၄င္းရန္သူလာနိဳင္သည့္ ေနရာတြင္ ရဲေဘာ္အယ္ဒါးႏွင့္အဖြဲ ့မွ မိုင္းေထာင္ခဲ့ၿပီး ရန္သူကိုခါးလည္မွၿဖတ္တိုက္ရန္ က်ေနာ္တို ့ေနရာယူေစာင္ဆိုင္းေနခ်ိန္မွာ ၃နာရီခန္ ့အၾကာတြင္ ရန္သူတက္လာၿပီဟု စက္မွသတင္းရလ်င္ သတိၾကီးစြာထားၿပီး ရန္သူလာမည့္လမ္းတည့္တည့္သို ့က်ေနာ္၏ေသနတ္ကို ထိုးရြယ္လိုက္ပါသည္။မ်ားမၾကာမီ ေရွ ့ထြက္ပြိဳင့္ကိုစေတြ ့ရပါၿပီ၊ တပ္စုတစုေလာက္ရွိမည္၊ ေနာက္တြင္ လမ္းထိုးစက္လည္း တအိအိႏွင့္ လိုက္လာပါသည္။ ေရွထြက္ပြိဳင့္ႏွင့္လမ္းထိုးစက္သည္က်ေနာ္တို ့ကိုေက်ာ္သြားၿပီး ေနာက္မွလိုက္လာေသာတပ္မ ၇၇ စစ္ေၾကာင္းကို ပစ္ရန္ေစာင့္ဆိုင္းေနခ်ိန္တြင္ ရဲေဘာ္အယ္ဒါးေထာင္ထားေသာကားမိုင္းမွာ လမ္းထိုးစက္တက္နင္းမိ၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေပါက္ကြဲသံႏွင့္အတူ က်ေနာ္ႏွင့္အတူရဲေဘာ္၂ေယာက္ၿဖစ္ေသာ ရဲေဘာ္ဖားတေလးႏွင့္ရဲေဘာ္ေဒစူးခါ တို ့သည္အသင့္ခိ်န္ရြယ္ထားေသာ ေသနတ္ၿဖင့္စတင္ပစ္ခ်လိုက္သည္။
အတြဲလိုက္ပစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ရန္သူ၃ဦးမွာ ပြဲၿပီးသြားသည္။ ေပ်ာက္က်ားတိုက္နည္းၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ေနာက္သို ့အၿမန္ေရွာင္ထြက္ရသည္။ ရန္သူသည္လည္း ေ၀းေ၀းမလိုက္နိဳင္ပါ။ က်ေနာ္တို ့ေၿပးေသာေနရာႏွင့္ ရန္သူကက်ေနာ္တို ့ကိုပစ္ေနသည္မွာ ေတာ္ေတာ္လြဲေနပါသည္။ မည္သို ့ဆိုေစကာမူ ထိုေန ့တိုက္ပြဲတြင္ လက္နက္မရရွိေသာ္ၿငားလည္း လမ္းထိုးစက္တစီးႏွင့္ စုစုေပါင္းရန္သူ ၄ဦးကိုေခ်မုန္းနိဳင္ခဲ့ပါသည္။
ရန္သူတို ့၏ဆဲဆိုသံသည္လည္း မာတင္းလ်က ္ခတ္ေ၀းေ၀းမွၾကားေနရသည္။ ထို ့ေနာက္သတ္မွတ္ထာေသာ ေနရာသို ့အေရာက္ၿပန္လာၾကပါသည္။ ရန္သူသည္လည္းက်ေနာ္တို ့အင္အားမည္မွ်ရွိသည္ကို မရိပ္မိပါ။ ထိုကဲ့သို ့ရန္သူအထိနာေသာေၾကာင့္ ရန္သူတို ့စစ္ေၾကာင္းရြာထဲသို ့၀င္လ်င္ ေပၚတာဖမ္း၊ေတြ ့သမွ်ၾကက္၊ဘဲ ေတြကိုလိုက္ဖမ္းစားေသာက္ ပါေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment