ကိုးကန္႔ေဒသ အေပးအယူ နဲ႔ အရႈပ္အေထြး

ဦးေက်ာ္ဇံသာ

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ အစီအစဥ္မွာေတာ့ ရွစ္ေလးလံုးကာလ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ကိုးကန္႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးဖုန္က်ားရွင္တို႔နဲ႔ အေပးအယူ လုပ္ခဲ႔တာဟာ ေနာင္ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး ျဖစ္လာႏုိင္တယ္ဆိုတဲ႔အခ်က္ကို ထည့္မစဥ္းစားဘဲ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ သေဘာမိ်ဳး လုပ္ခဲ႔တာလား၊ ႏိုင္ငံေရး ေျပလည္မႈမရွာဘဲ ဘာေၾကာင့္ စစ္ေရး စီးပြားေရး အခြင္႔အေရးေတြ ပံုေအာေပးခဲ႔ရသလဲဆိုတာကို ထိုစဥ္က စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ထားပါတယ္။ ထိုစဥ္က ဗကပတပ္မွဴး ဦးဖုန္က်ားရွင္နဲ႔ စတင္ ဆက္သြယ္ျဖစ္ခဲ႔ပံုကို ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ကအခုလိုစေျပာပါတယ္။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ။ ။ ၈၈ ေနာက္ပိုင္း မိုင္းယန္ တိုက္ပြဲမွာ ဗကပေတြရဲ ႔ ရည္မွန္းခ်က္က သံလြင္ျမစ္အေရွ ႔ျခမ္း သိမ္းပိုက္ေရးဆုိတာ ေပ်ာက္သြားၿပီး၊ ဗကပ အတြင္းပိုင္းမွာလည္း ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းကို မယံုၾကည္တဲ့အပိုင္းေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္တခ်က္က တရုတ္ျပည္ကလည္း ဗကပကို ေထာက္ခံမႈက သိသိသာသာ ေလ်ာ့က်သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လံုးဝမေပးတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးရွိတယ္။ ျပန္ေကာက္ရရင္ေတာ့ မိုင္းယန္တုိက္ပြဲမွာ က်သြားတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္တြင္းမွာလည္း ၈၈ အေရးအခင္းနဲ႔ အေျခအေနက ဆုိးေနတဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ ေလာ္စစ္ဟန္ကတဆင့္ ..အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလာ္စစ္ဟန္ ပါလာပါၿပီ။ ဖုန္းၾကာရွင္တို႔က ဗမာအစိုးရနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔အေနနဲ႔ အရင္ဗမာအစိုးရ ဦးေနဝင္းလက္ထက္က ေပၚလစီမ်ဳိးလို လက္နက္ခ်ရမယ့္ ေပၚလစီမ်ဳိးကိုေတာ့ မလုိခ်င္ဘူး။ တျခားနည္းလမ္း သူတုိ႔နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ေပးႏုိင္မလဲ။ အဲဒီလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ေပးမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကေန ခြဲထြက္ၿပီးေတာ့ အစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္းပါမယ္ဆိုတဲ့ ကမ္းလွမ္းမႈမ်ဳိးကို အဓိကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးကို သတင္းပို႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ နဝတ ဥကၠ႒က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေစာေမာင္။ ျပည္တြင္း အစိုးပိုင္းကေန စဥ္းစားတဲ့အခါၾကေတာ့ ၈၈ အေရးအခင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ဗမာအစိုးရက ေတာ္ေတာ္ေလး အၾကပ္အတည္း ရွိပါတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ႏုိင္ငံျခားသံုးေငြ တျပားမွ မရွိတဲ့အျပင္ စစ္စရိတ္နဲ႔ စစ္ေတြ တုိက္ရမယ္ဆုိတဲ့ အေနအထားက အဲဒီအခ်ိန္အခါမွာ လံုးဝမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ တဘက္ကလဲ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္မေတာ္ရဲ ႔ တသက္လံုး အဓိက ရန္သူဟာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီပါ။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ထိုးႏွက္လိုက္လို႔ သူၿပိဳကြဲသြားရင္ တရုတ္ျပည္ဘက္ရဲ ႔ စစ္ေရးအားလံုးဟာ အေတာ္ေလး ေအးခ်မ္းသြားမယ္ဆိုရင္ တဘက္က စစ္တပ္အစိုးရအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအရ အျမတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ုိးရွိတယ္။ တဘက္ကလဲ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ တရုတ္ ေထာက္လွမ္းေရးတုိ႔က အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ေအာက္ေျခပိုင္းမွာ Connection ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဖုန္ၾကားရွင္တုိ႔ရဲ ႔ ကမ္းလွမ္းမႈက တကယ္လား၊ ဟုတ္လား၊ မဟုတ္လားဆိုတာကို တဘက္က ျပန္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ Confirm ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ …

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျပန္ၿပီး စဥ္းစားတယ္ဆိုတာ တရုတ္ ေထာက္လွမ္းေရးကို ျပန္ၿပီး check လုပ္တယ္ေပါ့။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ။ ။ က်ေနာ္တို႔ Counter check ေပါ့။ ေအာက္ေျခပိုင္းကေတာ့။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ၿပီးေတာ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖုန္ၾကားရွင္တုိ႔ ေဒသကို အထူးေဒသ (၁) ဆုိၿပီးေတာ့ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး ေပးခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း လက္ထက္ကလည္း သူတုိ႔ပါတီကို ရပ္တည္ခြင့္ေပး၊ လက္နက္တပ္ဆင္ခြင့္ေပး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီေဒသကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေဒသအျဖစ္ ေပးဖုိ႔ဆုိတာကို ဗကပ တုိ႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သခင္ဘသိန္းတင္ အေနနဲ႔။ အဲဒီတုန္းက လက္မခံခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို အခြင့္အေရးမ်ဳိးကို ဖုန္ၾကားရွင္နဲ႔ ေစ့စပ္တဲ့အခါမွာ ေပးခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဟုတ္ပါလား။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ။ ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ေတာ့ မင္းတို႔လည္း လက္နက္ကိုင္ထား။ ငါတုိ႔လည္း လက္နက္ကိုင္ထားမယ္။ မင္းတို႔က ခ်င္းေရႊေဟာရဲ ႔ ေအာက္ကို မလာနဲ႔၊ ငါတုိ႔က မင္းတို႔ရဲ ႔ ခ်င္းေရႊေဟာကို ေက်ာ္ၿပီး မင္းတုိ႔ကိုလာၿပီး မတိုက္ဘူးဆိုတဲ့ ကတိကဝတ္ တပ္ေနရာခ်ထားေရးလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ဒါကတခ်က္။ ေနာက္တခုက တို႔က အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တပ္မေတာ္အစိုးရအေနနဲ႔ ဦးေနဝင္းေခတ္ကလို အပိုင္စားေပးတဲ့ အာဏာ ငါတုိ႔မွာ မရွိဘူး။ ေခတၱခဏ ထိန္းထားတာ။ တခ်ိန္ ေနာင္တက္လာမယ့္ အစိုးရၾကရင္ မင္းတို႔ အဲဒီႏုိင္ငံေရးကိစၥေတြ ေဆြးေႏြး။ အခုလက္ရွိ ငါတုိ႔ စစ္တပ္အစိုးရေခတ္မွာေတာ့ မင္းတုိ႔နဲ႔ ငါတုိ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားမယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းတုိ႔ေဒသ တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေတြကို ငါတုိ႔ လုပ္ေပးမယ္။ မင္းတုိ႔ ငါတို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းဆုိတဲ့ အေနအထားမ်ဳိး၊ အဲဒီ အခြင့္အေရးမ်ဳိး ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ အမ်ားထင္ၾကတာကေတာ့ ကိုးကန္႔ေတြကို စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားအျပား ေပးခဲ့တယ္လို႔ ထင္ၾကမွာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုးကန္႔ စဖြင့္လိုက္လို႔ တရုတ္ျပည္နဲ႔ ဗမာျပည္ရဲ ႔ စီးပြားေရးလမ္းေၾကာင္းက မူဆယ္၊ ကြတ္ခုိင္၊ ကြန္လံု အားလံုးလမ္းေၾကာင္းေတြ ပြင့္လာတဲ့ အေနအထားရွိတယ္။ ဒုတိယ ဆက္ေျပာခ်င္တာက ကိုးကန္႔ၿပီးတဲ့အခါမွာ “ဝ” ။ “ဝ” က အခုခ်ိန္အထိ အင္အားလည္း အေကာင္းဆံုး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အင္အားလည္း အေကာင္းဆံုး လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္း။ “ဝ” မွာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေက်ာက္နီလိုင္လို႔ အဖြဲ႔ေတြ။ ေပါက္ယူခ်မ္း က စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္။ ကိုးကန္႔ရဲ ႔ နမူနာကို ျပလိုက္တဲ့အခါမွာ “ဝ” လည္း လိုက္လာတယ့္သေဘာ ရွိပါတယ္။ တေလွ်ာက္တည္းမွာ ဟိုဘက္ ရွမ္းအခါ ေခၚ မိုင္လားအဖြဲ႔လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူလာတယ္။ ေနာက္ SSA ဦး… တုိ႔ကလည္း one two three four အထူးေဒသ (၁) (၂) (၃) (၄) ဆိုၿပီး လုပ္ခဲ့တဲ့အခါမွာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရ အက်ဳိးစီးပြားတခုပဲၾကည့္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအျမတ္၊ တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းသာယာေရးကို ၾကည့္ၿပီးမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ခဲ့တာပါ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ဘယ္ေလာက္အထိ အေလွ်ာ့မေပးခဲ့ဘဲနဲ႔ ဘယ္အခ်က္ကို ငါတုိ႔ တင္းခဲ့ရင္ ေကာင္းေလမလားဆိုတဲ့ စဥ္းစားမႈမ်ဳိး ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ စိတ္ထဲမွာ ေပၚမိပါလား။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ။ ။ က်ေနာ့္အျမင္ ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ ၁၉၈၉-၉၀ ေလာက္က လုပ္ထားတဲ့ ေပၚလစီေတြက ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ နဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေမာင္ေအး ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီဟာေတြကို သူတုိ႔ မႀကိဳက္ဘူး။ မႀကိဳက္ေတာ့ အဲဒီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညႊန္႔အပိုင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေမာင္ေအးအပိုင္းမွာ သေဘာထား ကြဲလြဲတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေမာင္ေအး က “ဝ” ေတြ၊ ကိုးကန္႔ေတြကို လံုးဝၾကည့္မရဘူး။ “ဝ” ဆုိရင္ ပိုဆုိးေသးတယ္ အၿမဲတမ္း ျပႆနာရွာတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း တပ္မ (၇၇) တပ္မမွဴး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေရွ ႔တုိင္းပိုင္း၊ အေရွ ႔ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း လားရိႈး၊ ေတာင္ႀကီးေတြမွာ တပ္ရင္းမွဴး ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ တပ္ေတြနဲ႔ “ဝ”၊ ကိုးကန္႔တပ္ေတြနဲ႔ အေသတိုက္ခဲ့ေတာ့ သူ႔စစ္သည္ေတြ က်ဆံုးခဲ့တာကို ခံစားမႈေတြ ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ တက္လာတဲ့အခါၾကေတာ့ အဲဒီေပၚလစီေတြက လံုးဝလက္မခံတဲ့အပိုင္း ရွိတယ္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ က လိမၼာပါတယ္။ အသာေလး အခ်ဳိသပ္ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႔ကုိ ေမြးၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆိုတဲ့ ပံုကိုေဖာ္ၿပီးေတာ့ ကိုးကန္႔အပါအဝင္ အားလံုးကို ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ေခၚၿပီးေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ေခၚသြားတာ။ ႏွစ္ေတြလည္း အၾကာႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ (၁၄) ႏွစ္ေလာက္ ေဆြးေႏြးတဲ့ အေနအထားရွိတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီလို ေဆြးေႏြးခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီလို ၿပီးလြယ္နပ္လြယ္လို႔ တခ်ဳိ ႔က သံုးသပ္ၾကမွာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္မွာ ျပႆနာေျပရင္ ၿပီးေရာဆုိၿပီေတာ့။ ေနာင္ေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ဘယ္လုိဆိုတဲ့ မူ ကင္းမဲ့ေနခဲ့တယ္လို႔ တခ်ဳိ ႔က သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါကို ဘယ္လို ေျပာလိုပါလဲ။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ။ ။ အဲဒီလို ႏုိင္ငံေရးအရ အခ်ိန္ဆြဲခဲ့ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထင္တာကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြကို ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းမယ္ဆိုတဲ့ အေျဖ က်ေနာ္တို႔မွာ ဟုတ္တိပတ္တိ နဲ႔ တိတိက်က် မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ အရင္တုန္းက မေျပာထားတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးကို ပံုေဖာ္လုိက္တယ္။ ပံုေဖာ္ၿပီးေတာ့ အင္အားနည္းတဲ့ ပေလာင္တုိ႔ ဘာတုိ႔ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ပါသြားတယ္။ ကိုးကန္႔နဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြက အာခံတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုးကန္႔က အင္အားနည္းတဲ့ အခါၾကေတာ့ နဂိုကလဲ ကိုးကန္႔နယ္ေျမကို စီးေဖာက္တာက က်ေနာ္ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ယမ္မိုးလ်ံ၊ ဖုန္ၾကားရွင္ အေရးအခင္းကို ဗမာစစ္တပ္ေတြက မဝင္ရဘူးဆိုတဲ့ ခ်င္းေရႊေဟာ အထက္ကို ေလာက္ကိုင္အထိ သြားၿပီးေတာ့ အခုစစ္ျဖစ္ေနတဲ့ တပ္ရင္း (၁၀) ရင္းနဲ႔ တပ္မ သေဘာမ်ဳိး ေလာက္ကိုင္ေဒသ ကြပ္ကဲမႈဆုိၿပီး ဖြဲ႔လုိက္တာရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္ၾကားရွင္တုိ႔ကလည္း သူတုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္တာက တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရလို႔ရွိရင္ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအရ ေပးမလား။ သူတုိ႔တပ္ေတြကို ေပးမလားဆိုတဲ့ အေနအထားနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအေျခအေနမ်ဳိးကို မေပးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ မေပးလည္း မေပးႏိုင္တဲ့အခါမွာ တရုတ္အစိုးရက အတန္တန္ တားတဲ့ၾကားထဲက နယ္စပ္ေဒသမွာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ၾကားထဲက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွာ ကိုးကန္႔ကို ဝင္တိုက္ပစ္တယ္။ အခု ရွိေနတဲ့ ဖုန္ၾကားရွင္တုိ႔ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ရွိတယ္။ ဒါက ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္းေလး တခုေပါ့။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေစာေစာက ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ေျပာတဲ့အထဲမွာ တုိက္ပြဲေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ။ ဗကပတို႔နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဖုန္ၾကားရွင္ က ဗကပ က တပ္မွဳးအေနနဲ႔ တုိက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက လက္နက္ေတြက အကုန္လံုး တရုတ္လက္နက္ေတြဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အခု ဖုန္ၾကားရွင္တို႔ ပစ္ေနတဲ့ လက္နက္ေတြဆိုရင္လဲ တပ္မေတာ္ဘက္က အေတာ္ေလး ထိခိုက္တယ္ဆုိေတာ့ လက္နက္အင္အားေတာ့ မေသးဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးဟာ ဘယ္လို ရွိေနတယ္လို႔ ဦးေအာင္လင္းထြဋ္တို႔အေနနဲ႔ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသလဲ။ တကယ္ေတာ့ ကိုးကန္႔ဆုိတာ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ကုိးကန္႔ျပည္သူေတြက ဟန္ တရုတ္ႏြယ္ဝင္ တရုတ္လူမ်ုိးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ။ ။ မွန္ပါတယ္။ သမုိင္းေၾကာင္းအရ ကိုးကန္႔က က်ေနာ္တုိ႔ ဗမာျပည္ဘက္ျခမ္း ပါတယ္ဆိုေပမယ့္ အားလံုး ကိုးကန္႔တနယ္လံုးက တရုတ္စကားပဲ ေျပာပါတယ္။ “ဝ” တနယ္ပဲ ”ဝ” စကားေျပာတဲ့ အေနအထား ရွိပါတယ္။ တရုတ္ကေတာ့ အနီးစပ္ဆံုးပါ။ ကိုးကန္႔ဆုိတာ ယူနန္ တရုတ္ေတြ အမ်ားစုေနတဲ့ ေဒသလို႔ပဲ ေျပာရမယ္။ ဒါေပမဲ့ နယ္နမိတ္ ပိုင္းျခားတဲ့ ပိုင္းျခားခ်က္အရ ဗမာျပည္နယ္ထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေဒသလူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ သို႔ေသာ္ သူတုိ႔က တရုတ္ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္လက္ထက္ကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိ ဆက္စပ္မႈ ရွိပါတယ္။ လက္နက္ကေတာ့ သိပ္ေတာ့ အဲဒီနယ္စပ္ေဒသမွာ အဆန္းအျပားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ထူးထူးျခားျခား သူတုိ႔ဆီမွာ အာပီဂ်ီ ေလာင္ျခာေတြ ရွိမယ္။ ေလယာဥ္၊ ရဟတ္ယာဥ္ ပစ္တဲ့ဟာေတြက ဗကပ လက္ထက္ကတည္းက သူတုိ႔ဆီမွာ ရွိပါတယ္။ အခုလည္း သူတုိ႔ ဒီလက္နက္ေတြက သူတုိ႔ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ဝယ္လို႔ရတယ္။ ဘာလို႔ ပိုက္ဆံရွိလဲဆုိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ကိုးကန္႔က က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္တဲ့ကာလ ၉၀ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘိန္းမဖ်က္ခင္၊ ဘိန္းမလုပ္ေတာ့ဘူး ကာလအတြင္းမွာ ဘိန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုးကန္႔ေဒသက အရမ္းလုပ္တယ္။ ပိုက္ဆံအမ်ားအျပားလည္း ဘိန္းကေန ရတဲ့ဟာက ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကလည္း စစ္တပ္အပါအဝင္ က်ေနာ္တို႔က ေျပာမယ့္သာေျပာတာပါ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္ အဲဒီအခါမွာ ဗမာအစိုးရမွာ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ဂ်ပန္မွာရွိတဲ့ သံရံုးေရာင္းစားရတဲ့ ဘဝမ်ဳိး ေရာက္တဲ့အေနအထား ရွိတယ္။ က်န္တဲ့လုပ္ငန္းႀကီးေတြမွာ ဗမာအစိုးရက ဘယ္ကမွလဲ ေခ်းေငြမရဘူး။ ႏိုင္ငံျခားေငြ မရွိဘူး။ အဲဒီမွာ မ်က္စိမိွတ္ထားတဲ့ အေနအထားလည္း ရွိေကာင္းရွိပါတယ္။ ဒီအေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ကိုးကန္႔က လက္နက္အင္အား စုေဆာင္းႏုိင္တယ္။ ပိုက္ဆံလည္း ရွိလာေတာ့ အခု က်ေနာ္တို႔လူမ်ဳိးေတြ မႀကိဳက္တဲ့ ကိုးကန္႔သားေတြ မႏၱေလးတုိ႔ ဘာတုိ႔မွာ ေနရာယူလာတဲ့ဟာမ်ဳိးက အမ်ားႀကီး ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ အေနအထား ရွိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္ဆံုးတခု ေမးခ်င္တာက ဒီေန႔ဆုိရင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေၾကညာလိုက္ၿပီ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ေပးထားတဲ့ အခြင့္အေရးကို ရုတ္သိမ္းၿပီးေတာ့ သူတုိ႔က စစ္တပ္ရဲ ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ လံုးဝေၾကညာလိုက္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခအေနက ဘယ္ေလာက္အထိ ဆိုးလာႏုိင္လဲ။ ဘယ္လို ေျပလည္မႈ ရသြားႏိုင္မယ္လုိ႔ ထင္ပါလဲ။ အက်ဥ္းရူံး ေျပာေပးပါ။

ဦးေအာင္လင္းထြဋ္ ။ ။ စကားမေျပာမခ်င္းကေတာ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပဲထုတ္ထုန္၊ ဘာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပဲထုတ္ထုတ္ ကိုးကန္႔ေဒသမွာ ေျပလည္စရာ မရွိပါဘူး။ တဘက္မွာ တရုတ္ႏိုင္ငံရွိတယ္။ ရွိတဲ့ ဖုန္ၾကားရွင္တုိ႔ကလည္း “ဝ” ကို သြားခုိလည္းရတယ္။ တရုတ္ဘက္ သြားေနလည္း ရတယ္။ သူ႔လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ သူ႔ေဒသ ကၽြမ္းက်င္ၿပီသား။ စစ္အုပ္ခ်ုပ္ေရး ထုတ္ရင္လဲ စစ္သားေတြပဲ ရွိမယ္။ အဲဒီ စစ္သားေတြကိုလည္း ေပ်ာက္က်ားနည္းနဲ႔ လုိက္ၿပီးေတာ့ တိုက္ေနခိုက္ေနအံုးမယ့္ အေနအထားမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ျဖစ္ေစခ်င္ရင္ေတာ့ တရုတ္အစိုးရကုိ ၾကားခံထားၿပီးေတာ့ ေျပာဆုိမွ ရလိမ့္မယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။