ထိုင္းအာဏာသိမ္းမႈမွ ရႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာ

ဦးေက်ာ္ဇံသာ
28.05.2014 06:17

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာသံုးသပ္ခ်က္ အစီအစဥ္မွာ ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ ႔ လက္ရွိအေျခအေနက ျမန္မာျပည္သူေတြ ဘယ္လိုသင္ခန္းစာေတြ ရယူႏုိင္ပါသလဲ။ ပါေမာကၡ စတိုင္ဘတ္ (Steinberg) ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစိုးရေကာင္းတရပ္ရွိၿပီး၊ တုိင္းရင္းသားျပႆနာကို ညႇိညႇိႏိႈင္းႏိႈင္း ေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ ထုိင္းႏိုင္ငံကို ေက်ာ္တက္ႏိုင္မယ့္အလားအလာရွိတယ္လို႔ သံုးသပ္ေျပာဆိုပါတယ္။ ပါေမာကၡ David Steinberg နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာတို႔ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ Professor Steinberg အခုအခ်ိန္မွာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းပါတယ္။ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကေန ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတယ္လို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူတုိင္းလက္ခံၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ မရွိေသးဘူးေပါ့။ ဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္မွာ ႏွစ္ႏုိင္ငံ ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ထြန္းေရး အလားအလာက ထုိင္းထက္ အေျခအေနေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရင္ မွန္ပါသလား။

David Steinberg ။ ။ အေျခခံ ကြဲလြဲခ်က္တခု ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက အလားအလာပိုေကာင္းတယ္ဆုိရင္ အထူးအဆန္လို႔ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ အာဏာတည္ေဆာက္မႈ အဆင့္ဆင့္ ကြဲလြဲေနပါတယ္။ ဘုရင္နန္းေတာ္အျပင္ အာဏာကို အစဥ္အဆက္ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ဒါဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီေနရာမွာ အနီဝတ္ေတြဟာ အာဏာလုယူသြားျခင္း ခံရသူေတြျဖစ္ၿပီး၊ အစဥ္အဆက္ ျဖတ္ေတာက္ခံထားရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေျခအေနကေတာ့ ဒါနဲ႔ လံုးဝမတူပါဘူး။ ၿဗိတိသွ်ေတြ ဘုရင္စနစ္ကို ၁၈၈၅ မွာ ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီခ်ိန္ကစၿပီး အာဏာအစဥ္အဆက္ တည္ေဆာက္မႈက ဆံုးခန္းတိုင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ပိုမိုပြင့္လင္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ လူထုထဲက ေပါက္ဖြားလာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ရဲ ႔ လုပ္ရပ္ကို လူေတြက ႀကိဳက္ခ်င္မွႀကိဳက္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ဟာ ျပည္သူနဲ႔ ျပန္လည္ေပါင္းစပ္ႏိုင္မယ့္ အလားအလာဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပိုၿပီးလြယ္ကူမယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ထိုင္းထက္ ပိုမုိထူးျခားတဲ့ အလားအလာရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း စစ္တပ္ကပဲ သူတုိ႔ စစ္သားမ်ဳိးဆက္အလုိက္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေနၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။

David Steinberg ။ ။ ဒါက အရင္တုန္းက ျဖစ္ေနခဲ့တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြရဲ ႔ သားေျမးေတြကပဲ စစ္တကၠသိုလ္ကို အဓိက တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာေနၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တကၠသိုလ္ေတြကို ကာလတာရွည္ ဖိထားခဲ့ေတာ့ နဝတ၊ နအဖေခတ္မွာ အေကာင္းဆံုးပညာေရးဆိုလို႔ စစ္တကၠသိုလ္ပဲ ရွိခဲ့တယ္ဆုိတာကိုၾကည့္ပါ။ ဒါကို ေျပာရတာ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ဒါက အမွန္တရားပါပဲ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အခုအခါ တုိင္းျပည္က ပြင့္လင္းလာေတာ့ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးေတြ သားသမီးေတြအဖုိ႔ ဒီစစ္တကၠသိုလ္အျပင္ ဘဝတက္လမ္းအတြက္ တျခားအလားအလာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိလာပါတယ္။ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ ပညာေရးအခြင့္အလမ္းေတြ၊ လူမႈေရး၊ ေစတနာဝန္ထမ္းလုပ္ငန္းေတြဟာ အဲဒီ စစ္တပ္သားသမီးေတြကို ျပန္႔ႏံွ႔သြားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ကလို စစ္တပ္ထဲပဲ သြားၾကတဲ့အေျခအေနကို ေလ်ာ့ပါးသြားေစမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ထိုင္းႏုိင္ငံကိစၥကို နည္းနည္းျပန္ေကာက္ခ်င္ပါတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ဘုရင္ရွိေနျခင္းက ႏိုင္ငံတည္ၿငိမ္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစတယ္။ Element of Stability လုိ႔ တခ်ဳိ ႔က သံုးသပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းၾကည့္ေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားကိုးခ်င္စိတ္ မရွိေအာင္၊ အားကိုးဖုိ႔ မလိုေအာင္ ဖန္တီးထားတယ္လို႔လည္း တဖတ္က ျမင္ၾကပါတယ္။ အခုအေျခအေနမွာ ဘယ္လို ရွိေနပါသလဲ။ ဆရာႀကီး ဘယ္လုိ သံုးသပ္လုိပါသလဲ။

