ဗမာျပည္မွာ ေနာက္လိုက္အမ်ားဆံုး ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အုပ္စု (သို႔) Hate Group

ေဆာင္းပါးရွင္ျငိမ္းခ်မ္းေအး၏ ေဆာင္းပါးေကာင္းတပုဒ္ကုိ ေရြးခ်ယ္တင္ဆက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ေလ့လာဖတ္ရွဳသင့္ပါ၏
xxxxxx
အမုုန္းနိဒါန္း

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးႏွစ္က ၿဗိတိသွ်ရုပ္သံက “အေမရိကားမွာ လူမုန္းအမ်ားဆံုး မိသားစု” ဆိုတဲ့ နာမည္ နဲ႔ သတင္းမွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ တခု လႊင့္တယ္။ လူၾကည့္မ်ား၊ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ၾကတယ္။
မွတ္တမ္းပါ မိသားစု (အုပ္စုအဖြဲ႕) မွာ လူ ေလးငါးဆယ္ ေလာက္ ရွိတယ္။ ႏွစ္ျခင္း (Baptist) အသင္းေတာ္ ဘုရားေက်ာင္း တခု အေနနဲ႔ သူတို႔ဘာသာ “သီးသန႔္” ထူေထာင္ၿပီး သူတို႔ယံုၾကည္တာေတြကို ေဟာေျပာတယ္။ သမၼာက်မ္းျမတ္ကို သူတို႔ သေဘာနဲ႔ လိုသလို အဓိပၸာယ္ဖြင့္တယ္။ ဘာသာေရးလမ္းစဥ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ကို အေျချပဳၿပီး သူတို႔ အဓိကထား တိုက္ခိုက္တာကေတာ့ လိင္တူခ်စ္သူေတြ နဲ႔ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြ ကိုပဲ။ ဒီ လူအုပ္စု ႏွစ္ခုစလံုးကို အေမရိကား က သည္းခံ ေနတယ္ဆိုၿပီး အေမရိကန္အစိုးရအဖြဲ႕ နဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ရႈတ္ခ်တယ္။ ကိုယ္က်င့္တရာ ပ်က္ယြင္း၊ မွားယြင္းမႈ (Morally Wrong) ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သူတို႔ သတ္မွတ္တယ္။
“God Hates Fags” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ နဲ႔ လိင္တူခ်စ္သူေတြကို ဆန္႕က်င္တယ္။ ဆႏၵျပပြဲေတြ လုပ္တယ္။ “Fags” ဆိုတာ လိင္တူခ်စ္သူ အမ်ိဳးသားေတြကို ႏွိမ္ခ်ေစာ္ကား တဲ့ ရင့္သီး အသံုးအႏႈန္းေပါ့။ ျမန္မာလို ဆိုရင္ (မရိုေသ့စကား) “ေစာက္ေျခာက္” ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။

သူတို႔ အယူအဆ အရ Morally Wrong ျဖစ္ေနတဲ့ အစိုးရ အတြက္ အသက္ေပးၿပီး စစ္ေျမျပင္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း က်ဆံုးတဲ့ စစ္သားေတြရဲ႕ စ်ာပနာ ေတြမွာလည္း “Thank God for dead soldiers” ဆိုင္းဘုတ္ေတြကိုင္ၿပီး သူတို႔သြား ဆႏၵျပေလ့ရွိတယ္။
ဒါ့အျပင္ သူတို႔ဟာ သူတို႔ယံုၾကည္တဲ့ အယူအဆ နဲ႔ ကြဲလြဲသူမွန္သမွ်ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျပစ္တင္ ရႈတ္ခ်တယ္။ ဂ်ဴး၊ ခရစ္ယာန္၊ အစၥလာမ္၊ ဟိႏၵိဴ ဘယ္ ဘာသာမွ မက်န္ဘူး။ ကက္သိုလစ္ ခင္ႀကီးေတြဟာ “ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္” ေတြလို ကေလးသူငယ္ ေကာင္ေလးငယ္ေတြရဲ႕ သုက္ေသြးကို စုပ္ယူေနတယ္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဟာ ကေလးမုဒိမ္းေကာင္ မ်ားရဲ႕ အႀကီးအမွဴး၊ ႏွာဗူး ဘုန္းႀကီး၊ မုဟမၼဒ္ ဟာ မေကာင္းဆိုးဝါး နတ္ဆိုး၊ ရာဂၾကဴး ဖာလိုက္သူ သာ ျဖစ္တယ္။ အစရွိသလို ယုတ္ညံ့တဲ့ စကားလံုးေတြသံုး သူမ်ားဘာသာတရား ကိုးကြယ္မႈ၊ ယုံၾကည္ခ်က္ နဲ႔ ဆက္စပ္သမွ်ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေစာ္ကား ေျပာဆိုတယ္။
တိုတိုေျပာရရင္ သူတို႔ အုပ္စုဟာ ဘာသာေရး ယံုၾကည္ခ်က္ ကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး အမုန္းတရား ျဖန္႕ခ်ီေနတဲ့ “Hate Group” ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ကို အမ်ားအားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ နည္းနဲ႔သာ ထုတ္ေဖာ္တယ္။ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းနဲ႔ အျမင္သေဘာထားေတြ ျပင္းထန္ အစြန္းေရာက္ ေပမယ့္ ကာယကံေျမာက္ေတာ့ အၾကမ္းမဖက္ဘူး။ ဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဆႏၵျပပြဲေတြကို တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ခြင့္ျပဳႏိုင္သေလာက္ ခြင့္ျပဳထားရတယ္။ မတားဆီးၾကဘူး။

