အမ်ဳိးသားေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ရန္သူ(၃)

အႏွစ္သာရရွိေသာ ေဆာင္းပါးအခန္းဆက္တပုဒ္ပါ။ မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္ ျပန္လည္တင္ဆက္ ေပးလုိက္ပါတယ္။

M.ထက္ေခါင္

မဟာ၀ါဒီႏွင့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ လူမ်ဳိးေရးအျမင္

မဟာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒီမ်ားအား ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲ၀င္ေနေသာ အဖိႏွိပ္ခံ တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြင္း ကိုယ့္အစုကေလးႏွင့္ကိုယ္ ငါ တေကာေကာေနသူမ်ား၊ ဘ၀တူအခ်င္းခ်င္းအေပၚ စာနာနားလည္စိတ္မရွိသူမ်ား၊ ဖိႏွိပ္သူႏွင့္ေပါင္းကာ မိမိအမ်ဳိးသားကို သစၥာေဖာက္ဖ်က္လိုသူမ်ား၊ မိမိအမ်ဳိးသားကို အထင္ႀကီးေလးစားမႈ မရွိ၊ အျခားအမ်ဳိးသားတို႔အေပၚ အားကိုးမွီခိုလြန္းသူမ်ား ႏွင့္ မိမိအမ်ဳိးသားကို တရားလြန္ အထင္ႀကီးၿပီး လူစုမိလွ်င္ အျခားအမ်ဳိးသားတို႔အေပၚ ရန္လိုစြာ ထိပါးပုတ္ခတ္တတ္သူမ်ား လည္း အက်ည္းတန္စြာ ပါရွိေနသည္။

မိမိတို႔အမ်ဳိးသားအတြင္း ေသြးစည္းညီညြတ္မႈကို အေယာင္ျပသေဘာသာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ၿပီး တကယ္တမ္းတြင္မူ က်စ္လစ္ခိုင္မာသည့္ ညီညြတ္ေရးကို ပံုေဖာ္၍ မရႏိုင္သူမ်ား၊ လြပ္လပ္၍အမွီအခို ကင္းေသာ တိုင္းျပည္ကို လိုခ်င္ေသာ္လည္း ထိုတိုင္းျပည္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီသည့္ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးျဖစ္ မက်င့္ႀကံ ႏိုင္ၾကေသးသူမ်ား၊ ျမန္မာတို႔၏ ဖိႏွိက္မႈေအာက္ေနခဲ့ရေသာ သူမ်ား ပီပီ ျမန္မာတို႔နည္းတူ ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္ တက္ေထာင္လိုသူမ်ားႏွင့္ တရားနည္းလမ္းတက် ႀကိဳးပမ္းၿပိဳင္ဆိုင္မႈမျပဳပဲ လိမ္ လည္လွည့္ျဖား ညစ္ပတ္ေသာနည္းမ်ားျဖင့္ အႏိုင္ရရွိေအာင္ လုပ္တတ္သူမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ထိုသူေတြမွာ မဟာ၀ါဒီတို႔၏ တန္ျပန္လက္ညိွဳးထိုး ေမးေငါ့ျခင္းကို ခံရမည့္ စုန္းျပဴးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

သို႔ရာတြင္ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ လူမႈအခြင့္အေရးမ်ားကို မေပးလိုပဲ၊ တိုင္းျပည္တခုလံုး ထာ၀စဥ္ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ စိုးမိုး လိုေသာ မဟာ၀ါဒီတို႔ႏွင့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အမ်ဳိးသားေရးအျမင္ရွိသည့္ ထိုစုန္းျပဴးမ်ားမွာ အစဥ္အၿမဲ ပလဲနံပ သင့္ေနမည္ သာ ျဖစ္၏။

တေခတ္ဆန္းမဟာ၀ါဒီ

မဟာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒီ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရကို အခ်ဳိ႕က ေခတ္မရွိေတာ့ေသာ ေ၀ါဟာရအျဖစ္“ဒီေခတ္မွာ ဘယ္သူမွ ဒီလိုသေဘာ ထားမ်ဳိး မရွိေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာေတြထဲမွာ မဟာဆိုတာကို တခါမွ မၾကားဘူးတဲ့သူေတြေတာင္ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။” ဟူ၍လည္း ေကာင္း၊ “ဒါဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအေနနဲ႔ ျမန္မာေတြအေပၚ ကိုယ့္ထက္သာမနာလိုျဖစ္ၿပီး အပုပ္ခ်ခ်င္လို႔ သံုးတဲ့စကားလံုးပဲ” ဟူ၍လည္းေကာင္း ေျပာဆိုၾကသူမ်ားရွိသည္။ ျမန္မာအားလံုး မဟာ၀ါဒီ မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဤေဆာင္းပါးတေနရာ၌ ရွင္းလင္း ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ မဟာ၀ါဒီေခတ္ မရွိေတာ့ဟု ဆိုသူမ်ားကိုမူ ယေန႔ထက္တိုင္ ျမန္မာထဲ၌ မဟာ၀ါဒီအခ်ဳိ႕ တြင္က်ယ္လ်က္ရွိေန ေၾကာင္း ထင္ရွားသည့္ သက္ေသသာဓကမ်ား ထုတ္ျပရန္ လိုအပ္လာသည္။

