ျငိမ္းခ်မ္းေရး စစ္တမ္း (၄)

၂၀၁၄ ခုနွစ္ ဧျပီလ ၅ မွ ၈ ရက္ေန ့အထိ ရန္ကုန္တြင္ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားနွင့္ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအၾကား အပစ္ရပ္ေရးေဆြးေႏြးပြဲသည္ မူပိုင္းဆိုင္ရာအရ သေဘာတူညီခ်က္ အတိအက် မရဘဲ ေရႊ ့ဆိုင္းလိုက္ရသည္။ ယင္းေဆြးေႏြးပြဲမွာ ဘာေတးလ္လစ္တနာေျပာသလို ႏြားေရွ႕ ထြန္က်ဴး ျဖစ္ေနသည္။ နိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားအရင္က်င္းပကာ သေဘာတူညီခ်က္ရေအာင္ယူရမည့္အစား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သက္သက္ကိုသာ အရင္ ဦးစြာလက္မွတ္ထိုးရျပန္ဦးေတာ့မည္လား၊ ၁၉၈၉ ေမလက စတင္လုပ္ခဲ့သလိုမ်ိဳးထပ္လုပ္ ရျပီး ေနာက္ထပ္ နွစ္ေပါင္း ၂၅ နွစ္ၾကာ ဆိုးသြမ္းသံသရာ ျပန္လည္ဦးေတာ့ မည္လား စိုးရိမ္ဘြယ္ ရွိလာသည္။

တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုလူထုၾကီးတရပ္လံုးသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးျပသနာမ်ားကို ထဲထဲ ၀င္၀င္ေလ့လာျပီး၊အင္တိုက္ အားတိုက္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားမွသာ စစ္မွန္သည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရနိုင္ဘြယ္ရွိပါသည္။ ယခုမူဤသို ့ျဖစ္မေနေသးပါ။ အေၾကာင္း နွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပထမ တေၾကာင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္အဆင့္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကိုသာ အဓိကထားေနျခင္းေၾကာင့္ ပင္။ နွစ္ဘက္အင္အားစုမ်ား၏ ေအာက္ေျခတပ္ထုမ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားလူထုမ်ားနွင့္ လူထုအဖြဲ ့အစည္းမ်ား အတြင္းခ်ျပ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ သေဘာထားအျမင္ေတာင္းခံျခင္းတို ့မွာ လြန္စြာပင္နည္းလြန္းေနသည္။

ျဗိတိန္ အေျခစိုက္ စစ္ေရးဆိုင္ရာ အထူးျပဳ IHS Jane’s Defence စာေစာင္၏ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္အရ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ နွစ္ကုန္ပိုင္းနွင့္ ၂၀၁၃ ခုနွစ္ နွစ္စပိုင္းမ်ားအတြင္း ေကအိုင္အို အား ထိုးစစ္ဆင္ႏႊဲခဲ့ရာ အစိုးရစစ္တပ္ ဘက္ မွ ဟယ္လီေကာ္ပတာ နွစ္စီး ဆံုးရွံဳးျပီး တပ္အင္အား ၅၀၀၀ ခန္ ့က်ဆံုးခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ ဧရာ၀တီသတင္းဌာနက ကိုးကား ေဖၚျပထားသည္။[1]

အဘယ္ေၾကာင့္ ကာခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္သည္ မိမိ ရဲေဘာ္မ်ား၏ အေလာင္းမ်ားအလယ္တြင္ ရပ္ကာ ဂုဏ္ယူ ၀င့္ၾကြားစြာ တပ္မေတာ္ေန ့အခန္းအနားက်င္းပနိုင္သနည္း။ မည္သည့္အရာကို ဂုဏ္ယူကာ ကိုယ့္ဇနီးမ်ားကို ကိုယ္ ပန္းကုံးစြပ္ ခိုင္းေနၾကသနည္း။ မိမိတပ္အင္အား ၅၀၀၀ ခန္ ့မွ် အသက္ေပးခဲ့ရသည့္အျပင္ ကခ်င္လူမ်ိဳး ဒုကၡသည္ တသိန္းေက်ာ္ အိုးမဲ ့အိမ္မဲ့ ဘ၀ပ်က္ၾကရျခင္း အတြက္ နိုင္ငံေရးအရျဖစ္ေစ၊ စစ္ေရးအရျဖစ္ေစ အက်ိဳးအျမတ္သည္ အဘယ္နည္း။ မည္သည့္ အက်ိဳးအျမတ္မွ် မရပါဘဲလွ်က္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ေသာ စစ္ပြဲအတြက္ လက္ရွိအစိုးရနွင့္ ကာခ်ဳပ္မင္း ေအာင္လႈိင္၏ တာ၀န္ခံမႈသည္ အဘယ္နည္း။ ဤမွ်မ်ားျပားသည့္ တပ္အင္အားက်ဆံုးမႈကို အဘယ္ေၾကာင့္တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ေၾက ျငာျခင္း မျပဳသနည္း။ က်ဆံုးခဲ့သူမ်ားအတြက္ထိုက္တန္သည့္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြမ်ား အား က်န္ရစ္သူ မိသားစုမ်ားအား အပ္နွင္း ျပီးျပီလား။ စသည္ စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာေပၚလာပါသည္။

