တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား အေရး

ေအာင္လင္းထြဋ္ Friday, 30 September 2011 18:01 သူ႔အေတြး သူ႔အျမင္

လြန္ခ့ဲေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ နီးပါး စစ္ပြဲမ်ားကင္းစင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္္ခ့ဲေသာ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္ လက္ရွိ အရပ္သား အစိုးရသစ္ဟုေခၚေသာ အစိုးရလက္ထက္တြင္ စစ္၏ အနိ႒ာ႐ုံ သတင္းမ်ားကို ၾကားေနရပါသည္။

အထူးသျဖင့္ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရွမ္း ျပည္နယ္ ေဒသမ်ားတြင္ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ေနၾကပါသည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံက ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံျပဳထားေသာ ကိုးကန္႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔က နယ္ျခားေစာင့္တပ္အစီအစဥ္ကုိလက္မခံသျဖင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ စစ္တပ္က တိုက္ခိုက္ခ့ဲေသာ္လည္း တ႐ုတ္အစိုးရ၏ ျပင္းထန္ေသာ ဖိအားေၾကာင့္ စစ္ပြဲကိုရပ္ဆိုင္းခ့ဲရသည္။ စစ္အစိုးရ ဒုတိယ ႏွင့္ တတိယ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေမာင္ေအး ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရေရႊမန္းတို႔ ကိုယ္တိုင္ ရက္ပိုင္းအတြင္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္၍ မွားပါေၾကာင္း ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ခ့ဲရသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္မူ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရွမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားကို စစ္တပ္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စစ္ပြဲ ဆင္ႏြဲေနေသာ္လည္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ေထာက္ခံထားေသာ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးႏွင့္ စစ္အင္အားႀကီးထြားလာေသာ “ဝ” ႏွင့္ “ရွမ္းအခါ” ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားကိုမူ စစ္ဆင္ေရး မလုပ္ရဲခ့ဲပါ။ ထို႔အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ၏ လက္ရင္းတပည့္မ်ားျဖစ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ဆပ္ေကာ္မတီ ဥကၠ႒မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ဝန္ႀကီးေဟာင္း ဦးေအာင္ေသာင္း၊ ဦးသိန္းေဇာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေသာ သမၼတ၏ အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကို “ဝ”ႏွင့္မိုင္းလားေဒသသို႔ ေစလႊတ္ ေဆြးေႏြးခ့ဲရပါသည္။

ထုိသုိ႔ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ မျဖစ္ရန္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းေရး၊ အျပန္အလွန္စကားေျပာႏိုင္ရန္ ဆက္ဆံေရး ဌာန စခန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ေရး၊ ယခင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာတူညီခ့ဲၿပီးျဖစ္ေသာ နယ္ေျမမွေက်ာ္လြန္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ သြားလာသည့္အခါ ႀကိဳတင္ ညွိႏႈိင္း ေဆာင္ရြက္ေရး၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာတူညီသည့္ အခ်ိန္ေနရာတြင္ ဆက္လက္ ညိွႏႈိင္း ေဆြးေႏြးသြားေရး စသည့္ အခ်က္ ၄ ခ်က္ ကို “ဝ” ႏွင့္ “ရွမ္းအခါ” ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားျဖင့္ သေဘာတူညီခ့ဲၾကပါသည္။

