ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့သလဲ – အပိုင္း (၄)

သန္း၀င္းလႈိင္္
မတ္လ ၈၊ ၂၀၁၃

● အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ အေျခအေန

မတ္လ ၂ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းတြင္ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားသည့္ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအစည္းအ႐ုံး (ဗတလစ) ညီလာခံ၌ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက သြင္းကုန္ကိစၥကို မိန္႔ခြန္းေျပာရန္ စီစဥ္ထားေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန ႐ုတ္တ ရက္ ေျပာင္းလဲသြားသျဖင့္ မူလအစီအစဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ရသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္လမ္း႐ွိ ပထစဌာနခ်ဳပ္တြင္လည္း ပထစအစိုးရအဖြဲ႕ ၀န္ႀကီးမ်ား အဖမ္းခံရျခင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ လာေရာက္ သတင္းေမးၾက၍ ပထစေခါင္းေဆာင္ငယ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္က်ပ္လ်က္႐ွိသည္။ ထိုေန႔၌ပင္ ပထစအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး သခင္ေက်ာ္ထြန္း၊ ဦးသန္းစိန္၊ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေလး၊ ဗိုလ္တင္ေမာင္ႀကီးႏွင့္ ဦးေစာလူးလူတို႔ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တုိင္ပင္ၾကၿပီး အေရးေပၚ အစည္းအေ၀းက်င္းပခဲ့ၾကသည္။ အစည္းအေ၀းတြင္ ဦးသန္းစိန္က ပါလီမန္အတြင္းသို႔ အမတ္မ်ား လံုး၀၀င္ခြင့္မျပဳသည္ကို မိမိအေနျဖင့္ သံသယျဖစ္မိေၾကာင္း၊ ယခုကဲ့သို႔ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေန ႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားျခင္းကို မိမိတို႔ ပထစအမတ္မ်ားက အံ့အားသင့္ရေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး သခင္ေက်ာ္ထြန္းမွာမူ စိတ္မေကာင္းသည့္အသြင္ျဖင့္ မည္သို႔မွ်၀င္ေရာက္ေျပာဆိုျခင္း မျပဳဟု ဆိုသည္။

● ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း၏႐ွင္းလင္းခ်က္

ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ ႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းသည္ ပထစ၊ ဖဆပလႏွင့္ ပမညတ အဖြဲ႕သံုးဖြဲ႕မွ ကိုယ္စားလွယ္ငါးဦးစီတို႔အား ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၄ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီတြင္ စစ္႐ုံးခ်ဳပ္အတြင္း႐ွိ ဒဂံုရိပ္သာ၌ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည္။ ေတြ႕ဆံုပြဲသို႔ ပထစအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ သခင္ေက်ာ္ထြန္း၊ ဗိုလ္တင္ေမာင္ႀကီး၊ ေစာလူးလူ၊ ဗို္လ္ေအး၊ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလး၊ ဦးခင္ေမာင္လတ္၊ ဦးထြန္းတင္၊ ပမညတအဖြဲ႕မွ သခင္ခ်စ္ေမာင္၊ ဗိုလ္ဖိုးကြန္း၊ ဗိုလ္ျမေသြး၊ ဗိုလ္ေအာင္ႏုိင္ႏွင့္ ဦးေအာင္ျမင့္တို႔အား ေတြ႕ဆံု၍ လက္႐ွိျဖစ္ေပၚေနေသာ အေထြေထြအေျခအေနကို ေဆြးေႏြးသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက တုိင္းျပည္တြင္ ကုန္ေဈးႏႈန္း အဆမတန္တက္ေနေသာကိစၥႏွင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈပ်က္ျပားေနေသာကိစၥ ႏွင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ပ်က္ျပားေနေသာကိစၥတို႔ကို ေဆြးေႏြးေျပာၾကား၍၊ ဖက္ဒရယ္ကိစၥတြင္ အလြန္တင္းမာလာေသာေၾကာင့္ မလႊဲမေ႐ွာင္သာ၍ တုိင္းျပည္တာ၀န္ကို ထိန္းသိမ္းခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ႐ွင္းျပသည္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္ ဆို႐ွယ္လစ္ပိုင္းတိုင္သို႔ ခ်ီတက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ ခ်ီတက္ရာတြင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္၍ ညီညြတ္စြာ ေဆာင္႐ြက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လက္႐ွိအေျခခံ ဥပေဒမွာ လိုသလို ဆြဲယူႏုိင္ေသာ ဥပေဒျဖစ္သျဖင့္ အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ေရးဆြဲ ရာတြင္ ပထစအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ ပမညတတို႔ႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာၾကားသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း ႐ွင္းျပသည့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၏ သေဘာထားႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ပမညတအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သေဘာက်ေသာေၾကာင့္ ပါ၀င္ပူးေပါင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

● ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး၏ သတင္းစာ႐ွင္းလင္းပဲြ

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၇ ရက္ေန႔တြင္ပင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအဖြဲ႕၀င္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးႏွင့္ ျပန္ၾကားေရးဌာန ၀န္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာျမင့္တို႔သည္ ဒဂံုရိပ္သာ၌ပင္ သတင္းစာ႐ွင္းလင္းပြဲတရပ္ က်င္းပခဲ့ျပန္သည္။ ၎က-
“အာဏာသိမ္းတဲ့ကိစၥမွာ သာမန္အားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေၾကာင္းတုိ႔မွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေပၚမွာတည္ၿပီး သိမ္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဗမာျပည္မွာေတာ့ အာဏာသိမ္းရျခင္းအေၾကာင္းကေတာ့ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး၊ ေနာက္ဆံုးဖက္ဒရယ္မူ အေရးကိစၥတို႔ေၾကာင့္ သိမ္းရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဟာ အာဏာကိုလိုခ်င္လို႔ အဓမၼယူျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဘယ္လိုသိႏိုင္သလဲဆုိရင္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ေလာက္က လူထုအစိုးရအား အာဏာကို လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ျခင္းဟာ ထင္႐ွားပါတယ္။
ခု ဒုတိယအႀကိမ္ သိမ္းျခင္းဟာ ဖက္ဒရယ္မူ၏ အေရးတႀကီးျဖစ္ေပၚေနေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ယခုလို မလႊဲမေ႐ွာင္ သာဘဲ ႏွင့္ တိုင္းျပည္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ အာဏာသိမ္းယူရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ဟာ တုိင္းျပည္ငယ္ငယ္ကေလးပါ။ အဲဒီလို ငယ္တဲ့တုိင္းျပည္ကေလးဟာ အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာကြဲၿပီးေတာ့ သူတလူငါတမင္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ငယ္ကေလးမ်ား ဖြဲ႕စည္း၍ မျဖစ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမွာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည့္ေနာက္ ဆယ္ႏွစ္ေစ့တဲ့အခါမွာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးမွ ခြဲထြက္ႏုိင္တယ္ ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဆိုပါေတာ့ စေကာ့တလန္ျပည္ဟာ အဂၤလန္ျပည္မႀကီးမွ ခြဲထြက္ဖို႔ဟာ ခုလို ဆယ္ႏွစ္မဟုတ္ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၁၀၀ ကတည္းက ႀကံ႐ြယ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ခုထက္ထိ စည္းစည္းလံုးလံုး႐ွိေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ဗမာျပည္မွာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည့္ေနာက္ ၁၅ ႏွစ္မွာပဲ ဗမာျပည္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေၾကာင့္ ခုလို ခြဲထြက္ဖို႔ စကားေတြဟာ တစ္ေန႔တျခား က်ယ္ေလာင္လာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဥပမာဆိုၾကပါစို႕၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္လာတဲ့ ေလာျပည္တို႔၊ ဗီယက္နမ္တို႔ကို ၾကည့္ပါ။ သူတို႔ ဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သူတို႔တုိင္းျပည္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ အသိသားပဲ။ အဲဒီလို ေလာျပည္၊ ဗီယက္နမ္ျပည္တို႔မွာ ျဖစ္ေနသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္မွာ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးအရ မေက်နပ္မႈ ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမေက်နပ္မႈဟာ အုပ္မႏိုင္ထိန္းမရျဖစ္လာတဲ့အေျခအေနမွာ ဒီကိစၥကို ေအးခ်မ္းေအာင္ ဘယ္သူမွ မလုပ္ႏုိင္ပါ။ ႐ွမ္း၊ ကယားတို႔က တသီးပုဂၢလျပည္နယ္အျဖစ္ ေတာင္းပါတယ္။ ကယားျပည္လို လူဦးေရ (၈၇,၀၀၀) သာ႐ွိတဲ့ ျပည္နယ္အငယ္ဆံုးကေလးက တသီးပုဂၢလျပည္နယ္ေတာင္းလာတယ္” ဟူ၍ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးက ဦးႏုသည္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရးျပႆနာမ်ားကို ထိန္းမႏုိင္ သိမ္းမရ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ေအာင္ ႀကီးထြားေစခဲ့ေၾကာင္း၊ ဦးႏုသည္ မိမိ၏ပါတီကိုပင္ မထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၾကား၍ ဦးႏုအားေ၀ဖန္ခဲ့သည္။

ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးသည္ မတ္လ ၉ရက္ေန႔တြင္လည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အလံျပဘုရားလမ္း႐ွိ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးတကၠ သိုလ္ (ယခု ယုဇနဟိုတယ္) တြင္ သတင္းစာဆရာမ်ားႏွင့္ ထပ္မံေတြ႕ဆံုကာ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းယူရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႐ွင္းလင္း ေျပာၾကားခဲ့ျပန္သည္။ အဆိုပါ႐ွင္းလင္းပြဲသို႔ ျပန္ၾကားေရးဌာန၀န္ႀကီးဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာျမင့္၊ ဒုတိယဗို္လ္မွဴးႀကီး လြင္၊ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး ဘိုႏွင့္ ပညာေရးစိတ္ဓာတ္ေရးဌာန ဒုတိယညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးေစာဦးတို႔ တက္ေ၇ာက္ၾကသည္။ ႐ွင္းလင္းပြဲ၌ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီးက -
“ဒီမိုကေရစီေအာင္တာ မေအာင္တာ ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး။ တုိင္းျပည္ၿပိဳကြဲမယ့္ အေျခအေနေရာက္လာလို႔ ထိန္းသိမ္းရတာပဲ။ ႀကိဳႀကိဳတင္တင္နဲ႔ ခပ္ေစာေစာက ျပတ္ျပတ္သားသားကိုင္ရင္ ဆူပူမႈဟာ ဒီေလာက္ဆိုးစရာမ႐ွိပါဘူး။ အစိုးရက သေဘာထားႀကီးေၾကာင္း ျပတာနဲ႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသားစိတ္ေတြ႐ွိလာၾကတာပဲ။ ပလိပ္ေရာဂါ၊ ၀မ္းေ၇ာဂါ ျဖစ္ခါမွ ေရကို ခ်က္ေသာက္ရမယ္လို႔ တရားေဟာေနရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လူဦးေရတ၀က္ကုန္သေလာက္ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ အသံလႊင့္႐ုံမွာ က်င္းပတဲ့ အမ်ိဳးသားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲသာၿပီးရင္ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ကုန္ၾကမွာပဲ။ ျပည္နယ္ေတြကပဲ သူတို႔ လိုခ်င္တာ ေပးရင္ေပး၊ မေပးရင္ခြဲမယ္၊ တုိက္ရမယ္ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က အေျခအေနကို ဦးတည္လာၾကမွာမို႔ သေဘာထားႀကီးျပေနလို႔ မရေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးက ဆက္၍ -
“႐ွမ္းကိစၥက ပေဒသရာဇ္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေဖာက္ျပန္မႈပဲ။ ဖက္ဒရယ္ဆိုတာက အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၊ ျပည္နယ္စိတ္၀ါဒေတြကို အေရၿခံဳထားတာပဲ။ အတြင္းသေဘာက ပေဒသရာဇ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေဖာက္ျပန္မႈလို႔႔ပဲ ယူဆတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရတာ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္႐ွိၿပီ။ တကယ္သာ ႐ိုးေျဖာင့္တယ္ဆိုရင္ ကစား၀ိုင္းေတြလုပ္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ လယ္ယာကိုင္းကၽြန္း၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးဘက္ေတြမွာ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ၾကမွာေပါ့။
ခုေတာ့ ဒီလူေတြက ဘာလုပ္တယ္ထင္သလဲ။ လူထုဆီက အခြန္ေတာ္ေကာက္တယ္။ ရတဲ့ေငြနဲ႔ ကား၀ယ္စီးတယ္။ မယားငယ္ထားတယ္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမ်ား ေဆာက္ေပးသလား။ အစိုးရက ေလ်ာ္ေၾကးေပးသည့္ေငြေတြကို ေစာ္ဘြားေတြက နင့္ေအာင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူထုအတြက္ေတာ့ တစ္ျပားမွ မသံုးဘူး။ ႐ွမ္းျပည္နယ္မွာ႐ွိသည့္ ကိုးကန္႔နယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံျခားလို သေဘာထားတယ္။ “၀” နယ္ဆိုရင္ အ႐ိုင္းေတြလို သေဘာထားတယ္။ ၀န္ႀကီးေတြကေတာ့ တေခါက္မွ မေရာက္ၾကဘူး။ ပအို႔၀္ဆိုရင္ သူပုန္ထၾကတာ ၇ ႏွစ္ေလာက္႐ွိေနၿပီ။ ပအို႔၀္ေတြ သူပုန္ထတာ ပေဒသရာဇ္ကို မလိုခ်င္လို႔ တိုက္တာပဲ။ ေစာ္ဘြားေတြက ျပည္မက ခြဲထြက္ၿပီး သူတို႔နယ္မွာ ပေဒသရာဇ္လႊမ္းမိုးဖို႔ လုပ္တာပဲ။ ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးက ကမၻာမွာ မႀကံေကာင္းတာ ႀကံတာပဲ” ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထို႔အျပင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးက ေစာ္ဘြားမ်ား ဤကဲ့သို႔ ေဖာက္ျပန္ခဲ့ရသည္မွာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ၏ ေပ်ာ့ ကြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဖက္ဒရယ္မူမွာ ပေဒသရာဇ္မ်ား ဆက္၍ လႊမ္းမိုးႏိုင္ခြင့္ ရ႐ွိေစရန္ အကာအကြယ္ယူျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေစာ္ဘြားမ်ားအတြက္ အမတ္ ၂၅ ေနရာ သတ္မွတ္ေပးထားျခင္းမွာ ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို ကာကြယ္ရန္ အခြင့္အေရးရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာၾကားသည္။

● အာဏာသိမ္းျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာထားမ်ား

သို႔ေသာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုကမူ ဖက္ဒရယ္မူေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးၿပိဳကြဲမည့္အႏၱရာယ္ေပၚေပါက္လာသည္ဟူေသာ အခ်က္ကိုလည္း ေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရျဖစ္ေနသည္ဟူေသာ အခ်က္ကိုလည္းေကာင္း လက္မခံခဲ့ေပ။ ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရ အေျခအေနမ်ိဳးမဟုတ္သည္ကို လူအမ်ားစုက သိ႐ွိေၾကာင္း၊ ဖက္ဒရယ္မူေတာင္းဆိုသည့္ ကိစၥမွာလည္း စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ကိစၥမဟုတ္ေၾကာင္း၊ အသံလႊင့္႐ုံတြင္း က်င္းပသည့္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ပြဲမွာ မိမိကိုယ္တုိင္က စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့သည့္ ႏီွးေႏွာဖလွယ္ပြဲျဖစ္ေၾကာင္း ဦးႏုက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
လူမ်ိဳးေပါင္းစံုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အဆိုကို ႐ွမ္းျပည္နယ္ဥကၠ႒ စ၀္ခြန္ခ်ိဳက တင္သြင္း၍ ကခ်င္ျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဒူး၀ါးေဇာ္လြန္း၊ ခ်င္း၀ိေသသတုိင္းကိုယ္စားလွယ္ ကပၸတိန္ မန္းတံုးႏံုး၊ ႐ွမ္းျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး) ႏွင့္ ကယားျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးစိန္တို႔က ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၾကရန္၊ ထိုအဆိုျပဳခ်က္ႏွင့္ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို ပမညတ၊ ဖဆပလ၊ ရပလဖ၊ ပထစ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအတုိင္ပင္ခံအဖြဲ႕၀င္တို႔ က ေသခ်ာစြာ ေလ့လာရန္၊ ပမညတ၊ ဖဆပလ၊ ရပလဖ၊ ပထစ ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအတုိင္ပင္ခံအဖြဲ႕တို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးစီက ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သေဘာထားမ်ားကို တင္ျပရန္၊ ထို႔ေနာက္ ျပည္နယ္မ်ားညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕မွ ကိုယ္စားလွယ္ ေျခာက္ဦး၊ ပမညတ၊ ဖဆပလ၊ ရပလဖ ႏွင့္ ပထစ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္သံုးဦးစီႏွင့္ အတိုင္ပင္ခံအဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးမ်ားပါ၀င္ေသာ ေကာ္မတီတစ္ရပ္ကို ဖြဲ႕စည္းေပးရန္၊ ထိုေကာ္မတီတြင္ ဦးႏုက နာယကအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ရန္၊ ထိုေကာ္မတီက ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ရ႐ွိသည့္ သေဘာတူညီခ်က္ကို အစီရင္ခံရန္ ဦးႏုက စီစဥ္ထားသည္။
ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္းစံု ပါ၀င္ေသာ ေကာ္မတီက ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းေနစဥ္မွာပင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ဦးႏုသည္ ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိမိ၏ သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားမည္ဟုလည္း ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီး မၿပီးဆံုးမီမွာပင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူခဲ့ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးႏုသည္ ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာၾကားရန္ ရည္႐ြယ္ထားေသာ သေဘာထားမ်ားကို မေျပာၾကားခဲ့ရေပ။
ထို႔အတူ အသံလႊင့္႐ုံ၌ ျပဳလုပ္သည့္ေဆြးေႏြးပြဲအစီအစဥ္အရ ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ပတ္သက္၍ ပထစ၏ သေဘာထားကို ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ဦးဧေမာင္က ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ စစ္တပ္က ႐ုတ္တရက္ အာဏာသိမ္းပိုက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ဦးဧေမာင္ ေျပာၾကားမည့္ မိန္႔ခြန္းကို ထိုစဥ္က စာအုပ္အျဖစ္ အသင့္႐ိုက္ ႏွိပ္ထားၿပီးျဖစ္၍ ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထိုစဥ္က ပထစ၏ သေဘာထားကို စာဖတ္သူသိ႐ွိနားလည္ႏိုင္ေရးအတြက္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ လုိက္ပါသည္။

