အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အပိုင္း ၃ – စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ေခါင္းေထာင္လာျခင္း

ေအာင္ေဇာ္

၁၉၇၆ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ဦးေနဝင္းအတြက္ အိပ္ေရးပ်က္ရတဲ့ ညေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပမႈေတြ၊ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္နဲ႔ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရတင္ဦးရဲ႕ အေရးကိစၥေတြအျပင္ အဲဒီႏွစ္ထဲမွာပဲ ကခ်င္ လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေတာင္ကုန္းေတြက ကြန္ျမဴနစ္တပ္ဖြဲ႕ေတြ စစ္ေရးအရ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ဖို႔ သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုး လိုက္ၾကတယ္။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ေဇာကလည္း ရန္ကုန္ကေန ထြက္သြားၿပီး တ႐ုတ္နယ္စပ္က ကြန္ျမဴနစ္ေတြဆီ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အစိုးရအေနနဲ႔လည္း မေအာင္ျမင္တဲ့ အာဏာသိမ္းဖို႔ ႀကံစည္မႈတခုနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသးတယ္။

ႏွစ္သစ္ကူး အႀကိဳညမွာ အိမ္နဲ႕သိပ္မေဝးတဲ့ အင္းယားလိတ္ ဟိုတယ္ထဲမွာ ပါတီပြဲတခုလုပ္ေနခ်ိန္ မွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနပံုရတဲ့ ဦးေနဝင္း ေဒါသတႀကီး နဲ႔ ေရာက္လာၿပီး ဒရမ္ဆက္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္၊ အခန္းထဲမွာ ရွိတဲ့သူတခ်ိဳ႕ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္တာကို ျမင္ရေတာ့ ပါတီပြဲလာသူေတြ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုဝန္းရံထားတဲ့ လူရင္းေတြထဲ က ဦးေနဝင္းရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအရဆံုးသူကေတာ့ မ်က္မွန္အၿမဲတပ္တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင္ဦးပါ။ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးေဟာင္း သူရဦးတင္ဦးနဲ႔ ကြဲျပားေအာင္လို႔ အာဏာရွင္ ဦးေန ဝင္းရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိလည္း ျဖစ္တဲ့ သူ႔ကို လူေတြ က “မ်က္မွန္တင္ဦး” လို႔ ေခၚၾကတယ္။ မြန္ျပည္နယ္ မုဒံုၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ တင္ဦးဟာ မြန္လူမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

ဆယ္တန္းအထိ ပညာသင္ၾကားဖူးၿပီးေတာ့ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္မွာ စစ္ထဲဝင္ခဲ့ပါတယ္။ သူ က အရပ္ရွည္တာေၾကာင့္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ရွိၿပီလို႔ ေျပာတာကို စစ္သားစုေဆာင္းေရးက လက္ခံခဲ့ပါ တယ္။ အဂၤလိပ္တပ္ေတြကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ဂ်ပန္နဲ႔ ျမန္မာတပ္ေတြ ရန္ကုန္ကို ခ်ီတက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတာ့ သူက တပ္စုမွဴးျဖစ္ေနပါၿပီ။