အဆိုပါ သေဘာတူညီခ်က္ကို အစိုးရဘက္မွ ရွမ္းျပည္နယ္ အစိုးရအဖြဲ႔၏ နယ္စပ္လုံၿခံဳေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္မႉးႀကီး ေအာင္သူ ၊ ႀတိဂံတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ စစ္ဦးစီးမႉး ပထမတန္း ဒုတိယ ဗိုလ္မႉးႀကီးေဇာ္ထြန္းျမင့္၊ ရွမ္းျပည္နယ္အစိုးရ အဖြဲ႔၏ ျပည္နယ္ဥပေဒခ်ဳပ္ ဦးေမာင္ေမာင္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ နယ္စပ္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးမႉး ဦးေအာင္ေက်ာ္ျမင့္ တို႔က လက္မွတ္ ေရးထိုးခ့ဲၿပီး “ဝ” ဘက္မွ ဦးေက်ာက္ကြမ္းအမ္း၊ ဦးေပါက္ယူလ်န္၊ ဦးေအာင္ျမင့္၊ မိုင္းလားအဖြဲ႔မွ ဦးစံေပ့၊ ဦးခန္းေပာာင္၊ ဦးအိုက္ရဲွန္၊ ဦးဇင္ခမ္းေနာ္ တို႔က လက္မွတ္ ေရးထိုးခ့ဲၾကသည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္က နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို လက္မခံလွ်င္ “ဝ” ႏွင့္ “ရွမ္းအခါ” ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ား စစ္ေရးအရ ေဆာင္ရြက္လိမ့္မည္ ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုခ့ဲေသာ္လည္း ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရွမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မ်ားကို စစ္ေရးအရ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူခ့ဲၿပီး “ဝ” ႏွင့္ “ရွမ္းအခါ” ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားကိုမူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခ့ဲသည္။

“ဝ” ႏွင့္ “ရွမ္းအခါ” ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားသည္ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA) ႏွင့္ အျပန္အလွန္ အကူညီေပးေရး သေဘာ တူညီထားခ့ဲေသာ္လည္း ကတိကဝတ္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး အစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္းခ့ဲသည္။

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဓိက လူမ်ိဳးႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း တို႔၏ တည္ၿငိမ္္ ေအးခ်မ္းမႈကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအတြင္း အမ်ားစုေနထိုင္ေသာ “ဝ” ႏွင့္ အခါ လူမ်ိဳးမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆာင္ရြက္ ေနသည္မွာ အစိုးရ႒ ရိုးသားမႈ မရွိျခင္းက ထင္ရွားေနသည္။

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ လြတ္လပ္၍တက္ၾကြေသာ ႏိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီကို က်င့္သုံးေနသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ကိုလိုနီကြ်န္ႏိုင္ငံ ဘဝသို႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေနရပါၿပီ။ အစိုးရသစ္က ျပည္တြင္းအေရး ကိစၥမ်ားကိုပင္ တ႐ုတ္တို႔၏ မ်က္ႏွာ ၾကည့္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရသည္မွာ ရင္နာစရာေကာင္းလွေပသည္။ ယခုအခ်ိန္မွ တ႐ုတ္တို႔ကို ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညွိႏိုင္ေအာင္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ပလူးပလဲ လိုက္လုပ္ေနရသည္မွာလည္း ရွက္ဖို႔ေကာင္းပါသည္။

ႏိုင္ငံ၏အင္အားသည္ ျပည္တြင္းမွာသာရွိသည္ဟူ၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ေၾကြးေၾကာ္ေနေသာ စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ား ဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ ေသြးရင္း သားခ်င္းေတြကို စစ္ျပန္တိုက္ေနၾကပါသလဲဟု ေမးလိုပါသည္။

အႏွစ္၂၀ နီးပါး ၿငိမ္းခ်မ္းခ့ဲၿပီးမွ ယခုကဲ့သို႔ တပ္မေတာ္၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ အမ်ားျပည္သူ ေဘးဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနရပါသနည္း။ ကိုးကန္႔၊ ဝ ၊ အခါ လူမ်ိဳးမ်ားကိုပင္ နားလည္မႈေပးႏိုင္လွ်င္ မူရင္း လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည့္၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးအတူ ရယူခ့ဲၾကသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို အဘယ့္ေၾကာင့္ “ဝ” ႏွင့္ အခါ လူမ်ိဳးမ်ားကဲ့သို႔ သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳးမ်ား မေပးႏိုင္သနည္း ဆိုသည္ကိုလည္း ေမးလိုပါသည္။

စာေရးသူသည္ စစ္ဝတ္စုံဝတ္၍ ႏွစ္ေပါင္း၂၅ ႏွစ္ခန္႔ ၊ စစ္ဝတ္စုံခြ်တ္၍ ႏွစ္ေပါင္း ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ မဆလ အစိုးရ ႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရ လက္ထက္တြင္ အမႈထမ္းခ့ဲရသူ တဦးျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားအေရးကို ႏွစ္အတန္ၾကာ ကုိင္တြယ္ခ့ဲရပါသည္။

