ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ ေနဝင္ခ်ိန္ (၃)(၄)

The Rise and Fall of the Communist Party of Burma
(Bertil Lintner ေရး၍ ေက်ာ္ဝင္း ဘာသာျပန္သည္။)

တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ မတိုင္မီ ၂ ႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၆ ႏိုဝင္ဘာ ၁ ရက္မွ ၁၉၈၇ ဧၿပီ ၁၈ ရက္အထိ ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းရွိ CPB အေျခခံေဒသ တစ္နံတစ္လ်ား ကိုးေက်ာင္း ကိုးက်င္း လွည့္ပတ္သြားလာေန ခဲ့သည္။ ေျမာက္ပိုင္း မုန္းေပၚႏွင့္ ပန္ဆိုင္း မွသည္ (ဤေနရာတြင္ ၁၉၈၆ ႏိုဝင္ဘာ စီစီဝမ္တိုင္ပန္ တိုက္ပြဲႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ရ) အေရွ႕ဘက္ မုန္းကိုးထိ၊ ထိုမွတစ္ဖန္ သံလြင္ျမစ္ကိုျဖတ္ၿပီး ကိုးကန္႔သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ထိုသည္၏ ေနာက္ ဝေတာင္တန္းမ်ားသို႔ ဆင္းၿပီး ပန္ဆန္းသို႔ ေရာက္သည္။ ပန္ဆန္းမွာပင္ သံုးလေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ၾကာသြားသည္။

ထို႔ေနာက္ တစ္ဖန္ ပန္ဆန္းမွသည္ တ႐ုတ္နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္ အေရွ႕ဘက္သို႔ ေျခလ်င္ခရီး ႏွင္ခဲ့ၿပီး ၈၁၅ စစ္ေဒသသို႔ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ၈၁၅ ဆိုသည္မွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ စတင္တည္ေထာင္သည့္ ေန႔စြဲ၊ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ (၁၉၃၉) ကို အစြဲျပဳ မွည့္ေခၚထားေသာ အမည္ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ ၈၁၅ စစ္ေဒသမွပင္ နယ္စပ္ကိုျဖတ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ထဲသို႔ ေရာက္သြား ခဲ့ပါသည္။ တ႐ုတ္ျပည္တြင္း က်င္းဟုန္ႏွင့္ ကူမင္းအစိုးရ ဧည့္ေဂဟာမ်ားတြင္ ေခတၱမွ် ထိန္းသိမ္း ခံခဲ့ရၿပီး ၁၉၈၇ ဧၿပီလ ၁၅ ရက္တြင္ ေဟာင္ေကာင္သို႔ ပို႔လိုက္ၾကပါသည္။

CPB ပိုင္နက္ နယ္ေျမတစ္လႊား ကီလိုမီတာ ၉၀၀ နီးပါးမွ်ရွည္ေသာ ခရီးစဥ္ခရီးၾကမ္းႀကီးႏွင့္ ပန္ဆန္းဌာနခ်ဳပ္တြင္ ေနထိုင္စဥ္အတြင္း ကြၽန္ေတာ့္အေနႏွင့္ အဓိကပါတီ ေခါင္းေဆာင္အားလံုးေလာက္ကို ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းခြင့္ ရခဲ့သည္။ ဥကၠ႒ သခင္ဗသိန္းတင္ႏွင့္ ဆိုလွ်င္ ေျခာက္ႀကိမ္မွ် အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ စကားေျပာခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္ မ်ားတြင္လည္း ရဲေဘာ္ေတြႏွင့္ ရက္သတၱပတ္ အေတာ္ၾကာ အတူေနခြင့္ ရခဲ့သည္။ ရဲေဘာ္အမ်ားစုမွာ ဝ အမ်ဳိးသားေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။
သို႔အတြက္ ၁၉၈၉ မတ္၊ ဧၿပီ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ ေပၚထြက္လာေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ေတာ့ပါေခ်။ ေအာက္ေျခ ရဲေဘာ္မ်ား အေနႏွင့္ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို ခံစားခ်က္ ရွိၾကသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။ သူတို႔ တစ္ေတြမွာ သူတို႔အမွန္တကယ္ မယံုၾကည္ေသာ အေရးေတာ္အတြက္ တိုက္ခိုက္ေနၾကရသည္ ကို ၿငီးေငြ႕ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ကာလ (၁၉၈၆-၁၉၈၇) CPB အေျခခံေဒသ၏ လူဦးေရႏွင့္ စီးပြားေရး အေနအထားဆိုင္ရာ အေသးစိတ္ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ားကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္စုေဆာင္းႏိုင္ ခဲ့ပါသည္။ ဤအခ်က္အလက္မ်ားကို “ေနာက္ဆက္တြဲ ၂” တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ ေနာက္ပိုင္း ပန္ဆန္းမွာ မည္သည့္ၿမိဳ႕ႏွင့္မွ မတူေအာင္ စန္းပြင့္လာခဲ့သည္ မွာကား အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ သည္။ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္းလို ျဖစ္ေနေသာ နာမ္ချမစ္ေလး၏ ျမင္းခြာပံု အေကြ႕တစ္ခုတြင္ တည္ရွိသည့္ ပန္ဆန္းတြင္ ေလာကႏွစ္ခုလံုး၏ အေကာင္းဆံုးေတြ စုစည္းေနသလို ရွိသည္။ တ႐ုတ္ျပည္၏ စီးပြားေရး ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမႈမ်ားမွာ ပန္ဆန္းတြင္ အသစ္ထြက္ေပၚလာေသာ ကြန္ကရစ္ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ ဇိမ္ခံကားမ်ား၊ ပလက္ေဖာင္းကိုယ္စီ လမ္းမႀကီးမ်ား၊ ေနာက္ဆံုးေပၚ စားသံုးကုန္မ်ား အျပည့္တင္ထားသည့္ ေဈးဆိုင္မ်ားေပၚတြင္ အရိပ္ထင္လ်က္ ရွိသည္။ ဤေနရာတြင္ တ႐ုတ္ ေငြေၾကးကိုသာ လက္ခံ သံုးစြဲၾကပါသည္။ တန္ဖိုးမရွိသေလာက္ ျဖစ္ေသာ ျမန္မာက်ပ္ေငြကို ဘယ္သူကမွ မလိုခ်င္ၾကပါ။ သို႔တေစ ဤေနရာမွာ တ႐ုတ္ျပည္ကား မဟုတ္။ ျမန္မာျပည္ ျဖစ္သည္။

သို႔ႏွင့္တိုင္ ဤေနရာတြင္ ၾကမ္းရွေသာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး အတြက္ ဘယ္သူမွ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္စရာမလိုပါ။ အခ်ဳိ႕ေသာ အမ်ဳိးအစား ကုန္သြယ္ေရး ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး မ်ားအေပၚ ခ်မွတ္ထားသည့္ အစိုးရ အထိန္းအခ်ဳပ္မ်ား အတြက္လည္း စိတ္ပူစရာမရွိပါ။ အေၾကာင္းမူ ပန္ဆန္းႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ေဒသမွာ ျမန္မာအာဏာပိုင္ မ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ လူဦးေရ ၂၀,၀၀၀ မွ်ရွိေသာ ပန္ဆန္းမွာ စတုရန္းကီလိုမီတာ ၁၅,၀၀၀ ေက်ာ္ က်ယ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ ေဒသ၏ “တရားမဝင္ ၿမိဳ႕ေတာ္” ဟု ဆိုရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤေဒသႀကီးကို “ညီၫြတ္ေသာ ဝ ျပည္နယ္တပ္မေတာ္” (UWSA) က ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။ UWSA မွာ တစ္ခါက ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ တိုက္ခိုက္ေရး တပ္ဖြဲ႕မ်ားအျဖစ္ စုစည္းထားေသာ လူမ်ဳိးစု လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေလးခုထဲမွ အင္အားအႀကီးဆံုး ျဖစ္ပါသည္။

ပန္ဆန္းမွာ UWSA ထိန္းခ်ဳပ္ထားဆဲ နယ္ေျမ၏ အသည္းႏွလံုး ေနရာတြင္ ရွိသည္။ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ ျဖစ္ၿပီး လအနည္းငယ္ အၾကာမွာပင္ သူပုန္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ဗဟိုအစိုးရ တို႔ၾကား အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးသေဘာ တူညီခ်က္တစ္ရပ္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ ဤသေဘာတူညီခ်က္ အရ UWSA ႏွင့္ ယခင္ CPB တပ္ဖြဲ႕ မ်ားကို ၄င္းတို႔ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား ဆက္လက္ ထားရွိခြင့္ ျပဳသလို သက္ဆိုင္ရာ နယ္ေျမမ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ ျပဳထားသည္။ အျပန္အလွန္ အေနႏွင့္ အဆိုပါအဖြဲ႕မ်ား ဘက္မွလည္း အစိုးရတပ္ကို မတိုက္ရန္၊ တိုင္းျပည္အတြင္းရွိ အျခားေသာ အစိုးရ
ဆန္႔က်င္ေရး လူမ်ဳိးစုအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ မဆက္သြယ္ရန္ သေဘာ တူထားရသည္။

၁၉၈၉ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ မတိုင္မီက ပန္ဆန္းတြင္ ကြန္ကရစ္ အေဆာက္အအံု ဆို၍ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား ေနထိုင္ရာ တိုက္အိမ္အစုေလး မ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္မွ ေဆာက္ေပးေသာ အသံလႊင့္႐ံုသာ ရွိပါသည္။ ဤအသံ လႊင့္႐ံုမွာပင္ အေရးႀကီးေသာ အစည္းအေဝးမ်ားကို က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ပန္ဆန္းရွိ အေဆာက္အအံုအမ်ားစုမွာ သစ္ဝါးတို႔ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ တဲေတြသာ ရွိပါသည္။ တစ္ခုတည္းေသာ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ငန္း ဆို၍ ပံုစံေဟာင္း ပန္ဆန္းေဈးသာ ရွိသည္။ ဤေဈးတြင္ ေဒသခံမ်ားက ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ ဝက္သား၊ ၾကက္သားႏွင့္ ဘိန္းတို႔ကို ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္ကို ပါတီက အခြန္ေကာက္ၿပီး တရားဝင္ ခြင့္ျပဳထား သည္။ မၾကာခဏဆိုသလို တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွ ကုန္သည္ေတြ ကူးလာၾကၿပီး အဝတ္အထည္၊ ကေလးကစားစရာႏွင့္ အေပါစား လက္ဝတ္တန္ဆာတို႔ကို ေရာင္းခ်ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ေရခဲမုန္႔ ဘူးမ်ားကို စက္ဘီးျဖင့္တင္ၿပီး လာေရာက္ ေရာင္းခ်ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။

ပန္ဆန္းကို မိုးေနေသာ ေတာင္ကုန္း တစ္ခုေပၚတြင္ က်ဆံုးသြားေသာ CPB ရဲေဘာ္မ်ား အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ တစ္ေနရာရွိသည္။ ယခုအခါ ဤေနရာႏွင့္ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္တြင္ “ေရႊကေလးငယ္ဒစ္စကို” (Golden Baby Disco) ဆိုေသာ အေဆာက္အအံုသစ္ႀကီး ေပၚထြက္လာေခ်ၿပီ။ ၄င္းမွာ အျမင္ဆန္းေသာ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အအံု ျဖစ္သည္။ အေပၚထပ္တြင္ “ႏိုက္ကလပ္” ဖြင့္ထားၿပီး မွန္ခ်ပ္ေတြ အျပည့္ကာထားသည္။ ပန္ဆန္း၏ မီးေရာင္ၿပိဳးျပက္ ည႐ႈခင္းကို မွန္ခ်ပ္မ်ားကို ျဖတ္ၿပီး ျမင္ႏိုင္သည္။

ေအာက္ထပ္တြင္ကား ကာရာအိုေကခန္းမမ်ား အျပည့္ရွိသည္။ ဗီအိုင္ပီမ်ား အတြက္ သူတို႔ဧည့္သည္မ်ားကို ဧည့္ခံေျဖေဖ်ာ္ရန္ အထူးသီးသန္႔ခန္း ေတြကိုလည္း စီစဥ္ထားပါသည္။ ဤခန္းမမ်ားတြင္ အပိုေၾကးသာ ေပးႏိုင္လွ်င္ မလံု႔တလံု မီနီစကတ္ တိုတိုေလးမ်ားျဖင့္ ႏိုက္ကလပ္မယ္ေလး ေတြကိုလည္း ဝယ္လို႔ ရႏိုင္ပါသည္။ “ေရႊကေလးငယ္ဒစ္စကို” ႏွင့္ မေဝးလွ ေသာ ေနရာတြင္လည္း ကာစီႏိုႀကီးတစ္ခု ရွိပါေသးသည္။ ဤကာစီႏိုႀကီးကို UWSA ပိုင္ “ယင္းယြမ္ ေျဖေဖ်ာ္ေရးေကာ္ပိုေရးရွင္း” က ဖြင့္လွစ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ကာစီႏိုႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လမ္းတစ္ဖက္ တြင္ကား အပန္းေျဖနားေနစရာ ေတာအုပ္တစ္ခု ရွိသည္။ ဤေတာအုပ္ တြင္ အာရွဝက္ဝံမည္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားႏွင့္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ကို ေလွာင္အိမ္သြင္း ျပထားသည္။ လာေရာက္အပန္းေျဖသူမ်ားက ဝက္ဝံ ေတြႏွင့္ ေမ်ာက္ကို ဘီယာတိုက္ၾက သည္။ စီးကရက္ မီးညႇိေပးၾကသည္။ အေပ်ာ္သေဘာ ျဖစ္သည့္တိုင္ စိတ္မသက္သာဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ကာလသားႀကိဳက္ အေပ်ာ္အပါးကိစၥမ်ားမွာ ကာရာအိုေက ခန္းမမ်ားတြင္သာ ရႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါ။ ပန္ဆန္းရွိ ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာပင္ ဤကိစၥ အလြယ္ႏွင့္ရႏိုင္ပါသည္။ ပန္ဆန္းဆံပင္ ညႇပ္ဆိုင္မ်ားမွာ ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္ သက္သက္မွ် မဟုတ္။ ပါတီပြဲမ်ား က်င္းပရာအျဖစ္ပါ ႏွစ္မ်ဳိး အသံုးျပဳၾကသည္က မ်ားသည္။ ညေရာက္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ အဆိုပါဆိုင္မ်ားတြင္ ပန္းေရာင္ နီယြန္မီးမ်ား ထြန္းညႇိကာ ျပည့္တန္ဆာ မိန္းကေလးမ်ားကို ေခၚထားေလ့ ရွိသည္။ တန္ရာတန္ဖိုး ေပးပါက ႏွစ္သက္ရာ အမ်ဳိးသမီးကို နီးရာဟိုတယ္သို႔ ေခၚထုတ္ ေပ်ာ္ပါးႏိုင္သည္။ ပန္ဆန္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္ဘဏ္လည္း ရွိသည္။ “ဝဖန္း” သို႔မဟုတ္ “ဝျပည္နယ္ဘဏ္” ဟု အမည္ရွိပါသည္။ ပန္ဆန္းၿမိဳ႕၏ အဓိကရ လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ဘဏ္ေရွ႕ ယာဥ္ရပ္နားကြင္းတြင္ ဝ အာဏာပိုင္မ်ား ထုတ္ေပးေသာ နံပါတ္ျပားမ်ား တပ္ထားသည့္ ဇိမ္ခံ ဆီဒင္ကားမ်ား၊ Surf ကားမ်ားကို မနည္းမေနာ ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။

ထိုမွ်မက ပန္ဆန္းတြင္ ႐ုပ္ရွင္႐ံုတစ္႐ံု၊ ေန႔ေဈးတစ္ေဈး၊ ကားၿပိဳင္ ကြင္းတစ္ကြင္းႏွင့္ ႐ိုလာစကိတ္ကြင္း တစ္ကြင္းလည္း ရွိပါေသးသည္။ စကိတ္ကြင္းတြင္ ဘီးတပ္ စကိတ္ျပားမ်ားကို နာရီပိုင္းႏွင့္ ငွားလို႔ရသည္။ UWSA မွ တပ္မွဴးတစ္ေယာက္ ဆိုလွ်င္ သူႏွင့္ သူ႔ေရာင္းရင္းမ်ား ကစားရန္ ကိုယ္ပိုင္ဘိုးလင္း ကစား႐ံုတစ္႐ံု တည္ေဆာက္ထားသည္ဟု ဆိုသည္။ သူ႔ဘိုးလင္း႐ံုကို အမ်ားျပည္သူကစားဖို႔ ဖြင့္ေပးေသာ္လည္း လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုကိုမူ ဝေခါင္းေဆာင္မ်ား အတြက္သာ သီးသန္႔ထားသည္ဟု သိရသည္။ ယူနီေဖာင္း အသစ္စက္စက္မ်ားႏွင့္ UWSA တပ္ဖြဲ႕မ်ားကိုလည္း ၿမိဳ႕ထဲတြင္ အဖြဲ႕လိုက္ စစ္ေရးျပေနၾကသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။

ဝ ရဲတပ္ဖြဲ႕ယာဥ္ မ်ားကလည္း လမ္းမ်ားေပၚတြင္ ပတ္တေရာင္ လွည့္ေနၾကသည္။ ပန္ဆန္းလမ္းမႀကီးမ်ား၏ လမ္းသြယ္မ်ားၾကားတြင္ ပန္းေဘာင္မ်ားကို စနစ္တက် စိုက္ပ်ဳိးထားပါသည္။ “ပန္းေဘာင္ေပၚ မနင္းရ” ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကို ေနရာအႏွံ႔ ေတြ႔ရသည္။ မလိုက္နာလွ်င္ ဒဏ္ေငြႀကီးႀကီး တပ္ခံရပါလိမ့္မည္။ ရမ္မင္ဘီ ၃၀၀ သို႔မဟုတ္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၄၄ အထိ ဒဏ္ေငြေဆာင္ရသည္။

အစိုးရႏွင့္ နားလည္မႈယူထားေသာ ဆိုခဲ့ပါ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ အရ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ပန္ဆန္းတြင္ ဆက္ဆံေရး႐ံုး တစ္႐ံုး ထားခြင့္ရွိသည္။ ဤ႐ံုးတြင္ အရာရွိအဆင့္ ဆယ္ေယာက္ေလာက္ ခန္႔ထားပါသည္။ သို႔တေစ အဆိုပါအရာရွိ မ်ားမွာ သူတို႔ေနထိုင္ရာ ဝင္းထဲမွ အျပင္သို႔ ထြက္ခဲပါသည္။ ပန္ဆန္းတြင္ တစ္ခုတည္းေသာ ျမန္မာအလံဆို၍ အစိုးရေဆးေပးခန္း မွာသာရွိသည္။ က်န္႐ံုးအေဆာက္အအံု အားလံုးတြင္ လႊင့္ထူထားသည္မွာ UWSA အလံႏွင့္ ဝ ျပည္နယ္ အလံသာျဖစ္သည္။ အျပာ၊ အနီ ေနာက္ခံထက္တြင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္၊ ေနတစ္စင္း၊ ဓားေျမႇာင္ႏွင့္ လွံတံကန္႔လန္႔ျဖတ္ထားေသာ အမွတ္အသားတစ္ခု ပါဝင္သည့္ အလံေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။

တရားဝင္ထုတ္ေဝ ျဖန္႔ခ်ိထားေသာ ေျမပံုမ်ားတြင္ ရွာၾကည့္လွ်င္
ဝ ျပည္နယ္ ဆိုသည္ကို ေတြ႔ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔တိုင္ေအာင္ တစ္စိတ္ တစ္ပိုင္း လြတ္လပ္သည့္ နယ္ေျမ ျဖစ္လာေစရန္ကား အႀကံအစည္ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိဟန္ တူပါသည္။ တရားဝင္ သိမွတ္လက္ခံထားျခင္း မရွိသည့္တိုင္ ဝ နယ္ေျမမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္ၾကား ေဒသဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရွိေသာ ၾကားခံနယ္ေျမ တစ္ခုလိုျဖစ္ေနသည္။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ ေနဝင္ခ်ိန္ (၄)

The Rise and Fall of the Communist Party of Burma
(Bertil Lintner ေရး၍ ေက်ာ္ဝင္းဘာသာျပန္သည္။)

ျပႆနာကို ပို၍႐ႈပ္ေထြးေစသည္မွာ တ႐ုတ္ေထာက္လွမ္းေရး ေအဂ်င္စီမ်ား အေနႏွင့္ ၁၉၈၉ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ ေနာက္ပိုင္းအထိ နယ္စပ္ တစ္ဖက္မွ ယခင္မဟာမိတ္ေဟာင္း မ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ႏိုင္ေသးျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ UWSA ႏွင့္ ယခင္ CPB တပ္ဖြဲ႕ေဟာင္း အားလံုးမွာ မူးယစ္ေဆး အေရာင္းအဝယ္တြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည့္ အခ်က္ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားလိုက္ပါက တ႐ုတ္ေထာက္လွမ္းေရး မ်ားဘက္မွ သူတို႔ကို သည္းခံခြင့္လႊတ္ ထား႐ံုမွ်မက အကူအညီပင္ ေပးေနသည္ဟု ယူဆဖို႔ လိုသည္မွာလည္း ဆီေလ်ာ္မႈမရွိသလို ျဖစ္ေနသည္။ တရားဝင္ အေနႏွင့္မူ ယခင္ CPB တပ္မွဴး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူတို႔၏မူးယစ္ေဆး အေရာင္းအဝယ္ ပါဝင္ပတ္သက္မႈ မ်ားေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ထဲသို႔ ဝင္ခြင့္ မျပဳသည္မွာလည္း အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္တိုင္ သူတို႔အားလံုးမွာ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္ ကာလတာရွည္စြာ အတူတြဲဖက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ဤအခ်က္အရ ဆိုလွ်င္ ယူနန္မွ (အျခားျပည္နယ္မ်ား မွလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္) တ႐ုတ္လံုၿခံဳေရး အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ အဆိုပါ CPB တပ္မွဴးေဟာင္းမ်ား ၾကားတြင္ ရွည္ၾကာေသာ လုပ္ငန္းဆိုင္ရာ ဆက္စပ္မႈမ်ား ရွိေနလိမ့္မည္ဟု ယူဆႏိုင္စရာ ရွိေနျပန္သည္။

၁၉၉၁ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းေလာက္က ျမန္မာျပည္အေရွ႕ေျမာက္ ေဒသတြင္ အထိုင္က်ေနေသာ သတင္းရင္းျမစ္တစ္ခုႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ ေျပာရလွ်င္ ထိုစဥ္ကပင္ ဘိန္းအပါအဝင္ မူူးယစ္ေဆးဝါးမ်ား နယ္စပ္ကို ျဖတ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ထဲ ဝင္ေရာက္စျပဳေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ အရင္းအျမစ္၏ အဆိုအရ ယခင္ CPB တပ္မွဴးေဟာင္းမ်ားမွာ တ႐ုတ္ အရာရွိမ်ားႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ခင္မင္ရင္းစြဲ ရွိေန၍ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ပံုမွန္ လည္ပတ္ခြင့္ ရေနသည္။ ဟိုတယ္မ်ား၊ အိမ္မ်ား စသည့္ သူတို႔ပိုင္ မေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားမွာလည္း ႏွစ္ဖက္လံုးတြင္ ရွိေနသည္ စသျဖင့္ အခိုင္အမာဆိုသည္။ "ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ။ တ႐ုတ္လံုၿခံဳေရး အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ ဒီလူေတြရဲ႕ ကားေတြ၊ နယ္စပ္မွာ ဝင္ထြက္သြားလာေနတာ မေတြ႔ခ်င္၊ မျမင္ခ်င္ အဆံုးပဲေလ ..." ဆိုခဲ့ပါ သတင္းအရင္းအျမစ္၏ စကား ျဖစ္ပါသည္။

နယ္စပ္လံုၿခံဳေရး အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ အေနႏွင့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ေသာ အင္အားႀကီးသည့္ UWSA ႏွင့္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ အလုပ္သေဘာ ဆက္ဆံေရးမ်ား ရွိဖို႔ လိုပါလိမ့္မည္။ ထို႔ထက္ တစ္နည္းအားျဖင့္ သမၼဳတိဝိေရာဓိ သေဘာျဖစ္ေန သည္မွာ အသစ္ ေပၚထြက္လာေသာ UWSA သည္ ယခင္ CPB ထက္ပင္ အင္အားပိုႀကီးၿပီး ပိုမိုေကာင္းမြန္စြာ လက္နက္ တပ္ဆင္ထားႏိုင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ UWSA အေနႏွင့္ လက္နက္သစ္ မ်ားစြာ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွ ရရွိေနသည္။ ၄င္းတို႔ထဲတြင္ ကလက္(ရွ)နီေကာ့(ဗ) တိုက္ခိုက္ေရး ႐ိုင္ဖယ္မ်ား အေသးစား၊ အလတ္စား၊ အႀကီးစား စက္ေသနတ္မ်ား၊ ေရာ့ကက္ေလာင္ခ်ာမ်ား၊ ေမာ္တာမ်ားသာမက တ႐ုတ္လုပ္ ပခုံးထမ္း ပစ္ႏိုင္ေသာ HN-5N ေလေၾကာင္း ကာကြယ္ေရးစနစ္လို လက္နက္ငယ္ မ်ားပင္ ပါဝင္သည္။

ေနာက္ထပ္ ျမင္သာထင္သာရွိေသာ အျခင္းအရာတစ္ခုမွာ တ႐ုတ္ ျပည္အေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆက္ရွိေနေသးသည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ယခင္ကလို ကြန္ျမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရး ကို တင္ပို႔ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ ေသာ္လည္း ၄င္း၏စီးပြားေရး ၾသဇာကိုမူ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ကြၽန္းဆြယ္တစ္လႊား ျဖန္႔ၾကက္ထားလိုဟန္ ရွိသည္။ ထို႔ျပင္ လက္ရွိ တပ္မေတာ္အစိုးရ၏ မေရရာေသာ အနာဂတ္ေၾကာင့္လည္း UWSA လို အုပ္စုမ်ဳိးႏွင့္ ဆက္ဆံေရးကို လက္လႊတ္လို႔ မျဖစ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ထဲရွိ တ႐ုတ္ေျခကုပ္အျဖစ္ ဆက္ထိန္းထားလိုသည့္ သေဘာ ရွိပါသည္။

နယ္စပ္တစ္ဖက္တြင္ UWSA တပ္မ်ား ရွိေနသည္ကို တ႐ုတ္ျပည္ ဘက္မွ လိုလားေထာက္ခံမႈ ရွိသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။ ဤအတြက္ ျမင္သာ ထင္သာရွိေသာ လကၡဏာတစ္ခုမွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလက အသစ္ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္လိုက္ေသာ ပန္ဆန္းရွိ နာမ္ချမစ္ကူး ကြန္ကရစ္ တံတားပင္ျဖစ္သည္။ ယခင္ CPB လက္ထက္က ဤတံတားေလးမွာ သံမဏိေဘာင္၊ သစ္သားတို႔ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႔မွ်သာ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ကား တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ ျဖတ္ေက်ာ္ နာမ္ခ တံတားမွာ အာရွေဒသ၏ အျခားနယ္စပ္မ်ား လိုပင္ သားသားနားနား ရွိေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ တံတားေပၚတြင္လည္း ယာဥ္အသြားအလာ ျပတ္သည္မရွိ။ တ႐ုတ္အရာရွိ မ်ားေရာ၊ တစ္ဖက္မွ ဝ အရာရွိေတြပါ သြားခ်ည္ျပန္ခ်ည္ ရွိေနေတာ့သည္။

