ဗုိလ္ရႈခံ အခမ္းအနားမွာ ေတြ႕ၾကံဳရသမွ်

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ႀကီး အစုိးရသစ္လက္ထက္မွ ျပန္လည္က်င္းပတဲ့ ဗုိလ္ရႈခံအခမ္းအနားက ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဗုိလ္ရႈခံအခမ္းအနားကုိ လာေရာက္အသံုးေတာ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြ၊ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အျဖစ္ အပ်က္အခ်ိဳ႕ကုိေတာ့ ျပည္သူအမ်ားစု သိလုိက္မယ္လုိ႕ မထင္ပါဘူး။ ဒီအခမ္းအနားကုိ လာေရာက္ခဲ့ရတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြမွာ ကုိယ္စီအေတြ႕ အႀကံဳေတြ ရွိၾကမွာပါ။ ဒီေနရာမွာ ကယားျပည္နယ္ကုိ ကိုယ္စားျပဳၿပီး သြားခဲ့ရတဲ့ သူေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳတခ်ိဳ႕ကုိ မွ်ေဝပါရေစ။ ကုိယ္တုိင္ေတြ႕ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြပါပဲ။

ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ ရက္ ညေန ၆နာရီေလာက္မွာ ကယားျပည္နယ္ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လူငယ္ ၁၈၀ ဟာ ဗုိလ္ရႈခံအခမ္းအနား တက္ေရာက္ဖုိ႕ အတြက္ ယဥ္ေက်းမႈရံုးက ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အခမ္းအနားမွာ ကယားျပည္နယ္ ကိုယ္စားျပဳတက္ေရာက္ရမယ့္အတြက္ လူငယ္ေတြဟာ တက္တက္ၾကြၾကြ ဝမ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႕ ခရီးစဥ္ကုိ စတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အမ်ားစုက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား ေတြပါ။ အရပ္သားတခ်ိဳ႕နဲ႕ ဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕လည္း ပါဝင္ၾကပါတယ္။ ေနစရိတ္စားစရိတ္ အၿငိမ္း ဆုိ ေတာ့ ပုိၿပီး အားတက္ခဲ့ၾက တယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိ တေန႕ ၃၀၀၀ က်ပ္ေပးမယ့္ အေပ်ာ္ခရီးသက္သက္ပဲဆုိလုိ႕ ဝမ္းပန္းတသာနဲ႕ ခရီးမွာလုိက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ ႀကိဳတင္မသိရဘဲ အခမ္းအနားတက္ဖုိ႕ အတြက္ပဲ သိၾကပါတယ္။

လြိဳင္ေကာ္ကေန နမ့္ပန္တက္ ကေလာ၊ ယင္းမာပင္လမ္းအတုိင္း ေနျပည္ေတာ္ကုိ ထြက္ခဲ့ၾကတာပါ။ လမ္းကၾကမ္း၊ ကားကၾကပ္နဲ႕ ခရီး ႏွင္ခဲ့တာ ကားမူးသူကမူး အန္သူကအန္နဲ႕ ေနျပည္ေတာ္ကုိ ေနာက္ေန႕နံနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာ ေရာက္လာပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ကုိ ေရာက္ေတာ့ ေညာင္းညာကိုက္ခဲ ပင္ပန္းေနပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္ မြန္းလြဲ ၂ နာရီေလာက္မွာ တန္းစီၾကရပါတယ္။ ေနပူႀကဲႀကဲထဲမွာ လုပ္ရတာပါ။ ဘယ္လုိမွ ေမွ်ာ္လင့္ မထားတဲ့ စစ္ေရးျပကုိ စတင္ သင္ၾကားရတာပါ။ အဲေတာ့မွ အေျပာနဲ႕ လက္ေတြ႕ မတူတာကုိ သိလုိက္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ မနက္ ၃ နာရီ အိပ္ရာက ထရပါ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ီတက္ေလ့က်င့္ရပါတယ္။ ရာသီဥတုကလည္း အရမ္းေအး။ မနက္ေစာေစာႀကီးထၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရ။ ေပးထားတဲ့ ယူနီေဖာင္းကလည္း ပါးလႊာေနေတာ့ အေအးဒဏ္က အသားထဲထိကုိ စိမ့္ဝင္ၿပီး ေအးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုလုိ ေရာက္လာမွေတာ့ မထူးဘူး၊ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကမယ္ ဆုိေတာ့ စိတ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အေကာင္းဆံုးလည္း လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။

