ေရရွည္လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ

By ဦးေအာင္ခင္ & မညိဳညိဳလြင္

ျမန္မာျပည္က တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ လႈပ္ရွားမႈဟာ အၾကာရွည္ဆံုး စစ္ပြဲေတြထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ ေကအန္ယူ ကရင္လက္နက္ကိုင္ လႈပ္ရွားမႈဟာ အႏွစ္ (၆၀) ေက်ာ္ေနၿပီး အျခားလက္နက္ကိုင္ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ သက္တမ္းရွိပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားအေရးဟာ အေရးႀကီးေၾကာင္း ေရရွည္လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ က သက္ေသျပေနပါတယ္။ လူမ်ဳိးေရးဟာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ယံုၾကည္မႈ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ေရွးအစဥ္အလာမွာ အေျခခံတဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း ျဖစ္ပြားတဲ့စစ္ပြဲေတြထက္ ပိုၿပီးေရရွည္ခံတယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓါတ္ဟာ ကြယ္ေပ်ာက္ဖို႔ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ နယ္စပ္ေဒသ တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး အဆက္အဆံမ်ားလာရင္ ပဋိပကၡရဲ ႔အေၾကာင္းရင္းတခုျဖစ္တဲ့ လူမ်ဳိးစြဲစိတ္ဓါတ္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ဧၿပီလ (၂၃) ရက္က က်င္းပခဲ့တဲ့ နယ္စပ္ေဒသနဲ႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး ဗဟိုေကာ္မတီ အစည္းအေဝးမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ေျပာသြားပါတယ္။ လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓါတ္မရွိရင္ တုိင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီၫြတ္မႈကို ရႏိုင္တဲ့အတြက္ နယ္စပ္ေဒသတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမယ္လို႔ ဆုိလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြထဲမွာ ဗမာအရင္ ျမန္မာျပည္ထဲ ေရာက္ေနသူေတြရွိတာကို သတိထားဖို႔လုိပါတယ္။

လူနည္းစုကို ကာကြယ္တဲ့ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာဥပေဒေတြ ရွိပါတယ္။ လူမ်ဳိးစု၊ ဘာသာေရးအုပ္စုစတဲ့ အမ်ဳိးသားအုပ္စုေလးေတြကို ဖ်က္ဆီးေခ်မႈန္းတာမ်ဳိး မလုပ္ဖို႔ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကစၿပီး ကုလသမဂၢက အစိုးရေတြကို ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ ဒါတင္မကေသးပါဘူး လူနည္းစုေတြရဲ ႔ ဘာသာစကား၊ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ လူမ်ဳိးေရးအသြင္လကၡဏာေတြကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းဖို႔ အစိုးရမွာ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ ၁၉၉၂ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာ ျပ႒ာန္းတဲ့ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းမွာ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုလသမဂၢ ေၾကညာစာတမ္းေတြကို မလိုက္နာလို႔ အေရးယူႏို္င္တာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြ ဒုကၡေရာက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡမွာ ေရာေထြးယွက္တင္ပါဝင္ေနတဲ့ ထုိင္းနဲ႔တရုတ္ဟာလည္း ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းရာမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား တာဝန္ရွိတယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ စစ္အစိုးရတက္လာၿပီး မၾကာမီ ေဒသခံ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ကရင္လက္နက္ကိုင္အၾကား အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေအာင္ အစိုးရတပ္က ျဖတ္ (၄) ျဖတ္ လမ္းစဥ္က်င့္သံုးပါတယ္။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ ရိကၡာ၊ ရန္ပံုေငြ၊ စစ္သား နဲ႔ သတင္းမစုေဆာင္းႏိုင္ေအာင္ ျဖတ္ေတာက္တဲ့ လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူပုန္က်က္စားရာအရပ္က ျပည္သူလူထုဟာ အတင္းအဓမၼ ေရႊ ႔ေျပာင္းခံရပါတယ္။ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မွာ အစိုးရတပ္ေတြ ကိုယ့္ဝမ္းစာကိုယ္ရွာစားတဲ့စနစ္ က်င့္သံုးလာတာဟာလည္း ေဒသခံျပည္သူလူထုကို အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေရာက္ေစပါတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ ႔ လယ္ယာေျမနဲ႔ အျခားလုပ္ငန္းေတြကို အစိုးရတပ္ကသိမ္းယူၿပီး စီးပြားရွာတဲ့ လမ္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အႏိုင္က်င့္ေလေလ ဗမာအစိုးရကို အယံုအၾကည္ နည္းေလေလ ျဖစ္ေနပါတယ္။

