တေရးႏုိးတဲ့ညေတြ ေမွာင္ေနဆဲ (ေဆာင္းပါး)

M. ထက္ေခါင္

(၁)
ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ေဆာင္းညမ်ားတြင္ ငွက္ဖ်ား တက္ခဲ့ဖူးသည္။ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ဂေယာက္ဂယက္ ဆုိေသာစကားမွာ တကယ္ပင္ ျဖစ္၏။ စိတ္အလ်ဥ္ေျပးလႊားရာ လုိက္ေလွ်ာက္ျမင္မက္ေနသည့္ ေတာင္စဥ္ ေရမရ အိပ္မက္အပုိင္းအစမ်ားမွာ လုံးလည္ပတ္ခ်ာလုိက္ၿပီး အေၾကာင္းအရာတခုတည္း၊ တေနရာတည္း ကုိ ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္၍ေရာက္ ေရာက္ေနတတ္သည္။

ျပန္ေရာက္တတ္သည့္ ေနရာေတြကလည္း အိပ္မက္ အဆုံးသတ္ရမည့္ ေနရာေတြ မဟုတ္။ ၿပီးျပတ္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးလုိက္သည့္ ေက်နပ္ဖြယ္ အိပ္မက္အမ်ဳိးအစားမ်ား မဟုတ္ပဲ မေရရာ မေသခ်ာေသာ အနာဂတ္ကုိ ခပ္ေရးေရး လွမ္းျမင္လုိက္ရသည့္ အိပ္မက္မ်ဳိးေတြသာ ျဖစ္သည္။

ဒုန္းစုိင္းလာခဲ့ၿပီးေနာက္ ကမ္းပါးအစြန္းတဘက္မွ အျခားေသာ ကမ္းပါးအစြန္းတဘက္သုိ႔ ခုန္၍ကူး
ခါနီးမွာပင္ စီးလာေသာ ျမင္းက တုံ႔ကနဲရပ္လုိက္သည္။ ကမ္းပါးစြန္းႏွစ္ဘက္၏ အကြာအေ၀းမွာ အရွိန္ျဖင့္ ေျပး၍ လႊားကနဲခုန္မည္ဆုိလွ်င္ ေရာက္ရွိေကာင္း ေရာက္ရွိသြားႏုိင္သည့္ အေနအထား ျဖစ္သည္။ ကမ္းပါးစြန္းမွာ ရပ္လုိက္သည့္ ျမင္းေပၚမွေန၍ ကမ္းပါးေအာက္သုိ႔ လွမ္းအၾကည့္ တိမ္ခုိးေတြအၾကား အသူတရာနက္ေသာ ေခ်ာက္ထဲမွာ ေကြ႔ေကာက္စီးဆင္းေနေသာ ေခ်ာင္းကေလးကုိ တီေကာင္ကေလး တေကာင္ပမာ ေတြ႔ရေလသည္။

တဘက္က ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္း၏ ေနာက္ဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကုိမူ ျမဴေတြဆုိင္းေနေသာေၾကာင့္ ဘာေတြ ရွိေနမွန္း သဲကြဲစြာ မျမင္ရ။ ထုိျမဴမ်ား၏ ေနာက္တြင္ စိမ္းလန္းေသာ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီး ရွိေနမည္ လား၊ ၾကည္လင္ဧျမေသာ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ကေလးတခု ရွိေနမည္လား၊ တပ္အပ္ ေသခ်ာ မေျပာႏုိင္။ ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္သည္။ မရွိခ်င္လည္း မရွိႏုိင္။ အကယ္၍ ရွိေနပါက ထုိေနရာ၌ ေတြ႔ရမည့္ ေရမွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ေအာက္မွာ ျမင္ေနရသည့္ေရထက္ ပုိ၍ ၾကည္လင္ဧျမၿပီး ထုိေနရာရွိ ျမက္ခင္းျပင္မွာလည္း စိမ္းစုိလတ္ဆတ္ သန္႔ရွင္းေနလိမ့္မည္ဟု မွန္းဆႏုိင္သည္။

ျမင္းသည္ ေမာဟုိက္ပင္ပန္းလ်က္ ေရကုိ အငမ္းမရ ငတ္မြတ္ ေတာင့္တလ်က္ ရွိ၏။ လွမ္း၍ျမင္ေန ရေသာေရကုိ ေသာက္ရန္ ျဖတ္လမ္းနည္းျဖင့္ ကမ္းပါးေအာက္သုိ႔ စြန္႔စြန္႔စားစား ခုန္ခ်လုိက္မည္လား၊ ေရရွိမရွိ မေသခ်ာမေရရာေသာ ကမ္းပါး တဘက္စြန္းသုိ႔ အရွိန္ျဖင့္ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း ခုန္၍ကူးမည္လား။

ဟုိေရာက္ ဒီေရာက္ ျမင္မက္ေနေသာ အိပ္မက္အေၾကာင္းအရာေပါင္းမ်ားစြာထဲတြင္ ထုိအိပ္မက္
သည္ ထုိေနရာ၌ပင္ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေန၏။ ထပ္ခါတလဲလဲ မက္ေနေသာ အိပ္မက္မွ ႐ုန္းထြက္ႏုိးထ လ်က္ အိပ္ရာေဘး ျပဴတင္းတံခါးကုိအဖြင့္ အျပင္ဘက္တြင္ ညသည္ ေမွာင္ပိန္းေနဆဲပင္ ျဖစ္ေလသည္။

(၂)
ဗမာျပည္ထဲ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေနၿပီဟု ေျပာေနၾကသည္။ ဟုိကေျပာ ဒီကေျပာျဖင့္ ျပည္ တြင္း ျပည္ပေျပာဆုိေနၾကေသာ အေျပာင္းအလဲေတြ ဆုိသည္မွာ ဘာေတြပါနည္း။ ဘာအေျပာင္းအလဲ ေတြမ်ား ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေနပါသနည္း။ က်ေနာ္ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ျပည္ပေရဒီယုိ ႏွစ္လုံးသုံးလုံး နားေထာင္သည္။ အင္တာနက္က စာေတြကုိ ဖတ္သည္။ ဗမာျပည္အတြက္ ထူးျခားထင္ရွား ေကာင္းမြန္ သည့္ တုိးတက္ေျပာင္းလဲမႈ တစုံတရာ မေတြ႔။ မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ ခြန္ထြန္းဦးတုိ႔ကုိ လႊတ္ေပးလုိက္ျခင္းမွာ အေျပာင္းအလဲမဟုတ္။ ထုိပုဂၢဳိလ္တုိ႔မွာ စအဖမ္းခံရကတည္းးက အျပစ္မရွိသူေတြ ျဖစ္၏။ လူထုအက်ဳိး ေမွ်ာ္ကုိးလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသူေတြ ျဖစ္၏ ။ သူတုိ႔အေပၚ မတရားႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်ထားသည္ကုိ ဗမာျပည္လူထုေကာ ကမၻာကပါ သိၾက၏။ ထုိသူေတြကုိ လႊတ္ေပးလုိက္ျခင္းမွာ လႊတ္သင့္သူမ်ားကုိ လႊတ္ေပးျခင္းသာျဖစ္၍ ႀကီးမားေသာ ေျပာင္းလဲမႈႀကီး မဟုတ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၎တုိ႔ စစ္အုပ္စု လက္ေအာက္ လႊတ္ေတာ္ထဲ၀င္၍ အေျခခံဥပေဒျပင္မည့္ ကိစၥမွာလည္း ဗမာျပည္သူလူထုအတြက္ ေသခ်ာေရရာစြာ ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္သည့္ အေျပာင္းအလဲေကာင္း မဟုတ္။

ကမၻာသိ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ လႊတ္ျပ၊ တုိင္းရင္းသားေတြႏွင့္ အေယာင္ျပ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ျပၿပီး စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ ႐ုတ္သိမ္းေပးဖုိ႔၊ အကူအညီေတြေပးဖုိ႔ သမၼတကုိယ္တုိင္ မေနႏုိင္ မထုိင္ႏုိင္ ေတာင္းတာကေတာ့ အရွက္မရွိ ေျဗာင္က်လြန္း တုံးလြန္းရာက်ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ထဲက အေရးကိစၥမွာ ကုိယ့္ကိစၥသာ ျဖစ္သည္။ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူလူထုအေပၚ တကယ္တမ္း ေစတနာေရွ႕ထားၿပီး ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္ရမည္မွာ ကုိယ့္တာ၀န္သာ ျဖစ္သည္။ ျပည္ပႏုိင္ငံေတြက ကူကူမကူကူ ကုိယ္လုပ္ရမည့္အလုပ္ကုိ လုပ္မည္ဆုိလွ်င္ လက္ျဖန္႔ေတာင္းစရာ မလုိ။ ျပည္ပႏုိင္ငံေတြက ေဒသတြင္းအေရးကိစၥတခုအျဖစ္ ၾကည့္ေနၾကတာျဖစ္ၿပီး၊ တကယ္တမ္းေစတနာမွန္ေၾကာင္း ၎တုိ႔ ယုံၾကည္ပါက ျပည္သူလူထု အက်ဳိးအတြက္ အကူအညီေပး လာမွာ ျဖစ္သည္။ ယခုလုိ ကုိယ့္ျပည္တြင္းေရးကိစၥကုိ မစြတ္မပြတ္ လုိက္ေလ်ာမႈေတြ အေလွ်ာ့အတင္း ေတြ လုပ္ျပၿပီး၊ ျပည္ပက ပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ ႐ုတ္သိမ္းဖုိ႔နဲ႔ အကူအညီေတြ ေပးၾကဖုိ႔ ေတာင္းခံသည္မွာေတာ့ ဇာဂနာေျပာသည့္အတုိင္း ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ျပန္ေပးဆြဲခံထားၾကရသလုိ ျဖစ္ေနသည္။

စစ္အုပ္စုက လူထုအတြက္ မျဖစ္စေလာက္ အေပၚယံေၾကာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္ျပသည္မွာ အခ်ဳိ႕ကိစၥရပ္မ်ား၌ ပုိ၍ပင္ ဆုိးသြားခဲ့သည္။ ဥပမာ စာေပစိစစ္ေရးျဖဳတ္ၿပီး ထုတ္တင္လုပ္ရသည့္ ကိစၥ။ ႐ုိက္ႏွိပ္ထုတ္လုပ္ၿပီးပါမွ စာအုပ္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပႆနာရွာလွ်င္ ထုတ္ေ၀ရင္းႏွီးခဲ့ သမွ် ဆုံး႐ႈံးသည့္အျပင္ တရားစြဲ ဆုိျခင္းပါ ခံရမည္ ျဖစ္၏။ ဦးပုိင္လယ္ေျမကိစၥ၊ ေျမလြတ္ေျမ႐ုိင္းကိစၥ ေတြမွာလည္း လက္လုပ္လက္စားေတာင္သူလယ္သမားမ်ားကုိ ခ်ဳိးႏွိမ္ထားၿပီး ကုမၸဏီႀကီးမ်ား၏ လက္၀ါး ႀကီးအုပ္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြကုိ ျပဌာန္းထားသည္။ မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ကုိ ဖမ္းသည္မွာ ဓာတ္ဆီေစ်းတက္မႈအေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾက၍ ျဖစ္၏။ ယခုသူတုိ႔ကုိ လႊတ္ေပးလုိက္ခ်ိန္၌ ဓာတ္ဆီေစ်းမွာ ယခင္ထက္ ၃၀ရာခုိင္နႈန္း ထပ္တက္လုိက္ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။

အရပ္၀တ္အေရၿခံဳစစ္အစုိးရက လူထုအတြက္ ဘာေတြ ေျပလည္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ၿပီလဲ။ တုိင္းရင္းသားေတြႏွင့္ အပစ္ရပ္ေရး ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမႈမ်ားမွာ အေပၚယံေၾကာသာျဖစ္၏။ တုိင္းရင္းသား ေတြက ႏုိင္ငံေရးအရ အေျဖရွာၿပီး ရရွိလာမည့္ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ လုိလားၾကသည္။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ကရင္ အားလုံးပင္ ယခင္ကတည္းက ထုိသေဘာထားအတုိင္း ရွိၾကသည္။ စစ္အုပ္စုက မလုိက္ေလ်ာခဲ့။

ယခုအခ်ိန္၌ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ လုိလားခ်က္အတုိင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မည့္ လမ္းစဥ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲလာၿပီလား။ ယခုေလာေလာဆယ္တြင္ ဘိတ္ထား၀ယ္ခ႐ုိင္ တပ္မဟာ (၄)သုိ႔ စစ္အင္အားမ်ား တုိးျမွင့္ ပုိ႔ေဆာင္ေနသည္။ တပ္မဟာ ၆ ႏွင့္ တပ္မဟာ ၂၊ ၃၊ ၅ တုိ႔တြင္လည္း တပ္ရိကၡာမ်ားႏွင့္ လက္ နက္ခဲယမ္းမ်ား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္မထုိးမီကတည္းကစၿပီး ယခုအခ်ိန္အထိ တျဖည္းျဖည္း ပုိ႔ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္၏။ တဘက္က အပစ္အခတ္ရပ္ဆုိင္းေရးလုပ္ၿပီး တဘက္က က်ဴးေက်ာ္ အျမတ္ထုတ္ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ေကအဲန္ယူႏွင့္ ရွမ္းအပါအ၀င္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္း အေတာ္မ်ားမ်ား စစ္အုပ္စုႏွင့္ အပစ္အ ခတ္ရပ္ေရးသေဘာတူညီခ်က္မ်ား လက္မွတ္ေရးထုိးလုိက္ၾကေသာ္လည္း လက္မွတ္ထုိးၿပီး ေနာက္ပုိင္း မွာပင္ ေကအဲန္ယူတပ္မဟာ (၃)ဘက္၌ ရန္သူက လက္နက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ လွမ္းပစ္၍ အပစ္ အခတ္ရပ္ေရး သေဘာတူညီခ်က္မွာ ခုိင္မာမႈမရွိေသးေခ်။ ရွမ္းျပည္ထဲမွာလည္း အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ေနာက္ပုိင္း တုိက္ပြဲေတြ ၀န္းရံပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ ဟုိနားတကြက္ ဒီနားတကြက္ ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိသည္။ ခုိင္မာမႈမရွိေသာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳကာ ၎တုိ႔ စစ္အုပ္စုဘက္က က်ဴးေက်ာ္ပစ္ခတ္မည္ ဆုိလွ်င္ ေတာ္လွန္ေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားဘက္ကလည္း ျပန္လည္ တုံ႔ျပန္ရမည္သာ ျဖစ္ေလသည္။

(၃)
စစ္အုပ္စုႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္ေရး ေကအဲန္ယူဘက္မွ တင္ျပေသာ သေဘာတူညီခ်က္ (၁၁)ခ်က္ တြင္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကင္းသည့္ ျပည္သူျပည္သားဘ၀ အျဖစ္ ရန္တည္ႏုိင္ေရး အာမခံရန္၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္း သားမ်ားကုိ လႊတ္ေပးရန္၊ ျပည္သူျပည္သားဘ၀ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးႏွင့္ ျပည္သူတုိ႔၏ ေျမယာကိစၥမ်ား ကုိ ေျဖရွင္းေပးရန္၊ တျပည္လုံးအတုိင္းအတာျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲရန္၊ အထူးသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ နယ္ေျမမ်ားအတြင္း စစ္ပြဲမ်ား အျမန္ဆုံး ရပ္စဲရန္ ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ေရွ႕႐ႈသည့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ား ပါရွိသည္။

ထုိအခ်က္မ်ားအားလုံးကုိ စစ္အုပ္စု မီးရထား၀န္ႀကီးက သေဘာတူညီလုိက္ၿပီး၊ ထုိအခ်က္ (၁၁) ခ်က္ ကုိသာမက အျခားေသာ တင္ျပလုိသည့္ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ား ရွိလွ်င္လည္း တင္ျပႏုိင္ေသးေၾကာင္း တက္ၾကြစြာ ေျပာခဲ့သည္ကုိ ဗီဒီယုိထဲမွာ ေတြ႔ရသည္။

ေကအဲန္ယူက ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ထုိးၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပင္ မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ ကုိကုိႀကီးတုိ႔ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အေတာ္မ်ားမ်ား လြတ္လာၾကသည္။ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ နယ္ေျမမွ ဖမ္းဆီးထားသူမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသမား အခ်ဳိ႕ကေတာ့ က်န္ရွိေနေသးသည္။ မန္းၿငိမ္းေမာင္အား လက္ေဆာင္အျဖစ္ လႊတ္မည္ေျပာၿပီး ေနာက္ပုိင္းရက္မ်ားမွာ ထပ္မံတရားစြဲဆုိမႈေတြ လုပ္လာသည့္ အျဖစ္မွာေတာ့ စစ္အုပ္စု၏ ကတိစကား မတည္ၾကည္မႈကုိ ေတြ႔ျမင္ရေလသည္။