ဤေမးခြန္းမ်ား၏ အေျဖမ်ားကို ေအာက္ေျခတပ္မေတာ္သားမ်ားကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြသင့္သည္။ ၄င္းတို ့ရွာေဖြ နိုင္ေအာင္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား ေပးသင့္သည္။ တပ္မေတာ္သား ဆိုသည္မွာ အမိန္ ့နာခံရမည္မွန္ေသာ္လည္း
အသိနွင့္ နာခံသူမ်ားျဖစ္ရန္လိုသည္။ စက္ရုပ္စစ္သားမ်ား မျဖစ္သင့္။ အသိတရားနွင့္ အမိန္ ့နာခံသူမ်ား ျဖစ္မွသာ အနွစ္သာရနွင့္ ျပည့္စံုသည့္ တပ္မေတာ္ျဖစ္နိုင္သည္။ သို ့မဟုတ္ပါက အာဏာရွင္ေခါင္းေဆာင္တဦး သို ့မဟုတ္ တစု ၏ ထားရာေန၊ ေစရာသြား၊ ခိုင္းတာလုပ္ရမည့္ စစ္ကြ်န္မ်ားဘ၀ျဖင့္သာ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါမည္။ မည္သည့္အခါတြင္မွ်လည္း စစ္မွန္သည့္ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးရနိုင္ဘြယ္မရွိပါ။ ၄င္းတို ့ကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္ဘ၀ မွန္ကို ကိုယ္သိျမင္လာျပီး ကိုယ့္ညီေနာင္တိုင္းရင္းသားခ်င္း သတ္ျဖတ္ရသည့္ အလုပ္ကို ရြံမုန္းလာမွသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အစစ္အမွန္ရနိုင္ပါသည္။

အျငင္းပြားလွ်က္ရွိေသာ ေ၀ါဟာရ သံုးလံုး။

ဧျပီလ ၅ မွ ၈ ရက္ေန ့အတြင္းရန္ကုန္ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အဓိက စကားလံုးသံုးလံုး၌ သေဘာတူညီမႈ မရခဲ့ ၾကေၾကာင္းသိရသည္။ ေတာ္လွန္ေရး၊ ဖက္ဒရယ္ နွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ တို ့ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့မ်ားက မိမိတို ့ကိုယ္ကို ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းဟု သံုးနုန္းသည့္အေပၚ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားက လက္မခံနိုင္ၾကပါ။ ဤသည္ ကို အေျဖရွာ ရန္ နည္းလမ္းနွစ္ခုရွိသည္။ တခုမွာ အာဏာပိုင္ မ်ားဘက္မွေန၍ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ကို စြန္ ့လႊတ္ပါမည္ ဟု ေၾကျငာ လိုက္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ တိုင္းရင္းသားလက္ နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းမ်ားဘက္မွလည္း ေတာ္လွန္ေရး ဟူေသာ စကား လံုးကိုျဖဳတ္ရန္ ၀န္ေလးလိမ့္မည္ဟုမထင္။ အျခားနည္းလမ္းတခုမွာ ကရင္နီအမ်ိဳးသား တိုးတက္ေရးပါတီမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္သန္း ေလး ရွင္းျပ သံုးစြဲသြားခဲ့သည့္ ေ၀ါဟာရျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအား ခုခံစစ္[2] ဆင္ႏႊဲသည့္အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ သတ္မွတ္လိုက္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ဆင္ႏႊဲလွ်က္ရွိုျပီး တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းမ်ားမွာ ၄င္းတို ့၏ နယ္ေျမနွင့္ လူထုကို ကာကြယ္သည့္ ခုခံစစ္ကိုဆင္ႏႊဲေနၾကသူမ်ားအျဖစ္ တရား၀င္အသိအမွတ္ ျပဳလိုက္ရာေရာက္ သည္။ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ားတြင္ ေရြးခ်ယ္နုိင္ခြင့္ရွိပါမည္။

စစ္ေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ားသည္ ဖက္ဒရယ္ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရနွင့္ အနွစ္သာရကို တရား၀င္လက္ခံရန္ အဘယ္ ေၾကာင့္ ၀န္ေလးေနသနည္း။ ၂၀၁၂ ခုနွစ္နို၀ဘၤာလ ၂ ရက္ေန ့တြင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ သူရ ဦးေရႊမန္းက ဖက္ဒရယ္ဥပေဒေရးဆြဲရန္ပင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္နွစ္ဦးအား တာ၀န္ေပးခဲ့သည္မွာ အထင္အရွားျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းျဖစ္ေသာ သမတဦးသိန္းစိန္က ၂၀၁၄ မတ္လ ၂၉ ရက္ေန ့တြင္ နိုင္ငံေရးပါတီမ်ား နွင့္ ေတြ ့ဆံုရာ၌ ဖက္ဒရယ္ ေ၀ါဟာရကို အတိအက် သံုးစြဲကာ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာဆိုသြားခဲ့သည္။

“တိုင္းရင္းသားေတြရဲ ့လိုလားခ်က္ေတြ ျဖစ္တဲ့ တန္းတူေရးဆိုတဲ့ သေဘာတရားအေပၚမွာ အေျခခံျပီးျပည္ ေထာင္စုဘြား လူမ်ိဳးစုအားလံုး အျပန္အလွန္အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ဖက္ဒရယ္ စနစ္ကို အေျခခံမယ့္ ျပည္ေထာင္စု တခုေပၚ ေပါက္လာေရးကို အေလးေပးျပီးနိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲၾကီးကို ျပဳလုပ္သြားမွာပါ။”

ယင္းသို ့အထင္အရွားျဖစ္ပါလွ်က္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ားသည္ ဆက္လက္မ်က္စိမွိတ္ ျငင္း ေနပါက၊ အဓိပၸါယ္နွစ္မ်ိဳးသက္ ေရာက္သြားနိုင္သည္။ တမ်ိဳးမွာ ဖက္ဒရယ္ကို မေပးလို၍သာ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ နုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဟူ သည္မ်ားတြင္ မဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒကို က်င့္သံုးလိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအား တက္ေရာက္ေဆြးေႏြး ခြင့္ေပး၊ ေျမွာ ထားေပးလိုက္ျပီး အမ်ိဳးသားညီလာခံမ်ိဳး ဒုတိယအၾကိမ္ ဖန္တည္းကာ ေနာက္ထပ္ နွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ အာဏာတည္ျမဲ ရန္ ၾကိဳးပမ္းလို၍ဟု သံုးသပ္နိုင္မည္။ ဤသည္မွာ မေကာင္းပါ။

