုိင္ေပမယ့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ထိ တည္ၿမဲခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ၾကေတာ့ တပါတီ ဆုိရွယ္လစ္ဖြဲ႔စည္းပံု ရွိလာပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီမဆန္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုလို႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ အထိ တည္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ဖြဲ႔စည္းပံုကေတာ့ ၂၀၀၈ မွာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ အတည္ျပဳခဲ့တာပါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ အတည္ျပဳတယ္ဆိုတာ မမွန္ဘူးခင္မ်ား။ အဲဒါ အစစ္အမွန္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲဟာ။ အတုအေယာင္သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို က်ေနာ္တို႔ ထည့္ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။
David Steinberg ။ ။ ဒါက ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ထားတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲပါ။ ၉၂.၄ ရာခိုင္ႏႈန္း အတည္ျပဳတယ္ဆိုတာ က်ေနာ့္သေဘာ ေျပာရရင္ေတာ့ စတာလင္ေခတ္ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုမွာပဲ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲမ်ဳိးပါပဲ။ ေျမာက္ကိုရီးယားမွာလည္း ေတြ႔ႏိုင္ၿပီး၊ တျခားေနရာေတြမွာ မေတြ႔ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါမ်ဳိးဟာ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္မ်ားေျပာတာ က်ေနာ္ သေဘာတူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုတခုလို အသံုးမက်ဘူးလုိ႔ မဆိုႏုိင္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီနည္းက်က် အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တာ မဟုတ္ေပမယ့္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုတခုဆိုတာကို ေလးစားရမယ္၊ ယုတိၱတန္တဲ့နည္းနဲ႔ ျပင္ဆင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနလည္း ရွိရပါမယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံေတြမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုတခု တည္တန္႔ခိုင္ၿမဲဖုိ႔ဆိုတာ အဓိက အက်ဆံုး ဘယ္အရာ လုိအပ္ပါသလဲ။ ျပည္သူေတြရဲ ႔ ႏုိင္ငံေရးရင့္ၾကတ္မႈလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာတတ္တဲ့ ဓေလ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ ဆရာႀကီး ဘာမ်ား ဆက္ေျပာခ်င္ပါသလဲ။
David Steinberg ။ ။ တရားဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာတတ္ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အာဏာတက္လာတဲ့ အစိုးရတရပ္ရပ္က အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒကိုသာမကပါဘူး၊ တရားဥပေဒကို ေလးစားမႈ၊ တရားဥပေဒရဲ ႔ အႏွစ္သာရနဲ႔ တရားဥပေဒေဖာ္ေဆာင္ေရးဆိုတာေတြကလည္း ေပၚထြန္းဖုိ႔ဆိုတာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္တတ္ပါတယ္။ ညတြင္းခ်င္းလုပ္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ သူအလိုလို သဘာဝအေလ်ာက္ ျဖစ္လာတတ္တဲ့ကိစၥမ်ဳိးလို မဟုတ္ပါဘူး။ သင္ယူလုပ္ယူရတဲ့ကိစၥပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း တရားဥပေဒ ေလးစားမႈ ျဖစ္ထြန္းဖို႔ အခ်ိန္ယူရမွာပါ။ လြယ္လင့္တကူေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီအတြက္ ဒုတိယအေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ Ability to compromise အေပးအယူလုပ္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလက္တေလာ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ႀကံဳေနရတဲ့ျပႆနာဟာ အဝါဝတ္ေတြနဲ႔ အနီဝတ္ေတြ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ေနၾကတဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ Compromise လုပ္တယ္။ အေပးအယူလုပ္ ညိႇႏိႈင္းတယ္ဆိုတာ ဒီမုိကေရစီရဲ ႔ မရွိမျဖစ္တဲ့ အႏွစ္သာရပါ။ ခက္တာက အေပးအယူလုပ္တယ္ဆိုတာဟာ ငါတုိ႔ရဲ ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ဆံုးရႈံးလုိက္ရျခင္းပဲလို႔ လူေတြက ဆုိေနၾကပါတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္ နားလည္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမုိကေရစီသေဘာအရ အမ်ားသေဘာတူညီမႈရဖို႔ဆုိတာ အေပးအယူနည္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ဗမာလူမ်ဳိးစုနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုၾကား အေပးအယူလုပ္ၾကမယ့္ အေျခအေန ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ပါေစလို႔ က်ေနာ္ ဆုေတာင္းေနပါတယ္။ အစိုးရဖက္ကေရာ၊ လူမ်ဳိးစုဖက္ကပါ အေပးအယူလုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ပညာတတ္ေတြ၊ ၿမိဳ ႔ေပၚက လူလတ္တန္းစားေတြ ဆုိပါစို႔။ သူတို႔က သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္တို႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးတုိ႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ လုိလားပါတယ္။ ပုိၿပီျမတ္ႏိုးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်းလက္ေန ျပည္သူေတြ၊ ေအာက္ေျခလူတန္းစားအမ်ားစုကေတာ့ သက္ဆင္တုိ႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေျပာခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးမက္လံုးေတြ၊ စီးပြားေရးအစီအစဥ္ေတြကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ထုိင္းႏိုင္ငံ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္၌က ႏွစ္ပိုင္းကြဲေနတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ ဆရာႀကီး ထင္ပါသလား။
David Steinberg ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလို ကြဲျပားမႈမ်ဳိး မရွိေသးပါဘူး။ အခ်ိန္ၾကာရင္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးေရး ကြဲလြဲမႈရိွတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံထက္ ပိုဆုိးပါတယ္။ ထိုင္းမွာ မူစလင္ေတြ ေနထုိင္တဲ့ ေတာင္ပိုင္းျပႆနာက အဓိကက်ပါတယ္။ တျခားလူမ်ဳိးစုေတြ ရွိေပမယ့္ ျပႆနာဟာ ျမန္မာျပည္မွာေလာက္ မျပင္းထန္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ရဲ ႔ လူမ်ဳိးစုေတြဟာ အခုအခ်ိန္အထိ လူတန္းစားကြဲျပားမႈ မရွိဘဲ ညီညႊတ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လူတန္းစားကူးေျပာင္းႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အားလံုးကို စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါက ထုိင္းနဲ႔ကြာပါတယ္။ ထိုင္းစစ္တပ္ဟာ လူမႈေရး တိုးတက္ႏိုင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းလက္ထက္ကစၿပီး ဘဝအေျခအေန တုိးတက္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းအားလံုးကို စစ္တပ္ကသာ ေမာင္ပိုင္စီးထားခဲ့တာပါ။ အခုၾကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးလမ္းပြင့္လာေတာ့ ခရိုနီေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း ပညာေရးတိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာႏုိင္ပါတယ္။ ခရိုနီသားသမီးေတြ ပညာလည္း တက္လာမယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ ျဖစ္သလို၊ ျပႆနာလည္း တက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ မွ်မွ်တတ ဖြံ႔ၿဖိးမႈရွိဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေတာင္ ဒီလို ျပႆနာေတြက ရွိလာေနပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးေမးခ်င္တဲ့ ျပႆနာတခုကေတာ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ထိုင္းႏုိင္ငံကို ႏုိင္ငံေရးအရ၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေသာ္လည္းေကာင္း ေက်ာ္တက္သြားႏုိင္မယ့္ အလားအလာမ်ား ျမင္မိပါသလား။
David Steinberg ။ ။ ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ထိုင္းမွာ စစ္အာဏာသိမ္းမႈ ရွိေပမယ့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး တိုးတက္တယ္။ တည္ၿငိမ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာၾကေတာ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နိမ့္က်သြားတယ္။ တုိင္းရင္းသားျပႆနာေတြ ပိုႀကီးထြားလာတယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာအစိုးရဟာ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရရွည္မွာ ေက်ာ္တက္ႏုိင္မယ့္ အလားအလာ က်ေနာ္ ျမင္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အင့္မတန္ အင္မတန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အုပ္ခ်ုပ္ေရးမ်ဳိး၊ အစိုးရမ်ဳိး ရွိဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခၽြတ္ၿခံုက်ခဲ့တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကေန ေပၚထြက္လာတဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘဲ။ တကယ့္ကို ေခတ္မီေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကေန ေပၚထြန္းတဲ့မ်ဳိးဆက္ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-lesson-from-thai-coup/1924811.html
28.05.2014 06:17
ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာသံုးသပ္ခ်က္ အစီအစဥ္မွာ ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ ႔ လက္ရွိအေျခအေနက ျမန္မာျပည္သူေတြ ဘယ္လိုသင္ခန္းစာေတြ ရယူႏုိင္ပါသလဲ။ ပါေမာကၡ စတိုင္ဘတ္ (Steinberg) ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစိုးရေကာင္းတရပ္ရွိၿပီး၊ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို ညႇိညႇိႏိႈင္းႏိႈင္း ေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ ထုိင္းႏိုင္ငံကို ေက်ာ္တက္ႏိုင္မယ့္အလားအလာရွိတယ္လို႔ သံုးသပ္ေျပာဆိုပါတယ္။ ပါေမာကၡ David Steinberg နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ Professor Steinberg အခုအခ်ိန္မွာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းပါတယ္။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကေန ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတယ္လို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူတုိင္းလက္ခံၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ မရွိေသးဘူးေပါ့။ ဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္မွာ ႏွစ္ႏုိင္ငံ ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ထြန္းေရး အလားအလာက ထုိင္းထက္ အေျခအေနေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရင္ မွန္ပါသလား။
David Steinberg ။ ။ အေျခခံ ကြဲလြဲခ်က္တခု ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက အလားအလာပိုေကာင္းတယ္ဆုိရင္ အထူးအဆန္လို႔ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ အာဏာတည္ေဆာက္မႈ အဆင့္ဆင့္ ကြဲလြဲေနပါတယ္။ ဘုရင္နန္းေတာ္အျပင္ အာဏာကို အစဥ္အဆက္ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ဒါဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီေနရာမွာ အနီဝတ္ေတြဟာ အာဏာလုယူသြားျခင္း ခံရသူေတြျဖစ္ၿပီး၊ အစဥ္အဆက္ ျဖတ္ေတာက္ခံထားရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေျခအေနကေတာ့ ဒါနဲ႔ လံုးဝမတူပါဘူး။ ၿဗိတိသွ်ေတြ ဘုရင္စနစ္ကို ၁၈၈၅ မွာ ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီခ်ိန္ကစၿပီး အာဏာအစဥ္အဆက္ တည္ေဆာက္မႈက ဆံုးခန္းတိုင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ပိုမိုပြင့္လင္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ လူထုထဲက ေပါက္ဖြားလာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ရဲ ႔ လုပ္ရပ္ကို လူေတြက ႀကိဳက္ခ်င္မွႀကိဳက္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ဟာ ျပည္သူနဲ႔ ျပန္လည္ေပါင္းစပ္ႏိုင္မယ့္ အလားအလာဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပိုၿပီးလြယ္ကူမယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ထိုင္းထက္ ပိုမုိထူးျခားတဲ့ အလားအလာရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း စစ္တပ္ကပဲ သူတုိ႔ စစ္သားမ်ဳိးဆက္အလုိက္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေနၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။
David Steinberg ။ ။ ဒါက အရင္တုန္းက ျဖစ္ေနခဲ့တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြရဲ ႔ သားေျမးေတြကပဲ စစ္တကၠသိုလ္ကို အဓိက တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာေနၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တကၠသိုလ္ေတြကို ကာလတာရွည္ ဖိထားခဲ့ေတာ့ နဝတ၊ နအဖေခတ္မွာ အေကာင္းဆံုးပညာေရးဆိုလို႔ စစ္တကၠသိုလ္ပဲ ရွိခဲ့တယ္ဆုိတာကိုၾကည့္ပါ။ ဒါကို ေျပာရတာ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ဒါက အမွန္တရားပါပဲ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အခုအခါ တုိင္းျပည္က ပြင့္လင္းလာေတာ့ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြ သားသမီးေတြအဖုိ႔ ဒီစစ္တကၠသိုလ္အျပင္ ဘဝတက္လမ္းအတြက္ တျခားအလားအလာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိလာပါတယ္။ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ ပညာေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ လူမႈေရး၊ ေစတနာဝန္ထမ္းလုပ္ငန္းေတြဟာ အဲဒီ စစ္တပ္သားသမီးေတြကို ျပန္႔ႏံွ႔သြားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ကလို စစ္တပ္ထဲပဲ သြားၾကတဲ့အေျခအေနကို ေလ်ာ့ပါးသြားေစမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ထိုင္းႏုိင္ငံကိစၥကို နည္းနည္းျပန္ေကာက္ခ်င္ပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ဘုရင္ရွိေနျခင္းက ႏိုင္ငံတည္ၿငိမ္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစတယ္။ Element of Stability လုိ႔ တခ်ဳိ ႔က သံုးသပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းၾကည့္ေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားကိုးခ်င္စိတ္ မရွိေအာင္၊ အားကိုးဖုိ႔ မလိုေအာင္ ဖန္တီးထားတယ္လို႔လည္း တဖတ္က ျမင္ၾကပါတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ ဘယ္လို ရွိေနပါသလဲ။ ဆရာႀကီး ဘယ္လုိ သံုးသပ္လုိပါသလဲ။
David Steinberg ။ ။ တခ်ိန္တုန္းက ဘုရင္ရွိေနတာဟာ နုိင္ငံတည္ၿငိမ္ေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့တရပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ ခုႏွစ္အတိအက်ကို မမွတ္မိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘုရင္ဟာ ၿပိဳင္ဖက္စစ္ဗိုလ္ ႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး တုိက္ခဲ့ေနတာရပ္ၾကေတာ့။ အတူပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ၾကဆုိၿပီး ညႊန္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါမ်ဳိး ဘုရင္က လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ သူဟာ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သိပ္ကို နားမက်န္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ထီးနန္းဆက္ခံေရးဟာ သီးျခားကိစၥတရပ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥတခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္မွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြသာ ေရွ ႔ဆက္ျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ လက္ရွိ အလားအလာ ပိုေကာင္းေနပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တခ်ိန္က ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ ဆီနိတ္တာတေယာက္လည္းျဖစ္၊ Liberal Constitution လို႔ေခၚတဲ့ constitution ကို ပါဝင္ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးလည္းျဖစ္တဲ့ ထမာဆထ္ (Thammasat) တကၠသိုလ္က ဥပေဒပါေမာကၡတေယာက္ကို က်ေနာ္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ သူေျပာတာက သူတုိ႔ဟာ အဲဒီ liberal constitution ထဲမွာ အစိုးရကို အာဏာေတြ ပံုေအာၿပီးေပးထားခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါဟာ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ သိပ္အင္အားႀကီးတဲ့ အရပ္သားအစိုးရ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ လုပ္ထားတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ သံုးသပ္တာက ဒီအခြင့္အေရးကို သက္ဆင္ ရွင္နဝပ္ (Thaksin Shinawatra) က ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒါကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုဆုိင္ရာ ျပႆနာလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါသလား။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာကို အဲဒါနဲ႔ တဆက္တည္း။
David Steinberg ။ ။ ဒါဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုဆုိင္ရာ ျပႆနာပါ။ အေျခခံကေတာ့ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တာပါ။ Liberal ဖြဲ႔စည္းပံုကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္တာပါ။ အဝါဝတ္ေတြက လူထုကို မယံုၾကည္ဘူးဆိုၿပီး လုပ္ၾကတာပါ။ လူေတြက မဲေပးၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရဟာ ေပးခ်င္တဲ့ ကတိကဝတ္ေတြ ေပးၿပီး၊ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါက ဒီမုိကေရစီကို အလြဲသံုးစားလုပ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တာဝန္ေပးခန္႔အပ္တဲ့၊ သန္႔ျပန္႔တယ္၊ တကယ္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ အစိုးရတရပ္ကို လုိခ်င္တယ္။ လူထုက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္း မယံုၾကည္ဘူးဆိုၿပီး အဝါဝတ္ေတြဖက္က လုပ္လာၾကပါတယ္။ အနီဝတ္ေတြၾကေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီကို ယံုၾကည္တယ္။ မဲတျပားခ်င္းစီကို ေလးစားၾကရမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ၾကပါတယ္။ အေျခအေနက သိပ္မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ထုိင္းစစ္တပ္ဟာ ဒီတႀကိမ္မွာ တကယ္ အာဏာမသိမ္းခ်င္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ေျပလည္ေအာင္ ညႇိႏႈိင္းၾကေစခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္လာခဲ့ပါဘူး။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာတက္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ေတာင္းဆိုေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ အေျခအေနဟာ။ ဆုိေတာ့ အခု ထုိင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ သင္ခန္းစာယူႏိုင္တဲ့ အခ်က္မ်ား ရွိပါသလား။
David Steinberg ။ ။ သင္ယူႏိုင္တဲ့အခ်က္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုေတြ အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္က တခါစီ အာဏာသိမ္းတိုင္း ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္တမ်ဳိးစီ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အတိအက် မဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီသေဘာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ သင္ခန္းစာကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာမႈ ရွိဖို႔ပါ။ ဒါ႔အျပင္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းတရပ္လည္းရွိဖုိ႔ လို္အပ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရးဆိုတာက အရမ္းကို ခက္ခဲေနပါတယ္။ ခင္မ်ား သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္လာတာနဲ႔အမွ်ေတာ့ ေျပာင္းလဲလာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္လား။ အဲဒီေနာက္မွာလားဆုိတာေတာ့ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ပုဒ္မတခုခ်င္းကိုသာမက ဖြဲ႔စည္းပံုတခုလံုးကို ျပင္မယ့္အလားအလာလည္း ရွိလာရမွာပါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုေပါင္း (၃) ခု ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ပထမ (၂) ခုကေတာ့ ၁၄ ႏွစ္စီပဲ ခံၿပီးေတာ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။
David Steinberg ။ ။ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ဖြဲ႔စည္းပံုလို႔ ဆိုႏုိင္ေပမယ့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ထိ တည္ၿမဲခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ၾကေတာ့ တပါတီ ဆုိရွယ္လစ္ဖြဲ႔စည္းပံု ရွိလာပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီမဆန္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုလို႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ အထိ တည္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ဖြဲ႔စည္းပံုကေတာ့ ၂၀၀၈ မွာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ အတည္ျပဳခဲ့တာပါ။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ အတည္ျပဳတယ္ဆိုတာ မမွန္ဘူးခင္မ်ား။ အဲဒါ အစစ္အမွန္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲဟာ။ အတုအေယာင္သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို က်ေနာ္တို႔ ထည့္ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။
David Steinberg ။ ။ ဒါက ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ထားတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲပါ။ ၉၂.၄ ရာခိုင္ႏႈန္း အတည္ျပဳတယ္ဆိုတာ က်ေနာ့္သေဘာ ေျပာရရင္ေတာ့ စတာလင္ေခတ္ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုမွာပဲ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲမ်ဳိးပါပဲ။ ေျမာက္ကိုရီးယားမွာလည္း ေတြ႔ႏိုင္ၿပီး၊ တျခားေနရာေတြမွာ မေတြ႔ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါမ်ဳိးဟာ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္မ်ားေျပာတာ က်ေနာ္ သေဘာတူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုတခုလို အသံုးမက်ဘူးလုိ႔ မဆိုႏုိင္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီနည္းက်က် အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တာ မဟုတ္ေပမယ့္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုတခုဆိုတာကို ေလးစားရမယ္၊ ယုတိၱတန္တဲ့နည္းနဲ႔ ျပင္ဆင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနလည္း ရွိရပါမယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံေတြမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုတခု တည္တန္႔ခိုင္ၿမဲဖုိ႔ဆိုတာ အဓိက အက်ဆံုး ဘယ္အရာ လုိအပ္ပါသလဲ။ ျပည္သူေတြရဲ ႔ ႏုိင္ငံေရးရင့္ၾကတ္မႈလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာတတ္တဲ့ ဓေလ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ ဆရာႀကီး ဘာမ်ား ဆက္ေျပာခ်င္ပါသလဲ။
David Steinberg ။ ။ တရားဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာတတ္ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အာဏာတက္လာတဲ့ အစိုးရတရပ္ရပ္က အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒကိုသာမကပါဘူး၊ တရားဥပေဒကို ေလးစားမႈ၊ တရားဥပေဒရဲ ႔ အႏွစ္သာရနဲ႔ တရားဥပေဒေဖာ္ေဆာင္ေရးဆိုတာေတြကလည္း ေပၚထြန္းဖုိ႔ဆိုတာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္တတ္ပါတယ္။ ညတြင္းခ်င္းလုပ္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ သူအလိုလို သဘာဝအေလ်ာက္ ျဖစ္လာတတ္တဲ့ကိစၥမ်ဳိးလို မဟုတ္ပါဘူး။ သင္ယူလုပ္ယူရတဲ့ကိစၥပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း တရားဥပေဒ ေလးစားမႈ ျဖစ္ထြန္းဖို႔ အခ်ိန္ယူရမွာပါ။ လြယ္လင့္တကူေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီအတြက္ ဒုတိယအေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ Ability to compromise အေပးအယူလုပ္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလက္တေလာ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ႀကံဳေနရတဲ့ျပႆနာဟာ အဝါဝတ္ေတြနဲ႔ အနီဝတ္ေတြ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ေနၾကတဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ Compromise လုပ္တယ္။ အေပးအယူလုပ္ ညိႇႏိႈင္းတယ္ဆိုတာ ဒီမုိကေရစီရဲ ႔ မရွိမျဖစ္တဲ့ အႏွစ္သာရပါ။ ခက္တာက အေပးအယူလုပ္တယ္ဆိုတာဟာ ငါတုိ႔ရဲ ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ဆံုးရႈံးလုိက္ရျခင္းပဲလို႔ လူေတြက ဆုိေနၾကပါတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္ နားလည္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမုိကေရစီသေဘာအရ အမ်ားသေဘာတူညီမႈရဖို႔ဆုိတာ အေပးအယူနည္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ဗမာလူမ်ဳိးစုနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုၾကား အေပးအယူလုပ္ၾကမယ့္ အေျခအေန ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ပါေစလို႔ က်ေနာ္ ဆုေတာင္းေနပါတယ္။ အစိုးရဖက္ကေရာ၊ လူမ်ဳိးစုဖက္ကပါ အေပးအယူလုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ပညာတတ္ေတြ၊ ၿမိဳ ႔ေပၚက လူလတ္တန္းစားေတြ ဆုိပါစို႔။ သူတို႔က သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္တို႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးတုိ႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ လုိလားပါတယ္။ ပုိၿပီျမတ္ႏိုးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်းလက္ေန ျပည္သူေတြ၊ ေအာက္ေျခလူတန္းစားအမ်ားစုကေတာ့ သက္ဆင္တုိ႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေျပာခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးမက္လံုးေတြ၊ စီးပြားေရးအစီအစဥ္ေတြကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ထုိင္းႏိုင္ငံ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္၌က ႏွစ္ပိုင္းကြဲေနတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ ဆရာႀကီး ထင္ပါသလား။
David Steinberg ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလို ကြဲျပားမႈမ်ဳိး မရွိေသးပါဘူး။ အခ်ိန္ၾကာရင္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးေရး ကြဲလြဲမႈရိွတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံထက္ ပိုဆုိးပါတယ္။ ထိုင္းမွာ မူစလင္ေတြ ေနထုိင္တဲ့ ေတာင္ပိုင္းျပႆနာက အဓိကက်ပါတယ္။ တျခားလူမ်ဳိးစုေတြ ရွိေပမယ့္ ျပႆနာဟာ ျမန္မာျပည္မွာေလာက္ မျပင္းထန္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ရဲ ႔ လူမ်ဳိးစုေတြဟာ အခုအခ်ိန္အထိ လူတန္းစားကြဲျပားမႈ မရွိဘဲ ညီညႊတ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လူတန္းစားကူးေျပာင္းႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အားလံုးကို စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါက ထုိင္းနဲ႔ကြာပါတယ္။ ထိုင္းစစ္တပ္ဟာ လူမႈေရး တိုးတက္ႏိုင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းလက္ထက္ကစၿပီး ဘဝအေျခအေန တုိးတက္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းအားလံုးကို စစ္တပ္ကသာ ေမာင္ပိုင္စီးထားခဲ့တာပါ။ အခုၾကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးလမ္းပြင့္လာေတာ့ ခရိုနီေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း ပညာေရးတိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာႏုိင္ပါတယ္။ ခရိုနီသားသမီးေတြ ပညာလည္း တက္လာမယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ ျဖစ္သလို၊ ျပႆနာလည္း တက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ မွ်မွ်တတ ဖြံ႔ၿဖိးမႈရွိဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေတာင္ ဒီလို ျပႆနာေတြက ရွိလာေနပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးေမးခ်င္တဲ့ ျပႆနာတခုကေတာ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ထိုင္းႏုိင္ငံကို ႏုိင္ငံေရးအရ၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေသာ္လည္းေကာင္း ေက်ာ္တက္သြားႏုိင္မယ့္ အလားအလာမ်ား ျမင္မိပါသလား။
David Steinberg ။ ။ ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ထိုင္းမွာ စစ္အာဏာသိမ္းမႈ ရွိေပမယ့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး တိုးတက္တယ္။ တည္ၿငိမ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာၾကေတာ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နိမ့္က်သြားတယ္။ တုိင္းရင္းသားျပႆနာေတြ ပိုႀကီးထြားလာတယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာအစိုးရဟာ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရရွည္မွာ ေက်ာ္တက္ႏုိင္မယ့္ အလားအလာ က်ေနာ္ ျမင္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အင့္မတန္ အင္မတန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အုပ္ခ်ုပ္ေရးမ်ဳိး၊ အစိုးရမ်ဳိး ရွိဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခၽြတ္ၿခံုက်ခဲ့တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကေန ေပၚထြက္လာတဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘဲ။ တကယ့္ကို ေခတ္မီေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကေန ေပၚထြန္းတဲ့မ်ဳိးဆက္ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-lesson-from-thai-coup/1924811.html
Wednesday, May 28, 2014
သံလြင္ျမစ္တြင္ ပထမဆံုးေဆာက္မည့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း
အထက္သံလြင္ျပီးရင္ ေအာက္သံလြင္ကုိလာေတာ့မည္။ ထြက္ေျပးမွာလား တာမွမဟုတ္ရင္ဆုိင္မွာလား..ႀကိဳတင္စဥ္းစား...
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
ဇြန္လအတြင္း အိမ္ရာအလံုး ၁၀၀ ၿပီးစီးေအာင္ေဆာက္မည္ဟု ေကအဲန္ယူေျပာဆို
ဆယ္စုႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္အတြင္းမွာ ဗမာစစ္တပ္က ကရင္ရြာေပါင္း တစ္ေထာင္ေျခာက္ရာေက်ာ္ မီးရွိဴ ့ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တာမေမ့ႀကနဲ ့အုံး...
