ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ ႏ်ဴးကလီးယားစီမံကိန္း ႏွင့္ ဗိုလ္မႉးေဟာင္း စိုင္းသိန္း၀င္း - အပိုင္း (၃)

By ေရာ္နီညိမ္း

တပ္မႉးတပ္သား ေျပာစကား (၀၄၀)

ျမန္မာစစ္အစိုးရမွာ ‘အဏုျမဴလက္နက္ေတြထုတ္လုပ္မယ့္ ႏ်ဴးကလီးယားစီမံကိန္း’ ရိွေနတယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္အထားတခ်ိဳ႕ကိုယူေဆာင္ၿပီး၊ ျပည္ပကိုထြက္ခြါလာခဲ့သူကေတာ့ ရုရွႏိုင္ငံမွာ ဒံုးက်ည္ဆိုင္ရာစက္မႈဘာသာရပ္နဲ႔ မဟာသိပၸံဘြဲ႔ရယူခဲ့သူ စစ္အင္ဂ်င္နီယာအရာရိွ ဗိုလ္မႉး ေဟာင္း စိုင္းသိန္း၀င္းပါ။ ကာကြယ္ေရးပစၥည္းစက္ရံုမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္က ဗိုလ္မႉးေဟာင္းစိုင္းသိန္း၀င္းရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ဒီသီတင္း ပတ္ရဲ႕ “တပ္မႉးတပ္သား ေျပာစကား” အပတ္စဥ္က႑မွာ ဦးေရာ္နီညိမ္းက စီစဥ္တင္ဆက္ထားပါတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ဗိုလ္မႉး အေနနဲ႔ ဒီ “ကပစ” စက္ရံုေတြ မွာ ဘာေတြ ေတြ႔ႀကံဳရသလဲ ခင္ဗ်။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ အရာရွိျဖစ္ၿပီးတဲ့အခါမွ ကာကြယ္ေရးပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရးမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ mother unit (မိခင္တပ္ရင္း) က အမွတ္(၃)ကာကြယ္ေရးပစၥည္းစက္ရံု (ဆင္တဲ) ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ammunition (ခဲယမ္း) ေတြကို အဓိက ထုတ္လုပ္တာက ေတာ့ ကပစ (၃) ၊ ကပစ (၁၂) ေပါ့၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက။ ကပစ (၃) က ခဲယမ္းေတြကိုထုတ္လုပ္ရာမွာ အဓိက အခုလက္ရွိတပ္မေတာ္မွာ အသံုး မ်ားေနတဲ့ (၈၁) မမ စိန္ေျပာင္းဗုံးသီးရယ္၊ (၁၂၀) မမ စိန္ေျပာင္းဗုံးသီးေတြကို ထုတ္လုပ္တာပါ။ ဒီ့အျပင္ ပိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ထုတ္လုပ္ခဲ့ရတာ ကေတာ့ (၈၂) မမ ေနာက္ပြင့္ရိုင္ဖယ္ ဒံုးက်ည္ေတြ ထုတ္ခဲ့ရတာရွိတယ္။ က်ေနာ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ရံုကေတာ့ RPG (Rocket Propelling Grenade) (ဒံုးက်ည္သံုးဗံုးသီး) ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစက္ရံုကေတာ့ က်ေနာ္ အလုပ္ရံုမႉးအေနနဲ႔ ကိုင္တြယ္ခဲ့ရတဲ့ အလုပ္ရံု ျဖစ္ပါတယ္။ စိန္ေျပာင္း ဗံုးသီးေတြက စက္ထဲကို သံတံုးအေနနဲ႔ ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ထည့္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗံုးသီးေတြက တစ္ျခမ္းေစာင္းေနတာ မ်ိဳးတို႔ ဗံုးသီးရဲ႕အေခါင္းက တစ္ျခမ္းပါးၿပီးေတာ့တစ္ျခမ္းထူ ေနတာမ်ိဳးတို႔ အဲဒီလိုမ်ိဳး ျပႆနာေလးေတြ ေတြ႔တယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ဗိုလ္မႉးတို႔ ဗံုးခြံလုပ္ေနတုန္းမွာ ယမ္းေတာင္ မထည့္ရေသးတဲ့ အေျခအေနေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဗံုးခြံေတြက ေစာင္းၿပီးထြက္ လာရတဲ့အေၾကာင္းက ဘာေၾကာင့္ပါလဲ ခင္ဗ်။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ အဲဒါက ပံုစံသြင္းတဲ့ေနရာမွာ သံကိုသံခ်င္း ႀကိတ္စားရတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ႀကိတ္စားခံရမယ့္သံထည္ ကို က်ေနာ္တို႔က အရင္ဆံုး ေပ်ာ့ေအာင္လုပ္ရတယ္ ခင္ဗ်။ အဲဒီလို ေပ်ာ့ေအာင္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ မီးဖုတ္ရပါတယ္။ မီးဖုတ္တဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တို႔ စက္ရံုမွာရွိတဲ့ မီးဖိုႀကီးက ဒီဇယ္သံုးတဲ့မီးဖိုႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ဌာနမႉးတို႔ စက္ရံုမႉးတို႔အႀကိဳက္ ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ေတာ့ ဒီသံတံုးကို သတ္မွတ္တဲ့အခ်ိန္ သတ္မွတ္တဲ့အပူရွိန္ မျဖစ္လည္း မီးေတာက္က ထြက္ေနတာပဲ။ ဒီေတာ့ ဂါလံ(၄၀၀) ထည့္ရမယ့္ေနရာမွာ ဂါလံ(၂၀၀) ထည့္လိုက္လည္း ဒီမီးေတာက္က ထြက္ေနတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဒီသံတံုးေတြက လိုအပ္တဲ့ မီးအပူရွိန္ကို မရဘူး။ လိုအပ္တဲ့ မီးအပူရွိန္ မရေတာ့ မေပ်ာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ မေပ်ာ့တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီမွာ ရွိသမွ်စက္ေတြအားလံုးဟာ သံတံုးအမာႀကီးေတြကိုပဲ ႀကိတ္စားရတဲ့ အခါက်ေတာ့ တစ္ခုခ်င္းစီ တစ္ခုခ်င္းစီ ထြက္လာတဲ့ အစိပ္အပိုင္းေတြ အားလံုးကလည္း ရြဲ႕ေစာင္းၿပီးေတာ့ထြက္လာတယ္။ ဥပမာ ဒံုးက်ည္ေတြဆိုလို႔ရွိရင္ ေျပာင္းထဲမ၀င္တာမ်ိဳးတို႔ ေနာက္ၿပီး အဆိုးဆံုးကေတာ့ ဒံုးက်ည္ေတြ ဗံုးသီးေတြရဲ႕အတြင္းနံရံေတြဟာ တစ္ဖက္ထူတစ္ဖက္ပါး အဲဒီလိုမ်ိဳး မညီ တာမ်ိဳးေလးေတြ ျဖစ္လာတာ ေတြ႔ရတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အဲဒါေတြက စက္ရံုတာ၀န္ရွိလူႀကီးပိုင္းအရာရွိေတြက စက္ရံုမွာလည္ပတ္သံုးစြဲရမယ့္ ဒီဇယ္ဆီေတြကို အျပင္ ကို အႀကံအဖန္ထုတ္ၿပီး ေရာင္းခ်ၾကလို႔ ျဖစ္ရတဲ့အျဖစ္လို႔ က်ေနာ္ အခု နားလည္လိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ အဲဒီတပ္မွာ အဲဒီလိုမွ မလုပ္လို႔ရွိရင္လည္း ဘယ္လိုမွ စားမေလာက္တဲ့ အေနအထားပါ။ က်ေနာ္က ဒီျပႆနာ ကို ‘စက္ရံုမႉးမွာလည္း တာ၀န္မရွိဘူး။ ေအာက္ကလုပ္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြမွာလည္း တာ၀န္မရွိဘူး’ လို႔ ျမင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီျပႆနာ ေတြ အားလံုးကို ေခါင္မိုးက မိုးမလံုလို႔ မိုးယိုတဲ့ကိစၥလို႔ပဲ သံုးသပ္ခဲ့ပါတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ရြဲ႕ေစာင္းၿပီးထြက္လာတဲ့ သံကိုယ္ထည္ေတြနဲ႔ ဗံုးသီးေတြ ဒံုးက်ည္ rocket ေတြ၊ အဲဒါေတြက ယမ္းမထည့္ ရေသးခင္ေတာင္ အဲ့ဒီေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ယမ္းထည့္ၿပီးေတာ့မွ စက္ရံုထြက္လက္နက္ခဲယမ္း ေတြဆိုၿပီးေတာ့ ေရွ႕တန္းကိုပို႔တဲ့အခါမွာ၊ ဒါေတြ ကိုအသံုးျပဳမယ့္ တပ္ေတြကို ပို႔တဲ့အခါမွာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လဲခင္ဗ်။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ ဒီသံထည္ပိုင္းမွာ တစ္ျခမ္းေစာင္းၿပီးေတာ့ ဗံုးသီး အထူအပါးမညီတဲ့ျပႆနာက ဘာျဖစ္ႏိုင္သလဲဆိုေတာ့ ေျပာင္း ထဲမွာေပါက္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ လမ္းတစ္၀က္မွာျပဳတ္က်တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ရန္သူ႔နယ္ေျမထဲကိုက်သြားၿပီးေတာ့မွ အျပည့္အ၀ မေပါက္ကြဲဘဲနဲ႔ ထက္ျခမ္းေပါက္သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ထက္ျခမ္းေပါက္သြားတယ္ဆိုတာ အထူအပါးမညီတဲ့ေနရာကေနၿပီးေတာ့ ဗံုးသီးဟာ အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာကြဲထြက္သြားရမယ့္အစား သူက ႏွစ္ပိုင္းပဲ ကြဲထြက္သြားတာေပါ့။ ဒါကေတာ့ ထိေရာက္မႈအပိုင္းကို သြားၿပီးေတာ့ effect (အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ) ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ယမ္းပိုင္းကိုေျပာမယ္ဆိုရင္ ယမ္းပိုင္းမွာ ထုတ္လုပ္ကတည္းက အရည္အေသြး မျပည့္မွီ တာရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ထိန္းသိမ္းထားသိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ျပႆနာရွိတယ္။ ထုတ္လုပ္တာကေတာ့ ထုတ္လုပ္လိုက္ၿပီ၊ ဗံုးသီးေတြကို ယမ္းလည္းျဖည့္ၿပီးသြားၿပီ။ အကုန္လံုးကို COD (Central Ordnance Depot) (ပင္မလက္နက္ ခဲယမ္းသိုေလွာင္ေရးတပ္)ကို သြားပို႔လုိက္ၿပီ၊ အဲဒီစစ္လက္နက္ပစၥည္းသိုေလွာင္ထိန္းသိမ္းေရးတပ္က ဒီလက္နက္ေတြကို အေသအခ်ာမထိန္းသိမ္းဘဲနဲ႔ ပစၥလကၡထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဗံုးသီး ေတြဟာ အခ်ိန္မတုိင္ဘဲနဲ႔ ယိုယြင္းပ်က္စီးသြားတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ တစ္က႑ေပါ့။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ အဲဒီေတာ့ အဲလိုမ်ိဳးၾကာရွည္ၾကာမ်ား လက္နက္ခဲယမ္းေတြကို သိုေလွာင္ထားရွိမယ့္ကိစၥမွာ စနစ္တက်သတ္မွတ္ထား တဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ အဆင့္ဆင့္တို႔ ဥပမာ က်ည္ဆံတို႔ ေသနတ္တို႔လို လက္နက္ငယ္ အေသးေလးေတြေတာင္မွ ဘယ္လို ထားရမယ္၊ ဆီသုတ္ၿပီးမွ ထားရမယ္၊ ဘာကို အေျခာက္ခံၿပီးမွ ထားရမယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ၾကားဖူးတာေတြ ရွိတာေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီေတာ့ ခုနကိစၥမွာေကာ အဲဒါမ်ိဳးေတြ သတ္မွတ္ ၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ မရွိဘူးလား ခင္ဗ်။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ လက္နက္ပစၥည္းသိုေလွာင္ထိန္းသိမ္းေရးတပ္ေတြမွာလည္း ျပႆနာရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီတပ္မွာတင္ မဟုတ္ ပါဘူး။ တပ္တိုင္း တပ္တိုင္းမွာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ရဲေဘာ္ အလံုအေလာက္ မရွိတာပါ။ ရဲေဘာ္ေတြက နည္းၿပီးေတာ့ အရာရွိက မ်ား ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ‘ကပစ’ကေန ေသနတ္ေတြ ထုတ္လိုက္ၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ COD ကိုသြားပို႔လိုက္တယ္။ အဲဒီ COD က ရဲေဘာ္ေလး တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုလုပ္ သြားၿပီး ဆီသုတ္ခ်ိန္ ရမွာလဲ၊ အဲဒီေတာ့ လာပို႔တဲ့ေသနတ္ေတြကို ထင္းေခ်ာင္းေတြလိုပဲ စင္ေတြေပၚ ကို ၀ုန္း၀ုန္းဆိုပစ္တင္ၿပီးေတာ့ ၿပီးသြားတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဒီေသနတ္ေတြက ဘယ္လိုမွသံုးလို႔မရ အလိုလိုေနရင္းနဲ႔ကို ပ်က္စီးေနတာေပါ့ ခင္ဗ်ာ။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ အဲဒီေတာ့ ဗိုလ္မႉးတို႔ ကပစစက္ရံုေတြကေနၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ပ်က္ၿပီးေတာ့မွ ထြက္ရွိလာတဲ့လက္နက္ခဲယမ္းေတြ နဲ႔ ေရွ႕တန္းမွာတိုက္ပြဲ၀င္တဲ့အခါမွာ ေရွ႕တန္းမွာတိုက္ေနရတဲ့တပ္ေတြက ေနာက္ကေနေရာက္လာတဲ့ခဲယမ္းေတြ ဒီလိုေတြျဖစ္ပ်က္ၿပီးမွ ေရာက္ လာတယ္ဆိုတာ သူတို႔က မသိၾကဘူး။ အဲဒီေတာ့ မသိဘဲနဲ႔ အဲဒါေတြနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့အခါမွာ ဘာေတြ ျဖစ္သံပ်က္သံေတြ ၾကားဖူးပါသလဲ ခင္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔ ၾကားဖူးတာ တစ္ခုရွိပါတယ္။ မႏွစ္ကတုန္းက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဖုန္ၾကားရွင္၊ ဖုန္ၾကားဖူးကို ေလာက္ကိုင္မွာ ျပန္တုိက္တုန္းက တပ္မ (၃၃) ကိုယ့္ဘက္က တပ္ေတြအေပၚကို ေနာက္ကေနၿပီး ပစ္ကူေပးတဲ့ လက္နက္ႀကီးက်ည္ေတြ အေျမာက္က်ည္ေတြက်လို႔ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေသဆံုးသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အေရးယူခံရတဲ့အခါက်ေတာ့ ေလာက္ကိုင္ဒကစမႉး (ေဒသကြပ္ကဲမႈစစ္ဆင္ေရးဌာနခ်ဳပ္ (ေလာက္ ကိုင္)၊ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္လက္ေအာက္ခံ ဒကစ) ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္၀င္းေမာင္က အေရးယူခံရတယ္။ ေထာင္အခ်ခံရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒါေတြက ခုနကလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မႈရွိပါသလား ခင္ဗ်။ နည္းနည္း