ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဘာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့သလဲ – အပိုင္း (၂)

သန္း၀င္းလႈိင္
မတ္လ ၂၊ ၂၀၁၃
● ဖက္ဒရယ္မူေဆြးေႏြးပြဲ ဒုတိယေန႔

ဖက္ဒရယ္မူေဆြးေႏြးပြဲကို ဒုတိယေန႔အျဖစ္ ၁၉၆၂ မတ္လ ၁ ရက္ေန႔ ည ၆ နာရီတြင္ ျပန္လည္က်င္းပခဲ့သည္။ ဒုတိယေန႔ ေဆြးေႏြးပြဲ၌ သဘာပတိ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ေျပာၾကားရာတြင္ ယခုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ ေျပာၾကားမည့္စကားမ်ားသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ စကားမ်ားျဖစ္၍ တစ္ေန႔တည္းႏွင့္ အၿပီးေျပာလုိက္လွ်င္ အက်ိဳး႐ွိမည္မထင္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားေျပာမည့္ စကားမ်ားကို နားေထာင္ေနၾကသည့္ အျခားကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ တုိင္းျပည္ကပါ အခ်ိန္ယူ၍ ေလ့လာရန္လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔တြင္ ပမညတႏွင့္ ဖဆပလမွ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးစီသာ ေျပာၾကားရန္ႏွင့္ လာမည့္ မတ္လ (၇) ရက္ေန႔တြင္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲကို ျပန္လည္က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႐ွင္းလင္းတင္ျပသြားသည္။

ထို႔ေနာက္ အစီအစဥ္အရ ပထမဆံုးအလွည့္က်သည့္ ပမညတ ကိုယ္စားလွယ္ ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္က ၄င္း၏ တစ္နာရီၾကာမိန္႕ခြန္း ကို-
ျပည္ေထာင္စုဗိသုကာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတည္ေဆာက္ခဲ့သည္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ခ်စ္ၾကည္ေသြးစည္းေရး ဗိမာန္ႀကီး၏ လက္႐ွိအေျခအေနသည္ အေတာ္ပင္ ယိုင္နဲ႔လ်က္ ႐ွိေနၿပီ။
လူသားတို႔ရဲ႕ ေခတ္တစ္ေခတ္ဆိုတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္အစိတ္မွ်ပင္ ဆက္လက္မထိန္းႏုိင္တဲ့အတြက္ မိဘအေမြကို မ႐ိုေသတတ္တဲ့ သားဆိုး သမီးဆိုး မ်ား အျဖစ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးဟာ ရာဇ၀င္မွာ တာ၀န္မကင္းျဖစ္ေနၾကရပါၿပီ။ ထိုတာ၀န္ကို အခ်ိန္မီ ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကရန္အတြက္ ယခုလို လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးကို ႀကီးစြာေသာ ေနာင္တ နက္နဲေသာ မိသားစု စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ က်င္းပရျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လႈိက္လွဲစြာ ခံယူပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စုဗိသုကာႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆနး္ဟာ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ခ်စ္ၾကည္ေသြးစည္းေရးကို ကၽြန္ေခတ္မွာ နယ္ခ်ဲ႕ကို ရန္သူထားၿပီး ႐ွာေဖြတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္တို႔ေခတ္မွာ ဖက္ဆစ္၀ါဒကို ရန္သူထားၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ႀကီးၿပီးသည့္ေနာက္ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပြဲႀကီးမွာ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားကို ရန္သူထားၿပီး အျပင္းအထန္ ႀကိဳးပမ္းတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရန္သူကို ရန္သူလို အေျခခံၿပီး အေျဖမွန္႐ွာေဖြခဲ့ၾကျခင္းရဲ႕ ေအာင္ပြဲအထြတ္ထိပ္ဟာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကတဲ့ ရာဇ၀င္ေက်ာ္ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္သူမွန္းသိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေျဖမွန္ ထြက္တယ္ဆိုတဲ့ ရာဇ၀င္သင္ခန္းစာႀကီး တစ္ရပ္ပါပဲ။
ရန္သူကို ရန္သူလိုသိတဲ့ ယေန႔ ႏုိင္ငံတကာမွာ ႐ွိတဲ့ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို နယ္ခ်ဲ႕သမားဟာ ခဏခဏ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ေနၾကသကဲ့သို႔ နယ္ခ်ဲ႔သမားနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစမ်ားဟာလည္း လူမ်ိဳးေပါင္းစံုေသြးစည္းညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
