အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အပိုင္း (၁) – ဗိုလ္ေနဝင္း တက္လာျခင္း

ေအာင္ေဇာ္ - ဧရာ၀တီ

ၿပီးခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ တဝက္ေလာက္ကာလမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သေဘာထားတင္းမာၿပီး အညႇာအတာကင္းသူ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊက အစဥ္အဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ အေတြးအေခၚေတြ လႊမ္းမိုးတဲ့ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကာလရဲ႕ ထုတ္ကုန္ တခုျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းရဲ႕ အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔အတူ ေအာင္ျမင္မႈမရခဲ့တဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရးစနစ္ရဲ႕ ထြက္ကုန္တခုပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကလည္း အာဏာရွင္စစ္အစိုးရနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အေျခခံကို ပံုေဖာ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ခံသမိုင္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ေကာင္းေကာင္း သိနားလည္ၾကပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြ ျပဳလုပ္တဲ့တြက္ခ်က္မႈ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အားလံုးဟာ ဒီအတိတ္သမိုင္းအေပၚမွာ အေျခခံ စဥ္းစားၿပီး ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒါေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္လိုက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚဘယ္လို ယိမ္းမယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပေနလို႔ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး အင္တိုက္အားတိုက္ ပါဝင္ေနသူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ထဲထဲဝင္ဝင္ မသိဘဲ သ႐ုပ္ခြဲေနသူျဖစ္ျဖစ္၊ ျမန္မာ့အေရး ေစာင့္ၾကည့္သူ ဘယ္သူမဆို ႏိုင္ငံကို ဒီေန႔အေျခအေန ေရာက္လာေအာင္ ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့တဲ့ ဒီ အာဏာရွင္ႀကီး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို အကြ်မ္းတဝင္ ရွိထားသင့္ပါတယ္။

နာမည္ ေမာင္႐ႈေမာင္လို႔ ေခၚတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေျမာက္ဖက္ မိုင္ ၂၀ဝ ေလာက္ အကြာမွာရွိတဲ့ ပဲခူးတိုင္း ျပည္ခ႐ိုင္မွာ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အလယ္အလတ္ အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ မိသားစုမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ၿပီး အမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ တက္ေရာက္ ပညာသင္ ၾကားခဲ့တယ္။ ကေလးဘဝတုန္းက သူျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာက ဆရာဝန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စာေကာင္းေကာင္း မလိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ ေဆးပညာအိပ္မက္ေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ တကၠသိုလ္က ထြက္ခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ကို႐ႈေမာင္ဟာ ေန႔တိုင္းပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ ေဆြးေႏြးရင္း အခ်ိန္ကုန္တတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားသူငယ္ခ်င္း တစုနဲ႔အတူ ရန္ကုန္မွာပဲ ဆက္ေနခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဥကၠ႒ ကိုႏု၊ အတြင္းေရးမွဴး ကိုေအာင္ဆန္းတို႔နဲ႔အတူ ကို႐ႈေမာင္ဟာ အမ်ိဳးသားေရး အဖြဲ႕ အစည္းတခုျဖစ္တဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးဝင္ သခင္႐ႈေမာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။

၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကိုေအာင္ဆန္းနဲ႔ ကို႐ႈေမာင္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ စစ္ပညာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ “ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္” လို႔ လူသိမ်ားလာခဲ့တဲ့ လူငယ္ ၃၀ ထဲမွာ ပါဝင္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခံရၿပီးေတာ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (BIA) ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကတယ္။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ျပန္လည္မဝင္ေရာက္ခင္ နာမည္ေျပာင္းခဲ့ၾကခ်ိန္မွာ သခင္ေအာင္ဆန္းက “ဗိုလ္ေတဇ” ဆိုတဲ့နာမည္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး သခင္ ႐ႈေမာင္က ေတာက္ပလင္းလက္တဲ့ ေနဝန္းလို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ “ဗိုလ္ေနဝင္း” ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ခံယူခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ အျငင္းပြား ဖြယ္ရာမရွိ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ သူရဲ႕ႏိုင္ငံေရးၿပိဳင္ဖက္ တဦးျဖစ္သူ ဂဠဳန္ဦးေစာရဲ႕ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ဦးႏု ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္ မတ္လအတြင္းမွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (CBP) ေတာခိုသြားခဲ့ၿပီး အနီေရာင္ေခတ္ (ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္) ကို တည္ေထာင္ဖို႔ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္။