မၾကာေသးမီကလည္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္က လက္နက္၀င္သိမ္းေသာေၾကာင့္ ဒီေကဘီေအႏွင့္ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္မႈေတြျဖစ္သည္။ ရန္သူ႔အစီအစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဒီေကဘီေအက သိ၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူထား သည့္ ကာလတြင္ ဤသုိ႔မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ေျပာဆုိကာ လက္နက္မ်ားကုိ ျပန္ေတာင္းသည္။ ဘီဂ်ီအက္ဖ္ ႏွင့္ ဒီေကဘီေအတုိ႔ ႏွစ္ဘက္ ေျပလည္ၾကေသာ္လည္း စစ္အုပ္စုက လက္နက္ေတြကုိ ျပန္မေပးဟု ဆုိလုိက္သည္။ ကရင္အခ်င္းခ်င္းအၾကား ခေလာက္ဆန္ေနေသာ ၎တုိ႔စစ္အုပ္စု၏ သေဘာထားကုိ ပီျပင္ထင္လင္းစြာ ထပ္မံသိရွိလာရျပန္ေသာေၾကာင့္ ဒီေကဘီေအသည္ စစ္အုပ္စုႏွင့္ ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ေသာ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာတူညီခ်က္ကုိ ႐ုတ္သိမ္းေၾကာင္း ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ျပန္လည္တုိက္ပြဲ၀င္ သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလုိက္ေလသည္။

ထုိသုိ႔ ေၾကညာလုိက္သည့္ ေနာက္တေန႔မွာပင္ စစ္အုပ္စုက ဒီေကဘီေအ၏ လက္နက္မ်ားကုိ ျပန္၍ေပးလာသည္။ ဒီေကဘီေအ၏ ႐ုိးရွင္းပြင့္လင္းေသာ ရပ္တည္မႈအေပၚ မေလးမခန္႔လုပ္၍ မရေၾကာင္း ၎တုိ႔ သိျမင္သြားခဲ့ၾကသည္။

အခါမဟုတ္ အရာမဟုတ္၊ ေရွ႕ေလာတႀကီး လက္နက္ေတြ သိမ္းခုိင္းသည္ကစ၍ ဒီေကဘီေအ သာမက၊ ၎တုိ႔ႏွင့္ အပစ္ရပ္သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ဆုိခဲ့ေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားအားလုံးသည္လည္း ရန္သူ၏ သေဘာထားအမွန္ကုိ ပုိမုိသေဘာေပါက္ သိျမင္သြားၾကၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ စစ္အုပ္စုသည္ ဒီေကဘီေအ ႏွင့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အပါအ၀င္ ကရင္တမ်ဳိးသားလုံးကုိသာမက တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္း အားလုံးအေပၚ အေျခအေနေပးလွ်င္ ေပးသလုိ ဆက္လက္အေကာက္ႀကံရန္ အကြက္ေခ်ာင္းေနမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲျဖစ္၏။

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၂ ရက္ေန႔ ေကအဲန္ယူမွ ထုတ္ျပန္ေၾကညာလုိက္သည့္ ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိႏုိင္ရန္ မရွိမျဖစ္လုိအပ္ေသာ အဆင့္ေလးဆင့္တြင္ ပဏာမ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အဆင့္၊ ခုိင္မာသည့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဆင့္၊ ကနဦးႏုိင္ငံေရး ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမႈ (အေျခခံႏုိင္ငံေရး ျပႆနာ မ်ားကုိ အေျဖရွာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး)၊ ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ပူးေပါင္းပါ၀င္ျခင္း ဟူ၍ ေတြ႔ရွိရသည္။

တုိင္းရင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ အမ်ဳိးသား တန္းတူမႈႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္မ်ားအေပၚ အေျခခံသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိရန္အတြက္ စစ္အုပ္စု လက္ေအာက္ခံ အရပ္၀တ္အစုိးရအား ယူအဲန္အက္ဖ္စီ ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ေစခ်င္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ စစ္အုပ္စုက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ရမည့္အစား တုိင္းရင္းသားတုိ႔ ေဒသအတြင္း တပ္ေတြတုိးခ်၊ ရိကၡာႏွင့္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား တုိးပုိ႔ စသည့္ နယ္ေျမစုိးမုိးေရး လုပ္ရပ္မ်ား လုပ္ေဆာင္လာေသာေၾကာင့္ ေကအဲန္ယူသည္ စစ္အုပ္စုတပ္မ်ား ေက်းရြာမ်ားအနီးမွ အားလုံး ႐ုတ္ေပးရန္၊ ေဒသတြင္း အမ်ားအျပား ပုိ႔ေဆာင္ထားေသာ တပ္အင္အားကုိ ေလွ်ာ့ခ်ရန္၊ တပ္သား၊ ရိကၡာ၊ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား ပုိ႔ေနမႈကုိ ခ်က္ခ်င္း ရပ္ပစ္ရန္ ႏွင့္ ကနဦးသေဘာတူညီခ်က္ ၁၁ခ်က္တြင္ ပါ၀င္ခဲ့ေသာ္လည္း အျပည့္အ၀ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း မရွိခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး (ကရင္ရြာသားမ်ားႏွင့္ ေကအဲန္ယူအဖြဲ႔၀င္ မ်ား အပါအ၀င္) ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ရန္၊ တုိင္းရင္းသားေဒသအားလုံးမွ စစ္ဆင္ေရးအားလုံး ခ်က္ခ်င္း ရပ္ရန္ ထုတ္ျပန္ ေတာင္းဆုိလုိက္ေလသည္။ မိမိတုိ႔ ေတာင္းဆုိမႈမ်ားကုိ စစ္အုပ္စုက လုိက္ေလ်ာလာမည္လား။ အကယ္၍ မလုိက္ေလ်ာပါက မည္သုိ႔ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္မည္နည္း။

