လြတ္လပ္ေစ်းကြက္ႏွင့္အၿပိဳင္ ႏုိင္ငံေတာ္အရင္းရွင္စနစ္

Written by ညီေစာလြင္


(လက္ရွိကမၻာစီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းကာလတြင္ အေနာက္ပံုစံ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ အေပၚတြင္ ပညာရပ္ရွႈ႕ေထာင္မွ အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ျပန္လည္သံုးသပ္လာၾကပါသည္၊ ယခုေဖာ္ျပမည့္ စာစုမွာ- End of the Free Market: Who Wins the War Between States and Corporations? စာအုပ္ေရးသားသူ Ian Bremmer ၏ အနာဂတ္စီးပြားေရးလားရာအျမင္ ျဖစ္ပါသည္။ )

အီကိုေနာ့မစ္မဂၢဇင္းရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္အရင္းရွင္စနစ္ state capitalism အေၾကာင္းစုစည္းတင္ျပ ထားတဲ့ ဒါဗို႔စ္ အထူးထုတ္ Davos edition ကေတာ့ ဖတ္ကို ဖတ္ရမယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ အရင္းရွင္ စနစ္ဟာ အရင္က ေျမစမ္းခရမ္းပ်ဳိး အေနအထားကေန အခုေတာ့ လမ္းေၾကာင္းတခုအျဖစ္ အထင္အရွား ေပၚေပါက္လာေနတဲ့ အေၾကာင္းေရးထားပါတယ္။

ႏုိင္ငံေတာ္ အရင္းရွင္စနစ္ဆုိတာ ဘာလဲနဲ႔ပဲ စရေအာင္။ တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ အရင္းရွင္စနစ္ အေၾကာင္းကို တရုတ္ႏွင့္ ရုရွား ေခါင္းေဆာင္ေတြေလာက္ ေနာေၾကတဲ့လူူ ဘယ္သူ ရွိဦးမလဲ။ ဒီစနစ္ၾကီး အလုပ္မျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီစနစ္ဟာ ေရရွည္စီးပြားေရး တိုးတက္မွႈအတြက္ ေမာင္းႏွင္အား မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္း သူတုိ႔က ကိုယ္တုိင္ႀကံဳဖူးခဲ့လို႔ပါပဲ။

ေစ်းကြက္ဟာ လူမွႈဘ၀ေတြ တုိးတက္လာဖို႔အတြက္ အခရာက်တယ္။ ျပည္သူေတြ စာ၀တ္ေနေရး ေျပလည္ေနမွ သူတုိ႔ရဲ႕ အာဏာပိုင္စနစ္လည္း သက္ဆုိးရွည္ႏိုင္မယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းလည္း သူတုိ႔က ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး သိၾကပါတယ္။

ေစ်းကြက္ကို သူ႔သေဘာသူေဆာင္ေတာ့ဆုိျပီး လႊတ္ထားလုိက္ရင္၊ လူေတြကို အလုပ္အကိုင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္မယ့္ ေငြပင္ေငြရင္းေတြကို အစိုးရက လက္လႊတ္လုိက္ရမယ္။ ေစ်းကြက္က ေမြးထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ ႏိုင္သူနဲ႔ ရွံႈးသူ ေပၚလာမယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ လူေတြက လမ္းမေပၚထြက္ၾကမယ္၊ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကေန ခ်မ္းသာလာတဲ့ လူေတြကလည္း ဓနအားကိုးနဲ႔ အာဏာကို ျခိမ္းေျခာက္လာႏိုင္တယ္ - ဆုိတာေတြကိုလည္း ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြက ေကာင္းေကာင္း သိၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဓနနဲ႔ ေစ်းကြက္ကို လွည့္ပတ္လို႔ရေအာင္ နယ္ပယ္တခုေပးထားျပီး၊ အဲဒီနယ္ပယ္ထဲမွာ အစိုးရ (ႏုိင္ငံေတာ္) က ျဖစ္ႏုိင္စြမ္းသေလာက္ ၀င္ကစား နုိင္ဖို႔ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ တရုတ္ျပည္မွာ ႏိုင္ငံပိုင္ကုမၼဏီေတြ၊ အစိုးရက ရွယ္ယာထည့္ထားတဲ့ ပုဂၢလိက ကုမၼဏီေတြ၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ အတြက္ ရန္ပံုေငြဆုိတာေတြ ရွိရံုသာမက ဘဏ္ေခ်းေငြကိစၥကိုလည္း အစိုးရအာဏာစက္ေအာက္မွာပဲ ထားပါတယ္။ စီးပြားေရး အေဆာက္အအံုအေပၚမွာ အစိုးရအာဏာ သက္ေရာက္ေမာင္းႏွင္ ေနႏိုင္ေအာင္လုိ႔ပါ။

ဒီဘာသာရပ္က က်ေနာ့္အေသြးအသားအထဲက အေၾကာင္းအရာေတြပါပဲ။ အီကိုေနာ့မစ္ကလည္း ၀က္ဆုိက္ေပၚက ဒီဘိတ္က႑မွာ ၀င္ေဆြးေႏြးဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ေဆြးေႏြးခ်က္အခ်ဳပ္ကေတာ့ ေရရွည္မွာ ႏုိင္ငံေတာ္ကပဲ႔ကိုင္တဲ႔ အရင္းရွင္စနစ္ state capitalism ဆုိတာ လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္ Free market ကို ယွဥ္ႏုိင္မယ့္ ေအာ္တာေနးတစ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္ အရင္းရွင္စနစ္လမ္းေၾကာင္း အေၾကာင္း အီကိုေနာ့မစ္ရဲ႕ တင္ျပခ်က္ေတြက အထင္ၾကီးေလာက္ပါတယ္။ အစကေန အဆံုးအထိပဲ ဆုိပါေတာ့။

အီကိုေနာ့မစ္က ဒီလိုဆုိပါတယ္။

“ႏိုင္ငံေတာ္အရင္းရွင္၀ါဒကို လက္ကို္ုင္ထားသူေတြအေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြား အလို႔ငွာ လည္းေကာင္း၊ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရး၏ အက်ဳိးစီးပြားအက်ဳိးအရလည္းေကာင္း မိမိတို႔ စိတ္ၾကိဳက္ ကုမၼဏီမ်ားမွာ ဧရာမထည့္၀င္ထားမွဳမ်ားကို လက္လႊတ္ျပီး၊ ပုဂၢလိက ရင္ႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူမ်ား၏ လက္ကို အပ္ရန္လုိသည္။ ကုမၼဏီေတြ ကုိယ္ႏွႈိက္ကလည္း ေတာ္လြန္း၊ တတ္လြန္းဟု သူတို႔ ၾကြားလံုးအတုိင္း တကယ္ယံုၾကည္လွ်င္ အစိုးရအေထာက္အပံ့ဟူ၍ ေနာက္ထပ္လိုအပ္စရာအေၾကာင္းမရွိပါ”

အီကိုေနာ့မစ္က ဒီအခ်က္ကို ေထာက္ျပတာ အံ့ၾသစရာမရွိပါဘူး။ တရုတ္၊ ရုရွား၊ အာရတ္ပင္လယ္ေကြ႔ ႏုိင္ငံေတြကလြဲရင္ လူတုိင္းသေဘာတူႏုိင္တဲ့အခ်က္ပါပဲ။ က်ေနာ္လည္း တသေဘာတည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာရွိတာက အီကိုေနာ့မစ္က တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို

“ေဟ့လူေတြ ခင္ဗ်ားတို႔ အာဏာကို ခ်ယ္လွယ္ခ်င္းတုိင္း ခ်ယ္လွယ္ခြင့္ရေအာင္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏုိင္ငံစီးပြားေရးကလည္း ကမၻာမွာ ဒုတိယအင္အား အၾကီးဆံုးျဖစ္လာေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ခဲ့တဲ့ လက္ရွိခင္ဗ်ားတို႔ က်င့္သံုးေနတဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ကို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လက္လႊတ္လုိက္ပါ။ အဲဒီအစား အေမရိကန္စီးပြားေရးကို မအီမသာျဖစ္ေစခဲ့တဲ့၊ ဥေရာပဇုန္ေငြေၾကး ဆုိတာလည္း မယံုသကၤာ စရာျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးလိုက္တယ္လို႔ လူေ၀ဖန္တာခံေနရတဲ့ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ဆုိတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးလုိက္ပါလား - လို႔ အတင္းတုိက္တြန္းေနတဲ့ပံုမ်ဳိးပါပဲ။