လိုုင္စင္ရ ရူးသြပ္မိုုက္မဲခြင့္ ရသူမ်ား

ဆိုခဲ့တဲ့ ၿဗိတိသွ်ရုပ္သံ မွတ္တမ္း အစီအစဥ္မွာလည္း သူတို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ၊ သေဘာထား အျမင္ေတြ အျပင္ သူတို႔ရဲ႕ ေန႕စဥ္ဘဝ ေနမႈ၊ ထိုင္မႈေတြကိုပါ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။ အေမရိကန္ တႏိုင္ငံလံုး၊ အေနာက္ ကမၻာ တခုလံုး၊ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္စကားေျပာ တိုင္းျပည္ေတြက လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာလည္း ဒီ အစီအစဥ္ကို စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၾကည့္ရႈရသူ ပရိသတ္ အားလံုး အမ်ားစုက ဒီအဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာ စိတ္ေရာဂါေဝဒနာရွင္ (Mental Disorder) ျဖစ္ေနသူေတြ၊ ဘာသာေရး ကို အသံုးခ် ခုတံုးလုပ္ၿပီး လိင္တူခ်စ္သူအေၾကာက္၊ အမုန္း (Homophobia) ေရာဂါ ခံစားေနရသူေတြ၊ အစၥလာမ္ အေၾကာက္၊ အမုန္း (Islamophobia) ေရာဂါ စြဲကပ္ေနသူေတြ၊ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားသူ (Racist) နဲ႔ ဘာသာေရး ျပင္းထန္အစြဲႀကီးသူ (Extremist) ေတြသာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ အားလံုး လုိလို သေဘာေပါက္ နားလည္ၾကတယ္။ မွတ္တမ္း ရုပ္ရွင္ပါ သူတို႔ သေဘာထား၊ စကားေတြ အားလံုး ကို တခ်ိဳ႕က ရယ္ရယ္ေမာေမာ၊ တခ်ိဳ႕က စုတ္တသတ္သတ္၊ တခ်ိဳ႕က အံ့ၾသတႀကီး နဲ႔ နားေထာင္၊ ၾကည့္ရႈၾကရံုကလြဲလို႔ အမ်ားစု ၾကည့္ရႈသူေတြဟာ ဒါေတြဟာ အက်ိဳး/အေၾကာင္မညီ၊ အေျခအျမစ္မရွိ၊ မမွန္ကန္တဲ့ တရားေတြ၊ စကားေတြသာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ သိၾကတယ္။
စာေရးသူ အေနနဲ႔ ဒီ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၿဗိတိန္၊ ၾသစေၾတးလ်၊ နယူးဇီလန္၊ အေမရိကား၊ ျပင္သစ္ အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက လူအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖူးတယ္။ သူတို႔အားလံုး စေျပာတဲ့ တူညီတဲ့ စကားလံုးေတြကေတာ့ “They are crazy. (သူတို႔ အရူးေတြပါ)” (သိ႔ု) “How stupid they are! (သူတို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား မိုက္မဲရူးသြပ္ေနၾကသလဲဗ်ာ..” ဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္။
မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ ေခါင္းစဥ္ အတုိင္းပဲ ဆိုခဲ့တဲ့ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ ဘုရားေက်ာင္း မိသားစု အုပ္စုဟာ အေမရိကားမွာ လူမုန္းအမ်ားဆံုး မိသားစုသာ ျဖစ္ရတယ္။ သူတို႔ကို ဘယ္သူကမွ ခရစ္ယာန္ ဘာသာကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနသူလို႔ မျမင္ၾကဘူး။ ဒီလို ဘာသာေရးအရူးေတြနဲ႔ေတာ့ ငါ့တို႔ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဂုဏ္ရည္ေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ေတာ့မွာပဲလို႔သာ သူတို႔ဆီက လူသာမန္၊ လူေကာင္းေတြ ေတြးပူၾကတယ္။ ငါတို႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ဒီလို အရူးေတြမ်ိဳးသာ မ်ားလာရင္ ဒုကၡ။ အမုန္းေတြပြား၊ ပဋိပကၡေတြသာ မ်ားလာေတာ့မွာပဲလို႔သာ စိုးရိမ္ၾကတယ္။ တျခား ဘယ္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရး အဖြဲ႕အစည္းတခုခု ကမွလည္း သူတို႔ကို အဆက္အဆံ မလုပ္၊ အသိအမွတ္မျပဳၾကဘူး။ ေဒသအစိုးရ ကလည္း သူတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္္ကိုလည္း မထိပါးေစ၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကိုလည္း မထိခိုက္ အဆိပ္အေတာက္ မျဖစ္ေအာင္ လိုအပ္တဲ့ တားဆီးမႈေတြ၊ အကန္႕အသတ္ စည္းကမ္းေတြ၊ ဥပေဒျပဳမႈေတြ ျပ႒ာန္းၿပီး မွ်တေအာင္ ထိန္းညွိေဆာင္္ရြက္တယ္။