…ေလဘာအစိုးရက ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို ဥပေဒၾကမ္းကို ဘိလပ္ပါလီမန္မွာ တင္စဥ္က ကမၻာ့နယ္ခ်ဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ၿဗိတိသွ် ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆာ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီက ဗမာျပည္ကို လြတ္လပ္ေရးေပးျခင္းဟာ ဗမာျပည္သူျပည္သားမ်ားအား ေသြးေခ်ာင္းစီးေစျခင္းပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ အတိအလင္းပဲ နိမိတ္ဖတ္ႀကိမ္း၀ါးခဲ့တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယခုတုိင္ ၾကားေယာင္ေနၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။
နယ္ခ်ဲ႕သမားတို႔ရဲ႕ စီမံကိန္းအတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေသြးစည္းညီညြတ္ပြဲဟာ လူမ်ိဳးစံု ေပါင္းစံု ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္ေနရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲႀကီးအျဖစ္နဲ႔ ဒီကေန႔တုိင္ေအာင္ ေသြးေခ်ာင္းစီးေနၾကရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ရန္သူေပ်ာက္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ အခ်င္းခ်င္းကို ရန္သူထင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ရန္သူေပ်ာက္ေလ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ေသြးကို ေသာက္လို႔ မ၀ႏိုင္ၾကေလျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆံုးဇာတ္တူသားခ်င္း စစ္ခင္းသတ္ျဖတ္ဟသၤာကိုးေသာင္းဇာတ္ကို ခင္းေနၾကတဲ့ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လံုး၀ေရာက္ေနၾကရပါၿပီ။ ေခတ္သစ္ႏုိင္ငံေရးက်မ္းဂန္မ်ားအရလည္း ဒီမိုကေရစီအစိုးရတုိင္း တုိင္းျပည္ကို တာ၀န္ခံရမယ္ဆိုတဲ့ က်င့္ထံုးအတုိင္း အစိုးရဟာ တာ၀န္အ႐ွိဆံုး ဖဆပလအစိုးရအတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ ဗေလာင္ဆူေနတဲ့ကာလမွာ ရန္သူကို မိတ္ေဆြထင္၊ မိတ္ေဆြကို ရန္သူထင္ျပီး တစ္ပါတီအာဏာ႐ွင္နည္းေရာ၊ စစ္၀ါဒနည္းေရာ နည္းမ်ိဳးစံု အေထြေထြ ဖိႏွိပ္ေရးလုပ္ငန္းႀကီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးပင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါတယ္။
စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေတြမွာလည္း ငါနဲ႔မတူ… ငါ့ရန္သူေတြကို ေဘးခ်ိပ္ၿပီး ငါနဲ႔တူတဲ့ ငါ့လူေတြသာ ျပည္နယ္ျပည္မ မေ႐ြး အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားတစ္ရပ္အျဖစ္နဲ႔ ေျပာင္ေျပာင္ႀကီးဖန္တီးခဲ့ၾကပါတယ္။
ထို႔ေနာက္ ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္သည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဆြဇ္ဇာလန္ႏုိင္ငံ၏ သမုိင္းေၾကာင္းကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ ႐ွင္းျပသည္။
(အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္) မူလကတည္းက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ျပည္နယ္မ်ားအျဖစ္ စတင္ခဲံ့တယ္။ ထို႔ေနာက္ confederation ဖြဲ႕ခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုဘ၀နဲ႔ မလံုေလာက္ မကိုက္ညီတဲ့ အခါမွာ တဆင့္ေလွ်ာ့ၿပီး federation ဆိုတာ ဖြဲ႕ခဲ့ရတယ္။ ရာဇာ၀င္ျဖစ္စဥ္အတြင္းမွပဲ decentralization က centralization ကို (ေလ်ာ့ရဲေသာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈမွ တင္းက်ပ္ေသာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈသို႔ ) တျဖည္းျဖည္း ဦးတည္လာတာကို ေတြ႕ရမယ္။ အာဏာပိုင္ သမၼတစနစ္ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ညီညြတ္ေရးစုစည္းခ်က္ျဖစ္လာတယ္။ ျပည္ေထာင္စုတုိင္းမွာ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ညီညြတ္ေရးစုစည္းခ်က္အတြက္ တစံုတခုေသာ အမာခံအႏွစ္သာရဟာ တပ္ဆင္ပါရွိရစၿမဲဆိုတာ အေလးအနက္ လက္ခံယံုၾကည္ဖို႔ လိုပါတယ္။
