တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးတိုင္း တန္းတူေရး ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ နည္းသစ္တင္ျပျခင္း

အဂၢ

တိုင္းရင္းသားဆရာဆရာမမ်ားတြင္ မိမိဆိုင္ရာလူမ်ဳိး၏ စာေပႏွင့္ သမိုင္းကိုသင္ၾကားေပးရ မည့္တာ၀န္ ႏွင့္တန္ဖိုးမ်ားရွိၾကရမည့္အေၾကာင္းဥပေဒမျပဌာန္းျခင္းသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ားမေႏွးအျမန္ တိမ္ေကာ ပေပ်ာက္သြားေစရန္ေျပာင္တလင္း စီမံလုပ္ေဆာင္ခ်က္ျဖစ္သည္။

ဒါကိုျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသာ သို႕မဟုတ္ ေက်နပ္ေသာသို႕မဟုတ္ အလိုေတာ္ရိျဖစ္ေသာ သို႕မဟုတ္ တံုႏွိဘာေ၀ျဖစ္ ေနေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လည္း လူမ်ိဳးတမိ်ဳးအျဖစ္ဆက္လက္တည္ရွိေနရန္လိုအပ္သည့္ ဂုဏ္အဂါၤမ်ားႏွင့္ ကင္းေ၀းသြားရေပေတာ့မည္။

တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတိုင္း၏ စာေပႏွင့္သမိုင္းမ်ားကိုတန္းတူျဖစ္ေစလိုသည့္ေစတနာသည္ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံသားမ်ားတြင္ လံုး၀မရွိမျဖစ္ အေျခခံစိတ္ဓါတ္အျဖစ္သြတ္သြင္း တည္ေဆာက္ ထားျခင္းရွိေနရမည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြင္းမွတမ်ဳိးမ်ဳိး၏စာေပႏွင့္ သမိုင္းကိုသာလွ်င္ ဘံုထား ေျမေတာင္ေျမွာက္သြတ္သြင္းျခင္းမွာ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာင္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ လံုး၀ေျပာင္တိုက္ၾကီး တျပည္ေထာင္တည္ေထာင္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ တရားမွ်တမွဳကိုမလိုလားသည့္ ဆိုးရြားမွဳျဖစ္သည္။

သည္ဆိုးရြားမွုမ်ားသည္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိေသာတိုင္းရင္းသားလူထု၏ခုခံတုံ႕ျပန္မွဳကိုေပၚေပါက္ေစသည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ အာဏာပိုင္လူမ်ဳိးမ်ား၏စာေပ သမိုင္းဖိႏွပ္မွဳကို ပါ၀င္အလုပ္အေၾကြးျပဳၾကသည့္ တိုင္းရင္းသားအလိုေတာ္ရိမ်ားရွိတတ္စျမဲျဖစ္သျဖင့္ ထိုသူမ်ား၏ပါ၀င္မွဳကို တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ပါ၀င္မွုအျဖစ္ ဆြဲယူအသံုးခ်လွ်က္ ငါးၾကင္းဆီျဖင့္ငါးၾကင္းေက်ာ္ေနႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း တရားမွ်တမွုမရွိသျဖင့္ တကယ္တမ္းျငိမ္းခ်မ္းသာယာ၀ေျပာေသာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံသို႕သြားေနသည့့္လမ္းေၾကာင္းမဟုတ္ပါေပ။
သို႕ျဖစ္သျဖင့္ လူမ်ဳိးေရးယုတ္မာမွုမ်ားျဖင့္တည္ေဆာက္ေသာအတုအေရာင္ျပည္ေထာင္စုၾကီးထဲတြင္ ဖိႏွိပ္မွဳမ်ားအဆံုးမသပ္မျခင္းခုခံတုံ႕ျပန္မွဳမ်ားလည္းမလြဲမေသြဆက္လက္ေပၚေပါက္ျပန္႕ပြား
တည္တန္႕ေနမည္သာလွ်င္။
ျပသနာကိုရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေထာက္ျပလိုက္ျပီးေနာက္ေျဖရွင္းနည္းကိုမေျပာလွ်င္ အႏွဳတ္လကၡဏာသာရွိေသာလူမ်ဳိးေရးအဖ်က္သမားအျမင္ဟု တံဆိတ္ခတ္ခံရဖြယ္ရွိသည္ျဖစ္သျဖင့္ ေျဖရွင္းနည္းကိုတင္ျပလိုက္ပါရေစ။

