ေနျပည္ေတာ္ (၅)

ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ (White Lotus) စာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေဝၿပီး၊ ထိုင္းသုေတသီ ဒူယာပက္ ပရီခ်ာရာ့ရွ္ (Duyapak Preecharushh) က ေရးသားထားတဲ့ "ေနျပည္ေတာ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၿမိဳ႔ေတာ္သစ္" ဆိုတဲ့ စာအုပ္အေၾကာင္းကို တင္ဆက္ေနပါတယ္။ ဒီတပတ္မွာေတာ့ အခု စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ကုန္းတြင္းပိုင္းေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစေရး ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ "ေနျပည္ေတာ္" ၿမိဳ႔ေတာ္အသစ္ကုိ ေျပာင္းေရႊ႔ရတယ္ဆိုတဲ့ စာေရးသူရဲ႔ သံုးသပ္ခ်က္ကို ဆက္လက္ တင္ျပပါမယ္။

ေသာတရွင္ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။

စာေရးသူ ဒူယာပက္ ပရီခ်ာရာ့ရွ္က ေနျပည္ေတာ္ကို ျမန္မာစစ္အစိုးရက ၿမိဳ႔ေတာ္သစ္ ေျပာင္းေရႊ႔ရတဲ့ အေၾကာင္းကို ဒုတိယက႑အေနနဲ႔ ကုန္းတြင္း ပိုင္းေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကိစၥေတြနဲ႔ ဆက္စပ္သံုးသပ္တင္ျပ ထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး-စစ္ေရးအေၾကာင္း ေတြေၾကာင့္ ၿမိဳ႔ေတာ္သစ္ေျပာင္းရတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားေပမယ့္ ကုန္းတြင္းပိုင္းက်တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔ ေဒသတိုးတက္လာေစေရးအတြက္ ေျပာင္းတာ ျဖစ္ေလမလား ဆိုၿပီး အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ သူက သံုးသပ္ တင္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကအားျဖင့္ စာေရးသူက အခ်က္ (၃) ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးတင္ျပပါတယ္။ ပထမအခ်က္က စိုက္ပ်ဳိးေရးက႑ကို ခ်ဲ႔ထြင္လိုတဲ့အေၾကာင္းလို႔ ဆိုပါ တယ္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ စြမ္းအင္နဲ႔ သဘာဝရင္းျမစ္ ထုတ္လုပ္ေရးကို ဖြံ႔ၿဖိဳးေစလိုလို႔ ဆိုၿပီး သူကဆိုပါ တယ္။ တတိယအခ်က္ကေတာ့ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး စနစ္ကို ဖြံ႔ၿဖိဳးေစခ်င္လို႔ဆိုၿပီး သံုးသပ္ပါတယ္။

ပထမအေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ စိုက္ပ်ဳိးေရးက႑ကို ခ်ဲ႔ထြင္လိုတဲ့အေၾကာင္းကို စာေရးသူက ေဆြးေႏြးရာမွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံဟာ စိုက္ပ်ဳိးေရးကို အေျချပဳတဲ့ႏိုင္ငံတခု ျဖစ္သလို၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔ေဒသ အခု ေနျပည္ေတာ္ၿမိဳ႔ စိုက္ရာေဒသဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ဗဟိုခ်က္မ၊ ကုန္းတြင္းပိုင္းက်ရာေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔လိုတယ္ဆိုၿပီး စစ္အစိုးရက ယူဆ ထားပံုရတယ္လို႔ သူက သံုးသပ္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာ ဆည္ေတြ၊ တာတမံေတြ အမ်ားအျပား ေဆာက္လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ ကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ လက္ရွိစစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ဆည္ေပါင္း ၁၅ဝ နီးပါးကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး၊ စိုက္ဧက ၁. ၆၄ သန္းကို ေရေပးေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ စာေရးသူက ဆိုပါတယ္။ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေတြကို ပံ့ပိုးေပးဖို႔ ဆည္ေျမာင္းကန္ေခ်ာင္းေတြ ေဖာက္လုပ္တာဟာ ေရွးဗမာ မင္းေတြလက္ထက္ ကတည္းက ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ေလေတာ့ အခုအစိုးရကလည္း ဒီအစဥ္ အလာကို လိုက္လိုပံုရပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ အရင္က ဖူလံုေရးအတြက္ စိုက္ေနရာကေန၊ အခုေတာ့ တိုးထုတ္ႏိုင္ေရး အတြက္ စိုက္တာျဖစ္လာပါတယ္။ အရင္ ၂ သီးစားစိုက္ေနရာကေန၊ ၁၉၉၂-၉၃ မွာ ေႏြစပါးအပါအဝင္ ၃-သီး စိုက္ေစတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုဆည္ေျမာင္းေတြ တည္ေဆာက္ရာမွာ စစ္ေတာင္း ျမစ္ဝွမ္းလြင္ျပင္၊ မူးျမစ္ဝွမ္း၊ ေပါင္းေလာင္းျမစ္ဝွမ္းလြင္ျပင္ေဒသေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔ဇုန္ေတြကို အဓိက ထားတယ္လို႔ စာေရးသူ က သံုးသပ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးေရးျဖစ္ထြန္းရာ ကမ္းရိုးတန္းေဒသေတြ၊ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝ ကြၽန္းေပၚေဒသေတြမွာပဲ လူေနထူထပ္ခဲ့တာပါ။ အခုေနျပည္ေတာ္ေဒသကို ေျပာင္းၿပီး ေျခာက္ေသြ႔ဇုန္ကို ဖြံ႔ၿဖိဳးလာေအာင္ လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ လူေတြက ျပန္ၿပီးေျပာင္းေရႊ႔လာၾကမယ္၊ ပိုၿပီး မွ်မွ်တတဖြံ႔ၿဖိဳးမႈပံုစံ ျဖစ္ေအာင္ ရည္ရြယ္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဒီလိုၿမိဳ႔ေတာ္ ေျပာင္းေရႊ႔တဲ့ပံုစံက တူရကီ၊ ဘရာဇီးလ္၊ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားက ၿမိဳ႔ေတာ္ေတြ ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ တူတယ္ဆိုရမယ္လို႔ သံုးသပ္ပါတယ္။

ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ စြမ္းအင္နဲ႔ သဘာဝရင္းျမစ္ ထုတ္လုပ္ေရးကို ဖြံ႔ၿဖိဳးေစလိုလို႔ ဆိုၿပီး သူကဆိုပါတယ္။ သဘာဝ သယံဇာတေတြ တိုးတက္ထုတ္ႏိုင္ျခင္းျဖင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးေစဖို႔အေၾကာင္း ျဖစ္သလို၊ တဖက္မွာလည္း စစ္အစိုးရ အင္အားႀကီးထြားေစဖို႔ ဝင္ေငြရေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ကို ေျပာင္းျခင္းအားျဖင့္ တိုင္းရင္း သားေဒသေတြက သယံဇာတထုတ္လုပ္ငန္းေတြကို ပိုလက္လွမ္း မွီလာမယ္။ ကမ္းလြန္ကရတဲ့ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႔အျပင္ အျခားဓာတ္သတၱဳ တူးေဖာ္ေရး လုပ္ငန္းေတြကေန ဝင္ေငြပိုရေစမယ္လို႔ သူက သံုးသပ္ ပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ေရအား လွ်ပ္စစ္ ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ အႀကီးအက်ယ္တိုးခ်ဲ႔ေနၿပီး၊ ၂ဝ၃ဝ မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ကို အေျချပဳ စီးပြားျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း ေဖာ္ျပပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးသာ ေကာင္းေကာင္းမလာတယ္၊ စစ္ေတာင္းျမစ္မ်ားသာမက၊ အျခားေဒသေတြမွာ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြ တည္ေနတာ အမ်ားအျပား ျဖစ္ပါတယ္။

တတိယအခ်က္ျဖစ္တဲ့ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ကို ဖြံ႔ၿဖိဳးေစခ်င္လို႔ဆိုၿပီး သံုးသပ္ရာမွာေတာ့ စစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာ လမ္း၊ တံတား အေျခခံအေဆာက္အဦ စီမံကိန္းေတြ အထူးအေလးေပး ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္-ေျမာက္ျဖတ္တဲ့လမ္း၊ အေရွ႔-အေနာက္ျဖတ္တဲ့ လမ္းမႀကီးေတြကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာပဲ တံတားႀကီးေပါင္း ၁၇ဝ ေဖာက္လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ စာေရးသူက စုေဆာင္းေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒီလမ္းေတြက ႏိုင္ငံတြင္း ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ကြန္ရက္ေတြျဖစ္သလို၊ အာရွကိုျဖတ္သြားမယ့္ လမ္းမႀကီးနဲ႔လည္း ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတယ္လို႔ စာေရးသူက သံုးသပ္ပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ဟာ ျပည္တြင္းလမ္း၊ အာရွ လမ္းမႀကီးရဲ႔ ဆံုခ်က္ျဖစ္ေလမလားလို႔ေတာင္ သူက ဆိုပါတယ္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းလာတာနဲ႔ အမွ်၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ကုန္သြယ္ေရးေတြ ခ်ိတ္ဆက္တိုးတက္ ေစဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေအာင္မ်ဳိးေဆြးေႏြးထားတဲ့ ဘာေၾကာင့္ေနျပည္ေတာ္ကို ၿမိဳ႔ေတာ္ေျပာင္းရသလဲဆိုတဲ့ စာတန္း သံုးသပ္ခ်က္မွာေတာ့ ဒီလိုသံုးသပ္ခ်က္မ်ဳိး မေတြ႔ရပါဘူး။ အဲဒါအျပင္ စာေရးသူရဲ႔ သံုးသပ္ခ်က္ကလည္း သိပ္ၿပီး မခိုင္လံုလွဘူးလို႔ က်ေနာ္သံုးသပ္မိပါတယ္။ သူက ျမန္မာစစ္အစိုးရကို "ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို လိုလားတဲ့ အစိုးရမ်ဳိး" (Development regime) လို႔ သံုးသပ္တာကိုက က်ေနာ္ သေဘာမေတြ႔မိပါဘူး။ စစ္အစိုးရက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေအးခ်မ္းသာယာေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီလို႔ နာမည္တပ္ထားတာေတာ့ ရွိပါတယ္။ တကယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကို ေဆာင္ က်ဥ္းႏိုင္-မႏိုင္ဆိုတာက ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးေစခ်င္တယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ အခုလို ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းကာလ၊ ကမၻာႀကီးနဲ႔ ပိုလို႔ဆက္ဆံစရာလိုတဲ့ ကာလမွာ ဆိပ္ကမ္း၊ ဆက္သြယ္ေရးဆံုခ်က္ေတြ၊ ကုန္သြယ္မႈ အခြင့္အလမ္းေတြကို ပိုလို႔ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမွာပါ။

ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအေျခအေနက ကိုယ့္လူထုေတြသာ အသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးအတြက္ ေရနက္ကြင္းေတြလုပ္ပါတယ္။ ေႏြစပါးကိစၥေတြလုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လယ္ယာဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ အဓိကက်တဲ့ သြင္းကုန္၊ ေျမၾသဇာ၊ နည္းပညာ၊ စက္မႈ၊ ေခ်းေငြ ရႏိုင္တဲ့ကိစၥ၊ က်ိတ္ခြဲတင္ပို႔ေရးကိစၥေတြကို ပံ့ပိုးေပးမႈ နည္း လွေတာ့ ထင္တိုင္းမေပါက္လွပါဘူး။ တဖက္မွာ ေစ်းကြက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားေတာ့လည္း အက်ဳိးရရွိခံစားသင့္ သေလာက္ မခံစားႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒီအခ်က္အခ်ဳိ႔ကို စာေရးသူကတင္ျပထားေပမယ့္၊ စစ္အစိုးရ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ပိုတြက္ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္တခါ ေရအားလွ်ပ္စစ္နဲ႔ သယံဇာတ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ကိုင္ ေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္သူေတြထက္စာရင္၊ ျပည္ပကို ေရာင္းစားဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က ပိုမ်ားေနပါတယ္။ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး၊ အေျခခံ အေဆာက္အဦေတြကိစၥ တိုးတက္ေစဖို႔ လုပ္ေနတယ္ဆို ေပမယ့္ စီးပြားေရးပညာရွင္တေယာက္ သံုးသပ္ထားတာက အခုႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ အေျခခံအေဆာက္အဦ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြက ေနျပည္ေတာ္တခုထဲမွာ ကြက္ၿပီးမ်ားေနတယ္၊ အျခားေဒသေတြမွာ ရွက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ နည္းေနတယ္လို႔ သံုးသပ္ထားတာလည္း ဖတ္ရဖူးပါတယ္။ ျပည္ပ အာရွအေဝးေျပး လမ္းမႀကီးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ဆိုတာကလည္း အိမ္မက္သဖြယ္ပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ကစလို႔ ေနျပည္ ေတာ္ကို ၿမိဳ႔ေတာ္ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့ေပမယ့္ စစ္အစိုးရေျပာသလို ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေတြ ျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ အထိခံစားႏိုင္ၿပီလဲ ဆိုတာ ျပည္သူေတြ အသိဆံုးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ စာေရးသူရဲ႔ သံုးသပ္ခ်က္ ေတြ က သိပ္မခိုင္လံုလွဘူးလို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တပတ္မွာေတာ့ ဒီစာအုပ္ထဲက ၿမိဳ႔ေတာ္သစ္ေျပာင္းရျခင္းရဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ- စိတ္ဓာတ္ေရးရာအေၾကာင္း ေတြကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

(ယခု ေဆာင္းပါးကို လြတ္လပ္ေသာအာရွအသံ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ RFA မွ ထုတ္လႊင့္သြားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ RFA ၏ မူပိုင္သာျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။)