တိုင္းရင္းသားတို႔နယ္ေျမမ်ားတြင္ စစ္အုပ္စု လက္ကိုင္တုတ္တပ္မ်ား၏ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ား၊ အဓမၼ လုပ္ အားေပးခိုင္းေစမႈမ်ား၊ ညွဥ္းပမ္းသတ္ျဖတ္မႈမ်ား၊ လူမ်ဳိးတုန္း စစ္္ဆင္ေရး စီမံခ်က္မ်ားကို ဖယ္ထားဘိဦး၊ ၎တို႔ ျပဳမူေနသည့္ အက်င့္အႀကံမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ပင္၎တို႔၌ စြဲကပ္ေနေသာ မဟာ၀ါဒကို ေတြ႔ရွိရမည္ ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ မည္သည့္အခါကမွ် မတည့္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရး စားဖားႀကီးမ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆံုးၿပီး သည့္ေနာက္ လြတ္လပ္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတိုင္း ရရွိရမည္ျဖစ္သည့္ တန္းတူညီမွ် လူမႈအခြင့္အေရးမ်ားကို မေပးလိုေသာ ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳကာ တိုင္းျပည္ကိုလည္း (ျပည္ေထာင္ စု) ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ေမာင္ပိုင္စီးခဲ့ၾကသည္။ ျပည္ေထာင္စုဟု အမည္တပ္ထားေသာ္လည္း ဖြဲ႔စည္းအုပ္ ခ်ဳပ္ပံုမွာ တျပည္ေထာင္စနစ္သာ ျဖစ္သည္။

ကိုယ္က်ဳိးရွာ ႏိုင္ငံေရးသမား ဆရာမ်ား၏ တိုင္းရင္းသားအေရးကိစၥ ျပႆနာမ်ားကို ေနာေၾကေအာင္ သိလာခဲ့ၾကၿပီး အိမ္ေစာင့္အစိုးရလည္း ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာ တပည့္မ်ားက ဆရာ့ထက္ပို၍ လက္ေစာင္းထက္စြာပင္၊ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ က်င့္ သံုးလ်က္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ျမန္မာ့ႏို္င္ငံေရးသမားအခ်ဳိ႕အား ေထာင္ထဲထည့္ကာ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရ အမည္ခံၿပီးေနာက္ႏွစ္မ်ား မၾကာမီမွာပင္ ႏိုင္ငံကို မဆလတပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့သည္။

တတ္သိပညာရွင္မ်ားႏွင့္ တိုင္းျပည္အေပၚ စိတ္ေစတနာေကာင္းရွိသူမ်ားကို ေဘးခ်ိတ္ႏွိပ္ကြပ္ကာ တိုင္းျပည္စီးပြားႏွင့္ ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတအရပ္ရပ္ကို စိတ္တိုင္းက် ခ်ယ္လွယ္ခဲ့သည္။ တိုုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ျပည္ တြင္းစစ္ခင္းလ်က္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးကို တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ခြ်တ္ၿခံဳက်ကာ ဆင္းရဲတြင္း နက္ေစခဲ့သည္။ ေပၚေပါက္လာ သည့္ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လူထုအေရးအခင္း မ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ျခင္း၊ တ႐ုတ္-ျမန္မာ၊ ကုလား- ျမန္မာ အေရးအခင္းမ်ား ဖန္တီးျခင္းျဖင့္ ၎တို႔အာဏာ လက္မလႊတ္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။