သို႔ႏွင့္တိုင္ ဝ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္၏ ဆက္ဆံေရးမွာ အခါခပ္သိမ္း ေကာင္းလွသည္ေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ ဝ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနႏွင့္ မူးယစ္ေဆးအေရာင္းအဝယ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တ႐ုတ္တို႔၏ အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည္မ်ား ရွိသည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား အတြင္းက UWSA ေခါင္းေဆာင္ ေပါင္းယိုရွန္းကို ကူမင္းသို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆင့္ေခၚၿပီး တ႐ုတ္ ျပည္ထဲသို႔ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ား မသြင္းရန္ သတိေပးခဲ့သည္။ (ေပါင္းယိုရွန္းမွာ တ႐ုတ္အမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဝ အမ်ဳိးသား ျဖစ္ပါသည္။) တ႐ုတ္ေတြမွာ ျမန္မာျပည္ဘက္ျခမ္း (ဝနယ္) မွ ဘိန္းျဖဴေတြ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္သို႔ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ဝင္ေရာက္လာ ေနသည့္အတြက္ တိုး၍ တိုး၍ မေက်မနပ္ ျဖစ္လာၾကသည္။

၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ား၏ အေစာပိုင္းကဆိုလွ်င္ ဘိန္းျဖဴဆိုသည္မွာ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ မၾကားဖူးသေလာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔တေစ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ တြင္ တ႐ုတ္အာဏာပိုင္မ်ားက ဘိန္းျဖဴ ၂ ဒသမ ၃၇၆ တန္ ဖမ္းဆီးရမိ လိုက္သည္။ ဤသို႔ ဖမ္းဆီးရမိသည့္ ဘိန္းျဖဴပမာဏမွာ ၁၉၉၆ တြင္ ၄ ဒသမ ၃၄၇ တန္၊ ၁၉၉၇ တြင္ ၅ ဒသမ ၄၇၇ တန္၊ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၆ ဒသမ ၂၈၁ တန္ ေတာက္ေလွ်ာက္ တက္လာသည္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္တြင္ကား ၁၃ ဒသမ ၂ တန္ အထိ စံခ်ိန္တင္ သြားပါေတာ့သည္။ ဗဟိုအာရွေဒသ၏ “ေရႊလျခမ္း” ဟု ေခၚေသာ အာဖဂန္နစၥတန္၊ ပါကစၥတန္ႏွင့္ တာဂ်စ္ကစၥတန္ နယ္စပ္မွလည္း တ႐ုတ္ျပည္တြင္းသို႔ ဘိန္းျဖဴအခ်ဳိ႕ ဝင္သင့္သေလာက္ ဝင္ပါသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ အဆိုပါဘိန္းျဖဴ အားလံုးေလာက္မွာ ျမန္မာျပည္မွ လာျခင္း ျဖစ္သည္။

၁၉၉၁ ခုႏွစ္က တ႐ုတ္ျပည္တြင္ မူးယစ္ေဆးႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ ဖမ္းဆီးအေရးယူမႈေပါင္း ၈,၀၈၀ ရွိသည္။ ေနာင္ဆယ္စုတစ္ခု ၾကာေသာအခါ ဤအေရအတြက္မွာ ၄၀,၆၀၂ အထိ တိုးသြားသည္။ ယေန႔အခါတြင္ကား ဘိန္းျဖဴသာမက “မီသမ္ဖီတမင္း” ပါ ေပၚလာ၍ အေျခအေနမွာ ပိုဆိုးလာပါ ေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေပၚ မူးယစ္ေဆးအသစ္ “မီသမ္ဖီတမင္း” ကိုလည္း UWSA အေျခခံေဒသမွာပင္ ထုတ္လုပ္ပါသည္။ တ႐ုတ္အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို UWSA ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တံု႔ျပန္မႈကား ဘိန္းမည္း ဘိန္းျဖဴ စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္ရာမွ “မီသမ္ဖီတမင္း” ကို ေျပာင္းလဲ ထုတ္လုပ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဓာတုေဗဒနည္းျဖင့္ ထုတ္လုပ္ေသာ အဆိုပါမူးယစ္ ေဆးမွာ ဘိန္းလိုရာသီဥတုကို ၾကည့္ၿပီး ဒုကၡခံ စိုက္ေနစရာမလို။ ပို၍ အဆင္ ေျပလြယ္ကူသလို ပို၍လည္း တြက္ေျခကိုက္သည္။

