တပ္ေပါင္းစုမ်ားသည္လည္း အနတၱ

ေမာင္ေက်ာ္စြာ
(၂၀၁၄ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၁ရက္)

“တပ္ေပါင္းစု” ဆိုတာ ဒူးရင္းသီးနဲ႔တူတယ္။

“တပ္ေပါင္းစု” စတင္ဖြဲ႔စည္းကာစ၊ စုစည္းကာစဆုိရင္ မမွည့္ေသးတဲ့ ဒူးရင္းသီးနဲ႔တူမွာေပါ့။ မာမာက်စ္က်စ္၊ ဆူးခၽြန္ခၽြန္ေတြနဲ႔။ ဘံုရန္သူကို ညီညီညြတ္ညြတ္ တြန္းလွန္ၾကမယ္ဆုိတဲ့သေဘာ။ ကာလတစ္ခုျဖတ္သန္းသြားၿပီးတ့ဲအခါ ဒူးရင္းသီးဟာ အျခမ္း လိုက္ အက္ေၾကာင္း၊ ကြဲေၾကာင္းႀကီးေတြ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာၿပီ၊ အနံ႔ေတြလည္း ထြက္လာၿပီ၊(တခ်ိဳ႕က ဒူးရင္းသီးအနံ႔ ေမႊး တယ္/တခ်ိ႕က နံတယ္ေပါ့)။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီဒူးရင္းသီးႀကီး အစိတ္စိတ္ကြဲထြက္မသြားေအာင္ “ႏွီးကေလး”နဲ႔ခ်ည္ထား၊ တဲထား ရတယ္။ အဲဒီလို စည္းေႏွာင္၊ ခ်ည္ေႏွာင္၊ တဲေႏွာင္ထားတဲ့ “ႏွီးကေလး”ဟာ တပ္ေပါင္းစုညီညြတ္ေရးေပါ့။ အဲဒီ တပ္ေပါင္းစုညီ ညြတ္ေရး “ႏွီးကေလး”က ဝါးအေၾကာကုိ သင္ထားတဲ့ႏွီးမဟုတ္ဘူး။ အူတုိင္နားကပ္ေနတဲ့ႏွီးမ်ိဳး၊ အခ်ိန္မေရြးေဆြးၿပီး ျပတ္သြားဖုိ႔ သိပ္လြယ္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔တပ္ေပါင္းစုေတြ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကၿပီး၊ ဖြဲ႔ခဲ့သမွ် တပ္ေပါင္းစုေတြဟာ မၾကာခင္မွာ အနိစၥသေဘာ တမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကိစၥေခ်ာကုန္ ၾကပါတယ္။ (ဒညတ)၊ (မဒတ)လုိ႔ ေခၚတဲ့ (NDF)၊ (မဒမခ)လုိ႔ ေခၚတဲ့ (DAB)၊ “ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိ္င္ငံ အမ်ိဳးသားေကာင္စီ” လို႔ေခၚၾကတဲ့(NCUB)၊ “ဒီမိုဖုိရမ္” လို႔ဆုိတဲ့ (FDB) တုိ႔ဟာ အထက္မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ ဒူးရင္းသီးဥပမာလိုပဲ အနိစၥသေဘာနဲ႔ ကိစၥေခ်ာ ကုန္ခဲ့ၾကၿပီ မဟုတ္ပါလား။ အခုလည္း ယေန႔ကာလေပၚ (UNFC) တပ္ေပါင္းစု မ်က္ေစ့နီေနတယ္။ မ်က္ခံုးလႈပ္ေနတယ္။

တကယ္ေတာ့ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္တစ္ေၾကာမွာ ၁၉၈၈ေနာက္ပုိင္း ဖြဲ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ တပ္ေပါင္းစုမွန္သမွ် ေခါင္းေဆာင္မႈစာရင္းမွာ (KNU)၊ (KIO)၊ (NMSP) တုိ႔ကပဲ တပ္ေပါင္းစု ဥကၠ႒၊ ဥကၠ႒(၁) ၊ ဥကၠ႒(၂) ေနရာေတြကို ဘိုးဘြားပုိင္သဖြယ္ ယူခဲ့ၾကတာပါ။