၀န္ႀကီးေဒါက္တာ ဦးဧေမာင္ ေျပာၾကားမည့္ မိန္႔ခြန္းတြင္ -

ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္တံခိုင္ၿမဲေရးသည္ ျပည္ေထာင္စုတုိင္းရင္းသားအားလံုးအတြက္ ေသေရး႐ွင္ေရးတမွ် အလြန္အေရး ႀကီးၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ရပ္လံုးႏွင့္ ဆုိင္သည့္ ျပႆနာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုျပႆနာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မေျဖ႐ွင္းႏိုင္လွ်င္ မည္သည့္တိုင္းရင္းသားမွ် သက္သာခြင့္ရမည္မဟုတ္ဘဲ ျပည္ေထာင္စုသားအားလံုး ကၽြန္သေပါက္ဘ၀ကို ျပန္ေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး အဓြန္႔႐ွည္ေရးအတြက္ ျပႆနာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျဖ႐ွင္းသင့္ ေၾကာင္း ပထမတင္ျပထားသည္။
ထုုိ႔ေနာက္ လက္႐ွိ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏ ေနာက္ခံသမိုင္းကို ပင္လံုညီလာခံမွစ၍ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲၿပီး သည္အထိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ တင္ျပသည္။ ထိုသို႔တင္ျပရာတြင္ ဖဆပလ ပဏာမျပင္ဆင္မႈညီလာခံတြင္ တင္သြင္းခဲ့သည့္ အဆိုေပါင္း ၁၄ ခု႐ွိေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ (၇) ခ်က္ ဆိုသည္မွာလည္း ဖဆပလ ပဏာမ ညီလာခံတြင္ တင္သြင္းေသာ အဆို္ (၁၄) ခုအနက္မွ ပထမ (၇) ခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လမ္းညႊန္ (၇) ခ်က္ကိုသာ ကြက္၍ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းခ်ေပးသည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒဟာ မကိုက္ညီသကဲ့သို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ဖဆပလ ပဏာမညီလာခံတြင္ တင္သြင္းခဲ့ေသာ အဆို (၁၄) ခုစလံုးကို ဖတ္႐ႈေလ့လာၾကည့္လွ်င္ ဖဆပလ ပဏာမျပင္ဆင္မႈညီလာခံတြင္ တင္သြင္းေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္ လက္႐ွိဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုက္ညီသည္ကို ေတြ႕ရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား သည္။

ဖဆပလ ပဏာမညီလာခံတြင္ တင္သြင္းခဲ့ေသာ အဆိုျပဳခ်က္ (၁၄) ခုမွာ-

၁။ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကို လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတႏုိင္ငံအျဖစ္ျဖင့္ ေၾကညာရန္ ဤပဏာမ ျပင္ဆင္မႈညီလာခံသဘင္က ေလးနက္ခိုင္မာစြာျပ႒ာန္းလုိက္သည္။
၂။ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က ေရးဆြဲအပ္ေသာ ႏုိင္ငံဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ အဆိုပါလြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္-
(က) ယခုအထိ ၿဗိတိသွ်ျမန္မာအျပည္အတြင္းတြင္ ပါ၀င္ေနေသာ
(၁) ျမန္မာျပည္၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ျမန္မာျပည္မ
(၂) ဟုမၼလင္းခ႐ိုင္ခြဲ
(၃) ဆင္ကလိုက္ခမ္းတီး (ဆင္ကလိန္ခႏၱီး)
(၄) ေသာင္ဒြတ္ (ေသာင္သြတ္)
(၅) ေဆာမရနယ္ပယ္ (ဆြမၼရာ)
(၆) နာဂေတာင္တန္းမ်ား
(၇) သံလြင္ခ႐ိုင္
(၈) ကံပက္လက္ခ႐ိုင္ခြဲ
(၉) ရခိုင္ေတာင္တန္းနယ္ပယ္မ်ား ဟူ၍ ေခၚေ၀ၚေသာေဒသမ်ား
(ခ) ကိုးခမ္း(ကိုးကန္႔) ႏွင့္ ေမာင္းပိုင္(မိုးၿဗဲ) တို႔အပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ ႐ွမ္းျပည္ေထာင္စု (Federated Shan States)
(ဂ) ကရင္နီျပည္နယ္မ်ား
(ဃ) ကခ်င္ေတာင္တန္းမ်ား
(င) ကံပက္လက္ခ႐ိုင္ခြဲမပါေသာခ်င္းေတာင္တန္းခ႐ိုင္တို႔ပါ၀င္ေသာျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္ရမည္။

