ယာယီအတုိက္အခုိက္ရပ္စဲသည့္ေန႔က က်ဆုံးေသာ ရဲေဘာ္သုိ႔

မုိးမခ သတင္းမွရယူသည္။

Nyein Wai

လြန္ခဲ့တဲ့လထဲက အင္တာနက္ သတင္းဌာနတစ္ခုမွာ ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲက တိုက္ပြဲတပြဲအေၾကာင္း ႐ုိက္ထားတဲ့မွတ္တမ္းတင္ဗြီဒီယုိကို က်ေနာ္ ၾကည့္ရပါတယ္။

မီးစြဲေလာင္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ကားတစင္း၊ မီးကြၽမ္းသြားၿပီးျဖစ္တဲ့ ေနာက္ထပ္ကားတစင္း၊ မီးေလာင္ထားတဲ့ကားေပၚမွာ အစိုးရစစ္တပ္က ေသ ဆံုးေနတဲ့စစ္သားေတြ။ သူတို႔တကိုယ္လံုး မီးေသြးခဲလိုျဖစ္ေနတာ၊ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေသဆံုးေနၾကတာ။ လမ္းေဘးေတာစပ္မွာလည္း ဟို တေလာင္း သည္တေလာင္း။

ၿပီးေတာ့ လက္ေနာက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ခံထားရတဲ့ အစိုးရစစ္သား သံု႔ပန္းႏွစ္ေယာက္။ ေနာက္ထပ္ လက္ရဖမ္းမိထားတဲ့ အစိုးရစစ္တပ္ စစ္ ဗိုလ္တစ္ဦး။ စစ္ဗိုလ္လုပ္သူက စကားကို ပီပီသသေတာင္မွ ေျပာမထြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ထိတ္လန္႔ေနတဲ့မ်က္ႏွာ။

ဒီအစိုးရစစ္သားအေလာင္းေတြနဲ႔ လက္ရဖမ္းဆီးမိခဲ့တဲ့စစ္ဗိုလ္ စစ္သားေတြဟာ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားရဲ႕ ျခံဳခိုတိုက္ခိုက္တာခံရတဲ့ သူေတြပါ။ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားရဲ့လက္မွာက်ေရာက္သြားတဲ့ အစိုးရစစ္သား သံု႔ပန္းေတြပါ။

ဒီဗီဒိုယိုေခြကို အင္တာနက္ေပၚတက္လာႏိုင္တဲ့လူတိုင္း ေတြ႕ႏို္င္ၾကမွာပါ။ တျခားၾကည့္႐ႈခြင့္ရတဲ့သူေတြ ဘယ္လိုခံစားၾကရသလဲဆိုတာ မခန္႔မွန္းတတ္ေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ သံုးေလးရက္ အဲဒီျမင္ကြင္းေတြကိုပဲ ျပန္ျပန္စဥ္းစားေနမိၿပီး ေမးခြန္းတခ်ဳိ႕ကိုလည္း စိတ္ထဲက အထပ္ထပ္အခါခါ ေမးေနမိပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အခုလို အေသအေၾက ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ဖို႔အတြက္ ဒီစစ္ပြဲဟာ တကယ္ေကာလိုအပ္ေနေသးလို႔လား။ စစ္ သားေတြကို စစ္တိုက္ဖို႔လႊတ္လိုက္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အခုလို စစ္သားေတြ စစ္ေျမျပင္မွာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ေသဆံုးေနၾကရတဲ့ ဒီဗီဒီ ယိုအေခြကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္လိုခံစားခ်က္မ်ားရွိေနၾကပါ့မလဲ။ ဒီလိုအေျခအေနနဲ႔ ဒီလိုအခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ စစ္သားေတြေသဆံုးေစတဲ့ ဒီနည္းနဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵကို ျဖည့္ဆီးယူတယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီဆႏၵဟာ ဘယ္လိုဆႏၵအမ်ဳိးအစားမ်ဳိးပါလိမ့္။

တခါေသဆံုးသြားၾကရတဲ့ စစ္ဗိုလ္ စစ္သားေတြရဲ႕ က်န္ရစ္သူမိသားစုေတြက ဒီဗီဒီယိုအေခြကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္လိုခံစားေနၾကရမလည္း။ ဒို႔ ေခါင္းေဆာင္ ဒို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြအတြက္ ဒို႔လင္သားေတြ ဒို႔ဖခင္ေတြ အခုလိုေသေနၾကရတာ ဂုဏ္ယူစရာပါကြာဆိုၿပီး လူပံုအလယ္မွာ ဝံ ႂကြားေနၾကလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့အေတြးကို တစံုတေယာက္ကမ်ားေတြးမိရင္ အဲဒီလိုေတြးတဲ့လူဟာ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့လူေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔ မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ဆိုၾကရမွာပါ။ ဒီၾကားထဲ ဒီကေန႔စစ္သားေတြ ေသၾကရၿပီးေနာက္တေန႔က်ေတာ့ တခါစိတ္ကူးေပါက္ၿပီး အပစ္အခတ္ရပ္စဲတဲ့ အလုပ္ကို ဒီစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကပဲ ေကာက္ခါငင္ကာထလုပ္ခ်င္လုပ္ေနဦးမွာ။ ဒါဆိုရင္ အပစ္အခတ္မရပ္စဲခင္ ေသၾကရတဲ့ စစ္သားေတြရဲ႕ အျဖစ္ကို က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုမွတ္တမ္းတင္ၾကမလဲ။ တကယ့္ကို အျမင္ အသိ တိုလြန္း ကန္းလြန္းလွတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ဒီလို ေခတ္ႀကီး မွာ စစ္ပြဲေတြကို အာသာတငမ္းငမ္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့အျမင္မ်ဳိးနဲ႔လည္း က်ေနာ္ မပစ္မွားရက္ပါဘူး။

ဝမ္းနည္းဖို႔အေကာင္းဆံုးကေတာ့ စစ္ေျမျပင္မွာ လူေတြ၊ စစ္သားေတြ၊ ေသေၾက ထိခိုက္ေနတဲ့ ေန႔စဥ္အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္စလံုးမွာ တက္ေရာက္ေနၾကတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ အသံခပ္တိုးတိုးေလးပဲ ေရွ႕ေျပာ ေနာက္ၾကည့္ အေန အထားမ်ဳိနဲ႔ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကရတဲ့အခ်က္ပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ရဲ့ လတ္တေလာ အေရးအႀကီးဆံုးျပႆနာေတြထဲမွာ လူေတြ ေန႔တိုင္းေသေနၾကရတဲ့ ဒီျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာဟာ တကယ္ေတာ့ ေန႔ေရႊ႕ ညေရႊ႕လုပ္ေနလို႔ရတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ ဒီလႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္စလံုးဟာ ဒီတိုင္းျပည္မွာ လူေတြအခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ေနၾကရတဲ့အျဖစ္ကို ေရွာင္ကြင္းၿပီး ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးေတြမုန္႔လုစားတဲ့ကိစၥမ်ဳိးေလာက္ကိုပဲ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ ေတြမ်ား ျဖစ္ေနသလား။ က်ေနာ္ အဲသလိုလည္း မယံုၾကည္ခ်င္ပါဘူး။

သက္ေတာ္ရွည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမား ကဗ်ာဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာက ဒီတိုင္းျပည္မွာ စစ္မက္ျဖစ္ပြားမႈေတြ စပ္စဲဖို႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္တဲ့အခါ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုမလိုလားတဲ့သူ ရွိမယ္ထင္တယ္လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီစကားကို အေျခခံၿပီးစဥ္းစားရင္ လက္ရွိစစ္ပြဲေတြ အျပင္းအထန္ျဖစ္ပြားလာေနတာကိုေထာက္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္စလံုးရဲ႕ေနာက္မွာ စစ္လိုလားသူ သိန္းငွက္တစ္အုပ္ ရွိေနတဲ့သေဘာမ်ား လား။ အေတာ့္ကို စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးပါ။