အမုုန္းအုုပ္စုု လူရာမ၀င္

ေကာင္းၿပီ..။ ဒါက ပညာေရး အဆင့္အတန္းျမင့္၊ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံု၊ အယူဝါဒ မ်ိဳးစံု ထြန္းကား စည္ပင္ေနတဲ့ အေတြးအေခၚျမင့္၊ အျမင္က်ယ္ လူအမ်ား ႀကီးစိုးရာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ျဖစ္ေနလို႔သာ ဒီလို အမုန္းတရားကို ျပင္းျပင္းထန္နဲ႔ ျဖန္႕ျဖဴးေနမႈဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မထိခိုက္တာေပါ့။ ခိုင္မာ ထိေရာက္တဲ့ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈလည္း ရွိေနလို႔ ဒီလို အမုန္းတရားႀကီးမားတဲ့ အုပ္စုေတြဟာ သူတို႔ မုန္းတဲ့ လူအုပ္စုေတြကို အၾကမ္းမဖက္ႏိုင္တာေပါ့။
ေနာက္တခု က သူတို႔ဆီမွာက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး တရားစီရင္ေရး၊ စာနယ္ဇင္း၊ ပညာေရး စနစ္ အစရွိတဲ့ အားလံုးေသာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ က႑ေတြကို ဘာသာေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ေတြနဲ႔ လံုးလံုးခြဲျခားထားၿပီး “Secular State” စစ္စစ္ ျဖစ္ေနလို႔ ဒီလို အရူးတစု ဦးစီးတဲ့ ဘာသာေရးအဖြဲ႕ တခုရဲ႕ အျမင္၊ သေဘာထား၊ မူဝါဒ သာမက တကယ့္ ျမင့္ျမတ္စင္ၾကယ္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ တရားဓမၼကိုသာ ျဖန္႕ျဖဴးေနတဲ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဂိုဏ္းေတြရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ကပါ တိုးျပည္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး တရားစီရင္ေရး၊ ပညာေရး စနစ္၊ စာနယ္ဇင္း ဘယ္ က႑ တခုကိုမွ လႊမ္းမိုး ခ်ဳပ္ကိုင္ သက္ေရာက္မႈ မျဖစ္ေစဘူး။
စာနယ္ဇင္း မွာ ဘာသာေရး စာေစာင္၊ ရုပ္သံ၊ ေရဒီယို လိုင္းေတြ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာအလိုက္၊ ေက်ာင္းေတာ္ အဖြဲ႕အစည္းအလိုက္ သီးသန္႕ရွိတာမ်ိဳးပဲ ရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက အမ်ားစု စာေပ၊ စာနယ္ဇင္း က႑ကေန တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘာသာႀကီးတခုခုရဲ႕ အယူဝါဒ တခုခု ကို တိုးပြားေအာင္ ျဖန္႕ခ်ီရမယ္ (သို႕) ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး သေဘာ မရွိဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စာနယ္ဇင္း အပါအဝင္ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရး၊ စာေပ၊ ပညာေရး နဲ႔ အဓိက မ႑ိဳင္ႀကီး (၃) ခု ျဖစ္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး တရားစီရင္ေရး ေတြမွာ လူ႕တန္ဖိုးကို ျမွင့္တင္ဖို႕၊ လူ႕အခြင့္အေရး နဲ႔ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အာမခံဖို႕၊ လူလူခ်င္း ေလးစားဖို႕၊ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈဘာသာအားလံုးကို တန္ဖိုးထားဖို႕ ကိုသာ အေလးေပး ထည့္သြင္းၾကတယ္။
ယူေက၊ ယူအက္စ္၊ ၾသစေၾတးလ် အစရွိတဲ့ လူျဖဴ ခရစ္ယာန္ အမ်ားစု ႀကီးစိုးရာ ႏိုင္ငံေတြမွာ Homophobic, Racist, Ultra Nationalist, Religious Extremist စတဲ့ အစြန္းေရာက္ အေတြးအေခၚရွိ၊ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ပါ မိသားစုအဖြဲ႕လို လူေတြ အနည္း၊ အမ်ားေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဆိုခဲ့သလို တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ အပါအဝင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေရးပါတဲ့ ေနရာ၊ က႑ တိုင္းမွာ အစြန္းေရာက္ေတြမႀကီးေစဖို႕ စနစ္တက် ထည့္သြင္း စီမံ၊ အစီအစဥ္ လုပ္ေဆာင္ထားေတာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုလံုးအတြက္ အႏၱရာယ္က်ေလာက္ေအာင္ မျဖစ္ဘူး။ လူအမ်ားစုကလည္း ဒီလို အရူးေတြရဲ႕ တဘက္စြန္းေရာက္ အေတြးအေခၚေတြကို ရြံရွာစက္ဆုပ္ ျပဳ၊ ႏွာေခါင္းရံႈ႕၊ ဖယ္ၾကဥ္ ၾကတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ အမုန္းတရား အတြက္၊ အစြန္းေရာက္တရား အတြက္ ေနရာက သိပ္မက်ယ္ျပန္႔၊ မရွိဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္တာေပါ့။

၀ါးလုုံးေခါင္းထဲမွာ မုုန္းခ်င္တိုုင္း မုုန္း

ဆိုေတာ့ ဒီလို လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိခိုက္မႈမရွိသမွ် အစြန္းေရာက္ အမုန္းတရား ျဖန္႕ျဖဴးေနသူ အရူးေတြကို သူတို႔ ကမၻာေသးေသးေလးမွာ သူတို႔ လုပ္ခ်င္ရာကို မွ်တတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ အခြင့္အေရး၊ တရားဥပေဒနဲ႔ အညီ လုပ္ခြင့္ ေပးထားလိုက္တယ္။ ဘယ္သူမွ အေရးမလုပ္တဲ့ ဝါးလံုးေခါင္းထဲမွာ လသာခြင့္ေပးထားလိုက္တယ္။
ဒီလိုေပးႏိုင္တာက ဆိုခဲ့တဲ့ အတိုင္း သူတို႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာက အေျခတည္ တည္ေဆာက္ၿပီး ျဖစ္ေနတဲ့ စနစ္အဖြဲ႕အစည္းေတြ ခုိင္မာ၊ ၾကံ့ခိုင္ သန္စြမ္းၿပီး ျဖစ္ေနလို႔ ျဖစ္တယ္။ အရူးတစု ေျမွာက္ေပးလို႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုလံုး လမ္းလြဲလိုက္စရာ၊ အမုန္းေတြမ်ား၊ မတည္ၿငိမ္မႈေတြျပည့္၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြပြား လာစရာလမ္း အမ်ားႀကီး နည္းတဲ့အတြက္ အရူးေတြကို ထိုက္သင့္တဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ိဳးကို ဥပေဒ အကန္႕အသတ္ နဲ႔ စီစစ္ ေပးၿပီး ေသခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တည္ၿငိမ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္း၊ တိုးတက္၊ ဖြံ႕ၿဖိဳး ေအာင္ စီမံ ထားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။
ေကာင္းၿပီ..။ ခု ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ သေဘာကို ဗမာျပည္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း အေနနဲ႔ ေျပာင္းစဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ပါ။