၃။ (၁) ေအာက္ပါ ဂုဏ္အဂၤါအားလံုးႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျပည့္စံု၍ (ခ) (ဂ) (ဃ)
(င) တို႔၌ ေဖာ္ျပေသာ ေဒသမ်ားသည္ ဤတိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္ျပ႒ာန္း၍ ေနာင္အခါ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ “ျပည္ေထာင္စုျပည္နယ္” (Union State) အဆင့္ အတန္း ကို ျဖစ္ေစ၊ “ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္” (Autonomous State) အဆင့္အတန္းကိုျဖစ္ေစ “လူမ်ိဳးစုျပည္နယ္” (National Area) အဆင့္တန္းကိုျဖစ္ေစရ႐ွိရမည္။ ထိုေဒသမ်ားသည္ မိမိတို႔အားအပ္ႏွင္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လႊဲေျပာင္း၍ ေသာ္လည္းေကာင္း ရ႐ွိေသာ အာဏာႏွင့္ တာ၀န္မ်ားကို သံုးစြဲေဆာင္႐ြက္ရမည္။ ဂုဏ္အဂၤါမ်ားကား-
(၁) ပထ၀ီအေနအထားအရ နယ္နိမိတ္အထင္အ႐ွား႐ွိျခင္း
(၂) ျမန္မာစကားႏွင့္မတူေသာ ဘာသာစကားတမ်ိဳးတည္း႐ွိျခင္း
(၃) ယဥ္ေက်းမႈတမ်ိဳးတည္း႐ွိျခင္း
(၄) ရာဇ၀င္အစဥ္အလာတမ်ိဳးတည္း႐ွိေသာ လူစု႐ွိျခင္း
(၅) စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အက်ိဳးေက်းဇူးႏွင့္ စီးပြားေရးလံုေလာက္မႈတို႔႐ွိေသာ လူစု႐ွိျခင္း။
(၆) လူဦးေရအေတာ္အတန္႐ွိျခင္း
(၇)ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕၀င္သီးျခားေဒသတစ္ခုအျဖစ္ျဖင့္မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ထင္႐ွားခ်က္အတုိင္းေနထိုင္ေသာ
ဆႏၵ ရွိျခင္း တို႔ ျဖစ္ေလသည္။
(၂) ထိုအာဏာမ်ားႏွင့္တာ၀န္မ်ားသည္ ပဏာမျပင္ဆင္မႈညီလာခံသဘင္ကခန္႔ေသာ ေကာ္မတီအဖြဲ႕၏ ေစ့စပ္ခ်က္ျဖင့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္သေဘာတူညီခ်က္ကို ရၿပီးမွ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ရမည့္ အာဏာႏွင့္တာ၀န္မ်ားျဖစ္သည္။ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ေကာ္မတီအဖြဲ႕၏ ေစ့စပ္ခ်က္ျဖင့္ ရ႐ွိေသာ တူညီခ်က္သည္ (ဖဆပလ) အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၏ အတည္ျပဳခ်က္ကို ရ႐ွိမည္။

၄။ (ဤေနရာမွစ၍ လာမည့္အပိုဒ္မ်ားတြင္ – “ျပည္ေထာင္စုဥပေဒျပဳအဖြဲ႕” ဟု ေခၚဆိုအပ္ေသာ) ဗဟိုဥပေဒျပဳအဖြဲ႕၏ အာဏာပိုင္နက္သည္ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံတ၀ွမ္းလံုးျဖစ္ရမည္။ “ျပည္ေထာင္စုျပည္နယ္” သို႔မဟုတ္ “ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပည္နယ္” သို႔မဟုတ္ “လူမ်ိဳးစုျပည္နယ္” တို႔၏ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕မ်ားသို႔ သီးျခားလႊဲေျပာင္း ေပးသည့္ ကိစၥအမ်ိဳးအစားထဲတြင္ မပါ၀င္ေသာ ကိစၥခပ္သိမ္းတို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ႏုိင္ငံဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ၌ မည္သို႔ပင္ဆိုထားသည္ျဖစ္ေစ၊ ျပည္ေထာင္စု ဥပေဒအဖြဲ႕သည္ ေအာက္၌ စီစဥ္ေဖာ္ျပထားေသာ ကိစၥအမ်ိဳးအစားတြင္ ပါ၀င္သည့္ကိစၥအားလံုးတို႔အေပၚ၌ ဥပေဒျပဳအာဏာ႐ွိရမည။္
(၁) ျပည္ေထာင္စုအစိုးရဌာနမ်ား
(၂) ျပည္နယ္အခ်င္းခ်င္းကိစၥမ်ား
(၃) (ထိုလုပ္ငန္း – ၂ မ်ိဳးမွအပ) က်န္ကိစၥမ်ား
(၄) ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုလံုးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကိစၥမ်ား
(၅) “ျပည္ေထာင္စုနယ္” “ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျပည္နယ္” “လူမ်ိဳးစုျပည္နယ္” တို႔မွလြဲ၍ က်န္ေဒသမ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္ေးသာ ကိစၥမ်ား
မွတ္ခ်က္။ (အထက္ပါအပိုဒ္ႀကီ – ၄၊ အပိုဒ္ခြဲ (၅) တြင္ ဆိုထားေသာ က်န္ေဒသမ်ားအတြက္ ဥပေဒျပဳဖြဲ႕မ်ား သတ္သတ္ ထား႐ွိမည္ မဟုတ္ေခ်။)

၅။ ဤ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံသည္လည္းေကာင္း၊ ထိုႏိုင္ငံအဖြဲ႕၀င္ျပည္နယ္ေဒသမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ထိုႏိုင္ငံ၏အစိုးရဌာနမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊အသီးသီးတို႔သည္မိမိတို႔၏ တန္ခိုး ေတ ဇာ ႏွင့္ အာဏာ အားလံုးတို ့ကို တုိင္းသူျပည္ သားတို႔ထံမွ ထုတ္ယူသံုးစြဲရမည္။

၆။ လူမႈဆက္ဆံေရးတရားမွ်တမႈ၊ စီးပြားေရးတရားမွ်တမႈ၊ ႏိုင္ငံေရးတရားမွ်တမႈ၊ အဆင့္အတန္းတူညီမႈ၊ အခြင့္လမ္းတူညီမႈ၊ တရားဥပေဒအရတူညီမႈတို႔အျပင္ တရားဥပေဒႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ေလာက၀တၱရားတို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ သင့္ျမတ္ေလ်ာ္ကန္ ေစရမည္ျဖစ္ ေသာ လြတ္လပ္စြာေတြ႕ႀကံဳႏုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာဖြင့္ဟေရးသားေဖာ္ျပႏုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာယံုၾကည္ႏုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ႏိုင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာ ဘုရားေက်ာင္းကန္သြားခြင့္ျပဳႏုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာ ပရိေယသန႐ွာမွီးႏုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာစည္း႐ုံးႏုိင္မႈ၊ လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္မႈ တို႔ကိုျပည္သူ ျပည္သားအားလံုးတို႔ ရ႐ွိခံစားႏုိင္ေအာင္ ၀န္ခံခ်က္႐ွိရမည္။