မွန္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကျပႆနာေတြဟာ တေန႔တည္း တရက္တည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ျပႆနာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ မျငင္းပါ ဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိတိုင္းျပည္မွာ အာဏာအရွိဆံုးပုဂိုလ္ေတြဟာ ေျဖရွင္းရခက္တဲ့ျပႆနာေတြကို အခုျဖစ္ေနတဲ့စစ္ပြဲေတြက ပိုၿပီး ခက္ ခဲ႐ႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ေနသလိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မေတြးမိၾကလို႔မ်ားလား။ ဒီလိုလည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔က တိုင္းျပည္ကို ႏွစ္ေပါင္း ရာစုတဝက္ေက်ာ္ အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ၾကသူေတြပဲဟာ။ ဒါဆိုရင္ ဘာျပဳလို႔ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ဓါတ္ဆီထပ္ေလာင္းေနၾကတာမ်ားလဲ။ ပိုၿပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေစတဲ့အခ်က္က `ဝ´ လို လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ိဳးၾကေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုတာကို ေဘးခ်ိပ္ၿပီး နယ္ျခားေစာင့္ တပ္အသြင္ေျပာင္းေရး မလုပ္ခိုင္းေတာ့ဘူးဆိုၿပီး လက္မွတ္ထိုး သေဘာတူလို႔ရတယ္ဆိုရင္ တျခားတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေတြ ကိုလည္း ဘာျပဳလို႔ အဲသလို ေျဖရွင္းဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ၾကတာလဲ။ ဘာျပဳလို႔မ်ား စစ္သားေတြကို သတ္ကြင္းထဲ ဆင္းသြားဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့ၾကတာလည္း။ က်ေနာ္ မေတြးခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုပဲ ထိတ္လန္႔မိတယ္။ စိုးရိမ္မိတယ္။ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ တကယ့္ကို ကံဆိုးလွပါတယ္။

ေခတ္မမီေတာ့ပါဘူး။ သေဘာထားကြဲတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြကို စစ္တိုက္ၿပီး အညံံ့ခံခိုင္းတဲ့လုပ္ရပ္မ်ဳိးကို ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရးအတြက္ လုပ္ရတာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဝါဒျဖန္႔မႈမ်ဳိးဟာ တကယ့္ကို တန္းမမီလွေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုအယူအဆ ဒီလိုနည္းဟာ တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ တာဝန္ရွိသူမ်ားအဖို႔ မကိုင္စြဲသင့္တဲ့ ခပ္တိမ္တိမ္ ခပ္တံုးတံုး အယူအဆပါ။ အေတြးအေခၚေတြနည္းပညာေတြ ကမာၻနဲ႔ခ်ီၿပီး အခုလို အလ်င္အျမန္ ခုန္ပ်ံေပါက္ကြဲထြန္းကားေနတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ရွိတဲ့ေသနတ္အစုတ္ကေလး ခါးျခားက ခဏခဏ ထုတ္ခ်ိန္ျပရတာကို ေက်နပ္ေနတဲ့ အဲသလိုဒႆနမ်ိဳး အဲသလိုျပႆနာေျဖရွင္းနည္းမ်ဳိးဟာ ေပမီ ေဒါက္မီတဲ့ အလုပ္ ၾကပ္ျပည့္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ဘယ္ပညာတတ္မဆို သိေနတဲ့ကိစၥပါ။

က်ေနာ္ထင္တယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ လက္ရွိတိုင္းျပည္မွာ တာဝန္အရွိဆံုးပုဂို္လ္ေတြဟာ အခုတိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲဟာ တကယ္ပဲ ျပည္ ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရးအတြက္ တိုက္ေနတဲ့စစ္ပြဲအျဖစ္ တကယ္ယံုၾကည္လို႔ စစ္သားေတြကို စစ္ေျမျပင္ဆီလႊတ္ေနၾကတာ ဟုတ္မယ္မထင္ ပါဘူး။ တျခားအေၾကာင္းေတာ့ ရွိကိုရွိရပါလိမ့္မယ္။ ဘာျပဳလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔က တိုက္သာတိုက္ေနရတာ မ်က္ႏွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေျပာင္ေျပာင္ထားၿပီး တိုက္ေနရတဲ့သေဘာက သိသာလြန္းေနလို႔ပါ။ ဒီလို အခင္းအက်င္းက ေန႔စဥ္လူေတြ ေသေနရတဲ့ စစ္ပြဲႀကီးတပြဲ တိုက္ေနတာကို လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ကန္႔လန္႔ကာေနာက္မွာ လူတစုက ႀကိတ္ဝိုင္းလုပ္ၿပီး စစ္မီးေမႊး စစ္မီးအားေပးလုပ္ေနတဲ့ အခင္းအက်င္း သေဘာ ျဖစ္မေနေစဘူးလား။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ဒီအခ်က္က သူတို႔အတြက္ အထိမခံေရႊပန္းကန္ကိစၥမို႔ အခုထက္ထိ အစိုးရစစ္တပ္ စစ္ သားေတြ စစ္ေျမျပင္မွာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေသေနၾကရတာ စစ္ပြဲနဲ႔နီးတဲ့ေဒသေတြမွာ အရပ္သားေတြကို ရန္သူသဖြယ္ ဆက္ဆံအႏုိင္က်င့္ ေနၾကတာကို ဒီအတိုင္း လႊတ္ေတာ္ႀကီးက အေျခအေနၾကည့္လက္ေရွာင္ၿပီး အသံတိုးတိုးေလးပဲ ေျပာေနၾကရတာျဖစ္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းလို႔ ရပါတယ္။