ရွင္းျပေပးပါလား။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်၊ အဲဒီကိစၥေတြက အမ်ားႀကီးဆက္စပ္မႈ ရွိပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုးက ပ်က္ စီးေနတာကိုး။ စက္ရံုကထုတ္ကတည္းကုိက ဒီလက္နက္ပစၥည္းေတြက အရည္အေသြး မျပည့္မွီဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သိုေလွာင္ထိန္းသိမ္းေရး တပ္ေတြမွာလည္း စနစ္တက်သိုေလွာင္ထိန္းသိမ္းထားျခင္း မရွိဘူး။ သယ္ယူပို႔ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာေကာ စနစ္တက်ရွိသလားဆိုေတာ့ စနစ္တ က် မရွိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အားလံုးက ေစတနာမရွိဘူးလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ေရွ႕တန္းကိုေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ ပစ္လုိက္ တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ဗံုးသီးဟာ ကိုက္(၂၀၀၀)ကိုခ်ိန္ၿပီး ပစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုက္(၂၀၀၀)မေရာက္ဘဲ ကိုက္(၁၂၀၀)ေလာက္နဲ႔ လမ္းတစ္၀က္မွာတင္ ျပဳတ္က် တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ကိုက္(၁၂၀၀)ေလာက္နဲ႔ ျပဳတ္က်တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ စစ္နည္းဗ်ဴဟာအရဆိုရင္ အေျမာက္ႀကီးနဲ႔ ရန္ သူကို ပစ္အားနဲ႔ဖိထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေျခလ်င္တပ္ေတြက ၀င္ၿပီးလံုးရတဲ့ဟာ မ်ိဳးကိုး။ အေျမာက္ႀကီး ပစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ေျခလ်င္တပ္က ရန္သူရဲ႕ၿခံစည္းရိုးနားကို ေရာက္ေနရမယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဗံုးသီးက အဲဒီလိုမ်ိဳး မေသခ်ာတဲ့အျပင္ ေရာက္မယ့္လမ္းေၾကာင္းကလည္း မေသခ်ာတဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္တပ္ဖြဲ႔ေခါင္းေပၚ ျပန္ေရာက္ႏိုင္တဲ့ျပႆနာေတြ ရွိပါတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ နမူနာေလး တစ္ခု ႏွစ္ခု ေလာက္ေျပာျပပါလား ခင္ဗ်ာ။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ စက္ရံုမွာေတာ့ ဘယ္လိုႀကံဳရသလဲဆိုေတာ့ အရည္အေသြးစစ္ေဆးေရးဌာနကဗိုလ္မႉးတစ္ေယာက္ကေတာ့ 82 mm RCL ဆိုတဲ့ (၈၂)မမ ေနာက္ပြင့္ရိုင္ဖယ္ကို ပစ္စမ္းၾကည့္တာ။ ပထမ တစ္လံုးပစ္ မထြက္၊ ႏွစ္လံုးပစ္ မထြက္၊ သံုးလံုးပစ္ မထြက္တဲ့အခါ ေနာက္ ေလးလံုးေျမာက္မွာ သူက ႀကိဳးနဲ႔ trigger (ေမာင္းခလုတ္) ကိုဆြဲၿပီးေတာ့ ပစ္စမ္းမယ္ဆိုၿပီး စမ္းၾကည့္ပါတယ္။ လူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ကတုတ္က်င္းထဲ၀င္ၿပီး ေသနတ္ကို ႀကိဳးနဲ႔ဆြဲ ပစ္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒံုးက်ည္က ေျပာင္းထဲမွာတင္ ကြဲထြက္သြားတာေပါ့။ ဆုိလိုတာက က်ေနာ္ တို႔ ထုတ္တဲ့ပစၥည္းေတြဟာ စက္ရံုျပင္ပေတာင္ မထြက္ေသးဘူး။ အဲဒီမွာ အႏၱရာယ္က ေပးေနၿပီ။ ထိုနည္းတူပဲ ေျခလ်င္တပ္ေတြကေန ကပစ ကို ျပန္ၿပီးေတာ့feedbackေတြ ျပန္လာတာေပါ့။ သတင္းျပန္လာတာေတြ ရွိတယ္။ ျပန္ ၾကားရတာေတြ ရွိတယ္။ လြယ္တိုက္လွ်ံ SSA (ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္) ေတာင္ပိုင္းကို တိုက္တုန္းက၊ “၀” တပ္ကို ေရွ႕က တက္ခိုင္းၿပီးေတာ့ စစ္တပ္က ေနာက္ကေန စိန္ေျပာင္းနဲ႔ ပစ္ကူေပးေတာ့ “၀” တပ္ေတြေပၚကိုပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စိန္ေျပာင္းဗံုးသီးေတြက က်တာ ရွိတယ္ဗ်။

(ေသာတရွင္ တပ္မေတာ္သားတစ္ဦး၏ ျဖည့္စြက္ခ်က္။ ။ အမွန္တကယ္မွာ ဒုံးက်ည္ရဲ႕အခ်င္းက (၈၂)မီလီမီတာ ရွိေသာ္ျငားလည္း ေအာက္ေျခ ကိုေတာ့ (၈၁) မမ ေနာက္ပြင့္လို႔ အသိေပးထားပါတယ္။ တ႐ုတ္လုပ္ (၈၂) မမ ေနာက္ပြင့္ကို ပုံစံတူ ကူးခ်ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မူပိုင္ခြင့္ကို ထိ ခိုက္မွာစိုးတဲ့အတြက္ (၈၁) မမ လို႔ အမည္ေျပာင္းေပးထားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။)

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ အဲဒါ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္ကလဲ ခင္ဗ်။ အဲဒါ အခုလိုမ်ိဳး UWSA (United Wa Solidarity Army ၀ျပည္ေသြးစည္းညီညြတ္ ေရးတပ္မေတာ္) နဲ႔ စစ္အစိုးရ၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပႆနာ မတက္ခင္ေပါ့ေနာ္။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ အဲဒါ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေလာက္ကဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါၿပီ။ ေနာက္ပိုင္း သတင္းေတြကေနပဲ ျပန္ဖတ္ရတာ ပါ။ UWSA က (၄၀၀) ေလာက္က်တယ္။ အဲဒီ (၄၀၀)ေလာက္က်တယ္ ဆိုတာကလည္း ေနာက္က ပစ္ကူေပးတဲ့ တပ္မေတာ္ကဗံုးသီးေၾကာင့္ပဲ ေသတာ။ ထို႔နည္းတူပါပဲ ပန္မိုင္စြန္တိုက္ပြဲတုိ႔လို ျဖစ္စဥ္ေတြ အားလံုးကို တပ္ခြဲမႉးသင္တန္းတို႔ တပ္စုမႉးသင္တန္းတို႔မွာ ျပန္သင္တာရွိတယ္။ အဲဒီလို review(ျပန္လည္သံုးသပ္မႈ)ျပန္လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ျပန္ၾကားရတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ တပ္မေတာ္သားေတြ အက် အဆံုးမ်ားတာဟာ ကိုယ့္က်ည္နဲ႔ကိုယ္ ေသတာ မ်ားပါတယ္။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒါေတြ အေပၚျပန္သံုးသပ္ၿပီး ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္ေလ့လုပ္ထလည္း မရွိဘူး။ မေကာင္းတဲ့သတင္းဆို ဟိုးအထက္ကိုမေရာက္ေအာင္ အကုန္လံုး အဆင့္ဆင့္ အုပ္ထားၾကမယ္ဆိုတဲ့ဟာနဲ႔ သြားေနတာ ဆိုေတာ့၊ ဗိုလ္မႉးတို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ အဲဒါေတြရဲ႕ ဒီ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြကို တိတိက်က် သိရွိခဲ့ရပါသလဲ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ကတာ၀န္ရွိေနတဲ့လူ၊ ဒီပစၥည္းေတြကို ထုတ္ လုပ္ေနတဲ့လူေတြ အေနနဲ႔ေပါ့။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ ဒီ ကာကြယ္ေရးပစၥည္းစက္ရံုေတြကိုေတာ့ ျဖစ္စဥ္အားလံုးက အမွန္အတုိင္းပဲ လာပါ တယ္။ က်န္တဲ့ တပ္ခြဲမႉး သင္တန္း တပ္စုမႉးသင္တန္းေတြမွာကေတာ့ သူတို႔ ဒီတုိက္ပြဲကို ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ပါလာခဲ့တဲ့ အရာရွိေတြကေန စင္ေပၚတက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ကို ျပန္ရွင္းျပတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ စင္ေအာက္မွာ ေျပာေတာ့တစ္မ်ိဳး၊ စင္ေပၚေရာက္သြားေတာ့ ေျပာတာတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားတာ ေလးေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒီ ကာကြယ္ေရးပစၥည္းစက္ရံုေတြက အရာရွိေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီျဖစ္စဥ္အမွန္ကို၊ က်ေနာ္တို႔က မျဖစ္ခင္ကတည္း ကလည္း ႀကိဳသိၿပီးသား။ ျဖစ္လာေတာ့လည္း ဘာမွ မထူးဆန္းဘူး။ ဒါ ျဖစ္မွာပဲဆိုတာ သိေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ကေတာ့။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ဒီလို အမွားႀကီးနဲ႔ သြားေနတာေတြကို၊ အကုန္လံုးက ဒီအမွားေလာကႀကီးထဲမွာ ဒါက ရိုးေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔၊ အမွားအတိုင္း သြားေနတာက ဘာမွျပႆနာ မရွိဘဲနဲ႔ ထမင္းစားေရေသာက္ ကိစၥမ်ိဳးပဲ သြားေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးလား ခင္ဗ်။ ဒီေလာက္ အေရးႀကီးတဲ့ စစ္လက္နက္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရး ေလာကမွာ။

ဗိုလ္မႉးစိုင္းသိန္း၀င္း။ ။ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ အမွားက အမွန္ ျဖစ္ေနၿပီဗ်။ အမ်ား မိုးခါးေရေသာက္ ငါလည္း ေသာက္ရမယ္ ဆိုတဲ့လူေတြ က သူတို႔အတြက္ မိုးခါးေရဆိုတာ မိုးခါးေရမဟုတ္ေတာ့ဘဲနဲ႔၊ မိုးခ်ိဳေရ ျဖစ္ေနတယ္ဗ်။ အမွားေတြက အမွန္ျဖစ္ေနၿပီးေတာ့၊ အမွန္ေတြက အမွား ျဖစ္ေနတာကေတာ့ လက္ရွိ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တပ္မေတာ္ ပါပဲ။

ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ စစ္အင္ဂ်င္နီယာအရာရွိအျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႉးေဟာင္းစိုင္းသိန္း၀င္းရဲ႕ေျပာစကား ေနာက္ဆံုးအပိုင္းကိုေတာ့ ေရွ႕သီတင္းပတ္ “တပ္မႉးတပ္သား ေျပာစကား” အပတ္စဥ္က႑မွာ တင္ဆက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ နားဆင္ၾကပါ။ က်ေနာ္ ေရာ္နီညိမ္းပါ။
http://www.voanews.com/burmese/news/soldier-talk/12_25_10_soldiers_talk040-112445674.html