ေဒသခံ ကရင္တပ္မွဴးတပ္သားမ်ား၏ ေတာက္ပေျပာင္ေျမာက္ေသာ အခန္းက႑ကုိ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ကရင္အမ်ဳိးသားထုက ေမွ်ာ္လင့္အားထားစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေလသည္။
(၄)
ဗမာျပည္ တကယ္ေျပာင္းလဲ မေျပာင္းလဲ လူထုအတြက္ စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာေတြ ရွိလာသည္။
ဗမာျပည္မွာ ဘာေတြမ်ား ေျပာင္းလဲလာၿပီလဲ။ ဘာေတြကုိ ဘယ္လုိေျဖရွင္း ေျပလည္ၿပီး၊ ဘယ္ေနရာ ေတြမွာ ဘယ္ေလာက္တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာၿပီလဲ။ စက္ရုံအလုပ္သမားေတြကိစၥ၊ လုပ္ခလစာ နည္းပါးမႈ မညီမွ်မႈမ်ားအေပၚ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိမႈေတြကုိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္ၿပီလား။ ခ်ိတ္ပိတ္ခံထားရေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကုိ ေထာင္ကလြတ္လာသည့္ သံဃာေတာ္က တာ၀န္ရွိသူအခ်ဳိ႕ထံ အေၾကာင္း ၾကားကာ ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိယ္ ျပန္ဖြင့္၀င္သည့္အေပၚ ျပႆနာလုပ္ၿပီး ေက်ာင္းက ထပ္မံႏွင္ထုတ္သည့္ ကိစၥ၊ သာသနာေရး ဦးစီးဌာနက လက္ပါးေစမ်ား ဦးဂမၻီရကုိ ထပ္ၿပီး ဖမ္းဆီးသည့္ကိစၥ ေျပေျပ လည္လည္ ေတာင္းပန္၀န္ခ်ၿပီး ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္ၿပီလား၊ စစ္အုပ္စု ႀကိဳးဆြဲခံ သံဃာ့နာယကအဖြဲ႔က ေရႊည၀ါ ဆရာေတာ္ကုိ ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိယ္ သီတင္းသုံးေနရာက ႏွင္ထုတ္တာ၊ တရားေဟာခြင့္ ပိတ္ပင္ တာေတြ ေျပလည္သြားၿပီလား။ တုိင္းရင္းသား မ်ားႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္ေရး ေဆြးေႏြးမႈေတြကေန စစ္မွန္ ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လမ္းစျမင္ရၿပီလား။ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈမ်ား အစျပဳရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီလား။ ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႔၏ ဘုိးဘြားပုိင္ လယ္ယာေျမမ်ား သိမ္းဆည္းခံရသည့္ကိစၥ၊ ေျမလြတ္ေျမ႐ုိင္း ဥပေဒပုဒ္မ မတရားတပ္ကာ၊ စီပြားဖက္ လက္ေ၀ခံကုမၸဏီႀကီးမ်ားကုိ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ား အလြန္အမင္း ခ်ထား ေပးၿပီး ေက်ာမြဲေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္ပိတ္ပင္ထားတာေတြ ေျပာင္းလဲသြားၿပီလား။

တုိင္းရင္းသား နယ္ေျမအခ်ဳိ႔တြင္ စစ္တပ္မ်ား တုိး၍ခ်၊ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား ပုိ႔ကာ၊ တုိင္းရင္းသားတုိ႔အား အျမစ္ျပဳတ္ေခ်မႈန္းေရးသုိ႔ ဦးတည္ေနသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားမွ ေနာက္ဆုတ္ ႐ုတ္သိမ္း သြားၾကၿပီလား။ ကခ်င္ျပည္နယ္ နယ္စပ္ေဒသဘက္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရေသာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ မ်ားအေရး၊ ဗမာႏုိင္ငံ နယ္စပ္ေဒသအႏွံ႔အျပားမွ ဒုကၡသည္မ်ားအေရး ေျပလည္မႈ ရသြားၾကၿပီလား။

လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ေနျပည္ေတာ္ တေနရာတည္းမွာ စုၿပံဳထြန္းလင္းမေနပဲ ယခင္ကလုိ ဗမာတျပည္လုံး အႏွံ႔ ၂၄ နာရီ ေရမီးအစုံနဲ႔ ျပန္ျဖစ္လာၾကၿပီလား။ လမ္းႀကီးလမ္းေသးမက်န္ လမ္းေတြအကုန္ေကာင္းၿပီး၊ ေလယာဥ္ေတြ ရထားေတြ အကုန္အခ်ိန္မွန္ကာ၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ က်၊ ေဆး႐ုံေတြမွာ ေဆးေတြျပည့္ လ်က္၊ ေအာက္ေျခလူထုအတြက္ အခမဲ့ကုသခြင့္ေတြ၊ အခမဲ့ မသင္မေနရ ပညာေရးစနစ္ေတြနဲ႔ လူထုအားလုံး သက္သာေခ်ာင္ခ်ိ ၿပံဳးေပ်ာ္ႏုိင္ၾကၿပီလား။ …. စသည္ … စသည္ျဖင့္ ေျပလည္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျဖစ္သြားပါသလဲ။

