“ျမန္မာျပည္ တည္ေဆာက္ေရးနဲ ့ တုိင္းရင္းလူမ်ိဳးစုျပႆနာ ”

စာဖတ္ပုရိတ္သတ္မ်ားခင္ဗ်ား။ ေအာက္ပါေဆာင္းပါးေလးဟာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။

သုေတသီ-ေရွာင္လင္ဂုိး

ယူနန္နယ္ကုိ ၁၉၅၀မွာ တရုတ္ ကြန္ျမဴနစ္တပ္ ေတြ ၀င္ေရာက္စတင္သိမ္းပုိက္ခဲ့ရာကစျပီး ေဒသဆုိင္ရာ ႏုိ္င္ငံေရး ေျပာင္းလဲ သြားပါတယ္။ ေျမယာျပဳျပင္ေရး အစုိးရ စိမံကိန္းအတြက္ လူမ်ိဳးစု ေကဒါေတြကုိ ေလ့က်င့္ ေပးဖုိ႔ ၁၉၅၁ မွာ လူမ်ိဳးစု သင္တန္း ေက်ာင္းဖြင့္ပါတယ္။ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ကေန ၅၀ အထိ သင္တန္းသား ၇၀၀-နီးပါး လူမ်ိဳးစု ၄၀ ေက်ာ္တက္ေရာက္ပါတယ္။
သင္တန္းသားေတြဟာ သူတုိ႔ လူမ်ိဳး အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိသာ သိၾကျပီး တရုတ္ ႏု္င္ငံသား ျဖစ္တာ နားမ လည္ၾက တဲ့ အတြက္ သင္ တန္းဆရာ တရုတ္ ကြန္ျမဳနစ္ေတြ အံ့ၾသခဲ့ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ ရာမွာ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု ျပႆ နာဟာ တရုတ္ျပည္မွာ ရွိသလုိ ျမန္မာ ျပည္မွာလည္း ရွိေန ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစု အမ်ားဆုံးေနထုိင္ရာယူနန္နယ္ကုိ ေရွးအခါက နန္ေခ်ာင္မင္းဆက္ အုပ္စုိးပါတယ္။
၁၃ ရာစုမွာတရုတ္မင္းလက္ေအာက္ေရာက္လာတာပါ။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ရဲ ့အာဏာစက္ဟာ ယူနန္နယ္မွာ ထိေရာက္မွဳ မရွိပါ ဘူး။ ဒါၾကာင့္ ေဒသ အေရးမွာ ေဒသခံ အၾကီးအကဲ ကၾသဇာ အရွိဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဴးစုေပါင္း ၂၆၀ ေက်ာ္ ရွိတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ယူနန္ျပည္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ အေရွ ့ေျမာက္ပုိုင္းမွာ လဲ လူမ်ိဳးစုေတြ မ်ားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ရွမ္းဟာ ယူနန္က ဒုိုင္းနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္ပါတယ္။ ကခ်င္ကုိ ယူနန္မွာ ဂ်င္းပုိ႔လုိ႔ ေခၚၾကပါတယ္။ လီဆူး၊၀ ။လားဟူ ၊ ပေလာင္စတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြဟာ ျမန္မာမွာေရာ ယူနန္မွာပါ ေနထုိင္ၾက ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ကုိလုိနီေခတ္က နယ္စပ္ေဒသကုိ အထုိက္အေလွ်ာက္ လႊတ္ထားခဲ့လုိ႔ လြတ္လပ္ေရးရျပီး ႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ရာရာမွာ အခက္အခဲရွိပါတယ္။ ဗမာ လူမ်ားစုနဲ႔ တုိင္းရင္းသား လူနည္း စု ကင္းကြာခဲ့တဲ့ ၁၉၄၈-က ၁၉၆၁ အထိ ျဖစ္တဲ့ ကာလကုိ ကင္းကြာတဲ့ကာလလုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။

မဆလ ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္ ၂၆ ႏွစ္ကုိေတာ့ ထိပ္တုိက္ေတြ ့တဲ့ ကာလလုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အျပစ္အခတ္ ရပ္စဲခ်ိန္ကုိေတာ့ ျပန္ လည္သင့္ျမတ္ေရး ကာလလုိ႔ေခၚပါတယ္။

