ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေသြးစည္း ညီၫြတ္ေရး ျပႆနာ

ေမာင္စိန္ေသာ္
post by Saturday, October 17, 2009

ျမန္မာ့ႏိ္ုင္ငံအေရး၏ အရင္းခံျပႆနာသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး ျပႆနာဟုျမင္သည္။

ဤျပႆနာ (၃) ခုႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ စစ္အုပ္စုနည္း စစ္အုပ္စုဟန္ျဖင့္ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကပံုကို ေဝဖန္ဆန္းစစ္ လွ်င္ တိုးတက္မႈလကၡဏာ မေတြ႔ရဟုဆိုရမည္။ ရာစုႏွစ္ ထက္ဝက္ရွိေတာ့မည္။ ျပႆနာမေျဖရွင္းႏိုင္႐ံုမက ပို၍ပင္ဆိုးဝါးေစခဲ့ ေၾကာင္း လက္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မ်ားက သက္ေသျပေနသည္။


ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာ

စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္မွာ ျပည္တြြင္းစစ္အရွိန္ျမင့္၍ မတရားအသင္းေၾကျငာခံထားရသည့္ အဖြဲ႔စည္းမ်ား၊ လူမ်ဳိးစုလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔စည္းမ်ား တိိုးမ်ားလာခဲ့သည္။ ျပည္သူလုထုအတြင္း မိကြဲဖကြဲ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ပို၍ ခံစားၾကရသည္။ ျပည္တြင္းစစ္မရပ္စဲပဲ အ မွန္တကယ္ ျပည္သူလူထု လိုလားေတာင့္တေနသည့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရႏိုင္ပါ။

စစ္အစိုးရ ေႂကြးေၾကာ္ေနသည့္ ေသာင္းက်န္းသူ အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းေရးဆိုေသာ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္သည့္ ေပၚလစီျဖင့္ ျပည္တြင္း စစ္ ရပ္စဲႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ (နဝတ၊ နအဖ) ေခတ္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ရယူခဲ့သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုသည္ မွာ ရွစ္ေလးလံုးအရွိန္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္႐ိုက္ေနသည့္ စစ္အစိုးရ ယာယီထြက္ေပါက္ တခုအေနျဖင့္ မလိမ့္တပတ္လုပ္ထား သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာျဖစ္သည္။

စီးပြားေရးလုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားျဖင့္ လာဘ္ထိုး၍ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲခဲ့သည့္ စစ္အုပ္စု၏လုပ္ရပ္သည္ စိတ္ရင္းေစတနာမွန္ မဟုတ္ေၾကာင္း လူတိုင္းသေဘာေပါက္ၾကသည္။ ဤလုပ္ရပ္ျဖင့္ စစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္သည္။ ဗကပကို ေရွ႕တိုးမရေအာင္ ထိုးႏွက္ သည္။ NLD ႏွင့္ ျပည္တြင္းဒီမိုကေရစီီ အင္အားစုမ်ားအေပၚ ၿဖိဳခြဲဖိႏွိပ္ရန္ အခ်ိန္ယူသည္။ အပစ္ရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မ်ားကို ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေသြးေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။

စစ္အုပ္စုသည္ သမိုင္းမွာမရွိစဘူး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္သူမ်ားအျဖစ္ သူတ႔ိုကိုယ္သူတို႔ ႂကြားလံုးထုတ္ခဲ့ၾကသည္ ယာယီအား ျဖင့္ ေႁမြမေသ တုတ္မက်ဳိး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ဳိး ရခဲ့ၾကေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးအရ တူတူတန္တန္ ေဆြးေႏြးရယူသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္ေခ်။

အက်ဳိးဆက္တခုမွာ တိုင္းျပည္၏ သဘာဝသယံဇာတမ်ား ေျပာင္သလင္းခါသြားေအာင္ ျပဳန္းတီးေစခဲ့သည္။ စစ္အုပ္စုေခတ္မွာ အ ထူးသျဖင့္ သဘာဝသစ္ေတာမ်ား ကုန္သေလာက္ျဖစ္သြားသည္။ အစားထိုး ျပန္မရႏိုင္သည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။ ဘယ္သူတရားခံ လဲ၊ ျပည္သူေတြက သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ၾကေပလိမ့္မည္။