(ဆြဇ္ဇာလန္ျပည္ေထာင္စုသည္) သီးသီးျခားျခား အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ျပည္နယ္ေလးမ်ားအျဖစ္နဲ႔ အစျပဳခဲ့ၾကတယ္။…ဘံုရန္သူမ်ားကို စုေပါင္းခုခံေရးအတြက္သာ confederation ေခၚ ျပည္နယ္ေပါင္းခ်ဳပ္တစ္ခုကို စတင္ေမြးဖြား ေစခဲ့ၾကတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ မိမိတို႔ရဲ႕ မူလဘူတ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ျပည္နယ္ခြဲျခားစိတ္ဟာ ရာဇ၀င္နဲ႔ခ်ီၿပီး ျပင္းထန္ေလေတာ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး… အလြန္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ရဲရဲ ဖြဲ႕ဏည္းထားတဲ့ confederation တစ္ခုပါပဲ။
၁၈၄၈ ခုႏွစ္မွာ ဒိုင္းယက္ဟာ ယေန႔အေျခခံဥပေဒႀကီးကို စတင္ေရးဆြဲေစခဲ့တာပဲ။ အဲဒီအေျခခံဥပေဒဟာလည္း ေရွးမူနဲ႔ ေခတ္သစ္စုစည္းေရးမူ ႏွစ္ခုကို ေစ့စပ္ျဖန္ေျဖထားတဲ့ ဥပေဒပါပဲ… confederation နဲ႔ federation ကို ေစ့စပ္ေရာေမႊၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ရာဇ၀င္ဘ၀ျဖစ္စဥ္နဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ လုပ္ေဆာင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီမွာလည္း Swiss Confederation ဟာ အစကတည္းက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ျပည္နယ္ေတြအျဖစ္နဲ႔ စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရာမွ တျဖည္းျဖည္း centralization ဆိုတဲ့ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ညီညြတ္ေရးစုစည္းခ်က္ဆီသို႔ ေ႐ြ႕ေလ်ာလာတာကို ေကာင္းစြာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
ထို႔ေနာက္ နိဂံုးခ်ဳပ္စကားမေျပာမီ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူႏွင့္အညီ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ပမညတ၏ သေဘာထားအႏွစ္ခ်ဳပ္ကို ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္က ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္-
(၁) ယေန႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ အေျခအေနအရ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဆိုသည့္မူကို ထူေထာင္လွ်င္ confederation ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာၿပီး ျပည္ေထာင္စု ညီညြတ္ေရးထက္ တစတစအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုညီညြတ္ေရးထက္ တစ္စတစ္စ အားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေရးကိုသာ အားေပးရာေရာက္ပါလိမ့္မည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာမတူႏုိင္ပါ။
(၂) ယေန႔ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ ၁၄ ႏွစ္သက္တမ္းအတြင္းမွာ နယ္ခ်ဲ႕သမားမ်ား၏ ပေယာဂ၊ အုပ္စိုးသူမ်ားရဲ႕ သေဘာထားမွား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွားေတြေၾကာင့္ ျပည္နယ္လူမ်ိဳးစုမ်ားအတြင္း ျပည္သူမ်ားအားလံုးနဲ႔အတူ မ်ားစြာနစ္နာေနရသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အထူးလႈိက္လွဲစြာ အသိအမွတ္ျပဳပါသည္။ အေလးအနက္ နာက်ည္းပါသည္။ ၄င္းအတြက္ ယခုျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းပံု ပံုစံအတြင္းမွာပဲ အစြမ္းကုန္လိုက္ေလ်ာညႇိႏႈိင္းျပင္ဆင္ေပးရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လံုး၀သေဘာတူညီပါသည္။
(၃) အရင္း႐ွင္စနစ္ကို အေျခခံသည့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဆိုသည္မွာ ပံုစံအားျဖင့္သာ႐ွိ၍ အႏွစ္သာရမွာ အတုသာျဖစ္ေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ကို ပံုစံေရာ အႏွစ္သာရပါ အမွန္တကယ္အလုိ႐ွိပါလွ်င္ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုဆို႐ွယ္လစ္သမၼတႏုိင္ငံ ေတာ္ ထူေထာင္ေရးသို႔ ဦးတည္ခ်ီတက္ၾကရန္ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းပါသည္။
(၄) ယခုက်င္းပလ်က္႐ွိေနသည့္ လူမ်ိဳးစုေပါင္းစံု ညႇိႏႈိင္းဖလွယ္ေရးပြဲႀကီးကို လြတ္လပ္စြာ အျပန္အလွန္ညႇိႏႈိင္းဖလွယ္ပြဲ အျဖစ္သာ အသိအမွတ္ျပဳပါရေစ၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အက်ပ္ကိုင္ၿပီး တစ္စံုတစ္ခုေသာ အဆံုးအျဖတ္ကို ဆံုးျဖတ္သည့္ပြဲအျဖစ္ လက္မခံႏုိင္ပါ။
(၅) ယခုေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းခ်က္မ်ားကို ဆိုင္ရာတို႔က ျပန္လွန္သံုးသပ္ၾကၿပီး အစံုအညီတက္ေရာက္မည့္ ျပည္ေထာင္စုညီညြတ္ေရး ညီလာခံသဘင္ႀကီးကို ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦး၌ ေခၚယူကာ ထပ္မံညႇိႏႈိင္းၿပီးမွသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားခ်မွတ္သင့္ပါသည္။
၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္က ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ပတ္သက္၍ ပမညတ အဖြဲ႕၏ သေဘာထားကို တင္ျပၿပီးေနာက္ ဖဆပလ၏ သေဘာထားကို ဦးဗေဆြက ဆက္လက္ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ျပည္ေထာင္စုစနစ္မွာလည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ မူႏွစ္မူ႐ွိပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရရဲ႕ အာဏာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားၿပီး ျပည္နယ္ေတြကို ၾကြင္းက်န္တဲ့ အာဏာေတြ အေတာမသတ္ေပးထားတဲ့ မူကတစ္မူူ၊ ျပည္နယ္အာဏာေတြကို အကန္႔အသတ္နဲ႔ ျပ႒ာန္းထားၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစုးရကို အေတာမသတ္ၾကြင္းက်န္တဲ့ အာဏာေတြေပးထားတဲ့မူက တစ္မူ… ပထမမူအရဆိုရင္ ဗဟိုအစိုးရအားနည္းၿပီး ျပည္နယ္အစိုးရေတြက အာဏာပို႐ွိတယ္။ ဒုတိယမူအရဆိုရင္ ျပည္နယ္အစိုးရေတြက အားနည္းၿပီး ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဗဟိုအစိုးရက အင္အားေတာင့္တင္းျခင္း ရွိပါတယ္။ ယေန႔ ကမၻာေပၚမွာ ႐ွိ႐ွိသမွ် ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ႏုိင္ငံေတြကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ ပထမျပည္ေထာင္စု အမ်ိဳးအစားက ဒုတိယျပည္ေထာင္စုအမ်ိဳးအစားဘက္ကို အေျခခံဥပေဒျပင္တဲ့နည္း၊ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္မ်ားရဲ႕ စီရင္ဆံုးျဖတ္ေပးတဲ့နည္း၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအစဥ္အလာနည္းေတြနဲ႔ သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ခုလံုး အင္အားေတာင့္တင္းေအာင္ ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရကိုသာ အင္အားျဖည့္တင္းေပးေနတဲ့ အခ်ိန္အခါျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ဟာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါဟာ လူေတြအျမင္မွန္ရလာၿပီး တကမၻာလံုးက လက္ခံေျပာင္းလဲလာတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလမ္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္… ခုေခတ္ဟာ ႏိုင္ငံတုိင္းက တမ်ိဳးသားလံုးစီးပြားဥစၥာတိုးတက္ေရးနဲ႔ တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကို အဓိက ဦးစားေပးေနရတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တျပည္ေထာင္စနစ္ ျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ရမယ္။ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ျဖစ္ရင္လည္း ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစုိးရက ထိထိေရာက္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပည္နယ္မ်ားက လိုလိုခ်င္ခ်င္နဲ႔ ဗဟိုအစိုးရကို အင္အားျဖည့္တင္းေပးေနရတဲ့ေခတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို အစပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ကိုလိုနီျပည္နယ္ ၁၃ ျပည္နယ္ဟာ ငါ့ဟာမွငါ့ဟာ ငါ့ေဒသသာ အခ်ဳပ္အျခာျဖစ္ရ မယ္။ ငါ့ေဒသလုပ္ခ်င္တုိင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ရမွေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို စထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယခုအခါ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံမွာ အေျခအေနအရ အေမရိကန္သမၼတႀကီးကို သူ႔သက္တမ္း ေလးႏွစ္အတြင္းမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အာဏာ႐ွင္ဆန္ဆန္ျဖစ္ေအာင္ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္နယ္ေတြဟာ ျပ႐ုပ္သေဘာပဲ ႐ွိေတာ့တယ္။ အေမရိကန္သမၼတထံမွာသာ အာဏာအမ်ားဆံုးထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲျပည္ေထာင္စု စနစ္ဘ၀မွ လက္ေတြ႕မွာ ဗဟိုက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ တစ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာတာေတြ႕ရပါတယ္။ ကမၻာေပၚ႐ွိ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံအသီးသီးက သိသိသာသာႀကီး ယခုအခါ ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ေခတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး ေခတ္ကို ေနာက္ျပန္မဆြဲသင့္ေတာ့ပါဘူး။