အဆိုပါ ဓာတုေဗဒနည္းျဖင့္ ထုတ္လုပ္ေသာ မူးယစ္ေဆးမွာ တ႐ုတ္ ျပည္တြင္လည္း ေဈးကြက္ရွိသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔တေစ ဤေဆးကို တ႐ုတ္ျပည္တြင္းမွာပင္ ထုတ္လုပ္သည္ျဖစ္၍ တ႐ုတ္တို႔ဘက္မွ ျပည္တြင္း ျပႆနာအျဖစ္ ယူဆၾကသည္။ UWSA ႏွင့္ အျခားေသာ CPB တပ္ဖြဲ႕ ေဟာင္းမ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ေဒသမွ ထုတ္လုပ္ေသာ “မီသမ္ဖီတမင္း” မွာ ထိုင္း၊ လာအိုႏွင့္ ကေမၻာဒီးယား ေဈးကြက္သို႔ ေရာက္သည္က မ်ားသည္။ အိႏၵိယအေရွ႕ ေျမာက္ပိုင္းအထိ ေရာက္သည္မ်ားပင္ ရွိသည္။

တ႐ုတ္ျပည္အေနႏွင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး စီးဝင္မႈ (အနည္းဆံုး ၄င္းတို႔ႏိုင္ငံထဲသို႔ စီးဝင္မႈ) ကို ပိတ္ဆို႔ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည့္တိုင္ အမွန္စင္စစ္ မူးယစ္ ေဆးဝါးကိစၥမွာ တ႐ုတ္ျပည္အတြက္ ဒုတိယအေလးထားစရာ ကိစၥမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ မဟာဗ်ဴဟာက်က် စဥ္းစားလိုက္လွ်င္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေစေရးလို၊ စီးပြားေရးၾသဇာနယ္ပယ္ ခ်ဲ႕ထြင္ေရးလို ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ကိစၥမ်ားသည္သာ ပို၍အေရးႀကီးပါသည္။ ၁၉၄၉ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား အာဏာရ ၿပီးကတည္းက ေဘဂ်င္းတြင္ မည္သည့္ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိး အာဏာရသည္ ျဖစ္ေစ တ႐ုတ္ျပည္၏ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ပထမဦးစားေပးမွာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရးသာျဖစ္သည္။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး သခင္ဗသိန္းတင္ႏွင့္ သူ၏ရဲေဘာ္မ်ားသာ သူတို႔တစ္ေတြ ပစၥည္းမဲ့ ေတာ္လွန္ေရးတစ္ရပ္ ဆင္ႏႊဲရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည့္ ပန္ဆန္းဌာနခ်ဳပ္၏ အျဖစ္သနစ္မ်ားကို ျမင္ၾကရလွ်င္ ယေန႔ တ႐ုတ္ျပည္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာ အရင္းရွင္လမ္းေၾကာင္းကို ေတြ႔ၾကမည္ ဆိုလွ်င္ ေျမႀကီးထဲမွ ခုန္ထြက္လာၿပီး ေဒါသေတြ တႏံု႔ႏံု႔ျဖစ္ေနၾကမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ယခုစာစုမွာ ဇာတ္၏အစ CPB အေနႏွင့္ ခန္႔ညားေလာက္ေသာ တိုက္ခိုက္ေရး အင္အားစုတစ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္ပံုစည္း႐ံုး လႈပ္ရွားခဲ့ၾကပံု ေနာက္ဆံုး သူတို႔ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကေသာ ကြန္ျမဴနစ္ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈႀကီး ဘာ့ေၾကာင့္ ဘယ္လို အေရးနိမ့္သြားရပံု တို႔ကို စုစည္းေဖာ္ျပရန္ ႀကိဳးပမ္းထားသည့္ ဇာတ္လမ္းရွည္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။

ယခုအခါ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဆိုေသာ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုႀကီး တစ္ရပ္ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ထဲတြင္ မရွိေလေတာ့ပါ။ သမိုင္းထဲတြင္ ဆက္လက္ က်န္ရွိေနသည္မွာကား UWSA ႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ ဝ ေတာင္တန္းမ်ား ေပၚရွိ ၄င္း၏ တရားမဝင္ ၾကားခံနယ္ေျမသာ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္ အေရွ႕ ေျမာက္နယ္စပ္မွ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လ်က္ ရွိေသာ တ႐ုတ္ၾသဇာမွာလည္း ဆက္လက္ရွိၿမဲ ရွိေနဆဲသာ ျဖစ္ပါသတည္း ...။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=575935285760068&set=a.164790403541227.32157.158797964140471&type=1&relevant_count=1