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းကို ဂ်ပန္တပ္ေတြနဲ႔ အတူ ဦးေနဝင္း ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ဗိုလ္မွဴး ခ်ဳပ္တင္ဦးနဲ႔ သိကြ်မ္းခဲ့တယ္။ ဒို႕ဗမာအစည္းအ႐ံုးရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါဝင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင္ဦးရဲ႕ မိဘေတြက စစ္ထဲဝင္သြားၾကတဲ့ သား ၄ ေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ ဦးေနဝင္းကို ေမတၲာရပ္ခံခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ညီအစ္ကိုေတြထဲက ၂ ေယာက္ စစ္အတြင္းက်ဆံုးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးေနဝင္းက ထက္ျမက္ၿပီး ပါရမီရွိတဲ့ ေမာင္တင္ဦး ကို စစ္ေျမျပင္ကို မလႊတ္ေတာ့ဘဲ သူ႔ရဲ႕ မ်က္စိ ေအာက္မွာပဲထားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ေမာင္တင္ဦးဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ၿပီး စီးပြား ေရးနဲ႔ သမိုင္းပညာရပ္ေတြ သင္ယူတယ္။ ဒါ့အျပင္ တကၠသိုလ္တက္ရင္း မာ့က္စ္ဝါဒကို ေလ့လာခဲ့သလို လက္ဝဲအယူအဆေတြကို ယံုၾကည္တဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔လည္း သိကြ်မ္းခဲ့တယ္။ သူ႕ရဲ႕ ေက်ာင္းေနဖက္ ေတြထဲက တဦးကေတာ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ဖြဲ႕စည္း ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဗဟိုအလုပ္ အမႈ ေဆာင္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာ ေမာင္ စူးစမ္း ျဖစ္လာမယ့္ ေမာင္ခ်မ္းေအး ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ခ်မ္းေအးက သူ႔ကိုကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ဖို႔ ဖိတ္ ေခၚခဲ့ေပမယ့္ ေမာင္တင္ဦးက စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ စစ္တပ္ကိုပဲ ျပန္ေရာက္သြားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိ ျဖစ္လာ တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက သူ႔ကို ထိေရာက္မႈ မရွိတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ကို ျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းဖို႔နဲ႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဌာန တည္ေထာင္ဖို႔ တာဝန္ ေပးခဲ့တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက သူ႔ကို ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ ထဲက ဆိုင္ပန္ကြ်န္းမွာ အေမရိကန္ေထာက္လွမ္းေရး ေအဂ်င္စီ (CIA) က ဖြင့္တဲ့ သင္တန္းတက္ဖို႔ ေစလႊတ္ခဲ့တယ္။ အဂၤလန္ႏိုင္ငံက ေတာ္ဝင္စစ္ရဲအဖြဲ႕ ထံမွာ ေလ့က်င့္သင္ၾကားခြင့္လည္း ရရွိခဲ့တယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းယူၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ သမၼတေဟာင္း မန္းဝင္းေမာင္နဲ႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုအပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပင္မွာရွိတဲ့ ေရၾကည္အိုင္လို႔ ေခၚၾကတဲ့ စခန္းမွာ ထိန္းသိမ္းဖို႔ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္ဦး က တာဝန္ယူရတယ္။

ဦးႏု နဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ကယ္ဆယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာမႈမွန္သမွ်ကို ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔လည္း သူက ျပင္ဆင္တယ္။ ေလေၾကာင္းတိုက္ခိုက္မႈေတြ ဒါမွ မဟုတ္ ႏိုင္ငံျခားက အထူးတပ္ဖြဲ႕ေတြ ေလေၾကာင္းခ်ီ စစ္ဆင္ေရးျပဳလုပ္လာရင္လည္း တံု႔ျပန္ႏိုင္ဖို႔ သနက ၄ ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ျပင္ဆင္ထားတယ္။

လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ဖို႔ ႀကံစည္မႈေတြကိုလည္း ဖယ္ရွားေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းရဲ႕ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိက္မႈ အႀကီးအက်ယ္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အလံျဖဴအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ သခင္သန္းထြန္း ေသဆံုးမႈကို အတည္ျပဳေပးႏိုင္ဖို႔ အတြက္ စစ္ေျမျပင္ကိုလည္း လိုက္သြားခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြတေယာက္ လည္းျဖစ္တဲ့ သခင္သန္းထြန္းကို သူပုန္းခိုရာ ေတာ တြင္းစခန္းတခုမွာ တပ္ေျပးတေယာက္လို႔ ယူဆရသူ တဦးက လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။

စာဖတ္ဝါသနာပါသူ တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး တင္ဦးဟာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဌာနမွာ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရး တိုက္တတိုက္ တည္ေထာင္ၿပီး ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါဝင္ခဲ့ဖူးၿပီး အစိုးရနဲ႔ ျပန္လည္ဆက္သြယ္လာသူေတြကို စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ရန္ပံုေငြနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ လုပ္ ငန္းေတြအတြက္ စည္း႐ံုးစုေဆာင္းတယ္။ ထုတ္ေဝခဲ့ တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက “သခင္သန္းထြန္း၏ ေနာက္ဆံုး ေန႔မ်ား” နဲ႔ “ဇင္ခ်စ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္” ဆိုတဲ့ ၂ အုပ္ကို လက္နက္ခ် အလင္းဝင္ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္းေတြျဖစ္တဲ့ ရဲေဘာ္ျမနဲ႔ ရဲေဘာ္ဘခက္တို႔က ေရးသားခဲ့တယ္။ ထိေရာက္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး ဝါဒျဖန္႔မႈလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ အခ်ိန္အထိ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး တင္ဦးဟာ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနရဲ႕ အႀကီးအကဲ မျဖစ္ေသးပါ ဘူး။ ဌာနအတြင္းမွာလည္း ၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြ ကြဲျပားမႈ ေတြ ရွိေနခဲ့တယ္။ တဖက္က ႏႈတ္ခမ္ေမြး ေမာင္လြင္ လို႔သိၾကတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္လြင္ရွိတယ္။ ေရွး႐ိုး ဆန္တဲ့ စစ္သားတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္လြင္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း အေပၚသစၥာရွိ ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဝန္တိုစိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္တတ္သူ တေယာက္ပါ။ တျခားဖက္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းရဲ႕ ႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာက်တဲ့ လက္ေထာက္တေယာက္ျဖစ္ၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႕ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ဖို႔အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က အေမရိကန္သံ႐ံုးမွာ CIA အရာရွိေတြဆီမွာ သင္တန္းတက္ထားတဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္ရွိေနတယ္။ အဲဒီျပႆနာကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏိုင္ေရးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းအတြက္ ဖိအားလည္း ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္ကို ရာထူးက ထုတ္ပယ္ လိုက္တဲ့အတြက္ ဗိုလ္မွဴးတင္ဦးအတြက္ အထက္ကို တက္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းေတြ ျမန္ျမန္ပြင့္သြားေတာ့တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက ႏိုင္ငံျခားခရီးသြားတဲ့ အခါတိုင္း ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႕မွာ စစ္ဆင္ေရး အရာရွိအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ကျပား ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္စြာျမင့္ကို ေခၚသြားေလ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္စြာျမင့္က ျမန္မာ့ ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ကို မႏွစ္သက္တဲ့အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ဖို႔အထိ စီစဥ္ခဲ့တယ္လို႔ သတင္းေတြက ဆိုတယ္။

လုပ္ႀကံမႈက ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕ အႀကံ အစည္ေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း မရိပ္မိမီမွာပဲ ဗိုလ္ႀကီး ေက်ာ္စြာျမင့္က ထိုင္းနယ္စပ္ကေနတဆင့္ ဩစေၾတးလ်ႏိုင္ငံကို ထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္စြာျမင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ထြက္ သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ပဲခူး႐ိုးမမွာရွိတဲ့ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး တင္ဦးရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရး ကြန္ရက္ေတြက သူ႔ကို အဲဒီေဒသမွာ ေတြ႕ရွိရေၾကာင္း ေထာက္လွမ္းေရးဌာန ခ်ဳပ္ကို သတင္းပို႔ရင္း “သူအဲဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ” လို႔ လွမ္းေမးတယ္။

ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္ဦးက စစ္႐ံုးကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ လွမ္းစံုစမ္းေပမယ့္ အေၾကာင္းျပန္ခ်က္ မရခဲ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္လြင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းကို ဒီသတင္းပို႔ဖို႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ေန လို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္ဦးက သူ႔ဆရာ သမားဆီကို တိုက္႐ိုက္သြား အစီရင္ခံပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းကလည္း အဆင့္ျမင့္ေထာက္ လွမ္းေရးအရာရွိေတြကို ဆင့္ေခၚၿပီး ေနာက္ဆိုရင္ သူ႔ဆီတိုက္႐ိုက္ သတင္းပို႔ဖို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီေနာက္ မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း က ဒု ဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္ဦး ကို စစ္႐ံုးခ်ဳပ္ကို ပို႔လိုက္ၿပီး သူေကာင္းျပဳခဲ့တယ္။ အမ်ိဳးသား ေထာက္လွမ္းေရးဗ်ဴ႐ိုရဲ႕ အႀကီးအကဲျဖစ္ လာၿပီး သမၼတရဲ႕ စစ္ေရးလက္ေထာက္ဆိုတဲ့ ရာထူး သစ္တမ်ိဳးလည္း ရရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီရာထူးဟာ စစ္ဦး စီးခ်ဳပ္ထက္ေတာင္မွ ပိုၿပီး အာဏာရွိပါတယ္။ အမ္အိုင္တင္ဦးဆိုတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ားစု ဒီေန႔အထိ အမွတ္တရျဖစ္ေနတဲ့ နာမည္ကိုလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ရခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ႔မွာ တိုက္ပြဲအေတြ႕အႀကံဳ အား နည္းပါတယ္။ တိုက္ခိုက္ေရးဘက္က သူ႔ရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္ ေတြက သူရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ ဩဇာကို ထိခိုက္က်ဆင္း ေစခ်င္ရင္ ဒီအခ်က္ကို သံုးမယ္ဆိုတာ သူသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မွန္ကန္တဲ့ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းမပါ ဘဲ စစ္ေျမျပင္မွာ ေအာင္ျမင္မႈ မရရွိႏိုင္ဘူးဆိုတာကို သိေအာင္ျပသတဲ့ အလိမၼာနည္းနဲ႔ တံု႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၀ ႏွစ္ေတြအတြင္း ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြကိုတိုက္ခိုက္တဲ့ စစ္တပ္ရဲ႕ အေရး ပါတဲ့ ထိုးစစ္ေတြတိုင္းမွာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင္ဦးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ေတြက စစ္ေျမျပင္တပ္မွဴးေတြ ကို ထိေရာက္တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းအခ်က္ အလက္ေတြေပးၿပီး ကူညီခဲ့တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္တပ္ ေတြကို အၿပီးအပိုင္ တိုက္ထုတ္တဲ့ေနရာမွာ စစ္ေျမ ျပင္ တပ္မွဴးေတြကို ကူညီဖို႔အတြက္ သူကိုယ္တိုင္ ပဲခူး႐ိုးမေပၚ သြားခဲ့တယ္။