၇။ (၁) “တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား” ၏ အခြင့္အေရးမ်ားျဖစ္ေသာ-
(က) လူတို႔၏ အခြင့္အေရး
(ခ) လူမ်ိဳးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈအခြင့္အေရး
(ဂ) ယဥ္ေက်းမႈတြင္ မိမိတို႔စ႐ိုက္အရျပ႒ာန္းႏိုင္ခြင့္ႏွင့္အတူ လြတ္လပ္စြာေပါင္းသင္းဆက္ဆံႏုိင္ေသာအခြင့္အေရး
(ဃ) ဥပေဒျပဳအဖြဲ႕တြင္ ထုိက္သင့္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ ပါ၀င္ႏုိင္ေရး
ထိုအခြင့္အေရးတို႔ကို လူမ်ိဳးစုႏွင့္ လူမ်ိဳးအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာစကားအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ယဥ္ေက်းမႈအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ရာဇ၀င္အစဥ္အလာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ကြဲျပားေသာသူမ်ားလည္းျဖစ္၍သက္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕၀င္ေဒသတြင္ လူဦးေရ (၁၀) ပံု (၁) ပံု ထက္ မနည္း႐ွိသည့္သူမ်ားလည္းျဖစ္ေသာ ျပည္သူတစု သည္ ခံစားႏိုင္ပါသည္ ဟု ခံ၀န္ခ်က္႐ွိရမည္။
(၂) ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔ႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအား ကူညီအႀကံေပးရန္ “ကရင္ေရးရာအဖြဲ႕” တခုကို ဖြဲ႕စည္းရမည္။

၈။ “ျပည္ေထာင္စုျပည္နယ္” “ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ရျပည္နယ္” “လူမ်ိဳးစုျပည္နယ္” တို႔အား ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ အပ္ႏွင္းလႊဲေျပာင္းေပးထားေသာ အာဏာမ်ားမွတပါး လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာမ်ားမွတပါး လြတ္လပ္ေသာအခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၏ဥပေဒျပဳအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာ၊ တရားစီရင္မႈအာဏာတို႔သည္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ႐ွိ၍ ထိုအာဏာတို႔ကို ႏိုင္ငံဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒက တည္ေထာင္ထားေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရဌာနမ်ားကေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထိုဌာနမ်ား၏ အမိန္႔အရေသာ္လည္းေကာင္း သံုးစြဲႏုိင္ရမည္။

၉။ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံေတာ္အတြင္း႐ွိ ျပည္သူအားလံုး၏ အထြန္အျမတ္ျဖစ္ထိုက္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအမွဴးျဖစ္သည့္ သမၼတႏွင့္တကြ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္ပါ၀င္ေသာ ျပည္ေထာင္စုမဟာလႊတ္ေတာ္(Union Assembly) တို႔တြင္ ျပည္ေထာင္စုဥပေဒျပဳအာဏာကို အပ္ႏွင္းထား႐ွိေစရမည္။ သမၼတအားျပည္ေထာင္စုမဟာလႊတ္ေတာ္က ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရမည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားကို လွ်ိဳ႕၀ွက္မဲဆႏၵေပးစနစ္အရ အ႐ြယ္ေရာက္သူတုိင္းက ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရမည္။ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္တြင္ “ျပည္ေထာင္စုျပည္နယ္” မွလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ“ျပည္နယ္” မွလည္းေကာင္း၊ “လူမ်ိဳးစုျပည္နယ္” မွ လည္းေကာင္း၊ “တိုင္းရင္းသားလူနည္းစု” မွ လည္းေကာင္း၊ အဖြဲ႕၀င္ေဒသတစ္ခုအျဖစ္ျဖင့္ စု႐ုံးဖြဲ႕စည္း အပ္ေသာ က်န္ေဒသမ်ားမွလည္းေကာင္း ကိုယ္စားလွယ္အမတ္မ်ား ပါ၀င္ရမည္။

၁၀။ တရားဥပေဒႏွင့္ ဤႏုိင္ငံဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒတို႔က ျပ႒ာန္းမည့္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ေထာက္၍ ျပည္သူတို႔တြင္ မိမိတို႔ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လုိက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္အမတ္ကို ႏုတ္ပယ္ေခၚယူႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရး႐ွိေစရမည္။

၁၁။ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရဟူ၍ ေခၚဆိုအပ္သည့္ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာတည္႐ွိရာျဖစ္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕သည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အား တာ၀န္ခံရမည္။

၁၂။ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒက ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တရားဥပေဒကေသာ္လည္းေကာင္း၊ တည္ေထာင္ထားေသာ တရား႐ုံးေတာ္မ်ားသည္ တရားစီရင္ျခင္းကို ျပဳရမည္။ ထိုတရား႐ုံးမ်ားက မဟာတရား႐ုံး ေတာ္ႏွင့္တကြ ထိုတရား႐ုံးေတာ္၏ လက္ေအာက္ခံတရား႐ုံးမ်ားျဖစ္သည္။ တရားသူႀကီးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ တရားဥပေဒတို႔ကိုသာ ေထာက္၍ လြတ္လပ္စြာတရားစီရင္ရမည္။ မဟာတရား႐ုံး ေတာ္၏ တရား၀န္ႀကီးမ်ားကို “ျပည္ေထာင္စုမဟာလႊတ္ေတာ္” က ေ႐ြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ရမည္။