ေနာက္တမ်ိဳးမွာ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုေအာက္သို ့ျပန္လည္ ဆြဲသြင္းလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္မည္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္းမ်ားက တဘက္တြင္ ဖက္ဒရယ္ေလသံေပးထား ေနခ်ိန္၌ အျခားတဘက္တြင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္သစ္မ်ားက ယင္းကို ျငင္းဆိုကာ ဘယ္ေျခာက္ခါ ညာလွမ္းသည့္ နိုင္ငံေရးပရိယာယ္က်င့္သံုးလွည့္ျဖားျပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုေဘာင္ လမ္းေၾကာင္းကိုသာ ျပန္ေခၚသြားလို၍ဟု သံုးသပ္နုိင္မည္။ ယင္းသို ့ျဖစ္လွ်င္ ပိုဆိုးပါသည္။ မည္သည့္အခါတြင္မွ် ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္နိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို တကယ္တန္း လိုလားသည္ဆိုပါက စစ္ေခါင္း ေဆာင္သစ္မ်ား သည္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးရည္မွန္းခ်က္ကို စာခ်ဳပ္တြင္ အတိအလင္း ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုရန္ ၀န္မေလးသင့္ပါ။

၂၀၁၃ ခုနွစ္ နို၀ဘၤာလ (၄) ရက္ေန ့တြင္ ျမစ္ၾကီးနားအစည္းအေ၀းအျပီး၌ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးျမင့္စိုးက တိုင္း ရင္းသားေတြလိုျခင္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ ဆိုတာဘာလဲ သူမသိပါဟု ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။ ယခုသိေလာက္ျပီဟုယူဆသည္။ ၂၀၁၄ ဇန္န၀ါရီလ ေနာက္ဆံုးပတ္တြင္ ကရင္ျပည္နယ္ ေကအင္ယူဌာနခ်ဳပ္ ေလာ္ခီးလာ(ေခၚ) ေလး၀ါးစခန္း၌ က်င္းပ ခဲ့သည့္ ညီလာခံ အျပီး တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ား စုေပါင္းတင္သြင္းသည့္ စာခ်ဳပ္မူၾကမ္း ၏ အခန္း (၁) အပုဒ္ (၃) တြင္ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖၚျပထားေၾကာင္း ေလ့လာရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။[3]

----------ျမန္မာနိုင္ငံကို ဒီမိုကေရစီေရး၊ တန္းတူေရး နွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အခြင္ ့ အေရးမ်ား အျပည့္အ၀ရွိေသာ ျပည္နယ္မ်ားကို အေျခခံ၍ “စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စနစ္ ”ျဖင့္ တည္ေဆာက္ရန္ သေဘာတူညီသည္။

တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အထက္ပါ အဆိုျပဳခ်က္မွာ ရွင္းေနသည္။ နားမလည္နုိင္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင္ ့ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ တြင္ ခြဲထြက္ခြင့္မ်ားပါသြားေလမလား ဟု စိုးရိမ္ မည္ ဆိုလွ်င္ သဘာ၀က်သည္။ ခြဲမထြက္ေစလိုသည့္ ေစတနာကို ေလးစားရပါမည္။ သို ့ရာတြင္ ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္သည္ တိုင္း ရင္းသား ျပည္နယ္မ်ား၏ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အတြက္လံုးပန္းေနသည့္ ကာလအတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ ဆန္းကိုယ္တိုင္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ရသည္။ “ဆယ္နွစ္ေနလို ့မွ ခြဲမထြက္ျခင္ေအာင္ မလုပ္နိုင္ရင္ ငါတို ့ဗမာ (ျမန္မာ) ေတြ ညံ့လို ့ေပါ့။” ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေျပာခဲ့သည္။ ဤသည္ကို အေျခခံ၍ ခြဲထြက္ခြင့္ကို ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမွာပင္ ထည့္သြင္းျပဌာန္းခဲ့ရသည္။

နွစ္ေပါင္း ၆၅ နွစ္ၾကာျပည္တြင္းစစ္ကာလအတြင္း ျမန္မာအမ်ားစုၾကီးနွင့္ ဖြဲ ့စည္းထားသည့္ အစိုးရအဆက္ ဆက္က ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚ ဆက္ဆန္ျပဳမူပံု (အထူးသျဖင့္ ေကအိုင္အိုအေပၚဆင္ႏႊဲခဲ့သည့္ ထိုးစစ္ၾကီးကို) ေထာက္ျပလွ်က္ သံုးသပ္ထားသည့္ ေဆာင္းပါးတြင္ စီးပြားေရးအရ အျမတ္ထုတ္သည့္ ကိုလိုနီလက္ သစ္မဟုတ္ဘဲ၊ ျဗိတိသွ် အစိုးရက က်င့္သံုးခဲ့သည့္ နယ္ခ်ဲ ့ကိုလိုနီစနစ္ေဟာင္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္ ျမန္မာ တုိင္း ရင္းသား ပညာတတ္မ်ားကိုယ္တိုင္ စတင္ေဆြးေႏြးလာေနၾကျပီျဖစ္သည္။[4] ဤသည္တို ့မွာ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားအတြက္ ခြဲထြက္ျခင္စရာအေျခခံမ်ားျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ၀န္ခံရပါမည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သျဖင့္ ေထာင္ရွစ္လခ်ခံခဲ့ရသူ လူငယ္ကေလးတဦးျဖစ္ေသာ ကိုထင္ ေအာင္လင္း က ခြဲထြက္ေရးနွင့္ စပ္လွ်ဥ္း ၍ ဒီဗြီဘီ ေဆြးေႏြးခန္းတခုတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဆိုသြားခဲ့သည္။[5]