သည့္ထက္ပိုၿပီး စိတ္ပူပန္ဖို႔ေကာင္းတာက အစိုးရက လႊတ္လိုက္တဲ့စစ္သားေတြ အရာရွိေတြကိုယ္တိုင္က ဒီကေန႔ သူတို႔တိုက္ေနရတဲ့ စစ္ပြဲဟာ ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရးအတြက္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာ ကာကြယ္ေရးအတြက္ တိုက္ၾကရတာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆကို လက္ခံသေဘာေပါက္ ယံုၾကည္လို႔ တိုက္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကေလးကအစ သိေနတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ ဒီလို အခိုင္အမာယံုၾကည္ၿပီး တိုက္ေနတဲ့ စစ္ပြဲမဟုတ္လို႔လည္း ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကမွ လႊတ္ေတာ္ေရွ႕ထြက္ၿပီး သူတို႔တိုက္ေနတဲ့ စစ္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ သေဘာထားေတြကို ရဲရဲတင္းတင္းဝင္မေျပာရဲပဲ အသံတိတ္လုပ္ေနၾကတာေပါ့။ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့သတင္းေတြ အေျခအေနေတြကို အစိုးရသ တင္းစာေတြမွာ အရိပ္အေယာင္ေတာင္မွမေရးပဲ ဖံုးေနကာေနၾကတာေပါ့။ ဒါကဘာကိုျပသလဲဆိုေတာ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ သူတို႔ဖန္တီးတဲ့ စစ္ပြဲအေပၚ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ႏိုင္ငံေရးအရ ခိုင္ခိုင္မာမာယံုၾကည္မႈမရွိလို႔ လူေတြေရွ႕ထြက္ရပ္ၿပီး လက္သီးလက္ေမာင္းမတန္းရဲတာပဲေပါ့။ ဒါဆိုရင္ မွန္ကန္တဲ့ႏိုင္ငံေရးခံယူခ်က္မရွိတဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းတခုဟာ ဘယ္ကိုဦးတည္သြားႏိုင္သလဲ။ ေရွ႕တန္းေတြမွာ အစိုးရ စစ္တပ္ စစ္သားတခ်ဳိ႕က အရပ္သားေတြအေပၚ လုပ္ကိုင္ဆက္ဆံေနတဲ့ အေျခအေနေတြက အေျဖေပးေနပါၿပီ။

(၄၊ ၁၁၊ ၂၀၁၁) ေန႔က ဒီေကဘီေအနဲ႔ အစိုးရ အပစ္အခတ္ရပ္စဲဖို႔ သေဘာတူၾကျပန္ပါတယ္။ အေျခအေနကုိၾကည့္ရတာ ဒီအပစ္အခတ္ ရပ္စဲပံု ရပ္စဲနည္းက ယာယီသေဘာမ်ားျဖစ္ေနမလားလို႔လည္း စိတ္ထင့္မိပါတယ္။ ဒီလိုေျဖရွင္းပံု ေျဖရွင္းနည္းဟာ အခ်ိန္မေရြး ေသနတ္ သံေတြ ျပန္ေပၚလာႏိုင္တဲ့ ေျဖရွင္းနည္း၊ တခ်ိန္က်ရင္ သည့္ထက္ ႀကီးမားတဲ့အင္အားနဲ႔တိုက္ခိုက္ဖို႔ကို ဦးတည္တဲ့ေျဖရွင္းနည္းဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ပူပန္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ေျဖရွင္းနည္းပါ။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲလိုက္ၾကတာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မူအားျဖင့္ ႀကိဳဆိုၾကရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သည့္ထက္ ခပ္ေစာေစာက တည္းက အပစ္အခတ္ရပ္စဲႏိုင္ခဲ့ၾကရင္ ပိုၿပီးမေကာင္းေပဘူးလား။ ႏွစ္ဘက္စလံုး ဘယ္စစ္သားမွ ေသေၾကဒဏ္ရာရတဲ့အျဖစ္က သက္သာ မသြားႏိုင္ေပဘူးလား။ ဒါမွမဟုတ္ အစကတည္းက စစ္မတိုက္ပဲ ျပႆနာေျဖရွင္းလို႔ရႏိုင္ခဲ့ရင္ ပိုၿပီးမေကာင္းေပဘူးလား။ ဘယ္စစ္သား တေယာက္တေလမွ မေသမေပ်ာက္ေစတဲ့ ေျဖရွင္းပံု ေျဖရွင္းနည္းဟာ အေကာင္းဆံုးနည္း မဟုတ္ေပဘူးလား။