၈၈လူထုအံုၾကြမႈႀကီးတြင္ အာဏာသိမ္းၿပီး တက္ လာသည့္ န၀တႏွင့္ ယေန႔လက္ရွိ နအဖစစ္အုပ္စုမွလည္း မဆလ၏ အစြယ္အပြား အာဏာရူး မဟာ၀ါဒီမ်ားသာ ျဖစ္ေလ သည္။
စစ္အုပ္စုထဲမွာ လက္ၫွိဳးၫႊြန္ရာ ေရျဖစ္သည့္ အေလာင္းစည္သူမင္းကို အားက်သူႏွင့္ က်န္စစ္သားမင္းႀကီး ၀င္စား သူဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခံယူသူမ်ားအျပင္ ေရွးဘ၀က အေလာင္းဘုရားျဖစ္ခဲ့ သူဟု မိမိကိုယ္မိမိ ယံုၾကည္ထားသူလည္း ရွိေန သည္။ ဦးေန၀င္း ယၾတာလုပ္သည့္အေနျဖင့္ နန္း၀တ္နန္းစားမ်ား ၀တ္ဆင္ကာ ေသာင္ျပင္တြင္ ေလးဘက္ေထာက္၍ ေခြးလို အူခဲ့ေၾကာင္း သတင္းထြက္လာၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း ဦးေန၀င္းကို မင္းေျမာက္တန္ဆာမ်ားႏွင့္ ျမင္ခဲ့ၾကရသလိုမ်ဳိး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊ၏ ကာတြန္းရုပ္ေျပာင္ကိုလည္း ထိုပံုစံမ်ဳိးျဖင့္ ျမင္ၾကရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔လက္ထက္က တိုင္းျပည္ထဲ ဟိုအခမ္းအနားဖြင့္ပြဲ ဖဲႀကိဳးျဖတ္ပြဲမ်ားတြင္ တက္ေရာက္ကာ လူေတြကို ၄င္းတို႔ယူနီေဖာင္း၀တ္မ်ားအား လက္အုပ္ခ်ီသည့္ အက်င့္လုပ္ခိုင္းခဲ့ေၾကာင္း ျမင္ျပင္းကတ္ဖြယ္ ေတြ႔ခဲ့ၾကရမည္ ျဖစ္၏။ ျမစ္မ နီးေခ်ာင္းေ၀း ပ်ဥ္းမနား ၾကပ္ေျပးေနရာကို ေနျပည္ေတာ္ဟု သမုတ္ၿပီး က်န္စစ္သား ဘုရင့္ေနာင္ အေလာင္းဘုရားဟူေသာ ျမန္မာစစ္ဘုရင္သံုးေယာက္ပံု ႐ုပ္ထုႀကီးမ်ား ထုလုပ္ကာ ၎တို႔၏ မဟာစိတ္ကို ပို၍အေရာင္ေတာက္လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ေနသည္ကိုလည္း အထင္အရွား ျမင္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ အေလာင္းဘုရား၏ မ်က္ႏွာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးကို ထုလုပ္ထား ျခင္းျဖစ္သည္။

အမ်ဳိးသားေရး ေစာ္ကားမႈ

ေကအဲန္ယူ တပ္မဟာ (၆)တပ္ရင္း (၁၇)မွဴးေဟာင္း ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးသုမူဟဲ၏ လက္နက္ခ်ပြဲတြင္လည္း ကရင္အမ်ဳိးသားအလံ ကို ေျမမွာခင္းေစကာ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး သုမူဟဲအား အလံနေဘး ဒူးေထာက္ေစၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးက အလံကိုနင္း၍ ဒုဗိုလ္ မွဴးႀကီးသုမူဟဲေရွ႕မွ ျဖတ္ေလၽွာက္ပံုကို ဗမာျပည္သား တိုင္းရင္းသားအမ်ားအျပားပင္ ရွပ္ျမင္သံၾကား၌ ေတြ႔လိုက္ၾကရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးအေနျဖင့္ အနည္းငယ္မွ်ပင္ မတိုက္ခိုက္လိုက္ရဘဲ ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ လာေရာက္လက္နက္ ခ်ေသာ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး ေစာသုမူဟဲအေပၚ အႏိုင္ရရွိေၾကာင္း ျပလိုလွ်င္ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး သုမူဟဲအား ေျမေပၚမွာ ဒူးေထာက္ရွိခုိးခိုင္း ၿပီး နဖူးနင့္ေျမႀကီးထိေနၿပီးျဖစ္သည့္ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး၏ ေနာက္ေစ့ကို စစ္ဖိနပ္ျဖင့္ ဖိနင္းကာ ခါးေထာက္၍ ဓာတ္ပံု သို႔မဟုတ္ ဗီဒီ ယို အရိုက္ခံလ်က္ မွတ္တမ္းတင္ထားႏိုင္သည္။

