ပညာေတာ္သင္တဲ့လား… - အပိုင္း (၂)

ေဆာင္းပါးရွင္ - ျမန္မာျပည္သား (႐ုရွားေရာက္ ျမန္မာပညာေတာ္သင္တစ္ဦး)

က်ေနာ္ ဘာလို႔ ဒီလုိေျပာႏိုင္သလဲဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္ ႐ုရွားႏိုင္ငံရဲ႕ အေကာင္းဆံုးလုိ႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ပညာသင္ယူ ေနၾကရသူေတြပါ။ တခ်ဳိ႕ ရွရွားက တကၠသိုလ္ေလးမ်ားမွာဆုိလွ်င္ ႏိုင္ငံျခားေငြရဖို႔သာ အဓိကထားၿပီး ေက်ာင္း ကို တစ္ပါတ္ ၃ ရက္ေလာက္ သြားတက္႐ံုမွ်နဲ႔ပင္ ဘြဲ႔ေပးေနပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အရပ္ဘက္ တကၠသိုလ္ အသီးသီးမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ထူးခၽြန္ေသာ ဆရာ/ ဆရာမေတြ၊ ကထိက၊ ပါေမာကၡၾကီးေတြနဲ႔ တကယ့္ကုိ ေလးစားေလာက္ ဖြယ္ရာ (ဂ်ာမနီ၊ အဂၤလန္၊ ဂ်ပန္ အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ပညာေတာ္သင္ျပန္) ဆရာ ဆရာမႀကီးေတြ ရွိရက္နဲ႔ ဒီ႐ုရွားႏိုင္ငံကုိ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုက္ဆံ (ျပည္သူပုိင္ပုိက္ဆံ) မ်ားအား ျဖဳန္းတီးမႈသက္သက္သာ ပညာေတာ္သင္ ေစလႊတ္ေနတယ္လို႔ ယူဆပါ တယ္။ သူတို႔သင္ေပးတဲ့ ပညာမ်ဳိးေတြဟာ ျမန္မာျပည္မွာပင္ သင္ယူရရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံကို ေပးသြင္းရတဲ့ ဘ႑ာမ်ား၊ ျပင္ဦးလြင္ စာေပ - (၂) ေခၚ စစ္တကၠသိုလ္ - (၂) တြင္ ကုန္က်မယ့္ ျပည္သူ႕ ဘ႑ာမ်ားကုိ ျမန္မာ့ပညာေရးမွာ (သင္ေထာက္ကူမ်ားအတြက္) အသံုးခ်ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက ဆရာမ်ားနဲ႔ပင္ သင္ယူႏိုင္ပါတယ္။

ယခုေတာ့ ျမန္မာျပည္က M.E ၊ B.E ၊ M.Sc. ၊ B.Sc. ဘြဲ႔ရမ်ားကုိ ျမန္မာ့ပညာေရးတြင္ ဂုဏ္ထူးတန္း၊ B - tech အဆင့္ ေလာက္သာသာရွိေသာ ပညာေရးအား ဘာဘြဲ႕အတြက္ ႐ုရွားမွာ လာသင္ယူေနၾကရမွန္းပင္ မသိၾကရပါ။ ႐ုရွားကိုမလာခင္ အဆင့္ဆင့္ေသာ အႀကီးအကဲမ်ား ေျပာခဲ့တာကေတာ့ ဘြဲ႔ကုိ မရရေအာင္ ယူခဲ့ၾကပါတဲ့။ က်ေနာ္ အဲဒီအခ်ိန္ တုန္းက မေမးရဲ ခဲ့သည္ကုိ ယခုေမးရလွ်င္ျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ လုိအပ္ေနတာဟာ ႏိုင္ငံျခား ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါသလား။ တကယ္ လုိအပ္တဲ့ ပညာရပ္မ်ားလားဟု ေမးခ်င္ပါတယ္။

႐ုရွားႏိုင္ငံဆုိင္ရာ ျမန္မာသံ႐ုံးအေနနဲ႔လည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အဓိကအခက္အခဲကုိ သိလွ်က္နဲ႔ မသိက်ဳိးကြ်ံ ျပဳေနပါတယ္။ အဓိက ဆိုလုိတာကေတာ့ ပညာေတာ္သင္ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုဟာ ျမန္မာျပည္မွာရခဲ့တဲ့ ဘြဲ႔ကတျခား ႐ုရွား ႏိုင္ငံမွာ ဆက္လက္ သင္ယူရတဲ့ ေမဂ်ာကတလြဲ ျဖစ္ေနၾကျခင္းပါ။ စစ္ဗိုလ္ေတြအေနနဲ႔ ေပးအပ္ေသာ တာ၀န္ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဘာသင္သင္ အထက္အမိန္႔လို႔ ခံယူျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အရပ္ဘက္ ၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ ထိေရာက္တဲ့ အက်ဳိး ရလာဒ္ မရွိရင္ မသင္ယူလုိၾကပါ။

႐ုရွားမွ ျပန္ရင္ ဘာဆက္လုပ္ရမည္မွန္း မသိသလို သက္ဆုိင္ရာ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္မ်ားမွာ ျပန္လည္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမယ္ ဆိုရင္လည္း ဘယ္ဌာနတြင္ ေနရမယ္မွန္း မသိ ျဖစ္ေနၾကရပါတယ္။ ႐ုရွားတကၠသုိလ္ အသီးသီးတုိင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အဆုိပါ ျပႆနာအား သံ႐ုံးကို သြားေရာက္တင္ျပၾကေပမယ့္ ယခင္ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ယခုလုိ က်ေရာက္တဲ့ ေမဂ်ာကုိဘဲ ရေအာင္သင္ယူၿပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္ဟု ေထာက္ျပ၍ ဘယ္လို ေျပာင္းလဲမႈမွ မရခဲ့ၾကပါ။