ဒီေနရာမွာ ဘာေတြ႕ရလဲဆုိေတာ့ တျခားတုိင္းနဲ႕ ျပည္နယ္ေတြက တစ္ေယာက္ကုိ မုန္႕ဖုိး ၂၀၀၀၀ ကေန ၅၀၀၀၀ က်ပ္အထိရၾကတယ္။ ဝတ္စံုဆုိရင္လည္း ပုိေကာင္းတယ္။ သက္ဆုိင္ရာဝန္ႀကီးေတြက လာေရာက္အားေပးၿပီး လုိအပ္တာေတြကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးၾကတယ္။ ဒါပေမယ့္ ကယားျပည္နယ္ကိုယ္စားျပဳၿပီး ေရာက္လာၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကေတာ့ လည္ပင္းရွည္ေအာင္ ေမွ်ာ္ပင္မယ့္လည္း တေယာက္မွ ေပၚမလာၾကပါဘူး။ လူငယ္တခ်ိဳ႕က ေငြေၾကးအခက္အခဲရွိတဲ့ အေၾကာင္းတင္ျပၾကပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ သူက “ နင္တုိ႕ မုန္႕ဖုိးလုိခ်င္ရင္ စည္ပင္သာယာေရး ဝန္ႀကီးဆီမွာေတာင္း ” လုိ႕ ဆုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ စည္ပင္ဝန္ႀကီးကုိ ဖုန္းဆက္ အကူအညီေတာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အကယ္၍ ဘယ္သူမွ ေရာက္မလာခဲ့ရင္ အားလံုးလွည့္ျပန္ၾကဖုိ႕ အတြက္လည္း စီစဥ္ထားၾကတယ္။ ၂၀၁၅ ဇန္နဝါရီလ ၃ရက္ ညေနမွာ စည္ပင္ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ႏုိင္ ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အခက္အခဲကုိ လာေရာက္ မေျဖရွင္းေပးတာ မဟုတ္ဘဲ လူငယ္ေတြက ပုန္ကန္ေနသူေတြ အလား လာေရာက္ေျပာဆုိသြားပါတယ္။

ယဥ္ေက်းမႈ ဒုတိယညႊန္ၾကားေရးမွဴးဆုိသူကလည္း စည္ပင္ဝန္ႀကီး မလာမီက ဝန္ႀကီးေတြ မေကာင္းေၾကာင္း၊ ရႈပ္ေပြတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာခဲ့ေပမယ့္လည္း ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ႏိုင္ဦးေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လူငယ္ေတြကုိ အျပစ္တင္ စကားေတြသာေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဝန္ႀကီးေရွ႕မွာ ဦးေဆာင္တင္ျပတဲ့ သူကုိ ‘နင္ ခုလိုလုပ္တာ စိတ္ဓာတ္ေအာက္တန္းက်တယ္’ လုိ႕ေတာင္ ေျပာလုိက္ပါေသးတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွ ျပည္နယ္အစုိးရက က်ပ္သိန္း ၈၀ ထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ အေၾကာင္းသိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေတြရရွိထားတဲ့ ပါးလႊာတဲ့ ဝတ္စံုက ဘယ္ေလာက္ေစ်းေပးရတယ္ေတာ့ မသိပါဘူး။