ေနာက္ဒီကာလမွာ အပစ္ရပ္ ၿငိမ္းအဖြဲ႔တဖြဲ႔ျဖစ္သည့္ မံုဂူေဒသမွ ေမာက္ဆန္လႏွင့္ လီနင္မင္တို႔အဖြဲ႔မ်ားအား အဖြဲ႔တြင္း အကြဲဲအၿပဲကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ႏွစ္ဘက္စလံုးကိုေျခမႈန္း သတ္ျဖတ္၍ မံုဂူေဒသတခုလံုး အျပတ္သိမ္းယူလိုက္သည္။ မံံုဂူတပ္ ၂ဝဝ/၃ဝဝ ခန္႔အထိ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္သတ္ခံၾကရေၾကာင္း ခိုင္လံုသည့္ သတင္းမ်ားအရ သိခဲ့ရသည္။

စစ္အုပ္စု၏ လုပ္ဟန္အတိုင္း သေဘာထားေကာက္က်စ္မႈ သေႏၶပါ ဇာတိ႐ုပ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ အပစ္ရပ္ၿငိမ္းအဖြဲ႔မ်ား ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အမည္ႏွင့္ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္ သိမ္္းသြင္းဖြဲ႔စည္းေရးလုပ္လာသည္။

အဖြဲ႔ငယ္မ်ား သိမ္းယူဝါးမ်ဳိႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ကိုယ့္အမ်ဳိးသားအက်ဳိးထက္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကို အဓိကထားသည့္ ကိုယ္က်ဳိးရွာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူ တခ်ဳိ႕ကိုနယ္ျခားေစာင့္တပ္လုပ္ေရး သိမ္းသြင္းႏိုင္ေသာ္လည္း အင္အားတစံုတရာရွိသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက စစ္ အုပ္စုထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ မလုပ္ႏိုင္သည့္ ျပႆနာေပၚလာသည္။ ထုိအခါ အားနည္း၍ေပ်ာ့ကြက္ရွိသည့္ ကုိးကန္႔ ကိုတိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ျပလိုက္သည္။ ကိုးကန္႔မွာေသနတ္သံျပန္ျမည္၍ ထြက္ေျပးခိုလႈံ ဒုကၡေတြ႔ၾကရသည္မွာ ေဒသခံျပည္သူမ်ား သာျဖစ္သည္။ စစ္အုပ္စု၏ လုပ္ဟန္အတိုင္း နယ္ျခားေစာင့္တပ္ မလုပ္ႏိုင္သည့္ က်န္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေပၚ အင္အားျပၿခိမ္းေျခာက္ ျခင္းျဖင့္ ဖိအားအမ်ဳိးမ်ဳိးသံုးေနသည္။

အေမရိကန္ႏွင့္ နအဖဆက္ဆံေရးေျခလွမ္း ေျပာင္းလွမ္းလာေနၿပီ စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆက္လက္တည္ၿမဲေရး ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်လိမ့္မည္။ အပစ္ရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆက္ထိန္းႏိုင္ မထိန္းႏိုင္ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္။ ေသခ်ာတာ္ခုမွာ နအဖ စစ္ အုပ္စုသက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုး ကိုယ့္ျပည္တြင္း အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေပၚ အေလ်ာ့ေပးလိုက္ေလ်ာမႈ လံုးဝမလုပ္သည့္ ျဖစ္စဥ္သာရွိ သည္။ အမ်ဳိးသားေပါင္းစံုျပည္သူမ်ား မိမိ၏ ႏိုင္ငံေရးရပိုင္ခြင့္ႏွင့္ အသက္အိုးအိမ္ ကာကြယ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္။ တျပည္လံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအ တြက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ေသာနည္းျဖင့္သာ ရယူႏိုင္မည္။


ဒီမိုကေရစီေရးျပႆနာ

ျပည္တြင္းစစ္မီး ေတာက္ေလာင္ရျခင္းသည္ အရင္းစစ္လွ်င္ ဒီမိုကေရစီ မရွိမႈေၾကာင့္ ေတာက္ေလာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္စ နစ္က မီးေလာင္ရာေလပင့္ ေပးသည့္နည္း က်င့္သံုးသည္။ စစ္အစိုးရေခတ္ အဆက္ဆက္ သဏၭာန္မ်ိိဳးစံုျဖင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ဒီမို ကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေသြးထြက္သံယို အၾကမ္းဖက္ႏိွပ္ကြပ္မႈမ်ားျဖင့္ တုန္႔ျပန္ေျဖရွင္းသည္။

ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုသည္ ျပည္သူ႔တိုက္ပြဲ အထြ႗္အထိပ္တခုထိ ေရာက္ခဲ့သည္။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကို ၿဖိဳ ခြင္း အာဏာသိမ္းခဲ့သည့္ စစ္အုပ္စု ယခုထိ အာဏာဆုပ္ကိုင္ထားသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီေရး ေဝးေနရဆဲျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီေရးေရွ႕႐ႈ ႏိိုင္သည့္ (၉ဝ) ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို စစ္အစိုးရက အသိအမွတ္မျပဳသည္မွာ ဒီမိုကေရစီကို မလိုလားေၾကာင္းေဖၚျပသည္။

ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ NLD ၏ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရး ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို စစ္အစိုးရက ပယ္ခ်ေနျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီကို လက္မခံျငင္းဆန္သည့္ အဓိပၸါယ္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေနသည့္ၾကားက စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္ တရားဝင္ခြင့္ျပဳမည့္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု တဖက္သတ္္ေရးဆြဲ အဓမၼနည္းျဖင့္ အတည္ျပဳထားၿပီး (၂ဝ၁ဝ) မွာ ေရြး ေကာက္ပြဲလုပ္ေရး ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။

ဤေရြးေကာက္ပြဲသည္ (၂ဝဝ၈) ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု မျပဳျပင္လွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ (၂ဝဝ၈) ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ကို စစ္အစိုးရက ျပင္ဆင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ား ေရွ႕ေနလိုက္ ထင္ေၾကးေပးေနၾကသည္။ မျပဳျပင္လွ်င္ ျပည္သူလူထု ေတာင္း ဆိုေနသည့္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း တထစ္ခ်ေျပာႏိုင္သည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာအလယ္မွာ တိုင္းျပည္ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ၿပီး ရစရာမရွိေအာင္ ခၽြတ္ျခံဳက်ေနရသည္။ ယခုတဖန္ စစ္တပ္လႊမ္းမိုးေရး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တရားဝင္အတည္ျပဳရန္ (၂ဝဝ၈) ဖြဲ႔စည္းပံု လုပ္လာျပန္သည္။ ၎ဖြဲ႔စည္းပံုက ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခြင့္မေပး သူတို႔စစ္တပ္ကိုေတာ့ ေရြးေကာက္ခံစရာမလိုဘဲ လႊတ္ေတာ္မွာ (၄) ပံု (၁) ပံု ေနရာယူ ခြင့္ ျပဳထားသည္။

သမၼတအာဏာကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ခ်ဳပ္ကိုင္ၾကဦးမည္။ မေၾကနပ္လွ်င္လည္း အာဏာသိမ္းခြင့္ ေပးထားသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံုျဖစ္ သည္။ “တရား မလြန္လြန္းဘူလား” နအဖ စစ္အုပ္စုရယ္လို႔သာ ေအာ္ဟစ္ကေလာ္တုတ္ ေနဖို႔ေကာင္းသည္။ ဒါကိုမ်ား ဒီမိုကေရစီအ ေရးေတာ္ပံု သစၥာေဖာက္ေတြက အာဏာရွင္အႀကိဳက္လိုက္ေရးေနၾကၿပီး ျဖစ္ႏိုင္တာလုပ္ေရးဆိုၿပီး ဒူးေထာက္ေရးေလသံေတြ ပစ္ေန ၾကသည္။

ဒီသစၥာေဖာက္ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ ဒီေရျမင့္ခ်ိန္မွာ ျပည္သူ႔ဘက္မွ ေရွ႕တန္းအထိတိုးဝင္လာၾကၿပီး ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ အခက္ အခဲေတြ႔ခ်ိန္မွာ အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေရးတဘက္သတ္ အေလ်ာ့ေပးေရး တရားေတြ ထူေထာင္၍ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ႐ႈပ္ေထြး ေအာင္ လုပ္ၾကသည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မတရားတည္ရွိေနသည္ကိုေတာ့ မျပာရဲၾကဘူး။ ဒါမ်ဳိးဘက္ေျပာင္းေအာ္ၾကတာ တခ်ဳိ႕က တႀကိမ္မကဘူး။ ရပ္ တည္ခ်က္ ေျပာင္းလြယ္သည့္ သူမ်ားက ရပ္တည္ခ်က္မေျပာင္းသည့္ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲ တက္ႂကြသူမ်ားကို မလိုတမာ သခင္အား ရ အပုတ္ခ်ေနၾကသည္မွာ အလြန္စက္ဆုုပ္ဖြယ္ေကာင္းသည္။

စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မႈျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ မေျပာင္းလဲႏိုင္ပါ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ဒီမိုကေရစီေရး အဓိက တားဆီးျပဳေနသည္မွာ စစ္ တပ္ျဖစ္သည္။ ပို၍တိတိက်က် ေျပာရလွ်င္ စစ္တပ္အားကိုး ျပဳထားသည့္ အာဏာပိုင္ (အာဏာရွင္) စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တစု၏ ဒီမိုကေရစီ ေရး တားဆီးထားမႈ ျပႆနာပင္ျဖစ္သည္။

၎တို႔က စစ္ဗ်ဳ႐ိုကရက္ယႏၱယားျဖင့္ စစ္အစိုးရထူေထာင္၍ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ က်င့္သံုးေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ (၂ဝ၁ဝ) ေရြး ေကာက္ပြဲ လုပ္သည္ျဖစ္ေစ မလုပ္သည္ျဖစ္ေစ (၂ဝဝ၈) ဖြဲ႔စည္းပံုႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ျပႆနာ မေျဖရွင္းႏိုင္လွ်င္ ဒီမိိုကေရစီေရး ေဝးေန မည္သာ ျဖစ္သည္။

ျပည္သူကို အေျခခံလႈပ္ရွားေနသည့္ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရး တိုက္ပြဲမ်ား ဒီမိုကေရစီမရမခ်င္း သဏၭာန္မ်ဳိးစံုျဖင့္ ျဖစ္ပြားေနလိမ့္ မည္။ မည္သည့္ ေဖါက္ျပန္ေရးအင္အားမွ ေႏွာင့္ယွက္ တားဆီးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဗမာျပည္၏ ပင္မႏိုင္ငံေရးကို ေရွ႕ ေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္မည့္ ဥပေဒတြင္း ဥပေဒပရွိ္ ပါတီစံု ႏိုင္ငံေရးအင္အားမ်ား ပါဝင္လာႏိုင္ၾကၿပီး စစ္အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ျပႆနာကို ေျဖရွင္း ႏိုင္မွသာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး ေဖာ္ေဆာင္ ႏို္င္ေပလိမ့္မည္။

အမ်ဳိးသား ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးျပႆနာ ဦးႏုေခါင္းေဆာင္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုအေရး ေဆြးေႏြးရန္ ျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ရန္ ကုန္မွာ စုစည္းထားခ်ိန္ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲမည့္ အႏၱရာယ္မွ ကယ္တင္လိုက္သည္ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို သံုး၍ ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ ေခါင္းေဆာင္သည့္ စစ္တပ္က (၁၉၆၂) မတ္လ (၂) ရက္ေန႔မွာ အာဏာသိမ္းယူလိုက္သည့္ ျဖစ္ရပ္ကို ႏိုင္ငံေရး စိတ္ဝင္စားသူတိုင္း သိၾကၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္။

ခ်ီကထဲက ယဥ္သကို ဆိုသလို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ အပါအဝင္ ျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏိုင္ငံေရးသမား အ ေတာ္မ်ားမ်ားပါ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းလိုက္ၿပီး စစ္အာဏာျဖင့္ တျပည္လံုးကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္လာခဲ့သည္မွာ ယေန႔တိုင္ျဖစ္သည္။ လူေတြ ေျပာင္းသြားေသာ္လည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္က မေျပာင္းေပ။

