ျမန္မာနဲ႔တ႐ုတ္ မဟာဗ်ဴဟာ

ဦးေအာင္ခင္ (ေ၀ဖန္သုံးသပ္ခ်က္)
၈ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၀

ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း သမၼတျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ တ႐ုတ္ဒု-သမၼတ ရွီက်င့္ဖ်င္ရဲ႕ (၄) ႏုိင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာတုိးတက္ေရးလမ္းစဥ္ ‘ဟားပင္ဂ်ဴးခ်ီ’ ကုိ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနသည္။ ဒီဇင္ဘာ (၁၄) ရက္က (၂၂) ရက္အထိ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကုိရီးယား၊ ျမန္မာနဲ႔ ကေမာၻဒီးယားကုိ သြားခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္အစုိးရ အသားေပးေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားေရးရာ အယူအဆအခ်ဳိ႕ျဖစ္တဲ့ သဟဇာတျဖစ္မႈ၊ ပူးတြဲတုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၊ ပူးတြဲတာ၀န္ယူမႈ၊ ကမာၻ႔အေရးမွာ တက္ႂကြစြာပါ၀င္မႈ စတာေတြကုိ က်င့္သုံးေနပုံရတယ္။

စစ္ေရးနဲ႔ အျခားပဋိပကၡမရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတာဟာ သဟဇာတျဖစ္ေရးပါပဲ။ ပူးတြဲတုိးတက္မႈဆုိတာကေတာ့ အိမ္နီးခ်င္း အာရွႏုိင္ငံေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္အၾကားမွာ ရွိႏုိင္တဲ့ ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းတာျဖစ္တယ္။ ပူးတြဲတာ၀န္ယူမႈနဲ႔ တက္ႂကြစြာပါ၀င္မႈ သေဘာတရားကေတာ့ တက္သစ္စ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံရဲ႕ အခန္းက႑သစ္ကုိ ေဖာ္ျပတာျဖစ္ပုံရတယ္။ ၂၀၀၉ မွာ တ႐ုတ္အစုိးရဟာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ညီလာခံေတြမွာ ဦးေဆာင္မႈေပးတဲ့ အခန္းက ပါ၀င္လာတာ ေတြ႔ရတယ္။ တ႐ုတ္ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကုိသာ အဓိကမထားဘဲ တ႐ုတ္ရဲ႕အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ တာ၀န္၀တၱရားကုိပါ ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ ဦးတည္လာတာျဖစ္တယ္။

တ႐ုတ္-ျမန္မာဆက္ဆံေရး ျမႇင့္တင္ရာမွာလည္း ပူးတြဲတာ၀န္ယူေရးနဲ႔ ပူးတြဲတုိးတက္ေရး အယူအဆဟာ အဓိကက်ပုံရတယ္။ ျမန္မာစစ္အစုိးရရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ နယ္နိမိတ္ကုိ ႐ုိေသေလးစားေၾကာင္း၊ တုိင္းျပည္စည္းလုံးေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသား ညီၫြတ္ေရးအတြက္ ျမန္မာအစုိးရႀကိဳးစားတာကုိ ေထာက္ခံေၾကာင္း၊ တ႐ုတ္ဒု-သမၼတက ေျပာသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ ေဒသတည္ၿငိမ္ေရးကုိ အာမခံႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းတုိင္ပင္ၿပီး ျပႆနာကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းသင့္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာအစုိးရအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္ၿပီး တုိးတက္ေအာင္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္းလည္း ေျပာသြားတယ္။

တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္တည္ၿငိမ္ေရးဟာ တ႐ုတ္အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးတယ္။ မၾကာမီက ျဖစ္ပြားတဲ့ ကုိးကန္႔တုိက္ပြဲမ်ဳိးဟာ နယ္စပ္ေဒသကုိ စစ္ေျမျပင္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းႏုိင္တယ္။ ကခ်င္ နဲ႔ ‘၀’ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ယူနန္ျပည္နယ္မွာေရာ၊ ျမန္မာျပည္မွာေရာ ေနထုိင္တဲ့အတြက္ တ႐ုတ္အစုိးရကုိ အကူအညီေတာင္းထားတယ္။ ဒီဇင္ဘာအေစာပုိင္းက တ႐ုတ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတဦး ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ ေရာက္သြားတာကုိၾကည့္ရင္ နယ္စပ္အေရးမွာ ရတက္မေအးျဖစ္ေနတာ သိသာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအုိင္ဟုရွန္ ျမန္မာျပည္မွာ (၅) ရက္လွည့္လည္ၿပီး အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ေအာင္ျမင္ပုံမရပါဘူး။ ဒီအခ်က္ကုိၾကည့္ရင္ ျမန္မာ့ျပႆနာမွာ တ႐ုတ္အစုိးရပါ၀င္ႏုိင္တဲ့က႑ဟာ အကန္႔အသတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာေတြ႔ရတယ္။ အမ်ားထင္သလုိ ျမန္မာအေပၚ တ႐ုတ္က ၾသဇာမေညာင္းဘူးလုိ႔လည္း ျမင္ၾကတယ္။

ယူနန္ျပည္နယ္ တုိးတက္ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ အေရးႀကီးတဲ့အခန္းက ပါ၀င္ေနတာဟာလည္း တ႐ုတ္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးကုိ အၿမဲတမ္းျမႇင့္တင္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းတခုပါပဲ။ တ႐ုတ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ကုိျဖတ္ၿပီး အိႏၵိယသမုဒၵရာနဲ႔ ဆက္သြယ္ႏုိင္တယ္။ အာရွေတာင္ပုိင္းနဲ႔ေရာ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွနဲ႔ေရာ ဆက္သြယ္ႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ အေနာက္ေတာင္ေဒသ တုိးတက္ႀကီးပြားေရးမဟာဗ်ဴဟာမွာ ျမန္မာျပည္ပါ၀င္ေနတာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ စီးပြားေရး ကုိလုိနီလုပ္ဖုိ႔ တ႐ုတ္က စိတ္မကူးပါဘူးတဲ့။ တ႐ုတ္-ျမန္မာဆက္ဆံေရးျမႇင့္တင္လုိ႔ အာဆီယံ-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး ထိခုိက္မွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ယူနန္တကၠသုိလ္ အေရွ႕ေတာင္အာရွေလ့လာေရးဌာန ပါေမာကၡ ခ်န္ယန္းလီက ယူဆတယ္။

တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ဟာ ျပႆနာေပါင္းစုံ ေပၚထြက္ရာေဒသ ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။ လက္နက္ကုိင္ တုိင္းရင္းသားျပႆနာတင္ မကေသးပါဘူး။ မူးယစ္ေဆးနဲ႔ အိပ္ခ်္အုိင္ဗြီ/ေအအုိင္ဒီအက္စ္ျပႆနာအျပင္ ဒုကၡသည္ျပႆနာလည္း ရွိေနတယ္။ နယ္စပ္ေဒသဟာ စီးပြားေရးအရ တ႐ုတ္ကုိ မွီခုိရတာ မ်ားတဲ့အတြက္ ျမန္မာစစ္အစုိးရရဲ႕ ၾသဇာအရွိန္အ၀ါနည္းပါးတဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္နဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံးလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ဟာ ‘၀’ ျပည္နယ္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတပ္ဖြဲ႔ျဖစ္တယ္။ ‘၀’ တုိင္းရင္းသားဦးေရတ၀က္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္မွာရွိၿပီး က်န္တ၀က္က ျမန္မာျပည္မွာရွိပါတယ္။ ‘၀’ တပ္ဖြဲ႔မွာ အင္အား (၃)ေသာင္း ေက်ာ္ရွိၿပီး တ႐ုတ္လုပ္လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ ေလယာဥ္ပစ္အေျမာက္ေတြပါရွိတယ္။

ျမန္မာစစ္အစုိးရစီစဥ္တာကုိ ‘၀’ တပ္ဖြဲ႔ မလုိက္ေလ်ာႏုိင္တာဟာ တ႐ုတ္အားကုိးရွိေနလုိ႔ပဲဟု ျမန္မာဘက္က ျမင္ပုံရပါတယ္။ အပစ္ရပ္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ လက္နက္စြန္႔လႊတ္ေအာင္ ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆုိဖုိ႔ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက တ႐ုတ္ကုိ ပန္ၾကားထားေပမယ့္ ဒီကိစၥမွာ တ႐ုတ္လည္း တတ္ႏုိင္ပုံမရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ နယ္စပ္ေဒသမွာ အၾကမ္းဖက္ၿပီး ျပႆနာေျဖရွင္း တာကုိ တ႐ုတ္က မလုိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ-တ႐ုတ္နယ္စပ္ တည္ၿငိမ္ေရးဟာ ေရရွည္ျပႆနာအျဖစ္ ဆက္လက္တည္ရွိ ေနဦးမွာျဖစ္တယ္။

တ႐ုတ္သေဘာတရားေရးဆရာတခ်ဳိ႕နဲ႔ သေဘာထားမာေက်ာတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာရွင္သန္တုိးတက္ေရးမူတခု တည္း တရားေသက်င့္သုံးတာမ်ဳိးကုိ မလုိလားပါဘူး။ တ႐ုတ္စစ္တပ္ဟာ တုိင္းျပည္ကာကြယ္ေရးသာမကဘဲ အက်ဳိးစီးပြား ကာကြယ္ေရးအတြက္ပါ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဂ်န္ေဂ်ာင္ယင္နဲ႔ သေဘာတရားေရးဆရာတခ်ဳိ႕တင္ျပတာကုိ ဂ်ပန္ျပည္ အကီတ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာတကၠသုိလ္က တ႐ုတ္ေရးရာ ပါေမာကၡ ၀ီလီလမ္က ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာထုတ္ China’s Quasi-Superpower Diplomacy ဆုိတဲ့ စာတမ္းမွာ ေရးထားတယ္။

တ႐ုတ္စစ္အင္အားကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔အသုံးျပဳဖုိ႔ အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရးတကၠသုိလ္ မဟာဗ်ဴဟာ ကထိက ဂ်င္ယီနန္နဲ႔ ေ၀ဖန္ေရးဆရာ ဟြမ္ကြန္လြန္းတုိ႔က လုိလားတယ္။ တ႐ုတ္ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားေတြဟာ ျပည္တြင္းမွာသာမကဘဲ ျပည္ပမွာပါ ရွိေနတဲ့အတြက္ တ႐ုတ္အက်ဳိးစီးပြားရွိရာေနရာကုိ တ႐ုတ္စစ္တပ္က လုိက္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ ဟြမ္ကြန္လြန္းက ယူဆတယ္။ ဥပမာ တ႐ုတ္ေရနံတင္သေဘၤာသြားတဲ့ ပင္လယ္ေရေၾကာင္းကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ တ႐ုတ္ေရတပ္မွာ တာ၀န္ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ဟာ အခက္အခဲနဲ႔ ဆူးေျငာင့္ေတြကုိ ျဖတ္သန္းၿပီး ႀကီးထြားရွင္သန္လာရမွာျဖစ္ေၾကာင္း သာယာတဲ့ေတးသံကုိခ်ည္း နားေထာင္ေနရင္ ႀကီးထြားဖုိ႔မလြယ္ဘူးလုိ႔ ဂ်င္ယီနန္က ဆုိပါတယ္။ ဂ်င္ယီနန္ရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာအျမင္ကုိ ၂၀၀၉ ဇူလုိင္ (၂၄) ရက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ုိက ၾကားနာတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္းပူးတြဲလုပ္ကုိင္ရမယ္ဆုိတဲ့ မူ၀ါဒကုိ လက္မခံတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာမွာ သိကၡာတက္ခ်င္တာနဲ႔ စစ္အင္အားမသုံးဘူးဆုိတဲ့အျမင္ဟာ မွားယြင္းတယ္လုိ႔ အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရးတကၠသုိလ္ပါေမာကၡ ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ယန္ယီက ဆုိပါတယ္။ တ႐ုတ္ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို အျခားႏုိင္ငံေတြက အႏၲရာယ္မေပးႏုိင္ေအာင္ အင္အားေကာင္းတဲ့စစ္တပ္ ရွိရမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ စစ္အင္အားကုိသုံးမွသာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံအဆင့္အတန္းကုိ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အစီကအက်ဳိးစီးပြားေတြကုိ မ်ဥ္းနီတားထားရမယ္လုိ႔ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ၂၀၀၈ မွာ ဆုံးျဖတ္တယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ပါတီက မ်ဥ္းနီတားထားတဲ့ကိစၥေတြမွာ ႏုိင္ငံျခားက ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္လာရင္ ခ်က္ခ်င္းလက္တုံ႔ျပန္ရမယ္ ဆုိတဲ့ အယူအဆပါပဲ။ ထုိင္၀မ္လြတ္လပ္ေရးေတာင္းဆုိမႈကုိ ကမာၻက အသိအမွတ္မျပဳေအာင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္က လုပ္ႏုိင္တယ္။ တိဗက္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလုိင္လားမားနဲ႔ ျပည္ပေရာက္ ရွင္ဂ်န္လႈပ္ရွားမႈေခါင္းေဆာင္ အူ၀ီဂါအမ်ဳိးသမီး Rebiya Kadder ဟာ မ်ဥ္းနီတားခံရသူေတြပါပဲ။ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ ႏုိင္ငံျခားမွာ လႈပ္ရွားလုိ႔မရေအာင္ တ႐ုတ္အစုိးရက အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားတယ္။ ေအာင္ျမင္တာရွိသလုိ မေအာင္ျမင္တာလည္းရွိတယ္။

ေဒၚလာေငြသန္းေပါင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး လက္ကုိင္ထားတဲ့ တ႐ုတ္အစုိးရဟာ စစ္အင္အားေကာင္းေအာင္ တဘက္က ႀကိဳးပမ္းသလုိ တဘက္ကလည္း လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားလာေအာင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ စည္း႐ုံးတယ္။ ျပည္ပမွာ ၀ါဒျဖန္႔ဖုိ႔အတြက္ ေဒၚလာေငြသန္းေပါင္း (၆,၆၀၀) သုံးဖုိ႔ တ႐ုတ္အစုိးရက သတ္မွတ္ထားတယ္။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားနဲ႔ ဆင္ဟြာသတင္းကုိ ႏုိင္ငံျခားဘာသာစုံနဲ႔ ျဖန္႔ေ၀ဖုိ႔ ရည္ရြယ္တဲ့ စီမံကိန္းပါပဲ။ တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ တ႐ုတ္အစုိးရရဲ႕ မူ၀ါဒေတြကုိ အမ်ားလက္ခံေအာင္ ၀ါဒျဖန္႔ဖုိ႔ရည္ရြယ္ၿပီး ကမာၻေပၚမွာ ကြန္ျဖဴးရွပ္စ္ဌာန (၃၅၀) တည္ေထာင္လုိက္တယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တ႐ုတ္ရဲ႕မဟာဗ်ဴဟာ ဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္သလဲဆုိတာကုိ ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ႔သာရွိပါတယ္။
ေခတ္ျပိဳင္သတင္းမွ