တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳး ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔ “ဝ” ေဒသ

ဦးေက်ာ္ဇံသာ
15.04.2015

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ အစီအစဥ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ “ဝ” ေဒသဟာ မူးယစ္ေဆး၀ါး လံုးဝကင္းစင္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း (၃၀၀၀) ေက်ာ္ရွိတဲ့ “ဝ” သမို္င္းမွာ အတိုးတက္အဖြံ႔ၿဖိဳးဆံုး အေျခအေနေရာက္ေနတယ္လို႔ WUSA ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ဦးေအာင္ျမင့္က ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။ “ဝ” ေဒသရဲ ့ ယခင္-အခု နဲ႔ ေနာင္အလားအလာေတြကို ဦးေအာင္ျမင့္နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတုိ႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ထားပါတယ္။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ “ဝ” တုိင္းရင္းသားေတြ ဒီမွာေရာက္ရွိေနတာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးေထာင္ေက်ာ္ရွိၿပီ။ ထုိင္း၊ ကေမာၻဒီယားဘက္ ပ်ံ ႔ႏံွေနၿပီးေတာ့ စစ္ေၾကာင့္ အေပၚဘက္ကို ျပန္တက္လာတာေတြရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ “ဝ” သမုိင္းထဲမွာဆိုရင္ အရင္တုန္းက ၿမိဳ ႔ျပႏုိင္ငံေလး။ ယိုဒယားမွာလည္း ခ်င္းမိုင္ဘက္ ထူေထာင္ခဲ့တာရွိတယ္။ က်ဳိင္းတံုေဒသမွာဆုိရင္လဲ “ဝ” ရဲ ႔ ၿမိဳ ႔ျပႏိုင္ငံေလးေတြ ေရွးသမိုင္းက ထူေထာင္ခဲ့တာေလးေတြ ရွိတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုေလာေလာဆယ္ တရုတ္ႏုိင္ငံဘက္မွာ “ဝ” တုိင္းရင္းသားေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားပါသလဲ။ သူတုိ႔ ဘယ္လုိ အဆင့္အတန္းမ်ုိးေတြနဲ႔ ေနၾကပါသလဲ။ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ သီးျခားနယ္ပယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးထားသလား။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ တရုတ္ဘက္မွာေတာ့ ခရိုင္ေတြ။ ဥပမာ ရွီမြန္ခရိုင္ဆိုရင္ “ဝ” ေတြႀကီးပဲ။ ဒါက ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတဲ့ ခရိုင္။ ဆန္ရြဲလ္တို႔ ဘာတုိ႔ဆုိရင္လည္း ခရိုင္ပဲ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တျခား ထုိင္း၊ ကေမာၻဒီးယားတုိ႔ဘက္မွာရွိတဲ့ “ဝ” ေတြၾကေတာ့ သီးျခားလူမ်ုိးစုအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရသလား။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရသလား။ ဘယ္လုိ ေနၾကပါလဲ။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ “ဝ” ကေတာ့ “ဝ” ပဲ။ တိုင္းရင္းသားေတြရွိတယ္။ သူတို႔လည္း “ဝ” လို သတ္မွတ္ခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ကိုယ့္ေဒသကိုယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင့္ေတာ့ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ “ဝ” လူဦးေရ အမ်ားဆံုးက အခုေလာေလာဆယ္ ဘယ္ႏိုင္ငံထဲမွာလဲ။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ အမ်ားဆံုးကေတာ့ တရုတ္နဲ႔ အခုလက္ရွိ က်ေနာ္တုိ႔ ေဒသမွာပဲ။ “ဝ” ျပည္နယ္မွာ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုေတာ့ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ ႔ အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုတဲ့အထဲမွာ “ဝ” ပါလာတာဟာ နဝတ၊ နအဖ ေခတ္က “ဝ” ဟာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ခြဲထြက္လာၿပီးေနာက္လို႔ ေျပာရမွာ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ မဝင္ခင္ကဆုိရင္ “ဝ” က သူ႔မ်ဳိးရိုးအုပ္စုနဲ႔ပဲ သူေနပါတယ္။ သူ႔မ်ဳိးရိုးအုပ္စုေပါင္းက (၂၀) ေက်ာ္၊ (၃၀) နီးပါးရွိတယ္။ သူ႔မ်ဳိးရိုးအုပ္စုနဲ႔သူ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ သူဘာသာသူ ေနေနတာျဖစ္တယ္။ ဘယ္အစိုးရမွ မလာဘူး။ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းကမွ လာၿပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္တာ မရွိဘူး။ ပင္လံုအစည္းအေဝးကိုလည္း “ဝ” သြားတက္တယ္။ ကိုယ္စားလွယ္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သမိုင္းကေန သိရတယ္။ သြားတက္ေတာ့ စကားမေပါက္လုိ႔ မတက္ပါနဲ႔ ခင္မ်ားတို႔ ေဘးမွာ ေစာင့္ေနပါ။ တျခား တိုင္းရင္းသားေတြ ခင္မ်ားတို႔အတြက္ ေျပာေပးပါမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔ၾကေတာ့ ဘာမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ပင္လံု အစည္းအေဝးလည္းၿပီးေရာ ေမၿမိဳ ႔စစ္တမ္းဆိုတာ ျပန္ေပၚတယ္။ ေမၿမိဳ ႔စစ္တမ္းေပၚေတာ့ ေမၿမိဳ ႔စစ္တမ္းကို “ဝ” ကိုယ္စားလွယ္သြားတယ္။ (၃) ေယာက္သြားတယ္။ သမုိင္းမွာလည္း ကိုယ့္အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္ေဒသမွာ ေနထုိင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္တို႔လည္း အခုထက္ထိ ကိုယ့္ေဒသကိုယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေနခ်င္တယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း မေပါင္းခ်င္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၄၇ ေနာက္ ဥပေဒ ထြက္လာေတာ့ “ဝ” ျပည္၊ Wa State ကို ရွမ္းျပည္နယ္နဲ႔ေပါင္းၿပီးေတာ့ Shan State ႀကီး ဖြဲ႔လုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ “ဝ” က သိပ္ၿပီးေတာ့ကို မေၾကလည္ဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုလက္ရွိလဲ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေနတယ္ မဟုတ္လား။ စစ္တပ္လည္း ထားခြင့္ရတယ္။ ေစာ္ဘြားေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုလဲ “ဝ” လူမ်ဳိးေတြ UWSA က အုပ္ခ်ဳပ္ပါလား။ အစဥ္အလာအရ ေစာ္ဘြားေတြက အုပ္ခ်ဳပ္ပါလား။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ အခုကေတာ့ UWSB “ဝ” ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးပါတီက စည္းရံုးၿပီးေတာ့ UWSA ကေန အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူႀကီးေတြ၊ ေစာ္ဘြားေတြ လံုးဝမရွိေတာ့ပါဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခုလက္ရွိ အေျခအေနက ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသႀကီး ျဖစ္တယ္ေပါ့။ အခု အဲဒီအေျခအေနကေန ဘာကို လုိခ်င္သလဲ။ အဲဒီ အေျခအေနကို မေက်နပ္ေသးဘူးလို႔ ၾကားရပါတယ္။ ဟုတ္ပါသလား။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ ၉၃ အမ်ုိးသားညီလာခံ စတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တုိ႔ “ဝ” အဖြဲ႔အစည္းက ကိုယ္စားလွယ္ (၅) ေယာက္ ေတာက္ေလွ်ာက္တက္တယ္။ အစည္းအေဝးမွာ တင္ျပေတာင္းဆိုတာေတြ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္က ေနာက္ဆံုး ခြင့္ျပဳေပးလိုက္တာက “ဝ” ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္း ဆုိၿပီးေတာ့ ေပးထားတာ ျဖစ္တယ္။ တိုင္းဆုိတာ ဟိုတခ်ိန္က ဥပေဒမွာ ေဆြးေႏြးတုန္းကဆုိရင္ ျပည္နယ္ထက္ တဆင့္ႏိွမ့္တယ္။ ခရိုင္ထက္ တဆင့္ျမင့္တဲ့အဆင့္ဆုိၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုေတာ့ အခု လိုခ်င္တာက ဘာကို လိုခ်င္လဲ။ ျပည္နယ္အဆင့္ကို လိုခ်င္တယ္ေပါ့။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္အဆင့္ကို လိုခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ဖြဲ႔စည္းပံုအတုိင္း တကယ္ လုပ္လာရင္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြ ဘာေတြ၊ ဥပမာ ရခုိင္ဆိုရင္ ျပည္နယ္၊ မြန္ဆိုရင္ ျပည္နယ္၊ ကရင္၊ ကခ်င္ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ။ ေလာေလာဆယ္မွာ သူတို႔မွာ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ မရွိဘူးေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအတုိင္း လက္ခံလိုက္ရင္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ကို စြန္႔လႊတ္မယ့္ကိစၥ ဘယ္ေလာက္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါသလဲ။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ ဒါကေတာ့ တႏုိင္ငံလံုး အေျခခံဥပေဒ ေဆြးေႏြးျပင္ဆင္ဖုိ႔ လိုအပ္တဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ေရာက္ေနပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းကို ဘယ္လို