ဒီေနရာမွာ စည္ပင္သယာေရးဝန္ႀကီးေျပာတဲ့ စကားေတြဟာ ကယားျပည္နယ္ ကိုယ္စားျပဳလာတဲ့သူ တေယာက္အတြက္ေတာ့ စိတ္ မေကာင္း စရာပါ။
“ငါတုိ႕ ျပည္နယ္က ဆင္းရဲတယ္ေလ။ တျခားျပည္နယ္ေတြနဲ႕ ႏိႈင္းလုိ႕ မရဘူးေလ။ ငါတုိ႕ ျပည္နယ္ဆင္းရဲတာ ျပည္သူေတြေၾကာင့္။ ျပည္နယ္က ျပည္သူေတြက အခြန္ဆုိရင္ မေပးခ်င္ၾကဘူး” စသျဖင့္ လူငယ္နဲ႕ စကားေျပာတဲ့ေနရာမွာ “ နင္” “ငါ” ဆုိတဲ့ အသံုးအႏႈန္း ေတြနဲ႕ ယူထားတဲ့ ရာထူးကုိမွ မေထာက္ဘဲ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီမွာ လူငယ္တစ္ဦးက “အခုမွ ကယားျပည္နယ္ ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲတယ္ဆုိတာ သိရၿပီ ” လုိ႕ ေျပာလုိက္ေတာ့ ဝန္ႀကီးက “ နင္အဲလုိ စကားမေျပာနဲ႕ နင္ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္ေနာ္” လုိ႕ ေျပာျပန္ပါတယ္။

အုပ္ခ်ဳပ္သူတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဌာနက လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမွဴးက “ဘယ္မွာလဲ ျပန္မယ္ေျပာတဲ့သူ ငါအခု ခ်က္ခ်င္း ျပန္ပုိ႕လုိက္မယ္။ ငါတုိ႕က နင္တုိ႕ကုိ ပုိက္ဆံေပးမယ္လုိ႕ ေျပာၿပီးေခၚခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ျပန္ခ်င္တဲ့ သူျပန္ၾက ” လုိ႕ေျပာေတာ့ အားလံုးက လက္ေထာင္ခဲ့ၾကတယ္။

လူငယ္တေယာက္က “ အစတည္းက ဘယ္သူမွ ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႕လာခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ခု အားလံုး အခက္အခဲေၾကာင့္ ခုလိုလုပ္ရတာ။ ပိုက္ဆံလိုခ်င္တာထက္ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုၿပီး အားေပးစကားကို ပိုမိုေမ်ာ္လင့္ခဲ့တာ” လုိ႕ တင္ျပတယ္။

ဒီအခါ ဝန္ႀကီးက သူ႕ကားေမာင္းတဲ့ ကားေမာင္းသမားက လမ္းမသိလုိ႕ မလာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရွင္းျပျပီးေတာ့ “ ငါ့ခရီးစရိတ္ထဲ က နင္တုိ႕ကုိ ေငြ ၅၀၀၀၀(က်ပ္) ေပးလုိက္မယ္ ” လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္ လူအင္အား ၁၈၀ အတြက္ ေငြ ၅၀၀၀၀ က်ပ္ ဘယ္လုိ သံုးမလဲ။

ညဘက္တြင္ အလွဴရွင္တစ္ဦးမွ တစ္ေယာက္လွ်င္ က်ပ္ ၁၀၀၀၀ စီ မုန္႕ဖုိးေပးပါတယ္။ အဲဒီ မုန္႕ဖုိးေပးတဲ့ အခါမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူက ယဥ္ ေက်းမႈဌာနက လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမွဴးက “နင္တုိ႕ ပုိက္ဆံမျမင္ဖူးဘူး မဟုတ္လား။ ဒီမွာ တစ္ေယာက္ ၁၀၀၀၀ လာယူၾက” လုိ႕ ေျပာၿပီး ေပးပါတယ္။ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္က ဒီေငြကုိ မယူဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူထံ လွဴဒါန္းလုိက္မည္ဟုဆုိကာ ေငြ ၁၀၀၀၀က်ပ္ကုိ မယူ ဘဲေနခဲ့ၾကတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူကေတာ့ အၿပံဳးပင္ မပ်က္။

တကယ္ေတာ့ လူငယ္ ၁၈၀ တုိ႕ဟာ လြတ္လပ္ေရးေန႕မွာ တုိင္းရင္းသားဝတ္စံု အျပည့္နဲ႕ စစ္ေၾကာင္းခ်ီတက္ အေလးျပဳခဲ့ တာဟာ ေငြေၾကး ၁၀၀၀၀ က်ပ္အတြက္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ကယားျပည္နယ္မ်က္ႏွာ၊ ကယားလူမ်ိဳးေတြ မ်က္ႏွာ ေထာက္ထား၍သာ ျဖစ္ပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရးေန႕ည ညစာစားပြဲမွာ ျပည္နယ္အသီးသီးက ဂုဏ္ျပဳဆုေငြေတြ ရခဲ့ၾကပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ရလုိက္တယ္ဆုိတာ မသိရပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာ အသံုးျပဳလုိက္တယ္ဆုိတာလည္း မသိရပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီခရီးစဥ္မွာ ခရီးစရိတ္သာ မေပးရတာပါ။ အသြားတုန္းက ကိုယ့္အစီစဥ္နဲ႕ကိုယ္ စားခဲ့ရတယ္။ အျပန္ခရီးမွာေတာ့ ထမင္းဖုိး ၂၀၀၀က်ပ္ စီေပးတယ္။