ေမ ၂၇ရက္၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္။ စဖန္းေရွာင္း
ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး(ေကအဲန္ယူ) တပ္မဟာ(၇)က ဦးစီးၿပီး ၎တို႔၏ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမျဖစ္သည့္ လႈိင္းဘြဲၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေမာ္ဖိုးေကႏွင့္ မဲ့သရိေဒသမ်ားတြင္ ေဆာက္လုပ္လ်က္ရွိေသာ တန္ဖိုးနည္း အိမ္အလံုး ၁၀၀ကို လာမည့္ဇြန္လအတြင္း အၿပီးသတ္ ေဆာက္လုပ္ေပးသြားမည္ဟု ေကအဲန္ယူဘက္က ေျပာသည္။
ဧၿပီ ၁ရက္ေန႔မွစ၍ ေကအဲန္ယူတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ား အပါအ၀င္ လက္သမား ၈၀ဦးျဖင့္ အဆိုပါအိမ္ရာမ်ားကို စတင္ ေဆာက္လုပ္ ခဲ့ၾကၿပီး ေမလအကုန္၌ ၿပီးစီးမည္ဟု မွန္းဆထားခဲ့ေသာ္လည္း အခက္အခဲအခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ဇြန္လအတြင္းမွသာ အၿပီးေဆာက္ လုပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၇)၏ စီးပြားေရးတာ၀န္ခံ ေစာမိုးဇက္က ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔အရင္က ေမလကုန္ေလာက္ အၿပီးေဆာက္ဖို႔မွန္းထားတာပါ။ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းေတြ၊ သစ္ေတြကို ထိုင္းကေန မွာယူေဆာက္လုပ္ေနရေတာ့ မိုးလည္းက်ေရာ ဒီမွာက လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ ၾကန္႔ၾကာသြားတာ ပါ။ ဇြန္လ ဒုတိယပတ္မွာမွ အၿပီးသတ္ႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆထားတယ္”ဟု ေစာမိုးဇက္က ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။
အဆိုပါ အိမ္ရာမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္က က်ပ္သိန္း ၅ ေထာင္ခ်ထားေပးၿပီး အိမ္ယာေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ ေကာ္မတီ တစ္ရပ္ကို ဖြဲ႔စည္းထားကာ ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၇)၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အဓိကတာ၀န္ယူ လုပ္ကိုင္ေနေသာ မုိးကိုစံကုမၸဏီက တာ၀န္ယူ ေဆာက္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
အိမ္ရာေဆာက္လုပ္ၿပီးပါက ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေစာေဖာဒိုက “ေနရာခ်ထားဖို႔ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ စီစဥ္လုပ္ေဆာင္ထားတာ မရွိေသးေပမယ့္ အိမ္ရာေဆာက္ၿပီးရင္ ေကာ္မတီကေန အစည္းအေ၀းထိုင္ၿပီး ေနရာခ်ထားေပးဖို႔ကို စီစဥ္ရပါမယ္”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။
ထိုသို႔ အိမ္ရာမ်ားအတြက္ ေနရာခ်ထားေပးရာတြင္ အမွန္တကယ္ အတိဒုကၡေရာက္ေနသူ အိမ္ရာမဲ့ ျပည္တြင္း ေရႊ႕ေျပာင္း ဒုကၡသည္မ်ားႏွင့္ ေကအဲန္ယူတပ္ဖြဲ႔၀င္ ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းသူ မိသားစု၀င္မ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေနရာခ်ထား ေပးသြားမည္ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာေဖာဒိုက ဆက္ေျပာသည္။
မဲ့သရိႏွင့္ ေမာ္ဖိုးေကေဒသမ်ားတြင္ ၎အိမ္မ်ားကို အလံုး ၅၀စီ ေဆာက္လုပ္ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ေပ ၂၀၀ x ၁၀၀ အက်ယ္အ ၀န္းရွိ ေျမကြက္မ်ားတြင္ သြပ္မိုးပ်ဥ္ေထာင္ အမ်ဳိးအစားရွိ လူေနအိမ္မ်ားကို ဆက္လက္ ေဆာက္လုပ္ေနဆဲျဖစ္ကာ လတ္ တေလာတြင္ ၇၀ရာခိုင္ႏႈန္း ၿပီးစီးေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၇)မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ေျပာဆိုသည္။
http://www.kicnews.org/
ေမ ၂၇ရက္၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္။ စဖန္းေရွာင္း
ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး(ေကအဲန္ယူ) တပ္မဟာ(၇)က ဦးစီးၿပီး ၎တို႔၏ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမျဖစ္သည့္ လႈိင္းဘြဲၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေမာ္ဖိုးေကႏွင့္ မဲ့သရိေဒသမ်ားတြင္ ေဆာက္လုပ္လ်က္ရွိေသာ တန္ဖိုးနည္း အိမ္အလံုး ၁၀၀ကို လာမည့္ဇြန္လအတြင္း အၿပီးသတ္ ေဆာက္လုပ္ေပးသြားမည္ဟု ေကအဲန္ယူဘက္က ေျပာသည္။
ဧၿပီ ၁ရက္ေန႔မွစ၍ ေကအဲန္ယူတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ား အပါအ၀င္ လက္သမား ၈၀ဦးျဖင့္ အဆိုပါအိမ္ရာမ်ားကို စတင္ ေဆာက္လုပ္ ခဲ့ၾကၿပီး ေမလအကုန္၌ ၿပီးစီးမည္ဟု မွန္းဆထားခဲ့ေသာ္လည္း အခက္အခဲအခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ဇြန္လအတြင္းမွသာ အၿပီးေဆာက္ လုပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၇)၏ စီးပြားေရးတာ၀န္ခံ ေစာမိုးဇက္က ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔အရင္က ေမလကုန္ေလာက္ အၿပီးေဆာက္ဖို႔မွန္းထားတာပါ။ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းေတြ၊ သစ္ေတြကို ထိုင္းကေန မွာယူေဆာက္လုပ္ေနရေတာ့ မိုးလည္းက်ေရာ ဒီမွာက လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ ၾကန္႔ၾကာသြားတာ ပါ။ ဇြန္လ ဒုတိယပတ္မွာမွ အၿပီးသတ္ႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆထားတယ္”ဟု ေစာမိုးဇက္က ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။
အဆိုပါ အိမ္ရာမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္က က်ပ္သိန္း ၅ ေထာင္ခ်ထားေပးၿပီး အိမ္ယာေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ ေကာ္မတီ တစ္ရပ္ကို ဖြဲ႔စည္းထားကာ ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၇)၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အဓိကတာ၀န္ယူ လုပ္ကိုင္ေနေသာ မုိးကိုစံကုမၸဏီက တာ၀န္ယူ ေဆာက္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
အိမ္ရာေဆာက္လုပ္ၿပီးပါက ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေစာေဖာဒိုက “ေနရာခ်ထားဖို႔ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ စီစဥ္လုပ္ေဆာင္ထားတာ မရွိေသးေပမယ့္ အိမ္ရာေဆာက္ၿပီးရင္ ေကာ္မတီကေန အစည္းအေ၀းထိုင္ၿပီး ေနရာခ်ထားေပးဖို႔ကို စီစဥ္ရပါမယ္”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။
ထိုသို႔ အိမ္ရာမ်ားအတြက္ ေနရာခ်ထားေပးရာတြင္ အမွန္တကယ္ အတိဒုကၡေရာက္ေနသူ အိမ္ရာမဲ့ ျပည္တြင္း ေရႊ႕ေျပာင္း ဒုကၡသည္မ်ားႏွင့္ ေကအဲန္ယူတပ္ဖြဲ႔၀င္ ကိုယ္လက္အဂၤါခ်ိဳ႕ယြင္းသူ မိသားစု၀င္မ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေနရာခ်ထား ေပးသြားမည္ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာေဖာဒိုက ဆက္ေျပာသည္။
မဲ့သရိႏွင့္ ေမာ္ဖိုးေကေဒသမ်ားတြင္ ၎အိမ္မ်ားကို အလံုး ၅၀စီ ေဆာက္လုပ္ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ေပ ၂၀၀ x ၁၀၀ အက်ယ္အ ၀န္းရွိ ေျမကြက္မ်ားတြင္ သြပ္မိုးပ်ဥ္ေထာင္ အမ်ဳိးအစားရွိ လူေနအိမ္မ်ားကို ဆက္လက္ ေဆာက္လုပ္ေနဆဲျဖစ္ကာ လတ္ တေလာတြင္ ၇၀ရာခိုင္ႏႈန္း ၿပီးစီးေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ(၇)မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ေျပာဆိုသည္။
http://www.kicnews.org/
Monday, May 26, 2014
ပညာေရးစနစ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ဘာသာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ
ေဆာင္းပါးေကာင္းတပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆာင္းပါး - ဆမန္သာမုိက္ကယ္
ျပည္နယ္မွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ လူငယ္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ မင္းရာဇာမြန္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသား မြန္ဘုရင္ႏိုင္ငံေတာ္ အေၾကာင္း၊ မြန္လက္နက္ကိုင္ အုပ္စုေတြနဲ႔ အစိုးရတို႔အၾကား ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ သက္တမ္းၾကာ ပဋိပကၡအေၾကာင္းေတြကို မိဘေတြေျပာျပထားလို႔ နားရည္ဝေနပါၿပီ။ ထို႔အတူ မြန္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ကြဲျပားတဲ့အတိတ္သမိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စာသင္ေက်ာင္းမွာေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြဆီကေန သင္ခဲ့ရဖူးပါၿပီ။
“က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘဝက သင္ရတဲ့ သမိုင္းဟာ တျခားစီပါ။ ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ သမိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ အၿမဲ ႐ႈပ္ေထြးခဲ့ရတယ္” လို႔ အစိုးရ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ တက္ခဲ့ဖူးၿပီး အခုေတာ့ အသက္ ၂၄ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ မင္းရာဇာမြန္က ေျပာျပပါတယ္။
မြန္စကားေျပာေလ့ရွိတဲ့ မင္းရာဇာမြန္ဟာ ႐ံုး သံုးဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ သင္ရတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို နားလည္ဖို႔ အေတာ့္ကို အားထုတ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ဆရာ ဆရာမေတြက က်ေနာ္တို႔ ေမးခြန္းေတြ ေမးတာကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း မရွင္းတာေတြ ထပ္ရွင္းျပခိုင္းဖို႔ မေမးရဲၾကေတာ့ပါဘူး” လို႔ အလြတ္က်က္မွတ္ရတာကို အေလးထား လုပ္ရေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ေပးရင္း သူကေျပာျပပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရ သန္း ၆၀ ခန္႔မွာ ရာခိုင္ႏႈန္း ၄၀ ခန္႔က တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔အတူ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းေတြဟာ ေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီလို႔ ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ေထာက္ျပထားၾကၿပီး သင္႐ိုးၫႊန္တမ္း ျပင္ဆင္႐ံု သာမကာ အျငင္းပြားဖြယ္ ႏိုင္ငံသမိုင္းသင္ၾကားမႈနဲ႔ ၾကားခံဘာသာစကား သံုးစြဲမႈတို႔ကိုလည္း သံုးသပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရာစုႏွစ္ ထက္ဝက္နီးပါး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္က ႐ုန္းထြက္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပညာေရးမူဝါဒေတြ ဘယ္လို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကမလဲဆိုတာက ခက္ခဲတဲ့ လုပ္ငန္းတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပဌာန္းစာအုပ္မ်ားနဲ႔ ေဝဖန္စရာမ်ား
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အသက္ ၅ ႏွစ္အရြယ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက အေျခခံပညာေရးကို စတင္ၾကပါတယ္။ မူလတန္း ပညာက ၅ ႏွစ္၊ အလယ္တန္း ပညာက ၄ ႏွစ္နဲ႔ အထက္တန္းပညာက ၂ ႏွစ္စီ သင္ၾကရတာပါ။
သမိုင္းဘာသာရပ္ကိုေတာ့ မႏွစ္က မူလတန္း အဆင့္အသီးသီးမွာ အဓိက ဘာသာရပ္တခုအျဖစ္ စတင္ သြတ္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြက တဖက္သတ္ ဗမာဗဟိုျပဳ နည္းလမ္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္းကို ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ျဖည့္သြင္းထားတာေတြ ပါဝင္ေနပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြကလည္း သူတို႔အေၾကာင္းေတြကို ဖယ္ထားတာေတြ၊ အလြန္အကြ်ံ ခ်ံဳ႕ပစ္တာေတြနဲ႔ မမွန္မကန္ တင္ျပထားတာေတြကို ေျပာလာၾကပါတယ္။
“က်မတို႔ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြက ပါးပါးေလးပါ။ စာအုပ္ထဲမွာပါတာ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြက ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ေနၾကတယ္၊ ဒါပါပဲ။ ရွမ္းယဥ္ေက်းမႈ ဒါမွမဟုတ္ က်မတို႔ရဲ႕ သမိုင္းဟာ မပါသေလာက္ပါပဲ” လို႔ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္ ရွမ္းတိုင္းရင္းေက်ာင္းသူ နန္းအိအိလိႈင္က ေျပာပါတယ္။
“ေက်ာင္းမွာေတာ့ အစိုးရက ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဘယ္ပံုတိုက္ပြဲဝင္ၾကပံု၊ အစိုးရက ဘယ္ေလာက္ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားပံုေတြကိုပဲ သူတို႔က ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား အုပ္စုေတြက အစိုးရကို တိုက္ခိုက္ေန ၾကတဲ့အခ်က္၊ အဲဒါကိုေတာ့ သူတို႔က မေဖာ္ျပၾကပါဘူး” လို႔ မႏၲေလးက အသက္ ၂၀ အရြယ္ေက်ာင္းသူ မသီတာဝင္းက ေျပာပါတယ္။
ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြမွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကိုလည္း အေပၚယံရွပ္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ ညီမေလး ေက်ာင္းစေနခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း ထပ္မေဖာ္ျပၾကေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔က ေက်ာင္းသားေတြကို ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း မစဥ္းစားေစခ်င္ၾကဘူး” လို႔ မင္းရာဇာမြန္က ေျပာျပပါတယ္။
သမိုင္းေရးျခင္း
ကိုလိုနီေခတ္ မတိုင္မီက ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ေရွးေဟာင္း ဗမာ၊ ရွမ္း၊ မြန္နဲ႔ ရခိုင္ ဘုရင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ကရင္နဲ႔ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းေတြကို ႏႈတ္နဲ႔သာ အေမြေပးႏိုင္ခဲ့ ၾကပါတယ္။
ၿဗိတိသွ်တို႔က ၁၉ ရာစုမွာ သိမ္းပိုက္အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈ တရားမွ်တေၾကာင္းျပဖို႔ ေက်ာင္းသင္႐ိုးၫႊန္းတမ္း ေရးဆြဲျပ႒ာန္းခဲ့တယ္လို႔ ကိုလိုနီေခတ္ကေန စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအထိ ျမန္မာျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ား တိုးတက္ျဖစ္ေပၚပံု အဆင့္ဆင့္ကို ေျခရာေကာက္ေလ့လာေနတဲ့ အေမရိကန္ အေျခစိုက္ ပညာေရးသုေတသီ ႐ို႕စ္မတ္ထ႐ို (Rose Metro) က ေျပာပါတယ္။ ၿဗိတိသွ် ျပ႒ာန္းစာအုပ္ ေတြကေတာ့ အဲဒီတိုင္းျပည္ကို ကိုလိုနီေခတ္ ကေနစၿပီး စည္းလံုးညီၫြတ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ေဖာ္ျပၿပီး တိုင္းရင္းသား ပေဒသရာဇ္မ်ားအၾကား ပဋိပကၡေတြကို ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ ျမန္မာအစိုးရက တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုအခ်င္း ခ်င္း အႀကီးအက်ယ္ သေဘာထား ညီၫြတ္ေၾကာင္း ျခယ္သျပခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း အာဏာလႊဲ ေျပာင္းယူခဲ့တဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြက ဗမာဗဟိုျပဳ ေတြ ပိုျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႕ျဖစ္တဲ့ စစ္အစိုးရသစ္က ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ အာဏာ သိမ္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ရည္ၫႊန္းခ်က္ ေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေရွးဘုရင္မင္းေတြ အေၾကာင္းကိုသာ ပိုအေလးေပး ေဖာ္ျပလာခဲ့ၾကပါ တယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ေတြက ဆက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အစိုးရက အမ်ိဳးသား စည္လံုးညီၫြတ္ေရးကို အေထာက္အကူျပဳမယ့္ ပညာေရး ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းႏိုင္ဖို႔ရာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ေကာ္မတီတရပ္ကို ထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းေတြကလည္း လူနည္းစုေတြရဲ႕ ပါဝင္ အက်ံဳးဝင္မႈကိုလည္း ဆက္လက္ ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ပါတယ္ လို႔ မစၥမက္ထ႐ိုက ေျပာပါတယ္။ မစၥ မက္ထ႐ိုက လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔၊ ျမန္မာ ထိုင္းနယ္စပ္ကို ပံုမွန္လာၿပီး ျမန္မာ့သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္း ေတြ အၾကား ေကာ္နဲလ္တကၠသိုလ္အတြက္ ဘြဲ႕ယူ စာတမ္းတေစာင္ တင္သြင္းခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္ကေနစၿပီး ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ “မြန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ယဥ္ ေက်းမႈျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ေရွ႕ေဆာင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ယူ ၾကပါတယ္” ဆိုတဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကိုလည္း ဖယ္ ရွားခဲ့ပါတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က စာၾကည့္တိုက္မွဴး တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးရဲထြဋ္ဦးက “ဆရာဆရာမေတြက ျပ႒ာန္းစာအုပ္ အတိုင္းပဲ သင္ၾကားၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိဘ ေတြနဲ႔ သက္တူရြယ္တူ ပုဂၢိဳလ္ေတြက မတူကြဲျပားမႈ ေတြကို အၿမဲတေစ ေျပာျပလာတာေၾကာင့္ ေက်ာင္း သားအမ်ားစု ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြကို မယံုၾကည္ၾက ေတာ့ပါဘူး” လို႔ သူကေျပာျပပါတယ္။
အရိပ္ျပအေကာင္ထင္
မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ျမန္မာဖတ္စာ ျပ႒ာန္းစာ အုပ္ အတြဲလိုက္ဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ညီၫြတ္ စည္းလံုးမႈ သေဘာကို တိုးျမႇင့္ထားပါတယ္။ အေစာဆံုး ဖတ္စာအုပ္မ်ားမွာ အကၡရာဝဠိစဥ္ အကၡရာ မ်ားနဲ႔ လကၤာတိုေလးမ်ား ပါဝင္ၾကသလို အဆင့္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းထုတ္ စာအုပ္ေတြမွာ အလြတ္က်က္မွတ္ဖို႔ ပံုဝတၳဳရွည္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။
“ဒါဟာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ပါပဲ၊ တကယ့္ကို ထူး ျခားတဲ့ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေတြလည္း ပါေသးတယ္” လို႔ ဖတ္စာအုပ္ေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေလ့လာခဲ့ဖူး သူ အေမရိကန္ ပညာေရးသုေတသီ ဘရြတ္ ထရိဒ္ ဝဲလ္ (Brooke Treadwell) က ေျပာပါတယ္။ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံု တခုမွာဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို ေဝွ႔ ယမ္း ကိုင္လာတဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသားတဦးရဲ႕ ေနာက္မွာ တန္းစီၿပီး တိုင္းရင္းသား လူနည္းစု ျပည္သူလူထုဟာ ႐ိုးရာအဝတ္အစားဝတ္ၿပီး ခ်ီတက္လာတဲ့ပံုပါ။ “အဲ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နဲ႔ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္သလိုပါပဲ” လို႔ သူက ေျပာပါ တယ္။
“၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္ကစလို႔ က်မျမင္ခဲ့ ရတဲ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ဖတ္စာအုပ္မႈေတြဟာ ျခားနား မႈေတြ ေသခ်ာေပါက္ရွိခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တူညီ ေနတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါတယ္” လို႔ မစၥ ထရိဒ္ဝဲလ္က ရွင္းျပပါတယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြအၾကား မတူကြဲျပားမႈေတြ ရွိၾကပါသလား။ “၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္မွာေတာ့ အစိုးရကို ဘယ္ပံုဖြဲ႕စည္းခဲ့ေၾကာင္းနဲ႔ ဘယ္လိုဘယ္ပံု မဲေပးႏိုင္ေၾကာင္းဆိုတဲ့ စာပိုဒ္တပိုဒ္ ပါရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက ပါလီမန္ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးထားတာပါ။ ၿပီးေတာ့ မဲဆႏၵပံုး သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီ ျမန္မာဖတ္စာအုပ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွထပ္ မပါပါဘူး။ အစိုးရဖြဲ႕စည္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ဘာမွမပါပါဘူး” လို႔ သူက ရွင္းျပပါတယ္။
ဆရာ၊ ဆရာမ အမ်ားစုဟာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေတြရဲ႕ အျပစ္တင္ခံရမွာ ေၾကာက္လို႔ အဲဒီျပ႒ာန္း စာအုပ္ေတြကိုပဲကိုင္ၿပီး သင္ၾကရေပမယ့္ တကယ့္ အျဖစ္မွတ္ေတြကို ေျပာဖို႔ နည္းလမ္းေဖြရွာခဲ့ၾက ပါတယ္ “အေၾကာင္းအရာကို ဆန္႔က်င္ဘက္ ေဖာ္ျပ ခဲ့တယ္ဆိုရင္ သင္ၾကားေရး က႑ေတြမွာလည္း ဒီလို ပဲျဖစ္ေနခဲ့မွာပါ။ ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက သိပ္အတိအက်ႀကီး မဟုတ္တဲ့ တခုခုကို ေက်ာင္းသားသိေအာင္ အရိပ္ျပ အေကာင္ ထင္ေအာင္ လုပ္ၾကမွာပါ” လို႔ မစၥမတ္ထ႐ိုက ေျပာပါတယ္။ မစၥ မတ္ထ႐ိုက ယမန္ႏွစ္ ဇူလိုင္လ အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလာေရာက္ကာ ဆရာ၊ ဆရာ မေတြ၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံု စကားေျပာခဲ့ပါတယ္။
ပညာေရး သ႐ုပ္သကန္
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ၈ သန္းေက်ာ္က အစိုးရရဲ႕ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြမွာ တက္ေရာက္ၾကပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕အျပင္ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကလည္း လြတ္လပ္တဲ့ ပညာ ေရးရဲ႕ အဓိက အေထာက္အပံ့အျဖစ္ ရွိေနပါေသး တယ္။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြကလည္း လူခ်မ္းသာ ေတြအတြက္ ေရြးခ်ယ္စဥ္းစားစရာတခု ျဖစ္ေနပါ တယ္။
ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာဆိုရင္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုအုပ္စုေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္မူ သမိုင္းကို သင္ၾကားတဲ့ ကြဲျပားသိသာတဲ့ ပညာေရးစနစ္ေတြကို ထူေထာင္ထားၿပီးသားပါ။ ကရင္ ပညာေရးဌာနက ကရင္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ယဥ္ ေက်းမႈကို ေက်ာင္းေပါင္း ၁၂၀ဝ ေက်ာ္မွာ အသံုးျပဳ သင္ၾကားတဲ့ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းထဲ ထည့္သြင္းထားပါ တယ္။
လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ နည္းပါးမႈေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုဟာ အစိုးရျပ႒ာန္း စာအုပ္ေတြသံုးဖို႔ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။
မြန္ျပည္နယ္မွာေတာ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ သူပုန္ အဖြဲ႕က ေက်ာင္းေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္ကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ ေနၾကသလို မူလတန္း ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း မြန္ဘာသာစကား တမ်ိဳးတည္းနဲ႔ သင္ၾကားေနပါ တယ္။ “အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာေတာ့ က်မတို႔က အစိုးရသင္႐ိုးၫြန္းတမ္းေတြကို ျမန္မာဘာသာနဲ႔ သင္ၾကားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မြန္ဘာသာစကားနဲ႔ သမိုင္းကိုလည္း ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ အထက္ တန္းေက်ာင္းမွာေတာ့၊ အစိုးရျပ႒ာန္းထားတဲ့အတိုင္း သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းက တူပါတယ္” လို႔ ေက်ာင္းဆရာမ ေဟာင္းလည္းျဖစ္၊ မြန္တိုင္းရင္းသား ပညာေရး ေကာ္မတီ အႀကံေပးလည္းျဖစ္သူ မိခြန္ခ်န္ႏြန္က ေျပာျပပါတယ္။
သူပုန္အုပ္စုနဲ႔ အစိုးရကပူးတြဲ စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ တဲ့ ထပ္တိုးထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားစံုပါ ေက်ာင္းေပါင္း ၁၁၆ ေက်ာင္း အပါအဝင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီက ဖြင့္ တဲ့ေက်ာင္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၃၆၀ဝ၀ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾကပါတယ္။
ကခ်င္ျပည္နယ္မွာက်ေတာ့ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္က ကခ်င္ ေက်ာင္းေတြမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ျမန္မာ တကၠသိုလ္ေတြမွာ တက္ေရာက္ သင္ယူႏိုင္ေစဖို႔ အစိုးရစာေမးပြဲေတြ ဝင္ေျဖခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ေက်ာင္း ေတြမွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြ ရွိၿပီးသားပါလို႔ မစၥ မတ္ထ႐ိုက ရွင္းျပပါတယ္။ “ဒါေပမယ့္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက သင္႐ိုးၫြန္းတမ္း ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒါမွမ ဟုတ္ အနည္းဆံုး စာေမးပြဲခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူတို႔ယံု ၾကည္ခဲ့တာ ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရစာအုပ္ေတြကိုပဲ လိုက္နာၾကရမယ္လို႔ သူတို႔ကို ေျပာျပၾကရပါတယ္”။
ျပင္ပါ၊ ဆင္ပါ၊ ဆန္းစစ္ပါ
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ လက္ထက္မွာ ပညာေရး အသံုးစရိတ္က အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း ၃၄၀ မွ ၁ ဘီလီယံအထိ အမ်ိဳးသားဘတ္ဂ်တ္ရဲ႕ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ တိုးျမႇင့္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ယူနီဆက္ဖ္၊ ကမၻာ့ဘဏ္နဲ႔ အျခားႏိုင္ငံတကာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး မိတ္ဖက္ေတြရဲ႕ အကူအညီယူလို႔ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္မယ့္ နယ္ပယ္ေတြ အထင္ကရ သိႏိုင္ေအာင္ ပညာေရးအဖြဲ႕ရဲ႕ ၂ ႏွစ္တာ သံုးသပ္ ခ်က္ကို တာဝန္ယူလုပ္ေဆာင္ဖို႔ အစိုးရက ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က သေဘာတူညီခဲ့ပါတယ္။
ျပည္သူလူထုနဲ႔ တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာ အၿပီးမွာေတာ့ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ ဘယ္ပံု ထိထိေရာက္ေရာက္ ေပးအပ္သင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳေနတဲ့ ဂ်ပန္အစိုးရရဲ႕ လက္႐ံုးတခုျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံတကာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရး ေအဂ်င္စီ (JICA) ရဲ႕ အလိုအရ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက သင္႐ိုးၫြန္းတမ္းကို ျပန္ လည္ျပင္ဆင္ စစ္ေဆးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ “က်ေနာ္ တို႔က နည္းပညာပိုင္းကို အကူအညီေပးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြကို ဘာေတြ သင္ၾကားမယ္ ဆိုတာ သူတို႔က ဆံုးျဖတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္” လို႔ JICA ရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ကိုဟဲအိ အီဆာ (Kohei Isa) က ေျပာပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းရင္းသား ပညာေရးအုပ္ စုေတြက သင္႐ိုးၫြန္းတမ္းနဲ႔ ေက်ာင္းဘတ္ဂ်က္ေတြ ေပၚမွာ ပိုမိုကြပ္ကဲႏိုင္ေရးအတြက္ တြန္းအားေပးေန ခ်ိန္မွာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးဟာ စားပြဲေပၚမွာ ပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါဟာ “ျမားေျမာင္လွတဲ့ ဆံု ခ်က္တခု” ပါလို႔ ယူနီဆက္ဖ္မွ ဂ်မီ ဗင္ဆင္ (Jamie Vinson) က ေျပာျပပါတယ္။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလွ်ာ့ ခ်ေရးကို ဒီသံုးသပ္ခ်က္ရဲ႕ ပထမအဆင့္မွာ အေသး စိတ္ ေဖာ္ထုတ္မထားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယ အဆင့္မွာေတာ့ ဦးစားေပးတရပ္ ျဖစ္လာမွာပါလို႔ သူက ျဖည့္စြက္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ “အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ကို မသိဘဲ အဲဒီအခ်က္ကို ဘယ္ပံု လုပ္ႏိုင္မလဲ၊ အဲဒီ လမ္းၫြန္ခ်က္နဲ႔ ဘယ္ပံု ဦး ေဆာင္မယ္ဆိုတဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြကိုပဲ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနက ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားေန ပါတယ္”။
ေက်ာင္းစနစ္ဆိုင္ရာ သီးျခားသံုးသပ္ခ်က္ တရပ္ကိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိက အတိုက္အခံ ပါတီ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ (NLD) ပါတီဦးေဆာင္ လူမႈအုပ္စုတခုျဖစ္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈ အမ်ိဳးသားကြန္ရက္က ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကြန္ရက္က လႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းမယ့္ မူဝါဒ ေထာက္ခံခ်က္ေတြကို စီစစ္ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ တက္ေရာက္သူ ၁၂၀ဝ နဲ႔အတူ ၿပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လမွာ ညီလာခံတရပ္ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ညီလာခံကို လူေပါင္း ၁၂၀ဝ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
“ေဒသအသီးသီးမွာ သင္႐ိုးၫြန္းတမ္းေတြကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစဖို႔ ပညာေရးဆိုင္ရာ လြတ္ လပ္ခြင့္ကို က်ေနာ္တို႔ အႀကံျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားနဲ႔ သင္ၾကား ႏိုင္ေအာင္ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈကို သင္ ၾကားႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္” လို႔ NLDက ေဒါက္တာ သိန္းလြင္က ရွင္းျပပါတယ္။
အဲဒီကြန္ရက္ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြအရ အစိုးရ အသိအမွတ္ျပဳ လြတ္လပ္ေသာ ပညာရွင္အဖြဲ႕တဖြဲ႕ရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးထားတဲ့ အရည္အေသြးနဲ႔အတူ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းကို အမ်ိဳးသား ပညာေရး မူဝါဒသစ္ အေပၚ အေျခခံရမွာပါ။ ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ ခ်ဥ္း ကပ္ သင္ၾကားေရးအတြက္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို လစာေကာင္းေကာင္းေပးၿပီး တိုးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ရမွာ ပါ။
“ဒါေပမယ့္ အဲဒါက စနစ္တက်ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လို ပါတယ္။ မြန္ျပည္နယ္မွာဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားအုပ္စု ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ မြန္ေတြခ်ည္း မဟုတ္ပါ ဘူး။ ကခ်င္ေတြ၊ ရခိုင္ေတြလည္းရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ တို႔က ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို မြန္ဘာသာစကားနဲ႔ သမိုင္းကို အဓိကထား သင္ၾကားဖို႔ အာ႐ံုစိုက္ခိုင္း လိုက္ရင္ အျခားလူနည္းစု တိုင္းရင္းသား အုပ္စုေတြ ကလည္း ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ အုပ္စုတိုင္းမွာက အထင္ကရ သမိုင္းရွိေနၾကတာေလ၊ တကယ္လို႔ သူတို႔က အမွန္တကယ္ တိုင္းျပည္ကို ျပည္ေထာင္စု ႀကီး ျဖစ္ေစခ်င္ရင္ေတာ့ သင္ၾကားသင့္ပါတယ္” လို႔ သူက ရွင္းျပပါတယ္။
စာသင္ေက်ာင္းႏွင့္ ၾကားခံဘာသာစကား
ယူနက္စကို စာရင္းအရ ကမၻာ့ဘာသာစကားေပါင္း ၇၀ဝ၀ ရွိသည့္အနက္ အာရွ-ပစိဖိတ္ေဒသ သည္ ဘာသာစကားေပါင္း ၂၃၀ဝ ခန္႔ေျပာဆိုသည့္ ေဒသခံမ်ား ေနထိုင္ရာ၊ ကမၻာ့တိုင္းရင္းေဒသခံ သန္း ၃၇၀ အနက္ သံုးပံုႏွစ္ပံု ေနထိုင္ရာေဒသႀကီးျဖစ္သည္။ ဘာသာစကားစံုရွိရာ တိုင္းျပည္မ်ား၌ မိခင္ဘာသာစကား သင္ၾကားေရး ႏႈန္းစံသည္ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္အညီ အေရးပါသည့္ သေဘာတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ပညာရွင္မ်ားက နားလည္တတ္ကြ်မ္းမႈ ပိုမိုတိုးျမႇင့္ႏိုင္ေရးအတြက္ ၎တို႔၏ ပထမဘာသာစကားျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သင္ၾကားပို႔ခ်ရန္ ေက်ာင္းမ်ားကို တြန္းအား ေပးထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က မူလတန္းေက်ာင္းတြင္ သင္ ၾကားေသာ ဘာသာစကား ၁၉ မ်ိဳးႏွင့္အတူ မိခင္ဘာသာ စကားအေျခခံေသာ ဘာသာစကားပံု ပညာေရးစနစ္တရပ္ကို ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္။ အေရွ႕တီေမာႏိုင္ငံတြင္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ေထာက္ပံ့ မႈျဖင့္ ယင္းသေဘာတရားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးလာၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ သင္ၾကားေရး ပံုစံကို ေျပာဆိုၾကသူတခ်ိဳ႕ထံမွ တင္းခံေနမႈက အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ခက္ခဲေစမည္ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသားညီၫြတ္မႈကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္ေပသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအစိုးရသည္ ဘာသာစကားစံု ပညာ ေရးကို တိုးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ရန္ ယူနီဆက္ဖ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ကေမၻာဒီးယား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ တ႐ုတ္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္တို႔က လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ထားေသာ မိခင္ဘာသာစကား အစီ အစဥ္မ်ားကို ထူေထာင္ထားၿပီးျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားရွိ တရားဝင္ သင္ၾကားေရးဘာသာစကားက ျမန္မာ ဘာသာစကား ျဖစ္သည္။ ဆရာ ဆရာမမ်ားက ေက်ာင္းျပင္ပခ်ိန္မ်ားတြင္ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသား ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ သင္ခန္းစာမ်ားကို သင္ေပးႏိုင္ၾကသည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားက လည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကဲ့သို႔ ဘာသာေရးအေဆာက္အအံုမ်ား၌ အဆိုပါ ဘာသာစကား မ်ားကို သင္ယူရႏိုင္ပါသည္။
သို႔ရာတြင္ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္း ၏ အျခားတဖက္၌ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုအုပ္စုမ်ားက ေက်ာင္းခ်ိန္အတြင္း ၎တို႔၏ မိခင္ ဘာသာစကား သံုးစြဲခြင့္ကို တြန္းအားေပးလ်က္ရွိေနၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ မူလတန္းအဆင့္တြင္ျဖစ္ သည္။ ပညာေရးစနစ္၏ ႏွစ္ႏွစ္တာ သံုးသပ္ခ်က္ တစိတ္တပိုင္းအျဖစ္ ျမန္မာအစိုးရက ဤအေရး ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားလ်က္ရွိသည္။ ပညာေရးအတိုင္ပင္ခံ ဂ်ဴလီယံဝပ္ဆန္ (Julian Watson) က “ႏိုင္ငံအမ်ားစုမွာမရွိဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ျပႆနာတရပ္ကေတာ့ ေက်ာင္းေပါင္း ေျမာက္ျမား စြာမွာ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြ အမ်ားႀကီး ေရာေႏွာေနၾကတဲ့ကိစၥပါ။ ေက်ာင္းေတြမွာ ကေလး ေတြ ေျပာတဲ့ မတူကြဲျပား တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုစကား ရွစ္မ်ိဳးအထိ ရွိေနပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။
http://burma.irrawaddy.org/article/2014/05/26/59452.html
ေဆာင္းပါး - ဆမန္သာမုိက္ကယ္
ျပည္နယ္မွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ လူငယ္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ မင္းရာဇာမြန္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသား မြန္ဘုရင္ႏိုင္ငံေတာ္ အေၾကာင္း၊ မြန္လက္နက္ကိုင္ အုပ္စုေတြနဲ႔ အစိုးရတို႔အၾကား ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ သက္တမ္းၾကာ ပဋိပကၡအေၾကာင္းေတြကို မိဘေတြေျပာျပထားလို႔ နားရည္ဝေနပါၿပီ။ ထို႔အတူ မြန္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ကြဲျပားတဲ့အတိတ္သမိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စာသင္ေက်ာင္းမွာေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြဆီကေန သင္ခဲ့ရဖူးပါၿပီ။