ကင္းကြာတဲ့ ကာလဟာ ဒီမုိကေရစီ အရပ္သား အုပ္ခ်ဳပ္ခ်ိန္ ကာလ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရး ေဆြးေႏြးရာမွာ တုိင္း ရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတြရဲ႔ေထာက္ခံမွဳ လုိအပ္တာေၾကာင့္ ပင္လုံညီလာခံမွာ သေဘာ တူညီခ်က္ရယူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရဖုိ႔ ဦးတည္ျပီးေရးဆြဲခဲ့တဲ့ အေျခခံဥပေဒဟာ တုိင္းရင္းသား အားလုံးရဲ႔ လုိအင္ဆႏၵကုိ မျဖည့္ဆည္းစြမ္းႏုိင္ခဲ့ ပါ ဘူး။ရွမ္းနဲ႔ ကယားဟာ ၁၀ ႏွစ္ၾကာရင္ ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္ ပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒီကိစၥဟာျပည္တြင္း ပဋိပကၡကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီး မၾကာခင္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကရင္နဲ ့ ကခ်င္ ေတာ္လွန္ေရး ေပၚေပါက္ လာပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ကူမင္တန္ တရုတ္ျဖဴ တပ္ရင္းအခ်ိဳ ့ရွမ္းျပည္နယ္ မွာ ၀င္ေရာက္ခုိလွဳံတဲ့ အတြက္ ဗမာ စစ္အစုိးရ တပ္ေတြ ရွမ္းျပည္မွာ မ်ားလာပါတယ္. လုပ္ပုိင္ခြင့္ နည္းပါးလာတဲ့ရွမ္းေခါင္း ေဆာင္ေတြက ဖယ္ဒရယ္စနစ္က်င့္ သုံးဖုိ႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခါ စစ္အာဏာ သိမ္းမွဳနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗမာ စစ္အစုိးရနဲ႔ တုိင္းရင္းသား ထိပ္တုိက္ေတြ ႔ပါ ေတာ့ တယ္။

၁၉၆၂ မွာ အာဏာသိမ္းတဲ့ စစ္အစုိးရဟာ ႏုိင္ငံေရး ေပါင္းစည္းဖုိ႔သာ အဓိက ထားတာမုိ႔ တုိင္းရင္းသား လုိအင္ဆႏၵကုိ ဂရုမစုိက္ ပါဘူး။ တုိင္းရင္းသား အားလုံး ဗဟုိအစုိးရကုိ သစၥာရွိတာဟာ ဗုိလ္ေန၀င္းလုိခ်င္တဲ့ အမ်ိဳးသား စည္းရုံးေရးပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၇၄မွာ တစ္ပါတီ ဆုိရွယ္လစ္္ အေျခခံဥပေဒကုိျပဌာန္းျပီး ခ်င္း၊ မြန္ျပည္နယ္နဲ႔ ရခုိင္ကုိ သတ္မွတ္ခ်ိန္မွာ ဗမာ စစ္စုိးရကုိ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေနတဲ့ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ရွိေနပါျပီ။ တုိင္းရင္းနက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြဟာ မိမိ အက်ိဳးစီး ပြါးကုိကာကြယ္ဖုိ႔ တုိက္ပြဲ၀င္ ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗကပ(ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) အေရွ ့ေျမာက္ ျမန္မာ-တရုတ္ျပည္ နယ္စပ္ မွာစစ္မ်က္ႏွာ အသစ္ဖြင့္တဲ့အခါ ေဒသခံ တုိင္းရင္း သား လူမ်ိဳးေတြကုိ လက္နက္ တပ္ဆင္ပါတယ္။ လက္နက္ခဲယမ္းကုိေတာ့ တရုတ္က ေထာက္ပန္ ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗကပ ဦးေဆာင္တဲ့ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးကုိ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးအျဖစ္ ျမင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္နက္ကုိင္တုိက္ခုိက္ေနတဲ့ တုိင္းရင္း သား အဖုိ႔ကေတာ့ တရုတ္ကုိသစၥာခံသလား၊ ဗမာကုိ သစၥာခံသလားဆုိတာ အေရးမၾကီးပါဘူး။အခ်ိဳ႔ မေၾက မနပ္ ျဖစ္ ေနရတဲ့ ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ လက္နက္ကုိင္ ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ရဲ႔ ေထာက္ ပန္ ့မွဳ ရပ္ဆုိင္းသြားျပီး ပါတီတြင္း ပဋိပကၡ ျဖစ္မွဳေၾကာင့္ ဗကပ ဦးေဆာင္တဲ့ လက္နက္ကုိင္ လွဳပ္ရွားမွဳ အေရး နိမ့္သြား ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ကာလ ပဲခူးရုိးမတိုက္ပြဲကတည္းက ဗကပ အေရးနိမ့္ သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ ျမန္ မာ ျဖစ္ၾကည္ေရး ျပန္လုပ္ႏုိင္တဲ့ ဗုိလ္ေန၀င္း အစုးိရဟာ နယ္စပ္ေဒကုိ မခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဗကပဟာ ဘိန္းလုပ္ငန္း ကုိ အားကုိးျပီး နယ္စပ္ေဒသမွာ ဆက္လက္လွဳပ္ရွားႏုိင္ပါတယ္။ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြဟာ အင္အားေတာင့္တင္းျပီး သူတုိ႔ ပုိင္နက္ တုိးခ်ဲ ႔ႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးပမ္းၾကပါတယ္။ လက္္နက္ကုိင္ ပဋိပကၡ သက္ဆုိးရွည္ေနတဲ့အတြက္ ေသေၾက ပ်က္စီးမွဳနဲ႔ အုိးမဲ့ အိမ္မဲ့ ျဖစ္မွဳေတြ မ်ားျပားလာပါတယ္။

