ေ႐ြးေကာက္ပြဲလြန္ အေတြးအေခၚ ေရးထိုးစစ္ တခုေလလား

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း | ေသာၾကာေန႔၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၀ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္

ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို သူတို႔လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လိုက္လို႔ရၿပီဆိုေတာ့ နအဖ စစ္အစိုးရ အင္မတန္ လက္မေထာင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့အခုအထိေတာ့ သတိၾကီးၾကီးနဲ႔ စာရင္း ေၾကညာတာေလာက္ပဲ ေတြ႔ေနရပါေသးတယ္။ ျပည္တြင္းျပည္ပ တုန္႔ျပန္မႈေတြကို နားစြင့္ရင္း တလွမ္းခ်င္း လွမ္းေနတယ္လို႔ ယူဆစရာ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကာလ တဝိုက္မွာ ၿငိမ္ေနခဲ့တဲ့ သူတို႔ရဲ႕အဓိကသေဘာတရား ဆရာၾကီးမ်ားကေတာ့ အခုအခါမွာ အၾကီးအက်ယ္ လက္မေထာင္ၿပီးခုန္ထြက္ လာၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။

သူတို႔ေရးတာဟာ နအဖထုတ္တဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြထဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုသူတို႔ေရးတာ ေတြဟာ ျမန္မာ့အလင္း အပါအဝင္ နအဖရဲ႕ တရားဝင္ စာနယ္ဇင္းေတြထဲမွာေရးတဲ့ အယူအဆေတြနဲ႔ တထပ္တည္းလိုလို ပါပဲ။ သူတို႔က ပညာ႐ွင္ဟန္ ပိုေပါက္တာပဲ ကြာပါတယ္။ နအဖေနရာကေနၾကည့္ရင္ သူတို႔ေရးတာေတြဟာ ျမန္မာ့အလင္းထဲက ေဆာင္းပါးေတြထက္အက်ိဳးျပဳတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ဒီတေလာ ျဖစ္စဥ္ေတြ၊ ဥပမာ ၾကံ႕ဖြတ္ကေန “သူတို႔ကို ေထာက္ခံတဲ့ လူထုၾကီးကို ေက်းဇူးတင္႐ွိေၾကာင္း” ထုတ္ျပန္တာ၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ဆိုတာေတြကို စာရင္းခ်ဳပ္ျပတဲ့
ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မ႐ွင္ရဲ႕ထုတ္ျပန္ခ်က္၊ ေနာက္ၿပီး အခုေျပာခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ။ စက္႐ံုတခုထဲကေန အစီအစဥ္တက် အစီအရီ ထြက္လာသလား ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။ နအဖ ခ်ိဳေသြးေနပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ သေဘာတရားနယ္ပယ္မွာ ခတ္ကြင္း႐ွင္းေပးေနၾကတာပါ။

သူတို႔ေရးတာေတြကို အလြယ္ဆံုး ခ်ဳပ္ၾကည့္လိုက္ရင္ နအဖ လုပ္သမွ်ကို မဆန္႔က်င္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။ တတ္ႏိုင္တဲ့ သြယ္ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ နအဖလုပ္တာ မွန္ေၾကာင္း ေျပာရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တပ္မေတာ္ရဲ႕ အခန္းဆိုတာကို အထူးျပဳ မ်ဥ္းသားျပရပါတယ္။ ဒိေနာက္ေတာ့မွ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား တြယ္ျပရပါတယ္။ အမ်ိဳးသားရင္ ၾကားေစ့ေရး၊ အမ်ိဳးသားသင့္ျမတ္ေရး၊ အမ်ိဳးသား ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး စတဲ့စကားလံုးေတြကို တခြန္းတပါဒမွ၊ တခါမွ် ေယာင္လို႔ေတာင္ မဟဖူးတဲ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြကိုေတာ့ ေျခာက္ျပစ္ကင္းသဲလဲစင္လို ေဖာ္ျပၾကၿပီး အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က
အမ်ိဳးသား သင့္ျမတ္ေရးလို႔ ေျပာတာကိုေတာ့ ႐ိုးသားရဲ႕လားလို႔ေမးခြန္းထုတ္ပါတယ္။

သူတို႔ေျပာေလ့႐ွိတဲ့ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အတိုက္အခံမကလို႔ ဘာၾကီးျဖစ္ေနေန နအဖ သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ေဘာင္ထဲမွာ နအဖ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းအတိုင္း လုပ္ကိုင္လႈပ္႐ွားဖို႔ ေျပာတာပါပဲ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၿပီးသြားတဲ့အတြက္ ပြဲကျပတ္သြားၿပီ၊ ၿပီးသြားၿပီ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံု ေဘာင္ထဲမွာ ၂ဝ၁ဝေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရတယ္လို႔ ေၾကညာခံထားရ သူေတြေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာ၊ အဲဒီကေပၚလာမယ့္ အစိုးရကိုသစၥာ႐ွိ။ ဘာမွ လွ်ာမ႐ွည္နဲ႔လို႔ ဆိုေနတာပါ။ ဒါကို ဒီေခတ္အေနာက္တိုင္းက
ႏိုင္ငံေရး ဂု႐ုေတြသံုးတဲ့ ေဝါဟာရ အသံုးအႏႈန္းေတြနဲ႔ ေရာသမေမႊၿပီး ေျပာလာတာပါ။ “ဂိမ္း စည္းမ်ဥ္းႏွင့္အညီ ကစားရမည္”လို႔ အမိန္႔ေပးပါတယ္။ သူတို႔တေတြ အဲဒီလို စည္းကမ္းေတြနဲ႔အညီ နအဖကို ခစားေနၾကတာ အားလံုးသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူလူထုဟာ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္စည္းကမ္း ေတြကို
ဘယ္တုန္းကမွ အသိအမွတ္မျပဳပါဘူး။