“က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘဝက သင္ရတဲ့ သမိုင္းဟာ တျခားစီပါ။ ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ သမိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ အၿမဲ ႐ႈပ္ေထြးခဲ့ရတယ္” လို႔ အစိုးရ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ တက္ခဲ့ဖူးၿပီး အခုေတာ့ အသက္ ၂၄ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ မင္းရာဇာမြန္က ေျပာျပပါတယ္။
မြန္စကားေျပာေလ့ရွိတဲ့ မင္းရာဇာမြန္ဟာ ႐ံုး သံုးဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ သင္ရတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို နားလည္ဖို႔ အေတာ့္ကို အားထုတ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“ဆရာ ဆရာမေတြက က်ေနာ္တို႔ ေမးခြန္းေတြ ေမးတာကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း မရွင္းတာေတြ ထပ္ရွင္းျပခိုင္းဖို႔ မေမးရဲၾကေတာ့ပါဘူး” လို႔ အလြတ္က်က္မွတ္ရတာကို အေလးထား လုပ္ရေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ေပးရင္း သူကေျပာျပပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရ သန္း ၆၀ ခန္႔မွာ ရာခိုင္ႏႈန္း ၄၀ ခန္႔က တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔အတူ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းေတြဟာ ေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီလို႔ ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ေထာက္ျပထားၾကၿပီး သင္႐ိုးၫႊန္တမ္း ျပင္ဆင္႐ံု သာမကာ အျငင္းပြားဖြယ္ ႏိုင္ငံသမိုင္းသင္ၾကားမႈနဲ႔ ၾကားခံဘာသာစကား သံုးစြဲမႈတို႔ကိုလည္း သံုးသပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရာစုႏွစ္ ထက္ဝက္နီးပါး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္က ႐ုန္းထြက္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပညာေရးမူဝါဒေတြ ဘယ္လို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကမလဲဆိုတာက ခက္ခဲတဲ့ လုပ္ငန္းတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပဌာန္းစာအုပ္မ်ားနဲ႔ ေဝဖန္စရာမ်ား
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အသက္ ၅ ႏွစ္အရြယ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက အေျခခံပညာေရးကို စတင္ၾကပါတယ္။ မူလတန္း ပညာက ၅ ႏွစ္၊ အလယ္တန္း ပညာက ၄ ႏွစ္နဲ႔ အထက္တန္းပညာက ၂ ႏွစ္စီ သင္ၾကရတာပါ။
သမိုင္းဘာသာရပ္ကိုေတာ့ မႏွစ္က မူလတန္း အဆင့္အသီးသီးမွာ အဓိက ဘာသာရပ္တခုအျဖစ္ စတင္ သြတ္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြက တဖက္သတ္ ဗမာဗဟိုျပဳ နည္းလမ္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္းကို ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ျဖည့္သြင္းထားတာေတြ ပါဝင္ေနပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြကလည္း သူတို႔အေၾကာင္းေတြကို ဖယ္ထားတာေတြ၊ အလြန္အကြ်ံ ခ်ံဳ႕ပစ္တာေတြနဲ႔ မမွန္မကန္ တင္ျပထားတာေတြကို ေျပာလာၾကပါတယ္။
“က်မတို႔ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြက ပါးပါးေလးပါ။ စာအုပ္ထဲမွာပါတာ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြက ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ေနၾကတယ္၊ ဒါပါပဲ။ ရွမ္းယဥ္ေက်းမႈ ဒါမွမဟုတ္ က်မတို႔ရဲ႕ သမိုင္းဟာ မပါသေလာက္ပါပဲ” လို႔ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္ ရွမ္းတိုင္းရင္းေက်ာင္းသူ နန္းအိအိလိႈင္က ေျပာပါတယ္။
“ေက်ာင္းမွာေတာ့ အစိုးရက ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဘယ္ပံုတိုက္ပြဲဝင္ၾကပံု၊ အစိုးရက ဘယ္ေလာက္ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားပံုေတြကိုပဲ သူတို႔က ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား အုပ္စုေတြက အစိုးရကို တိုက္ခိုက္ေန ၾကတဲ့အခ်က္၊ အဲဒါကိုေတာ့ သူတို႔က မေဖာ္ျပၾကပါဘူး” လို႔ မႏၲေလးက အသက္ ၂၀ အရြယ္ေက်ာင္းသူ မသီတာဝင္းက ေျပာပါတယ္။
ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြမွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကိုလည္း အေပၚယံရွပ္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ ညီမေလး ေက်ာင္းစေနခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း ထပ္မေဖာ္ျပၾကေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔က ေက်ာင္းသားေတြကို ႏိုင္ငံေရး အေၾကာင္း မစဥ္းစားေစခ်င္ၾကဘူး” လို႔ မင္းရာဇာမြန္က ေျပာျပပါတယ္။
သမိုင္းေရးျခင္း
ကိုလိုနီေခတ္ မတိုင္မီက ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ေရွးေဟာင္း ဗမာ၊ ရွမ္း၊ မြန္နဲ႔ ရခိုင္ ဘုရင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ကရင္နဲ႔ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းေတြကို ႏႈတ္နဲ႔သာ အေမြေပးႏိုင္ခဲ့ ၾကပါတယ္။
ၿဗိတိသွ်တို႔က ၁၉ ရာစုမွာ သိမ္းပိုက္အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈ တရားမွ်တေၾကာင္းျပဖို႔ ေက်ာင္းသင္႐ိုးၫႊန္းတမ္း ေရးဆြဲျပ႒ာန္းခဲ့တယ္လို႔ ကိုလိုနီေခတ္ကေန စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအထိ ျမန္မာျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ား တိုးတက္ျဖစ္ေပၚပံု အဆင့္ဆင့္ကို ေျခရာေကာက္ေလ့လာေနတဲ့ အေမရိကန္ အေျခစိုက္ ပညာေရးသုေတသီ ႐ို႕စ္မတ္ထ႐ို (Rose Metro) က ေျပာပါတယ္။ ၿဗိတိသွ် ျပ႒ာန္းစာအုပ္ ေတြကေတာ့ အဲဒီတိုင္းျပည္ကို ကိုလိုနီေခတ္ ကေနစၿပီး စည္းလံုးညီၫြတ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ေဖာ္ျပၿပီး တိုင္းရင္းသား ပေဒသရာဇ္မ်ားအၾကား ပဋိပကၡေတြကို ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ ျမန္မာအစိုးရက တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုအခ်င္း ခ်င္း အႀကီးအက်ယ္ သေဘာထား ညီၫြတ္ေၾကာင္း ျခယ္သျပခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း အာဏာလႊဲ ေျပာင္းယူခဲ့တဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြက ဗမာဗဟိုျပဳ ေတြ ပိုျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရး အဖြဲ႕ျဖစ္တဲ့ စစ္အစိုးရသစ္က ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ အာဏာ သိမ္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ရည္ၫႊန္းခ်က္ ေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေရွးဘုရင္မင္းေတြ အေၾကာင္းကိုသာ ပိုအေလးေပး ေဖာ္ျပလာခဲ့ၾကပါ တယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ေတြက ဆက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အစိုးရက အမ်ိဳးသား စည္လံုးညီၫြတ္ေရးကို အေထာက္အကူျပဳမယ့္ ပညာေရး ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းႏိုင္ဖို႔ရာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ေကာ္မတီတရပ္ကို ထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းေတြကလည္း လူနည္းစုေတြရဲ႕ ပါဝင္ အက်ံဳးဝင္မႈကိုလည္း ဆက္လက္ ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ပါတယ္ လို႔ မစၥမက္ထ႐ိုက ေျပာပါတယ္။ မစၥ မက္ထ႐ိုက လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔၊ ျမန္မာ ထိုင္းနယ္စပ္ကို ပံုမွန္လာၿပီး ျမန္မာ့သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္း ေတြ အၾကား ေကာ္နဲလ္တကၠသိုလ္အတြက္ ဘြဲ႕ယူ စာတမ္းတေစာင္ တင္သြင္းခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္ကေနစၿပီး ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ “မြန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ယဥ္ ေက်းမႈျဖစ္စဥ္ရဲ႕ ေရွ႕ေဆာင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ယူ ၾကပါတယ္” ဆိုတဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကိုလည္း ဖယ္ ရွားခဲ့ပါတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က စာၾကည့္တိုက္မွဴး တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးရဲထြဋ္ဦးက “ဆရာဆရာမေတြက ျပ႒ာန္းစာအုပ္ အတိုင္းပဲ သင္ၾကားၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိဘ ေတြနဲ႔ သက္တူရြယ္တူ ပုဂၢိဳလ္ေတြက မတူကြဲျပားမႈ ေတြကို အၿမဲတေစ ေျပာျပလာတာေၾကာင့္ ေက်ာင္း သားအမ်ားစု ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြကို မယံုၾကည္ၾက ေတာ့ပါဘူး” လို႔ သူကေျပာျပပါတယ္။
အရိပ္ျပအေကာင္ထင္
မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ျမန္မာဖတ္စာ ျပ႒ာန္းစာ အုပ္ အတြဲလိုက္ဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ညီၫြတ္ စည္းလံုးမႈ သေဘာကို တိုးျမႇင့္ထားပါတယ္။ အေစာဆံုး ဖတ္စာအုပ္မ်ားမွာ အကၡရာဝဠိစဥ္ အကၡရာ မ်ားနဲ႔ လကၤာတိုေလးမ်ား ပါဝင္ၾကသလို အဆင့္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းထုတ္ စာအုပ္ေတြမွာ အလြတ္က်က္မွတ္ဖို႔ ပံုဝတၳဳရွည္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။
“ဒါဟာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ပါပဲ၊ တကယ့္ကို ထူး ျခားတဲ့ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေတြလည္း ပါေသးတယ္” လို႔ ဖတ္စာအုပ္ေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေလ့လာခဲ့ဖူး သူ အေမရိကန္ ပညာေရးသုေတသီ ဘရြတ္ ထရိဒ္ ဝဲလ္ (Brooke Treadwell) က ေျပာပါတယ္။ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံု တခုမွာဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို ေဝွ႔ ယမ္း ကိုင္လာတဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသားတဦးရဲ႕ ေနာက္မွာ တန္းစီၿပီး တိုင္းရင္းသား လူနည္းစု ျပည္သူလူထုဟာ ႐ိုးရာအဝတ္အစားဝတ္ၿပီး ခ်ီတက္လာတဲ့ပံုပါ။ “အဲ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နဲ႔ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္သလိုပါပဲ” လို႔ သူက ေျပာပါ တယ္။
“၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္ကစလို႔ က်မျမင္ခဲ့ ရတဲ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ဖတ္စာအုပ္မႈေတြဟာ ျခားနား မႈေတြ ေသခ်ာေပါက္ရွိခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တူညီ ေနတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါတယ္” လို႔ မစၥ ထရိဒ္ဝဲလ္က ရွင္းျပပါတယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြအၾကား မတူကြဲျပားမႈေတြ ရွိၾကပါသလား။ “၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္မွာေတာ့ အစိုးရကို ဘယ္ပံုဖြဲ႕စည္းခဲ့ေၾကာင္းနဲ႔ ဘယ္လိုဘယ္ပံု မဲေပးႏိုင္ေၾကာင္းဆိုတဲ့ စာပိုဒ္တပိုဒ္ ပါရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက ပါလီမန္ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးထားတာပါ။ ၿပီးေတာ့ မဲဆႏၵပံုး သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီ ျမန္မာဖတ္စာအုပ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွထပ္ မပါပါဘူး။ အစိုးရဖြဲ႕စည္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ဘာမွမပါပါဘူး” လို႔ သူက ရွင္းျပပါတယ္။
ဆရာ၊ ဆရာမ အမ်ားစုဟာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေတြရဲ႕ အျပစ္တင္ခံရမွာ ေၾကာက္လို႔ အဲဒီျပ႒ာန္း စာအုပ္ေတြကိုပဲကိုင္ၿပီး သင္ၾကရေပမယ့္ တကယ့္ အျဖစ္မွတ္ေတြကို ေျပာဖို႔ နည္းလမ္းေဖြရွာခဲ့ၾက ပါတယ္ “အေၾကာင္းအရာကို ဆန္႔က်င္ဘက္ ေဖာ္ျပ ခဲ့တယ္ဆိုရင္ သင္ၾကားေရး က႑ေတြမွာလည္း ဒီလို ပဲျဖစ္ေနခဲ့မွာပါ။ ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက သိပ္အတိအက်ႀကီး မဟုတ္တဲ့ တခုခုကို ေက်ာင္းသားသိေအာင္ အရိပ္ျပ အေကာင္ ထင္ေအာင္ လုပ္ၾကမွာပါ” လို႔ မစၥမတ္ထ႐ိုက ေျပာပါတယ္။ မစၥ မတ္ထ႐ိုက ယမန္ႏွစ္ ဇူလိုင္လ အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလာေရာက္ကာ ဆရာ၊ ဆရာ မေတြ၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံု စကားေျပာခဲ့ပါတယ္။
ပညာေရး သ႐ုပ္သကန္
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ၈ သန္းေက်ာ္က အစိုးရရဲ႕ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြမွာ တက္ေရာက္ၾကပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕အျပင္ ဘုန္း ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကလည္း လြတ္လပ္တဲ့ ပညာ ေရးရဲ႕ အဓိက အေထာက္အပံ့အျဖစ္ ရွိေနပါေသး တယ္။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြကလည္း လူခ်မ္းသာ ေတြအတြက္ ေရြးခ်ယ္စဥ္းစားစရာတခု ျဖစ္ေနပါ တယ္။
ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာဆိုရင္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုအုပ္စုေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္မူ သမိုင္းကို သင္ၾကားတဲ့ ကြဲျပားသိသာတဲ့ ပညာေရးစနစ္ေတြကို ထူေထာင္ထားၿပီးသားပါ။ ကရင္ ပညာေရးဌာနက ကရင္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ယဥ္ ေက်းမႈကို ေက်ာင္းေပါင္း ၁၂၀ဝ ေက်ာ္မွာ အသံုးျပဳ သင္ၾကားတဲ့ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းထဲ ထည့္သြင္းထားပါ တယ္။
လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ နည္းပါးမႈေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုဟာ အစိုးရျပ႒ာန္း စာအုပ္ေတြသံုးဖို႔ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။
မြန္ျပည္နယ္မွာေတာ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ သူပုန္ အဖြဲ႕က ေက်ာင္းေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္ကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ ေနၾကသလို မူလတန္း ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း မြန္ဘာသာစကား တမ်ိဳးတည္းနဲ႔ သင္ၾကားေနပါ တယ္။ “အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာေတာ့ က်မတို႔က အစိုးရသင္႐ိုးၫြန္းတမ္းေတြကို ျမန္မာဘာသာနဲ႔ သင္ၾကားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မြန္ဘာသာစကားနဲ႔ သမိုင္းကိုလည္း ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ အထက္ တန္းေက်ာင္းမွာေတာ့၊ အစိုးရျပ႒ာန္းထားတဲ့အတိုင္း သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းက တူပါတယ္” လို႔ ေက်ာင္းဆရာမ ေဟာင္းလည္းျဖစ္၊ မြန္တိုင္းရင္းသား ပညာေရး ေကာ္မတီ အႀကံေပးလည္းျဖစ္သူ မိခြန္ခ်န္ႏြန္က ေျပာျပပါတယ္။
သူပုန္အုပ္စုနဲ႔ အစိုးရကပူးတြဲ စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ တဲ့ ထပ္တိုးထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားစံုပါ ေက်ာင္းေပါင္း ၁၁၆ ေက်ာင္း အပါအဝင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီက ဖြင့္ တဲ့ေက်ာင္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၃၆၀ဝ၀ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾကပါတယ္။
ကခ်င္ျပည္နယ္မွာက်ေတာ့ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္က ကခ်င္ ေက်ာင္းေတြမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ျမန္မာ တကၠသိုလ္ေတြမွာ တက္ေရာက္ သင္ယူႏိုင္ေစဖို႔ အစိုးရစာေမးပြဲေတြ ဝင္ေျဖခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ေက်ာင္း ေတြမွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြ ရွိၿပီးသားပါလို႔ မစၥ မတ္ထ႐ိုက ရွင္းျပပါတယ္။ “ဒါေပမယ့္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက သင္႐ိုးၫြန္းတမ္း ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒါမွမ ဟုတ္ အနည္းဆံုး စာေမးပြဲခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူတို႔ယံု ၾကည္ခဲ့တာ ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရစာအုပ္ေတြကိုပဲ လိုက္နာၾကရမယ္လို႔ သူတို႔ကို ေျပာျပၾကရပါတယ္”။
ျပင္ပါ၊ ဆင္ပါ၊ ဆန္းစစ္ပါ
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ လက္ထက္မွာ ပညာေရး အသံုးစရိတ္က အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း ၃၄၀ မွ ၁ ဘီလီယံအထိ အမ်ိဳးသားဘတ္ဂ်တ္ရဲ႕ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ တိုးျမႇင့္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ယူနီဆက္ဖ္၊ ကမၻာ့ဘဏ္နဲ႔ အျခားႏိုင္ငံတကာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး မိတ္ဖက္ေတြရဲ႕ အကူအညီယူလို႔ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္မယ့္ နယ္ပယ္ေတြ အထင္ကရ သိႏိုင္ေအာင္ ပညာေရးအဖြဲ႕ရဲ႕ ၂ ႏွစ္တာ သံုးသပ္ ခ်က္ကို တာဝန္ယူလုပ္ေဆာင္ဖို႔ အစိုးရက ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က သေဘာတူညီခဲ့ပါတယ္။
ျပည္သူလူထုနဲ႔ တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာ အၿပီးမွာေတာ့ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ ဘယ္ပံု ထိထိေရာက္ေရာက္ ေပးအပ္သင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳေနတဲ့ ဂ်ပန္အစိုးရရဲ႕ လက္႐ံုးတခုျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံတကာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရး ေအဂ်င္စီ (JICA) ရဲ႕ အလိုအရ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက သင္႐ိုးၫြန္းတမ္းကို ျပန္ လည္ျပင္ဆင္ စစ္ေဆးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ “က်ေနာ္ တို႔က နည္းပညာပိုင္းကို အကူအညီေပးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြကို ဘာေတြ သင္ၾကားမယ္ ဆိုတာ သူတို႔က ဆံုးျဖတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္” လို႔ JICA ရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ကိုဟဲအိ အီဆာ (Kohei Isa) က ေျပာပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းရင္းသား ပညာေရးအုပ္ စုေတြက သင္႐ိုးၫြန္းတမ္းနဲ႔ ေက်ာင္းဘတ္ဂ်က္ေတြ ေပၚမွာ ပိုမိုကြပ္ကဲႏိုင္ေရးအတြက္ တြန္းအားေပးေန ခ်ိန္မွာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးဟာ စားပြဲေပၚမွာ ပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါဟာ “ျမားေျမာင္လွတဲ့ ဆံု ခ်က္တခု” ပါလို႔ ယူနီဆက္ဖ္မွ ဂ်မီ ဗင္ဆင္ (Jamie Vinson) က ေျပာျပပါတယ္။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလွ်ာ့ ခ်ေရးကို ဒီသံုးသပ္ခ်က္ရဲ႕ ပထမအဆင့္မွာ အေသး စိတ္ ေဖာ္ထုတ္မထားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယ အဆင့္မွာေတာ့ ဦးစားေပးတရပ္ ျဖစ္လာမွာပါလို႔ သူက ျဖည့္စြက္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ “အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ကို မသိဘဲ အဲဒီအခ်က္ကို ဘယ္ပံု လုပ္ႏိုင္မလဲ၊ အဲဒီ လမ္းၫြန္ခ်က္နဲ႔ ဘယ္ပံု ဦး ေဆာင္မယ္ဆိုတဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြကိုပဲ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနက ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားေန ပါတယ္”။
ေက်ာင္းစနစ္ဆိုင္ရာ သီးျခားသံုးသပ္ခ်က္ တရပ္ကိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိက အတိုက္အခံ ပါတီ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ (NLD) ပါတီဦးေဆာင္ လူမႈအုပ္စုတခုျဖစ္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈ အမ်ိဳးသားကြန္ရက္က ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကြန္ရက္က လႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းမယ့္ မူဝါဒ ေထာက္ခံခ်က္ေတြကို စီစစ္ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ တက္ေရာက္သူ ၁၂၀ဝ နဲ႔အတူ ၿပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လမွာ ညီလာခံတရပ္ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ညီလာခံကို လူေပါင္း ၁၂၀ဝ ေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
“ေဒသအသီးသီးမွာ သင္႐ိုးၫြန္းတမ္းေတြကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစဖို႔ ပညာေရးဆိုင္ရာ လြတ္ လပ္ခြင့္ကို က်ေနာ္တို႔ အႀကံျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားနဲ႔ သင္ၾကား ႏိုင္ေအာင္ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈကို သင္ ၾကားႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္” လို႔ NLDက ေဒါက္တာ သိန္းလြင္က ရွင္းျပပါတယ္။
အဲဒီကြန္ရက္ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြအရ အစိုးရ အသိအမွတ္ျပဳ လြတ္လပ္ေသာ ပညာရွင္အဖြဲ႕တဖြဲ႕ရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးထားတဲ့ အရည္အေသြးနဲ႔အတူ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းကို အမ်ိဳးသား ပညာေရး မူဝါဒသစ္ အေပၚ အေျခခံရမွာပါ။ ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ ခ်ဥ္း ကပ္ သင္ၾကားေရးအတြက္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို လစာေကာင္းေကာင္းေပးၿပီး တိုးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ရမွာ ပါ။
“ဒါေပမယ့္ အဲဒါက စနစ္တက်ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လို ပါတယ္။ မြန္ျပည္နယ္မွာဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားအုပ္စု ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ မြန္ေတြခ်ည္း မဟုတ္ပါ ဘူး။ ကခ်င္ေတြ၊ ရခိုင္ေတြလည္းရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ တို႔က ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို မြန္ဘာသာစကားနဲ႔ သမိုင္းကို အဓိကထား သင္ၾကားဖို႔ အာ႐ံုစိုက္ခိုင္း လိုက္ရင္ အျခားလူနည္းစု တိုင္းရင္းသား အုပ္စုေတြ ကလည္း ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ အုပ္စုတိုင္းမွာက အထင္ကရ သမိုင္းရွိေနၾကတာေလ၊ တကယ္လို႔ သူတို႔က အမွန္တကယ္ တိုင္းျပည္ကို ျပည္ေထာင္စု ႀကီး ျဖစ္ေစခ်င္ရင္ေတာ့ သင္ၾကားသင့္ပါတယ္” လို႔ သူက ရွင္းျပပါတယ္။
စာသင္ေက်ာင္းႏွင့္ ၾကားခံဘာသာစကား
ယူနက္စကို စာရင္းအရ ကမၻာ့ဘာသာစကားေပါင္း ၇၀ဝ၀ ရွိသည့္အနက္ အာရွ-ပစိဖိတ္ေဒသ သည္ ဘာသာစကားေပါင္း ၂၃၀ဝ ခန္႔ေျပာဆိုသည့္ ေဒသခံမ်ား ေနထိုင္ရာ၊ ကမၻာ့တိုင္းရင္းေဒသခံ သန္း ၃၇၀ အနက္ သံုးပံုႏွစ္ပံု ေနထိုင္ရာေဒသႀကီးျဖစ္သည္။ ဘာသာစကားစံုရွိရာ တိုင္းျပည္မ်ား၌ မိခင္ဘာသာစကား သင္ၾကားေရး ႏႈန္းစံသည္ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္အညီ အေရးပါသည့္ သေဘာတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ပညာရွင္မ်ားက နားလည္တတ္ကြ်မ္းမႈ ပိုမိုတိုးျမႇင့္ႏိုင္ေရးအတြက္ ၎တို႔၏ ပထမဘာသာစကားျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သင္ၾကားပို႔ခ်ရန္ ေက်ာင္းမ်ားကို တြန္းအား ေပးထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က မူလတန္းေက်ာင္းတြင္ သင္ ၾကားေသာ ဘာသာစကား ၁၉ မ်ိဳးႏွင့္အတူ မိခင္ဘာသာ စကားအေျခခံေသာ ဘာသာစကားပံု ပညာေရးစနစ္တရပ္ကို ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္။ အေရွ႕တီေမာႏိုင္ငံတြင္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ေထာက္ပံ့ မႈျဖင့္ ယင္းသေဘာတရားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးလာၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ သင္ၾကားေရး ပံုစံကို ေျပာဆိုၾကသူတခ်ိဳ႕ထံမွ တင္းခံေနမႈက အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ခက္ခဲေစမည္ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသားညီၫြတ္မႈကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္ေပသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအစိုးရသည္ ဘာသာစကားစံု ပညာ ေရးကို တိုးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ရန္ ယူနီဆက္ဖ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ကေမၻာဒီးယား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ တ႐ုတ္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္တို႔က လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ထားေသာ မိခင္ဘာသာစကား အစီ အစဥ္မ်ားကို ထူေထာင္ထားၿပီးျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားရွိ တရားဝင္ သင္ၾကားေရးဘာသာစကားက ျမန္မာ ဘာသာစကား ျဖစ္သည္။ ဆရာ ဆရာမမ်ားက ေက်ာင္းျပင္ပခ်ိန္မ်ားတြင္ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသား ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ သင္ခန္းစာမ်ားကို သင္ေပးႏိုင္ၾကသည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားက လည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကဲ့သို႔ ဘာသာေရးအေဆာက္အအံုမ်ား၌ အဆိုပါ ဘာသာစကား မ်ားကို သင္ယူရႏိုင္ပါသည္။
သို႔ရာတြင္ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္း ၏ အျခားတဖက္၌ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုအုပ္စုမ်ားက ေက်ာင္းခ်ိန္အတြင္း ၎တို႔၏ မိခင္ ဘာသာစကား သံုးစြဲခြင့္ကို တြန္းအားေပးလ်က္ရွိေနၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ မူလတန္းအဆင့္တြင္ျဖစ္ သည္။ ပညာေရးစနစ္၏ ႏွစ္ႏွစ္တာ သံုးသပ္ခ်က္ တစိတ္တပိုင္းအျဖစ္ ျမန္မာအစိုးရက ဤအေရး ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားလ်က္ရွိသည္။ ပညာေရးအတိုင္ပင္ခံ ဂ်ဴလီယံဝပ္ဆန္ (Julian Watson) က “ႏိုင္ငံအမ်ားစုမွာမရွိဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ျပႆနာတရပ္ကေတာ့ ေက်ာင္းေပါင္း ေျမာက္ျမား စြာမွာ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြ အမ်ားႀကီး ေရာေႏွာေနၾကတဲ့ကိစၥပါ။ ေက်ာင္းေတြမွာ ကေလး ေတြ ေျပာတဲ့ မတူကြဲျပား တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုစကား ရွစ္မ်ိဳးအထိ ရွိေနပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။
http://burma.irrawaddy.org/article/2014/05/26/59452.html
Sunday, May 25, 2014
ျငိမ္းခ်မ္းေရး စစ္တမ္း (၆)
ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္၀င္စားသူမ်ားအားလုံး ဖတ္ရွဳေလ့လာသင့္ေသာ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ျဖစ္ေႀကာင္း မွတ္ခ်က္ေပးလုိပါသည္။
xxxxxxxxxxx
ဖယ္ဒရယ္၏ အနွစ္သာရအေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို အာမခံ ေသာ ျပည္ေထာင္စုဟူသည္အား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္တြင္ ထည့္သြင္းရန္ျမန္မာတပ္မေတာ္က လက္ခံ လိုက္ ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၂၀၁၄ ခုနွစ္ ေမလ ၂၂ ရက္တြင္ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚ[1] လာသည္။ ယင္းကို သံုးသပ္ရန္လိုပါမည္။
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကို လက္ခံလွ်င္ လက္ခံသည္၊ လက္မခံလွ်င္လည္း လက္မခံနုိင္ပါ ဟု ရိုးရိုးေျပာရံုသာ ျဖစ္သင့္သည္။ ဖက္ဒရယ္၏ အနွစ္ သာရ ဟူသည္ကို ယူေသာ္လည္း၊ ဖက္ဒရယ္ ေ၀ါဟာရ အတိ အက်ကို မသံုး၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ သြားရန္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို သေဘာတူညီခ်က္မရပါက ယင္းမွာ လိမ္ဆင္ၾကီးသာျဖစ္ပါမည္။
၁၉၆၂ ခုနွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္ကာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့ျပီးေနာက္ စစ္ဗိုလ္မ်ားသည္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ဆိုရွယ္လစ္ေရးကို ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတို ့ဦးေဆာင္ျပီး ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္မူ ၄င္းတို ့သည္ မည္သည့္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကိုမွ် ယံုၾကည္ခဲ့ၾက သူမ်ား မဟုတ္ၾက။ လက္ေတြ ့အားျဖင့္မူ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုသာ က်င့္သံုးခဲ့ၾကသည္။ က်ဆံုးသြားခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးက ထိုအေျခအေနအား “ဆိတ္ေခါင္းခ်ိတ္ျပီး ေခြးသားေရာင္းျခင္း” ဟု ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ဆိုရွယ္လစ္ ဆိတ္ေခါင္းခ်ိတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရွင္း ျမင္နုိင္သည္။
ယခုမူ ဖက္ဒရယ္ ဆိတ္ေခါင္းပင္ ခ်ိတ္သည့္ အဆင့္သို ့မေရာက္ေသး။ ဖက္ဒရယ္ အေရာင္ေလး ထိုးေပး လိုက္သည္ကိုပင္ ၀မ္းသာေၾကာင္း ျပေနရသည့္ ဘ၀ ျဖစ္သည္။ ယင္းအတြက္ပင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္ မ်ားအား ဂရုဏာရွင္ၾကီးမ်ားအျဖစ္ ေက်းဇူး တင္ရမလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ တဖက္တြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုျဖင့္ေခြးသား မ်ား အၾကီးအက်ယ္ တည္ခင္းေရာင္းခ် ေနသည္ ကို မေမ့သင့္ပါ။ ဆိတ္ေခါင္းကို ေျမွာ္ၾကည့္ျပီး ေခြးသားမစားမိေစရန္ သတိျပဳရပါမည္။
“ဘက္နွစ္ဘက္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပေနရာမွာ ကိုယ့္ဘက္တဘက္တည္းက ကိုယ္လိုျခင္တာကို အေသ ကိုင္ထားလို ့ဘယ္ ရပါ ့မလဲ၊ ဟုိဘက္ကလည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့၊ သည္ဘက္ကလည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့၊ ဒါမွသာ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္မွာ ေပါ ့” ဟူ၍ ေရႊျပည္ေအး ကိုယ္ေတာ္လိုလို ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံမွ အသံမ်ား ထြက္လာေလ့ရွိသည္။ အခ်က္ေပါင္း ဘယ္နွစ္ရာ ေက်ာ္မွာ က်ဳပ္တို ့ဘက္ကေတာ့ ဘယ္နွစ္ခ်က္ လိုက္ေလွ်ာလိုက္ျပီ၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ အစည္းေတြဘက္ကလည္း ဘယ္နွစ္ခ်က္ေတာ့ လိုက္ေလ်ာရမွာေပါ ့၊ သည္လိုဆိုရင္ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္ ဟူ၍ ဦးေအာင္မင္းက လည္း မၾကာမၾကာ “လံုးတုတ္” တတ္သည္။ ဤတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္ေရးက အဓိကလား ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္မွန္သည့္ လမ္းေၾကာင္း ခ်နိုင္ေရးက အဓိကလား၊ စဥ္းစားရပါမည္။ ျပည္တြင္းျငိမ္း ခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္မွန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကို က်ားကုတ္ က်ားခဲမရွာေဖြဘဲ နွစ္ဘက္သေဘာတူနိုင္ေရးအေျခခံတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္ေရးကိုသာ ေရွ ့ရွဳပါက တိုင္းျပည္၏ အနာဂါတ္မွာ ရင္ေလးဘြယ္ျဖစ္သည္။
နွစ္ဘက္ ေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ တဘက္နွင့္ တဘက္ အျပန္အလွန္လိုက္ေလွ်ာမႈမ်ား၊ အေလွ်ာ့အတင္းမ်ား ရွိ ၾကရမည္ ဟူသည္ကို အေျခခံအားျဖင့္ မျငင္းပါ။ အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္၍ ရနိုင္ေသာ က႑မ်ား အေျမာက္အမ်ားရွိနိုင္ ပါသည္။ သာဓကအားျဖင့္ တပ္ေနရာခ်ထားေရး၊ ဆက္ဆန္ေရးရံုးဖြင့္လွစ္ေရး၊ နိုင္ငံတကာအကူအညီကို ရွာေဖြ၊ လက္ခံ၊ ျဖန္ ့ျဖဴးေရး၊ သတင္းထုတ္ျပန္ေရး၊ ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး စသည္တို ့တြင္ ျဖစ္သည္။ သို ့ရာတြင္ အေတြးအေခၚ ပိုင္း၊ အခြင့္အေရးပိုင္း၊ မူပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားနွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ အေလွ်ာ့အတင္းလုပ္၍မရနိုင္ပါ။ လက္ခံလွ်င္ လက္ခံသည္။ လက္မခံလွ်င္ လက္မခံနိုင္ပါ ဟု ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ေပၚတြင္ ကိုယ္ရပ္ၾကရံုသာျဖစ္သည္။
ေတာင္အာဖရိကနိုင္ငံ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားေခါင္းေဆာင္သည့္ ေအအင္စီ အဖြဲ ့က လူျဖဴ လူမဲ ခြဲျခားေရး၀ါဒ[2] ကို ရုပ္သိမ္းပယ္ဖ်က္လိုက္ရန္ အဆိုတင္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာအေတြးအေခၚအယူ၀ါဒပိုင္းျဖစ္သည္။ အေလွ်ာ့အတင္းလုပ္၍မရ။ မင္းဘက္ကနဲနဲ ေလွ်ာ့၊ ငါ့ဘက္ကလည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့ၾကရေအာင္ကြာ။ လူျဖဴလူမဲခြဲ ျခားေရး၀ါဒကို အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ဆက္သံုးခြင့္ေပးပါဟူ၍ ညွိနိုင္းခဲ့ၾကျခင္း မဟုတ္။ ဒီကလပ္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ အစိုးရဘက္က လူျဖဴ လူမဲ ခြဲျခားေရး၀ါဒ ကို အျပည့္အ၀စြန္ ့လႊတ္ေပးခဲ့သည္။
ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ကို မၾကိဳက္၊ လစ္ဘရယ္၀ါဒကို သေဘာက်သည္ ဟုဆိုလွ်င္ ျပသနာမရွိ။ ဆိုရွယ္လစ္က နုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚ အယူအဆ တခုျဖစ္ျပီး လစ္ဘရယ္၀ါဒက အျခားတခုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ သို ့မဟုတ္ လစ္ဘရယ္၀ါဒကို မၾကိဳက္၊ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ကို နွစ္ျခဳိက္သည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း ကာယကံရွင္၏ သေဘာအတိုင္း ျဖစ္သည္။ ျပသနာမရွိ။ “ဆိုရွယ္လစ္” က “ဆိုရွယ္လစ္” ျဖစ္ေနျပီး “လစ္ဘရယ္” က “လစ္ဘရယ္” ဆက္ျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ပင္။ သို ့ရာတြင္ “ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ က်င့္သံုးေသာ ဆိုရွယ္လစ္” ဟူ၍ ေရွ႕တြင္ နာမ၀ိေသသနမ်ား တပ္ လိုက္ေသာအခါ “ဆိုရွယ္လစ္” သည္ “ဆိုရွယ္လစ္ပ်က္” ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ၁၉၆၂ ခုနွစ္မွ စတင္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေန၀င္း ဦးေဆာင္က်င့္သံုးခဲ့ျပီးျပီ။ မေအာင္ျမင္ပါ။
ထိုနည္းတူပင္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးတြင္ တျပည္ေထာင္စနစ္[3] နဲ ့တည္ေဆာက္မည္လား၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု[4] စနစ္နဲ ့တည္ေဆာက္မည္လား ဟူ၍ နွစ္ခုသာရွိသည္။ တခုမဟုတ္ တခုကို ေရြးရပါမည္။
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စနစ္ကို အတိအက် သေဘာတူညီခ်က္မရဘဲ “ဒီမိုကေရစီေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို အာမခံေသာ ျပည္ေထာင္စု” ဟူသည့္အေပၚ သေဘာတူညီလိုက္ျခင္းျဖစ္လွ်င္မူ “ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ က်င့္သံုးေသာ ဆိုရွယ္လစ္” နွင့္ အလားတူျဖစ္ပါမည္။ “ဖက္ဒရယ္ပ်က္” ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။
ဤတြင္ ျပည္ေထာင္စုကို နာမ၀ိေသသနျပဳထားသည့္ ဒီမိုကေရစီေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္ ဟူသည့္ နိုင္ငံေရးေ၀ါဟာရမ်ား အေပၚ တစံုတရာ ဆန္းစစ္ရန္ လိုအပ္လာသည္။ ယင္းတို ့မွာ ဖက္ဒရယ္၏ အနွစ္သာရ သက္သက္ဟုတ္ပါရဲ ့လားဟူ၍ျဖစ္သည္။
“ဒီမိုကေရစီ” သည္ လူ ့အဖြဲ ့အစည္း၏ တန္ဘိုးတရပ္ျဖစ္၍ အမ်ားလိုလားၾကသည္ အမွန္ပင္။ သို ့ရာတြင္ ဖက္ဒရယ္တြင္ ဒီမိုကေရစီ ပါ၀င္သည္ဟု ေျပာလွ်င္ မွန္ပါမည္လား။ စဥ္းစားဘြယ္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီသည္ တဦးခ်င္း အခြင့္အေရး နွင့္ လြတ္လပ္မႈ[5] ကို ေဇာင္းေပးသည္။ ဖက္ဒရယ္သည္ ျပည္ေထာင္စု တြင္ပါ၀င္ဖြဲ ့စည္းေသာ ယူနစ္တခု ျခင္းစီ၏ စုေပါင္း အခြင့္အေရး[6] ကို အဓိကထား သည္။ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းအား ဤနွစ္ခုေပါင္းစပ္တည္ေဆာက္ သြားရန္ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို ့ သည္ ျပိဳင္လွ်က္တည္ရွိေသာ တန္ဘိုးနွစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ တခုသည္ အျခားတခု၏ေအာက္တြင္ ၀င္ေရာက္တည္ရွိေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ သို ့ရာတြင္ တခုနွင့္ အျခားတခုတို ့ သည္ အျပန္အလွန္ပံ့ပိုးေနရန္ လိုပါမည္။