“မိမိအက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္လာျပီ ဆိုရင္ လူတိုင္းဟာ လက္နဲ ့အရင္ေျပာမယ္။ ေျပာလို ့မရရင္ လက္နက္ကို ကိုင္ရ လိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ဘယ္တိုင္းရင္းသားမဆို ဗမာလဲ အဲဒီလိုဘဲ ျဖစ္မွာဘဲ။ သမတ က အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ မထိ ပါးဘို ့၊ ခြဲမထြက္ဘို ့ေျပာတယ္။ အဲဒါကလြဲရင္ ၾကိဳက္တာလုပ္လို ့ရပါတယ္ လို ့ေျပာတယ္။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို သမတက ပိုင္တာလား။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ျပည္သူက ပိုင္တာပါ။ ျပည္သူရဲ ့စကားကို သမတ က နားေထာင္ သင့္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့တိုင္းရင္းသားေတြက ျပည္မနဲ ့ေပါင္းျပီး ငတ္ေနရင္ ဒီအတိုင္းမခြဲထြက္ဘဲ အငတ္ခံျပီး ေနရ မွာလား။ ကြ်န္ေတာ္တို ့တုိင္းရင္းသားေတြ မွာ ေမြးရာပါ ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ဆိုတာရွိတယ္။”

ခြဲမထြက္ေစ လိုေသာေစတနာရိုးရွိပါက ယခုခ်ဳပ္ဆိုမည့္ စာခ်ဳပ္၌ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားအားတန္းတူေရး နွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အျပည့္အ၀ အပ္နွင္းသြားရန္ သေဘာတူေၾကာင္း ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္မ်ားဘက္ က ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုေပးဘို ့လိုပါမည္။ ယင္းသို ့ျဖစ္လွ်င္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ခြဲထြက္သြားမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို အာမခံ ခ်ဳပ္ဆိုေပးရန္ ၀န္ေလးၾကလိမ့္မည္ မထင္ပါ။ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုမေပးဘဲ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဘက္က ဇြတ္တင္းခံေနမည္ ဆိုပါက ယင္း၏ သေဘာသဘာ၀သည္ အဘယ္နည္း။ ခြဲထြက္ေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚ လက္ေတြ ့မေရာက္ေရာက္ေအာင္ တမင္ တြန္းတင္ေပးလိုက္ျပီး စစ္တိုက္ရန္ အေၾကာင္းရွာျခင္း သက္သက္ဟုသာ သံုးသပ္ရပါမည္။ တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ေသြးေခ်ာင္းစီး လူသတ္ပြဲၾကီးမ်ား ထပ္မံျဖစ္ပြားပါက တာ၀န္ရွိသူမွာ လက္ရွိ အာဏာရ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါမည္။

ဖက္ဒရယ္ကို လိုလားေသာ တိုင္းရင္းသားအမတ္မ်ား။

ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကို တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းမ်ား သက္သက္သာ ၾကိဳးပမ္းေဖၚ ေဆာင္ေနမည္ဆိုလွ်င္ အခက္အခဲမ်ားၾကီးမားလွပါမည္။ လက္နက္မကိုင္သည့္ တိုင္းရင္း သား နိုင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားလည္း ဤ ျပန္လည္ရွင္သန္လာေနသည့္ ဖက္ဒရယ္နိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းတြင္ တစံုတရာပါ၀င္လာသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ဤသည္ကို ၾကိဳဆိုရပါမည္။ သို ့ရာတြင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းေရာက္ေနၾက သည့္ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားမွာ လက္ေတြ ့အရ ဖက္ဒရယ္ကို ပံ့ပိုးျခင္းထက္အဟန္ ့အတားျပဳသည့္သေဘာမ်ားသာ လုပ္ေဆာင္လွ်က္ရွိေၾကာင္းေတြ ့ရသည္။ အဘယ္ ေၾကာင့္နည္း။ ဖက္ဒရယ္အေျခခံ ကို ဖ်က္ဆီးသည့္ ဥပေဒမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ရုပ္သိမ္းသည့္ ဥပေဒမ်ားအား လႊတ္ေတာ္က တခုျပီးတခုျပဌာန္း ေနသည္ကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနုျခင္း၊ ထိုင္ျပီး အတည္ျပဳေပးေနျခင္း တို ့ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

၂၀၀၈ခုနွစ္ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၆၁ အရ ျပည္ေထာင္စုသမၼတက ျပည္နယ္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ေရြးခ်ယ္ ခန္ ့ထားခြင့္ရွိေၾကာင္း အတိအလင္းျပဌာန္းထားသည္။ ယင္းမွာ သမိုင္းေၾကာင္းအရ လြတ္လပ္စြာေနထိုင္ ခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို ့နွစ္သက္သည့္ ေခါင္းေဆာင္ကို ျပည္နယ္၀န္ၾကီး ခ်ဳပ္အျဖစ္ တင္ေျမွာက္ပိုင္ခြင့္ ဆံုးရွံဳးျခင္းျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ထိခိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို ့ျဖစ္၍ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့မ်ား သည္ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုကို လက္မခံဘဲ ျပည္နယ္မ်ား၏ ကိုယ္ပို္င္ျပဌာန္း ခြင့္ကို အာမခံခ်က္ေပးမည့္ ဖက္ဒရယ္ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသစ္တရပ္ေပၚေပါက္လာေရး လုပ္ငန္းစဥ္ ခ်မွတ္ေဆာင္ ရြက္ ေနၾက ျခင္းျဖစ္သည္။