က်ေနာ္က ကဗ်ာေရးတဲ့သူပါ။ က်ေနာ့္မွာ ဒီကိစၥဝင္ေျပာရေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရး နယ္ပယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဝမ္းစာမရွိဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ ဝန္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေန႔စဥ္ၾကားေန ျမင္ေနရတဲ့ စစ္ပြဲေတြရဲ႕ အနိဌာ႐ုံ သတင္းေတြ ျမင္ကြင္းေတြက ယဥ္ေက်းမႈေရးနယ္ပယ္က လူသားတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္အဖို႔႔ အခုလိုဝင္ေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ လက္ယပ္ေခၚေနလို႔သာ မေနသာလို႔ ဝင္ေျပာလိုက္ရတာပါ။

ကဗ်ာေရးတဲ့သူပီပီ ဒီေဆာင္းပါးကို ကဗ်ာတပုဒ္နဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

ယာယီအတိုက္အခိုက္ရပ္စဲသည့္ေန႔က က်ဆံုးရေသာရဲေဘာ္သို႔
စစ္ေျပၿငိမ္းလိုက္ၿပီ ဆိုပါကလား
သတင္းသည္ ငွက္ထက္ျမန္၏
ေလထက္လည္း ျမန္၏
ဒါတင္လည္း မဟုတ္ေသး
မိုးႀကိဳးသြားထက္လည္း ျမန္၏။

ေလာကဓာတ္တခြင္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပီတိအဟုန္ျဖင့္
တုန္ခါပဲ့တင္လ်က္ပါတကား။

အလို …ေနအုန္း
အလာေကာင္းေပမယ့္
အခါ ေႏွာင္းေလျခင္း
က်ဆံုးရွာၾကကုန္ၿပီးေသာ
ရဲေဘာ္အဖို႔ရာတြင္
တကယ္ကို အခါေႏွာင္းပါၿပီ။

နာရီပိုင္းေလာက္ေစာခဲ့လ်င္
ရဲေဘာ္ မေသ
သူ႔ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြနဲ႔
ရယ္ကာ ေမာကာ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ကာ
ရွင္လ်က္ တည္အံ့။

ဒီ့ထက္ဒီပိုခဲ့လ်င္ကား ေကာင္းေလစြ
ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ ဘယ္ရဲေဘာ္ တစ္ေယာက္မွ်
မေသမေပ်ာက္
မက်ဆံုးရွာၾကေသးမီျဖစ္ခဲ့မူကား အေဟာတဝ ေကာင္းေလစြ။ ။

(ခရိုေအရွား ကဗ်ာဆရာ ဂရီေဂၚဗီယက္ရဲ႕ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ စာေပါင္းစုစာအုပ္၊ အမွတ္(၂) တြင္ ပါရွိတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါ တယ္။)
http://moemaka.com/2011/11/nyein-wai-%e1%80%9a%e1%80%ac%e1%80%9a%e1%80%ae%e1%80%a1%e1%80%90%e1%80%af%e1%80%ad%e1%80%80%e1%80%b9%e1%80%a1%e1%80%81%e1%80%af%e1%80%ad%e1%80%80%e1%80%b9%e1%80%9b%e1%80%95%e1%80%b9%e1%80%85/