သို ့ျဖစ္၍ ဒီမိုကေရစီ ကို ဖက္ဒရယ္၏ အနွစ္သာရအတြင္း မထည့္သြင္းသင့္ပါ။ သီးျခားယွဥ္ျပိဳင္တည္ရွိေန သည့္ တန္ဘိုးတရပ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳရန္လိုပါမည္။ ယင္းတန္ဘိုးနွစ္ရပ္အား နိုင္ငံတြင္ တျပိဳင္နက္တည္း ဆက္ စပ္က်င့္သံုးဘို ့လိုပါမည္။ ယင္းကိုလက္ခံလွ်င္ ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဟုသာ သံုးနံဳးရပါမည္။ “ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္သြားရန္ ” ဟူသည္ကိုသာ သေဘာတူညီခ်က္တြင္ ထည့္သြင္း သင့္သည္။ ဤအေျခခံမူမွ်ကို သေဘာတူညီခ်က္ရေအာင္ ၾကိဳးပမ္းနိုင္မွသာ အက်ိဳးရွိပါမည္။ အေသးစိပ္ကို နိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသို ့ ဆက္သယ္သြားနိုင္သည္။
“အမ်ိဳးသားတန္းတူေရး” ဟူသည္မွာ နိုင္ငံေရးေၾကြးေၾကာ္သံျဖစ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားမ်ား တန္းတူမႈ အခြင့္အေရးမရသျဖင့္ ေၾကြးေၾကာ္တုိက္ပြဲ၀င္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကို ကန္ ့ကြက္ရန္ မရွိပါ။ သို ့ရာတြင္ နိုင္ငံေရးေၾကြး ေၾကာ္သံအား ယင္း၏မူရင္းအတိုင္း သေဘာတူညီခ်က္တြင္ ထည့္သြင္းမည္ဆိုပါက အျငင္းပြားဘြယ္ မ်ားရွိပါမည္။ လက္ေတြ ့ေဖၚေဆာင္ရာ၌ မည္သည့္အရာ တခုမွ်မရဘဲ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားနိုင္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင္ ့
ဆိုေသာ္ အမ်ိဳးသား ဟူေသာ ေ၀ါဟာရကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ရာတြင္ မည္သည္ကိုရည္ညႊန္းမွန္း မေသခ်ာေသာေၾကာင့္ပင္။ ယင္းတြင္ နွစ္ပိုင္းရွိ သည္။ တပိုင္းမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတမ်ိဳးျခင္းစီကို မီးေမာင္းထိုးသည္။ ကရင္အမ်ိဳးသား၊ ကခ်င္အမ်ိဳးသား၊ ရွမ္းအမ်ိဳး သား စသျဖင့္ ျဖစ္သည္။ အျခားတပိုင္းမွာ ျပည္ေထာင္စု နိုင္ငံတခုလံုးရွိ လူမ်ိဳးအားလံုး၏ အေရးအရာအတြက္ေဆာင္ရြက္ျခင္းကိုလည္း ကိုယ္စားျပဳသည္။
နုိင္ငံေရးအရ စဥ္းစားလွ်င္ ၀ါဒနွစ္မ်ိဳးဟု ေျပာနိုင္သည္။ မိမိလူမ်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေသာ လူမ်ိဳးအလုိက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ နွင့္ နိုင္ငံအတြင္း ရွိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအားလံုး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေသာ ျပည္ေထာင္စုအမ်ိဳးသား ေရး၀ါဒ တို ့ျဖစ္သည္။ ယင္းတို ့မွာ ျပည္ ေထာင္စု နိုင္ငံအတြင္း၌ ျပိဳင္လွ်က္တည္ရွိေသာ နုိင္ငံေရး အသြင္လကၡဏာ နွစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ နွစ္ခုလံုးတျပိဳင္တည္း ရွင္သန္ၾကီးထြားရန္လုိပါမည္။ တခုကို အစြန္းေရာက္က်င့္သံုးလွ်င္ အျခားတခု ထိခုိက္ေမွးမွိန္နိုင္ပါသည္။
ျပည္ေထာင္စု နိုင္ငံ အေျခခံမွစဥ္းစားလွ်င္ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ ့စည္းရာတြင္ ပါ၀င္ေသာ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္ မ်ား အတြက္ လူမ်ိဳးစုအမ်ိဳးသားေရး က ပထမ တရပ္ျဖစ္သည္။ ျပည္ေထာင္စုနိုင္ငံတခုလံုးကို လႊမ္းျခံဳသည့္ ျပည္ေထာင္စု အမ်ိဳးသားေရး က ဒုတိယတရပ္ျဖစ္သည္။ တန္ဘိုးနွစ္ရပ္တြင္ တရပ္သည္ အျခားတရပ္၏ ေအာက္၌ ၀င္ေရာက္တည္ ေနျခင္း မဟုတ္။ ျပိဳင္လွ်က္တည္ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တခုေၾကာင့္ အျခားတခုကို အဆံုးရွံဳးမခံသင့္။ တခ်ိန္တည္း တြင္ တခုနွင့္ အျခား တခုတို ့ သည္ အျပန္အလွန္ပံ့ပိုးေနရန္ လိုပါမည္။
ယခုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့မ်ား အေနျဖင့္ အဓိကေတာင္းဆိုရမည့္အပိုင္းမွာ ျပည္ေထာင္စုကို အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ားျဖင့္သာ ဖြဲ ့စည္းကာ၊ ယင္းတို ့ တခုနွင့္အျခားတခုအၾကားတြင္ တန္းတူေရးဟု နားလည္သည္။ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကမူ ျပည္ေထာင္စု တခုလံုးကို ေယဘုယ်လႊမ္းျခံဳသည့္ အမ်ိဳးသားေရးကိုသာ ရည္ညႊန္းဘြယ္ရွိ ျဖစ္ သည္။ ၄င္းတို ့က ယင္းကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာက္ေလွ်ာက္မီးေမာင္းထိုး ခဲ့သည္။ လက္ေတြ ့တြင္မူ ျပည္ေထာင္စု အမ်ိဳးသားေရးကို တကယ္တန္း က်င့္သံုးခဲ့ျခင္း မရွိ၊ ျမန္မာျပည္နယ္ပါ၀င္ ဖြဲ ့စည္းေစျပီးေနာက္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ား အသီးသီးအၾကား တန္းတူေရးကိုလည္း ေဖၚေဆာင္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုသာ က်င့္သံုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ားအတြက္ အမ်ိဳးသားေရးမွာ စေတးခံခဲ့ရသည္။
သို ့ျဖစ္၍ အမ်ိဳးသား တန္းတူေရးကိုအေျခခံေသာ ျပည္ေထာင္စုဟု သံုးနံဳးကာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ ေနာက္ပိုင္းနိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး ပြဲမ်ား၌ ၀ိ၀ါဒကြဲကာ ဒိုင္စားသြားပါမည္။ စစ္အာဏာရွင္ ေဟာင္း သစ္မ်ားကသာ အျမတ္ ထုတ္သြားပါမည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ကရင္လူမ်ိဳး၊ ကခ်င္လူမ်ိဳး စသည္တို ့အၾကား ခြဲျခားမႈမရွိေစရဘဲ တဦးနွင့္ အျခားတဦး အၾကားတြင္ တန္းတူေရးကို က်င့္သံုးမည့္ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္သာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုသြားနိုင္သည္။ ဤသည္မွာ မွားယြင္း သည္ဟု မဆိုလိုပါ။ လိုအပ္ခ်က္ တရပ္ပင္ျဖစ္ေနေသးသည္။ သို ့ရာတြင္ တဦးခ်င္းအခြင့္အေရး ကိုသာ အသိအမွတ္ျပဳ က်င့္သံုးသြားမည့္ ျပည္ေထာင္စု မ်ိဳးျဖစ္သြားနိုင္သည္။ တဦးခ်င္း အခြင့္အေရးသာမက စုေပါင္း အခြင့္အေရးကိုပါ တျပိဳင္တည္း အသိအမွတ္ျပဳေသာအမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ားကို ပထမေနရာတြင္ အဓိကထားရပါမည္။ နာမ၀ိေသသန သည္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ားကို အထူးျပဳရပါမည္။ ယင္းသို ့ေသာ အရည္အခ်င္းနွင့္ ျပည့္စံုသည့္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္ မ်ားျဖင့္သာ ျပည္ေထာင္စုကို ဖြဲ ့စည္းေစရပါမည္။ သို ့ျဖစ္လွ်င္ “တန္းတူေရးနွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို က်င့္သံုးေသာ အမ်ိဳးသား ျပည္နယ္မ်ားျဖင့္သာ ဖြဲ ့စည္းထားသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” ဟူသည့္အေပၚတြင္သာ ရွင္းလင္းစြာ နွစ္ဘက္သေဘာတူညီၾကဘို ့ လိုပါမည္။
ဖက္ဒရယ္ ေ၀ါဟာရကို လႊတ္ေတာ္က လက္ခံျပီး၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အဘယ္ေၾကာင့္ျငင္းပယ္ေနသနည္း။
တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား (ဤမွေနာင္တြင္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ဟုသာ သံုးပါမည္။) နွင့္ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဖက္ဒရယ္ ဟူေသာေ၀ါဟာရအတိအက်ကို သံုးစြဲရန္ အေၾကာက္အကန္ျငင္းဆန္ေနခ်ိန္၌ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုတြင္ ဖက္ဒရယ္ ကို ထည့္သြင္းသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္ ဘက္ မွ အသံ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္လာသည္။ ဤသည္မွာ မ်ားစြာ အဓိပၸါယ္ရွိပါသည္။
လက္ရွိတည္ဆဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုတြင္ ဖက္ဒရယ္ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ ထည့္သြင္းလိုက္ ရံုမွ်နွင့္ မည္သည့္အခါ တြင္မွ် ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္မျဖစ္နိုင္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သာ ဆက္ လက္ၾကီးစိုးေနမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ သို ့ျဖစ္၍ ဦးေရႊမန္းေခါင္းေဆာင္ျပီးၾကံ့ဖြံ ့အမတ္မ်ားၾကီးစိုးထားသည့္ လႊတ္ ေတာ္အတြင္းတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု၌ ဖက္ဒရယ္ကို ထည့္သြင္းေပးရန္ ဟန္ေရး တျပင္ျပင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုေဘာင္ေအာက္ ေရာက္လာေရးသာ ၄င္းတို ့အတြက္ ေသေရးရွင္ေရး ျဖစ္ေနသည္။
တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားက ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုေဘာင္အျပင္ မွ ေဆြးေႏြးေနျခင္းျဖစ္သည္။ “တန္းတူေရးနွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို က်င့္သံုးေသာ အမ်ိဳးသား ျပည္နယ္မ်ားျဖင့္သာ ဖြဲ ့စည္းထားသည့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ရန္” ဟူသည့္အေပၚတြင္ သေဘာတူညီခ်က္ က်သြား လွ်င္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုကို ယင္း အေျခခံအတိုင္းအစမွအဆံုး ျပင္ရပါမည္။ မျပင္နိုင္လွ်င္ အသစ္ေရးရပါမည္။ ယင္းသို ့ျဖစ္လွ်င္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ၏ ခံကတုတ္ၾကီးျပဳိျပီး စစ္မွန္သည့္ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး ရသြားပါမည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားသည္ ဤလမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ စဥ္းစားသင့္ျပီ။ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုလူထုၾကီးတရပ္လံုးနွင့္ အတူ ခုိင္ျမဲစြာ ရပ္တည္သင့္ျပီ။ ဤသို ့ျဖင့္ တပ္မေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ဆယ္တင္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါမည္။
အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား အဆိုျပဳ ပထမ နွင့္ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္ကို နိွဳင္းယွဥ္ေလ့လာျခင္း
ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္သည့္ အရပ္သားအသြင္ယူ စစ္အစိုးရတက္လာျပီးေနာက္ သံုးနွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ယခုအခ်ိန္အထိ အာဏာပိုင္မ်ားဘက္က တနိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအတြက္ စာခ်ဳပ္နွစ္ခု အဆိုျပဳခဲ့သည္။ ပထမတခုကို ၂၀၁၃ နုိ၀ဘၤာလ(၄) ရက္ေန ့တြင္ ျမစ္ၾကီးနား၌ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားလက္သို ့ လႊဲအပ္လိုက္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယစာခ်ဳပ္ကို၂၀၁၄ ဧျပီလ ၅ မွ ၈ရက္ရန္ကုန္အစည္းအေ၀း၌ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တင္သြင္း ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းနွစ္ခုကို နုိင္းယွဥ္ေလ့လာရာ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္သည္ ပထမမွာထက္ တစံုတရာပိုမို တိုးတက္မႈရွိလာ ေၾကာင္း သိသာသည့္ အခ်က္မ်ားကို ေတြ ့ရသည္။ မည္သည္တို ့ျဖစ္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ရရွိသနည္း။
ပထမစာခ်ဳပ္တြင္ (မူၾကမ္း) ဟူေသာစကားလံုးမပါ။ အဓိပၸါယ္မွာ စာခ်ဳပ္ ကို ေျပာင္းလဲမႈ စိုးစဥ္းမွ် မျပဳ ေစရဘဲ အာဏာပိုင္မ်ား ျပင္ဆင္ေပးလိုက္သည့္အတိုင္း တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက တသေ၀ မတိမ္းလက္မွတ္ထိုး ေပး လိုက္ၾကရန္ျဖစ္သည္။ ၄င္းအရ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ားသည္ လံုး၀ပင္အထက္စီးမွ ျဖစ္သည္။ တဘက္သတ္ ျဖစ္ သည္။ သေဘာထားတင္းမာမႈကို ရာနဳန္းျပည့္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ျပည္ေထာင္စုျငိမ္းခ်မ္းမႈ အနာဂတ္အတြက္၂၀၁၃ နို၀ဘၤာလ (၂) ရက္ေန ့တြင္ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အားလံုးနီးပါးတက္ေသာ လိုင္ဇာညီလာခံမွ ခ်မွတ္ လိုက္သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ကို ကိုင္ကာ ေျမွာ္လင့္္တၾကီးနွင့္ ျမစ္ၾကီးနားသို ့ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လိုင္ဇာျမိဳ ့အထြက္မွစျပီးျမစ္ၾကီးနားေရာက္သည္အထိ လမ္းတေလွ်ာက္ တြင္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု လူထုမ်ားက လမ္းေပၚထြက္ကာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုခဲ့ၾက သည္။ ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ ့အ၀င္တြင္ လူထုမ်ား ပိတ္ၾကပ္မွ် ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကသည္။ ျမစ္ၾကီးနားေရာက္ျပီး အေမာမွ် မေျပေသး။ ဘာတခုမွ် အေၾကအလည္ မေဆြးေႏြးရေသးမွီ မွာပင္ အာ ဏာပိုင္ မ်ားက ပထမ စာခ်ဳပ္ကို လႊဲအပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ စာခ်ဳပ္ကို တခ်က္ဖတ္ၾကည့္ရံုမွ်နွင့္ အေမာဆို ့သြား ၾကပါမည္။ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲျခင္းကို ျခြင္းခ်က္မရွိ လက္ခံ ေဆာင္ရြက္ျပီး” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမွာ စာခ်ဳပ္၏ ဦးတည္ ခ်က္ ထိပ္ဆံုးပိုင္းတြင္ေနရာယူထားေလ၇ာ အဘယ္မွ် တဘက္စီးနင္း က်လိုက္ပါဘိ သနည္း။
၂၀၁၃ ခုနွစ္ နုိ၀ဘၤာလ (၄) ရက္ေန ့ျမစ္ၾကီးနားအစည္းအေ၀းျပီးသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ေနာက္တၾကိမ္ေဆြးေႏြးပြဲ ထပ္မံက်င္းပသည့္၂၀၁၄ ခုနွစ္ ဧျပီလ ၅ ရက္ ရန္ကုန္အစည္းအေ၀းအထိတြင္ အၾကား၌ အခ်ိန္အားျဖင့္ ငါးလတာ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ယင္းကာလအတြင္း ေနာက္တၾကိမ္ထိုးမည့္ နိင္ငံေရးစစ္ပြဲအတြက္ သူ ့ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ ၾကျခင္းမွာ ထင္ရွားသည္။ သူ ့ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ဟု ဆိုရာ၌ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ား ဘက္တြင္ရွိေနသည့္အပိုင္းကို ရွင္းရွင္းျမင္နိုင္သည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားဘက္တြင္မူေလွနံနွစ္ ဘက္နင္းထားသည့္ ေခါင္း ေဆာင္အခ်ိဳ ့ကို ေတြ ့ျမင္ေနရသည္မွာ စိတ္မခ်မ္းေျမ ့ဘြယ္ပင္။ သို ့ရာတြင္ ၄င္းတို ့ကိုယ္ စားျပဳသည့္ အဖြဲ ့အစည္း နွင့္ လူမ်ိဳးအတြင္း၌ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအေျခခံမ်ား မရမျခင္း စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ကို ျပတ္ ျပတ္သားသား ဆက္လက္ ဆန္ ့က်င္တုိက္ပြဲ၀င္သြားမည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လူထုမ်ားရွိေန ေသးသည္ကို ေတြ ့ရ သျဖင့္ စစ္မွန္သည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေျမွာ္လင့္ခ်က္ကိုမူ စြန္ ့လႊတ္ရန္မရွိ။
အရပ္သား အသြင္ယူ စစ္အစိုးရယခုအခ်ိန္အထိ က်င့္သံုးလွ်က္ရွိေသာ မဟာဗ်ဴဟာမွာ ျဖစ္နိုင္လွ်င္မည္သည့္ တိက်သည့္ နိုင္ငံေရးသေဘာ တူညီခ်က္ကိုမွ် မထည့္သြင္းဘဲ တနိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေ၇းစာခ်ဳပ္အား လက္ မွတ္ေရးထိုးၾကေစရန္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းက်င္းပမည့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဟူသည္မ်ားအား တြင္ အကန္ ့အသတ္မဲ့ အခ်ိန္ဆြဲကာ စစ္အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈသက္တန္းကို ဆြဲဆန္ ့သြားရန္နွင့္ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအား တျဖည္းျဖည္းလက္နက္ျဖဳတ္ခိုင္းရန္တို ့သာျဖစ္သည္။
ငါးလတာ ကာလအတြင္း ဦးသိန္းစိန္အစိုးရသည္ ေကအင္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ေနျပည္ေတာ္သို ့ ထပ္မံ ေခၚယူေတြ ့ဆံုသည္။ ၀ ေဒသသို ့အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ေစလႊတ္ကာ ၀သပ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ သြားေရာက္ ေတြ ့ဆံု ေစ သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာစစ္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ ရွမ္းျပည္ အက္စ္အက္စ္ေအ ေတာင္ပိုင္းတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ား အား ဦးေအာင္မင္းေခါင္း ေဆာင္သည့္ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားက သြားေရာက္ေတြ ့ဆံုၾကသည္။ မည္သည့္အခါကမွ် တေလးတစား ဆက္ဆန္မႈမျပဳခဲ့ေသာ အဖြဲ ့ငယ္ကေလးမ်ားအား နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါ၀င္ခြင့္ျပဳမည္ဟု ကတိေပး ကာ စည္းရံုးခဲ့သည္။
တဘက္တြင္လည္း မတ္လ၂၇ ရက္တပ္မေတာ္ေန ့တြင္ လက္နက္ ၾကီးမ်ား၊ သံခ်ပ္ကာကားမ်ား၊ ေလယာဥ္ မ်ား၊ စစ္ေရးစြမ္းရည္ျပသမႈမ်ားကို ယခင္နွစ္ မ်ားကထက္ ပိုမို၍ ထုတ္ျပျပီး စစ္ေရးအင္အားျဖင့္ ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားျပဳခဲ့ သည္။ ကာခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီးမင္းေအာင္လႈိႈ္င္ ရွမ္းျပည္သို ့ခရီး ထြက္ေသာ အခါ တပ္မေတာ္က ဘယ္သူ ့ကိုမွ မေၾကာက္ဘူးဟု နုတ္မွ ေျပာင္ဖြင့္ကာ ထပ္မံျခိမ္းေျခာက္ျပန္သည္။ ယင္းတို ့မွာ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ား ဘက္မွ အပိုင္းျဖစ္သည္။
ဤငါးလတာကာလတြင္ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းသစ္မ်ား၏ယင္းမဟာဗ်ဴဟာကို နားလည္ေသာ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၊ ေခါင္း ေဆာင္မ်ားသည္ အစိုးရဘက္မွေပးပို ့လိုက္သည့္စာခ်ဳပ္အား အေသအခ်ာ ေလ့လာၾကသည္။ မိမိတို ့သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ ့အစည္း မ်ားအလိုက္ နိုင္ငံေရးရွဳေဒါင့္မွလည္းေကာင္း၊ ဥပေဒရွဳေဒါင့္မွလည္းေကာင္း သံုးသပ္ ၾကသည္။ မိမိတို ့သိလိုသည့္အရာမ်ားအား နီးစပ္ရာပညာရွင္မ်ားနွင့္ညွိနိုင္းတိုင္ပင္ၾကသည္။ သက္ဆိုင္ရာမိမိတို ့လူထု မ်ားထံမွလည္းေကာင္း၊ လူထုအသင္းအဖြဲ ့မ်ားထံမွလည္းေကာင္းအၾကံဥာဏ္ရယူခဲ့သည့္ အဖြဲ ့တခ်ိဳ ့ပင္ရွိခဲ့ သည္။
အဖြဲ ့အစည္းတခု နွင့္ အျခားတခုအၾကားတြင္ လည္း ညွိနိုင္းမႈမ်ားရွိခဲ့သည္။ သေဘာထားအျမင္မ်ားကို နည္း မ်ိဳးစံုျဖင့္ ထုတ္ေဖၚခဲ့ၾကသည္။ အဖြဲ ့အစည္းအားလံုး ပါ၀င္တက္ေရာက္ရန္ဦးတည္သည့္ ေလာ္ခီးလာ ညီလာခံ တြင္ စုရံုးခဲ့ၾကသည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ား စုေပါင္းအဆိုျပဳသည့္ စာခ်ဳပ္(မူၾကမ္း) တခု ျပဳစု နိုင္ခဲ့ သည္။ ဤသည္မွာ သမိုင္းျဖစ္သြား ခဲ့ပါျပီ။ အေျခခံလူထု မ်ားကလည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးျပသနာမ်ားအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ တစံုတရာ ပိုမိုျပ လာၾကသည္။ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား နွင့္ ေတြ ့ဆံုခြင့္ရသည့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ေမးခြန္းမ်ား ပို၍ေမးလာၾက၊ ကန္ ့ကြက္ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးမႈမ်ား ပို၍ျပဳလာၾကသည္။ သတင္း မီဒီယာမ်ား တြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈ နွင့္စပ္လွ်ဥ္းသည့္ ေဖၚျပမႈမ်ား၊ ေဆြးေႏြးခန္းမ်ား၊ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာ ခ်က္မ်ား၊ အင္တာဗ်ဴးမ်ား ဆက္တိုက္ဆို သလို ပင္ပါလာခဲ့သည္။
အပစ္ရပ္ေရးသက္သက္ကိုသာ အာဏာပိုင္မ်ားက အဓိကထားေဖၚေဆာင္ေနေသာ္လည္း တိုင္းရင္း သား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားကမူ တနိုင္ငံလံုးအပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ ခိုင္မာေရးအတြက္ စစ္ေရးအရ ထိန္းေၾကာင္းရန္ လို အပ္ခ်က္မ်ားအျပင္ အရင္းခံက်သည့္ နိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္အခ်ိဳ ့ကိုပါ တပါတည္း ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုနိုင္ေရး ၾကိဳးပမ္းလာမႈအေပၚ နိုင္ငံတကာ(အထူးသျဖင့္ ကုလသမဂၢ၊ တရုတ္နွင့္ အေမရိကန္ နိုင္ငံတို ့) ၏ စိတ္၀င္စားမႈမွာ အဆိုပါ ငါးလတာ ကာလအတြင္း သိသာစြာ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။
အထက္ေဖၚျပပါအခ်က္အလက္မ်ားအားလံုးသည္ စစ္အစိုးရနွင့္ ကာခ်ဳပ္မင္းေအာင္လႈိင္တို ့အေပၚ ဖိအားမ်ား ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ သို ့ျဖင့္အာဏာပိုင္မ်ားအဆိုျပဳ ဒုတိယစာခ်ဳပ္အေပၚ သက္ေရာက္မႈမ်ားရွိခဲ့သည္။
(၁) ပထမစာခ်ဳပ္တြင္ (မူၾကမ္း) ဟူေသာစကားလံုးမပါေသာ္လည္း ဒုတိယစာခ်ဳပ္တြင္ (မူၾကမ္း) ဟူသည္ကို ထည့္သြင္းေဖၚျပလာရသည္။ ထို ့အျပင္နွစ္ဘက္ကိုယ္စားလည္ မ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္း ေကာ္မတီ တရပ္ဖြဲ ့၍ နွစ္ဘက္လက္ ခံနိုင္မည့္ စာခ်ဳပ္မူၾကမ္းတခုေရးဆြဲရန္ပင္ လက္ခံေဆြးေႏြး လာ ရသည္။
(၂) ပထမတြင္ နိုင္ငံေတာ္၏ တာ၀န္၊ အပစ္ရပ္တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့မ်ား၏တာ၀န္၊ နွစ္ဘက္ လိုက္နာရမည့္ တာ၀န္ဟူ၍ သံုးပိုင္းခြဲထားသည္။ ၄င္းအရ အစိုးရဘက္က တာ၀န္မ်ားေလွ်ာ့ယူထားျပီး တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့မ်ားအေပၚ မတရားဖိနွိပ္ထားသည့္ အခ်က္မ်ားေဖၚျပထားသည္။ ဒုတိယတြင္ ယင္းသို ့အခန္းခြဲပံုလံုး၀ေျပာင္းသြားသည္။ စာခ်ဳပ္ တခုလံုး၌ အစိုးရေရာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့မ်ား ဘက္ကပါ တန္းတူလိုက္နာရမည့္အခ်က္မ်ားကိုသာ ေဖၚျပလာသည္။
(၃) ပထမတြင္ အာဏာပိုင္မ်ားသည္မိမိတို ့ကိုယ္ကို “န္ိုင္ငံေတာ္” ဟူ၍ သံုးခဲ့ျခင္းျဖင့္ အထက္စီးမွာ ေနရာယူ ထားခဲ့သည္။ ဒုတိယစာခ်ဳပ္တြင္မူ “ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ သို ့ေျပာင္းသြားသည္။ တန္းတူေရးနွင့္ ပို၍ နီးစပ္လာသည္။
(၄) ပထမ စာမ်က္နွာ (၁)တြင္ ပါရွိသည့္ “တည္ဆဲ ဥပေဒနွင့္မဆန္ ့က်င္သည့္ သေဘာ တူညီခ်က္မ်ားအား” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရအား ဒုတိယ တြင္ ထပ္မံမေဖၚျပေတာ့။ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ေၾကာင္း ေတြ ့ရသည္။
(၅)ပထမ စာမ်က္နွာ (၂) တြင္ “လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္ ့လႊတ္ရန္နွင့္ အတိတ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားအေပၚ တဦး နွင္ ့တဦး အျပစ္မတင္ဘဲ ---- ” ဟူသည့္ ေဖၚျပခ်က္ကို ဒုတိယ စာခ်ဳပ္တြင္ မေတြ ့ရေတာ့။
(၆) ပထမ တြင္ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲျခင္းကို ျခြင္းခ်က္မရွိ လက္ခံ ေဆာင္ရြက္ျပီး” ဟူ၍ ေဖၚျပထားေသာ ေ၀ါဟာရမွာ ဒုတိယ၌ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
(၇) ပထမ တြင္ ဦးတည္ခ်က္သံုးရပ္လံုးသည္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည္။ ဒုတိယ တြင္မူ နိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ပါလာသည္။
(၈) ပထမအပုိဒ္ ၃(ဇ)ပါ“လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက တပ္မေတာ္တပ္စခန္း မ်ား အား မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္မွ် တိုက္ခိုက္ျခင္း မျပဳလုပ္ရန္။” ဟူသည့္ မတရားကန့္သတ္ခ်က္ မပါေတာ့ေပ။
(၉) ပထမ အပုိဒ္ ၄(ဃ) တြင္ “ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ျပဌာန္းခ်က္ မ်ား ကို ေလးစားလိုက္နာရန္” ဟူ၍ ပါရွိခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ အပုိဒ္ - ၃၃၈ အရ “နိုင္ငံေတာ္အတြင္းရွိ လက္ နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းအားလံုးသည္ တပ္မေတာ္၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္တြင္ရွိရမည္။” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ပုဒ္မ ၂၀ (ဂ) အရ “တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ ့အားလံုး၏ အၾကီးအကဲျဖစ္သည္။” ဟူ၍လည္း ေကာင္း၊ တစ္ခုတည္းေသာလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေၾကာင္း ျပဌာန္းထား သည္။ ယင္းျပဌာန္းခ်က္ကို သာလက္ခံရမည္ ဆိုလွ်င္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ား လက္နက္ခ်ရ မည့္ သေဘာသက္ ေရာက္သည္။ ဒုတိယတြင္မူ ယင္းကဲ့သို႔ ျပဌာန္းခ်က္မ်ိဳး မပါရွိေတာ့ေပ။
(၁၀) ပထမ အပုိဒ္ ၂(ဂ) တြင္ “အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္း တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ တပ္ဖြဲ႕ က တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ရန္” ဟု ပါရွိသည္။ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္တြင္မူ ရဲက႑ မပါရွိေတာ့ေပ။ ၄င္းအစား “အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္း တရားဥပေဒစုိးမိုးေရးကိစၥကို ညႇိႏႈိ္င္းေဆာင္ရြက္ရန္ႏွင့္ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္သူမ်ား ကုိ တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္အညီ တရားစြဲဆုိ အေရးယူရန္။” ဟူသည္ကို အစားထိုးလာသည္။
(၁၁) ပထမအပုိဒ္ ၂၁ တြင္ “မတရားအသင္းအက္ဥပေဒအရ အေရးယူခံရသူမ်ားအေပၚ ေျဖေလွ်ာ့ ေပး ေရး ေဆာင္ရြက္ေပးရန္” ဟုသာ ျပဌာန္းထားသည္။ ဒုတိယစာခ်ဳပ္ အပုိဒ္ ၁၉ တြင္မူ “လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ မ်ားအား မတရားအသင္းအျဖစ္ ေၾကညာထားျခင္း မွ ပယ္ဖ်က္ရန္” ဟု ပါရွိလာသျဖင့္ တဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းလဲသြား ေၾကာင္း ေတြ ့နိုင္သည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့မ်ားသည္ တရား၀င္ရပ္တည္ခြင့္ရလာနိုင္မည့္ လမ္းေၾကာင္း ကို စတင္ေတြ ့ျမင္ေနရျပီျဖစ္သည္။
ဤသို ့တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားရရွိလာျခင္းမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္မ်ား ကိုယ္တိုင္က သေဘာထား ေကာင္းစြာနွင့္ ၄င္းတို ့ဘာသာေျပာင္းလဲတင္သြင္းလာျခင္းမဟုတ္။ အထက္စာမ်က္နွာမ်ားတြင္ ေဖၚျပထားသည့္ အေျခ အေနမ်ားေနာက္ခံတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲတက္ေရာက္ခြင့္ရၾကသည့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကဥပေဒေၾကာင္းအေျခခံ မ်ားမွေန၍ ပိုမိုေဆြးေႏြးနိုင္လာၾကျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေဆြးေႏြးပြဲျပင္ပတြင္လည္းဥပေဒေရးရာ လႈပ္ရွားမႈ ၊ လူထု လႈပ္ရွားမႈတစံု တရာေပၚေပါက္လာျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည္။
“လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ မ်ားအား မတရားအသင္းအျဖစ္ ေၾကညာထားျခင္း မွ ပယ္ဖ်က္ရန္” ဟူေသာအခ်က္ကို ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကိုယ္တိုင္က သေဘာတူေၾကာင္းျဖင့္ အဆိုျပဳခ်က္တင္သြင္းလာျခင္းမွာ ထူးျခား ခ်က္ျဖစ္သည္။ ယင္းအတြက္ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳရပါမည္။ သို ့ရာတြင္ မတရား အသင္းမ်ား အျဖစ္ ဆက္လက္ထားရွိလွ်င္ စာခ်ဳပ္၏ ဘက္တဘက္မွာ တရားမ၀င္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္သာ တရား၀င္စာခ်ဳပ္ျဖစ္ေစေရးအတြက္ မလႊဲသာ မေရွာင္သာ အသိအမွတ္ျပဳရျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါ။ ၄င္းတို ့အား တကယ့္ တရား၀င္ အသင္းအဖြဲ ့မ်ားျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးရန္ တာ၀န္ရွိပါသည္။
မတရားအသင္းအျဖစ္မွ ပယ္ဖ်က္ေၾကာင္း ေၾကျငာရံုနွင့္မူ တရား၀င္အသင္းမ်ားျဖစ္လာျပီ ဟု ဥပေဒေၾကာင္း အရ အတိအက် ေျပာရန္ အခက္အခဲရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ယင္းသို ့လိပ္ခဲတင္းလင္း မထားသင့္ပါ။ ၄င္းတို ့အား၂၀၁၀ ခုနွစ္ နိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္း ဆိုင္ရာ ဥပေဒအရ မဟုတ္ဘဲ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ အသင္းအဖြဲ ့မ်ားမွတ္ပံုတင္ျခင္း ဆိုင္ရာ ဥပေဒအရ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ေပးနိုင္သည္။ တနိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ ကို လက္မွတ္ေရးထိုးၾက ျပီးေနာက္ (၁၄) ရက္အတြင္းတြင္ အဆိုပါဥပေဒမ်ားနွင့္ အညီ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့မ်ား တရား၀င္ျဖစ္ ေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စာခ်ဳပ္တြင္ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုနိုင္သည္။ ဤအတိုင္းပင္ ဆီအာရာလီယြန္း နိုင္ငံတြင္ ေဆာင္ရြက္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူခဲ့ၾကသည္။ ယင္းသို ့ျဖစ္လွ်င္ အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အေနျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးျပသနာကို ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေျခခံမွ မွန္ကန္စြာခ်ဥ္းကပ္သည့္ လမ္းေပၚ စတင္ေလွ်ာက္လွမ္းလိုက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည့္ သာဓက ျပလိုက္ရာေရာက္သည္။
ယင္းနွင့္ ဆန္ ့က်င္ျပီး တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားအား မတရားအသင္းမ်ားအျဖစ္ ဆက္ လက္ထားရွိ၊ တရား၀င္အသင္းမ်ားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းမရွိပါက မည္သည့္ဘက္သည္ တကယ္တန္း တရား ၀င္မႈရွိသနည္း၊ လူသားျဖစ္မႈကို ဆန္ ့က်င္သည့္ျပစ္မႈ၊ စစ္ရာဇ၀တ္မႈ၊ လူမ်ိဳးတံုး သတ္ျဖတ္မႈမ်ားျဖင့္ နိုင္ငံတကာ၏ စြပ္စြဲမႈကို ယေန ့အခ်ိန္အထိ ခံထားရဆဲျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တရား၀င္သလား။ နိုင္ငံတကာ၏ ယင္းကဲ့ သို ့စြပ္စြဲမႈကို စိုးစဥ္းမွ် မခံရဘဲ အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ ရိုးသားစြာခုခံစစ္ဆင္ႏႊဲလွ်က္ ရွိေသာ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားက တရား၀င္သလား ဟူ၍ ျပည္တြင္းနွင့္ နုိင္ငံတကာတြင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားေပၚေပါက္လာလွ်င္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အဟန္ ့အတားျဖစ္နုိင္ပါသည္။ မေကာင္းပါ။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အဆိုျပဳသည့္ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္ အခန္း (၁) အပုဒ္ (၁) (စ်) တြင္ “ျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္း စဥ္မ်ားအား ပြင့္လင္းျမင္သာေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖၚရန္” ဟု ပါရွိေသာ္လည္း လွ်ိဳ ့၀ွက္ ဟူ ေသာ စကားလံုးကို အဆိုပါ စာခ်ဳပ္၏ စာမ်က္နွာတိုင္း၌ ေဖၚျပထားျခင္းမွာ မသင့္ေလ်ာ္ပါ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ကာ တတ္နိုင္သမွ် အၾကံဥာဏ္ကေလးမ်ားေပး၊ သေဘာထားမ်ား ထုတ္ေဖၚခြင့္ရလိုၾကေသာ လူထုၾကီး တရပ္လံုးအေပၚ အဆိုပါ စာခ်ဳပ္မူၾကမ္းမ်ားအား လွ်ိဳ ့၀ွက္မထားဘဲ ခ်ျပ၊ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းျခင္းမ်ား လုပ္မည္ ဆိုပါက မ်ားစြာ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား စဥ္းစားသင့္ပါျပီ။
ဦးေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန)
ဥပေဒအေထာက္အကူျပဳကြန္ရက္ တည္ေထာင္သူ
Founder of Legal Aid Network (LAN) ေမလ (၂၇) ရက္ ၂၀၁၄ ခုနွစ္
xxxxxxxxxxx
ဖယ္ဒရယ္၏ အနွစ္သာရအေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို အာမခံ ေသာ ျပည္ေထာင္စုဟူသည္အား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္တြင္ ထည့္သြင္းရန္ျမန္မာတပ္မေတာ္က လက္ခံ လိုက္ ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၂၀၁၄ ခုနွစ္ ေမလ ၂၂ ရက္တြင္ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚ[1] လာသည္။ ယင္းကို သံုးသပ္ရန္လိုပါမည္။
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကို လက္ခံလွ်င္ လက္ခံသည္၊ လက္မခံလွ်င္လည္း လက္မခံနုိင္ပါ ဟု ရိုးရိုးေျပာရံုသာ ျဖစ္သင့္သည္။ ဖက္ဒရယ္၏ အနွစ္ သာရ ဟူသည္ကို ယူေသာ္လည္း၊ ဖက္ဒရယ္ ေ၀ါဟာရ အတိ အက်ကို မသံုး၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ သြားရန္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို သေဘာတူညီခ်က္မရပါက ယင္းမွာ လိမ္ဆင္ၾကီးသာျဖစ္ပါမည္။
၁၉၆၂ ခုနွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္ကာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့ျပီးေနာက္ စစ္ဗိုလ္မ်ားသည္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ဆိုရွယ္လစ္ေရးကို ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတို ့ဦးေဆာင္ျပီး ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္မူ ၄င္းတို ့သည္ မည္သည့္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကိုမွ် ယံုၾကည္ခဲ့ၾက သူမ်ား မဟုတ္ၾက။ လက္ေတြ ့အားျဖင့္မူ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုသာ က်င့္သံုးခဲ့ၾကသည္။ က်ဆံုးသြားခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးက ထိုအေျခအေနအား “ဆိတ္ေခါင္းခ်ိတ္ျပီး ေခြးသားေရာင္းျခင္း” ဟု ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ဆိုရွယ္လစ္ ဆိတ္ေခါင္းခ်ိတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရွင္း ျမင္နုိင္သည္။
ယခုမူ ဖက္ဒရယ္ ဆိတ္ေခါင္းပင္ ခ်ိတ္သည့္ အဆင့္သို ့မေရာက္ေသး။ ဖက္ဒရယ္ အေရာင္ေလး ထိုးေပး လိုက္သည္ကိုပင္ ၀မ္းသာေၾကာင္း ျပေနရသည့္ ဘ၀ ျဖစ္သည္။ ယင္းအတြက္ပင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္ မ်ားအား ဂရုဏာရွင္ၾကီးမ်ားအျဖစ္ ေက်းဇူး တင္ရမလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ တဖက္တြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုျဖင့္ေခြးသား မ်ား အၾကီးအက်ယ္ တည္ခင္းေရာင္းခ် ေနသည္ ကို မေမ့သင့္ပါ။ ဆိတ္ေခါင္းကို ေျမွာ္ၾကည့္ျပီး ေခြးသားမစားမိေစရန္ သတိျပဳရပါမည္။
“ဘက္နွစ္ဘက္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပေနရာမွာ ကိုယ့္ဘက္တဘက္တည္းက ကိုယ္လိုျခင္တာကို အေသ ကိုင္ထားလို ့ဘယ္ ရပါ ့မလဲ၊ ဟုိဘက္ကလည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့၊ သည္ဘက္ကလည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့၊ ဒါမွသာ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္မွာ ေပါ ့” ဟူ၍ ေရႊျပည္ေအး ကိုယ္ေတာ္လိုလို ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံမွ အသံမ်ား ထြက္လာေလ့ရွိသည္။ အခ်က္ေပါင္း ဘယ္နွစ္ရာ ေက်ာ္မွာ က်ဳပ္တို ့ဘက္ကေတာ့ ဘယ္နွစ္ခ်က္ လိုက္ေလွ်ာလိုက္ျပီ၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့ အစည္းေတြဘက္ကလည္း ဘယ္နွစ္ခ်က္ေတာ့ လိုက္ေလ်ာရမွာေပါ ့၊ သည္လိုဆိုရင္ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္ ဟူ၍ ဦးေအာင္မင္းက လည္း မၾကာမၾကာ “လံုးတုတ္” တတ္သည္။ ဤတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္ေရးက အဓိကလား ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္မွန္သည့္ လမ္းေၾကာင္း ခ်နိုင္ေရးက အဓိကလား၊ စဥ္းစားရပါမည္။ ျပည္တြင္းျငိမ္း ခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္မွန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကို က်ားကုတ္ က်ားခဲမရွာေဖြဘဲ နွစ္ဘက္သေဘာတူနိုင္ေရးအေျခခံတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲေအာင္ျမင္ေရးကိုသာ ေရွ ့ရွဳပါက တိုင္းျပည္၏ အနာဂါတ္မွာ ရင္ေလးဘြယ္ျဖစ္သည္။