၂၀၁၃ ခုနွစ္ မတ္လ (၈) ရက္ေန ့တြင္ ျပဌာန္းလိုက္သည့္ နိုင္ငံ့၀န္ထမ္းဥပေဒအရ ျပည္နယ္အစိုးရသည္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရနွင့္ ၾကိဳတင္ညွိနိုင္းျပီးမွသာ ၀န္ထမ္းအဖြဲ ့အစည္းဖြဲ ့စည္းနိုင္ေၾကာင္း [6] နိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ ၀န္ထမ္းအဖြဲ ့အစည္း အၾကီးအမႈးမ်ားကို ခန္ ့အပ္ျခင္း၊ အတည္ျပဳျခင္း၊ ေျပာင္းေရႊ ့ျခင္း၊ အျငိမ္းစားေပးျခင္း၊ ထုတ္ ပယ္ျခင္း တို ့ကို ေဆာင္ရြက္နိုင္ေၾကာင္း[7] ျပဌာန္းထားသည္။ ဤဥပေဒသည္ တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ား၏ ကိုယ္ ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္ကို အတိအလင္း ဆက္လက္ခ်ိဳးေဖါက္ထားသည္။ နိုင္ငံေရးတာ၀န္ျဖစ္သည့္ ျပည္နယ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ျပည္ေထာင္စု သမၼတ က ခန္ ့ထားျခင္းျဖင့္ ဗဟိုမွ ေန၍ ျပည္နယ္၏ အေပၚပိုင္းကို တုိက္ရိုက္ခ်ဳပ္ကိုင္ထား ရံုသာမက နိုင္ငံ့၀န္ထမ္း ဥပေဒကို ထပ္မံျပဌာန္းကာ ျပည္နယ္အတြင္းလည္ပတ္မည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱယားကိုပါ ဗဟိုက တင္းၾကပ္စြာကိုင္ထားနိုင္ရန္ ဥပေဒျဖင့္ အေသခ်ည္ေနွာင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ယင္းမွာ ဖက္ဒရယ္ နွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္ ့က်င္ကာ တင္းၾကပ္သည့္ တျပည္ေထာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ကို အတိ အက် ေဖၚေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

၂၀၁၃ ခုနွစ္ ဇူလိုင္လ (၂၉) ရက္ေန ့တြင္ ျပဌာန္းလိုက္သည့္ ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ား ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈ ဥပေဒ သည္ လည္း အလားတူပင္ ျပည္နယ္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္းမရွိ။ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈ လုပ္ပိုင္ခြင့္ခ်ေပး သည့္ အခြင့္အာဏာကို ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကသာ က်င့္သံုးထားသည္။[8] ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈဟု ဆိုရာတြင္ သဘာ၀ သယံ ဇာတပစၥည္းမ်ား ရွာေဖြျခင္း နွင့္ ထုတ္လုပ္ျခင္းဆိုင္ရာမ်ား ပါ၀င္ေၾကာင္း ျပဌာန္းထားျခင္း[9] အားျဖင့္ သဘာ၀သယံ ဇာတေပါၾကြယ္ေသာ ျပည္နယ္မ်ား၏ အခြင့္အေရးကို ဆက္လက္မ်က္ကြယ္ျပဳထားသည္။ ျပည္နယ္မ်ားသည္ မိမိတို ့ ျပည္နယ္အတြင္းရွိ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားအေပၚ မိမိတို ့နွစ္သက္လိုလားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ကုမၸဏီမ်ားအား လုပ္ငန္း လိုင္စင္မ်ား ခ်ေပးခြင့္မရွိ။

စီးပြားေရး ဖြံ ့ျဖိဳးမႈ နည္းပါးျပီးဆက္သြယ္သြားလာရန္ခက္ခဲေသာေဒသ မ်ား တြင္ ျပည္ေထာင္စု အစိုး၇က ဖြဲ ့စည္းေပးေသာ ေကာ္မရွင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံလွ်င္ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံသူသည္ အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္ထက္ ပိုမိုေသာ ကင္းလြတ္ခြင့္မ်ားပင္ ရရွိနိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း အဆိုပါဥပေဒတြင္ ဆက္လက္ ျပဌာန္းထားျပန္သည္။[10]

စီးပြားေရး ဖြံ ့ျဖိဳးမႈ နည္းပါးျပီးဆက္သြယ္သြားလာရန္ခက္ခဲေသာေဒသ မ်ား ဟူသည္မွာ ေတာင္တန္းထူထပ္ ေသာ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ မ်ား ကိုသာ အဓိကအားျဖင့္ဆိုလုိသည္။ ယင္းေဒသမ်ားတြင္ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ခြင့္ျပဳျခင္းအား ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကသာ တိုက္ရိုက္ခ် ေပးသြားေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း အတည္ျပဳ ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္တြင္ မိန္ ့မိန္ ့ၾကီးထုိင္ လွ်က္ရွိေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း သစ္မ်ားနွင့္ ပုလင္းတူ ဗူးဆို ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ခရိုနီၾကီးမ်ားသည္ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္မ်ားသို ့ဆင္းခ်လာ ၾက ပါေတာ့မည္။ ဆင္းလဲ ဆင္းေနၾကျပီျဖစ္သည္။ အပစ္ရပ္လက္မွတ္မထိုးရေသးေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ရွိ ေဒသမ်ားအတြင္းသို ့လည္း အပစ္ရပ္လက္ မွတ္ထိုးျပီးေနာက္တြင္ ၄င္း တို ့၀င္ခ်လာၾကပါေတာ့မည္။ ဤသည္မွာ ဥပေဒနွင့္ အညီျဖစ္သည္။ တရား၀င္ျဖစ္သည္။ ယင္းကို ဟန္ ့တားေသာ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့အစည္းသည္ ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖါက္သူျဖစ္သည္။ လူဆိုးဂိုဏ္း ျဖစ္သြားမည္။

ဤမွ် ဆိုး၀ါးျပီး ျပည္နယ္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ျငင္းပယ္ထားသည့္ ဥပေဒမွန္း သိပါလွ်က္ လႊတ္ေတာ္ အတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသား အမတ္မ်ားက အလြယ္ တကူ အတည္ျပဳေပးလိုက္ၾကသည္။

