ေက်ာင္းသားေတြ သေဘာတူတဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္သစ္

Written by ေမာင္ရမၼာ


ပင္လုံစာခ်ဳပ္ဆိုတာ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္ကေန ေတာင္တန္းႏွင့္ျပည္မ တေပါင္းတစည္းတည္း လြတ္လပ္ေရး ရယူႏိုင္ေရးအလို႔ငွာ "တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အတူလက္တြဲကာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ပါမည္" ဟူေသာ ကတိက၀တ္ေၾကာင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီ (၁၂) ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔ နံနက္ (၁၁) နာရီမွာ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္း၀င္စာခ်ဳပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ပူးတြဲ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကတယ္။

ပင္လုံစာခ်ဳပ္အေၾကာင္းကို က်ေနာ္သင္တဲ့ လူမႈသိပၸံဘာသာတြဲ Grade 11 (A) မွာသင္ပါတယ္။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မိတၱဴဆြဲေပးၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို ေလ့လာခိုင္းပါတယ္။ သူတို႔ေတြမွာရွိတဲ့ ပင္လုံနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေလ့လာထားဖို႔ လုိအပ္ေၾကာင္းကို ေက်ာင္းသားေတြကို ေျပာျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းသားေတြကို အုပ္စုႏွစ္ခုခြဲၿပီး တစုက ဗမာကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႔နဲ႔ ေနာက္တစုက တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေဆြးေႏြးမႈေလး ျဖစ္လာဖို႔ ၄၅ မိနစ္ စာသင္ခ်ိန္ ၄ ခ်ိန္ေလာက္ကို သုံးခဲ့ရပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ေတာ့ ထင္ထားတာထက္ အခ်ိန္ ပုိၾကာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲၾကာခ်ိန္ တနာရီ ခြဲ ထိၾကာခဲ့ပါတယ္။ အခုတေလာ ၾကားေနရတဲ့ ေခတ္သစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲထက္ အခ်ိန္ ပုိၾကာတယ္လို႔ ေျပာနိုင္ပါတယ္။

ဗမာတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေျပာဆိုသြားတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ဒို႔တိုင္းရင္းသား ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ ဥမကြဲ သိုက္မပ်က္ ေနထိုင္ဖို႔ ေဆြေႏြးဖို႔လာတဲ့ အေၾကာင္းကို စကားဦးခ်ီ ေျပာသြားတာ ဒီေန႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေလ့လာသင္တယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။

ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား သြားေျပာတဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္က ဗိုလ္မွဴးႀကီးထက္ က်ေနာ့္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြက ပိုေတာ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျပာအၿပီးမွာ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႔က အဆို တင္သြင္းပါတယ္။ တိုင္းတပါးနယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းက က်ေနာ္တို႔ ညီအကိုေတြ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထိုင္ၾကဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ သေဘာတူေၾကာင္း။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုမ်ိဳး အစည္းအေ၀းကို တက္ေရာက္လာတာ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားဖက္က လိုတာကို အားမနာတမ္း ေျပာသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တင္ျပတိုင္း အားလုံး သေဘာတူဖို႔ မဟုတ္ဘဲ ညွိႏႈိင္းၾကဖို႔ကို တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေနရာကေနေျပာၿပီး၊ ျပည္မနဲ႔အတူတူ လြတ္လပ္ေရးယူဖို႔ က်ေနာ္တို႔ဖက္က ေတာင္းဆိုခ်က္ (၆) ခ်က္ကို တင္သြင္းေၾကာင္း ေျပာဆိုသြားပါတယ္။

အနာဂတ္ ျပည္ေထာင္စုကို -
၁။ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး။
၂။ တိုင္းရင္းသားတို႔ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ သဘာ၀ သယံဇာတ ကိုထုတ္ယူသုံးစြဲရာတြင္ အက်ိဳးအျမတ္၏ (၇၀) ရာခိုင္ႏႈန္းကို တိုင္းရင္းသားတို႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိေရး။
၃။ တိုင္းရင္းသား ေဒသရွိ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားကို ထုတ္ယူသုံးစြဲရာတြင္ ေဒသခံလူထု၏ ၃ ပုံ ၂ ပုံ ေထာက္ခံမႈ ရရွိမွ စီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚရန္။
၄။ ျပည္နယ္ကာကြယ္ေရးတပ္ တည္ေထာင္ခြင့္။
၅။ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ရိုးရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ ထုံးတမ္းစဥ္လာမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ပိုင္ခြင့္။
၆။ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း (ဥပမာ-ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ) ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ယူရာတြင္ တိုင္းရင္းသား ေဒသအတြက္ လိုအပ္ေသာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေရး အထူးအခြင့္အေရးေပးရန္။

ဗမာျပည္ ကိုယ္စားလွယ္အေနနဲ႔ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခ်က္က နံပါတ္ (၂) တိုင္းရင္းသားတို႔ ပိုင္ဆိုင္ တဲ့ သဘာ၀သယံဇာတကို ထုတ္ယူသုံးစြဲရာတြင္ အက်ိဳးအျမတ္၏ (၇၀) ရာခိုင္ႏႈန္းကို တိုင္းရင္းသားတို႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိေရးဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္က အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စု ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ အားလုံး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ ခြဲေ၀တာကို ( ၅၀-၅၀) နဲ႔ သေဘာတူလိုက္ၾကပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးခ်က္ကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ နံပါတ္စဥ္ (၃) ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုေထာက္ခံမႈ ၃ ပုံ ၂ ပုံရမွသာ စီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ရဲ့ အဓိက စီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚရမွာ ေႏွာင့္ေႏွးႏိုင္ တဲ့ အတြက္ ဒီကိစၥလည္း ( ၅၀-၅၀) နဲ႔ေစ်းတည့္ လိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူထုကို စီမံကိန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဆိုးက်ဳိး-ေကာင္းက်ဳိးနဲ႔ ေနာက္ခံအခ်က္အလက္ေတြကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ႀကိဳတင္အသိေပးထားရမွာျဖစ္တဲ့အျပင္ လြတ္လပ္တဲ့ စံုစမ္းေလ့လာမႈ ေတြလည္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးဖို႔လိုအပ္တယ္လို႔ တုိင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ တင္ျပၾကတယ္။ အဲဒါကို ဗမာျပည္အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္ေက်ာင္းသားေတြကလည္း သေဘာထားႀကီးေၾကာင္းျပသတဲ့အေနနဲ႔ သေဘာတူညီၾကပါတယ္။

အၾကာဆုံး ေဆြးေႏြးမႈကေတာ့ ျပည္နယ္တပ္ ထားရွိခြင့္ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာကိုယ္စားျပဳ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တင္ျပတာက ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုတပ္မွာ တိုင္းရင္းသားတို႔ကို လူမ်ိဳးအလုိက္ အခ်ိဳးက် ထည့္၀င္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလို႔ တင္ျပပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ေတြဖက္က တင္ျပခ်က္က ျပည္ေထာင္စုတပ္ကိုလည္း အခ်ိဳးက်ထည့္ ၀င္မွာ ျဖစ္သလို၊ ျပည္နယ္တပ္ ထားရွိခြင့္သည္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဲ့ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထားရွိသင့္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေခ်ပပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကေလးေတြရဲ့ နာၾကည္းခ်က္ကို ကြက္ခနဲ ျမင္လိုက္ရတာ တခုက စစ္တပ္ကို မ်ားမ်ားထားလို႔ မေကာင္းဘူး။ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတာကို အဓိက ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုတပ္ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ သုံးခုေပါင္း အေရအတြက္ကို တစ္သိန္းနဲ႔ ေစ်းတည့္သြားၿပီး၊ ျပည္နယ္ ကာကြယ္ေရးတပ္ အေရအတြက္ကို ၁၀၀၀၀ တစ္ေသာင္းအျဖစ္ သေဘာ တူလိုက္ၾကပါတယ္။ စစ္အင္အားမ်ားျပားလြန္းတာဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ နစ္နာခ်က္သက္သက္သာျဖစ္တယ္လို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ခံစားေဆြးေႏြးႏုိင္တာဟာ ၀မ္းသာစရာပါပဲ။
ပင္လုံ စာခ်ဳပ္အေၾကာင္းကို စသင္ကတည္းက ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဆႏၵကိုေမးတဲ့အခါ တိုင္းရင္းသား လုပ္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက မ်ားၿပီး၊ ဗမာကိုယ္စားျပဳ ေက်ာင္းသား ရွာမရ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေထာင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာကို ေျပာရမယ္။ စကားမေျပာရင္ ဒီလိုဒုကၡ ပင္လယ္ေ၀ေနၾကဦးမွာပဲလို႔ မၾကာမၾကာ ေျပာၿပီး စည္းရုံးခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သေဘာတူညီခ်က္ရၿပီး ဒီလို ေဆြးေႏြးပြဲေလးျဖစ္ ေျမာက္လာခဲ့တာပါ။

