"ပဒိုမန္းရွာ၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္မ်ားႏွင့္ က်ေနာ္ ရဲေဘာ္ ေဇာ္ေနာင္" (ပဒုိမန္းရွာ အမွတ္ရ)

အခ်ိန္ေတြ ၾကာေညာင္းလာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီလဒီရက္ကိုေရာက္တိုင္း အတိတ္ရဲ႕ျဖစ္ရပ္ေတြ က်ေနာ့္ အာရံုထဲ အသစ္ တဖန္ ျပန္၀င္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ကာလအေနနဲ႔ေျပာရရင္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္း ကေန စရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလမွာ ေကအဲန္ယူေခါင္း ေဆာင္ မ်ားကို လုပ္ႀကံမယ္ ဆိုတဲ့သတင္း ေကအဲန္ယူအတြင္း ခါတိုင္းထက္ ပိုထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် သတင္းေတြ တမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳး ထြက္ေပၚလာေသာ္လည္း လုပ္ႀကံခံရမဲ့ စာရင္းထဲမွာ ပဒိုမန္းရွာရဲ႕နာမည္ အၿမဲလို ပါ၀င္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပဒိုမန္းရွာရဲ႕ လုံၿခံဳေရးအတြက္ စုိးရိမ္စရာ အေျခအေနျဖစ္ လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပဒိုမန္းရွာက တုန္လႈပ္မႈမရွိခဲ့ပါဘူး။ သြားၿမဲ လာၿမဲအတိိုင္း ပံုမွန္ဘဲရွိခဲ့ပါတယ္။ ပဒိုမန္းရွာက အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ျဖစ္ေပမဲ့ ခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာင္ သူ႔ရဲ႕လံုၿခံဳေရးအတြက္ တစံုတခုလုပ္ေပးဘို႔ မေတာင္းဆိုခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ ရံုးရွိ ရဲေဘာ္မ်ားက သူ႔အေပၚ စိတ္ပူပင္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။

တေန႔က်ေနာ္ သူ ့ရံုးကို ေရာက္လာတဲ့အခါ ရံုးရွိရဲေဘာ္တခ်ိဳ႕က ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ ့ ပတ္သက္လို ့ ေျပာျပၾကပါတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့အထဲမွာ ပဒိုမန္းရွာ စီးေနက်ကားမွာ လူသိမ်ား ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ကားအသစ္တစီးလဲေပးက ေကာင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ တခ်ိန္တုန္းက ဒူးပလာယာခရိုင္မွာ က်ေနာ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ေျဖရွင္း ႏိုင္ဖို ့ ဒူးပလာယာ ခရိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ အဆင္ေျပမယ္လို႔ ယူဆမိတဲ့ အေပၚ ဒူး ပလာယာခရိုင္ေခါင္းေဆာင္ (အထူးသျဖင့္ ခရိုင္အတြင္းေရးမွဴး ပဒိုလစၥတန္)နဲ႔ တိုင္ပင္ပါတယ္။ ဒူးပလာယာခရိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားဘက္ကလည္း အခက္အခဲမရွိဘဲ စီစဥ္ေပးတဲ့အျပင္ ပဒိုမန္းရွာ ကိုင္ေဆာင္ဘို႔အတြက္ ပစၥတိုတလက္ကိုပါ စီစဥ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီကာလမွာဘဲ ပဒိုမန္းရွာကိုယ္တိုင္ ေကအဲန္ယူအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရံုးကို ေကအဲန္ယူနယ္ေျမအ တြင္း