ကရင္အမ်ဳိးသားအလံသည္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးက အသံုးျပဳေနေသာ အလံသာမဟုတ္။
ကရင္အမ်ဳိးသားတရပ္လံုး၏ အလံ ျဖစ္၏။ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး သုမူဟဲ၏ လက္နက္ခ်၊ ဒူးေထာက္မႈသည္ ကရင္တမ်ဳိးသားလံုး၏ အရႈံးေပး အညံ့ခံမႈမဟုတ္။ လက္နက္ လာခ်သည့္ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးသုမူဟဲႏွင့္အဖြဲ႔ကို အသားလြတ္ အႏိုင္ရလိုက္႐ုံျဖင့္ ကရင္အမ်ဳိးသားထုတရပ္လံုးကို အႏိုင္ရလိုက္ၿပီ ဟု မဆိုႏိုင္။ ယခုလို ကရင္အမ်ဳိးသားအလံကို ေျမ၌ ခ်နင္းျပလိုက္သည္မွာ ကရင္လူမ်ဳိးတမ်ဳိးလံုးကို သူ႕ေျခဖ၀ါးေအာက္ ေရာက္ေစရမည္ဟူသည့္ သေဘာထားကို ရွင္းလင္းစြာ ထုတ္ေဖာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအး၏ အျပဳအမူ တြင္ တိုင္းရင္းသားတို႕အေပၚ ဖိႏွိပ္စီးပိုးကြ်န္ျပဳလိုသည့္ ေခတ္ကာလႏွင့္ မဆီေလ်ာ္ မလိုက္ဖက္ေတာ့ေသာ မဟာစိတ္ဓာတ္ သေဘာထား ေစတာနာကို ပီျပင္စြာ ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ သန္းေရႊ၊ ျမင့္ေအာင္၊ ေရႊမန္း စသည့္ စစ္အုပ္စု၀င္အားလံုးမွာ ထို သေဘာထားအတိုင္းပင္ ျဖစ္၏။

ျမန္မာ့ အရင္းအျမစ္

ျမန္မာအမ်ဳိးသားမ်ားအတြင္း အင္အားသံုး အႏိုင္က်င့္လိုေသာ မဟာ၀ါဒီအခ်ဳိ႕ ေပၚေပါက္လာရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာတို႕၏ဇာစ္ျမစ္ကို ေလ့လာေသာအခါ ကိုယ္တိုင္က အင္အားႀကီးသူမ်ား၏ အႏိုင္က်င့္တိုက္ခိုက္မႈကို ခံရ၍ ကိုယ္တိုင္ လည္း အင္အားသံုးသည့္ အေလ့အထ စြဲကပ္လာခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းလာ ျမန္မာလူမ်ဳိးအ ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားခ်က္မ်ားတြင္ပင္ ျမန္မာလူမ်ဳိး ျဖစ္တည္လာပံုႏွင့္ပတ္သက္၍ မတူကြဲျပားေသာ ေဖာ္ျပခ်က္ ၂ခုကို ေတြ႕ရ သည္။ တခုမွာ အေနာက္ဖက္ ဘဂၤလားျပည္ဘက္မွ စစ္႐ႈံးဘုရင္ အဘိရာဇာမွ ဆင္းသက္ေသာ မဟာသာကီ၀င္မင္းမ်ဳိးျဖစ္ ကာ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္းရွိ ျမန္မာအစု၀င္လူမ်ဳိးမ်ားကိုပါ ေဖာ္ျပထားၿပီး တခုကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္စပ္ ကန္စုျပည္နယ္မွ ၀မ္ေခၚ မ်န္ေခၚ လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႕ႏွင့္ ေသြးသားနီးစပ္ ေတာ္စပ္ေသာ တ႐ုတ္နယ္စပ္မွ အမ်ဳိးအႏြယ္မ်ားကိုလည္း ေဖာ္ ျပထားသည္။ ထိုႏွစ္မ်ဳိး ဘယ္နည္းဘယ္ဟန္ ေပါင္းစည္းၿပီး ျမန္မာဟူ၍ ျဖစ္လာခဲ့သည္ကိုေတာ့ ေဖာ္ျပမထားေခ်။ မည္သို႕ပင္ ျဖစ္ေစ ျမန္မာသည္ အေရွ႕တ႐ုတ္ႏွင့္ အေနာက္ အိႏၵိယအၾကား ျဖစ္တည္လာေသာေၾကာင့္ အဘိရာဇာမင္းဆက္ႏွင့္ ေနရပ္ စြန္႕ခြာလာသည့္ ကန္စုနယ္သား အဆက္အႏြယ္မ်ားကို အေျချပဳကာ ေပၚေပါက္လာေၾကာင္း ေယဘုယ်သေဘာမွ် မွတ္ယူႏိုင္ မည္ ျဖစ္သည္။

တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွ ဆင္းသက္လာေသာ ျမန္မာျဖစ္လာမည့္ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ေရွးယခင္က တ႐ုတ္တို႕ႏွင့္ ယဥ္ေက်း မႈခ်င္း တန္းတူရွိခဲ့ရာမွ တ႐ုတ္တို႕၏ ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ ေရႊ႕ေျပာင္းေရွာင္တိမ္းခဲ့ၾကရာ ႏွင္းဖံုးေသာ ေရခဲျပင္၊ လြင္တီးေခါင္ျပင္၊ သဲကႏၱာရ စသည့္ ေဒသႏၱရ ဥတုရာသီႏွင့္ သဘာ၀အ႐ုိင္းမ်ားအၾကား ေတြ႕ႀကံဳရင္ဆိုင္ရသည့္ အခက္အခဲ မ်ားကို ကာလၾကာရွည္စြာ အနည္းနည္းအဖံုဖံု ႐ုန္းကန္ေက်ာ္လႊား ျဖတ္သန္းရင္းမွာပင္ ၎တို႕စြဲကိုင္က်င့္သံုးခဲ့ေသာ ထံုးတမ္း ဓေလ့မ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာႏွင့္ အတတ္ပညာမ်ားစသည့္ မိ႐ုိးဖလာ အေမြအႏွစ္မ်ား တစတစ တိမ္ေကာ ေပ်ာက္ဆံုးကာ ယဥ္ေက်းမႈဘက္တြင္ တ႐ုတ္တို႕၏ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ေလာက္ ေနာက္က်က်န္ခဲ့ၾကရေၾကာင္း ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ယဥ္ေက်းမႈထက္ လြတ္လပ္ေရးကို ပို၍ ျမတ္ႏိုးေသာေၾကာင့္ မိမိတို႕ဖာသာမိမိတို႕ သီးျခားလြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္ႏိုင္ ေရး တ႐ုတ္တို႕ႏွင့္ ကင္းေ၀းရာနယ္ေျမသို႕ ေရာက္လာခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပထားသည္။ သို႕ရာတြင္ ထိုလြတ္ လပ္ေအးခ်မ္းမႈကို ျမတ္ႏိုးသည္ဆိုေသာသူမ်ားသည္ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါတြင္ လြတ္လပ္ေရးကို ျမတ္ႏိုးသူမ်ား မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ေနေသာသူမ်ားကို က်ဴးေက်ာ္စစ္ျပဳသူမ်ားျဖစ္လာကာ အႏိုင္ရရွိသူတို႕၏ ထံုးစံအတိုင္း စစ္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြ်မ္းက်င္မႈမ်ားအေပၚ အမႊမ္းတင္ ဂုဏ္ေဖာ္ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံမ်ား တိမ္းေကာေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရသည့္ လူမ်ဳိးမ်ားပီပီ စာေပႏွင့္ ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာမွာလည္း အျခားအမ်ဳိးသားမ်ားထံမွသာ ရယူခဲ့ၾကရသည္။ စာေပတြင္ ရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေသာ မြန္တိုင္းရင္းသားတို႕ထံမွ ဗ်ည္းအကၡရာ အမ်ားစု ကို ရယူခဲ့ၾကၿပီး သသၤက႐ုိက္ စာေပမွ အကၡရာအေရးအသားအခ်ဳိ႕ကိုယူကာ အေရွ႕အေနာက္ အေထြေထြ ေပါင္းစည္းမြမ္းမံမႈ မ်ားျဖင့္ ျမန္မာစာေပ ျဖစ္လာခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရမည္ ျဖစ္သည္။

ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာရပ္တြင္လည္း ပုဂံ အေနာ္ရထားမင္းလက္ထက္ သထံုကို က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ကာ ဘုရင္မႏူ ဟာမင္းႏွင့္ မွဴးမတ္ အၿခံအရံမ်ား၊ တတ္သိပညာရွင္မ်ား၊ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ရွင္အရဟံ အပါအ၀င္ ဗုဒၶရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဖမ္းဆီးလ်က္ ပုဂံသို႕ ေခၚေဆာင္လာၿပီး ရွင္အရဟံ၏ တရားဓမၼကို နာခံကာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ အႏိုင္ က်င့္တတ္သူတို႕၏ ထံုးစံအတိုင္း ပုဂံတြင္ တည္ထားကိုးကြယ္သည့္ ဘုရားေစတီမ်ား ေ၀ယ်ာ၀စၥ ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ မႏူ ဟာမင္းႏွင့္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ တပည့္တပမ္းမ်ားအား ဘုရားကြ်န္အျဖစ္ သြတ္သြင္းခဲ့ပံုမ်ားကို ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္သည္။