David Steinberg ။ ။ တခ်ိန္တုန္းက ဘုရင္ရွိေနတာဟာ နုိင္ငံတည္ၿငိမ္ေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့တရပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ ခုႏွစ္အတိအက်ကို မမွတ္မိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘုရင္ဟာ ၿပိဳင္ဖက္စစ္ဗိုလ္ ႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး တုိက္ခဲ့ေနတာရပ္ၾကေတာ့။ အတူပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ၾကဆုိၿပီး ညႊန္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါမ်ဳိး ဘုရင္က လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ သူဟာ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သိပ္ကို နားမက်န္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ထီးနန္းဆက္ခံေရးဟာ သီးျခားကိစၥတရပ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥတခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္မွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြသာ ေရွ ႔ဆက္ျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ လက္ရွိ အလားအလာ ပိုေကာင္းေနပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ တခ်ိန္က ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ ဆီနိတ္တာတေယာက္လည္းျဖစ္၊ Liberal Constitution လို႔ေခၚတဲ့ constitution ကို ပါဝင္ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးလည္းျဖစ္တဲ့ ထမာဆထ္ (Thammasat) တကၠသိုလ္က ဥပေဒပါေမာကၡတေယာက္ကို က်ေနာ္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ သူေျပာတာက သူတုိ႔ဟာ အဲဒီ liberal constitution ထဲမွာ အစိုးရကို အာဏာေတြ ပံုေအာၿပီးေပးထားခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါဟာ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ သိပ္အင္အားႀကီးတဲ့ အရပ္သားအစိုးရ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ လုပ္ထားတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ သံုးသပ္တာက ဒီအခြင့္အေရးကို သက္ဆင္ ရွင္နဝပ္ (Thaksin Shinawatra) က ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဒါကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုဆုိင္ရာ ျပႆနာလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါသလား။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာကို အဲဒါနဲ႔ တဆက္တည္း။

David Steinberg ။ ။ ဒါဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုဆုိင္ရာ ျပႆနာပါ။ အေျခခံကေတာ့ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္တာပါ။ Liberal ဖြဲ႔စည္းပံုကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္တာပါ။ အဝါဝတ္ေတြက လူထုကို မယံုၾကည္ဘူးဆိုၿပီး လုပ္ၾကတာပါ။ လူေတြက မဲေပးၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရဟာ ေပးခ်င္တဲ့ ကတိကဝတ္ေတြ ေပးၿပီး၊ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါက ဒီမုိကေရစီကို အလြဲသံုးစားလုပ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တာဝန္ေပးခန္႔အပ္တဲ့၊ သန္႔ျပန္႔တယ္၊ တကယ္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ အစိုးရတရပ္ကို လုိခ်င္တယ္။ လူထုက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္း မယံုၾကည္ဘူးဆိုၿပီး အဝါဝတ္ေတြဖက္က လုပ္လာၾကပါတယ္။ အနီဝတ္ေတြၾကေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီကို ယံုၾကည္တယ္။ မဲတျပားခ်င္းစီကို ေလးစားၾကရမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ၾကပါတယ္။ အေျခအေနက သိပ္မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ထုိင္းစစ္တပ္ဟာ ဒီတႀကိမ္မွာ တကယ္ အာဏာမသိမ္းခ်င္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ေျပလည္ေအာင္ ညႇိႏႈိင္းၾကေစခ်င္ေပမယ့္ မျဖစ္လာခဲ့ပါဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပႆနာတက္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ေတာင္းဆိုေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ အေျခအေနဟာ။ ဆုိေတာ့ အခု ထုိင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ သင္ခန္းစာယူႏိုင္တဲ့ အခ်က္မ်ား ရွိပါသလား။