ပထမဆံုး အေနနဲ႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ ပကတိ ေနာက္ခံ အေျခအေနမွန္ကို သိေစဖို႕ရာ တိုင္းျပည္မွာ အေရးပါတဲ့ က႑ တခ်ိဳ႕ကို ေယဘုယ် သေဘာ အၾကမ္းဖ်င္း အတိုခ်ံဳး ေစာေၾကာ ၾကည့္ပါမယ္။
၁) လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ပညာအရည္အေသြး၊ အေတြးအေခၚ၊ အျမင္က်ယ္မႈ ေရခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ ျမင့္မား က်ယ္ျပန္႔ ရွိေနပါသလဲ။
စစ္အာဏရွင္စနစ္ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္ စိုးမိုးခဲ့မႈနဲ႔အတူ တိုင္းျပည္ဟာ တံခါးပိတ္၊ နားပိတ္၊ မ်က္စိပိတ္ေနခဲ့ရၿပီး ဝါးလံုးေခါင္းထဲမွာသာ လသာခ်င္သူမ်ားသာ တိုင္းျပည္ကို စီမံခန္႕ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ရင္းနဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ေရတြင္းထဲက ဖားသူငယ္အျမင္ရွိသူေတြသာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ တိုးပြားလာခဲ့တယ္။ ပညာေရးစနစ္က ကမၻာအဆင့္မွာ ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြး ဆိုထားတဲ့ ေအာက္ေရာက္ေနတယ္။ ဒီၾကားထဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ နဲ႔ စစ္အုပ္စု က သူတို႔ အာဏာတည္ျမဲေရး ႏိုင္ငံေရးလိုအပ္ခ်က္အရ (Politically Manipulated) လုပ္ထားတဲ့ ျပင္းထန္ အစြန္းေရာက္တဲ့ အမ်ိဴသားေရးစိတ္၊ မ်က္ကန္း မ်ိဳးခ်စ္စစ္၊ ႏိုင္ငံခ်စ္စစ္၊ ျပင္းထန္တဲ့ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အျမင္ေတြဟာ တိုင္းျပည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကီးစိုးေနျပန္တယ္။ ဆိုေတာ့ ပညာ၊ အေတြးအေခၚ နဲ႔ အျမင္က်ယ္မႈ အေျခအေန ဘယ္လိုဆိုတာ တြက္လို႔ရပါၿပီ။
၂) တရားမွ်တ၊ ခိုင္မာတဲ့ ဥပေဒ၊ လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ တရားစီရင္ေရး စနစ္ နဲ႔ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ တိုင္းျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ အေျခတည္ ေနၿပီလဲ။
ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ အဆက္ဆက္ကေန မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အထိ ဥပေဒ ဆိုတာ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္။ လိုရင္တမ်ိဳး၊ မလိုရင္တမ်ိဳးဆိုတဲ့ ဥပေဒ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ခိုင္မာ ရွင္သန္ေနတယ္။ တရားစီရင္ေရး စနစ္မွာလည္း လူတေယာက္လံုးကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ လူအမ်ားေရွ႕ သတ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အေျခအေနတခု (သို႕) ေငြေၾကးအင္အား၊ အာဏာ တန္ခိုးနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ (၂) ႏွစ္၊ (၃) ႏွစ္ အျပင္ မပိုဘဲ ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ စကားတခြန္း၊ E-mail တေစာင္၊ ျပက္လံုးတခု၊ စာတပုဒ္၊ ကဗ်ာတေၾကာင္း၊ သီခ်င္းတပုဒ္၊ ဓာတ္ပံုတပံု အတြက္နဲ႔ လူသက္တမ္း ထက္ႀကီးတဲ့ ေထာင္သက္တမ္းကို ခံစားရႏိုင္တဲ့ အေျခအေန၊ အေနအထားမ်ိဳးဟာ တိုင္းျပည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့၊ ျဖစ္ေနတယ္။
တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈကို ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ဥပေဒအထက္မွာ အျမဲတမ္းေနႏိုင္သူေတြ အျမဲရွိေနသလို၊ လူမႈစီးပြား အရပ္ရပ္မွာ ဘယ္အရာ နဲ႔ ဘယ္အခါမွ အစိုးမရတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ဥပေဒေတြ၊ အမိန္႕ေတြ၊ အာဏာေတြရဲ႕ ဒဏ္ကို ျပည္သူလုထု လွိမ့္ခံေနရတဲ့အျပင္ လူတိုင္းရဲ႕ တကိုယ္ေရ လြပ္လပ္ခြင့္ေပ်ာက္၊ လူမႈစီးပြား ဘဝ လံုျခံဳေရးမဲ့ က်ီးလန္႕စာစားေနရကာ အျမဲတမ္း မ်က္စိသူငယ္၊ အထိတ္တလန္႕ ေနထိုင္ေနရတဲ့ ဘဝေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ပကတိ မ်က္ေမွာက္ လက္ေတြ႕ ျမင္ႏိုင္သလို၊ သမိုင္းသက္ေသလည္း ရွိတယ္။ ဆိုေတာ့ ဥပေဒ၊ တရားေရးစနစ္ နဲ႔ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ဆိုတာ ဗမာျပည္မွာ ပုတ္ေလာက္ႀကီး ေရးျပမွ ေရးေရးမွ် မျမင္ႏိုင္ဆိုတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေနတယ္။
၃) ဘာသာေရး နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုးလံုးပိုင္းျခားထားတဲ့ “Secular State” စစ္စစ္ျဖစ္ေနၿပီလား။
