တန္းတူရည္တူသေဘာထားၿပီး ႏုိင္ငံေရးအရေဆြးေႏြးေျဖရွင္းတယ္ဆုိရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏုိင္ပါတယ္

တူေမာင္ညိဳ

ၾသဂုတ္ ၁၉၊ ၂၀၁၁

(၁/၂၀၁၁)သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာထည့္ေျပာသြားတဲ့ “ကခ်င္ျပည္နယ္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆႏၵျပဳေမတၱာရပ္ခံ ေတာင္းဆိုစာမ်ား” ကုိ ၾသဂုတ္လ (၁၆) ရက္ေန႔ က စတင္ၿပီး သတင္းစာေနာက္ေက်ာဖံုးမွာ ေဖၚျပလာခဲ့ပါတယ္။

ယခုေဆာင္းပါးေရးတဲ့ ၾသဂုတ္လ (၁၇) ရက္ေန႔ သတင္းစာမွာလည္းေဖၚျပထားပါတယ္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာလည္း ဆက္ လက္ေဖၚျပမယ့္သေဘာရွိပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေဖၚျပထားတာ ၂ ခုရွိေနပါၿပီ။

- ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ား ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈဗဟုိေကာ္မတီ ( ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၂၈ ရက္ )

- ကခ်င္ျပည္နယ္ရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္စုကုိယ္စားလွယ္မ်ား (၂၀၁၁ ဇူလုိင္လ ၂၄ ရက္)

ကခ်င္ျပည္နယ္က မိမိႏွစ္သက္ယံုၾကည္ရာ ဘာသာေပါင္းစံုကို ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးစံုျပည္သူေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုတာ မေကာင္းဘူးလား။ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ကခ်င္ျပည္နယ္မွာလိုအပ္္ေနတာမဟုတ္ပါဘူ။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာလည္းလိုအပ္ေနပါတယ္။ ကရင္ျပည္နယ္ မွာ လည္းလိုအပ္ပါတယ္။ မြန္ျပည္နယ္မွာလည္းလိုအပ္ပါတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္ ဆိုတဲ့ ျပည္နယ္ ၄ ခုမွာပဲ ကြက္ၿပီး လိုအပ္ေန တာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူ။ တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုးမွာလိုအပ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လိုအပ္ေနတဲ့ ကိစၥႀကီးလည္းျဖစ္ပါတယ္။

လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းနဲ႔အမွ် ေတာင့္တေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အာသာဆႏၵလည္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တုိင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္ပင္လြတ္လပ္ခဲ့ေသာ္ျငားလည္း ညီၫြတ္မႈၿပိဳကြဲၿပီး၊ ျပည္တြင္း စစ္မီးႀကီးေတာက္ေလာင္ခဲ့ရကာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားခဲ့ၾကရတာဟာ ဒီကေန႔အထိပဲမဟုတ္ပါလား။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ေနာ္တို႔ အဖိုးအဖြားေတြေခတ္မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေတာင့္တခဲ့ၾကတယ္။ အေဖအေမေတြေခတ္မွာ လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေတာင့္တခဲ့ၾကတယ္။ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔က်ေနာ္တို႔ေခတ္မွာလည္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေတာင့္တေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္းဆိုေနရဆဲျဖစ္တယ္။ တုိက္ပြဲဝင္ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးဟာ ၁၉၄၈ ကေနစတင္ခဲ့တာဆုိတာေတာ့ အခုဆိုရင္ (၆၃) ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ၿပီ။ (၆၃) ႏွစ္တာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာအုပ္စုိးခဲ့တဲ့အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ (ဖဆပလ) (အိမ္ေစာင့္) (ပထစ) (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ) (မဆလ) (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရကေန ယေန႔သမၼတ ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္ထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္မခံစားခဲ့ၾကရ ေသးပါဘူး။ တုိင္းရင္းသားေတြ ေနထိုင္တဲ့ျပည္နယ္ေတြကေတာ့ပိုၿပီး က်ီးလန္႔စားစား၊ အထိတ္ထိတ္အလန႔္လန္႔ေနခဲ့ရတာပါ။ ေနေန ရ ဆဲပါ။