အခ်က္ ၆ ခ်က္က တူညီတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိေနေပမယ့္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ေအာင္ လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်စရာ ေကာင္းတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ကေလးေတြမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အျမန္လိုခ်င္တဲ့ စိတ္ကလည္း ရွိေနသလို မယုံၾကည္မႈကလည္း ရွိေနျပန္ေသးတယ္။ ျပည္နယ္ ကာကြယ္ေရးတပ္ တည္ေထာင္ခြင့္ မရရင္ ေဆြးေႏြးပြဲ ပ်က္ႏိုင္တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲ ပ်က္မယ္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္မွာကို ႏွစ္ဘက္လုံးက မလိုလားတာကို ျမင္ေတာ့ အနာဂတ္ကို တည္ေဆာက္မယ့္ ကေလးေတြမွာ လကၡဏာေကာင္းေလးေတြ၊ ေမတၱာစိတ္ေလးေတြ ရွိတယ္လို႔ ျမင္လိုက္ေတာ့ အားရစရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ကေလးေတြအမ်ားစုက ကရင္ကေလးေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ဗမာကိုယ္စားျပဳဆိုရင္ တကယ့္ဗမာလူမ်ဳိးေတြဖက္က ခံစားၿပီး တင္ျပၾက၊ ေျပာၾကည့္ၾကတာပါ။ တိုင္းရင္းသားကေလးေတြဖက္က တင္ျပခ်က္မွာ တိုင္းရင္းသား ေဒသေတြမွာရွိတဲ့ သဘာ၀ သယံဇာတကို ကာကြယ္လိုတဲ့စိတ္၊ ဘယ္အာဏာပိုင္ေတြမွ လူထုရဲ႕ သေဘာတူညီမႈ မရွိရင္ မလုပ္ႏုိင္တာကို စာခ်ဳပ္ထဲမွာ ထည့္သြင္းသြားတာ က်ေနာ့္အတြက္ သင္ခန္းစာေတြ ရရွိခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီစာသင္ခန္းျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနဆဲ ေက်ာင္းေလးမွာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အသစ္ကိုိ တုိင္းရင္းသားစံုညီ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဒီလို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

တိုင္းရင္းျပည္သူအားလုံး၏ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးကာ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား ညီအကိုမ်ားသည္ ပင္လုံၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ညီလာခံမွ ေအာက္ပါ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို တညီတညြတ္တည္း လက္မွတ္ေရးထိုးအပ္ပါသည္။
၁။ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး (ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး)
၂။ တိုင္းရင္းသားတို႔ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ သဘာ၀ သယံဇာတ ကိုထုတ္ယူသုံးစြဲရာတြင္ အက်ိဳးအျမတ္၏ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းကို တိုင္းရင္းသားတို႔ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိေရး။
၃။ တိုင္းရင္းသားေဒသရွိ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားကို ထုတ္ယူသုံးစြဲရာတြင္ ေဒသခံလူထု၏ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေထာက္ခံမႈ ရရွိမွ စီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚရန္။
၄။ ျပည္နယ္ ကာကြယ္ေရးတပ္ကို တပ္သားဦးေရ ၁၀၀၀၀ ျဖင့္ တည္ေထာင္ခြင့္ရွိသည္။
၅။ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ရိုးရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ ထုံးတမ္းစဥ္လာမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ပိုင္ခြင့္။
၆။ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း (ဥပမာ-ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ) ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ယူရာတြင္ တိုင္းရင္းသား ေဒသအတြက္ လိုအပ္ေသာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေရး အထူးအခြင့္အေရးေပးရန္။

တကယ္ေတာ့လည္း ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းအရြယ္ေလးေတြရဲ႕ တုိင္းျပည္ကံၾကမၼာအေပၚမွာ ခံစားသိျမင္ႏုိင္မႈ၊ စာသင္ခန္းအတြင္း စုေပါင္းေလ့လာႏုိင္မႈနဲ႔ ျပႆနာေတြကို အျမင္သေဘာထားႀကီးႀကီး ေလ့လာေဆြးေႏြးတင္ျပခြင့္ေတြကသာ အနာဂတ္တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေသခ်ာဆံုး ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးဆိုတာကို ယံုၾကည္မိေၾကာင္းပါ။

ေမာင္ရမၼာ
http://www.maukkha.org/index.php/feature-article/1836-studnets-pinlon-agreement-myanmar