အေျခခံဥပေဒမွာ နတ္ကိုးကြယ္မႈ အပါအဝင္ ဘာသာအယူဝါဒ ေပါင္းစံုကို အသိအမွတ္ ျပဳထားတယ္။ အေပၚရံသေဘာမွာ ဗမာျပည္ဟာ “Secular State” ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ အေနနဲ႔ ျပ႒ာန္းဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ဖူးၿပီး ေနာက္ပိုင္း တေလွ်ာက္လည္း စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ တရားဝင္ ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ အေနနဲ႔ မျပ႒ာန္း ေသာ္ျငားလည္း လက္ေတြ႕ သေဘာ နဲ႔ အလုပ္မွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကိုသာ အားေပးခ်ီးေျမွာက္ေလ့ အစဥ္အဆက္ ရွိခဲ့တယ္။
တိုင္းျပည္ဟာ ဗုဒၶဘာသာတိုင္းျပည္သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာကို ပညာေရးစနစ္၊ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ အႏုသုခုမ နဲ႔ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ေတြမွာ ထည့္သြင္း က်င့္သံုး၊ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဒါက အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ ကို အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ တလြဲအသံုးခ်ခဲ့တဲ့ တဘက္စြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ႀကီးစိုးခဲ့လို႔ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးႏိုင္တယ္။ ဘာသာ၊ သာသနာ အဓြန္႕ရွည္ဖို႕ ဒီမင္း၊ ဒီစနစ္သာ အျမဲ တိုင္းျပည္မွာ ႀကီးစိုးရမယ္ ဆိုတာကို ပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႕ ၾကံစည္ျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္မွာ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ၿပီး အစိုးရ တရပ္ လုပ္ခ်င္ရင္ အာဏာရွင္ စနစ္က အတိုင္း ပေဒသရာဇ္ေခတ္စနစ္ သာသနာကို ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းတဲ့ ဘုန္းေတာ္ရွင္ ေရေျမ့အရွင္ အေနာ္ရထာလို၊ မင္းတုန္းမင္းလို ဘုရားဒါယကာ၊ ေက်ာင္းတကာ သာသာနာျပဳမင္းအစိုးရ ျဖစ္ခ်င္လို႔မရပါ။ အစိုးရ အေနနဲ႔ ဘယ္ဘာသာ အယူဝါဒတခုခုကို ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ အားေပးျခင္း၊ တိုးပြားေအာင္ လုပ္ေပးျခင္း ျပဳလို႔မရပါ။ ဒီလို သေဘာ မေပ်ာက္ေသးသမွ် တိုင္းျပည္ဟာ “Secular State” စစ္စစ္ လံုးလံုး မျဖစ္ပါ။
၄) က်င့္ဝတ္၊ သိကၡာအျပည့္၊ ဘက္မလိုက္တဲ့ စာနယ္ဇင္း၊ မီဒီယာလုပ္ငန္း၊ ခိုင္မာတဲ့ စတုတၳမ႑ိဳင္ႀကီး ဖြံ႕ၿဖိဳးေနၿပီလား။
ဗမာ့စာနယ္ဇင္းဟာ ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းက စလို႔ ဖဆပလ၊ မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ ကေန ခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္အထိ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာေဘာင္ထက္မေက်ာ္၊ အမ်ိဳးသားေရာင္ ေလာင္းရိပ္ ေအာက္က မလြတ္ပါ။ ကိုလိုနီကၽြန္ဘဝ မီဒီယာလုပ္ငန္းဟာ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈ လိႈင္းနဲ႔အတူ သခင္လိုျဖစ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးႏိုင္ခဲ့တာ မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီထက္ ပို က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ေဘာင္ကိုေတာ့ ခ်ဲ႕ထြင္ႏိုင္ဖို႔ မႀကိဳးစားသလို လူထုေရွ႕က ဦးေဆာင္၊ ဦးရြက္ျပဳ လမ္းညႊန္ ခ်မျပႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ဘဝလြတ္လို႕ သခင္ျဖစ္လာေသာ္လည္း ႏိုင္ငံႀကီးသား စစ္စစ္ျဖစ္ေစဖို႔ရာ က်ယ္ျပန္႔၊ လြတ္လပ္၊ မွ်တ လူ႕တန္ဖိုး ျပည့္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ထြန္းကားေစဖို႔ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ အားနည္းခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ အမ်ိဳးသားေရးေဘာင္အတြင္းကပဲ ေရးသား၊ တင္ျပ၊ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာ မ်ားတယ္။ အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ က်င့္ဝတ္၊ သိကၡာနဲ႔ မညီတဲ့ အေရးအသားေတြ၊ တင္ဆက္ပံုေတြ၊ သတင္းေတြ ျပည့္ေနတဲ့ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ မီဒီယာေပါင္းစံုက ဒီသေဘာကို သာဓကျပဳ ထင္ရွားေစတယ္။
ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ ေနာက္ခံကားခ်ပ္ အခ်က္ (၄) ခ်က္နဲ႔ ဗမာျပည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ေဆာင္းပါး အစ တင္ျပခဲ့တဲ့ အေမရိကား က “Hate Group” ရဲ႕ အလုပ္သေဘာေတြ ထည့္ၾကည့္ပါ။ အေမရိကား နဲ႔ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး အေနာက္လူ႕အဖြဲ႕အစည္း မွာလို “Hate Group” နဲ႔ သူတို႕ သေဘာေတြ မႀကီးထြားလာပဲ ေနမလား။ အေမရိကား မွာလို သူတို႔ဟာ “လူမုန္းအမ်ားဆံုး မိသားစု” အုပ္စုပဲ ျဖစ္ေနမလား။


