ဖါးကပ္တုိက္ပဲြ - အပိုင္း (၁)

ေဆာင္းပါးရွင္ - မန္းေရာဘတ္ ဘဇန္

(ဖါးကပ္)တုိက္ပဲြကုိမေဖၚျပမွီ စစ္နွင့္ပါတ္သက္သည့္ စစ္သေဘာထား တခ်ိဳ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ မန္းေရာဘတ္ဘဇန္ အေနျဖင့္ ဦးစြာ တင္ျပလုိပါသည္ -

(The purpose of the revolutionary war is peace) “ေတာ္လွန္ေရး စစ္ပဲြ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္သည္”။ ကၽြန္ုပ္တုိ႔ စစ္တုိက္ေနျခင္းသည္ တပါးသူကုိ ကၽြြန္ျပဳ၊ အႏိုင္က်င့္၊ ေစာ္ကားရန္ မဟုတ္၊ (တိုင္းရင္းသား) အမ်ဳိးသား တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိေရး၊ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ ရရွိေရး အတြက္ က်ဴးေက်ာ္လာမႈကုိ ခုခံသည့္ တရားေသာ စစ္ပဲြကုိ တုိက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။


ေျပာက္က်ားစစ္ ပါရဂူ တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေဂ်ာ္နီ

ဖါးကပ္တိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္အား စတင္ရွင္းလင္းတင္ျပလိုသည္မွာ ၁၉၈၂ ခုနွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၂၉) ရက္၊ နံနက္ (၀၉းဝဝ) နာရီ အခ်ိန္အခါသမယတြင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ဖါးအံခရုိင္၊ ပုိင္က်ံဳျမိဳ႕နယ္ရွိ တပ္မဟာ(ရ)၊ တပ္ရင္း(၁၉)၊ စစ္ေၾကာင္း(၁) တာဝန္က်ရာ စစ္ဆင္ေရးဧရိယာေဒသတခြင္လံုး ေဟမႏၱ ေဆာင္းလရာသီ၌ ေဆာင္းနွင္းျမဴတုိ႔ျဖင့္ ေအးျမေနလင့္ကစား နုိင္ငံေရး - စစ္ေရး မတည္ျငိမ္ မေအးခ်မ္းလွေသးေပ။

တပ္မ(၄၄)၊ ကြပ္ကဲမႈေအာက္ တပ္ရင္းမ်ားသည္ ကရင္ျပည္နယ္ စစ္ဆင္ေရးဧရိယာအတြင္း (ၾကဴပင္ခုတ္ ၾကဴငုတ္မက်န္) ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာခင္း ဆင္ႏႊဲလွ်က္ရွိသည္။ (ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာ) အရ လူထုနွင့္ အဆက္ျဖတ္၊ သတင္းျဖတ္၊ ရိကၡာျဖတ္၊ သတ္ျဖတ္ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဗ်ဴဟာသည္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း၊ တ႐ုတ္ျပည္ သိမ္းပုိက္ေရးစစ္ပဲြကာလ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားက က်င့္သံုးခဲ့သည့္ (Three All) ေပၚလစီ (မူ၀ါဒ) အတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္တို႔က ေအာက္ပါအတိုင္း ေပၚလစီခ်ထားခဲ့သည္ -