ျပန္အေျခခ်ႏိုင္ဘုိ႔ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မဟာ (၇)နယ္ေျမ ေသေဘထာ စခန္းမွာ အေျခခ်ဘို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေကအဲန္ယူအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရံုး အေျခခ်ႏိုင္ဘို႔အ တြက္ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ဆာတူေဂၚက အေဆာက္အဦးအတြက္ သစ္ရရွိဘို႔ ေရပိုက္နဲ႔ ေရသြယ္ယူရရွိႏိုင္ ဘို႔နဲ႔ အင္တာနက္ရရွိဘို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီေပးပါတယ္။ တေန႔ေသာ္ ေသေဘထာစခန္းကို ပဒိုမန္းရွာေရာက္လာခ်ိန္ ေရပိုက္က ေရလိုက္မေကာင္းတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ကို ေခၚၿပီး ေခ်ာင္း ဖ်ားဘက္ကို တက္သြားၾကပါတယ္။ ေရစသြယ္တဲ့ေနရာကို ေရာက္တဲ့အခါ ပဒိုမန္းရွာကိုယ္ တိုင္ ေရထဲဆင္းၿပီး ေရပိုက္၀မွာ ပိတ္ဆို႔ ေနတဲ့ အမႈိက္သရိုက္ေတြကို ႏႈိက္ထုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ေခ်ာင္းကမ္းနဖူးကေနၿပီး လံုၿခံဳေရးယူေပးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေတာထဲကေန အင္မတန္ ေခ်ာက္ျခားစရာေကာင္းတဲ့ အသံႀကီးတခုေပၚ ထြက္လာပါတယ္။ ပဒို္မန္းရွာက ေရထဲက ေနၿပီး က်ေနာ့္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဘာသံလည္းလို႔ ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္က မသိဘူးလို႔ ျပန္ေျဖေတာ့ အသံက ေၾကာက္စရာႀကီးဘဲလို႔ သူကေျပာပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာ ထဲ ေတာင္ထဲ သြားလာေနထိုင္ခဲ့တဲ ့က်ေနာ္လည္း ဒီလိုအသံ မ်ိဳးတခါမွ် မၾကားခဲ့ပါဘူး။ ထူးျခား တဲ့အသံႀကီးပါဘဲ။ က်ေနာ္တို႔ စခန္းကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဘာသံေတြၾကားသလဲလို႔ စခန္းက ရဲေဘာ္ေတြကို ေမးပါတယ္။ သူတို႔က ဘာသံမွ မၾကားဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ အခုက်ေနာ္ျပန္ စဥ္းစားမိတဲ့အခါ အတိတ္နမိတ္ဆိုးလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအျဖစ္ အပ်က္က ပဒို္မန္းရွာ လုပ္ႀကံျခင္း မခံရခင္ တပတ္အတြင္းကျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္လည္း ဖယ္ဒရယ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဒုတိယမူၾကမ္းအတည္ျပဳႏိုင္ေရး အစည္း အေ၀းကို ေကအဲန္ယူကိုယ္စားလွယ္အေနနဲ႔တက္ေရာက္ဘို႔ ေသေဘထာကို တေခါက္ျပန္ေရာက္ သြားပါတယ္။ အစည္းအေ၀းၿပီးေနာက္ အတြင္းမွဴးခ်ဳပ္ရံုးကို က်ေနာ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ ရံုးကို ေရာက္ေနၾကအတိုင္း ရဲေဘာ္မ်ားက ရံုးေအာက္ထပ္အခန္းတခန္းမွာ ေနရာစီစဥ္ ေပး ပါ တယ္။ ပဒိုမန္းရွာက သူ႔ရံုးကို ေရာက္လာတဲ့ဧည့္သည္ေတြကို သူထမင္းစားခါနီး သူနဲ႔ထမင္း အတူစားဘို႔ လိုက္ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၄ ရက္ မနက္ေစာေစာ ပဒိုမန္းရွာကို တိုက္အေပၚထပ္ေအာက္ထပ္ အတက္အဆင္း ေလွခါးထစ္မွာ တဦးထဲထုိင္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ရႊင္ ရႊင္ျပျပ မရွိလွပါဘူး။ က်န္းမာေရးေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ညကအိပ္မက္ဆိုးမ်ားမက္လို႔လား မေျပာတတ္ပါ။ သူ႔ရဲ႕ဆီးခ်ိဳေရာဂါလည္း တက္ေနတယ္လို႔ သိရတယ္။ ေနနဲနဲျမင့္လာတာနဲ႔ ဧည့္သည္မ်ားလည္း ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႔ဆီလာတဲ့ဧည့္သည္မ်ားကို မ်ားေသာအားျဖင့္ အေပၚ ထပ္မွာ ဧည့္ခံေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္နဲ ့ ပဒိုသမိန္ထြန္း တို႔ ေအာက္ထပ္မွာ စကား ေျပာခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ မြန္းလြဲေလာက္မွာ ဗို္လ္ခ်ဳပ္မူတူးေစးဖိုး ေရာက္လာပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္အေပၚထပ္မွာ ေျပာဆိုၿပီးတဲ့ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မူတူးေစးဖိုးက ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာပါ တယ္။ အဲဒီေနာက္ အိမ္သာထဲခဏ၀င္ၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။

ညေန (၄)နာရီေက်ာ္ ပဒိုမန္းရွာ အေပၚထပ္က ဆင္းလာပါတယ္။ ေနာက္ က်ေနာ္ေနတဲ့ အခန္းကို လာၿပီး ညစာစားဘို႔ေခၚပါတယ္။ ထမင္းစားခန္းထဲကုိ သူနဲ႔အတူ က်ေနာ္ လိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ သူရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ ဖီးသူး(ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ေပးသူ) (၃)ဦးဘဲရွိပါတယ္။ ထမင္းစားေနစဥ္ သူက ဒီငါးဟင္းကို စားၾကည့္ပါလား။ ဦးသန္းထြ႗္ (NLD,LA)က လာေပး သြားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဟင္းကသူ႔အတြက္ ဆားနဲနဲေပါ့ပံုေပၚပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆားပုလင္း ကိုယူၿပီး ဟင္းထဲ ဆားနဲနဲ ထပ္ထည့္ပါတယ္။ ထမင္းစားေနစဥ္ က်ေနာ္က “ပဒိုေဒးဗစ္ေထာက ေကအဲန္ယူ ဗဟိုအၿမဲတမ္းေကာ္မတီ၀င္လည္းျဖစ္တယ္။ ေကအဲန္ယူ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီ၀င္လည္းျဖစ္တယ္။ သူက ငါလုပ္တာ ေကအဲန္ယူအတြက္မဟုတ္ဘူး၊ ကရင္လူမ်ိဳး အတြက္ျဖစ္တယ္လို႔ လိုက္ေျပာေနတာ ေကအဲန္ယူနဲ႔ ကရင္လူထုကို ခြဲစည္းရံုးသလိုျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါခင္ဗ်ားတို႔ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ဘူးလား”လို႔ သူ႔ကိုေျပာပါတယ္။ သူက “ဒီလူက က်ေနာ္ကို အစည္းအေ၀းထဲမွာလည္း သိကၡာခ်တယ္၊ အျပင္မွာလည္း သိကၡာခ်တယ္၊ က်ေနာ္အေတာ္ခံ စားရတယ္လို႔” ေျပာတယ္။ ေနာက္ၿပီးသူက ဆက္ေျပာျပန္ေသးတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ တခ်ဳိ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အသိအမွတ္ျပဳေလာက္တဲ့ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ ဘာတခုမွမရွိဘဲ ေခါင္းေဆာင္တက္ ျဖစ္ေနၾကတာေတြ ရွိတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ထမင္းစားေပမဲ့ သိပ္ခံတြင္းေတြ႔ပံု မေပၚပါ။ ထမင္းဟင္းအနည္းငယ္ေလာက္ကိုသာ စားတာေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႔ပန္းကန္ သူေဆးၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲကေန ထြက္သြားပါတယ္။ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ က်ေနာ္နဲ႔ ဖီးသူး (၂)ဦးသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။

က်ေနာ္လည္း အေတြးမ်ားႏွင့္အတူ ထမင္းဆက္စား ေနရင္း သိပ္မ ၾကာပါ။ ႀကီးေလးတဲ့အရာ၀တၳဳတခု အေပၚကျပဳတ္က်တဲ့အသံမ်ိဳး ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ဖီးသူးတေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဘာသံလည္းဆိုတာကို ေ၀ခြဲေနသလို မိမိတို႔အိမ္ ကလား၊ တျခားအိမ္ကလားဆိုတာ စဥ္းစားေနၾကပါတယ္။ တေအာင့္ေလာက္အၾကာ အလားတူ အသံမ်ဳိး ထပ္ၾကားရျပန္ပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါ။ အိမ္ေပၚထပ္က ငိုသံၾကား ရပါတယ္။ မိ္မိတို႔ေနတဲ့ အိ္မ္ကဆိုတာ ေသခ်ာသြားပါၿပီ။ တိုက္ထဲက ေသနတ္သံကို တခါမွ မၾကားဘူးတဲ့ က်ေနာ္က ရုတ္တရက္မို႔ ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

အျဖစ္အပ်က္ကလည္း ျမန္ဆန္လြန္းလွပါတယ္။ က်ေနာ္ လည္း လက္မေဆးအားေတာ့ဘဲ ထမင္းစားခန္းထဲကေန ကမန္းကတန္းေျပး ထြက္လာ ခဲ့ရာ ရဲေဘာ္ဖေထာနဲ႔ ေအာက္ထပ္မွာ ဆံုပါတယ္။ သူက အေပၚထပ္က ဆင္းလာ သူျဖစ္ပါတယ္။ သူက အဖိုးႀကီးလုပ္ႀကံခံရေၾကာင္း ကိုေအးလြင္ကို ဖုန္းဆက္ဘို႔ ေစးေစးက ေျပာေၾကာင္း ကရင္လို ေျပာ ျပပါတယ္။ က်ေနာ္အေပၚထပ္ကို တက္တဲ့အခါ အေပၚထပ္ေလွ ခါး၀နားမွာ ပဒုိမန္းရွာက အသက္ မဲ့ထိုင္လွ်က္သားနဲ ့ ေစာေစးေစးက ဖက္လွ်က္ငိုရင္း အဖိုးႀကီး မရွိေတာ့ဘူးလို႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္း ေျပာပါတယ္။ ကုလားထုိင္ရဲ႕ေရွ႕ ေျခရင္းနားမွာ အိုင္ထြန္းေနတဲ့ ေသြးကြက္ႀကီး တကြက္ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

က်ေနာ္လည္း ပူထူသြားပါတယ္။ အိ္မ္နီးနားရွိ ဦးသန္းထြဋ္ (NLD,LA)ကို လွမ္းေခၚပါတယ္။ သိပ္မ ၾကာပါ။ ထုိင္းပုလိပ္မ်ား ေကအဲန္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ ့ မဟာမိတ္မ်ား ေရာက္လာပါတယ္။ ထိုင္းပုလိပ္မ်ားက ပထမဦးဆံုး အေလာင္းကိုစစ္၊ ေသနတ္က်ည္ခြံကို ရွာပါတယ္။ 9 မမ က်ည္ခြံ တခုသာ ရွာေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ပဒိုမန္းရွာထုိင္တဲ့ ကုလားထုိင္ေနာက္မွီမွာ က်ည္ဆံထိသြားလို႔ က်ိဳးပဲ့ သြားပါတယ္။ ပဒို္မန္းရွာရဲ႕ရင္ဘတ္မွာ ေသနတ္ဒဏ္ရာ (၃)ခ်က္ ေတြ႔ရွိရပါတယ္။ လက္ေခ်ာင္း တခ်ိဳ႕မွာလည္း ဒဏ္ရာေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ လက္နက္ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားရဲ႕ အဆိုအရ ေသနတ္ အမ်ိဳးအစား (၂)မ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ တမ်ိဳးက ပစၥတိုျဖစ္ၿပီး ေနာက္တမ်ိဳးက ေျခာက္လံုးျပဴးျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ေျခာက္လံုးျပဴးက က်ည္ခံြမက်န္ေၾကာင္း၊ သံုးသပ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။