ဘုံရန္သူဆုိတာ အၿမဲတမ္း ျပက္ျပက္ထင္ထင္ရွိေနတာခဲ့ပဲ။ တညီတညြတ္တည္း တုိက္ပြဲဆင္ႏုိင္မွ ေမွ်ာ္မွန္တုိင္းပန္တုိင္ေရာက္ မယ္ဆုိတာလည္း ေနာေက်ေအာင္ သိထားၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘံုရန္သူရဲ႕ ပရိယာယ္ေဝဝုစ္ကိုေတာ့ မခံႏုိင္ၾကဘူး။ အေရွ႕ ေျမာက္မွာ (ဗကပ)ကို ေအာက္ေျခလြတ္ေအာင္ ရန္သူက လုပ္ႏုိင္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္က အင္အားစုေတြအ ဖို႔ ေတာ္လွန္ေရးဗဟုိခ်က္ဟာ “မာနယ္ပေလာျဖစ္တယ္”လို႔ေတာင္မွ သံုးသပ္ယူဆခဲ့ၾကဖူးတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ “တစ္နပ္စား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” လွိမ့္လံုးေအာက္မွာ အားလံုး တစစီ ၿပိဳကြဲသြားခဲ့ၾကရတယ္။

(မဒတ)ရဲ႕ ေဒါက္တိုင္လုိအဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္တဲ့ (KIO) နဲ႔ (NMSP)တို႔ စစ္အစုိးရနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲသြားခဲ့ၾကတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေက်ာ္ၾကာခဲ့တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဟာ ဘယ္တုိင္းရင္းသားလက္္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔မွ ႏုိင္ငံေရးအရ ဟုတ္တိပတ္တိ ေဆြးေႏြးခဲ့တာမရွိခဲ့ဘူး။ “ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံ”မွာ အျခားဖိတ္ၾကားသင့္သူမ်ားဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေပၚတာဆြဲတာပဲ ခံခဲ့ ၾကရတယ္။ ဒါ့အျပင္ အခ်ိဳ႕အဖြဲ႔အစည္းေတြ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလံုး ဖ်က္သိမ္းျခင္းခံသြားၾကရတယ္။ အခ်ိဳ႕က အႂကြင္းမဲ့လက္နက္ ခ်ခဲ့ၾကရတယ္။ အင္အားေကာင္းခဲ့ၾကတဲ့ (KUN)၊ (KIO)၊(NMSP) အဖြဲ႔အစည္းႀကီးေတြထဲက အစိတ္စိတ္ကြဲအက္မႈေတြ၊ ခြဲထြက္ မႈေတြ အေတာမသတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရအုပ္စုိးတဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေက်ာ္ကာလဟာ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ အစည္းေတြအဖို႔ ဘယ္ေခတ္ကာလနဲ႔မွ မတူတဲ့ ကြဲအက္မႈ/ခြဲထြက္မႈေတြ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရတဲ့ကာလလုိ႔ေျပာရင္ ဘယ္သူ ျငင္းႏုိင္ မွာလဲ။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အမ်ဳိးသားရန္သူ/မဟာဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒီလို႔ ေျပာခဲ့ၾကတ့ဲ ရန္သူရဲ႕ ၿခံစည္း႐ုိး ကာကြယ္ေရးတပ္ (BGF)တပ္ ျဖစ္လုိျဖစ္၊ အခ်င္းခ်င္း ျပန္တုိက္သူတုိက္ၾက၊ အျပန္အလွန္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ၾကတဲ့ အနိ႒ာ႐ံုေတြသာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ရတယ္။ အမ်ိဳး သား ေတာ္လွန္ေရးသမားဘဝကေန အုပ္စုိးသူရဲ႕ သစၥာခံစစ္သားအျဖစ္ ေျပာင္းခဲ့ၾကရတယ္။ နဖူးေပၚလက္တင္ ေတြးၾကည့္ရင္ တစ္ခ်ိန္က အမ်ိဳးသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္အတြက္ အသက္စြန္႔/ ကုိယ္လက္ခႏၶာ စြန္႔လႊတ္သြားၾကတဲ့ အာဇာနည္ ေတြ၊ သူရဲေကာင္းေတြကို မ်က္ႏွာပူဖုိ႔၊ ရွက္ဖို႔သိပ္ေကာင္းပါတယ္။

ဒီကေန႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုတုိင္းက ေတာင္းဆိုေနတဲ့ “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု”ဆုိတာ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အုပ္စုိးသူ အစုိးရဆီ က ခိုင္မာတဲ့ အာမခံခ်က္ ဘယ္မွာရွိသလဲ။ စာနဲ႔ေပနဲ႔လည္းမရွိသလို၊ စကားအျဖစ္လည္း သက္ေသျပစရာမရွိပါဘူး။ အုပ္စုိးသူ ဘက္က ေပးေနတာဆုိလုိ႔ စီးပြားေရးလုပ္ကြက္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ကားပါမစ္ပဲရွိတယ္။