(Kill all) အားလံုးသတ္။
(Burn all) အားလံုးမီးရွိဳ႕။
(Destroy all) အားလံုးဖ်က္ဆီး တုိ႔ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ကရင္ျပည္တြင္း၌၄င္း၊ ဘဝတူညီအစ္ကုိေတာ္ လူမ်ိဳးစုမ်ား နယ္ေျမမ်ား၌၄င္း ရန္သူမ်ားက ဤေပၚလစီ အတုိင္း က်င့္သံုးေနသည္မွာ ရာစုနွစ္ တစ္ဝက္ေက်ာ္ခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စစ္ေၾကာင္း(၁)သည္ စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီ (ယခု တပ္မဟာ (၇) တပ္မဟာမွဴး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္သူရ ေစာေဂ်ာ္နီ) ၏အနီးကပ္ ကြပ္ကဲမႈျဖင့္ ပုိင္က်ံဳျမိဳ႕နယ္အတြင္း စစ္ဆင္ေရး ဧရိယာဂြင္အျဖစ္ လႈပ္ရွားလ်ွက္ (ေနာတဲခီး)ရြာ၌ တပ္ကို အေျချပဳထားပါသည္။ ထုိစဥ္ကာလ၌ ဗုိလ္ႀကီးဖါးခလုိဦးစီးေသာ တပ္ခဲြ(၁)သည္ တပ္မဟာ(၄) စစ္ဆင္ေရး ဧရိယာဂြင္အတြင္း ျမိတ္ - ထားဝယ္ ခရုိင္၌ တာဝန္သြားယူေနရသည္။ တပ္ခဲြ(၂)အား ဗုိလ္ႀကီးလူးစီ(ဆံုး) က ဦးစီး၍၎၊ တပ္ခဲြ (၃) အား ဗုိလ္ႀကီးေအာင္လင္း ဦးစီး၍၎၊ (မယ္ပရ) တပ္ခဲြ (၄) အား မိမိဦးစီး၍၎၊ တပ္ခဲြ (၅) အား ဗုိလ္ႀကီးေဂ်ာ္ျဖဴ (ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဂ်ာ္နီ၏ညီ) ဦးစီး၍၎၊ စစ္ေၾကာင္းဌာနခ်ဳပ္တပ္ခဲြအား ဗုိလ္ႀကီးေဒးဝါး ဦးစီး၍၎ အသီးသီး ကြပ္ကဲ လႈပ္ရွားလ်က္ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္ရင္းမွဴးမွာ ဒုတိယဗုိလ္မွဴးႀကီးေမာင္ထြန္း (ဆံုး) ျဖစ္ၿပီး တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးမွာ ဗုိလ္မွဴးထြန္းႀကိဳင္ (ဆံုး) တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္္တုိ႔သည္ တပ္မ (၄၄) ကြပ္ကဲမႈေအာက္ရွိ ခမရ (၃) နွင့္ ခမရ (၅) တပ္ရင္းမ်ား၏ လွဳပ္ရွားမႈကုိ မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ အကဲခတ္ လ်က္ရွိသည္။ ကရင္အမိ်ဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၏ ေျပာက္က်ားစစ္ ပါရဂူတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီမွ - “က်ေနာ္တုိ႔ဒီလုိ စစ္ေၾကာင္းႀကီးနဲ႔ လွဳပ္ရွားေနရင္ ဒီေကာင္ေတြ ဝင္တုိးရဲမွာ မဟုတ္ဘူး” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္လက္ၿပီး သူက “တပ္အနည္းစုကုိသာျပျပီး က်န္စစ္ေၾကာင္းကုိ ေဖ်ာက္ထားမယ္၊ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ (ပုိင္က်ံဳ) ရန္သူ႔စခန္းနားက ကပ္ျဖတ္ျပီး (ကစုိ) ရြာမွာ အေယာင္ျပမယ္။ နွစ္ရက္ေလာက္ ေနျပမယ္။ ရန္သူအား သတင္းအနံ႔ ထိုးေကၽြးမယ္။ စစ္ေၾကာင္းက ဒီမွာဘဲ ခုိေနဦး။ သံုးရက္ေလာက္ခုိျပီးမွ ညဘက္ (ညာမေရာ) ဘက္ကေန(ဖါးကပ္) ကုိဝင္ၿပီး ဖါးကပ္ေရာက္ရင္ တပ္ေနရာခ်၊ ပတ္လည္ကတုတ္က်င္းတူး၊ ခံစစ္ စီမံခ်က္ စနစ္တက် လုပ္၊ ကြ်န္ေတာ္က ရန္သူအား ဒီဘက္ (ဖါးကပ္) ကို ဆဲြေခၚလာမယ္၊ လုပ္႐ုံးလုပ္စဥ္အတုိင္းဘဲ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္လုိ႔ ေသနတ္ရရင္ (ေမာ္ထူး) ရမယ္၊ အားလံုးရွင္းလား”--- ဟု ညြန္ၾကားခ်က္ေပးျပီး တပ္စိတ္တစ္စိတ္နွင့္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါေတာ့သည္။

ဒီေနရာမွာ ေမာ္ထူးဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို အနည္းငယ္ ရွင္းျပလိုပါသည္။ (ေမာ္ထူး) ဆိုသည္မွာ စေကာကရင္ဘာသာျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ ျဖစ္သည္။ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္လုိ႔ ရန္သူ႕ေသနတ္ရပါက ဆုေပးသည့္အေနျဖင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ရန္သူ႔ေသနတ္မရပါက ဒဏ္ေပးသည့္အေနျဖင့္ ၾကိမ္ဒဏ္ (၂၅) ခ်က္ ႐ုိက္ခံရမည္၊ တပ္မွဴး တပ္သားမေရြး လိုက္နာရမည့္ဆုေပးဒဏ္ေပး စနစ္ျဖစ္သည္။ က်ည္ေရာက္ လူေရာက္ စီမံခ်က္ျဖစ္သည္။ တုိက္ပဲြ ျဖစ္တုိင္း ရန္သူ႔လက္နက္မရပါက တုိက္ပဲြသံုးသပ္ခ်က္မွာ တုိက္ပဲြရွံဳးသည္ဟု သံုးသပ္သည္။ မိမိတပ္မေတာ္ကုိ ရန္သူ႔ လက္နက္ျဖင့္ အင္အားျဖည့္တင္း ရမည္ ဟူသည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္၏ စစ္ေရးေပၚလစီ မူ၀ါဒတစ္ခု ျဖစ္သည္။

စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီသည္ နုိင္ငံတကာ စစ္ပါရဂူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ - တ႐ုတ္စစ္ပါရဂူ ဖံုသက္ဝုိင္၊ ဆြန္ဇူး၊ ေမာ္စီတုန္း၊ ငုယင္ဂီယပ္(ဇပ္)၊ ေခ် ေဂြဗါးရား၊ ေဂ်ာ့ခ်္ ဂရီးဗတ္စ္ (George Grivas)၊ ကေလာ့ဇ္ဝစ္၊ လစ္ဒယ္ဟတ္၊ လက္ဝဲသုႏၷရ စသည့္ စစ္ပါရဂူမ်ား၏ သင္ၾကားမႈမ်ားကုိ ဖတ္ခဲ့ဘူး၊ သင္ခဲ့ဘူးျခင္း ရွိ မရွိကုိမူ မသိေသာ္လည္း စစ္ေျမျပင္ထက္ေကာင္းေသာ စစ္တကၠသုိလ္မရွိ ဆုိသည့္ စစ္ (ဒႆန)ကုိမူ ေကာင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္သားတို႔၏ မွတ္ေက်ာက္သည္ စစ္ေျမျပင္တြင္သာ ျဖစ္သည္။ တုိက္ပဲြေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာမွ သင္ယူရရွိခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။

“ေျပာက္က်ားစစ္” စစ္နည္းဗ်ဴဟာမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ “ရန္သူကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးလွည့္စား၊ ျမဴဆြယ္ က်ံဳးသြင္းျပီး အလ်ွင္အျမန္တုိက္”၊ “တုိက္ပဲြတုိင္း အလစ္အငုိက္ယူ”၊ “ရန္သူရဲ့ အားနည္းတဲ့အပုိင္းကုိတုိက္”၊ “မနုိင္ပံုေပၚရင္ အစီအစဥ္ရွိရွိ ဆုတ္” (All warfare is base on deception) ဆုိသည့္ နည္းဗ်ဴဟာ မ်ားကုိ စစ္သားဘဝကတည္းက သင္ၾကား မွတ္ယူထားခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။

စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးေဂ်ာ္နီမွ တပ္စိတ္တစ္စိတ္နွင့္ စတင္လွဳပ္ရွားလုိက္သည္နွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးကြန္ယက္လို ျဖန္႔ၾကဲထားသည့္ ရန္သူ႔ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားမွ - “ငေပြး ဂေယာင္နီလာ အငယ္တစ္ခုနဲ႔ (ကစုိ) ဘက္ထြက္သြား” ဟူ၍ ေျပာသံကို မိမိတုိ႔၏ ၾကားျဖတ္ဖမ္းစက္က သိရွိရသည္။ အဆိုပါ ငေပြးဆိုေသာ ေ၀ါဟာရမွာ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားကုိ နံနွိမ္ေခၚသည့္ ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ လက္သံုးစကားျဖစ္ၿပီး ဂေယာင္၊ ဂငယ္၊ (ေဂ်ာ္) မွာ စကားေျပာစက္တြင္ စစ္သုံး လွ်ဳိ႕ဝွက္သေကၤတ အေခၚအေဝၚ ျဖစ္ပါသည္။ ဂေယာင္ဟု ေခၚဆိုလိုက္သည္မွာ ေဂ်ာ္ ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ၿပီး နီလာ မွာ နငယ္၊ နီကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ အဆိုပါ ေ၀ါဟာရႏွစ္ခု ေပါင္းလိုက္ပါက ဂေယာင္နီလာ သည္ ေဂ်ာ္နီကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သြားပါသည္။ ဥပမာ- တာခ်ီလိတ္ျမိဳ႔ကို တခိုင္လံုးဟု ေခၚဆိုသလို ဗိုလ္မွဴးကို ေဗဒါမာလာဟု လွ်ိဳ႕၀ွက္ေခၚဆိုပါသည္။ အငယ္တစ္ခု ဆိုသည္မွာ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ အင္အားပမာဏကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ၿပီး အလတ္တစ္ခု ဆိုပါက တပ္စုတစ္စု အင္အားျဖစ္သြားကာ အႀကီးတစ္ခု ဆိုလွ်င္ တပ္ခြဲတစ္ခြဲကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အပိုင္း (၂) ကို မနက္ျဖန္တြင္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။

ဖုိးတရုတ္ဘေလာ့မွျပန္လည္ရယူတင္ဆက္သည္။