အမ်ဳိးသားအေရးလား၊ တမ်ဳိးသားေရးလား

ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ မ်က္စိသူငယ္၊ နားသူငယ္ နဲ႔ ဗူးလံုးနားမေထြး လူအမ်ားစုဟာ “Hate Group” ေတြရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈ အလြဲေနာက္ကိုပဲ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားမွာပါ။ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ ဆိုတဲ့ ဗမာလူမ်ိဳး အဆက္ဆက္ သည္းေျခႀကိဳက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းတရားနဲ႔ဆိုရင္ ပိုလို႔ေတာင္ ေကာက္ေကာက္ပါသြားပါဦးမယ္။ ဆိုေတာ့ “Hate Group” ေတြဟာ “ဗမာျပည္မွာ ေနာက္လိုက္အမ်ားဆံုး အုပ္စု” ပဲျဖစ္လာမွာ မလြဲဧကန္ပါ။ လက္ရွိအေျခအေနမွာကို ဗမာျပည္မွာ အေမရိကား က ဆိုခဲ့တဲ့ “Hate Group” သံုးစြဲေနတဲ့ စကားအသံုးအႏႈန္းထက္ မေလ်ာ့တဲ့ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ အေျပာ၊ အေဟာ၊ အေရးေတြနဲ႔ အမုန္းတရားေတြကို လူထုအေၾကား ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ၊ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ျဖန္႔ျဖဴးေနၾကပါၿပီ။
စာေရးသူက အြန္လိုင္းေလာက ကိုသာ ၾကည့္ၿပီး ဆိုေနသလားလို႔ လူတခ်ိဳ႕ က ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္ၾကပါမယ္။ မဟုတ္ပါ။ ဗမာျပည္မွာ တရားဓမၼအစစ္ကိုသာ ေဟာေျပာပို႔ခ်ရမယ့္ ဘာသာေရး တရားပြဲ ေနရာကေနစၿပီး လမ္းေပၚ၊ အိမ္ေပၚ၊ စီးပြားလုပ္ငန္း၊ လူမႈေရး နဲ႔ ေမြးရာပါ လြတ္လပ္တဲ့ ပုဂၢလိက အခြင့္အေရး အိမ္ေထာင္ျပဳမႈ အဆံုး ကိစၥ အရပ္ရပ္ အပါအဝင္ ေနာက္ဆံုး ဥပေဒျပဳမႈ အထိပါ “Hate Group” ေတြက ျဖန္႔ျဖဴးတဲ့ သေဘာတရားေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ အျပင္းအထန္ သက္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ ျငင္းခ်က္ ျပန္ထုတ္လို႕မရတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိမွာ မ်က္ျမင္ပဲ ျဖစ္တယ္။
တိုင္းျပည္မွာ လူအမ်ားၾကား ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေလးစားခ်စ္ခင္လာၾကတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကိုေတာင္မွ အခု “Hate Group” ေတြရဲ႕ ပေရာဂနဲ႔ လူသာမန္မ်ားၾကား အထင္အျမင္မွား၊ အၾကည္ညိဳေလ်ာ့ တျဖည္းျဖည္း ျဖစ္လာေနတာ လက္ေတြ႕ပဲ ျဖစ္တယ္။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ခုျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့အတိုင္း မ်က္ေမွာက္ ဗမာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ လူမႈ၊ စီးပြား မတည္ၿငိမ္မႈေတြ၊ ပဋိပကၡေတြ၊ အမုန္းေတြ၊ အာဃာတေတြ၊ မယံုၾကည္မႈေတြ၊ အထင္အျမင္မွားမႈေတြ စတဲ့ ဒုကၡ၊ သုကၡ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု တေန႕ထက္တေန႕ မရိုးႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပား တိုးပြားလာေနေတာ့တာပါပဲ။

အမုုန္းခုုတုုံးျပဳသူမ်ား တားဆီးေရး

ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္လို တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈနည္း၊ ပညာရည္ နိမ့္က်၊ လူေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ အဆင့္အတန္း လြပ္လပ္က်ယ္ျပန္႔၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အားနည္းေနေသးတဲ့ တိုင္းျပည္မ်ိဳးမွာ “Hate Group” ေတြကို နည္းနည္းေလး ဆိုႏိုင္ရံုမွ်ေတာင္ အလႊတ္မေပးဘဲ “zero tolerance” ေပၚလစီ က်င့္သံုး လံုးဝ ဥႆံု ထိန္းခ်ဳပ္ရပါမယ္။ ဒီမိုကေရစီ အေျခတည္ဖြံၿဖိဳးစ၊ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ စရိုက္လကၡဏာ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ သေဘာထား၊ လူ၊ စနစ္ နဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ရွင္သန္ေနဆဲ လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ၿငိမ္မႈ ပ်က္ျပားေစတဲ့ ဘာသာေရး ခုတံုးလုပ္ အမုန္းတရားပြားေစတဲ့ “Hate Group” ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူရပါမယ္။ ေစာင့္ၾကည့္ရပါမယ္။ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္း ရပါမယ္။
လူအုပ္စု တခုခုကို သိကၡာခ်၊ ထိခိုက္၊ ခြဲျခားေစမႈ အျပဳအမူ၊ သေဘာထားေတြ မျပဳလုပ္ႏိုင္ေစဖို႔အတြက္ “Hate Group” ေတြကို အျမဲမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ (Monitor) လုပ္၊ စစ္ေဆး (Assessment) မယ့္ “Anti Discrimination”/ “Anti-Defamation” အဖြဲ႕အစည္းေတြကို အစိုးရ နဲ႔ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း၊ လူမ်ိဳးစု အစံု နဲ႔ ဘာသာေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြ ပူးေပါင္းၿပီး စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္း၊ တာဝန္ဝတၱရားကို ဘယ္သူမ်က္ႏွာမွ မေထာက္၊ ဘက္မလိုက္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒ ေဘာင္အတိုင္း တသမတ္တည္း တရားမွ်တစြာ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။
ဒီမိုကေရစီ အေျခတည္ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ အေမရိကား၊ ယူေက၊ ၾသစေၾတးလ် စတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားအပါအဝင္ ကမၻာ့ ႏိုင္ငံေပါင္းစံု က စနစ္အဖြဲ႕အစည္းေပါင္းစံုမွာလည္း ဒီလိုသေဘာ “Hate Group” ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္၊ “Hate Speech” မျပန္႕ပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္တာပါပဲ။
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီး ႏိုင္ငံစာရင္းဝင္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံႀကီးသား လူႀကီး၊ လူေကာင္း အမ်ားအျပား ႀကီးစုိးရာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းလို႔ မဆိုႏိုင္ေသးတဲ့၊ တနည္းအားျဖင့္ ဗမာျပည္မွာလိုပဲ လူအမ်ားစု က က်ယ္ျပန္႔ ျမင့္မားတဲ့ အျမင္၊ သေဘာထား၊ အေတြးအေခၚ မရွိေသး၊ ႏိုင္ငံႀကီးသား အမ်ားစု မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ ယူဆခ်င္ရင္ ယူဆႏိုင္ေသးတဲ့ တပိုင္းတစ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံ စကၤာပူမွာ ဆိုရင္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံုဟာ ေလးစားအားက် အတုယူဖြယ္ ဟန္ခ်ီညီ မွီတင္း ေနထိုင္ေနၿပီး တည္ၿငိမ္၊ ေအးခ်မ္း၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးတဲ့ လူ႕အသိုင္းအဝန္းကို ဖန္တီးထားႏိုင္တယ္။