နွစ္ဘက္ ေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ တဘက္နွင့္ တဘက္ အျပန္အလွန္လိုက္ေလွ်ာမႈမ်ား၊ အေလွ်ာ့အတင္းမ်ား ရွိ ၾကရမည္ ဟူသည္ကို အေျခခံအားျဖင့္ မျငင္းပါ။ အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္၍ ရနိုင္ေသာ က႑မ်ား အေျမာက္အမ်ားရွိနိုင္ ပါသည္။ သာဓကအားျဖင့္ တပ္ေနရာခ်ထားေရး၊ ဆက္ဆန္ေရးရံုးဖြင့္လွစ္ေရး၊ နိုင္ငံတကာအကူအညီကို ရွာေဖြ၊ လက္ခံ၊ ျဖန္ ့ျဖဴးေရး၊ သတင္းထုတ္ျပန္ေရး၊ ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး စသည္တို ့တြင္ ျဖစ္သည္။ သို ့ရာတြင္ အေတြးအေခၚ ပိုင္း၊ အခြင့္အေရးပိုင္း၊ မူပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားနွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ အေလွ်ာ့အတင္းလုပ္၍မရနိုင္ပါ။ လက္ခံလွ်င္ လက္ခံသည္။ လက္မခံလွ်င္ လက္မခံနိုင္ပါ ဟု ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ေပၚတြင္ ကိုယ္ရပ္ၾကရံုသာျဖစ္သည္။
ေတာင္အာဖရိကနိုင္ငံ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားေခါင္းေဆာင္သည့္ ေအအင္စီ အဖြဲ ့က လူျဖဴ လူမဲ ခြဲျခားေရး၀ါဒ[2] ကို ရုပ္သိမ္းပယ္ဖ်က္လိုက္ရန္ အဆိုတင္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာအေတြးအေခၚအယူ၀ါဒပိုင္းျဖစ္သည္။ အေလွ်ာ့အတင္းလုပ္၍မရ။ မင္းဘက္ကနဲနဲ ေလွ်ာ့၊ ငါ့ဘက္ကလည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့ၾကရေအာင္ကြာ။ လူျဖဴလူမဲခြဲ ျခားေရး၀ါဒကို အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ဆက္သံုးခြင့္ေပးပါဟူ၍ ညွိနိုင္းခဲ့ၾကျခင္း မဟုတ္။ ဒီကလပ္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ အစိုးရဘက္က လူျဖဴ လူမဲ ခြဲျခားေရး၀ါဒ ကို အျပည့္အ၀စြန္ ့လႊတ္ေပးခဲ့သည္။
ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ကို မၾကိဳက္၊ လစ္ဘရယ္၀ါဒကို သေဘာက်သည္ ဟုဆိုလွ်င္ ျပသနာမရွိ။ ဆိုရွယ္လစ္က နုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚ အယူအဆ တခုျဖစ္ျပီး လစ္ဘရယ္၀ါဒက အျခားတခုျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ သို ့မဟုတ္ လစ္ဘရယ္၀ါဒကို မၾကိဳက္၊ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္ကို နွစ္ျခဳိက္သည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း ကာယကံရွင္၏ သေဘာအတိုင္း ျဖစ္သည္။ ျပသနာမရွိ။ “ဆိုရွယ္လစ္” က “ဆိုရွယ္လစ္” ျဖစ္ေနျပီး “လစ္ဘရယ္” က “လစ္ဘရယ္” ဆက္ျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ပင္။ သို ့ရာတြင္ “ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ က်င့္သံုးေသာ ဆိုရွယ္လစ္” ဟူ၍ ေရွ႕တြင္ နာမ၀ိေသသနမ်ား တပ္ လိုက္ေသာအခါ “ဆိုရွယ္လစ္” သည္ “ဆိုရွယ္လစ္ပ်က္” ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ၁၉၆၂ ခုနွစ္မွ စတင္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေန၀င္း ဦးေဆာင္က်င့္သံုးခဲ့ျပီးျပီ။ မေအာင္ျမင္ပါ။
ထိုနည္းတူပင္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးတြင္ တျပည္ေထာင္စနစ္[3] နဲ ့တည္ေဆာက္မည္လား၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု[4] စနစ္နဲ ့တည္ေဆာက္မည္လား ဟူ၍ နွစ္ခုသာရွိသည္။ တခုမဟုတ္ တခုကို ေရြးရပါမည္။
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စနစ္ကို အတိအက် သေဘာတူညီခ်က္မရဘဲ “ဒီမိုကေရစီေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို အာမခံေသာ ျပည္ေထာင္စု” ဟူသည့္အေပၚ သေဘာတူညီလိုက္ျခင္းျဖစ္လွ်င္မူ “ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ က်င့္သံုးေသာ ဆိုရွယ္လစ္” နွင့္ အလားတူျဖစ္ပါမည္။ “ဖက္ဒရယ္ပ်က္” ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။
ဤတြင္ ျပည္ေထာင္စုကို နာမ၀ိေသသနျပဳထားသည့္ ဒီမိုကေရစီေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္ ဟူသည့္ နိုင္ငံေရးေ၀ါဟာရမ်ား အေပၚ တစံုတရာ ဆန္းစစ္ရန္ လိုအပ္လာသည္။ ယင္းတို ့မွာ ဖက္ဒရယ္၏ အနွစ္သာရ သက္သက္ဟုတ္ပါရဲ ့လားဟူ၍ျဖစ္သည္။
“ဒီမိုကေရစီ” သည္ လူ ့အဖြဲ ့အစည္း၏ တန္ဘိုးတရပ္ျဖစ္၍ အမ်ားလိုလားၾကသည္ အမွန္ပင္။ သို ့ရာတြင္ ဖက္ဒရယ္တြင္ ဒီမိုကေရစီ ပါ၀င္သည္ဟု ေျပာလွ်င္ မွန္ပါမည္လား။ စဥ္းစားဘြယ္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီသည္ တဦးခ်င္း အခြင့္အေရး နွင့္ လြတ္လပ္မႈ[5] ကို ေဇာင္းေပးသည္။ ဖက္ဒရယ္သည္ ျပည္ေထာင္စု တြင္ပါ၀င္ဖြဲ ့စည္းေသာ ယူနစ္တခု ျခင္းစီ၏ စုေပါင္း အခြင့္အေရး[6] ကို အဓိကထား သည္။ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းအား ဤနွစ္ခုေပါင္းစပ္တည္ေဆာက္ သြားရန္ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို ့ သည္ ျပိဳင္လွ်က္တည္ရွိေသာ တန္ဘိုးနွစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ တခုသည္ အျခားတခု၏ေအာက္တြင္ ၀င္ေရာက္တည္ရွိေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ သို ့ရာတြင္ တခုနွင့္ အျခားတခုတို ့ သည္ အျပန္အလွန္ပံ့ပိုးေနရန္ လိုပါမည္။
သို ့ျဖစ္၍ ဒီမိုကေရစီ ကို ဖက္ဒရယ္၏ အနွစ္သာရအတြင္း မထည့္သြင္းသင့္ပါ။ သီးျခားယွဥ္ျပိဳင္တည္ရွိေန သည့္ တန္ဘိုးတရပ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳရန္လိုပါမည္။ ယင္းတန္ဘိုးနွစ္ရပ္အား နိုင္ငံတြင္ တျပိဳင္နက္တည္း ဆက္ စပ္က်င့္သံုးဘို ့လိုပါမည္။ ယင္းကိုလက္ခံလွ်င္ ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဟုသာ သံုးနံဳးရပါမည္။ “ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္သြားရန္ ” ဟူသည္ကိုသာ သေဘာတူညီခ်က္တြင္ ထည့္သြင္း သင့္သည္။ ဤအေျခခံမူမွ်ကို သေဘာတူညီခ်က္ရေအာင္ ၾကိဳးပမ္းနိုင္မွသာ အက်ိဳးရွိပါမည္။ အေသးစိပ္ကို နိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသို ့ ဆက္သယ္သြားနိုင္သည္။
“အမ်ိဳးသားတန္းတူေရး” ဟူသည္မွာ နိုင္ငံေရးေၾကြးေၾကာ္သံျဖစ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားမ်ား တန္းတူမႈ အခြင့္အေရးမရသျဖင့္ ေၾကြးေၾကာ္တုိက္ပြဲ၀င္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းကို ကန္ ့ကြက္ရန္ မရွိပါ။ သို ့ရာတြင္ နိုင္ငံေရးေၾကြး ေၾကာ္သံအား ယင္း၏မူရင္းအတိုင္း သေဘာတူညီခ်က္တြင္ ထည့္သြင္းမည္ဆိုပါက အျငင္းပြားဘြယ္ မ်ားရွိပါမည္။ လက္ေတြ ့ေဖၚေဆာင္ရာ၌ မည္သည့္အရာ တခုမွ်မရဘဲ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားနိုင္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင္ ့
ဆိုေသာ္ အမ်ိဳးသား ဟူေသာ ေ၀ါဟာရကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ရာတြင္ မည္သည္ကိုရည္ညႊန္းမွန္း မေသခ်ာေသာေၾကာင့္ပင္။ ယင္းတြင္ နွစ္ပိုင္းရွိ သည္။ တပိုင္းမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတမ်ိဳးျခင္းစီကို မီးေမာင္းထိုးသည္။ ကရင္အမ်ိဳးသား၊ ကခ်င္အမ်ိဳးသား၊ ရွမ္းအမ်ိဳး သား စသျဖင့္ ျဖစ္သည္။ အျခားတပိုင္းမွာ ျပည္ေထာင္စု နိုင္ငံတခုလံုးရွိ လူမ်ိဳးအားလံုး၏ အေရးအရာအတြက္ေဆာင္ရြက္ျခင္းကိုလည္း ကိုယ္စားျပဳသည္။
နုိင္ငံေရးအရ စဥ္းစားလွ်င္ ၀ါဒနွစ္မ်ိဳးဟု ေျပာနိုင္သည္။ မိမိလူမ်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေသာ လူမ်ိဳးအလုိက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ နွင့္ နိုင္ငံအတြင္း ရွိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအားလံုး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေသာ ျပည္ေထာင္စုအမ်ိဳးသား ေရး၀ါဒ တို ့ျဖစ္သည္။ ယင္းတို ့မွာ ျပည္ ေထာင္စု နိုင္ငံအတြင္း၌ ျပိဳင္လွ်က္တည္ရွိေသာ နုိင္ငံေရး အသြင္လကၡဏာ နွစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ နွစ္ခုလံုးတျပိဳင္တည္း ရွင္သန္ၾကီးထြားရန္လုိပါမည္။ တခုကို အစြန္းေရာက္က်င့္သံုးလွ်င္ အျခားတခု ထိခုိက္ေမွးမွိန္နိုင္ပါသည္။
ျပည္ေထာင္စု နိုင္ငံ အေျခခံမွစဥ္းစားလွ်င္ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ ့စည္းရာတြင္ ပါ၀င္ေသာ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္ မ်ား အတြက္ လူမ်ိဳးစုအမ်ိဳးသားေရး က ပထမ တရပ္ျဖစ္သည္။ ျပည္ေထာင္စုနိုင္ငံတခုလံုးကို လႊမ္းျခံဳသည့္ ျပည္ေထာင္စု အမ်ိဳးသားေရး က ဒုတိယတရပ္ျဖစ္သည္။ တန္ဘိုးနွစ္ရပ္တြင္ တရပ္သည္ အျခားတရပ္၏ ေအာက္၌ ၀င္ေရာက္တည္ ေနျခင္း မဟုတ္။ ျပိဳင္လွ်က္တည္ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တခုေၾကာင့္ အျခားတခုကို အဆံုးရွံဳးမခံသင့္။ တခ်ိန္တည္း တြင္ တခုနွင့္ အျခား တခုတို ့ သည္ အျပန္အလွန္ပံ့ပိုးေနရန္ လိုပါမည္။
ယခုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့မ်ား အေနျဖင့္ အဓိကေတာင္းဆိုရမည့္အပိုင္းမွာ ျပည္ေထာင္စုကို အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ားျဖင့္သာ ဖြဲ ့စည္းကာ၊ ယင္းတို ့ တခုနွင့္အျခားတခုအၾကားတြင္ တန္းတူေရးဟု နားလည္သည္။ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကမူ ျပည္ေထာင္စု တခုလံုးကို ေယဘုယ်လႊမ္းျခံဳသည့္ အမ်ိဳးသားေရးကိုသာ ရည္ညႊန္းဘြယ္ရွိ ျဖစ္ သည္။ ၄င္းတို ့က ယင္းကို နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာက္ေလွ်ာက္မီးေမာင္းထိုး ခဲ့သည္။ လက္ေတြ ့တြင္မူ ျပည္ေထာင္စု အမ်ိဳးသားေရးကို တကယ္တန္း က်င့္သံုးခဲ့ျခင္း မရွိ၊ ျမန္မာျပည္နယ္ပါ၀င္ ဖြဲ ့စည္းေစျပီးေနာက္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ား အသီးသီးအၾကား တန္းတူေရးကိုလည္း ေဖၚေဆာင္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုသာ က်င့္သံုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ားအတြက္ အမ်ိဳးသားေရးမွာ စေတးခံခဲ့ရသည္။
သို ့ျဖစ္၍ အမ်ိဳးသား တန္းတူေရးကိုအေျခခံေသာ ျပည္ေထာင္စုဟု သံုးနံဳးကာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ ေနာက္ပိုင္းနိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး ပြဲမ်ား၌ ၀ိ၀ါဒကြဲကာ ဒိုင္စားသြားပါမည္။ စစ္အာဏာရွင္ ေဟာင္း သစ္မ်ားကသာ အျမတ္ ထုတ္သြားပါမည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ကရင္လူမ်ိဳး၊ ကခ်င္လူမ်ိဳး စသည္တို ့အၾကား ခြဲျခားမႈမရွိေစရဘဲ တဦးနွင့္ အျခားတဦး အၾကားတြင္ တန္းတူေရးကို က်င့္သံုးမည့္ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္သာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုသြားနိုင္သည္။ ဤသည္မွာ မွားယြင္း သည္ဟု မဆိုလိုပါ။ လိုအပ္ခ်က္ တရပ္ပင္ျဖစ္ေနေသးသည္။ သို ့ရာတြင္ တဦးခ်င္းအခြင့္အေရး ကိုသာ အသိအမွတ္ျပဳ က်င့္သံုးသြားမည့္ ျပည္ေထာင္စု မ်ိဳးျဖစ္သြားနိုင္သည္။ တဦးခ်င္း အခြင့္အေရးသာမက စုေပါင္း အခြင့္အေရးကိုပါ တျပိဳင္တည္း အသိအမွတ္ျပဳေသာအမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ားကို ပထမေနရာတြင္ အဓိကထားရပါမည္။ နာမ၀ိေသသန သည္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္မ်ားကို အထူးျပဳရပါမည္။ ယင္းသို ့ေသာ အရည္အခ်င္းနွင့္ ျပည့္စံုသည့္ အမ်ိဳးသားျပည္နယ္ မ်ားျဖင့္သာ ျပည္ေထာင္စုကို ဖြဲ ့စည္းေစရပါမည္။ သို ့ျဖစ္လွ်င္ “တန္းတူေရးနွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို က်င့္သံုးေသာ အမ်ိဳးသား ျပည္နယ္မ်ားျဖင့္သာ ဖြဲ ့စည္းထားသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု” ဟူသည့္အေပၚတြင္သာ ရွင္းလင္းစြာ နွစ္ဘက္သေဘာတူညီၾကဘို ့ လိုပါမည္။
ဖက္ဒရယ္ ေ၀ါဟာရကို လႊတ္ေတာ္က လက္ခံျပီး၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အဘယ္ေၾကာင့္ျငင္းပယ္ေနသနည္း။
တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား (ဤမွေနာင္တြင္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ဟုသာ သံုးပါမည္။) နွင့္ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဖက္ဒရယ္ ဟူေသာေ၀ါဟာရအတိအက်ကို သံုးစြဲရန္ အေၾကာက္အကန္ျငင္းဆန္ေနခ်ိန္၌ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုတြင္ ဖက္ဒရယ္ ကို ထည့္သြင္းသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္ ဘက္ မွ အသံ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္လာသည္။ ဤသည္မွာ မ်ားစြာ အဓိပၸါယ္ရွိပါသည္။
လက္ရွိတည္ဆဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုတြင္ ဖက္ဒရယ္ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ ထည့္သြင္းလိုက္ ရံုမွ်နွင့္ မည္သည့္အခါ တြင္မွ် ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္မျဖစ္နိုင္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သာ ဆက္ လက္ၾကီးစိုးေနမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ သို ့ျဖစ္၍ ဦးေရႊမန္းေခါင္းေဆာင္ျပီးၾကံ့ဖြံ ့အမတ္မ်ားၾကီးစိုးထားသည့္ လႊတ္ ေတာ္အတြင္းတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံု၌ ဖက္ဒရယ္ကို ထည့္သြင္းေပးရန္ ဟန္ေရး တျပင္ျပင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုေဘာင္ေအာက္ ေရာက္လာေရးသာ ၄င္းတို ့အတြက္ ေသေရးရွင္ေရး ျဖစ္ေနသည္။
တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားက ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုေဘာင္အျပင္ မွ ေဆြးေႏြးေနျခင္းျဖစ္သည္။ “တန္းတူေရးနွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို က်င့္သံုးေသာ အမ်ိဳးသား ျပည္နယ္မ်ားျဖင့္သာ ဖြဲ ့စည္းထားသည့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ရန္” ဟူသည့္အေပၚတြင္ သေဘာတူညီခ်က္ က်သြား လွ်င္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုကို ယင္း အေျခခံအတိုင္းအစမွအဆံုး ျပင္ရပါမည္။ မျပင္နိုင္လွ်င္ အသစ္ေရးရပါမည္။ ယင္းသို ့ျဖစ္လွ်င္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ၏ ခံကတုတ္ၾကီးျပဳိျပီး စစ္မွန္သည့္ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရး ရသြားပါမည္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားသည္ ဤလမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ စဥ္းစားသင့္ျပီ။ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုလူထုၾကီးတရပ္လံုးနွင့္ အတူ ခုိင္ျမဲစြာ ရပ္တည္သင့္ျပီ။ ဤသို ့ျဖင့္ တပ္မေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ဆယ္တင္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါမည္။
အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား အဆိုျပဳ ပထမ နွင့္ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္ကို နိွဳင္းယွဥ္ေလ့လာျခင္း
ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္သည့္ အရပ္သားအသြင္ယူ စစ္အစိုးရတက္လာျပီးေနာက္ သံုးနွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ယခုအခ်ိန္အထိ အာဏာပိုင္မ်ားဘက္က တနိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအတြက္ စာခ်ဳပ္နွစ္ခု အဆိုျပဳခဲ့သည္။ ပထမတခုကို ၂၀၁၃ နုိ၀ဘၤာလ(၄) ရက္ေန ့တြင္ ျမစ္ၾကီးနား၌ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားလက္သို ့ လႊဲအပ္လိုက္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယစာခ်ဳပ္ကို၂၀၁၄ ဧျပီလ ၅ မွ ၈ရက္ရန္ကုန္အစည္းအေ၀း၌ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တင္သြင္း ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းနွစ္ခုကို နုိင္းယွဥ္ေလ့လာရာ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္သည္ ပထမမွာထက္ တစံုတရာပိုမို တိုးတက္မႈရွိလာ ေၾကာင္း သိသာသည့္ အခ်က္မ်ားကို ေတြ ့ရသည္။ မည္သည္တို ့ျဖစ္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ရရွိသနည္း။
ပထမစာခ်ဳပ္တြင္ (မူၾကမ္း) ဟူေသာစကားလံုးမပါ။ အဓိပၸါယ္မွာ စာခ်ဳပ္ ကို ေျပာင္းလဲမႈ စိုးစဥ္းမွ် မျပဳ ေစရဘဲ အာဏာပိုင္မ်ား ျပင္ဆင္ေပးလိုက္သည့္အတိုင္း တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက တသေ၀ မတိမ္းလက္မွတ္ထိုး ေပး လိုက္ၾကရန္ျဖစ္သည္။ ၄င္းအရ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ားသည္ လံုး၀ပင္အထက္စီးမွ ျဖစ္သည္။ တဘက္သတ္ ျဖစ္ သည္။ သေဘာထားတင္းမာမႈကို ရာနဳန္းျပည့္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ျပည္ေထာင္စုျငိမ္းခ်မ္းမႈ အနာဂတ္အတြက္၂၀၁၃ နို၀ဘၤာလ (၂) ရက္ေန ့တြင္ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အားလံုးနီးပါးတက္ေသာ လိုင္ဇာညီလာခံမွ ခ်မွတ္ လိုက္သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ကို ကိုင္ကာ ေျမွာ္လင့္္တၾကီးနွင့္ ျမစ္ၾကီးနားသို ့ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လိုင္ဇာျမိဳ ့အထြက္မွစျပီးျမစ္ၾကီးနားေရာက္သည္အထိ လမ္းတေလွ်ာက္ တြင္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု လူထုမ်ားက လမ္းေပၚထြက္ကာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုခဲ့ၾက သည္။ ျမစ္ၾကီးနားျမိဳ ့အ၀င္တြင္ လူထုမ်ား ပိတ္ၾကပ္မွ် ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကသည္။ ျမစ္ၾကီးနားေရာက္ျပီး အေမာမွ် မေျပေသး။ ဘာတခုမွ် အေၾကအလည္ မေဆြးေႏြးရေသးမွီ မွာပင္ အာ ဏာပိုင္ မ်ားက ပထမ စာခ်ဳပ္ကို လႊဲအပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ သည္။ စာခ်ဳပ္ကို တခ်က္ဖတ္ၾကည့္ရံုမွ်နွင့္ အေမာဆို ့သြား ၾကပါမည္။ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲျခင္းကို ျခြင္းခ်က္မရွိ လက္ခံ ေဆာင္ရြက္ျပီး” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမွာ စာခ်ဳပ္၏ ဦးတည္ ခ်က္ ထိပ္ဆံုးပိုင္းတြင္ေနရာယူထားေလ၇ာ အဘယ္မွ် တဘက္စီးနင္း က်လိုက္ပါဘိ သနည္း။
၂၀၁၃ ခုနွစ္ နုိ၀ဘၤာလ (၄) ရက္ေန ့ျမစ္ၾကီးနားအစည္းအေ၀းျပီးသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ေနာက္တၾကိမ္ေဆြးေႏြးပြဲ ထပ္မံက်င္းပသည့္၂၀၁၄ ခုနွစ္ ဧျပီလ ၅ ရက္ ရန္ကုန္အစည္းအေ၀းအထိတြင္ အၾကား၌ အခ်ိန္အားျဖင့္ ငါးလတာ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ယင္းကာလအတြင္း ေနာက္တၾကိမ္ထိုးမည့္ နိင္ငံေရးစစ္ပြဲအတြက္ သူ ့ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ ၾကျခင္းမွာ ထင္ရွားသည္။ သူ ့ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ဟု ဆိုရာ၌ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ား ဘက္တြင္ရွိေနသည့္အပိုင္းကို ရွင္းရွင္းျမင္နိုင္သည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားဘက္တြင္မူေလွနံနွစ္ ဘက္နင္းထားသည့္ ေခါင္း ေဆာင္အခ်ိဳ ့ကို ေတြ ့ျမင္ေနရသည္မွာ စိတ္မခ်မ္းေျမ ့ဘြယ္ပင္။ သို ့ရာတြင္ ၄င္းတို ့ကိုယ္ စားျပဳသည့္ အဖြဲ ့အစည္း နွင့္ လူမ်ိဳးအတြင္း၌ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအေျခခံမ်ား မရမျခင္း စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ကို ျပတ္ ျပတ္သားသား ဆက္လက္ ဆန္ ့က်င္တုိက္ပြဲ၀င္သြားမည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လူထုမ်ားရွိေန ေသးသည္ကို ေတြ ့ရ သျဖင့္ စစ္မွန္သည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေျမွာ္လင့္ခ်က္ကိုမူ စြန္ ့လႊတ္ရန္မရွိ။
အရပ္သား အသြင္ယူ စစ္အစိုးရယခုအခ်ိန္အထိ က်င့္သံုးလွ်က္ရွိေသာ မဟာဗ်ဴဟာမွာ ျဖစ္နိုင္လွ်င္မည္သည့္ တိက်သည့္ နိုင္ငံေရးသေဘာ တူညီခ်က္ကိုမွ် မထည့္သြင္းဘဲ တနိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေ၇းစာခ်ဳပ္အား လက္ မွတ္ေရးထိုးၾကေစရန္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းက်င္းပမည့္ နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဟူသည္မ်ားအား တြင္ အကန္ ့အသတ္မဲ့ အခ်ိန္ဆြဲကာ စစ္အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈသက္တန္းကို ဆြဲဆန္ ့သြားရန္နွင့္ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအား တျဖည္းျဖည္းလက္နက္ျဖဳတ္ခိုင္းရန္တို ့သာျဖစ္သည္။
ငါးလတာ ကာလအတြင္း ဦးသိန္းစိန္အစိုးရသည္ ေကအင္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ေနျပည္ေတာ္သို ့ ထပ္မံ ေခၚယူေတြ ့ဆံုသည္။ ၀ ေဒသသို ့အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ေစလႊတ္ကာ ၀သပ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ သြားေရာက္ ေတြ ့ဆံု ေစ သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာစစ္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ ရွမ္းျပည္ အက္စ္အက္စ္ေအ ေတာင္ပိုင္းတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ား အား ဦးေအာင္မင္းေခါင္း ေဆာင္သည့္ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားက သြားေရာက္ေတြ ့ဆံုၾကသည္။ မည္သည့္အခါကမွ် တေလးတစား ဆက္ဆန္မႈမျပဳခဲ့ေသာ အဖြဲ ့ငယ္ကေလးမ်ားအား နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ပါ၀င္ခြင့္ျပဳမည္ဟု ကတိေပး ကာ စည္းရံုးခဲ့သည္။
တဘက္တြင္လည္း မတ္လ၂၇ ရက္တပ္မေတာ္ေန ့တြင္ လက္နက္ ၾကီးမ်ား၊ သံခ်ပ္ကာကားမ်ား၊ ေလယာဥ္ မ်ား၊ စစ္ေရးစြမ္းရည္ျပသမႈမ်ားကို ယခင္နွစ္ မ်ားကထက္ ပိုမို၍ ထုတ္ျပျပီး စစ္ေရးအင္အားျဖင့္ ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားျပဳခဲ့ သည္။ ကာခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီးမင္းေအာင္လႈိႈ္င္ ရွမ္းျပည္သို ့ခရီး ထြက္ေသာ အခါ တပ္မေတာ္က ဘယ္သူ ့ကိုမွ မေၾကာက္ဘူးဟု နုတ္မွ ေျပာင္ဖြင့္ကာ ထပ္မံျခိမ္းေျခာက္ျပန္သည္။ ယင္းတို ့မွာ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ား ဘက္မွ အပိုင္းျဖစ္သည္။
ဤငါးလတာကာလတြင္ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းသစ္မ်ား၏ယင္းမဟာဗ်ဴဟာကို နားလည္ေသာ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၊ ေခါင္း ေဆာင္မ်ားသည္ အစိုးရဘက္မွေပးပို ့လိုက္သည့္စာခ်ဳပ္အား အေသအခ်ာ ေလ့လာၾကသည္။ မိမိတို ့သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ ့အစည္း မ်ားအလိုက္ နိုင္ငံေရးရွဳေဒါင့္မွလည္းေကာင္း၊ ဥပေဒရွဳေဒါင့္မွလည္းေကာင္း သံုးသပ္ ၾကသည္။ မိမိတို ့သိလိုသည့္အရာမ်ားအား နီးစပ္ရာပညာရွင္မ်ားနွင့္ညွိနိုင္းတိုင္ပင္ၾကသည္။ သက္ဆိုင္ရာမိမိတို ့လူထု မ်ားထံမွလည္းေကာင္း၊ လူထုအသင္းအဖြဲ ့မ်ားထံမွလည္းေကာင္းအၾကံဥာဏ္ရယူခဲ့သည့္ အဖြဲ ့တခ်ိဳ ့ပင္ရွိခဲ့ သည္။
အဖြဲ ့အစည္းတခု နွင့္ အျခားတခုအၾကားတြင္ လည္း ညွိနိုင္းမႈမ်ားရွိခဲ့သည္။ သေဘာထားအျမင္မ်ားကို နည္း မ်ိဳးစံုျဖင့္ ထုတ္ေဖၚခဲ့ၾကသည္။ အဖြဲ ့အစည္းအားလံုး ပါ၀င္တက္ေရာက္ရန္ဦးတည္သည့္ ေလာ္ခီးလာ ညီလာခံ တြင္ စုရံုးခဲ့ၾကသည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ား စုေပါင္းအဆိုျပဳသည့္ စာခ်ဳပ္(မူၾကမ္း) တခု ျပဳစု နိုင္ခဲ့ သည္။ ဤသည္မွာ သမိုင္းျဖစ္သြား ခဲ့ပါျပီ။ အေျခခံလူထု မ်ားကလည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးျပသနာမ်ားအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈ တစံုတရာ ပိုမိုျပ လာၾကသည္။ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား နွင့္ ေတြ ့ဆံုခြင့္ရသည့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ေမးခြန္းမ်ား ပို၍ေမးလာၾက၊ ကန္ ့ကြက္ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးမႈမ်ား ပို၍ျပဳလာၾကသည္။ သတင္း မီဒီယာမ်ား တြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈ နွင့္စပ္လွ်ဥ္းသည့္ ေဖၚျပမႈမ်ား၊ ေဆြးေႏြးခန္းမ်ား၊ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာ ခ်က္မ်ား၊ အင္တာဗ်ဴးမ်ား ဆက္တိုက္ဆို သလို ပင္ပါလာခဲ့သည္။
အပစ္ရပ္ေရးသက္သက္ကိုသာ အာဏာပိုင္မ်ားက အဓိကထားေဖၚေဆာင္ေနေသာ္လည္း တိုင္းရင္း သား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားကမူ တနိုင္ငံလံုးအပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ ခိုင္မာေရးအတြက္ စစ္ေရးအရ ထိန္းေၾကာင္းရန္ လို အပ္ခ်က္မ်ားအျပင္ အရင္းခံက်သည့္ နိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္အခ်ိဳ ့ကိုပါ တပါတည္း ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုနိုင္ေရး ၾကိဳးပမ္းလာမႈအေပၚ နိုင္ငံတကာ(အထူးသျဖင့္ ကုလသမဂၢ၊ တရုတ္နွင့္ အေမရိကန္ နိုင္ငံတို ့) ၏ စိတ္၀င္စားမႈမွာ အဆိုပါ ငါးလတာ ကာလအတြင္း သိသာစြာ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။
အထက္ေဖၚျပပါအခ်က္အလက္မ်ားအားလံုးသည္ စစ္အစိုးရနွင့္ ကာခ်ဳပ္မင္းေအာင္လႈိင္တို ့အေပၚ ဖိအားမ်ား ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ သို ့ျဖင့္အာဏာပိုင္မ်ားအဆိုျပဳ ဒုတိယစာခ်ဳပ္အေပၚ သက္ေရာက္မႈမ်ားရွိခဲ့သည္။
(၁) ပထမစာခ်ဳပ္တြင္ (မူၾကမ္း) ဟူေသာစကားလံုးမပါေသာ္လည္း ဒုတိယစာခ်ဳပ္တြင္ (မူၾကမ္း) ဟူသည္ကို ထည့္သြင္းေဖၚျပလာရသည္။ ထို ့အျပင္နွစ္ဘက္ကိုယ္စားလည္ မ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္း ေကာ္မတီ တရပ္ဖြဲ ့၍ နွစ္ဘက္လက္ ခံနိုင္မည့္ စာခ်ဳပ္မူၾကမ္းတခုေရးဆြဲရန္ပင္ လက္ခံေဆြးေႏြး လာ ရသည္။
(၂) ပထမတြင္ နိုင္ငံေတာ္၏ တာ၀န္၊ အပစ္ရပ္တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့မ်ား၏တာ၀န္၊ နွစ္ဘက္ လိုက္နာရမည့္ တာ၀န္ဟူ၍ သံုးပိုင္းခြဲထားသည္။ ၄င္းအရ အစိုးရဘက္က တာ၀န္မ်ားေလွ်ာ့ယူထားျပီး တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့မ်ားအေပၚ မတရားဖိနွိပ္ထားသည့္ အခ်က္မ်ားေဖၚျပထားသည္။ ဒုတိယတြင္ ယင္းသို ့အခန္းခြဲပံုလံုး၀ေျပာင္းသြားသည္။ စာခ်ဳပ္ တခုလံုး၌ အစိုးရေရာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့မ်ား ဘက္ကပါ တန္းတူလိုက္နာရမည့္အခ်က္မ်ားကိုသာ ေဖၚျပလာသည္။
(၃) ပထမတြင္ အာဏာပိုင္မ်ားသည္မိမိတို ့ကိုယ္ကို “န္ိုင္ငံေတာ္” ဟူ၍ သံုးခဲ့ျခင္းျဖင့္ အထက္စီးမွာ ေနရာယူ ထားခဲ့သည္။ ဒုတိယစာခ်ဳပ္တြင္မူ “ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ သို ့ေျပာင္းသြားသည္။ တန္းတူေရးနွင့္ ပို၍ နီးစပ္လာသည္။
(၄) ပထမ စာမ်က္နွာ (၁)တြင္ ပါရွိသည့္ “တည္ဆဲ ဥပေဒနွင့္မဆန္ ့က်င္သည့္ သေဘာ တူညီခ်က္မ်ားအား” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရအား ဒုတိယ တြင္ ထပ္မံမေဖၚျပေတာ့။ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ေၾကာင္း ေတြ ့ရသည္။
(၅)ပထမ စာမ်က္နွာ (၂) တြင္ “လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္ ့လႊတ္ရန္နွင့္ အတိတ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားအေပၚ တဦး နွင္ ့တဦး အျပစ္မတင္ဘဲ ---- ” ဟူသည့္ ေဖၚျပခ်က္ကို ဒုတိယ စာခ်ဳပ္တြင္ မေတြ ့ရေတာ့။
(၆) ပထမ တြင္ “အပစ္အခတ္ရပ္စဲျခင္းကို ျခြင္းခ်က္မရွိ လက္ခံ ေဆာင္ရြက္ျပီး” ဟူ၍ ေဖၚျပထားေသာ ေ၀ါဟာရမွာ ဒုတိယ၌ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
(၇) ပထမ တြင္ ဦးတည္ခ်က္သံုးရပ္လံုးသည္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည္။ ဒုတိယ တြင္မူ နိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ပါလာသည္။
(၈) ပထမအပုိဒ္ ၃(ဇ)ပါ“လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက တပ္မေတာ္တပ္စခန္း မ်ား အား မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္မွ် တိုက္ခိုက္ျခင္း မျပဳလုပ္ရန္။” ဟူသည့္ မတရားကန့္သတ္ခ်က္ မပါေတာ့ေပ။
(၉) ပထမ အပုိဒ္ ၄(ဃ) တြင္ “ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ျပဌာန္းခ်က္ မ်ား ကို ေလးစားလိုက္နာရန္” ဟူ၍ ပါရွိခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ အပုိဒ္ - ၃၃၈ အရ “နိုင္ငံေတာ္အတြင္းရွိ လက္ နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းအားလံုးသည္ တပ္မေတာ္၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္တြင္ရွိရမည္။” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ပုဒ္မ ၂၀ (ဂ) အရ “တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္သည္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ ့အားလံုး၏ အၾကီးအကဲျဖစ္သည္။” ဟူ၍လည္း ေကာင္း၊ တစ္ခုတည္းေသာလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေၾကာင္း ျပဌာန္းထား သည္။ ယင္းျပဌာန္းခ်က္ကို သာလက္ခံရမည္ ဆိုလွ်င္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ား လက္နက္ခ်ရ မည့္ သေဘာသက္ ေရာက္သည္။ ဒုတိယတြင္မူ ယင္းကဲ့သို႔ ျပဌာန္းခ်က္မ်ိဳး မပါရွိေတာ့ေပ။
(၁၀) ပထမ အပုိဒ္ ၂(ဂ) တြင္ “အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္း တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ တပ္ဖြဲ႕ က တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ရန္” ဟု ပါရွိသည္။ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္တြင္မူ ရဲက႑ မပါရွိေတာ့ေပ။ ၄င္းအစား “အပစ္ရပ္နယ္ေျမအတြင္း တရားဥပေဒစုိးမိုးေရးကိစၥကို ညႇိႏႈိ္င္းေဆာင္ရြက္ရန္ႏွင့္ ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္သူမ်ား ကုိ တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္အညီ တရားစြဲဆုိ အေရးယူရန္။” ဟူသည္ကို အစားထိုးလာသည္။
(၁၁) ပထမအပုိဒ္ ၂၁ တြင္ “မတရားအသင္းအက္ဥပေဒအရ အေရးယူခံရသူမ်ားအေပၚ ေျဖေလွ်ာ့ ေပး ေရး ေဆာင္ရြက္ေပးရန္” ဟုသာ ျပဌာန္းထားသည္။ ဒုတိယစာခ်ဳပ္ အပုိဒ္ ၁၉ တြင္မူ “လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ မ်ားအား မတရားအသင္းအျဖစ္ ေၾကညာထားျခင္း မွ ပယ္ဖ်က္ရန္” ဟု ပါရွိလာသျဖင့္ တဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းလဲသြား ေၾကာင္း ေတြ ့နိုင္သည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့မ်ားသည္ တရား၀င္ရပ္တည္ခြင့္ရလာနိုင္မည့္ လမ္းေၾကာင္း ကို စတင္ေတြ ့ျမင္ေနရျပီျဖစ္သည္။
ဤသို ့တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားရရွိလာျခင္းမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္မ်ား ကိုယ္တိုင္က သေဘာထား ေကာင္းစြာနွင့္ ၄င္းတို ့ဘာသာေျပာင္းလဲတင္သြင္းလာျခင္းမဟုတ္။ အထက္စာမ်က္နွာမ်ားတြင္ ေဖၚျပထားသည့္ အေျခ အေနမ်ားေနာက္ခံတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲတက္ေရာက္ခြင့္ရၾကသည့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကဥပေဒေၾကာင္းအေျခခံ မ်ားမွေန၍ ပိုမိုေဆြးေႏြးနိုင္လာၾကျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေဆြးေႏြးပြဲျပင္ပတြင္လည္းဥပေဒေရးရာ လႈပ္ရွားမႈ ၊ လူထု လႈပ္ရွားမႈတစံု တရာေပၚေပါက္လာျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည္။
“လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ မ်ားအား မတရားအသင္းအျဖစ္ ေၾကညာထားျခင္း မွ ပယ္ဖ်က္ရန္” ဟူေသာအခ်က္ကို ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကိုယ္တိုင္က သေဘာတူေၾကာင္းျဖင့္ အဆိုျပဳခ်က္တင္သြင္းလာျခင္းမွာ ထူးျခား ခ်က္ျဖစ္သည္။ ယင္းအတြက္ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳရပါမည္။ သို ့ရာတြင္ မတရား အသင္းမ်ား အျဖစ္ ဆက္လက္ထားရွိလွ်င္ စာခ်ဳပ္၏ ဘက္တဘက္မွာ တရားမ၀င္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္သာ တရား၀င္စာခ်ဳပ္ျဖစ္ေစေရးအတြက္ မလႊဲသာ မေရွာင္သာ အသိအမွတ္ျပဳရျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါ။ ၄င္းတို ့အား တကယ့္ တရား၀င္ အသင္းအဖြဲ ့မ်ားျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးရန္ တာ၀န္ရွိပါသည္။
မတရားအသင္းအျဖစ္မွ ပယ္ဖ်က္ေၾကာင္း ေၾကျငာရံုနွင့္မူ တရား၀င္အသင္းမ်ားျဖစ္လာျပီ ဟု ဥပေဒေၾကာင္း အရ အတိအက် ေျပာရန္ အခက္အခဲရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ယင္းသို ့လိပ္ခဲတင္းလင္း မထားသင့္ပါ။ ၄င္းတို ့အား၂၀၁၀ ခုနွစ္ နိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္း ဆိုင္ရာ ဥပေဒအရ မဟုတ္ဘဲ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ အသင္းအဖြဲ ့မ်ားမွတ္ပံုတင္ျခင္း ဆိုင္ရာ ဥပေဒအရ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ေပးနိုင္သည္။ တနိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ ကို လက္မွတ္ေရးထိုးၾက ျပီးေနာက္ (၁၄) ရက္အတြင္းတြင္ အဆိုပါဥပေဒမ်ားနွင့္ အညီ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့မ်ား တရား၀င္ျဖစ္ ေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စာခ်ဳပ္တြင္ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုနိုင္သည္။ ဤအတိုင္းပင္ ဆီအာရာလီယြန္း နိုင္ငံတြင္ ေဆာင္ရြက္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူခဲ့ၾကသည္။ ယင္းသို ့ျဖစ္လွ်င္ အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ား၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အေနျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးျပသနာကို ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေျခခံမွ မွန္ကန္စြာခ်ဥ္းကပ္သည့္ လမ္းေပၚ စတင္ေလွ်ာက္လွမ္းလိုက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည့္ သာဓက ျပလိုက္ရာေရာက္သည္။
ယင္းနွင့္ ဆန္ ့က်င္ျပီး တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားအား မတရားအသင္းမ်ားအျဖစ္ ဆက္ လက္ထားရွိ၊ တရား၀င္အသင္းမ်ားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းမရွိပါက မည္သည့္ဘက္သည္ တကယ္တန္း တရား ၀င္မႈရွိသနည္း၊ လူသားျဖစ္မႈကို ဆန္ ့က်င္သည့္ျပစ္မႈ၊ စစ္ရာဇ၀တ္မႈ၊ လူမ်ိဳးတံုး သတ္ျဖတ္မႈမ်ားျဖင့္ နိုင္ငံတကာ၏ စြပ္စြဲမႈကို ယေန ့အခ်ိန္အထိ ခံထားရဆဲျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တရား၀င္သလား။ နိုင္ငံတကာ၏ ယင္းကဲ့ သို ့စြပ္စြဲမႈကို စိုးစဥ္းမွ် မခံရဘဲ အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ ရိုးသားစြာခုခံစစ္ဆင္ႏႊဲလွ်က္ ရွိေသာ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားက တရား၀င္သလား ဟူ၍ ျပည္တြင္းနွင့္ နုိင္ငံတကာတြင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားေပၚေပါက္လာလွ်င္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အဟန္ ့အတားျဖစ္နုိင္ပါသည္။ မေကာင္းပါ။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အဆိုျပဳသည့္ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္ အခန္း (၁) အပုဒ္ (၁) (စ်) တြင္ “ျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္း စဥ္မ်ားအား ပြင့္လင္းျမင္သာေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖၚရန္” ဟု ပါရွိေသာ္လည္း လွ်ိဳ ့၀ွက္ ဟူ ေသာ စကားလံုးကို အဆိုပါ စာခ်ဳပ္၏ စာမ်က္နွာတိုင္း၌ ေဖၚျပထားျခင္းမွာ မသင့္ေလ်ာ္ပါ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ကာ တတ္နိုင္သမွ် အၾကံဥာဏ္ကေလးမ်ားေပး၊ သေဘာထားမ်ား ထုတ္ေဖၚခြင့္ရလိုၾကေသာ လူထုၾကီး တရပ္လံုးအေပၚ အဆိုပါ စာခ်ဳပ္မူၾကမ္းမ်ားအား လွ်ိဳ ့၀ွက္မထားဘဲ ခ်ျပ၊ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းျခင္းမ်ား လုပ္မည္ ဆိုပါက မ်ားစြာ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား စဥ္းစားသင့္ပါျပီ။
ဦးေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန)
ဥပေဒအေထာက္အကူျပဳကြန္ရက္ တည္ေထာင္သူ
Founder of Legal Aid Network (LAN) ေမလ (၂၇) ရက္ ၂၀၁၄ ခုနွစ္
တအန္းပေလာင္တပ္ႏွင့္ ဗမာစစ္တပ္တုိက္ပြဲသတင္း
Clash between Ta’ang Army and Myanmar Army Division-77 Troops
May 22, 2014
According to report sent in from the front, a clash took place from 1200 to 1230 hours between
troops from TNLA Battalion 717 and Division-77 of Burma/Myanmar Army, at a place between Kyauk Pyu
and Panlaw villages, in the Sub-township of Mine Ngoc Township.