မဟာ၀ါဒီတို႕၏ ၀ိသမေလာဘႏွင့္ ႏိုင္သူစားတမ္း ခံယူခ်က္

လက္နက္ေကာင္းမ်ား တီထြင္ႏိုင္သည့္ စြမ္းရည္ရွိၿပီး စစ္သည္အင္အား အဆမတန္ မ်ားျပားေသာ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားကို ၎တို႕ အေတာ္ပင္ ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသည္။ အင္အားသာလြန္သူကိုသာ ေလးစားခန္႔ညားတတ္ၾကသည့္ သေဘာထားရွိသူမ်ား ပီပီ ကိုယ့္ထက္အင္အားနည္းသူ၊ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ကင္းမဲ့ေနသူမ်ားအား က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခုိက္တတ္ၾကသည္။ မဟာ၀ါဒီတို႔ သည္ မိမိအက်ဳိးစီးပြားရွိေရးအတြက္ အင္အားႀကီးေသာ ရန္သူ႕လက္ေအာက္သို႕ ၀င္ေရာက္ခိုလႈံရန္ ၀န္မေလးတတ္သလို မိမိ အက်ဳိးပြားမ်ား အထိပါးခံရမည့္အေရးဆိုလွ်င္ မိမိလူမ်ဳိးကိုသာမက မိမိ၏ မိသားစုေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားကိုပင္ သုတ္သင္ရွင္း လင္းရန္ ၀န္ေလးတတ္သူမ်ား မဟုတ္ေခ်။

တေခတ္ဆန္းလာေသာ မဟာကိစၥကို ဤမွ် ေဖာ္ျပေနရျခင္းမွာ ၎တို႕၏ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်လႊမ္းမိုးလိုေသာ စစ္ ဘုရင္လုပ္ရပ္ကို ပိုမိုထင္ရွားေစလို၍ ျဖစ္သည္။ ဒီပဲယင္း အေရးကိစၥမ်ားကို မ်က္ႏွာေျပာင္စြာ လက္ရဲဇက္ရဲ က်ဴးလြန္လိုက္ သည္မွာလည္း ၎တို႕၏ မဟာ၀ါဒီ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။
စစ္တပ္ျဖင့္ အက်ဳိးရွိလာသူမ်ားပီပီ ၎တို႕ ရပ္တည္ေနသည္မွာ စစ္တပ္ေၾကာင့္ဟု ခံယူၿပီး ၎တို႕တပ္ ပိုမိုအင္အား ႀကီးေရး ကေလးအရြယ္မေရွာင္ အဓမၼ စစ္သားစုေဆာင္းမႈေတြလုပ္၊ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား ပိုမိုျဖည့္တင္း၊ သစ္ေတာ၊ ေရနံ၊ ေက်ာက္မ်က္ႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕မ်ားကို ထင္သလို ေရာင္းစားလ်က္ လွ်ပ္စစ္္ဓာတ္အားထုတ္ယူလိုေသာ ျပည္ပကုမၸဏီမ်ား အတြက္ ေဒသခံလူထုကို ထိိခိုက္နစ္နာေစေသာ ေရကာတာမ်ား အဆင္ျခင္မဲ့စြာ ေဆာက္လုပ္၊ လူထုပိုင္ေျမယာမ်ားကို စစ္ တပ္ပိုင္လုပ္၊ ေက်းရြာမ်ားကို အဓမၼေျပာင္းေရႊ႕ခိုင္း၊ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၊ ေပၚတာဆြဲ၊ အဓမၼလုပ္အားေပးခိုင္း၊ အ ခြန္အတုပ္ကို စိတ္ထင္သလို ေကာက္ခံ၊ လူထုအက်ဳိးလိုလားေဆာင္ရြက္သူ ေစတနာရွင္မ်ားကို ေႏွာက္ယွက္၊ တရားဥပေဒ အထက္မွာ စစ္အာဏာရွင္က ရွိေန စသည့္လုပ္ရပ္မ်ားမွာ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးအေပၚ စစ္တပ္အင္အားျဖင့္ ဗိုလ္က်လြမ္းမိုးလိုေသာ မဟာစိတ္ဓာတ္ကို အထင္အရွား ထုတ္ေဖာ္ျပေနျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ လယ္လုပ္သူသာ လယ္ပိုင္ခြင့္ကို ျပက္ရယ္ျပဳကာ ေတာင္သူလယ္သမားဦးႀကီးမ်ား ဓားမ ဦးခ် လုပ္ကိုင္ခဲ့သည့္လယ္ယာေျမမ်ားကို စစ္အုပ္စုႏွင့္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ားက ေမာင္ပိုင္စီး သိမ္းယူေသာ ေျမရွင္ပေဒသ ရာဇ္စံနစ္ကို ျပန္လည္ အသက္သြင္းလာသည္မွာ မဟာ၀ါဒကို ေဘာင္ကြပ္ေပးေနျခင္း ျဖစ္၏။ စီးပြားေရးအရ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ လုိမႈ၊ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈ၊ ဖက္ဆစ္စနစ္ အားလံုးပင္ မဟာ၀ါဒီတို႕မွ ဆင္းသက္ျဖာထြက္လာေသာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ား ျဖစ္သည္။