စာေရးသူတို႔နားလည္ခဲ့သည္မွာ တပ္မေတာ္သားတိုင္းသည္ စစ္တပ္္တြင္ စတင္ ဝင္ေရာက္ အမႈထမ္းစဥ္ ကတည္းက အလံကိုင္ၿပီး သစၥာျပဳခ့ဲၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ တပ္မေတာ္သည္ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထု၏ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားခ်င္း ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ရန္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ လူတစု တဖြဲ႔ အတြက္ အသံုးခ်ရန္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ အာဏာရွင္၏ တပ္မေတာ္လည္း မဟုတ္ပါ။

စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ပါက ႏွစ္ဘက္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ဝင္မ်ား က်ဆုံးရသကဲ့သို႔ အျပစ္မ့ဲျပည္သူမ်ားလည္း ဒုကၡေရာက္ စစ္ေဘး စစ္ဒဏ္ ခံရ စၿမဲပင္။ စစ္ပြဲမ်ားတြင္ က်ဆုံးရသည္မွာ တပ္မေတာ္ဘက္တြင္ဆုိပါက အရာရွိအငယ္မ်ားႏွင့္ အျခားအဆင့္ဟုေခၚေသာ အရာခံ၊ အၾကပ္၊ တပ္သား အမ်ားစု ျဖစ္သည္။ အရာရွိႀကီးမ်ား ေသသည္မွာ အလြန္နည္းပါသည္။

ထို႔အျပင္ အာဏာရွင္ႀကီးမ်ား၏ ေဆြးမ်ိဳးမ်ား၊ တပည့္သားေျမးမ်ားသည္လည္း ေသေဘးမွေဝးသည့္အျပင္ ေနရာေကာင္းမ်ား ရရွိၿပီး မိသားစုမ်ားပါမက်န္ တိုက္တာ အိမ္ကား မ်ားႏွင့္ ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အသက္စြန္႔ၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ ေနၾကသည္ ဆိုသည့္ အရာရွိငယ္ႏွင့္ စစ္သည္မ်ား၏ မိသားစုမ်ားက ေန႔စဥ္ အသက္ေဘးအႏၲရာယ္ ကင္းေဝးေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေနရမည္ ျဖစ္သည္။

ယေန႔ တပ္မေတာ္အတြင္း စစ္ဘက္ရာထူး ယူထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က အစ လက္ေအာက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ စစ္ေရးစြမ္းရည္သည္ သုည ဟု ေျပာရပါမည္။ ျဖတ္သန္းလာခ့ဲေသာ ငယ္စဥ္ စစ္အရာရွိဘဝကို ေလ့လာၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ အားလုံးနီးပါးသည္ ကိုယ္ေရးအရာရွိ၊ လုံၿခံဳေရးအရာရွိ၊ ဦးစီးအရာရွိ အစရွိသည့္ လူႀကီး အနီးကပ္ၿပီး ေနသူ မ်ားပါသည္။

ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ တိုက္ပြဲဝင္ခ့ဲသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး တဦးတေယာက္မွ ေတြ႔ရမည္မဟုတ္ပါ။ ထိုသို႔ေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အေတြး အေခၚလည္း မရွိ၊ အေျမာ္အျမင္လည္း မရွိ အထက္ကခိုင္းတာပဲ ဆိုၿပီး စစ္တပ္ကို အသုံးခ်ေနမည္ဆိုလွ်င္ တပ္မေတာ္အတြင္း မုဆိုးမ ႏွင့္ ဖခင္မ့ဲ သားသမီးမ်ား တေန႔တျခား မ်ားလာမည္သာျဖစ္သည္။ မစြမ္းမသန္ ဒုကိၡတမ်ား တပ္မေတာ္ အတြင္း ပိုမ်ားလာမည္သာျဖစ္သည္။ မစြမ္းမသန္ ဒုကိၡတ ျဖစ္ၿပီးလွ်င္လည္း မစုိ႔မပုိ႔ နစ္နာေၾကးေပးၿပီး တပ္က ထုတ္ခံရ၊ ကူညီမည့္သူ မရွိပါက လမ္းေဘးေရာက္ၿပီး ေတာင္းစားရသည့္ ဘဝမ်ိဳး ေရာက္ေနသည္။