In that clash, 2 from Myanmar Army Division-77 were killed. There was no casualty on the TNLA side.
Development taking place after the clash will be reported in detail, later.
Clashes have been taking place in Ta’ang Region, as the Myanmar Army has been launching military
operations with the plan of wiping out the Ta’ang Army, using more than 60 battalions of troops from
Divisions 77, 88, 55, 11, MOC (1) and MOC (16).
Department of News and Information
PSLF/TNLA
Contact Points: 0949314951; 0947097772; 09256465681; 06926224858
----------------------- <> -----------------------
Clash between Troops from Burma/Myanmar Army and TNLA, KIA and MNDAA
May 20, 2014
Clashes took place twice from 0600 to 0630 hours and from 0700 hours up to the time of this report,
between troops from the Burma/Myanmar Army and from Ta’ang Army (TNLA), Kachin Independence Army
(KIA) and Myanmar National Democratic Alliance Army (MNDAA) near Kaung-mu-lain village in Mon-koe
Sub-Township, Museh Township.
There was no casualty on the side of the TNLA, KIA and MNDAA. Casualty on the Myanmar side is
not known. Any news following the clash will be reported later.
Department of News and Information
PSLF/TNLA
Contact Points: 0949314951; 0947097772; 09256465681; 06926224858
----------------------- <> -----------------------
A Clash Broke Out between TNLA and Burma/Myanmar Army Troops
May 19, 2014
On May 19 at 0200 hours, on tip off, the Ta’ang Army troops raided the house of Walaik militia’s
house in Wa-line village of Namkham Township, Pan-say Region, to seize narcotic drugs. In the raid, the
Ta’ang Army troops seized 20 Viss (30 Kg) of raw opium, 10 packages (2,000 tablets) of amphetamine, 4 M-
22 rifles and 2 M-20 pistols.
While the raid was in progress, Myanmar Army troops from Division-88, based in Wa-line militia
camp, fired on the Ta’ang Army troops. The Ta’ang Army troops fired 3 RPG rounds into the camp in
response. As a result, the fire fight went on for about half an hour. In this clash, there was no casualty on the
Ta’ang Army side. One killed on the Myanmar Army side.
Department of News and Information
PSLF/TNLA
Contact Points: 0949314951; 0947097772; 09256465681; 06926224858
May 22, 2014
According to report sent in from the front, a clash took place from 1200 to 1230 hours between
troops from TNLA Battalion 717 and Division-77 of Burma/Myanmar Army, at a place between Kyauk Pyu
and Panlaw villages, in the Sub-township of Mine Ngoc Township.
In that clash, 2 from Myanmar Army Division-77 were killed. There was no casualty on the TNLA side.
Development taking place after the clash will be reported in detail, later.
Clashes have been taking place in Ta’ang Region, as the Myanmar Army has been launching military
operations with the plan of wiping out the Ta’ang Army, using more than 60 battalions of troops from
Divisions 77, 88, 55, 11, MOC (1) and MOC (16).
Department of News and Information
PSLF/TNLA
Contact Points: 0949314951; 0947097772; 09256465681; 06926224858
----------------------- <> -----------------------
Clash between Troops from Burma/Myanmar Army and TNLA, KIA and MNDAA
May 20, 2014
Clashes took place twice from 0600 to 0630 hours and from 0700 hours up to the time of this report,
between troops from the Burma/Myanmar Army and from Ta’ang Army (TNLA), Kachin Independence Army
(KIA) and Myanmar National Democratic Alliance Army (MNDAA) near Kaung-mu-lain village in Mon-koe
Sub-Township, Museh Township.
There was no casualty on the side of the TNLA, KIA and MNDAA. Casualty on the Myanmar side is
not known. Any news following the clash will be reported later.
Department of News and Information
PSLF/TNLA
Contact Points: 0949314951; 0947097772; 09256465681; 06926224858
----------------------- <> -----------------------
A Clash Broke Out between TNLA and Burma/Myanmar Army Troops
May 19, 2014
On May 19 at 0200 hours, on tip off, the Ta’ang Army troops raided the house of Walaik militia’s
house in Wa-line village of Namkham Township, Pan-say Region, to seize narcotic drugs. In the raid, the
Ta’ang Army troops seized 20 Viss (30 Kg) of raw opium, 10 packages (2,000 tablets) of amphetamine, 4 M-
22 rifles and 2 M-20 pistols.
While the raid was in progress, Myanmar Army troops from Division-88, based in Wa-line militia
camp, fired on the Ta’ang Army troops. The Ta’ang Army troops fired 3 RPG rounds into the camp in
response. As a result, the fire fight went on for about half an hour. In this clash, there was no casualty on the
Ta’ang Army side. One killed on the Myanmar Army side.
Department of News and Information
PSLF/TNLA
Contact Points: 0949314951; 0947097772; 09256465681; 06926224858
Saturday, May 24, 2014
စိတ္ေရာဂါရဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမ်ား
ကိုဝင္းမင္း - V0A
စိတ္ေရာဂါနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျပႆနာေတြကို လူနာ၊ မိသားစု၊ ႏိုင္ငံနဲ႔ ကမာၻအထိပါ ခံစားေနရတယ္လို႔ စိတ္ေရာဂါပညာရွင္ေတြက ေျပာဆိုၾကပါတယ္။
စိတ္ေရာဂါပိုင္ဆုိင္ရာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ဖို႔အတြက္ စိတ္ေရာဂါေဝဒနာ ျဖစ္တာကို ေစာေစာစီးစီး သိႏိုင္ၿပီး၊ အခ်ိန္မီကုသေပးႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေစာေစာသိႏိုင္ဖို႔ ဘယ္လို စမ္းသပ္သိရွိႏိုင္ပါသလဲ။ တျခား ဘာေတြ စမ္းစစ္လုပ္ေပးႏိုင္လဲ။
ဒီေရာဂါအေၾကာင္း ပိုမုိသိရွိနားလည္းႏိုင္ဖို႔ ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) စိတ္က်န္းမာေရး ပညာဌာန အၿငိမ္းစား ပါေမာကၡ၊ ဌာနမွဳး၊ ဦးေႏွာက္၊ အာရံုေၾကာနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာဂါ အထူးကု ေဒါက္တာစပ္စိုင္းလံု ကို ကိုဝင္းမင္းက ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။
Type the rest of your post here.
စိတ္ေရာဂါနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျပႆနာေတြကို လူနာ၊ မိသားစု၊ ႏိုင္ငံနဲ႔ ကမာၻအထိပါ ခံစားေနရတယ္လို႔ စိတ္ေရာဂါပညာရွင္ေတြက ေျပာဆိုၾကပါတယ္။
စိတ္ေရာဂါပိုင္ဆုိင္ရာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ဖို႔အတြက္ စိတ္ေရာဂါေဝဒနာ ျဖစ္တာကို ေစာေစာစီးစီး သိႏိုင္ၿပီး၊ အခ်ိန္မီကုသေပးႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေစာေစာသိႏိုင္ဖို႔ ဘယ္လို စမ္းသပ္သိရွိႏိုင္ပါသလဲ။ တျခား ဘာေတြ စမ္းစစ္လုပ္ေပးႏိုင္လဲ။
ဒီေရာဂါအေၾကာင္း ပိုမုိသိရွိနားလည္းႏိုင္ဖို႔ ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) စိတ္က်န္းမာေရး ပညာဌာန အၿငိမ္းစား ပါေမာကၡ၊ ဌာနမွဳး၊ ဦးေႏွာက္၊ အာရံုေၾကာနဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာဂါ အထူးကု ေဒါက္တာစပ္စိုင္းလံု ကို ကိုဝင္းမင္းက ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။
Type the rest of your post here.
Friday, May 23, 2014
အပစ္ရပ္မူၾကမ္းကိစၥ ၀တပ္ဖြဲ႔၊ SSA၊ မုိင္းလားတုိ႔နဲ႔ပါ ေဆြးေႏြးသြားမည္
တစ္နုိင္ငံလံုး အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး မူၾကမ္းတစ္ခု ထြက္ လာၿပီးရင္ ရွမ္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေကာင္စီ RCSS/SSA ၊ ဝ ျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ UWSA နဲ႔ မုိင္းလား ဒီမုိကေရစီ မဟာမိတ္တပ္မေတာ္ NDAA အဖဲြ႔ေတြနဲ႔ပါ မူၾကမ္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြး သြားမယ္လို႔ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဒီေန႔ ေျပာပါတယ္။
ဒီေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာမွာ ဒုတိယေျမာက္ေန႔အျဖစ္ အစုိးရနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံလုံး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆုိင္ရာ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးပြဲအၿပီးမွာ NCCT အဖြဲ႕ဝင္ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာက သတင္းေထာက္ေတြကုိ အခုလုိ ေျပာၾကားခဲ့တာပါ။
"ဒီမူၾကမ္းမွာ ၁၆ ဖြဲ႕၊ မပါတာ ၃ ဖြဲ႕ရွိတယ္၊ ဝ၊ မိုင္းလား၊ RCSS ရယ္၊ ဒီသံုးဖြဲ႕ကို သြားခ်ဥ္းကပ္ ၿပီးေတာ့ ဒီမူၾကမ္းေတာ့ ေလာေလာဆယ္က်လာၿပီ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလိုလဲ၊ သူတို႔ေတာ့ ခ်န္ထားလို႔မရဘူး၊ တပ္မေတာ္ဘက္က ေတာ္ေတာ္ေလးလိုက္ေလ်ာတယ္၊ တတ္နိုင္သေလာက္ သူတို႔ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လုပ္တယ္၊ အေရးႀကီးတယ္ဆိုရင္ ခ်က္ျခင္းဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔အထက္အရာရွိကို ဖုန္းဆက္ေမးတယ္၊ သေဘာထားရယူတာတို႔ ဘာတို႔လုပ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ဘက္ကေတာ့ ဒီအဆင့္တစ္ဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵလည္းရွိတယ္၊ လက္ေတြ႕လည္း လုပ္တာကို ေတြ႕ရတယ္"
ေကအုိင္အိုဌာနခ်ဳပ္ လိုင္ဇာမွာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ ၁၆ ဖြဲ႔ကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ NCCT ေခၚ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ညိႏႈိုင္းေရးအဖြဲ႔ ဖဲြ႔စဥ္တုန္းက အဲဒီ ၃ ဖဲြ႔က ပါ၀င္မႈမရိွခ့ဲပါဘူး။ NCCT ဟာ အစိုးရနဲ႔ တစ္နုိင္ငံလံုး အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး မူၾကမ္းတစ္ခုရေအာင္ ေဆြးေႏြးနုိင္ဖို႔ ဖဲြ႔စည္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးမူၾကမ္း အၿပီးသတ္ေရးဆြဲၿပီးရင္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ အားလုံးပါဝင္တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုကုိ ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံၿမိဳ႕မွာ က်င္းပသြားမယ္လုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။
ဒီတစ္ႀကိမ္ေဆြးေႏြးပဲြကေန ဒုတိယေျမာက္ မူၾကမ္းတစ္ခုရမယ္လို႔လည္း အစိုးရနဲ႔ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ က ေမ်ွာ္လင့္ထားၾကၿပီး အခုေဆြးေႏြးေနတဲ့ မူၾကမ္းထဲမွာ ဒို႔တာ၀န္ အေရး ၃ ပါးကို ထည့္ထားတဲ့အတြက္ ဘာေၾကာင့္ထည့္ထားသလဲဆိုတာကို အစိုးရဘက္ကို ေမးျမန္းထားေၾကာင္းလည္း ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာ က ေျပာပါတယ္။
ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာကုိ RFA အဖြဲ႔သူ ေဒၚခင္ခင္အိ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတာ နားဆင္ႏုိင္ပါတယ္။
http://www.rfa.org/burmese/news/cease-fire-talk-05222014131351.html
ဒီေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာမွာ ဒုတိယေျမာက္ေန႔အျဖစ္ အစုိးရနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံလုံး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆုိင္ရာ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးပြဲအၿပီးမွာ NCCT အဖြဲ႕ဝင္ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာက သတင္းေထာက္ေတြကုိ အခုလုိ ေျပာၾကားခဲ့တာပါ။
"ဒီမူၾကမ္းမွာ ၁၆ ဖြဲ႕၊ မပါတာ ၃ ဖြဲ႕ရွိတယ္၊ ဝ၊ မိုင္းလား၊ RCSS ရယ္၊ ဒီသံုးဖြဲ႕ကို သြားခ်ဥ္းကပ္ ၿပီးေတာ့ ဒီမူၾကမ္းေတာ့ ေလာေလာဆယ္က်လာၿပီ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလိုလဲ၊ သူတို႔ေတာ့ ခ်န္ထားလို႔မရဘူး၊ တပ္မေတာ္ဘက္က ေတာ္ေတာ္ေလးလိုက္ေလ်ာတယ္၊ တတ္နိုင္သေလာက္ သူတို႔ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လုပ္တယ္၊ အေရးႀကီးတယ္ဆိုရင္ ခ်က္ျခင္းဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔အထက္အရာရွိကို ဖုန္းဆက္ေမးတယ္၊ သေဘာထားရယူတာတို႔ ဘာတို႔လုပ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ဘက္ကေတာ့ ဒီအဆင့္တစ္ဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵလည္းရွိတယ္၊ လက္ေတြ႕လည္း လုပ္တာကို ေတြ႕ရတယ္"
ေကအုိင္အိုဌာနခ်ဳပ္ လိုင္ဇာမွာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ ၁၆ ဖြဲ႔ကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ NCCT ေခၚ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ညိႏႈိုင္းေရးအဖြဲ႔ ဖဲြ႔စဥ္တုန္းက အဲဒီ ၃ ဖဲြ႔က ပါ၀င္မႈမရိွခ့ဲပါဘူး။ NCCT ဟာ အစိုးရနဲ႔ တစ္နုိင္ငံလံုး အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး မူၾကမ္းတစ္ခုရေအာင္ ေဆြးေႏြးနုိင္ဖို႔ ဖဲြ႔စည္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးမူၾကမ္း အၿပီးသတ္ေရးဆြဲၿပီးရင္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ အားလုံးပါဝင္တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုကုိ ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံၿမိဳ႕မွာ က်င္းပသြားမယ္လုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။
ဒီတစ္ႀကိမ္ေဆြးေႏြးပဲြကေန ဒုတိယေျမာက္ မူၾကမ္းတစ္ခုရမယ္လို႔လည္း အစိုးရနဲ႔ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ က ေမ်ွာ္လင့္ထားၾကၿပီး အခုေဆြးေႏြးေနတဲ့ မူၾကမ္းထဲမွာ ဒို႔တာ၀န္ အေရး ၃ ပါးကို ထည့္ထားတဲ့အတြက္ ဘာေၾကာင့္ထည့္ထားသလဲဆိုတာကို အစိုးရဘက္ကို ေမးျမန္းထားေၾကာင္းလည္း ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာ က ေျပာပါတယ္။
ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာကုိ RFA အဖြဲ႔သူ ေဒၚခင္ခင္အိ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားတာ နားဆင္ႏုိင္ပါတယ္။
http://www.rfa.org/burmese/news/cease-fire-talk-05222014131351.html
ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းရတဲ့အေၾကာင္းတရားမ်ား
VOA မ်က္ေမွာက္ေရးရာ
ဦဦးေအာင္ခင္, ေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း
ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာကူးေျပာင္းမႈ၊ လက္ထပ္ထမ္းျမားမႈ၊ တလင္တမယားစနစ္ နဲ႔ လူဦးေရးတုိးပြားမႈဆုိင္ရာ ဥပေဒမူၾကမ္းေတြကို မၾကာမီ ထုတ္ျပန္မယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါကို "မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ" အျဖစ္ လူသိမ်ားပါတယ္။ ၁၉၅၄ "အထူးထိမ္းျမားမႈ ႏွင့္ အေမြဆက္ခံမႈ အက္ဥပေဒ" ကို ျပင္ဆင္လိုက္ရင္ၿပီးတဲ့ကိစၥမုိ႔ ေရးႀကီးခြင့္က်ယ္လုပ္စရာ မလိုဘူးလို႔ ယူဆသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီကိစၥကို အမ်ဳိးသမီး၊ တုိင္းရင္းသား၊ လူငယ္စတဲ့ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း (၁၀၀) ေက်ာ္က ကန္႔ကြက္လုိက္ၿပီး၊ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးေရႊမန္းတို႔ကို ေတြ႔ဆံုလိုေၾကာင္း ေမလ (၁၄) ရက္ေန႔က ေတာင္းဆိုထားပါတယ္။
ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ ေျပာင္းၾကတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ဘာသာကူးေျပာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိနဲ႔ ထိေတြ႔ေနတဲ့ ဘာသာဝင္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ၿပီး သာယာသြားရာက ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာေျပာင္းၾကတာ ရွိပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ ေျပာင္းသြားသူေတြ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာမ်ားေပမယ့္ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ မၾကာမီ မြတ္စလင္ဘာသာကို စြန္႔လႊတ္ၾကတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး ခုိးကိုးရာမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ဘဝကို ရိုးရာဘာသာယဥ္ေက်းမႈက မကူညီမေထာက္ပံ့ႏိုင္တဲ့အခါမွာ မိမိကို ကယ္တင္ႏုိင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာကို ကူးေျပာင္းသြားၾကတာမ်ားပါတယ္။
၁၉ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းမွာ ခ်င္းေဒသကုိ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရး အကူအညီေပးၿပီး ဘာသာေရးစည္းရံုးေရးဆင္းပါတယ္။ သာသနာျပဳေတြရဲ ႔ ေဆးကုသမႈဟာ ခ်င္းရိုးရာနည္းထက္ ပိုၿပီးထိေရာက္တာေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ဦးေရ ခ်က္ခ်င္းတုိးပြားလာပါတယ္။ ၂၀ ရာစု အလယ္ပိုင္းေလာက္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားအားလံုးလုိလို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေတြရဲ ႔ ကူညီအားေပးမႈေၾကာင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ကုန္သြယ္ေရး နဲ႔ ပညာေရးေတြမွာ ခ်င္းေတြ စိတ္ဝင္စားလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားအက်ဳိးစီးပြားကို သာသနာျပဳက ျမွင့္တင္ေပးလုိ႔ ခ်င္းေတြ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာပံုကို ခ်င္းပညာရွင္ ေဒါက္တာဗြန္စြန္း ေရးသားၿပီး (၁၉၈၆) က အိႏိၵယမွာထုတ္ေဝတဲ့ ဇုိသမုိင္း (Zo History) စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ခ်င္းခရစ္ယာန္ရြာေတြမွာ စိုက္ထားတဲ့ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေတြကို ၁၉၉၀ ေလာက္ကစၿပီး စစ္အစိုးရတပ္ေတြက ဖ်က္ဆီးပစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ ေတာင္တန္းဗုဒၶသာသနာျပဳအဖြဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ခ်င္းျပည္နယ္မွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာတရား မေဟာၾကားႏိုင္ေအာင္ အတင္းအဓမၼ လုပ္ပါတယ္။ ခ်င္းရြာမွာ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး သကၤန္းဝတ္ကို သီတင္းသံုးခိုင္းတာဟာ စစ္အစိုးရရဲ ႔ သာသနာျပဳနည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာသူကို အခြင့္ထူးခံစားခြင့္ေပးပါတယ္။ ဥပမာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆိုရင္ စားကုန္ပစၥည္းေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ဝယ္ႏုိင္ၿပီး အဓမၼလုပ္အားေပးစနစ္က ကင္းလြတ္ခြင့္ရပါတယ္။ အခုအထိ ခရစ္ယာန္ရြာေတြကို အစိုးရဝန္ထမ္းေတြက အႏိုင္က်င့္ဆဲ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ဆဲျဖစ္တယ္လို႔ မၾကာမီက ထုတ္ျပန္တဲ့ ခ်င္းလူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ သတင္းထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
စိတ္ဓါတ္က်ေနတုန္း (သို႔မဟုတ္) ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာ ျဖစ္ေနတုန္းမွာ ကူညီတဲ့ ဓမၼဆရာရဲ ႔ အယူဝါဒကို ကူးေျပာင္းသြားတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စစ္တပ္ကို ေခတ္မီေအာင္လုပ္သူအျဖစ္ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ရဲ ႔ ျဖစ္ရပ္ဟာ လူသိမ်ားပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ ျပင္းထန္တဲ့ ၁၉၅၁ မွာ ဒု-ဗုိလ္မွဳးႀကီးေမာင္ေမာင္ ကို ကရင္သူပုန္က ဖမ္းဆီးသြားပါတယ္။ ကရင္သူပုန္ရဲ ႔ အက်ဥ္းသားဘဝမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိျဖစ္ေနတုန္း ခရစ္ယာန္ ကတ္သလစ္ဘုန္းႀကီးတပါးက သမၼာက်မ္းစာေတြ မၾကာခဏ လာေပးပါတယ္တဲ့။ အစိုးရတပ္ရဲ ႔ အလင္းေရာင္စစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လမွာ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့အခါမွာ ဒု-ဗိုလ္မွဳးႀကီးေမာင္ေမာင္ ဟာ ကတ္သလစ္ဘာသာဝင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကတ္သလစ္ဘုန္းႀကီးလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးေနတုန္း မိတ္ေဆြေတြ ဆြဲေဆာင္လုိ႔ တပ္ထဲျပန္ဝင္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအစဥ္အလာေၾကာင့္ နာဂစ္ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြကို ခရစ္ယာန္တရားမေဟာဖုိ႔ စစ္အာဏာပိုင္ေတြက ပိတ္ပင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ေရးကို ဦးစားေပးၿပီး ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို လစ္လွ်ဴရႈခဲ့လို႔ ဆင္းရဲတြင္း နက္လာတာဟာ ဘာသာေျပာင္းေအာင္ တြန္းအားေပးတဲ့ အေျခခံတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ကယ္တင္ရွင္ မရွိပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တယ္ဆုိတာဟာ မိမိကိုယ္မိမိအားကိုးတဲ့ အေလ့အက်င့္ကို တည္ေဆာက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 'အတၱသမၼာ ပဏိတိစ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ' ဆိုတာကို ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိင္း ၾကားဖူးၾကေပမယ့္ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သေဘာေပါက္သူ နည္းေနပံုရပါတယ္။
ဘယ္သူေျပာတာကိုမွ မယံုဖို႔ ထပ္ခါတလဲလဲၾကားတာနဲ႔ မယံုဖို႔၊ အစဥၤအဆက္က ၾကားဖူတာကို မယံုဖို႔၊ ကိုယ္တုိင္လုပ္ၾကည့္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ဖို႔ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရာစုႏွစ္ေတြနဲ႔ခ်ီၿပီး လႊမ္းၿခံဳလာတဲ့ အခြံအကာနဲ႔ အယူသီးမႈေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶဝါဒ အႏွစ္သာရနဲ႔ အလွမ္းေဝးေနသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဓမၼအစစ္အမွန္ကို နားလည္းသူဟာ ဘယ္ဘာသာကိုမွ ကူးေျပာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အခြံအကာမပါတဲ့ ဗုဒၶဝါဒအႏွစ္သာရကို နားလည္းသေဘာေပါက္ဖို႔ကိစၥဟာ ဥပေဒျပဌာန္းဖို႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုၿပီးအေရးႀကီးေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-why-do-people-convert-religions/1919941.html
ဦဦးေအာင္ခင္, ေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း
ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာကူးေျပာင္းမႈ၊ လက္ထပ္ထမ္းျမားမႈ၊ တလင္တမယားစနစ္ နဲ႔ လူဦးေရးတုိးပြားမႈဆုိင္ရာ ဥပေဒမူၾကမ္းေတြကို မၾကာမီ ထုတ္ျပန္မယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါကို "မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ" အျဖစ္ လူသိမ်ားပါတယ္။ ၁၉၅၄ "အထူးထိမ္းျမားမႈ ႏွင့္ အေမြဆက္ခံမႈ အက္ဥပေဒ" ကို ျပင္ဆင္လိုက္ရင္ၿပီးတဲ့ကိစၥမုိ႔ ေရးႀကီးခြင့္က်ယ္လုပ္စရာ မလိုဘူးလို႔ ယူဆသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီကိစၥကို အမ်ဳိးသမီး၊ တုိင္းရင္းသား၊ လူငယ္စတဲ့ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း (၁၀၀) ေက်ာ္က ကန္႔ကြက္လုိက္ၿပီး၊ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးေရႊမန္းတို႔ကို ေတြ႔ဆံုလိုေၾကာင္း ေမလ (၁၄) ရက္ေန႔က ေတာင္းဆိုထားပါတယ္။
ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ ေျပာင္းၾကတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ဘာသာကူးေျပာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိနဲ႔ ထိေတြ႔ေနတဲ့ ဘာသာဝင္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ၿပီး သာယာသြားရာက ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာေျပာင္းၾကတာ ရွိပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ ေျပာင္းသြားသူေတြ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာမ်ားေပမယ့္ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ မၾကာမီ မြတ္စလင္ဘာသာကို စြန္႔လႊတ္ၾကတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး ခုိးကိုးရာမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ဘဝကို ရိုးရာဘာသာယဥ္ေက်းမႈက မကူညီမေထာက္ပံ့ႏိုင္တဲ့အခါမွာ မိမိကို ကယ္တင္ႏုိင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာကို ကူးေျပာင္းသြားၾကတာမ်ားပါတယ္။
၁၉ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းမွာ ခ်င္းေဒသကုိ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရး အကူအညီေပးၿပီး ဘာသာေရးစည္းရံုးေရးဆင္းပါတယ္။ သာသနာျပဳေတြရဲ ႔ ေဆးကုသမႈဟာ ခ်င္းရိုးရာနည္းထက္ ပိုၿပီးထိေရာက္တာေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ဦးေရ ခ်က္ခ်င္းတုိးပြားလာပါတယ္။ ၂၀ ရာစု အလယ္ပိုင္းေလာက္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားအားလံုးလုိလို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေတြရဲ ႔ ကူညီအားေပးမႈေၾကာင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ကုန္သြယ္ေရး နဲ႔ ပညာေရးေတြမွာ ခ်င္းေတြ စိတ္ဝင္စားလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားအက်ဳိးစီးပြားကို သာသနာျပဳက ျမွင့္တင္ေပးလုိ႔ ခ်င္းေတြ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လာပံုကို ခ်င္းပညာရွင္ ေဒါက္တာဗြန္စြန္း ေရးသားၿပီး (၁၉၈၆) က အိႏိၵယမွာထုတ္ေဝတဲ့ ဇုိသမုိင္း (Zo History) စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ခ်င္းခရစ္ယာန္ရြာေတြမွာ စိုက္ထားတဲ့ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေတြကို ၁၉၉၀ ေလာက္ကစၿပီး စစ္အစိုးရတပ္ေတြက ဖ်က္ဆီးပစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ ေတာင္တန္းဗုဒၶသာသနာျပဳအဖြဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ခ်င္းျပည္နယ္မွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာတရား မေဟာၾကားႏိုင္ေအာင္ အတင္းအဓမၼ လုပ္ပါတယ္။ ခ်င္းရြာမွာ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး သကၤန္းဝတ္ကို သီတင္းသံုးခိုင္းတာဟာ စစ္အစိုးရရဲ ႔ သာသနာျပဳနည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာသူကို အခြင့္ထူးခံစားခြင့္ေပးပါတယ္။ ဥပမာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆိုရင္ စားကုန္ပစၥည္းေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ဝယ္ႏုိင္ၿပီး အဓမၼလုပ္အားေပးစနစ္က ကင္းလြတ္ခြင့္ရပါတယ္။ အခုအထိ ခရစ္ယာန္ရြာေတြကို အစိုးရဝန္ထမ္းေတြက အႏိုင္က်င့္ဆဲ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ဆဲျဖစ္တယ္လို႔ မၾကာမီက ထုတ္ျပန္တဲ့ ခ်င္းလူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ သတင္းထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