အစိုးရတပ္ဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ၾကားမွာ ပထမဆံုးတိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့တာက ရန္ကုန္ ေတာင္ဘက္က ပဲခူးမွာပါ။ မၾကာခင္မွာပဲ တိုက္ပြဲေတြဟာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ အခိုင္အမာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားပါေတာ့တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကရင္တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြကလည္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အတြက္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ဖို႔ အားထုတ္လာပါတယ္။

ျဖစ္တည္ခါစ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကလည္း ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနၿပီး ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္းမရွိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ နယ္ေျမ အေျမာက္အျမား လက္လႊတ္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြရဲ႕ အင္အားက အစိုးရတပ္ေတြထက္ ပိုမ်ားေနပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာတဲ့အခါ သူ႔မွာ စစ္သား ၂၀ဝ၀ ပဲရွိတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အမ်ိဳးသား ေရးစိတ္ျပင္းထန္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္အမ်ားစုက ႏိုင္ငံဟာ အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ဦးတည္ေနၿပီလို႔ ေတြးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ အေျခအေနကို ပိုၿပီးဆိုးဝါးေစတဲ့ အၾကပ္အတည္းအသစ္ တခုကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဖက္ပိုင္းကို ေရာက္လာပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ထဲမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီ ခ်န္ေကရွိတ္ရဲ႕ ကူမင္တန္ (KMT) တပ္ဖြဲ႕ေတြ ဆုတ္ခြာ ထြက္ေျပးရင္း နယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လို႔ ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ပိုင္းကို ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။ အေမရိကန္ေထာက္လွမ္း ေရးအဖြဲ႕ (CIA) ရဲ႕ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ရရွိထားၿပီး လက္နက္အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ထားတဲ့ ကူမင္တန္ တပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္မွာ အင္အား ၂၀ဝ ေလာက္ ရွိရာကေန ၁၉၅၂ မွာ ၁၂၀ဝ၀ အထိ ႀကီးထြားလာခဲ့ပါတယ္။

သူတို႔က တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ က်ိဳင္းတံုႏွင့္ တာခ်ီလိတ္အထိ အေျခခ်စခန္းေတြ တည္ေထာင္တဲ့အျပင္ အမ်ိဳးအမည္မသိ ေလယာဥ္ေတြနဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ လက္နက္နဲ႔ ေထာက္ပံ့ေရး ပစၥည္းေတြကို လက္ခံယူႏိုင္ဖို႔ မိုင္းဆတ္မွာ ေလတပ္ စခန္းတစ္ခုလည္း တည္ေဆာက္ထားခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ကူမင္တန္တပ္ေတြဟာ သံလြင္ျမစ္ အေရွ႕ဖက္ျခမ္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး လက္နက္မျပည့္စံုတဲ့ ျမန္မာအစိုးရတပ္ေတြ၊ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္တပ္ေတြနဲ႔ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္လာပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ “နဂါးႏိုင္စစ္ဆင္ေရး” အပါအဝင္ တြန္းလွန္အားထုတ္မႈေတြကို ကူမင္တန္တပ္ေတြက ပစ္အားသာလြန္မႈနဲ႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ေခ်မႈန္းခဲ့ပါတယ္။