ထိုသို႔ေထာက္ျပေန၍ စာေရးသူကို တပ္ကိုၿဖိဳခြဲသူဟု စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက စြပ္စြဲပါလိမ့္မည္။ တကယ္ေတာ့ အမွန္တရား ဆိုသည္မွာ ျငင္း၍မရပါ။ စစ္သားဆိုသည္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္ဘာသာ အတြက္ ဒုကိၡတ ျဖစ္ပါေစ ေနာက္ဆုံး အသက္စြန္႔ရန္အထိ သစၥာဆိုထားသူမ်ား ျဖစ္သည္။

ယခု တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ေနရသည္က ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားခ်င္းပါ။ လူမ်ိဳးျခားမ်ား မဟုတ္ပါ။ အဓိပၸာယ္မ့ဲသည့္ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္၍ ေထာက္ျပေနရျခင္းပါ။ မတရားသည့္ စစ္ပြဲမ်ားကို စစ္သည္တို႔ လက္မခံရန္ တိုက္တြန္းေနရျခင္းပါ။

ကခ်င္ျပည္နယ္ ေက်ာက္စိမ္းတြင္း၊ သစ္ေတာမ်ား၊ ကရင္ျပည္နယ္ ရွမ္းျပည္နယ္ သတၱဳမိုင္း သစ္ေတာမ်ား စသည္တို႔ကရသည့္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြျဖင့္ ဝယ္ခ့ဲသည့္ စစ္လက္နက္ႀကီးမ်ား၊ အေျမာက္ႀကီးမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားကို တိုက္ခိုက္ေနျခင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ အေျပာတမ်ိဳး အလုပ္တမ်ိဳးႏွင့္ စစ္တပ္ကို နာမည္ ပ်က္ရန္ အသံုးခ်ေနျခင္းကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။

စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ကရင္ ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘိုျမ ၊ ကခ်င္ ေခါင္းေဆာင္ ဦးေဇာ္မိုင္၊ မြန္ ေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ေရႊက်င္ တို႔ႏွင့္ ရင္းရင္း ႏွီးႏွီး စကားေျပာဆိုခ့ဲဖူးပါသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ အဓိပၸာယ္မ့ဲ ေသဆုံးခ့ဲၾကရသူတုိ႔၏ အေလာင္းမ်ားကို ဆက္လိုက္မည္ ဆိုပါက ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ျခမ္းက ေျမာက္ဘက္ျခမ္း အထိ ဆက္ေနေလာက္ၿပီ၊ ဒီလိုအဓိပၸာယ္မ့ဲသည့္ ကိစၥမ်ားကို ရပ္စဲၿပီး ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္ရန္အတြက္ စကားေျပာရန္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဟု သူတို႔၏ ခံယူခ်က္ကို စာေရးသူအား ေျပာျပခ့ဲဖူးပါသည္။

တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက ပင္လုံစာခ်ဳပ္မွသည္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာအစိုးရမ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚတြင္ လိမ္ညာခ့ဲသည္ဟု ခံစားခ်က္ အသီးသီးရွိၾကပါသည္။ လက္ရွိအေျခအေနကုိ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ၎တို႔ေျပာသည့္အတိုင္း ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ေနရပါသည္။ အစိုးရအသစ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ေရးကိစၥ ေဆြးေႏြး သည္ဟုဆိုေသာ ကတိကို အစိုးရဘက္က ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး နယ္ျခားေစာင့္တပ္ လုပ္ရန္ အဓမၼ လုပ္ရာမွ တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္လာၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တရားခံဟာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။

တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားကို တင္ျပခ်င္တာက ႏွစ္ဘက္ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ တိုင္းတပါးသားမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ တေျမတည္းေန တေရတည္း ေသာက္ေနၾကသည့္ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားပါ။ ဘယ္သူ ေသေသ မေကာင္းပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ အေမြဆိုးေၾကာင့္သာ တဦး ႏွင့္တဦး သတ္ျဖတ္ေနၾကရတာပါ။

တဘက္ႏွင့္တဘက္ နားလည္မႈေပးႏိုင္ရန္ အဓိက လိုပါသည္။ ေအာက္ေျခ စစ္သည္ခ်င္း တဦးႏွင့္တဦး ရန္သူက့ဲသုိ႔ မဆက္ဆံၾကေတာ့ဘူးဆိုပါက စစ္ပြဲမ်ား ရပ္စဲသြားပါလိမ့္မည္။

လြန္ခ့ဲေသာလပိုင္းေလာက္က တပ္မေတာ္ တပ္ရင္းတရင္းလုံး KIA ႏွင့္ နားလည္မႈ ရသြားသည္႔အခါ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက တပ္ရင္းမႉးမ်ားမွလြဲ၍ မည္သူကိုမွ် အေရးမယူဝ့ံသည့္ ျဖစ္စဥ္ ရွိခ့ဲပါသည္။

ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရွမ္း လက္နက္ကိုင္မ်ားကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္သည္မွာ - တပ္မေတာ္ထဲတြင္လည္း တိုင္းရင္းသား အမ်ားႀကီးရွိပါသည္၊ လူမ်ိုဳးေရးကို ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ေစခ်င္ပါသည္၊ မလႊဲသာ၍ တဦးႏွင့္တဦး ပစ္ၾကခတ္ၾကသည္မွလြဲၿပီး နားလည္ မႈေပးၾကရန္ လိုပါသည္။

ျပႆနာအားလုံး၏ အဓိကတရားခံ အာဏာရွင္ႀကီးမ်ားကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္သည္မွာ - တိုင္းျပည္ကို ျပန္ၾကည့္ပါ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည္တြင္းစစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ သင့္ၿပီး ျပည္သူျပည္သားမ်ားသည္ ဆင္းရဲဒုကၡ ဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနပါၿပီ။ ရွိေနသည့္ မာန္ မာနမ်ားကို ခဝါခ်သင့္ေနပါၿပီ။

ရရွိခ့ဲၿပီးသား တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလည္း “ ဝ” ၊ အခါ တို႔ကဲ့သို႔ ျပန္လည္ သေဘာတူသင့္ပါသည္။ မိမိစစ္သည္မ်ား ကိုလည္း ျပန္ၾကည့္ပါ၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ခါးခ်ိေနၾကၿပီ။ ျပည္ပႏိုင္ငံကို ထိုသုိ႔ေသာ စစ္ေရးစြမ္းရည္ႏွင့္ ယွဥ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို တကယ့္ မိတ္အစစ္ႏိုင္ငံဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ မသတ္မွတ္ႏိုင္ဘူး ဆိုသည္ကို နားလည္ပါသည္။

ယခု ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္မ်ား သစ္ဆန္းလာျခင္းမွာ ေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားမ်ားကိုေတာ့ ထိုသို႔မလုပ္ပါႏွင့္၊ စကားေျပာၾကည့္ပါ။ တဖက္သတ္မဆက္ဆံပါႏွင့္၊ ယံုၾကည္မႈရရွိရန္ လိုပါသည္။

သိကၡာရွိသည့္ အစိုးရဟု ႏိုင္ငံတကာတြင္ လူရာဝင္ခ်င္ပါက ျပည္တြင္းျပည္ပ၏ ယံုၾကည္မႈ ရရန္လည္း လိုပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုပါက ယခင္ စစ္အစိုးရေခတ္က လိမ္ညာမႈ မ်ားခဲ့၍ ျဖစ္သည္။ ယခုလည္း လိမ္ညာေနတုန္း။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိ၊ ကေလး စစ္သားမရွိ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

သမၼတႀကီး ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ႏိုင္ပါေစဟု ဆႏၵျပဳပါသည္။
မူရင္း -ဧရာ၀တီသတင္း