အမ်ဳိးသားေရး ျပႆနာ အေၾကာင္းျပဳ အာဏာသိမ္းခဲ့သည့္ စစ္အစိုးရသည္ အမ်ဳိးသားေရး ဖိႏိွပ္မႈေတြ အခ်ဳိ႕ဖမ္းဆီးေထာင္ခ် အခ်ဳိ႕သတ္ပစ္သည္အထိ ပိုကဲလုပ္လာ၍ သူပုန္ထမႈမ်ား အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား တိုးပြားလာသည္။ ဗာမာျပည္မွာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိး လက္နက္ကိုင္တဖြဲ႔ ဆိုရမလို ျဖစ္လာသည္။ တခ်ဳိ႕လူမ်ဳိးစုေတြ စစ္အစိုးရ၏ ေသြးခြဲသပ္လွ်ိဳမႈေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္တပ္ တဖြဲ႔မက ႏွစ္ဖြဲ႔ သံုးဖြဲ႔အထိ ရွိလာေနေၾကာင္း ၾကားသိေနရသည္။

စစ္အစိုးရတပ္မ်ားႏွင့္ တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားၾက၍ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ခံစားၾကရသည္ကတမ်ဳိး တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ စစ္အစိုးရတပ္မ်ား ျဖန္႔က်က္ ေနရာယူထားမႈဒဏ္ ျပည္သူေတြ ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည္က တဖံုျဖစ္လာသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ မံုဂူေဒသလူသတ္ပြဲႏွင့္ ေနာက္လုပ္ရပ္တခုမွာ အပစ္ရပ္ၿငိမ္းအဖြဲ႔တခုျဖစ္သည့္ ရွမ္းအဖြဲ႔မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္ႏွင့္ SNLD ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ႏွစ္ရွည္ေထာင္ ဒဏ္ ႏွစ္ (၉ဝ) ႏွစ္ (၁ဝဝ) ေက်ာ္ထိ မတရားခ်ပစ္ေနျခင္းသည္ အမ်ဳိးသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေပၚ စစ္အုပ္စု၏ အာဃာတစိတ္ လြန္ကဲမႈကို ျပ ျခင္းျဖစ္သည္။ သမိုင္းတြင္ေလာက္ပါေပသည္။

ဤစိတ္ဓာတ္ ဤလုပ္ရပ္မ်ဳိးႏွင့္ အမ်ဳိးသား ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး မျဖစ္ႏိုင္ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားသည္ ၎တို႔ တပ္တြင္းမွာလည္း ဗမာ အမ်ဳိးသားေရးဝါဒ က်င့္သံုးသည္။ (နဝတ၊ နအဖ) ၏ ႏွစ္ (၂ဝ) ေက်ာ္ကာလအတြင္း စစ္တိုင္းေတြအလိုက္ တိုင္းမွဴးမ်ား လုပ္ပိုင္ခြင့္ ပိုင္စားေပးထားသည္။

တိုင္းမွဴး ဗမာဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ ျပည္နယ္ေတြမွာ မင္းမူခဲ့ၾကျခင္းသည္လည္း လူမ်ဳိးေရးဆန္သည့္ ႐ိုက္ခတ္မႈကိုျဖစ္ေစသည္။ တန္းတူေရး၊ ေသြးစည္းေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ကို အာမ မခံဘဲ စစ္တပ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ထည့္သြင္္းထားမည့္ (၂ဝဝ၈) ဖြဲ႔စည္းပံုျဖင့္ အမ်ဳိး သား ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ဗမာျပည္တြင္ ဗမာအမ်ဳိးသား တမ်ဳိးတည္း ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္သည့္ ဒီမိုကေရစီေရး လြတ္လပ္ခြင့္မရႏိုင္သလို ျပည္နယ္မ်ားရွိ လူမ်ဳိးစု အသီးသီးသည္လည္း တျပည္နယ္ တေဒသခ်င္း ကြက္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ဒီမိုကေရစီမရႏိုင္။ အမ်ဳိးသားေပါင္းစံု ျပည္သူေတြ ေသြးစည္းညီၫြတ္စြာ လက္တြဲ၍ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္မွသာ အမ်ဳိးသားျပည္လည္ ေပါင္းစည္းေရးျဖစ္၍ တျပည္လံုး ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး ေသြးစည္းညီၫြတ္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ထူေထာင္ႏိုင္လိမ့္မည္။


ေမာင္စိန္ေသာ္
၁-၁ဝ-၂ဝဝ၈
(လူ႔ေဘာင္သစ္ ဂ်ာနယ္ အမွတ္ ၈၊ ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၀၉)