ေနာက္ထပ္ သာဓက တခုကို ျပပါဦးမည္။ ၂၀၁၄ ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၃ ရက္ေန ့တြင္ ျပဌာန္းလိုက္သည့္ ျမန္မာအထူးစီးပြားေရးဇုန္ ဥပေဒျဖစ္သည္။ ၄င္းအရ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက ဖြဲ ့စည္းေပးလိုက္သည့္ ဗဟိုအဖြဲ ့သည္ နိုင္ငံေတာ္ အတြင္းမည္သည့္ ေနရာေဒသကိုမဆို အထူးစီးပြားေရးဇုန္အျဖစ္ သတ္မွတ္နိုင္ေၾကာင္း၊ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံခြင့္ ျပဳနိုင္ေၾကာင္း၊ ေျမငွားရမ္းခသတ္မွတ္ျခင္း၊ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးျခင္း၊ အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးျခင္း၊ ေျမအသံုးခ်ျခင္း မ်ားျပဳနိုင္ေၾကာင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ လံုျခံဳေရး၊ စီမံခန္ ့ခြဲေရးကိစၥမ်ားျပဳနိုင္ေၾကာင္း စသည္တို ့ကို ျပဌာန္းထားသည္။ ယင္းဥပေဒသည္ အမ်ိဳးသား ျပည္နယ္မ်ားရသင့္ရထိုက္ေသာ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကိုအေျခခံ သည့္ ေျမယာအေပၚ စီမံခန္ ့ခြဲခြင့္ကို ထပ္မံ ခ်ိဳးေဖါက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ လြန္စြာ သိလြယ္ျမင္လြယ္ေသာ အေၾကာင္းရပ္ျဖစ္သည္။ သို ့ပါလွ်က္ ဖက္ဒရယ္ ကို ေအာ္ဟစ္ေၾကြးေၾကာ္ ေနေသာ တိုင္းရင္းသားအမတ္မ်ားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မကန္ ့ ကြက္ၾကသနည္း။

မိမိတို ့မွာ လူနည္းစုျဖစ္ေနသျဖင့္ ကန္ ့ကြက္၍လည္း နုိင္ေျခမရွိပါ ဆိုျခင္းမွာ သဘာ၀က်ေသာ အေျဖ မဟုတ္ပါ။ မူလကထဲက လူနည္းစုျဖစ္မည္ကို သိပါလွ်က္နဲ ့လႊတ္ေတာ္အတြင္းသို ့၀င္ေရာက္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။မိမိတို ့ သက္ ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး အသီးသီး၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစမည့္ ဥပေဒသစ္မ်ား မျပဌာန္း နိုင္သည္ရွိေစဦး၊ ၾကီးမားစြာဟန္ ့တားေသာ ဥပေဒမ်ားတခုျပီးတခု ေပၚလာ ေနသည္ကို ထိုင္ျပီး အတည္ျပဳ ေနရသည့္ ဘ၀မ်ိဳးျဖင့္ နိဂံုးမခ်ဳပ္သင့္ပါ။ မတရားေသာ ဥပေဒမ်ား၊ ျပည္နယ္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ထိခိုက္ေသာ ဥပေဒမ်ားအား ျပတ္ျပတ္သားသား ကန္ ့ကြက္ရန္ တာ၀န္ ရွိသည္။ ကန္ ့ကြက္ပါလွ်က္ မေအာင္ျမင္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း လႊတ္ေတာ္မွ ထြက္ခြာလာရံုသာ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဥပေဒတြင္းလႈပ္ရွားမႈျဖစ္သည္။ ဤလႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးအားေကာင္း လာလွ်င္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ၾကီးမားသည့္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္နိုင္သည္။

ျပည္နယ္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစမည့္ ဥပေဒသစ္မ်ား မျပဌာန္းနုိင္ရံုသာမက ယင္းကို ထိခိုက္ေသာ ဥပေဒမ်ားျပဌာန္းေနမႈအားပင္ မတားဆီးနိုင္ပါဘဲလွ်က္ အတုအေယာင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ဆက္ရွိေနလွ်င္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သက္ဆိုးရွည္ေစရန္ ပံ့ပိုးေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါမည္။ ယင္းသို ့မျဖစ္သင့္ပါ။

တည္ဆဲဥပေဒ မ်ားကို ေလးစားလိုက္နာေရး၏ လက္ေတြ ့အဓိပၸါယ္
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အစည္းမ်ားနွင့္ အစိုးရတို ့အၾကားလက္ရွိက်င္းပလွ်က္ရွိေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ စာခ်ဳပ္၌ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာေရး ဟူသည္ ့အခ်က္အား ထည့္သြင္းလက္မွတ္ ထိုးရန္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းသစ္မ်ားက တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဖိအားေပးလွ်က္ရွိသည္။ အဘယ္ ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၄င္းတို ့တက္သုတ္ရိုက္ျပီး ျပဌာန္းထားသည့္ ဥပေဒမ်ားအရ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားတြင္ လုပ္ပိုင္ ခြင့္ မည္မည္ရရ ဘာမွ် မရွိေတာ့ဘဲ အခြန္ခ်ည္းသာ က်န္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာေရး ဟူသည့္အခ်က္ကို ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုျပီးေနာက္ အပစ္ရပ္လိုက္ ျပီ ဆိုၾကပါစို ့။ ျပည္နယ္မ်ား၏ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားအေပၚ အျမတ္ထုတ္ ေသြးစုပ္သည့္လုပ္ငန္းအား ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ အမည္ေအာက္တြင္ ခိုလႈံခ်ယ္လွယ္ေနသည့္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း သစ္မ်ား၏ လက္၀ယ္ သို ့တရား ၀င္ လႊဲအပ္လိုက္ရာ ေရာက္သည္။ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့မ်ားသည္ ၄င္းတို ့ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ လက္ ၀ါးျဖန္ ့ခံေတာင္းစားရံုမွ လြဲ၍ အျခားမရွိေတာ့။ မိမိတို ့အဖြဲ ့အစည္းရပ္တည္ေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို ့ေဒသခံလူထု၏ ဘ၀ ဖြံ ့ျဖိဳးေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားကို အသံုးခ်မည္ဆိုလွ်င္ ယင္းကို အေၾကာင္းရွာကာ ျမန္မာ့တပ္ မတာ္က စစ္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ဆင္ႏႊဲလာနိုင္သည္။ စစ္ပြဲျပန္မျဖစ္လိုလွ်င္ ၄င္းတို ့ျပဳသမွ်နဳကာ၊ လက္နက္ မ်ားကိုင္ျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကည့္ေနရံုသာျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မေကာင္းသည့္ ပထမ အေျခအေနျဖစ္သည္။