David Steinberg ။ ။ သင္ယူႏိုင္တဲ့အခ်က္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုေတြ အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္က တခါစီ အာဏာသိမ္းတိုင္း ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္တမ်ဳိးစီ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အတိအက် မဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီသေဘာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ သင္ခန္းစာကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာမႈ ရွိဖို႔ပါ။ ဒါ႔အျပင္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းတရပ္လည္းရွိဖုိ႔ လို္အပ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရးဆိုတာက အရမ္းကို ခက္ခဲေနပါတယ္။ ခင္မ်ား သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္လာတာနဲ႔အမွ်ေတာ့ ေျပာင္းလဲလာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္လား။ အဲဒီေနာက္မွာလားဆုိတာေတာ့ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ပုဒ္မတခုခ်င္းကိုသာမက ဖြဲ႔စည္းပံုတခုလံုးကို ျပင္မယ့္အလားအလာလည္း ရွိလာရမွာပါ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုေပါင္း (၃) ခု ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ပထမ (၂) ခုကေတာ့ ၁၄ ႏွစ္စီပဲ ခံၿပီးေတာ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။

David Steinberg ။ ။ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ဖြဲ႔စည္းပံုလို႔ ဆိုႏုိင္ေပမယ့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ထိ တည္ၿမဲခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ၾကေတာ့ တပါတီ ဆုိရွယ္လစ္ဖြဲ႔စည္းပံု ရွိလာပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီမဆန္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုလို႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ အထိ တည္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ဖြဲ႔စည္းပံုကေတာ့ ၂၀၀၈ မွာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ အတည္ျပဳခဲ့တာပါ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါေပမဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ အတည္ျပဳတယ္ဆိုတာ မမွန္ဘူးခင္မ်ား။ အဲဒါ အစစ္အမွန္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲဟာ။ အတုအေယာင္သာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို က်ေနာ္တို႔ ထည့္ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။

David Steinberg ။ ။ ဒါက ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ထားတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲပါ။ ၉၂.၄ ရာခိုင္ႏႈန္း အတည္ျပဳတယ္ဆိုတာ က်ေနာ့္သေဘာ ေျပာရရင္ေတာ့ စတာလင္ေခတ္ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုမွာပဲ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲမ်ဳိးပါပဲ။ ေျမာက္ကိုရီးယားမွာလည္း ေတြ႔ႏိုင္ၿပီး၊ တျခားေနရာေတြမွာ မေတြ႔ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါမ်ဳိးဟာ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္မ်ားေျပာတာ က်ေနာ္ သေဘာတူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုတခုလို အသံုးမက်ဘူးလုိ႔ မဆိုႏုိင္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီနည္းက်က် အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တာ မဟုတ္ေပမယ့္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုတခုဆိုတာကို ေလးစားရမယ္၊ ယုတိၱတန္တဲ့နည္းနဲ႔ ျပင္ဆင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနလည္း ရွိရပါမယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံေတြမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုတခု တည္တန္႔ခိုင္ၿမဲဖုိ႔ဆိုတာ အဓိက အက်ဆံုး ဘယ္အရာ လုိအပ္ပါသလဲ။ ျပည္သူေတြရဲ ႔ ႏုိင္ငံေရးရင့္ၾကတ္မႈလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာတတ္တဲ့ ဓေလ့လား။ ဒါမွမဟုတ္ ဆရာႀကီး ဘာမ်ား ဆက္ေျပာခ်င္ပါသလဲ။

David Steinberg ။ ။ တရားဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာတတ္ၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အာဏာတက္လာတဲ့ အစိုးရတရပ္ရပ္က အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒကိုသာမကပါဘူး၊ တရားဥပေဒကို ေလးစားမႈ၊ တရားဥပေဒရဲ ႔ အႏွစ္သာရနဲ႔ တရားဥပေဒေဖာ္ေဆာင္ေရးဆိုတာေတြကလည္း ေပၚထြန္းဖုိ႔ဆိုတာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္တတ္ပါတယ္။ ညတြင္းခ်င္းလုပ္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ သူအလိုလို သဘာဝအေလ်ာက္ ျဖစ္လာတတ္တဲ့ကိစၥမ်ဳိးလို မဟုတ္ပါဘူး။ သင္ယူလုပ္ယူရတဲ့ကိစၥပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း တရားဥပေဒ ေလးစားမႈ ျဖစ္ထြန္းဖို႔ အခ်ိန္ယူရမွာပါ။ လြယ္လင့္တကူေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီအတြက္ ဒုတိယအေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ Ability to compromise အေပးအယူလုပ္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလက္တေလာ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ႀကံဳေနရတဲ့ျပႆနာဟာ အဝါဝတ္ေတြနဲ႔ အနီဝတ္ေတြ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ေနၾကတဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ Compromise လုပ္တယ္။ အေပးအယူလုပ္ ညိႇႏိႈင္းတယ္ဆိုတာ ဒီမုိကေရစီရဲ ႔ မရွိမျဖစ္တဲ့ အႏွစ္သာရပါ။ ခက္တာက အေပးအယူလုပ္တယ္ဆိုတာဟာ ငါတုိ႔ရဲ ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ဆံုးရႈံးလုိက္ရျခင္းပဲလို႔ လူေတြက ဆုိေနၾကပါတယ္။ ဒါကို က်ေနာ္ နားလည္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမုိကေရစီသေဘာအရ အမ်ားသေဘာတူညီမႈရဖို႔ဆုိတာ အေပးအယူနည္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ဗမာလူမ်ဳိးစုနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုၾကား အေပးအယူလုပ္ၾကမယ့္ အေျခအေန ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ပါေစလို႔ က်ေနာ္ ဆုေတာင္းေနပါတယ္။ အစိုးရဖက္ကေရာ၊ လူမ်ဳိးစုဖက္ကပါ အေပးအယူလုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ပညာတတ္ေတြ၊ ၿမိဳ ႔ေပၚက လူလတ္တန္းစားေတြ ဆုိပါစို႔။ သူတို႔က သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္တို႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးတုိ႔ကို ပိုၿပီးေတာ့ လုိလားပါတယ္။ ပုိၿပီျမတ္ႏိုးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်းလက္ေန ျပည္သူေတြ၊ ေအာက္ေျခလူတန္းစားအမ်ားစုကေတာ့ သက္ဆင္တုိ႔လို ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေျပာခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးမက္လံုးေတြ၊ စီးပြားေရးအစီအစဥ္ေတြကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ထုိင္းႏိုင္ငံ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္၌က ႏွစ္ပိုင္းကြဲေနတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ ဆရာႀကီး ထင္ပါသလား။

David Steinberg ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ အဲဒီလို ကြဲျပားမႈမ်ဳိး မရွိေသးပါဘူး။ အခ်ိန္ၾကာရင္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးေရး ကြဲလြဲမႈရိွတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံထက္ ပိုဆုိးပါတယ္။ ထိုင္းမွာ မူစလင္ေတြ ေနထုိင္တဲ့ ေတာင္ပိုင္းျပႆနာက အဓိကက်ပါတယ္။ တျခားလူမ်ဳိးစုေတြ ရွိေပမယ့္ ျပႆနာဟာ ျမန္မာျပည္မွာေလာက္ မျပင္းထန္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ရဲ ႔ လူမ်ဳိးစုေတြဟာ အခုအခ်ိန္အထိ လူတန္းစားကြဲျပားမႈ မရွိဘဲ ညီညႊတ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လူတန္းစားကူးေျပာင္းႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အားလံုးကို စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါက ထုိင္းနဲ႔ကြာပါတယ္။ ထိုင္းစစ္တပ္ဟာ လူမႈေရး တိုးတက္ႏိုင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းလက္ထက္ကစၿပီး ဘဝအေျခအေန တုိးတက္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းအားလံုးကို စစ္တပ္ကသာ ေမာင္ပိုင္စီးထားခဲ့တာပါ။ အခုၾကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးလမ္းပြင့္လာေတာ့ ခရိုနီေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း ပညာေရးတိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာႏုိင္ပါတယ္။ ခရိုနီသားသမီးေတြ ပညာလည္း တက္လာမယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ ျဖစ္သလို၊ ျပႆနာလည္း တက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ မွ်မွ်တတ ဖြံ႔ၿဖိးမႈရွိဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေတာင္ ဒီလို ျပႆနာေတြက ရွိလာေနပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးေမးခ်င္တဲ့ ျပႆနာတခုကေတာ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ထိုင္းႏုိင္ငံကို ႏုိင္ငံေရးအရ၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေသာ္လည္းေကာင္း ေက်ာ္တက္သြားႏုိင္မယ့္ အလားအလာမ်ား ျမင္မိပါသလား။

David Steinberg ။ ။ ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ထိုင္းမွာ စစ္အာဏာသိမ္းမႈ ရွိေပမယ့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး တိုးတက္တယ္။ တည္ၿငိမ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာၾကေတာ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နိမ့္က်သြားတယ္။ တုိင္းရင္းသားျပႆနာေတြ ပိုႀကီးထြားလာတယ္ စသျဖင့္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာအစိုးရဟာ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရရွည္မွာ ေက်ာ္တက္ႏုိင္မယ့္ အလားအလာ က်ေနာ္ ျမင္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အင့္မတန္ အင္မတန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အုပ္ခ်ုပ္ေရးမ်ဳိး၊ အစိုးရမ်ဳိး ရွိဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခၽြတ္ၿခံုက်ခဲ့တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကေန ေပၚထြက္လာတဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘဲ။ တကယ့္ကို ေခတ္မီေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကေန ေပၚထြန္းတဲ့မ်ဳိးဆက္ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။
http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-lesson-from-thai-coup/1924811.html