စိတ္ဓါတ္က်ေနတုန္း (သို႔မဟုတ္) ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာ ျဖစ္ေနတုန္းမွာ ကူညီတဲ့ ဓမၼဆရာရဲ ႔ အယူဝါဒကို ကူးေျပာင္းသြားတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စစ္တပ္ကို ေခတ္မီေအာင္လုပ္သူအျဖစ္ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ရဲ ႔ ျဖစ္ရပ္ဟာ လူသိမ်ားပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ ျပင္းထန္တဲ့ ၁၉၅၁ မွာ ဒု-ဗုိလ္မွဳးႀကီးေမာင္ေမာင္ ကို ကရင္သူပုန္က ဖမ္းဆီးသြားပါတယ္။ ကရင္သူပုန္ရဲ ႔ အက်ဥ္းသားဘဝမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိျဖစ္ေနတုန္း ခရစ္ယာန္ ကတ္သလစ္ဘုန္းႀကီးတပါးက သမၼာက်မ္းစာေတြ မၾကာခဏ လာေပးပါတယ္တဲ့။ အစိုးရတပ္ရဲ ႔ အလင္းေရာင္စစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လမွာ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့အခါမွာ ဒု-ဗိုလ္မွဳးႀကီးေမာင္ေမာင္ ဟာ ကတ္သလစ္ဘာသာဝင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကတ္သလစ္ဘုန္းႀကီးလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးေနတုန္း မိတ္ေဆြေတြ ဆြဲေဆာင္လုိ႔ တပ္ထဲျပန္ဝင္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအစဥ္အလာေၾကာင့္ နာဂစ္ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြကို ခရစ္ယာန္တရားမေဟာဖုိ႔ စစ္အာဏာပိုင္ေတြက ပိတ္ပင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ေရးကို ဦးစားေပးၿပီး ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို လစ္လွ်ဴရႈခဲ့လို႔ ဆင္းရဲတြင္း နက္လာတာဟာ ဘာသာေျပာင္းေအာင္ တြန္းအားေပးတဲ့ အေျခခံတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ကယ္တင္ရွင္ မရွိပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တယ္ဆုိတာဟာ မိမိကိုယ္မိမိအားကိုးတဲ့ အေလ့အက်င့္ကို တည္ေဆာက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 'အတၱသမၼာ ပဏိတိစ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ' ဆိုတာကို ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိင္း ၾကားဖူးၾကေပမယ့္ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သေဘာေပါက္သူ နည္းေနပံုရပါတယ္။
ဘယ္သူေျပာတာကိုမွ မယံုဖို႔ ထပ္ခါတလဲလဲၾကားတာနဲ႔ မယံုဖို႔၊ အစဥၤအဆက္က ၾကားဖူတာကို မယံုဖို႔၊ ကိုယ္တုိင္လုပ္ၾကည့္ၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ဖို႔ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရာစုႏွစ္ေတြနဲ႔ခ်ီၿပီး လႊမ္းၿခံဳလာတဲ့ အခြံအကာနဲ႔ အယူသီးမႈေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶဝါဒ အႏွစ္သာရနဲ႔ အလွမ္းေဝးေနသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဓမၼအစစ္အမွန္ကို နားလည္းသူဟာ ဘယ္ဘာသာကိုမွ ကူးေျပာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အခြံအကာမပါတဲ့ ဗုဒၶဝါဒအႏွစ္သာရကို နားလည္းသေဘာေပါက္ဖို႔ကိစၥဟာ ဥပေဒျပဌာန္းဖို႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုၿပီးအေရးႀကီးေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-why-do-people-convert-religions/1919941.html
ကရင္လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မႈသင္တန္း ပုသိမ္ၿမိဳ႕တြင္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ စတင္ျပဳလုပ္
ေမ ၂၂ရက္၊ ၂၀၁၄ခုႏွစ္။ ေစာထြန္းလင္း
ကရင္လူငယ္ မိႆဟာယအဖြဲ႕က ဦးေဆာင္ကာ ကရင္လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မႈသင္တန္းကို ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီး၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕၊ မရမ္းေခ်ာင္းေက်းရြာ ကက္သလစ္သာသနာ၀င္းရွိ ခမ္းမ၌ ေမ ၂၀ရက္မွ ၂၃ရက္ေန႔အထိ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ ေၾကာင္း သိရသည္။
၎သင္တန္းကို တုိင္းေဒသႀကီးအတြင္းရွိ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးၿပီး စည္းလံုးမႈရွိေစရန္၊ မ်ိဳးႏြယ္စုဘာသာစကား၊ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မူ၊ အယူ၀ါဒမခြဲျခားဘဲ ေဒသတိုးတက္ေရး ၀ိုင္းလုပ္ကိုင္တတ္ေစရန္ႏွင့္ ယခုေတြ႔ဆံုပဲြမွတဆင့္ လူမူဘ၀တုိး တက္ေရး အခြင့္အလမ္းမ်ား၊ အေတြ႔အႀကံဳ အသိပညာမ်ားကို ႏွီးေႏွာဖလွယ္ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္ ရည္ရြယ္ဖြင့္လွစ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ကရင္လူငယ္မိ္ႆဟာယအဖြဲ႔၀င္တစ္ဦးျဖစ္သူ စေအာင္ျမင့္ဦးက ေျပာသည္။
“သင္တန္းမွာ သင္တာကေတာ့ ကရင္လူငယ္မ်ားႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မူစြမ္းရည္အေၾကာင္းကို စာေတြ႔၊ လက္ေတြ႔ သင္ေပးတယ္။ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီးမွာ ကရင္လူငယ္မိႆဟာယအေနနဲ႔ ပထမဦးဆံုးလုပ္တဲ့ သင္တန္းျဖစ္တယ္”ဟု စေအာင္ျမင့္ဦးက ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာဆိုသည္။
ေလးရက္ၾကာပို႔ခ်သည့္ သင္တန္းသို႔ တုိင္းေဒသႀကီးအတြင္းရွိ ၿမဳိ႕နယ္ ၂၀ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဘာသာေရး၊ လူမူေရး၊ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ေနသည့္ လူငယ္မ်ား၊ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးတြင္ ကရင္စာသင္ၾကားေပးေနသည့္ လူငယ္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အပါအ၀င္ စုစုေပါင္း လူငယ္ ၁၀၀ဦး တက္ေရာက္ၾကေၾကာင္း သိရသည္။
သင္တန္း၌ ညေနပိုင္းတြင္ ပုသိမ္ကက္သလစ္သာသနာ၊ ဂ႐ုဏာလူမူကူညီေရးအဖြဲ႔ ဒါ႐ိုက္တာ ဖာသာဟင္နရီမန္းအုိင္ခလိန္ႏွင့္ အေမရိကန္အစိုးရက ခ်ီးျမႇင့္သည့္ Gold Star Award ဆုရ ဆရာမနန္႔အက္စတာတို႔က ေခါင္းေဆာင္မႈပညာႏွင့္ပတ္သက္၍ လာေရာက္သင္ၾကားေပးလွ်က္ရွိေၾကာင္း သင္တန္းတက္ေရာက္သူမ်ားက ေျပာဆိုသည္။
ယင္းသင္တန္းတက္ေရာက္ေနသည့္ ဟသာၤတတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔၀င္၊ ဘူမိေဗဒ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား ေစာခူ ရွီးထူးက “သင္တန္းမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တဦးနဲ႔တဦး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အျမင္ဖလွယ္လုိ႔ ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ လက္ေတြ႔ ျပႆနာေျဖရွင္းတဲ့အပိုင္းကို ပိုၿပီး သိရွိနားလည္လာတယ္”ဟု ေကအုိင္စီသုိ႔ ေျပာသည္။
ကရင္လူငယ္မိႆဟာယအဖြဲ႕ကို ေနရာေဒသအသီးသီးရွိ ကရင္လူငယ္အေရး လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားက ၂၀၁၁ခုႏွစ္က စတင္ မိတ္ဖြဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး လူငယ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဆိုင္ရာ အသိပညာေပးလုပ္ငန္း မ်ား လုပ္ေဆာင္လွ်က္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ကရင္လူငယ္ မိႆဟာယအဖြဲ႕က ဦးေဆာင္ကာ ကရင္လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မႈသင္တန္းကို ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီး၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕၊ မရမ္းေခ်ာင္းေက်းရြာ ကက္သလစ္သာသနာ၀င္းရွိ ခမ္းမ၌ ေမ ၂၀ရက္မွ ၂၃ရက္ေန႔အထိ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ ေၾကာင္း သိရသည္။
၎သင္တန္းကို တုိင္းေဒသႀကီးအတြင္းရွိ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးၿပီး စည္းလံုးမႈရွိေစရန္၊ မ်ိဳးႏြယ္စုဘာသာစကား၊ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မူ၊ အယူ၀ါဒမခြဲျခားဘဲ ေဒသတိုးတက္ေရး ၀ိုင္းလုပ္ကိုင္တတ္ေစရန္ႏွင့္ ယခုေတြ႔ဆံုပဲြမွတဆင့္ လူမူဘ၀တုိး တက္ေရး အခြင့္အလမ္းမ်ား၊ အေတြ႔အႀကံဳ အသိပညာမ်ားကို ႏွီးေႏွာဖလွယ္ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္ ရည္ရြယ္ဖြင့္လွစ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ကရင္လူငယ္မိ္ႆဟာယအဖြဲ႔၀င္တစ္ဦးျဖစ္သူ စေအာင္ျမင့္ဦးက ေျပာသည္။
“သင္တန္းမွာ သင္တာကေတာ့ ကရင္လူငယ္မ်ားႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မူစြမ္းရည္အေၾကာင္းကို စာေတြ႔၊ လက္ေတြ႔ သင္ေပးတယ္။ ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီးမွာ ကရင္လူငယ္မိႆဟာယအေနနဲ႔ ပထမဦးဆံုးလုပ္တဲ့ သင္တန္းျဖစ္တယ္”ဟု စေအာင္ျမင့္ဦးက ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာဆိုသည္။
ေလးရက္ၾကာပို႔ခ်သည့္ သင္တန္းသို႔ တုိင္းေဒသႀကီးအတြင္းရွိ ၿမဳိ႕နယ္ ၂၀ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဘာသာေရး၊ လူမူေရး၊ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ေနသည့္ လူငယ္မ်ား၊ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးတြင္ ကရင္စာသင္ၾကားေပးေနသည့္ လူငယ္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အပါအ၀င္ စုစုေပါင္း လူငယ္ ၁၀၀ဦး တက္ေရာက္ၾကေၾကာင္း သိရသည္။
သင္တန္း၌ ညေနပိုင္းတြင္ ပုသိမ္ကက္သလစ္သာသနာ၊ ဂ႐ုဏာလူမူကူညီေရးအဖြဲ႔ ဒါ႐ိုက္တာ ဖာသာဟင္နရီမန္းအုိင္ခလိန္ႏွင့္ အေမရိကန္အစိုးရက ခ်ီးျမႇင့္သည့္ Gold Star Award ဆုရ ဆရာမနန္႔အက္စတာတို႔က ေခါင္းေဆာင္မႈပညာႏွင့္ပတ္သက္၍ လာေရာက္သင္ၾကားေပးလွ်က္ရွိေၾကာင္း သင္တန္းတက္ေရာက္သူမ်ားက ေျပာဆိုသည္။
ယင္းသင္တန္းတက္ေရာက္ေနသည့္ ဟသာၤတတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔၀င္၊ ဘူမိေဗဒ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား ေစာခူ ရွီးထူးက “သင္တန္းမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တဦးနဲ႔တဦး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အျမင္ဖလွယ္လုိ႔ ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ လက္ေတြ႔ ျပႆနာေျဖရွင္းတဲ့အပိုင္းကို ပိုၿပီး သိရွိနားလည္လာတယ္”ဟု ေကအုိင္စီသုိ႔ ေျပာသည္။
ကရင္လူငယ္မိႆဟာယအဖြဲ႕ကို ေနရာေဒသအသီးသီးရွိ ကရင္လူငယ္အေရး လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားက ၂၀၁၁ခုႏွစ္က စတင္ မိတ္ဖြဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး လူငယ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးဆိုင္ရာ အသိပညာေပးလုပ္ငန္း မ်ား လုပ္ေဆာင္လွ်က္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
Monday, May 19, 2014
ကရင္ျပည္နယ္ အတြင္း ေျမျမႇဳပ္မိုင္း ရွင္းလင္းေရး ၿဗိတိန္ ကၽြမ္းက်င္သူ ကူညီ
မေအးေအးမာ
ေျမျမဳႇပ္မုိင္းေတြေၾကာင့္ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရျခင္းမရွိေသးတဲ့ ထုိင္းျမန္မာ နယ္စပ္ တေလ်ာက္ ကရင္ျပည္နယ္တြင္းမွာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံအေျခစိုက္ Nolandmines အဖြဲ႔က ေျမျမဳႇပ္မိုင္း ဆိုင္ရာက်ြမ္းက်င္သူ Andy Smith နဲ႔ အဖြဲ႔ဟာ ေဒသခံ ကရင္လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ေျမျမဳႇပ္ မိုင္းရွင္းေရးေတြ စတင္ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ အျပည့္အစုံကို မေအးမာက သတင္းေပးပို႔ ထားပါတယ္ ။
ျပည္တြင္းစစ္ လက္နက္ကုိင္ပဋိပကၡေတြ နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ေက်ာ္ၾကာခဲ့တဲ့ ကရင္ျပည္နယ္တြင္းမွာ စက္ယႏၲယားနဲ႔ မိုင္းရွင္းလင္းေရး လုပ္ငန္းေတြကို မိုးရာသီ မေရာက္ခင္ စတင္ႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ႀကတာပါ။ နယ္ေျမေဒသအေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ မိုင္းရွင္းကရိယာေတြကို ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖဲြေတြနဲ႔ ပူေပါင္းၿပီး ျပင္ဆင္ေနေႀကာင္း Nolandmines အဖဲြ႔က ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ သား ေျမျမဳႇပ္မိုင္းဆိုင္ရာက်ြမ္းက်င္သူ Andy Smith က အခုလိုေျပာပါတယ္။
"ဒီလုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔အတြက္ ကရင္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသားေတြကုိ သင္တန္းေပးထားပါတယ္။ အခုလုပ္တဲ့စက္ဟာ သူတိုရဲ႕လုပ္ငန္းကို ပုိမိုတြင္က်ယ္ေအာင္ တီထြင္ထားတဲ့စက္ျဖစ္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ နာဒါးျမနဲ႔ ေတြ႔တယ္။သူရဲ႕သေဘာတူညီမူလည္း ရတယ္။ ကရင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီရဲ႕သေဘာတူညီမူေတြလည္း ရခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာကေတာ့ ကရင္ လူအခြင့္ေရး အဖဲြအစည္းေတြက ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ အစီရင္ခံေတြအရ စိတ္၀င္စားတဲ့အတြက္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။"
ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း မုိင္းရွင္းလင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မွာသံုးမယ့္ စက္ယႏၲယားေတြနဲ႔ မိုင္းရွင္းလင္းေရး လုပ္ငန္းေတြကို မိုးရာသီမေရာက္ခင္ စတင္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ နယ္ေျမေဒသအေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ မိုင္းရွင္း ကရိယာေတြကို လယ္ယာသံုးစက္အေသးစား (ေထာ္လာဂ်ီ) ယာဥ္မွာ တပ္ဆင္အသံုးျပဳဖို႔ ျပင္ဆင္ေနႀကပါတယ္။ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းဆိုင္ရာက်ြမ္းက်င္သူ Andy Smith အေတြ အႀကံဳေတြကေတာ့
လက္ေတြ ့မိုင္းရွင္းေရး ရွာေဖြေရး အစီစဥ္ လုပ္ငန္းစဥ္ေရးဆဲြတဲ့သူ ျဖစ္သလို ူ မုိင္းေတြကုိ စက္နဲ႔ဘယ္လုိရွာရမလဲဆိုတာ ေလ့လာတဲ့သူလည္းျဖစ္ပါတယ္ ဒါအျပင္ မုိင္းရွာေဖြေရး သင္တန္းမွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ မရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ မူေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းမွာ က်ြမ္းက်င္သူ ႏိုင္ငံတကာ မုိင္းလႈပ္ရွားမူ အဆင့္အတန္း သတ္မွတ္ေရး အဖဲြ႔၀င္တဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ မုိင္းရွင္းျပီးတဲ့့ေျမကို ျပန္လည္ အသံုးခ်ႏိုင္ရန္ စီမံခန္႔ခဲြေရး လုပ္ႏိုင္္သူ လည္းျဖစ္ပါတယ္ ။
မိုင္းရွင္းလင္းေရးပညာရွင္ Andy Smith ဟာ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ၾကာေအာင္ မိုင္းရွင္းလင္းေရး အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ့ ပညာရွင္ျဖစ္ၿပီး သူဟာ အန္ဂိုလာ၊ မိုဆန္ဘစ္၊ ေဘာ့စနီးယား၊ ခရိုေအးရွား၊ လစ္ဗ်ား၊ ကေမၻာဒီယားနဲ႔ သီရိလကၤာႏိုင္ငံေတြမွာ မိုင္းရွင္းလင္းေရးေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။
အခု ကရင္ျပည္နယ္မွာ အသံုးျပဳေတာ့မယ့္ ယႏၲယားစက္ဟာ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွာတုန္းက အေတြ႔အၾကံဳကို နမူနာ ယူထား တာျဖစ္ၿပီး ေျမျမႇဳပ္မိုင္းေတြ ရွင္းလင္းၿပီးသြားရင္လည္း ဒီ စက္ယႏၲယားေတြကို ေဒသခံရဲ႕ လယ္ယာလုပ္ငန္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ျပန္ေျပာင္းတပ္ဆင္ အသံုးျပဳလို႔ရေအာင္ စီစဥ္ထားတာ ျဖစ္တယ္လို႔လဲ သူက ေျပာျပပါတယ္ ။
ကရင္ျပည္နယ္တြင္းက ထြက္ေျပးလာတဲ့ ဒုကၡသည္တစ္သိန္းေက်ာ္ ဟာထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာခိုလွွံဳ ေနဆဲျဖစ္ၿပီး မုိင္းရွင္းလင္းမႈ မရွိေသးတဲ့ ေနရပ္ရင္းကုိ မျပန္လိုၾကေသးဘူးလို႔လည္း ဒုကၡသည္ေတြ က ေျပာဆုိထားတာပါ ။ လက္ရွိမွာလည္း ျပည္တြင္း အိုးအိမ္မဲ့ ဒုကၡသည္ေတြေနထုိင္ ရာေနရာေတြမွာ မုိင္းေတြ ရွိေနေသးတဲ့ အေႀကာင္း နဲ ့ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ကရင္လက္နက္ကိုင္ေတြ ေထာင္ထားတဲ့မိုင္းေတြ ရွင္းလင္းမူ မလုပ္ေသးပဲ ဒုကၡသည္ေတြကိုျပန္မပို႔သင့္ေသးဘူးလို႔ ကရင္ လူအခြင့္ေရးအဖဲြ႔ေတြက ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာေတြမွာလည္းေဖာ္ျပထား ပါတယ္။
The Landmine and Cluster Munition Monitorအဖဲြ ့ရဲ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလမွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့အစီရင္ခံစာ အရ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ေျမျမဳပ္ မိုင္းထိခိုက္ ဒဏ္ရာရတဲ့ လူဦေရ အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ႏုိင္ငံေတြထဲ တတိယေျမာက္ ပါ၀င္ တဲ့ ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/landmine-in-karen-state/1916509.html
ေျမျမဳႇပ္မုိင္းေတြေၾကာင့္ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရျခင္းမရွိေသးတဲ့ ထုိင္းျမန္မာ နယ္စပ္ တေလ်ာက္ ကရင္ျပည္နယ္တြင္းမွာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံအေျခစိုက္ Nolandmines အဖြဲ႔က ေျမျမဳႇပ္မိုင္း ဆိုင္ရာက်ြမ္းက်င္သူ Andy Smith နဲ႔ အဖြဲ႔ဟာ ေဒသခံ ကရင္လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ေျမျမဳႇပ္ မိုင္းရွင္းေရးေတြ စတင္ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ အျပည့္အစုံကို မေအးမာက သတင္းေပးပို႔ ထားပါတယ္ ။
ျပည္တြင္းစစ္ လက္နက္ကုိင္ပဋိပကၡေတြ နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ေက်ာ္ၾကာခဲ့တဲ့ ကရင္ျပည္နယ္တြင္းမွာ စက္ယႏၲယားနဲ႔ မိုင္းရွင္းလင္းေရး လုပ္ငန္းေတြကို မိုးရာသီ မေရာက္ခင္ စတင္ႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ႀကတာပါ။ နယ္ေျမေဒသအေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ မိုင္းရွင္းကရိယာေတြကို ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖဲြေတြနဲ႔ ပူေပါင္းၿပီး ျပင္ဆင္ေနေႀကာင္း Nolandmines အဖဲြ႔က ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ သား ေျမျမဳႇပ္မိုင္းဆိုင္ရာက်ြမ္းက်င္သူ Andy Smith က အခုလိုေျပာပါတယ္။
"ဒီလုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔အတြက္ ကရင္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသားေတြကုိ သင္တန္းေပးထားပါတယ္။ အခုလုပ္တဲ့စက္ဟာ သူတိုရဲ႕လုပ္ငန္းကို ပုိမိုတြင္က်ယ္ေအာင္ တီထြင္ထားတဲ့စက္ျဖစ္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ နာဒါးျမနဲ႔ ေတြ႔တယ္။သူရဲ႕သေဘာတူညီမူလည္း ရတယ္။ ကရင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီရဲ႕သေဘာတူညီမူေတြလည္း ရခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာကေတာ့ ကရင္ လူအခြင့္ေရး အဖဲြအစည္းေတြက ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ အစီရင္ခံေတြအရ စိတ္၀င္စားတဲ့အတြက္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။"
ကရင္ျပည္နယ္အတြင္း မုိင္းရွင္းလင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မွာသံုးမယ့္ စက္ယႏၲယားေတြနဲ႔ မိုင္းရွင္းလင္းေရး လုပ္ငန္းေတြကို မိုးရာသီမေရာက္ခင္ စတင္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ နယ္ေျမေဒသအေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ မိုင္းရွင္း ကရိယာေတြကို လယ္ယာသံုးစက္အေသးစား (ေထာ္လာဂ်ီ) ယာဥ္မွာ တပ္ဆင္အသံုးျပဳဖို႔ ျပင္ဆင္ေနႀကပါတယ္။ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းဆိုင္ရာက်ြမ္းက်င္သူ Andy Smith အေတြ အႀကံဳေတြကေတာ့
လက္ေတြ ့မိုင္းရွင္းေရး ရွာေဖြေရး အစီစဥ္ လုပ္ငန္းစဥ္ေရးဆဲြတဲ့သူ ျဖစ္သလို ူ မုိင္းေတြကုိ စက္နဲ႔ဘယ္လုိရွာရမလဲဆိုတာ ေလ့လာတဲ့သူလည္းျဖစ္ပါတယ္ ဒါအျပင္ မုိင္းရွာေဖြေရး သင္တန္းမွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ မရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ မူေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းမွာ က်ြမ္းက်င္သူ ႏိုင္ငံတကာ မုိင္းလႈပ္ရွားမူ အဆင့္အတန္း သတ္မွတ္ေရး အဖဲြ႔၀င္တဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ မုိင္းရွင္းျပီးတဲ့့ေျမကို ျပန္လည္ အသံုးခ်ႏိုင္ရန္ စီမံခန္႔ခဲြေရး လုပ္ႏိုင္္သူ လည္းျဖစ္ပါတယ္ ။
မိုင္းရွင္းလင္းေရးပညာရွင္ Andy Smith ဟာ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ၾကာေအာင္ မိုင္းရွင္းလင္းေရး အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ့ ပညာရွင္ျဖစ္ၿပီး သူဟာ အန္ဂိုလာ၊ မိုဆန္ဘစ္၊ ေဘာ့စနီးယား၊ ခရိုေအးရွား၊ လစ္ဗ်ား၊ ကေမၻာဒီယားနဲ႔ သီရိလကၤာႏိုင္ငံေတြမွာ မိုင္းရွင္းလင္းေရးေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။
အခု ကရင္ျပည္နယ္မွာ အသံုးျပဳေတာ့မယ့္ ယႏၲယားစက္ဟာ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွာတုန္းက အေတြ႔အၾကံဳကို နမူနာ ယူထား တာျဖစ္ၿပီး ေျမျမႇဳပ္မိုင္းေတြ ရွင္းလင္းၿပီးသြားရင္လည္း ဒီ စက္ယႏၲယားေတြကို ေဒသခံရဲ႕ လယ္ယာလုပ္ငန္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ျပန္ေျပာင္းတပ္ဆင္ အသံုးျပဳလို႔ရေအာင္ စီစဥ္ထားတာ ျဖစ္တယ္လို႔လဲ သူက ေျပာျပပါတယ္ ။
ကရင္ျပည္နယ္တြင္းက ထြက္ေျပးလာတဲ့ ဒုကၡသည္တစ္သိန္းေက်ာ္ ဟာထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာခိုလွွံဳ ေနဆဲျဖစ္ၿပီး မုိင္းရွင္းလင္းမႈ မရွိေသးတဲ့ ေနရပ္ရင္းကုိ မျပန္လိုၾကေသးဘူးလို႔လည္း ဒုကၡသည္ေတြ က ေျပာဆုိထားတာပါ ။ လက္ရွိမွာလည္း ျပည္တြင္း အိုးအိမ္မဲ့ ဒုကၡသည္ေတြေနထုိင္ ရာေနရာေတြမွာ မုိင္းေတြ ရွိေနေသးတဲ့ အေႀကာင္း နဲ ့ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ကရင္လက္နက္ကိုင္ေတြ ေထာင္ထားတဲ့မိုင္းေတြ ရွင္းလင္းမူ မလုပ္ေသးပဲ ဒုကၡသည္ေတြကိုျပန္မပို႔သင့္ေသးဘူးလို႔ ကရင္ လူအခြင့္ေရးအဖဲြ႔ေတြက ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာေတြမွာလည္းေဖာ္ျပထား ပါတယ္။
The Landmine and Cluster Munition Monitorအဖဲြ ့ရဲ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလမွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့အစီရင္ခံစာ အရ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ေျမျမဳပ္ မိုင္းထိခိုက္ ဒဏ္ရာရတဲ့ လူဦေရ အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ႏုိင္ငံေတြထဲ တတိယေျမာက္ ပါ၀င္ တဲ့ ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/landmine-in-karen-state/1916509.html
Sunday, May 18, 2014
ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ သေဘာဆိုးေတြျပင္ေပးၾက..
ေဆာင္းပါး - အဂၢ
ျမန္မာဟာ တျခားႏိုင္ငံေတြရဲ ့နာမယ္ကို ျမန္မာဘာသာစကားနဲ့သာ တရား၀င္ေခၚဆိုေနေပမဲ့
ျမန္မာႏိုင္ငံကို တျခားႏိုင္ငံမ်ားေတြ သူတို ့ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားနဲ့ ့မွည့္ေခၚတာကိုေတာ့ လံုး၀မၾကိဳက္ဘူး။ ကုလသမဂၢမွာလဲ အျမဲတမ္းကန္ ့ကြက္ေျပာဆိုတယ္။ ကိုယ္ကတျခားႏိုင္ငေံတြကိုၾကိဳက္သလိုေခၚမယ္ တျခားႏိုင္ငံေတြကေတာ့ ကိုယ့္နာမယ္ကို ကိုယ့္ဘက္က သတ္မွတ္တဲ့နာမယ္ဘဲေခၚရမယ္ဆိုတဲ့ တကုိယ္ေကာင္း က်ဥ္းေမ်ာင္းတဲ့ ၀ါဒျဖစ္တယ္။ ဒီလိုတျခားႏိုင္ငံေတြအေပၚက်ဥ္းေမ်ာင္းတဲ့လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓါတ္ကို မိမိတျပည္ထဲသားတိုင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာလဲေျပာင္တလင္း က်င့္သံုးတယ္။
တိုင္းရင္းသား နယ္ေျမေတြက ဘိုးဘြားအဆက္ဆက္တိုင္းရင္းသားနာမယ္ရင္းေတြနဲ ့မွည့္ေခၚလာတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္း
အင္းအိုင္ ေတာေတာင္ေရေျမ ျမိဳ ့ရြာနာမယ္အားလံုးကို မူရင္းတိုင္းရင္းသားနာမယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ျပီး ျမန္မာလို ့ေခၚတဲ့ ဗမာဘာသာအျဖစ္ေျပာင္းပစ္တယ္။ ဒီလို ကမၻာမွာေရာျပည္တြင္းမွာပါ ကမ္းကုန္ေအာင္က်ဥ္းေမ်ာင္းတဲ့လူမ်ဳိးေရး၀ါဒကို က်င့္သံုးဖို ့ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ရွိတယ္ဆိ္ုတဲ့ ဗမာလူမ်ဳိး ျပည္သူလူထုေတြကေတာ့ ႏွစ္သက္ၾကလိမၼယ္မထင္ဘူး။
ဒါဟာျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္နဲ့ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးဆန္ ့က်င္တဲ့ လူတမ်ဳိးတည္းၾကီးထြားေရး၀ါဒ သာလွ်င္ျဖစ္ေနလို ့ပါဘဲ၊
ျမန္မာျပည္ျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ မျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ဆိုတာက ဒီစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးကို ဆက္ျပီး လက္ခံ၊ေထာက္ခံေနမလားမေနလားေပၚမွာ အရင္းခံပါတယ္။
ပေဒသရာဇ္ နယ္ခဲ့်နဲ ့ဖက္ဆစ္အေမြခံ ရက္စက္ၾကမ္းက်ဳတ္တဲ့ျမန္မာ့တပ္ေတာ္ဆိုတာရဲ ့ႏွစ္(၆၀) အုပ္စီး ၀ါဒသြတ္သြင္းမွဳေအာက္မွာ ခုလိုက်ဥ္းမ်ာင္းတဲ့ မေကာင္းဆိုး၀ါးစိတ္ဓါတ္ေတြဟာ လူထုထဲကိုအနဲနဲ ့အမ်ားစိမ့္၀င္ေနတယ္...ရက္ရက္စက္စက္အႏိုင္က်င့္ခံရလို ့
လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း က်ဳိးစားတဲ့တိုင္းရင္းသားေတြကို ခုလိုနည္းမ်ဳိးစံုနဲ ့မ်ဳိးျဖဳတ္ပစ္တာကိုျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္အျဖစ္သတ္မွတ္သြတ္သြင္းထားတယ္...ဒီသေဘာပုတ္ သေဘာဆိုးေတြကို ေဆးေၾကာမပစ္ႏိုင္ရင္..ေဆးေၾကာ ပစ္ဖို ့စိတ္ကူးလဲမရွိ အားလဲမထုတ္ၾကရင္္ တိုင္းရင္းသားလူထုနဲ့ ဗမာလူထုအၾကားမွာ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မွဳအတြက္ အေျခခံကာင္းရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကိုေလးေလးနက္နက္ထားျပီး ၀ိုင္း၀န္းျပဳျပင္ပါ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုကိုျပဳဳျဳပင္ခ်င္တာဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ ေခတ္အဆက္ဆက္က်င့္သံုးလာတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ မူ၀ါဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ႏိုင္ေရးလဲ ပါ၀င္တယ္ဆိုတာကို အားလံုးၾကားေအာင္ ေက်ြးေက်ာ္ေပးပါ...ရိုးစင္းတဲ့တိုင္းရင္းသားေတြဒါကိုမျမင္ရင္လဲ ျမင္ေအာင္ ဖြင့္ျပပါ...ကာယကံရွင္တိုင္းရင္းသား လူထုကိုယ္တိုင္ကလဲ ဒီအေရးမွာ တခဲနက္ပါ၀င္ေပးၾကပါ..ကိုယ့္ကိစၥနဲ ့ကိုယ္ သူမ်ားလုပ္တာကိုထိုင္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုတဲ့ ေရွးအမူအက်င့္ေတြကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ဖို ့အခ်ိန္က်ေရာက္ျပီထင္ပါတယ္။
စကားမစပ္ ဗဟုသုတအျဖစ္တခုေျပာျပခ်င္တယ္။
လူဦးေရ သန္း၇၀ေက်ာ္ရွိတဲ့ထိုင္းမွာ ထိုင္းမဟုတ္တဲ့တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးစံု တသန္းေလာက္ဘဲရွိတယ္၊ အမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့ ကရင္ကေတာင္ ၅သိန္းနီးပါးဘဲရွိပါတယ္။
အဲဒီ ၅သိန္းဆိုတာကလဲ ေ၀းသီေခါင္ခိုက္တဲ့ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ေတာင္တန္းေဒသေတြျဖစ္တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ ထိုင္းလူမ်ိဳး စစ္စစ္ ၉၀%ေက်ာ္ရွိတဲ့အျပင္ တျခားတိုင္းရင္းသားေတြရဲ ့ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကြလွဳပ္ရွားမွဳ သမိုင္းအေျခံလဲမရွိတာမို ့ တျပည္ေထာင္ႏိုင္ငံအျဖစ္ေကာင္းစြာထူေထာင္ထားႏိုင္တာျဖစ္တယ္။ ခုလို တျပည္ေထာင္ႏိုင္ငံရဲ ့အေျခခံနဲ့ ျပည့္စံုေနတဲ့တိုင္ ထိုင္းႏိုင္ငံက တိုင္းရင္းသားျမိဳ ့ရြာ ေတာေတာင္ေရေျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတာေတာင္ေတြကို မူရင္းတိုင္းရင္းသားနာမယ္နဲ ့ဘဲ တရား၀င္မွည့္ေခၚတယ္။ဥပမာ တပ္ခရိုင္က ေရတံခြံထီးေလာ္စူးဆိုရင္ နဂိုလ္ကရင္နာမယ္အတိုင္းတရား၀င္မွည့္ေခၚထားတာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးနဲ့ဆိုရင္ေတာ့ လူဦးေရ သန္းမျပည့္တဲ့တိုင္းရင္းသားနာမယ္ေတြအားလံုးကို နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးပစ္ၾကမ်ာပါ။
ဒါကို၀ိုင္းျပီးျပင္ႏိုင္ရင္ ျမန္မာျပည္တကယ္တမ္းျခိမ္းခ်မ္းႏိုင္တဲ့ ေရခံေျမခံရွိလာမယ္..တဆိတ္ရွိ နယ္ခ်ဳဲ့ကေသြးခြဲခဲ့လို ့ဆိုတဲ့ ပေဒသရာဇ္နယ္ခ်ဳဲ ့ဖက္ဆစ္အေမြခံေတြ ရဲ ့မူ၀ါဒေတြကို တန္ရာတန္ရာ အိမ္သာတြင္းထဲ ထည့္လိုက္ၾကပါေတာ့။ ဒီမူ၀ါဒသေဘာထားေတြဟာတိုင္းရင္းသားေတြကိုနယ္ခ်ဲ့လက္ပါးေစလို ့သမုတ္ျပီး ဗမာအားလံုက ဘက္စံုကေန ၀ိုင္း၀န္းေခ်မွဳန္းသုတ္သင္ခ်င္လာေအာင္တိုက္တဲ့မွဳိင္းသာျဖစ္တယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကိုခုလုပ္ေနတဲ့ ျဗဴဟာထဲမွာတခုအပါအ၀င္ျဖစ္တယ္။ ေတာ္ၾကပါေတာ့...