၁၃။ လြတ္လပ္ေသာအခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံ၏နယ္ေျမတို႔ တေပါင္းတစည္းတည္း တည္႐ွိေနသည္ဟူေသာ ဂုဏ္သိကၡာ သည္လည္းေကာင္း၊ ႏို္င္ငံေတာ္၏ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ တို႔ကို အခ်ဳပ္အျခာစိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္ ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ ထိုဂုဏ္သိကၡာ ထိုအခြင့္အေရးမ်ားသည္ တရားမွ်တမႈႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ တုိင္းႀကီး၊ ျပည္ႀကီးတို႔၏ ဥပေဒႏွင့္လည္းေကာင္း ေလ်ာ္ညီစြာ တည္တ့ံခုိင္ၿမဲေနရမည္။

၁၄။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သည္ ကမၻာေပၚတြင္ တရားသျဖင့္ ရသင့္ရထိုက္သည္လည္းျဖစ္၍ ဂုဏ္က်က္သေရႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေသာ အဆင့္အတန္းကိုရ႐ွိ၍ လူသတၱ၀ါခပ္သိမ္းတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို တိုးတက္ေစရန္ မိမိ၌ တာ၀န္႐ွိသည့္အေလ်ာက္ အစြမ္းကုန္အားထုတ္ေဆာင္႐ြက္ၿပီးလွ်င္ ျပည္ေထာင္အခ်င္း ခ်င္း တရားမွ်တမႈႏွင့္ ေလာက၀တၱရားတို႔ကိုေထာက္ကာ၊ ႏိုင္ငံတို႔ႏွင့္ ခ်စ္ၾကည္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ မည္ဟု ခိုင္ၿမဲေသာ အဓိ႒ာန္ကိုျပဳထားေလသည္။
စသည္တို႔ျဖစ္သည္။

ဆက္လက္၍ ၀န္ႀကီးေဒါက္တာဦးဧေမာင္က အေျခခံဥပပေဒေရးဆြဲပံုႏွင့္ပတ္သက္၍-
ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ျပည္နယ္မ်ားဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီအစည္းအေ၀းကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔က တစ္ႀကိမ္က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ျဖစ္ေသာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ ဦးေအာင္ဆန္းကိုယ္တုိင္သဘာပတိအျဖစ္ ႀကီးမွဴး၍ ဆပ္ေကာ္မတီအစည္းအေ၀းကို က်င္းပခဲ့ပါတယ္။

အစည္းအေ၀းမွတ္တမ္းမ်ားအရ ေအာက္ပါအတုိင္း ဆံုးျဖတ္ထားသည္ကို ေတြ႕႐ွိရပါတယ္။
အဲဒီအစည္းအေ၀းမွတ္တမ္းကို ေနာက္တစ္ေန႔ (၂၅-၆-၄၇) ရက္ေန႔ အစည္းအေ၀းက အတည္ျပဳထားတာ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။
ဟု ေဖာ္ျပထားၿပီး ၎ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားဆိုင္ရာဆပ္ေကာ္မတီမွ-
ေညာင္ေ႐ႊေစာ္ဘြားႀကီး၊ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး ႏွင့္ ဆမားဒူး၀ါးဆင္၀ါးေနာင္တုိ႔ ေမးျမန္းေသာ မ႐ွင္းလင္းသည့္ အခ်က္အလက္တို႔ကို ဦးေအာင္ဆန္း၊ သခင္ျမ၊ ဦးဘခ်ိဳႏွင့္ ဦးခ်န္ထြန္းတို႔က အက်ယ္တ၀င့္႐ွင္းလင္းေျပာၾကားၿပီးေနာက္ ဖြဲ႕စည္းလတၱံေသာ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုတြင္ ျမန္မာျပည္မွအပ အျခားအျခားေသာ ပါ၀င္ပတ္သက္သည့္ နယ္မ်ားတြင္ သီးသန္႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ အစိုးရ႐ွိရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္မႏွင့္ အျခားျပည္နယ္မ်ားမွာ ႏုိင္ငံအက်ယ္အ၀န္း၌ လည္းေကာင္း၊ လူဦးေရ၌လည္းေကာင္း၊ စီးပြားေရးအေျခအေန၌လည္းေကာင္း၊ လြန္စြာျခားနားသည့္ အျပင္ေငြေၾကးႏွင့္ လူအင္အားစေသာ အခက္အခဲတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္အတြက္ သီးျခားေသာလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အစိုးရမထား႐ွိဘဲ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အစိုးရကပင္လွ်င္ ျမန္မာျပည္မအတြက္ကိုပါ ေဆာင္႐ြက္ရန္ ဖဆပလ ပဏာမညီလာခံမွ ေရးဆြဲထားေသာ မူကို အၾကမ္းအားျဖင့္ အားလံုးသေဘာတူျပ႒ာန္းၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပါ၀င္လ်က္႐ွိေသာ ျပည္နယ္မ်ားအေျခအေနအရ ႐ွိၿပီးျဖစ္ေသာ မည္သည့္ျပည္ေထာင္စုမူမ်ိဳး ႏွင့္မွ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ တေသြမတိိမ္းလံုး၀မကိုက္ညီႏုိင္သျဖင့္ ကမၻာေပၚ႐ွိ အေမရိကန္၊ ဆြစ္ဇာလန္၊ ႐ု႐ွားႏုိင္ငံ အစ႐ွိေသာ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳးစံုမွ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ ေကာင္းႏိုးရာရာအခ်က္တို႔ကိုသာ စိစစ္ေပါင္းစပ္ေရးဆြဲျခင္းကို ႏွစ္ၿခိဳက္ပါေၾကာင္း။