ထုိအရာေတြအားလုံး မေျပလည္သည့္တုိင္ ထုိအရာေတြထဲက တစ္ခု ႏွစ္ခုေလာက္ ေျပလည္မႈ ရရွိပါၿပီလား။ ဘာတစ္ခုမွ် မေျပလည္ပဲ ဘာေတြကုိမ်ား ေျပာင္းလဲေနၿပီဟု ဇြတ္အတင္း ဟစ္ဆုိေနၾကပါ သလဲ။ ဗမာျပည္ ေျပာင္းလဲေနၿပီ ဆုိေသာစကားကုိ က်ေနာ္ လက္ခံယုံၾကည္မႈ မရွိေခ်။

(၅)
က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ မင္းကုိႏုိင္၊ ကုိကုိႀကီး စသည့္အမည္မ်ား ပါရွိရာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တဦးကုိသာ “ ေဒၚ” တပ္ေခၚေ၀ၚထားၿပီး က်န္ပုဂၢဳိလ္ေတြကုိေတာ့ အမ်ား ေခၚေနက်အတုိင္း မင္းကုိႏုိင္၊ ကုိကုိႀကီး၊ ဇာဂနာ စသျဖင့္ ေခၚေ၀ၚေရးသားေနျခင္းမွာ အေျခအေန အခ်ိန္အခါႏွင့္ ကုိက္ညီမႈ မရွိေတာ့ေၾကာင္း မိတ္ေဆြတေယာက္က ေျပာသည္။ မိဘအရြယ္ ေရာက္ေန ေသာ ႐ုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္မ်ားကုိ လူငယ္တဦးက ဇင္၀ုိင္း၊ ေမသန္းႏု၊ လူမင္း၊ ထြန္းအိႁႏၵာဗုိ စသျဖင့္ အႏုပညာရွင္ႏွင့္ ပရိသတ္ ရင္းႏွီးမႈအတုိင္းအတာျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ေခၚေ၀ၚသည္မွာ ျပႆနာ မဟုတ္ ေသာ္လည္း လူမႈေရး ႏုိင္ငံေရး လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ၾကသူမ်ားကုိေတာ့ ထုိသုိ႔ ေခၚဆုိဖုိ႔ မသင့္ေၾကာင္း၊ ယခင္ ေခၚေနက်အတုိင္း ႏႈတ္က်ဳိးေနေသာ အေခၚအေ၀ၚကုိ ယခုအခ်ိန္မွာ ျပင္သင့္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသက္အရြယ္ကလည္း ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္တန္းေတြ ျဖစ္လာသည့္အျပင္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိး အတြက္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ တစုိက္မတ္မတ္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ ၎တုိ႔၏ ေစတနာ သေဘာထားမ်ား၊ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံမႈမ်ား၊ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ မဆုတ္မနစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ ေထာက္ကူသြားမည့္ ၎တုိ႔၏ ဦးေဆာင္မႈမ်ားမွာ ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ေလးစားသမႈျဖင့္ ဦး တန္ “ ဦး” ကုိ တန္ “ ကုိ ” ေခၚဆုိေရးသားသင့္ေၾကာင္း က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြက ေျပာသည္။ လက္ခံႏုိင္ေသာ အဆုိျဖစ္၏။

တကယ္ေတာ့ ဦးသူရ(ဇာဂနာ)တုိ႔၊ ဦးမင္းကုိႏုိင္တုိ႔ ၊ဦးဂမၻီရတုိ႔ အားလုံးကုိ ျခြင္းခ်က္မရွိ လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ လႊတ္ေပးလုိက္ျခင္း မဟုတ္။ ပုဒ္မ ၄၀၁(၁) ျဖင့္ လႊတ္ေပးလုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထုိပုဒ္မအရ ၎တုိ႔ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနမည္ ျဖစ္ၿပီး အကယ္၍ စစ္အုပ္စု မႏွစ္ၿမိဳ႕သည့္ အမႈကိစၥ တခုခု ထပ္မံက်ဴးလြန္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္တဖန္ ဖမ္းဆီးခံရပါက ယခင္က က်န္ရွိခဲ့သည့္ ျပစ္ဒဏ္ မ်ား အားလုံးပါ ျပန္လည္က်ခံရမည္ဟု ဆုိသည္။ မတရားေသာ စြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ အရမ္းကာေရာ ခ်မွတ္ ထားခဲ့ေသာ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ျပစ္ဒဏ္မ်ားျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔လႈပ္ရွားမႈမွာ ေထာင္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးအျပည့္ျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသူမ်ားလုိ ျဖစ္ေနသည္။