စည္းကမ္းဥပေဒနဲ႔ ဖိထားရတဲ့ မုုန္းစိတ္

စကၤာပူမွာ တရားဝင္ ဘာသာစကား ေလးမ်ိဳး (အဂၤလိပ္၊ မေလး၊ တရုတ္၊ တမီးလ္) ျပ႒ာန္းထားရၿပီး မတူကြဲျပားတဲ့ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ ေပါင္းစံုဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေနတယ္။ စကၤာပူက လူထုအမ်ားစု က်က္စားရာ ေစ်းဆိုင္တန္း နဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ယာဥ္ေတြေပၚမွာ ကမၻာ အရပ္ရပ္ က လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ကို ေတြ႕ႏိုင္၊ ဘာသာစကားေပါင္းစံု ကို ၾကားႏိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ အစားအသာက္မ်ိဳးစံုကို စားႏိုင္ကာ တကယ့္ အယူဝါဒ၊ ဓေလ့၊ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံု (Multiculturalism) ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ ကို ခံစားႏိုင္တယ္။ တကယ့္ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ “Cosmopolitan” ျဖစ္ေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႀကီး တခုပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ သူတို႕မွာ လူမ်ိဳးေရး အဓိကရုဏ္း၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡ နဲ႔ လူမႈ မတည္ၿငိမ္မႈေတြ လံုးဝ မရွိပါ။ ဒါဟာ မတူညီတဲ့ လူအုပ္စု ေတြ ၾကား သိပ္ခ်စ္ခင္ေနၾကလို႔ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါ။ အျပန္အလွန္ ခ်စ္ခင္ေလးစား၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ရွိသင့္သေလာက္ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စကၤာပူ ရဲ႕ အဓိက ေသာ့ခ်က္က “Hate Group” ေတြ၊ “Hate Speech” ေတြကို တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ အျပည့္နဲ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ထိန္းခ်ဳပ္ထားလို႔သာ ျဖစ္တယ္။
ဒါ့အျပင္ လူနည္းစု ဘာသာ လူမ်ိဳးစုေတြအတြက္ဆိုရင္ အျငင္းပြားဖြယ္ ျပႆနာ မျဖစ္ပြားေစဖိုရာအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပံ့ပိုး၊ ျဖည့္ဆည္းမႈေတြ အစိုးရက အေသးအဖြယ္ကအစ စီမံေပးတယ္။ ေရရွားတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ဘာသာေရး လိုအပ္ခ်က္အရ အိမ္သာမွာ (Tissue မသံုးဘဲ) ေရသံုးႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ေပးတာက အစ အမ်ားသံုး အငွားယာဥ္ေပၚ မွာ ေခြး ကို လူထိုင္ခံုမွာ မတင္ေစဘဲ သီးသန္႔ ေနာက္ခန္း ေလွာင္အိမ္ မွာ ထား သယ္ေဆာင္ေစဖို႔ ရာ ဥပေဒျပဳ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းတဲ့ အထိ အေသးစိတ္ အေလးထားတယ္။
စကၤာပူဟာ ဒီမိုကေရစီ တိုင္းျပည္ အျပည့္အဝ မဟုတ္ပါ။ လူ႕အခြင့္အေရးလည္း ဒီမုိကေရစံႏႈန္းအရ အျပည့္အဝ မရရွိ မခံစားရပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ဒီမိုကေရစီ အျပည့္အဝ မဟုတ္၊ လူ႕အခြင့္အေရး အျပည့္အဝ မရ ျဖစ္ေနတာဟာ ႏိုင္ငံသားတိုင္း အတြက္ တေျပးညီ ျဖစ္တယ္။ လူအုပ္စု၊ လူမ်ိဳးစု၊ ဘာသာတခုခု ကို ဖိႏွိပ္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ မွန္ပါတယ္။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးေတြက စကၤာပူ တရုတ္။ မေလး တရုတ္ နဲ႔ ဒုတိယ မေလး လူမ်ိဳးေတြ ႀကီးစုိးလို႔ သူတို႔ လူမ်ိဳးေတြဟာ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ပထမဦးစားေပး ျဖစ္ေနတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုင္းျပည္တခုလံုးရဲ႕ စနစ္၊ အဖြဲ႕အစည္း အေနနဲ႔ ျခံဳၾကည့္ရင္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ မကြဲ အားလံုးဟာ တရားဥပေဒ ေအာက္မွာ တေျပးညီပါပဲ။
ဒီလို စနစ္၊ ဒီလို သေဘာေတြေၾကာင့္သာ စကၤာပူ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ လူအုပ္စုေပါင္းစံုဟာ သဟဇာတျဖစ္ ညီညြတ္ သမမွ်တ ေနထိုင္ႏိုင္ေနတာျဖစ္ၿပီး တိုင္းျပည္ဟာလည္း လြတ္လပ္ေရးယူ စတင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ ငါးခု မျပည့္တဲ့ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာ ကမၻာအလည္ ေပမီ၊ ေဒါက္မီ ေခါင္းေမာ့၊ ရင္ေကာ့ ေနႏိုင္တဲ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီး ႏိုင္ငံစာရင္းဝင္ သြားခဲ့တယ္။