အစပိုင္းမွာ လူအင္အားနဲ႔ အရင္းအျမစ္ မျပည့္စံုမႈေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ တပ္မွဴးဗိုလ္ေနဝင္းမွာ စစ္တပ္ေတြကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ႀကီးမားတဲ့အစီအစဥ္တခု ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အႀကီးတန္းအရာရွိေတြဟာ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စမစ္ဒြန္း အပါအဝင္ ကရင္အမ်ိဳးသားတပ္မွဴးေတြ၊ ၿဗိတိသွ် လိုလားသူေတြနဲ႔ တပ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ သစၥာ မရွိဘူးလို႔ ယူဆရသူ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အေျမာက္ အမ်ားကို တပ္ကေန ထုတ္ပယ္လိုက္တယ္။ တပ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္လာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ သူဦးစီးတဲ့ ဗမာ့ ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း (၄) က ငယ္ရြယ္တဲ့ အရာရွိ အမ်ားစုကို စစ္တပ္ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းေနရာေတြမွာ ခန္႔အပ္ ခဲ့တယ္။

၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာ အသက္ ၄၀ အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ သူ႔ရဲ႕ တပ္မွဴးေတြနဲ႔ ရန္ကုန္က စစ္႐ံုးမွာ အစည္းအေဝးတခု ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ကူမင္တန္ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြကို ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ စစ္တပ္ကို စနစ္တက်ေလ့က်င့္ၿပီး လက္နက္တပ္ ဆင္ထားတဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္ျပည့္ဝတဲ့ စစ္တပ္တစ္ခု ျဖစ္လာေအာင္ အသြင္ေျပာင္းဖို႔ ၫႊန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကို သစၥာေစာင့္သိတဲ့ အရာရွိေတြကလည္း အမိန္႔အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကၿပီး ျမန္မာစစ္တပ္ကို လူ႐ိုေသရွင္႐ိုေသ စစ္တပ္တခု ျဖစ္ေအာင္ အသြင္ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးအစီအစဥ္မွာ စစ္တပ္ကို တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ လူသစ္စုေဆာင္းေရးနဲ႔ ေလ့က်င့္ေရးတို႔ အျပင္ ထိေရာက္တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးစနစ္ကို တည္ေထာင္ဖို႔၊ ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ထူေထာင္ဖို႔၊ စစ္တပ္ရဲ႕မူဝါဒေတြ ေရးဆြဲႏိုင္ဖို႔နဲ႔ လက္နက္ေထာက္ပံ့ေရး ကိစၥေတြ ပါဝင္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ဦးေနဝင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အရာရွိေတြဟာ ျပည္သူေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္သူေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ လိုလားသူေတြကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လႊမ္းမိုးႏိုင္ဖို႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးဌာနတခု တည္ေထာင္ဖို႔လည္း သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္မွာ တရားဝင္ေပၚေပါက္လာခဲ့တဲ့ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ ေရးဌာနကို ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး ဘသန္းက ဦးစီးပါတယ္။

စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး ဌာနဟာ မွန္မွန္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာခဲ့ၿပီးေတာ့ စီမံကိန္း အေျမာက္အမ်ားကိုလည္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ ေမာ္ကြန္းတိုက္ကို တည္ေထာင္တာ၊ ယဥ္ေက်းမႈပြဲေတြ၊ ေရဒီယိုအသံလႊင့္ အစီအစဥ္ေတြကို ေထာက္ပံ့ေပးတာေတြ အျပင္ ႏိုင္ငံတလႊားမွာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ျဖန္႔ေဝတာမ်ိဳးေတြလည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ေရးသားထုတ္ေဝမႈမ်ားကို တံု႔ျပန္ဖို႔ ျမဝတီမဂၢဇင္းကို ထုတ္ေဝခဲ့ရာမွာ ယေန႔ေခတ္အထိ ဆက္လက္ တည္ရွိေနၿပီးေတာ့ လက္ရွိ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ေတြပါ ထုတ္လႊင့္ႏိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး ဌာနမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ဦးေစာဦးနဲ႔ ဦးခ်စ္လိႈင္ကို ေခၚယူခဲ့ပါတယ္။ ဦးေစာဦးဟာ အလံျဖဴကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ သခင္ သန္းထြန္းရဲ႕ သစၥာရွိတဲ့ ေနာက္လိုက္ တေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရကို လက္နက္စြဲကိုင္ ေတာ္လွန္ခဲ့ၿပီး ၁၉၅၀ အေစာပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ လက္နက္ခ်ခဲ့ပါတယ္။