ဒုတိယ အေျခအေနမွာ အစိုးရသည္ ၄င္းတို ့လက္သပ္ေမြးထားလိုသည့္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့အစည္းအခ်ိဳ ့နွင့္ ယင္းတို ့၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အား လက္သိပ္ထုိးကာ သဘာ၀သယံဇာတ ထုတ္လုပ္ေရး နွင့္ အျခား စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားခ်ေပးျခင္း နွင့္ ၄င္းတို ့မွတဆင့္ အျခား ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ကုမၸဏီမ်ားအား လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ထပ္ဆင့္ခ်ေပးျပီး စီးပြားရွာမႈအေပၚမသိျခင္ေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေယဘုယ် ျပဳမႈ Generality ကို ဆန္ ့က်င္ကာ ေရြးနုတ္မႈ Selectivity ကို က်င့္သံုးျခင္းျဖစ္သည္။ သို ့ျဖစ္လွ်င္ ဥပေဒစိုးမိုးေရး အေျခခံကို ပ်က္စီး ေစျပီး ျပည္နယ္မ်ားသည္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် စစ္မွန္သည့္ တည္ျငိမ္မႈ မရနုိင္ပါ။ ျပည္နယ္တြင္းရွိ အေျခခံလူထု မ်ား၏ စီးပြားေရးဘ၀လည္း တိုးတက္မည္ မဟုတ္ဘဲ တျပည္လံုး အပစ္ရပ္ ေရးေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္မ်ား၊ ၄င္းတို ့၏ ခရိုနီမ်ား နွင့္ ကိုယ္က်ိဳးရွာလိုသည့္တိုင္းရင္း သားေခါင္းေဆာင္မ်ားသာ ၾကီးပြားခ်မ္းသာ သြားၾကပါမည္။ ဤဒုတိယ အေျခအေနမွာ ပို၍ ဆိုးပါမည္။

ျပည္နယ္မ်ားအတြင္းရွိသဘာ၀ သယံဇာတမ်ားအေပၚစီမံခန္ ့ခြဲေရး နွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးရန္ ၾကိဳးပမ္းသည့္အခါတိုင္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္းသစ္မ်ားက ဤသို ့ေသာ အေသးစိပ္ကိစၥမ်ားကို အပစ္ရပ္ျပီးေနာက္ က်င္းပမည့္နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္သာ ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးရန္ ပညာသားပါပါ ေရွာင္လႊဲပစ္ေလ့ရွိၾက သည္။ ဤ သည္ကို လက္မခံသင့္ပါ။ ပမာအားျဖင့္ ဆိုလွ်င္ ခရီးတခုကို နွစ္ေယာက္အတူ သြားရာ တဦးက ဆင္ေပၚက စီးလိုက္ ျပီး အျခားတဦးက ေျခေထာက္နွင့္ ေျပးလိုက္ရသည့္ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားနွင့္ အညီ ျပည္နယ္ မ်ားအတြင္းရွိ သဘာ၀သယံဇာတ အားလံုးကို အေနွာက္အယွက္မရွိ၊ ထင္သလို လက္၀ါးၾကီးအုပ္အက်ိဳးခံစားခြင့္ရေန ျပီျဖစ္သျဖင့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္း သစ္မ်ားက ဆင္ေပၚတြင္ စီးနင္းလိုက္ပါေနၾကသည့္ သေဘာေဆာင္သည္။ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ ့အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ မည္သည့္ စီးနင္းစရာမွ် မရွိဘဲ ဆင္ေဘးမွ ေန၍ ေျခလ်င္ေျပးလိုက္ကာ ေဆြးေႏြးၾကရမည့္သေဘာ ေဆာင္ သည္။ ဤသို ့ျဖစ္ပါက ေျပးရင္းသာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူ သြားနိုင္သည္။ အက်ိဳးရွိနိုင္ ဘြယ္မျမင္ပါ။ ယင္းမွာ တန္းတူေရး သေဘာလည္း မေဆာင္ပါ။

ပို၍ အေရးၾကီးမွာ သဘာ၀ သယံဇာတမ်ားအေပၚ စီမံခန္ ့ခြဲေရးနွင့္ စပ္လွ်ဥ္း၍ သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္မ်ား အတြင္းရွိေဒသခံ တုိင္းရင္းသား လူထုမ်ား၏ အခန္းက႑နွင့္ ၄င္းတို ့၏ ခံစားခြင့္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိလႊတ္ေတာ္က ျပဌာန္းထားေသာ ဥပေဒမ်ားတြင္ ထင္ထင္ရွားရွားမပါသလို သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္မ်ားအတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသား လက္ နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ ့အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ မူ၀ါဒ ခ်မွတ္က်င့္သံုးမႈမ်ားလည္း နည္းပါးေနဆဲျဖစ္သည္။ ဤ အရင္း ခံက်သည့္ ျပသနာအား ေျဖရွင္းနုိင္မည့္ လမ္းေၾကာင္းကို တထိုင္တည္း ခ်မွတ္လိုပါက ဆီအာရာလီယြန္း နိုင္ငံ၏ အေတြ ့အၾကံဳကို ေလ့လာသင့္ပါသည္။ ယင္းတြင္ ဆီအာရာလီယြန္း အစိုးရ နွင့္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဦး[11] တို ့ေဆြးေႏြးခဲ့ ၾကျပီး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာ အေရးၾကီးသည့္ အေၾကာင္းရပ္မ်ား၌ ပူးတြဲေကာ္မရွင္မ်ား ဖြဲ ့စည္းေဆာင္ ရြက္ခဲ့ ၾကသည္။ မဟာဗ်ဴဟာက်ေသာသဘာ၀သယံဇာတ အရင္းအျမစ္မ်ား စီမံခန္ ့ခြဲေရးေကာ္မရွင္ကို ၾကီးၾကပ္သည့္ ဘုတ္အဖြဲ ့၏ဥကၠဌ ရာထူး ေနရာတြင္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဦးေခါင္းေဆာင္အား အပ္နွင္းခဲ့သည္။ အဖြဲ ့၀င္မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။

(၁) သမတက ခန္ ့အပ္သည့္ အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္ နွစ္ဦး
(၂) ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဦး က ဖြဲ ့စည္းမည့္ နိုင္ငံေရးပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ နွစ္ဦး
(၃) လူထုအသင္းအဖြဲ ့ကိုယ္စားလွယ္ သံုးဦး နွင့္
(၄) ပါလီမန္က ခန္ ့အပ္သည့္ အျခားနိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္ နွစ္ဦး တို ့ျဖစ္သည္။

နိဂံုး

ဤျငိမ္းခ်မ္းေရးစစ္တမ္း(၄)ကို ေရးသားျပဳစုေနစဥ္မွာပင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဗန္းေမာ္ခရိုင္၊မန္စီျမိဳ ့နယ္ အတြင္း၊ အထူးသျဖင့္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း နွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္စပ္၌ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ ေကအိုင္အို ကို ျပန္လည္ စတင္ တိုက္စစ္ဆင္ေနျပန္ပါျပီ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း မည့္ ကိန္းမ်ိဳးၾကံဳေနရသည္။ စစ္တိုက္မည္၊ မတိုက္မည္ ဟူသည္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ လက္ထဲတြင္ ရွိေနသည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ ဤစစ္သည္ နိုင္ငံျခားရန္မွ ကာ ကြယ္ရန္ မဟုတ္သလို ျပည္ေထာင္စု မျပိဳကြဲေအာင္တားဆီးရန္လည္း မဟုတ္ပါ။ မတရားစစ္ သက္သက္ ျဖစ္သည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ လာျပီး ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းနွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္စပ္အၾကားက ျဖတ္သြားေသာ ဓါတ္ေငြ ့ပိုက္လိုင္းကို ကာကြယ္ေရး၊ ကခ်င္ျပည္နယ္မွ တရုတ္္နယ္စပ္ကိုထြက္ေသာ ကုန္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေရး၊ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားကို စိတ္တိုင္းက် ခ်ယ္လွယ္ အျမတ္ထုတ္နိုင္ေရး၊ ျမစ္ဆံု စီမံကိန္း ျပန္လည္စတင္ျပီး ဧရာ၀တီျမစ္ကို ေရာင္းစားနိုင္ေရး စသည့္ စီးပြားေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ား နွင့္ တုိက္ေနေသာစစ္၊ တနည္းအားျဖင့္ ကိုလိုနီစနစ္ေဟာင္း နယ္ခ်ဲ ့စစ္သက္သက္ျဖစ္သည္။ ဤစစ္ကို အျမန္ဆံုးတားဆီးျပီး စစ္မွန္သည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ေပၚလာနိုင္ေရးအတြက္ ျမန္မာနိုင္ငံျပည္တြင္းစစ္ျပသနာကို ကမာၻ ့နိုင္ငံေရးဇာတ္ခံု သို ့ပါ ဆြဲတင္နုိင္ေရး ၀ိုင္း၀န္းၾကိဳးပမ္းၾကရန္ အခ်ိန္ေရာက္ျပီ ျဖစ္ပါသည္။

ဦးေအာင္ထူး (ေရွ႕ေန)
ဥပေဒအေထာက္အကူျပဳရက္တည္ေထာင္သူ ဧျပီလ (၁၂) ရက္ ၂၀၁၄ ခုနွစ္

[1] http://www.irrawaddy.org/burma/army-lost-2-helicopters-suffered-heavy-personnel-losses-past-kachin-offensive-report.html

[2] Resistance War

[3] ေရႊဟသၤာ သတင္းဌာနမွ ျဖန္ ့ေ၀သည့္ သေဘာတူညီခ်က္ကို မူရင္းအတိုင္း ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။
https://drive.google.com/file/d/0B5uXEhFP_PLIcjFHRUNBWm05LXc/edit?usp=sharing

[4] Colonialism and Ethnic Conflicts in Burma by Sai Latt:
http://asiapacific.anu.edu.au/newmandala/2013/04/16/colonialism-and-ethnic-conflict-in-burma/
[5] https://www.facebook.com/photo.php?v=293542324132115&set=vb.139196579566691&type=2&theater


[6] နိုင္ငံ့၀န္ထမ္းဥပေဒ ပုဒ္မ (၄)

[7] နိုု္င္ငံ၀န္ထမ္းဥပေဒ ပုဒ္မ (၆)

[8] ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ား ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈ ဥပေဒ ပုဒ္မ (၁၀) နွင့္ (၁၁)

[9] ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ား ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈ ဥပေဒ ပုဒ္မ (၂) ပုဒ္မခြဲ (ဌ) (၇)

[10] ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ား ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံမႈ ဥပေဒ ပုဒ္မ (၁၅) ပုဒ္မခြဲ (ဌ)

[11] The Revolutionary United Front of Sierra Leone