အမုုန္း နိဂုုံးခ်ဳပ္ႏိုုင္ဖုုိ႔ …

စကၤာပူ အဲဒီလို ကမၻာတန္းဝင္သြားတဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ အတြင္းမွာပဲ ဗမာျပည္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ နဲ႔ အတူ အမ်ိဳးသားေရး မိႈင္းလံုးေတြ၊ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡေတြ၊ လူမ်ိဳးစုၾကား ျပည္တြင္းစစ္ေတြ နဲ႔ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အနိမ့္က်ဆံုး ႏိုင္ငံစာရင္းကို ဝင္သြားခဲ့တယ္။ သင္ခန္းစာ ဆိုတာ ယူတတ္ရပါမယ္။ သမိုင္းဆိုတာ ျပန္လည္ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး အမိုင္းအမွားဆိုရင္ ထပ္မျဖစ္ဖို႕ ဆင္ျခင္တတ္ရပါမယ္။ မိမိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ဘယ္လို သေဘာေတြ၊ ဘယ္လုိ စနစ္ေတြေၾကာင့္ ဘယ္လို ဆိုးက်ိဳးေတြ ခံစားေနရသလဲဆိုေတာ့ ဘာပေရာဂမွမပါ၊ ဘာအစြဲမွ မရွိဘဲ အျမင္ရွင္းရွင္း၊ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ၿပီး ျပင္ဆင္သင့္တာေတြကို အျမန္ဆံုး ျပင္ဆင္၊ ျပဳျပင္သင့္တာေတြကို အျမန္ဆံုး ျပဳျပင္ ရပါမယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိ ဘာသာ ကို ဘာသာေရး/လူမ်ိဳးေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ စိတ္အားထက္သန္တဲ့ ေနာက္လိုက္ေတြ ကာကြယ္လိုတာ၊ စည္ပင္ဝေျပာ ရွင္သန္လိုတာဟာ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ တရားပါတယ္။ မွ်တပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို စည္ပင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔ ၾကံေဆာင္ရာမွာ သူတပါး ဘာသာတခုခု၊ လူမ်ိဳးတခုခုကို ဖိႏွိပ္ျခင္း၊ တရားမဲ့ျပဳက်င့္ျခင္း၊ ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုျခင္း ျပဳခ်င္လို႕ေတာ့ မရပါဘူး။ သူတို႔က “သားေဖာက္ သာသနာျပဳေနတာေလ” လို႔ေတာ့ တရားေဟာလို႔ မရပါဘူး။ သူတို႔က အမ်ိဳးယုတ္ေတြလို႕ ဆိုခ်င္လို႔ မရပါဘူး။
လူမ်ိဳး၊ ဘာသာအခ်င္းခ်င္းၾကား နားလည္မႈ၊ ယုံၾကည္မႈ၊ ေလးစားမႈ ေလ်ာ့ပါး၊ အမုန္းတရားပြားမ်ားေအာင္ သူတပါး လူမ်ိဳး၊ ဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မမွန္အခ်က္အလက္၊ လိုသလို ပံုဖ်က္၊ အနက္ေကာက္ထားတဲ့ အမွန္တဝက္ အခ်က္ေတြနဲ႔ လူအမ်ားၾကား ဝါဒျဖန္႔ စည္းရံုးခ်င္လို႔ေတာ့ မရပါဘူး။
မိမိယံုၾကည္ရာကို လြတ္လာစြာ ေျပာဆိုခြင့္မွာ ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ က်င့္ဝတ္ တာဝန္ေတြ ရွိတယ္။ လိုက္နာရမယ့္ စည္းကမ္းေတြ ရွိတယ္။ သူတပါးရဲ႕ သိကၡာ၊ လြတ္လပ္ခြင့္၊ အခြင့္အေရးကို ထိပါးခ်င္လို႔ ဒီမိုကေရစီ အသုိက္အဝန္းရဲ႕ စနစ္အဖြဲ႕အစည္းက ခြင့္မျပဳရပါဘူး။
လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ “Free Speech” ကေန လူအမ်ားၾကား အမုန္းတရာ ပြားေစတဲ့ အမုန္းစကား “Hate Speech” အျဖစ္ကို ေျပာင္းမသြားေစဖို႔ ဒီမိုကေရစီ လူ႕ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္းမွာ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြ၊ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စံႏႈန္းေတြ ရွိတယ္။ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကိုသြားေနတယ္ဆိုရင္ ဒီလို လူမ်ားစု၊ လူနည္းစု၊ လူတဦးခ်င္း အားလံုးရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္၊ အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္မႈ နဲ႔ လူ႕ဂုဏ္သိကၡာ ကို တေျပးညီ အာမခံတဲ့ သေဘာေတြ၊ စနစ္ေတြ တိုင္းျပည္မွာ ဖန္တီး စီမံ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ မျဖစ္မေန အေလးထား ရပါမယ္။ ဒီလို သေဘာ၊ အက်င့္၊ အၾကံ နဲ႔ အေတြးအေခၚ ေတြကို ေဆာင္းပါး မွာ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ က႑ေပါင္းစံုမွာ သြတ္သြင္းရပါမယ္။
“Hate Group” ေတြရဲ႕ “Hate Speech” ေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့သလို ထိထိေရာက္ေရာက္ တားျမစ္ရပါမယ္။ ဒါမွသာ “Hate Group” ေတြဟာ ဗမာျပည္မွာ “ေနာက္လိုက္အမ်ားဆံုး ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အုပ္စု” လက္ရွိ အေနအထားကေန အေမရိကားမွာလို “လူမုန္းအမ်ားဆံုး မိသားစု” အျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲၿပီး တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္လည္း တည္ၿငိမ္၊ သာယာ၊ ေအးခ်မ္း၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာႏိုင္မွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း မိုးမခကေနတဆင့္ ေဆြးေႏြးတင္ျပ အၾကံျပဳလိုက္ပါတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး

၁၄ ၊ ဇြန္ ၊ ၂၀၁၃
http://moemaka.com/archives/35564