ဦးမင္းကုိႏုိင္ ေထာင္ကျပန္လြတ္လာခ်ိန္မွာ အိမ္ကုိတုိက္ရုိက္ျပန္မသြားႏုိင္ပဲ၊ လူထု၏ ေတာင္းဆုိ ခ်က္အရ သရက္၊ ၾကိဳ႕ပင္ေကာက္၊ ေပါင္းတလည္၊ သာယာ၀တီ၊ လက္ပန္တန္းတုိ႔မွာ လူထုကုိ ေတြ႔ဆုံႏႈတ္ဆက္ ေဟာေျပာမႈမ်ား လုပ္ခဲ့သည္ကုိ အင္တာနက္မွာ ေတြ႔ရသည္။ ဘုရား၀တ္ျပဳရွိခုိးစဥ္ ဆုေတာင္းတာကုိ သေဘာက်သည္။ ဗမာျပည္တျပည္လုံး အေၾကာက္တရားကင္းၿပီး၊ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု၊ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ စစ္စစ္ကုိ ရရွိႏုိင္တဲ့ လူထုေတြ ျဖစ္ပါေစေၾကာင္း ဘုရားထံမွာ ဆုေတာင္းလုိက္ ျခင္း ျဖစ္သည္။ မိမိလုိ ေထာင္က်ခဲ့ၾကသူမ်ား၊ ေထာင္ထဲမွာ အသက္ပါ ေပးလုိက္ရသူမ်ား၏ မိဘမ်ားကုိ လည္း ေတြ႔ဆုံခဲ့သည္။ လက္ပန္တန္းမွာ ေဟာေျပာရာတြင္လည္း မတရားမႈေတြကုိ ဆန္႔ က်င္ဖုိ႔၊ မိမိတုိ႔ လုိအပ္တာေတြကုိ ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ မေၾကာက္မရြံ႔ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေတာင္းဆုိဖုိ႔၊ အႏုနည္းနဲ႔ ေျပာမရ ဆုိမရတဲ့ သူေတြကုိက်ေတာ့ ဓားမွန္းသိေအာင္ ဓားအိမ္ ခၽြတ္ျပသင့္ ခၽြတ္ျပၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းမ်ား ေျပာကာ “ဓားအိမ္ကုိ ခၽြတ္ျပရဲတယ္ မဟုတ္လား”ဟု လူထုကုိ ေမးခဲ႔သည္။ ဓားအိမ္ ခၽြတ္ျပရဲသူေတြမ်ားစြာ ရွိေန၏။ ေထာင္က်ဖက္ လူငယ္ႏွစ္ဦးသုံးဦး ႏွင့္အတူ အေရးႀကီးၿပီဟူေသာ သီခ်င္းကုိ တက္ႂကြစြာ သီဆုိခဲ့သည္။ လူထုကလည္း ေတးသြားအတုိင္း လက္ခုတ္သံ စည္းခ်က္လုိက္ကာ အားေပးခဲ့ၾကသည္။

ဦးကုိကုိႀကီးက တုိင္းရင္းသားတုိ႔ အေရးကိစၥကုိ စုိးရိမ္ပူပန္စြာ ေျပာခဲ့သည္။ ျပည္တြင္းစစ္မွာ တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာကုိ ႏုိင္ငံေရးနည္းအရ မေဆြးေႏြး မေျဖရွင္းႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိကိစၥ မေျဖရွင္းႏုိင္သ၍ အပစ္အခတ္ရပ္လုိက္ ျပန္၍ ျဖစ္လုိက္ျဖင့္ သံသရာလည္ေန မည္သာ ျဖစ္သည္ဟု ဦးကုိကုိႀကီး ေျပာ၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္တည္ၿငိမ္ေရးကုိ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးသည့္ နည္းျဖင့္သာလွ်င္ ေျဖရွင္းႏုိင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တုိင္းရင္းသားတန္းတူညီမွ်ေရးကုိ အပစ္ရပ္ေရးကိစၥလုိ တထုိင္တည္း ေဆြးေႏြး႐ုံျဖင့္ ၿပီးျပည့္စုံသည့္ အေျဖ ရရွိႏုိင္မည္ မဟုတ္ဟု ဦးကုိကုိႀကီး ဆုိ၏။ ေရွ႕ဆက္လုပ္ေဆာင္မည့္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ ေက်ာင္းသားႏုိင္ငံေရးထက္ေက်ာ္ေသာ ႏုိင္ငံေရး ပုံသ႑ာန္ တခုကုိ ေျပာင္းလဲ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ဦးကုိကုိႀကီး ေျပာခဲ့သည္။ တုိင္းရင္း သားတုိ႔ အေနျဖင့္ ဦးကုိကုိႀကီးတုိ႔၏ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားအေပၚ မ်ားစြာ စိတ္၀င္စားမႈ ရွိေနမည္ ျဖစ္၏။

ျမစ္ဆုံေရကာတာကိစၥႏွင့္ ရပ္ရြာလူထုပုိင္ ေျမယာမ်ားအဓမၼ သိမ္းဆည္းခံရေသာ ကိစၥသာမက တုိင္းရင္း သားအားလုံးအတြက္ ရပ္တည္ေျပာဆုိေနေသာ ေဒၚေဘာက္ဂ်ာ၏ သေဘာထားအျမင္မ်ားကုိ ႀကိ္ဳက္ သည္။ တုိင္းရင္းသားတုိ႔ နယ္ေျမမ်ားအတြင္း လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးေက်ာ္ခံရေသာ အျဖစ္မ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစရန္ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားအားလုံး တန္းတူညီမွ်ေသာ ျပည္နယ္ေပါင္းစု ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ေရး ႀကိဳးပမ္းရာတြင္ ေဒၚေဘာက္ဂ်ာ၏ အခန္းက႑ ပါရွိေနမည္ ဆုိသည္ကုိ ယုံမွားသံသယ ျဖစ္စရာ မရွိ။