စစ္ဗုိလ္မ်ားအေနနဲ႔ေတာ့ မေျပာလိုပါ။ ၎တုိ႔ရဲ႕ အဓိကအလုပ္မွာ လက္နက္ကိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ဖို႔ ျဖစ္တယ္ဟု အၾကမ္းဖ်င္း ယူဆလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အရပ္ဘက္ ပညာရွင္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ပထမႏွစ္ စတက္ကတည္းက မိမိ ေလ့လာ လုိက္စားလုိတဲ့ ေမဂ်ာကုိ ေရြးခ်ယ္သင္ယူကာ ထူးခၽြန္ခဲ့ၾကလုိ႔ ႐ိုး႐ိုးဘြဲ႕ထက္ျမင့္ေသာ ဘြဲ႕မ်ား ပုိင္ဆိုင္ ခဲ့ၾကပါျပီ။ ယခုမွ မဆီမဆိုင္ ေမဂ်ာမ်ားအား ဆက္လက္ သင္ယူေနၾကရလို႔ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္ရပါတယ္။ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ၀န္ႀကီး ဦးေသာင္း၊ အဆင့္ျမင့္ ပညာေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာခ်မ္းၿငိမ္းတို႔အား ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ အန္ကယ္တုိ႔ ငယ္ရြယ္တုန္းက ပညာရပ္ေတြကုိ ႀကိဳးစားသင္ယူ အားထုတ္ေနခဲ့စဥ္ ထူးခၽြန္စြာ တစ္ဘြဲ႕ရမွ ယခုလုိ မဆီမဆိုင္္ ေနာက္ တစ္ေမဂ်ာ ေျပာင္းသင္ပါ ဆုိခဲ့ရင္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ ေနာက္တစ္ခု ေျပာင္းသင္ယူခ်င္ပါမည္လား။

ေနာက္တစ္ခုအေနနဲ႔ စစ္တကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႕ရခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ အရပ္ဘက္ မည္သည့္ တကၠသို္လ္တြင္မဆုိ ဘြဲ႔ရခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ထုိ႔အျပင္ မည့္သည္ဘြဲ႔ရခဲ့သည္ ျဖစ္ေစ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္က (၁) ႏွစ္လွ်င္ လူ (၁၀၀၀) နီပါးရွိေသာ ႐ုရွားပညာေတာ္သင္ အားလံုးကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္စည္းတံဆိပ္ျဖင့္ (မည္သူ ညႊန္ၾကားလိုက္မွန္း မသိေသာ) ဘြဲ႕လက္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ (နီးရာဓါးေၾကာက္ရေသာ ပါခ်ဳပ္အေနအားျဖင့္လည္း အျပစ္မဆုိလုိခ်င္ပါ)။ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္လို႔ အမည္ေပးရမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲမ်ားရဲ႕ ႐ုရွားႏိုင္ငံပညာေတာ္သင္ စီမံကိန္းကို ဘာရည္ရြယ္ခ်က္လဲ ဆိုတာ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။

နိဂံုးခ်ဳဳပ္ဆုိရပါရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲမ်ားအေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ ေကာင္းမြန္ေစခ်င္ရင္၊ ပညာကုိ တကယ္လုိအပ္ရင္ ေျမႇာက္စားလုိရင္ေတာ့ တကယ့္ပညာရမယ့္ တိုင္းျပည္ ေတြကုိသာ ပညာေတာ္သင္ ေစလႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းမွာဘဲ ျမန္မာ့ပညာေရး အတြက္ ႐ုရွားစရိတ္မ်ားအား ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးျပဳ ေစခ်င္ပါတယ္။ ယခုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားက (ေယဘူယ်အားျဖင့္) ပညာယူလုိစိတ္ နည္းပါးတဲ့၊ differential ၊ integral စတဲ့ အေျခခံသခ်ၤာကိုပင္ မပုိင္ႏိုင္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ တခ်ဳိ႕မ်ားအား ေငြကုန္ခံကာ ေစလႊတ္ေနျခင္းဟာ ႐ုရွားဆရာမ်ားအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွ ပညာေတာ္သင္ေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းကုိ တမ်ဳိးျမင္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ယင္းသို႔ ႐ုရွားကို ပညာေတာ္သင္ ပုိ႔ေနမယ့္အစား (ျပင္ဦးလြင္စာေပ (၂) ဘာသာစကား သင္တန္းတြင္ ေနခဲ့ရစဥ္ သိတန္သေလာက္သိခဲ့ရ) သင္တန္းသားအခ်င္းခ်င္းရဲ႕ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္၊ ႏိုင္ငံံ့သားေကာင္း ပီသရမယ့္ စစ္ဗိုလ္မ်ားရဲ႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကုိ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာပင္ ထိေရာက္စြာ ေသခ်ာျပဳျပင္ သင္ၾကားေပးသင့္ ပါတယ္လို႔ တုိက္တြန္း ေရးသားလုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခု ေျပာရရင္ စစ္ဗိုလ္မွ ႏိုင္ငံေတာ္ခ်စ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္တို႔လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္ပါတယ္၊ ခ်စ္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အက်ဳိးရွိေစခ်င္လို႔ ရင္တြင္းက ဆႏၵေတြကို ဒီလိုေရးသား ေပးပို႔လိုက္ပါတယ္၊ တကယ္ခ်စ္တတ္ဖို႔ေတာ့ လက္ေတြ႔ ျပၾကေစခ်င္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း ေျပာၾကားရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္သား

ကုိဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွရယူသည္