ယူနန္-ျမန္မာ သမုိင္း သင္ခန္းစာ

ဦးေအာင္ခင္, ေက်ာ္ေက်ာ္သိန္း
30.04.2015 18:16

ယူနန္-ျမန္မာနယ္စပ္ ရွည္လ်ားသလို ဆက္ဆံေရးသမိုင္းဟာလည္း ရွည္လ်ားလွပါတယ္။ အတက္အက်မ်ားတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း ဆက္ဆံေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ကခ်င္နဲ႔ ကိုးကန္႔စစ္ပြဲေၾကာင့္ ယူနန္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးဟာ အထူးအာရံုစိုက္စရာ ျဖစ္လာျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာ့မီဒီယာမွာ ကိုးကန္႔တုိက္ပြဲကို ဦးစားေပးေဖာ္ျပၾကၿပီး ကခ်င္စစ္ပြဲမွာ ေဝဖန္ခံရတဲ့အစိုးရတပ္ဟာ ကိုးကန္႔စစ္ပြဲမွာ ခ်ီးက်ဴးခံေနရပါတယ္။ ကိုးကန္႔စစ္ပြဲကို အေမရိကန္ရဲ ႔ တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရး အႀကံအစည္းအျဖစ္ ေဖာ္ျပတုန္းက တရုတ္အင္တာနက္မွာ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဝါဒျဖန္႔ဖို႔နဲ႔ ပံုႀကီးခ်ဲ ႔ဖို႔အတြက္ မီဒီယာကို အသံုးျပဳေနၾကပါတယ္။

နယ္စပ္တည္ၿငိမ္ေရးဟာ ႏွစ္ႏုိင္ငံအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စီးပြားေရးကိုခ်ည္း ဦးစားေပးလို႔ မရပါဘူး။ နယ္စပ္ေဒသ တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ တုိင္းရင္းသားအေရးကိုလည္း သတိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားအေရးကို မေျဖရွင္းႏုိင္လို႔ နယ္စပ္စစ္ပြဲျဖစ္ရတာ ျမန္မာဘုရင္ေတြ လက္ထက္ကတည္းကပါ။ တိုင္းရင္းသားေဒသကို အစိုးရက ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတဲ့အခါ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ ျဖစ္တာကို ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ပင္လံုကလြဲရင္ တိုင္းရင္းသားအေရးကို ႏိုင္ငံေရးအရ ေျဖရွင္းတဲ့အစဥ္အလာ မရွိပါဘူး။ စစ္အစိုးရဟာ စစ္ေရးအရ ေျဖရွင္းတဲ့နည္းနဲ႔သာ ယဥ္ပါးပါတယ္။

ယူနန္က “ဝ” ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသမွာ “ဝ” (၅) သိန္းေေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ ရွမ္းအႏြယ္ဝင္ ဒိုင္းလူမ်ဳိးဟာ “ရွိေရွာင္ပနား” ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသမွာ ေနထိုင္ပါတယ္။ ႏုက်န္လီစူး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသမွာ ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္ဝင္ လီစူးလူမ်ဳိး (၆) သိန္းေက်ာ္ ေနထိုင္ပါတယ္။ ယူနန္မွာ ဂ်င္းေဖာလို႔ေခၚတဲ့ ကခ်င္လူမ်ဳိး (၂) သိန္းေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ ယူနန္မွာ လူမ်ဳိးစု (၂၅) စု ရွိတာမို႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသ (၈) ခုနဲ႔ ခရိုင္ (၂၅) ခု ရွိပါတယ္။ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထုိင္ၾကေပမယ့္ ျမန္မာဘက္မွာ ေနထိုင္တဲ့ သူတို႔နဲ႔ မ်ဳိးႏြယ္တူလူမ်ဳိးစုေတြကေတာ့ မိမိကိုယ္မိမိ ကာကြယ္ဖို႔ လက္နက္ကိုင္ထားရတာဟာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ယူနန္ျပည္နယ္မွာ အဆင္ေျပတဲ့ လူမ်ုိးစုေတြဟာ ျမန္မာဘက္မွာ ျပႆနာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ယူနန္ျပည္နယ္မွာလို လူမ်ုိးစုျပႆနာကို ႏုိင္ငံေရးအရ အေျဖရွာႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ယူနန္-ျမန္မာ နယ္စပ္ေဒသကို ျမန္မာက ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာမင္းဟာ ရွမ္းျပည္ကို လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ သေဘာထားေလ့ ရွိပါတယ္။ အေလာင္းဘုရားနဲ႔ ဆင္ျဖဴရွင္ရဲ ႔ အာဏာစက္ဟာ သံလြင္ျမစ္ အေနာက္ဘက္အထိသာ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သံလြင္ျမစ္အေရွ ႔ဘက္ ျမန္မာ-ယူနန္ နယ္စပ္က ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြဟာ ျမန္မာနဲ႔ တရုတ္ကို လက္ေဆာင္ပဏၰာဆက္ၿပီး အလ်ဥ္းသင့္သလို ဆက္ဆံပါတယ္။ ျမန္မာနဲ႔ တရုတ္ရဲ ႔ သေဘာတူခ်က္နဲ႔ ေစာ္ဘြားတင္ေျမွာက္တဲ့ေဒသကိုေတာ့ ျမန္မာကေရာ တရုတ္ကေရာ လက္ေအာက္ခံလို ျမင္ၾကပါတယ္။ မိမိမခ်ဳပ္ကိုင္ႏုိင္တဲ့နယ္ကို ျမန္မာမင္းက သပ္လွ်ဳိၿပီး ခ်ယ္လွယ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေလ့ ရွိပါတယ္။ ၁၉ ရာစုမွာ ေစာ္ဘြားေတြ ႀကီးစိုးတဲ့နယ္မွာ ပုန္ကန္ျခားနားေအာင္ ျမန္မာမင္းက ေသြးထိုးေပးတဲ့အတြက္ အစိတ္စိတ္အျမြာျမြာ ကြဲသြားခဲ့တဲ့သမုိင္း ရွိပါတယ္။

၁၈ ရာစု ဆင္ျဖဴရွင္မင္းလက္ထက္မွာ အျဖဳတ္ခ်ခံရတဲ့ ရွမ္းေစာ္ဘြား (၃) ဦး ယူနန္မွာ ခိုလံႈၿပီး ယူနန္ဘုရင္ခံကို တန္ဆိုးလက္ေဆာင္ေတြ ေပးတဲ့အခါမွာ ယူနန္က ကူညီတဲ့အတြက္ တရုတ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲ (၄) ႏွစ္အတြင္း (၄) ႀကိမ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီသမိုင္း အစဥ္အလာအတိုင္း (၂၀၀၉) မွာ အစိုးရတပ္က တုိက္ထုတ္လိုက္တဲ့ ဖုန္ၾကားရွင္ဟာ ယူနန္မွာ ခိုလံႈၿပီး အင္အားစုေဆာင္းတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီနည္းဟာ ေခတ္နဲ႔မဆီေလ်ာ္ေတာ့ေပမယ့္ နစ္နာသူေတြအတြက္ အသံုးတည့္ေနပံု ရပါတယ္။ တရုတ္-ျမန္မာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးလမ္းစဥ္နဲ႔လည္း ဆန္႔က်င္ေနပါတယ္။ ယူနန္နယ္သားေတြထဲမွာ ဖုန္ၾကားရွင္အုပ္စုကို ကူညီသူရွိႏိုင္ေပမယ့္ တရုတ္အစုိးရဟာ လံုးဝမပတ္သတ္ေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ျမန္မာဘက္ကလဲ လက္လြန္တာကို ေတာင္းပန္ၿပီး ေလွ်ာ္ေၾကးေပးပါတယ္။

တရုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး ဆုိးဝါးခ်ိန္ ေမာ္စီတုန္းေခတ္မွာ ျမန္မာ-ယူနန္ နယ္စပ္က လက္နက္ကိုင္ေတြကို တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရက လက္နက္ပစၥည္း၊ ေငြေၾကးနဲ႔ လူအင္အားပါ ေထာက္ပံ့ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္ နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္အေရွ ႔ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဗကပနဲ႔ တရုတ္က စစ္ဆင္ေရးနယ္ေျမ (၄) ခုဖြင့္ၿပီး တုိက္ခိုက္တာဟာ အႀကီးက်ယ္ဆံုးပါ။ ဗကပတပ္မွာ ေမာ္စီတုန္းရဲ ႔ တပ္နီလူငယ္ေတြ အမ်ားအျပား ပါဝင္ပါတယ္။ တရုတ္အစိုးရက ေစ်းကြက္စနစ္ က်င့္သံုးၿပီး ဗမာအစိုးရနဲ႔ ေရႊလမ္းေငြလမ္း ေဖာက္တဲ့အခါမွာ ဗကပ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားေပမယ့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြဟာ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနပါတယ္။

တရုတ္-ျမန္မာ ကုန္သြယ္ေရးမွာ တဝက္ေလာက္ဟာ ယူနန္-ျမန္မာ ကုန္သြယ္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နယ္စပ္ေဒသ တည္ၿငိမ္ေရးဟာ နယ္စပ္တိုင္းရင္းသားေတြရဲ ႔ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရရွိေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို ႏုိင္ငံေရးအရ အေျဖမရွာဘဲ လက္နက္နဲ႔ ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိုးစားတာ မေအာင္ျမင္ေၾကာင္း နယ္စပ္စစ္ပြဲေတြက သက္ေသျပေနပါတယ္။ တရုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ေန တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ယူနန္ျပည္နယ္မွာလည္း ေနထိုင္ၾကတာမို႔ နယ္စပ္တုိင္းရင္းသား ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရာမွာ ယူနန္ျပည္နယ္ကို ေလ့လာၿပီး သင္ခန္းစာယူတာဟာ အသင့္ေတာ္ဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္္မယ္။
http://burmese.voanews.com/content/analysis-border-ethnics/2742634.html