ondragstart="return false" onselectstart="return false"

Saturday, September 24, 2011

လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္

By Moe Zaw Aung

စက္တင္ဘာ (၁၅) ရက္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဒီမုိကေရစီေန႔မွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္ေပါင္းၿပီး ဒီမုိကေရစီစနစ္ေကာင္းေၾကာင္းေတြကို ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္မ်ဳိးကို မႀကံဳစဘူး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သတင္းယူႏိုင္ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ စစ္အစိုးရ တည္ေထာင္တဲ့ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး (ေခၚ) ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရး မ်က္ႏွာပန္းလွေနပံုကို လႊတ္ေတာ္မွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္း နီးပါးရွိတဲ့ ႀကံ့ဖံြ႔ပါတီဟာ အဆံုးအျဖတ္ေပးႏိုင္တဲ့အဖြဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္တပ္တည္ေထာင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီက အရပ္သားအစိုးရဖြဲ႔တာ ဒုတိယအႀကိမ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ စစ္တပ္တည္ေထာင္တဲ့ မဆလ - ဆိုရွယ္လစ္ပါတီက အရပ္သားအစိုးရအဖြဲ႔ ဖြဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးေတာ္ပံုမွာ မဆလ အရပ္သားအစိုးရနိဂံုးခ်ဳပ္ၿပီး စစ္အစိုးရ တက္လာျပန္ပါတယ္။ အဲဒီစစ္အစိုးရက ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီတည္ေထာင္ၿပီး အရပ္သားအစိုးရ ဖြဲ႔စည္းတာပါ။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ တပါတီ အရပ္သားအစိုးရကို စစ္တပ္က တည္ေထာင္ၿပီး အခုတခါ ဒီမုိကေရစီအမည္ခံ အရပ္သားအစိုးရကို တည္ေထာင္ပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ လူတန္းစား အာဏာယူထားတာ အႏွစ္ (၅၀) နီးပါး ရွိေနပါၿပီ။

ဗမာအစိုးရ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒဟာ စစ္ဗိုလ္ကို တရားဝင္ႏိုင္ငံေရး လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား အာဏာရွင္ ဆူဟာတိုရဲ ႔ ဒိြဖန္စီ (Dwifungsi) သေဘာတရား ျဖစ္တယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ စစ္တပ္ဟာ ကာကြယ္ေရးမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသလို ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္လို႔ဆိုတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ႏွစ္ရပ္ကို ဥပေဒျပဳၿပီး ျပ႒ာန္းတာဟာ ဆူဟာတုိ လမ္းစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ဝတ္စံုခၽြတ္ၿပီး သမၼတအျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာရွင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဆူဟာတိုဟာ ဗမာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ ႔ စံျပပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ ဆူဟာတုိ အား သြားေရာက္ဂါရဝျပဳၿပီး ဆူဟာတို ကိုယ္တုိင္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလမွာ ျမန္မာျပည္ကို လာလည္တဲ့အတြက္ ျမန္မာနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားကို အသြင္တူတဲ့ ႏိုင္ငံေတြအျဖစ္ ဗမာအစိုးရ စာနယ္ဇင္းေတြက အမႊမ္းတင္ ေရးသားခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒိြဖန္စီ သေဘာတရားကို အမ်ဳိးသားေရးဝါဒအျဖစ္ အသံုးျပဳၿပီး တုိုင္းျပည္ေနရာ အႏံွအျပားမွာ စစ္မႈထမ္းေတြ စြက္ဖက္လာၾကပါတယ္။ စစ္တပ္ရဲ ႔ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ခ်ုဳပ္မႈေၾကာင့္ တျပည္လံုး ခၽြတ္ၿခံဳက်လာရတယ္လို႔ အင္ဒိုနီးရွား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ယံုၾကည္လာတဲ့အခါမွာ ဒိြဖန္စီ စနစ္ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားပါတယ္။ ဒိြဖန္စီ စနစ္ က်င့္သံုးလာတဲ့ အႏွစ္ (၃၀) ေက်ာ္မွာ အင္ဒိုနီးရွား လႊတ္ေတာ္မွာ စစ္ဗိုလ္ပါဝင္တဲ့ အခ်ဳိးအစား နည္းလာပါတယ္။ ဆူဟာတုိ စနစ္နိဂံုးခ်ဳပ္တဲ့ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ (၅၀၀) မွာ စစ္ဗိုလ္ (၇၅) ဦးပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပတဲ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွာ စစ္ဗိုလ္ (၃၈) ဦးအထိ ေလ်ာ့နည္းလာၿပီး ေနာက္ပိုင္း က်င္းပတဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာ စစ္ဗိုလ္ကိုယ္စားလွယ္ မပါေတာ့ပါဘူး။ စစ္တပ္အားကိုးၿပီး တုိင္းသူျပည္သားမ်ားကို ဖိႏိွပ္ေနလို႔ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ယံုၾကည္လာတာဟာ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ ႔ နိဂံုး ျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ဳိ ႔ကလည္း ပ်က္စီးသြားတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ဗမာက အတုမခိုးေတာ့ဘူးလို႔ ဆုိပါတယ္။ ႀကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအသင္းကို ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ အရင္ကတည္းက အသိအမွတ္ျပဳသူဟာ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ေဘဂ်င္းမွာ က်င္းပတဲ့ အာရွႏိုင္ငံေရးပါတီ ညီလာခံကို ႀကံ့ခိုင္အသင္း တက္ေရာက္ခဲ့ခ်ိန္ကစၿပီး အာဏာၿမဲတဲ့ တရုတ္ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြ မ်က္စိက်လာတယ္လို႔ သံုးသပ္တာမ်ဳိး ရွိလာပါတယ္။ တရုတ္ျပည္မွာ တပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ က်င့္သံုးတယ္လို႔ လူသိမ်ားေပမယ့္ တရုတ္ကေတာ့ ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီစနစ္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေစာဒက တက္ထားပါတယ္။ ပါတီဝင္သန္း (၉၀) ရွိတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအျပင္ အျခား ႏိုင္ငံေရးပါတီ (၈) ပါတီရွိတာကို ေထာက္ျပပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ မဟုတ္တဲ့ (၈) ပါတီမွာ ပါတီဝင္ (၁) သန္းေလာက္ရွိၿပီး အသိပညာရွင္ အတက္ပညာရွင္ေတြ အမ်ားဆံုး ပါဝင္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