ေရရွည္တစံုလံုး အေနအထားမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ အရင္းရွင္စနစ္ဆုိတာ လစ္ဘရယ္ေစ်းကြက္စနစ္နဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ေရြးခ်ယ္စရာမျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့အခ်က္ကို ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္းပဲ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္အရင္းရွင္စနစ္လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္ေနတဲ့ အစိုးရေတြက သူတုိ႔အတြက္ အလုပ္ျဖစ္ေနတဲ့စနစ္ကို ဒီႏွစ္ထဲမွာ ေခ်ာင္ထိုးလိုက္ဖို႔ဆုိတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါဗ်ာ။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိရင္ ဥပမာအေနနဲ႔ တရုတ္ျပည္ကို ၾကည့္ရေအာင္။ နည္းပညာနဲ႔ ကြ်မ္းက်င္မွႈ၊ ေစ်းကြက္အရာမွာ ႏုိင္ငံစံုေကာ္ပိုေရးရွင္းေတြဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံပိုင္ကုမၼဏီေတြနဲ႔၊ အစိုးရ ရွယ္ယာ ထည့္၀င္ထားတဲ့ ပုဂၢလိက ကုမၼဏီေတြရဲ႕ အေ၀းမွာေနာက္ေကာက္က်န္ခဲ့ပါျပီ၊ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ကုမၼဏီေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားကုမၼဏီၾကီးေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္တဲ့ေနရာမွာ လက္ရည္တူယွဥ္ႏုိင္ဖို႔ သူတို႔ အစိုးရဆီက ရေနတဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ လိုေနတဲ့ ကိစၥေတြက ရွိေနတုန္း။

တရုတ္ျပည္ဟာ ႏုိင္ငံျခားကုမၼဏီေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူေတြအတြက္ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ ေစ်းကြက္ၾကီး တခုျဖစ္ ေနတုန္းပါပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ တရုတ္အစိုးရဘက္က ၾကည့္ရင္ အခုအခ်ိန္အထိ အစိုးရ အေထာက္အပံ့ဆုိတာလိုအပ္တယ္၊ ဒါဟာ ကုန္သြယ္ေရးကြင္းကို ရင္ျပင္ညီျဖစ္ေအာင္ ညွိယူတယ္လုိ႔ ျမင္ျပီး၊ တျခားလူေတြကေတာ့ ဒါသက္သက္ညစ္တဲ့ကိစၥလို႔ပဲ ျမင္ၾကမွာ ပါပဲ၊

ဒါေပမယ့္ တရုတ္ျပည္က ကုန္သြယ္ေရးျပိဳင္ပြဲဟာ အျပင္လူေတြအတြက္ ဆြဲေဆာင္မွႈမရွိေတာ့တဲ့တေန႔ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ လက္ရွိအေျခအေနေတြလည္း ေျပာင္းလဲသြားပါလိမ့္မယ္။ လူေနမွႈအဆင့္အတန္း ျမင့္လာတာနဲ႔အမွ် တရုတ္ျပည္က ၾကြယ္၀ပါတယ္ဆုိတဲ့ လုပ္အားနဲ႔ အရင္းအျမစ္ေတြကလည္း ေစ်းၾကီးလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါမွာ ကုမၼဏီေတြအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ပိုရွိမယ့္ တျခား အာရွႏုိင္ငံေတြမွာ ေျပာင္းေရ႔ႊလုပ္ကုိင္ဖို႔ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္၊ အခုေတာင္မွပဲ တရုတ္ကုမၼဏီေတြဟာ တျခားျပိဳင္ဘက္ ႏုိင္ငံျခားကုမၼဏီေတြနဲ႔ေပါင္းျပီး ဗီယက္နမ္၊ ထုိင္း၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ ဖိလစ္ပို္င္တို႔မွာ ေစ်းကြက္ဖြင့္ေနၾကၿပီ မဟုတ္လား။

ဒါေၾကာင့္ အဆံုးတေန႔မွာ တရုတ္အစိုးရဟာ မျဖစ္မေန ေစ်းကြက္ကို ဖြင့္ကို ဖြင့္လာရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥက ထင္သေလာက္ လြယ္ေတာ့လြယ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ တရုတ္ႏုိင္ငံပိုင္ကုမၼဏီေတြမွာ ႏုိင္ငံေရး အီလစ္ေတြ၊ ဗ်ဴရိုကေရစီစနစ္အတြင္းက ခုခံကာကြယ္မယ့္ လူေတြလည္း ရွိမွာပါပဲ။

အခုေလာေလာဆယ္ တရုတ္အက်ဳိးစီးပြား ဒီအတုိင္းဆက္ရွိေရး ဆိုတာကေတာ့ သိပ္ေသခ်ာပါတယ္။ တရုတ္ျပည္က ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဆိုတာကလည္း သူမ်ားေတြရဲ႕ စဥ္းစားခ်က္ေတြကို ေခါင္းထဲ သိပ္ထည့္တတ္တဲ့ လူစားမ်ဳိးေတြ ဟုတ္ရုိးလားဗ်ာ။


ညီေစာလြင္

(ေဖေဖာ္၀ါရီ ၄၊ ၂၀၁၂)
http://www.maukkha.org/index.php/interview-maukkha/opinion-maukkha/1812-maukkha-state-capitalism