ဒီေနရာမွာ ဒီသေဘာတရား ဆရာေတြခ်င္း တူညီတဲ့ေနာက္ အေရးၾကီး အခ်က္တခ်က္ကို ေထာက္ျပဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တက္ၾကြလႈပ္႐ွားသူ/ ရက္ဒီကယ္လို႔ သူတို႔က ေခၚတဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္ကို တက္တက္ၾကြၾကြ ဆန္႔က်င္သူေတြကို အဓိက ပစ္မွတ္၊ အဓိက တရားခံ၊ အဓိက ခ်ိဳးႏွိမ္ရမယ့္ လူေတြလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြ(လက္႐ွိေရာ-လာမယ့္ေရာ) ကို မီးေမာင္းထိုးျပ၊ လက္ေထာက္ ခ်တာပါပဲ။ တကယ္က သူတို႔ရဲ႕အၾကံဟာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ အတိုက္အခံေတြကို အၾကီးဆံုးပုဒ္မနဲ႔ ၾကိဳးစင္ ပို႔ခ်င္ၾကတာပါ။ တဦးကဆိုရင္ လြတ္လပ္ေရးဒီဘက္ ဗမာျပည္ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တာဟာ အဲဒီရယ္ဒီကယ္ အေတြးအေခၚေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခဲဲ့ပါတယ္။ သူေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ သမိုင္းမွာ႐ွိခဲ့တဲ့ ဖိႏွိပ္သူနဲ႔
ျပန္တြန္းလွန္သူ အထဲမွာ ဖိႏွိပ္သူေတြက မွန္ၿပီး ျပန္တြန္းလွန္ဖို႔ လုပ္သူတိုင္း မွားတာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သတိထားရမွာက သူတို႔ဟာ အတိတ္တုန္းက ၿပီးခဲ့တာကိုတင္ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လက္႐ွိျဖစ္ေနတာ၊ မၾကာမီ ျဖစ္လာေတာ့မွာနဲ႔ ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ အေျခအေနေတြ အတြက္ပါ ေျပာသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာေဆြးေႏြးဖို႔ ေကာင္းတာဟာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးေဘာင္၊ ႏိုင္ငံေရးဂြင္ဆိုတာ တခုထဲ ႐ွိသလားဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ အာဏာရ အုပ္စိုးသူေတြ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္-ဂြင္ဆိုတာေတြ အျပင္
တျခား မ႐ွိေတာ့ဘူးလား။ မွန္ပါတယ္။ အာဏာရေနသူေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ဖိႏွိပ္သူတဲ့ အုပ္စိုးသူေတြ၊ အာဏာ႐ွင္ေတြဟာ (စစ္ပြဲမွာ သတ္ကြင္း ျပင္ထားသလို) သူတို႔နဲ႔ မတူသူေတြကို သူတို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္ထဲမွာ၊ သူတို႔မ်က္စိေအာက္မွာပဲ လႈပ္႐ွား လုပ္ကိုင္ေစခ်င္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံု ဥပေဒနဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတို႔ကို ဒီရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ဖန္တီးခဲ့တာ ျဖစ္သလို အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ဗမာ့ဂု႐ုမ်ားကလဲ ဒါေၾကာင့္ အေတာ္ေစာေစာ ကထဲကပဲ ေနာင္က်ရင္ ဒီဂြင္ထဲမွာပဲ လုပ္ကိုင္ၾက၊ စည္းမေက်ာ္ၾကနဲ႔လို႔ မယ္ေဘာ္ကကဲ ေျပာခဲ့၊ ေရးခဲ့ၾကတာပါ။

ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္စရာဂြင္ဟာ အုပ္စိုးသူေတြက သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဂြင္တခုထဲသာ ႐ွိတယ္ဆိုတာ လံုးဝ မဟုတ္ပါဘူး။ အလားတူပဲ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာဟာလဲ လူတခ်ိဳ႕ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္တာကမွ
ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံ့အေရး၊ ျပည္သူ႔အေရးကိုလုပ္ဖို႔အတြက္ ေရ႐ွည္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ လုပ္ငန္းမွန္သမွ်ဟာႏိုင္ငံေရးျဖစ္ ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အာဏာ႐ွင္ေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ လႈပ္႐ွားရသူေတြအဖို႔ ဂြင္ေတြ၊ နည္းနာေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ျဖစ္မွာပါပဲ။ ဒါကို ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြနဲ႔
ႏိုင္ငံေရး လုပ္သူေတြဟာ ရာစုႏွစ္တဝက္ အာဏာ႐ွင္ လက္ေအာက္ဘဝ အေတြ႔အၾကံဳအရ
ခါးသီးစြာ နားလည္ တတ္ေျမာက္ထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း တခုအေနနဲ႔ လူထုကိုေအာင္
ေအာင္ျမင္ျမင္ ေ႐ွ႕ေဆာင္ဖို႔ဆိုရင္ ရပ္တည္ခ်က္ ၾက့ံခိုင္ ျပတ္သားဖို႔ သာမက ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳး႐ွိမယ့္ ဂြင္ေတြ၊ နည္း နာေတြ ေဖာ္တတ္ဖို႔လဲ လိုပါတယ္။ ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးကို ေဖာ္ထုတ္ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြမွာ ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြ အမ်ားၾကီး႐ွိတယ္၊
လုပ္တတ္ ကို္င္တတ္တယ္ဆိုတာ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူတို႔ေၾကာက္တဲ့ အဲဒီလုပ္နည္းမ်ိဳးေတြ မလုပ္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး လွည့္ပတ္ ေျပာေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ မျဖစ္မေန ေျပာရမယ့္အခ်က္က တက္ၾကြ လႈပ္႐ွားသူ/ ရက္ဒီကယ္နည္းေတြနဲ႔ လုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ပါတယ္။ တည့္တည့္ေျပာရင္ နအဖကို အံမတုၾကနဲ႔ ဆိုတာပါ။ ဗမာျပည္ မွာေရာ၊ ကမၻာမွာပါ တက္ၾကြ လႈပ္႐ွားတာေတြ မလုပ္ပဲနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရး၊ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ ဖယ္႐ွားေရး အေရးေတာ္ပံုရယ္လို႔ ဘယ္တုန္းက ဘယ္မွာမ်ား ႐ွိခဲ့ဖူးပါသလဲ။ ဗမာျပည္ကိုလြတ္လပ္ေရးေပးတာဟာ ၿဗိတိသွ်အစိုးရအေနနဲ႔ ဗမာျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္လို႔ စိတ္ၿငီးေငြ႔ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အာဏာလႊဲေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မတတ္သာ၊
မလႊဲသာလို႔ ေပးတာပါ။ သူတို႔ အဲဒီလို မတတ္သာ၊ မလႊဲသာ ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္သူေတြက လုပ္တာလဲ။ ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြက လုပ္တာပါ။ ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာၾကီးက သတ္မွတ္တဲ့ ဂိမ္းစည္းကမ္းမ်ား အတိုင္း လုပ္တာလား။ တက္ၾကြလႈပ္႐ွားသူ/ ရက္ဒီကယ္ေတြရဲ႕ နည္းေတြကို သူတို႔အသံုး မျပဳခဲ့ၾကဘူးလား။ ဒီေန႔ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြ ဖိႏွိပ္ပံု၊ ဒီမိုကေရစီကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ပံုေတြဟာ
ၿဗိတိသွ် အစိုးရထက္ သက္သာတယ္၊ ေတာ္ေသးတယ္ လို႔ ေျပာႏိုင္ပါသလား။

မွန္ပါတယ္။ အဲဒီလိုတက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ လႈပ္႐ွားတာ ေတြ႔တိုင္း ေအာင္ျမင္မႈ ရခ်င္မွရမွာပါ။ စကားအျဖစ္ ေျပာရင္ ေအာင္တာထက္ ႐ံႈးနိမ့္တာက ပိုမ်ားတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာရင္ ရပါတယ္။ အမွန္က ေနာက္ဆံုးပိတ္ ေအာင္ပြဲတခါရဖို႔ အတြက္ က်ဆံုးမႈေတြ အရင္းအႏွီးေပးရတာဟာ ဓမၼတာပါ။ မေအာင္ျမင္ေသးတာနဲ႔ အကုန္မွားတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္သြားသူေတြရဲ႕ စဥ္းစားနည္းနဲ႔ ေျပာၾကားနည္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ေျပာသလိုဆိုရင္ ဆရာစံဟာ ႐ူးမိုက္လွသူ တဦးသာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

နအဖေ႐ြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ေျပာင္က်လွတဲ့ ညစ္ပတ္မႈေၾကာင့္ တျပည္လံုး မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္မိ သူေတြေတာင္မွ ေျခလွမ္းေျပာင္းေနခ်ိန္မွာ အခုလို စကားေတြ ေျပာလာတာဟာ နအဖကို ကာကြယ္တာ၊ အလုပ္အကၽြးျပဳတာ ကလြဲလို႔ ဘာျဖစ္အုံးမွာလဲ။

အာဏာ႐ွင္ေတြကို ေအာက္က်ိဳ႕မိရင္ တသက္လံုး ေအာက္က်ိဳ႕ေနရတတ္တယ္ ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ အဲဒီလို သာဓကေတြ ဗမာျပည္မွာ မနည္းဘူးဆိုတာ ဗမာျပည္သားေတြ ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္။
http://mizzimaburmese.com/edop/songpa/6569-2010-12-10-12-33-56.html