ဘာမွမခက္ပါ။
ဘာသာစာေပသမိုင္းတန္းတူေရးအတြက္ ၁၃၅ မ်ဳိးရွိသည္ဆိုေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတိုင္း၏စာေပကို ႏိုင္ငံေတာ္ရံုးသံုးေက်ာင္းသံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္လို႕မရႏိုင္ျခင္းမွာ အမွန္တရားျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ ၁၃၅ မ်ဳိးလံုးကိုတရား၀င္ေစရန္မျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ လူဦးေရအမ်ားဆံုးလူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္း၏စာေပ သမိုင္းတို႕ကို ဘံုအျဖစ္ထားလိုက္ေသာအခါ က်န္၁၃၄မ်ဳိးလံုး အဟုန္ျပင္းစြာျဖင့္တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားရမည့္ အဆင္းလမ္းေပၚခ်ထားေပးလိုက္သည့္အေနအထားသို႕ဆိုက္ေရာက္သည္။ ယခုအခါတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားသည္ မိမိဆိုင္ရာအ၀တ္အစားမ်ား အကအခုန္မ်ားေလာက္ကိုသာ သိလွ်က္ စာေပႏွင့္သမိုင္းမွာမူ အသံုးမ၀င္ေအာင္ျပဳထားျခင္းခံရသည့္အဆင့္ကိုလိုက္ျပီး မရပ္တမ္း တိမ္ေကာသြားလွ်က္ရွိသည္။ မိမိရိုးရာ၀တ္စံုမ်ားကို၀တ္ဆင္ၾကသည္ဆိုရာတြင္လည္း တားျမစ္ထားျခင္းမရွိေသာေနရာမ်ားတြင္သာ၀တ္ရဲၾကသည္။ ရံုးမ်ားေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဗမာ၀တ္စံုအစား မ၀တ္ဆင္ရဲၾကေသးပါ။ အားလံုးသိၾကပါသည္။
ဒါဆိုလွ်င္ တန္းတူေရးအတြက္ အလြန္လြယ္ေသာတျခားတနည္းကို ၾကည့္ပါ။ ဒီနည္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္အဓိကျဖတ္သန္းရမည့္ တခုတည္းေသာအခက္အခဲၾကီးမွာ တိုင္းရင္းသားဗမာလူမ်ဳိးမ်ားက မိမိတို႕၏ စာေပ သမိုင္း သုံးစြဲျဖန္႕ျဖဴးပိုင္ခြင့္အာဏာကို တျခား၁၃၄မ်ဳိးေသာတိုင္းရင္းသားညီေနာင္မ်ား၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္တန္းတူေသာအေနအထား သို႕ဥပေဒျပဳျပီးေလွ်ာ့ခ်ေပးခ်င္သည့္စိတ္ေစတနာေကာင္းမ်ားေပၚေပါက္ျပန္႕ပြားေရးသာလွ်င္ျဖစ္သည္။
တျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားကလက္ရွိ စာေပ ယဥ္ေက်းမွု ထိမ္းသိမ္းေနၾကရသည့္နည္းနာ အခြင့္အေရးမ်ားအတိုင္း ဗမာစာေပ သမိုင္း ယဥ္ေက်းမွဳမ်ားကိုထိုႏွင့္တန္းတူအေနအထားသို႕ေရြ႕ခ်ေပးရန္သာျဖစ္သည္။ လက္ရွိအေနအထားမွာ ဗမာစာေပသမိုင္း ယဥ္ေက်းမွဳက က်န္တိုင္းရင္းသား ၁၃၄ မ်ဳိးအထြတ္အျမတ္ထားရာ စာေပ သမိုင္းႏွင့္ယဥ္ေက်းမွုတို႕၏ဦးေခါင္းကိုေျချဖင့္တက္နင္း ထားသည့္အေနအထားျဖစ္ေနသည္။ ဒီအေနအထားကိုဗမာမ်ားကျပည္ေထာင္စုလူမ်ဳိးမ်ားတန္းတူေရးစိတ္ဓါတ္ျဖင့္အဆံုးရွဳံးခံၾကရမည္။
ဗမာမ်ားကဒိုင္ခံဟစ္ေကြ်းေနျပီးတိုင္းရင္းသားမ်ားကိုအျပစ္ဆိုေနေလ့သည့္ အဆိုပါ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ႏွင့္အညီ တိုင္းရင္းသားအားလံုးႏွင့္ စာေပ သမိုင္းယဥ္ေက်းမွု တန္းတူ ေသာအေနအထားကိုလက္ေတြ႕က်င့္သံုးၾကရမည္။ ဒါကိုမလုပ္ႏိုင္လွ်င္ တန္းတူေရးႏွင့္ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္မရွိျခင္းသာလွ်င္ျဖစ္သျဖင့္ ထိုမရွိေသာစိတ္ဓါတ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ကိုအေျခခံသည့္ ဆင့္ပြားေပၚေပါက္ေသာ ဆိုးက်ဳိးအားလံုးကို တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားနည္းတူ ဆက္လက္ခံစားၾကရဖို႕သာရွိသည္။

ေဖၚျပခဲ့ေသာေျဖရွင္းနည္းမွာ နယ္နိမိတ္ေရးဆြဲေရးျပသနာမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ရဦးမည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုလမ္းစဥ္ကိုထိရွျခင္းမရွိေပ။ တျပည္ေထာင္ျဖစ္သည့္တိုင္ ၁၃၅မ်ဳိးေသာ လူမ်ဳိးတိုင္းတန္းတူေစေသာနည္းနာျဖစ္သည္။ စာေပ သမိုင္း ႏွင့္ယဥ္ေက်းမွုတြင္တန္းတူလွ်င္ ႏိုင္ငံကိုတန္းတူပိုင္ဆိုင္သည့္အေနအထားႏွင့္စိတ္ဓါတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာမည္ျဖစ္သည္။ ဖြံ႕ျဖဳိးေရး စီးပြားေရး ဘာသာေရး စေသာအျခားအေရးအားလံုးမွာ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး ေယဘူယ်အားျဖင့္ ကိုယ့္အိုးကိုယ့္ဆန္ ဆိုင္ရာ သဘာ၀မ်ားအတိုင္းသြားေနသည့္ တန္းတူမွုမ်ားရွိေနသည္သာျဖစ္သျဖင့္အထူးတလည္ ထည့္သြင္းေျပာဆိုရမည့္ျပသနာမဟုတ္ေတာ့ပါ။

ေလးစားလွ်က္
အဂၢ