လက္နက္ပစၥည္းနဲ႔ လူအင္အားမ်ားတဲ့ စစ္အစုိးရဟာ တုိင္းရင္းသား ျပႆနာကုိ လက္နက္နဲ႔ မေျဖရွင္းႏုိ္င္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိးပြါးေရး ျပႆနာကုိ မေျဖရွင္းႏုိ္င္တဲ့အတြက္တုိင္းသူျပည္သားဟာ ဆုိရွယ္လစ္ စစ္အစုးိရကုိ အယုံအၾကည္ကင္းမဲ့ လာပါတယ္။ တစ္ပါတီအေျခခံစနစ္ကုိ အတည္ျပဳတဲ့ ဆုိရွယ္လစ္ အေျခခံ ဥပေဒကုိ ၁၉၇၄ မွာ ျပဌာန္းလုိက္ျပိး ၁၃ ႏွစ္ၾကာ တဲ့အခါမွာ ႏုိ္င္ငံျခား အေၾကြးေတြ မ်ားလာတဲ့ အတြက္ အတုိးေပးရ သက္သာေအာင္ အဆင္းရဲဆုံး ႏုိ္င္ငံအျဖစ္သတ္မွတ္ေပးဖုိ႔ ကုလသမ၈ၢကုိ ေလွ်ာက္ထား ရ တဲ့ အျဖစ္ေရာက္သြားပါတယ္။ အဆင္းရဲဆုံးႏုိ္ငငံျဖစ္လာျပီး ၁ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၈၈ မွာ တျပည္ လုံးကန္ ့ကြက္ ဆႏၵျပတဲ့ အတြက္ဗုိလ္ေန၀င္းနဲ႔ မဆလ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားပါတယ္။

ဗုိလ္ေန၀င္းေခတ္ အႏွစ္ ၃၀ အပါ ဗမာစစ္အစုိးရနဲ႔ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ေတြ ထိပ္တုိက္ေတြ ့ၾကပါ တယ္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ ပုိင္းမွာ ဗမာ စစ္တပ္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီလွဳပ္ရွားမွဳ လိပ္ခဲတင္းလင္းျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥကုိအဓိက ထားတာ မ်ားၾကပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၅၀မွာ ႏုိင္ငံေရး မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေနတဲ့ အေျခခံျပႆနာ ၂ ရပ္သာ တုိင္းရင္းသား အေရးနဲ႔ စီးပြါးေရး ျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းရင္းသား ျပႆနာေၾကာင့္ ဗုိလ္ေန၀င္း` စစ္အာဏာ သိမ္းခဲ့ျပီး စီးပြါးေရး ျပႆနာေၾကာင့္ ဗုိလ္ေ်န၀င္းအာဏာရွင္ စနစ္ကုိ နိဂုံးခ်ဳပ္ ေစပါတယ္။လက္ရွိ စစ္အစုိးရဟာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ အသိအမွတ္ မျပဳဘဲ ျပႆနာေျဖရွင္းဖုိ႔ ၾကိဳးစားေန ပါတယ္။

တုိင္းရင္းသားနဲ႔ စီးပြါးေရး ျပႆနာကုိ ကုိင္တြယ္ရင္း အာဏာရွင္စနစ္ အေျခခုိင္ ေအာင္လုံးပန္းေနပါတယ္။ နယ္စပ္ေဒသမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္ဆုိင္းထားႏုိင္တာကုိ အေျအေနတည္ျငိမ္တယ္လုိ႔ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနေၾကာင့္ အဆင့္ ၇- ဆင့္ပါ ႏုိ္င္ငံေရး လမ္းညႊန္ကုိ စစ္အစုိးရက ခ်ျပႏုိင္တာပါ ပဲ။ တခ်ိဳ႔ကလည္း လက္ရွိပအေျခအေနဟာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္နက္စြန္ ့တာ မဟုတ္လုိ႔ ႏုိ္င္ငံေရးအရ ေပါင္းစည္းဖုိ႔ ခက္ခဲႏုိင္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မွာ ႏုိင္သူမရွိပါဘူး။
ႏုိင္ငံေရးအရ အေျဖရွာႏုိင္မွသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ၾကာရွည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိဖုိ႔အတြက္ စီးပြါးေရး တုိးတက္ဖုိ႔ လုပ္ျပ၊ီး တုိင္းရင္းသားေတြကုိ အကာအကြယ္ေပးဖုိ႔ လုိၾကာင္း တင္ျပပါတယ္။
သုေတသီ-ေရွာင္လင္ဂုိး
လုံျခဳံေရးနဲ႔ တုိးတက္ ဖြံ ့ျဖိဳးူေရးဌာန( စေတာ့ဟုမ္းျမိဳ႔ )
12/09/2009
ဦးေအာင္ခင္၏ ဗီြအုိေအ -စာအုပ္စင္က႑ မွ