၂၀၀၇ မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီကထုတ္တဲ့ တရုတ္ႏိုင္ငံေရးပါတီစနစ္ ဆိုတဲ့ စာတမ္းမွာ ပါတီစံု ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးနဲ႔ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးေရးဟာ တိုင္းျပည္ရဲ ႔ ႏိုင္ငံေရးဘဝ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ (၈) ပါတီကို အတုိက္အခံအျဖစ္ မသတ္မွတ္ဘဲ ေအးအတူပူအမွ် ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ လက္တြဲ လုပ္ကိုင္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ (၈) ပါတီက ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ျပည္သူ႔ကြန္ဂရက္ အၿမဲတမ္းေကာ္မတီမွာေရာ အစိုးရဌာနေတြမွာေရာ ပါဝင္ၾကပါတယ္။ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ပူးေပါင္းလုပ္ကိုင္ေရး စနစ္ေၾကာင့္ ၿပိဳင္ဆိုင္ရမႈနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔မႈကင္းၿပီး ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးရမယ္ကိစၥနဲ႔ ဘယ္သူေတြ ပါဝင္ရမယ္ဆိုတာကို အာဏာရပါတီကသာ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ ၁၉၉၀ က ၂၀၀၆ အထိ (၁၆) ႏွစ္အတြင္း တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးပြဲ၊ ႏီွးေႏွာဖလွယ္ပြဲေပါင္း (၂၃၀) ေက်ာ္ က်င္းပခဲ့ၿပီး အယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ၾကားနာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တရုတ္ ဒီမုိကေရစီ အႏွစ္သာရဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ပါ။ ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င့္သံုးတဲ့ ဒီမုိကေရစီဆိုတာဟာလည္း ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္မွာ ပါတီစံုက လႊတ္ေတာ္ကို္ယ္စားလွယ္ေတြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကတာကို ဆိုလိုတာျဖစ္ပံု ရပါတယ္။
http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/news_analysis_09-24-2011-130472798.html

No comments:

Post a Comment