ထို႔ေနာက္ ၄င္း၏ မိန္႔ခြန္းကို နိဂံုးမခ်ဳပ္မီ ဦးဗေဆြက ခြဲထြက္ခြင့္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍-
ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္မ်ားခင္ဗ်ား၊ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးအေၾကာင္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အနည္းငယ္ေျပာလုိပါတယ္။ အဲဒီအခြင့္အေရးကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္ေထာင္စဥ္က လက္ခံခဲ့ေပမယ့္ အခုအခါ ေခတ္မမီေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီမူမမွန္တဲ့ သေဘာတရားကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္တည္းက အေမရိကန္သမၼတႀကီး ေအဘရာဟင္လင္ကြန္းဟာ ခြဲထြက္ေရး၀ါဒကို ေဖာက္ဖ်က္သူျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အႀကီးအက်ယ္တိုက္ၿပီး တုိက္ဖ်က္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို မူမမွန္တဲ့ ခြဲထြက္ေရး၀ါဒကို တုိက္ဖ်က္ခဲ့တာကေၾကာင့္ ေအဘရာဟင္လင္ကြန္းဟာ ရာဇ၀င္ေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးအျဖစ္ျဖင့္ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခုလို တင္ျပေနျခင္းဟာ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲက အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ မူတစ္ခုကို ဖ်က္ပစ္ရမယ္ လို႔ ေတာင္းဆိုေနျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တည္ခါစက ေပးၿပီးသားအခြင့္အေရးေတြကို မူအားျဖင့္ ဘယ္အခြင့္ေရးကိုမွ မ႐ုတ္သိမ္းထိုက္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မိသားစုမ်ားအေနနဲ႔ ျပန္လည္လက္တြဲၿပီး လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့တာဟာ ၁၄ ႏွစ္ခန႔႐ွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေပါင္းသင္းလုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အထင္အျမင္အယူအဆလြဲမွားမႈေတြလည္း ႐ွိသင့္သေလာက္ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုမမူမွန္တဲ့ ခြဲထြက္ေရး၀ါဒကို တိုက္ဖ်က္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေအဘရာဟင္လင္ကြန္းဟာ ရာဇ၀င္ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ႀကီးအျဖစ္ျဖင့္ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခုလို တင္ျပေနျခင္းဟာ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲစဥ္က အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ မူတစ္ခုကို ဖ်က္ပစ္ရမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုေနျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တည္ခါစက ေပးၿပီးသားအခြင့္အေရးေတြကို မူအားျဖင့္ ဘယ္အခြင့္အေရးကိုမွ မ႐ုပ္သိမ္းထိုက္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ယုံုၾကည္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မိသားစုမ်ားအေနနဲ႔ ျပန္လည္လက္တြဲၿပီး လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့တာဟာ ၁၄ ႏွစ္ခန္႔ ႐ွိခဲ့ျပါတယ္။ အဲဒီလိုေပါင္းသင္းလုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အထင္အျမင္အယူအဆလြဲမွားမႈေတြလည္း ႐ွိသင့္သေလာက္႐ွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထင္ျမင္လြဲမွားမႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ မိသားစုနည္းနဲ႔သာ ေျဖ႐ွင္းရင္ မေျပလည္ႏုိင္တဲ့ျပႆနာဆိုလို႔ ႐ွိမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မထင္ပါဘူး။ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အခါမွာ အမွားေတြလည္း ႐ွိႏိုင္ပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံပံုဆက္ဆံနည္းေတြ မမွန္ကန္တာ၊ ည့့ဖ်င္းတာ မယဥ္ပါးမလိမၼာတာေတြလည္း ႐ွိသေလာက္႐ွိမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို လိမၼာေရးျခားမ႐ွိတဲ့ တုိင္းရင္းသားညီရင္းအစ္ကိုလို မဆက္ဆံတတ္တဲ့ ငါးခံုးမေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ မေမွာက္သင့္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ မိသားစုစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ နည္းလမ္း႐ွာေဖြၿပီး ေျခမ မေကာင္း ေျခမ၊ ဆိုသလို မေကာင္းသူေတြကို သြန္သင္သင့္တာ သြန္သင္၊ ဆံုးမသင့္တာ ဆံုးမ၊ အေရးယူသင့္တာ အေရးယူ သြားရင္ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းမွာ အထင္အျမင္လြဲမွားမႈေတြဟာလည္း ပေပ်ာက္သြားမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္ မ်ားခင္ဗ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္နယ္ခပ္မ်ားမ်ားဟာ မတိုးတက္ မဖြံ႕ၿဖိဳးဘဲ ေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်ေနသလို ဗမာျပည္မ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာလည္း အလြန္ေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်ေနပါေသးတယ္။ အဲဒီေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်ၿပီး မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ေနရာေဒသအားလံုးနဲ႔ ညီတူတိုးတက္လာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေသအလဲ အဆင္းရဲခံၿပီး ႀကိဳးစားၾကဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္တြဲၿပီး ႀကိဳးစားၾကရင္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္း ဘာမွ မရွိပါဘူး။” ဟုေျပာၾကားသြားသည္။
ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဦးဗေဆြ ေျပာၾကားၿပီးေသာအခါ သဘာပတိ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ၀မ္းသာအားရစြာ နိဂုံးခ်ဳပ္စကားေျပာၾကားသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲကိုလည္း မတ္လ ၇ ရက္ေန႔သို႔ ေ႐ႊ႕ဆုိင္းလုိက္ပါေၾကာင္းလည္း ေၾကညာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ တရားေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာဦးဧေမာင္၊ ေ႐ွ႕ေနခ်ဳပ္ ဦးဘေဆြ၊ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္သာခင္၊ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးတို႔က ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္ အနီး၀ိုင္းလာၾကၿပီး ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာၾကားၾကသည္။ ထိုသို႔ ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာၾကရာတြင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက “ခင္ဗ်ားတို႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြမွာလည္း လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ႐ွိသကိုးဗ်” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးႏွင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔က “မိန္႔ခြန္းကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေဆာ္တာ ႏွက္တာ ပါေသးတာပဲဗ်” ဟူ၍ လည္းေကာင္း ရယ္စရာေမာစရာမ်ား ေျပာခဲ့ၾကသည္။
ထိုအခါ သခင္ခ်စ္ေမာင္က “ေအာ္ ဒါကေတာ့ဗ်ာ ဒီလိုျဖစ္ၾကရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္မဘက္က ေျခာက္ျပစ္ကင္းလုပ္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ အမွား႐ွိရင္ ၀န္ခံလုိက္တာ အေကာင္းဆံုးေပါ့ဗ်ာ” ဟု ျပန္လည္ေခ်ပရာ သခင္ခ်စ္ေမာင္၏ ေခ်ပခ်က္ကို ဦးဗေဆြက ၀င္ေရာက္ေထာက္ခံေလသည္။ ယင္းေနာက္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ား ဧည့္ခံေဆာင္သို႔ ကူးကာ ေခါက္ဆြဲႏွင့္ ေကာ္ဖီမ်ား သံုးေဆာင္ၾကသည္။ ည ၈နာရီခြဲခန္႔တြင္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ား အသံလႊင့္႐ုံႀကီးမွ ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)

http://moemaka.com/?p=32698