တၿပိဳင္တည္းလိုမွာပဲ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင္ဦးဟာ သူ႔ရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးကြန္ရက္ကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ခ်ဲ႕ထြင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲမွာပါဝင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ သခင္ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္း ေတြကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ ဘြဲ႕တံဆိပ္ကို တီထြင္ၿပီးေတာ့ ဦးေနဝင္းက ခ်ီးျမႇင့္ေပးႏိုင္ေအာင္ ကူညီခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းနဲ႔ ျပည္ပမွာ ျပဳလုပ္တဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္လႈပ္ရွားမႈေတြအတြက္ သီးသန္႔ ရန္ပံုေငြကိုလည္း သူပဲစီမံခန္႔ခြဲရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ျပည္ပမွာေနထိုင္တဲ့ ျမန္မာေတြျဖစ္တဲ့ သံ႐ံုးဝန္ထမ္း ေတြ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံအတြင္းက ထြက္ေျပးခိုလံႈတဲ့ အဖြဲ႕ေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာတာေတြ ပါဝင္ပါ တယ္။ ဒီလိုလုပ္တာဟာ ဆြစ္ဇာလန္ဘဏ္တခုမွာ အပ္ႏွံထားတဲ့ ဦးေနဝင္းရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဘဏ္စာရင္းထဲက ေငြေတြကို ျပန္လည္ရႏိုင္ဖို႔အတြက္ အကူအညီေတာင္ ျဖစ္ေသးတယ္လို႔ သူကေျပာပါတယ္။

ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ တင္ဦးဟာ ေပါင္မုန္႔ကို ဘယ္ ေနရာမွာ ေထာပတ္ သုတ္ရမယ္ဆိုတာ သိတဲ့သူပါ။ ဦးေနဝင္းအေပၚ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈကိုလည္း ဖံုး ကြယ္မထားခဲ့ပါဘူး။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ ဝီစကီ ေသာက္တဲ့အခါတိုင္း “က်ေနာ့္မွာ ဘုရား တဆူပဲ ရွိတယ္။ အဲဒါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းပဲ” လို႔ ေျပာတတ္ ပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ဦးေနဝင္းက သူ႔ကို အရမ္းယံုၾကည္ အားထားပါတယ္။ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕နဲ႔ စစ္တပ္ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းရာထူးေတြ ခန္႔ထားဖို႔ကိုေတာင္မွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ခင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင္ဦးရဲ႕ အႀကံ Óဏ္ ရယူေလ့ရွိပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင္ဦးဟာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ တြဲဖက္အတြင္း ေရးမွဴးျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ လက္ေအာက္ငယ္သား ေတြကလည္း ဦးေနဝင္းကို “နံပါတ္တစ္” လို႔ စတင္ ေခၚလာၾကၿပီး သူ႔ကိုေတာ့ “တစ္ခြဲ” လို႔ သူတို႔ ေနာက္ကြယ္မွာ ေခၚၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ အေၾကာင္းေတြကို သူတပါးအေပၚ သံသယအလြန္ ႀကီးတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္း သတိမထားမိ ေအာင္ေတာ့ ၾကာရွည္ဖံုးကြယ္မထားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

အပိုင္း (၄) ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

(ဧရာဝတီမဂၢဇင္းတြင္ အခန္းဆက္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေအာင္ေဇာ္၏ Dictator:A Story of Burma’s Military Rulers ကို ႏိုင္မင္းသြင္ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။)
http://burma.irrawaddy.org/article/2014/01/20/53641.html