ကယားျပည္နယ္က လူငယ္ ၁၈၀ လြတ္လပ္ေရးေန႕ ဗုိလ္ရႈခံအခမ္းအနားအတြက္ ၂ ပတ္တာ အပင္ပန္းခံ စစ္ေရးေလ့က်င့္ခဲ့ရတဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္ဟာ ေငြက်ပ္ ၂၀၀၀ အပါအဝင္ စည္ပင္သာယာေရးဝန္ႀကီးနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈဌာနက လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမွဴးတစ္ဦးရဲ႕ ေျပာဆုိေစာ္ကား ခံခဲ့ရတာပါပဲ။ ဒီလုိ ၂ ပတ္တာ အပင္ပန္းခံခဲ့ရလုိ႕ ကယားျပည္နယ္က လူငယ္ေတြဟာ အနည္းဆံုး ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ ေရပန္းဥယ်ာဥ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕မေစ်းဆုိတာေတာင္ မေရာက္ခဲ့၊ မျမင္ခဲ့ရပါဘူး။

ဒီလုိေတြ ျဖစ္ခဲ့တာကုိ ျပည္သူေတြလည္း သိၾကမွာ မဟုတ္သလုိ ဗုိလ္ရႈခံတဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္လည္း သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကယား ျပည္နယ္က သြားတဲ့ လူငယ္ေတြ ႀကံဳေတြ႕ရတာထက္ ဆုိးရြား၊ ခါးသီးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ။

ဗိုလ္ရႈခံ အခမ္းအနားက ရလုိက္တဲ့ သင္ခန္းစာတခုကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြက ေနာက္လိုက္ေတြအတြက္ အနစ္နာခံၾကတယ္။ စည္းလံုးမႈ မရွိေသးတဲ့ ေနာက္လုိက္ေတြကုိ စည္းလံုးေအာင္ သင္ေပးၾကတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိရင္ ေတာင္ေပၚ ေျမျပန္႕ မခြဲျခားဘဲ အတူတကြ လြတ္ လပ္ေရးရေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ “လြတ္လပ္ေရး မရတာဟာ နင္တုိ႕ေၾကာင့္” လုိ႕ ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးနဲ႕ ျပည္သူေတြကုိ တခြန္းမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြက အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ အနစ္နာခံၾကတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိတာကေတာ့ ျပည္သူက သတ္မွတ္တင္ ေျမွာက္ထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေပါ့။

အခု ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့ ဘယ္ကေန၊ ဘယ္လုိတင္ေျမွာက္ ထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြမွန္း မသိရဘူး။ သူတုိ႕မွာ အရည္အခ်င္း မရွိ လုိ႕ ျပည္နယ္ မဖြံ႕ၿဖိဳးဘဲ ဆင္းရဲေနတာကုိေတာင္ ျပည္သူေတြ အေပၚ ပံုခ်ဖုိ႕ ဝန္မေလးဘူး။ ကုိယ့္ျပည္သူအတြက္ အနစ္နာ ခံဖုိ႕ဆုိ တာ လည္း အေဝးႀကီး။ ဒီလုိေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ခံေနရတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ ကယားလူမ်ိဳးေတြကုိလည္း သနားသလုိ၊ ကုိယ့္ တုိင္းျပည္ အတြက္လည္း ရင္ေလးေနမိပါေတာ့တယ္။

(ႏွင္းငယ္သည္ ကယားျပည္နယ္မွ လူထုက်န္းမာေရးဝန္ထမ္းတဦးျဖစ္သည္)
http://burma.irrawaddy.org/article/2015/01/12/69695.html