မဟာ၀ါဒီတို႕၏ အမူအက်င့္မ်ားအား သိရွိသေဘာေပါက္ထားမည္ဆိုလွ်င္ အႏိုင္ရပါတီကို အာဏာအပ္မည္ေျပာၿပီး မအပ္သည့္ကိစၥ၊ ၎တို႕စိတ္တိုင္းက် အဓမၼ ေရးဆြဲထားၿပီး တျပားသားမွ် ျပင္ဆင္ဖို႕ရန္ စိတ္မကူးေသာ အေျခခံဥပေဒ၊ လူထု ဆႏၵ အစစ္အမွန္မဟုတ္သည့္ ေထာက္ခံမဲ၊ မဲခိုးမဲလိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲ စသည္တို႕အေပၚ အံ႔ၾသတႀကီး ျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ ေခ်။
မဟာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကို စြဲကိုင္က်င့္သံုးမႈသာ မရွိပါက ဤႏိုင္ငံသည္လည္း မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ျမန္မာႏိုင္ငံဟု အမည္ တပ္ခံခဲ့ရလိမ့္မည္ မဟုတ္။

သင့္ေလ်ာ္ေသာ အမည္

၁၉၉၄ မာနယ္ပေလာတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကရက္တစ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားပါ ေပါင္းစံုေဆြးေႏြးၾကသည့္ အနာဂတ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံ ဥပေဒေရးရာ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတရပ္ က်င္းပခဲ့သည္။ ထိုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ၌ ျမန္မာႏိုင္ငံဟူေသာ အေခၚအေ၀ၚကို ျပင္ဆင္ေရးကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ တက္ေရာက္လာေသာ တုိင္းရင္း သားကိုယ္စားလွယ္အခ်ဳိ႕မွ အဆိုျပဳေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားလည္း တင္သြင္းခဲ့ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕က သာယာေရႊျပည္ဟုလည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိ႕က ေရႊျပည္ဗိမာန္ဟုလည္းေကာင္း၊ သံလြင္ဧရာႏိုင္ငံဟုလည္းေကာင္း၊ ေဇယ်ာသီရိဟုလည္းေကာင္း စိတ္ကူးတည့္ရာ အမည္မ်ား ေရြးခ်ယ္လ်က္ အမ်ားသေဘာတူ ေျပာင္းလဲမွည့္ေခၚဖို႕ရန္ အဆိုျပဳခဲ့ၾကသည္။
ျမန္မာလူမ်ဳိးဟူ၍ ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံကို ျမန္မာႏိုင္ငံဟု ေခၚေ၀ၚလိုက္ျခင္းမွာ ေနာက္မွ ေမြးသူက မိဦးမွည့္သလိုမ်ဳိး ယခင္ကတည္းက ရွိႏွင့္ေနေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚ စီးပိုးရာ အႏိုင္အထက္ျပဳလ်က္ ႏိုင္ငံတခုလံုးကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ရာ က်ေန၍ ျဖစ္သည္။ သို႕ရာတြင္ ေနာက္ထပ္ အဆိုျပဳၾကေသာ အမည္နာမမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သည့္အမည္ကိုမွ် အခမ္းအ နား တက္ေရာက္သူ အမ်ားစုက မႀကိဳက္ၾက။ ရယ္စရာအမည္မ်ားဟု သေဘာထားၾကသူေတြပင္ အေတာ္ကေလးရွိသည္။

တကယ္ေတာ့ အမည္နာမ အေခၚအေ၀ၚမွာ ပညတ္သေဘာသာ ျဖစ္၏။ အမည္ကို မည္သည့္အမည္မဆို မွည့္ေခၚ၍ ရသည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦးထားရွိသည့္ ေစတနာသေဘာထားသာျဖစ္သည္။ အေပၚယံေၾကာသာျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံ့အမည္က လွပႏွစ္ၿခိဳက္စရာ ေကာင္းေသာ္လည္း အတြင္းသေဘာထားက တုိင္းရင္းသားတို႕အေပၚ ဖိႏွိပ္လိုစိတ္ ရွိေနမည္ ဆိုလွ်င္ ထိုအမည္သည္လည္း လွပႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။
အမ်ားစုျဖစ္ေနေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိး အပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ မ်ဳိးႏြယ္စုအမည္မ်ားကို ေျပာင္းလဲမွည့္ေခၚ ဖို႕ရန္ မလိုအပ္ေသာ္လည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးသာမက အျခားတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားပါ ရွိေနသည့္ႏိုင္ငံကို ျမန္မာႏိုင္ငံဟု ဆက္ လက္ မွည့္ေခၚဖို႔ေတာ့မသင့္။ ကိုယ္စားလွယ္အခ်ဳိ႕ အဆိုျပဳၾကသည့္ အျခားေသာအမည္မ်ားမွာလည္း ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၏ အမည္ ႏွင့္ မအပ္စပ္။ သို႕ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အမည္ကို ေပးၾကမည္နည္း။