ျပန္ၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းမလဲ။ ဘယ္လို လုပ္မလဲဆိုတာ ဒါက အားလံုးေဆြးေႏြးရမယ့္ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက “ဝ” ဆိုလို႔ရွိရင္ ႏုိင္ငံတကာ က အထူးသျဖင့္ ျမင္ရတာ မူးယစ္ေဆးဝါး လုပ္တဲ့ ေဒသလို႔ ျမင္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အျပစ္ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ “ဝ” တုိင္းရင္းသားေတြကို သူတုိ႔မွာ အစဥ္အလာ ဒါပဲရွိလာတယ္။ တျခား အစားထုိးသီးႏံွ မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး။ သူတုိ႔ ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ လုပ္ရတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ႏိုင္ငံတကာရဲ ႔ အျမင္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြ ရွိပါလဲ။ မူးယစ္ေဆးဝါး သံသရာကေန လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မယ့္ အေျခအေန ရွိပါလား။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ ႏွစ္ေပါင္း ရာနဲ႔ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ စိုက္ပ်ဳိးလာတဲ့ဟာကို က်ေနာ္တုိ႔ UWSP, UWSA ေခတ္က်ေတာ့မွ အစားထုိးသီးႏံွနဲ႔ ဒီမူးယစ္ကို အားလံုးျပတ္သြားေအာင္ အျမစ္ျပတ္သြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ဆံုးျဖတ္တာျဖစ္တယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အတုိင္း တကယ္ ျဖစ္လာႏိုင္သလား။



ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ က်ေနာ္တို႔ေျပာမယ္ ခင္မ်ားတုိ႔ ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆးဝါး တားျမစ္ေရးအဖြဲ႔ဆုိတာ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို ျပန္ေမးၾကည့္ပါ။ သူတို႔က အေမရိကန္ကေန ၿဂိဳဟ္တုကေန ၾကည့္တယ္။ တရုတ္ဘက္ကေန ၿဂိဳဟ္တုကေန ၾကည့္တယ္။ ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ “ဝ” ေဒသမွာ အခုထက္ထိ ဘိန္းပင္တပင္မွ မရွိဘူးဆုိတာကို သူတုိ႔က လက္ခံတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီေတာ့ မူးယစ္ေဆးဝါး မစိုက္ေတာ့ဘူး။ မလုပ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဦးေအာင္ျမင့္တုိ႔ ေဒသမွာ “ဝ” ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ ႔ ဘဝက တကယ္ပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ဝင္ေငြဖူဖူလံုလံု၊ ရိကၡာ ဖူဖူလံုလံု ျဖစ္ၾကပါရဲ ႔လား။ ဘယ္လိုလုပ္ စားေသာက္ေနထုိင္ၾကလဲ။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘိန္းအစားထိုးသီးႏံွ စိုက္ပ်ဳိးတယ္ဆိုတာ ေရာဘာပင္က အမ်ားဆံုး ျဖစ္တယ္။ ေရာ္ဘာစိုက္ခင္းက ဧကေပါင္း ႏွစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ ရွိတယ္။ ေနာက္တခုက လဘက္ေျခာက္ စိုက္ပ်ဳိးမႈကလည္း ဧကေပါင္း ေထာင္ဂဏန္းနဲ႔ ရွိတယ္။ လာမယ့္ႏွစ္ ေရာင္းမယ့္ လဘက္ေျခာက္ဟာ ဒီႏွစ္ ကုန္သည္ေတြက လာၿပီးေတာ့ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တာ အကုန္ယူမယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာင္ ”ဆရာတို႔ ဒီလုိ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ့္ေဒသမွာလည္း သံုးစရာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ကို ရာခိုင္ႏႈန္း (၇၀) ေလာက္ပဲ ေရာင္းတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ ေနာက္တခု ေမးခ်င္တာက UWSA “ဝ” တပ္ဖြဲ႔ဟာ လက္နက္အင္အား အားျဖင့္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္။ … ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္တာက တရုတ္အစိုးရဟာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ “ဝ” ေဒသကို ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ျပႆနာတက္ရင္ အၾကပ္ကိုင္ဖို႔အတြက္ ဝွက္ဖဲအျဖစ္ အသံုးျပဳႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္တခ်ဳိ ႔လည္း ရွိပါတယ္။ တရုတ္အစိုးရနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက UWSP/UWSA တို႔ရဲ ႔ ဆက္ဆံေရး ဘယ္လို ရွိပါလဲ။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ သမုိင္းကတည္းက ဆက္ဆံမႈက ေကာင္းခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ လမ္းပန္ဆက္သြယ္မႈ မရွိတဲ့အတြက္ အစိုးရအဆက္ဆက္က “ဝ” ေဒကို လာေရာက္ၾကည့္ရႈ၊ ကူညီတာ မရွိပါဘူး။ ဒီေတာ့ “ဝ” ေဒသက ျပည္သူေတြက ကိုယ့္ေဒသမွာကိုယ္ ဟုိအခ်ိန္ကဆို ဘိန္းေတြ စိုက္ၾကတယ္။ ေရာင္းၿပီးေတာ့ စားေသာက္ၾကတယ္။ ဒါလဲ မေလာက္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ တရုတ္နယ္စပ္မွာသြားၿပီးေတာ့ တကယ္ေျပာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ သမိုင္းမွာ “ဝ” ရဲ ႔ ဗိုက္က တရုတ္ျပည္မွာရွိတယ္။ တရုတ္နဲ႔ ဆက္ဆံမႈ ဘယ္လိုရွိလဲဆိုတာ အစိုးရခ်င္း ဆက္ဆံတာကေတာ့ မရွိပါဘူး။ အရင္တုန္းက ေဒသျပည္သူေတြ အခ်င္းခ်င္းသာ ဆက္ဆံမႈ ရွိတာပါ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုၾကပါစို႔ တရုတ္နဲ႔ ျမန္မာ နယ္စပ္မွာ တင္းမာမႈ တစံုတရာ ျဖစ္လာရင္ “ဝ” အေနနဲ႔ လံုးဝၾကားေန ေနႏိုင္လား။ သို႔မဟုတ္ ျမန္မာျပည္ေထာင္စု တုိင္းရင္းသားအေနနဲ႔ ဒီဘက္ကို ပါႏိုင္သလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ တရုတ္က တစံုတရာ ဖိအားေပးၿပီး သူတို႔ဘက္က ရပ္တည္ခုိင္းဖို႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလားအလာ ရွိပါလား။ ဘယ္လို ျဖစ္လာႏိုင္လဲ။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ “ဝ” ေသြးစည္းညီညႊတ္ေရးပါတီ တည္ေထာင္ကတည္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စယူကတည္းက က်ေနာ္တို႔က ေလးေလးနက္နက္ ကမာၻကို ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကိုလည္း သတင္းပို႔ ေၾကညာထားျခင္းျဖစ္တယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲမွာလည္း ဒီလုိပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ “ဝ” ေဒသက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ အေရးႀကီးတဲ့ အစိတ္အပိုင္းတခု ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္ေသာအခါကမွ ဘယ္ေသာအခါမွလဲ ဗမာျပည္ကေန ခြဲထြက္မယ္၊ လြတ္လပ္ေရးယူမယ္ဆိုတဲ့ စဥ္းစားမႈ၊ ေတြးေခၚမႈ လံုးဝမရွိဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္ဆံုးတခု ေမးခ်င္ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ဘက္မွာရွိတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ “ဝ” ျပည္နယ္၊ “ဝ” ခရိုင္နဲ႔ ဒီဘက္က ဦးေအာင္ျမင့္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက “ဝ” ေဒသတို႔ ကူးလူးဆက္ဆံမႈ၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏီွးမႈ ဘယ္ေလာက္အထိ ရွိပါလဲ။

ဦးေအာင္ျမင့္ ။ ။ ရွိပါတယ္။ နယ္စပ္မ်ဥ္းျခားတာပဲ ဟိုဘက္ဒီဘက္ပဲ။ ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားေတြ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈက သူတို႔က နည္းနည္းပိုဖြံ႔ၿဖိဳးတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ေဒသေတြ ေပးထားၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္က အမ်ားႀကီး ကူညီပံ့ပိုးမႈေတြ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က်ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က ကူညီတာ ေနာက္က်တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္က ကူညီတာ လိုအပ္သေလာက္ မရွိဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘိန္းအစားထိုး သီးႏံွစိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ကိုယ့္ေဒသကိုယ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရတဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ရွိေနၿပီ။ ဒီ (၂၆) ႏွစ္ (၂၅) ႏွစ္ရဲ ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈဟာ “ဝ” ျပည္နယ္ရဲ ႔ (၃၀၀၀) ေက်ာ္ရဲ ႔ သမုိင္းမွာ အဖြ႔ံၿဖိဳးဆံုး အတိုးတက္ဆံုး ကာလျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ဒီလုိ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္တယ္။ မယံုလို႔ရွိရင္ ခင္မ်ားတုိ႔ လာၾကည့္ပါ။
http://burmese.voanews.com/content/weekly-analysis-wa-special-zone/2719554.html