“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ တည္ဆဲဥပေဒေတြ”ကို ဘယ္သူမဆို လိုက္နာရမယ္လုိ႔ သမၼတ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၊ ကာခ်ဳပ္ဆုိသူေတြ က တဖြဖြေျပာေနတာပဲ။ တန္းတူရည္တူ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဆုိတာ ဘယ္ေနမွန္းမသိေသးဘူး။ အပစ္ရပ္လက္မွတ္ေရးထိုးဖုိ႔ကုိ က စက္တင္ဘာကေန ေအာက္တိုဘာထိ ေရႊ႕သြားျပန္ၿပီမဟုတ္လား။

ဒီလိုအေျခအေနမွာ ယေန႔ကာလေပၚ တပ္ေပါင္းစုတစ္ခုျဖစ္တဲ့ (UNFC) ထဲကေန (KNU)က ႏႈတ္ထြက္သြားျပန္တယ္။
ဒီလို ထြက္သြားတာေၾကာင့္ တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ပုိျမန္ဆန္လာမလား။ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျမန္ျမန္ျဖစ္ ေျမာက္လာႏုိင္သလား။ အဲဒါေတြျဖစ္ဖို႔ မေသခ်ာပါဘူး။ (KNU)တဖြဲ႔တည္း အုပ္စုိးသူအစုိးရနဲ႔ နားလည္မႈယူတာေတာ့ ျဖစ္သြား ႏုိင္ပါတယ္။ (KNU) ကလည္း လက္ရွိ အုပ္စုိးသူနဲ႔ ျမန္ျမန္ေျပလည္ခ်င္ပံုရပါတယ္။

သမၼတတုိ႔၊ ကာခ်ဳပ္တို႔က အျခားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔မတူ တမူထူးၿပီး၊ (KNU) ကို ‘ဂဒီးဂဒီး’ ေခၚေခၚေတြ႔ေနေလေတာ့၊ သမၼတႀကီး တုိ႔၊ ကာခ်ဳပ္ႀကီးတုိ႔ရဲ႕ သေဘာထားအမွန္ကို အျခားအဖြဲ႔ေတြထက္ (KNU) က ပုိသိေနတဲ့ပံုပါပဲ။ (KNU) အီးစီတစ္ဦး မီဒီယာ ေတြမွာ ေျပာဆုိေနတာေတြက အဲဒီအေျခအေနေတြကို ထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေစပါတယ္။ သူေျပာတာထဲမွာဆုိရင္ (KNU) နဲ႔ အျခား တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ဘဝခ်င္းမတူပါဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့ ကရင့္ကံၾကမၼာကရင္ဆံုးျဖတ္မယ္ဆုိတဲ့သေဘာပါပဲ။ (KNU) က (UNFC) ထံ ေပးပုိ႔တဲ့စာမွာလည္း အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပုိင္ဆုိတဲ့ စကားပါေနေလေတာ့။ ေရွ႕မွာ အုပ္စုိးသူအစုိးရနဲ႔ စကားေျပာတာေတြမွာ (UNFC) ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို မနာခံေတာ့ဘူး။ (KNU) အဖြဲ႔အစည္း စိတ္ႀကိဳက္ ဆံုးျဖတ္ေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့သေဘာပါပဲ။

(KNU) တဖြဲ႔ထဲနဲ႔ေဆြးေႏြးၿပီး အုပ္စိုးသူအစုိးရက (KNU) ရဲ႕ ပင္မအေျခခံမူေတြျဖစ္တဲ့ “ေစာဘဦးႀကီးမူ(၄)ရပ္”ကို တိတိက်က်၊ ေသေသခ်ာခ်ာ လက္ခံတယ္ဆုိရင္ျဖင့္ (UNFC)ကေန (KNU) ႏႈတ္ထြက္သြားတာကို က်ေနာ္တုိ႔လက္ခုပ္တီးၾကရမွာျဖစ္ၿပီး က်န္ တဲ့ ကခ်င္၊ မြန္၊ ရွမ္း၊ ကရင္နီ၊ ပအိုဝ္း စတဲ့တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ တန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ (KNU) အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ေလ့လာၾကဖုိ႔ မုခ်လိုအပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

“တပ္ေပါင္းစု” တည္ေဆာက္တာ၊ တပ္ေပါင္းစုညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္တာတုိ႔ဆုိတာဟာ “ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းဆယ္” ေန ၾကတာမ်ိဳးသာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေနာင္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား ထင္မွတ္မမွားၾကေစဖုိ႔ လက္ရွိ မ်ိဳးဆက္မ်ားမွ ႀကိဳးပမ္းၾကေစလုိပါေၾကာင္း။
http://www.kicnews.org