ဆိုသည့္ အပိုဒ္ကို ထုတ္ႏုတ္ကိုးကား၍ ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ဦးဧေမာင္၏ မိန္႔ခြန္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ထို႔အျပင္ ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားအာဏာခြဲေ၀ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား႐ွိစဥ္ကပင္ထိုကိစၥကိစဥ္းစားေဆြးေႏြး ဆံုး ျဖတ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းေအာက္ပါအတုိင္း တင္ျပထားသည္။
အာဏာမ်ားခြဲေ၀သတ္မွတ္ရာတြင္ ျပည္နယ္မ်ား၏ အာဏာမ်ားကို သတ္မွတ္ၿပီးေနာက္ မသတ္မွတ္ရေသာ အာဏာတို႔ကို ဗဟိုအစိုးရသို႔ေပးရန္ သေဘာတူညီေၾကာင္းကို ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔တကြ ျပည္မျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားဟာ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအား အမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ ကိစၥအတြက္သာ အာဏာခြဲေ၀ေပးၿပီး က်န္္အာဏာမ်ားကို ျပည္နယ္မ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ဆိုတဲ့ အပိုင္းကို လက္မခံေၾကာင္းထင္႐ွားပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ကို အာဏာတူေပးေရးႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ား႐ွိစဥ္ကပင္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ကို အာဏာတူေပးေရးမူကုိ လက္မခံခဲ့ေၾကာင္း ေအာက္ပါအတုိင္း တင္ျပထားသည္။

ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ “ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဆိုတဲ့မူ” ရဲ႕ တတိယပိုင္းျဖစ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္အခြင့္ အာဏာတူေပးေရးဆိုတဲ့အပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအပိုင္းကိုလည္း ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္လူႀကီးမင္းမ်ား သိ႐ွိေတာ္မူၿပီးတဲ့ အတုိင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ျပည္မျပည္နယ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ အေလးအနက္စဥ္းစားခဲ့ၿပီး ေအာက္ပါအခ်က္အလက္ မ်ားအရ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာကို ေတြ႕႐ွိရပါ တယ္။ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ ကို ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာပိုင္းက တင္ျပၿပီးပါၿပီ။ ဒီအစီရင္ခံစာရဲ႕ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကို သဘာပတိႀကီးမွတဆင့္ အနည္းငယ္ျပန္လည္တင္ျပပါရေစ။ ဒီအစီရင္ခံစာမွာ ပထမအခ်က္အေနနဲ႔ “ဗဟိုအစိုးရအဖြဲ႕ကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က တာ၀န္ခံယူရမည္” ဟု ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီသေဘာဟာ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္စလံုး အခြင့္အာဏာတူေပးမထားေၾကာင္း ထင္း႐ွားလွပါတယ္။ ဒီလို အခြင့္အာဏာတူမေပးျခင္းကို အေၾကာင္းျပ ထားတာကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္စလံုးအေပၚ တာ၀န္ခံယူရမည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါက ႏိုင္ငံေရးဂိုဏ္းဂဏ၊ ပါတီ၊ လူမ်ိဳးစုအမ်ိဳးမ်ိဳးအစားစား႐ွိတဲ့အတြက္ ခိုင္ၿမဲေသာအစိုးရကို ဖြဲ႕စည္းႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ရယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာ လူဦးေရအလုိက္ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားသည့္ အမတ္မ်ားပါ၀င္ ၿပီး လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္မွာ လူဦးေရအလုိက္ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ လူဦးေရနည္းသည့္ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ လူနည္းစုတို႔အား သက္ညႇာေသာအားျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားကို လူဦးေရအလုိက္ ႐ွိသင့္သည္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုမိုေပးအပ္ထားရသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒအရ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါ၀င္သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုသာ တာ၀န္ခံယူရန္ ျပ႒ာန္းထားသည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္အရ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုသာ အခြင့္အာဏာေပးထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ လြတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ကို အခြင့္အာဏာတူ ေပးထားတာကို မေတြ႕ရပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရးအတြက္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ အခြင့္အာဏာတူ ေပးတဲ့မူ ကို ထိုအခ်ိန္အခါကပင္ လက္မခံခဲ့ပါဘူး။

ျပည္နယ္မ်ားညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕က တင္သြင္းေသာ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူအေပၚ ပထစ၏ သေဘာထားမူကိုလည္း ၀န္ႀကီးေဒါက္တာ ဦးဧေမာင္က -
(၁) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ျပည္မ၊ ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအေျမႇာ္အျမင္ ႀကီးမားစြာ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စု အေျခခံဥပေဒရည္ညႊန္းခ်က္ပါ သေဘာထားမ်ားႏွင့္ လံုး၀ကြဲျပားျခားနားေနသည့္ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
(၂) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ျပည္မ၊ ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အေျမႇာ္အျမင္ႀကီးမားစြာျဖင့္ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ဒီမိုကေရစီတည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးႏွင့္ ဆန္႔က်င္လ်က္႐ွိသည့္ သေဘာမ်ားပါ၀င္ေနသည့္အခ်က္မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
(၃) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ျပည္မ၊ ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အေျမႇာ္အျမင္ႀကီးမားစြာျဖင့္ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရးႏွင့္ဆန္႔က်င္ကာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးၿပိဳကြဲပ်က္စီးေစမည့္ အခ်က္အလက္မ်ားပါ႐ွိေနျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း။
(၄) ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕အစိုးရက ျပည္နယ္မ်ားအတြက္ ျဖစ္ႏုိင္သည့္ ကိစၥ ဟူသမွ်ကို မိသားစုစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ အစြမ္းကုန္ေဆာင္႐ြက္ေနသည္ကို ေထာက္႐ႈ၍လည္းေကာင္း၊ ဒီမုိကေရစီစနစ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္တံ့ခိုင္ၿမဲတို႔ကိုေ႐ွး႐ႈ၍ျပည္နယ္မ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ႀကီးတင္ျပ ေသာ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဆိုတဲ့မူကို ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ လက္မခံႏုိင္ပါ။ (သို႔ရာတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကံေပးအဖြဲ႕မွ အေလးအနက္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးၿပီးတင္ျပထားေသာ ေထာက္ခံခ်က္မ်ားမွာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ ညီမွ်ေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးတည္းဟူေသာ အေျခခံမူႀကီးမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ဟု ပထစအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ယံုၾကည္ပါေၾကာင္း) ေလးနက္စြာ တင္ျပအပ္ပါသည္။ ဟူ၍ တင္ျပသြားသည္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
http://moemaka.com/?p=32887