ဦးခ်စ္လိႈင္ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ အေတြးအေခၚကိုေရာ မာ့က္စ္ဝါဒကိုပါ ယံုၾကည္သက္ဝင္သူျဖစ္ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ “အလံနီအဖြဲ႕” ေခါင္းေဆာင္ သခင္စိုးရဲ႕ အမာခံ ေနာက္လိုက္တဦးလည္း ျဖစ္ပါ တယ္။ မာ့က္စ္ဝါဒ အေတြးအေခၚေတြကို ဂ်ပန္ေခတ္အတြင္းနဲ႔ ၁၉၅၀ အေစာပိုင္း ႏွစ္ေတြအတြင္း ဥေရာပမွာ ခရီးလွည့္လည္စဥ္ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူဟာ ပါရီနဲ႔ေမာ္စကိုၿမိဳ႕မွာ တလွည့္စီ ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေစာဦးနဲ႔ ဦးခ်စ္လိႈင္ဟာ အရပ္သားေတြ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဦးေစာဦးရဲ႕ ရာထူးဟာ စစ္ဖက္ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးနဲ႔ အဆင့္အတန္းတူၿပီး ဦးခ်စ္လိႈင္ရဲ႕ ရာထူးကေတာ့ ဗိုလ္မွဴးရာထူးနဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္။

၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွာ ဗိုလ္ႀကီးဘေသာင္း ဦးေဆာင္တဲ့ နယ္လွည့္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး အဖြဲ႕ တခုဟာ ကြန္ျမဴနစ္လိုလားသူေတြနဲ႔ ရန္သူေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕မွာ စစ္ဆင္ေရး အစီအစဥ္တခု ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ႀကီး ဘေသာင္း ေက်ာက္ဆည္ေဒသမွာ ၂ လၾကာ ေနထိုင္ခဲ့စဥ္အတြင္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိေရး လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ၊ က်ယ္ျပန္႔လာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈနဲ႔ တိုင္းျပည္တည္ၿငိမ္မႈ ကင္းမဲ့ေနပံုေတြကို သ႐ုပ္ေဖာ္ေရးဆြဲထားတဲ့ ကာတြန္းေတြကို ျဖန္႔ေဝခဲ့ပါတယ္။ အစိုးရ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြအရ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ နယ္လွည့္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးအဖြဲ႕က ျမန္မာ ႏိုင္ငံတလႊားမွာ လက္ကမ္းစာေစာင္ ၁၁၅၀ဝ၀ဝ ေစာင္ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဗိုလ္ႀကီးဘေသာင္း ေက်ာက္ဆည္မွာ စစ္ဆင္ေရး ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာက္ဆည္ အစိုးရ အထက္တန္းေက်ာင္းက တကၠသိုလ္ဝင္ စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ၿပီး ၿမိဳ႕နီးခ်င္း မိတၴီလာစာတိုက္မွာ စာေရးလုပ္ေနတဲ့ အသက္ ၂၀ အရြယ္ လူငယ္ တေယာက္ဟာ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း အမွတ္စဥ္ ၉ ကို တက္ေရာက္ဖို႔ စာရင္းသြင္းခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္သင္တန္း အတူတက္ခဲ့သူေတြ ျပန္ေျပာတဲ့ အတိုင္းဆိုရင္ သူဟာ အပတ္စဥ္ ၉ ရဲ႕ အသက္အငယ္ဆံုး သင္တန္းသား ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။

တခါတေလမွာ ကြမ္းစားေနတတ္တဲ့ အဲဒီ လူငယ္ဟာ နည္းနည္း ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းတဲ့ ႏႈတ္နည္းသူတေယာက္ျဖစ္ၿပီး ထူးခြ်န္တဲ့သင္တန္းသား တေယာက္မဟုတ္ခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္တဲ့။ ဒီ ဗိုလ္ေလာင္းေလးရဲ႕ နာမည္ကေတာ့ ေမာင္သန္းေရႊ ျဖစ္ပါတယ္။

အပိုင္း (၂) ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
http://burma.irrawaddy.org/opinion/viewpoint/2014/01/08/53141.html