(၆)
ဒီမုိကရက္တစ္ေတာ္လွန္ေရး အုပ္စုကေလးမ်ားထဲတြင္လည္း ဗမာျပည္ေျပာင္းလဲေနၿပီဆုိကာ ျပည္တြင္း၀င္ၿပီး အဲန္ဂ်ီအုိ အုပ္စုေတြႏွင့္ တြဲဖက္လုပ္ကုိင္လ်က္ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားရွာႏုိင္ေရး အိမ္ျပန္မည္ တကဲကဲ အထုပ္ျပင္ေနၾကသူေတြ ရွိသည္။ ရန္သူႏွင့္ ယခင္ကတည္းက အခ်ိတ္အဆက္ရွိခဲ့သူမ်ားဟု ယူဆရသူ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ တာ၀န္ရွိသူအခ်ဳိ႕ႏွင့္ အတြင္းႀကိတ္ ေတြ႔ဆုံညွိႏႈိင္းၿပီး အမ်ားတကာထက္ လက္ဦးမႈရေအာင္ ဗမာျပည္ထဲကုိ မ်က္ႏွာေျပာင္စြာ အလည္အပတ္ ေရာက္သြားၾကၿပီ ျဖစ္၏။ အခ်ဳိ႕က ေတာ့ အၿပီးျပန္တာ ဟု ဆုိ၏။ ျပည္တြင္းမွေန၍ ရန္သူကုိ အတုိက္အခံ လုပ္မည္လား၊ ရန္သူ႔လက္ေအာက္ ခံ အျဖစ္ အဲန္ဂ်ီအုိႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္မည္လား။ လမ္းႏွစ္သြယ္ပဲ ရွိသည္။ တတိယနည္းလမ္းဟူ၍ မရွိ။

ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္မ်ားအတြင္း မြန္ျပည္သစ္ပါတီက စစ္အုပ္စုႏွင့္ အပစ္ရပ္ေရး ပဏာမ သေဘာတူ လက္မွတ္ထုိးေၾကာင္း ၾကားလုိက္ရသည္။ မၾကာမီလအနည္းငယ္တြင္ စစ္အုပ္စုႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြး ဖုိ႔ရွိေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္ဘက္က ေသနတ္သံမ်ားကမူ ခုခ်ိန္ထိ မစဲတတ္ေသးေခ်။

ျပည္တြင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ခရီးလွည့္လည္ စည္း႐ုံးေဟာေျပာမႈ အစီအစဥ္အခ်ဳိ႕၌ ေဟာေျပာမည့္ေနရာႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ လာေရာက္အားေပးၾကမည့္ လူထုႏွင့္ ပတ္သက္၍ လည္းေကာင္း ေႏွာက္ယွက္ပိတ္ပင္မႈမ်ားရွိေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။ ေနျပည္ေတာ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မည့္ အဲန္အယ္လ္ဒီဆုိင္းဘုတ္အခ်ဳိ႕ ဖ်က္ဆီးခံရေၾကာင္းလည္း ၾကားရသည္။ ရံပုံေငြ ရွာပြဲမ်ားတြင္ လည္း အစီအစဥ္ပ်က္ေစရန္ ပိတ္ပင္ဟန္႔တားမႈေတြ လုပ္သည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစုံ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏုိင္ရေရးအတြက္ အဲန္အယ္လ္ဒီ စည္း႐ုံးေဟာေျပာစဥ္က အျဖစ္မ်ားကုိ သတိရဖြယ္ ျဖစ္ေလသည္။ လႊတ္ေတာ္၌ လက္ကုိင္တုတ္ ႀကံ႔ဖြံ႔အမတ္မ်ားႏွင့္ စစ္ဗုိလ္တမတ္သားတုိ႔ျဖင့္ ကုိယ္စားလွယ္မဲအမ်ားစု ရယူထားသည့္တုိင္ စစ္အုပ္စုအေနျဖင့္ လာမည့္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲအတြင္း ၂၀၁၀ တုန္းကလုိ မဲခုိးမဲလိမ္ ႀကိဳတင္မဲ စသည္တုိ႔ျဖင့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးစုံသုံးကာ မသမာမႈမ်ား လုပ္မလုပ္ ဆုိသည္ကုိ ေဗဒင္ေမးစရာ လုိမည္ မဟုတ္။
ရန္သူသည္ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္မည္သာ ျဖစ္၏။ မည္မွ်ပင္ ဟန္ေဆာင္ခ်ဳပ္တည္းထားေသာ္လည္း သူ႔အက်င့္ကုိ သူမေဖ်ာက္ႏုိင္။ ဟိေတာပေဒသမွ စာပုိဒ္တခုမွာ ဆင္ျခင္ဖြယ္ ျဖစ္သည္။

“ ပင္ကုိယ္ဇာတိကုိ စြန္႔ပစ္ႏုိင္ခဲ၏။ ေခြးကုိ ရာဇပလႅင္ထက္၌တင္ကာ ဘုရင္ေျမွာက္ေသာ္လည္း၊ ထုိေခြးဘုရင္သည္ မိမိ၏ ဇာတိ႐ုပ္အတုိင္း ဘိနပ္ကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ မစားပဲ ေနအံ႔နည္း။ ”

ဤေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဂေယာက္ဂယက္ အိပ္မက္ထဲမွ ေမာဟုိက္ပင္ပန္းေနသည့္ ျမင္းအေနျဖင့္ လွမ္း၍ျမင္ေနရေသာ ေရကုိသြားေသာက္ရန္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္သုိ႔ စြန္႔စြန္႔စားစား ခုန္ခ်လုိက္မည္လား၊ ကမ္းပါးတဘက္ျခမ္းမွာ ရွိမရွိ မေသခ်ာ မေရရာသည့္ ေရၾကည္ေရသန္႔ႏွင့္ လတ္ဆတ္ေသာ ျမက္ခင္းျပင္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း ခုန္၍ ကူးမည္လား ဆုိသည့္ အသုံးအႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သည့္လုပ္ေဆာင္မႈက စြန္႔စားျခင္းလဲ၊ မည္သည့္အျပဳအမူက မုိက္ကန္းျခင္းလဲ ဆုိသည္ကုိ ေ၀ဖန္ခ်က္ ျငင္းခ်က္မ်ား ထုတ္ၾကပါေလကုန္။ ညကေတာ့ ေမွာင္ပိန္းေနဆဲပင္ ျဖစ္၏။

M. ထက္ေခါင္
http://www.kicnews.org/?p=10267