အဲဒီလုိေနခဲ့ရတဲ့ ဘဝေတြ၊ ခါးသီးမႈေတြကို လူမ်ိဳးစံုျပည္သူမ်ားက လံုးဝမလိုေတာ့ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေရလုိလလို၊ သကာလိုပ်ားလိုခ်ိဳခ်ိဳျမျမခံစားရရွိလိုေနၾကတာပါ။ စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ လိုလားတာပါ။ ခဏပန္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကြက္ၾကားၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ သတင္းစာထဲကၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ယာယီၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာေတြကို မလိုခ်င္ၾကပါဘူး။

စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ လူမ်ိဳးစံုျပည္သူအေပါင္းက လိုလားေတာင့္တေနၾကတာပါ။ ေရေဘး၊ ေလေဘး၊ မုန္တုိင္းေဘး စတဲ့ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ေတြကလည္း ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့အထဲ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ကင္းမဲ့ေနျပန္ ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဳးစံုျပည္သူေတြဘဝဟာ မုန္႔ေလေပြဆင္နင္းသလို ျဖစ္ေနၾကရရွာတာပါ။ အဲဒီလိုဘဝအသိေတြထဲကေန စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အူလိႈက္သည္းလႈိက္လိုလားေနၾကတာလည္းျဖစ္ပါတယ္။

အစိုးရအဆက္ဆက္ကလည္း “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” ရခဲ့ၿပီလုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒီေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ လက္ေတြ႔မွာ တကယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ျဖတ္သန္းခံစားခဲ့ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျပည္သူမ်ားက ဘဝအသိနဲ႔ယွဥ္ၿပီး နားလည္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။

အဖြ႔ဲ(၄၀) နဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရခဲ့ေသးဘူးဆို ပကတိျဖစ္ရပ္မွန္ပဲ မဟုတ္ပါလားခင္ဗ်ာ။ ဟိုးယခင္ေခတ္ေတြမွာလည္း လက္နက္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီလဲတယ္ဆိုတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ ၊ လက္နက္ခ်တဲ့ျဖစ္ရပ္ ေတြရွိခဲ့တာပဲေလ။ လဲတဲ့သူေတြသာ လဲသြားၾကတာပါ။ လက္နက္ခ်သူေတြသာ ခ်သြားၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရခဲ့ပါဘူး။

စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္လိုရရွိႏုိင္မလဲ။

ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားရတာပဲ။

ျပည္တြင္းစစ္ဘာလို႔ျဖစ္သလဲ။

ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းႏို္င္ငံေရးျပႆနာ၊ တိုင္းရင္းသားတန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ျပႆနာ နဲ႔ ဒီမိုကေရစီျပႆနာတို႔နဲ႔ တုိက္ရုိက္ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။

အာဏာရအစုိးရအဆက္ဆက္ကေတာ့ ဒီျပႆနာကို ဆူပူမႈျပႆနာ၊ ေသာင္းက်န္းမႈ ျပႆနာ။ လူမ်ိဳးစြဲ၊ ဝါဒစြဲ၊ ဂုိဏ္း ဂဏစြဲျပႆနာလုိ႔သာ စြပ္စြဲေျပာဆုိခဲ့ၾကတာပါ။ အရင္းစစ္လုိက္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရး၊ တုိင္းရင္းသားအေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအခြင့္ အေရးေတြ ကင္းမဲ့ခဲ့လို႔သာ စစ္ခင္းခဲ့ၾကရတာပါ။

“စစ္ဆိုတာ ႏုိင္ငံေရးရဲ႕အဆက္”လို႔ဆိုၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးျပႆနာရဲ႕ အဆက္ပဲေပါ့ဗ်ာ။

ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးျပႆနာဆိုတာ ကုိယ့္တုိင္းသူျပည္သား အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေနရတဲ့ ျပႆနာဆိုေတာ့ အခ်င္းခ်င္းတန္းတူ ရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြး ေျဖရွင္းလိုက္ၾကမယ္ဆို အသာတၾကည္ ၿပီးစီးသြားႏုိင္တဲ့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာအျဖစ္လည္း မရႈျမင္ဘူး၊ အသိအမွတ္မျပဳဘူး။ ႏုိင္ငံေရးနည္းအရ တန္းတူရည္တူေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းတာလည္း မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒီျပႆနာဟာ ဘယ္ေတာ့မွေျပလည္သြားစရာ အေၾကာင္းမျမင္ပါဘူး။ (၆၃) ႏွစ္ ပဲၾကာခဲ့ၿပီေလ။ ေျပလည္တဲ့အေျဖနဲ႔ မေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ဘူးမဟုတ္လား။

တျပည္လံုးအတုိင္းအတာနဲ႔ေျဖရွင္းၾကရမယ့္ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့အေျဖက အခ်င္းခ်င္းတန္းတူရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ပါ။

အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ။ အစိုးရဆိုတာ မိဘပဲ ဆိုတဲ့သေဘာထားနဲ႔ အေပၚစီးယူထားမယ္။ သေဘာထားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ လိုမွ ေျပလည္ႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။

အစုိးရနဲ႔ အျမင္မတူနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ (ႏုိင္ငံေရးပါတီ/ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း) သူ႔ကိုယ္ပိုင္သားသမီး မဟုတ္ဘူး။

အစုိးရ ဆိုတာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး (ေရ၊မီး၊ မင္း၊ ခိုးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူ) တစ္ပါး အပါအဝင္လို႔ နားလည္ထားၾကသူ ေတြျဖစ္ပါတယ္။ "မိဘျပည္သူ"လို႔သာ သံုးစြဲၾကပါတယ္။ အမိတုိင္းျပည္၊ အဖတုိင္းျပည္လို႔ သံုးၾကပါတယ္။

အဖအစိုးရ အမိအစုိးရလို႔ သံုးတာ ေျပာတာမၾကားဖူးပါဘူး။

ႏုိင္ငံေရးျပႆနာဆိုတာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာဆိုတာ၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ျပႆနာဆိုတာ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကားက ျပႆနာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ တန္းတူရည္တူ ေျဖရွင္းၾကရမယ့္ႏုိင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲ တစ္ဖက္သတ္ ဇြတ္အတင္းသြတ္သြင္းေနလို႔မျဖစ္ပါဘူး။

၁၉၈၈ ကေန ၂၀၁၁ ႏွစ္ဦးပုိင္းအထိ အေျခခံဥပေဒမရွိဘဲနဲ႔ (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ေနခဲ့ တာ ပဲေလ။

လူမ်ိဳးစံုျပည္သူေတြကေတာ့ သူတို႔အာသာငမ္းငမ္း လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဆာင္းက်ဥ္းေပးလာႏုိင္သူ မည္သူ႔ကိုမဆို အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ လိႈက္ လိႈက္လွဲလွဲ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကည္ညိဳၾကမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ သံသယမရွိပါနဲ႔။

စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကတစ္ျပည္လံုးလိုအပ္ေနတာပါ။

ဒီေတာ့ သက္ဆိုင္သူအားလံုးပါဝင္ႏုိင္တဲ့ အခ်င္းခ်င္း တန္းတူရည္တူ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ပါ။

ဒီလိုေျဖရွင္းႏုိင္မွသာ လူမ်ိဳးစံုျပည္သူအေပါင္းက ေတာင္းဆိုေနတဲ့ စစ္မွန္ၿပီးေရရွည္တည္တ့ံ ခုိင္ၿမဲတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရရွိ ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ တျခားနည္းလမ္းမရွိပါဘူး။

စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွိမွသာ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကို တည္ေဆာက္ႏုိင္ မွာျဖစ္ပါတယ္။
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=9700&Itemid=1