ျမန္မာဟာ တျခားႏိုင္ငံေတြရဲ ့နာမယ္ကို ျမန္မာဘာသာစကားနဲ့သာ တရား၀င္ေခၚဆိုေနေပမဲ့
ျမန္မာႏိုင္ငံကို တျခားႏိုင္ငံမ်ားေတြ သူတို ့ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကားနဲ့ ့မွည့္ေခၚတာကိုေတာ့ လံုး၀မၾကိဳက္ဘူး။ ကုလသမဂၢမွာလဲ အျမဲတမ္းကန္ ့ကြက္ေျပာဆိုတယ္။ ကိုယ္ကတျခားႏိုင္ငေံတြကိုၾကိဳက္သလိုေခၚမယ္ တျခားႏိုင္ငံေတြကေတာ့ ကိုယ့္နာမယ္ကို ကိုယ့္ဘက္က သတ္မွတ္တဲ့နာမယ္ဘဲေခၚရမယ္ဆိုတဲ့ တကုိယ္ေကာင္း က်ဥ္းေမ်ာင္းတဲ့ ၀ါဒျဖစ္တယ္။ ဒီလိုတျခားႏိုင္ငံေတြအေပၚက်ဥ္းေမ်ာင္းတဲ့လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓါတ္ကို မိမိတျပည္ထဲသားတိုင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာလဲေျပာင္တလင္း က်င့္သံုးတယ္။
တိုင္းရင္းသား နယ္ေျမေတြက ဘိုးဘြားအဆက္ဆက္တိုင္းရင္းသားနာမယ္ရင္းေတြနဲ ့မွည့္ေခၚလာတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္း
အင္းအိုင္ ေတာေတာင္ေရေျမ ျမိဳ ့ရြာနာမယ္အားလံုးကို မူရင္းတိုင္းရင္းသားနာမယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ျပီး ျမန္မာလို ့ေခၚတဲ့ ဗမာဘာသာအျဖစ္ေျပာင္းပစ္တယ္။ ဒီလို ကမၻာမွာေရာျပည္တြင္းမွာပါ ကမ္းကုန္ေအာင္က်ဥ္းေမ်ာင္းတဲ့လူမ်ဳိးေရး၀ါဒကို က်င့္သံုးဖို ့ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ရွိတယ္ဆိ္ုတဲ့ ဗမာလူမ်ဳိး ျပည္သူလူထုေတြကေတာ့ ႏွစ္သက္ၾကလိမၼယ္မထင္ဘူး။
ဒါဟာျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္နဲ့ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးဆန္ ့က်င္တဲ့ လူတမ်ဳိးတည္းၾကီးထြားေရး၀ါဒ သာလွ်င္ျဖစ္ေနလို ့ပါဘဲ၊
ျမန္မာျပည္ျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ မျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ဆိုတာက ဒီစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးကို ဆက္ျပီး လက္ခံ၊ေထာက္ခံေနမလားမေနလားေပၚမွာ အရင္းခံပါတယ္။
ပေဒသရာဇ္ နယ္ခဲ့်နဲ ့ဖက္ဆစ္အေမြခံ ရက္စက္ၾကမ္းက်ဳတ္တဲ့ျမန္မာ့တပ္ေတာ္ဆိုတာရဲ ့ႏွစ္(၆၀) အုပ္စီး ၀ါဒသြတ္သြင္းမွဳေအာက္မွာ ခုလိုက်ဥ္းမ်ာင္းတဲ့ မေကာင္းဆိုး၀ါးစိတ္ဓါတ္ေတြဟာ လူထုထဲကိုအနဲနဲ ့အမ်ားစိမ့္၀င္ေနတယ္...ရက္ရက္စက္စက္အႏိုင္က်င့္ခံရလို ့
လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း က်ဳိးစားတဲ့တိုင္းရင္းသားေတြကို ခုလိုနည္းမ်ဳိးစံုနဲ ့မ်ဳိးျဖဳတ္ပစ္တာကိုျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္အျဖစ္သတ္မွတ္သြတ္သြင္းထားတယ္...ဒီသေဘာပုတ္ သေဘာဆိုးေတြကို ေဆးေၾကာမပစ္ႏိုင္ရင္..ေဆးေၾကာ ပစ္ဖို ့စိတ္ကူးလဲမရွိ အားလဲမထုတ္ၾကရင္္ တိုင္းရင္းသားလူထုနဲ့ ဗမာလူထုအၾကားမွာ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မွဳအတြက္ အေျခခံကာင္းရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကိုေလးေလးနက္နက္ထားျပီး ၀ိုင္း၀န္းျပဳျပင္ပါ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုကိုျပဳဳျဳပင္ခ်င္တာဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ ေခတ္အဆက္ဆက္က်င့္သံုးလာတဲ့ ဆိုးယုတ္တဲ့ မူ၀ါဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ႏိုင္ေရးလဲ ပါ၀င္တယ္ဆိုတာကို အားလံုးၾကားေအာင္ ေက်ြးေက်ာ္ေပးပါ...ရိုးစင္းတဲ့တိုင္းရင္းသားေတြဒါကိုမျမင္ရင္လဲ ျမင္ေအာင္ ဖြင့္ျပပါ...ကာယကံရွင္တိုင္းရင္းသား လူထုကိုယ္တိုင္ကလဲ ဒီအေရးမွာ တခဲနက္ပါ၀င္ေပးၾကပါ..ကိုယ့္ကိစၥနဲ ့ကိုယ္ သူမ်ားလုပ္တာကိုထိုင္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုတဲ့ ေရွးအမူအက်င့္ေတြကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ဖို ့အခ်ိန္က်ေရာက္ျပီထင္ပါတယ္။
စကားမစပ္ ဗဟုသုတအျဖစ္တခုေျပာျပခ်င္တယ္။
လူဦးေရ သန္း၇၀ေက်ာ္ရွိတဲ့ထိုင္းမွာ ထိုင္းမဟုတ္တဲ့တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးစံု တသန္းေလာက္ဘဲရွိတယ္၊ အမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့ ကရင္ကေတာင္ ၅သိန္းနီးပါးဘဲရွိပါတယ္။
အဲဒီ ၅သိန္းဆိုတာကလဲ ေ၀းသီေခါင္ခိုက္တဲ့ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ေတာင္တန္းေဒသေတြျဖစ္တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ ထိုင္းလူမ်ိဳး စစ္စစ္ ၉၀%ေက်ာ္ရွိတဲ့အျပင္ တျခားတိုင္းရင္းသားေတြရဲ ့ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကြလွဳပ္ရွားမွဳ သမိုင္းအေျခံလဲမရွိတာမို ့ တျပည္ေထာင္ႏိုင္ငံအျဖစ္ေကာင္းစြာထူေထာင္ထားႏိုင္တာျဖစ္တယ္။ ခုလို တျပည္ေထာင္ႏိုင္ငံရဲ ့အေျခခံနဲ့ ျပည့္စံုေနတဲ့တိုင္ ထိုင္းႏိုင္ငံက တိုင္းရင္းသားျမိဳ ့ရြာ ေတာေတာင္ေရေျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတာေတာင္ေတြကို မူရင္းတိုင္းရင္းသားနာမယ္နဲ ့ဘဲ တရား၀င္မွည့္ေခၚတယ္။ဥပမာ တပ္ခရိုင္က ေရတံခြံထီးေလာ္စူးဆိုရင္ နဂိုလ္ကရင္နာမယ္အတိုင္းတရား၀င္မွည့္ေခၚထားတာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးနဲ့ဆိုရင္ေတာ့ လူဦးေရ သန္းမျပည့္တဲ့တိုင္းရင္းသားနာမယ္ေတြအားလံုးကို နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးပစ္ၾကမ်ာပါ။
ဒါကို၀ိုင္းျပီးျပင္ႏိုင္ရင္ ျမန္မာျပည္တကယ္တမ္းျခိမ္းခ်မ္းႏိုင္တဲ့ ေရခံေျမခံရွိလာမယ္..တဆိတ္ရွိ နယ္ခ်ဳဲ့ကေသြးခြဲခဲ့လို ့ဆိုတဲ့ ပေဒသရာဇ္နယ္ခ်ဳဲ ့ဖက္ဆစ္အေမြခံေတြ ရဲ ့မူ၀ါဒေတြကို တန္ရာတန္ရာ အိမ္သာတြင္းထဲ ထည့္လိုက္ၾကပါေတာ့။ ဒီမူ၀ါဒသေဘာထားေတြဟာတိုင္းရင္းသားေတြကိုနယ္ခ်ဲ့လက္ပါးေစလို ့သမုတ္ျပီး ဗမာအားလံုက ဘက္စံုကေန ၀ိုင္း၀န္းေခ်မွဳန္းသုတ္သင္ခ်င္လာေအာင္တိုက္တဲ့မွဳိင္းသာျဖစ္တယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကိုခုလုပ္ေနတဲ့ ျဗဴဟာထဲမွာတခုအပါအ၀င္ျဖစ္တယ္။ ေတာ္ၾကပါေတာ့...
Friday, May 16, 2014
တပ္မေတာ္ေပၚအျမင္
တႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထုိးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ ပါဝင္မႈ အခန္းက႑ဟာ အလြန္အေရးႀကီးတယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြကေျပာပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕က တပ္မေတာ္အေပၚ ထားရွိတဲ့ သေဘာထားအျမင္ေတြကို RFA သတင္းေထာက္ ကိုေက်ာ္ထြန္းႏိုင္က တင္ျပထားပါတယ္။
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ၾကန္႔ၾကာေနတာ ျမန္မာစစ္တပ္ေၾကာင့္လို႔ NCCT ေျပာၿပီ
ဖယ္ဒရယ္ကုိ လက္မခံႏုိင္တဲ့ ဗမာဟာ မဟာဗမာျဖစ္တယ္။ ဖယ္ဒရယ္ကုိလက္မခံႏုိင္တဲ့ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ မဟာဗမာတပ္မေတာ္ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီတုိင္းျပည္ ဒီတပ္မေတာ္အတြင္းမွာ ဘယ္ေသာအခါမွ တန္းတန္ညီမွ်မွဳ ရွိမွာမဟုတ္ပါ။ တုိင္းရင္းသားေတြ ေယာင္ျပီးလက္နက္ခ် လက္နက္စြန့္မိရင္ တစ္ေန ့မင္းတုိ ့အိမ္ႀကက္ေလးေတြလုိ တေကာင္ျပီးတေကာင္ျပန္အခ်က္စားခံရလိမ့္မယ္။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဆုိတာလည္း ျခံေရွ ့မွာ ထုိင္ေစာင့္ေနတဲ့ ေခြးကေလးအဆင့္ေလာက္ပဲရွိတယ္။
တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ၾကန္႔ၾကာေနတာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ၁၆ဖြဲ႔နဲ႔ စုစည္းထားတဲ့ NCCT က ေျပာလိုက္ပါၿပီ။ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ သေဘာထားက ဘာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏိုင္တာလဲ။
တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ ညွိႏိႈင္းေရးအဖြဲ႔ NCCT ရဲ႕အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ဟံသာက ျမန္မာတပ္မေတာ္ဘက္က သေဘာထားတင္းမာေနမယ္ဆိုရင္ ၾသဂုတ္ ၁ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး အပစ္ရပ္ေရး လက္မွတ္ထိုးဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဓိက ျပႆနာက ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ ဖယ္ဒရယ္ဆိုတာကို လံုးဝလက္မခံတာေၾကာင့္လို႔ ဆိုပါတယ္။
သမၼတနဲ႔လႊတ္ေတာ္က ဖယ္ဒရယ္ကို ေလ့လာၿပီး လက္ခံမယ့္ အေနအထားမွာရွိေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စု၊ ဖယ္ဒရယ္ စတဲ့ ေဝါဟာရကို အျငင္းပြားတာထက္ ဖယ္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမယ့္ ပံုစံကို ျမန္မာစစ္တပ္က လံုးဝလက္မခံတာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုကေန ခြဲထြက္ေရးကို စဥ္းစားရေလာက္ေအာင္ မမိုက္မဲသလို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စုစည္းရပ္တည္မွာ ရမယ္ဆိုတာသိနားလည္တာေၾကာင့္ တန္းတူမွ်တေရးရွိမွ အဆင္ေျပမယ္လို႔ NCCT အဖြဲ႔ဝင္ ခြန္ဥကၠာက ဆိုပါတယ္။
NCCT အဖြဲ႔ဝင္ေတြဟာ လာမယ့္ ေမလ ၂၁ရက္ေန႔က်ရင္ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေတြ႔ဆံုတဲ့အခါ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ Single Text မွာပါဝင္မယ့္ ေဝါဟာရေတြကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ ျပဳလုပ္ဖို႔ ျမစ္ႀကီးနားမွာရွိတဲ့ KIO ဆက္ဆံေရးရံုးမွာ ေမလ ၁၄ ရက္ေန႔က ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ အာမခံခ်က္ရွိဖို႔ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္ကို ေရးဆြဲရာမွာ ဖယ္ဒရယ္တပ္ေတာ္ကိစၥ တိုင္းရင္းသားေတြဘက္က ထည့္သြင္းခ်င္တယ္လို႔ တာအိုက္ဘုန္းက ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္သေဘာထား မတူညီမႈေတြက အခက္အခဲတစ္ခုလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္ အေလ်ာ့အတင္းလုပ္ႏိုင္တဲ့ေပၚ မူတည္ၿပီး ၾသဂုတ္မတိုင္ခင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ မခ်ဳပ္ႏိုင္ သိႏိုင္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
http://www.kamayutmedia.com/2014/05/15/military-rejects-any-idea-of-federalism/
တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ၾကန္႔ၾကာေနတာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ ၁၆ဖြဲ႔နဲ႔ စုစည္းထားတဲ့ NCCT က ေျပာလိုက္ပါၿပီ။ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ သေဘာထားက ဘာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏိုင္တာလဲ။
တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ ညွိႏိႈင္းေရးအဖြဲ႔ NCCT ရဲ႕အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ဟံသာက ျမန္မာတပ္မေတာ္ဘက္က သေဘာထားတင္းမာေနမယ္ဆိုရင္ ၾသဂုတ္ ၁ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး အပစ္ရပ္ေရး လက္မွတ္ထိုးဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဓိက ျပႆနာက ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ ဖယ္ဒရယ္ဆိုတာကို လံုးဝလက္မခံတာေၾကာင့္လို႔ ဆိုပါတယ္။
သမၼတနဲ႔လႊတ္ေတာ္က ဖယ္ဒရယ္ကို ေလ့လာၿပီး လက္ခံမယ့္ အေနအထားမွာရွိေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စု၊ ဖယ္ဒရယ္ စတဲ့ ေဝါဟာရကို အျငင္းပြားတာထက္ ဖယ္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမယ့္ ပံုစံကို ျမန္မာစစ္တပ္က လံုးဝလက္မခံတာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုကေန ခြဲထြက္ေရးကို စဥ္းစားရေလာက္ေအာင္ မမိုက္မဲသလို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စုစည္းရပ္တည္မွာ ရမယ္ဆိုတာသိနားလည္တာေၾကာင့္ တန္းတူမွ်တေရးရွိမွ အဆင္ေျပမယ္လို႔ NCCT အဖြဲ႔ဝင္ ခြန္ဥကၠာက ဆိုပါတယ္။
NCCT အဖြဲ႔ဝင္ေတြဟာ လာမယ့္ ေမလ ၂၁ရက္ေန႔က်ရင္ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေတြ႔ဆံုတဲ့အခါ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ Single Text မွာပါဝင္မယ့္ ေဝါဟာရေတြကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ ျပဳလုပ္ဖို႔ ျမစ္ႀကီးနားမွာရွိတဲ့ KIO ဆက္ဆံေရးရံုးမွာ ေမလ ၁၄ ရက္ေန႔က ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ အာမခံခ်က္ရွိဖို႔ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္ကို ေရးဆြဲရာမွာ ဖယ္ဒရယ္တပ္ေတာ္ကိစၥ တိုင္းရင္းသားေတြဘက္က ထည့္သြင္းခ်င္တယ္လို႔ တာအိုက္ဘုန္းက ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္သေဘာထား မတူညီမႈေတြက အခက္အခဲတစ္ခုလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္ အေလ်ာ့အတင္းလုပ္ႏိုင္တဲ့ေပၚ မူတည္ၿပီး ၾသဂုတ္မတိုင္ခင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ မခ်ဳပ္ႏိုင္ သိႏိုင္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
http://www.kamayutmedia.com/2014/05/15/military-rejects-any-idea-of-federalism/
Thursday, May 15, 2014
အစီရင္ခံစာသစ္အရ ၂၀၁၃ ျမန္မာျပည္တြင္းဒုကၡသည္ ၆ သိန္းရိွ
ကိုသားညြန္႔ဦး
15.05.2014 08:02
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္အတြင္း ကမၻာ့လူဦးေရ ၃၃ ဒႆမ ၃ သန္းဟာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးရတဲ့ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြ
ျဖစ္ေနၾကတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာသစ္တရပ္မွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာလည္း မၾကာေသးခင္ ႏွစ္ေတြကျဖစ္ခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ လူဦးေရ ၆ သိန္းေက်ာ္ဟာ ျပည္တြင္းမွာ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ တခ်ိဳ႕ထံကို ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေပးေရး ကိစၥေတြ အကန္႔အသတ္ေတြ ႀကံဳေနရတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ကိုသားညြန္႔ဦးက အစီရင္ခံပါ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို တင္ျပထားပါတယ္။
ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ရခိုု္င္ျပည္နယ္အတြင္းက အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ အခုႏွစ္ပိုင္းအတြင္း အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးၾကရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ဒုကၡသည္မ်ားေကာင္စီရဲ႕ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္အကုန္ပိုင္းမွာ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ ၆ သိန္း ၄ ေသာင္းေက်ာ္ရိွခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီအထဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ေတာင္ဘက္က ဒုကၡသည္ဦးေရ ၄ သိန္း၊ ကခ်င္နဲ႔ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းက ဒုကၡသည္ဦးေရ ၉ ေသာင္း ၆ ေထာင္ေက်ာ္တို႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ က်န္တဲ့အထဲ လူဦးေရ ၁ သိန္း ၃ ေသာင္းေက်ာ္က ရခိုင္ျပည္နယ္ အတြင္းကျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းမွာေတာ့ ျပည္တြင္း ဒုကၡသည္ ၅၄၀၀ ရိွတယ္လို႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ရခိုင္ျပည္နယ္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းက ဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ ဘာသာေရး ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ရသူေတြျဖစ္ၿပီး၊ က်န္ေဒသေတြကေတာ့ စစ္ပဲြေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြေၾကာင့္ တိုးတက္မႈေတြရိွေပမဲ့လည္း ပဋိပကၡေတြ ရိွေနဆဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ အေရအတြက္ က် မသြားတာျဖစ္တယ္လို႔ ျမန္မာလူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြက ေျပာပါတယ္။ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး မရေသးတဲ့ေနရာေတြမွာ တိုက္ပဲြေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ေက်းရြာအိုးအိမ္ ထြက္ေျပးေနရသူေတြ ရိွေနတုန္းပဲလို႔ USCB အေမရိကန္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈအဖဲြ႔က Myra Dahgaypaw က ဗီြအိုေအကို ေျပာပါတယ္။
“KNU အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး မရပ္ထားဘူးဆုိၿပီးေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ IDP ဦးေရကေတာ့ မ်ားလာမွာပဲ။ ရခိုင္ျပည္နယ္ဘက္မွာလည္း အဲ့လိုမ်ိဳးပဲ ဘာသာေရးပဋိပကၡေပါ့ေနာ္ အဲ့ဒီကိစၥအတြက္ေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကေတာ့ အရင္တုန္းက ေနတဲ့ေဒသေတြမွာလည္း မေနႏုိင္ဘဲနဲ႔ IDP ျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။ ဒီ့အျပင္ တျခားေဒသ ဥပမာ - မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာဆုိရင္လည္း IDP နံပါတ္ေတြမ်ားလာတယ္။ ဘာအတြက္ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေျမသိမ္းတဲ့ကိစၥေတြ၊ ဘာေတြ၊ ၿပီးေတာ့ တခ်ိန္တည္း ဟိုဥစၥာေပါ့ေနာ္ Economic Development”
ျမန္္မာႏိုင္ငံမွာ အေျပာင္းအလဲေတြရိွလာၿပီး ပြင့္လင္းလာတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ လူသားခ်င္း စာနာကူညီမႈေတြ ဖံြ႔ၿဖိဳးမႈ အေထာက္အပံ့ေတြ တိုးလာသလို၊ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ေထာက္ပံ့မႈ အေျခအေနဟာလည္း တိုးတက္လာတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒုကၡသည္ေတြရဲဲ႕ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျဖရွင္းေပးဖို႔ရာမွာ ဒုုကၡသည္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းတာ၊ ကူညီေရးအစီအစဥ္ေတြမွာ ဒုကၡသည္ေတြကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ခြင့္ေပးတာ၊ ဒီကိစၥေတြမွာေတာ့့ လုပ္ေဆာင္စရာေတြ လိုေသးတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာမွာ ေထာက္ျပပါတယ္။
Myra Dahgaypaw ကလည္း အခုေနာက္ပိုင္းမွာ အကူအညီေပးေရး ၀န္ထမ္းေတြကို ကန္႔သတ္တာေတြ၊ ေစာင့္ၾကည့္ေမးျမန္းတာေတြေၾကာင့္ လူသားခ်င္း စာနာကူညီမႈ လုပ္ငန္းေတြမွာ လြတ္လပ္မႈ အားနည္းေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
“ဘာလုပ္တာလဲ၊ ဘယ္ကိုသြားတာလဲ၊ ဘာေတြေျပာတာလဲ အၿမဲတမ္း သူတို႔ေနာက္မွာ တေယာက္ေယာက္ လုိက္တာပဲ။ အဲ့လိုမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကလည္း ဘာမွကို လြတ္လပ္မႈ မရွိေတာ့ဘူးေလ။”
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ IDP ဒုကၡသည္ေတြကို အကာအကြယ္ေပးႏိုင္မယ့္ အစိုးရမူ၀ါဒေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒမ်ိဳးေတြ မရိွဘူးလို႔လည္း ေထာက္ျပပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္က အၾကမ္းဖက္မႈေတြ၊ ကခ်င္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္းက ပဋိပကၡေတြကို အဆံုးမသတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ အဲဒီေဒသက ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ အေျခအေနဟာ ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးရြားလာေနတယ္လို႔လည္း ဒီအစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
တကမၻာလံုးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခု ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ ဒုကၡသည္အေရအတြက္ လူဦးေရ ၃၃ ဒႆမ ၃ သန္းအထိ တိုးလာခဲ့ၿပီး၊ ဒီကိန္းဂဏန္းဟာဆိုရင္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ကစၿပီး ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြကို ႏိုင္ငံတကာက မွတ္တမ္းျပဳလာရာမွာ အမ်ားဆံုး ကိန္းဂဏန္း ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေနာ္ေ၀း ဒုကၡသည္မ်ားေကာင္စီက အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ Jan Egeland က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
“ေဘာ့စနီးယား၊ ေဘာ္လကန္ေဒသနဲ႔ ရ၀မ္ဒါ၊ ကြန္ဂိုေဒသေတြမွာ မ်ိဳးျပဳန္းသတ္ျဖတ္မႈေတြရိွခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ၀န္းက်င္တုန္းက အေတာ့္ႀကီးကို ဆိုးရြားေနတဲ့ အေျခအေနထက္ကို အခုဟာ ပိုဆိုးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကမၻာမွာ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ လူဦးေရ ၂၈ သန္းရိွခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အေရအတြက္ က်ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ကေနစရင္ေတာ့ ျပည္တြင္း ဒုကၡသည္ေတြ အေရအတြက္ တိုးလာပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ အဆံုးဆိုး အေရအတြက္ ျဖစ္လာပါတယ္။”
ဒါေၾကာင့္လည္း သန္းနဲ႕ခ်ီတဲ့ ဒီဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ဒုကၡဆင္းရဲေတြ အဆံုးသတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႔ ပိုၿပီး နီးနီးကပ္ကပ္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားဖို႔ လိုမယ္ဆိုၿပီး Egeland က တုိက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ အခု အစီရင္ခံစာပါ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္မ်ား အေရအတြက္မွာေတာ့ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံက အမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး၊ သူ႔ေနာက္ကဆိုရင္ေတာ့ ကိုလံဘီယာ၊ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား၊ ကြန္ဂို၊ ဆူဒန္ႏိုင္ငံတို႔ ရိွၾကပါတယ္။ အစီရင္ခံစာအရဆိုရင္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ အေရအတြက္ဟာ ၈ ဒႆမ ၂ သန္းတိုးလာၿပီး အဲဒီအထဲ ၄၃ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ဆီးရီယားႏိုု္င္ငံက ျဖစ္ၾကပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/world-refugee-population/1914883.html
15.05.2014 08:02
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္အတြင္း ကမၻာ့လူဦးေရ ၃၃ ဒႆမ ၃ သန္းဟာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးရတဲ့ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြ
ျဖစ္ေနၾကတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာသစ္တရပ္မွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာလည္း မၾကာေသးခင္ ႏွစ္ေတြကျဖစ္ခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ လူဦးေရ ၆ သိန္းေက်ာ္ဟာ ျပည္တြင္းမွာ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ တခ်ိဳ႕ထံကို ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေပးေရး ကိစၥေတြ အကန္႔အသတ္ေတြ ႀကံဳေနရတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ကိုသားညြန္႔ဦးက အစီရင္ခံပါ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို တင္ျပထားပါတယ္။
ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ရခိုု္င္ျပည္နယ္အတြင္းက အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ အခုႏွစ္ပိုင္းအတြင္း အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးၾကရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ဒုကၡသည္မ်ားေကာင္စီရဲ႕ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္အကုန္ပိုင္းမွာ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ ၆ သိန္း ၄ ေသာင္းေက်ာ္ရိွခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီအထဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ေတာင္ဘက္က ဒုကၡသည္ဦးေရ ၄ သိန္း၊ ကခ်င္နဲ႔ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းက ဒုကၡသည္ဦးေရ ၉ ေသာင္း ၆ ေထာင္ေက်ာ္တို႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ က်န္တဲ့အထဲ လူဦးေရ ၁ သိန္း ၃ ေသာင္းေက်ာ္က ရခိုင္ျပည္နယ္ အတြင္းကျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းမွာေတာ့ ျပည္တြင္း ဒုကၡသည္ ၅၄၀၀ ရိွတယ္လို႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ရခိုင္ျပည္နယ္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းက ဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ ဘာသာေရး ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ရသူေတြျဖစ္ၿပီး၊ က်န္ေဒသေတြကေတာ့ စစ္ပဲြေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြေၾကာင့္ တိုးတက္မႈေတြရိွေပမဲ့လည္း ပဋိပကၡေတြ ရိွေနဆဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ အေရအတြက္ က် မသြားတာျဖစ္တယ္လို႔ ျမန္မာလူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြက ေျပာပါတယ္။ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး မရေသးတဲ့ေနရာေတြမွာ တိုက္ပဲြေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ေက်းရြာအိုးအိမ္ ထြက္ေျပးေနရသူေတြ ရိွေနတုန္းပဲလို႔ USCB အေမရိကန္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈအဖဲြ႔က Myra Dahgaypaw က ဗီြအိုေအကို ေျပာပါတယ္။
“KNU အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး မရပ္ထားဘူးဆုိၿပီးေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ IDP ဦးေရကေတာ့ မ်ားလာမွာပဲ။ ရခိုင္ျပည္နယ္ဘက္မွာလည္း အဲ့လိုမ်ိဳးပဲ ဘာသာေရးပဋိပကၡေပါ့ေနာ္ အဲ့ဒီကိစၥအတြက္ေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကေတာ့ အရင္တုန္းက ေနတဲ့ေဒသေတြမွာလည္း မေနႏုိင္ဘဲနဲ႔ IDP ျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။ ဒီ့အျပင္ တျခားေဒသ ဥပမာ - မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာဆုိရင္လည္း IDP နံပါတ္ေတြမ်ားလာတယ္။ ဘာအတြက္ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေျမသိမ္းတဲ့ကိစၥေတြ၊ ဘာေတြ၊ ၿပီးေတာ့ တခ်ိန္တည္း ဟိုဥစၥာေပါ့ေနာ္ Economic Development”
ျမန္္မာႏိုင္ငံမွာ အေျပာင္းအလဲေတြရိွလာၿပီး ပြင့္လင္းလာတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ လူသားခ်င္း စာနာကူညီမႈေတြ ဖံြ႔ၿဖိဳးမႈ အေထာက္အပံ့ေတြ တိုးလာသလို၊ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ေထာက္ပံ့မႈ အေျခအေနဟာလည္း တိုးတက္လာတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒုကၡသည္ေတြရဲဲ႕ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျဖရွင္းေပးဖို႔ရာမွာ ဒုုကၡသည္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းတာ၊ ကူညီေရးအစီအစဥ္ေတြမွာ ဒုကၡသည္ေတြကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ခြင့္ေပးတာ၊ ဒီကိစၥေတြမွာေတာ့့ လုပ္ေဆာင္စရာေတြ လိုေသးတယ္လို႔ အစီရင္ခံစာမွာ ေထာက္ျပပါတယ္။
Myra Dahgaypaw ကလည္း အခုေနာက္ပိုင္းမွာ အကူအညီေပးေရး ၀န္ထမ္းေတြကို ကန္႔သတ္တာေတြ၊ ေစာင့္ၾကည့္ေမးျမန္းတာေတြေၾကာင့္ လူသားခ်င္း စာနာကူညီမႈ လုပ္ငန္းေတြမွာ လြတ္လပ္မႈ အားနည္းေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
“ဘာလုပ္တာလဲ၊ ဘယ္ကိုသြားတာလဲ၊ ဘာေတြေျပာတာလဲ အၿမဲတမ္း သူတို႔ေနာက္မွာ တေယာက္ေယာက္ လုိက္တာပဲ။ အဲ့လိုမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကလည္း ဘာမွကို လြတ္လပ္မႈ မရွိေတာ့ဘူးေလ။”
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ IDP ဒုကၡသည္ေတြကို အကာအကြယ္ေပးႏိုင္မယ့္ အစိုးရမူ၀ါဒေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒမ်ိဳးေတြ မရိွဘူးလို႔လည္း ေထာက္ျပပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္က အၾကမ္းဖက္မႈေတြ၊ ကခ်င္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္းက ပဋိပကၡေတြကို အဆံုးမသတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ အဲဒီေဒသက ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ အေျခအေနဟာ ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးရြားလာေနတယ္လို႔လည္း ဒီအစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။
တကမၻာလံုးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အခု ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ ဒုကၡသည္အေရအတြက္ လူဦးေရ ၃၃ ဒႆမ ၃ သန္းအထိ တိုးလာခဲ့ၿပီး၊ ဒီကိန္းဂဏန္းဟာဆိုရင္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ကစၿပီး ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ေတြကို ႏိုင္ငံတကာက မွတ္တမ္းျပဳလာရာမွာ အမ်ားဆံုး ကိန္းဂဏန္း ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေနာ္ေ၀း ဒုကၡသည္မ်ားေကာင္စီက အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ Jan Egeland က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
“ေဘာ့စနီးယား၊ ေဘာ္လကန္ေဒသနဲ႔ ရ၀မ္ဒါ၊ ကြန္ဂိုေဒသေတြမွာ မ်ိဳးျပဳန္းသတ္ျဖတ္မႈေတြရိွခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ၀န္းက်င္တုန္းက အေတာ့္ႀကီးကို ဆိုးရြားေနတဲ့ အေျခအေနထက္ကို အခုဟာ ပိုဆိုးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကမၻာမွာ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ လူဦးေရ ၂၈ သန္းရိွခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အေရအတြက္ က်ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ကေနစရင္ေတာ့ ျပည္တြင္း ဒုကၡသည္ေတြ အေရအတြက္ တိုးလာပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ အဆံုးဆိုး အေရအတြက္ ျဖစ္လာပါတယ္။”
ဒါေၾကာင့္လည္း သန္းနဲ႕ခ်ီတဲ့ ဒီဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ဒုကၡဆင္းရဲေတြ အဆံုးသတ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႔ ပိုၿပီး နီးနီးကပ္ကပ္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားဖို႔ လိုမယ္ဆိုၿပီး Egeland က တုိက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ အခု အစီရင္ခံစာပါ ျပည္တြင္းဒုကၡသည္မ်ား အေရအတြက္မွာေတာ့ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံက အမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး၊ သူ႔ေနာက္ကဆိုရင္ေတာ့ ကိုလံဘီယာ၊ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား၊ ကြန္ဂို၊ ဆူဒန္ႏိုင္ငံတို႔ ရိွၾကပါတယ္။ အစီရင္ခံစာအရဆိုရင္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ျပည္တြင္းဒုကၡသည္ အေရအတြက္ဟာ ၈ ဒႆမ ၂ သန္းတိုးလာၿပီး အဲဒီအထဲ ၄၃ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ဆီးရီယားႏိုု္င္ငံက ျဖစ္ၾကပါတယ္။
http://burmese.voanews.com/content/world-refugee-population/1914883.html