ထို႔ေနာက္ ထိုင္းပုလိပ္က မ်က္ျမင္ေတြ႔ရွိသူမ်ားကို ဆက္လက္ေမးျမန္းပါတယ္။ မ်က္ျမင္ေတြ႔ရွိသူ မ်ားမွာ ရဲေဘာ္(၂)ေယာက္ႏွင့္ မိန္းကေလးတေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အခင္းမျဖစ္ပြားခင္ ရဲေဘာ္မ်ား က အိမ္ေရွ႕ရွိပန္းအိုးမ်ားကို ေရလိုက္ေလာင္းေနၿပီး မိန္းကေလးက ပဒိုမန္းရွာအနားရပ္ၿပီး ပဒိုမန္း ရွာႏွင့္ အတူစကားေျပာေနပါတယ္။ မိ္န္းကေလးက ျဖစ္စဥ္အစအဆံုး ျမင္ေတြ႔ရသူျဖစ္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္(၂)ေယာက္က ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ ေရွာင္တိမ္းေနလိုက္ၾကပါတယ္။ မိ္န္းကေလးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ ပဒိုမန္းရွာသည္ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ အေပၚထပ္သို႔တက္လာကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားေၾကာင္း၊ ထို႔ေနာက္ ျပန္ထြက္လာကာ ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္ကာ ပန္းသီး တလံုးကို ထုတ္ယူလိုက္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ပန္းသီးလွီး ဓါးတေခ်ာင္းႏွင့္အတူ ၀ရံတာရွိ ကုလားထိုင္ ဆီသို႔သြားၿပီး ထိုင္ေၾကာင္း၊ ပန္းသီးစားရင္း သူမႏွင့္အတူစကားေျပာေနစဥ္ ကားအမဲတစီး ၿခံတံခါး ၀တြင္ ထိုးရပ္လာေၾကာင္း၊ ကားေပၚမွ လူ(၂)ေယာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ဆင္းလာၿပီး လက္ထဲတြင္ သစ္သီးျခင္းတခုကို ကိုင္ေဆာင္လာေၾကာင္း၊ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္ တဦးမွာ ေလွခါးထစ္ တထစ္ႏွစ္ထစ္မွ်သာတက္ၿပီး ရပ္ေနေၾကာင္း၊ အသားညိဳညိဳ အရပ္မနိမ့္မျမင့္ လက္တြင္ ေဆးမွင္ ေၾကာင္ထိုးထားသူမွာ ပဒိုမန္းရွာထုိင္သည့္ေနရာအထိ တက္လာၿပီး “တီး..ဟားလဲေဂး”လို႔ ကရင္ လို ႏႈတ္ဆက္ကာ ခါးတြင္ရွိ မဲမဲရွည္ရွည္ ေသနတ္တလက္ကို ထုတ္ၿပီး ပဒိုမန္းရွာ၏ ရင္ဘတ္သို႔ ခ်ိန္ရြယ္ပစ္ခတ္လိုက္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေနာက္ျပန္ ဆင္းသြားေၾကာင္း၊ ေလွခါးထစ္တြင္ ရပ္ေနသူက ပဒိုမန္းရွာကို ဆက္လက္ပစ္ခတ္ၿပီးေနာက္ သူတို႔ (၂)ဦး ကားေပၚသို႔ ျပန္တက္ၿပီး ကားကို ခ်က္ ခ်င္းေမာင္းထြက္သြားေၾကာင္းေျပာပါတယ္။

ထုိင္းပုလိပ္မ်ားက မ်က္ျမင္ေတြ႔ရွိသူမ်ားရဲ႕ေျပာျပတဲ့ လူသတ္သမားရဲ႕ ပုံပန္းသ႑ာန္မ်ားနဲ႔ အနီး စပ္ဆံုးတူႏိုင္မဲ့လူ(၂)ေယာက္ပံုကို ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္ျပပါတယ္။ ဒီလူေတြဟုတ္မဟုတ္ ေမးပါ တယ္။ မ်က္ျမင္ေတြ႔ရွိသူ (၃)ဦးစလံုးက အတည္ျပဳေျပာဆိုႏိုင္ျခင္းမရွိပါ။

အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ အိပ္ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေစာေစးေစးက ေသနတ္သံၾကားလို႔ လန္႔ႏိုးလာၿပီး အျပင္ကို ထြက္လိုက္တဲ့အခါ ကား တစီးအရွိန္နဲ႔ေမာင္းထြက္သြားကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အတြက္ ကားေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး ကားနံပါတ္ကို မွတ္ယူႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကားနံပါတ္အတိုင္း ထုိင္းပုလိပ္မ်ားလိုက္ရွာတဲ့အခါ ကားပိုင္ရွင္မွာ ထိုင္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီး ကားကို ေရႊကုကၠိဳလ္တဖက္ကမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္တြင္ရပ္ထားေၾကာင္း သိရွိရပါ တယ္။
ပဒိုမန္းရွာဟာ လူကိုယ္တိုင္ လုပ္ႀကံျခင္းမခံရခင္ ႏိုင္ငံေရးအရ လုပ္ႀကံမႈကို ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ခံခဲ့ရ ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ပဒို္မန္းရွာကို ကရင္အမ်ိဳးသားေရးထက္ ဒီမိုကေရစီေရးကို ဦးစားေပးသူ၊ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးထက္ မဟာမိတ္အေရး တပ္ေပါင္းစုအေရးကို ဦးစားေပးသူ၊ ကရင္ျပည္အေရး ထက္ ဖယ္ဒရယ္အေရးကို ဦးစားေပးသူ၊ အျပင္းထန္ဆံုးထိုးႏွက္တဲ့ စကားလံုးကေတာ့ ဗမာမ ထ မီကိုဆြဲၿပီး လိုက္ေနသူလို႔ ဂုဏ္သိကၡာခ် ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္)ကို ရည္ ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးအရနားလည္သူမ်ားက ေ၀ဖန္သံုးသပ္ႏိုင္ေပမဲ့ ကရင့္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အတြင္း ႏိုင္ငံေရးအားနည္းသူမ်ားတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေရးအားနည္းသူမ်ားက ပဒိုမန္းရွာအေပၚ အဆိုး ျမင္လာၾကပါတယ္။

စစ္အစိုးရနဲ႔နီးစပ္တဲ့ ျပည္တြင္းကရင္အသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း ဒီစကားေတြကို အေတာ္ဖြခဲ့ပါတယ္။ ေကအဲန္ယူဗဟိုေကာ္မတီတခိ်ဳ႕သည္ပင္ ဒီစကားအတိုင္းလိုက္ေျပာလာၾကပါ တယ္။ စစ္အစိုးရက ဒီအခြင့္ေကာင္းကိုယူၿပီး ဗိုလ္သာရွီး၊ ဗိုလ္လယ္မူးနဲ႔ ဗိုလ္ၾကည္လင္းတို႔ လုပ္ ႀကံခံရတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပဒိုမန္းရွာလက္ခ်က္လို႔ ၀ါဒျဖန္႔ပါတယ္။ သိသာထင္ရွားတဲ့ အေထာက္ အထားနဲ႔ေျပာရရင္ ဗိုလ္ၾကည္လင္းေသဆံုးၿပီးေနာက္ စစ္အစိုးရရဲ႕ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး စာရြက္စာတန္း ေတြမွာ ပဒိုမန္းရွာလက္ခ်က္ပါဆိုၿပီး ေဖၚျပထားပါတယ္။ ပဒိုမန္းရွာလုပ္ႀကံခံရၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပည္ တြင္းက လူတဦးရဲ႕အျမင္ကို က်ေနာ္ ေမးစမ္းၾကည့္ပါတယ္။ သူကဘာျပန္ေျပာလည္းဆိုရင္ “သူ မ်ားကို သတ္ေတာ့လည္း သူလည္းျပန္အသတ္ခံရတာေပါ့”လို႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ဘဲ ေျဖပါတယ္။ စစ္အစိုး ရနဲ႔အတူ အႀကံတူသူေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေၾကာင့္ ပဒို္မန္းရွာအသက္ဆံုးရႈံး ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါကရင့္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ သင္ခန္းစာယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ပဒိုမန္းရွာလုပ္ႀကံျခင္း မခံရခင္ ပဒိုမန္းရွာေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ တက္လိုက္ရတဲ့ ေကအဲန္ယူဗဟို အၿမဲတမ္းေကာ္မတီအ စည္းအေ၀း မွာ ပဒိုမန္းရွာက ဗိုလ္သာရွီး၊ ဗိုလ္လယ္မူးနဲ႔ ဗိုလ္ၾကည္လင္းတို႔ ေသဆံုးတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ ညႊန္ၾကားထားတယ္လို႔ သတင္းေတြထြက္ေနတယ္၊ ဘယ္သူညႊန္ၾကားလည္းဆိုတာ အခု ထက္ထိ က်ေနာ္လည္း မသိေသးဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။ အစည္းအေ၀းမွတ္တမ္းမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ ေသးရင္ သူေျပာခဲ့တဲ့စကား ရွိေနအံုးမွာျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပင္ၾကာေသာ္လည္း မ်ိဳးခ်စ္ကရင္တိုင္းက ပဒိုမန္းရွာကို ေမ့ႏိုင္ၾကမွာမ ဟုတ္ပါဘူး။ ပဒိုမန္းရွာဟာ ထင္ရွားတဲ့ ကရင့္အာဇာနည္တဦးအျဖစ္ ကရင့္သမိုင္းမွာ မွတ္တမ္း ၀င္သြားပါၿပီ။ ပဒိုမန္းရွာ အသက္ရွင္စဥ္ကာလ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရပါတယ္ဆိုတဲ့ ပဒိုေဒးဗစ္ေထာလည္္း ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔(၂)ေယာက္စလံုး မျမင္မေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ေဒးဗစ္ေထာခန္းမကို ဦးေအာင္မင္းတို႔ရဲ႕ေကာင္းမႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနာ္ေ၀းအစိုးရ ရံပံုေငြမွတ ဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားအတြက္ ပညာသင္ဆုကို ေနာ္ေ၀းဘုရင္က ေဒးဗစ္ေထာ ပညာ သင္ဆုလို႔ မွည့္ေခၚထားေၾကာင္း ေနာ္ေ၀းဘုရင္ဗမာျပည္ခရီးစဥ္မွာ ေျပာသြားတာကို သတင္းမ်ား မွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ကရင့္ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ပဒိုေဒးဗစ္ေထာရဲ႕သမိုင္းကုိ ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ ေနာ္ေ၀းဘုရင္တို႔က သတ္မွတ္ေပးျခင္းထက္ ကရင္ျပည္သူလူထုက သတ္မွတ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ ပဒို္မန္းရွာနဲ႔ ပဒိုေဒးဗစ္ေထာတို႔ရဲ႕ ရုပ္ၾကြင္းမ်ား အာဇာနည္ဗိမၼာန္တခုတည္းမွာ အ တူရွိေနၾကပါၿပီ။ တေယာက္က စစ္အစိုးရလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္လို႔ အသက္ဆံုးရႈံးသြားတာျဖစ္ၿပီး ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေဆြးေႏြးရင္း ေသဆံုးသြားတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ တမလြန္မွာေတြ႔ရင္ ဘာမ်ားေျပာဆိုၾကမလဲလို ့က်ေနာ္ေတြးေနမိပါတယ္။

ရဲေဘာ္ေဇာ္ေနာင္

ဆရာမ ခုိင္မာေက်ာ္ေဇာ ေဖ့ဘြတ္မွကူးယူေဖၚျပသည္။
https://www.facebook.com/tom.tay.376/posts/907335109301031