၁၉၆၃-၆၄ မွာ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေကအန္ယူ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပါတယ္။ ေနာက္အႏွစ္ (၃၀) ေက်ာ္ၾကာေတာ့ ၁၉၉၄ မွာ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ၂၀၀၄ ဇန္နဝါရီလမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫႊန္႔ တုိ႔ ရန္ကုန္မွာ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အတြက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲဖို႔ အခြင့္အလမ္းပြင့္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖၚဝါရီလ ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ ႔နယ္မွာ ေကအန္ယူ က အစိုးရတပ္ေတြကို တိုက္ခိုက္တဲ့ျဖစ္ရပ္နဲ႔ ေအာက္တိုဘာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫႊန္႔ အျဖဳတ္ခံလုိက္ရတာေၾကာင့္ ကရင္ျပႆနာကို ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းႏိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးသြားပါတယ္။ ၂၀၀၅ မွာ ေမာ္လၿမိဳင္ နဲ႔ ျမဝတီမွာ ေဆြးေႏြးေပမယ့္ အေၾကာင္းမထူးေတာ့ပါဘူး။ အစိုးရအဖြဲ႔ထဲမွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို ဆန္႔က်င္သူေတြ ႀကီးစိုးလာပါတယ္။ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အစိုးရတပ္လက္ေအာက္မွာထားဖို႔ စီစဥ္တာကိုၾကည့္ရင္ တုိင္းရင္းသားနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးတာမ်ဳိး မလုပ္လိုသူေတြ ႀကီးစိုးလာတာ ထင္ရွားတယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။

အစိုးရတပ္အပါအဝင္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔အားလံုး သဘာဝ သယံဇာတေတြကို ေရာင္းစားၾကၿပီး ရန္ပံုေငြ ရွာၾကပါတယ္။ ေဒသခံလူထုကို ဆက္ေၾကးေကာက္ၿပီး ရန္ပံုေငြရွာတာလည္း ရွိပါတယ္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးကလည္း ရန္ပံုေငြ ရၾကပါတယ္။ ေစ်းကြက္ေခတ္ေရာက္လာေတာ့ ျမန္မာ-ထုိင္း နဲ႔ တရုတ္ကုမၼဏီေတြဟာ တုိင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ေတြနဲ႔ နားလည္မႈယူၿပီး စီးပြားရွာၾကပါတယ္။ အရင္ထက္ပိုၿပီး ရန္ပံုေငြေတာင့္တင္းလာတဲ့အဖြဲ႔ရွိသလို ရန္ပံုေငြက်ဆင္းသြားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ လာအိုႏိုင္ငံက မုံ (Hmong) လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈ က်ဆင္းသြားပံုကို သင္ခန္းစာယူႏိုင္ပါတယ္။ မံုတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ လႈပ္ရွားမႈဟာ ထုိင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းက မံုဒုကၡသည္စခန္းေတြကို မီွခုိေလ့ရွိပါတယ္။ မံုဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ထုိင္းအစိုးရက ပိတ္ပင္လိုက္တဲ့အခါမွ မီွခိုစရာစခန္းမရွိေတာ့တဲ့အတြက္ မံုလက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈဟာ အကြဲကြဲအျပားအျပာ္း ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရကေတာ့ လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈကို အေၾကာင္းျပၿပီး တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမမွာ စစ္တပ္တိုးခ်ဲ ႔ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ ဆက္လက္ရွင္သန္ေရးဟာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ စစ္ေရးအေျခအေနကို ကိုင္တြယ္ႏိုင္တဲ့အေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။
http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/news_analysis_05-14-2011-121823919.html