အထူးတလည္ ေတြးဆစဥ္းစား အျငင္းပြားေနစရာမရွိ။ အထက္တြင္ ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္အတိုင္း တို႕ဗမာအစည္းအ႐ုံးက အစျပဳသံုးစြဲ၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႕ကပါ ႏွစ္သက္ခဲ့ၿပီး ကမၻာကလည္း ရာစုႏွစ္မ်ားျဖင့္ခ်ီ၍ နားလည္အသိ အမွတ္ျပဳထားၾကၿပီးျဖစ္ေသာ အဂၤလိပ္လို ဘားမား၊ ျမန္မာလိုု “ဗမာျပည္”၊ ဗမာျပည္တြင္း ေနထိုင္သည့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး မ်ားအားလံုးကို ၿခံဳငံုေခၚဆိုသည့္ “ဗမာလူမ်ဳိး”ဟူေသာ အေခၚအေ၀ၚသည္သာ ဤႏိုင္ငံႏွင့္ အလိုက္ဖက္ဆံုးအမည္ ျဖစ္ေပလိမ့္ မည္။

အေရးႀကီးေသာ သေဘာထားေစတနာ

တကယ္တမ္း အေရးႀကီးသည္မွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႕ တဦးေပၚတဦး သင့္ျမတ္ခ်စ္ၾကည္စြာ အျပန္အလွန္ ေမတၱာေစတနာထားရွိၿပီး တဦး၏အက်ဳိးမဲ့ကို တဦးက မလိုလားေရးပင္ျဖစ္သည္။ သို႕မွသာ တေျမတည္းေန တေရတည္းေသာက္မ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရး၊ တဘက္ႏွင့္တဘက္ မၿပီးဆံုးႏိုင္ခဲ့ေသာ ရန္ညိွဳးရန္စမ်ား သင္ပုန္းေခ် ေက်ေအးခြင့္လႊတ္ေရးႏွင့္ ျမန္မာ အပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားအားလံုးပင္ ျပည္နယ္အသီးသီး ကိုယ္ပိုင္ျပ ဌာန္းခြင့္အသီးသီးျဖင့္ ကိုင္းကြ်န္းမွီကြ်န္းကိုင္မွီ စုေပါင္းေနထိုင္မည့္ လြတ္လပ္ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ဒီမိုကရက္တစ္ ျပည္နယ္ ေပါင္းစု ျပည္ေထာင္စုကို ၀ိုင္း၀န္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေရး ဦးတည္ႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ မဟာကိစၥကို သိျမင္လာၾကသူေတြ အေတာ္ကေလး ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ လူထုသည္ မဟာျမန္မာ၀ါဒီ ႏွင့္ အဖိႏွိပ္ခံ ျမန္မာအမ်ဳိးသားလူထုႀကီးကို ကြဲျပားစြာ သိျမင္လွ်က္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႕၏အထက္ ႏွစ္ကာလၾကာရွည္စြာကပင္ ဤႏိုင္ငံတြင္းသို႕ ေရာက္ရွိေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္မ်ား အထိပါးခံရမႈ၊ ပိတ္ပင္ခံရမႈ၊ အက်ဴးေက်ာ္ခံရမႈ၊ အႏွိပ္စက္ခံရမႈမ်ားကိုလည္း စာနာစိတ္ျဖင့္ နားလည္းခံစားတတ္လာၾကၿပီျဖစ္၏။ အဖိႏွိပ္ခံ ဘ၀တူ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစည္းမႈမ်ားလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ရွိလာၿပီး အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ား၌ ဘုံရန္သူကို ဘက္ေပါင္းစံုမွ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ေရး ျပင္ဆင္ လ်က္ရွိေနေပၿပီ။

တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထု အခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းညီညြတ္မႈကို မည္သည့္ဖိႏွိပ္သူကမွ် လိုလားလိမ့္မည္ မဟုတ္ ေခ်။ ဗမာတျပည္လံုးကို ဖိႏွိပ္ကြ်န္ျပဳေနသည့္ မဟာ၀ါဒီ စစ္အုပ္စုသည္လည္း ၎၏ လက္ကိုင္တုတ္ စစ္တပ္၊ လံုထိန္း၊ ပုလိပ္၊ ႀကံ့ဖြံ႕၊ စြမ္းအားရွင္၊ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးသမားအုပ္စု၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအတြင္း ေစလႊတ္ထားသည့္ သပ္မ်ားစသည့္ ျပည္သူ႕အသားထဲက ေလာက္မ်ားျဖင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီေရး လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ၿဖိဳခြင္းရန္ ျပင္ဆင္ထားႏွင့္ၿပီ ျဖစ္၏။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ေကအုိင္စီသတင္းမွ ျပန္လည္ကူးယူေဖၚျပသည္။